Οοϋ^Ι^ Ήιίκ ίκ Ά (3ί§ίΐ3ΐ οορ^ οΓ ά Ιχ>οΚ ιΐι^ι \ν3κ ρΓθκοΓνθ(3 Γογ §οηοΓ3ΐίοηκ οη ΗΙ^γ^γ^ κΐιοΐνοκ ΙίοΓοΓΟ ίι \ν3κ οω-οΓιιΠ^ κο3ηηο(3 Ιί^ Οοο§1ο 3Κ ρω-ι οΓ ά ρΓοροι Ιο ιη3ΐ:6 ϋιε \νοΓΐ»1'5 Ιχ>οΙ:5 ϋϊκοϊνεΓΒΐιΙο οηΐϊηο. Ιι 1ΐ35 κιίΓνϊνβϋ 1οη§ βηοιι^ ίοΓ Λε ςορ>τϊ§1ιΙ Ιο οχρϊτο 3ΐΐ(3 ΐΗο Ιχ)ο1; Ιο οηΙΟΓ ΐΗο ριιΒΠς »1οπΐ3Ϊη. Α ριιΙιΗς »1οπΐ3Ϊη Ιχ>οΙ: ϊκ οηε (]ΐ3ΐ \ν35 ηενβΓ 5ΐιΒ]οοι (ο ςοργΓΪ§1ιΙ ΟΓ \ν1ΐ056 16§31 ςορ>τϊ§1ιΙ Ιεηη Ιιβκ εχρϊταί. \νΗοΙ1ιθΓ 3 Ιχ)ο1; ϊκ ϊη ΐΗο ριιΐιΐϊς »1οπΐ3Ϊη πΐΒγ νΒτγ ςοιιηΐτγ Ιο ςοιιηΐτ^. ΡιιΒΗο (3οπΐ3Ϊιι Ιχ»οΚκ 3Γ6 οιΐΓ §3ΐ6\ν3γ5 Ιο (1ΐ6 ρ35ΐ, Γ6ρΓ656ηΙϊη§ 3 \ν63ΐ(1ι οΓ ΙιϊκΙΟΓγ, ςιιΐΐιικ ίοιύ ΐ3ΐο\νΐ6»1§6 (ΙΐΒΐ'κ οΓίδο (Ιϊίϊϊςιιΐΐ Ιο ϋϊκοονοΓ. Μ3γΙ:5, ηοΐΒΐϊοηκ ίΐηύ ο(1ι6γ ιηω^ϊηΒΐΪΒ ρτεκεηΐ ϊη (Ιιε 0ΓΪ§ϊη3ΐ νοίιιιηε \νϊ11 3ρρε3Γ ϊη (Ιιϊκ ήΐε - 3 Γ6ΐηϊη»ΐ6Γ οΓ Ιΐιϊκ Ιχ)οΚ'κ Ιοη§ ιουΓηο^ Γγοιώ ιΗο ρΐΐΒΙΪκΗΟΓ Ιο 3 1ΪΒΓ3ΓΥ 311(3 Γιιΐ3ΐ1γ Ιο γοιι. υ83§6 §ΙΐΜ6ΐίη68 (Ιΐοο§1ο 15 ρτοιιά Ιο ρ^τΙηοΓ \νϊΙΙι 1ϊΙΐΓ3ηβΒ Ιο άϊ$ϊύ2β ριιΙιΗς »1οπΐ3Ϊη πΐΒίεΓΪΒΐκ ίΐηύ π\ίΛ:& Λέπι \νϊ»ΐ6ΐγ Βςςεκκϊΐιίε. ΡιιΙιΗς »1οπΐ3Ϊη Ιχ)οΙ:κ 1>ε1οη§ ιο ιΗο ρυΐίΐίο 311(3 \νο 3γο πιογοΙ^ ΙΗοϊγ οιΐ5(θ(3Ϊ3ηΒ. ΝβνβΠΐιβΙεκκ, Οιϊκ λνοΓΐ: ϊκ «χρεηκϊνε, κο ϊη ογ(36γ (ο Ιιεερ ρΓονϊ(1ϊη§ Ιΐιϊκ τεκοιιτί^, \ν6 Ιΐβνε Ι2ΐ:εη κίορκ ιο ρΓονοηι 3Βιικο Β)- 0Ο1Ϊ11Ϊ1ΟΓ0Ϊ31 Ρ3ΓΙΪ0Κ, ϊιιο1α(3ϊιι§ ρΐ3θϊιι§ Ιθ£;Ιιιιϊθ3ΐ ΓοκίΓΪοΙϊοηκ οη 3ΐιΙοΐϊΐ3ΐα3 ςιιοΓ^ϊιΐξ. \νο 3ΐκο 3κ1^ Ιΐΐ3ΐ )Όυ: + Μαίβ ποη-ϋοηιηΐβΓϋϊαΙ ιΐ5β ο/ίΠεβΙεί \νο (3οκί§ηθ(3 Οοο§1ο Βοοΐ^ 5θ3ΓθΙι Γογ ιικο Β^ ίιΐ(3ίνί(3ιΐ3ΐ5, 3ΐΐ(3 \νο Γθ(}ΐιθ5ΐ Ιΐΐ3ΐ ^οιι ιικο ΐΗοκο Γιΐοκ Γογ ρεΓΚοηΒΐ, ηοη-(Χ)ΐηιη6Γςϊ3ΐ ριιτροκεκ. + Κε/ΓαϊηβΌηι ακίοιηαίεά ^κεΓγϊη§ Όο ηοΐ 56η(3 3ΐι1οιη3ΐθ(3 (^ιιογιοϊ οΓ 3η^ κοΠ Ιο Οοο§1ο'5 κ^κίοπι: ΙΓ ^οιι 3γο οοιΐ(3ιιοΙϊιι§ γοϊο^γοΙι οη ηΐ3θ1ιίηο ΐΓΒΠκΐΒΰοη, ορΙΚ3ΐ ς1ΐ3Γ3ς(6Γ Γ6(Χ)§πϊ(ϊοη ΟΓ ο(1ΐ6Γ 3Γ635 \ν1ΐ6Γ6 3(Χ^55 (Ο 3 ΐ3ΐ§ο 3πιοιιηΙ οΓ ΙοχΙ 15 ΗοΙρΓιιΙ, ρ1θ35θ οοηΐ3θΙ 115. \νο οηοοιΐΓ3§ο ιΗο 1156 οΓ ριιΙιΗς (3οπΐ3ϊπ πΐΒίεΓΪΒΐκ Γογ Λεκέ ριίΓροκεκ 3η(3 πΐ3γ 1>ε Βΐιΐε Ιο Ιιείρ. + Μαϊπίαϊη αίίηΙ>κίϊοηΎΙ\& Οοο§,\& "\ν3ΐ6ηη3Γΐ:"γοιι κεε οη 63ς1ι ήΐε ϊκ εκκεηΙϊ^Ι ΓθΓίηΓθΓηιίη§ροορΙθ3ΐίουΐ ιΐιίκ ρΓοίιχιΐ 3η(3 ΙιοΙρίη§ ώοηι ί]ηά 3(3(3ϊΙϊοη3ΐ πΐ3ΐ6ΓΪ3ΐ5 (]ΐΓ0ΐι§1ι Οοο^ΐε ΒοοΙ: 863Γς1ι. ΡΙβΒκε ύο ηοΐ Γβπιονε ϊ(. + Κεερ ίί Ιβ^αΙ \νΐΐ3ΐονοΓ ^οιΐΓ ιΐ50, ΓοηιεπιΙιεΓ (]ΐ3ΐ γοιι 3Γ6 Γεκροηκϊΐιΐε Γογ εηκιΐΓϊη^ Ιΐΐ3ΐ \ν1ΐ3ΐ ^οιι 3Γ6 (3οϊη§ ϊκ 16§31. ϋο ηοΐ Βκκιιπιε (]ΐ3ΐ ]ιΐ5ΐ Β(χ;3ΐΐ50 \νο ΙκΗονο 3 Ιχ>ο1; Ϊ5 ϊη ΐΗο ριιΐιΐϊς (3οπΐ3Ϊη Γογ ιικβΓΚ ϊη Οίε υηϊΐ6(3 8θ(65, (1ΐ3ΐ (Ιιε \νοΓΐ: ϊκ βΙβο ϊη Λβ ριιΐίΐϊς (3οπΐ3Ϊη Γογ ιΐΒβΓΒ ϊη ο(1ι6γ οοιιηίποϊ. \νΐιοΙΙιθΓ 3 Βοολ ϊκ κΐϊΐΐ ϊη (Χ)ργΓΪ§1ιΙ νΒΓΪεκ Γγοπι (Χ)ΐιη(Γγ Ιο (Χ)ΐιη(Γγ, ίΐηά \νο 03ηΊ οΓΓβΓ §υϊ(33ης6 οη \ν1ΐ6(]ΐ6Γ 3ηγ κρεςϊίΐς ιικο οΓ 3ηγ κρεςΐής 13(Χ)1: ϊκ 3ΐ1ο\ν6(3. ΡΙεΒκε ύο ηοΐ Βκκιιηιε (]ΐ3ΐ 3 ΙιοοΙ:'5 3ρρε3Γ3ηοο ίη Οοο§1ο ΒοοΚ 5ο3γοΙι ηιο^ηκ ίι 03η Βο ιικο(3 ίη ^η^ ηι^ηηοΓ αηγ\ν1ΐ6Γ6 ϊη (Ιιε \νοΓΐ(3. €ορ>τϊ§1ιΙ ϊηΓΓϊη^εηιεηΐ ΗβΙιϊΗ^ ς3η 1>ε ς|ΐιϊΐ6 κενεΓε. ΑΙ)ου( 0οο^6 ΒοοΙί ^^γοΗ (Ιΐοο§Ιο'κ ηιίκκίοη ίκ ιο θΓ§3ηίζο ΐΗο \νθΓΐ(3'κ ίηΓοΓηι^ϋοη 3η(3 ιο ηι^Ι^ο ίι υπίνοΓΚ^ΙΙ^ ^οοοκκίΐίΐο 3η(3 υκοΓυΙ. Οοο§1ο Βοοΐ^ 3θ3ΓθΙι ΗοΙρκ [ΰ3(3θΓΚ (3ίκοονθΓ Ιΐιο \νθΓΐ(3'5 ΙχιοΚκ \νΙιί1ο Ιιο1ρίη§ 3ΐιΐΗθΓΚ ύηά ριιΜίκΙιΟΓΚ γοβοΗ ηο\ν 3υ(3ίοηοοκ. Υου ο^η κοβγοΗ ΐΙΐΓθυ§Ιι ΐΗο ΓυΙΙ ΐοχΐ οΓ ΐΐιίκ ίχ)θ1^ οη ΐΗο \νοΙί ^|||11I1Iρ://130ο]ΐΒ■^ίοο^ί16■^οτα/| ΡΡ • *• ΙΕΡΟΙΟΑΪΜΙΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ > βχδοθβΐσα μέν άναλύμασι το(> ΑΪΤΟΚΡΑΤΟΡΙΚΟΓ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΟΙ ΣΤΑΔΟΓΟΪ σονταχθβΐαα δε όπό Α. ΠΑΠΑΔΟΠΟΓΛΟΪ - ΚΕΡΑΜΕΩΣ Τ Ο 11 Ο £ Β' Ι ΐιιιίι ΕΝ ΠΕΤΡΟΓΠΟΔΕΙ 1894 ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΟΤ ΑΓΤΟΚΡΑΤΟΡΙΚΟΤ ΟΡβΟΔΟΒΟΪ ΠΑΑΑΙΣΤ1Κ0Τ ΣΤΑΑΟΓΟΤ. Τιμή. *Ορθ62οξος Παλαιστίνη Σοναγωγή: ρ, κ. 1-ον τ•δχος. Ή ορθοδοξία έν τζ άγί^ Γ'ζ υπό Β. Ν. Χιτροβοδ 2 >— 2-ον » Όδοιποριχον Βορ(£γάλλαιν Μτη 338, ρωββιντι μβταφρασθέν χαι αχολιαβί^έν υπό Β. Ν. Χκτροβοΰ 1 — 3•ον » Βίος χαι ό&οιποριχόν του 'Ρώσσου ηγουμένου Δανήλ (1106-1107), «χδ. υπό Μ. Α. Βενοβιτίνοβ. Μέρος 1 2 50 4Όν » 'Ο&οιπορία κΐς Σινά βτει 1881 υπό Α. Β. Έλιβσαίββ 2 — 5-ον » Περίοδος του αγίου Σάβα άρχνπινχόπου Σερβίας (1225-1287), έχ5(δ. ύπό Αεωνίόου άρχιμανδρίτου 1 -. β•ον > Περήγησις του εμπόρου Βασιλείου (1466-1466) έχδοθεΐσα ύπό Α•α>νί8ου άρχιμανδρίτου — 30 » 'ΑνασχαφαΙ έν τω ρωβσιχω γώρφ τφ παρά τόν ναόν της *Αναβτάσεως έν Ίε- ροσολύαοις (1883) μετά ειχονων χαρτών χαι (υο παραρτημάτων, ύπό *Αντω- νίνου αρχιμανδρίτου 6 60 8-ον » Διήγησις Δανήλ μητροπολίτου Εφέσου χαι περίοδος των Αγίων Τόπων, έχδ. ύπό Γαβριήλ Σ. Δεστουνη 1 60 9-ον > Βίος χαι όδοιποριχόν τοΟ ηγουμένου Δανιήλ. Μέρος II μετ* εΙχονων χαι σχεδίων. Έζηντλήθη 5 60 10-ον » Παλαιά Γεωργιανά μνημεία έν Παλαιστίνη χαι Σίνα, μ^τά πινάχων χαι ειχο- νων ύπό Α. Τζαγαρέλη 4 50 11-ον > Διήγησις Έπιφανίου περί της Ίερουσι)νήμ χαι των έν αύτη τόπων: σύγγραμμα έλληνιχόν της θ' έχατ. έχδοθέν, ρωσσιστι μεταφρασθέν χαι διερμηνευοέν ύπό Βασιλείου Βασίλιεβσχη 6 50 12-ον > Περιήγησις Ιγνατίου τοί) έχ Σμόλνης (1389-1405), έχδ. ύπό Σ. Β. *Αρσένιεβ 1 — 18•ον » Τό έν Ίερουσ3)ήμ Τερόν της Παλαιάς Διαθήχης μετά ειχόνων χαι πινάχων ύπό Α. Α. Όλεσνίτζχη 16 — 14-ον » Σερβιχή περιγραφή των Αγίων Τόπων περί τό μέσον της ιζ' έχατ., έχδ. ύπό Α. Β. Στογιάνοβιτζ — 50 15-ον » Διήγησις Έπιφανίου μοναχού περί της προς Ιεροσόλυμα όδοιπορίας αύτοΰ (1415-1417), εχό. ύπό Λεωνίδου αρχιμανδρίτου — 25 16•ον > Τρεις συμβολαι εις τάς περί Παλαιστίνης ρωσσιχάς γνώσεις, έχδ. ύπό Αεωνίδου άρχιμ^ανδρίτου 1 — 17-ον > Νιχολάοϋ έπισχόποϋ Με^^ώνης χαι Θεοδώρου του Προδρόμου, συγγραφέως της ιβ' έχατ., βίοι Μελετίου του νέου έχδιδ. το πρώτον υπό Βασιλείου Βασίλ^εβσχη μετά προλόγου χαι ρωσσιχής μεταφράσεως 4 — 18-ον > 'Οδοιποριχόν τοΟ εμπόρου Βασιλείου Παζνι^αχόβου (1558-1561), έχδ. Χρ. Λόπαρεβ 2 — 19-ον > Οί Άνσάριοι ύπό Κ. Δ. Πέτχοβιτζ — 75 20-ον » ΡβΓβ^ηΑΐίο &ά ΙιοεΑ δαηο1& β&βοαίί ΙΥ βχβαηΐίβ βάϋΑ ΓΟδβίοβ γβΓ8&, ηοϋβ ί11ιΐ8ίΓ&ΐΑ αΙ) ^ο11. Ροιιιί&1οΐ¥8ΐΕ7 5 — 21-ον > Προσχυνητάριον *Αρσενίου Σοΐίγά'νο^ (1649-1653) μετά ειχόνων χαι σχεδιογρα- φιών, έχδ. υπό Μ. *Ιβανόβσχη 6 50 22-ον > Έχδρομαι χατά την Παλαιστίνην μετά τών μαθητών του έν Ναζαρέτ οιχοτρο- φείου τών αρρένων, ύπό Α. Ι. Γιαχούποβιτζ 2 — 23-ον > *Ιωάννου του Φωχα εχφρασις έν συνόψει τών απ* Αντιοχείας μέχρις Ίεροσο- 24-ον 2δ-ον 26-ον 27-ον 2θ•ον 29-ον λύμων χάστρων χαι χωρών Σ(>ρ^ς Φοινίχης χαι τών χατα Παλαιστίνην αγίων τόπων. Σύγγραμμα έλληνιχόν/.'ί^ς'.ιβ' έχατ. έχδοθΓ α ι ρωσσ:^:• μεταφρασθέν ύπό Ιωάννου Τρόϊτστιι . .*•*.•.*•*! 1 25 Περιήγησις Ζωσιμά μοναχοΰ*•(ΐ419-1422) έχδ. ύπ? ν.>. Μ, Α6•^.α^^'.^ .... 1 25 Οί έν Παλαιστίν1^ έλώδεις πυρετοί ύπό Δ. θ. 'Ρε• τκ}1^,ο ........ 8 — * Ανωνύμου περιγραφή τών Αγίων Τόπων περί τι ^/.η τ?,; ιδ' έν.ϊτ., έχδιδο- μένη νυν τό πρώτον μετά προλόγου ύπό Α. Παπαδοπούλου Κεραμέως. 'Ρωσ- οιχή μετάφρασις ύπό Γ. Σ. Δεστουνη — 76 Περιήγησις Τρύφωνος Καραβέϊνιχοβ (1693-1596), έχδ• ύπό Χρ. Μ. Λόπαρεβ. 3 — Τΐιβοάοβίαβ. Όβ βϋα ΤβΓΓ&β δΑηοΙ&β 1ίΙ>6Γ β&βοαίο VI ίηβαηάθ οοηβοΗ- ρ1;ιΐ8. Κβοβηβίοηβιη 5. ΟίΙάβιηβίΒίβη Γβρβϋνϋ, γβηίοηβιη ΓΟβΒίοΑιη ηοΐΑβ- ^αβ &άί6θί1 ^. ΡοχηίΑΐονβΙεγ 2 — Έχφραοις διά στίχων πρωτονοταρΙου της "Εφέσου, τοδ ΠερδΙχου, περί τών έν 'Ιεροσολύμοις Κυριαχών θαυμάτων χαι θεαμάτων. Ποιημάτιον τής ιδ' έχατ., έχδ. μετά προλόγου ύπό Α. Παπαδοπούλου Εεραμέως. 'Ρωσσιστι ύπό Γ. Σ. Δεστουνη — 76 V^-^•'^^α^^1^.. Οίί.^^^.,^ρ:,;α ^ηχ.^ί,ί^^^.,^^.ε ΙΕΡΟΙΟΑΤΜΙΙΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΗΤΟΙ ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΕΝ ΤΑΙΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΑΙΣ του όγκωτάτου άποστολκχοϋ τε χαΐ χαθολιχου όρθοΒόζου πατριοτρχκχου θρό^;ου των Ιεροσολύμων χαΐ πάσης Παλαιστίνης άποχειμένων ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΚΩΔΙΚΩΝ ΣΥΝΤΑΧΘΕΙΣΑ ΜΕΝ ΚΑΙ ΦΩΤΟΤΪΠΙΚΟΙΣ ΚΟΣΜΗΘΕΙΣΑ ΠΙΝΑΞΙΙί » » οπο Α. ΠΑΠΑΔΟΠΟΪΑΟΓ- κεραμείς τ&ποις δ' βχδοθβΐσα άναλώμασι τοο ΑΓΤΟΚΡΑΤΟΡΙΚΟϊ ΟΡβΟΔΟΞΟΤ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΟΙ ΣΓΑΑΟΙΌΤ ΤΟΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΣ -ο-φθ«θα>-<:- ΕΝ ΠΕΤΡΟΤΠΟΛΕΙ Έχ του τοπογραφείου Β. Κφσπάοομ. 1894 ί^>(αΖΐί Οτ7 « •' •;?. 3 7 ΙΕΡΟΣΟΔΪΜΙΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΗΤΟΙ ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΕΝ ΤΑΙΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΑΙΣ ΤΟΓ ΑΓΙ2ΤΑΤ0Γ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΓ ΤΕ ΚΑΙ ΚΑΘΟΛΙΚΟΓ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟΓ ΘΡΟΝΟΤ Τ&Ν ΙΕΡΟΣΟΑΧΜϋΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΠΑΑΑΙΣΤΙΝΗΣ ΑΠΟΚΕΙΗΒΝϋΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΚΩΔΙΚΩΝ ΠΡΟΛΟΓΟΣ. Τώ μεν οδν πρώτω τέμω της έν χεφΐ ταοτησί βφλοϋ πε- φανέρωτακ τό ποΓα καΐ δσα των γραπτών βιβλίων αποτελεί το καθ' αυτό παλαεόν ή πατριαρχιχον τμήμα της κεντρικής, ως ώνό- μααα, βιβλιοθήκης τοδ πατριαρχείου των Ιεροσολύμων* αύτω δε τούτω τω τόμω, δευτέρω τόν αριθμόν, περιγράφεται τά τεύχη, δ τμήμα ταύτης δτερον απαρτίζει, τό Σάβα του ήγιασμένοϋ• δ δε, καθάπερ εΤρηται (τ. Ι, σ. δ'-ε'), προυπήρχεν έν αότ^ τη λαύρα του αγίου Σάβα, μακράν έν έρήμω τόπω της Ιερουσαλήμ Ιδρυμένη. "Οτε μέν οδν έκεΐ τούτο κατέκειτο, τό πάλαι τιμιώτερέν τε και πλουσιώ- τερον ήν ήρίθμει γαρ εξοχά τίνα τεύχη, & τανυν άποξενωθέντα ή κερματισθέντα παντάπασι λείπει, καθά τα σποράδην είρημένα τω τόμφ δείκνυσι, μάλιστα δε των παραρτημάτων αύτου τό δέκατον και τό πρό τούτου• κατήντησε δ' εΙς δπερ 6 παρών έκδηλοΓ κατάλογος απειρία των έν αύτη τη λαύρα φυλάκων πολλοί γάρ άμελείςι τούτων ή άφελεία κώδικες άπώλλυντο (πρβλ. σ. 703-724), ίλλους δε τινας ουκ ολίγους μυς τε καΐ σήτες εφθειρον, κόνις τε πυκνή και γραμμάτων άμοιροι βιβλιοδέται* διέφθειρε δε καΐ γραμ- μάτων ευμοιρος ιερεύς τεύχη πάνυ πολλά (σ. 701)• δι' 8 Κύριλ- λος ό δεύτερος, των Ιεροσολύμων πατριάρχης, τφ βεβουλευσθαι δΙς ύποστεΐλαι 8 κακή μοίρα τοις έν τη λαύροτ λοιποΐς έγίγνετο κώδιξι, πρώτος έκλεζάμενος ικανούς αυτών προδιέσωσε (1857 καΐ 1864)• μετεκομίσατο γάρ τους έκλελεγμένους είς τήν βιβλιοθή- κην, ήν αυτός έν τη μονή καθίδρυσε του Σταύρου* ου μήν άλλα και μετά τοιαύτας έκλογάς άπώλειαι τ^ λαύρα συνεχείς εκ βιβλίων έγίγνοντο μέχρις Ιτους 1887-ου• τότε δ' δμως Νικόδημος 6 τ^^^ . τριάρχης, ώς εΤρηται, διαμπάξ Ιτεμβ του τοιοότοο μοκραίου κακοϋ τήν ρίζαν, άπό της λαύρας αύτης ανεξαιρέτως ίίπαντα τα τεύχη μετενεγκών εις Ιεροσόλυμα, ταύτα δή τά νυν έν τω τόμφ τούτω περιγεγραμμένα* τούτων δ' αυ ή περιγραφή κοπιώδης μέν ανιαρά τε και δυαεκτέλεστος ήν, ώαπερ καΐ των έν τω πρώτω τέμφ κατηριθμημένων, άλλα τη θεού βοηθεί^ τετέλεαται* και ώς έξ άρχης έγράφη, οδτω και τυποις εξεδόθη• τη ταχυτητι μέντοι της εκτυπώσεως έμπεριέλαβεν, ώς εικός, ό τόμος ούτος αμαρτήματα, μάλιστα δε περί τά πρώτα τετράδια- πλην άλλα, της εκτυπώσεως περαιουμένης, & των αμαρτημάτων άξια διορ- θώσεως εκρίθη, προς το τέλος έμηνύθη (σ. 731 - 733 καΐ 892)* & δέ τοιαύτης ανάξια, σιγή κατεδικάσθη, του περιγραφέως έλπί- σαντος έκ των αναγνωστών συγγνώμης ίσως έν τούτω τυχεΐν. Τά μέντοι των καλλιγράφων αμαρτήματα καΐ των έκ παλαιού κυ- ρίων ή αναγνωστών των χειρογράφων, άπερ έν τοις ύπομνήμασιν αυτών υπάρχει τοις έν τοις κώδιξιν, έτηρήθη πιστώς έν τούτω τω τόμω• 8ς, εξω της ίδίςί περιγραφής, καΐ άπεικάσματα γραφών έμπεριέλαβε τέσσαρα και δέκα φωτοτυπικά, και παραρτήματα τίνα χρήσιμα (σ. 662-754), τήν Ιστορίαν και τήν τύχην έρμηνεύοντα της βιβλιοθήκης Σάβα του ήγιασμένου, Ιτι δέ καΐ πίνακα τών έν αύτώ τω τόμω μνημονευμένων πραγμάτων. Έν Πετρουπόλει, τη ιβ' μηνός Ιανουαρίου έτους ^αωπδ'. Α. ΠΑΠΑΔΟΠΟΪΛΟΣ - ΚΕΡΑΜΕΪΣ. ΤΜΗΜΑ ΔΕΪΤΕΡΟΝ. ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ χωδίχων έκ της λαύρας [ΐετβνεχθέντων Σάβα τοδ ήγιασμένοα χαΐ νυν εν τη πατριαρχική των Ιεροσολύμων βιβλιοθήχιο χα- ταχειμένων, εν τόπφ χεχωρισμενφ. 1, Τεύχος μεμβράνκνον άμφΐ τήν δεχάτην έχατονταετηρίδα γραφέν, έχ δέ φύλλων συγχείμενον 193' δπερ έστΙ βεβλαμμένον ένιαχοδ υφ* ύδατος οδτως, ώστε τα έν αυτω γεγραμμένα ή μάλα νυν δυσανάγνωστα εΤναι χατά σελίδας τινάς, ή παντελώς έζίτηλα* αριθμούς δε τά φύλλα φέρει άπό του α' μέχρι του ρ^^\ ους χειρ έπέγραψεν έχχαιδεχάτου πιθανώς αιώνος- τούτων δμως έλλείπουσι δύο, ό ρλζ' χαΐ ό ρλη', οι νυν ευρηνται έν τξ Πετρουπέλεως αύ- τοχρατοριχη βιβλιοθήκη, έν τη πλουσί^ συλλογή Πορφυρίου του Ούσπένσχη (αριθ. 344. 0x116X1 3Η 1883 γ., σ. 133). Άλλα χαι το τεύχος αυτό πρό του συμττηχθηναι παραλελυμένον ήν χαι διεσπασμέ- νον* δι' δπερ ό βιβλιοδέτης τά σφζόμενα συγχολλών χαι συρράπτων τετράδια, ήναγχάσθη, άλλοις άλλων μεμβρανίνων βιβλίων χρησάμενος φύλλοις, ταύτα μεν εις τεμάχη διατεμεϊν, έχεΐνα δε τούτοις συγχολ- λήσειν. Όνόματα δε άναρ^ωστών ή παλαιών του τεύχους χτητόρων έν αύτώ φέρεται τάδε• α') «Νικόλαος ταπεινότ(α)τ(ος) μητροπολίτης Νικαίας... υπέγραψα», φ. ρμη'• β') «Ό μητροπολίτης Βιδήνης Ιω- σήφ», φ. ροα'. Το τεύχος τοίνυν μήκους μεν εστί 45 εκατοστών μέτρου γαλλικού, πλάτους δε 235 χιλιοστών το δε κείμενον αυτό δίστηλον δν καΐ τεσσαράκοντα κατά πασαν στήλην γραμμάς αριθμούν, έπιφάνειαν έχει μήκους μεν 0,323, πλάτους δε 0,203' περιέχεται δ' έν τψ βιβλίφ πανηγυρικόν τών τε δεσποτικών και τών θεομητορικών * 1 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ χαλοομένων εορτών, άχέφαλον δμως χαΐ ατελές, ου τά σωζ(ίμενα χείμενα άπό του δευτέρου νυν £ρχετα( λόγου. 1. Λόγος άχέφαλος είς τόν ευαγγελ(σμόν της θεοτόχου, ου α{ πρωται λέζεις Ιχουσιν ώδε• € — στεΐραι• πάλιν διά των άγιων γυναιχών πρώτον τό χαΤρε ήμΐν ευαγγελίζεται ι, φ. 1. 2. Ανδρέου του άρχιεπισκότυου Κρήτης € λόγος εις τόν εύαγ- γελισμόν της παναγίας δεσποίνης ήμων θεοτόχου», ου ή αρχή• «Επέστη σήμερον ή πάντων χαρά», φ. δΡ. Μι^β, ΡλΙγοΙ. ΟΓΛβο. τ. 97, σ. 881. 3. Ιωάννου του Χρυσοστόμου «λόγος εΙς τόν εύαγγελισμόν της Θεοτόκου», ου ή αρχή• «Άγαττητοί, βασιλιχων μυστηρίων», φ. 10. Μίβηβ τ. 60, σ. 755. 4. «Του αύτου εΙς τόν εύαγγελισμόν της θεοτόχου». Άρχ. « Προαπέστειλεν ό θεός», φύλ. 12^• Ίεροσολυμιτιχής Βιβλιοθή- κης τ. Ι, σ. 226. 5. «Του αγίου Γρηγορίου επισκόπου Νεοχαισαρείας Πόντου εΙς τόν εύαγγελισμόν της αγίας Θεοτόκου». Άρχ. «Σήμερον αγγε- λική παρατάξει», φ. 14^. Μίβηβ τ. 10, σ. 1145. 6. «Του εν άγίοις πατρός ημών Πρόκλου αρχιεπισκόπου Κων- σταντινουπόλεως εΙς τόν εύαγγελισμόν της αγίας Θεοτόκου». Άρχ. «Άγαττητοί, οΚτως έστΙν τό μυστήριον», φ. 17. Ίεροσολυμιτ. Βιβλιοθ. τ. Ι, σ. 226. 7. Ιωάννου του Χρυσοστόμου «εις τόν εύαγγελισμόν της πα- ναγίας Θεοτόκου». Άρχ. «Σήμερον αγαπητοί ύπανοΐξαι», φ. 21. Ίεροσολυμ. Βιβλιοθ. τ. Ι, σ. 227. 8. Του αύτου «λόγος εΙς τόν τετραήμερον Λάζαρον», ου ή αρχή• «Άγαττητοί, ώσπερ μήτηρ φιλόστοργος», φ. 24. Μί^β τ. 62, σ. 775. 9. «Του αύτου λόγος είς τόν τετραήμερον Λάζαρον, ου ή αρχή• «Σήμερον έκ νεκρών», φ. 25^. Μίβηβ τ. 48, σ• 779. 10. «Του αύτου λόγος εις τόν τετραήμερον Λάζαρον», ου ή αρχή• «'Ήν τις φησίν Λάζαρος», φ. 28. Μί^ηβ τ. 64, σ. 1357: 8ρπη& βί οιηίδδα. ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΓΜΩΝ. 11. Ανδρέου του Κρήτης αρχιεπισκόπου λόγος εις τον Λά- ζαρον, ου ή άρχή' «Λάζαρος τον παρόντα», φύλ. 29^. Μί^β τ. 97, σ. 960. 12. «Τοί5 αύτου λόγος εις τον τετραήμερον Λάζαρονι, ου ή αρχή• «Την έκκλησίαν θέατρον», φ. 37^. Ίεροσολυμίτ. Βιβλιοθή- κης τ. Ι, σ. 228. 13. Του αύτου «λόγος εΙς τά βαΐα», ου ή αρχή" «Χθες ήμας μετά του δεσπότου», φ. 40. Μί^ηβ τ. 97, σ. 985. 14. Αθανασίου αρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας «λόγος εις τά |3αΓα>, ου ή αρχή• «Φρικτόν άγαττητοί μυστήριονι, φ. 48^. Μί^ηβ τ. 26, σ. 1309. 15. Ιωάννου του Χρυσοστόμου «λόγος εις τά βαΐα», ου ή αρχή• «"Ήδη της ττ^ευματικής πανηγυρεως», φ. 49^. Μί^β τ. 61, σ. 715. 16. Του αυτού λόγος εις τά βαία, ου ή αρχή• «Έκ θαυ- μάτων επί τά θαύματα», φ. 52^. Μί^ηβ τ. 59, σ. 703. 17. «Του Χρυσοστόμου λόγος είς τά βαΓα», ου ή αρχή• «"Οτε ήγγισεν ό Κύριος είς Ιεροσόλυμα», φ. 56. "Έστι δε άσημείωτος εν τοις πίναξι των άχρι του νυν γνωσθέντων του Χρυσοστόμου λόγων. 18. Πρόκλου αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως «λόγος είς τά βαια», ου ή αρχή• «Σπουδαιότερος ό παρών», φ. 58. Μί^ηβ τ. 65, σ. 772. 19. «Αθανασίου αρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας είς το Πορεύε- σθε είς τήν κατέναντι κώμην» κτλ. Άρχ. «Πάλιν ήμας ευεργε- τών», φ. 59. Μί^ηβ τ. 28, σ. 1024. 20. «Του αυτού αγίου Αθανασίου έκ του κατά Λουκαν ευ- αγγελίου, είς το Πορεύεσθε είς τήν κατέναντι κώμην» κτλ. Άρχ. «Οι τά επίγεια φρονήσαντες», φ. 62. Ρ3.1)ποϋ, ΒϊΜΐοΛ. ΟΓΛβοα τ. VIII, σ. 203. 21. Ιωάννου του Χρυσοστόμου λόγος «είς τήν άγίαν δευτέ- ρα^; της μεγάλης εβδομάδος», ου ή αρχή• «Διηνύσαμεν της νη- στείας τον πλουν», φ. 65^. Μί§ηβ τ. 55, σ. 519. ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 22. «Του αύτοδ ε?ς την ξηρανθεΐσαν συκην* λόγος, ου ή αρχή• «Όφθαλμός μ.έν όρων», φ. 71. Μίβηβ τ. 59, σ. 58δ. 23. Του αυτού εις τό ιΣυνήγαγον οι ΊουδαΤοι συνέδριον και ελεγον τί ποιήσομεν τη αγία μεγάλη δευτέρα» λόγος, ου ή αρχή• «Οι μεν ά&ληται καθ' έκάστην», φ. 74. Μί^ηβ τ. 64, σ. 15. 24. «Του αύτου εις τάς δέκρί παρθένους, τη μεγάλη τρίτη» λόγος, ου ή αρχή• «"Οταν το εύδαπάνητον», φ. 75^. Μί^ηβ τ. 59, σ. 527. 25. «Του αύτου ομιλία εις τό ευαγγελικόν ρητόν: Εξελθόν- τες οι Φαρισαΐοι συμβούλιον Ιλαβον κατά του Ίησου». Άρχ. €"Οσοι του Ηλία μαθηταί», φ. 78^. Μί^ηβ τ. 61, σ. 705. 26. «Του αυτού εΙς τήν πόρνην και τόν Φαρισαΐον». Άρχ. «Πάντοτε μέν ό θεός», φ. 81?. Μί^ηβ τ. 59, σ. 531. 27. «Του αύτου λόγος εις τό Συνήγαγον οί Ιουδαίοι συνέ- δριον», ου ή αρχή• «Έοίκασιν οι της εκκλησίας φίλτατοι», φ. 84. Μί^θ τ. 59, σ. 525. 28. Του αύτου λόγος είς τόν ΦαρισαΤον καΐ εΙς τήν πόρνην, ου ή αρχή• «Σήμερον ό Φαρισαΐος», φ. 86. Μΐ^ηβ τ. 61, σ. 709. 29. «Του αύτου λόγος εις τήν προδοσίαν του Ιούδα», ου ή αρχή• «Είκότως αγωνιώ», φ. 87. Ίεροσολυμιτικής Βιβλιοθήκης τ. Ι, σ. 228. 30. «Του αύτου λόγος εις τήν προδοσίαν του Ίουδα και εις τό πάσχα και εις τήν παράδοσιν των μυστηρίων, και περί του μή μνησικακεΐν». Άρχ. «Όλίγα ανάγκη σήμερον», φ. 88. Μί- βηβ τ. 49, σ. 373. 31. «Θεοφίλου Αλεξανδρείας λόγος εις τόν μυστικόν δεΐτυνον και εΙς τόν νιπτήρα», ου ή αρχή* «Τί τερπνότερον ή τί ήδύ- τερον», φ. 94. Εύρηται δ' έπ' ονόματι Κυρίλλου του Αλεξαν- δρείας παρά Μίβηβ τ. 77, σ. 1016. 32. Ίωά^^νου του Χρυσοστόμου «λόγος εις τόν νηττήρα τη αγία καΐ μεγάλη πέμπτη», ου ή αρχή• «Έλεον θεού», φ. 98. Ίεροσολυμ. Βιβλιοθ. τ. Ι, σ. 102 καΐ 243. 33. Του αύτου «λόγος εΙς τήν προδοσιν^ του Ιούδα καΐ εις ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΑΓΜΩΝ. τό πάθος του Κυρίου τ^ μεγάλτι πέμπτη». Άρχ. «Στυγνήν τήν έκχλησίαν ορώ ι, φ. 100. Μί§ηβ τ. 61, σ. 687. 34. «Του αύτοΰ Χρυσοστόμου λόγος εις τον ληστήν και εΙς τήν προδοσίαν του Ίουδα τ^ μεγάλγ] πέμιτηο». '^ΡΧ• **^ πόση δύναμις της ημετέρας πίστεως», φ. 101^• Μί^ηβ τ. 59. σ. 719. 35. Του αυτού «λόγος εις τήν προδοσίαν Ιούδα και εις τό πάσχα και είς τήν μυστηρίων παράδοσιν και περί το(υ μή) μνη- σικακεΐν αλλήλους». Άρχ. «Έβουλόμην άγατυητοι της κατά τόν πατριάρχην», φυλ. 103. "Ορα περί του λόγου τούτου τήν παρά Μί^β σημείωσιν τ. 64, σ. 1339. 36. «Τη αγία και μεγάλη παρασκευή του αύτου εις τόν εύλογημένον και εις τό Πάτερ ει δυνατόν παρελθεΐν τό ποτηριον». Άρχ. «Ουδέν άπεοίκασιν», φ. 109. Μίβηβ τ. 61, σ. 751. 37. «Του αύτοΰ εις τόν σταυρόν και εις τόν ληστήν και κα- τά Ιουδαίων». Άρχ. «Άπαρζώμεθα τη ήμερα του σταυρού», φ. 112?. Μίβηβ τ. 64. σ. 1331: 8ρυη& βΐ ρΓΛβΙβΓίηίδδΛ. 38. «Πρόκλου αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως λόγος εις τήν άγίαν παρασκευήν», ου ή αρχή• «Φοβερά της σημερινής παρατάξεως», φ. 114. Μίβηβ τ. 65, σ. 781. 39. «Του Χρυσοστόμου είς τήν άγίαν παρασκευήν» ομιλία, ης ή αρχή• «Επέστη των ιερών μυστηρίων ή πανήγυρις», φ. 115^. Μί^ηβ τ. 64, σ. 1351: «ίη οοά. 01;ΙοΙ)οη. άίοΐίπΓ βδδβ Ργο- οϋ, ηβο β8ί ΟΙΐΓ 78θ8ίοιηί » . 40. Έπιφανίου αρχιεπισκόπου Κύπρου λόγος είς τήν θεό- σωμον ταφήν του Κυρίου κτλ., ου ή αρχή• «Τί τούτο σήμερον», φ. 116. Μί^ηβ τ. 43, σ. 440. 41. «Γρηγορίου πρεσβυτέρου Αντιοχείας τω μεγάλω σαβ^ά- τω καΐ εις τήν άνάστασιν του κυρίου και θεού ημών» λόγος, ου ή αρχή• «Επαινετός και ούτος της εκκλησίας», φ. 125. Μί^ηβ τ. 88, σ. 1848. 42. <Του Χρυσοστόμου λόγος εις τό πά&ος του σωτήρος ημών Ίησου Χρίστου, τω άγίω και μεγάλω σαββάτω». Άρχ. «'Όταν τό μέγεθος του δεσπότου», φ. 130^. Και ούτος 6 λόγος 6 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ άσημείωτ^ς έστιν έν τοΤς πίναξί των του θείου Χρυσοστόμου συν- ταγμάτων. 43. Γρηγορίου του θεολόγου λόγος εις τό πάσχα καΐ είς την βραδύτητα, ου ή αρχή• «Αναστάσεως ημέρα», φ. 131. Μί§ηβ τ. 35, σ. 396. 44. Αθανασίου του αρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας λόγος εις τό αγιον πάσχα, ου ή αρχή• «Ει ταΤς των αγγέλων», φ. 132^. Μί^ε τ. 28, σ. 1073. 45. Γρηγορίου επισκόπου Νύσσης «λόγος εΙς το δγιον πάσχα* ελέχθη δε τη κυριακη». Άρχ. «Οι πένητες των ανθρώπων», φ. 135. Τέλος• «ή των καλαθίσκων προς τον αέρα καΐ τό φως έξιτττάμενον^ άθρουν ομού και», φ. 136^. Μί^β τ. 46, σ. 652 κέ. 46. Ιωάννου του Χρυσοστόμου λόγος εις τό ίγιον πάσχα, ου ή αρχή• «Σφόδρα μοι καΐ νυν ως άεί», φ. 144. Μί^ηβ τ. 62, σ. 753. 47. Γρηγορίου του επισκόπου Νύσσης λόγος «εις τό πάσχα και εις τήν τριήμερον άνάστασιν του Κυρίου». Άρχ. «Ει τις πα- τριαρχών», φ. 145Ρ. Μί^β τ. 46, σ. 600. 48. (Γρηγορίου του θεολόγου) «έτερος λόγος είς τό δγιον πάσχα», ου ή αρχή• «Έπι της φυλακής μου στήσομαι», φ. 154. Μί^ηβ τ. 36, σ. 624. 49. Ιωάννου του Χρυσοστόμου λόγος εις τήν άνάστασιν του Κυρίου, ου ή αρχή• «Λαμπρά της δεσποτικής», φ. 163?- Έστι δε καΐ ούτος αμνημόνευτος έν τοΓς πίναξι τών του θείου τούτου πατρός συνταγμάτων. 50. «Του αυτού ομιλία εις τό έίγιον πάσχα», ης ή αρχή• «Ει τις ευσεβής», φ. 164^. Μί^ηβ τ. 59, σ. 721. 51. Του αύτου λόγος είς τήν άγίαν άνάστασιν», ου ή αρχή" <Πασα μεν ημέρα φαιδρά», φ. 165. Μί^β τ. 63, σ. 933. 52. «Βασιλείου επισκόπου Σελευκείας λόγος είς τό δγιον πά- σχα», ου ή αρχή• «"Άφατος εις ημάς», φ. 166^. Αόγος ανέκ- δοτος, ου άπόγραφον και έν Βιέννη υπάρχει. ΡίΐΙ)ηοϋ, ΒίΜ. (χΓ. τ IX, σ. 91, έν τη υποσημειώσει ΗαΓίβδ. ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 53. «ΉσυχίΟϋ πρεσβυτέρου Ιεροσολύμων του θεολόγου περί της αναστάσεως του κυρίου ημών Ίησου Χρίστου, δτι χατά μη- δέν άλλήλοις έναντιωθέντες οΐ ευαγγελισταΐ δεαφόρως τά συμβε- βηκότα περί της αναστάσεως του Εμμανουήλ ιστόρησαν». Άρχ. ιΠάντες μεν αγαπητοί ως ειπείν», φ. 167^. Έπ' ονόματι Γρη- γορίου του Νύσσης παρά Μί^ηβ τ. 46, σ. 628. Πρβλ. και σημείω- σιν Η»Γΐβ8 εν ΒίΙ)1. Θγ. τ. Χ, σ. 251. Δυο δε τεμάχη, τω ονόματι έπιγεγραμμένα του Ησυχίου, Χριστιανός έξέδοτο 6 ΜαΚίι&βί, ΑηβοάοίΛ ^Γαβο» (Μοβί^παβ 1775), τ. II, σ. 69-70. 54. Γρηγορίου του θεολόγου «λόγος εΙς την καινήν κυρ^ακήν και εις Μάμαντα τον μάρτυρα», ου ή αρχή• «Εγκαίνια τιμα- σ&αι», φ. 175. Μί^ηβ τ. 36, σ. 608. 55. Αθανασίου του αρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας «λόγος εις την καινήν κυριακήν», ου ή άρχή' «Χριστός εγερθείς έκ νεκρών», φ. 178. Μίβηβ τ. 28, σ. 1081. 56. Ιωάννου του Χρυσοστόμου «λόγος εις τήν άπιστίαν του Θωμά και εις τήν πίστιν αύτου», ου ή αρχή* «"Ηκω τό χρέος», φ. 181. Μίβηβ τ. 59, σ. 681. 57. «Τ'5 μεσοπεντηκοστ^• του αυτού εις τό λέγειν τους Ιου- δαίους '^δαιμόνιον έχεις" καΐ εις τό "μή κρίνετε κατ' όψιν». Άρχ. «'Ώσπερ ή φαεσφόρος σελήνη», φ. 184^. Μί^πθ, ΡαίΓοΙ. τ. 61, σ. 777. 58. «Του αύτου εΙς τήν μεσοπεντηκοστην» . Άρχ. «"Οπου δ' δν ό δεσπότης», φ. 186?. Μί^ηβ τ. 61, σ. 741. 59. Του αύτου «λόγος λεχθείς εις τόν αγιον θωμαν τόν άπόστολον καΐ κατά Άρειανών και εις τόν έν Θράκη τυραννή- σαντα καΐ άναιρεθέντα καΐ αυτόν δντα Άρειανόν». Άρχ. «Τω μεν νόμφ της εκκλησίας», φ. 188. Μί^ηβ τ. 59. σ. 497. 60. Του αύτου «λόγος εις τήν μεσοπεντηκοστην», ου ή αρχή• «Ό της άναστασίμου έορτης αΤτιος», φ. 189?. Μί§ηβ τ. 64, σ. 1383: δρυπίΐ θί οιηί88&. 61. Του αύτου «λόγος εις τό '*μεσούσης της εορτής" και είς τό *'άνέβη ό Ίησους είς τό ιερόν καΐ έδίδασκεν" και εις τόν 8 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ Μελχισεδέχι. Άρχ. €Τ(5α και μήλον και φοΤνις», φ. 190. Μίβηβ τ. .61, σ. 739. 62. «Αόγος εις την αυτήν έορτήνι, οδ ή αρχή• €*Γπερ- μεγέ&ης ή του δεσπότου», φ. 192^. Μί^β τ. 64, σ. 1417: δριΐΓΐα 6( Οΐηί8δ£1• 63. «Λόγος εις τήν αυτήν έορτήν», ου ή άρχή' «Έγώ φι- λόχριστοι τήν ένεστώσαν», φ. 194?. Μίβηβ τ. 64, σ. 1339: βραπΛ βί ρΓ&βίβΓίηίδδίΐ. 64. «Βασιλείου επισκόπου Σελευκείας λόγος εις τόν καθαρι- σ&έντα λεπρόν», ου ή αρχή* «Πάντα μεν θαυμαστά του δεσπό- του>, φ. 195. Τέλος• «ταΤς ήδοναΐς έσπίλωσεν κατεβην άπό — ». 2. Τεύχος μεμβράνινον της ένατης έκατονταετηρίδος, έν ω όμιλίαι μεν Ιωάννου σώζονται του Χρυσοστόμου περί της Μωσαϊκής Γενέσεως, ατάκτως δ' δμως προσδεδεμέναι* είσΐ δε αϊδε* ια', ιδ', ιε', ις', ιζ', ιη', ι&', κ' και κα'. Το μεν κείμενον δίστηλον δν χώρον κατά πασαν σελίδα πλάτους μεν κατέχει 0,19, ύψους δε 0,298" αυτό δέ το τεύχος ύψους μεν έστι 0,41, πλάτους δε 0,295. Έν μια δ' εκάστη των στηλών τριάκοντα και εζ άρι&μουνται γραμμαί, και αι μεν των ομιλιών έπιγραφαΐ δια κιννα(3άρεώς εισι γεγραμμέναι, προ- τεταγμένον ταινιοειδές εχουσαι και κεχρωματισμένον κόσμημα* τό δέ πρώτον γράμμα μιας εκάστης τών ομιλιών κεφαλαιώδες έστι, μέγι- στόν τε και χρώμασιν έγκεκοσμημένον. Αρτο δ' αυ τό τεύχος όγκωδέ- στερον και παχύτερον δν πρότερον όγδοήκοντα καΐ τρία νυν σώζει φύλλα, αριθμούς μεν παλαιάς έπιφέροντα άρι&μήσεως, ή κατά τήν πεντεκαιδεκάτην έγένετο εκατονταετηρίδα (ξς' — οα', πθ', η' — Ηη', ρ' — ρια', ριγ' — ριε', ρκ', ρκη' — ρζζ', ρο' — ρογ') ^ λίαν δέ συγκε- χυμένως υπό μεταγενεστέρου προσδεδεμένα βιβλιοπηγοίϊ, δς εν §κα- στον εκείνων συγκολλών άλλοις άλλων τινών φύλλοις μεμ[3ρανίνων έχρήσατο βιβλίων τούτων δέ τών φύλλων τεμάχη έν αύτώ τούτω τω τεύχει τάδ' ανεγνώρισα* ^ Φύλλα δέ μιάλλόν έστιν 82* ένος γαρ τούτων, ο τόν η^' αριθμόν εφερεν, λώρο; τις μόνον νυν σώζεται. ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΪ ΙΕΡΟΣΟΑΪΜΩΝ. 9 α ) Τεμάχη ειλητοΰ βιβλίου της ιγ' έχατ., έν ω ή θεία έγέ- γρατττο λειτουργία Βασιλείου του μεγάλου (δρα τά φύλλα ρλα' — ρλγ', ρλε', ρλς', ρχγ', ρκδ', ρκη', ριε', ρκ , π»', ρδ', ρς', ρια', ριγ'). β') Τεμάχη ετέρου είλητου της ιβ' εκατ., έν ω ή θεία έγέ- γραπτο λειτουργία Ιωάννου του Χρυσοστόμου* συνδεΤ δε ταύτα τα φύλλα τάδε* ρλγ' , ρλδ', ρκβ', ρκδ' — ρκζ', ριδ', ρκα', ρς', πη', ρβ\ ρλ', ρλη', ρμε', ρμη', ρνα' και ρθ'. γ') Τέμαχος εκκλησιαστικού τίνος τυπικού της ιγ' εκατ., δ βουλγαριστί έγέγραπτο. "Ορα τα φύλλα ρη' — ρθ'. δ') Τεμάχη βουλγάρικου στιχηραρίου της ιγ' εκατ., προσκε- κολλημένα τοΤς φύλλοις τοΐσδε* ξη', ζζ', ζθ', ο', οα', η\ ρμζ', ρνβ'. ε') Τεμάχη ελληνικού μεν λειτουργικού δ' ευαγγελίου της θ' εκατ., ο δια κεφαλαιωδών έγέγρατυτο γραμμάτων, τόνους μεν μου- σικούς ένέχοντα και κατά πασαν σελίδα εϊκοσιν άριθμουντα στί- χους- ην δε ϋψους μεν 0,223, πλάτους δε 0,145. "Ορα δε λείψανα αύτοΰ κατά τά φύλλα τάδε• ξη', ξθ', Ηα', πβ', πζ', ρι' και πγ'. ς') Τέμαχος ιταλικού τίνος έγγραφου έπι μεμβράνης, τω ρο' προσκεκολλημένον φύλλω. 3. Τεύχος μεμβράνινον της δεκάτης εκατονταετή ρ ίδος, άκέφαλον μεν ελλιπές δ' δν και έν τω μέσω και έν τω τέλει* ου τό κείμενον δί- στηλον υπάρχει, στίχους μεν 38 κατά πασαν αριθμούν στήλη ν, χώρον δέ καταλαμβάνον 0,28 έπι 0,20" αύτο δε το τεύχος δψους μέν έστι 0,393, πλάτους δέ 0,305. Κοσμείται δέ τό βιβλίον μελαμ- βαφέσι και ταινιοειδέσι τισι κοσμήμασιν, & των επιγραφών υπέρ- κειται. ΕΙσι δ' έν τω τεύχει Όμιλίαι Ιωάννου του Χρυσοστόμου έκκαίδεκα, παρ' αύτου του καλλιγράφου ήριθμημέναι από του λ' μέχρι του νγ' αριθμού. Έλλείπουσιν ουν όμιλίαι κη', ετι δέ όμιλίαι, αΐ τούσδε εΐχον τους αριθμούς: λς' — λη', μ' — μα' καΐ μη' — ν'. Αί δέ σωζόμεναι όμιλίαι κατά την έφεςης κείνται τάξιν. 1. Ιωάννου του Χρυσοστόμου ομιλία ακέφαλος, ης ή μέν αρχή « . . . . μυίας έκάλεσα τους κατηγόρους χοίΐ του παρα- δείγματος», τό δέ τέλος• ικαι ούτω δυνησόμεθα της δντως άπαλ- 10 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ λαγψαι χαχίας καΐ των μελλόντων έπίτυχεΐν αγαθών, χάρετι χαΐ φιλανθρωπία» χαΐ τά έξης. 2. €Τοδ αύτοδ ομιλία εις τήν προφητιχήν ρησιν την λέγου- σαν Έγώ χύριος ό θεός έποίησα φως χαΐ σκότος, ποίών ειρή- νην χαΐ χτίζων χαχά>. Άρχ. «Όλίγα μεν τά είρημενα», φ. 8. Μί^ηβ τ. 56, σ. 141. 3. «Του αύτοδ ομιλία περί προσευχής και άπόδειξις δτι πολλή ή ταύτης δύναμις, και δτι κδν αμαρτημάτων γέμοντας λά- βωσιν αϊ προσευχαί, ταχέως άποκαθαίρουσι τούτους• ίλλά καΐ κινδύνους αποκρούονται μεγάλους, καθώς και ό βασιλεύς Έζεκίας διά προσευχής περιεγένετο των Περσών». Άρχ. «Αμφοτέρων Ινεκα προσήκει», φ. 13. Μί^ηβ τ. 50, σ. 775. 4. «Τοδ αύτοδ ομιλία τυερί προσευχής», ης ή άρχή' «"Οτι μεν παντός άγα&οδ», φ. 15?. Μί^ηβ τ. 50, σ. 779. 5. «Τοδ αύτοδ ομιλία περί τοδ μή δημοσιεύειν τά αμαρτή- ματα των αδελφών μηδέ κατεύχεσ&αι τών έχθρων». Άρχ. «Μα- καρίζω της σπουδής», φ. 19. Μί^ηβ τ. 51, σ. 353- 6• «Του αύτοδ ομιλία περί τοδ μή άπογινώσχειν τινάς εαυ- τών μηδέ κατευχεσθαι τών έχ&ρών, μηδέ άπαγορεύειν εν τω μή λαμβάνειν αιτουντας και προς άνδρας περί της προς τάς γυ- ναίκας ειρήνης». Άρχ. €ΐΙολλά; ύμΐν έχω χάριτας», φ. 25^. Μίβΐιβ τ. 53, σ. 282. 7. «Τοδ αύτοδ ομιλία δτι έπικίνδυνον και τοις λέγουσι και τοις άκούουσι τό προς χάριν δημηγορεΐν, καΐ δτι χρήσιμον και δικαιοσύνη μεγίστη τό κατηγορεΓν τών οικείων αμαρτημάτων». Άρχ. «Τ/ανώς υμών οΤμαι καθηψάμεθα», φ. 29^. Μί^β τ. 50, σελ. 653. 8. «Τοδ αύτοδ λόγος εις νεωτέραν χηρεύσασαν», ου ή αρχή* «"Ότι μέν χαλεπήν έλαβες», φ. 32. Μί^ηβ τ. 48, σ. 599. 9. «Του αύτοΰ ομιλία δτε έθεράπευσεν ό Σωτήρ τον εν τη όδω τυφλόν, και είς τον ΖακχαΓον και περί κρίσεως και ελεη- μοσύνης». Άρχ. «Πολλαι καΐ διάφοροι τών αγίων γραφών»^ φ. 38. Μίβηβ τ. 59, σ. 599. ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 11 10• «Του αότοϋ• πρώην όμιλήσας εις τόν Φαρισαΐον, νυν προς τους ουκ εις δέον χρωμένους τω άποστολεκω ρητω τω λέγοντι '^εΐτε προφάσει είτε άληδείοί Χριστός καταγγέλλεται", καΐ περί ταπεινοφροσύνης». 'Αρχ. «Του ΦαρισαιΌυ καΐ του τε- λώνου», φ. 453. Μΐ^ηβ τ. 51, σ. 311. 11. «Του αύτου ομιλία εις το άποστολικόν ρητόν τό λέγον Δει δε καΐ αιρέσεις εΤναι έν υμΤν, Γνα οι δόκιμοι φανεροί γένων- ται». Άρχ. «'Ικανώς πρώην ήμΐν διε&ερμάνθη » , φ. 51 Ρ. Μί^ηβ τ. 51, σ. 251. 12. «Του αύτου προς τους διαπιστουντας τη αναγκάσει και δτι ό μή προσδοκών άναστήσεσθαι μηδέ ύποστήσεσ&αι κόλασιν, ούδέποτ' άρετης έπιμελήσεται καΐ κακίας άφέζεται• και εις τό άποστολικόν ρητόν τό λέγον Έάν ή επίγειος ημών οίκία του σκή- νους καταλυθη, εχομεν οικίαν άχειροποίητον αιώνιον έν τοΤς ού• ρανοΐς». Άρχ. «Περί δογμάτων ύμΤν έμπροσθεν», φ. 59^. Μΐ^ηβ τ. 50, σ. 417 ίβΓ. 13. «Του αύτου περί ελεημοσύνης λόγος εκφωνηθείς έν τω παριέναι αυτόν χειμώνος ώρα και ίδεΐν τους πένητας καΐ τυτω- χους άνεπιμελήτως έρριμμένους κατά τήν άγορά^η . Άρχ. «Πρε- σ^^είαν τινά δικαίαν και λυσιτελή», φ. 69. Μί^ηβ τ. 51, σ. 261. 14. «Του αύτου εις τόν προφήτην Ήλίαν» λόγος, ου ή αρχή* «Πρότερον μεν τών Ιουδαίων ό δήμος τη των προφητών έκαλ- λωπίζετο κτησει», φ. 76. Μίβηβ τ. 56, σ. 583. 15. «Του αύτου προς Έλληνας άπόδειξις 8τι θεός έστιν 6 Χριστός». Άρχ. «Επειδή πολλοί τών ανθρώπων», φ. 79^. Μίβηβ τ. 48, σ. 813. 16. «Του αύτου είς Ίουβεντΐνον και Μάζιμον». Άρχ. «Ό μακάριος Βαβυλας πρώην», φ. 95. Μί^ηβ τ. 50, σ. 571. 17. «Του αύτου πβρί του μή δεΐν άναθεματίζειν ζώντας ή τεθνεώτας». Άρχ. «Πρώην μεν ουν περί ακατάληπτου», φ. 98^- Μί^β τ. 48, σ. 945. Λήγει δε νυν ό λόγος έν τω κώδικι εις τάς λέξεις τάσδε* «θεωρώ γάρ άνδρας προϊών μήτε λογισμόν πεπαι » 12 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 4. Τεύχος μεμβράνινον της ενδέκατης έκατονταετηρίδος εκ φόλλων μεν συγκειμενον 299, βεβλαμμένον δε πολλαχου ύφ' ύδα- τος. Ενέχει δε κείμενον κατά δύο γεγραμμένον στηλας, ων μία εκά- στη 3δ γραμμάς άριθμεΤ* δψους δε τό μεν τεύχος 0,39 εκατοστών έστιν έπΙ πλάτους 0,305, τό δε κείμενον 0,27 έπΙ 0,185. Αυτό μεν ουν τό τεύχος ομιλίας Ιωάννου περιέχει του Χρυσοστόμου, αϊ και τάς έπιγραφάς τίάί τα διαχωριζοντα έκείνας ταινιόειδη κοσμήματα καΐ τά έν άρχη έκαστης των ομιλιών κεφαλαιώδη γράμματα όλοκόκ- κινα εχουσιν αυταΙ δ' αϊ όμιλίαι κατά τήν έφεζης συναρμόζονται τάξιν 1. Ιωάννου του Χρυσοστόμου οι περί ιερωσύνης εξ λόγοι, ων ή πρώτη σελις δδατος έπηρεία τ*^ έμπροσ&εν προσκεκόλληται πινακίδι• διήκουσι δε μέχρι του 54°" φύλλου του κωδικός. 2. Του αοτοο «περί άκαταλήτττου, απόντος του επισκόπου, λόγος α'», ου ή αρχή• «Τί τούτο; 6 ποιμήν ου πάρεστι>, φ. 54^. Μί^ηβ τ. 48, σ. 701. 3. Του αύτου «πρό πολλών ημερών προς Άνομοίους είπον- τος, εΤτα προς Ιουδαίους, εΤτα σιγήσαντος διά παρουσίαν επι- σκόπων καΐ μαρτύρων μνήμας πολλών γενομένων, νυν πάλιν προς Ανόμοιους περί άκαταλήτττου λόγος β'», ου ή άρχή' «Φέρε δη σήμερονι, φ. βΟ?. Μίβηβ τ. 48, σ. 709. 4. Του αυτοΰ «περί ακατάληπτου και δτι ουδέ ή συγκατά- βασις του θεού φορητή τοΤς Σεραφίμ' λόγος γ'>, ου ή αρχή• «Οι φιλόπονοι των γεωργών», φ. 68*^. Μί^ηβ τ. 48, σ. 719. 5. Του αύτου «περί ακατάληπτου λόγος δ'>, ου ή αρχή• «"Ήρκει μεν ουν δείξαντα», φ. 75^. Μΐ§ηβ τ. 48, σ. 727. 6. «Του αυτοΰ περί ακατάληπτου λόγος ε'», ου ή αρχή• «Έπειδάν μέλλη τις», φ. 83- Μίβηβ τ. 48, σ. 735. 7. «Του αύτου περί ακατάληπτου προς Άνομοίους λόγος §κ- τος», ου ή αρχή• «Μίαν ύμΐν διελέχθην ήμέραν», φ. 91. Μί^ηβ τ. 48, σ. 795. 8. «Του αύτου προς τους άπολειφ&έντας της συνάξεως και του όμοουσιον εΤναι τον Υίόν τω Πατρι άπόδειζις, και 8τι τά ταπεινώς είρημενα και γεγενημένα παρ' αύτου ού δι' άσθένειαν δυνάμεως ΠΑΪΡ1ΑΡΧΕΙ0Γ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 13 έγίνετο, άλλα δε' οικονομίας διαφόρους- περί άκαταλήτττοϋ λόγος έβδο- μος >, οδ ή αρχή• «Πάλιν ίπποδρομίαι και πάλιν ό σύλλογος», φ. 96. Μί^Θ τ. 48, σ. 755. 9. «Του αυτού κατά αιρετικών και ε2ς την αϊτησιν των υιών Ζεβεδαίου λόγος», ου ή αρχή• «Έκ πολέμου χθες έπανήλθο- μεν», φ. 105. Μΐ^ηβ τ. 48, σ. 767. 10. «Του αύτου προς τους σκανδαλισθέντας έπι ταΐς δυση- μερίαις ταΐς γενομέναις και τη του λάου καΐ πολλών ιερέων διαστροφή, κχι περί ακατάληπτου και κατά Ιουδαίων λόγος θ'», ου ή αρχή• «Ιατρών μεν παϊδες δταν πυρέττοντας > , φ. 112Ρ. Μί^θ τ. 52, σ. 479. 11. Του αύτου «κατά Ιουδαίων ελέχθη δε προς τους Ιου- δαίζοντας και μετ' εκείνων νηστεύοντας* λόγος πρώτος», ου ή αρχή" «Έβουλόμην ύμΐν άποδουναι τά λείψανα σήμερον της υποθέσεως», φ. 147^. Μίβηβ τ. 48, σ. 843. 12. «Του αύτου κατά Ιουδαίων λόγος δεύτερος», ου ή αρχή• «Πάλιν οι δείλαιοι», φ. 157^. Μί§ηβ τ. 48, σ. 871. Ανα- μεταξύ δε φύλλων δύο, του τε 157-ου καΐ του 158-ου, φαίνεται βτι φύλλον εν άπεκόπη. 13. «Του αύτου προς Ιουδαίους λόγος τρίτος», ου ή αρχή «Πόθεν ήμΤν άρα πλείων», φ. 164. Μί^ηβ τ. 48, σ. 883. 14. «Του αοτοο δτι τη προτεραία μακράν όμιλίαν ειπών κατά Ιουδαίων και βράγχω κατασχεθείς άπύ του μήκους τών είρημέ- νων, ταύτην εΤπεν λόγος δ'», ου ή αρχή• ιΤά θηρία δως μεν τάς υλας», φ. 179. Μ^ηβ τ. 48, σ. 903. 15. «Του αύτου κατά Ιουδαίων λόγος ε », ου ή αρχή• «"Άρα κόρον έλάβετε», φ. 187. Μί^ηβ τ. 48, σ. 915. 16. «Του αύτου κατά Ιουδαίων λόγος ς'», ου ή αρχή• «Παρήλθεν ή νηστεία τών Ιουδαίων, μάλλον δε ή μέθη τών Ιουδαίων, φ. 195. Μί^ηβ τ. 48, σ. 927. 17. «Του αύτου εΙς τάς καλάνδας, μη προελθόντος του επι- σκόπου Φλαβιανου• ελέχθη κατά τών παρατηρούντων τάς νεομη- νίας καΐ κατά τών τήν πόλιν χορείας ποιούντων, και εις το ρη- 14 ΚΑΤΑΛΟΓΟΙ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ τον του αποστόλου: πάντα εις δόςαν θεού ποιείτε». Άρχ. €Καθά- περ χορός τον χορυφαΐον επιζητεί», φ. 205^• Μίβΐιβ τ. 48, σ. 953. 18. «Του αύτου εΙς τάς καλάνδας τϊ) έξης χατά με&υόντων χαι περί των εις καπηλεία εΐσιόντων 8τι τον διδάσκαλον ου χρή άπογινώσκειν των μα&ητών, κδν μη προς το παρόν πειθωνται, και ε?ζ τόν τυτωχόν Λάζαρονί. Άρχ. €Τήν χ&ές ήμέραν έορτην ουσαν», φ. 212. Μί^ηβ τ. 48, σ. 963. 19. «Του αύτοΰ προς τους τάς ιπποδρομίας αναβαίνοντας και εις τό ρητόν του ευαγγελίου "εισέλθετε δια της στενής πύλης, δτι πλατεΓα ή πόλη και ευρύχωρος ή οδός ή άπάγουσα εις την άπώλειαν και πολλοί εισιν οί εισερχόμενοι δι' αύτης''' και εις τόν πλουσιον και εις τόν Λάζαρον λόγος α'», ου ή αρχή• «Βού- λομαι της συνήθους πάλιν», φ. 225. Μί^ηβ τ. 48, σ. 1043. 20. «Του αύτου εις τόν πλουσιον και εις τόν Λάζαρον λό- γος β', και δτι αί ψυχαι των βιοθανών ου γίνονται δαίμονες, και περί κρίσεως καΐ ελεημοσύνης». Άρχ. «Έθαύμασα την άγά- πην υμών», φ. 232?. Μί^,ηβ τ. 48, σ. 981. 21. «Του αύτοΰ εις τόν πλουσιον και εις τόν Λάζαρον λόγος τρίτος, και τίνος ένεκεν ούχ εΤπεν "έλαβες τά αγαθά σου", άλλ' "άπέλαβες", χαΐ διατί οί μεν δίκαιοι κινδύνοις περιπίτττουσι πολλάκις, οί δε αμαρτωλοί τούτοις διαφευγουσιν » . Άρχ. «Ου τά τυχόντα ήμας ώνησεν», φ. 240. Μί§ηβ τ. 48, σ. 991. 22. «Του αύτου εις τόν πλουσιον και εις τόν Λάζαρον λόγος δ', και δτι συνειδός εϊωθεν ήμας άναμιμνήσκειν παλαιά αμαρτή- ματα, και εις τόν Ιωσήφ». Άρχ. «Της του Λαζάρου παραβο- λής», φ. 251^. ΜίβΠθ τ. 48, σ. 1005. 23. «Του αύτοΰ εις τό ρητόν του αποστόλου: ού θέλω ύμας άγνοεΐν, ινα μή λυπήσθε ως καΐ οί λοιποί οί μη έχοντες ελπί- δα». Άρχ. «Ημέρας τεσσάρας άνηλώσαμεν», φ. 259^. Μί^ηβ τ. 48, σ. 1017. 24. «Του αύτου ομιλία εις τό ρητόν τοΰ" προφήτου ΉσαΓου τό λέγον: Και έγένετο τοΰ ένιαυτου ου άπέθανεν Όζίας ό βασι- λεύς, εΤδον τόν Κύριον καθήμενον επί θρόνου ύψηλου και έπηρ- ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 15 μένοϋ». Άρχ. «Χαίρω συντρέχοντας όμας όρων», φ. 26 6?. Μί^ηβ τ. 56, σ. 107. 25. ΤοΟ αύτοϋ «εις την πρώτην των Παραλειπομένων τήν λέγουσαν "όψώθη ή καρδία Όζίου", καΐ περί ταπεινοφροσύνης χαΐ 8τι χρή μη θαρρεΤν τον ένάρετον και δσον κακόν ή άπόνοια* λόγος β'», ου ή αρχή• «Εύλογητός ό θεός», φ. 270^. Μί§ηβ τ. 56, σ. 112. 26. «Του αύτοΰ εις τό ρητόν του προφήτου ΉσαΓου τό λέ- γον '*Έγένετο του ένιαυτου" κτλ., και έπαινος της πόλεως Αντιο- χείας και κατά των κωλυόντων τον γάμον ενθεος άπόδειξις». Άρχ. «Λαμπρόν ύμΤν σήμερον», φ. 276. Μίβηβ τ. 56, σ. 119. 27. «Του αυτού έπαινος των άπαντησάντων έν τη εκκλησία και περί ευταξίας της έν ταΤς δοςολογίαις, καΐ εις τό Είδον τον Κύριον κα&ήμενον έπι θρόνου υψηλού και επηρμένου». Άρχ. «Πολλή ν όρώ τήν σπουδήν», φ. 283. Μί^ηβ σ. 56, σ. 97. 28. «Του αυτού εις τα υπόλοιπα του 'Οζίου λόγος ε'», ου ή αρχή• «Φέρε δή σήμερον τοΤς κατά τόν 'Οζίαν», φ. 290^. Μί^β τ. 56, σ. 129. 29. «Του αύτου εις τά ΣεραφΙμ λόγος ς'», ου ή αρχή" «Μόλις ποτέ τό κατά τόν Όζίαν», φ. 295 (Μί§ηβ τ. 56, σ. 135)" προς δε τω τέλει του λόγου έγράφη κατά τήν ιγ' εκατον- ταετηρίδα τό «Πέτρος μ(ονα)χ(ός) ύπ(έρπυρα) ε'». 5. Τεύχος μεμ^ράνινον της ενδέκατης έκατονταετηρίδος, 8 ύψους μεν έστι 0,39, πλάτους δε 0,275" σύγκειται δ' έκ φύλλων 237, ων τό κείμενον χώρον έν μια έκαστη καταλαμβάνει σελίδι ύψους μεν 0,28, πλάτους δε 0,195* αυτό δε τό κείμενον δίστηλόν έστι, τριάκοντα και τεσσάρας κατά στήλην γραμμάς αριθμούν. Σημειώ- ματα δέ τίνα σποράδην κείμενα παλαιούς του τεύχους δηλοΓ κτήτορας, οίον έν μεν τη κάτω ωα του 64-ου φύλλου σημείωσιν του τεσσαρεσκαιδεκάτου άνέγνων αιώνος, ή ώς έν τω κώδικι έχει, ούτως κάνταυθα παρατίθεται* «•}• Ή βήλος (-βίβλος) αδτη έχει άγοράν ύπέρπιρον α ^^ άπο (-άπό) του Ράλι(-η) τόν άνον (-ανθρωπον) ειστο (-εις τό) κουρσον τών Κατομέρων, και ήγόρασα (-ήγόρασα) 16 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ ταύτην: ήυτον (-ε(; τόν) Φόρο•* χατενόπιον (-χατβνώπιον) τοδ κυ- ροϋ Θεοδώρου σε(Ραστοΰ) τοΰ Σγουρωμάλη και ίερέιος τοϋ πβπά ειΐ&ημήου (-Ε'^δυμίου) καΐ Ιερέυις Νικολάου τοΰ Βυ^ή χα( ετέρων πολών (-ΤΓολλών): — φ Ό πρωτοτταπίις Λακεδαΐμονίας Δημήτριος Πανάρετο; [ό Μι2λ]ωταράΐι (οηζααα δέ ή υπογραφή αΰτη δΐίΐι μονοκονδυλιάς έν τω κώδικι γεγραπται). Καί ττάλιν έν τη κάτω ωα τοΰ 218-0» φύλλου- «Ή βήβλος (-βίβλος) αΰτη ϊατη•* (-εστίν) Δημη- τρίου ιερέως έχδίχου χαΐ πρωτ{θϊ:α)πά Λακεδαιμόνιας Παναρέτου^ τοΰ Μαλωταρά ■^■». Και πάλιν έν τη κάτω ωα τοΰ 174-οο φύλλου• *•\• Άφήερω* (-άφιερώθη) ή παρούσα βήβλος (-βίβλος) εν τη μονή τοΰ όσ(ίου) τυ(αι)ρ(έ)ς ημών θεόδωσίου (-Θεοδοσίου) του κοινο- βΐάρχ(ου) ένιερωοολύμοΐί (-έν Ίεροσολϋμοις) παρ' έμοί (-έμοϋ) τοΰ ταχεινοΰ ζ■κισx6π{ο<^) μεθώνης (-Μεθώνης) Δημητρίου, καί οί άναγιν(ί(-ώ)οκοντες εΰχαισ&αι (-ευχεσ&ε) διά τον Κ(ύρ(ο)ν — [Παρέπεται είς φ. 175 ύττογρβφή τι; δια μονοκονδυλιάς γεγραμ- μένη, ήν άνέγνων ώδε]• ■\• Ό ταπεινός επίσκοπος Με&ώνης Δημήτριος Πανάρετος ό Μαλωταράς — » '. Έν δε τή επάνω ωα τοΰ 214-ου φύλλου γεγραμμένον έοτϊ το σημείωμα τόδε• <•|• Κοι>- ροτΓοΛάτης ήγαπημένος αυίέντη; καΙ συμπέθερος κϋρ Πετρ(ου) Μελεντ . . διοχλου (δι' δχλου) και πάλιν ήμϊν γέγονεν ού μαροΰ- παρών χΰρ Δημήτριος Ξυλινός>. Καί είς φ. 205^ <8Λη€ΐα8 οοπδΐιΐ 8»ηοΐιΐ8 <1οπιίηιΐ8» καί «ΟΓβάο &νθ Μίΐπίΐ». Καί βΐς φ. 115 αραβική τις υπάρχει σημείωσις. Και τοιαϋτα μέν δή σημειώματα έν ταΤς ωαις τοΰ χώδιχος άναγινώσχεται, β-ΐτός δε ό κώδιξ βεβλαμμΞ^ο; έατί ποί^,α/οΰ 9(βι| ϋφ' ■ίΐ.ι-Λί χρήσεως μεγάλης, όί^τΞ εΤναι σήψει και φί)ο,ο5 Χρυσοστόμου περί τί^; νϋν ή τε αρχή και -.Ό ■ Καί Νιχΐλιοί ίερίίκ ιι• -- ΛωτΛρΐ;, ϊγρϋψεν ϊΐ(! 1311 'ΐ:'.ν''^•' : Κορ!ΐι9ίίϋ; ί-ιϊΐ'/λώϊ Πϊ^ίΛ■^ -■■^^ ^'•- ^Γβοβ άβ 1» 1)ίΙ»1ίοϋιβηιΐί ιΐΐ' Ι' Ι'^^οηγ Κίρ-.!τ;η! (ίτιι 1316) Μιλ.,.τϊρ; ..υύι ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ! ΙΕΡΟΣΟΑΥΜΩΝ. 17 των λέζεων τώνδε της τρίτης ομιλίας ' €περΕεζωσμένοΕ τψ όσφύν υμών»- λήγει δε εις τάς λέξεις τάσδε της εικοστής και ένατης ομιλίας- ικαι αίσχύνονται, οι δε έχθροι έφήδονται κακά». Των δε ομιλιών πάλιν αι τε έπιγραφαι τα ταινιοειδή τε κοσμήματα και τα πρώτα μιας εκάστης εκείνων κεφαλαιώδη στοιχεία γεγραμμένα έστι δια κινναβάρεως. 6. Τεύχος μεμβράνινον τής δυοκαιδεκάτης ή της τρίτης και δεκάτης έκατονταετηρίδος, δ έκ τριάκοντα και επτά σύγκειται τετρα- δίων- σώζει δε νυν φύλ^^α 294, ών το πρώτον, ει και χαρτώον, κατά τόν έτττακαιδέκατον προσετέθη αιώνα αναπληρώσεως δνεκα τής προαπολεσθείσης του κειμένου αρχής. Το μεν οδν τεύχος ϋψους μέν έστι 0, 372, πλάτους δε 0, 28, το δε κείμενον δίστηλον υπάρχον τριάκοντα και τεσσάρας κατά στήλην γραμμάς άριί)μεΤ- τουτο δ' αύ χώρον έν μια έκαστη τών σελίδων ύψους μέν κατέχει 0,26, πλάτους δε 0,198. Εισι δε τό τελευταΐον έν τω κώδικι όμιλίαι Ιωάννου του Χρυσοστόμου περί του κατά Ματθαίον ευαγ- γελίου, αϊ αριθμούς εχουσιν άπο του με άχρι του η' αριθμού• τούτων δ' ή έσχατη ελλιπής κατά δύο έστι φύλλα. Τ. Τεύχος μεμβράνινον τής ένατης έκατονταετηρίδος, έκ φύλ- λων συγκείμενον 427, ων το μέν 47 -ον, ει καΐ έκ χάρτου εστί, κατά τον τέταρτον και δέκατον προσετέθη αιώνα, τά δε έτττά τελευταΤα φύλλα κατά τήν ένδεκάτην έγράφη εκατονταετηρίδα, άποσπασθέντα ίσως από του προπεριγραφέντος πέμπτου κωδικός, ου νυν το ήμισυ σχεδόν σώζεται. Περιέχονται δ' έν πασι τοΐς είρημένοις φύλλοις, εςω τών έσχατων, αι πρώται τεσσαράκοντα ομιλίαι Ιωάννου του Χρυ- σοστόμου περί του κατά Ματθαίον ευαγγελίου, ών ή μέν πρώτη τήν αρχήν νυν ποιείται άπό τών λέξεων τώνδε* €άνοιγ6μενον κα- θοραν ήφα^ησμενην άμαρτίαν > " ή δε τελευταία εις τάς λέςεις τε- λευτα τάσδε* «8σαι γε έζουσίαι, πολλά τών τω θεώ». Αυτό δε- τό τεύχος ύψους μέν έστι Ο, 38 έπΙ πλάτους Ο, 265, κείμενον δε δίστηλον ενέχει έκ τριάκοντα κατά στήλην γραμμών, δ χώρον κατά πάσαν περιλαμβά^^ει σελίδα ύψους μέν 0,28, πλάτους δε 0,163. Έστι δε και βε^λαμμένον υπό τε ύδατος και υπό βιβλιοπηγου, 2 16 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ _»_^ ταύτην: ήστον (-εις τόν) Φόρον κατενόπιον (-χατενώπιον) του χυ- ροδ Θεοδώρου σε(βαστοΰ) του Σγουρωμάλη και ιερέως του παπά ευ&ημήου (-Ευθυμίου) και ιερέως Νικολάου του Βϋζή και έτερων πολών (-πολλών): — •|- Ό πρωτοπαπάς Λακεδαιμόνιας Δημήτριος Πανάρετος [6 Μαλ]ωταράς» (δπασα δε ή υπογραφή αδτΐ] διά μονοκονδυλιάς έν τω κώδιχι γέγραπται). Και πάλιν έν τη κάτω ωα του 218-ου φύλλου• ιΉ βήβλος (-βίβλος) αυτή εστην (-εστίν) Δημη- τρίου ιερέως έκδίκου καΐ πρωτ(οπα)πά Λακεδαιμόνιας Παναρέτου^ του Μαλωταρά •[•». ΚαΙ πάλιν έν τη κάτω ωα του 174-ου φύλλου* β•|• Άφήερω* (-άφιερώθη) ή παρούσα βήβλος (-βίβλος) έν τη μονή του 6σ(ίου) π(ατ)ρ(ό)ς ημών θεόδωσίου (-Θεοδοσίου) του κοινο- βιάρχ(ου) ένιερωσολύμοις (-έν 'Ιεροσολύμοις) παρ' έμοι (-έμου) του ταπεινού επισκ6π(ου) μεθώνης (-Μεθώνης) Δημητρίου, και οι άναγιν(5(-ώ)σκοντες ευχαισθαι (-ευχεσθε) διά τόν Κ(ύριο)ν — [Παρέπεται είς φ. 175 υπογραφή τις διά μονοκονδυλιάς γεγραμ- μένη, ήν άνέγνων ώδε]• •|• Ό ταπεινός επίσκοπος Μεθώνης Δημήτριος Πανάρετος 6 Μαλωταράς -:-> \ Έν δε τη επάνω ωα του 214-ου φύλλου γεγραμμένον έστΙ τό σημείωμα τόδε• <•[• Κου- ροπαλάτης ήγαπημένος αυθέντης και συμπέθερος κυρ Πέτρ(ου) Μελεντ . . διδχλου (δι' δχλου) και πάλιν ήμΐν γέγονεν ου μικρού• παρών κυρ Δημήτριος Ξυλιν({ς». Και εις φ. 205^ «8&ηοΙιΐ8 οοηβιιΐ δΕποΙυδ άοιηίηιΐδ» χαΐ «ΟΓβάο ανβ Μάπα». ΚαΙ εις φ. 115 αραβική τις υπάρχει σημείωσις. Και τοιαύτα μεν δή σημειώματα έν ταΐς ωαις του κωδικός άναγινώσκεται, αυτός δε ό κώδιζ βεβλαμμένος έστΙ πολλαχοΰ και ύφ' ύδατος καΐ υπό χρήσεως μεγάλης, ώστε πολλά τούτου φύλλα έν παντελεΐ νυν εΤναι σήψει καΐ φθορά• εμπεριέχει δε ομιλίας Ιωάννου του Χρυσοστόμου περί της Μωσαϊκής Γενέσεως, ων έλλείπουσι νυν ή τε αρχή και τό τέλος. ^Αρχεται μεν ουν τό τεύχος άπό ' Και Νίχόλαος ιερεύς χοα πρωτέχδιχος της μητροπόλεως Αακεδοιμιονίας, ό Μα- λωταρας, εγραψεν ετει 1311 βι^λίον τι 6{χιλίας του Χρυσοστό(ΐ.ου περιέχον περΊ των προς Κορινθίους επιστολών Παύλου του αποστόλου (ιδέ ΜίΙΙθΓ, Οαΐαΐο^β άββ χη&ηαδοήΐβ ^Γβ08 άβ Ια 1)ίΙ)1ίο11ιέ(ΐιιβ άβ Γ Ε8οαΓΪΕΐ. Ραηβ 1848, σ. 461). Καί τις έπίσχοπος Κερνίτζης (ετει 1316) Μαλωταρας ωσαύτως ώνοριάζετο. Λεία Ρ&ΐΓΐ&ΓοΙι. τ. Ι, σ. 52. ΠΑΤΡ1ΑΡΧΕΙ0Γ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 17 των λέζεων τώνδε της τρίτης όμιλίας' «περιεζωσμένοΕ τήν όσφύν υμών»• λήγει δε εΙς τάς λέξεις τάσδε της είχοστής καΐ ένατης ομιλίας- «και αισχύνονται, οί δε έχθροΙ έφήδονται κακά». Των δε ομιλιών πάλιν αϊ τε έπιγραφαι τα ταινιοειδή τε κοσμήματα και τα πρ&τα μιας εκάστης εκείνων κεφαλαιώδη στοιχεία γεγραμρ£να έστι δια κιννα|3άρεως. β. Τεύχος μεμβράνινον της δυοκαιδεκάτης ή της τρίτης καΐ δεκάτης έκατονταετηρίδος, δ εκ τριάκοντα και επτά σύγκειται τετρα- δίων σώζει δε νΰν φύλ)να 294, ων το πρώτον, ει και χαρτώον, κατά τον έτυτακαιδέκατον προσετέθη αΙώνα αναπληρώσεως δνεκα της προαπολεσ&είσης του κειμένου αρχής. Το μεν ουν τεύχος δψους μέν έστι 0, 372, πλάτους δέ 0? 28, το δε κείμενον δίστηλον υπάρχον τριάκοντα και τεσσάρας κατά στήλην γραμμάς άριί)μεΐ• τούτο δ' αυ χώρον έν μια εκάστη τών σελίδων ύψους μέν κατέχει 0,26, πλάτους δέ 0,198. Εισί δέ τό τελευταΐον έν τω κώδικι όμιλίαι Ιωάννου του Χρυσοστόμου περί του κατά Ματθαίον ευαγ- γελίου, αϊ αριθμούς εχουσιν άπο του με' δχρι του η' αριθμού• τούτων δ' ή έσχατη ελλιπής κατά δύο έστι φύλλα. Τ, Τεύχος μεμβράνινον τής ένατης έκατονταετηρίδος, έκ φύλ- λων συγκείμενον 427, ων τό μεν 47 -ον, ει καΐ έκ χάρτου εστί, κατά τον τέταρτον και δέκατον προσετέθη αιώνα, τά δέ έτττά τελευταία φύλλα κατά τήν ένδεκάτην έγράφη εκατονταετηρίδα, άποσπασθέντα ϊσως από του προπεριγραφέντος πέμπτου κωδικός, ου νυν τό ήμισυ σχεδόν σώζεται. Περιέχονται δ' έν πασι τοις ειρημένοις φύλλοις, έξω τών έσχατων, αί πρώται τεσσαράκοντα όμιλίαι Ιωάννου του Χρυ- σοστόμου περί του κατά Ματθαίον ευαγγελίου, ων ή μέν πρώτη τήν αρχήν νυν ποιείται άπό τών λέζεων τώνδε* €άνοιγόμενον κα- θοραν ήφα^ησμένην άμαρτίαν»• ή δέ τελευταία εις τάς λέςεις τε- λευτα τάσδε* «δσαι γε έξουσίαι, πολλά τών τω θεώ». Αυτό δε- τό τεύχος ύψους μέν έστι Ο, 38 έπι πλάτους Ο, 265, κείμενον δέ δίστηλον ενέχει έκ τριάκοντα κατά στήλην γραμμών, δ χώρον κατά πασαν περιλαμβά^/ει σελίδα ύψους μέν 0,28, πλάτους δέ 0,163. Έστι δέ και βε^λαμμένον υπό τε ύδατος και υπό βΐ|3λιοπηγοΰ, 2 18 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ δς τό μεν ?)μ.Εσϋ του 421-οο φύλλου χα&έτω; άπέχοψβν, άλλων $έ πολλών φύλλων τάς ωας άφείλετο δίαχόψας. ΚοαμεΤται δε ό χώδιζ χαί μεγάλοις τιοί χεφαλαιώδεσι στοιχείοις, δ διαγεγραμ- μένα έστΙ μελαιναις γραμμαΐς, χαΐ ταινιοειδέσι τισιν όχρω- ματίστοΕς χοσμήμασιν α» δ' αδ των ομιλιών έπιγραφαΐ μέλαινα! ωσαύτως ζίαι. Σημειωτέον δ' ετι, δτι Σωφρόνιος ό πατριάρχης Ιεροσολύμων υπόμνημα τι (έν φύλλω 269*) ένέγραψεν αρχομέ- νου του έχχαιδεχάτου αιώνος, έν ω μετά φριχτής λέγει άρας, δτι «το παρόν βιβλίον υπάρχει του αγίου καΐ ζωοδόχου Τάφου, του περίφημου χαι περιβόητου ναού» της αγίας Αναστάσεως. 8. Τεύχος μεμβράνινον γραφέν μεν ύπδ δύο χαλλιγράφων ή περί τό τέλος της ένατης ή έν τη άρχη της δεχάτης έχατον• ταετηρίδος, συνιστάμενον δ' έχ φύλλων 220, ων τό πρώτον την έπιγραφήν έχει τήνδε* «Του έν άγίοις πατρός ημών Ιωάννου άρχιεπισχόπου Κωνσταντινουπόλεως του Χρυσοστόμου έχ του κατά Ματθαίον ευαγγελίου ομιλία εις τό Βί|3λος γενέσεως Ίησου Χρί- στου υίου Δαυίδ, υίου Αβραάμ», ης ή αρχή• «"Αρα μέμνησθε της παραγγελίας» χτλ. Μετά δε ταύτην εΐχοσιν δτεραι χαι πέντε ύπάρχουσιν όμιλίαι περί του αύτου ευαγγελίου, ών ή εσχάτη φύλλων τινών άπολομένων λήγει νυν ώδε• «λέγει αύτώ σήμερον μετ' έμου εση έν τω παραδείσω». Αύται δ' αυ αϊ όμιλίαι προς άλλο τι πα- λαιόθεν άντεβλήθησαν άπόγραφον, ως τά σεσημασμένα που χατά τάς ωας διάφορα δηλοΐ αναγνώσματα. Τό τεύχος μεν ουν ύψους μέν έστι Ο, 375, πλάτους δε Ο, 265' τό δε χείμενον δίστηλον χατά σελίδα πασαν υπάρχον, χώρον μέν περιλαμβάνει 0,27 έπι 0,19, γραμμάς δε χατά στήλην ή 33 ή 35. Και ή μέν γραφή υπό- ξανθός έστιν, αί δε τών ομιλιών έπιγραφαί, τά τε διαχωρίζοντα ταύτας ταινιοειδή κοσμήματα χαί τά κεφαλαιώδη που στοιχεΤα άχρωμάτιστά έστιν. Τπάρχουσι δέ που έν ταΤς ωαις και ύπογρα- φαι μονοκόνδυλοι μέν δυσανάγνωστοι δέ (οΤον έν φ. 6^-7, 30^-3 1, 115^), έτι δέ υπομνήσεις δύο του πατριάρχου θεοφάνους, δτι «τό παρόν βΐ|3λίον υπάρχει του αγίου και ζωοδόχου Τάφου» (φ. 2 και 11), και τούτων άλλη τις παλαιότατη, ϊσως του δυοκαι- ΠΑΤΡΙΑΡΧΕ10Ϊ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 19 δεχίτοο αίώ^/ος, δτι το βφλίον κτήμα ην της λαύρας «Θεοδοσίου του κοινθ|3ιάρχου> (φ» 3), ου το δνομα δεά τούδε έσημάνθη του μονογράμματος Ρ , 9. Τεύχος μεμβράνινον άχέφαλόν τε και ατελές, γεγραμμέ- νον μέν αρχομένης της ενδέκατης έκατονταετηρίδος ύπδ δύο ως είκάσαι καλλιγράφων, φύλλα δε σωζον 273, α τριάκοντα και πέντε ήρΐι^μημένα συμπληροΓ τετράδια, του πρώτου ως εΙκός ελλεί- ποντος• ην δε τούτο από του τετάρτου και δεκάτου αιώνος κτήμα της του οσίου Σάβα γεραρας λαύρας και του έν Ίεροσολύμοις μετοχίου εκείνης, δ τω άρχαγγέλω άνατέθειται Μιχαήλ (δρα φύλλ. 2). *Εστι δε τό τεύχος έφ&αρμένον τε πολλαχου και σεσηπός δι' ύδατος εισβολήν, αλλά βιβλιοπηγός τις τα έφ&αρμένα των φύλλων άκρα συνεπλήρωσε τό πάλαι τεμαχίοις τισι μεμβρανίνων φύλλων, άπό βιβλίων της δεκάτης και της δωδέκατης άποσπασθέντων έκατον- ταετηρίδος. Και ύψους μέν έστιτό τεύχος 0,365, πλάτους δε 0,255* τό δ' έν αυτω κείμενον δίστηλον κατά πασαν υπάρχον σελίδα, χώρον περιλαμβάνει 0,28 έπΙ 0,18* μία δ' εκάστη των στηλών γραμμάς αριθμεί ή 33 ή 34. Περιέχεται μέν ουν έν τω κώδικι τώδε τό δεύτερον τμήμα τών περί του κατά Ματθαίον ευαγγελίου ομιλιών Ιωάννου του Χρυσοστόμου• αυτό δέ τό τμήμα άρχεται μέν άπό τών λέςεων τώνδε τής μη' ομιλίας «έννόησον γουν τήν πόρνην έκείνην πώς άπό τραπέζης έποίησεν ήμερον», λήγει δε εις τάσδε τάς λέξεις τής ένενηκοστής ομιλίας• «πώς δυνατόν μή πλουτουντά φησι τούτων έπιρ^χεΤν». Τών δέ ομιλιών αυ αι μέν έπιγραφάι πορφυραΤ εισι, τά δε ταύτας διαχωρίζοντα ταινιοειδή κοσμήματα και τά έν άρχη έκαστης εκείνων μεγάλα και κεφαλαιώδη στοιχεία κεχρυσωμέ'>α τε και κεχρωματισμένα υπάρχει. 10. Τεύχος μεμβράνινον τής δυοκαιδεκάτης έκατονταετηρίδος, δ ύψους μεν έστι 0,36, πλάτους δέ 0,266' σύγκειται δ' έκ φύλ- λων 104, ων τό κείμενον δίστηλον υπάρχον χώρον καθ' εκάστη ν περιλαμβά^^ει στηλην Ο, 247 έπΙ Ο, 20" έν πάση δέ στήλη γραμμαί αριθμούνται ή 54 ή 60. Περιέχονται ουν έν τω 20 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ βφλιω όσματιχαΐ τριών μηνών άχολουθίαι καΐ τά συναζάρια των χατά τούτους έορταζομένων άγιων ανδρών τε χαί γυναιχών, μαρ- τύρων τε χαΐ οσίων χαι προφητών. 1. Μηναΐον του μηνός Σβτττεμβρίου, ου έν άρχη ταινιοειδές υπάρχει έρυθρόν χαί πλατύ χόσμημα. ΔιαφοραΙ δέ εορτών αϊ έφεζής έν τω μηναίω τούτω διαχρίνονται. Τη μεν ε' ήμερα τοδ μηνός σεπτεμβρίου πλην του προφήτου Ζαχαρίου χαί ή δθλησις τών μαρτύρων εορτάζεται θουθαήλ χαΐ Βεβαίας, χαι ή «δθλησις της αγίας Ήραΐδος, ήτις υπάρχουσα ετών δώδεχα τόν μονήρη βίον ύπήλθεν αυτή διαβληθεΤσα Κουλχιανω [βίο] τω υπάρχω έν Αλεξάν- δρεια συν έτέραις παρθένοις τήν κεφαλήν άπετμήθη». — Τη δ' ς' ήμερα του αύτου μηνός ή μνήμη της αθλήσεως έτελείτο Ούρβανου τε χαΐ Μεδίμνου τών αγίων χαΐ τών συν αύτοΐς όγδοήχοντα ιερέων χαΐ λευιτών. "Αλλαι δε διαφοραί τίνες είσΐν αϊδβ' 8τι τξ μεν ζ' ή μνήμη έτελεΐτο της ά&λήσεως Στεφάνου του επισκόπου Τώμης, τη δε ιζ' ή τών μαρτύρων Έλπιδίου χαι Αγαπίου και της μγ}τρός αυτών Σοφίας συν τη της όσίας Σωσάννης• αυτή δ' αυ ή Σωσάννα καΐ τη ιθ' έωρτάζετο. Τη δε ιη' Συμεών έωρτάζετο ό μετά Ίάκωβον τόν άδελφόθεον επίσκοπος γεγονώς Ιεροσολύμων, και τη κα' σύν τώ επισκοπώ Κοδράτω ή δθλησις έπανηγυρίζετο του άγιου Θεο- δοσίου (γρ. Θεοδώρου) του έκ Πέργης της Παμφυλίας, δς κατά το έν τω μηναίω τώδε συναζάριον έπι ήγεμόνος έμαρτύρησε θεοδό- του, Αντωνίου του αύτοκράτορος βασιλεύοντος. Σημειωτέον δ' ετι, δτι τη κβ' σετυτεμβρίου καΐ ή μνήμη πάλαι έτελεΐτο του τε προ- φήτου Ίωνα και «Ιωάννου πρεσβυτέρου του Σαβαΐτου, του πατρός τών αγίων θεοφάνους καΐ Θεοδώρου τών ποιητών και γρατυτών». 2. Μηναΐον του μηνός Όκτωβρίου, φ. 41^ — 72. Τη κγ' του μηνός τούτου ήμερα έτελεΐτο κατά το μηναΐον τόδε ή της αγίας μάρτυρος θεοδότης ιερά μνήμη. 3. Μηναΐον του μηνός Νοεμβρίου, φ. 73 — 104. Τη μεν α του μηνός τούτου ήμερα, πλην τών αγίων άναργύρων Κοσμά τε καΐ Δαμιανού, και ή δθλησις έωρτάζετο Καισαρίου τε και Δα- '^ ί ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 21 σίοΐ) και Σαβινιανοδ καΐ Άγρίττπα χαΐ Αδριανού χαΐ Θωμά του νηπίου, των έν Δαμασχω διαφόροις δοκιμασ&έντων βασάνοις κάκεΤ' τελβιωθέντων, καΐ των αγίων Δομνίνας και Δόμνας και Κυριάκου του μάρτυρος. Τη δε κδ' του αύτου μηνός ή πανήγυρις έτελεΐτο των αγίων μαρτύρων Αικατερίνης και Μερκουρίου, τη δ' έφεζης ήμ^ρα ή των αγίων επισκόπων Κλήμεντος Τώμης και Πέτρου Αλεξανδρείας, και τη κζ' συν Ίακώβω τω Πέρση ό δσιος έωρ- τάζετο 'Δχάκιος ό έν τη Κλίμακι μνημονευόμενος. Έν τέλει δε του τεύχους αναγιγνώσκεται το «Εϊληφε τέλος 6 νοέμβριος μην αρχή δε πάλιν ό δεκέμβριο; ούτος». Έν δέ τω 91"^ φύλλω, ένθα ή της ιζ' νοεμβρίου ασματική υπάρχει ακολουθία, χειρί άλλου τινός γέγραττται έν τη ώα τό σημείωμα τόδε* <•|- μηνι τω αύτω εις τ(ήν) ιζ' τά τέλη του βίου έχρήσατο ό κυρός Βασίλ(ειος), ό Μαννιώτ(ης), έτους ^ςψμ' (1231), ίνδικτιώνι ε' ήμερα γ'». 11. Τεύχος μεμβράνινον της ενδέκατης εκατ., μετά καλής τε και άραιας γραφής, δ φύλλα νυν σώζει 385* τούτων δέ τρισκαί- δεκά έστι χαρτωα, δ κατά τήν ιζ' προσετέθη εκατονταετηρίδα ανα- πληρώσεως ένεκα ισαρίθμων φύλλων ου τότε σωζόμενων έν τω κώ- δικι. Τό τεύχος μεν ουν ύψους μέν έστι Ο, 362, πλάτους δέ Ο, 267' τό δ' έν αυτω κείμενον, χώρον κατά σελίδα περιλαμ|3άνον 0,23 έπι 0,18, δίστηλόν έστι, καΐ πάσα μέν στήλη δέκα και εννέα αριθμεί γραμμάς, έν δέ τη αρχή του κωδικός φύλλα χαρτωα υπάρχει δύο, ων τό μέν τόν πίνακα των περιεχομένων ενέχει, τό δέ ύπόμ^/ημά τι άνορ- θόγραφον του έκκαιδεκάτου αιώνος, δ τάδε δηλοΓ* €•{- αϋτη ή θεία καΐ ιερά βίβλος υπάρχει τής σεβασμίας μονής του αρχαγγέλου Μιχαήλ του έν τη αγία πόλει Ιερουσαλήμ» κτλ. Αυτό δέ τό τεύχος τους εφεξής εγκλείει λόγους Γρηγορίου του θεολόγου, οι κεκοσμημένοι εισι μετά κεφαλαιωδών τίνων έγκοσμήτων στοιχείων. 1. «Του έν άγίοις πατρός ημών Γρηγορίου του θεολόγου λόγος εις τό πάσχα και εις τήν βραδύτητα >, ου ή αρχή" «Αναστά- σεως ήμερα», φ. 1. Ή δέ του λόγου επιγραφή χρυσογραφής ούσα, υπό καλόν καΐ ώραΤον ευρίσκεται πλατό κόμημα, δ παρεμφερές έστι τώ Π στοιχείω. Ψ* 22 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 2. Του αυτού λόγος εις την νέαν χυριαχήν, ου ή αργή" «Εγκαίνια τεμασθαο, φ. 33. Μί^β, τ. 36, σ. 608. 3. Του αύτοϋ εις την πεντηκοστην. Άρχ. «Περί της έορτης βραχέα», φ. 43. Μί^ηβ τ. 36, σ. 428. 4. Είς Άθανάσιον έπίσκοπον Αλεξανδρείας. Άρχ. «Άθανά- σιον έπαινών», φ. 58. Μί^ηβ τ. 35, σ. 1081. 5. Είς τους Μακχαβαίους. Άρχ. «Τί δαί οί ΜακχαβαΤοι», φ. 90. Μίβηβ τ. 35, σ. 912. 6. Είς Κυπριανόν τον μάρτυρα. Άρχ. «Μικρού Κυπριανός διέφυγεν», φ. 104. Μί^ηβ τ. 35, σ. 1169. 7. «Είς τους λόγους και είς τόν έξισωτήν Ίουλιανόν»• επιγραφή χρυσογραφής υπό κόσμημ.ά τι γεγραμμένη, δ δμοιόν έστιν τω Π στοι- χεία). Άρχ. «Τίς ή τυρα^^νίς», φ. 122. Μίβηβ τ. 35, σ. 1044. 8. Είς τόν μέγαν Βασίλειον επιτάφιος, ου ή αρχή• «Έμελ- λεν άρα», φ. 152. Μί^β τ. 36, α. 493. 9. Είς το αγιον βάπτισμα. Άρχ. «Χθες τη λαμπρά», φ. 243. Μί^ηβ τ. 36, σ. 360. 10. Είς Γρηγόριον τόν άδελφόν κτλ. Άρχ. «Φίλου πιστού», φ. 293. Μί^ηβ τ. 35, σ. 832. 11. Συντακτήριος είς τήν των ρν' επισκόπων παρουσίαν, ου ή αρχή• «Πώς ύμΤν τα ημέτερα», φ. 300. Μί^ηβ τ. 36, σ. 457. 12. Είς τόν πατέρα σιωπώντα. Άρχ. «Τί λύετε τάξιν», φ. 326. Μίβηβ τ. 35, σ. 933. 13. Περί φιλοτττωχίας. Άρχ. «Άνδρες αδελφοί καΐ συμπέ- νητες», φ. 347. Μί^ηβ τ. 35, σ. 857. 14. Είς τα φώτα. Άρχ. «Πάλιν Ίησους 6 έμός», φ. 370. Μί^ηβ τ. 36, σ. 356. Λήγει δέ 6 λόγος ώδε* «εί γαρ 6 άτι- μάζων πένητα παροξύ....» 12. Μεμβρά'ηνον εύαγγέλιον της ενδέκατης έκατονταετηρίδος^ κατά τήν διάταςίν διηρημένον της Κωνσταντινουπόλεως, και ύψους μεν δν 0,345, πλάτους δέ Ο, 255. Διανενέμηται δε είς τε- τράδια μα', ων οι αριθμοί κατά τήν επάνω εκείνων ακραν υπ' αύτου του καλλιγράφου σημαίνονται• άλλη δέ τούτων μεταγενέστερα ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 23 άρίθμησις ττρός τάς κάτω έγένετο ώας άρμενικοΐς γράμμασί (μ, — /?) χαι σύγκειταΕ νυν εκ φύλλων 294, ών πολλά κατά την ιδ' προσετέθη εκατ. αναπληρώσεως §νεκα προεκπεσόντων τινών φύλλων ταύτα δε έστι τάδε* 1, 8, 63, 90, 143, 146, 147 καΐ 151 δγΡ^ '^^^ 180 -ου φύλλου. Το δε κείμενον δίστηλον δν καΐ έχ γραμμών 24 χατά στηλην, χώρον έν πάση περιλαμβάνει σελίδι ύψους μεν 0,2^2, πλάτους δε 0,175. Αυτό δε το εύαγγέλιον, ται- νιοειδέσι τισΐ κοσμούμενον κοσμήμασι τε καΐ έπιγραφαΐς και έρυ- ί)ραΐς τισιν όδηγίαις, έπιγέγραπται ώδε* €Εύαγγέλιον περιέχον τά ευαγγέλια του δλου χρόνου, τά τε καθημερινά του δρόμου και τα του μηνολογίου» τό δε μηνολόγιον άρχεται από του 243'°'^ φύλλου ωδε• «Μηνι σεπτεμβρίω α' αρχή της ινδίκτου και μνήμη του οσίου πατρός ημών Συμεών του στυλίτου* γίνεται δέ και σύ- ναξις της ύπεραγίας Θεοτόκου έν τοις Χαλκοπρατείοις υπέρ Μια- συνών, καΐ έν μεν τω Φόρω και εις την λειτουργίαν της Μεγά- λης Εκκλησίας άναγινώσκεται εύαγγέλιον έκ του κατά Λουκαν.... έν δέ τοις Χαλκοπρατείοις άναγινώσκεται εύαγγέλιον» κτλ. Κατά δέ τό μηνολόγιον τόδε τη μέν β' του σετυτεμβρίου ημέρα και ή μνήμη τών αγίων έτελεΤτο πατριαρχών Ιωάννου του νηστευτου και Παύλου του νέου, κατά δέ τήν 25 του αύτου μηνός τάδε σημειουται* «Εις τήν λιτήν του Κάμπου έν μέν τω τριβουναλίω λέγεται εύαγγέλιον ζήτει τη δ' της α' εβδομάδος του Λουκα' εις δέ τήν λειτουργίαν κάτω έν τω ναώ του θεολόγου άναγινώσκεται εύαγγέλιον ζήτει τη ε' της α εβδομάδος τών νηστειών». Άπό δέ του 293"°" φύλλου άναγε - γραμμένα εστίν «ευαγγέλια άναγινωσκόμενα είς διαφόρους μνήμας και λιτάς», ήτοι ε!ς εγκαίνια νάοΰ, εις άνοίξια, εις μνήμην φόβου σεισμού, εις μνήμην έφόδοο, εΙς λιτήν εύχαριστήριον καΐ εις λιτήν παρακλητικήν. 13. Πανηγυρικόν μεμβράνινον βιβλίον της δεκάτης ή ένδε κάτης έκατονταετηρίδος^ βεβλαμμένον μέν ύφ' ύδατος, συγκείμενον δ' έκ φύλλων 148 και κείμενον έμπεριέχον δίστηλον, ου πάσα στήλη 34 άριθμεΓ γραμμάς. Μέγεθος δέ του μέν κωδικός 0,354X0,26, του δέ κειμένου καθ' έκάστην σελίδα 0,253X0,185. 24 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ Έν δε τη άρχη του βιβλίου ^{ναξ των περιεχοιχένων προσετέθη τώ 179 Ο -ω ετεΐ' ταύτα δε τάδ' έστιν. 1. «Κυριακή του πάσχα εις τον παράλυτον: — Του έν άγίοις πατρός ήμιών Ιωάννου αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως του Χρυσοστόμου, λόγος εις τόν παράλυτον τριακονταοκτώ ετη έχοντα έν τη ασθένεια αύτου, καΐ δτι ό Πατήρ μου εως άρτι εργάζεται κάγώ εργάζομαι*• '-^ΡΧ• «Ευλογητός ό θεός• χαθ' έ/άστην σύναζιν», φ. 1. Λόγος ελλιπής έν τω κώδικι, ου το 8λον κεί- μενον δρα παρά τω Μί^ηβ τ. 48, σ. 801. 2. Του αύτου «λόγος εις τήν μεσοπεντηκοστήν και είς τόν έκ γενετής τυφλόν και εις τόν αγιον Πέτρον υπό Ήρώδου έν τη φυλακή άποκλεισ&έντα». Άρχ. «Τοις φιλουσιν τόν κύριον», φ. 8^. Μί^ηβ τ. 86, σ. 1976, ένθα ό λόγος Λεο^/τίω επιγράφεται τω πρεσβυτέρα) Κω^κτταντινουπόλεως. "Ορα και Ίεροσολυμ. Βφλιοθ. τ. Ι, σ. 22, αριθ. 35. 3. Το5 αύτου είς τό «"Ηδη δέ τής εορτής μεσούσης άνέβη ό Ίησους εις τό ιερόν και έδίδασκεν». Άρχ. «Τη αναβολή προσεκτικωτέρους » , φ. 16. "Ορα έκδ. βααιηθ τ. VIII, σ. 332. 4. Του αύτου «λόγος ε!ς τήν ΣαμαρεΤτιν και τί ερμηνεύεται ό Μεσσίας». Άρχ. «Σήμερον ήμΤν ό Χριστός ι, φ. 20. Μί^ηβ τ. 59, σ. 535. 5. Του αύτου «λόγος περί ζήλου ευσέβειας και εις τόν έκ γενετής τυφλόν», ου ή αρχή* «Πηγή φωτός 6 του θεού λόγος >, φ. 27. Μίβηβ τ. 59, σ. 543. 6. Του αύτου «λόγος εις τήν άγίαν άνάληψιν του Χρίστου• ελέχθη έν τω μαρτυρίω τής Τωμανησίας καΐ εις μαρτύρων σώ- ματα υπό εδάφους κείμενα εγγύς λειψάνων αιρετικών, απερ άνη- νέχθη και κατ' ιδίαν ετάφη• κ^τι τί νοητέον τό ρητόν του Χρί- στου τό λέγον δτι εύρεθήσονται δύο έν τω μυλω άλήθουσαι>. Άρχ. «ΚαΙ δτε σταυρού μνείαν», φ. 38^. Μϊ^ηβ τ. 50 σ. 441. 7. Ιωάννου του Δαμάσκηνου «περί των έν πίστει κεκοιμημένων δπω; αϊ υπέρ αυτών γινόμεναι λειτουργίαι και εύποιίαι τούτους όνίνη- σιν». Άρχ. «Τα τών |3ρωμάτων ηδέα», φ. 54ί^. Μί^ηβ τ. 95, σ. 248. ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 25 8. Γρηγορίου τοδ θεολόγου λόγος εις τήν πεντηκοστής, ου ή αρχή• «Περί της εορτής βρο^χέα φιλοσοφήσωμεν», φύλ. 79. Μί^ηβ τ. 36, σ. 428. 9. Ιωάννου του Χρυσοστόμου λόγος «εις την άγίαν πεντη- χοσττ^^, καΐ διατί σημεία νυν ου γίνεται και 8τι τα πραττόμενα και λεγόμενα παρ' ημών δνω γράφεται». Άρχ. «Πάλιν εορτή και πάλιν πανήγυρις», φ. 87. Μίβηθ τ. 50, σ. 453. 10. Του αύτου έγκώμιον εις τους αγίους πάντας, ου ή αρ- χή* «Έξ ου τήν ίεράν πανήγυριν», φ. 98. Μί^ηβ τ. 50, σ. 705. 11. Του αύτου «λόγος εις το γενέθλιον του αγίου Ιωάννου του προδρόμου και βαπτιστου», ου ή αρχή• «Εύκαιρος ήμερα εορτής», φ. 107^. Μί§ηβ τ. 61, σ. 757. Το κείμενον του λό- γου τούδε εις τό 114-ον φυλλον τελευτα, ου μία καΐ ημίσεια στήλη δγραφος υπό του καλλιγράφου άφεθεΤσα, δι' δλλου τινός ύστερον έπληρώ^η κειμένου κατά τόν τρισκαιδέκατον ως είκάσαι αίωνα* τούτο δε τό κείμενον, καίπερ σφόδρα άνορθόγραφον δν και έπηρεία ύδατος κατά πολλά έφ&αρμένον, τάς απόκρυφους μεν άγνωστους δε άχρι του νυν πράξεις σώζει Βαρ&ολομαίου του αποστόλου, ών ή συνέχεια τά κράσπεδα των έφεζής δύο πληροί φύλλων. Αρχή δε των πράξεων ήδε* «Μετά τήν εκ νεκρών άνάστασιν του κυρίου ημών Ίησου Χρίστου προ[σε]λθ[ών ό] Βαρ^ολομαΤος τόν Κύριον επερώτα λέγων Άποκάλυψόν μοι τά μυστήρια των ουρανών. Αποκριθείς δε ό Ίησους εΐπεν αύτώ• Έδυνο//// άπώσο- μαι τό σώμα της σαρκός, ου δυνήσομαι εΙπεΐν σε. Ό ουν Βαρθολομαίος έγγίσας προς τόν Κύριον εΓπεν Λόγος μοί έστιν προς σε Κύριε. Ό δέ Ίησους λέγει αύτώ» κτλ. 12. «Πράξεις τών αγίων αποστόλων Πέτρου και Παύλου, και πώς έν Τώμη έμαρτύρησαν έπι Νέρωνος». Άρχ. «Έγένετο μετά τό έξελθείν τόν άγιον Παυλον από Γαυδομελέτης της νήσου έλθεΐν αυτόν έπι Ίταλίαν και γνωστόν έγένετο τοΤς Ίουδαίοις» >ετλ., φ. 115. Τέλος• «και Ποτε^/τιά^^ας τω αύτώ μηνΐ ίουλίω ^Τ^^ΐ» Χ^Ρ^^^ ^^^^ φιλανθρωπία» κτλ. Ο. ΤίδοΙιβηάοΓί, ΑοίΕ αροδίο- ΙοΓηιη &ροοΐ7ρ1ΐ3. ο. 1 κέ. Ίεροσολ. Βφλιοθ. τ. Ι, σ. 24 καΙ 150, 26 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 13. Ιωάννου του Χρυσοστόμου «έγκώμιον λεχθέν εΙς τήν μνήμην των άγ(ων αποστόλων Πέτρου χαι Παύλου», ου ή άρχή' «Ουρανού χαΐ γης δμιλλαν όρώ», φ. 126^. Μί^ηβ τ. 59, σ. 491. 14. Ανδρέου Ίεροσολυμι'του του αρχιεπισκόπου Κρήτης λό- γος εις τήν μεταμόρφωσαν του κυρίου ημών Ίησου Χρίστου, ου ή αρχή• «"Οσοι τξ κενώσει», φ. 129^• Μί^ηβ τ. 97, σ. 932. 15. «Λόγος του μακαρίου ΈφραΙμ εις τήν μεταμόρφωσιν του Κυρίου», ου ή άρχή' <Έκ της χώρας Χαρμωνάς έκ του άμπελώνος», φ. 14θΡ. Έκδ. Αδδβιη&ηί τ. Π, σ. 41. 16. Ανδρέου του αρχιεπισκόπου Κρήτης λόγος είς τήν κοί- μησιν της παναγίας Θεοτόκου, ου ή αρχή• «"Οσοι το σεπτόν της Θεοτόκου», φ. 144. Μί^ηβ τ. 97, σ. 1045. Ό λόγος τε- λευτα νυν έν τω κώδικι είς τάσδε τάς λέξεις* <ή ρίζα του Ίεσ- σαί, τό δαυιτικόν σκήττυρον ή μήτηρ του . . . ». Χάσμα δε και έν τη άρχη του λόγου υπάρχει, δ δυσι χαρτώοις έδηλώθη φύλ- λοις, ήτοι μετά τό 144-ον μεμβράνινον του τεύχους φυλλον. 14. Τεύχος μεμβράνινον της ενδέκατης έκατονταετηρίδος, δι ηρημένον μέν είς τετράδια λβ' ή άκριβέστερον είς φύλλα 251, κείμενον δ' έμπεριέχον δίστηλον έκ 34 κατά στηλην γραμμών. Και τό μέν υψος αύτου 0,385 εκατοστών έστι, τό δέ πλάτος 0,285* αύτου δέ του κειμένου ό χώρος εμβαδόν περιλαμβάνει 0,26 Χ 0,18. Είσι δ' έν τω βιβλίω αί πρώται τριάκοντα όμιλίαι Ιωάννου του Χρυσοστόμου αί τήν Μωσαϊκήν έρμηνευουσαι Γένεσιν, έρυθραΐς κεκοσμημέναι έπιγραφαΓς, και άριδμοΐς και κοσμημασί τισιν ωσαύτως έρυθροΐς, ων κάλλιόν έστι τό έν τη άρχη της βίβλου, δ σχήμα μέν έχει παρόμοιον τω Π στοιχείω, περικεκοσμημένον δ' έστΙ δενδρυλ- λίοις τισι καΐ δύο άκρωτηρίοις, ετι δέ κεχρυσωμένον τε και ποικίλοις διεσκευασμένον χρώμασι• τούτο δέ τό κόσμημα χρυσοΤς γράμμασι τήνδε περικαλύπτει τήν έπιγραφήν «-[• Του έν άγίοις πατρός ημών Ιωάννου αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως του Χρυσοστόμου, λόγος είς τήν αρχήν της άγιας τεσσαρακοστής», ου ή αρχή• «Πολλής σήμερον πληρούμαι» κτλ. (Μί§ιιβ τ. 53 σ. 26). Μετά δέ τήν έσχάτην όμιλίαν υπόμνημα τι γέγραπται, δ έχει ώδε" «•[• Ή ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 27 παρούσα έςαήμερος του Χρυσοστόμου υπάρχει του πρωτοψάλτου Παντολέοντος του Αίγυρού, άπο&ανόντος έν τω ^ζοα' (ετει) ίνδιχτ. ς:' (= 1562-1563). "Ημαρτον, Χριστέ σωτήρ, ως 6 άσωτος υιός* δέςαι με, Πάτερ, μετανοουντα και έλέησόν με ό θεός>. Σημειω- τέον δ' ετι, δτι μεταςύ του 51-ο^ και του 5 2 -ου φύλλου λείψανα υπάρχει δύο άνηρημένων φύλλων, και δτι έν τω τελευταία) του κωδικός φύλλω σεσημασμένον ευρηται δια μολύβδου τό «XIV αιώνος. Α. ΠορφΗρίΒ 1860>. 15. Τεύχος μεμβράνινον ατάκτως μέν συνερραμμένον, λεί- ψανα δε σωζον δύο διστήλων κωδίκων, του μέν έν άρχ-ξ της βίβλου υπάρχοντος έκ φύλλων τε συγκείμενου εννέα καΐ κατά την ένδεκάτην γραφέντος εκατονταετηρίδα, του δ' ετέρου έκ φύλλων συνισταμένου 78 χαι κατά το τέλος της ενάτης ή την αρχήν της δεκάτης γραφέν- τος έκατονταετηρίδος. Αμφότερα ουν τα λείψανα όγδοήκοντα και επτά αριθμεί φύλλα• και τά μέν προειρημένα εννέα φύλλα τριάκοντα και επτά κατά στηλην γραμμάς έχει, τά δέ λοιπά τεσσαράκοντα και μίαν. Ταύτα δέ τά τελευταία, τά αρχαιότερα πάντων, ει και πε- ρικεκομμένας έχει τάς ωας, ύψους μέν έστι 0,38, πλάτους δέ Ο, 27' χΑ δ' εμβαδόν του έν αύτοΐς κειμένου χώρον κατά σε- λίδα περιλαμβάνει 0,326 έπι 0,21. Έχει δέ καΐ έπιγραφάς πορφύρας μετά μικρών κεφαλαιωδών τίνων στοιχείων καΐ μεμο- νωμένα τινά μεγάλα κεφαλαιώδη γράμματα, τά μέν άπλαΤς διαγε- γραμένα γραμμαΐς, τά δέ κιτρίνω κεκαλλωπισμένα χρώματι. Πλην δέ τούτων των φύλλων, & τόν είρημένον αποτελεί κώδικα, ετι φύλλα υπάρχει δώδεκα άλλου τινός μικρού τε και μεμβρανί- νου κωδικός της ενδέκατης εκατ. (0,26 Χ 0,193 = 0,20 Χ 0,145), οΤς τό τεύχος περιεκάλυψεν ό βιβλιοτυηγός, εκείνα μέν εις δι- πλούν άναπτύξας και §Ε ισομεγέθη άποσχηματίσας φύλλα, συγκολ- λήσας δέ ούτως, ώστε άντι πινακίδων ταύτα του κωδικός λογίζε- σθαι. Έν τούτοις δέ τοΐς προσθέτοις φύλλοις, ων εν αύτύγραφον εμπεριέχει ύπογραφήν Παΐσίου του πατριάρχου Ιεροσολύμων (1645- + 1661), λείψανον έγγέγραπται μακράς περί Ιωάννου γραφής του αρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας, του και Ελεήμονος λεγομένου. 28 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ ής τό χείμενον χατά σελίδα πδσαν δίστηλόν εστί καΐ έχ γραμ- μών 28. ΚαΙ ταδτα μεν περί του δλου τεύχους, έν δε τω τευ- χεε αύτω τάδε περιλαμβάνεται• 1. Λείψανον της περί της Γε^^σεως όγδοης ομιλίας Ιωάννου του Χρυσοστόμου, δ νυν άπό των λέζεων τωνδε άρχεται• «είκότως- χα&άπερ γάρ βασιλέως μέλλοντος εις πόλιν εισελαυνειν τους δορυφό- ρους ανάγκη προηγεΐσ&αι» χτλ., φ. 1. Μί^ηβ τ. 53, σ. 71, γρ. 21. 2. Του αυτού «ομιλία θ'* εις τά άχόλου&α του Ποιήσωμεν δν&ρωπον χατ' ειχόνα ήμετέραν» χτλ. Άρχ. «Οι φιλόπονοι των γηπόνων», φ. 5. Μί^β 53, σ. 76. 3. Του αύτου «λόγος ι'• προτροττή προς τους έρυ^ριώντας» κτλ., ής ή συνέχεια έλλειπες φ. 9^. 4. Λείψανον της τρίτης του αυτού ομιλίας περί της Γενέσεως, δ άρχεται νυν άπό των λέζεων τωνδε* «οίκέται, καΐ εκκλησία γενέσ&ω ή οικία, ίνα φυγαδεύηται μέν 6 διάβολος» κτλ., φ. 10. Συνέπεται ή δ' ομιλία ολόκληρος και μέρος της ε', ί) λήγει νυν εις τό «μόνον έάν ήμεΤς μή ρα&υμήσαντες», φ. 19^. Άπό δε του εικοστού φύλλου τό τέλος υπάρχει της ι' ομιλίας, άρχόμενον ώδε• «....νιων παρ' έαυτω τήν μνήμην των είρημένων» κτλ. Με&' 8 όμιλίαι είσιν δξ, τουσδε φέρουσαι τους άριθμους' ιβ', ιγ', ιδ', ιε', ις' και ιζ'. Άπό δε του 58 -ου φύλλου μέρος άνα- γινώσκεται της τεσσαρακοστής όμ^λ^'^^^ <*>δε άρχόμενον «. . . ματος την σημασίαν καΐ ετυμολογία τινί κέχρηται λέγων» κτλ. Μετά δε τοΰτο ή μ' υπάρχει ομιλία, και μετά ταυτην ή κα', ή κβ', ή μγ' και ή κζ', ή τελευτα ώδε* «δ τήν μανίαν αυτών έπΙ πλεΐον διεγείρειν δόναται». 16. Τεύχος χαρτωον, κακώς μέν γεγραμμένον έτει 1833 υπό Κυρίλλου μονάχου του Χίου, του εκ της κώμης Πυργίου και ψάλτου της λαύρας Σάβα του οσίου, κατά τό αύτόγραφον εκείνου ύπόμνηρα• ύψους δέ έστι 0,38 και πλάτους 0,215. Πε- ριέχονται δ' έν αυτώ τά κείμενα τάδε. 1. Άκολουι)ίαι δέκα καΐ ε8 εις ανωνύμους αποστόλους προ- φήτας μάρτυρας ίεράρχας όαίους και όσίας, σελ. 1 — 155. ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΓΟΤ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 29 2. «Μήν όχτωβρίοο 23 ' ή άναπλήρωσις της άκολουδίας του άγιου ένδοξου χαΐ πανευφήμου αποστόλου Ιακώβου του άδελφο- θεου χαΐ πρώτου ίεράρχου των Ιεροσολύμων», σελ. 156. 3. Ακολουθία των αγίων άναργύρων Κοσμά και Δαμιανού τξ πρώτη ψαλλομένη νοεμβρίου, σελ. 166. 4. Ακολουθία των εγκαινίων του έν Λύδδτ] ναοΰ του μεγα- λομάρτυρος Γεωργίου, τξ τρίτη ψαλλομένη νοεμβρίου, σελ. 169. 5. «Ακολουθία του οσίου και θεοφόρου πατρός ημών Ξενο- φώντος και της συνοδίας αύτου, συντεθεΤσα παρά τίνος Κοσμά ιερομόναχου *Αγιοταφίτου, εκ Χώρας Γάνου», σελ. 174. Του αύτου δε Κοσμά γρατυτά τίνα βιβλία και συντάγματα έν τω πρώτω άνεγράφη τόμω της Ίεροσολυμιτικης Βιβλιοθήκης, σ. 273, 277. 326, 364, 379, 382 καΐ 405. Τρεις δε παρακλητικούς τε και ασματικούς τούτου κανόνας δρα άναγεγραμμένους έν τω πρώτω τόμω της παρ' έμου συ^Λτεταγμένης Μαυρογορδατείου Βιβλιοθή- κης, σ. 104, άρθ. 193. 17, Τεύχος χαρτωον έκ φύλλων συγκείμενον 153, γρα- φέν μεν περί τό τέλος της όκτωκαιδεκάτης έκατονταετηρίδος υπό Προκοπίου του Πελοποννησίου, φέρον δ' έπι της ράχεως το ση- μείωμα τόδε• < Προκοπίου κατά άθεων χειρόγραφον» βιβλίον, ου ή γνησία επιγραφή ελλείπει* διήρηται δε εις κεφάλαια μζ', ων τό πρώτον έπιγέγραττται• €Άπόδειξις δτι οΐ δι)εοι δεν είναι άξιοι νά πιστεύωνται είς δσα λέγουσιν εις άναίρεσιν της θεότητος». Έστι δε τό τεύχος ύψους μεν Ο, 318• πλάτους δε Ο, 215. 13. Συναξάριον μεμβράνινον, 8 έκ φύλλων σύγκειται 406* τούτων δε τα μεν πρώτα 272 φύλλα έζω τινών χαρτώων άμφι τήν αρχήν της ενδέκατης έγράφη έκατονταετηρίδος, τα δε λοιπά κατά τήν δεκάτην. Είσιν ουν έν αύτώ τεύχη συνηνωμένα δύο δια- φόρων καλλιγράφων, οι τάς έμπεριεχομένας γραφάς εις δύο κατά μία*^ έκάστην σελίδα έχάραξαν στηλας. Και τών μεν πρώτων 272 φύλλων αϊ σελίδες εμβαδόν μεν έχουσιΟ,25 έπι 0,17, γραμμάς δε κατά στήλην τριάκοντα* αυτών δε τών φύλλων τό μεν μήκος τριάκοντα και εζ εκατοστά του μέτρου αριθμεί, τό δε πλάτος 28 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ ής τό χείμενον κατά σελίδα πασαν δίστηλόν έστι καΐ έκ γραμ- μών 28. Καΐ ταΰτα μεν περί του δλου τεύχους, έν δε τω τεύ- χει αύτω τάδε περΛαμβάνεται* 1. Αείψανον της περί της Γε^/έσεως όγδοης ομιλίας Ιωάννου του Χρυσοστόμου, δ νυν άπό των λέζεων τώνδε άρχεται- «είκότως• κα&άπερ γαρ βασιλέως μέλλοντος εις πόλιν είσελαυνειν τους δορυφό- ρους ανάγκη προηγεΐσ^αι» κτλ., φ. 1. Μί^ηβ τ. 53, σ. 71, γρ. 21. 2. Του αύτου «ομιλία θ'* εις τά ακόλουθα του Ποιήσωμεν άνι>ρωπον κατ' εΙκόνα ήμετέραν» κτλ. Άρχ. «Οι φιλόπονοι των γηπόνων», φ. 5. Μί^ηβ 53, σ. 76. 3. Του αύτου «λόγος ι'• προτροπή προς τους έρυ&ριώντας» κτλ., ης ή συνέχεια ελλείπει, φ. 9^. 4. Αείψανον της τρίτης του αυτού ομιλίας περί της Γενέσεως, ο άρχεται νυν άπό των λέζεων τώνδε* ιοίκέται, και εκκλησία γενέσ&ω ή οικία, Γνα φυγαδεύηται μεν 6 διάβολος» κτλ., φ. 10. Συνέπεται ή δ' ομιλία ολόκληρος και μέρος της ε', ή λήγει νυν είς το «μόνον έάν ήμεΤς μή ρα&υμήσαντες», φ. 19β. Άπό δε του εικοστού φύλλου το τέλος υπάρχει της ι' ομιλίας, άρχόμενον ώδε• « νιων παρ' έαυτώ τήν μνήμην τών είρημένων» κτλ. Μεθ' 8 όμιλίαι είσιν εξ, τούσδε φέρουσαι τους άρι&μούς• ι^', ιγ', ιδ', ιε', ις' καΐ ιζ'. Άπό δε του 5 8 -ου φύλλου μέρος άνα- γινώσκεται της τεσσαρακοστής ομιλίας, <*>δε άρχόμενον «. . . ματος τήν σημασίαν καΐ ετυμολογία τινι κέχρηται λέγων* κτλ. Μετά δε τούτο ή μ' υπάρχει ομιλία, και μετά ταύτην ή κα', ή κβ', ή μγ' και ή κζ', ή τελευτα ώδε* «δ τήν μανίαν αυτών έπΙ πλεΐον διεγείρειν δύναται». 1Θ• Τεύχος χαρτώον, κακώς μεν γεγραμμένον ετει 1833 υπό Κυρίλλου μονάχου του Χίου, του έκ της κώμης Πυργίου καΐ ψάλτου της λαύρας Σάβα τοΰ οσίου, κατά τό αύτόγραφον εκείνου υπόμνημα• ύψους δέ έστι 0,38 καΐ πλάτους 0,215. Πε- ριέχονται δ' έν αύτω τά κείμενα τάδε, 1, Άκολου&ίαι δέκα καΐ εξ εΙς ανωνύμους αποστόλους προ- φήτας μάρτυρας ίεράρχας όαΐοος και όσίας, σελ. 1 — 155. ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΓΟΤ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 29 2. «Μήν Οκτωβρίου 23 ' ή άναπλήρωσις της άκολου&ίας του άγιου ένδοξου καΙ πανευφήμου αποστόλου Ιακώβου του άδελφο- θεου και πρώτου ίεράρχου των Ιεροσολύμων», σελ. 156. 3. Ακολουθία των αγίων άναργύρων Κοσ|ΐα καΐ Δαμιανού τη πρώτη ψαλλομένη νοεμβρίου, σελ. 166. 4. Ακολουθία των εγκαινίων του έν Αύδδη ναού του μεγα- λομάρτυρος Γεωργίου, τη τρίτη ψαλλομένη νοεμβρίου, σελ. 169. 5. € Ακολουθία του οσίου καΐ θεοφόρου πατρός ήμων Ξενο- φώντος και της συνοδίας αύτου, συντεθεΤσα παρά τίνος Κοσμά ιερομόναχου *Αγιοταφίτου, έκ Χώρας Γοτ>ου», σελ. 174. Του αύτου δε Κοσμά γραπτά τίνα βιβλία και συντάγματα έν τω πρώτω άνεγράφη τόμω της Ίεροσολυμιτικης Βιβλιοθήκης, σ. 273, 277-, 326, 364, 379, 382 χαι 405. Τρεις δε παρακλητικούς τε καΐ άαματικούς τούτου κανόνας δρα άναγεγραμμένους έν τω πρώτω τόμω της παρ' έμου συ^/τεταγμενης Μαυρογορδατείου Βιβλιοθή- κης, σ. 104, άρθ. 193. 17, Τεύχος χαρτωον έκ φύλλων συγκείμενον 153, γρα- φέν μεν περί το τέλος της όκτωκαιδεκάτης έκατονταετηρίδος υπό Προκοπίου του Πελοποννησίου, φέρον δ' έπι της ράχεως το ση- μείωμα τόδε• «Προκοπίου κατά άθεων χειρόγραφον> βιβλίον, ου ή γνησία επιγραφή ελλείπει* διήρηται δε εις κεφάλαια μζ', ων το πρώτον έπιγέγρατηαι• «Άπόδειζις δτι οΐ δι)εοι δεν είναι άξιοι να πιστεύωνται εις δσα λέγουσιν εις άναίρεσιν της θεότητος». Έστι δε τό τεύχος ύψους μεν Ο, 318, πλάτους δε Ο, 215. 13. Συναξάριον μεμβράνινον.^ δ έκ φύλλων σύγκειται 406" τούτων δε τα μέν πρώτα 272 φύλλα έξω τινών χαρτώων άμφι την αρχήν της ενδέκατης έγράφη έκατονταετηρίδος, τα δέ λοιπά κατά τήν δεκάτην. ΕίσΙν ουν έν αύτω τεύχη συνηνωμένα δύο δια- φόρων καλλιγράφων, οι τάς έμπεριεχομένας γραφάς εις δύο κατά μίτ> έκάστην σελίδα έχάραξαν στήλας. ΚαΙ τών μέν πρώτων 272 φύλλων αϊ σελίδες εμβαδόν μέν εχουσι 0,25 έπι 0,17, γραμμάς δέ κατά στήλην τριάκοντα* αυτών δέ τών φύλλων το μέν μήκος τριάκοντα και εξ εκατοστά του μέτρου αριθμεί, τό δέ πλάτος 30 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ οιαχόαια χαΐ έ|3δομήκοντα καΐ πέντε χιλιοστά. Των δε λοιπών φύλλων (των μέχρι του 304'*^" ή 312'^'* φύλλου) αί σελίδες εμβαδόν μεν εχουσι 0,235 έπΙ 0,18, γραμμάς δέ χατά στήλην ή 32 ή 33" αυτά δέ τά φύλλα μήκους μεν έστι 0,355, πλάτους δέ 0,258. Τα δέ λοιπά φύλλα τά άπό του 313•^" δχρι του 326*°'^ φύλλου τω καλλιγράφω του ενδεκάτου προσήκει αιώνος* τά δ' εφεξής φύλλα τά άχρι τέλους του τεύχους αλλην πάλιν γρα- φήν έχει, και άραιοτέραν καΐ ταχυτέραν. ΕισΙ δ' έν τω τεύχει έπιγραφαί τε έρυθραι και στοιχεία κεφαλαιώδη τε και ερυθρά, έτι δέ κοσμήματα τίνα και κεφαλαιώδη πάλιν γράμματα δυσίν έγκεχαραγμενα χρώμασι, τω τε κυανώ και τω πορφυρω. Περιέ- χονται ουν έν τω τεύχει τά εφεξής κείμενα. 1. Σάβα του οσίου και θεοφόρου πατρός ημών βίος ακέφα- λος, αρχόμενος νυν άπό τών λέξεων τώνδε• €[έρη]μον δστρω παρα- πλησίως φωτίζοντος• πέμτττου μέν δή τότε Σάβας και τριακοστού της ηλικίας ήπτετο έτους, ήδη δέ καΐ ό κατ' αύτου τών δαιμο- νίων ήρχετο πόλεμος» κτλ., φ. 1-72. Ελλείψεις δέ τίνες ή χά- σματα διά χαρτώων δηλούντα ι άγραφων φύλλων μετά τε τό πέμ- τττον και τό τεσσαρακοστόν και δκτον φύλλον. 2. «Βίος καΐ πολιτεία του οσίου πατρός ημών Νικολάου», ου ή αρχή• «Σοφόν τι χρήμα ζωγράφων», φ. 72^. Μί^β τ. 116, σ. 317. 3. «Βίος και πολιτεία του οσίου πατρός ημών Αμβροσίου επισκόπου Μεδιολάνων», ου ή αρχή• «Ούαλεντινιανός μετά τελευτήν Ίοβιανου», φ. 96^. Μί^ηβ, Ρα^ΓοΙ. ΙαΙίη. τ. 14, σ. 45. 4. «Βίος και πολιτεία του οσίου πατρός ημών Παταπίου», ου ή αρχή• «Ου πολλούς ΑΤγυπτος». φ. 108. Μί^ηβ, Ρ&ΙγοΙ. βΓ. τ. 116, σ. 357. 5. «Μαρτύριον τών αγίων μαρτύρων Μήνα Ερμογένους και Εύγράφου», Άρχ. «Μετά τήν έπΙ γης του σωτήρος Χρίστου παρουσίαν», φ. 114. Μί^ηβ τ. 116, σ. 368. 6. «Βίος καΐ πολιτεία του οσίου πατρός ημών Δανιήλ του στυλίτουι. Άρχ. ι'Ώσπερ έπΙ τών άριστέων», φ. 140^ (Μί^ηβ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 31 τ. 116, σ. 969). Μετά δε το 168-ον φύλλον χάσμα φαίνεται δια την έχχοπήν ενός φύλλου, και τούτου Ινεχα έχεΤ μεν το κεί- μενον εις τάσδε νυν τάς λέξεις λήγει* «ουκ εστίν ειπείν οϊας εκεί- νου πάλιν πληρω^έντος της»• από δέ του εφεξής λόγου άρχεται ώδε• «καΐ εις τον μέγιστον του θεού άφικνουνται καΐ έπ' όκρί- |3αντος ιστώσι τόν δνδρα> κτλ. 7. «Βίος και πολιτεία του οσίου και θαυματουργού Σπυρί- δωνος επισκόπου Τριμιθούντων». Άρχ. «Μέγιστον εις ψί>χής ώφέλειαν», φ. 175β. Μί^ηβ τ 116, σ. 417. Έν δέ τώ κεεμένω του βίου τούδε χάσμα παλαιό&εν μέγα ύπηρχεν, δ εξ χαρτώοις άνεπληρώ&η φυλλοις (190 — 195) κατά τήν έκκαιδεκάτην εκα- τονταετηρίδα• υπάρχει δέ νυν και άλλου τινός φύλλου ελλειψες μετά τό 200"^ φύλλον έν δέ τη ώα του εφεξής φύλλου γράμ- μασι της τρίτης καΐ δεκάτης έκατονταετηρίδος δυσξύμβλητόν τι γέ- γραττται ύπόμ^ΛΤ]μα, ου ή αρχή• «•{• αύτη έλήφι)η παρά Φιλό- θεου μονάχου του από της αυτής μονής του ηγουμένου» κτλ. 8. Μαρτύριον των αγίων μαρτύρων θύρσου Λευκίου Καλλι- νίκου Φιλήμονος και Άπολλωνίου, ων ή μνήμη τη ιδ' τελείται δεκεμβρίου. Άρχ. «Του κυρίου ημών Ίησου Χρίστου κοινωνία σαρκός» κτλ., φ. 222 (Μίβηβ τ. 116, σ. 508). Μετά δέ τό 232-ον φύλλον ελειμμα υπάρχει, έν δέ τη ώα του 224-ου φύλ- λου γράμμασι της τρίτης και δεκάτης γέγραπται έκατονταετηρίδος τό ιαμβεΤον τόδε. Βασίλειος ήγεφε τόν δόμον τούτον θύτης άριστος εκ πό&ου Μαγνησίας, τόν χρυσοτερπη πάγχαλον τούτον πάνυ. 9. «Μαρτύριον του αγίου ίερομάρτυρος Ελευθερίου», ου ή αρχή• «Αιλίου Αδριανού Τωμαίων βασιλεύοντος», φ. 247^ {ΑοΐΒ, δαηοΙΟΓαιη άπριλ. τ. II, σ. 10*. Μί^ηβ τ. 115, σ. 128). Κείμενον έλλιπέστατον μετά γάρ τό 252-ον φύλλον χάσμα υπάρ- χει, δ διά φύλλου τινός άγραφου σημαίνεται* ετι δέ τό τέλος ελ- λείπει, του κειμένου εις τάσδε νυν τάς λέξεις διακοπτόμενου• «ώσπερ σάρκας μαρτυρικάς καΐ ψυχής τύφλωσιν έλέγχον». 32 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 10. «Υπόμνημα εις τόν μέγαν προφήτην Δανιήλ καΐ εις τους τρεΓς παΐδας Άνανίαν Άζαρίαν και Σαμουήλ >. Άρχ. ι'Άρτι Να^ουχοδονόσορ ό βασιλεύς», φ. 255^ (Μί^β τ. 115, σ. 372). Μετά τό 270-ον φύλλον χάσμα τι δυσίν άγράφοις δηλουται χαρτίοις. 11. "Άθλησις της αγίας μεγαλομάρτυρας Βαρβάρας, ης ή αρχή έν δυσΐ χαρτώοις γέγραττται φύλλοις. «Μαζιμιανώ τω δυσσε- βεΐ βασιλέα, φ. 273—277. Μί^β τ. 116, σ. 301. 12. «Μηνΐ τω αύτω ς' (:= φεβρουαρίω). Βίος καΐ πολιτεία του έν άγίοις πατρός ημών Νικολάου Μύρων της Λυκίας», ου ή αρχή• «Έν ταΐς ήμέραις έκείναις εύδόκησεν ό θεός άνακεφα- λαιουσ&αι» κτλ., φ. 278^ — 290". Και έν τω βίω τούτω ελλείμ- ματα τίνα διά τεσσάρων άγραφων τε και χαρτωων σημαίνεται φύλλων έν μέν γάρ τω 281 -φ φύλλω το κείμενον κατά τάς λέξεις λήγει τάσδε• «ή ούσα έν τω ξύλω, λέγουσιν αύτω δτι τις των αρχαίων»• εΤτα δ' από της ρήσεως άρχεται τήσδε• €καΙ δλην τήν ήμέραν πυκτεύσαντες » • έν δέ τω 284-φ φύλλω ώδε τελευτα• «καΐ έςέρχεται άπό του μαγειρίου κράζων και βλάσφη- μων και λέγων, ω άπό του». Μετά δέ πρόσ&ετά τε και άγραφα φύλλα δύο τό κείμενον πάλιν του βίου συνεχίζεται ώδε• «τη ενο- ρία γεωργοί Ιδόντες τήν το5 θεού έζουσίαν έδειλίασαν» και άχρι του 288-ου διήκει φύλλου κατά τάς λέξεις• €ήλθεν εις τό μονα- στήριον αύτου, εις τήν άγίαν Σιών έν ταΤς ήμέραις ουν έκεί- ναις ή παλαίω. . .». Μεθ' δ άγραφόν έστι φύλλον εν και μετά τοΰτο δτερον μεμβράνινον τό τέλος του είρημένου σωζον κειμένου άπό της ρήσεως τήσδε• «τά όραθέντα αύτω άναγγεΐλαι τω βα- σιλεΤ». Ό βίος μέν ουν του οσίου Νικολάου ούτως έν τω ίερο- σολυμιτικω έχει κώδικι* έκ δέ άλλου τινός απογράφου, έν τη Ούα- τικανή υπάρχοντος βιβλιο&ήκη, τύποις εκείνον Φαλκόνιος έζέδοτο (δ&ηοϋ οοηίβδδΟΓίδ ροηΐίβοίδ βί €β1θΙ)βΓΓίιηί ΛαιιηΐίΐΙαΓ^ί Νιοοί&ί Β,οίΕ ρηιηίββηία. Νβαροϋ 1751), Άντωνΐνος δέ ό αρχιμανδρίτης είς τήν ρωσσίδα μετήνεγκε φωνήν κατά τε τήν έκδοσιν ταύτην, κατά τε τό παρ' ήμΐν Ίεροσολυμιτικόν τούτο άπόγραφον καΐ καθ' δτερόν τι άπόγραφον έν τη Σιναϊτική σωζόμενον βιβλιοθήκη (ΤργΛ• ΚίβΒ. ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 33 Λγχ. Αβ&λ. 1869, τ. II, σ. 445—497. 1873, τ. II, σ. 241 — 288). Σλαβιχήν δε μετάφρασιν έν απογράφω της ένδεχάτης εύρε- δεΐσαν έχατονταετηρίδος 6 αρχιμανδρίτης έζέδοτο Λεωνίδης (Πα- ΜβΤΗΗΕΗ ;(ρ6ΒΗ6δ ΠΗβΒΜβΗΗΟεΤΗ Η ΗΟΚγΟΟΤΒα. ^ΗΤίβ Η ΐγ;ΐ;6€& €β. ΗΗΚΟϋ&β ΜνρΛΠΚίδΟΚβ.ΓΟ Η Π0ΧΒ£ϋΙ& 6Μγ, ΗΒΟϋ^ΑΟΒ&κίβ ^^ΥΧΈ Π&ΜΑΤΗΗΚΟΒ'Β ;ΐ;ρ6ΒΗ6& ργΟΟΒΟΚ ΠΗ0ΒΜ6ΗΗΟ0ΤΗ XI Β^ΈίΒ, Η&Μ'66ΤΗΗΚ& Τρ0ΗΙ^6-€6ρΓί6Β0& ^ΑΒρί! 8,ρΧΗΜ&Η;^ρΗΤ£1 .ΙΙβΟΗΗ^ξ». Έν Πετρουπόλει 1891). 13. «Διήγησις μερίχή θαυμάτων του μεγάλου έν άρχιερευσι θεού χαΐ έν θαυματουργίαις περιωνύμου Νικολάου, αρχιεπισκόπου γενομένου Μύρων της Αυχίων επαρχίας». Άρχ. «Καλόν ήμας, ώ θεϊκών ασμάτων προασπιστςιί > , φ. 290^. *Αλλο δε τι άντίγραφον Χριστιανός έδήλωσεν 6 Μ&ΙίΗαβί, ΑοοαΓΛίΛ ηοΐίΐία, σ. 92. 14. (Αθανασίου επισκόπου Αλεξανδρείας) «μαρτύριον των αγίων μαρτύρων του Χρίστου Μήνα Ερμογένους και Εύγράφου*. Άρχ. «Της του Χρίστου χάριτος αυξανομένης», φ. 298^. Έτερα δέ αντίγραφα βρα παρά τω ΜΕΐΐΙιαβί (ΑοοαΓ. ηοΐίΐί» σ. 93), παρά τω Ααμπεκίω (ΟοιηιηβηΙ. ΙΛβΓ οοίαναδ. νίηάοΐ). 1679, σ. 369), παρά τω Μοηίίδΐιοοη (ΒίΜ. ΟοίδϋηίαηΕ. Ρ&πβϋδ 1715, σ. 565, οοά. 368, ί. 53) και παρά τω Οοχβ, Οαί. οοά. Βοάΐ. σ. 552. Έν δέ κώδικί τινι της των Ιβήρων μονης^ της έν τω δρει του Άθω κειμένης, συγγραφεύς του μαρτυρίου τούτου Αθανάσιος ό αρχιεπίσκοπος επιγράφεται Αλεξανδρείας (Νικόδημου, Συναξαρ. τ. Ι, σ. 287)• τούτο δέ και ό ΒιενναΤος μαρτυρεΤ κώδιξ. 15. «Βίος του έν άγίοις πατρός ημών επισκόπου πόλεως Τρι- μιθούντων και θαυματουργού Σπυρίδωνος, συνταχθείς υπό Θεο- δώρου επισκόπου πόλεως Πάφου». Άρχ. «Έν άρχη ήν ό Λόγος φησίν Ιωάννης ό ευαγγελιστής», φ. 305. Αήγει δέ εις τάς λέ- ξεις τάσδε• «και αναρίθμητων μυριάδων αγίων αγγέλων υπακουόν- των αύτω...». Κείμενον άνέκδοτον, ου άλλα τινά αντίγραφα δρα παρά τω Φα[3ρικίω (ΒίΜ. 6γ. τ. Χ, σ. 326), παρά τω Οοχβ (ΟαΙαΙ. οοά. ΜΜ. Βοάΐ. σ. 553) καΐ παρά τω Οιηοπί (0&ί;»1. άβδ Μδδ βτβοδ άβ Ιλ 1}ίΙ)1. άβ ΒΓαχβΙΙβδ, Οαηά 1885, σ. 40, οοά. 115). 8 34 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΑΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 16. Άκέφαλον μαρτόριον των άγιων θόρσου Λουχίου Καλλι- νίκου Φίλήμονος καΐ λοιπών, άρχόμενον νυν άπό των λέζεων τώνδε• «[δι]δάσκαλε Κουμβρίκιε* ω του σκότους οδηγέ, ου φο- βοΰσίν με αϊ βάσανοι σου• πρόσκαιροι γαρ είσιν» κτλ., φ. 327. 17. «ΜηνΙ τω αύτω κ' (δεκεμβρίω)• μαρτυριον του αγίου μεγαλομάρτυροζ Ιγνατίου του θεοφόρου», ου ή αρχή• €'Άρτι δίαδεξαμένου τήν Τωμαίων αρχήν Τραϊανού», φ. 348. Του κει- μένου τούτου άπόγραφον υπό ^. Εβηάβ1-Η&ΓΠ8 γενόμενον, ό επί- σκοπος έξέδοτο Ιίί^ΙιΙίοοΙ (Αροδίοΐίο Γα11ιβΓ8, 2-ας έκδ. II, σ. 589. 18. «Μαρτυριον των αγίων δέκα μαρτύρων, μαρτυρησάντων έν Κρήτη, μητροπόλεί Γορτύνης: Θεόδωρος, Σατουρνίλος, Εύπο- ρος, Γελάσιος, Εύνικιανός καΐ οι λοιποί». Άρχ. «Έχρήν μεν ή των πράζεων των άγα&ών», φ. 354^. Κείμενον άνέκδοτον, ο τό πρωτότυπόν έστι της -περί των είρημένων μαρτύρων γραφής Συ- μεώνος του Μεταφράστου. Δεύτερον δε άντίγραφον δρα παρά τω Οοχβ, Οαίαΐ. οοά. Βοάΐ. σ. 554. 19. «ΜηνΙ τω αυτφ εις τήν κδ'• βίος καΐ πολιτεία καΐ μαρ- τυριον της αγίας Ευγενίας και των αυτής γονέων». Άρχ. «Βα- σιλεύοντος έν τη μεγάλη πόλει Τώμη Κομμόδου», φ. 362. Κεί- μενον άνέκδοτον, δ Συμεών παρέφρασεν ό Μεταφραστής. 20. «ΜηνΙ τω αύτω κα'• μαρτυριον της άγιας Ίουλιανής», ου ή άρχή' «Της είδωλομανίας κρατούσης καΐ του διαβόλου φαι- δρυνομένου», φ. 380. Κείμενον και τοΰτο τυποις άνέκδοτον χαι άσημείωτον παρ' δλλω τινι συγγραφεί. 21. «ΜηνΙ τω αύτω κζ'. Ιωάννου αρχιεπισκόπου Κωνσταντι- νουπόλεως εις τον αγιον Στέφανον τον πρωτομάρτυρα». Άρχ. «Πάντες μεν οι των μαρτύρων αγώνες επίδοξοι», φ. 394. Μί^ηε τ. 59, σ. 699. 22. «Ή ευρεσις του τιμίου λειψάνου του πρωτομάρτυρος και άρχιδιακόνου Στεφάνου». Άρχ. «Ό δε άγαθος και φιλάνθρωπος θεός ετι μάλλον ύψώσαι βουλόμενος τό πέρας» κτλ., φ. 406β. Τέλος• «άκουσας έλυπήθη, και πέμψας άλλα Ιωάννης ζώα, δπως » . ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 35 1Θ• Τεύχος μεμ^ράνινον της δεκάτης ή ενδέκατης έκατον- ταετηριδος, δ ύψους μεν έστι 0,37, πλάτους δέ 0,265. Σύγκειται δέ νυν έκ φύλλων 309, ών τό πρώτον, ει και εκ χάρτου, κατά τήν έβδόμην καΐ δεκάτην έγράφη εκατονταετηρίδα. Περιέχονται ουν εν τω τεύχει αϊ πρώται μδ' όμιλίαι Ιωάννου του Χρυσοστόμου περί του κατά Ματ&αΤον ευαγγελίου μετ' ελλειμμάτων τινών τέσσαρα γάρ φύλλα ελλείπει, βαναύσως ουκ ο?δα παρά τί^ος άποκοπέντα, ως τά σωζόμενα εκείνων δηλοΐ σημεία, ήτοι μέρος τι της ι' ομιλίας (φ. 68-69), τό τέλος της κ' ομιλίας (φ. 169- 160), μέρος πάλιν της κβ' (φ. 166 - 167) κα> τό τέλος μεν της λα', ή αρχή δέ της λβ' ομιλίας (φ. 129—230). Κατά ταύτα τοίνυν τό τεύχος τούτο έκ φύλλων πρότερον 312 συνέκειτο, δπερ καΐ οι αριθμοί τών τετραδίων δήλον ποιουσιν, εις τριάκοντα καΐ εννέα συναριθμούμενοι . Και τό μεν κείμενον το5 τεύχους δίστηλον κατά πασαν υπάρχον σελίδα, τριάκοντα και ε; έν μια εκάστη τών στηλών γραμμάς αριθμεί, κοσμήματα μεν ερυθρά δμοια τω Π στοιχείο) έχον άνωθεν τών αρχών τών ομιλιών, υπό δέ τά κοσμήματα έπιγραφάς ωσαύτως ερυθράς• τό δ' εμβαδόν μιας εκά- στης τών σελίδων μήκους μέν έστιν ως 0,28, πλάτους δέ 0,173. Έν δέ τω τέλει του βιβλίου, ίαμβεΐόν τι κεΤται επίγραμμα, δ κατά τήν δωδεκάτην ως εοικε προσετέθη εκατονταετηρίδα* τούτου δέ τό τέλος έχει ώδε• €0 γάρ ζενίζων τους ξένους εις τά ζένα, Χριστόν ξενίζει τόν ξενίζοντ^ ξένους». Τητέον δ' έτι, δτι μετά τήν πρώτη ν του κωδικός πινακίδα οκτώ υπήρχε μικρού σχήματος φύλλα, καθάπερ τά εκεί υπάρχοντα μαρτυρεΤ λζν^αΊΟί, ων δυο νυν σώζεται, μέρος τι λειτουργικού τίνος ένέχοντα ευαγγε- λίου της ια' έκατονταετηρίδος. Οιομαι δέ τά ελλείποντα φύλλα έζεΐνα εΤναι, & Πορφύριος ό Ούσπένσκης τη έν Πετρουπόλει αύτο- κρατορικ-η δέδωκε βιβλιοθήκη, αριθμόν νυν έκεΤ έπιτεθειμένον τόν τριακοσιοστόν έχοντα καΐ έβδομον. Περί δέ τών είρημένων φύλλων δρα τό ΟτΗβΤΈ ΗΜΠΕΡΑτοροκοή Πγδ.ΐΗΊΗΟή Βιι6ήθΎ^κ]ί 3Λ 1883 Γ0Α•Β, σ. 127, αριθ. 49. 20. Τεύχος μεμβράνινον της ένατης έ/ατονταετηρίδος, ου τό 36 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ μεν ϋψος 0,36 τό δέ πλάτος 0,25. Σύγκειται δε νυν έκ φύλλων 273, ων τό πρώτον έκπεσόν ποτέ χάρτη τινί κατά τόν δβδομον άνεπληρώθη καΐ δέκατον αίωνα. Περιέχονται ουν έν τω τευχει τούτω αϊ Ιωάννου τοΰ Χρυσοστόμ-ου τριάκοντα και τρεις όμιλίαι, αϊ την προς Τω|χαίους έρμηνεύουσαι έπιστολήν Παύλου του απο- στόλου. Έπιγραφαί δέ παρ' αύτης της του καλλιγράφου γεγραμ- μέναι χειρός δύο έν έκείνω ύπάρχουσιν, ή μέν προς τω τέλει της δεκάτης και τετάρτης ομιλίας^ η έχει ώδε* €Του μα- κάριου Ιωάννου αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως υπόμνημα εις τήν προς Τωμαίους έπιστολήν: — βιβλίον πρώτον δόξα σοι, Χριστέ ό θεός ημών: αμήν». Ή δ' έτερα επιγραφή της πεντε- καιδεκάτης προτεταγμένη ομιλίας έχει ώδε* €•{• Ιωάννου επισκό- που Κωνσταντινουπόλεως, έρμηνία (= ερμηνεία) εις τήν προς Τωμαίους έπιστολήν: βιβλίον β' λόγος ιε'», ου ή αρχή• ιΔείξας δσον τό επαθλον>, φ. 123. ΚαΙ τό μέν κείμενον δίστηλον καθ' έκάστην εστί σελίδα, τριάκοντα καΐ πέντε κατά στήλην γραμ- μάς αριθμούν, κοσμήμασι μέν έν τη άρχη μιας έκαστης τών ομιλιών μελασί τε και λετττοΐς καΐ κυματοειδέσι κοσμούμενον, γεγραμμένον δ' έπιχαρίτως και μετά μέλανος αγό^ρα ξανθίζον- τος• αυτό ουν τό κείμενον εμβαδόν καθ' έκάστην έχει σελίδα μήκους μέν 0,252, πλάτους δέΟ,Ιδ. Τητέον δ' έτι, 8τι μετά τήν τών επιστολών έρμηνείαν τρία υπάρχει φύλλα, & μέρος έστΙ μεμ- βρανίνου τινός κωδικός της ογδόης, οΤμαι, έκατονταετηρίδος• ταοτα δέ πεπληρωμένα μέν έστι μικροΐς τε και κεφαλαιώδεσι γράμμασι, μέρος δέ λόγου τινός Ιωάννου σώζει του Χρυσοστόμου, ου τό τέλος Ιχει ώδε* «Τούτου και ήμεΐς μιμώμεθα* οδτω γάρ καΐ δαψιλής ή άντίδοσις ήμΐν εσται τών αγαθών, δτι μετά τοιαύτης άπαντα πράττομεν γνώμης καΐ λαμπρότερων έπιτευξόμεθα στεφάνων, ων γένοιτο πάντας ήμας έπιτυχεΐν χάριτι και φιλανθωπία του κυρίου ημών 'Ιησου Χρίστου, μεθ' ου τω πατρί συν τω άγίω καΐ άγαθώ π^;εύματι δόξα εις τους αιώνας τών αιώνων αμήν». Και τό μέν κείμενον τών προσθέτων τούτων φύλλων δίστηλον κατά πασαν υπάρχει σελίδα, γραμμάς δέ μία έκαστη τών στηλών τριάκοντα και ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΓ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 37 εξ αριθμεί- των δε λέζεων οϊ τε τόνοι καΐ τά πνεύματα ύπ' δλλης μάλλον φαίνονται μοι ή παρά της του καλλιγράφου χειρός εγγε- γραμμένα. 21• Τεδχος μεμβράνινον της ενδέκατης έκατονταετηρίδος, δ δψους μέν έστι 0,355, πλάτους δε 0,28. Σύγκειται δ' έκ φύλ- λων 238, καΐ τούτων τά πολλά, ήτοι τά άπό του όγδοου δχρι του ένενηκοστου φύλλου, έκ χάρτου έστΙ βαμβακίνου κατά την τετάρτην καΐ δεκάτην γεγραμμένα εκατονταετηρίδα, δτε το τεύχος πολλω πλείω ήρίθμει φύλλα* έν γάρ τω κρασπέδω της δευτέρας σελίδος του 129"°" φύλλου γέγραττται τάδε* ιή μέσις του βιβλίου φύλλα ρλδ'». Έν αύτω μέν ουν τω τεύχει το δεύτερον περιέχε- ται τμήμα των περί της Μωσαϊκής Γενέσεως λόγων Ιωάννου του Χρυσοστόμου, ήτοι αϊ όμιλίαι αί άπο του λα' άχρι του ξε' διή- κουσαι αριθμού. Τούτων δ' ή μεν πρώτη άρχεται ώδε• ιΠολλάς ύμΐν εχω χάριτας», ή δέ τελευταία ομιλία κατά τήνδε λήγει τήν ρήσιν «καθάπερ συνεβούλευσεν ό Ιωσήφ, τήν άπόκρισΐν...». ΚαΙ αυτό μέν τό των ομιλιών κείμενον δίστηλον κατά μίαν έκάστην έστΙ σελίδα, πάσα δέ στήλη τριάκοντα καΐ τρεϊς αριθμεί γραμμάς• το δ' εμβαδόν τής σελίδος μήκους μέν έστι 0,25, πλάτους δέ 0,19. Κοσμεί- ται δέ τό τεύχος ένΐ κυανω κοσμήματι, έν τή αρχή μέν του πρώ- του ύπάρχοντι φύλλου, σχήμα δ' εχοντι παρόμοιον τω Π στοιχείω. 22. Τεύχος μεμβράνινον τής ενδέκατης έκατονταετηρίδος, φύλλα μέν σωζον νυν 352, ομιλίας δέ περιλαμβάνον Ιωάννου του Χρυσοστόμου περί του κατά ΜατθαΓον ευαγγελίου, ων ή μέν πρώτη, καίπερ ακέφαλος ούσα, πέμπτη τήν τάξιν έστι κατά τε τον κώδικα καΐ τάς τύποις εκδόσεις* άρχεται δέ νυν άπό των λέζεων τώνδβ" «ψυχής άποτιθέμεθα, άλλ' απλώς καΐ ώς έτυχεν^. Ή δέ τελευταία ομιλία, ή τήν τεσσαρακοστήν και δευτέραν κατέχει τάξιν, άρχεται μέν άπό του € Πάλιν έτέρως αυτούς», τό δέ τέλος ουκ εχεί' άλλοις γάρ τισιν έκεΐνο φύλλοις έξέπεσεν, έν οΤς τρεΓς ώς είκάσαι περιείχοντο όμιλίαι. Άντωνΐνος γάρ ό αρχιμανδρίτης πλείω ή νυν φύλλα πρό ένιαυτών τίνων έν τω κώδικι εΤδεν, ήτοι τετρακόσια καΐ δύο. Αυτός μέν ουν ό Ισχατος του κώ- 38 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ διχος λόγος εΙς τάς λέξεις νδν τάσδε τελευτα• «ούτως τους παΤδας έξεκάδηρεν ό 'Ιώβ• ό γάρ υπέρ άδηλων θυσίας αναφερών πολ...>. "Οτι δ' έξ άρχης πολλω πλείω το τεύχος εΤχε φύλλα, δηλον εντεύ- θεν έν γάρ τη ωα του νυν 160 -ου φύλλου, η βΐ|3λιοδέτης παλαιός ή τις του χώδιχος τούτου κτήτωρ έκεΐ μεν το ήμισυ της βίβλου είναι έδήλωσεν, άχρι δε τούτου διακόσια και έξ ταύτην άριθμεΤσθαι φύλλα. Και δικαίως• οί γάρ των τετραδίων αριθμοί το έκ της αρ- χής της βίβλου έλλεΤπον εξ σημαίνουσιν είναι τετράδια, ήτοι τεσσα- ράκοντα και οκτώ φύλλα. Και ύψους μεν το τευχός έστι 07345, πλάτους δε 0.27* το δ' έν αύτω κείμενον δίστηλον υπάρχει, ή 30 ή 29 χατά στήλην γραμμάς αριθμούν καΐ εμβαδόν κατά σελίδα περιλαμβάνον μήκους μεν 0,24, πλάτους δε 0,18. Τητέον δ' ετι, δτι έν τη άρχη της τρίτης και δεκάτης ομιλίας, ήτοι έν τω κρά- σπεδα) της δευτέρας σελίδος του 76-ου φύλλου, το υπόμνημα τόδε γεγραμμενον κείται* €Δεΐ είδέναι δτι από του λόγου τούτου οφείλει άναγινώσκεσθαι μέχρι και του τέλους του βιβλίου, άρξάμενος της αναγνώσεως άπό τήίς) κυριακή(ς) των αγίων πάντων > . 23• Τεύχος μεμβράνινον της ενδέκατης έκατονταετηρίδος, φύλλα μεν ένέχον 207, εύαγγέλιον δε περιλαμβά'^ον λειτουργικόν κατά τήν συνήθη της έν Κωνσταντινουπόλει αρχαίας εκκλησίας διατύπωσιν, ήτοι έν μεν τη αρχή τά σαββατοκύριακα λεγόμενα έστι του κατά Ίωάννην ευαγγελίου αναγνώσματα, τά άπό της μεγά- λης του πάσχα Κυριακής τήν αρχήν ποιουντα, είτα δε τά τε κατά Ματθαίον και τά κατά Λουκαν αναγνώσματα* έχόμενα δε τούτοις έστΙν (άπό του 86"°" φύλλου) « ευαγγέλια των παννυχίδων τής α' εβδο- μάδος τής αγίας τεσσαρακοστής», άλλα τέ τίνα των έπιλοίπων εβδομάδων και «ευαγγέλια των αγίων παθών του κυρίου ημών Ίησου Χρίστου» (φύλλ. 117), και «ευαγγέλια αναστάσιμα έωθινά» (φ. 144^) και μετά ταύτα τό τών ευαγγελίων υπάρχει συναξάριον, ου ή αρχή• «Μηνι σεπτεμβρίω α' αρχή τής ίνδίκτου και μνήμη του οσίου Συμεών του στυλίτου• γίνεται δε και σύναξις τής ύπε- ραγίας Θεοτόκου έν τοις Χαλκοπρατείοις• τούτο άναγινώσκεται έν τω Φόρω», κτλ., φ. 148. Μετά δε τό είρημένον συναξάριον εύαγ- ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΓ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 39 γέλια έστι χατά διαφόρους άναγινωαχόμενα μνήμας χαΐ λιτάς (φύλλ. 205^ χέ), ων πρώτον μεν τέταχται τό εις έγχαίνια ναού άναγινωσχόμενον, δστατον δέ το ιεις χοιμηθέντας». Υπάρχει δ* έν τω βιβλίω και χοσμήματά τίνα, χεχρυαωμένα μεν χαΐ πορφυρά, σχήμα δ' έχοντα παρόμοιον τω Π στοιχείω* αυτά δέ των ευαγγε- λίων τα αναγνώσματα μουσιχούς επιφέρει τόνους ερυθρού χρώ- ματος. ΚαΙ δψους μεν τό τευχός έστι 0,348, πλάτους δέ 0,28* τό δέ χείμενον δίστηλον δν, εϊχοσι χατά στηλην γραμμάς έχει, χαΐ μήχους μέν χατά σελίδα πασάν έστι 0,24, πλάτους δέ 0,185. Έν δέ τω τεύχει αύτω χαΐ σημειώματα τινά έστι μεταγενέστερα, έξ ων εγώ τάδε νυν μεταγράφω, εξω πρότερον των έν αύτοΤς βαλλο- μένων σφαλμάτων, οι) έν τω 1-*Ρ φύλλω• «•(- έγώ παπά Θεόδωρος ό αμαρτωλός χαι άγρά(μμα)το(ς)• οι έντυγχάνοντες ευχεσ&(έ) μοι διά τον Κ(υριο)ν, δπως σω&(ώ) έχ των άμετρων μου» χτλ. — Παρέπεται χα! άλλη τις όμοία σημείωσις Γρηγορίου τινός ιερέως, β') ιΈχοιμήθη ό δούλος του θ(εο)υ Ιερομόναχος Ίλαρίων ιουναρίω εις τ(ήν) ιε', χαι 6 υιός αύτου ιερομόναχος Γερμανός άπριλίω εις τ(άς) οχτώ έτους ^ςψλα' (=1223), ό δέ υιός αυτού εις τ(ό) έτος ^ςψλβ'ι. — γ') «Ήγοράσθη τό παρόν αγιον ευαγγέλιον διά συνδρομής χαι πολλού πό&ου χυρου Ιωάννου του παπα Βραχίμη χαι της συμβίου αύτου χυρα(ς) Χουζίρες, χαι έτέ&η εις τόν πάν- σετΓΓον ναόν της ύπεραγίας Θεοτόκου της επισκοπής Κιτέου (οοά. χηττέου), εις// άσπρα της Κύπρου ιβόβ^ Χ^ριν ψυχής αυτών. Και 04 άναγινώσχοντες αυτό ευχεσθε αυτούς διά τόν Κ(ύριο)ν' αμήν». — δ') Τετράστιχόν τι υπόμνημα, άραβιστι μέν γεγραμμένον και λέγον βτι τό βφλίον τούτο ύπό Γδΐΐιαΐ» του υίου Θεοδώρου του χαΐ έξάρχου του ναού της Αναστάσεως αύτη άνατέθειται (τη 12 ίου νίου του ^ς*ΙΡλθ'= 1431"*^" έτους), υπογραφή ν δ' έχον έλληνιχήν Ιωακείμ του πατριάρχου Ιεροσολύμων, του και τό υπόμνημα συγγράψαντος και άραΐς τούτο πληρώσαντος υπέρ σωτηρίας του τεύχους εις τόν μέλλοντα χρόνον. "Άλλη δέ τις σημείω- σις ελληνιστί γεγραμμενη Γεώργιόν τίνα ιερέα δηλοΓ, 8ς ην «θύτης καΐ λάτρις της παναγίας δεσποίνης ημών θεοτόκου καΐ 40 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ άειπαρ&ένου Μαρίας», ήτοι του ναού ταύτης τοδ εν τη έπισχοπϊ^ ΚιτΙοο. 24. Τεδχος μεμβράνινον κατά την ένδεκάτην μεν γραφέν έκατο^/υαετηρίδα καΐ φύλλα νυν σωζον 396, περιέχον δε τάς πρώ- τας λς' ομιλίας Ιωάννου του Χρυσοστόμου τυερί της Μωσαϊκής Γενέσεως, ών ή μεν πρώτη άπό του «Χαίρω καΐ ευφραίνομαι» άρχεται, ή δ' έσχατη από του €θησαυρω τινι προσέοικεν»• αυτής δε της έσχατης ομιλίας αί τελευταΤαι λέξεις έλλείπουσιν εν γάρ φυλλον δια ψαλίδος φαίνεται δν άποκεκομμένον τε και άνηρη- μένον, και έκ τούτου νυν ό λόγος εις τάς λέξεις τελευτα τάσδε• €χάριτι και φιλαν&ρωπία του κυρίου ημών Ίησου Χρίστου, μεΛ' ου τω>• Τσως δ' εν έκείνω τω φύλλω καΐ υπόμνημα τι ή καλ- λιγράφου ή άλλου τινός υπήρχε. Δη^ρηται δε το τεύχος εΙς τε- τράδια πεντήκοντα, ών το Ισχατον τέσσαρα μόνον ήρίθμει φύλλα. ΚαΙ εν αύτω μέν τω τεύχει κοσμήματα υπάρχει τό μεν σχήμα ται- νιοειδή, τό δε χρώμα ερυθρά• είσι δε και έπιγραφαί τίνες ωσαύτως έρυθραί' τό δε κείμενον δίστηλον δν κατά πασαν μέν στηλην τριά- κοντα γραμμάς άρι&μεΓ, τό δε τούτου εμβαδόν μήκους μέν έστι 0,232, πλάτους δε 0,16' αυτός δέ ό κώδιξ ύψους μέν έστι 0,35, πλάτους δε 0,26. Δύο δέ του βιβλίου τόποι υπομνήματα της τρίτης καΐ δε- κάτης ένέχουσιν έκατονταετηρίδος, ων τό μέν Μιχαήλ τίνα γνώρι- μον ποιεί τήν βίβλον τηνδε άναγνόντα (δρα φύλλ. 151), τό δέ τήν ύπογραφήν Λεοντίου σημαίνει του μονάχου τε καΐ πρεσβυτέρου καΐ μονής τίνος έκκλησιάρχου, ης τό όνομα ή αυτός Λεόντιος ή τις άλλος τούτου μεταγενέστερος άπέξεσε καΐ τω ιτών Καγρών» διώρθωσεν ονόματι• δρα τήν δευτέραν σελίδα του 215-ου φύλλου. 25. Τεύχος μεμβράνινον της δεκάτης έκατονταετηρίδος, ου τα πρώτα πέντε φύλλα ελλείπει, ως ή υπάρχουσα τών λοιπών φύλ- λων σημαίνει άρίθμησις (ς' — τπδ'). Τό μέν ουν τεύχος φύλλα νυν σώζει 389, ούχι δέ 388* εν γάρ τών ήριθμημένων, ήτοι τό σογ'-ον φυλλον, τόν αυτόν, δν και τό πρό τούτου, έχει αριθ- μόν. Τψους δέ τό τευχός έστι 0,36 χαι πλάτους 0,264, κείμενον δέ περιλαμβάνει δίστηλον, δ τριάκοντα και τρεις κατά ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΑΪΜΩΝ. 41 στήλην γραμμάς αριθμεί. ΚαΙ το μεν κείμενον εμβαδόν κατά σελίδα έκαστη ν περιέχει μήκους μεν 0,26, πλάτους δε 0,1 8' αυτό δ' αύ τό κείμενον καΐ κεφαλαιώδη τινά έχει στοιχεία καΐ έπιγραφάς καθάπερ εκείνα ερυθράς καί τιν' απέριττα μεν, κε- χρωματισμενα δε κοσμήματα, τάς έν τω κώδικι περιεκλημμένας δια- χωρι'ζοντα ομιλίας. Έγραψε δε τό τεύχος τόδε Καλός 6 νοτάριος και διάκονος* τούτου γάρ ή υπογραφή έν τω τελευταίφ κεΓται φυλλω, έρυθροΐς μέν γεγραμμένη στοιχείοις, τάδε δε λέγουσα• «•{• γραφέν διά χ(ειρός) Κάλου νωτ(αρίου) [δίο] και διακών(ου) [βίο] -{- Ι της λαύρας [δίο] του αγίου Σάβα •{•>. Της δ' υπογραφής ταύτης πίναξ υπέρκειται τετράγωνος (οαάΓβ), πορφυρά τά πλαί- σια Ιχων και όφιοειδέσι κεκοσμημένος άνθεμίοις, δς δψους μέν έστι 0,195 πλάτους δε 0,18 ' έν δέ τω πίνακι κεφαλαιώδεσι μέν έρυθροΐς δέ στοιχείοις επίγραμμα τι γέγραττται, δ, ει καΐ με- στόν σφαλμάτων, ώδέ πως άνέγνων, Ί" Γεωργίου φίλτρφ ^ και σπουδή τούτο ^ κτήμα* άγαθοϊς γάρ ρήμααιν έπόθησε ^ προθυμως. Έκτησατο σήμερον φρονήσεως χιτώνα *. Την πικράν έμίσησε *^ και βδελυράν του βίου, την μανίαν άπασαν έπαυσατο του φθόνου *, τό φορτίο(ν) ερριψε ' του βίου του ματαίου* άπασαν ήμέλησε βιοτικήν φροντίδ(α) ^, μεριμναν ® εργάζεται ψυχικής ^^ σ(ωτη)ρίας επαρκή του στεφάνο(υ) ^^ τής ανω βασιλείας ^^. Ή μεν ουν τοΰ τεύχους κατάστασις ήδε, αυτό δέ τό τευχός λόγους εμπεριέχει Ιωάννου του Χρυσοστόμου κατά τήν εφεξής τεταγμένους τάξιν. 1. Όμιλία τις ακέφαλος άπό των λέζεων αρχομένη τίδνδε• «τίς ά^^αςίοις ήμΐν ουσιν του σωθήναι», φ. ς'. Ταύτης δέ τήν αρχήν 1 ΓέγρατΓΓύιο ώδε* «φήλτρον». 2 €τοΰττώ». 3 «έπώθηβεν». 4 <φρονίσεω(ς) χητώνα». 5 <έμ.ήσε{σε». 6 «φθώνου>. 7 «εριψε». 8 €ήμιέλε[βε βιοτηχήν φροντηο(α)». 8 έ ο 9 <ι*«ρίμναν». 10 «ψοχηχής». 11 «ΈΠΑΑΚΗ Τ ΣΤΦΑΝ>. 12 «βασιλείας». 42 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ $λλος τις διά χάρτου άνεπλήρωαε χαί ερμηνεία^ είναι έκείντ^ν έπέγραψε τοδ τρίτου κεφαλαίου του κατά Ματθαίον ευαγγελίου. 2. «Του αύτου εις τήν ήμέραν της ά|ίας πεντηκοστής». Άρχ. «Πάλιν εορτή και πανήγυρις>, φ. ιθ'. Μί^ηβ τ. 50, σ. 453. 3. «Του αύτου εΙς τό ρητόν τό άποστολικόν τό λέγον "τούτο δέ γινώσκετε, 8τι έν έσχάταις ήμέραις έσονται καιροί χαλεποί"• άναγινώσκεται (τξ Κυριακή) τών αγίων πάντων». Άρχ. «Ασθε- νής μέν εΙμι και πτωχός», φ. κζ'. Μίβηβ τ. 56, σ. 271. 4. «Του αύτου εις τό δεΐν και έν τη πεντηκοστή καΐ άεΐ νηστείας μεμνήσθαι, καΐ βτι ού παρουσία μόνον άλλα κρτι μνήμην νηστείας ώφελεΐ, και περί της του θεού προνοίας, και δτι μετά τών άλ)νων ού μικρόν μέρος αυτής ή φυσική τών γονέων ττερι τά έκγονα φιλία, και δτι ού μητράσιν μόνον αλλά και πατρά- σίν έπιτέτακται τά παιδία ρυθμίζειν, και προς τω τέλει περί της Άννης• λόγος α », ού ί] αρχή• «Έπειδάν ξένον τινά καταχθέν- τα», φ. λγ'. Μί^ηβ τ. 54, σ. 631. 5. «Του αύτου είς τήν πίστιν της ^Αννης καΐ εις τήν φι- λοσοφίαν καΐ εΙς τήν έπιείκειαν, περί της εις τους ιερέας τιμής καΐ είς τό δεΤν καΐ αρχόμενους αρίστου και λήγοντας εύχεσθαι* λόγος β'», ου ή αρχή• «Ουδέν δρα ευχής ϊσον», φ. μβ'. Μί^β τ. 54, σ. 643. 6. «Του αύτου περί της Άννης και είς τήν του Σαμουήλ γαλακτοτροφίαν, και δτι χρήσιμος ή περί τόν τόκον βραδυτής, καΐ δτι έπικίνδυνον καΐ σφαλερόν τό τών παίδων άμελεΐν λό- γος γ'», ου ή αρχή• «ΕΙ μή δοκώ προσκορής τισιν είναι», φ. ν'. Μί^β τ. 54, σ. 652. 7. «Του αύτου προς τους τάς συνάξεις καταλιμπάνοντας και εις θέατρα αναβαίνοντας, καΐ δτι ού μόνον χρησιμώτερον της έν θεάτροις διαγωγής ή έν έκκλησίςε διατριβή, άλλα και ήδίων καΐ είς τήν δευτέραν ρήσιν τής Άννης και είς τό δεΐν συνεχώς ευχεσθαι καΐ έν παντί τόπω, κάν έν άγορα ώμεν, κδν έν όδώ, καν έπΙ κλίνης• λόγος δ'», ού ή αρχή• «Ουκ οΤδα ποίοις χρή- σομαι», φ. νε'. Μίβηβ τ. 54, σ. 660. ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΑΓΜΩΝ. 43 8. «Του αύτου προς τους έν έορταΐς μόνον συναγομένους χαι τί ποτέ έστιν έορτη, χαΐ προς τους έγκαλουντας τ^ του θεού προνοία διά τό πλουσίους είναι χαΐ πένητας έν τω βίω, χαΐ δτι χρησιμώτατον ή πενία, χαΐ δτι πλούτου πλείονα ήδονήν έχει χαι άσφάλβιαν, χαΐ εις την "Άνναν λόγος ε'>, ου ή αρχή* «Μάτην ώς εοιχεν», φ. ξβ'. Μί^β τ. 54, σ. 669. 9. «Του αύτου λόγος εις τήν παραβολήν του τά μυρία τά- λαντα όφείλοντος χαΐ έχατον δηνάρια απαιτούντος, χαι δτι παντός αμαρτήματος τό μνησιχαχεΐν χείρον έστιν». Άρχ. ι'Ως έχ μα- κράς αποδημίας», φ. ξη'. Μί^β τ. 51, σ. 17. 10. Του αύτου «είς τό κατά τόν Δαυίδ και τον Σαούλ, χαΐ ττερι ανεξικακίας και του δεΐν φείδεσδαι των έχθρων καΐ μηδέ άτζό^ηας λέγειν καχως». Άρχ. «"Οταν χρονία τις και σκληρά», φ. οθ'. Μί^ηβ τ. 54, σ. 675. 11. «Του αύτου δτι μέγα αγαθόν ού τό μετιέναι μόνον αρε- τή ν, άλλα και τό έπαινεΐν άρετήν και βτι μείζον Ιστησεν τρό- παιον φεισάμενος τόν Σαούλ ό Δαυίδ, ή δτε τόν Γολιάθ κατήνεγκεν και δτι εαυτόν μάλλον ή τόν Σαούλ ώφέλησεν τούτο ποιήσας• καΐ είς την άπολογίαν αύτου τήν προς τόν Σαούλ». Άρχ. «ΤμεΤς μεν πρώην έπηνέσατε τόν Δαυίδ», φ. ττη'. Μί^ηβ τ. 54, σ. 687. 12. «Του αύτου δτι επισφαλές τό εις θέατρα άναβαίνειν, καΐ δτρ μοιχούς άτυηρτισμένους ποιεΐ, και δτι άθυμίας αίτιον και πολέμου τούτο, και δτι πάν εΐ^ος ανεξικακίας ύπερεβάλετο ό Δαυίδ έν τοΤς κατά τόν Σαούλ καΐ τό φέρειν άρπαγήν πράως τω δούναι έλεημοσύνην ϊσον». Άρχ € Πολλούς οΐμαι των πρώην», φ. Ηε\ Μίβηβ τ. 54, σ. 695- 13. «Του αύτου ομιλία (είς τό) "'^^σατε τω Κυρίω ΰ^αμα χαινόν ασατβ τω Κυρίω πάσα ή γη». Άρχ. «Καλόν ήμΤν ώς αληθώς», φ. ρζ'. Μί§ηβ τ. 55, σ. 619. 14. «Του αύτου ομιλία είς τό άποστολικόν ρητόν τό λέγον "ού μόνον δε άλλα καΐ καυχόμεθα έν ταΐς θλίψεσιν, ειδότες δτι ή θλΤψις ύπομονήν κατεργάζεται" και τά έξης». Άρχ. «Έπί- πονον μεν γηπόνω», φ. ριζ'. Μί§ηβ τ. 51, σ. 155. 44 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 15. «Του αύτοδ ομιλία λεχθβΐσα έν Κα>νσταντινουπ6λει, έν τξ έχχλησία τη μεγάλη ολίγων συνελθόντων, εις τό *'μή φοβοδ δταν πλούσιος δνθρωπος"• καΐ περί ελεημοσύνης». Άρχ. € Βρα- χύς ό καρπός», φ. ρκς. Μί^β τ. 55, σ. 511. 16. «Τοϋ αύτοϋ ομιλία εις τόν Άκυλαν και Πρίσκιλλαν, και εΙς τό μή κακούς λέγειν τους ιερείς του θεοδ». Άρχ. «Άρα έπαιδεύθητε», φ. ρλα'. Μί^β τ. 51, σ. 195. 17. «Του αύτοΰ- τη πρότερα διαλεχθείς εΙς την άποστολικήν ρησιν την λέγουσαν " έχοντες δε τό αυτό πνεύμα της πίστεως κατά τό γεγραμμενον ", πάλιν ε?ς αυτήν είπεν και προς Μανι- χαίους και πάντας τους διαβάλλοντας τήν πάλαιαν καΐ διαιροΰντας αυτήν άπό της καινής, και περί ελεημοσύνης». Άρχ. € Αποστο- λικής ύμΐν έξηγήσεως χρέος», φ. ρμβ'. Μίβηβ τ. 51, σ. 281. 18. «Του αύτοδ ομιλία πάλιν είς τήν αυτήν ρησιν '' έχοντες δε τό αυτό τυνεδμα της πίστεως κατά τό γεγραμμένον" και διατί κοινή πάντες άπολαμβάνουσιν τά αγαθά και περί ελεημοσύνης». Άρχ. «Τη πρότερα συνάξει», φ. ρν'. Μί§ηβ τ. 51, σ. 289. 19. «Τοδ αύτοδ ομιλία προς τους έν ταΐς ίπποδρομίαις άπελ- θόντας καΐ εις τό ρητόν τοδ ευαγγελίου '' εισέλθετε διά της στε- νής πύλης, δτι πλατεία ή τώλη και ευρύχωρος ή οδός ή άπά- γουσα εις τήν άπώλειαν, καΐ πολλοί είσιν οι εισερχόμενοι δι' αυτής"• και προς τω τέλει εις τόν Λάζαρον λόγος α'», ου ή αρχή• «Βούλομαι τής συνήθους», φύλ. ρξα'. Μί§ηβ τ. 48, σελ. 1043. 20. «Τοδ αύτοδ ομιλία μετά τάς καλάνδας• τη έζής κατά μεθυό^/των, και περί των εις κατυηλεΐα εισιόντων, και βπ τόν διδάσκαλον ού χρή άπογινώσκειν των μα&ητών, κδν προς τό πα- ρόν μή πείθωνταΐ' λόγος β'», ου ή αρχή• «Τήν χθες ήμεραν>, φ. ρο'. Μί§ηβ τ. 48, σ. 963. 21. Τοδ αύτοδ «εις τόν Δάζαρον λόγος τρίτος και δτι αϊ ψυχαΐ των βιοθανάτων ού γίνονται δαίμονες, καΐ περί κρίσεως και ελεημοσύνης». Άρχ. «Έθαύμασα τήν άγάπην υμών», φ. ρπε'. Μί^β τ. 48, σ. 981. ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΓ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 45 22. «Του αύτου ζΐς τον Λάζαρον λόγος τέταρτος χαΐ τίνος δνεχεν ουκ εΓπεν '* έλαβες τά αγαθά σου έν τη ζωη σου", άλλα ^'άπέλαβες"• χαΐ διατί οί μεν δίκαιοι κινδύνοις περιπίτυτουσιν, οΕ δε αμαρτωλοί τούτους διαφεύγουσιν». Άρχ. «Ου τά τυχόντα ήμας ώνησεν», φ. ρπδ'. Μί^β τ. 48, σ. 991. 23. «Του αύτου εις τον Λάζαρον λόγος πέμπτος καΐ δτι τό συνειδ^ς εϊωθεν ήμας ύπομιμνήσχειν παλαιά αμαρτήματα, καΐ εις τον Ιωσήφ». Άρχ. «Της του Λαζάρου παραβολής», φ. ση'. Μίριβ τ. 48, σ. 1005. 24. «Του αύτου έπαινος των άπαντησάντων έν τη εκκλησία, χαΐ περί ευταξίας της έν ταΓς δοζολογίαις καΐ εις τό Είδον τόν Κύριον έπΙ θρόνου ύψηλου και επηρμένου». 'Λρχ. «Πολλήν όρώ την σπουδήν», φ. σιθ'. Μί^ηβ τ. 56, σ. 97. 25. «Του αύτου ομιλία εις τό ρητόν του προφήτου Ήσαΐου τό λέγον ΚαΙ έγένετο του ένιαυτου, ου άπέθανεν Όζίας 6 βα- σιλεύς, εΙδον τόν Κυριον καθήμενον έπί θρόνου ύψηλου καΐ επηρ- μένου* λόγος α'», ου ή 'άρχή• «Χαίρω συντρέχοντας ύμας όρων», φ. σκη'. Μί^β τ. 56, σ. 107. 26. «Του αύτου εις τήν πρώτην των Παραλειπομένων την λέγουσαν Τψώθη ή καρδία 'Οζίου» κτλ. Άρχ. «Εύλογητός ό θεός», φ. σλγ'. Μί^ηβ τ. 56, σ. 112. 27. «Του αύτου εις τό ρητόν του προφήτου ΉσαΓου τό λέ- γον "έγένετο του ένιαυτου" κτλ., καΐ έπαινος της πόλεως Αν- τιοχείας καΐ κατά των κωλυόντων τόν γάμον ένθεος άπόδειξις• λόγος γ'», ου ή αρχή• «Λαμπρόν ήμΐν σήμερον», φ. σμ'. Μί§ηβ τ. 56, σ. 119. 28. «Του αύτου εις τό ρητόν του προφήτου ΉσαΓου " είίον τόν Κύριον" κτλ. λόγ^ος δ'», ου ή αρχή• «Φέρε τήμερον τοΐς κατά τόν 'Οζίαν», φ. σμθ'. Μί^β τ. 56, σ. 129. 29. «Του αύτου ομιλία προς τους ζητουντας τίνος δνεκεν ούκ έκ του μέσου γέγονεν ό Διάβολος, και δτι ουδέν ήμας βλάτυτει ή τούτου πονηρία έάν προσέχωμεν, και περί μετανοίας». Άρχ. «Ό μεν Ισαάκ έπιθυμήσας», φύλ. (τη\ Μί^β τ. 49, σ. 257. 46 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΑΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 30. «Τοϋ αύτου ομιλία δτι έκ ραι^υμίας ή χαχία χαΐ από σπουδής ή αρετή, χαΐ ουδέν ούτε δνδρωποι πονηροί, ούτε αυτός ό Διάβολος τον νήφοντα παραβλάψαι δύναται* χαΐ ή άπόδειξις δλλοθέν τε πολλαχ6&εν και έκ των κατά τον Αδάμ και τον Ίώβ>. Άρχ. «Ήμεΐς μέν προ της χθες ημέρας», φ. σνθ'. Μί^β τ. 49, σ. 263. 31. «Του αύτου περί του κατά θεόν πολιτεύεσθαι και ερμη- νεία της προσευχής», Άρχ. «Πάσης μέν θεοπνεύστου Γραφής», φ. σςη'. Μί^ηθ τ. 51, σ. 41. 32. «Του αύτου ει; το ρητόν του αποστόλου "ουχ δ θέλω τούτο ποιώ, άλλ' δ μισώ τούτο πράσσω"• κοί πώς έγένετο ό Ιακώβ τύπος Χρίστου, έν δέ τω προοιμίω του λόγου χατά τών θεωρούντων τά θέατρα». Άρχ. «Επαινώ μέν υμών τόν πόθον», φ. σοδ'. Μί^ηβ τ. 59, σ. 663. 33. «Του αύτου εΙς τό άποστολικόν ρητόν: Ού θέλω υμάς άγνοεΐν» κτλ. Άρχ. «Οι ναυται τούτο μάλιστα φιλουσι», φ. σπς'. Μί^ηθ τ. 51, σ. 241. 34. «Του αύτου εις τό ρητόν του Ιερεμίου: Κύριε ούχΙ του άνθρωπου ή οδός αύτου, ουδέ άνθρωπος πορεύσεται και κατορ- θώσει την πορείαν αύτου». Άρχ. «Της όδου ταύτης της αισθη- τής», φ. σ^τ'. Μί^ηβ τ. 56, σ. 153. 35. «Του αύτου ομιλία περί του μη δεΐν ά^>αθεματίζειν ζών- τας ή τεθνεώτας». Άρχ. «Πρώην μέν ουν περί ακατάληπτου», φ. τδ'. Μί^ηβ τ. 48, σ. 945. 36. «Του αύτου ομιλία εις τό ρητόν του προφήτου Δαυίδ τό λέγον "μη φόβου δταν πλουτήση άνθρωπος", και περί φιλο- ξενίας». Άρχ. «Ήδύ μέν γηπόνω τό άροτρρν», φ. τη'. Μί^ηβ τ. 55, σ. 499. 37. «Του αύτου ομιλία εΙς τό "χήρα καταλεγέσθω μη έλατ- τον ετών έςήκοντα γεγονυΓα", και περί παίδων ανατροφής και περί ελεημοσύνης». Άρχ. «Εις καιρόν ή του πνεύματος ώκονό- μησεν χάρις», φ. τιθ'. Μί^ηβ τ. 51, σ. 321. 38. «Του αύτου ομιλία εις τό άποστολικόν ρητόν: *Οφελον ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΓΜΩΝ. 47 άνείχεσθέ μου μικρόν τι αφροσύνης*. Άρχ. «"Ατυαντας μεν φιλώ τους αγίους», φ. τλε'. Μί^ηβ τ. 51, σ. 301. 39. «Του αυτού ομιλία δτε της έχχλησίας εξω ευρε&είς Εύ- τρότΓίος άπεσπάσδη, χαΐ εΙς το Παρέστη ή βασίλισσα εκ δεξιών σου έν ίματισμώ διαχρύσω». Άρχ. «Ήδύ μεν λειμών καΐ παρά- δεισος», φ. τμγ'. Μί^β τ. 52, α. 395. 40. «Του αύτου περί ειμαρμένης λόγος α'», ου ή αρχή• «Οιδα περί ειμαρμένης πρώην εΙπών», φ. τξ'. Μί^ηβ τ. 50, σ. 757. 41. «Του αύτου περί ειμαρμένης λόγος β'», ου ή αρχή* «Τα αύτα λέγειν», φ. τξβ'. Μί^ηβ τ. 50, σ. 759. 42. «Του αύτου περί ειμαρμένης λόγος δ'», ου ή αρχή* «Ουδέν έστιν δντως», φ. τξη'. Μί§ηβ τ. 50, σ. 765. 43. «Του αύτου περί ειμαρμένης λόγος δ'», ου ή άρχή' «Φάγωμεν καΐ πίωμεν», φ. τοβ'. Μί^β τ. 50, σ. 769• 44. «Του αύτου ομιλία εις την μνήμην του αγίου Βάσσου• ελέχθη εις τους φόβους καΐ εις το Δεύτε μάδετε άπ' έμο!5, δτι πραός είμι χαΐ ταπεινός τη καρδία». Άρχ. «"Έδει μεν ήμας τοσαύτης λόγων πηγής», φ. τοζ'. Μί^ηβ τ. 50, σ. 719. 45. «Του αύτου ομιλία δτι ατελεύτητος ή κόλασις καΐ εις το ρητόν του αποστόλου: Ει τις έποικοδομεΐ έπΙ τόν θεμέλιον τούτον» κτλ. Άρχ. «Ού μικρόν ήμΐν τό προκείμενον » , φ. τπβ'. Μίβπβ τ. 61, σ. 75. 46. Όμιλία του αύτου ακέφαλος τε καΐ ατελής, ής ή αρχή ώδε νυν έχει* «δεδοικότα και τρέμοντα• αύται αϊ άρχαΐ ούκ είσΐν χρημάτων ώνηται» κτλ., φ. τπθ'. 47. «Του αύτου όμιλία περί της τών μελλόντων άπολαύσεως χαΐ της τών παρόντων ευτέλειας». Άρχ. «Σφοδρόν τό καύμα καΐ βαρύς ό αύχμός», φ. τΗ\ Μί^ηβ τ. 51, σ. 347. 2Θ. Τεύχος μεμβράνινον, βίους έμπεριέχον και μαρτύρια αγίων τινών της εκκλησίας ανδρών, κεκολοβωμένον μέντοι καΐ δλλοις δλλων μεμβρανίνων τευχών φύλλοις συμπεπληρωμένον. ΚαΙ γαρ αυτός ό κώδις μεταξύ της ενδέκατης και δυοκαιδεκάτης έκατον- ταετηρίδος γεγραμμενος φαίνεται ων, και φύλλα μεν όγδοήκοντα 48 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ σώζων και έτττά, ήτοι τά τε άπό τοδ 2όο μέχρι του 9 ου φύλλα καΐ τά άπό τοδ 37•ου φύλλου άχρι τοδ 215-οϋ, χείμενον δ' ένέχων διστηλον χαι γραμμάς χατά στήλην 31. Και τά μέν φύλλα δψους μεν έστι Ο, 35, πλάτους δε Ο, 255* τοδ δέ χειμένου 6 χατά σελίδα χώρος Ο, 24 έπι Ο, 165. Τούτου μέν ουν τοδ χώδιχος άχεφάλου τε χαι ατελούς ποτέ περισωθέντος, άλλος τις έν χρόνοις χατωτάτοις τά ελλείποντα ως οΤδεν άνεπληρωσε, φύλλα δύο έτε- ρων προσδεις βιβλίων. Και γάρ τό νδν πρώτον τοδ τεύχους τούτου φύλλον, ει χαι χατά την ένδεχάτην έγράφη εκατονταετηρίδα, άλλου γέ τίνος τεύχους μέρος εστίν ου γάρ ή τούτου μόνον γραφή διαφέρει, άλ).ά χαΐ χατά στήλην είκοσι χαΐ εννέα γραμμάς αριθμεί. "^Δλλα δέ τίνα φύλλα, ήτοι τά άπό τοδ 10-ου άχρι του 36-ου και τά άπό τοδ 216-ου άχρι του 229-ου φύλλου, έτερου ωσαύτως βιβλίου μέρη εστίν, δ, ει και κακ<5γραφον, τη ενδέκατη έγέ- νετο εκατονταετηρίδα Έτέρω δέ πάλιν βιβλίω τά τρία τελευταία τοδ κωδικός προσήκει φύλλα* ταδτα γάρ ύψους μέν έστι Ο, 322, πλάτους δέ 0,243• κείμενον δ' έχει δίστηλον (Ο, 23X0, 163), δ κατά στήλην τριάκοντα μόνον γραμμάς άριθμεΐ. Τούτων δ' αυ τών έσχατων φύλλων τό πρώτον, δ νδν 230-ον αριθμείται, χάσμα εΤχε μέγα, ίλλω τινί ύστερον μεμβρανίνω συμπληρωθέν τεμάχει, δ άπό παλαιοδ άποκέκοτυτο κωδικός. Και ένθεν μέν ευχής τίνος τό τέμαχος τοδτο μέρος σώζει, ένθεν δ' έμμετρους τινάς στίχους, πορ- φυροΐς μέν κεφαλαιώδεσι δέ γεγραμμένους στοιχείοις. "Ετερον δέ χάσμα τό έσχατον είχε του κωδικός φύλλον, δ τέμάχει μέν τινι θεολογικώ κεκαλυμμένον νδν υπάρχει, άπό δέ κωδικός της δεκά- της τοδτο άποκέκοπτο εκατονταετή ρ ίδος. Τό μέν ουν τεδχος έκ δια- κοσίων καΐ τριάκοντα και τριών νυν συγκείμενον φύλλων, οδτως κατηρτισμένον έστι και συμπεπληρωμένον κείμενα δέ τοδτο τάδ' εμπεριέχει. 1 . Βίος τις άναρχος τοδ μεγαλομάρτυρος Μήνα του Αιγυπτίου, ου αϊ πρώται λέξεις εχουσι νυν ωδε• «... θε αδελφέ, και μεΐνον ένταδθα §ως ου διαφαύσει* είσελθών δέ ό ξένος έκάθισεν» κτλ., φ. 1. Ελλείπει δέ και τό τέλος του βίου, δς νυν εΙς τάς λέξεις ίΙΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΓ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 49 τελευτοί τάσδε* «έθαύμασαν αμφότεροι, ό δε χυριος του δούλου έφοβήθη>. 2. Μαρτύριον των άγ(<ι>ν μαρτύρων Τροφίμου Δορυμέδοντος τίάί Σαββατίου, ου ή ^ρχή' «Βασιλεύοντος Πρέβου του χαίσαρος», φ. 10. ΑοΐΛ δ&ηοΐοηιιη, σεπτ. τ. VI, σ. 12/ 3. «Βίος χαΐ πολιτεία καΐ μαρτύριον της αγίας Σωσάννης;^, ου ή αρχή• «Κατά τόν καιρόν της βασιλείας Μαξίμου», φ. 18^. Κατά δε τόν χώδιχα τούτον ή της Σωσάννης μνήμη τη ιθ' ήμερα του μηνός τελείται σεπτεμβρίου. Πρβλ. Σεργίου Πο^IΗΗ6 μϊοληθ- 0Λ0ΈΊ> Βοβτοκα, τ. Π, σ. 249. ΚαΙ τό μεν του βίου χείμενον χατα- χεχωρισμένον εδρηται έν τοΤς Αοί. 8&ηοΙ. σετττ. τ. VI, σ. 153, παρά δε του Σαβαϊτιχου τούτου χώδιχος, 8ς τό πρόσθεν 276-ος ήριθ- μεΤτο, ΆντωνΤνος ό αρχιμανδρίτης τόν βίον έχεΓνον ετει 186 8 -ω έζεγράψατο χαΐ είς την ρωσσίδα μετήνεγχε φωνήν ταύτην δε την μεταίφρασιν χαΐ τύποις ύστερον έξέδοτο (Τργ^Η Κί6Β0Κ0& ;ΐ;γχθΒΗθ6 Ακ&ΛβΜΐΗ 1877 τ. Ι, σ. 385-398). 4. Βίος χαΐ μαρτύριον του τε αγίου Ευσταθίου χαι των συν αυτω μαρτυρησάντων. Άρχ. «Πρέχειται μεν τοις άνθρώποις», φ. 25-36. Τό τέλος ελλείπει. "Ορα ΟοιηΙ)ββ8, ΙΙΙαδίΓ. ΙβοΙ. ΙτίτπηρΜ, σ. 1-44. 5. Βίος τις ίναρχος ή όχέφαλος του αγίου Ιωάννου του ελεήμο- νος, ου αΐ νυν πρώται λεζεις εχουσιν ώδε• «δς ην αργυρώνητος αυτω, χαλέσας εχω σοί τι Ιφη των απορρήτων πιστε!5σαι», φ. 37. 6. Μαρτύριον των αγίων μαρτύρων Σαμωνα Γουρία χαΐ Ά- βίβου, ου ή αρχή• «*Ετος μεν άπό της Αλεξάνδρου», φ. 44^. Μί^ηβ τ. 116, σ. 128. 7. (Γρηγορίου έπισχόπου Νύσσης) βίος του αγίου Γρηγορίου του θαυματουργού, ου ή αρχή• «Ό μεν σχοπός εΤς έστι*, φ. 59Ρ. Μί^ηβ τ. 46, σ. 893. 8. Βίος χαΐ πολιτεία του αγίου Γρηγορίου του έπισχόπου Άχραγαντίνων, ου ή αρχή• «Κάλλιστόν τι χρήμα ή αρετή», φ. 105?. ΜίβΠθ τ. 116, σ. 189. 9. Μαρτύριον της αγίας μεγαλομάρτυρος Αιχατερίνης, ου ή 4 50 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ αρχή• € Βασιλεύοντος του ασεβέστατου Μαξβντίου», φ. 162^. Μί^β τ. 116, σ. 276. 10. Μαρτύριον του αγίου Ιακώβου του Πέρσου, ου ή αρχή• €Άρχαδίου τά Τω[ΐα(ων>, φ. 181^. ΓΛΐ)ηο. Χ, σ. 336. Νι- κόδημου, Συναςαρ: Ι, σ. 257. Ίβροσολ. Βιβλιοθ. Ι, σ. 36 χαΐ 61. Μαυρογορδ. Βιβλιοθ. Ι, σ. 36. 11. «Βίος χαΐ πολιτεία του οσίου πατρός ημών χαΐ όμολο- γητου Στεφάνου του νέου». Άρχ. «θεΐόν τι χρήμα ή αρετή», φ. 195^. ΡΕΐ)Γίο. Χ, σ. 328. Νικόδημου, Συναζαρ. Ι, σ. 257. Μαυρογορδ. Βιβλιοθ.Ι, σ. 36 και 61. Ίεροσολυμ. Βιβλιοθ. Ι, σ. 36. 12- «Μαρτύριον του αγίου Εύσεβίου εν Φοινίκι^», ου ή αρχή• «Επειδή περί Εύσεβίου του άγιωτάτου λόγος», φ. 216^ — 217 χαΐ 220. Κείμενον άνέκδοτον δλλου δέ τίνος απο- γράφου μέρη έν τώ όλλανδικώ σώζεται μουσείω ΜββπηΛηη-^βδί;- Γββηβη. "Ορα Η. ΟιηοηΙ, ΟΛί&Ιο^υβ άββ ιη&ηυδΟΓίίβ ^Γβοδ άββ 1)ί1)1ίο11ιέ(ΐαβ8 ύββ Ραγδ-ΒΛβ. Ιιβίρζί^ 1887, σ. 18, αριθ. 24. 13. Μαρτύριον του αγίου ίερομάρτυρος Φωκά, ου ή αρχή* «Έττειδή περ πολλάκις», φ. 221 — 223 και 218 — 219. ΑοίΑ δ&ηο(οηιιη τ. III του Ιουλίου μηνός, σ. 610 — 616. 14. «Όμιλία Ιωάννου αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως του Χρυσοστόμου είς τήν σύλληψιν του αγίου Ιωάννου του προ- δρόμου καΐ βατΓΓίστου». Άρχ. «Εύκαιρος ήμερα, αίσία εορτή, πάν- δημος χαρά», φ. 224Ρ. Μί^β τ. 61, σ. 757. 15. Λείψανον τών Κλημεντείων πράςεων Πέτρου το!5 αποστό- λου, άρχόμενον νυν άπό τών λέξεων τώνδε* «τώι θεώι μισ&όν ούκ έχει. ταύτα εΙπών και δτερα πλείονα περί αγιασμού, τών τριών ήδη μηνών πληρω&έντων, ων νηστευσαί με έκέλευσεν, άγα- γών με είς τάς έν τη θαλασσή πλησίον ούσας πηγάς» κτλ., φ. 230 — 233. Τέλος• «πέπειστο γενέσθαι γυναικός εύεργετις ναυαγίω περιπεσούσης, τέκνα πενθούσης, ξένης γυμνής μεμονω- μένης και σφόδρα έπΙ ταΤς συμφοραΐς όλο[φυρομενης]». 27. Τεύχος μεμβράνινον της ενδέκατης έκατονταετηρίδος, ύψους μεν 0,338, πλάτους δέ 0,24* σύγκειται δ' έκ φύλλων 429, ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 51 & λείψανα τεσσάρων διαφέρων έστΙ χωδίχων. ΚαΙ του μεν πρώτου των είρημένων έφθαρμένων χωδίχων λείψανον το τεύχος τούτο σώζει άπό του 1-ου δχρι του 188-ου φύλλου, άπό δε του 189-ου δχρι του 192-ου χαΐ άπό του 203-ου δχρι του 416-ου φύλλου τμή- μα του δευτέρου μέγα εμπεριέχει χώδιχος• χαΐ πάλιν άπό του 193 -ου δχρι του 202 -ου φύλλου τέμαχος του τρίτου σώζει κώδιχος, άπό δε του 417-θί> δχρι του 429-ου φύλλου μιχρέν τι λείψανον του τρίτου περιέλαβε χώδιχος. Των τεσσάρων ουν τούτων λειψάνων το χεί- μενον δίστηλον χατά πασαν ευρηται σελίδα, χαι του μεν πρώτου μία έχάστη των στηλών ή 31 ή 33 άριθμεΤ γραμμάς (0,2 5 5Χ Ο9Ι62), έν πάση δε του δευτέρου λειψάνου στήλη εΤχοσι χαΐ οχτώ αριθμούνται γραμμαΐ (0,25 Χ 0,148)* τό δέ τρίτον λεί- ψανον 32 γραμμάς έν μια έχάστη των , στηλών αυτού αριθ- μεί (0,264X0,16), το δέ τέταρτον γραμμάς πάλιν έν μχα έχάστη των στηλών αύτου εΤχοσι χαι εξ περιέχει (0,22 Χ 0,182). Το οϋτως ουν χατηρτισμένον τεύχος τάς έφεζης εμπε- ριέχει γραφάς. 1. Ιωάννου του Χρυσοστόμου ομιλία τις άχέφαλός τε χαι δναρχος, ής αϊ πρώται λέζεις εχουσι νυν ώδε• «κουφΐσαι• δός χαΐ συ χεΓρα, ούχ επειδή έγώ σου χρείαν εχω> χτλ., φ. 1. Πρό δέ της ομιλίας ταύτης τρεΓς ύπήρχον λόγοι τήν αρχήν του χώ- διχος αποτελούντες, ώς οΐ αριθμοί τών εφεξής δηλουσιν ομιλιών, οί έν τοις φύλλοις αύτου του χώδιχος σεσημασμένοι. 2. «ΤοΟ αύτου εΙς τόν Δαυίδ τόν βασιλέα χαι Παυλον τον άπόστολον, περί μετανοίας χαι εις διάφορα ρήματα του Ψαλτή- ρος ερμηνεία, εις τόν ν' τέλος έσχηχότα, χαι περί του μή άπο- γινώσχειν ήμας της εαυτών σωτηρίας». Άρχ. «Άρτίως ηχούσατε του υμνογράφου», φ. 14^. Μί§ηβ τ. 55, σ. 527. 3. «Του αυτού έχ της Τωμαίων επιστολής χαι περί ελεη- μοσύνης». Άρχ. «Άγατυητοί, τίνος δν εΐημεν δξίοι», φ. 17^. Άσημείωτός έστι χαΐ ό λόγος ούτος έν τοΓς πίναξι τών του Χρυ- σοστόμου γραφών. 4. «Του αύτου ήθιχά έχ του λόγου της ερμηνείας της προς 52 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ Τωμαίους επιστολής, χαΐ περί ελεημοσύνης >. Άρχ. €Άγα7ϋητο{, παιδεύει ήμδς», φ. 19. ΜΙ^β τ. 64, σ. 1327: Ιιειιο (Ιιοιηβ- ϋ&ιη) ιιΐ δρηη&ιη ρΓ&βϊβπηίδίιηιΐδ. 5. «Του αύτοδ ε(ς τό "ήρώτησέ τις των Φαρισαΐων τόν Ιησουν βπως άριστήση παρ' αύτφ", χαι περί ελεημοσύνης». Άρχ. €'Όσπερ πατήρ φιλότεχνος», φ. 21^. Μίριβ τ. 59, σ. 589. 6. Του αύτοδ περί νηστείας χαΐ ελεημοσύνης». Άρχ. «Καλή ή νηστεία», φ. 24. Μί^β τ. 48, σ. 1059. 7. «Του αύτοδ εΙς το '*μή θησαυρίζετε έαυτοΐς θησαυρούς έπι της γης" χαΐ τά έξης». Άρχ. «Ό φιλάνθρωπος δεσπότης», φ. 27. Δόγος αμνημόνευτος. 8. «Του αύτοδ εις τον έχοντα χάριν οϊαν δήποτε επιστήμης μεταδιδόναι τω μή εχοντι, χαι περί πρεσβυτέρων». Άρχ. €Ό φιλάνθρωπος θεός», φ. 29^. ΐΛ^β τ. 61, σ. 783. 9. «Τοδ αύτου εΙς τόν πλούσιον χαΐ εις τόν Αάζαρον». Άρχ. «Μέγιστόν έστιν διδασχαλεΐον», φ. 32. Μίβηβ τ. 59, σ. 591. 10. «Του αύτοδ περί ελεημοσύνης χαΐ χατανύζεως». Άρχ. «Στεφάνω χρυσοχόμοις»^ φ. 34^. Μί^ηβ τ. 60, σ. 765. 11. «Τοδ αύτου είς τήν παραβολήν τοδ έμπεσόντος εις τους ληστάς». Άρχ. «Ήχούσαμεν, αδελφοί, έν τω εύαγγελίφ», φ. 36. Μί^ηβ τ. 62, σ. 755. 12. «Του αύτοδ περί σεισμού, εΙς τόν Αάζαρον χαΐ εις τόν πλούσιον». Άρχ. «"Ίδετε θεοδ δύναμιν», φ. 39^. Μί^β τ. 48, σ. 1027. 13. «Του αύτου νουθεσίαι ττνευματιχαί», ων ή άρχή' «Καιρός σε λοιπόν διανήψαι», φ. 52. Μί^β τ. 62, σ. 741. 14. «Τοδ αύτου είς τόν Ιωσήφ περί σωφροσύνης», Άρχ. «Οι έχ πελάγους μεγάλου», φ. 55^. Μί^ηβ τ. 56, σ. 587. 15. «Του αύτοδ είς τήν Σουσάνναν περί σωφροσύνης». Άρχ. «"Ηκομεν ύμΐν ευγνώμονες», φ. 59^. Μί^ηβ τ. 56, σ. 589. 16. «Του αύτου εΙς τήν συμφοράν της πόλεως Αντιοχείας, χαΐ δτι χρήσιμος πανταχού 6 φόβος, χαι δτι πένθος γέλωτος λυσιτελέστερον, χαΐ εΙς τήν ρήσιν τήν λέγουσαν ^'έπίγνωθι δτι ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΑΪΜΩΝ. 53 έμ μεσφ παγίδων διαβαίνεις", χαΐ δτι του φονεύειν τό όρχίζειν χείρον». Άρχ. «Έδει δε χαΐ σήμερον χαΐ τω προτέρω>, φ. 64. δΛηοΙί Ιο&ηηίδ ΟΙΐΓ^βοδΙοιηί ορβΓ& ββΙβοΐΛ, έχδ. Γγ. ϋα1)ηθΓ• ΡΛΓίδϋδ 1861, τ. 1, σ. 486. 17. «Τοδ αύτοδ εις το δνομα του λεγομένου χοιμητηρίου χαί εις τόν τίμιον καΐ ζωοποιόν σταυρόν*. Άρχ, «Πολλάχις έζήτησα χρός έμαυτόν*, φ. 7ΐΡ. Μί^β τ. 49, σ. 393. 18. «Του αύτου λόγος εις την των Παραλειπομένων τήν λέ- γουσαν "υψώθη ή χαρδία Όζίου", χαΐ περί ταπεινοφροσύνης, χαι δτι χρή θαρρεΐν τον ένάρετον χαι δσον χαχόν ή άπόνοια». Άρχ. «Φέρε δη σήμερον*, φ. 76. Μί§ηβ τ. 56, σ. 112. 19. «Του αύτου εις τά Σεραφίμ». Άρχ. «Μόλις ποτέ το χατά τόν Όζίαν>, φ. 80^. Μί^ηβ τ. 56, σ. 135. 20. «Του αυτού περί μετανοίας χαι παρθενίας». Άρχ. «Ό μαχάριος απόστολος», φ. 89^-107 (Μί^θ τ. 88, σ. 1937, έπ' ονόματι Ιωάννου του νηστευτου). Έν δε τω χρασπέδω του 102-ου φύλλου υπόμνησίς τις γέγραττται, ή έχει ωδε* «•|• έτους ,τψμβ' (=1234) ινδιχτιώνος ζ' μηνι φευρουαρίω χ' ημέρα β', τέλος του βείου (-ίου) έχρήσατο ή δούλ(η) του θ(εο)υ &να (=:Άννα), θυ- γάτηρ Πανχρατ(ίου) του Καναχ(η) χαι Μαρίας του Καλολίτ(ου)». 21. «Του αυτού περί των έν νηστεία σωφρονούντων χαΐ διαγωγής διαφόρων προφητών». Άρχ. «ΟΊ μεν άθληταί χαθ' έχάστην», φ. 107^. Μί^ηβ τ. 64, σ. 15. 22. «Του αύτου λόγος εις τόν Ίώβ», ου ή αρχή• «^Ηχεν ήμΐν ενιαύσιος», φ. 108. Μί^ηβ τ. 56, σ. 563. 23. «Του αύτου εις τό Άνθρωπου τινός εύφόρησεν ή χώ- ρα». Άρχ. «Οι μεν τέχτονες ή ρεχάνη ή σχεπάρνη», φ. 113. Μί^ηβ τ. 64, σ. 1373: δρυηα βΐ ρΓ8,βΙβΓΐηί88&. 24. «Του αύτου εΙς τό Άνθρωπου τινός εύφόρησεν ή χώρα». Άρχ. «Σάλπιγγος ύψηλοτέραν», φ. 116. Μί^ηβ τ. 61, σ. 787. 25. «Του αύτου περί μετανοίας». Άρχ. «Λόγος μεν ου- δείς περί αγάπης», φ. 119. Μί^ηβ τ. 60, σ. 773. 26. «Του αύτου είς Ευτροπον έχτιθέντα νόμον τόν φυγόντα 54 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ. εις έχκλησι'αν άποσπασθαι, χαΐ φυγόντος αύτοΰ εΙς την μεγάλην έχχλησίαν καΐ έπΙ του θυσιαστηρίου κειμένου ελέχθη δια τους έγκαλοΰντας » . Άρχ. «ΆεΙ μεν μάλιστα δε νυν», φ. 120^. Μί^β τ. 52, σ. 391. 27. «Του αύτοΰ εις την Χαναναίαν» Άρχ. «Πολύς ό χει- μών», φ. 125. Μί^θ τ. 52, σ. 449. 28. «Του αύτου προς πασαν αίρεσιν>. Άρχ. «Μίαν ύμΐν διελέχθην», φ. 133Ρ. Μί^ηβ τ. 48, σ. 795. 29. «Του αύτου εις τόν έκατόνταρχον > . Άρχ. «Έκατοντάρ- χου τίνος δούλος», φ. 139. Μί^β τ. 61, σ. 769. 30. «Του αύτου περί του τιμδν τέκνα τους γονεΓς». Άρχ. «Πάσα μεν έ^/τολή καθαρά», φ. 145. Μί^β τ. 64, σ. 1393: δρηΓία 6( οϋχΐβδΑ. 31. «Του αύτου περί μετανοίας λόγος», ου ή αρχή• «Δει- νόν ή αμαρτία και νόσος», φ. 146^. Μί^β τ. 64, σ. 1337: βραηα βΐ ίηάί^Ε ΟΙΐΓ^δΟδΙοιηο. 32. «Του αύτου κατά Ιουδαίων και Ελλήνων και αιρετι- κών». Άρχ. «Πάλιν ίουδαϊκή κακία», φ. 152. Μί^ηβ τ. 64, σ. 1389: δρηΓία βΐ οιηίδδ&. 33. «Του αύτου λόγος εΙς το ^'έπίστευσα δι' 8 έλάλησα", και κατά Άρειανών καΐ Μακεδονιανών»• Αρχή• «ΦασΙν την μέ- λισσαν κούφοις πτεροΓς», φ. 162^. Μί^β τ. 64, σ. 1419: δριΐΓί8. 6( οιηίδδα. 34. «Του αύτου εις το δεύτε άγαλλιασώμεθα». Άρχ. «Εγεί- ρει τόν όπλίτην», φ. 166. Μί§ηβ τ. 55, σ. 613. 35. «Του αύτου εΙς τήν τρυγώνα». Άρχ. «Ή τρύγων ή φι- λέρημος», φ. 17θΡ. Μίβηβ τ. 55, σ. 599. 36. «Του αύτου εις το πώς ό Αδάμ τήν ψυχήν ελαβεν, δτε έπλάσθη, καΐ εις το πάθος του Σωτήρος ερμηνεία, και περί της νυχθείσης πλευράς». Άρχ. «Καλοί της υπομονής οι πόνοι», φ. 174^. Μί^β τ. 64, σ. 1363: δραηα βί οπιίδδ&. 37. «Του αύτοΰ εις Πέτρον και Ήλίαν». Άρχ. «Όλίγοι ήμΐν οί παρόντες», φ. 180-188. Μί^β τ. 50, σ. 725. ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΓ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 55 38. «ΜηνΙ όχτωβρίω κ'. — •|• Υπόμνημα ήγουν έπεζήγησις του μαρτυρίου του αγίου και ένδόζου μεγαλομάρτυρος καΐ θαυμα- τουργού ^Αρτεμίου, συλλεγέν άπό της εκκλησιαστικής ιστορίας Φι- λοστοργίου και άλλων τινών παρά Ιωάννου μονάχου». Άρχ. «Τα του μεγάλου και ένδοξου μάρτυρος», φ. 203-236 και 189-192. Μβ,ί, δρίοίΐβ^. Κοιη&ηιιιη τ. IV, σ. 340-397. Μίβηβ τ. 96, σ. 1252 χέ). Έν τω ίεροσολυμιτικω τούτω απογράφω, πολλών φύλλων έκπεσόντων, ελλείμματα μεν πολλά νυν του περί Αρτε- μίου υπάρχει υπομνήματος, εμπεριέχεται δ' δμως έν έκείνω συνέχεια θαυμάτων, & ούχ ευρηται έν τη Μαΐου του καρδιναλίου έκδόσει. Τά δε θαύματα ταύτα όκτωκαίδεκα έν τω κώδικι αριθμείται, και τού- των τινά τοπογραφικά περί Κωνσταντινουπόλεως ήμας διδάσκει μαθήματα, ως δτι τό του μεγαλομάρτυρος Αρτεμίου λείψανον εκείτο «εις τόν αγιον Ίωάννην τον βατττιστήν εις τήν 'Οζίαν, πλησίον τών Δομνίνου εμβόλων» (θαύμα δ' έν τω 224 φύλλω), καΐ δτι ξενών υπηρχεν δνομα «Πασχεντίου, πλησίον του παλατίου του Δευτέρου» καΐ «δημόσιον λουτρον τό λεγόμενον Δαγισθέου, κατά τήν κυφην ένθα ποτέ τά στάβλα ήσαν τών του Ίττποδρόμου ϊππων» (θαύμα ια' και ιγ', φ. 229Ρ καΐ 231"). 39. Ιωάννου του Χρυσοστόμου 8 τε περί ίερωσύνης πρώτος λόγος ακέφαλος τε και άναρχος, και ή αρχή του δευτέρου λόγου, φ. 193-202. 40. «Μηνι τω αύτώ (=όκτωβρίω) κα'. Βίος του οσίου πα- τρός ημών Ίλαρίωνος», ου ή αρχή• «Μέλλων συγγράφειν τόν βίον του άββα Ίλαρίωνος, τό ένοικήσαν έν αύτώ Πνεύμα αγιον επικαλούμαι», φ. 237. Βίος άξιολογώτατος, ανέκδοτος τε και αμνη- μόνευτος παρά τε τω Φαβρικίω και τω Νικοδήμω. 41. «Βίος και μαρτύριον του οσίου πατρός ημών και ίσα- ποστόλου Άβερκίου, επισκόπου Ίεραπόλεως». Άρχ. «Έν ταΐς ήμέραις έκείναις τήν προεδρίαν και έπισκοττήν», φ. 283^. Από- γραφα δύο του αύτου μέν, ανεκδότου δ' ετι βίου έν τ-η συνοδική της Μόσχας απόκειται βιβλιοθήκη (ΜΛίΛαβί, Αοουι. ηοΐίΐ. σ, 94). 42. «Ανδρέου Ίεροσολυμίτου αρχιεπισκόπου Κρήτης περί 56 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΑΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ του β(ου χαΐ του μαρτυρίου του άγιου αποστόλου χαΐ όδελφοθέου Ιακώβου». Άρχ. «'Οχνβΐν μεν έδει προβαίνειν», φ. 305^ (Ά. Π. Κεραμέως, Άνάλεχτα 'Ιεροσολυμιτιχης Σταχυολογ(ας, τ.' Ι, σ. 1-14). Έτερα δε δύο του αύτου βίου απόγραφα έν "Άθω υπάρχει χαΐ έν Παρισίοις (ΒίΜ. Οοίδϋη. σ. 185). 43. <Τη αύτ^ ήπ^έρα (=κγ' όχτ.). Υπομνήματα των αγίων επτά παίδων των έν Έφέσω περί της αναστάσεως αυτών >. Άρχ. «Έγένετο βασιλεύοντος Δεχίου της των 'Ρωμαίων άρχης, κατελ- θεΤν αυτόν έν πρώτοις από Καρταγένης», φ. 317. Κείμενον άνέχ- δοτον χαΐ παρά τε τω Φαβριχίω χαί τω Νιχοδήμω άμνημόνευτον χαΐ εις λήθην άχρι του νυν περιελθόν, άφ' ου χρόνου Φώτιος έχείνου ό έν πατριάρχαις άγιώτατος έμνήσδη (οοά. ΟΟΙιΙΙΙ)• τούτο γαρ έμοί γε χριτη ό θειος ούτος άνέγνω άνήρ. "Οσα δε περί των έν Έφέσω παίδων Κόπται χαι Συροι χαΐ Αιθίοπες χαΐ Λα- τίνοι έν τοις εαυτών διηγούνται συναξαρίοις, δύο συγγραφείς επι- σταμένως νυν συνέγραψαν. 1) Κοοίι, ϋίβ 8ίβ1)θη8θ1ι1&ίβΓΐβ5βηάβ, ίΙΐΓ ϋΓδρπιη^ αη(] ίΙΐΓβ ΒβύβηΙυη^; βίηβ ιη^ΙΙιοΙο^ίδοΙι-ΗίβΓΛ- ΙυΓ^βδοΜοΙιΙΙίοΙιβ δίαάίβ. Ιιβίρζί§ 1883. — 2) Ι^&ζίο 6ηίάί, Τβδϋ ΟΓίβηΙαΙί ίηβάίΐί δορΓα ί δθΙΙβ άοηηίβηΐί άί Είβ80 ρυΜ- ΟΒ,ίί βΐ ΐΓ8.(1ο1;1;ί. Κοπιλ, 1885. 44. «ΜηνΙ τω αύτω χδ'. Μαρτύριον του αγίου Άρέθα χαι των συν αύτω τελειωθέντων αγίων», ου ή άρχή' «Έτους πέμτυτου της βασιλείας Ίουστίνου», φ. 330^. Βοίδδοηαύβ, ΑηβοάοίΕ ΟίΛβ- €Η τ. V, σ. 1 - 62. 45. ΜηνΙ τω αύτω χέ. «Μαρτύριον τών αγίων όμολογητών χαι νοταρίων Μαρκιανου χαΐ Μαρτυρίου», ου ή αρχή• «Έγένετο μετά τό τελειωθήναι τον μακαριώτατον Άλέζανδρον»^ φ. 357. Κείμενον παρά τε τω Φαβρικίω και τω Νικοδήμω άμνημόνευτον. 46. «ΜηνΙ τω αύτω κς'. Μαρτύριον του αγίου καΐ πανεν- δόςου μεγαλομάρτυρος Δημητρίου», ου ή αρχή* «Ότε Μαζιμια- νός ό βασιλεύς», φ. 359. ΡαΙ)Γίοϋ, ΒίΜ. 6γ. τ. Χ, σ. 218. 47. «Διήγησις θαυμάτων του αγίου Δημητρίου», καΐ πρώ- τον περί του άπελπισθέντος Μαριανοΰ τοο υπάρχου. Άρχ. «Μα- ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΑΤΜΩΝ. 57 ^^^^' ' ■ — ■ ■ ■ γ ■ ^• — -- ι ■ — ■ ■ ■ ■ »■- ΙΙΜ» ■■ _■ — ριανός τις άνήρ», φ. 363^. — «Β' περί του τήν αίμόρροιαν έχον- τος >. Άρχ. €Άνήρ τις των έν γένει λαμπρός», φ. 373. — €Γ' περί του λοιμοδ». Άρχ, «"^Ισον αδελφοί χαθέστηχεν δμμον θαλάσσης», φ. 374^. — «Δ' περί των δαιμονιώντων». Άρχ. «06 μόνον σωμάτων», φ. 382. — «Ε' περί της αιτήσεως των λειψά- νων του άγίοϋ μάρτυρος Δημητρίου». Άρχ. «Άγατυητοί, έλθω- μεν ε? δοχεΐ τα πολλά», φ. 384^. — «ς' περί 'Ονησιφόρου του παραμοναρίου». Άρχ. «Άλλ' ουδέ έχεΤνο παραλεΓψαι», φ. 386. — «Ζ' περί της έν λιμω παρουσίας του μάρτυρος». Άρχ. «"Οτι δε ου μόνον ιδία πολλοίς», φ. 388. Μί^ηβ τ. 116, σ. 1204- 1256. 48. «[Μηνι τω] αυτω χζ'. Μαρτυριον των αγίων μαρτύρων Καπετολίνης χαΐ Έρωτιης» (γρ. Έρωτηΐδος). Άρχ. «Πολλών χαΐ μεγάλων χαί χαλλινίχων», φ. 390. Και δεύτερον μέν του μαρτυρίου τούτου άπόγραφον δρα παρά τω ΜοηΙί&ποαη, ΒίΜ. Οοίβΐίη. σ. 185• τρίτον δε πάνυ μεταγενέστερον άντίγραφον έν τη βασιλιχη των Βρυξελλών υπάρχει βιβλιοθήχη (ΟιηοηΙ, Ολϊ&Ι. άββ Μδδ. ^β08 άβ 1& 1)ίΙ)1. ΓΟ^αΙθ άβ Βηιχβΐΐββ. Οαηά 1885, σ. 37). Του δ' έν τω ίεροσολυμιτιχω τούτω χώδιχι αντιγράφου το πρώτον μόνον έσώθη φυλλον. 49. Βίος τις άχέφαλός τε χαΐ άναρχος Άβραμίου τε του οσίου χαι Μαρίας της αύτου ανεψιάς, ου αϊ νυν πρώται λέξεις εχουσιν ώδε• «δευτέρου Αβραάμ τούτου, δστις έγένετο έν τοις χρόνοις τούτοις», φ. 391. 50. «Μαρτυριον της άγιας μεγαλομάρτυρος Αναστασίας της Τωμαίας», ου ή αρχή* «Κατά τους χαιρούς του παρανόμου χαι άσεβους Διοχλητιανου», φ. 404. Κείμενον ατελές• μεθ' ο λείψα- νον υπάρχει έν τω χώδιχι μαρτυρίου τινός τών αγίων μαρτύ- ρων Άστερίου Κλαυδίου Νέωνος χαΐ της αδελφής αυτών Κλε- ονίλλης• του δε μαρτυρίου τούτου αϊ νυν τελευταΐαι λέςεις εχου- σιν ώδε* «Άστέριος ειπεν ει τον τρόπον έρωτας ον έχω, χρι- στιανός είμι», φ. 416. 51. «ΜηνΙ ίαννουαρίω ιη'. Βίος και πολιτεία του έν άγίοις πατρός ημών χαι όμολογητου Αθανασίου αρχιεπισκόπου Άλεξαν- 58 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ δρείας». Ή επιγραφή δε αυτή υπό κόσμημα τι γέγραπται, δ δμοιέν έστι τω Π στοιχεία). Άρχ. € "Άλλοι μέν άλλα των μαχα- ρίων», φ. 417 — 429. Κείμενον ατελές υπάρχον έν τω χώδιχι, τό δε σύνολον αύτοΰ παρά τω Μί^ηβ εδρηται τ. 25, σ. ΟΙιΧΧΧν. 28. Τεύχος μεμβράνινον ή περί τό τέλος της δεκάτης ή αρχομένης της ενδέκατης γραφέν έκατονταετηρίδος, και έκ φύλλων νυν συνιστάμενον 250" τούτου δέ τα πρώτα είκοσι καΐ τρία φύλλα έκ χάρτου έστΙ καΐ κατά την ιε' έγράφη εκατονταετη- ρίδα. Περιέχονται ούν έν τω τεύχει λόγοι του Χρυσοστόμου δύο, έν τοις φύλλοις τοις έκ χάρτου, ων ό τήν πρώτην μέν έχων τάζιν "ομιλία" έπιγέγραττται ''της δευτέρας εξαημέρου" (άρχ. «Πολλάς ύμΐν εχω χάριτας». Μί^β τ. 53, σ. 282)* ό δέ τήν δευτέραν φυλάττων τάξιν, ει καΐ άνεπίγραφος λόγος εστί, την τριαχοστήν και δευτέραν περιλαμβάνει του Χρυσοστό- μου όμιλίαν περί της Μωσαϊκής Γενέσεως, ης ή αρχή• «Πολύς ό θησαυρός καΐ άφατος», φ. 11 — 23 (Μί^ηβ τ. 53, σ. 292). Μετά δέ ταύτην ομιλίαι περί της Γενέσεως του αύτου θείου ύπάρχουσιν ανδρός, αϊ τά μεμβράνινα μέν του τεύχους πλη- ρουσι φύλλα, εις τετράδια διανεμημένα τριάκοντα (α' — λ'), τήν δ' αρχήν άπό της τριακοστής τρίτης ποιουσιν ομιλίας, ανελλι- πώς καΐ κατά τάζιν άκριβεστάτην προβαίνουσαι και εις τήν έζηκο- στήν καΐ έβδόμην τελευτώσαι όμιλίαν. ΚαΙ της μέν πρώτης των είρημένων ομιλιών ή αρχή έχει ώδε* «Όρων υμών σήμερον τήν μετά προθυμίας», φ. 24 (Μί^β τ. 53, σ. 305)• της δ' έσχα- της ώδε• «Πρώην έπαγγειλάμενος τέλος έπιθεΐναι» (Μί^β τ. 54, σ. 571). Τοιαυται τοίνυν ομιλίαι έν τοις μεμβρανίνοις περιλαμβάνονται φύλλοις. Και τούτων αύ ή μέν πρώτη κόσμημα τι έπίχρυσον έν τη άρχη προτεταγμένον έχει, δμοιον δν τω Π στοι- χεία), μία δ' εκάστη τών λοιπών ομιλιών καλώ τινι και ται- νιοειδεΤ διακεχώρισται κοσμήματι. Πασών δέ τών ειρημέ- νων ομιλιών τό κείμενον δίστηλον κατά σελίδα πασαν ευρη- ται, τριάκοντα και τέσσαρσι γραμμαΐς μιας εκάστης πληρουμένης τών στηλών (0,342 Χ 0,26 = 0,245 Χ 0,175). Σημειωτέον δ' ετι, ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΪ ΙΕΡΟΣΟΛΪΜΩΝ. 59 δτι ένδον της δευτέρας του χώδιχος πιναχίδος ύπόμνησίς τις άρα- βιστί γεγραμμένη εδρηται, τήνδε την ύπογραφήν έλληνικοΐς φέ- ρουσα γράμμασΓ «Παχώμιος, έτος ,ζπς'» (=1577 — 1578)* αυτή δέ ή όπομνησις δηλον ποιεϊ, δτι «το βφλίον τούτο άφιερώθη εις τό μοναατηριον τοδ αγίου Σάβα και του αρχαγγέλου Μιχαήλ» μηνΐ μαρτίω του 7085-Οί> έτους, ήτοι τω 1577-ω ετει. 2Θ. Τεύχος μεμβράνινον της ενδέκατης έχατονταετηρίδος, όκέφαλον μεν και αναρχον, εκ δέ φύλλων συνιστάμενον 245, ων το κείμενόν έστι δίστηλον, έκ τριάκοντα και μιας μέχρι τριάκοντα και τριών γραμμών έκαστης πληρουμένης των στηλών (0,332 Χ 0,26 = 0,24x0,17)• περιέχει δετό τεύχος ομιλίας Ιωάννου του Χρυσοστόμου περί του κατά Ίωάννην αγίου ευαγγελίου, αϊ αριθ- μούς εχουσιν άπό του με' δχρι του τυη' λόγου. Και ή μεν πρώτη των ομιλιών τούτων, διά τό είναι νδν τόν κώδικα άκέφαλον, άπό των λέζεων τώνδε τήν αρχήν ήδη ποιείται• €έξισουν τω θεώ ούτε Μωυσέα παράγουσιν, Γνα μή δόξωσιν» κτλ. — Ό δ' έσχατος λόγος, ήτοι ό πη', άρχεται ώδε• «Πολλά μέν έστι καΐ δτερα τά δυνάμενα» κτλ. Μίβηβ τ. 59, σ. 301 — 482. 30. Πανηγυρικόν μεμβράνινον βιβλίον, αναμεταξύ μέν της δε- κάτης καΐ ενδέκατης γραφέν έκατονταετηρίδος, έκ δέ φύλλων νυν συνιστάμενον 407. ^Ην δέ τό βιβλίον έξ αρχής όγκωδέστερον, ως οι αριθμοί τών τετραδίων τούτου δηλουσιν, οΐ', ει και έν χρόνοις έπε- σημάνθησαν μεταγενέστερο ις, τετράδια μέν άπό του γ' μέχρι του ξα' νυν άριθμουσι, φύλλα δ' εκείνων τετρακόσια και δέκα και οκτώ φα- νερώς τοις εν αύτοΐς έπικειμένοις μηνύουσι στοιχείοις. Τό δ' έν αύτοΐς χείμενον δίστηλον κατά πασαν γέγραπται σελίδα, τεσσαρά- κοντα μιας εκάστης τών στηλών γραμμάς άριθμούσης (0,338 Χ 0,243 = 0,24X0,17). Περιέχονται ούν έν τω πανηγυρικώ τούτω τεύχει γραφαί τίνες αξιόλογοι, ων τήν άναγραφήν, ώς έν τω κώδικι ευρον, ούτω κατά τάξιν ώδε παρατίθημι, τους παλαιούς τών φύλλων τούτου αριθμούς της ακριβείας χάριν παραδηλών. 1. Βίος τις ακέφαλος τε τυιΐ άναρχος της αγίας μάρτυρος Θεοδώρας της έν 'Δλεζα^>δρεί(|^, ου τήν αρχήν νυν αΐ λέζεις αϊδε 60 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ ποιοϋσι• «ποιήσαι. πρωίας δε γενομένης έχελευσθη ποτι'σαι τους κήπους 1 κτλ., φ. νη ή 1. 2. «ΜηνΙ τφ αύτω (σεπτ.) ιδ' Λόγος άφησημαντικός (γρ. αφηγηματικός) εις τήν ευρεσιν του τιμίου και αγίου σταυρού Χρί- στου του θεού ημών, συγγράφεις παρά φιλευσεβών καΐ ορθο- δόξων ανδρών από αληθούς χρονογραφικης ιστορίας». *Αρχ. €Του κυρίου και θεού καΐ σωτηρο; ημών Ίησου Χρίστου του έχ του μη δντος», φ. κγ' ή 6. Αόγος ανέκδοτος, ου δεύτερον άπόγραφον ό Ηθ,Γΐθδ παρά τω Φαβρικίω σημειοΰται, ΒίΜ. 6γ. τ. Χ, σ. 248- Τρί- τον δέ άπόγραφον και Κεραμευς έν τη Μαυρογ. δηλοΐ Βιβλιοθ. τ. Ι, σ. 84 — 85. Του δε Σα^Βαΐτου απογράφου, ήτοι του έν τω κώδιχι τούτω περιεχομένου, ό καλλιγράφος έμνήσθη του 135-ου τεύχους της έν Ίεροσολύμοις πατριαρχικής συλλογής (Ίεροσολ. Βιβλιοθ, τ. Ι, σ. 236), δς και τήν επιγραφή ν άντιγεγραμμένην έκεΐ ακρι- βώς έχει, καΐ είς τόνδε τόν κώδικα τον άναγνωσόμενον εκείνο πα- ραπέμπει τό άπόγραφον λέγει γαρ «ζήτει αυτόν (ήτοι τόν περί σταυρού λόγον) είς τό μέγαν πανηγυρικόν τό βέβρανον, λόγος δ'». ^Οντως δ' έν τω παρόντι ΣαβαΓτη κώδικι ό λόγος εκείνος τέταρ- τος ύπ' αοτοο του γραφέως αριθμείται, καθάπερ τό έν τω κρα- σπέδω του κγ' φύλλου γεγραμμένον παραδηλοΤ στοιχεΐον. 3. ΜηνΙ τώ αύτω κ'. «Βίος και μαρτύριον του αγίου Ευστα- θίου καΐ τών τέκνων αύτου», ου ή αρχή• «Πρόκειται τοις άνθρώ- ποις>, φ. λβ' ή 14^. ΟοιηΙ)ββ8η, ΙΙΙιΐδίΓ. ΟΙιηδΜ πιαΓί. ΙβοΙι ΐΓΪπιηρΙιί, σ. 1-44. 4. ΜηνΙ τω αύτω κδ'. «Βίος και δθλησις της αγίας καΐ ένδόζου πρωτομάρτυρος θέκληςι, ου ή αρχή* «Κατά τόν καιρόν εκείνον άναβαίνοντος Παύλου», φ. μα' ή 23- Πρβλ. ^. Εγιι. βΓα1)β, 8ρίοί1β§. ΡίΐΙίΓαιη. Οχοηί&β 1700 τ. Ι, σ. 95—119. 5. ΜηνΙ τω αύτω κς'. «Βίος καΐ περίοδοι πράζεις τε και μετάστασις του αγίου καΐ πανευφήμου αποστόλου και εύαγγελιστου Ιωάννου του θεολόγου». Άρχ. «Άνδρος τα θεία υψηλοτάτου άπότών ουρανών φθεγγομένου», φ. μς' ή 28. Κείμενον και τούτο δγνωστόν τε ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΪΜΩΚ. 61 χαΐ άνέχδοτον και άμνημόνευτον παρά τε τω Φαβριχίφ χαΐ τω Λιψίω χαΐ Νιχοδή^,ω τω Ναξίω. 6. . «ΜηνΙ όχτωβρίω ς', τοδ άγιου αποστόλου Θωμά. Πράζεις χαΐ μαρτυριον χαΐ θαύματα του αγίου χαΐ ενδόξου αποστόλου Θωμά». Άρχ. «Πολύς ό Θωμάς έν τοΤς απάντων στόμασιν», φ. νδ' ή 37. "Άλλο δε τι άντίγραφον, από του χώδιχος τούτου γενόμενον, δρα έν τξ Ίεροσολ. Βιβλιοθ. τ. Ι, σ. 236 - 237. Αυτό δε των πράξεων το κείμενον χαΐ άγνωστον ην χαΐ τύποις ετι άνέχδοτον υπάρχει. 7. «ΜηνΙ όχτωβρίω ιβ'. "Αθλησις των άγιων χαι ένδοξων του Χρίστου μεγάλων μαρτύρων Τάραχου Πρόβου χαΐ Άνδρον(χου>. Άρχ. «Ή τρίφωτος αυτή λαμπάς», φ. ξβ' ή 45?. Κείμενον καΐ τούτο άγνωστον χαι ως είχός τύποις έτι άνέχδοτον τυαραμενον. 8. «Μηνι τω αύτω ιδ'. "^Αθλησις του αγίου Ναζαρίου καΐ της συνοδίας αύτου». Άρχ. «Ό ζήλος του οΓχου σου», φ. οζ' ί) 60. Κείμενον χαι τούτο άνέχδοτον χαι άμνημόνευτον παρά τε τω Φαβριχίω καΐ τφ Νικοδήμω. 9. «Μηνι τω αύτω ις'. Άθλησις του αγίου Αογγίνου του έκα- τοντάρχου». Άρχ. «Ου μακράν ει άπύ της βασιλείας», φ. οθ' ή 62. ΚαΙ τούτο τό κείμενον άμνημόνευτον ήν άχρι τούδε καΐ τύποις ώς είκός άνέχδοτον ετι υπάρχει. 10. «ΜηνΙ τω αύτω ιη'. Ή κοίμησις του αγίου καΐ πανευ- φήμου αποστόλου καΐ εύαγγελιστου Αουκα». Άρχ. «Οι δγιοι του Θεού απόστολοι», φ. πβ' ή 64. Γ8,1)ήοϋ, ΒίΜ. βίΛβΟΛ, τ. Χ, σ. 270. 11. «Μηνι όκτωβρίω χ'. Υπομνήματα του μαρτυρίου του αγίου και ένδοξου μάρτυρος καΐ θαυματουργού Αρτεμίου, συλλεγέν άπό διαφόρων ιστορικών συγγραμμάτων παρά Ιωάννου μονάχου του Τοδίου». Άρχ. «Τά του μεγάλου και ένδοξου μάρτυρος», φ. πγ' ή 66• Σειμείωσαι πρώτον μεν δτι Τόδιος ήν ό συγγραφεύς, εΤτα δ' 8τι τόν 'Ιωάννην τούτον αδίκως τω Δαμασκηνώ έταύτισαν οϊ τε τά περί Αρτεμίου άναγνόντες υπομνήματα καΐ ό ταίϊτα έκδούς Μάιος• Ιτερον δε των υπομνημάτων τούτων άπόγραφον δρα έν τη 5 5 -η του καταλόγου τούτου σελίδι. 62 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 12. ΜηνΙ τω αυτώ χδ'. «"Αθλησις των αγίων μαρτύρων Άρέθα χαΐ των συν αύτω τετραχισχιλίων διακοσίων πεντήκοντα». Άρχ. «Έτους πέμιττου της βασιλείας Ίουστίνου», φ. '^-η' η 81^. ΒοίβδΟΠΛάβ, Αηβοάοΐ;» ^Γ&βΟΑ τ. V, σ. 1 κέ. 13. «ΜηνΙ όκτωβρίω κς'. *Αθλησις του αγίου και ένδοξου μάρτυρος του Χρίστου Δημητρίου». Άρχ. «Μαζιμιανός ό καΐ Έρκούλιος», φ. ριγ' ή 98^. Μί^β τ. 116, σ. 1073. 14. «Έκ των θαυμάτων του αγίου μεγαλομάρτυρος Δημη- τρίου, περί Όνησιφόρου του προσμόναρίου», 'Αρχ. «'Αλλ* ουδέ εκείνο παραλεΐψαι», φ. ριζ' ή 102. Μί^ηβ τ. 116, σ. 1248- 15. ΜηνΙ νοεμβρίω α'. «Βίος καΐ πολιτεία έν έπιτόμω και μερική θαυμάτων διήγησις των αγίων και θαυματουργών άναργύ- ρων Κοσμά και Δαμιανού». 'Αρχ. «Της ελληνικής μανίας δρτι», φ. ρκ' ή 105. 1<&ιηΙ)βοϋ, Οοιηιηβηΐ;. άβ &υ§. 1)ίΙ)1. ο&βδ. Υίη- άο1)οη. ΙίΙ)βΓ ςυίΐΓΐιΐδ, νίηάοΙ)οη8,β 1671, σ. 133. 16. ('Αρχίππου προσμοναρίου) «θαΰμα γενόμενον υττο του αρχιστρατήγου Μιχαήλ έν ταΐς Χώναις». 'Αρχ. «Ή αρχή των ίαμάτων», φ. ρκζ' ή 112. Ίεροσολ. Βιβλιοθ. τ. Ι, σ. 393. Μαυρογορδ. Βιβλιοθ. τ. Ι, σ. 159. Ιιβοηίβ ΑΙΙ&Ιϋ, Ρβ δτιηβο- ηυιη 8οηρϋ8 άί&1ιη1)&. . ΡαΓίδϋδ 1664, σ. 94. Ρ. ΙιαιηΙ)β€ϋ, Οοιηιηβηΐ;. άβ αιΐβ. 1)ίΜ. ο&ββ. νίη(1οΙ)οηθη8ί ΙΛβΓ ςαβ-Γίαδ, 1671, σ. 129. Του ώύτοΰ βιβλίον ΥΠΙ, σ. 379. Βαηάίηί, 0ΛίΛΐ. ΒίΜ. ΤαιίΓίη. τ. Ι, σ. 218. Οοχβ, ΟαΙ&Ι. οοά. Μ88 ΜΜ. Βοάΐ. σ. 296 και 301. Ά. Π. Κεραμέως, Κατάλ. των χειρογρ. της έν Σμύρνη βιβλιοθήκης της Ευαγγελικής Σχολής, σ. 6. 17. «Μηνί τω αύτω ια'. Μαρτύριον του αγίου και ένδοξου μεγαλομάρτυρος Μήνα». Άρχ. «Έτους δευτέρου τής βασιλείας», φ. ρλα' ή 116. Οοχβ, Οαΐαΐ. ΒοάΙ. σ. 254. 1<ίΐιηΙ)βοϋ, Οοιη- ιηβηΐ;. ΙΛβΓ νίΠ, σ. 269. Κατάλ. των χειρογρ. τής έν Σμύρνη βιβλιοθήκης σ. 8, αριθ. 43. 18. «Μηνι τω αύτω ιγ'. Όμιλία Θεοδώρου επισκόπου Τρι- μιθούντων περί του βίου καΐ τής εξορίας και των θλίψεων Ιω- άννου του μακαριωτάτου αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως του ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 63 Χρυσοστόμου». Άρχ. «Αγαπητοί, άψευδής ό θεός*, φ. ρλδ' ή 119. Μί^β τ. 47, σ. I.I-I^xxxνIII. 19. «ΜηνΙ τδ) αύτώ ιδ'. Υπομνήματα περί του βίου και τών θαυμάτων καΐ του μαρτυρίου του αγίου χαΐ πανευφήμου απο- στόλου Φιλίτυπου, ενός των δώδεκα αποστόλων». Άρχ. «Φίλιπ- πόν τις όνομάσας», φ. ρμς' ή 131. Γραφή νυν το πρώτον ϊσως γνωριζομένη και τύποις ανέκδοτος. 20. «ΜηνΙ τω αυτω ιε'. θαύμα γενόμενον υπό των αγίων μαρτύρων και όμολογητών Γουρία Σαμωνα και Άββίβου». Άρχ. «Νυν καιρός εύκαιρος», φ. ρνδ' ή 139^. Κείμενον άνέκδοτον, ου δτερα απόγραφα εν τοΐσδε δρα τοις βιβλίοις. Ά. Π. Κερα- μέως, Μαυρογορ. Βιβλιοθ. τ. Ι, σ. 160, αριθ. 18. Οοχβ, Ο&ΙαΙ. Βοάΐ. σ. 551. Ά. Π. Κεραμέως, Κατάλ. των χειρογρ. της έν Σμύρνη βιβλιοθ. της Ευαγγελικής Σχολής σ. 8. 21. «Μηνι τω αύτω κα'. Του έν άγίοις πατρός ημών Ταρα- σίου αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως, λόγος εις τήν άγίαν και αχραντον δέσποιναν ημών θεοτόκον, δτε προσηνέχθη έν τω ναω τριετίζουσα». Άρχ. «Φαιδρά και πανέορτος», φ. ρζα ή 146^. Έν δε τω κρασπέδω γέγραπται τόδε* «έμετεγράφη», ήτοι εις τόν 135-ον κώδικα τής πατριαρχικής συναγωγής, φυλλω 37^. Ίεροσολ. βιβλιοθ. Ι, σ. 237. Μίβηβ τ. 98, σ. 1481. 22. Τή αύτη ήμέρα^- Γερμανού του αρχιεπισκόπου Κ /πόλεως «έγκώμιον εις τήν παναγίαν θεοτόχον, δτε προσηνέχθη έν τω ναω του Κυρίου». Άρχ. «Ιδού και πάλιν έτερα», φ. ρξς' ή 15ΐΡ. Μί^β τ. 100, σ. 309. 23. «Μηνι τω αύτώ λ'. Μαρτυριον του αγίου και ένδόζου αποστόλου Ανδρέου». Άρχ. «Του μακαριωτάτου καΐ αποστόλου Ανδρέου διαλεγομένου τοις άδελφοΐς δι' δλης τής νυκτός περί του Κυρίου» κτλ., φ. ρζθ' ή 154^. Κείμενον καΐ τούτο παρά μεν Τιχάρδω τω Αιψίω άσημείωτον, ίσως δε λείψανον αρχαιοτάτων του Ανδρέου περιλαμβάνον πράξεων. 24. «Μηνι δεκεμβρίω δ'• Μαρτυριον τής αγίας καΐ ένδοξου μάρτυρος Βαρβάρας». Άρχ. «Έν τοις καιροϊς έκείνοις βασιλεύ- 68 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ Οϋ ή αρχή• «Τόν μεν μακάρ^ον έχεΤνον>, φ. τμγ' ή 331^. Ρα- 1)η€ϋ, ΒίΜ. Ογ. τ. IX, σ. 91. 58. €Μαρτύριον του αγίου Παντελεήμονος καΐ των συν αύτω ά&λησάντων». Άρχ. «Βασιλεύοντος του ασεβέστατου Μαξιμιανου», φ. τμς' 334^. Ίεροσολ. Βιβλιοθ. τ. Ι, σ. 25 χαΐ 239. 59. «Του μακαρίου Πρόκλου, αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπό- λεως, λόγος εις τήν μεταμόρφωσιν του κυρίου ημών 'Ιησου Χρί- στου». Άρχ. «Δεύτε φιλέορτοι», φ. τνε' ή 343^. 'Ιεροσολυμ. Βιβλιοθ. τ. Ι, σ. 232 και 239. 60. Γερμανού του αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως, «έγ- κώμιον εις τήν άγίαν και σεβάσμιον κοίμησιν της υπερενδόξου δεσποίνης ημών θεοτόκου και άειπαρθένου Μαρίας». Άρχ. «Φή- μη καλή και άγα&ή», φ. τνη' ή 346. Μί^θ τ. 98, σ. 360- 61. «ΜηνΙ αύγούστω εις τάς κε'. Ιστορία καΐ τελείωσις του αγίου Ιωάννου του προφήτου καΐ προδρόμου και βαπτιστου». Άρχ. «Πληρωθέντων των πεντακισχιλίων πεντακοσίων της του κόσμου γεννήσεως (γρ. γενέσεως) παρ' εζ μήνας, τίκτεται» κτλ., φ. τξβ' ή 350. 1ιίΐιηΙ)βοϋ, Οοιηιηβηΐ;. ΙΛβΓ ΥΠΙ, σ. 219, ένθα σεση- μείωται δτι τό κείμενον τούτο τη 29 ήμ^ρ? τοδ μηνός άνεγινώ- σκετο αύγούστου. 62. Ιωάννου του Χρυσοστόμου λόγος εις τον δσωτον υιόν, ου ή αρχή• «Άει μεν τήν του θεού φιλανθρωπίαν», φ. τξε' ή 354. Μίβηβ τ. 59, σ. 515. 63. Του αύτου «λόγος είς τόν τετραήμερον Αάζαρον», ου ή αρχή• «"Ωσπερ μήτηρ φιλότεκνος», φ. τοζ' ή 366. Μί^ηβ τ. 62, σ. 775. 64. Του αύτου λόγος είς τα βαΐα, ου ή αρχή* «Έκ θαυμά- των έπι τά θαύματα», φ. τοθ' ή 368. Μί^ηβ τ. 59, σ. 703. 65. Του αύτου «λόγος τη αγία καΐ μεγάλη δευτέρα είς τήν πόρνην καΐ περί νηστείας». Άρχ. «Έν παντί καιρώ καλή και σωτήριος», φ. τπβ' ή 371. Μί^ηβ τ. 64, σ. 1347: ιηαηί£β8ΐθ δριΐΓΪα βΐ ίάθο & δανίΐίο οιηίβδα. 66. «Του αύτου λόγος εις τήν προδοσίαν του Ιούδα καΐ εις ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 69 τήν άγίαν καΐ μεγάλην τετράδα». Άρχ. «Δευρο τοίνυν αγαπητέ*, φ. τπδ' η 373. Αόγος παρά τω Μί^ηβ άσημείωτος. 67. Του αύτοϋ λόγος εις τόν νιτυτηρα, οδ ή αρχή" «"Ελεον θεού χαΐ φιλαν&ρωπίαν», φ. τπε' ή 374^. Μί^ηβ τ. 64, σ. 1345: δραπα βί ρΓίΐθ1;βΓΐηί888.. 68• Του αύτου «λόγος ε?ς τόν ληστήν καΐ εΙς τόν σταυρόν τη άγια χαΐ μεγάλη παρασχευη». Άρχ. «Άπαρξώμεθα τη ήμερα του σταυρού», φ. τπη' ή 377. Μί^ηβ τ. 64, σ. 1331: βρυπα βΙ; ρΓίΐβΙβΓίηίδδΕ. 69. Έπιφανίου του αρχιεπισκόπου Κύπρου, «λόγος εις την θεόσωμον ταφήν του κυρίου και θεού και σωτηρος ημών Ίησου Χρίστου» κτλ. Άρχ. «Τι τούτο σήμερον», φ. τπα' ή 380. Μί- §ιιβ τ. 43, σ. 440. 70. Γρηγορίου του θεολόγου, «λόγος εις το πάσχα καΐ εις την βραδύτητα», ου ή άρχή' «Αναστάσεως ημέρα», φ. τ^^θ' ή 388Ρ. Μί^ηβ τ. 35, σ. 396. 71. Του αύτου «λόγος ε?ς την νέαν Κυριακήν και εις τό έαρ και εις τόν μάρτυρα Μάμαντα». Άρχ. «Εγκαίνια τιμασ&αι», φ. οα' ή 390. Μίβηβ τ. 36, σ. 608. 72. Ιωάννου του Χρυσοστόμου «λόγος εΙς την άναλήψιμον»^ ου γέγραττται μόνον ή αρχή* «Ευκαιρον σήμερον», φ. υδ' ή 393'^. 73. «Του αύτου λόγος εις τήν Σαμαρεΐτιν καΐ εις την με- σοπεντηκοστήν » . Άρχ. «Φέρε τοίνυν σήμερον», φ. υε' ή 394. Μί§ηΘ τ. 61, σ. 743. 74. Του αύτου «λόγος εις τήν άνάληψιν του κυρίου ημών Ίησου Χρίστου». Άρχ. «Ευκαιρον σήμερον απαντάς», φ. υς' ή 395?. Μίβηβ τ. 52, σ. 793. 75. Γρηγορίου του θεολόγου, λόγος είς τήν πεντηκοστήν και εις τό πνεύμα τό αγιον. Άρχ. «Περί της εορτής βραχέα», φ. υθ' ή 398. Μί^ηβ τ. 36, σ. 428. 76. Ιωάννου του Χρυσοστόμου «έγκώμιον ε?ς του; αγίους πάντας», ου ή αρχή• «Έζ ου τήν ίεράν», φ. υιδ' ή 403^. Μί^β τ. 50, σ. 705. 70 ΚΑΤΑΑΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 31• Τεύχος μεμβράνινον, γραφέν μεν κατά τήν ένδεκάτην έχατονταετηρίδα, έχ δε φύλλων νυν συγχείμενον 316, έν οΤς τό χείμενον χατά σελίδα πδσαν μονόστηλον υπάρχει, τριάκοντα και δύο ή τριάκοντα και τρεις αριθμούν γραμμάς (0,324X0,254 = 0,234X0,155). ΈπεΙ δε εις τεσσαράχοντα δίανενέμηται τετράδια, δηλον δτι έκ τριακοσίων ό χώδιξ και εϊκοσιν έξ αρχής συνέκειτο φύλλων τα δ' ελλείποντα νυν φύλλα έκ του τεσσαρακοστού του καΐ τελευταίου έζέπεσε τετραδίου. Αυτός μεν ουν ό κώδιξ τάς πρώτας τεσσαράκοντα και πέντε περιέχει ομιλίας Ιωάννου του Χρυσοστόμου, τάς τό κατά Ματθαίον ιερόν έρμηνευούσας εύαγγέ- λιον, ων ή μεν πρώτη την αρχήν άπό των λέξεων ποιείται τώνδε' €Έδει μεν ύμας μηδέ δεΐσθαι»• ή δ' έσχατη ώδε* €'Άζιον δέ θαυμάσαι τους μαθητάς>• ταύτης δέ της ομιλίας τό ?]μισυ και πλέον ελλείπει μέρος, διά τήν προρρηθεΐσαν φύλλων τινών άπώ- λειαν, καΐ τούτου ένεκα εις τάσδε νυν εκείνη τάς λέξεις τελευτα• «άντΙ του τήν παναρμόνιον μελωδίαν εις αυτήν άνακρούεσθε». Σωφρόνιος δέ ό πατριάρχης Ιεροσολύμων υπόμνημα τι, του έχ- καιδεκάτου τελευτώντος αιώνος, έν τω κρασπέδω του δευτέρου ενέγραψε φύλλου• τούτου δέ ή αρχή ώδε έχει• €•[•Τό παρόν βιβλίον υπάρχει του αγίου και ζωοδόχου Τάφου, του περίφημου καΐ περι- βόητου ναού» της αγίας του Χρίστου Αναστάσεως. 32. Τεύχος μεμβράνινον, γραφέν μέν ή περί τό τέλος της ενδέκατης ή περί τήν αρχήν της δυοκαιδεκάτης έχατονταετηρίδος, έκ δέ φύλλων συγκείμενον διακοσίων καΐ ένενήκοντα καΐ τριών, έν οΤς τό κείμενον δίστηλον κατά σελίδα πασαν υπάρχει, είκοσι καΐ οκτώ μιας εκάστης τών στηλών γραμμάς άριθμούσης (0,328 Χ 0,245 = 0,23X0,17). Κατά δέ τόν τρίτον και δέκατον αιώνα «ή βίβλος αυτή της μονής του τιμίου Προδρόμου» κτήμα ύπήρ- χεν (φύλλ. 3-ον), ήτοι της εγγύς του ποταμού Ιορδανού. Και έν μέν τοις δυσΐ πρώτοις φύλλοις πίναξ τών έν τη βίβλω περιε- χομένων ομιλιών άναγέγραπται• αϊ δέ αριθμούς έν τοΐς κρασπέ- δοις εχουσιν άπό του ξα' άχρι του πς' αριθμού. Άλλ' ύστερον οι αριθμοί ούτοι διορθωθέντες μετεβλήθησαν, καΐ άπό του ιθ' ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 71 νυν αρχόμενοι αριθμού εις τόν τεσσαραχοστόν και δεύτερον λήγου- σιν. Συγγραφεύς δε των ομιλιών Ιωάννης έστΙν ό Χρυσόστομος. 1. «Αόγος παραινετικός προς Σταγείριον», ου ή αρχή* «Έδει μεν ήμας, ώ φίλτατε>, φ. 3. Μίβηβ τ. 47, σ. 423. 2. «Πρύς αυτόν, δτι ή άθυμία χαλεπωτέρα και δαίμονος». Άρχ. «Ταύτα μεν ήμΐν», φ. 29. Μί^ηβ τ. 47, σ. 447. 3. «Ε?ς τόν αύτύν ετι περί άθυμίας λόγος γ'», ου ή άρχή' «Ικανά μέν ουν και τά ειρημένα», φ. 53. Μί^ηβ τ. 47, σ. 471. 4. «Λόγος εις την άγίαν του Χρίστου άνάληψιν και εις μαρ- τύρων σώματα ύπό εδάφους κείμενα εγγύς εδάφους αιρετικών, χαΐ τί νοητέον τό ρητον του Χρίστου τύ λέγον, δτι εύρεθήσονται δύο έν τω μύλωνι άλήθουσαι>. Άρχ. «Και δτε σταυρού μνείαν έπετελουμεν>, φ. 76. Μί^ηβ τ. 50, σ. 441. 5. «Εις τό ρητόν του ευαγγελίου και είς τό "γεννήματα έχιδνών, τίς ύπέδειξεν ύμΐν φυγείν άπό της μελλούσης οργής", και περί της πεντηκοστής». Άρχ. «Λαμπάς εύσεβείας», φ. 85. Μί^ηβ τ. 64, σ. 1365: δρυπα θί; ρΓαβίβΓίηίβδα. 6. «Λόγος εις τήν πεντηκοστήν και διατί σημεία ού γίνεται νυν, και δτι τά λεγόμενα καΐ πραττόμενα παρ' ημών ανω γρά- φεται». Άρχ. «Πάλιν εορτή και πάλιν πανήγυρις» φ. 122^. Μί^β τ. 50, σ. 453. 7. «Εις τό ρητόν τό άποστολικόν τό λέγον: Τούτο δή γινώ- σκετε, δτι έν ταΐς έσχάταις ήμέραις έσονται καιροί χαλεποί». Άρχ. «Ασθενής μέν είμι», φ. 113. Μί^ηβ τ. 56, σ. 271. 8. «Έγκώμιον εις τους αγίους μάρτυρας», ου ή αρχή* «Μαρ- τύρων μέν ήμας πανήγυρις», φ. 122. Μί^ηβ τ. 64, σ. 1367: 8ριιη& 6( ρΓ&βίβπηίδδΑ. 9. «Λόγος περί είρήνης», ου ή αρχή• «Οί άγγελοι τόν ούρά- νιον χορόν συστησάμενοι», φ. 130. Ά. Π. Κεραμέως, Ανάλεκτα ίεροσολυμιτικής σταχυολογίας τ. Ι, σ. γ' καΐ 15-26. 10. «ΤαΓς καλένδαις, μή προελθόντος του επισκόπου Αντιο- χείας Φλαβιανου, ελέχθη κατά τών παρατηρούντων τάς νεομη- νίας και κατά τήν πόλιν χορείας τελούντων, καΐ είς τό ρητόν 72 ΚΑΤΑΛΟΓΟ^: ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ του αποστόλου το λέγον: Εϊτε γαρ έσθίετέ φησιν, εϊτβ πίνετε είτε τι ποιείτε, ποτ^τα εις δόζαν θεού ποιείτε». Άρχ. «Καθάπερ χορός τον χορυφαΤον», φ. 135^. Μί^ηβ τ. 48, σ. 953. 11. «Όμιλι'α μετά τάς καλάνδας τ^ έξης κατά μεθαόντων, και περί των εις καπηλεΓα εισιόντων, καΐ δτι τόν διδάακαλον ου χρή άπογινώσκειν των μαθητών, κδν προς τό παρόν μή πείθων- ται, καΐ εις τόν Λάζαρον λόγος πρώτος», ου ή αρχή• «Τήν χθες ήμέραν», φ. 145^. Μί^ηβ τ. 48, σ. 963. 12. «Εις τον πλούσιον και ε!ς τον Λάζαρον, καΐ δτι αϊ ψυ- χαι τών βιοθανών ου γίνο^/ται δαίμονες, και περί κρίσεως και ελεημοσύνης• λόγος β'», ου ή αρχή* «Έθαύμασα τήν άγάπην», φ. 164. Μί&ηθ τ. 48, σ. 981. 13. «Εις τον πλούσιον και εις τον Λάζαρον καΐ τίνος ένε- κεν ουκ εΤπεν "έλαβες τά αγαθά σου", αλλά "άπέλαβες", και δια τί οι μεν δίκαιοι κινδύνοις πολλάκις περιπίπτουσιν, οί δε αμαρτωλοί τούτους διαφεύγουσιν». Άρχ. «Ου τά τυχόντα ήμας», φ. 174. Μί^ηβ τ. 48, σ. 991. 14. «Είς τήν κατά τον πλούσιον καΐ τόν τττωχόν Λάζαρον παραβολήν λόγος δ', και δτι τό συνειδός ειωθεν ημάς άναμιμνή- σκειν παλαιά αμαρτήματα, και εις τόν Ιωσήφ». Άρχ. «Της του Λαζάρου παραβολής», φ. 189?. Μί^ηβ τ. 48, σ. 1005. 15. «Εις τό ρητόν του αποστόλου: Περί τών κεκοιμημένων ου θέλω ύμας άγνοεΐν, αδελφοί, ϊνα μή λυπήσθε ως και οι λοι- ποί». Άρχ. «Ημέρας τεσσάρας άνηλώσαμεν», φ. 198^. Μί^ηβ τ. 48, σ. 1017. 16. «Όμιλία προς τους εις ιπποδρομίας αναβαίνοντας και εις τό ρητόν του ευαγγελίου τό λέγον "εισέλθετε διά της στενής πύλης" κτλ., και προς τω τέλει εΙς τόν Λάζαρον». Άρχ. «Βού- λομαι της συνήθους άψασθαι», φ. 208. Μί§ηβ τ. 48, σ. 1043. 17. «Έπαινος τών άπαντησάντων έν τη εκκλησία, και περί ευταξίας της έν ταΐς δοξολογία ις, καΐ εις τό ΕΤδον τον Κύριον χαθήμενον έπΙ θρόνου υψηλού και επηρμένου». Άρχ. «Πολλήν ορώ τήν σπουδήν», φ. 218. Μί^ηβ, τ. 56, σ. 97. ΙΙΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΪ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 73 18. «Όμιλία είς τό ρητόν του προφήτου ΉσαΓου το λέγον: Και έγένετο του ένιαυτου. ου άπέ&ανεν Όζίας ό βασιλεύς, εΤδον τον Κύριον κα&ήμενόν έπΙ θρ({νου υψηλού και επηρμένου* λό- γος α'», ου ή αρχή• «Χαίρω συντρέχοντας», φ. 228. Μί^ηθ τ. 56, σ. 107. 19. «Εις την πρώτην των Παραλειπομένων την λέγουσαν "ύψώθη ή καρδία 'Οζίου", και περί ταπεινοφροσύνης και δτι χρή μη θαρρεΐν τον ένάρετον, και δσον κακόν ή άπόνοια». Άρχ. «Εύλογητός ό θεός», φ. 233. Μίβηβ τ. 56, σ. 112. 20. «Εις τό ρητόν του προφήτου ΉσαΓου το λέγον "και έγένετο του ένιαυτου, ου άπέ&ανεν Όζίας ό βασιλεύς" κτλ., και έπαινος της πόλεως Αντιοχείας και κατά των κωλυόντων τον γάμον ένθεος άπόδειΕις* λόγος γ'», ου ή άρχή' «Ααμπρόν ήμΐν τήμερον», φ. 241. Μί^ηβ τ. 56, σ. 119. 21. «Εις τό ρητόν του προφήτου ΉσαΓου "εΐδον τόν Κύ- ριον", καΐ άπόδειξις δτι δικαίως έλεπρώθη Όζίας, άναξίως θυ- μιάσας, δπερ ουκ εζεστιν βασιλευσιν, άλλ' ίερευσι• λόγος δ'», ου ή αρχή• «Φέρε σήμερον τοις κατά τόν Όζίαν», φ. 250. Μί^ηβ τ. 56, σ. 129. 22. Όμιλία εΙς τά Σεραφίμ, ής ή αρχή* «Μόλις ποτέ τό κατά τόν Όζίαν», φ. 256. Μί§ηβ τ. 56, σ. 135. 23. «Λόγος εΙς την Χαναναίαν και εις τόν Φαραώ, καΐ δτι ου του θέλοντος ουδέ του τρέχοντος, άλλα θεού του έλεοΰντος». Άρχ. «ΕΙ και έθόλωσεν ήμας», φ. 262^. Μί^ηβ τ. 59, σ. 653. 24• «Εις τήν άσάφειαν της παλαιάς Δια&ήκης και εις την του θεού φιλανθρωπίαν, και περί του μη κατηγορεΐν». Άρχ. «Χαίρει μέν βουκόλος», φ. 277 — 278 (Μί^ηβ τ. 56 σ. 175). Λόγος ατελής έν τω κώδικι υπάρχων τελευτα γάρ κατά τάς λέ- ξεις τάσδε• «μη προσενέγκης αυτά διά ρημάτων εασον κάτω κεΐ- σθαι καί». Μετά δε τόν λόγον τούτον δυο υπήρχον όμιλίαι, κα&άπερ ό έν τη άρχη της βίβλου δείκνυσι πίναξ• αΐ . δ' έπεγράφοντο ώδε* «πε'. Του αύτου όμιλία προς τους λέγοντας δτι δαίμονες τά ά^^&ρώπινα διοικουσι, και δυσχεραίνοντας έπι ταις του θεού κο- 74 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ λάσεαι χαΐ σχανδαλιζομένους έπί ταΤς των φαύλων ευημερίαις χαΐ δυσπροη^ίαις των διχαίων». — «πς'. Του αυτού έν τη έχκλησι'α τη έπΙ είρήνην έτερου προσειπόντος ολίγα ελέχθη• ομιλία εις την ρησιν τήν προφητιχήν την λέγουσαν: Έγώ χύριος ό θεός έποίησα φως χαΐ σχότος, ποιών ειρήνη ν χαΐ χτίζων χαχά». 25. Αείψανον ετέρου τινός χώδιχος της δεχάτης έχατονταε- τηρίδος, δπερ έχ τεσσάρων σύγχειται φύλλων και χείμενον εμπε- ριέχει δίστηλον, τριάχονχα μιας έχάστης των στηλών γραμ- μάς άριθμούσης• δύο δε πάλιν του χώδιχος έχείνου φύλλα έν τω 29-ω πατριαρχιχώ σώζεται χώδιχι (Ίεροσολ. Βιβλιοθ. Ι, σ. 100- 101). Τό λείψανον ουν τούτο, περί ου νυν ό λόγος, το τέλος του παρόντος σχηματίζει τεύχους, ήτοι τά φύλλα αύτου τά άπό του 290-ου μέχρι του 293-ου άριθμούμενα φύλλου, χαΐ τούτων δύο όπάς είχε μεγάλας, δς βιβλιοπηγός τις δυσΐ μεβρανίνοις έπέχλεισε τεμάχεσι, τό μεν άπό θεολογιχου τίνος άποσπάσας χώδιχος, τό δε μέρος ίβηριχου μεν παλίμψηστου δε σώζον φύλλον. Έστι δ' έν τω λειψάνω έχείνω μέρος τι γραφής περί του βίου Κλήμεντος του επισκόπου Τώμης, ου ή μέν αρχή Ιχει νυν ώδε• «ό Κύριος ημών εΤπεν. έπΙ σωτηρία παντός του κόσμου έληλυθώς, μόνος τε υπέρ πάντας τήν αληθή χαΐ μόνη ν* κτλ., τό δε τέλος ώδε• €καΙ δμως αυτήν μέν Έφεσίαν Ιφησεν είναι, τόν άνδρα δε Σι- κελόν, ώς αυτως δέ». 33• Τεύχος μεμβράνινον της ενδέκατης έκατονταετηρίδος, έκ φύλλων συνιστάμενον 286, έν οΐς τό μέν κείμενον δίστηλον κατά πασαν υπάρχει σελίδα, μία δ' έκαστη τών στηλών γραμμάς ουκ έχει ισαρίθμους• ή μέν γαρ τούτων είκοσι και επτά αριθμεί στίχους, ή δε τριάκοντα και ?ξ• δλλαι δέ πάλιν στήλαι γραμμάς όλιγωτέρας τούτου περιλαμβάνουσι του αριθμού. Τό μεν ουν τεύχος, εΐ και δψους μέν έστι 0,344 πλάτους δέ 0,26, ύπό δύο συγχρό- νων έγράφη καλλιγράφων κοσμείται δέ καΐ κοσμήμασί τισιν, ή τω κιτρίνω ή τω κυανώ διεσκευασμένοις χρώματι, ων τά μέν ταινιοειδή έστι, τά δέ τω Π στοιχείω προσόμοια. ΚαΙ έν μέν τοις δυσι πρώτοις του τεύχους φύλλοις τά τούτω έμπεριειλημμένα ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡ0Ι0ΑΪΜΩ1Ϊ. 75 άναγέγραπταΐ' έπιγραφήν δε ταυτ' εχεε τήνδε- «-Ι-ΙΙίναξ συν θεώ της παρούσης πυκτίδος*. Μετά δέ τον πίναχα εν μεν τη δευτέρα στήλη της πρώτης του δευτέρου φύλλου σελίδος δίστιχόν τι έγγεγραμμένον υπάρχεε ίαμβεΐον, δ έχει ώδε* •{■ Και τηνδβ χροσος προσπορίζει την βίβλον Κρήτης προέδρφ τάλαν Νιχηφόρφ ^. Έν δε τη δλλη του φύλλου σελίδι υπόμνημα τι του αύτοΰ γέγραιτται Νιχηφ<5ρου (ετει 1322-ω), δ χατά τόνδε τόν τρόπον διατεταγμένον εστίν. Έγώ 6 χρηματί- σας Κ ρ ή τ η ς ταττεινός ϊίιχη- φόρος άφιερώ τ ή ν «ταροΰβατν β ί βλ ο ν τη σεβάσμια μ-ονη του τιμίου προ- φήτου προδρόμου χοι ββπτιστοΰ Ιωάννου, τη διαχειμένη εν τη ερήμ πλησίον του Ιορδανού, εις αφεσιν των πολ}^ών μου αμαρτιών, ει τις ουν βουληθη άποσπάσαι ταύτην αυτής, ή τα παρόντα μου άφανίσαι γράμματα, Ίνα εχη τάς αράς των αγίων τ ρ ι α χ ο σ ί ων δέχα χαι οχτώ θεοφόρων πρων τών έν Νιχαία, χαι έμοΰ του αμαρ- τωλού, χαν οποίας αν ε ιη τύχης χαι τά- ξεως, ή απα)Λάξαι βουληθείη ταύτην: — μη(νι) όχτωβρίω ινδιχτιώνος ς' έτους ,ςω λα 1• 1• ΚαΙ ταύτα μεν οδτως• τό δέ βιβλ(ον συναξάρια του μηνός εμπεριέχει Νοεμβρίου, έχοντα την έφεζης τάξιν. 1. «ΜηνΙ νοεμβρίω α'. Βίος καΐ πολιτεία χαΐ άνάπαυσις χαΐ ^ Περί δέ του άρχιερέως τούτου άνάγνωθι τό τε χρονιχόν του Παχυμέρη (βχδ. Βόννης τ. II, σ. 241, 349) χαι τήν ιη' έπιστολήν Μαξίμου του Πλανούδη χαι τάς περί ταύτης του ΤΓ6α σημειώσεις (Μ&χίιηί ιηοη. Ρΐαη. 6ρί8ΐ;ιιΐ8θ, σ. 33 χαι 208-212). 76 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ θαυμάτων διήγησις των άγιων χαΐ θαυματουργών άναργύρων Κοσμά καΐ Δαμιανού». Άρχ. «*Αρτι της ευσέβειας >, φ. 3. Αη^.- ΙβοΙα Βο1ΐ8,η(1ί8,η& τ. Ι, α. 586. 2. «ΜηνΙ τω αυτω β'. "Άθλησις των άγιων χαΐ ένδοξων του Χρίστου μαρτύρων Ακίνδυνου Πηγασίου Ανεμπόδιστου Άφθονιου χαΐ Έλπιδηφόρου». Άρχ. «ΕΙ και πρώτοι Πέρσαι», φ. 9. Μί^β τ. 116, σ. 9. ΑοΙα 8&ηοΙ. νοεμβρίου τ. Ι, α 491 - 504. 3. «ΜηνΙ τω αύτώ γ'. Άθλησις τών άγιων και ενδόξων του Χρίστου μαρτύρων 'Ακεψιμα Ιωσήφ χαΐ 'Αειθαλα». Άρχ. «Έλύττα κατά χριστιανών», φ. 26. Μί^ηβ τ. 116, σ. 831. 4. «Μηνι τω αύτώ δ'. Βίος καΐ πολιτεία και αγώνες του οσίου πατρός ημών Ίωαννικίου», ου ή αρχή* «Την προς άρετήν όδόν», φ. 45. Μί^ηβ τ. 116, σ. 36. 5. «Μηνι τω αύτώ ε'. Βίος καΐ αγώνες τών αγίων Γαλακτίω- νος και Επιστήμης». Άρχ. «Της προς τω Αιβάνω δρει Φοινί- κης», φ. 80. Μί^β τ. 116, σ. 93. 6. «Μηνι τω αύτώ ς'. Βίος του οσίου πατρός ημών Παύλου του όμολογητου», ου ή αρχή• «Ήνίκα Κωνστάντιος ό του μεγά- λου», φ. 88. Μί^ηβ τ. 116, σ. 884. 7. «Μηνι τω αύτώ ζ'. Μαρτύριον του αγίου ενδόξου μεγαλο- μάρτυρος Ιέρωνος και τών συν αύτώ αγίων τών έν Μελιτινη άθλησάντων». Άρχ. «Ίέρωνι τω γενναίω», φ. 94^. Μί^ηβ τ. 116, σ. 109. 8. «ΜηνΙ τω αύτώ θ'• Βίος και πολιτεία της δσίας Ματρώ- νης», ου ή αρχή* «Τους σώφρονας τον βίον», φ. 100. Μί^β τ. 116, σ. 920. 9. «Μηνι τω αύτώ ιε'. Μαρτύριον τών αγίων όμολογητών Σαμωνά Γούρια και Άβίβου». Άρχ. «Έτος μέν από της Αλε- ξάνδρου», φ. 112Ρ. Μί^ηβ τ. 116, σ. 128. 10. «Μηνι τω αύτώ ι'. Βίος και πολιτεία τής όσίας και αειμνήστου θεοκτίστης της Λεσβίας». Άρχ. «Εικόνες και στη^ λαι και ανδριάντες», φ. 117. Θεοφίλου Ιωάννου, ΜνημεΤα αγιο- λογικά, σ. 18 κέ. ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ! ΙΕΡΟΙΟΛΥΜΩΝ. 77 11. €ΜηνΙ τω αυτώ ια'. Μαρτυριον του αγίου χαΐ ενδόξου μεγαλομάρτυρος του Χρίστου Μηνδ του Αίγυτττίου, του έν τω Κο- τυαείω μαρτυρήσαντος». Άρχ. «Βασιλεύοντος Διοχλητιανου», 126^. Αη&ΙβοίΕ Βοΐΐ&ηάίαηβ. τ. III, σ. 258. 12. «ΜηνΙ τω αύτω φ'. Βίος χαΐ πολιτεία του έν άγίοις πατρός ημών Ιωάννου άρχιεπισχόπου Αλεξανδρείας του ελεήμο- νος». Άρχ. «Τάς των αγαθών ανδρών άναγράπτους;» , φ. 132. Μί^Θ τ. 114, σ. 896. 15. «ΜηνΙ τω αυτω ιγ'. Βίος χαΐ πολιτεία του έν άγίοις πατρός ημών Ιωάννου αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως του Χρυσοστόμου». Άρχ. «Και πάντων μεν τών χατά θεόν», φ. 164 (Μί^ηβ τ. 114, σ. 1045). Έν δε τω κάτω χρασπέδω του 189-ου φύλλου γέγραπται τόδε' Χρίστου στόμα πεφοχβ το Παόλου στόμα, στόμα δε Παόλοο το Χρυσοστόμου στόμα. 14. Βίος τις ακέφαλος της όσίας Ματρώνης, δς άρχεται νυν ώδε* «α^^δρες έν φα^^ερώ συμψάλλειν αύτη έωχεσαν», φ. 239. 15. «Τη αύτη ημέρα, θαύμα γενόμενον υπό τών αγίων όμο- λογητών Γούρια Σαμωνά χαΐ Άβίβου». Άρχ. «Τοιούτον μεν δή καΐ ό μάρτυς», φ. 249. Το δε τέλος του θαύματος περιεχώρησεν ό καλλιγράφος εις τεσσάρας μικρούς μέν ερυθρούς δε σταυρούς, έν τω 25 6 -ω διαγεγραμμένους φύλλω. 16. «Μηνι τω αύτω ις'. Υπόμνημα εις τόν αγιον άπόστολον καΐ εύαγγελιστήν Ματθαίον», ου ή αρχή* «"Έδει μέν τήν παρά του πλάσαντος», φ. 257. Μί^ηθ τ. 115, σ. 813. 17. «Μηνι τω αύτώ ιζ'. Του αγίου Γρηγορίου επισκόπου Νύσσης εις τόν βίον καΐ τά θαύματα του αγίου Γρηγορίου του θαυματουργού». Άρχ. «Ό μέν σκοπός εις έστι», φ. 260 (Μί^ηβ τ. 46, σ. 893). Κείμενον ελλιπές, ου αί τελευταΤαι λέξεις έχου- σιν ώδε• «τρόπον έχπληξιν παρέσχε τοΤς έπιστατουσι τω τόπω, ούδενός τών». 34. Τεύχος μεμβράνινον έχ 300 νυν συνιστάμενον φύλλων χαι κείμενον κατά σελίδα πασαν δίστηλον έμπεριέχον μία δ' έκά- 78 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ στη των στηλών τριάκοντα καΐ οκτώ στίχους αριθμεί (0,34X0, 26 = 0,245X0, 17). Τό τέυχος οδν έτει 1309-ω έγράφη, ώς το υπόμνημα δηλοΐ τόδε, δ έν τω τελευταίω του κωδικός φύλλω έγγεγραμμένον εστίν «•{• Έτελειώ&η ή παρούσα δέλτος | δια χειρός Ιωάννου άναγνώ|στου και κληρικού, του Πύρου, | έν μηνΐ νοεμ- βρίω ίνδικτιώνος η' [ έτους ,ςωιη, συνδρομής δε ( του πανοσιω- τάτου καθηγουμένου». Μεταξύ δε των ετών 1543 χαι 1544 υπέρ τό υπόμνημα έκεΤνο ιερεύς τις 6^ομα Ιωάννης άλλο τι ^ εγραψεν υπόμνημα, έχον ώδε* «έτους ^ζνα'• επαραδοκα τό αυτό βιβλίον έν τώ ναώ του αγίου Σάβα έγώ παπά Ίω(άννης) εΙς χέρ- για του παπα Γερασίμου άπου(- από) τον Ταξιάρχην να το δώσι (- δώση) εις τό μοναστήριν». Και πάλιν άλλος τις δνομα Σέργιος όμολογεΤ έν τω κρασπέδω του 299 -ου φύλλου, δτι την βίβλον ταύτην άνέγνω μηνι αύγούστω τοί5 1701 -ου έτους. Πρότε- ρον δε τό τεύχος τριακόσια και δυο ήρίθμει φύλλα* Πορφύριος γαρ ό Ούσπένσκης τά νυν έλλείποντ' άφείλετο φύλλα και τη κατά Πετρούπολιν αυτοκρατορική παρεχώρησε βιβλιοθήκη, εσφαλμένως έπ' εκείνων τό 1310-ον έγγράψας έτος άντΙ του 1309-ου• ταύτα δέ τά δύο φύλλα τω 319-ω αριθμώ τεταγμένα εκεί έστι και τόν πεντηκοστόν του κωδικός περιέχει λόγον, δς "περί παρθε- νίας " έπιγέγραττται (Οτιβτ'Β ΗΜΠβρ&τ. ΠγβΛΗ^ΗΟβ βπόΛίοτβΕΗ 3& 1883 ΓΟΑ'Β, σ. 131, αριθ. 71). Και ταύτα μέν ούτως• αυτό δέ τό τεύχος, ώς νυν υπάρχει, έν μέν τη άρχη οκτώ έχει φύλλα έκ χάρτου, α, ει και ισάριθμα εκείνου προαπολωλεκότα συμπληροΤ φύλλα, κατά την έβδόμην καΐ δεκάτην έγράφη εκατονταετηρίδα* έν δέ τω δλω του τεύχους σώματι τά ασκητικά περιέχεται συντάγματα του οσίου ανδρός ΈφραΙμ του Σύρου, από του πρώτου διήκοντα αριθμού άχρι του ένενηκοστου, έςω του νυν πεντηκοστού ελλεί- ποντος αριθμού. Διήρηται δέ τά συντάγματα είς βιβλία δύο, και τό μέν πρώτον τών βιβλίων τά μέχρι του τριακοστού περιλαμ- βάνει πονήματα• τούτων δέ την πρωτίστην κατέχει τάζιν τό έπι- γραφόμενον «Επιστολή προς 'ίωάννην μοναχόν περί υπομονής»• ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΓ ΙΕΡΟΣΟΛΓΜΟΝ. 79 τό δε δεύτερον βί^λίον τήν αρχήν άπο του λόγου ποιεΤται, 8ς «περί του τέλειον δεΤ εΤναε τον μοναχόν» έπιγέγραττται. 35. Τεύχος μεμβράνινον μεταςύ μεν της ενδέκατης χοίΐ δυο- χαιδεκάτης γραφέν έκατονταετηρίδος, έκ δε φύλλων συγκείμενον 236* τούτων δέ τό πρώτον, ει και έκ χάρτου εστί, κατά τον έπτακαιδέκατον προσετέθη αιώνα, αναπληρώσεως δνεκα της προ- εκπεσούσης του κωδικός άρχης. Περιέχει ουν τό τεύχος τάς πρώτας τεσσαράκοντα καΐ δύο ομιλίας Ιωάννου τοί) Χρυσοστόμου περί του κατά Ίωάννην αγίου ευαγγελίου• τούτων δ' ή εσχάτη ελλιπής έστι* τελευτα γάρ εις τάς λέξεις τάσδε* «κδν σφόδρα εΤναι μέγα δοκεΐ» κτλ. Και τό μεν κείμενον δίστηλον κατά πα- σαν υπάρχει σελίδα, εΓκοσι καΐ οκτώ γραμμάς μιας έκαστης τών στηλών άριθμούσης (0,35x0,25 = 0,228X0,15)* «ύτό δέ τό βιβλίον και κοσμήματα τίνα ταινιοειδή περιέχει, και έπιγραφάς ερυθράς και κεφαλαιώδη τινά γράμματα ερυθρά ωσαύτως. Έν δέ τω κρασττέδω της δευτέρας του δευτέρου φύλλου σελίδος γε- γραμμένον υπάρχει τό «βιβλίον της μονής του Προδρόμου», της εγγύς του Ιορδανού ποταμού- τούτο δέ τό σημείωμα κατά τόν τρίτον και δέκατον ενεγράφη αιώνα. "Άλλο δέ τι σημείωμα του 1293• ου έτους, έν τη ώα γεγραμμένον του δευτέρου φύλλου, τάδε λέγει• «ΜηνΙ απριλλ(ίω) έτους, ^ςωα' έτι της ενδίκτ(ου) ε' [βίο; Ιβ^β ς'] ήγώρασα τήν βήβλον ταύτ(ην) απο τήν έκμαλωσίαν άκης (— "Άκης = Πτολεμαΐδος)• ήγώρασεν Φάρ "Ακης χαρτία (?) ατ^ο τήν Δερηνμελπασελεμ: Φδθην (— έφέρθην = έφέρθη ?) απο τους Αγαρηνους και ήδαν (— εΤδον) ταύτ(ην) τήν βήβλον εγώ ο αμαρ- τωλ(ός) Κύπρου διά///////ζ', καΐ έντιχών(--ό έντυχών) του αρ- χιεπίσκοπου μεμνη(σθε) διά τόν Κ(ύριον) σώσ(αι) ό θεός ». Και πάλιν υπεράνω του υπομνήματος τούτου τό έτος γέγραττται ,ζπδ' (=1585-1586) και μονοκόνδυλον μεν δυσίύμβλητον δέ τι ζνομα, 3Θ. Τεύχος μεμβράνινον, γραφέν μεν ή περί τό τέλος της δεκάτης ή κατά τήν αρχήν της ενδέκατης έκατονταετηρίδος, έκ δέ φύλλων συγκείμενον 390* τούτων δέ τών φύλλων τινά μβτα- 80 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ γενέστερά έστι, χατά τον έχχαιδέχατον προστεθέντα αίώνα δι' άναπλήρωσιν μερών τίνων του τίτε λελωβημένου τεύχους• δί' ο χαί ταύτα ή μεμβράνινά έστεν (φ. 1, 2, 10 χαί 11) ή χάρτινα (φ. 12, 25 καΐ 26). ΚαΙ τό μεν χείμενον μονόστηλον υπάρχει, μιας έχά- στης των σελίδων ή 30 ή 32 γραμμάς άριθμούσης, τούτο δ' αδ άπό τοδ δευτέρου δρχεται φύλλου. Τό μέν ουν πρώτον φύλλον, ει χαί άγραφον προσετέθη, δύο δστερον περιέλαβε σημειώματα, ών τό πρώτον λέγει τάδε• «•|• Αυτό τό βιβλιον εδόθη ύπ' έμου Λεοντίου μονάχου άντΙ τό στιχηράριν εις τον αγιον Τάφον, δπερ συνεχώρησεν δ δεσπότης ημών χυρ Σωφρόνιος καΐ ελαβον αυτό, και μηδείς έξηλεώσει αυτό άπό τό πατριαρχίω καΐ πέσει εις βά- ρος αφορισμού: — ετη ,ζρα^Ρ (1592-1593). Τό στιχηράριν εμη- νεν (-έμεινεν) [πάλιν] εΙς τόν πατριάρχην». Τό μέν ουν πρώτον φύλλον ταΰτ' έχει, τα δε λοιπά του τεύχους φύλλα πονήματα τίνα εμπεριέχει Ιωάννου του Χρυσοστόμου. "Ένδον δε τών πινα- κίδων του κώδιχος τέσσαρα υπάρχει φύλλα, έξ ίλλου τινός άπεσπασμένα χώδιχος (της ιβ' εκατ.), έν οίς λείψανον σώζεται μαρτυρίου τινός, και άλλο τι πάλιν λείψανον την επιγραφή ν τήν- δε φέρον «Τη αυτή ημέρα. Μαρτυριον του αγίου ίερομάρτυρος και αρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας Πέτρου», ου ή αρχή• «Είχε μέν ή επιφανής» κτλ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου λόγοι τινές. 1. «Αόγος είς τήν επιγραφή ν του ν' ψαλμού και τυερί με- τάνοιας είς τόν βασιλέα Δαυίδ περί του Ούριου». Άρχ. «01 ζω- γράφοι μιμούνται», φ. 2. Μίβηβ τ. 55, σ. 565. 2. «Εις τα υπόλοιπα του πεντηκοστού ψαλμού, περί μετα- νοίας». Άρχ. «Τά λείψανα της χθεσινής». Μί^β τ. 55, σ. 575. 3. «Λόγος περί μετανοίας και εΙς τόν Δαυίδ τόν βασιλέα καΐ περί της του Ούρίου». Άρχ. «Ίδου σήμερον αδελφοί», φ. 29^. Μί^ηβ τ. 64, σ. 1359: βρυπα θί οιηίδδα. 4. «Προς τους έγκαλουντας έπΙ τό φευγειν τήν ίερωσύνην», ήτοι περί ίερωσύνης λόγοι §Ε, ών ή αρχή• «ΈμοΙ μέν πολλοί έγένοντο», φ. 35 — 109. ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 81 5. Κατά Ιουδαίων λόγοι δζ, ων ή αρχή• «Έ^ουλόμην ύμΐν άποδοδναι», φ. 109^—198. Μίβηβ τ. 48, σ. 843. 6. Περί άχαταλήπτου λόγοι §ζ, ων ή αρχή• €Τί τοΰτο; 6 ποψήν», φ. 198β-254. Μί^ηβ τ. 48, σ. 701. 7. «Προς τούζ άπολειφθέντας της συνάξεως χαΐ τοδ ομοού- σιον εΤναι τόν υΐόν τω πατρί άπόδειξις, καΐ Άτι τα ταιτεινώς εί- ρημ^να παρ* αυτοΰ ου δι' άσθένειαν δυνάμεως, ουδέ δε' έλάττω- σεν έγίνετο χαΐ έλέγετο, άλλα δι' οικονομίας διαφόρους• άπό του περί ακατάληπτου λόγος ζ'», ου ή αρχή• «Πάλιν ίτπΓοδρομίαι»^ φ. 255. Μί^β τ. 48, σ. 755. 8. «Κατά αιρετικών καΐ εις τήν αιτησιν της μητρός των υιών Ζεβεδαίου• λόγος δγδοος», ου ή αρχή• «Χθες εκ πολέμου έπανελθόντες», φ. 268. Μίβπβ τ. 48, σ. 767. 9. «Λόγος προς τους σκανδαλισθέντας έπΙ ταΐς δυσημερίαις ταΤς γινομέναις και τη του λάου και πολλών Ιερέων διώξει κα: διαστροφή, και πβρι ακατάληπτου καΐ κατά Ιουδαίων λόγος έν- ατος», ου ή αρχή• «Ιατρών μεν παίδες», φ. 278. Μί^β τ. 52, σ. 479. 10. «Όμιλία 8τι τό μή λέγειν απερ Γσμεν και εις ετέρους έκφέρειν πενέστερον ποιεί καΐ τήν χάριν σβέννυσι, και εΙς τάς εύχάς δς 6 Χρίστος ηυζατο, καΐ ε?ς την έξουσίαν μεθ' ής δπαντα έποίει, και είς τήν του παλαιού νόμου διόρθωσιν, και 8τι τό σαρ- κωθηναι την ισότητα αυτού τήν προς τόν πατέρα ουκ ϊλατιόΐ^ άλλα καΐ συνίστησι μαϊλονι^. Άρχ. «Ίκανώς έν τοις έμπρο- σθεν», φ. 325^. Μί^ηβ τ. 48, σ. 783. 11- «Όμιλία εΙς τους τά πρώτα πάσχα νηστεύοντας», ης ή αρχή• «Πάλιν χρεία τις αναγκαία», φ. 337. Μί^β τ. 48, σ. 861. 12. «Όμιλία προς τους έχοντας συνεισάκτους», ης ή αρχή• «Έπι μεν τών προγόνων», φ. 347^. δαηοΐί Ιοαηηίβ ΟΙΐΓ^δΟ- δίοιηί ορβΓα ββίβοί», έκδ. ϋαΙ)ηβΓ τ. Ι, σ. 148. 13. «Λόγος υπέρ του τάς κανονικάς μή συνοικεΤν άνδράσιν». *Αρχ. «Οΐμοι ψυχή», φ. 368^. Έκδ. ϋαΙ)ηβΓ σ. 170. 14. «Αόγος εις νεωτέραν χηρεύσασαν», ου ή αρχή• «"Οτι 6 82 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ μεν χαλεπήν ελα^3ες την πληγήν*, φ. 388-390 (εκδ. ϋαΙ)ηΘΓ, σ. 190). Το πλείστον του λόγου ελλείπει- τελευτδ γάρ τό σω- ζόμενον μέρος εις τάς λέςεις τάσδε• «δώ τούτου γάρ ήμΐν αΐνίτ- τεται του ρήματος, δτι αί τους άνδρας όποβαλουσαι». 37• Τευχός μεμβράνινον της ένδεχάτης έχατονταετηρίδος, άκέφαλόν τε χαΐ ατελές, προς δε χαΐ ύφ' ύδατος βε^λαμμένον, ο νυν φύλλα σώζει 246" το δ' έν τούτοις χειμενον δίστηλον κατά σελίδα πάσα ν υπάρχει, μιας εκάστης των στηλών εϊχοσι χαΐ οκτώ άριθμούσης γραμμάς (0,34X0,255 = 0,333X0,17). Περιέχε- ται δ' έν τω τεύχει το Ιωάννου του Χρυσοστόμου υπόμνημα περί του κατά Ίωάννην άγιου ευαγγελίου, και την μεν αρχήν αύτοΰ αιδε νυν αϊ λέξεις της τρίτης ποιουσιν ομιλίας• «[πρά]γματα εμα- θον άνθρωποι βάρβαροι φιλοσοφείν ούχ δρα μάτην έλεγον, βτι αύτω θέατρον γέγονεν ή οικουμένη πάσα» κτλ. — πέρας δε τω ύπομνήματι αί λέξεις αι'δε της τεσσαρακοστής και τετάρτης έπι- τιθέασιν ομιλίας• «άποκέχρηνται τούτω τω λόγω ως τήν έργα...... 'ϊπάρχει δ' έν τω κώδικι και μονόχροά τίνα κοσμήματα και κε- φαλαιώδη τινά ερυθρά στοιχεία και έπιγραφαΐ ωσαύτως έρυθραί. 33. Τεύχος μεμβράνινον, γραφέν μεν κατά τήν ενδέκατη ν εκατονταετηρίδα, υπό δε ύδατος σφόδρα βεβλαμμένον καΐ έκ φύλ- λων νυν συνιστάμενον 287* τούτων δε πολλά έκ χάρτου εστί, κατά τόν τέταρτον καΐ δέκατον προστεθέντα αιώνα, ήτοι τά πρώτα οκτώ και τά τελευταία τριάκοντα και εννέα του κωδικός φύλλα. ■^Εχει δε το τεύχος κείμενον κατά σελίδα πασαν δίστηλον, ου μία έκαστη των στηλών τριάκοντα και δύω αριθμεί γραμμάς (0,32 Χ 0,245 = 0,23X0,18), και έπιγραφάς ερυθράς και κοσμήματα τίνα πάνυ ευτελή. Το δ' έν αύτω περιεχόμενον τουτ' έστιν: Ιω- άννου του Χρυσοστόμου δύο και τριάκοντα ομιλία ι περί του κατά Ίω- άννην ίερου ευαγγελίου, ων ή πρώτη ακέφαλος ούσα από τών λέζεων νυν άρχεται τώνδε* «και τών συνεχόντων τήν σωτηρίαν τήν ήμε- τέραν φθεγγώμεθα, καΐ ύμεΐς κερδάναντες έκ τών λογισμών» κτλ. 3Θ. Τεύχος μεμβράνινον κατά τήν δεκάτην μεν γεγραμμέ- νον εκατονταετηρίδα, έκ δε φύλλων συγκείμενον 246' ων το κεί- ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΪΜΩΝ. 83 μενον χατά μίαν έκάστην των σελίδων μονόστηλον υπάρχον τριά- κοντα καΐ δύο ή τριάκοντα και τρεις άριθμεΤ γραμμάς (0,31 Χ 0,22 = 0,225X0,15). Ενέχει δε και κοσμήματα τίνα ποικιλό- χροα, τά μεν ταινιοειδη, τα δε τω Π στοιχεία) προσομοιάζοντα, και κεφαλαιώδη τινά καΐ μέλανα γράμματα. Το τεύχος ουν τάς πρώ- τα; τριάκοντα περιέχει ομιλίας Ιωάννου του Χρυσοστόμου περί της Μωσαϊκής Γενέσεως• της δ' έσχατης τούτων το τέλος έλλεί- ττει, και τούτου ένεκα το κείμενον αύτης τελευτα νυν είς τάς λέζεις τάσδε* «καΐ τους πόδας έχοντας τω ξυλω προσδεδεμένας δμα τω Σίλα, και διά πάσης της νυ :>. Το δέ παλαιόν το τεύχος τούτο κτήμα της λαύρας ην Θεοδοσίου του κοινθ|3ιάρχου, καθά- περ τέσσαρα σποράδην γεγραμμένα δηλοΤ σημειώματα (φ. 2, 3, 245 και 246), ων το τρίτον λέγει τάδε* «•{• Ή τοιούτ(η) βίβλος έστιν ψυχική δωρεά <ν> του μεγάλου Κομνηνού εις την μονήν του οσίου πατρός ημών Ευθυμίου». Της δέ μονής καταλυ&είσης, το βιβλίον εις τδν Κυριακόν μετηνέχθη Τάφον, κατά την έπι φύλλου τινός εκ χάρτου ύπόμνησιν Σωφρονίου ε' του πατριάρχου ^Ιεροσολύμων. 40. Λειτουργικόν μέν, μεμβράνινον δέ της δυοκαιδεκάτης έκα- τονταετηρίδος εύαγγέλιον, έκ φύλλων συγκείμενον 225, ήτο- τετρα- δίων λζ', ει και τό έσχατον τούτων τέα^ιαρ' άριθμεΓ φύλλα. Τό δέ του τεύχους κείμενον δίσΓΤ]λον κατά πασαν υπάρχον σελίδα, είκοσι καΐ εννέα έν μια εκάστη των στηλών γραμμάς άριδμεΤ (0,33X0,24 — 0,245X0,16). Τό εύαγγέλιον ουν τούτο πινακί- σιν έστι συνδεδεμενον^ ων την πρώτην πάνυ παλαιός έξωθεν έκαλλώπισε βιβλιοδέτης, έν μέν τω μέσω αύτης χαλκουν τε και μακρόν έμπηγνύς σταυρόν, έν δέ ταϊς τέσσαρσι της πινακίδος γωνίαις ισαρίθμους χαλκάς μέν άναγλύπτους δ' έμπηςάμενος εικόνας, τους ιερούς παριστώσας εύαγγελιστάς* τούτων δέ τών χαλκών πραγμάτων ή κατασκευή κατά τόν τρισκαιδέκατον, οΤμαι, έγένετο αιώνα. Και έν μέν τ-η άρχη της βίβλου μέγα τι καΐ νυν έφθαρμένον υπάρ- χει κόσμημα, έν δέ τη δευτέρα του 28-00 φύλλου σελίδι, η άγραφος έξ άρχΓ^ς παρά του καλλιγράφου αφέθη, υπόμνημα τι 84 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡ0ΓΡΑΦί2Ν άραβικοΓς εδρηται γεγραμμένον στοιχείοις, νυν μεν δυσανάγνωστον, εις έλληνιχήν δ' δμως χαί μονοχόνδυλον ύπογραφήν τελευτών, ην έγώ ώδε πως άνέγνων «•{• Ό ταπεινός Αντώνιος μγ]τρο- πολίτης Έραχλε(ας>. ΚαΙ ταΰτα μεν ούτως, αυτό δε τό ευαγγέ- λιον διηρηται ώδε. 1. Αναγνώσματα έχ του χατά Ίωάννην ευαγγελίου, φ. 1 κέ. 2. Ευαγγέλια κατά Ματθαίον, φ. 29. 3. «Τά καθημερινά ευαγγέλια του Λουκά», φ. 81. 4. Ευαγγέλια των νηστίμων εβδομάδων^ φ. 146. 5. «Ευαγγέλια των αγίων παθών», φ. 171. 6. Ευαγγέλια των ωρών της μεγάλης παρασκευής, φ. 190. 7. Ευαγγέλια του μεγάλου σαββάτου, φ. 199. 8. «Αναγνώσματα αναστάσιμα έωθινά», φ. 200. 9. Συναξάριον των ευαγγελίων, ου ή αρχή• «ΜηνΙ σετττεμ- βρίω α' ή αρχή της ίνδίκτου και μνήμη του οσίου πατρός ημών Συμεών του στυλίτου. Ζήτει τξ ε' της α' εβδομάδος του Δούκα», φ. 204-226. 10. Υπόμνημα τι πρόσθετον άραβιστι γεγραμμένον, φ. 225^. 41. Τεύχος μεμβράνινον ή περί τό τέλος της δυοκαιδεκά- της ή αρχομένης της τρίτης και δεκάτης γραφέν έκατονταετηρί- δος, δ έξωθεν τήνδ' έχει τήν έπιγραφήν «Βιβλίον μηνέον Ιωάν- νου του Προδρόμου έν τω Ιορδάνη». Συνίσταται δε νυν έκ φύλλων εκατόν καΐ τεσσαράκοντα, καΐ τούτων τά πρώτα τρία φύλλα προσθετά έστι, κατά τόν δυοκαιδέκατον γραφέντα αίώνα. ΚαΙ τί μέν ταυτ' εμπεριέχει, μικρόν ύστερον έρώ• τά δε λοιπά φύλλα τάς άσματικάς τριών ενέχει μηνών ακολουθίας, ών τό κείμενον κατά σελίδα πασαν δίστηλον υπάρχει* μία δ' εκά- στη τών στηλών πεντήκοντα και μίαν άριθμεΐ γραμμάς (0,33 Χ 0^2 3 5). Τό τεύχος ουν ώς έν συντύμω τάδ' εμπεριέχει. 1. «Άκολουθίαν εις άγιασμύν», ης ή αρχή* «Μετά τήν ευλό- γησιν του ιερέως ποιουμεν τρισάγιον», φ. 1-3. 2. Τπόμνημά τι έχον ώδε• «•{• Τό παρόν έξαμηναΐον άφιε- ρώθη παρ' έμοΰ του χρηματίσαντος Κρήτης Νικηφόρου, τη σε- ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΑΤΜΩΝ. 85 βασμία μον^ του τιμίου ένδοξου προφήτου Προδρόμου του έν τώ Ίορδάντ] ψυχικής Ινεκα σωτηρίας• ει τις δε βουληθτ] άποσπάσαι ταότψ τήν βί|3λον της τοιαύτης μονής έν οίωδήποτε τρόπω, ή άλλάξαι ή τα παρόντα άπαλεΤψαι γράμματα, ϊνα εχη τάς αράς των τριακοσίων δέκα και οκτώ θεοφόρων πατέρων των έν Νι- καία χαι έμου του αμαρτωλού. Όφείλουσι δε καΐ οι ασκούμενοι έκεΐσε μοναχοί μνημονεύειν μου έν ταΤς άγίαις ιεροτελεστία ις. ΜηνΙ ;ουλίω ινδικτιώνος ιδ' έτους ^ςωκδ';» (=1316). Και κατωτέρω γέγρατυται τό ||ιι#^^ο^/ί/ι, φ. 3^. 3. ΜηναϊΌν τοδ Σεπτεμβρίου μηνός, ου ή αρχή• €Μήν σεπ- τέμβριος έχων ημέρας λ'• ή ημέρα ώρας ιβ' και ή νύξ ώρας ιβ'. Αρχή της ινδίκτου, ήτοι του νέου έτους, και μνήμη του οσίου πατρός ημών Συμεών του στυλίτου και άρχιμανδρίτου, καΐ ή σύ- ναξις της ύπεραγίας Θεοτόκου των Μυϊσινών και του αγίου μάρ- τυρος Άειθαλα και των αγίων μ' γυναικών, και Άμοΰν του δι- δασκάλου αυτών, και μνήμη τών αγίων μαρτύρων Καλλίστης Εύόδου καΐ Ερμογένους τών αύταδέλφων, καΐ μνήμη Ίησου του Ναυή, καΐ ή ά^^άμνησις του μεγάλου εμπρησμού. Ε[ς τό '" Κύριε έκέκραξα'' στιχηρα της ινδίκτου* ήχος πλάγιος α', προς τό '^Τών ουρανίων ταγμάτων". Της αυτολέκτου και θείας | διδασκαλίας Χρίστου | την προσευχήν μαθόντες» κτλ., φ. 4-60. Κατά τό μηναΐον τούτο τ^ μέν δευτέρα του σετττεμβρίου ημέρα καΐ ή μνήμη «Παύλου του νέου αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως» έτελεΤτο, τη δε τρίττ[] καΐ ή του οσίου Στεφάνου του όμολογητου του και ηγουμένου Τριγλίας. 4. ΜηναΤον τοο 'Οκτωβρίου μηνός, φ. 61-100. 5. ΜηναϊΌν του Νοεμβρίου μηνός, δ φύλλων τινών έκπε- σόντων τελευτα νυν ε?ς τήν άσματικήν της τριακοστής ημέρας άκολουθίαν, καθ' ήν ή του αποστόλου Ανδρέου του πρωτοκλήτου μνήμη γεραίρεται. 42. Τεύχος μεμβράνινον της ενδέκατης ή της δυοκαιδεκά- της έκατονταετηρίδος, συνιστάμενον νυν έκ φύλλων 268, ων τό κείμενον κατά σελίδα πασαν δίστηλον υπάρχει, μία δ' έκαστη 86 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ των στηλών τριάκοντα γραμμάς αριθμεί (0,315 Χ 0,26 = 0,32 Χ 0,17). ΚαΙ τα μεν δυο πρώτα του τεύχους φύλλα, ει και έκ χάρτου εστί, κατά τήν έβδομη ν καΐ δεκάτην προσετέθη εκατονταετη- ρίδα, αναπληρώσεως δνεκα της τότ' έλλειπούσης του βιβλίου άρχης• πρόσθετον δε φύλλον και προς τω τέλει εκείνου ευρηται τήνδε μόνον την ύπομνησιν ένέχον, ης τά γραφικά παρέλιπον αμαρ- τήματα• «•{• ,αχα' (-1601) μηνΐ δεκέμβριος προσηλώνω την παρουσαν βίβλον εν τω άγίω Τάφω του κυρίου καΐ θεού καΐ σωτηρος ημών Ίησοΰ Χρίστου. "Εστω έκεΐ άφιερωμένον εις μνή- μην έμου (του) αμαρτωλού Σιλιμπάρδου άναγνώστου καΐ του πα- τρός έμοΟ Ζαχαρίου ιερέως συν της πρεσβυτερίσσης αύτου Δια- συνους και των τέκνων αυτών. Έκ νήσου Κώ, κώμης Πυλίου». Περιέχει ουν τό τεύχος ομιλίας Ιωάννου του Χρυσοστόμου περί του κατά Ίωάννην ίερου ευαγγελίου, ων ή μεν πρώτη τον τεσ- σαρακοστόν καΐ πέμτττον φέρει αριθμόν, ή δ' έσχατη τον όγδοη - κοστόν καΐ δγδοον ταύτης δε τό τέλος ελλείπει, καΐ τούτου δνεκα τό κείμενον εις τάσδε νυν τάς λέξεις λήγει* «περιεγένετο πονη- ρας επιθυμίας και προς της βασιλείας έν». Ή δε του βιβλίου αρχή ώδε Ιχει* «Ουδέν γαστριμαργίας χείρον» κτλ. 43. Τεύχος έκ χάρτου, δ ύψους μέν έστι 0,16, πλάτους δε 0,107* γέγρατυται δέ παρά διαφόρων χειρών κατά τήν έκκαιδε- κάτην εκατονταετηρίδα καΐ φύλλα νυν ήριθμημένα περιέχει τλ', έξ ων ελλείπει τά άπό του λβ' μέχρι του μη' αριθμού. Προς δέ τούτοις τρία εν τη άρχη της βίβλου πρόσθετα υπάρχει φύλλα, έν οΤς φυσιολόγου τινός ακέφαλος κεφαλαίων άναγινώσκεται πίναζ, έρυθροΐς μέν γεγραμμένος γράμμασι, τήν δ' αρχήν άπό του εικοστού νυν και ογδόου ποιούμενος κεφαλαίου• τά δέ λοιπά του κωδικός φύλλα τά κείμενα περιέχει τάδε. 1. Ανώνυμος τις μαθηματική γεωγραφία, ης ή αρχή* «Τό της γης σχήμα ούτε τρίγωνόν έστιν ούτε τετράγωνον ούτε πάλιν όλοστρόγγυλον » , φ. α' — λβ. 2. Συλλογή ιστοριών έκ της παλαιάς και της νέας Διαθήκης κατ' έρωταπόκρισιν, φ. μθ' — οη'. ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟίΟΛΓΜΩΝ. 87 3. «Έτερος φυσιολόγος», ου ή αρχή* «Ό πελεχδνος δρ- νεόν έστιν, ό δέ δφις πολύ» χτλ., φ. οθ'. 4. «Περί ζώου μονοκεράτου » . 'Δρχ. «Ό φυσιολόγος ελε- ξεν περί τούτου, ϋτι μικρόν ζωον δμοιον έριφου», φ. π'. Παρέ- πεταί χεφάλαια περί του νυχτιχόραχος, του φοίνιχος, της εχίδνης, του λέοντος, του άετοδ χαΐ του πάνθηρος. 5. Πίναχες πασχαλίων χαΐ μέθοδος περί του εύρίσχειν το πάσχα, έν η χαΐ τούτο γέγραττταί' «άπό δέ Κωνσταντίνου δως του Μιχαήλ υΙου Θεοφίλου μέχρι του (-των) νυν ήμων αύθέντων χαΐ βασιλέων Κομνηνής της Παλαιολογίνης χυρας "Αννης, του υίου αύτης Κομνηνού χυρου Ιωάννου του Παλαιολόγου, του υίου αύτου Κομνηνού χυρου Άνδρονίχου του Παλαιολόγου, κυρ Μανουήλ του Παλαιολόγου, κυρ Ιωάννου του Παλαιολόγου, υίου κυρ Μα- νουήλ, της μητρός αύτου Ελένης της ευσεβέστατης αύγουστης, ήτοι της παρούσης δευτέρας ίνδικτιώνος ετει ^ςίΡλβ'» κτλ (=1424), φ. τυη — ρ'. Παρέπεται τρία φύλλα δγραφα. 6. «Μέθοδος δΓ ης μέλλεις εύρεΤν αρχήν του ευαγγελίου έν Ύ) δν έζήτεις αυτό». Άρχ. «Γίνωσκε 8τι τό κατά Ίωάννην», φ. ρδ'. Παρέπεται μέθοδος περί του εύρίσχειν τους οκτώ ήχους. 7. «Δήλωσις διαλαμβάνουσα τήν του χρόνου των ευαγγελίων άνάγνωσιν και τήν των ευαγγελιστών διαδοχήν, πόθεν τε άρχον- ται χαΐ που χαταλήγουσιν». Άρχ. «Ίστέον δτι άναγινώσκεται το υφός», φ. ρζ' — ριδ'. Παρέπεται πίναξ τις των άνεμων, μετά δέ τούτον δυο άγραφα υπάρχει φύλλα. 8. «Σύνταγμα ψηφηφορικόν και σύνοδος πανσέληνος, (δι' ου) εύρήσεις ακριβώς περί της σελήνης έκ της αστρονομίας• έκτέθη- σαν δέ παρά του πανιερωτάτου μητροπολίτου θεσσαλονίκης φιλο- σόφου καΐ ρήτορος καΐ τήν άστρονομικήν τέχνην άριστος, Πτο- λομαίου βασιλέως Ανατολής είς άκρον έμμαθηκώς, καΐ συνε- γράψατο τους δεκαεννέα κύκλους της σελήνης», φ. ριζ' — ρλβ'. 9. Πασχάλιον άπδ του 1668•ου μέχρι του 1604-ου έτους, φ. ρλγ'— ρν'. 10. «Αρχή συν θεώ άγιω τών κδ' γραμμάτων ετυμολογία 88 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ του αλφαβήτου». Άρχ. €ΐΙ(>&εν σταυρός; Παρά του είναι αυτόν στάσιν χτλ. Πόθεν έτυμολογεΐται τό α; Παρά το άλφω τό ευρί- αχω» χτλ., φ. ρνα' — ρνε'. 11. «Αρχή των η' μερών του λόγου». Άρχ. «Πόσα μέρη του λόγου εστίν; οχτώ• δνομα, ρήμα» χτλ., φ. ρνε' — ρξβ'. 12. «Εϊδησις έν επίτομη της γραμματιχής τών η' του λόγου μερών». Άρχ. «Περί τόνου. Γίνωσκε, ώ Ιίιχόλαε, δτι τόνοι χυ- ρίως είσΐ δύο, ή όζεΤα» χτλ., φ. ρξβ' — ρξε'. Έν δε τη επίτομη ταύτη μνεία Διονυσίου γίγνεται του θραχός. 13. «Ένθύμησις τινών χεφαλαίων έκ της αγίας Γραφής, εις ώφέλειαν και πίστωσιν ημών». Άρχ. «Άπό δε του Μωυσέως άχρι Δαυίδ ετη φπθ'», φ. ρξς' — ρζη'. 14. «Επιτομή τών οχτώ του λόγου μερών χαΐ άλλων τινών αναγκαίων, συντεθεισα παρά Κωνσταντίνου Λασχάρεως του Βυ- ζαντίου». Άρχ. «Βΐ[3λίον α'. Περί διαιρέσεως της γραμματιχής. Γράμμα έστΙ μέρος ελάχιστον φωνής», φ. ρο' — ρπβ'. Ή δε πρώτη τής επιτομής ταύτης εχδοσις έγένετο έν Μεδιολάνω ετει 1476. Ειηίΐβ Ιιβ^ΓΛπά, ΒίΙ)1• Ιιβίίβη. τ. Ι, σ. 1. 15. «Τά εικοσιτέσσερα στοιχεία του αλφαβήτου. Προ(κείμενον)• ήχος πλάγιος δ'. Εις τόν άρχάγγελον Μιχαήλ χαΐ Γαβριήλ». Άρχ. «Τω πρωταγγέλω Μιχαήλ | τόν ύμνητήριον | χαΐ τής έχ σου μου φυλακής | τό χαριστή ριον» κτλ., φ. ρτυγ' — Ρ^γ'. 16. «Περί τής υψώσεως τής Παναγίας δταν μέλλη άποδη- μήσαί τις έν ταςειδίω». Άρχ. «Εις μεν τόν μέλλοντα άποδημή- σαι ψάλλεται πρώτον παράχλησις, εΐ βούλει• ει δ' ου, ποιεΐ ό ιε- ρεύς εύλογητόν, εΤτα τρισάγιον» κτλ., φ. ρπγ' — σα'. 17. Πίνα; τών έτττά οικουμενικών συνόδων, φ. σβ'. 18. «Ακολουθία τής παρακλήσεως», φ. σγ'. 19. «Ευχή τής τραττέζης», ής ή αρχή* «Εύλογητός ει Κύριε ό θεός ,τών πατέρων ημών, και αΐνετόν και δεδοξασμένον τό δνομά σου εις τους αίώνας• ευλογητός εΤ, Κύριε, ό γω^^ και άμπελον ποιήσας» κτλ., φ. σι'. 20. «Εξορκισμός του ήμικράνου». Άρχ. «Ό άγιος Άλέζαν- ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΓ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 89 δρος παιδίον έγβννήθη, σίδηρον Ιμάτιον τον έφόρεσαν, σίδηρον σάχχον τον έγέμισαν, "Άραβον Ισυρεν χαΐ άπέχλεισεν πάντα πό- νον της κεφαλής του δούλου του θεού (δείνα) εν τόπω κρανίω» κτλ., φ. σιγ'. Παρέπονται αλλαι τινές παρόμιοιαι γραφαί, ων το σύνολον Σολομ.ων(χήν λέγομεν, οίον τύποι ευχών διαφόρων και φυλακτήρια κατά πυρετών πετρώματος κλέπτου κλπ. 21. «Ευχή λεγομένη εις ποίμνην του αγίου Μαζίμου». Άρχ. «Ώς ημην παιδίων παιδιότερον καΐ μιχρότερον έπε&ύμησα», φ. σιε'. 22. «Καταβασίαι ψαλλόμεναι έν δλω τω χρόνω», φ. σιθ'. 23. «Διήγησις τών γενομένων θαυμάτων παρά των παμμε- γίστων ταςιαρχών Μιχαήλ και Γαβριήλ έν τη σεβάσμια μονή του Δοχειαρίου, έν τω καθ' ήμας άγίω "Όρει». Άρχ. «Λαμπρά εορτή και πα^/ηγυρις επέστη σήμερον τοΐς φιλεόρτοις ήμΐν», φ. σνε'. 24. «Ευχή του άγιου Τρύφωνος εΙς αμπελώνα εΙς κήπον εΙς χωράφιν». Άρχ. «Άρχιν(α) άγιασμόν και ραντίζει, και τότε δια- βάζει τήν εύχήν: "Οντος μου έν Λαμψάδου τη χωμη 5ΐαι τάς χήνας έπιμελουμενος» κτλ., φ. σξς'. βοΛΓ, Εύχολόγιον σ. 564. 25. Ιωάννου του Δαμάσκηνου «κανών Ιαμβικός εις τήν γέν- νησιν του κυρίου ημών Ίησοΰ Χρίστου, φέρων ακροστιχίδα τήν- δε: Εύεπίης μελέεσιν» κτλ., φ. σοα'. 26. «"Ετερος κανών του αγίου Ιωάννου του αύτοΰ εΙς τά άγια θεοφάνεια του Σωτηρος, φέρων ακροστιχίδα τήνδε: Σήμε- ρον άχράντοιο» κτλ,, φ. σοθ'. 27. «Περί του πότε ου στιχολογεΐται ή Τιμιωτέρα». Άρχ. «Χρή ειδέναι δτι ή Τιμιωτέρα στιχολογεΐται πάντοτε», φ. σπθ'. 28. Ιωάννου του Δαμάσκηνου κανών ίαμβικός εις τήν Πεν- τηκοστήν, ου ή άκροστιχίς: θειογενές, ω έκ θεοΰ γεγεννημένε» κτλ., φ. σ^β'. 29. «ΕΤδησις έν ποίαις ήμέραις ποιουσιν άργίαν οί μοναχοί, και έν ποίαις λύουσι τήν νηστείαν του δλου ένιαυτου». Άρχ. «ΜηνΙ σεπτεβρίω α' αρχή της Ινδίκτου* άργεία και κατάλυσις της νηστείας εις ελαιον και οΤνον μόνον», φ. τβ'. 30. «Αναστασίου επισκόπου Καισαρείας της Παλαιστίνης 90 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ περί τοΰ άρτζιβοορίου». Άρχ. «Τη έβδομάδι πρό της άποχρέου, ί^ν νηστεύουσιν οι Άρμέν^οι», φ. τθ'. 31. «Τοΰ οσίου πατρός ημών Νείλου περί της παραμονής των Φώτων, εΙ τύχοι εν Κυριαχ'ξ, ερωτηθείς παρά τίνων ιερέων». Άρχ. «ΔεΤ ειδένα^ δτι ε? τύχοι ή παραμονή», φ. τιε'. 32. Διήγησις περί του οσίου Εύλογίου, ης ή άρχή' «Ό δσιος πατήρ ημών Εύλόγιος, δς έξ απαλών ονύχων τόν του Χρί- στου σταυρόν άράμενος χαι δρεσι χαΐ στυηλαίοις» χτλ., φ. τιη'. 33. «Κανόνες νγ' τών αγίων πατέρων περί έξαγορεύσεως τών μοναχών». Άρχ. «Εϊ τις έκτος ασθενείας μή ευρέθη εις τόν έξάψαλμον του δρθρου, ξηροφαγείτω» χτλ., φ. τχδ' — τλ'. 44. Τεύχος έκ χάρτου, γραφέν μεν περί τό τέλος της έχκαι- δεκάτης έκατονταετηρίδος, έκ δε φύλλων συνιστάμενον 320* εστί δέ δψους μεν 0,16, πλάτους δε 0,11. Κατά δε σημείωσίν τίνα (έν τω 10-ω φύλλω) κτήμα τό πρόσθεν ην Δαυίδ του ιερομό- ναχου και τοΰ αγίου Τάφου άρχιμανδρίτου. 1. «Τμνος τριαδικός συν εύχη εις τό μεσονυκτικόν * λέγεται δέ εις τήν αρχήν μετά τό ειπείν τό τρισάγιον ή μετά τό "Πι- στεύω είς δνα θεόν", και έτι μετά τό τρισάγιον έκ τών δογμά- των του αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου εκλογή καΐ σύνταζις θηκαρα μονάχου», φ. 2. 2. «Τμνος ε?ς τήν αρχήν του δρθρου* του φιλοσοφωτάτου καΐ όσιωτάτου κυρου Νικηφόρου του Βλεμμίδου». Αρχ. «Συ Κύριε μόνος αγαθός», φ. 37^- 3. «Του αύτου [θηκαρα ευχαι] συλλεχθεΐσαι άπό της θεία• Γραφής, τά πλείστα δέ άπό του αγίου Έφραίμ, τοις βουλομένοις πολεμήσαι τήν εαυτών προς τά πάθη καΐ τάς ήδονάς έγκειμένην προαίρεσιν», φ. 195. 4. «Ερμηνεία έκ τών ευαγγελικών διδαγμάτων προς ερωτή- σεις και αποκρίσεις του έν άγίοις πατρός ημών Ιωάννου του Χρυ- σοστόμου, Βασιλείου του μεγάλου και Γρηγορίου του θεολόγου». Άρχ. «Έρωτ. Άνθρωπος τις κατέβαινεν άπό Ιερουσαλήμ ε?ς Ιεριχώ», φ. 274. ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΑΤΜΩΝ. 91 5. «Χριστόφορου αρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας παραίνεσις ψυ- χωφελής έν τάξει παραβολής, φανεροΰσα τίνι παρειχασται ό βίος ούτος και είς ποίον τέλος καταστρέφει». Άρχ. «Πάντας μεν, αγαπητοί, τους κατά καιρόν», φ. 281. 6. Πεντάστιχον ίαμβεΐον «είς τήν παραβολήν του δφεως και του φιλάργυρου». Άρχ. «"Οφις άπατων καρδίαν φιλάργυρου», φ. 295?. 7. «Του Χρυσοστόμου, δτι κρεΐττον ή είς τους πτωχούς με- τάδοσις υπέρ τόν έν έκκλησίαις καλλωπισμόν». Άρχ. «'Γπέρ γάρ του μή εκκλησίας», φ. 295Ρ. 8. «Ευχή ήν ποιεί ό ιερεύς δταν απέρχεται κοιμηθήναι». Άρχ. «Ό θεός 6 προσκυνητός, Ίησου Χριστέ, καθεύδοντά με φύλαζον», φ. 296. 9. «Κυρ Μανουήλ του μεγάλου χαρτοφύλακος της Μεγάλης Εκκλησίας, εκ&εσις απλουστέρα καΐ συντομωτέρα, συντεθεΐσα παρ' ημών άρτίως και εκδοθείσα όρισμω του παναγιωτάτου ημών δε- σπότου και αύθεντός, του οικουμενικού πατριάρχου κυρου Ιερε- μίου• έγένετο δε κατά τόν τοιούτον τρόπον. Επειδή οι πρό ημών» κτλ., φ. 297. 10. «Περί του λογοτιθέντος [δίο] πρό τριών ήμερων, περί της αύτου τελευτης». Άρχ. «Πρεσβύτερος τις έν Πελοποννήσω λεγόμενος Πάρδος ήλθε προς έμέ έν Μονοβασία παρακαλουντος [δίο] τό τών μοναχών ένδύσασθαι άγιον σχήμα» κτλ. 313-320. Ελλείπει τό τέλος. 45• Ψαλτήριον εκ χάρτου, φύλλα μεν περιέχον 255, γραφέν δε ετει 1548-ω κατά τό- σημείωμα τόδε' «Έτους ^ζνς' μη VI μαρτίω ιθ'» (φ. 253). Έστι δε τό τεύχος δψους μεν 0,153, πλάτους δε 0,105* καΐ τό μεν κείμενον, εί και άκέφαλον, άρχεται νυν από του τετάρτου εδαφίου του δευτέρου ψαλμού• μετά δε τό ψαλτήριον κεΤται «κανών παρακλητικός είς τήν ύπε- ραγίαν θεοτόκον», ου ή αρχή* «'^δή α'• ήχος πλάγιος δ'. Ύγράν διοδεύσας. Πολλοίς συνεχόμενος πειρασμοΐς» κτλ., φ. 254-255. 4β• Είρμολόγιον έκ χάρτου βαμβακερού, γραφέν μεν αρ- χομένης της τετάρτης και δεκάτης έκατονταετηρίδος, συνιστά- 92 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ μ,ενον δ' έκ φύλλων 123* τούτων δέ πολλά έκπβσόντα το πα- λαιόν άνβπληρώθη κατά τον πέμπτον καΐ δέκατον αιώνα (δρα τα πρώτα 26 φύλλα, τό 110-ον, το 115-ον, τό 118-ον, τό 120-ον, το 121 -ον καΐ τό 123-ον). ΚαΙ τό μεν κείμενον, διά τήν άπώλειαν φύλλων τενών, ατελές νυν υπάρχει* αυτό δέ τό τεΰχος και ερυ- θράς έχον έπιγραφάς και κεφαλαιώδη τινά στοιχεία έρυ&ρά ωσαύ- τως, δψους μέν έστι 0,152, πλάτους δέ 0,11. 47. Τεύχος έκ χάρτου, γραφέν μέν έτει 1702, συνιστάμενον δ' έκ φύλλων 200, δ ύψους μέν έστι 0,155, πλάτους δέ 0,103* κατά μίαν δ' έκάστην των σελίδων εΓκοσιν αριθμούνται γραμμαί. Έν μέν ουν τω τεύχει τούτω καί τίνα ερυθρά κεφαλαιώδη ευρηται στοιχεία, καΐ επιγράμματα δύο σφαλμάτων πλήρη (φ. 190)• τό δέ κείμενον, ει και ύφ' ύδατος κατά μέρη τινά βεβλαμμένον εστί, τάδε περιλαμβάνει* 1. «Μετάφρασις συν θεω άγίω ε!ς τους ψαλμούς του Δαυίδ, των ρν' ψαλμών». Άρχ. «Μακάριος όντως καΐ καλότυχος εΤναι ό άνθρωπος εκείνος, όπου δέν ύπήγεν εις την βουλήν τών άσε- βων», φ. 1-190. Μετά δέ τήν παράφρασιν δλην όκτώ- στιχον υπάρχει επίγραμμα, δπερ ώδε πως άνέγνων «Μακαρέων νήσσοις σκηνώσει ό φθέγξων, | έν κατανυκτίοις άνάσει προφή- του Ι ψαλμωδοΐς λόγοις ό λαλών αισίως, | ε( μάλ' έν φράσει τουτ' αύθις έπεςέλθη* | ε(ς πόνον εΤλκε συν κραδίης πόθω | ό έν πρέ σβύταις εύλαβέων άνήρ τε | Δημήτριος, ος Κρήτης εφυ θρέμμα τε, Ι δς φύτλη όρθοδοζίης δώρ' ένίει». Και έν τω 190-ω φκίλλω δεύτερον υπάρχει του άντιγραφέως επίγραμμα, Γεωργίου του Κα- μισσαίου, δς λέγει, δτι πέρας τω πόνω κατά την πρώτην του φεβρουαρίου έπέθηκεν ήμέραν, τήν μέν άζίαν Ιερεύς ων, τό δέ γένος θάοαιο;. 2. Παράφρασις της νεκρωσίμου τών λαϊκών άσματικής ακο- λουθίας, φ. 192-200. 48. Τεύχος έκ χάρτου γραφέν μέν έτει 1537-ω, έκ δέ φύλ- λων συγκείμενον 92, και δψους μέν δν Ο, 16, πλάτους δέ 0,106. Περιέχει δέ τάς ιεράς λειτουργίας Ιωάννου τε του Χρυσοστόμου ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 93 καΙ Βασιλείου τοδ μεγάλου, αϊ κεχοσμημέναε είσΐ καΐ έπιγραφαΤς τισιν έρυθραΐζ χαΐ μεγι'στοις χεφαλαίώδεσι γράμμασιν. 4Θ• 'Εξοδιαστιχόν έχ χάρτου βιβλίον, γραφέν μεν ετει 1726-ω, έχ δε φύλλων συνιστάμενον 121, καΐ ύψους μεν δν 0,152, πλά- τους δε 0,105* εμπεριέχει δε τά κείμενα τάδε. 1. «Ακολουθία του έξοδιαστικου», ής ή αρχή* «Τελευτήσαν- τός τίνος των ορθοδόξων, ευθύς προσκαλείται παρά των συγγε- νών αύτου ό ιερεύς», φ. 2. 2. «Κανών νεκρώσιμος, ου ή άκροστιχίς: Πιστώς θανουσι πρώτον δμνον προσφέρω», φ. 42^• 3. «Έτερος κανών νεκρώσιμος, ου ή άκροστιχίς: Τοις τεθνε- ώσι δεύτερον πλέκω μέλος», φ. 54^• 4. «Κανών νεκρώσιμος, ου ή άκροστιχίς: Τούτο τρίτον μέ- λισμα θνήσκουσιν νέμω», φ. 66- 5. «Κανών νεκρώσιμος, ου ή άκροστιχίς: Κανών τέταρτος του τέλους μεμνημένος», φ. 79. 6. «Κανών είς χοιμηθ^/τας, ου ή άκροστιχίς: θεοφάνους ό πέμπτος είς νεκρούς κανών», φ. 89^. 7. «Κανών νεκρώσιμος, ου ή άκροστιχίς: Κανών τον αύτον ίβδομος σκοπόν φέρων», φ. 98^. 8. «Κανών εις κοιμηθέντας, ου ή άκροστιχίς: θνήσκουσι πι- στοΓς δγδοον πλέκω μέλος», φ. 109. Μετά δε τον κανό- να τούτον σημείωμα τι γέγραττται, ώδέ πως έχον «Έληφε τέρμα έν μονξ της Πανάγνου, | Χάλκη τε νήσω πλησίον Βυζαντίου | . Έτους 1726 ίουνίου 5. Έγράφη παρ' έμου Παύλου μονάχου του Μιτυληναίου». 50. Τεύχος έκ χάρτου φύλλα μεν έχον 140, γραφέν δέ περί την αρχήν του καθ' ήμας αίώνος καΐ διαφόρους έμπε- ρικλεΤον ευχάς, ετι δέ γραφάς τινας άραβικοΐς γεγραμμένας γράμμα σι, και έπιστολάς τινας έλληνικάς καΐ Άγιοταφίτου τινός μονάχου σημειώματα διάφορα, έν οΤς καΐ τά Ιτη μονα- στών σημαίνεται, οι έν τη λαύρα Σάβα του θέοφόρου τον βίον διέτριβον. 94 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 51• Χάρτινον της δκτης καΐ δεκάτης εκατονταετηρίδας εύχο- λόγιον, δψους μεν 0,156, πλάτους δε 0,104* σύγκειται δ' εκ φύλλων 93, ων το μεν κείμενον μονόστηλόν έστι κατά μίαν έκά- στην των σελίδων, αϊ δε τούτου έπιγραφαΐ γράμμασιν έρυθροΐς είσι γεγραμμέναε- α δε το βφλίον εμπεριέχει, τάδ' εστίν. 1. «Ευχή εις γυναίκα 3ταν αποβάλλεται». Άρχ. «Δέσποτα κύριε ό θεός ημών ό τεχθεις εκ της αγίας Θεοτόκου και άει- παρθένου Μαρίας», φ. 2. ^Λ^ο1)^ βοαΓ, Εύχολόγιον δίνβ πΐααΐβ βΓαβοοΓίιιιι. Εάίίίο ββουηάα. νβηβΐϋβ 1730, σ. 271. 2. «Ευχή εις τό τεχθέν βρέφος αυθημερόν, ήγουν εις λο- χείαν γυναικός». Άρχ. «Ό θεός ό σωτήρ ημών ό τόν δνθρωπον πλάσας ίδίαις χερσίν», φ. 4•. 3. «Ευχή και αυτή εις τό τεχθέν βρέφος», ης ή αρχή• «Δέσποτα κύριε Ίησου Χριστέ ό θεός ημών ό τεχθεις έκ της πανάχραντου δεσποίνης και θεοτόκου και άειπαρθένου Μαρίας, ό εν φάτνη ως βρέφος άνακλιθείς», φ. 5^. Πρβλ. &08,γ σ. 261. 4. Έτερα ευχή εις βρέφος τεχθέν, ης ή αρχή* «Δέσποτα κύριε ό θεός ό παντοκράτωρ, ό πατήρ του κυρίου ημών Ίησου Χρί- στου», φ. 7. 5. «Ευχή εις τάς επιλαχούσας έν τη κυήσει της γυναικός». Άρχ. «Κύριε ό θεός ημών ό τα έν τη οθόνη ε?πών Πέτρω τω άποστόλω, φ, 8. 6. Τάςις τις ακέφαλος τε και δναρχος έπΙ τω κείρειν τινά εις τάξιν μονάχου. Άρχ. « . . . . νυν ουν ουκ έν ειρωνεία, άλλ' έν άληθεία προσήλθες αυτώ• μετά παρρησίας άποκρίνου ήμΓν», φ. 9. Πρβλ. τήν παρά τω βοΛΓ (σ. 383) «άκολουθίαν του μικρού σχήματος». Σημειωτέον δε δτι μετά τό 23-ον του κωδικός φύλ- λον άγραφα φύλλα δύο υπάρχει. 7. Ακολουθία του μικρού άγιασμοΰ», ης ή αρχή• «Μετά τόν εύλογητόν Κύριε εισάκουσον της προσευχής μου», φ. 26. 8• «Ευχή εις τό εύλογήσαι ποίμνην». Άρχ. «Δέσποτα κύριε 6 θεός ημών ό έξουσιαν έχων πάσης κτίσεως, σου δεόμεθα», φ. 35. (τοαΓ σ. 589. ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 95 9. «Ευχή έπΙ δλωνος», ης ή αρχή• «Κύριε ό θεός ημών, ή πηγή των άγα&ών», φ. 35^. ΟοαΓ σ. 523. 10. «Ευχή εις το εύλογήσαι δίκτυα», ής ή αρχή• «Κύριε ό θεός ήμων ό εκ πέντε άρτων και δύο ίχ&ύων», φ. 36. βοΕΓ σ. 557. 11. «Ευχή έπί τρύγης αμπέλου», ής ή αρχή* «Ό θεός ό σωτήρ ημών 6 εύδοκήαας αμπελον κληθήναι», φ. 36?. βο&Γ σ. 552. 12. «Ευχή εις τό εύλογήσαι τυρόν και ώά». Άρχ. «Δέσποτα κύριε ό θεός ημών ό κτίστης και δημιουργός των απάντων», φ. 37. &ΟΕΓ σ. 568. 13. «Τάξις γινομένη ει συμβη τι μιαρόν ή άκάθαρτον προ- σφάτως έμπεσεΐν εις άγγεΤον οϊνου ή ελαίου ή μέλιτος ή άλλου τινός». Άρχ. «Χρή τό έμπεσόν άκάθαρτον παραχρήμα», φ. 36^. (τΟδίΓ σ. 481. 14. «Ευχή έπΙ σΐτα μιανθέντα ή αλεύρου ή είδους τινός». Άρχ. «Κύριε ό θεός ημών ό έν τη κατά σάρκα σου οικονομία διαστειλάμενος», φ. 38^. ΟοαΓ σ. 482. 15. «Ευχή εΙς πασαν άρρωστίαν», ής ή αρχή• «Δέσποτα παντοκράτορ, ιατρέ ψυχών και σωμάτων», φ. 39^. Οο&γ σ. 549. 16. «Τάςις γινομένη εις χωράφιον ή εις αμπελώνα ή εις κήπον, ει συμβη βλάπτεσθαι υπό ερπετών ή άλλων ειδών». Άρχ. «Κύριε ό θεός ημών ό έν άρχη της δημιουργίας σου ποιή- σας τόν δνθρωπον», φ. 40. ΟοαΓ σ. 554. 17. «Ευχή του αγίου μάρτυρος Τρύφωνος, λεγομένη εις κήπους και αμπελώνας και ζΐς χωράφια». Άρχ. «"Όντος μου έν Καμψάδου κώμη», φ. 40^. ΟοδίΓ σ. 554. 18. «Εύχαί, ήτοι έςορκισμοί του μεγάλου Βασιλείου προς τους πάσχοντας υττό δαιμόνων και προς έκάστην άσθένειαν». Άρχ. «Ό θεός τών θεών και κύριος τών κυρίων», φ. 44^. (τΟΛΓ σ. 578• 19. «Ευχή ετέρα του αύτου», ής ή αρχή* «Ό θεός τών ουρανών», φ. 45?. βοβ,Γ σ. 580. 20. «Ευχή του Χρυσοστόμου εις τά αυτά», ής ή αρχή• «θεός ό αιώνιος ό λυτρωσάμενος τό γένος», φ. 49^. ΟτΟ&Γ σ. 581. θβ ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 21. *Ε«χή ετέρα το5 αϋΐοϋι, ής ή αρχή• «Ό πάβαν άχο- θάρτοις ιτνεύμίΛσιν», φ. 50. Οο8γ β- 582- 22. «Ευχή έτίρβ του αύτοϋι, ής ή αρχή- «Έπίχαλούμεθά « δέσποτα», φ. 50^ 6θβΓ σ. 582. 23. «Ευχή έτερο τοϋ αί>το5>, ής ή αρχή• «Τήν θείΟν τε χαϊ άγίαν», φ. 51- Οθ»Γ σ. 582. 24. «Άχολουθία τοϋ στεφανώματος > , ^ς ή αρχή* «Ε! δε βούλοντβί έν «ύτω στεφίτίωθήναί», φ. 56. 6θ3Γ σ. 314. 25. «Κϋροδ Συμεών τοϋ λογοθέτοο χαΐ μετβφραστοϋ ευχή βίς έξομολόγησιν, ήν οφείλεις χβθ' ήμέραν άμεταθίτως λέγειν πρ6ς τηΝ ί»ιυεραγίον θεοτόχον, έον ποθείς εν τ§ ώρατ τοϋ ψυ- χορραγήματός σου ϊδεϊν βΰτήν χαι βοηθείας πολλής καϊ σωτΐ)ρ£ας τυχεΤν έξ αυτής». Άρχ. «Ίδοΰ τοίνυν, εΰμενεστάη] δέσποινα άγοιθή, τήν οίχτράν μου δέησιν», φ. 67. 26. «Έγχώμιον είς τήν ύπεραγίον θεοτόχον», ου ή άρχή' «"Ην πάλαι προεχήρυξαν των προφητών χορεΤαι», φ. 71. 27. «Της τραπέζης χοτήχησις», ής ή άρχή' «Αδελφοί χοΐ πατέρες, γινώβχετε δτι άφ' οδ γένηται ευχή χαΐ εύλογηθη ή τρά- πεζα, δγγελος χαρά θεοΰ», φ. 73. 28. Ένταλτήριον άρχιερέως γράμμα, προς τυνευματιχον διδό- μενον ποτέρα, φ. 74^. 29. «Ευχή είς τήν ΰπεραγίαν θεοτόχον πάνυ ώφέλιμος>, ής ή άρχή' «Παρθένε δέσποινα θβοτόχε ή τ6ν θεον Λίγον χατά σάρχα γεννήσασα», φ. 75. 30. «Τροπάριον προς το Ούροτνόν τοις δστροις», οδ ή αρχή- «Χρυσοτυυρσόμορφε θρόνε, ήλιοχρύσανθε νύμφη», φ. 82. 31. Ιερεμίου του β", πατριάρχου Κ/π»5λε«>ς, περί τοΰ έν θή- βαις στουροπηγιαχοΰ μοναστηρίου τοϋ έν τω Σαγματεΐω δρει χει- μένου γράμμα έγχΰχλιον, μηνΐ μαρτίω τοϋ 1593-ου γροφέν Ιτους χαί δήλον τοις πασι ποιοϋν, δτι τό εΕρημένον μοναστήριον «χρέ- εσιν ύπέττεοε ταΓς χαιριχαΐ; άνωμαλίαις χαϊ τβϊς των Άγορηνών συχνσΤς έφόδοις χαϊ έτυηρείοις», φ. 82^- 32. Έχτενής λιτή, φ. 83. ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΓ ΙΕΡΟΣΟΛΪΜΟΝ. 97 33. Αποφθέγματα Νείλου, Διογένους, Γβΐοι>, Βασιλείου, Ίοιάννου τοϋ της Κλίμαχος, Σωχράτους, Σειράχ, Πλούταρχο», Φιλιστίωνος, Δημοσθένους, θεοχρίτου, Ιωάννου τοΰ Χρυσοστόμου, Πολυαίνοϋ, Αλεξάνδρου, Έφραίμ, Κλειτάρχου, Γρηγορίου τοΰ θεολόγου, Σολομώντος, Δημοχρΐτου, Πυθαγόρου χαί Σεχούνδου. 34. Γνωμιχά χατ' άλφάβητον, ων τό τέλος• > Ω άγαττητέ, ταϋτα ποίει χαΐ σώ^ο■^», φ. 93. 52. Τεΰχος έχ ιά^ο•Λ^ χολώς μεν τ^ έπταζβιδεχίίτη γρβφέν έχατονταετηρίδι, έχ δέ φύλλων συν!στάμ6•Λ»ν 138 χοΐί ϋψους μέν δν 0,152, πλάτους δέ 0,108" δ δ' εμπεριέχει, τάδ' εστίν. 1, Ύπομνησίς τις, % Ιχει ώδε- ι'Εν Ιτει ,βχξτ' (—1666) ίουνίω χβ' ήμέρβ παρασχευ-^, ώρα ζ' της ημέρας, χατά τήν γεν- τησιν της ^■'^' εγινεν εχλειψις τοϋ ηλίου δαυμάσοος, διότι ολί- γον Ιλειψε να χαθη ό ήλιος, ώς χβϊ δλλοτε, έπί τους ,αχϊα' ( — 1661), μαρτίω 20, ήμερο δ', ώροι ζ'. ΕΤνοι άπό τότε χρόνοι 5 χαΐ μήνες 3" έφάνησαν δέ χαί τώρα αστέρες κατά τήν Άνσ- τολήν, πέρ Λεβάντε. Εΰρίσχουμουν εις τήν θήβαν ένδον του βρχιδιαχόνου Στεφάνου χαΐ πρωτομάρτυρας Ιγιογε ό τοϋ παρόντος βιβλιαρίου οϊχοχϋρις, *Αγγελος φιλομα&ής, ελάχιστος των διδα- σκάλων. Οί έντυγχάνοντες ερρωοδε». 2. » Κωνσταντίνου 'Ρεσινοδ τοίί Κορινθίου, διδασχαλία χαί έϊήγησις έν πεζ-η φράσει εις τήν έςαήμερον χτίσιν τοϋ θεοΰ, είς το " έν άρχ^ή έποίηοεν ό θεός τόν οΰρανόν χαΐ τήν γην ", ήγουν τί έχαμεν ό θεός τη πρώτη ημέρα». Άρχ. «Προοίμιον. Με τήν βοήθειαν τοΰ θεοΰ άρχόμεσθεν τώρα να έζηγήσωμεν χαΙ νά διδάϊωμεν πάντα άνθρωπον χριστιανόν», φ, 2. Ίδέ Χρι- οΐοφόρου τοΰ Φιλητα άρθρον τι περί τοΰ 'Ρεσινοϋ, έν τω έγδόω τΐ|ς «Πανδώρας• χαταχεχωρισμένον τομω, σ. 551, χαί Μαυρογορδ. Βι^λιοδ. τ. Ι, σ. 165. %. (Τοΰ «ϋτοϋ 'Ρεσινοΰ) «περί της χριστιανιχης πολιτείας χβ! /αταστάσεωςϊ. Άρχ. «"Οστις θέλει να έναι χαλός χριστια- •'4ί, ετζι θέλει νά έναι», φ. 79. 4. (Τοδ αύτοϋ) «δτεροι ωφέλιμοι λόγοι τους όποιους χρεω- 96 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 21. «Ευχή έτερα του αυτού», ης ή άρχή' «Ό πασαν άχα- θάρτοΐζ πνεύμασιν», φ. 50. βοΒΓ α 582. 22. «Ευχή έτερα του αύτοδ», ής ή αρχή• ιΈποχαλοόμεθά σε δέσποτα», φ. 50^. Οοεγ σ. 582. 23. «Ευχή έτερα του αυτού», ής ή αρχή• «Τήν θείΟν τε καΐ άγίαν», φ. 51. Οο&Γ α. 582. 24. «Ακολουθία του στεφανώματος», ής ή αρχή* «Ει δε βούλονται έν αύτω στεφανωθήναι», φ. 56. (τΟΕΓ σ. 314. 25. «Κυρου Συμεών του λογοθέτου και μεταφρασιου ευχή εις έζομολόγησον, ήν οφείλεις καθ' ήμέραν άμεταθέτως λέγειν προς τήν υπεραγίαν θεοτόκον, έάν ποθείς έν τή ώρα του ψυ- χορραγήματός σου ιδεΐν αυτήν και βοηθείας πολλής και σωτηρίας τυχεΤν εξ αυτής». Άρχ. «Ιδού τοίνυν, ευμενέστατη δέσποινα αγαθή, τήν οίκτράν μου δέησιν», φ. 67. 26. «Έγκώμιον είς τήν υπεραγίαν θεοτόκον», ου ή αρχή• «*Ήν πάλαι προεκήρυξαν των προφητών χορεΐαι», φ. 71. 27. «Της τραιτεζης κατήχησις», ής ή αρχή• «Αδελφοί και πατέρες, γινώσκετε δτι άφ' ου γένηται ευχή καΐ ευλογηθη ή τρά- πεζα, άγγελος παρά θεού», φ. 73. 28. Ένταλτήριον άρχιερέως γράμμα, προς πνευματικόν διδό- μενον πατέρα, φ. 74^. 29. «Ευχή εις τήν υπεραγίαν θεοτόκον πάνυ ωφέλιμος», ής ή αρχή• «Παρθένε δέσποινα Θεοτόκε ή τόν θεόν Λόγον κατά σάρκα γεννήσασα», φ. 75. 30. «Τροπάριον προς το Ούρανόν τοις άστροις», ου ή αρχή• « Χρυσοπυρσόμορφε θρόνε, ήλιοχρυσανθε νύμφη», φ. 82. 31. Ιερεμίου του β', πατριάρχου Κ/πόλεως, περί του έν θή- βαις σταυροτυηγιακοΰ μοναστηρίου του έν τω Σαγματείω δρει κει- μένου γράμμα έγκυκλιον, μηνΐ μαρτίω του 1593-ου γραφέν Ιτους καΐ δήλον τοις πασι ποιούν, 8τι τό είρημένον μοναστήριον «χρέ- εσιν υπέπεσε ταΓς καιρικαΐς ανωμαλία ις καΐ ταΐς των Άγαρηνών συχναΐς έφόδοις και έτυηρείαις», φ. 82^. 32. Εκτενής λιτή, φ. 83. ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΑΓΜΩΝ. 97 33. Αποφθέγματα Νείλου, Διογένους, Γαΐου, Βασιλείου^ Ίωάννοϋ του της Κλίμαχος, Σωκρίίτοϋς, Σεφάχ, Πλουτάρχου, Φιλιστίωνος, Δημοσθένους, Θεόκριτου, Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Πολυαίνου, Αλεξάνδρου, Έφραίμ, Κλειτάρχου, Γρηγορίου του θεολόγου, Σολομώντος, Δημοκρίτου, Πυθαγόρου καΐ Σεχούνδου. 34. Γνωμικά κατ' άλφάβητον, ών τό τέλος• «Ώ άγατυητέ, ταύτα ποίει καΐ σωζου», φ. 93. 52. Τεύχος έκ χάρτου, καλώς μεν τη έπτακαιδεκάτη γραφέν έκατονταετηρίδι, έκ δε φύλλων συνιστάμενον 138 και ύψους μεν δν 0,152, πλάτους δε 0,108* δ δ' εμπεριέχει, τάδ' εστίν. 1. Ύπομνησίς τις, ί) έχει ώδε• «Έν ετει ,αχξς' ( — 1666) ίουνίω κβ' ημέρα παρασκευή, ώρα ζ' της ημέρας, κατά τήν γέν- τησιν της ί^•^* εγινεν εκλειψις του ηλίου θαυμάσιος, διότι ολί- γον έλειψε νά χαθη ό ?]λιος, ως και άλλοτε, έπι τους ,αχςα' ( — 1661), μαρτίω 20, ημέρα δ', ώρα ζ'. Είναι άπό τότε χρόνοι 5 καΐ μήνες 3' έφάνησαν δε καΐ τώρα αστέρες κατά τήν Άνα- τολήν, πέρ Αε^ά^ηε. Ευρίσκουμουν εις τήν θήβαν ένδον του άρχιδιακόνου Στεφάνου και πρωτομάρτυρος εγωγε 6 του παρόντος βιβλιαρίου οίκοκυρις, ^Αγγελος φιλομαθής, ελάχιστος των διδα- σκάλων. Οι έντυγχάνοντες ερρωσ&ε». 2. «Κωνσταντίνου Τεσινου του Κορινθίου, διδασκαλία και έξήγησις έν πεζή φράσει εις τήν έςαήμερον κτίσιν του θεού, ε?ς το "έν άρχη έποίησεν ό θεός τον ούρανόν και τήν γήν", ήγουν τί εκα|ΐ£ν ό θεός τη πρώτη ήμερα». 'Αρχ. «Προοίμιον. Με τήν βοήθειαν του θεού άρχόμεσθεν τώρα νά έξηγήσωμεν και νά διδάζωμεν πάντα άνθρωπον χριστιανόν», φ. 2. Ίδέ Χρι- στόφορου του Φιλητα άρθρον τι περί του Τεσινου, έν τω όγδόω της «Πανδώρας» κατακεχωρισμένον τόμω, σ. 551, καΐ Μαυρογορδ. Βιβλιοθ. τ. Ι, σ. 165. 3. (Του αύτου Τεσινου) «περί της χριστιανικής πολιτείας και καταστάσεως». Άρχ. «"Οστις θέλει νά εναι καλός χριστια- νός, έτζι θέλει νά εναι», φ. 79. 4. (Του αύτου) «δτεροι ωφέλιμοι λόγοι τους οποίους χρεω- 7 98 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ στοδσιν οι χριστιοτνοί να άχούωσιν καΐ νά απέχουν άπό πάν- των των πονηρών καΐ χαχων πράξεων, και νά χάμνουν τά χαλά αγαθά έργα». Άρχ. «"Ωσπερ γάρ ό ψάλλων δοξολογεί», φύλ. 92β. 5. (Τοδ αύτοΰ) «έζήγησις περί της στενής πόλης καΐ τεθλιμ- μένης στράτας, ί)ν γράφει τό ιερόν ευαγγέλιον*. Άρχ. «Τί στενή ή τυύλη», φ. 101. 53. Τεύχος έχ χάρτου, γραφέν μέν έπιχαρίτως αναμεταξύ του 1577-ου καΐ του 1578-οϋ έτους, έχ δε φύλλων συγχειμενον 102 και κατά μίαν έκάστην των σελίδων κείμενον έμπεριέχον μονό- στηλον, έκ δέκα και τεσσάρων άριθμούμενον γραμμών (0^153 Χ 0,108 = 0,10X0,055)• αύτο δε το κείμενον καΐ έπιγραφάς έχει ερυθράς και μεγάλα τινά κεφαλαιώδη στοιχεία, ερυθρά δντα ωσαύτως• τρία δε μελαμβαφη κοσμήματα τον κόσμον συμπληροΐ του τεύχους• δ δέ τούτο περιέχει, τάδ' δστιν. 1. Ή θεία και ιερά λειτουργία Ιωάννου του Χρυσοστόμου, ης φύλλα δύο ελλείπει, παρά Πορφυρίου του Ούσπένσκη άναιρεθέντα (μεταξύ τών φ. 27 — 28 και 31 — 32) και έν τη κατά Πετρού- πολιν αυτοκρατορική νυν ευρισκόμενα βιβλιοθήκη (αριθ. ΟΟΧΧΙ), ένθα ψευδώς ταύτα λέγεται μέρη της τών προηγιασμένων είναι λειτουργίας. Ίδέ τό ΟτΗβτ'Β του 1883 -ου έτους, σελ. 148 και σ. 17 της προστεθειμένης έκεΐ συγγραφής: Οπηοοκέ ΑΜπροΜΗ- ΗΗΧ'Β ΤρβΗβΟΚΗΧ'Β ργΚΟΠΗΟθβ ΠορφΗρίβΒβΚ&ΓΟ ΟΟόρ&ΗΙΗ. 2. Ή θεία και ιερά λειτουργία του αγίου Βασιλείου του με- γάλου, φ. 38. 3. Ή θεία και Ιερά τών προηγιασμένων λειτουργία (φ. 82 — 101), έχουσα μετά τό τέλος τάς υπομνήσεις τάσδε* α') «Αδται [δίο] αϊ τρεις θείαι [βίο] λειτουργίαι εγράφησαν εσωθεν του αγίου και ζωοδόχου τάφου της Χρίστου του θεού ημών Αναστάσεως υπό Αντωνίου ιερομόναχου, έν τω ^ζ"^ πε"Η> ετει (1577 • 1578). Τω αύτώ ετει ήμουν [βίο] καΐ εύφημέριος [δίο] έν τω άγίω και ζωοδόχω Τάφω». — β') «Αι θεΤαι τρεις λειτουργίαι αύται άφιε- ρώθησαν υπό έμου Αρσενίου μοναχού εσωθεν του αγίου και ζωο- ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΓ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 99 δόχοϋ Τάφου, καΐ δπιος [βίο] βουληθη τοδ συλησαι κτλ. ψ Γερ- μανός πατριάρχης Ιεροσολύμων». 54. Τεύχος έχ χάρτου, χάχιστα (ετει 1684-ω) γεγραμ- μένον και έκ φύλλων συνιστάμενον 122* τούτων δ' εζ δγραφά έστι. Ό μεν ουν κώδιζ δψους μεν έστι 0,145, πλάτους δέ 0,108* δ δ' ενέχει, τάδ' εστίν. 1. «Κανών της αγίας και μεγάλης Κυριακής του πάσχα». Άρχ. «Περί ώραν όρθρου σημαίνουν τα δλα σήμανδρα, ό δέ ηγούμενος διανέμει τά κηρία τοις άδελφοΤς», φ. 1. 2. Ιωάννου του Χρυσοστόμου «λόγος κατηχητικός εις την άγίαν καΐ λαμπροφόρον ήμέραν της ένδοξου και σωτηριώδους Χρί- στου του θεού ημών αναστάσεως». Άρχ. «Ει τις ευσεβής καΐ φιλόθεος», φ. 12^• 3. Άσματική ακολουθία της κγ' ημέρας του άπριλίου μηνός, δτε Γεώργιος ό μεγαλομάρτυς πανηγυρίζετα?, φ. 17 — 37^. Προς δέ τω τέλει γράμμασιν έρυθροΐς γέγραττται τόδε* «ψ τεληοθέν υπό ζεΙΡθωΗξλχ- πέΙΡσξλνθυλχ πθ^ θζ^λψθφ^ψλχ• αχπδ' έν μηνΐ ΐουνίο— ιγ'Λ_^ _0 6" ^ Ζ _ φ < (Ρ ^ (^-Τν:— »• Άνάγνωθι δέ ταύτα ώδε• «Τελειωθέν υπό Γερασίμου ιερωμο- νάχου και Άγιοταφίτου αχπδ' έν μηνι ίουνίω ιγ', έν Ίεροσο- λυμοις» (?) 4. Είκών τις τόν εύαγγελισμόν της Θεοτόκου παριστώσα, φ. 42^. 5. Ό κατ' άλφάβητον κανών της Θεοτόκου, ου ποιητής Ιω- άννης ό μοναχός, φ. 43. 6. «Ακολουθία του μικρού αγιασμού», φ. 52. 7. «Κανών παρακλητικός είς τήν ύπεραγίαν θεοτόκον, ψαλ- λόμενος έν πάση θλίψει της ψυχής και περιστάσεΐ' ποίημα θεο- στηρίκτου μονάχου», ου ή αρχή• «Πολλοίς συνεχόμενες πείρα - σμοΐς», φ. 65. 8. «Μεγάλη παράκλησις», φ. 73. 9. «Τάξις τής θείας καΐ ίερας έξομολογήσεως». *Αρχ. «Ό πνευματικός θέλει να Ιχη τόπον σεμνόν και ιερόν», φ. 84. 10. «Ευχή της ζύμης», φ. 101^. 100 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 11. «Στίχοι εις την Χρίστου γένναν πάνυ ωραίοι, κατά άλ- φάβητον». Άρχ. «'Άναρχος θεός καταβέβηκε», φ. 104^. 12. Άποσπασμάτια λόγων τινών του Χρυσοστόμου. Άρχ. «Περί του τί έστι γυνή. Γυνή έστιν έπι γης ναυάγιον>, φ. 112. 13. «Καταβασίαι ψαλλόμεναι έν 8λω τω χρόνω», φ. 121. 55. Εκκλησιαστικών τι βιβλίον, δ μικρόν λέγεται ώρολό- γιον, δναρχόν τε καΐ ατελές, και έκ φύλλων μεν βαμβακίνου συ- νιστάμενον ηδη χάρτου έζήκοντα και τυέντε, γεγραμμένον δε ή περί τό τέλος της τρίτης και δεκάτης ή περί την αρχήν της τεσσαρεσκαιδεκάτης έκατονταετηρίδος• εστί δε ύψους μεν 0,15, πλάτους δε Ο,ΙΟδ' γραμμαι δέ κατά πασαν αύτου σελίδα είκοσι καΐ δύο αριθμούνται (0,108X0,068). Τπάρχει δ' έ ν τω κει μένω μεγάλα και κεχρωματισμένα τινά κεφαλαιώδη γράμματα, ών τέσ- σαρα τό του καλλιγράφου έγκρύτττει δνομα* ήτοι έν μεν τω Ο του 17 -ου φύλλου γέγραπται τό ΝΙΚΗΦΟΡΟΟ, έν δέ τω του 45 -ου φύλλου τό Ηΐόο ΟΟΛΟΜώΝΤΟΟ έγκέκλεισται, έν δέ τω του 5 6 -ου φύλλου τό ΜΑΘΗΤΗ ΘΕΟΦ4Ν«0, έν δέ τω του 58-ου φύλλου τό ΜΑΝΟδΡ δνομα υπάρχει. Γραφεύς μεν ουν του τεύχους Νικηφόρος ήν 6 υιός μεν Σολομώντος, μαθητής δέ Μανσούρ• αυτό δέ τό βιβλίον τάδ' εμπεριέχει. 1. Τό καθ' ήμέραν λεγόμενον μεσονυκτικόν, ο νυν διά τό εΤναι τόν κώδικ' άκέφαλον άπό τώνδε των λέζεων τήν αρχήν ποι- είται• «δάκρυα μοι δός ό θεός», φ. 1. 2. «Μεσονυκτικόν σαββάτω και κυριακη», ου ή αρχή• «Τό τρισάγιον καΐ τά λοιπά. Κύριε έλέησον ιβ'. Δεύτε προσκυνήσω- μεν: τρίτον: Σο! πρέπει ύμνος ό θεός έν Σιών», φ. 7^. 3. «Αρχή του όρθρου. Τρισάγιον καΐ τά λοιπά, Σώσον Κύ- ριε τόν λαόν σου» κτλ., φ. Ι-ΐΡ. 4. Ώδή Μωυσέως ή έν τη Έςόδω, φ. 23^. 5. ΆχοΚοο^ία των ωρών, φ. 40^. 5Θ. Τεύχος έκ χάρτου παρά πέντε συμπληρωθέν γραφέων κατά τε τήν πεντεκαιδεκάτην και τήν έκκαιδεκάτην εκατονταετηρίδα• σύγ- κειται δ' έκ φύλλων 125, ύψους μεν 0,145, πλάτους δέ 0,105. • • • ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΑΓΜΩΝ. 101 ΚαΙ έν μεν τω πρώτω φυλλω ιερεύς τις τήν μεν πατρίδα Κύ- πριος, τό δ' δνομα Ιάκωβος, δηλον ποιεί κύριον αυτόν εΐναι του βιβλίου- έν δε τοΤς λοιποΐς φύλλοις τάδε το τεύχος περιέχει. 1. Ή θεία έστι καΐ ιερά λειτουργία, ης τό τέλος εξέπεσε, φύλ. 2β-30. 2• « Άποστολοευαγγέλια της δλης εβδομάδος», φ. 31. 3. Δέοντος του λογο&έτου τροπάριόν τι, ου ή αρχή ώδ' έχει• «Τον ήλιον κρύψαντα τάς Ιδίας ακτίνας, | καΐ τό καταπέτασμα του ναού διαρραγέν ] τω του Σωτηρος θανάτω, | ό Ιωσήφ θεα- σάμενος | προσήλθε τω Πιλάτω και ικέτευε λέγων | δός μοι τού- τον τόν ζένον:^ κτλ., φ. 45. 4. Ή ασματική της Κυριακής του πάσχα ακολουθία, φ. 46. 5. Ή θεία των προηγιασμένων λειτουργία, ής τό τέλος εξέ- πεσε, φ. 64-93. 6. Ακολουθία του μικρού αγιασμού, φ. 94. 7. Ίδιόμελα τροπάρια, προσόμοιά τε και στιχηρά, φ. 107^. 8. Ακολουθία της μικρας παρακλήσεως, φ. 116. 57. Εύχολόγιον έκ χάρτου παρά διαφόρων συμπληρωθέν γρα- φέων της ττέμτυτης και δεκάτης άκμαζούσης έκατονταετηρίδος, και ει και άκέφαλόν έστι και πετυηρωμένον, φύλλα νυν σώζει 221* & δ' εμπεριέχει, τάδ' εστίν. 1. '^^σματική τις ακέφαλος ακολουθία νεκρώσιμος, φ. 1. 2. Ιωάννου του Δαμάσκηνου νεκρώσιμα τίνα στιχηρά τροπά- ρια, φ. 43^• 3. «Ακολουθία έπΙ τελευτήσαντος νηπίου», ης ή αρχή• «Ό ιερεύς- Ευλογητός 6 θεός ημών τό τρισάγιον, τό Πάτερ ημών. Δεύτε προσκυνήσωμεν γ'. Ό κάτοικων έν βοηθεία», φ. 63. 4. «Ευχή είς τό κατασφραγΐσαι παιδίον λαμβάνον όνομα [οοά. λαμβάνει ό ιερέ] τη όγδοη ήμερα της γεννήσεως αύτου». Άρχ. «Κύριε 6 θεός ημών σου δεόμεθα», φ. 79. Οοβ,Γ σ. 264. 5. «Ευχή εΙς τό βαλεϊν τό παιδίον εις τό σαρανταήμερον » . Άρχ. «Κύριε ό θεός ημών ό έν τεσσαράκοντα ήμέραις του νό- μου», φ. 80. Πρβλ. βοίΐΓ σ. 267. 102 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 6. «Ευχή εΙς τό έχχλησιάσακ γυναΐχα». Άρχ. ιΚόριε ό θεός ημών 6 παραγενόμενος έπΙ σωτηρία», φ. 80^. (τΟδΪΓ α. 267- 7. «Ευχή εις τό ποιησαι κοττηχούμενον». Άρχ. Άποδύει αυτόν καΐ άνοπολόει [βίο] αυτόν καΐ Γστησι κατά ανατολάς, καΐ έμφυσών τό πρόσωπον αότου, τό στόμα καΐ τό στήθος, λέγει• ΈπΙ τω ονό- ματι σου» κτλ. Μετά δε την εύχήν τρεΤς υττάρχουσεν άφορκε- σμοί, ών ό πρώτος άρχεται ώδε* «Επίτιμα σε Κύριος, διάβολε, ό παραγενόμενος » κτλ., φ. 81^ &0&Γ α. 274 — 276. 8. «Ευχή μετά τό ποιησαι κατηχούμενον προς ώραν βαπτι- ζόμενον». Άρχ. «Ό ών δέσποτα Κύριε, 6 ποιήσας τόν άνθρω- πον», φ. 89. βοΛΓ σ. 276. 9. «Ευχή του αγίου μύρου». Άρχ. «Εύλογητός εΤ, Κύριε ό θεός ό παντοκράτωρ», φ. 104^ βοβχ σ. 290. 10. «Ευχή εις τό άπολουσαι παιδίον». Άρχ. «Ό λυτρωσιν αμαρτιών διά του αγίου σου βατττίσματος » , φ. 106^. 6θ&Γ σ. 303. 11. «Ευχή εις τό κουρευσαι παιδίον». Άρχ. «Σέ ίκετεύο- μεν, κύριε Ίησου Χριστέ ό θεός ημών, 6 έκ του πληρώματος της κολυμβήθρας», φ. 107. (τΟΛΓ σ. 306-307. 12. «Ευχή εις οίκον λοχούσας». Άρχ. «Κύριε 6 θεός ημών 6 παντοκράτωρ, 6 ποιήσας τόν ούροτνόν», φ. 108^. 13. «Ευχή εις τάς λοχούσας». Άρχ. «Κύριε ό θεός ημών ό στάς έν τη όθόνι και ειπών τω Πέτρω», φ. 109. 14. «Ευχή λεγομένη προς μέλισσαν». Άρχ. «Εις τό δνομα του πατρός και του υιού καΐ του», φ. 109^. Ή δε της ευχής ταύτης ακολουθία προεκπεσουσα ούχ εδρηται νυν έν τώ κώδικι. 15. «Ευχή άλάτου», ης ή αρχή• «Δέσποτα κύριε ό θεός ημών ό παραγενόμενος έν Ιεριχώ μετά τών αγίων», φ. 110. Πρβλ. ΟοίΐΓ σ. 561. 16. «Ευχή είς φρέαρ μιανθέν». Άρχ. «Κύριε ό θεός ημών τών πατέρων, του Αβραάμ, του Ισαάκ», φ. 110^• 17. «Ευχή έπι σκεύους μιανθέντος». Άρχ. «Δέσποτα καρ- διογνώστα Κύριε, ό επισταμένος τά απόρρητα», φ. ΙΙΐΡ. 18. «Ευχή εις τό εύλογήσαι οΤνον». Άρχ. «Κύριε ό θεός ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΑΪΜΩΝ. 103 ημών ό αγαθός χαΐ φιλάνθρωπος, επιδε έπί τον οΐνον», φ. 113. ΟοΛΓ σ. 553. 19. «Ευχή της αγίας μεταλήψεως», ης ή αρχή* «Κύρεε οιδα, δτι ούκ εΙμι δζιος ουδέ ικανός», φ. 114" το 8έ τέλος έζέ- πεσεν. "Ωρολόγιον τό μέγα, έν Τώμη 1876, α. 314. 20. Τάξις τις ακέφαλος της του στεφανώματος ακολουθίας, φ. 116. 21. «Ευχή έπΙ διγαμούντων» καΐ τάξις της του γάμου αυ- τών ακολουθίας. Άρχ. «Κύριε ό θεός ημών ό κελεύσας ένωθήναι τόν δνδρα μετά της γυναικός», φ. 124. 22. «Ευχή είς θυσίαν>. Άρχ. «Εύλογητός εΤ, Κύριε ό θεός τών παιτέρων ημών και εύλογημένον τό δνομα», φ. 127- Μετά δε τό τέλος της ευχής (φ. 128^) γέγραπται τόδε* «ψ Μνήσθητι Κύριε και συγχώρησον τήν ψυχήν της δούλης σου Νάρχατους. δστις (- ήτις) έδωρήσατο τό παρόν βιβλίον έμοι Σταυρενώ ίερεΤ υπέρ ψυχικής σωτηρίας καΐ αφέσεως τών αμαρτιών αυτής καΐ του πατρός αυτής και τής μητρός αυτής, μηνι αύγουστω ιβ', έπι έτους ^ζε' ίνδικτιώνος ιε'» (- 1497). 23. «Αρχή συν θεώ άγίω κατορκιστήριον [βίο] περί πνευ- μάτων ακαθάρτων καΐ φυλακτήριον του δούλου του θεού φ φ φ φ• -ψ" -φ-». Άρχ. «Ό θεός 6 μόναρχος, ό άγέν- νητος, ό αναλλοίωτος, ό αθάνατος θεός, ό μόνος έχων άθανασίαν, φώς άπρόσιτον, δν εΤδεν ουδείς ανθρώπων» κτλ., φ. 129• 24. «Άπορκισμός [βίο] του αγίου Γρηγορίου κατά τής άβρας [δίο] του χαλεπού κινδύνου». Άρχ. «Έν ονόματι του πατρός και του υίου καΐ του αγίου πνεύματος επικαλούμαι θεόν πατέραν παντοκρά- τοραν [δίο] καΐ τόν κύριον ημών Ίησουν Χριστόν, φοβερόν και άσάλευτον» κτλ., φ. 140. 25. «Άπορκισμός του μεγάλου Βασιλείου [προς τους πάσχον- τας] υπό πνευμάτων ακαθάρτων». Άρχ. «Ό θεός τών θεών και κύριος τών κυρίων», φ. 1443. βοΛΓ σ. 578. 26. «Έτερα ευχή περί πνευμάτων ακαθάρτων». Άρχ. «Εξορ- κίζω σε τόν άρχέκακον», φ. 146. Οολγ σ. 579. 104 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 27- «Ευχή λεγομένη εΙς πδσαν άσ&ένειαν». Άρχ. € Δέσποτα ό ιατρός των νοσούντων χαι θεός πάσης παραχλήσεως», φ. 152• 28. «Άπορκισμός περί κακής γυναικός». Άρχ. «Έν ονό- ματι του πατρός... εδησεν ό θεός και έχαλί'νωσεν δώδεκα άνε- μους πονηρούς», φ. 162. 29. «Άπορκισμός του ήμικράνου». Άρχ, «Ώς έπεριεπάτειν ό κύριος ημών Ίησους Χριστός μετά Μιχαήλ», φ. 166. 30. «Εις μνημόσυνα των κεκοιμημένων», φ. 168. 31. «Επιστολή της άγιας Κυριακής, πεμφθεΐσα έξ ουρανού και όφθεΓσα πάπα Τώμης». Άρχ. «Επιστολή του κυρίου ημών Ίησου Χρίστου έξ ουρανού πεμφθεΐσα και όφθεΐσα πάπα Τώ- μης, λέγουσα αυτόν " Ανάστα έν τάχει και ϊδε τήν δόξαν του θεού". Και άναστάς ό αρχιεπίσκοπος της Τώμης έδέζατο τήν έπιστολήν ταύτην» κτλ., φ. 173. 32. Εύχαι δύο περί κτηνών καΐ προβάτων, ών ή πρώτη τήν αρχήν έχει τήνδε• «Κύριε ό θεός ημών, έλέησον ήμας• αμήν. Κύριε Ίησου Χριστέ ό θεός ημών έλέησον ήμας. Κύριε βοήθει. Ό άγιος Μάμας ό πρωτοποιμήν εΤχεν χιλιάδας αΤγας και μυριάδας άμνάδας, και έποίησεν τύρους και κατέβαινεν εις πόλιν Καισαρείας και έρόγευεν αυτά χήρας και ορφανούς καΐ τυφλούς και χωλούς» κτλ., φ. 194^. 33. «Άπορκισμός και φυλακτήριον του αγίου Τρύφωνος περί της αμπέλου κήπου και τών χωραφιών». Άρχ. «Έν ονόματι του πατρός... κατήλθον έκ τών ουρανών άγγελοι του πατάξαι πάντα», φ. 197. 34. «Περί δφεως». Άρχ. «Έπαρε ψαλίδην και σφάλξει [δίο] αυτό τρίτον λέγων 6 θεός βοηθός σου». Παρέπεται δ' ευχή τις τώ πράγματι αρμόζουσα, φ. 200^* μετά δέ τό τέλος αυτής γέγρατΓται τόδε* «ψ "^Ηλθαμεν εις τόν οΓκον του ευλαβέστατου παπα κυρ Άλέςη ήμεΐς του Αγίου Τάφου δούλοι Καλλίνικος ιερομόναχος και Ίωάσαφ μοναχός, έν ετει ^ζρλ' μηνι φεβρου- αρίω» (-1622). 35. «Ακολουθία του αγιασμού», φ. 202. ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ! ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 105 36. Πασχάλιον, άρχόμενον άπό του ^ζς' (- 1497) έτους και ληγον εις τό ^ζχβ' έτος (-1513), φ. 218^221. 53. Εύαγγέλιον λειτουργίχόν, άκέφαλόν τε καΐ ατελές, πε- πηρωμένον τε και περί τό μέσον του κειμένου ελλιπές, γραφέν μεν κατά τήν τετάρτην και δεκάτην εκατονταετηρίδα, συγκείμενον δ' έκ φύλλων βαμβακίνου χάρτου 318* κατά μίαν δ' έκάστην των σελίδων κείμενον υπάρχει μονόστηλον έκ πεντεκαίδεκα γραμμών (0,14X0,108 = 0,9X0,067), κοσμούμενόν που και μικροΐς τισι κοσμήμ^σι και έπιγραφαΐς τισι και σημειώσεσιν έρυθραΐς• μετά δέ τό 115-ον φύλλον έλλειμμα τι υπάρχει, 8 Πορφυριος ως Ιοικεν ό Ούσπένσκης ειργάσατο, φύλλα τινά εκείθεν άνελών. Τό μεν ουν εύαγγέλιον τήν αρχήν ήδη άπό του πέμπτου του τεύχους ποιείται τετραδίου, ένθα κείται τό τ§ τρίτη ημέρα της τετάρτης μετά τό πάσχα εβδομάδος άναγινωσκόμενον του κατά Ίωάννην ευαγγελίου τεμάχ:ον' λήγει δ' εις τό πρώτον φύλλον του τεσσαρακοστού και ττεμιυτου τετραδίου, ένθα τό του ευαγγελίου συναζάριον πέρας τω τεύχει έπιτίθησιν, ύστάτην εκείνο νυν ήμέραν έχον τήν της δε- κάτης καΐ ενάτης του μηνός αύγούστου. Μετά δέ τούτο δέκα μέν, πάνυ δέ μεταγενέστερα φύλλα προσερραμμένα εστίν, άσματα τίνα εκκλησιαστικά μετά τών της παρασημαντικής ένέχοντα τόνων. 5Θ. Ψαλτήριον έκ χάρτου, γραφεν μέν κατά τήν πέμτυτην και δεκάτην εκατονταετηρίδα, έκ δέ φύλλων συγκείμενον 269, ων τά πρώτιστα κατά τόν Ικτον καΐ δέκατον προσετέθη αΙώνα δι' άνα- πλήρωσιν,της τότ' έλλειπούσης του βιβλίου αρχής* ην δέ τοΰτο κτήμα τό πρόσθεν Δωροθέου του μητροπολίτου της έν Αραβία Πέτρας πόλεως, δς κάπΐ φύλλου τινός, έν τή άρχη του Ψαλ- τηρίου υπάρχοντος, ύπόμνησίν τίνα γέγραφε, τό τεύχος έν αύτη λέγων της έν Ίεροσολύμοις μονής Ιωάννου του Προδρόμου κτήμα μετά τόν αύτου θάνατον γενήσεσθαι. 60. Τεύχος μεμβράνινον της δυοκαιδεκάτης πιθανώς έκα- τονταετηρίδος, πολλαχου μέν έφθαρμένον, ύδατος δέ και πολλής ένεκα τω πρόσθεν χρόνω χρήσεως σεσημμένον που καταστάν φύλλα δέ τριακόσι* άριθμεΓ καΐ δέκα, δ κατά σελίδα πασαν κείμενον 106 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ εχεί μονόστηλον μία δ' έχάστη των στηλών έχ τριάχοντ αποτελείται γραμμών (0,322 Χ 0,225 = 0,22 Χ 0,15). Αυτό μεν ουν τό τεύχος, χαθάπερ μεταγενέστερόν τι λέγει σημείωμα, τοιάνδε νυν έπιγρα- φήν φέρει- «Βιβλίον πανηγυριχόν του άγιου Γερασίμου του έν τώ Ίορδάντί]»• & δε τοΰτο συντάγματ' έγχλείει, τάδ' εστίν. 1 . Κοσμά του βεστητορος λόγος έγχωμιαστιχος περί του προ- φήτου Ζαχαρίου, ου ή αρχή• «Που τον πρό τούτου λβγον>, φ. 1. Τούτον δε τόν λόγον ουχ ευρον δλλο&ί που σεσημειωμένον Κοσμά μέντοι του βεστήτορος δύο δτεροι περί του αυτού Ζαχαρίου λόγοι παρά Νικόδημου του Ναζίου μνημονεύονται. Συναξαριστ. τ. Ι, Πρβλ. ΓαΙ)Γίο. ΒίΜ. βΓ. τ. Χ, σ. 344. 2. «Μηνι τώ αύτώ (= σεπτεμβρίω) η'. Ιστορία Ίαχώβου εις το γενέσιον της ύπεραγίας θεοτόχου». Άρχ. «Έν ταΐς ίστορίαις τών δώδεκα», φ. 3 (Ο. ΤίδοΙιβηάοΓί, Εναη^βϋα αροοΓγρΙΐΛ σ. 1-50)' έν δε τώ κρασπέδω του φύλλου τούτου σημείωμα τι άραβιχοΐς γέγρατυται γράμμασιν. 3. «Ανδρέου Κρήτης Ιεροσολύμων [γρ. Ίεροσολυμίτου] εις τό γενέθλιον της παναγίας Θεοτόκου» λόγος, ου ή άρχή' «Αρχή μεν ήμΐν εορτών», φ. 12. Μί§ηβ τ. 97, σ. 805. 4. «Έπιφανίου μονάχου πρεσβυτέρου, περί του βίου της ύπε- ραγίας Θεοτόκου καΐ τών της ζωής αυτής χρόνων». Άρχ. «Περί της κυρίως και αληθώς», φ. 18 (Μί^ηβ τ. 120, σ. 185). Ίε- σολυμ. Βιβλιοθ. Ι, σ. 259. 5. Ανδρέου του αρχιεπισκόπου Κρήτης «λόγος εις τήν υψω- σιν του τιμίου σταυρού», ου ή αρχή• «Σταύρου πανήγυριν», φ. 3ΐΡ. ΙαοοΜ ΟΓβίδβπ, ϋβ ΟΓαοβ ΟΙιπβΙί. Ιη^οΐδΐλάϋ 1600, τ. Π, σ. 94—108. Μί§ηβ τ. 97, σ. 1017. 6. «Περίοδοι του αγίου Ιωάννου του αποστόλου και θεολόγου και Προχόρου του μαθητού αύτου». Άρχ. «Έγένετο μετά τό άναληφθήναι » , φ. 38. Ζαίιη, Αοίίΐ Ιο&ηηίβ, σ. 1 κέ. 7. «Τά περί του ευαγγελίου του κατά Ιωάννη ν, τό πώς έξη- γήσατο αυτό Ιωάννης και έν ποίω τόπω και ποία ώρα». Άρχ. «Του κυρίου ημών Ίησοΰ Χρίστου τήν χάριν έπιδόσαντος διά τόν ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 107 λόγον Ιωάννου του αποστόλου αυτού, έπίστευσαν πάντες οι δν- θρωποι σχεδόν οί έν Πάτμω τη νήσω. Τελευτήσαντος ουν του βασιλέως» κτλ., φ. 93. 8. Ανδρέου του αρχιεπισκόπου Κρήτης €περΙ της έν τω ναω προσενεχθείσης θεόπαιδος». Άρχ. «Επειδή λύσιν έλαβεν», φ. 97. 9. «ΜηνΙ δεκεμβρίω εις τάς ιζ'. Υπόμνημα εις τον μέγαν προφήτην Δανιήλ και εις τους αγίους τρεις παΐδας Άνανίαν Άζα- ρ(αν Μισαήλι. Άρχ. «*Αρτι Ναβουχοδονόσορ ό βασιλεύς», φ. 98β. Μί^ηβ τ. 115, σ. 372. 10. Ιωάννου του Χρυσοστόμου λόγος εΙς τον μακάριον Φιλογό νιον, ου ή αρχή• €Έγώ μεν και τήμερον», φ. 113Ρ. Μί^β τ. 48, σ. 747- 11. €Μηνι δεκεμβρίω κε'>. Γρηγορίου του θεολόγου, «λόγος εις τα άγια θεοφάνια του κυρίου ημών Ίησου Χρίστου, εΐτουν γενέθλια». Άρχ. «Χριστός γεννάται», φ. 123. Μί§ηβ τ. 36. σελ. 312. 12. «Μηνι ίαννουαρίω α'. Βίος ήτοι θαύματα του οσίου πα- τρός ημών και μεγάλου Βασιλείου». Άρχ. «Ό έν άγίοις πατήρ ημών και μέγας άρχιερεύς», φ. 131. Έστι δε και τούτο τό κείμενον άσημείωτον παρά τε τω Φαβρικίω και τω Νικοδήμω. 13. Γρηγορίου του θεολόγου, «λόγος είς τό άγιον βάπτισμα», ου ή αρχή• «Πάλιν Ίησους ό έμός», φ. 137. Μί^ηβ τ. 36, σ. 356. 14. Βασιλείου του αρχιεπισκόπου Καισαρείας της έν Καπ- παδοκίςι, «ομιλία προτρετυτική εις τό άγιον βάπτισμα», ης ή αρχή• «Ό μεν σοφός Σολομών», φ. 146. Μί^β τ. 31, σ. 424. 15. «Μηνι φεβρουαρίω β'». Άμφιλοχίου του επισκόπου Ικονίου, «λόγος εις τήν άγίαν παρθένον Μαριάμ και εις την *Δνναν και εις τόν Συμεώνα». Άρχ. «Πολλοί των μεγάλων», φ. 155β. Μί^ηβ τ. 39, σ. 44. 16. 'Ιωά^/νου του Χρυσοστόμου λόγος εις τόν εύαγγελισμόν της Θεοτόκου, ου ή αρχή• «Πάλιν χαράς ευαγγέλια», φ. 161^. Μί^β τ. 50, σ. 791. 17. Του αύτου Χρυσοστόμου «λόγος εις τό "άνθρωποι δυο 108 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ άνέβησαν εις το Εερον προσεύξασθαι ", χαΐ περί ταπεινοφροσύνης καΐ προσευχής». Άρχ. «Άγαιυητοί, δν&ρωποι δύο>, φ. 165. 18. «Του αύτοϋ λόγος εις τόν δσωτον υίόν», ου ή αρχή• €ΆεΙ μεν τήν του θεού φιλανθρωπίαν», φ. 168?. Μί^β τ, 59, σελ. 515. 19. «Του αύτου περί του μη θρηνεΤν άμέτρως τους τελευτή- σαντας, άλλ' ύπερεύχεσθαι και έλεημοσύνας ποιείσθαι υπέρ αυτών καΐ προσφοράς». Άρχ. «Αδελφοί, μη κλαίωμεν», φ. 176. Πρβλ. Μί^ηβ τ. 63, σ. 887. 20. «Αόγος του μακαρίου ΈφραΙμ περί του Αντίχριστου καΐ περί της συντέλειας του κόσμου». Άρχ. «Πώς εγώ ό ελάχιστος», φ. 179. Έκδ. Α88βιηΕηί τ. Π, σ. 222. 21. Αναστασίου του ΣιναΓτου «ομιλία εις τόν έκτον ψαλμόν και εις τάς παρεισβάσεις τών αγίων νηστειών». Άρχ. «Πρέπου- σαν της τών νηστειών», φ. 188. Μί§ηβ τ. 89, σ. 1077. 22. Βασιλείου του αρχιεπισκόπου Καισαρείας «ομιλία περί νηστείας• λόγος β'», ου ή αρχή• «Παρακαλείτε φησίν», φ. 202. Μίβπθ τ. 31, σ. 185. 23. Νεκταρίου του αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως, «διή- γησις δι' ην αίτίαν τω πρώτω σαββάτω τών αγίων νηστειών έορ- τάζομεν την μνήμην του έν άγίοις μεγαλομάρτυρος Θεοδώρου, καΐ περί νηστείας καΐ ελεημοσύνης». Άρχ. «Ώς πολύ το πλή- θος», φ. 208. Μί§ηβ τ. 39, σ. 1821. 24. Άθα^^ασίου του αρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας «λόγος περί του θαύματος του γενομένου παρά της εικόνος του κυρίου ημών Ίησοΰ Χρίστου έν Βηρυτώ τη πόλει». Άρχ. «Άρατε τους οφθαλμούς της διανοίας», φ. 216^. Μί^ηβ τ. 28, σ. 805. 25. Ιωάννου του Χρυσοστόμου «λόγος εΙς τήν μεσονήστιμον είς τόν τίμιον σταυρόν». Άρχ. «Τί εϊπω ή τί λαλήσω», φ. 220. Μίβηβ τ. 49, σ. 33. 26. Ανδρέου του Κρήτης «λόγος εις τόν τετραήμερον Αάζα- ρον», ου ή άρχή' «Λάζαρος τόν παρόντα», φ. 22 6^. Μί^β τ. 97, σ. 960. ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 109 27. Ιωάννου του Χρυσοστόμου λόγος εις τά βαΐα, ου ή αρχή" ι'Ηδη της δεσποτεχης», φ. 240. Μί§ηβ τ. 61, σ. 715. 28. Του αύτου € λόγος εις τήν ζηροτ^θεΐσαν συκηντη με- γάλη δευτέρα». Άρχ. «Όφθαλμός μεν όρων», φ. 244^. Μί^β τ. 59, σ. 585. 29. Του αυτού € λόγος εΙς τάς δέκα παρθένους• τξ άγια τρίτη». Άρχ. «"Οταν τό εύδαπάνητον » , φ. 249^. Μϊβηβ τ. 59, σ. 527. 30. Του αυτού € λόγος εΙς τό δτε ενιψεν ό Σωτήρ τους πό- δας τών μαθητών». Άρχ. «"Έλεον θεού χαι φιλανθρωπίαν», φ. 259^. Μί^θ τ. 64, σ. 1345: 8ριΐΓί8, βΐ ρΓαβίβΓίπίδδα. Ίε- ροσολ. Βιβλιοθήκης τ. Ι, σ. 243. 31. Του αυτού € λόγος εις την σταύρωσιν του κυρίου ημών Ίησου Χρίστου». Άρχ. «Ευλογητός 6 θεός ό τον ουρανον μη καταλιπών», φ. 263^. Μί^ηβ τ. 64, σ. 1353: βρηπα βΐ ρΓαβΙβηπίβδα. 32. Έπιφανίου του αρχιεπισκόπου Κύπρου «λόγος εΙς τήν θεό- σωμον ταφήν του Κυρίου» κτλ. Άρχ. «Τι τούτο; σήμερον σιγή», φ. 266?. Μί§ηβ τ. 43, σ. 440. 39. Γρηγορίου του θεολόγου λόγος εις τό πάσχα και εις τήν βραδύτητα. Άρχ. «Αναστάσεως ημέρα», φ. 279^. Μΐ^ηβ 35, σ. 396. 40. Του αυτού «λόγος 8?ς τήν καινήν κυριακήν καΐ εις τό εαρ και εις τον μάρτυρα Μάμαντα». Άρχ. «Εγκαίνια τιμασθαι», φ. 28ΐβ. Μί^β τ. 36, σ. 608. 41. Ιωάννου του Χρυσοστόμου «λόγος εις τήν Σαμαρεΐτιν καΐ εις τήν μεσοπεντηκοστήν » . Άρχ. «Φέρε τοίνυν σήμερον», φ. 287?. Μίεηβ τ. 61, σ. 743. 42. Του αοτοο λόγος εις τήν άνάληψιν του Κυρίου, ου ή αρχή• «Ευκαφον σήμερον», φ. 290^• Μί^ηβ τ. 52, σ. 793. 43. Γρηγορίου του θεολόγου «λόγος εις τήν πεντηκοστήν και εΙς τό τυνευμα τό άγιον». Άρχ. «Περί της εορτής βραχέα», φ. 294Ρ. Μίεηβ τ. 36, σ. 428. 44. Ιωάννου του Χρυσοστόμου «έγκώμιον εις τους αγίους πάντας», ου ή αρχή• «Έξ ου τήν ίεράν πανήγυριν», φ. 304- Μί^ηβ τ. 50, σ. 705. 110 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ Θ1. Τεύχος μεμβράνινον, δπβρ έζ άρχης μεν πεντήκοντα χαΐ %ζ περιελάμβανε τετράδια• νυν δε τό πεντεκαιδέχατον χαΐ τα πρώτα δώδεκα τετράδια ελλείπει. Τά μεν οδν περισωθέντα των τετραδίων φύλλα νυν 338 συναριθμεΤ και ύψους μεν έστι 0,325, πλάτους δε 0,245• τό δ' έν αύτοΤς έγγεγραμμενον κέίμενον δίστη- λον υπάρχει, καΐ μία εκάστη των στηλών γραμμάς εΐκοσιν έμτυε- ριέχει και δζ• ό δε κατά σελίδα πασαν χώρος του κειμένου μή- κους μεν έστι 0,212 πλάτους δε 0,16. Εμπεριέχεται δ' έν τω κώδικι τό Ιωάννου του Χρυσοστόμου υπόμνημα τό τάς πράξεις έρμηνεΰον τών αποστόλων, δπερ άρχεται νυν άπό των λέξεων τών- δε της δυοκαιδεκάτης αύτου ομιλίας• «και άποτεμνομένης της κεφαλής, ούτω καΐ ή δίκη τοΓς όμνύουσιν» κτλ. Τητέον δ' ετι, δτι Σωφρόνιος ό πατριάρχης Ιεροσολύμων υπόμνημα τι, του έκ- καιδεκάτου τελευτώντος αιώνος, έν τω 104-ω ενέγραψε φύλλω, δι' ου μετά φρικτής λέγει άρας, δτι «τό παρόν βιβλίον υπάρχει του αγίου και ζωοδόχου Τάφου, του περίφημου καΐ περιβόητου ναού» της αγίας Αναστάσεως. Θ2• Τεύχος έκ χάρτου ττερί τό μέσον γραφέν της έκκαιδε- κάτης έκατονταετηρίδος και έκ φύλλων συνιστάμενον 308, οδ τό κείμενόν έστι δίστηλον μία δ' εκάστη τών στηλών τριάκοντα και πέντε αριθμεί γραμμάς (0,32x0,22 = 0,255X0,15). Περιέχει δε τό τεύχος τάς άσματίκάς τριών μηνών ακολουθίας, του Σεπ- τεμβρίου, του Όκτωβρίου και του Νοεμβρίου. Θ3. Τεύχος μεμβράνινον κατά τήν δυοκαιδεκάτην γραφέν εκατονταετηρίδα και έκ φύλλων συνιστάμενον 208, ου τό κείμε- νόν έστι δίστηλον (0,313X0,22 = 0,263X0,164)• υπάρχει δ' έν τή άρχη καΐ δύο πρόσθετα φύλλα, δ μέρος έστΙν άλλου τινός κωδικός, ήτοι Ψαλτηρίου. Μεταξύ δε πάλιν δύο φύλλων, του τε 181-ου και του 182-ου, μικρότατόν τι έκ χάρτου παρενεβλήθη πεντάδιον, δ κατά τόν έκκαιδέκατον έγράφη αιώνα* τούτο δε τήν ^σματικήν άκολουθίαν τών τριών περιέχει ιεραρχών, ής τό πρώ- τον στιχηρόν τροπάριον άρχεται ωδε* €Τά της χάριτος δργανα. ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. ΙΠ τάς κιθάρας του ιτνεύματος» κτλ. ΚαΙ ταύτα μεν, ως βΤρηται, πρόσθετα έστιν δ δε το τεύχος αυτό περιέχει, τάδ' έστιν. 1. ΜηναΤον του μηνός Σετυτεμβρίου, κοσμούμενον έν τη άρχη πίνακί τινι κεχρωματισμένω τε και κεχρυσωμένω, έν ω Συμεών άπεικάζεται ό στυλίτης, έπΙ υψηλού καθήμενος στύλου και βιβλίον τι ταΐν χεροΤν συνεχών. Και ένθεν μεν του στύλου οίκος γέγρα- Ίτται, παρ' δν χλανιδοφόροι τινές ϊστανται μοναχοί* ένθεν δέ διώ- ροφον υπάρχει μέγαρον, ου τό μεν έμπρόσθιον θωρακοφόρος τις προασπίζει στρατιώτης, τό δ' όπίσθιον άνδρες τινές παραφυλάτ- τουσιν. Έξω δέ της είκόνος ταύτης και άλλος τις υπάρχει πίναζ (φ. 9^) τό γενέσιον της Θεοτόκου παριστών. '^Αλλη δέ τις είκών, ^ι την δψωσιν του σταυρού άπείκαζεν, ελλείπει νυν Πορφύριος γαρ ό Ούσπένσκης ταύτην άνεΐλε, φαλλίδι τό 16-ον διαφθείρας φύλλον ό αυτός δέ και άλλα τινά φύλλα κατέφθειρεν, έν οίς εικό- νες ωσαύτως περιείχοντο. 2. ΜηναΤον του Όκτωβρίου μηνός (φ. 34-61), ου την αρχήν πίναζ τις καλλύνει, έν ω Άνανίας άπεικάζεται ό απόστολος• πα- ρίστοτται δέ μεταξύ δύο ιστάμενος οικημάτων. 3. ΜηναΤον του Νοεμβρίου μηνός (φ. 62-95), δπερ δυσιν έκεκόσμητο πίναζ ιν, ώς τά κεκομμένα δηλοΤ φύλλα, ήτοι τό 62-ον και τό 82 -ον φύλλον άπεικάζετο δ' έν έκείνοις Κοσμάς τε και Δα- μιανός οι άνάργυροι και τά καλούμενα της Θεοτόκου είσόδία. Τητέον δ' ότι έν τω 84-ω φύλλω γέγραττται και τόδε* €Τη αύτ^ ήμερα κανών Ιτερος της ύπεραγίας Θεοτόκου, ου ή άκρο- στιχις δως της τρίτης ωδής, άπό δέ της ογδόης ωδής άλφάβητον και ο> φ χ φ: Συ τήν χάριν δέσποινα τω λόγω δίδου. '^δή α', ήχος α'• άνοίζω τό στόμα. Σοφίας πανάχραντε σέ θησαυρόν επι- σταμένος» κτλ. 4. ΜηναΤον του Δεκεμβρίου μηνός (φ. 95-143), ου δύο νΰν σώζονται είκόνες, ή τε του προφήτου Ναουμ καΐ ή της γεννήσεως του Χρίστου (φ. 131)* άλλη δέ τις είκών, ή τόν δγιον παρίστα Νικόλαον, ελλείπει (φ. 100). 5. ΜηναΤον του Ιανουαρίου μηνός (φ. 144-183), δπερ δυσΙν 112 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ έχβχέαμητο πίναζι, τανυν έλλείπουσι, καΐ δ μεν την του Χριστοδ άπείκαζε περιτομήν (φ. 144), 8 δέ την έν τω Ιορδάνη τοότοο βάπτισιν (φ. 156). 6. Μηναΐον του Φεβρουαρίου μηνός (φ. 183-208), ου μία μόνη έσώθη ειχών, ή του μεγαλομάρτυρος Τρύφωνος• δλλη δέ τις άποκοττη άναφεθεΤσα (φ. 185) την υπαπαντήν άπείκαζε του Χρίστου. 64. Αειτουργικόν της δυοκαιδεκάτης έκατονταετηρίδος εύαγ- γέλιον, έξ 180 μεμβρανίνων συνιστάμενον φύλλων και έκ δύο έτερων φύλλων έκ χάρτου, απερ δι' άναπλήρωσιν της του κειμέ- νου προσετέθη αρχής, του πέμπτου καΐ δεκάτου μεσουντος αιώνος. Έστι δέ το τεύχος δψους μέν 0,31, πλάτους δέ 0,2 1' τό δ' έν αύτω κείμενον δίστηλον δν, χώρον κατά πασαν περιλαμβάνει σε- λίδα μήκους μέν 0,23, πλάτους δέ 0,1 7 ' μία δ' έκαστη των στηλών εΐκοσιν αριθμεί και πέντε γραμμάς. Τπάρχει δ' έν τω τεύχει καΐ κοσμήματα τίνα, τα τμήματα του ευαγγελίου διαχω- ρίζοντα, ποικιλόχροα μεν, άκομψα δέ και μνήμης άνάζια. Τητεον δ' ετι, δτι πατριάρχης Αντιοχείας, 6 Ιωακείμ, υπόμνημα τι άρα- βικοΤς ενέγραψε γράμμασιν έν τω 77 -ω φύλλω, τη 24-η ίουνίου του έτους, έν ω γράφεται δτι το εύαγγέλιον τούτο ό μοναχός ώνήσατο Μακάριος διά τε την λαύραν του οσίου Σάβα και διά τό έν Ίεροσολύμοις μετόχιον αυτής, και δτι το άργύριον ή ειρη- μένη ετισε λαύρα. Θ5. Τεύχος έκ χάρτου τής τετάρτης και δεκάτης εκατόν - ταετηρίδος, δπερ έκ φύλλων σύγκειται 474, δψους μέν 0,295, πλάτους δέ 0,215" τό δ' έν αυτοΧς περιεχόμενον κείμενον μο- νόστηλόν έστι, καΐ μία έκαστη των σελίδων γραμμάς άριθμεΓ ή 18 ή 19' προς δέ τω τέλει του κωδικός υπόμνημα τι λέγει τάδε. «•{• Τό βιβλίον τούτο πρώην υπάρχ(ον) τής αγίας μονής του Χαρ- σιανίτου, τής έπ' ονόματι τής ύπεραγίας Θεοτόκου τής Νέας Πε- ριβλέπτου, νυν δέ δι' οΤς κρίμασιν 6 θεός οΤδεν, ενι τής μονής του μεγάλου Γεωργίου τών Μαγγάνων, τής έν τη Κύπρω». "Εγραψε δέ τό βιβλίον Ίωάσαφ τις, ως ή τούτου δηλοΤ σημείω- ΠΑΤΡΙΑΡΧΕ10Γ ΙΕΡΟΣΟΛΓΜΩΝ. Π3 σις, η έχει ωδε• «θεού το δώρον χαΐ πόνος Ίωάσαφ» (φ. 473Ρ)»' εστί δ' ή γραφή τούτου σφόδρ' έπιμεμελημένη, μεγάλοις άπο- σχηματισθείσα καΐ άραιώς γεγραμμένοες γράμμασι* τά δ' εν τα> ^ιβλίω περιεχόμενα τάδ' εστίν. 1. «Επιστολή του ά^^οί Ιωάννου του ηγουμένου της Ταϊθου προς Ίωάννην άςιάγαστον του Σιναίρυ δρους ήγούμενον». Άρχ. «Τω υπερφυεστάτω > , φ. 1. Μί^ηβ τ. 88, σ. 624. 2. Πίναξ των εμπεριεχομένων, φ. 4. 3. «Βίος εν επίτομη του ά|3|33 Ιωάννου του ηγουμένου του αγίου δρους του Σινδ, του έπίχλην Σχολαστικού, του εν άγίοις αληθώς». Άρχ. «Το μεν τίς ή ένεγκαμένη», φ. 5^^. Μί§ηβ τ. 88, σ. 596- 4. Στίχοι «Δανιήλ, μονάχου ταπεινού Ταϊθηνου, εις τον βίον του κυρου Ιωάννου του έπίκλην Σχολαστικού». Άρχ. «Πεπείρα- μαι κυρουν έν βραχέσι», φ. 14. Μαυρογορδ. Βιβλιοθ. τ. Ι, σ. 49. δ. «Πλάκες π»^ευματικαί. Ιωάννης Ιωάννη χαίρειν». Άρχ. «Άπεδεξάμην ως πρέπουσαν*, φ. 14^. Μί^ηβ τ. 88, σ. 625. 6. Ιωάννου του Σχολαστικού λόγοι λ', φ. 18-473. Μί^ηβ τ. 88, σ. 632 χέ. 66. Τεύχος μεμβράνινον, άκέφαλόν τε και ατελές, γραφέν μεν καλώς τε και έπιμεμελημένως κατά τήν δυοκαιδεκάτην εκα- τονταετηρίδα, συγκείμενον δ' έκ φύλλων 21 6 ' το δ' έν αύτοϊς κεί- μενον μονόστηλόν έστι και μία έκαστη τών σελίδων γραμμάς αριθμεί εΐκοσιν (0,30X0,24 = 0,22X0,17). Έν δε τω επάνω κρασπέδω της πρώτης του πέμπτου φύλλου σελίδος έγραψε τις δτι «τό αυτό βφλίον ένι [οοά. ήνι] του μακαρίτη Παχωμίου ιερο- μόναχου άπό τόν Γαλαταν, και εδόθη είς τον αγιον Σάβαν της λαύρας» κτλ. τούτο δε τό σημείωμα κατά τόν Ικτον και δέκατον έγράφη αιώνα* α δε τό τεύχος εμπεριέχει, τάδ' έστιν. 1, Ακολουθία συγγραφής τίνος ακέφαλου του οσίου Νείλου, ης αί νυν πρώται λέξεις έχουσιν ώδε* «η' Τπερηφανία έστιν οίδημα ψυχής ίχώρος», φ. 1. Τέλος• «και πολλαΤς άρεταΤς έμ- φαιδρύνεται, ταπείνωσις ανδρός». 8 114 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 2. «Του αύτου μαχαριοο Νείλου λόγος περί οιοασχάλων και μαθητών», ου ή άρχή* «"Ατεχνος χυβερνήτης Ιτοιμον ναυάγιον», φ. 3* τούτου δε του τύποις ανεκδότου λόγου άντίγραφον χάν τω 1188-ψ χώδιχι της έν Παρισίοις υπάρχει βιβλιο&ήχης, έν τοις δυσΐ τελευταίοις φυλλοις, ώς έκ του παρ' Οιηοηί συνταχθέν- τος εικάζω καταλόγου, ένθα ό λόγος (1β άθ€ίοηΙ)ΐΐ8 βί (Ιίδοίραΐίδ έπιγέγραπται. ΙηνβηίαΐΓβ δοτηιπαίΓβ άβδ Μ88 §Γβ08 άβ Ια ΒίΙ)1. Ναΐίοηαΐθ, τ. Ι, σ. 256. 3. «Του όσιου πατρός ημών Μάρκου μονάχου περί νόμου πνευματικού». Άρχ. «Επειδή πολλάκις ήβουλήθητε γνώνατι», φ. 5. Μίβηβ τ. 65, σ. 903. 4. «Του αύτοΰ περί τών οίομένων εξ έργων δικαιουσθαι» . Άρχ. «Ή τών εςωθεν κακοπιστία>, φ. 20^. Μί^ηβ τ. 65, σ. 929. 5. «Του μακαρίου Διαδόχου επισκόπου Φωτικης της Ηπείρου του Ιλλυρικού δροι> δέκα, ων ή αρχή* «α' δρος της πίστεως έννοια περί θεοδ*, φ. 45. 6. «Του αύτου κεφάλαια ασκητικά εκατόν », ων ή αρχή• «Πάσης^, αδελφοί, πνευματικής θεωρίας», φ. 45^. Ίεροσολ. Βι- ^λιοθ. τ. Ι, σ. 272. 7. «Του μακαρίου Ιωάννου του της Καρπάθου επισκόπου προς τους από τής Ινδίας προτρέψαντας μονάχους παρακλητικά κεφάλαια ρπ'», ων ή αρχή• «ΤοΤς επί γης βασιλευσιν εαρινά άνθη», φ. 103. Ίεροσολ. Βφλιοθ. Ι, σ. 272. 8. «"Ετερα κεφάλαια του αύτου θεολογικά και γνωστικά», ων ή αρχή• «Καλά έζ αγαθού τά πάντα γεγόνασι». φ. 139^^• τά δε κεφάλαια ταύτα εκατόν έστι και δέκα και έττυά, τυποις ετι ανέκ- δοτα υπάρχοντα. 9. «Άνθολόγιον γνωμικόν φιλοσόφων σπουδαίων, σπουδασθέν και πονηθέν Ηλία έλαχίστω πρεσ|3υτέρω και έκδίκω. Πηγήν νάου• σαν ηθικών δρόσον λόγων 1 ένταυθ' έφεύροις, ε? μετέλθοις γνη- σίως*. Άρχ. «"Εξεστι παντί χριστιανώ τω ορθώς πιστευοντι», φ. 162 (Μί^ηθ τ. 127, σ. 1129). Ανώνυμος δέ τις άνήρ, του τετάρτου και δεκάτου μεσοΰντος αιώνος, εγραψεν έν τω κρασπέδω ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΓ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 115 τάοε* «Ούτος 6 πάνσοφος άνήρ ό καΐ Ηλίας τού^>ομα γέγονεν της των Κρητών νήσου άρχιεπίσχοπος, δ; την ί3ί^3λον το") τρισμάχα- ρος Ιωάννου της Κλίμαχος έ[ρμή]νευσ6ν » χτλ. 10. «Του οσίου πατρός ημών Θεοδώρου του Έδεσσηνου χε- φάλαια άσχητιχά εκατόν», ών ή αρχή* «Έπείδή περ του θεοΰ γάριτι άποταςάμενοι», φ. 19Φ^ (ΟΙιπδΙ. Μαΐΐΐΐίΐθί, ΑοοαΓαΙ». οοά. ^ΓΛβο. 1)ίΙ)1ίο11ι. Μοδςυβηδίιιιη βαποί;. δγηοάί ηοΐίίία θΐ Γβοβηδίο τ. Ι σ. 35). Δια τό εΤναι δε τον χώδιχα έλλιπη, τό τών κεφαλαίων εκείνων κείμενον λήγει νυν ε?ς τάς λέξεις τάσδε* «πβ'. Ό πα- τριάρχης έργασίαν κεκτημένος την φιλοςενίαν καΐ πα — ». ΘΤ. Τεύχος άκέφαλον, ή αρχομένης ή μεσούσης γραφέν της τετάρτης και δεκάτης έκατονταετηρίδος, και φύλλα μεν σώζον νυν έκ χάρτου βαμβακερού 284 και δύο προς τω τέλει μεμβρά- νινα, κείμενον δ' έμπεριέχον μονόστηλον (0,265X0,195 = 0,208X0,12). Και έν μέν τη δευτέρα σελίδι του 269-ου φύλ- λου τό δνομα του καλλιγράφου δια τούδε του αύτοχείρου μηνύε- ται υπομνήματος* «Πληρών δοςάζω θεώ τώ δόντι τέλος αμήν. Έπληρώι)η τοπαρόν βιβλίον διά χειρός καμου το•5 αμαρτωλού Ίωνά καΐ τάχα (μον)αχ(ου) έκ χώρας του Μηζη&ρα, πλησίον Μονεμβασίας• έγράφη δε διά συνεργίας και πόθ(ου) πολλού κυροΰ Νίκωνος ιερομόναχου και πνευματικού πατρός έν τη νύσσω Κύπρ(ω) εις τ(ήν) μονήν του όσ(ίου) π(ατ)ρ(ός) ημών Νικολάου, μετόχιον του όσ(ίου) π(ατ)ρ(ός) ημών Γερασίμ(ου) του μ(ε)γ(ά)- λ(ου), του έν τη έρήμω του άγιωτ(ά)τ(ου) Ιορδανού• και οί άνα- γινώσ(κον)τες αύτ(ήν) διά τόν Κ(ύριο)ν εύχεσι)ε διά τών πολλών μου σφαλμάτων και μη καταρασι^ε, δτι ουδείς έχων τό τέλειον.•. Θςβ' π ϊ ϊ καδδκεκε'». Έν δε τώ 273-ω φύλλω σημείωσίς τις άραβικοΤς γέγραπται γράμμασιν Ιακώβου του έκ Τέμλης και υ ίου του Μούντασαρ, δς λέγει δτι την βίβλον ταύτην τη πεντεκαιδε- κάτη του Οκτωβρίου άνέγνω μηνός, έτει 691 4-φ, ήτοι τω 1405-ω. Περιέχει δε τό τεύχος την λεγομένην Παρακλητικήν, ης τό πρώτον νυν ελλείπει βιβλίον, έ'ςω του τέλους αύτου• τό δέ ταύ- της οζ(}τζ^^θΊ βιβλίον από του τετάρτου νυν άρχεται φύλλου, έν&α 116 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ καΐ '/όσμημά τι έρυθρόν υπάρχει παρόμοιον τώ Π στοιχεία). Τητέον δ' ετι, δτι φύλλα τινά, ήτοι τα από του 2 70 -ου μέχρι του 284-ου, λείψανα δύο έτερων εστί χωδίκων, καΐ δτι τα προ- ειρημένα μεμβράνινα φύλλα κείμενον εμπεριέχει μονόστηλον εκ 35 κατά σελίδα γραμμών ταύτα δέ μέρος έστΙ καταστραφέντος τινός μηναίου του Ιανουαρίου μηνός, όπερ κατά τον τρίτον αιώνα και δέκατον έγέγραπτο. Και το μεν πρώτον φύλλον από των λέςεων άρχεται τώνδε• «θεμέλιον θέμενος τη σετττη τριάδι σαυτόν άνέθηκας | μήλον ήγιασμένον, | πάτερ πανόλβιε» κτλ. Τό δέ λοιπόν φύλλον μέρος ενέχει του κατά την μνήμην της όσίας Ξένης ψαλλομένου παρ' ήμίν ασματικου κανόνος. Θ3. Τεύχος άκέφαλόν τε και ατελές, ο φύλλα νυν χάρτου σώζει 347* έγράφη δέ μεταξύ τών ετών 1382 και 1384, και τό δεύτερον τμήμα τής λεγομένης Παρακλητικής εμπεριέχει βί- βλου* τούτο δέ νυν άπό του πρώτου άρχεται τροπαρίου αναστά- σιμου τινός κανόνος• «Σε ή άκα^^θηφόρος Εβραίων συναγωγή» κτλ. Αι δέ λοιπαΐ του κωδικός διαιρέσεις έ'χουσιν ώδε. 1. Έν τω φύλλω τω 81-ω έρυθροΐς γέγραπται γράμμασι τόδε* «Τέλος συν θεώ του πλαίου | πρώτου ήχου: έτους ς [ ωπα ίνδι- κτιώνος ζ': | Δωρόθεος ελέω θΰ πριάρχης Ί | έροσολύμων:- | όπου δε βουληθή νά τό εύγάλ(η) ά|πό την άγίαν Άνάστασιν τοί) Χρι Ι στου μου• νά ενε ή μερίς του μετά | του Ίουδα του πρω- δότου: | Τό βϊβλΓον τούτον, έγένετο δια τήν ά|γίαν Άνάστασιν του Χΰ, και ένε όμ(οίως) του Ίου | δα όπου τό ευγάλ(ει) καθώς άνωθεν γράφ(ω)». 2. «Παρακλητική β': του αγίου και ζωοδόχου Τάφου του Κυρίου. Τω σαββάτω εσπέρας στιχηρά αναστάσιμα εις τό "Κύριε έκέκραζα»: ήχος πλάγιος β'. Νίκην έχων Χριστέ τήν κατά του αδου> κτλ., φ. 83-167. Μετά δέ τό τέλος άναγινώσκεται τόδε* «τέλος του πλαΐοο δευτέρου ήχου έν έτ(ει) ^ςωπβ' ινδικτιώνος ζ'». ο. «'Τμνοι τριαδικοί: ήχος πλάγιος β'. 'Δσωμάτοις στόμα- σιν> κτλ. φ. 167'^-247^ ένθα ό καλλιγράφος λέγει• «Τέλος και βαρΰς συν | τοις λοιποΐς νυν εσχε: ! Δωρόθεος ελέω θϋ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΑΥΜΩΙί. 117 πρίδρίχης Ιεροσολύμων:- | έτους ςωπγ ίνδιχτ'.ώνος η';• | Βι- ^λίον του άγιου χαΐ ζωοδόχου Τάφου του Χριατοΰ και θεού ημών». 4. «Τω σαββάτω εσπέρας στιχηρά αναστάσιμα: ήχος πλά- γιος δ'». Άρχ. «Έσπερινόν ϋμνον», φ. 251. Έν δε τω 339-ω φύλλω γέγραπται τόδε• «Πλάϊος ώδε τετάρτου ήχου λήγει. [ Έτελειώθ(η) το παρόν πα | ρακλητικόν δϊά χειρός του | δϊά του ελέους του θυ Δωρο&έου πρι | άρχου Ίεροσολύμ(ων) εις τήν αγ,(Γ^ Άνάστασιν του Χϋ τή | κδ' του σεπτεβρίου, της άγιας | πρωτομάρτυρος θέκλης, | ημέρα σαββάτω ένέτι ^ς'ωΉ'γ' | ΐνδ. η. και ει της βου|ληθή ποτέ να τό εύγάλ(η) άπό τόν | αγιον Τά- φον του Χϋ' μου: να ! αποσπάσετε τάς αράς τόν | τριακοσίων Τ καΐ η θεοφόρ(ων) πρων [ των έν Νικαία. και ή μερις αύτου | μετά του Ίοο^α του προδότου». 5. «"Τμνοι τριαδικοί: ήχος πλάγιος δ'^, φ. 340* όπισθεν δε του αυτού φύλλου γέγραπται άραβιστί τό προγεγραμμένον του Δωροθέου υπόμνημα. 6. «Έςαποστειλάρια τά ια': ποίημα κυρου Λέοντος του σο- φού», φ. 341 -347 ' ελλείπει δε νυν τά δύο τελευταία έξαπο- στειλάρια. ΘΘ• Τεύχος έκ χάρτου περί τό τέλος γραφέν της ττέμτττης και δεκάτης εκατονταετή ρ ίδος, και φύλλα νυν σωζον 17 Γ τό δ' έν αύτω κείμενον μονόστηλόν έστι καΐ γραμμάς κατά σελίδα πασαν είκοσι και μίαν άριθμεΤ (0,24X0,172 = 0,17X0,092). Περιλαμβάνει δε τό τεύχος ϊδιόν τι τυπικόν της λαύρας του αγίου Σάββα. 1. 'Ασματική τις ακέφαλος ακολουθία, κατά τήν μνήμην ψαλ- λομένη του οσίου Σάβα, φ. 1-34. 2. «Ακολουθία και κανόνες νεκρώσιμοι, ψαλλόμενοι εν ταΓς παρασκευαίς εσπέρας <^έν^ δλου του ένιαυτοΰ εις μνημόσυνον των τεθνεώτων κτητόρων τε καΐ αδελφών και απλώς πάντων τών όρθοδόςων χριστιανών συνειρμόσθη [οοά. συν ήρμοσθέν] έκαστος κανών συν τοις τροπαρίοις και θεοτοκίοις, ομοίως και τά εύλο- γητάρια εις δκαστον κανόνα συν τοΤς συνήθοις καθίσμασιν διά 118 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ τ^ άσόχητον[-άσύΐ[χυτον]. Και μετά την άπόλυσιν του εσπερινού γίνεται <^δέ^ παννυχίς [οοά. ττανηχι'δα] των χολυβων έν τω μέ- σω του ναού, και θύμιασα; ό ιερεύς κύχλωθεν ποιεί εύλογητόν και δρχεται ό πρώτος χορός το "Ό κάτοικων έν βοηθεία", καΐ ψάλλομεν αλληλούια έκ τρίτου εις ήχον πλάγιον δ'. Στίχ. Μακά- ριους έξελέζω. Στίχ. Και το μνημόσυνον. ΕΤτα τα τροπάρια ταύτα εις ήχον πλάγιον δ'. Ό βάθει σοφίας φιλανθρώπως» κτλ.. φ. 1-169. 3. «Στιχηρά ιδιόμελα της Θεοτόκου εις τον εύαγγελισμόν μετά και του οσίου πατρός ημών Σάβα του ήγιασμένου, ψαλλό- μενα έν ταΤς άγρυπνίαις τών δεσποτικών εορτών του δλου ένιαυ- του, αλλά δή καΐ εΙς την μνήμην οσίου. Αρχή εις τον εύαγγε- λισμόν μαρτίω κε'• ήχος α'. Τω έκτω μηνι ό αρχιστράτηγος Ι απεστάλη προς σε» κτλ., φ. 170. ΤΟ. Μηναΐον του Ιουνίου μηνός μεμβράνινον, ή περί το τέλος της δεκάτης ή έν τη άρχη της πρώτης και δεκάτης γρα- φέν εκατονταετηρίδας διά μονήν τίνα έν Βυζαντίω κειμένην, καθάπερ τό σημείωμα του καλλιγράφου δηλοΤ, τό έν τέλει του τεύχους γεγραμμένον, ήτοι «βιβλίον του Σωτήρος του Άκαταλή- τττου» ^ Σύγκειται ουν τούτο έκ φύλλων 139, και κείμενον περι- λαμβάνει μονόστηλον, ου μία εκάστη τών σελίδων τριάκοντα γραμ- μάς άριθμεΓ (0,265x0,202 = 0,183X0,132). Αυτό δε τό κεί- μενον σαφώς μαρτυρεί, δπως τά αρχαία συνετάχθη μηναία• τούτο γάρ τό μηναΐον πάνυ διάφορόν έστι του νυν έν χρήσει υπάρχον- τος, και τοις φιλολογοΰσι χαριζόμενος ί^εολόγοις λετττομερώς πως τά έν αύτώ περιεχόμεν' αναγράφω. 1. «Πίναξ σύν θεώ μηνός Ιουνίου», ήτοι τών έν αύτώ περιειλημμένων κανόνων, ων αϊ έπιγραφαι πορφυροΐς έχαράχθη- σαν γράμμασι, φ. 1-2. Μετά δε τό τέλος του πίνακος προσέθετό τις ύστερον τέσσαρα τροπάρια, ων τό μεν πρώτον κατά τήν μνήμην Νικηφόρου ψάλλεται του αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως, τά * "Αλλη τις σημείωιις πάνυ ιιεγϊγενεΐτέρα λέγει* €Βιβλίον της μονής του Προ- ορό|Αθυ» της έγγυς του 'Ιορδίνου ποταμού, φ. 2, ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 119 δέ λοιπά κατά την έορτήν Πέτρου χαί Παύλου των αποστόλων. 2. Κόσμημα τι χαλόν χαΐ ή εφεξής επιγραφή, χρυσοΤς γε- γραμμέ^/τ] γράμμασι* «Μηνι Ιουν^ω α'• του άγιου μάρτυρος Ίου- στίνου. Κάθισμα, ήχος α προς τό Του λίθου σφραγισθείς. Χρί- στου υττεραθλήσας» χτλ., φ. 3. 3. «Τη αύτη ημέρα του όσιου πατρός ημών Άτταλου. Κά- θισμα, ήχος δ' προς τό Ταχύ προχατάλα^ε. Φωστήρα σε εδει- ξεν» κτλ., φ. 5. Πλήρης χαι τύποις ανέκδοτος ασματική ακολου- θία• την δέ του Άτταλου μνήμην γεραίρομεν ήδη τη ς' του . αυτού μηνός. Πρβλ ΟβρΓίΗ, ΠοΛΗΗβ Μ'6θΗΐΐ,βθΛθΒΐ> Π, σ. 145. 4. «Μηνι τω αυτω β' του αγίου Νικηφόρου πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως. Κάθισμα, ήχος γ' προς τό θείας πίστεως όμολογ: Λόγοις ελαμψας την έκκλησίαν» κτλ., φ. 8^^, ένθα τό κράσπεδον περιέχει τόδε* «μνήμη Κυρίλλου μονάχου». Άπό δέ του 9-0^ φύλλου ό του θεοφάνους άναγινώσκεται κανών, ου ή άχροστιχίς• «Τόν Νικηφόρον ώς νιχηφόρον ασματι μέλπω. Ώδή α ήχος δ'. θαλάσσης τό έρυθραΐον πέλαγος. Την πρα- ςιν της θεωρίας έδειξας» κτλ. Μηναΐον του Ιουνίου, έν Βενε- τία 1843, σ. 7. 5. «ΜηνΙ τω αυτω γ' του έν άγίοις μάρτυρος Λουκιλλια- νου. Κάθισμα, ήχος α' προς τό Τόν τάφον σου σωτήρ. Πυρι προσομιλών> κτλ., φ. 11. Άπό δέ της ετέρας του αύτοΰ φύλ- λου σελίδος ό του Ιωσήφ άρχεται κανών ό είς ήχον α', ου ή άκρο- στιχίς' «Λουκιλλιανώ τούσδε τους κρότους φέρω»* εστί δέ και ούτος τυποις ανέκδοτος. 6. «Μηνι τω αύτω δ' του αγίου Μητροφάνους πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως. Κάθισμα, ήχος δ' προς το Έπεφάνης σήμε- ρον. Όρθοδόξως, δσιε, την έκκλησίαν» κτλ., φ. 14. Είτα δέ ό κανών έστι θεοφάνους, ου ή άκροστιχίς* €Μέγιστον υμνώ του Μητροφάνους κλέος», φ. 15. Κανών και ούτος τύποις ανέκδοτος. 7. «Μηνι τω αύτω ε' του οσίου πατρός ημών Ίλαρίωνος του νέου, ηγουμένου τών Δαλμάτων. Κάθισμα, ήχος δ' προς τό Ταχύ προκατάλαβε. θεώ καθιέρωσας» κτλ., φ. 16ί^. Άπό δέ ι 120 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ του 17-ου φύλλου ό του Ιγνατίου άναγινώσχεταί αχανών, ου ή αρχή• «'Ωδή α'* ήχος πλάγιος δ' (προς το) 'Γγράν διοδεύσας ώσει ςηράν. Έν τω φωτί άυλω χαΐ νοητω», φ. 17. ΜηναΤον του Ίοο'^ίοο^ α. 23, εν&' ό κανών ανώνυμος χεΤται* σημείωσαι δε δτι την μνήμην του οσίου τη ς' νυν του Ιοοίιοο μηνός έπι- τελοΰμεν. Πρβλ. ΟβρΓίΗ, ΠοΛΗΗβ μϊοηπιθολοβέ II, σ. 149. 8. «ΜηνΙ τω αύτω ς' του αγίου ίερομάρτυρος Δωροθέου επι- σκόπου [Τύ]ρ[ου]. Κά&ισμα, ήχος γ' προς το θείας πίστεως ομο- λογία, θείοις δόγμασιν άεΐ» κτλ., φ. 19. Είτα «ό κανών, ου ή άκροστιχίς- Δώρον θεού σε παμμάκαρ πάτερ σέβω: Ιωσήφ, '^δή α ήχος πλάγιος δ'. "^Ασωμεν τω Κυρίω τω διαγαγόντι». Άρχ. «Δώρον θεού προσήςας | σεαυτόν τερττνόν», φ. 19Ρ. Πρβλ. το μηναΐον του Ιουνίου, σ. 20* σημείωσαι δε δτι καΐ τον ίερομάρ- τυρα Δωρόθεον πανηγυρίζομεν ήδη τη ε' του ίουνίου. 9. «ΜηνΙ τω αύτω ζ' του αγίου μάρτυρος θεοδότου Αγκύ- ρων. Κάθισμα, ήχος α' τυρός το Τον τάφον σου σωτήρ. Πολύ- φωτος αστήρ» κτλ., φ. 21. Είτα «ό κανών, ου ή άχροστιχίς• θεοΰ δόσις πέφυκας εικότως μάκαρ: Ιωσήφ. Ώδή α' ήχος πλά- γιος β'. Ώς έν ήπείρω πεζεύσας ό Ισραήλ». Άρχ. «θεολαμπή σε αστέρα», φ. 21^. Μηναΐον του ^1ο'^>ίίοο^ σ. 25. 10. «Μηνί τω αύτω η' του αγίου μάρτυρος Θεοδώρου του στρατηλάτου ή άνακομιδή. Κάθισμα, ήχος δ' προς το Ό υψω- θείς έν τω σταυρω. Στρατολογία άληθεΐ» κτλ. φ. 24. — Ό κα- νών του θεοφάνους, ου ή άκροστιχίς' «Μέλπω σε δώρων ένθέων επώνυμε: Ώδή α' ήχος δ'. θαλάσσης τό έρυθραΐον πέλαγος. Μαρ- τύρων περιφανώς λαμπρότησι», φ. 2 δ. ΜηναΓον του Ιουνίου σ. 29. — "Ετερος κανών Ιωσήφ του μελωδού, τύποις ίσως ανέκ- δοτος, εις ήχον πλάγιον δ'. Άρχ. «Τα'ϊ'ς θεϊκαΐς περιφανώς λαμ- πρότησι», ψ. 26ί^. 11. «Τη αύτη ημέρα του αγίου Νικάνδρου και Μαρκιανου. Κάθισμα, ήχος δ' προς τό Έπεφάνης σήμερον τη οικουμένη. Των αιμάτων ρεύμασι πολυθείας» κτλ., φ. 29. Αυτόθι «ό κανών, ου ή άκροστιχίς• "Γμνοις γεραίρω μαρτύρων ξυνωρίδα: Ιωσήφ. Ώδή α' ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΑΓΜΩΝ. 121 ήχος πλάγιος δ'. Τγράν διοδεύσας ώσει ξηράν». Άρχ. «'Γμνουντί την μνήμην». Κανών και ούτος τύποις Τσως ανέκδοτος. 12. «ΜηνΙ τω αύτω θ' του αγίου Κυρίλλου πάπα Αλεξαν- δρείας. Κάι>ισμα, ήχος γ προς το Την ωραιότητα της παρθένου. Στύλος και έρεισμα» κτλ., φ. 31. Είτα ό κανών, του θεοφάνους, ου ή άκροστιχίς, άνευ των θεοτοκίων «θεωριών Κύριλλος ένθέων λύρα. Ώδή α' ήχος δ'. θαλάσσης τό έρυθραΤον πέλαγος». Άρχ. «θεόθεν την φωτοδότιν», φ. 31 Ρ. Μηναΐον του Ιουνίου σ. 33. 13. «Τη αύτη ημέρα των αγίων μαρτύρων Όρέστου Διο- μήδους και Τόδωνος. Κάθισμα, ήχος δ' προς το Ταχύ προκατά- λα|3ε. Τριάδος υπέρμαχοι» κτλ., φ. 3 3 Ρ — «Ό κανών, ου ή άκρο- στιχίς• ΣετττοΤς άθληταΤς σεπτόν έζάδω μέλος Ιωσήφ. Ώδή α' ήχος πλάγιος δ'. ^Ασμα άναπέμψωμεν λαοί». Άρχ. «Στέφος | εκ χειρός ζωαρχικής», φ. 34^. Περί μεν της μνήμης των μαρ- τύρων τούτων κατά τήν θ' του Ιουνίου, δρα το βιβλίον του άρχι- μανδρίτου Σεργίου, Ποληη6 Μ'δοβςβΟΛΟΒ'Β Βοοτοκα, τ. II, σ. 154* ή δε ασματική αυτών ακολουθία, ώς εν τω κώδικι τούτω υπάρ- χει, τυγχάνει ούσα τύποις ανέκδοτος. 14. «Μηνι τω αύτω ι' του αγίου μάρτυρος Αλεξάνδρου και Άντωνίνης. Κάθισμα, ήχος α' προς το Τόν τάφον σου, σωτήρ. Δυάς φωτοειδής | τών σετυτών αθλοφόρων», φ. 36?. — «Ό κανών, ου ή άκροστιχίς• Τμνοις επαινώ τήν καλήν ξυνωρίδα Ιωσήφ. Ώδή α' ήχος α'. Σου ή τροπαιούχος δεξιά» . Άρχ. «"Γμνοις έπαινέσαι την υμών», φ. 37^. ΜηναΤον του Ιουνίου, σ. 36. 15. «Μηνι τω αύτω ια' του αποστόλου Βαρθολομαίου. Τρο- πάριον είς τό θεός κύριος, ήχος γ'. Απόστολε άγιε» κτλ.. φ. 39^. — Κανών του θεοφώ^ους είς ήχον β', ου ή αρχή* «Ό προ- γνώστης πάντων ώς θεός», φ. 40^. Μηναΐον του Ίοοίιοο, σ. 40. 16• «Τη αύτη ημέρα του ά^ίοο αποστόλου Βαρνάβα. Κά- θισμα, ήχος πλάγιος δ' προς τό Τήν οογ.αΊ του λόγου. Λογικός ά^>εδείχθης» κτλ., φ. 422• — Κανών τοκ) ^ζο'^άΊοης εΙς ήχον β', ου ή άκροστιχίς• «Ώδήν πλέκω σοι, Βαρνάβα θεηγόρε». Άρχ. «Ώς άνήρ υπάρχων οδηγός», φ. 43. Πρβλ. μηναΓον του Ιουνίου, σ. 40. 122 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 17. «ΜηνΙ τω αύτώ φ' του οσίου Όνουφρίου. Κά&ισμ.α, ήχοζ δ' προς το Ταχύ προκατάλαβε. Έμάκρυνας δσιε» κτλ., φ. 45^. — Κανών του θεοφάνους εις ήχον δ'. Άρχ. «Αίγλη της τριφεγ- γους», φ. 46. Κανών και ούτος δγνωστος ϊσως. 18. «Μηνί τω αότω ιγ' της αγίας μάρτυρος Άκυλίνης. Κά- θισμα, ήχος γ' προς τό Τήν ωραιότητα της παρ&ένου. Τόν ώραιό- τατον νυμφιον» κτλ., φ. 48- — Κανών του Ίωσηφ εις ήχον πλά- γιον δ'. *Ακροστιχις• «Δέχου τόν υμνον καλλίπαις Άκυλΐνα». Άρχ. «Δεδοζασμένη Χριστώ τω νυμφίω σου», φ. 48^. ΜηναΓον του Ιουνίου, σ. 48. 19. «Τη αύτη ημέρα ρήρ-η "^οο αγίου μάρτυρος Δούλα. Κάθισμα, ήχος δ' προς το Ό υψωθείς έν τω σταυρω. Περί- φραχθεις τω θυρεω» κτλ., φ. 50^. — Κανών του Ιωσήφ τύποις ανέκδοτος, ου ή άκροστιχίς• «Δούλον θεού κλήσει σε και πράξει σέβω». 'Αρχ. «Δούλος του πλαστουργού», φ. 51. Σημείωσαι δε δτι τήν μνήμην του μάρτυρος Δούλα τελουμεν ήδη τη ιε' του αύτου μηνός. 20. «Μηνί τω αύτω ιδ' του αγίου προφήτου Έλισσαίου. Κάθισμα, ήχος α' προς τύ Τόν τάφον σου σωτηρ. Προβλέψει θεϊκή» κτλ., φ. 53. «Ιωάννου μονάχου ό κανών, ου ή άκροστι- χίς• *Αδω γεγηθώς τήν Έλισσαίου χάριν». ^Ηχος πλάγιος α'. Άρχ. «Απαρχή έν θεω των έφυμνίων», φ. 53^. Του ανεκδό- του τούτου κανόνος Βαρθολομαίος έμνήσθη ό Κουτλουμουσιανός. "Ορα τό μηναΓον του Ίοοίιοο σ. 52, έν τη υποσημειώσει. 21. «Τη αύτη ημέρα του αγίου Μεθοδίου πατριάρχου Κων- σταντινουπόλεως. Κάθισμα, ήχος δ' προς τό Έπεφάνης σήμερον τη οικουμένη. Φαεινός ως ήλιος» κτλ., φ. 54^. — Κανών άνώνυ- μος εις ήχον δ' και τύποις Γσως ανέκδοτος. Άρχ. «Έν νηστείαις δσιε Ι δουλαγωγών», φ. 55. 22. «Μηνί τω αύτω ιε' του άγιου προφήτου Άμώς. Κάθισμα, ήχος γ' προς τό θείας πίστεως ομολογία, θείον όργανον του πα- ρακλήτου» κτλ., φ. 57. — Κανών του θεοφάνους εις ήχον β', ου ή άκροστιχίς• «Άμώς σε μέλπω τόν προφήτην τόν μέγαν». Άρχ. ΠΑΤΡΙΑΡλΈΙΟΪ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. ]23 ι'Αναχαθάρας μου τον νουν», φ. 57»^. ΜηναΤον του Ιουνίου, σ. 57. 23. «Τη αύτη ήμερα του άγιου αποστόλου Φουρτουνάτου. Κάθισμα ήχος δ', προς το Ταχύ προχατάλαβε. Έν αΐ'ματι βάψας σου» κτλ., φ. 59. — «Ιωσήφ ό χανών, ου ή άχροστιχίς* Τον παμμέγιστον δοξάσω Φουρτουνατον». '^Ηχος β'. Άρχ. «Των αγαθών | τόν πορισμόν συλλεξάμενος», φ. 59^. Πλήρης χανών, τύποις ετι άνέχδοτος. 24. «Μηνι τω αύτω ις' του άγιου ίεράρχου και θαυματουρ- γού Τύχωνος, επισκόπου Κύπρου. Κάθισμα ήχος δ', προς το Ταχύ προκατάλαβε πρΙν δου: Τυχεΐν έφιέμενος» κτλ., φ. 61^. — ιΌ κανών, ου ή άκροστιχίς αυτή• Τω θαυματουργώ προσλα- λήσω ποιμένι Ίησήφ». ^Ηχος δ'. Άρχ. «Τω θρόνω του θεου>, φ. 62. ΜηναΓον του Ιουνίου, σ. 60. 25. «Τη αύτη ημέρα ή άνακομιδή του λειψάνου του αγίου Θεοδώρου του Συκεώτου. Κάθισμα, ήχος δ' προς τό Ό υψωθείς έν τω σταυρω. Τάς μεθοδείας του εχθρού», κτλ., φ. 64^. — Κανών ανώνυμος καΐ τύποις ανέκδοτος• ήχος πλάγιος α'. Άκρο- στιχίς• «Δωρεών πλήσόν με, παμμάκαρ πάτερ » . Άρχ. «Σών δωρεών ταΓς φανοτάταις», φ. 6 5 Ρ. 26. «Μηνι τω αύτω ιζ' τών αγίων μαρτύρων Μανουήλ Σα- βέλ και Ισμαήλ. Κάθισμα, ήχος α' προς τό Τόν τάφον σου σω- τήρ. Ώς τρίφωτος λαμπάς» κτλ., φ. 68. — «Ό κανών, ου ή άκροστιχίς• Άδελφικήν τρίφωτον αινώ λυχνίαν. θεοφάνους». ^Ηχος πλάγιος β'. Άρχ. «Ανατολή φαιδρυθέντες | τη νοητή», φ. 69. Κανών και ούτος τύποις ανέκδοτος• άλλοι δέ τίνες ανώ- νυμοι κανόνες έν τω βιβλίω ύπάρχουσι τω έπιγεγραμμένω «Ακο- λουθία τών αγίων και ένδοξων μεγάλων μαρτύρων Μανουήλ Σα- βέλ και Ισμαήλ, ψαλλομένη κατά τήν ιζ' του ιουνίου, έρανισθεΐσα μεν φιλοπόνως παρά Μανουήλ Μάνου του Βυζαντίου χάριν εύλα- βείας• επιμελώς δέ διορθωθεΐσα παρά τίνων ευλαβών καΐ τά θεία μεμυημένων ανδρών, και ακριβώς έπιθεωρηθεΐσα παρά του πανοσιωτάτου και σοφολογιωτάτου διδασκάλου και ίεροκήρυκος της του Χρίστου Μεγάλης Εκκλησίας κυρίου Δωροθέου Βουλησμα 124 ΚΑΤΑΛΟΓΟΙ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ χαΐ νυν πρώτον τύτυοις εκδοθείσα διά δαπάνης μεν του πανευγε- νεστάτου κυρίου Μανουήλ Μπάλσα. επιμελείας δέ και επιστασίας του άρχιμανδρίτου Ανθίμου Γαζη. Έν Βιέντ] της Άουστρίας. Έν τη ελληνική τυπογραφία Γεωργίου Βενδότη. 1803». Σελί- δες 86 του μικρού τετάρτου καλουμένου σχήματος. 27. «Τη αύτη ημέρα του αγίου και θαυματουγου Τπατίου του έν ΤουφινιαναΤς. — Είτα κανών τύποις ανέκδοτος, ου ή άκρο- στιχίς• «Τπατίου μέλψοιμι τους καλούς τρόπους. Ιωσήφ». ^Ηχος πλάγιος δ'. Άρχ. «Τπάρχων, Τπάτιε, σύν Θεω», φ. 70. 28. «Μην! τω αύτω ιη' του αγίου μάρτυρος Λεοντίου. Κά- θισμα, ήχος δ' προς το Ταχύ προκατάλαβε. Σταυρόν ώσπερ θώ- ρακα χτλ., φ. 73^. Έν δέ τω κρασπέδω χειρ μεταγενέστερα προσέθετο το «μνήμη Νίκωνος μονάχου πρεσβυτέρου του Άσκε- πηνου». — Ιωάννου μονάχου «ό κανών,, ου ή άκροστιχίς* Νίκη θεός σοι και γέρας, Λεόντιε»• ήχος δ'. Άρχ. «Νόμοις εγκω- μίων ή αρετή σου», φ. 74. Μηναΐον του Ιουνίου, σ. 67- 29. «Τη αύτη ημέρα των αγίων μαρτύρων Ίσαύρου Βασι- λείου Ίννοκεντίου Περεγρίνου Έρμείου και Φίληκος. Κάθισμα, ήχος α προς το Τύν τάφον σου σωτήρ. Έδύνατε έκ γης» κτλ.. φ. 75β. — Ιωσήφ του μελωδού ό κανών, ου ή άκροστιχίς• «Την έςάφωτον μαρτύρων σέβω χάριν»• ήχος δ'. Άρχ. «Ταΐς θείαις λαμπρότησι», φ. 76*^. Ή των μαρτύρων τούτων πανήγυρις τε- λείται νυν τη ιζ' του ΙοΆΙο*:> μηνός τ^'^^ο^' ο δέ κανών αύτών^ ό έν τω κώδικι υπάρχων άγνωστος ήν εισέτι. 30. «Μην ι τω αύτω ιθ' του αγίου αποστόλου Ιούδα του Ιακώβου του και άδελφοθε'ου. Κάθισμα, ήχος γ' προς το θείας πίστεως. "^Ορθρος έλαμψας θεορωσίας» κτλ., φ. 783. Κανών του θεοφάνους (ούχΙ δέ Ιωσήφ, ως τα έκδεδομένα λέγει μηναία), ου ή άκροστιχίς• «Μέλπειν Ίούδαν τον θεόπτην σπουδάσω»* ήχος πλάγιος α'. Άρχ. «Μύστα των ουρανίων», φ. 76^. 31. «Τη αύτη ημέρα του αγίου μάρτυρος Ζωσίμου. Κάθι- σμα, ήχος δ' προς το Έπεφάνης σήμερον. Ώς αστέρα μέγαν σε» κτλ., φ. 81 3. — Ιωσήφ του μελωδού ό κανών, ου ή άκροστιχίς• ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΪ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 125 «Την Ζωσίμου [χέλψωμεν ενθεον χάριν»• ήχος πλάγιος δ'. Άρχ. «Ταύτην σου την φωαφόρον», φ. 82. ΚαΙ ούτος ό κανών ελλεί- πει τω έκοεδομένω μηναίω. 32. «Μηνι τώ αύτω κ' των άγιων μαρτύρων Ίννα Πιννδ και Τημμα. Κάθισμα, ήχος δ' προς το Ταχύ προκατάλαβε. Τα δπλα της πίστεως» κτλ., φ. 83^. Έν δε τω κρασπέδω χεΙρ με- ταγενέστερα προσέ&ετο τό «μνήμη θεοφάνους μονάχου». — Κανών του Ιωσήφ, τύποις ετι ανέκδοτος, ου ή άκροστιχίς• «Τους σους ανυμνώ μάρτυρας, θεού Λόγε»• ήχος δ'. Άρχ. «Τω θείω φωτι λαμπόμενοι», φ. 84. Περί δέ της μνήμης των μαρτύρων τούτων δρα καί Σέργιον Ποληη6 Μ'δοΗΒίβΜΟΒ'Β Βοοτοκα, τ. II, σ. 194. 33. «Τ-η αύτη ημέρα του αγίου μάρτυρος Εύστοχίου και των σύν αύτω. Κάθισμα, ήχος πλάγιος β' προς τό ΈλπΙς του κόσμου. Άνδρειοτάτω λογισμω» κτλ., φ. 86. — Κανών του Ιωσήφ, τύποις ετι ανέκδοτος, ου ή άκροστιχίς• «Σεπτήν επαινώ μαρτύρων νυν πεντάδα»• ήχος πλάγιος β'. Άρχ. « Στεφηφορουντες τω βήματι του Χρίστου», φ. 86^. Σημείωσαι δέ, δτι τήν μνήμην του μάρ- τυρος Εύστοχίου και των σύν αύτω τελουμεν ήδη τη κγ' του ίουνίου μηνός. 34. «Μηνι τω αύτω κα' του αγίου μάρτυρος Ίουλια^>ού. Κάθισμα, ήχος α' προς τό Τόν τάφον σου σωτήρ. 'Γδάτων πνιγ- μονη» κτλ., φ. 88^. — Κανών του θεοφάνους εις ήχον α'. Άρχ. «Μάρτυς αθλοφόρε», φ. 89^. — Έτερος κανών του Ιωσήφ εις ήχον β', ου ή άρχή' «Ιερόν συνάθροισμα Χρίστου», φ. 9ΐί^. Αμφότεροι δέ οι κανόνες ούτοι τύποις εισίν ανέκδοτοι• έν δέ τω τετ^πωμένω μηναίω κανών υπάρχει, ου ποιητής Ιωάννης έστΙν ό μοναχός. 35. Μηνι τω αύτω κβ' του α^ίοο ίερομάρτυρος Εύσεβίου, επισκόπου Σαμοσάτων. Κάθισμα, ήχος δ' προς τό Ταχύ προκατά λαβε. Φαιδρύνας τόν βίον σου» κτλ., φ. 94- — Κανών του Ιωσήφ, ου ή άκροστιχίς• «Της εύσεβείας τόν φερώνυμον σέβω»• ήχος πλά- γιος ο. Άρχ. «Τω άκροτάτω φωτί», φ. 94. Μηναΐον του Ίου- νίου, σ. 79. 126 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 36. «Τη αύτη ήμερα του όσιου πατρός ημών Πέτρου του έν τω δρεί του "^Αι^ωνος. Κάθισμα, ήχος α' προς το Τον τάφον σου σωτήρ. Έν&άψας των παι)ών» χτλ., φ. 96. — Κανών του Ιωσήφ, ου ή άκροστιχίς' «"Αλλον σε Πέτρον εικότως σέβω^ μάχαρ»* ήχος β'. Άρχ. «"^ Αλλον ήμΤν Πέτρον σε νέον», φ. 96?. Του δ' ανεκδό- του τούτου κανόνος και Βαρθολομαίος έμνήσθη έν υποσημειώσει τινι της ιβ' του Ιουνίου ημέρας. 37. «Μηνί τω αύτω κγ' της άγιας μάρτυρος Άγριππίνης. Κάθισμα, ήχος δ' προς τό Ό υψωθείς έν τω σταυρω. Τον ώραιό- τατον σταυρόν» κτλ., φ. 98^. — Κανών ανώνυμος, ου ή άκροστι- χίς• «Τήν χριοτονύμφην Άγριττπινην αίνέσω»• ήχος δ'. Άρχ. «Τω φέγγει της χάριτος», φ. 99?. ΜηναΤον του Ιουνίου, σ. 82. 38. «Τη αύτη ημέρα των αγίων μαρτύρων Ζηνα και Ζήνω- νος. Κάθισμα, ήχος δ' προς τό Έπεφάνης σήμερον. Ποταμοί πλη- ρούμενοι» κτλ., φ. 102. — Κανών του Ιωσήφ τύποις ανέκδοτος, ου ή άκροστιχίς* «Ζυγήν επαινώ μαρτύρων στεφηφόρων»• ήχος δ'. Άρχ. «Ζωήν τήν αληθή, | αθλοφόροι, ποθουντες», φ. 102?. 39. «Μη VI τω αύτω κδ' τό γενέσιον του τιμίου Προδρόμου. Τροπάριον εις τό θεός Κύριος'^ήχος δ'. Προφήτα και πρόδρομε», φ. 104^^. — Κανών Ιωάννου του μονάχου^ ου ή άκροστιχίς• «Τω Προδρόμου γέγηθα νυν γενεθλίω». Άρχ. «Ώς όρθρος ευπρεπής», φ. 106. ΜηναΤον του Ίοο>^ίοο^ σ. 90. 40. «Μηνί τω αύτω κε' της αγίας μάρτυρος Φε^ϊρωνίας. Κά- θισμα, ήχος α' προς τό Τόν τάφον σου σωτήρ. Ποθήσασα Χρι- στόν» κτλ., φ. 107. — Κανών του θεοφάνους, ου ή άκροστιχίς• «Τμνοις σε μέλπω προσφόρως, Φε|3ρωνία>• ήχος πλάγιος δ'. Άρχ. «Τπέρμαχε δόξης», φ. 108. Μηναΐον του Ιουνίου, σ. 95. — «Έτερος κανών παρακλητικός εις τήν άγίαν Φε|3ρωνίαν, ου ή άκροστιχις αύτη• Φως μοι παράσχου σαΐς λιταΓς, Φεβρωνία». ήχος |3'. Άρχ. «Φωτιστικαΐς | του θείου -πνεύματος χάρισιν», φ. 110* ούτος δε ό κανών τύποις εστίν ανέκδοτος. 41. ίΜηνι τω αύτω κς' του οσίου Δαυίδ θεσσαλονίκης. Κά- ι^ισμα, ήχος πλάγιος α' προς τό Τόν συνάναρχον λόγον. Φυτευθείς ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 127 ώσπερ ζύλον» κτλ., φ. 1123. Κανών τοΰ Ιωσήφ τυποις ανέκδο- τος, ου ή άκροστιχίς- «Δαυίδ γεραίρω τον βίον τον φωσφόρον»• ήχος δ'. Άρχ. «Δυνάμει του πνεύματος*. — ΚαΙ πάλιν το3 Ίωαήφ §τερος κανών εις τον δσιον πατέρτ, ημών Δαυίδ, ου ή άκροστιχις* «Υμνώ, μάκαρ σου, τον βιΌν θειοις λόγοις»• ήχος πλάγιος α'. Αρχ. «Τμνοις τήν φωτοφόρον και θείαν μνήμην», φ. 115^ ΜηναιΌν του Ιουνίου, σ. 100. 42. «Μηνι τώ αύτώ κζ' του όσιου Σαμψών του ξενοδόχου. Κάθισμα, ήχος α' προς τό' Τον τάφον σου σωτηρ. Κτησάμενος ψυχήν» κτλ., φ. 117^• — Κανών του Ιωσήφ, ου ή άκροστιχις* «Τμνώ σε, Σαμψών, πίστεως θείοις λόγοις»• ήχος β'. Άρχ. «"Γμνοις την σην φαεινοτάτην πανήγυριν», φ. 118?. Μηναΐον του Ιου- νίου, σελ. 103. 43. «ΜηνΙ τω αύτώ κη'• ή άνακομιδή των λειψάνων τών αγίων Κύρου καΐ Ιωάννου. Τροπάριον εις το θεός Κύριος• ήχος πλάγιος α'. Τά τάγματα τών αγίων σου» κτλ., φ. 120^. — Κανών του Ιωσήφ, ου ή άκροστιχίς• «Καλών δοτήρες τών κακών ρύ- σασθέ μει• ήχος β'. Άρχ. «Κράτος έχίίρου τη κραταιά διαλύ- σαντες», φ. 121^. ΜηναΓον του Ιουνίου, σ. 107- 44. «Τη αύτη ήμερα του αγίου όσιομάρτυρος Ιωσήφ και τών συν αύτώ. Κάθισμα προς το Ό υψωθείς έν τω σταυρώ εκουσίως. Άγωνισάμενος καλώς» κτλ. φ. 123°^. — Κανών του Ιωσήφ τύποις ανέκδοτος, ου ή άκροστιχίς• «Πληθύν γεραίρω καλλινίκων μαρτύρων»• ήχος δ'. Άρχ. «Πληθύς φωτοειδών*, φ. 124. Πρβλ. Σέργιον, ΠοΛΗΗή Μ'δοΗςβΟΛΟΒ'Β ΒοοτοκΛ τ. II, σ. 171. 45. «Μηνί τω αύτώ κθ' τών άγιων αποστόλων Πέτρου και Παύλου. Τροπάριον εις το θεός Κύριος* ήχος δ'. Οι τών απο- στόλων πρωτόθρονοι» κτλ., φ. 126^. ΜηναΤον του Ιουνίου, σ. 113. (^. ΡίίΓα, Ηγιηηο§ΓΕρΙιίΘ άβ Γέςϋδβ ^Γβοίΐαε. Κοιηβ 1857, σ. ΙιΧΧΐΙ). — Κανών του Ιωάννου εις ήχον δ'. Άρχ. «Άσομαί σοι. Κύριε ό θεός μου, ότι τους σους αποστόλους», φ. 128^. Έςεδόθη δ' άνωνυμως ύπό του ΡίίΓα (ενθ' ανωτέρω σ. Ο— ΟΥ). — Του αύτου Ιωάννου «έτερος κανών του αγίου Πέτρου του άπο- 128 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ ατόλου»• ήχος δ' προς το «Ούκ εστί σοι όμοιος δεδοξασμένε » . Άρχ. «Τον κορυφαιότατον των αποστόλων», φ. 130β. Μηναΐον του Ιουνίου, σ. 114. — Και πάλιν θεοφάνους «δτερος χανών τοδ αγίου αποστόλου Πέτρου, ου ή ά*/ροστιχίς• Πέτρον γεραίρω τόν καλόν μου προστάτην. Ώδή α' ήχος β'• Δεύτε λαοί ασωμεν δσμα. ΙΙέτραν ζωής | και ζωηφόρον», φ. 132^ (ΡίίΓΒ. σ. ΟΧΙΙΙ — ΟΧΥΠ. εκδοσις ελλιπέστατη). — Είτα πάλιν του αύτου θεοφάνους «κανών Ετερος εις τον ίίγιον Παυλον τόν άπόστολον», κατ ήχον πλάγιον δ'. 'Αρχ. «Ό ώσπερ δντα | καλών τά ανύπαρκτα», φ. 135. Μηναΐον του Ιουνίου, σ. 115, Ιν&' ό κανών ούτος ανώνυμος κείται. 46. «Μηνΐ τω αύτω λ' των αγίων δώδεκα αποστόλων. Κά- θισμα, ήχος δ' προς το Ταχύ προκατάλαβε. Φωστήρες αυγά- ζοντες | της ευσεβείας» κτλ., φ. 137. — Κανών τουθεοφάνους, ου ή άκροστιχίς• «Χρίστου γεραίρω τους σοφούς αποστόλους»• ήχος δ'. 'Αρχ. «Χορείαν των αποστόλων μέλπειν μοι», φ. 137^. Μηναΐον του Ιουνίου, σ. 122. 71. Τεύχος μεμβράνινον, άκέφαλόν τε και της πολλής ένεκα χρήσεως ήμαυρωμένον τε και πολλαχου νυν δυσανάγνωστον κατα- στάν έγράφη δε κατά τήν ένδεκάτην πιθανώς εκατονταετηρίδα, και έν μια εκάστη τών σελίδων κείμενον περιελήφθη μονόστηλον έζ γραμμών είκοσι και εννέα (0,242x0,182 = 0,175x0,125). Και έξ αρχής μεν το τεύχος τριάκοντα και τέσσαρα ήρίθμει τετράδια* νυν δ' ελλείπει τούτων τά πρώτα δέκα, πλην φύλλων δύο του ι' τετραδίου, και φύλλα τινά έτερων τετραδίων. Περιεσώθη ουν άχρι τούδε φύλλα 182* τούτων δε τό δεύτερον σημείωμα τι έν τω κρασπέδω περιέχει, γραφέν μεν τω τυεμπτω και δεκάτω αίώνι, λέγον δε τάδε* «•}• Ετούτη ή βίβλος, οί δύο μήνες, εΐνε του αγίου Σά(3α' και έ'δωσά τες του μητροπολίτη είς την Βηθλε- έμ... •}• Και άλλο χαρτί, ιούνιος και ϊούλιος. Ίωάσαφ ιερομόναχος». 1. Αείψανον μηναίου του Ιουνίου μηνός, έν ω το τέλος αύτου περιέχεται, ήτοι μέρος τι του ασματικου κανόνος, του κατά την σύναςιν τών αποστόλων ψαλλομένου• άρχεται δε ώδε* «Έπι της σης ομολογίας», φ. 1. ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΙΟΑΪΜΩΝ. 129 2. Μηναΐον τοδ Τ^οολίοο μηνός, κατά δεάταξίν τίνα παλαίάν της έν Παλαιστίνη διατεταγμένον έχχλησίας, φ. 2-89. Σημείω- σαν δέ, δτι κατά το μηναΤον τούτο τη μεν δεκάτη του ιοϋλίΓ/> ημέρα πλήρης άσματική έψάλλετο ακολουθία δια τους έν Νικομή- δεια μόνον είκοσι και πέντε μάρτυρας, τη δέ ιγ' δια τον δσιον Στέφανον τόν Σαβαΐτην, και τη κς' διά τον δσιον μόνον Ίωάν- νην τόν Παλαιολαυρίτην. 3. ΜηναΤον του Αύγουστου μηνός, φ. 89?-182. Και έν τούτω τω μηναίω υπάρχει τινά μνήμης άξια, έξ ών έγώ τάδε συνί- στημι* δτι τη μεν ιγ' ήμερα πλήρης άσματική έψάλλετο ακολου- θία περί των άγιων μόνον πατέρων ημών Μαξίμου τε και Μαρτί- νου και Αναστασίου* τη δέ ιθ' ήμερα πλήρης ωσαύτως ακολουθία έψάλλετο μόνον περί του οσίου Μακαρίου του της Πελεκητής ηγου- μένου" ή δέ λ' του αύγούστου ήμέρ' άνατέθειται τη μνήμη μόνον του οσίου Φαντίνου. Τ2• Τεύχος μεμβράνινον υπό δύο μεν διαφόρων γραφέν καλλιγράφων, της δυοκαιδεκάτης άκμαζούσης έκατονταετηρίδος^ συνιστάμενον δ' έκ φύλλων 227, ών τό κείμενον έν μια έκαστη των σελίδων μονόστηλόν έστι και έκ γραμμών τριάκοντα και τριών δχρι τριάκοντα και έτυτά (0,255X0,18 = 0,185X0,12). Κατά δέ τίνα σημείωσιν άραβιστι γεγραμμένην έν τω 5 9 -ω φύλλω, τό βιβλίον τούτο Χαλήλ ό του παπα Ιωσήφ αφιέρωσε τω μο- ναστήρια) του αγίου Γεωργίου, τω έπωνυμουμενω Τζιβρίτ. 1. Μηναΐον του Απριλίου μηνός (φ. 1 — 59), ου μνήμης άξια τάδ' έστι• α') δτι τη δ' ήμερα μνήμη μόνον τών μαρτύρων έτελεΤτο Θεοδούλου τε καΐ Άγαθόποδος, και δτι κανών έψάλλετο του Ιωσήφ, ου ή άκροστιχίς* <:Τών σών γεραίρω, Χριστέ, κλέος Ιωσήφ», φ. 9?. — β') δτι ή ε' ήμερα Εύτυχίω άνατέθειται τώ Κωνσταντινουπόλεως άρχιεπισκόπω. — γ) δτι τη ς' ήμερα έψάλ- λετο ή της παρθενομάρτυρος Θεοδώρας ακολουθία, και δτι ό κα- νών αυτής ποίημα έστι του Ιωσήφ• ή δέ το{)τοο άκροστιχις έχει ώδε• «Τμνεΐν σε, μήτηρ, προσθέτω χάριν θεός», φ. 10^ — ε') δτι τη ιβ' ήμερα ή μνήμη Δήμη τε μόνον και Πρωτίωνος 9 130 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ των μαρτύρων έπανηγυριζετο, χαί δτι τον κανόνα τούτων Ιωσήφ έποί'ηαεν ό υμνωδός, φ. 22. — ς') δτι τη ιε' έψάλλετο μόνον ή ακολουθία το5 οσίου πατρός ημών Βασιλείου του επισκόπου Πα- ρίου, φ. 28. — ζ') δτι τη ιζ' έωρτάί^ετο μόνον ό δσιος Άκάκιος ό Μελιτινής καΐ οτι ό κανών αύτου ποίημα έστι του θεοφάνους• ή δέ τούτου άκροστιχίς έχει ώδε* «Την σήν τελευτήν συντόνως μέλπω, πάτερ», φ. 28. — η) δτι ή ιζ' ήμερα τη μ'^ήμη άνατέι^ειται του οσίου Ιωάννου του Παλαιολαυρίτου (δρα καΐ σελ. 129) ^οίί Άτι ό εγκωμιαστικός αοιοο κανών ποίημα έστι του θεοφάνους• ή δέ άκροστιχίς αι^το'ο έχει ώδε* «ΈπΊ ξένης θανόντα σε κροτώ, πάτερ», φ. 35^. — θ) δτι τη χ έψάλλετο μό- νον ή ακολουθία του οσίου Γεωργίου «του εις τό Μάλαιον». — ι) δτι τη κα' ήμερα ό δσιος έωρτάί^ετο Τιμόθεος (ό εν τοΓς Συμβόλοις ?) και δτι κανών του θεοφάνους έψάλλετο, ου ή άκροστιχίς• «θεόν σε τιμήσαντα τιμήσω, πάτερ», φ. 39. — ια') δτι ή κδ' άνατέθειται μόνον τω μάρτυρι Σάβα τω στρα- τηλάτη, καΐ δτι του κανόνος αύτοΰ ποιητής έστιν ό Ίωσηφ• ή δέ τούτου άκροστιχίς έχει ώδε• «Ό παμμέγιστος μάρτυς ύμνείσθω Σάβας», φ. 4δ. — 1|3') δτι ό τη κε' ήμερα ψαλλόμενος κανών εις Μαρκον τόν εύγγελιστήν, ποίημα του θεοφάνους εστί, καθάπερ Βαρθολομαίος εϊκασεν ό Κουτλουμουσιανός. — ιγ') δτι ή κη' άνατέ- θειται τω άποστόλω Ίάσωνι, και δτι ό κανών αύτου ποίημα του Ιωσήφ έστιν ή δέ άκροστιχις έχει ώδε• «Τόν κλεινόν Ίάσων' υμνώ προφρόνως», φ. 53^^. — ιδ') δτι τη κθ' έψάλλετο μόνον ή ακολουθία του οσίου Μέμνονος του έν Λυκία, καΐ δτι τόν κανόνα τοι^το':^ έποίησεν ό Ίωσηφ, ακροστιχίδα έχοντα τήνδε• «Τόν φωσ- φόρον σου, Μέμνων, δοςάζω βίον», φ. 5δ^. 2. Μηναΐον του Μαίου μηνός, φ. 60-121. ΚαΙ έν τούτω μνή- μης άςιά έστι στιχηρά τίνα τροπάρια και κανόνες, οι κατά τάς εφεξής έψάλλοντο ημέρας, α') Έσπερου και Ζωής τη β' μαιου. — β') του μάρτυρος 'Ολβιανού τη δ'. — γ') του αγίου Άλεςάνδρου του Χιότου τη ιγ'. — δ') του προφήτου Ζαχαρίου τη ις'. — ε') του οσίου Μιχαήλ του επισκόπου Συνάδων^ τη κ|3' μαΓου. — ς') του ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΪΜΏΝ. 131 άγίου Κλήμεντος του ποιητοΰ τη κγ'. — ζ') των άγιων Μητρο- οώρου Αρτεμιδώρου χαί Γλυκωνος τη λ' μαίου. 3. Μηναΐον του Ιουνίου μηνός, φ. 122-176- Σημείωσαι δε, δτι καΐ έκ του μηναίου τούτου μανθάνομεν τάδε. Και πρώτον μέν, δτι τη δ' ήμερα κανών έψάλλετο προς Μητροφάνην τον Κων- σταντινουπόλεως (ποίημα του μελωδού Ιγνατίου), ου ή άρχή' «Έν φωτί άύλω»• είτα δ' 8τι ή μέν ε' ήμερα άνατέθειται τω όσίω Ίλαρίωνι τω νέω, ή δ' ς' τω ίερομάρτυρι Δωροθέω. Κατά δέ τήν ι' έψάλλετο μόνον ή του οσίου Όνουφρίου ακολουθία, κατά δέ την ια' ή του αποστόλου Βαρνάβα, τη δέ μετά ταύτη ή της αγίας Μαρίας της έν Περγάμω μαρτυρησάσης, και τη έφεζής ή του οσίου Τριφυλλίου• κατά δέ τήν ιε' ή του αποστόλου Φουρ- τουνάτου και τη κβ' ή του οσίου Πέτρου του Άθωνίτου. 4. Μηναΐον του Ιουλίου μηνός, φ. 177-227. Σημείωσαι και ενταύθα α') δτι ό του άγίου μάρτυρος Υακίνθου κανών υπό του μελωδού έποιήθη θεοφάνους• β') δτι ό αυτός έστι συντάκτης και του ψαλλομένου κανόνος τη μνήμη του άγίου Ανδρέου του Κρή- της• γ') δτι τη ε' του ίουλίου ή μνήμη του άγίου έγεραίρετο Άστίου του επισκόπου Δυρραχίου και δτι τον ασματικόν αύτου κανόνα συνέταζεν ό μελωδός Ίωσήφ' δ') δτι τη ιδ' έπανηγυρίζετο μόνον Ιωσήφ ό θεσσαλονίκης, και δτι τόν κανόν' αυτού θεοφά νης έποίησεν ό μελωδός* ε') δτι τη κα' μόνος ωσαύτως Ίεζε κιήλ ό προφήτης έωρτάζετο* ς') δτι ή κγ' ήμερα καθιερωμένη ην τη μνήμη των μαρτύρων Τροφίμου τε και Θεοφίλου και των συν αύτοΓς• ζ') δτι τη κη' έπανηγυρίζετο ή μάρτυς θεοδότη, καΐ η') δτι τη λ' του ιουλίου ή μνήμη των μαρτύρων μόνον έτελεΤτο Αγνής τε και Λουκίας* τελευτα δέ νυν ό τούτων άσματικός κανών εις τάσδε τάς λέξεις του της α' ωδής θεοτοκίου• «Γήθεν βροτοί | ήρθημεν εις τά ούρά^ηα, | έπι της γης τεκούσης σου | τόν τεκτη- νάμενον | ουρανούς έν σοφία, | αεί σε θεοτόκον Κυρίου σε- (}όμ[ε&α] » . 73. Τεύχος μεμβράνινον, περί τό τέλος γραφέν της τρίτης και δεκάτης έκατονταετηρίδος, καΐ νυν έκ φύλλων συνιστάμενον 132 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 222, ών τό κείμε^^ον έστι μονόστηλον χαΐ έχ γραμμών 23 (0,245X0,18 = 0,165X0,165 = 0,105)• έμττεριέχεε δέ μηναΐον του 'Οκτωβρίοϋ μηνός, ου ή αρχή• «Μην όχτώβριος α'• του αγίου αποστόλου καΐ μάρτυρος ^Αίλ^Ιοο^ ενός των έβδομήχοντα, καΐ του όσιου Τωμανου του μελωδού. Εις τό ^^ Κύριε έχέκραζα" ίστώμεν στίχους ς' και ψάλλομεν στιχηρά προσόμοια του αποστόλου• ήχος δ'. Ό ές υψίστου. Ό την ακτίνα τήν θείαν δεδεγμενος» κτλ, Τητέον δ' ετι, δτι ένδον της πρώτης πινακίδος υπάρχει 27 φύλλα έκ χάρτου, και δτι μέρος ταύτα κωδικός τινός έστι του έτυτακαιδεκάτου αιώνος• εν τούτοις δέ ή προς Γαλατάς έρμηνεύετ' επιστολή του αποστόλου Παύλου. Άρχ. «Ουκ άπ' ανθρώ- πων αποσταλείς: Έκ του ένεστώτος πονηρού αιώνος• ου τήν ζωήν λέγει ενταύθα, άλλα τάς φαυλας πράξεις και τήν ενταύθα πονηράν και διεφθαρμένην ζωήν: — Ανθρώπους πείθω, απολογούμαι. Ζηλωτής υπάρχων, ζήλον έχων, ήγουν δικαί- αν όργήν και σφοδράν άγανάκτησιν» κτλ. Του δέ μηναίου μνή- μης άξια τάδ' έστιν. 1. θεοφάνους του μελωδού, κανών εις τόν δσιον Τωμανόν, ου ή άκροστιχίς• «Τωμανόν υμνώ της μελωδίας λύραν»• ^χοςα\ ψ. 3. 2. Ιωάννου μονάχου, κανών εις τόν άπόστολον θωμαν, ου ή αρχή• «"Αρματα ΦαρΛωι, φ. 31. 3. θεοφάνους, κανών εις τους μάρτυρας Σέργιον και Βάκχον, ου ή άκροστιχίς• «Σέργιον άθλοφόρον και Βάκχον άοίδιμον άδω», φ. 40. Έν δέ τω τετυπωμενω μηναίω κείται ανώνυμος. 4. Κανών τη ιγ' Οκτωβρίου, «ου ή άκροστιχίς: Κάρπον τε καΐ Πάπυλον άσμασι στέφω: ό Ιωσήφ», φ. 91. 5. θεοφάνους του μελωδού κανών τη ιδ', «ου ή άκροστιχίς: Κοσμαν επαινώ τόν μελουργόν προφρόνως: ήχος δ'», φ. 97. 6. Κανών εις τόν άπόστολον Λουκαν, ου ή αρχή• «Της ανω- τάτης σοφίας», φ. 123* ποιητής δέ του κανόνος Ιωάννης έστιν ό μοΊαγύς^ και ούχι Θεοφάνης, ώς έν τω τετυπωμενω γέγρα- ττται μηναίω. 7. Προσθήκαι του ιδ' αιώνος* α') στιχηρά τίνα τροπάρια περί ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 133 της ζ' οικουμενικής συνόδου, φ. 75^. β') δοξαστικόν εις τόν δσιον Άνδρέαν τόν έν τη Κρίσει, φ. 115^^. γ') στιχηρά τροπάρια εις τόν μεγαλομάρτυρα Δημήτριον, φ. 22 1?. 8. Έλλείπουσιν αϊ άρχαι δυο ακολουθιών, έκκοπεΤσαι ή πα- ρά του Πορφυρίου ή παρ' άλλου τινός• α') ή αρχή της άκολου&ίας ΆλφαιΌυ του αποστόλου• δρα μετά τό 50-όν φύλλον β') ή της ακολουθίας Λουκιανού του όσιομάρτυρος. Ελλείπει δ' ετι και τό τέλος της άσματικης ακολουθίας Ίλαρίωνος του οσίου. 74. Τεύχος άκέφαλόν τε και ατελές, σώζον μεν ήδη φύλ» λα χάρτου 193, γεγραμμένον ^έ περί τήν αρχήν της τετάρ- της και δεκάτης έκατονταετηρίδος• μία δ' έκαστη των σελίδων αύτου κείμενον εμπεριέχει μονόστηλον έκ γραμμών είκοσι και εννέα (0,262X0,202 = 0,208X0,14), ήτοι λόγους τινάς Γρη- γορίου του θεολόγου κατά τήν εφεξής τεταγμένους τάξιν. 1. Λόγος τις ακέφαλος, ου αΐ πρώται λέξεις εχουσι νυν ωδε• «. . . γου ζωγραφιάς άμπεχόμενον, ήδη ποικιλότερον» κτλ., φ. 1. Τέλος• «καΐ προς ήμας έπανήκειν πλουσίως, πλούσιος δευ- τεροστεφανίτης, και μεθ' ημών άσων τόν έπινίκιον νυν τε καΐ ύστερον, έν Χριστώ τω κυρίω» κτλ. 2. «Κατά Ιουλιανού του βασιλέως στηλιτευτικός λόγος πρώ- τος», ου ή αρχή• «Ακούσατε ταύτα πάντα τά έθνη», φ. 46^. Μίβηβ τ. 35, σ. 532. 3. «Εις "Ηρωνα τόν φιλόσοφον Άλεξανδρέα, έξορισθέντα διά τήν πίστιν καΐ έπανελθόντα μετά τετραετή χρόνον». 'Λρχ. «Τόν φιλόσοφον επαινέσω», φ. 53. Μί^ηβ τ. 35, σ. 1197. 4. «Εις εαυτόν εξ άγρου έπιστάντα» κτλ. Άρχ. «Έπόθουν ύμας», φ. 61. Μι^ηβ τ. 35, σ. 1228. 5. «Εις εαυτόν και προς τους λέγοντας έπιθυμεΐν αυτός της Κωνσταντινουπόλεως». Άρχ «Έγώ θαυμάζω τί ποτέ έστιν». φ. 70?. Μί^ηβ τ. 36, σ. 265. 6. «Προς Κληδόνιον πρεσ^3ύτερον κατά Άπολλιναρίου λόγος α», ου ή αρχή* «Επειδή πολλοί προσιόντες», φ. 77. Μΐ^ηο τ. 37, σ. 193. 134 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 7. «Προς Κληδόνιον». Άρχ. «Τω τιμιωτάτω», φ. 80. Μί- ^β τ. 37, σ. 176. 8. «Εις τον χατάπλουν των Αιγυτυτίων επισκόπων». Άρχ. «Τοις έξ Αιγύπτου προσφθέγξομαι», φ. 87. Μί^ήβ τ. 36, σ. 241. 9. «Περί θεολογίας λόγος β'», ου ή άρχή' «Έπε! δε άνε- '/αθήραμεν», φ. 100^. Μίβηβ τ. 36, σ. 26. 10. «Περί του αγίου βαπτίσματος». 'Αρχ. «Ό μεν δη περί του υίοΰ», φ. 128. Μίβηβ τ. 36, σ. 133. 11. €ΠερΙ υίου λόγος β'», ου ή αρχή* «Έπει δε σου τάς μεν έκ των λογισμών», φ. 133. Μί^β τ. 36, σ. 104. 12. «Περί υίου λόγος α', βφλίον β'». Άρχ. «Ά μέν ουν εΐποι τις», φ. 138?. Μί^β τ. 36, σ. 73. 13. «Προς Ευνομιανούς καΐ περί θεολογίας προδιάλεξις». Άρχ. «Προς τους έν λόγω κομψούς», φ. 149. Μί^ιΐθ τ. 36, σ. 12. 14. «Περί της έν διαλέξεσιν ευταξίας και δτι ου παντός αν- θρώπου ουδέ παντός καφου τό διαλέγεσθαι περί θεότητος».Άρχ. «Επειδή συνεληλύθατε προθύμως», φ. 166^. Μί^ηβ τ. 36, σ. 173. 15. «Ειρηνικός β'», ου ή αρχή• «θερμός ό ζήλος, πραον τό πνεύμα», φ. 172^. Μίβηβ τ. 35, σ. 1152. 16. «Ειρηνικός α'», ου ή άρχή' «Λύει μου τήν γλώτταν», φ. 182β (Μί^ηβ τ. 35, σ. 721). Τέλος• «ου φαυλως δ' δν προστιθείην δτι και της αισχύνης ήμας τούτο του μικροπο . . . » . 75. Τεύχος τής τετάρτης και δεκάτης έκατονταετηρίδος, συ- νιστάμενον έκ 260 φύλλων βαμβακερού χάρτου και κείμενον έμ- περιέχον μονόστηλον έκ γραμμών 23 (0,255 Χ 0,172 = 0,175 Χ 0,11)* έστι δε άκέφαλόν τε και ατελές, και τήν αρχήν αύτου νυν άπό του δευτέρου ποιείται τετραδίου• τό δ' έσχατον τετράδιον τρια- κοστόν και πέμτυτον αριθμείται. Περιείχε δέ τό βιβλίον έΕ αρχής λόγους έκκαίδεκα Γρηγορίου του θεολόγου, έξ ων έλλείπουσι νυν ό πρώτος και αι άρχαΐ του δευτέρου και του §κτου λόγου. 1. Ό εις Μάμαντα τόν μάρτυρα λόγος, αρχόμενος άπό τών λέξεων τώνδε' «... ιγώνται έπαινέται τής μεγαλουργίας και διαπρύσιοι κήρυκες», φ. 1. ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΑΥΜΩΝ. 135 2. «Δόγος εις την χαινήν χυριακήν καΙ εις τό εαρ». Άρχ. «Έγχαίνια τιμασθαε», φ. 20^. Μί^ηβ τ. 36, σ. 608. 3. «Δόγος εις την άγίαν πεντΎ^κοστην ι , ου ή άρχή' «Περί της εορτής βραχέα», φ. 28. Μί^οβ τ. 36, σ. 428. 4. «Δόγος εις τον πατέρα σιωπώντα δίά την πληγήν της χαλάζης». Άρχ. «Τ{ λύετε τάξεν», φ. 40 (Μί^β τ. 3δ, σ. 933). Ελλείπει τό τέλος. δ. Δόγος τις ακέφαλος, ίσως δε ό περί των Μακκαβαίων φ. 49- 6. «Εις τον μάρτυρα Κυπριανόν». Άρχ. «Μικρού Κυπρια- νός», φ. 54. Μί^ηβ τ. 35, σ. 1169. 7. «Εις τους λόγους και εις τόν έξισωτήν 'ίουλιανόν». Άρχ. «Τις ή τυραννίς», φ. 67. Μί^ηβ τ. 35, σ. 1044. 8. «Δόγος είς την του κυρίου και θεού καΐ σωτηρος ημών Ίησοΰ Χρίστου γέννησιν». Άρχ. «Χριστός γεννάται», φ. 78. Μί^ηβ τ. 36, σ. 312. 9. «Δόγος επιτάφιος εις τόν αγιον και μέγαν Βασίλειον». Άρχ. «Έμελλεν δρα», φ. 90. Μί^ηβ τ. 36, σ. 493. 10. «Δόγος εις τα άγια φώτα», ου ή αρχή* «Πάλιν Ίησοΰς ό έμός», φ. 152. Μί^ηβ τ. 36, σ. 356. 11. «Λόγος εις τό αγιον βάπτισμα», ου ή αρχή• «Χθες τη λαμπρά», φ. 166. Μί^β τ. 36, σ. 360. 12* «Δόγος εις Γρηγόριον τόν άδελφόν του μεγάλου Βα- σιλείου». Άρχ. «Φίλου πιστού >, φύλ. 205. Μί^ηθ τ. 35, σελ. 832. 13. «Δόγος εις τόν άγιον και μέγαν Άθανάσιον, άρχιεπί- σκοπον Αλεξανδρείας». Άρχ. «Άθανάσιον επαίνων», φ. 211. Μί^ηβ τ. 35, σ. 1081. 14. «Δόγος εις την τών εκατόν πεντήκοντα επισκόπων πα- ρουσίαν, ό συντακτήριος». Άρχ. «Πώς ύμΐν τά ημέτερα», φ. 237. Μίβΐιβ τ. 36, σ. 457. 15. «Δόγος περί φιλοπτωχίας», ου ή αρχή* «Άνδρες αδελ- φοί και συμπένητες», φ. 258^^ (Μί^β τ. 35, σ. 857). Τέλος* «κόσμον καθαίρων της αμαρτίας». 136 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ ΤΘ. Τεύχος μεμβράνινον, λείψανα περικλεΤον τριών διαφόρων αωδίχων της δεχάτης έκατονταετηρίδος . α') Φύλλα τέσσαρα, περιέχοντα μέρος ομιλίας τινός χατά γυναικών (πι&ανώς του Χρυσοστόμου). Άρχ. «τών εν γάμω πε- ριελΜόντων χαΐ τεκνογονίαις μητέρες άναδειχ&είσαις». Τέλος' «εί μη ό ακοίμητος όφ&αλμός προέφθασεν και έζείλατο αυτόν έκ του πικρού θανάτου». Και το μεν κείμενον μονόστηλόν έστι και γραμ- μάς κατά σελίδα πασαν είκοσι και ες αριθμεί (0,252X0,153 = 0,19X0,9)* ή δε γραφή, ει και σφόδρα Εανθή και σφαλμάτων έστι πλήρης και τόνων πολλαχου στέρεται και τάς λέςεις έχει προς ά?Λήλας συνδεδεμένας, φαίνεται μοι διακεχαραγμένη παρά καλλιγράφου τινός ή περί τό τέλος της ένατης ή περί την αρχήν της δεκάτης άκμάσαντος εκατονταετή ρ ίδος. |3') Φύλλα 5-132* λείψανον ετέρου κωδικός, κείμενον έμπεριέ- χον μονόστηλον και έκ γραμμών τριάκοντα και τριών (0,26 Χ 0,19 = 0,21X0,128)" ύπάρχουσι δ' έν αύτώ όμιλίαι του μο- νάχου Άντιόχου του Πανδέκτου, αί άπό του ιζ' μέχρι το^ ρλ' αριθμού. Καί της μεν πρώτης τών ομιλιών τούτων ή αρχή ελ- λείπει νυν αρχεταί γαρ ήδη τό κείμενον ώδε• «υδατι εζοδον και γυναικι πονηρά παρρησία^>> κτλ. (Μί§ηβ τ. 89, σ. 1480). Μετά δε τό 1^9-ον φύλλον έλλειμμα τι υπάρχει έκ φύλλων δύο, δ τήν άκολουθίαν, του ρλ' λόγου εΤχεν, ήτοι του περί βασΛείας ουρανών, και τήν αρχήν του περί έςομολογήσεως λόγου• ταύτα δε ΙΙορφυριος ό Ούσπένσκης άφείλετο καί ττ| έν Π§τρουπόλει αυτο- κρατορική δέδωκε βιβλιοθήκη, ένθα καΐ νυν υπάρχει, τόν 342-ον αριθμόν έχοντα (Οτηθτ'β ΙΐΜπβρ. πγ6.ϊ. ΒκόΛίοτβΚΗ 38, 1883 ΓΟ^ίΐ», σ. 133, αριθ. 85). Μετά δε τόν ειρημένον περί έςομολογήσεως λόγον τό τέλος υπάρχει της βίβλου κατά τούτον τόν τρόπον «Άντιόχου, μονάχου της λαύρας ζοο άββα Σάβα, προς Εύστά- θιον ήγούμε/ον μονής Άτταλίνης, πόλεως Άγκυρας της Γαλα- τίας, κεφάλαια διάφορα ρλ' και (περί) προσευχής καΐ έζομολο- γήσεως. Τό χρέος της παρ' υμών επιταγής άποπληρώσας, τίμιε πάτερ Ευστάθιε, τόν πανδέκτην της θεοπνεύστου γραφής, έστειλα ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟϊΟΛΪΜΩΝ, 137 τη όμετέρα θεοφιλεία, περιστησας εις εκατόν τριάκοντα κεφα- λαία* ον δεχόμενος αδιαλείπτως πρέσβευε υπέρ ημών προς τον φιλάνθρωπον θεόν υπέρ της έμης έλεεινότητος, Γνα ευρω έλεος έν τη παρουσία του αγαθού καΐ φιλάνθρωπου θεού». ΚαΙ πάλιν «Ούτος ό ΆΊτίογος τό γένος Γαλάτης ύπηρχεν άπό κώμης λε- γομένης Μεδοσάγα, διακείμενης έν τοις μέρεσι της αυτής πόλεως Άγκυρας, ώς άπό σημείων κ'. Έπιθυμίαν δε έχων του μονή- ρους βίου, άπετάςατο έν τη προρρηθείση μονή τη λεγομένη Άτταλίνη, και μετ' ολίγον ύπεισήλθεν αύτώ πόθος του προσκυ- νήσαι τους αγίους του Χρίστου τόπους και οίκήσαι τη αυτόθι παρακείμενη έρήμω• και έλθών κατώκησεν έν τη λαύρα του άββα Σάβα, τη διακείμενη κατά μεσημβρίαν της αγίας πόλεως Ιερουσαλήμ ώς άπό σταδίων π, και εμεινεν έν αύτη έν Χριστώ τον άπαντα χρόνον της ζωής αύτου» (δρα και ΙίαιηΙ)β€ϋ, Οοιη- ιηβηΐΕΠΟΓυηι ΠΙ)βΓ 1;βΓΐ;ία8, νίηάοΙ). 1670, σ. 139-140). Τούτο δέ τό σημείωμα τήν πρώτην σελίδα του 131-ου φύλλου πληροί, ένθα ό καλλιγράφος και τήν ιχνογραφίαν έγραψε του τε Άντιό- χου και του οσίου Σάβα και του Ευσταθίου, ήπερ, ει και ατε- λής έστι και άκόσμητος, τυγχάνει δμως λόγου τινός άςία ούσα παρά των τήν χριστιανικήν έξακριβούντων τέχνην. γ') Φύλλα 133-136* λείψανον άλλου τινός κωδικός, ου τα μεν φύλλα ήριθμημένα υπάρχει (ρι'-ριγ'), τό δέ κείμενον μονό- στηλόν τε και έκ γραμμών είκοσι και τριών (0,24X0,182 = 0,172X0,12)• περιέχει δέ τούτο έν μέν τη άρχη λόγον περί νηστείας άκέφαλον Θεοδώρου του Στουδίτου, ου αϊ πρώται νυν λέξεις ώδε πως έχουσιν «αλλά και λαϊκοΐς μικροΓς τε και με- γάλοις, άρχουσί τε καΐ άρχομένοις, βασιλεΰσί τε και ίερευσιν, παντί τε γένει και πάση ηλικία σωττ^ριός έστιν ό προκείμενος καιρός» (Νοναβ Ρ&1;Γαιη 1)ίΙ)1ίυΙ;1ιβοαβ αϊ) λη^. Μαίο οοΠβοΙίΐβ ίοιηαδ ηοοαδ βάίΐαβ α ^08. Οοζζα-Ιιαζί. Κοιη&β 1888, σ. 130). Μετά δέ τό τέλος του ακέφαλου τούτου λόγου, άλλος τις ατελής υπάρχει λόγος, έπιγεγραμμένος μέν «περί του κατακοσμεΐν τήν άφθαρτον ημών οικίαν διά της τών αρετών αναλήψεως», άρχο- < 138 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ μένος δε ώδε* «Αδελφοί χαΐ πατέρες, βίωτιχοί μεν άνδρες όπη- νι'κα οίκίαν έγείρωαι πολυτελή» κτλ. Λήγει δε εΙς τάς λέξεις τάσδε• «καΐ άναμένειν την τελευταίαν ήμέραν, έν τ] συν άγιΌις έκλάμψοΕτε ως ό ήλιος, κληρο[νομουντες]». Νοναβ Ρ&Ιγ. ΜΜίοΙίΐ. τ. IX, σ. 133 χέ. 77. Τεύχος εκ χάρτου, γραφέν μεν ετει 1473-ω, συγκείμε- μενον δ' έκ σελίδων ήριθμημένων 412, καΐ ύψους μεν δν 0,26, πλάτους δέ 0,172* τό δ' έν αύταΐς κείμενων έστι μονόστηλον καΐ έκ γραμμών είκοσι και οκτώ (0,202X0,125). Περιέχει δέ προς τω τέλει γράμμασιν έρυθροΓς υπομνήματα τίνα του καλλιγράφου, άπερ έχει ώδε* «Πληρώσας εΤπον θεώ τώ πάντων δόξα:- | Ή βφλος αυτή, έγράφη έν τη μονή του Σίνα:- | θεού τό δώρον και πόνος Σωφρονίου:- | •{• Έτελειώθη τό παρόν βιβλι'ον δια χειρός έμου του οικτρότατου και ανωφελούς Σωφρονίου τάχα και μονάχου, έν τω ^ςΦπα' ετει ινδικτιώνος ς' κατά μήνα (-μήνα) μάρ- τιον, και οι άναγινώσκοντες αυτό, ευχεσθέ μοι τόν έλεεινόν και άπάνθρωπον, ου μόνον διά τα σφάλματα τής γραφής, άλλ' δτι καΐ πάντας βροτους ύπερ'έβην τή άσωτεία, και ουδέν αγαθόν εις έμαυτόν σύνοιδα• διό και χρή^ω ευχής καΐ ελέους δπως ?λεως γένηται έν έμοί ό Κύριος έν τή ήμερα τή φοβέρα τής κρίσεως. Αυτώ ή δόξα εις τους αιώνας αμήν: •{• — •{• Ό ελεεινός και αμαρτωλός Σωφρόνιος ό Άπλωστάνης, ό άποτου (-άπό του) Συλ- λαίου τής Παμφυλίας, παρακαλώ πάντας τους ά^;αγινώσ/οντας ταύτην τήν βίβλον, εύχεσθαί μοι δια τόν Κύριον, δτι πάντας ύπε- ρέβην τή αμαρτία, τή ασωτία, τή άσελγία και τά τούτων δμοια, καΐ δέομαι πολ[λάκις] πρεσβείαις υπέρ έμου, ϊνα παρήδη(-παρίδη) ό ευσπλαγνος και ελεήμων θεός τά εσφαλμένα μου πάντα, διά τών αγίων ευχών υμών, καΐ ρύσαιτέ με τής αιωνίου κολάσεως, και τύχημεν (-τύχωμεν) πάντες τής αίωνίου βασιλείας αύτου• αμήν: — -{• Έγράφη έν τι (-τή) άγιωτάτη μονή του Σιναίου δρους, έν τώ μαρτυρίω τών αγίων μεγάλων μαρτύρων Σεργίου και Βάκ- χου, ων (-ων) ταΐς αυτών πρεσβείαις ό θεός ελεήσει και σώσει πάντας ήμας τή αΐ)τοο άγαδότητι* αμήν, αμήν, αμήν: •{•». Και ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΑΥΜΩΝ. 139 τοιαύτα μέν ό καλλιγράφος λέγει* & δέ τό τεύχος εμπεριέχει, τάδ' εστίν. 1. €Έπΐ(3τολή προς άδελφόν αΐτήσαντα πεμφθηναι αύτω τους εύρεθέντας λόγους του όσι'ου πατρός ημών άββα Δοσιθέου». Άρχ. € Επαινώ σου τήν προαίρεσιν>, σελ. 1. Μί^β τ. 88, σ. 1613. 2. «Περί του ά^βα Δοσιθέου». Άρχ. «Ό μαχάριος δντωςι, σ. 5. Ίεροσολυμιτ. Βιβλιοθ. τ. Ι, σ. 105. 3. «Του αύτου περί του μετά σκοπού και νήψεως όδεύειν τήν όδόν του θεού». Άρχ. «Φροντίσωμεν εαυτών», σ. 16. Μίβΐιβ τ. 88, σ, 1724. 4. «Του αύτου περί ταπεινοφροσύνης», Άρχ. «ΕΓπέ τις τών γερόντων», σ. 25. Μί^ηβ τ. 88, σ. 1640. 5. «Του αύτου περί συνειδήσεως». Άρχ. «"Οτε έποίησεν ό θεός», σ. 36. Μί^ηβ τ. 88, σ. 1652. 6. «Του οσίου πατρός ημών Δωροθέου. Ίστέον δτι άναχω- ρήσαντος του άγιου Δωροθέου εΙς τό του ά^^ά Σερόδου μονα- στηριον και ϊδιον μοναστήριον άποκαταστήσαντος, τηνικαυτα τού- τους τους λόγους έξέθετο προς τους ιδίους μαθητάς μετά τήν του άββα Ιωάννου προς Κύριον έκδημιαν καΐ τήν του άββά Βαρσα- νουφι'ου τελείάν σιωπήν. Λόγος περί άποταγής>, ου ή αρχή* «Έν άρχη δτε έποίησεν», σ. 40. Μί^ηβ τ. 88, σ. 1617. 7. Του αύτου, «δτι ούκ άπεικός τό σχήμα τών μοναχών γέγονε, άλλα καΐ μάλλον μεν ουν, εκφρασις δέ του αύτου σχή- ματος* τι έστι κολόβιον καΐ τι κουκούλιον και τί ή δερμάτινος ζώνη και τα λοιπά». Άρχ. «Τό σχήμα, δ φορουμεν, κολό|3ιόν έστιν, μή έχον χειρίδα» κτλ., σ. 51. 8. Του αύτου «λόγος περί θείου φόβου», ου ή αρχή* «Λέ- γει έν ταΐς καθολικαΤς», σ. 59. Μί^ηβ τ. 88, σ. 1657. 9. Του αύτου «περί του μή οφείλε ιν τινά στοιχεΐν τή ιδία συνέσει». Άρχ. « Έν ταΐς παροιμίαις λέγει», σ. 72. Μί^ηβ σ. 1676. 10. Του αύτου «περί του μή κρίνειν τόν πλησίον». Άρχ. «Ει έμνημονεύομεν αδελφοί», σ. 79. Μί^β σ. 1685. 11. Του αύτου «περί του μέμφεσθαι αυτόν και μή τόν πλη- 140 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ σίον». Άρχ. «Ζητήσωμεν, αδελφοί, πόθεν ποτέ», σ. 88. Μί^ηβ τ. 88, σ. 1696. 12. «Του αύτου περί του ψεύδους». Άρχ. €θέλω υμδς ύπο- μνησαί», σ. 102. Μί^β σ. 1716. 13. «Του αυτού περί του σπουδάζειν ταχέως έχχότττειν τα πά&η προ του έν §ξει κακή γενέσι>αι την ψυχήν». Άρχ. «θέτε τον νουν υ[χών>, σ. 109. Μί^ηβ σ. 1733. 14. «Του αύτου περί φό|3ου της μελλούσης κολάσεως καΐ δτε χρή τον θέλοντα σω&ηναε μηδέποτε άμεριμνεΐν πβρί της Ιδίας σωτηρίας». Άρχ. «Έν τω άλγεΐν με», σ. 119. Μί^ηβ, σ. 1748. 15. «Του αύτου περί του άταράχως και ευχαρίστως ύποφέ- ρείν τους πειρασμούς». Άρχ. «Καλώς εΓπεν ό άββας Ποιμήν», σ. 128. Μίβηβ, σ. 1761. 16. Του αύτου «περί οικοδομής και άρμολογίας των της ψυχής αρετών». Άρχ. «Ή γραφή λέγει περί εκείνων», σ. 136. Μίβηβ, σ. 1772. 17. «Του αύτου περί τών αγίων νηστειών». Άρχ. «Έν τω νόμω προσέταξεν», σ. 147. Μί^ηβ, σ. 1788. 18. Του αύτου «ερμηνεία τινών ρητών του αγίου Γρηγορίου, ψαλλομένων μετά τρόπου εΙς τό αγιον πάσχα». Άρχ. «Ήδέως έλάλουν», σ. 152. Μί^ηβ, σ. 1821. 19. Του αύτου «ερμηνεία ρητών τίνων του αγίου Γρηγορίου, ψαλλομένων εις αγίους μάρτυρας». Άρχ. «Διά τοΰτο καλόν έστιν», σ. 157. Μί^ηβ, σ. 1829. 20. «Του αύτου προς τινας κελλιώτας, έρωτησαντας αυτόν περ[ του παραβάλλειν άπόκρισις», ής ή αρχή• «Λέγουσιν οι πα- τέρες», σ. 162. Μί^ηβ, σ. 1793. 21. Του αύτου «προς τους έν τω μοναστηρίω έπιστάτας και μαθητάς, πώς δει έπιστατεΐν αδελφών και πώς τοις έπισιατοΰσιν ύποτάσσεσι)αι». Άρχ. «Έάν '§ επιστάτης αδελφών», σ. 166. Μίβηβ, σ. 1800. 22. Του αύτου «περί του εγοΊζος την διακονίαν του κελλα- ρίου». Άρχ. «Ει θυμώ και μνησικακία», σ. 170. Μί^ηβ, σ. 1804. ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 141 23. Του αύτοδ «ρήματα διάφορα έν συντόμω, πάνυ ώφέλψα». Άρχ. «"Έλεγεν ό άββας Δωρόθεος, αδύνατον έστι» χτλ., σ. 172* Μί^ηβ, σ. 1808. 24. «Του αύτοϋ έπιστολαΐ διάφοροι προς άδελφόν έπερωτή- σαντα περί αναισθησίας ψί>χής καΐ περί ψύξεως αγάπης» Άρχ. «Περί της αναισθησίας της ψυχής», σ. 174-179. Μί^β, σ. 1812• 25. «Ευχή του οσίου καΐ θεοφόρου πατρός ημών Παϊσίου του έρημίτου, ήν ηυχετο χαθ' έκάστην ήμέραν». Άρχ. «Κύριε Ίησου Χριστέ ό θεός ημών, άγαθήν ήμέραν δός μοι», σ. 179. 26. Ασκητικά σύλλεκτα εξ αποκρίσεων του ά^βα Ίσχυρίωνος και του άββα Βαρσανουφίου, σ. 180. 27. «Παραίνεσις αγίων πατέρων εΙς προκοπήν τελειότητος». Άρχ. «Έν τξδε τη βίβλω άναγέγραπται ενάρετος δσκησις καΐ θαυμαστή βίου διαγωγή και ρήσεις αγίων καΐ μακαρίων πατέρων, προς ζήλον καΐ παιδείαν και μίμησιν των τήν ούράνιον πολιτείαν θελόντων κατορθουν και τήν εις βασιλείαν ουρανών άνάγουσαν βουλομένων όδεύειν όδόν• Δει ουν γινώσκειν, δτι οι άγιοι πατέ- ρες» κτλ., σ. 181-276. 28. «Έκλογαι χρήσιμοι• έκ διαφόρων βιβλίων συναθροισθέντα αποφθέγματα αγίων πατέρων», και ίδία έκ του λειμωναρίου Ιωάν- νου του Μόσχου. Άρχ. «"Ελεγον οι πατέρες δτι μοναχός τις ερχό- μενος εις Ιατρεΐον», σ. 277. Έσχατον δε κεφάλαιόν έστι τό «περί του φιλεντόλου 'Ολύμπου», ου ή άρχή' «'ΕπΙ του έν άγίοις Αρκαδίου του ά(ΐχιεπισκόπου Κύπρου, γέγονέ τις φιλέντολος» κτλ., σ. 309. 78. Τεύχος μεμβράνινον, γραφέν μεν κατά τήν δυοκαιδε- κάτην εκατονταετηρίδα, έκ δε φύλλων συνιστάμενον 127, ων τό κείμενόν έστι δίστηλον και κατά στήλην γραμμάς αριθ- μεί ή 24 ή 25 (0,25X0,183 = 0,16X0,125). Και έν τη άρχ-η μεν του τεύχους φύλλον εν έκ χάρτου υπάρχει, έν ω γέ- γραττται τόδε• «•{• Ή αρχή λείπει. Έκ του πατερικόυ λόγοι διά- φοροι, έκλογαΐ ήτοι απανθίσματα* έχει καΐ μερικάς ιστορίας πάνυ ψυχωφελείς. "Ώ φιλαναγνώστα διάβαζε με προσοχήν διά να ώφε- ληθης• ευχεσθε καΐ υπέρ έμου του ταπεινού του γράψαντος Ίω- 142 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ αννεχίου. 1784 αύγούστου 2δ». *Αλλο δέ τι φυλλον έκ χάρτου προς τω τέλει του τεύχους ευρηται, έν ω τρεΓς υπομνήσεις του έπτακαεδεκάτου ύπάρχουσιν αιώνος, τήν βφλον κτήμα εΤναι δηλουσαε της Σάβα του όσιου μονής. Περιέχει δ' εκείνη τάς γραφάς τάσδε. 1. Διήγησις τις ακέφαλος περί Αγάθωνος του άββα, ης ή αρχή ώδε νυν έχει* «ούτως εργάτης έστιν καΐ πολεμιστής: — Ειπεν ό ά|3^ας Άγάθων χρή τον μοναχόν μή έασαι τήν συνει- δησιν αύτου κατηγορήσαι» κτλ., φ. 2. Οοίβίβηί, ΕοοΙβδίθΒ §Γ8Β- 08Β ιηοηαιηβηί,Ε, τ. Ι, σ. 373. 2. «Περί του άββα Άμμωνα». Άρχ. «Αδελφός ήρώτησε τόν άβ^αν Άμμωναν λέγων ειπέ μοι ρήμα* λέγει ό γέρων υπάγε ποίησον» κτλ., φ. 4?. ΟοΙβΙβηί, Μοηηιη. Ι, σ. 382. 3. «Περί του άββα Άχιλλα». Άρχ. «Παρέβαλόν ποτέ τρεις γέροντες τω άββα Άχιλλα, και ό εΤς έζ αυτών εΤχεν φήμην κα- κήν», φ. 7. Οοίιβίβηί, Μοηυιη. Ι, σ. 386. 4. «Περί του ά[3[3α Άμμώϊ». Άρχ. «Έλεγον περί του άββα» κτλ., φ. 8. ΟοΙθΙ. σ. 390. 5. «Περί του άββα Άμμουν του Νιτριώτου». Άρχ. «Ό άββας Άμμουν ό Νιτριώτης παρέβαλε», φ. 8^ (ΟοΙβΙ. σ. 322). Μετά δέ το φυλλον τούτο μέγιστον υπάρχει χάσμα* ελλείπει γαρ τών διηγήσεων τούτων τα κεφάλαια του Β στοιχείου καΐ τα εφε- ξής κεφάλαια τα μέχρι τής αρχής του Π στοιχείου. 6. Ακέφαλος του άββα Ποιμένος διήγησις, ης ή αρχή ώδε νυν έχει• «χρονίζειν έπΙ σέ• λέγει αύτώ ό άββας Ποιμήν άββα Ίβιστίων αί πράςεις αύτου> κτλ., φ. 9. ΟοΙβΙβΓ. σ. 606. 7. «Περί του άββα Παμβώ». Άρχ. «'*^Ην τις λεγόμενος άββας Παμβώ», φ. 18. Οοί;β1βΓϋ, σ. 637. 8. «Περί του άββα Πιστού». Άρχ. «Διηγήσατο ό άββας Πιστός λέγων, δτι άπήλι)ομεν», φ. 19^. Οο1;β1βΓ. σ. 641. 9. «Περί του άββα Πιώρ». Άρχ. «Ό μακάριος Πιώρ», φ. 20?. ΟοΙβΙβΓΠ σ. 643. 10. «Περί του άββα Πιτυρίωνος». Άρχ. «Έλεγεν 6 άββας Πιτυρίων ό μαθητής», φ. 21. ΟοΙθΙ. σ. 645. ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 143 11. «Περί του ά|3βδ Παφνουτίου». Άρχ. «Είπεν ό ά^3βδς Παφνουτίων δτι διοδεύων», φ. 21^. Οοΐβίβΐ', σ. 648. 12. «Περί του άβ^α Παύλου». Άρχ. «Δίηγήσατό τις των πατέρων περί του ά|3|33», φ. 23. ΟοΙβΙβΓ. σ. 651 13. «Περί του άββα Παύλου του Κοσμήτου». Άρχ. «Ό ά|3ρας Παύλος ό Κοσμήτης», φ. 23^. ΟοΙβΙβΓ. σ. 651. 14. «Περί του άββα Παύλου του Γαλάτου». Άρχ. «Ό μα- κάρίος Παύλος ό απλούς», φ. 24. ΟοίβΙβΓ. σ. 652. 15. «ΣοεχεΤον Τω. Περί του άββα Τούφου». Άρχ. «Αδελ- φός ήρώτησε τόν άββαν Τουφον», φ. 26. ΟοΙβΙβΓ. σ. 660. 16. «Περί του ά|3βα ΣισοΓου». Άρχ. «Αδελφός άδε/ηθείς υφ' έτερου αδελφού», φ. 27. ΟοίβΙβΓ. σ. 662. 17. «Περί του ά[3βα Σιλουανου». Άρχ. «Παρέβαλεν ποτέ ό άββας Σίλουανός», φ. 32^. ΟοΙβΙβΓ. σ. 678. 18. «Περί του άββα Σ{μωνος». Άρχ. «"Ήλθεν ποτέ δρχων ιδεΤν τόν άββαν», φ. 34^. ΟοΙβΙβΓ. σ. 683. 19. «Περί του άββα Σαρματα». Άρχ. «Εΐπεν ό άββας Σαρ- ματας», φ. 35. ΟοίβΙβΓ. σ. 684. 20. «Περί του άββα Σεραπίωνος». Άρχ. «^Ηλ&εν ποτέ ό ά|3βας Σεραπίων», φ. 35^. ΟοΙβΙβΓ. σ. 685. 21. «Περί του άββα Σερίνου». Άρχ. «Έλεγον περί του ά^α Σερίνου», φ. 36^. ΟοΙβΙβΓ. σ. 688. 22. «Περί του άβ|3α Σπυρίδωνος του έπισχόπου». Άρχ. «Περί δέ Σπυρίδωνος τοσαύτη», φ. 37. ΟοίβΙβΓ. σ. 689. 23. «Περί της ά[3|3ας Συγκλετίκης». Άρχ. «Είπεν ή άββα Συγ• κλετιχή», φ. 38 (ΟοίβΙβΓ. σ. 692). Και μετά τούτο τό φύλλον χάσμα υπάρχει μέγα. 24. «Λόγοι αγίων πατέρων ψυχωφελείς», ων ή αρχή• «Είπε γέ- ρων εν καιρώ παρουσίας αδελφών μή απόλυσης τήνκαρδίανσου», φ. 47. 25. «Έκ των ερωτήσεων του αγίου Αθανασίου». Άρχ. «Τί ούν δφεσιν 6 τόν Χριστόν άρνησάμενος», φ, 52. 26. «Του ά|3ρα ΉσαΓου του ήσυχαστου καΐ πρεσβυτέρου περί αρετών». Άρχ. «ΤρεΤς άρεταί είσιν», φ. 53?. 144 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 27. <: Διάλεξες αγίων γερόντων προς αλλήλους περί λογισμών». Άρχ. «Πώς δει ε?ναι τόν μοΊαχοΊ έν τω χελ>^ω; Απόκρισις. Το άπέχεσθαι της τών άν&ρώπων γνώσεως» κτλ., φ. 58^. 28. «Περί αρετών». Άρχ. «Ό φόβος του θεού εκδιώ- κει», φ. 60. 29. «Λόγος τω άγίω Μακάρι [δίο], το πώς δεΓ εΓναι τόν μο- ναχόν». Άρχ. « Καί)εζόμενος, αδελφέ, έν τω κελλίω σου», φ. 64^^. Έν δε τω 69-ω φύλλω γέγρατυται τόδε• «"Εως ώδε του γερον- τικού διηγήματος τών αρχαίων ιστοριών, τά δέ έξης έκ του νέου παραδεισίου είσι του λεγομένου λειμωνάριου». 30. «Αρχή τών διηγήσεων» τών έκ του Λειμωνάριου Ιωάν- νου του Μόσχου, α') «Διηγήσατό τις τών γερόντων, δτι ελεγεν ό άββας Θεόδωρος ό Ήλιώτης, δτι ην τις έγκλειστος εις το δρος τών Έλαιών» κτλ., φ. 89. — β') «Απερχομένων ημών άπό της αγίας Γεθσημανής έν τω άγίω δρει τών Έλαιών, μοναστηριόν έστι του άββα Άβραμίου» κτλ., φ. 90. — γ') «Παρεβάλομεν έν Άσκάλωνι έν τω ξε^/οδοχείω τών πατέρων» κτλ., φ. 90^. — δ') «Κατ' εκείνον δέ τόν καιρόν ην τις όδοστάτης» κτλ., φ. 91. — ε') «Γέρων τις έκάδητο έν σκήτει και άνέβη έν Αλεξάνδρεια» κτλ., φ. 91^^^ — ς') «^Ην τις ξενικός έκ τών πατέρων», φ. 91^. — ζ') «Έλεγε τις τών πατέρων διά τήν ταπεινοφροσύνην » , φ. 92. — η') «Επίσκοπος τις δσιος άνήρ τών τελούντων υπό Κωνσταν- τινουπόλεως, του Χρυσοστόμου σύμφρονος υπάρχων», φ. 92. — θ') «Ό άββας Μάρκελλος διηγήσατό ήμΐν ως περί άλλου τινός γέροντος», φ. 93. — ί') «Έν τοΤς χρόνοις Νικήτα του πατρικίου έν Καρταγένη της Αφρικής», φ. 93. 31. «Περί ψαλμών». Άρχ. «Ό άββας Παμβώ απέστειλε ΓΟν μα&ητήν αύτου έν Αλεξάνδρεια», φ. 96^. Λ^. Οΐιπδΐ, Αηΐΐιο- 1ο§ίΛ 5Γ&β^8• 0ΛΓΠ1. Οΐιπδίίαη. σ. χχιχ. ψ. ΟΥιή&ί, ΒβίΐΓ&§Θ ζιΐΓ ΙίίΓοΙιΙ. ΙιϋβΓαΙαΓ άβΓ Β^ζαηίίηβΓ. Μϋηοΐιβη 1870, σ. 33• 32. «Περί του άββα Παλλαδίου» Άρχ. «Έθεασάμεθα τόν άββάν Παλλάδιον τόν ένάρετον», φ. 162. 33. «Περί του άββα Εύλογίου». Άρχ. «Διηγήσαντο ήμΤν οι ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟίΟΑΓΜΩΝ. 145 μαθηταΐ του ά[3βα Εύλογίου», φ. 103^. Και μετά τοΰτο τό φύλ- λον έλλειμμα τι υπάρχει. 34. «Τοδ έν άγίοις πατρός ημών Βασιλείου λόγος περί τόο- πώς δει εΤναι τον μοναχόν». Άρχ. «Ηχούσατε αδελφοί μου ήγα- πημένοι», φ. 104. Ελλείπει τό τέλος. 35. «Του έν άγίοις πατρός ημών Ίσαά/. του άσχητοΰ χαΐ άναχωρψου, του Σύρου, λόγος περί άποταγης κόσμου και απο- χής της προς ανθρώπους παρρησίας». Άρχ. «"Οταν αγαπήσω•^ μεν φυγεΤν εκ του κόσμου», φ. 114. 36. «Του αγίου Έφραιμ προς διόρθωσιν τών έμπαθώς δια- γόντων και τιμάς απαιτούντων», φ. 116^. Αβδβιηαηί τ. Ι, σ. 111. 37. «Του αύτου, δτι ου χρή γελάν, άλλα πεν&εΐν». Άρχ• «Αρχή καταστροφής ψυχής», φ. 123?. Αδδβιη. τ. Ι, σ. 254. 7Θ. Τεύχος μεμβράνινόν της δεκάτης έκατονταετηρίδος (0,244X0,17), ου τό κείμενον μονόστηλον μεν, άκανόνιστον δε, διά τό τάς γραμμάς τών σελίδων που μεν πολλάς είναι, που δέ πάνυ ολίγας• σύγκειται δ' εκ φύλλων 205, απερ ετει 1789-ω συνε- δεθη καΐ συνειρμόσθη παρ' Ίωαννικίου του Σαβαΐτου. ΚαΙ αί μεν έπιγραφαι πορφυροΐς μεν, κεφαλαιώδεσι δέ γράμμασι διαγεγραμμέ- ναι είσίν τούτων δέ τινές μέν έν τετραγώνοις εδρηνται κοσμήμασιν^ αί δέ λοιπαΐ προτεταγμενον εχουσι κόσμημα τό σχήμα ταινιοειδές" έκαστης δέ συγγραφής αί τρεις πρώται γραμμαι κεφαλαιώδη τά γράμματα εχουσι, καΐ ταύτα τω τε κιτρίνω και τω πορφυρώ κε- κοσμημένα χρώματι. Περιέχει ουν τό τεύχος τά κείμενα ταύτα. 1. Ανδρέου του αρχιεπισκόπου Κρήτης, «λόγος είς τό γε- νέθλιον τής ύπερενδόξου ευλογημένης δεσποίνης ημών Θεοτόκου και άειπαρθένου Μαρίας». Άρχ. «Αρχή μέν ήμΤν εορτών», φ. 1. Μί^ηβ τ. 97, σ. 805. 2. «Του αυτού εις τήν αυτήν γενέθλιον ήμέραν τής πανα- μώμου δεσποίνης θεοτόκου και άειπαρθένου Μαρίας, και άπόδει- ςις έκ παλαιάς Ιστορίας και διαφανών μαρτυριών δτι έκ σπέρ- ματος κατάγεται του Δαυίδ». Άρχ. «"Άλλοι μέν άλλας εορτών υποθέσεις», φ. 10. Μί^β τ. 97, σ. 820. 10 146 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 3. Ιωάννου του Χρυσοστόμου «λόγος έγχωμιαστεκός ε?ς τον σταυρόν και εΙς τους άγιους αποστόλους». 'Αρχ. «Τι εϊπω ή τ( λαλήσω», φ. 22. Μί^β τ. 49, σ. 33. 4. «Παντολέο^/τος, πρεσ|3υτέρου μονής των Βυζαντίων, είς τήν ϋψωσιν του τιμίου και ζωοποιού σταυρού». 'Αρχ. «Πάλιν ύψουται σταυρός», φ. 28. Μί^ηβ τ. 98, σ. 1265. 5. Ίωά^^νου του Χρυσοστόμου «λόγος ε?ς τους γ' παΐδας και εις τήν Βα[3υλωνίαν κάμινον». 'Αρχ. «Καινόν ως αληθώς και μέγιστον», φ. 3θί^. Μί§:ηβ τ. 56, σ. 593. 6. Γρηγορίου του θεολόγου, λόγος «εις το γενέθλιον του σω- τηρος ημών Ίησου Χρίστου». 'Αρχ. «Χριστός γεννάται δοξάσα- τε», φ. 39. Μίβΐιβ τ. 36, σ. 312. 7. Βασίλειου του αρχιεπισκόπου Καισα()είας της εν Καττπα- δοκία, λόγος «εις τό γενέθλιον του σωτήρος ημών Ίησου Χρί- στου». 'Αρχ. «Χρίστου γέννησις», φ. 47^. Μί^Πθ τ. 31, σ. 1457. 8. Ανωνύμου τινός συγγραφέως λόγος περί Στεφάνου του πρω- τομάρτυρος άνεπίγραφος, ου ή αρχή• «Πάντας μεν τους μάρτυ- ρας τιμαν άςιον, τόν δε Στέφανον πολλώ μάλλον», φ. 55?• 9. Πρόκλου του αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως, «έγκώ- μιον είς τόν αγιον Στέφανον», ου ή αρχή• «Ό μεν αισθητός ήλιος», φ. 58. Μί§ηβ τ. 65, σ. 809. 10. Ιωάννου του Χρυσοστόμου λόγος τις άνεπίγραφος περί τών υπό του Ήρώδου άναιρεθέντων νηπίων. 'Αρχ. «"Ωσπερ ό ηλιακός ούτος πόλος», φ. 62^. Μί^ηβ τ. 64, σ. 1423: ιηα- ηίίβ8ΐθ δρυπα θΐ; ίάβο α δανίΐίο οιηίδδα. Ίδέ καΐ Ίεροσολυμ. Βιβλιοθ. τ. Ι, σ. 235 και 237. 11. Βασιλείου του επισκόπου Ίσαυρίας, λόγος «είς τα άγια νήπια και εις τήν Ταχήλ, τα έν Βηθλεέμ ά^^αιρεθέντα». 'Αρχ. «Πάλιν ό τάλας έγώ», φ. 6δ»^. Μί^ηβ τ. 85, σ. 388. 12. Ιωάννου του Χρυσοστόμου «λόγος εις τα όίγια νήπια καΐ εις τήν Ταχήλ». 'Αρχ. «"Ωσπερ οί τους ήδίστους καρπούς», φ. 69?. Μί^ηβ τ. 61, σ. 697. 13. Ιωάννου του Χρυσοστόμου «λόγος είς τήν περιτομήν του ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΑΥΜΩΝ. 147 Κυρίοα χαί εις τον Συμεών». Άρχ. «Ού μόνον φορεΐ σάρκα», φ. 72. Μί^β τ. 50, σ. 807. 14. «ΆμφιλοχίΟϋ έπισχόπου Ικονίου εΙς τον Συμεών τξ ήμερα της άπαντης?>. Άρχ. «Πολλοί των μεγάλων ανθρώπων», φ. 79. Μί^β τ. 39, σ. 44. 15. Ιωάννου του Χρυσοστόμου «λόγος εις τό άγεον βάιττεσμα του κυρίου ημών Ίησοΰ Χρίστου καΐ εις τόν Ίωάννην τον ^ατττι- στήν». Άρχ. «Ή πηγή των ευαγγελικών διδαγμάτων», φ. 92^. Μί^ηβ τ. 50, σ. 805. 16. «Γρηγορίου επισκόπου Ναζιανζού του θεολόγου εις τό άγιον βάτττισμα». Άρχ. «Πάλιν Ίησοΰς ο έμός», φ. 100. Μί^ηβ τ. 36, σ. 356. 17. Βασιλείου του αρχιεπισκόπου Καισαρείας της εν Καππα- δοκία, «ομιλία προτρετττική εις τό αγιον βάπτισμα». Άρχ. «Ό μεν σοφός Σολομών», φ. 111?. Μί^β τ. 31, σ. 424. 18. «Αναστασίου, μονάχου του Σινά δρους, ομιλία ρηθείσα εις τόν ς' ψαλμόν, εις τήν εΐσβασιν τών αγίων νηστειών». Άρχ. «Πρέπουσαν αρχήν», φ. 123^. Μί^ηβ τ. 89, σ. 1077. 19. Ιωάννου του Χρυσοστόμου λόγος περί νηστείας, ου ή αρχή• «Ήκουσαμεν άρτίως», φ. 140. 'Ιεροσολυμιτ. Βιβλιοθ. τ. Ι, σ. 241. 20. Του αύτου λόγος περί νηστείας, ου ή αρχή• < Σήμερον, αγαπητοί, τόν τών ψυχών ίατρόν», φ. 145^. Μί^ηβ τ. 60, σ. 717. 21. Ιου αυτού «εις το Ει υιός ει του Ιίεου, ειττε ινα οι λίθοι ούτοι άρτοι γένωνται", καΐ εις τό "^λε σεαυτόν κάτω'\ και δτι παραλαμβάνει αυτόν ό διά|3ολος εις δρος υψηλόν λίαν». Άρχ. «"Ηλιος μεν υπέρ γήν άνακύψας», φυλ. 148. Μί^ηβ τ. 61, σ. 683. 22. Του αύτου «λόγος εις τήν παραβολή ν του άσωτου». Άρχ. «Άει μεν τήν του θεού φιλανθρωπίαν», φυλ. 156. Μί^ηβ τ. 59, σ. 515. 23. Του αυτού «λόγος είς τήν παραβολήν τών εργατών». Άρχ. «Όρώ τη ποίμνη τών ευσεβών», φ. 168. Μί^ηβ '^' 59, σ. 577. 148 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 24. Του αύτοϋ λόγος εις την Σαμαρεΐτιν, ου ή αρχή• «Σή- μερον ήμΐν 6 Χριστός», φ. 181. Μιριβ τ. 59, σ. 533. 25. Αθανασίου του αρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας, λόγος εις τόν εκ γενετής τυφλόν. Άρχ. « Πολυσπούδαστον πασιν άνθρώ- ποις», φ. 189β. Μί^ηβ τ. 28, σ. 1001. 26. Ιωάννου του Χρυσοστόμου «λόγος εις τόν πλούσιον και εις τόν πτωχόν Λάζαρον». Άρχ. «Μέγιστόν έστιν διδιζσκάλιον», φ. 203. Μί^ηβ τ. 59, σ. 591. 80• Τεύχος μεμβράνινον τής τρίτης χαΐ δεκάτης έκατονταε- τηρίδος, έκ φύλλων μεν συγκείμενον 183, κείμενον δε περιέχον μονόστηλον έκ γραμμών κατά μίαν έκαστη ν των σελίδων ή 25 ή 28 (0,248X0,195 = 0,18X0,13). ΚαΙ ένδον μέν της πρώτης πινακίδος το ήμισυ φύλλου τινός κεκολλημένον υπάρχει, άλλο δε τι μβμβράνινον φύλλον, παλαιοτάτοις και κεφαλαιώδεσι γεγραμμέ- νον γράμμασι, προσ/εκολλημένον ην ένδον τής δευτέρας του τεύχους πινακίδος• τούτο δ' δμως ελλείπει, παρά Πορφυρίου του Ουσπέν- σκη άναιρε&έν, 8ς και τό 2νο{ΐα τό έαυτου δις έν τω κώδικι πα- ρεσημειώσατο (1844 και 1860). Περιέχει δε τό τεύχος και κοσ- μήματα τίνα ποικιλόχροα, καΐ έπιγραφάς ερυθράς και κεφαλαιώδη τινά γράμματα ερυθρά ωσαύτως• Ίωαννίκιος δε ό ΣαβαΓτης ετει 1782-ω (13 ίουλίόυ) πίνακα των εμπεριεχομένων προσέθετο λό- γων, οι τήν εφεξής εχουσι τάξιν έν δε τω κρασπέδω του 178-ου φύλλου γέγραπται τό σημείωμα τόδε* «ψΤου ^ζζγ' έτους (1554) μηνΐ νοεμβρίου εις τάς κβ' έμετάγραψα τό βιβλίον τούτο έγώ παπά Μακάριος ό άπό Κρήτης διά εξοδον του κυρ Γερασίμου του Σιναίιου». 1. «Ιππολύτου του μακαριωτάτου και μάρτυρος, λόγος περί τής συντέλειας του κόσμου καΐ περί του άντιχρίστου, και είς την δευτέραν παρουσίαν του κυρίου ημών Ίησου Χρίστου». Άρχ. «Επειδή οί μακάριοι προφήται», φ. 1. Μί^ηβ τ. 10, σ. 904. 2. Έφραιμ του Σύρου λόγος «περί υπομονής και περί συν- τελείας του αιώνος τούτου, και περί τής δευτέρας του Κυρίου πα- ρουσίας, άδιαδόχου τε τών δικαίων βασιλείας καΐ ατελεύτητου τών ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 149 αμαρτωλών χολάσεως, και περί έςομολογήσεως χαΐ προσοχής των θείων γραφών» κτλ. Άρχ. «Λαμπρός ό βίος», φ. 16. Έκδ. ΑδδθΠίΛηί τ. III, σ. 93. 3. Έφραΐμ του Σύρου «λόγος περί συντέλειας του κόσμου και εις τήν παρουσίαν του άντιχρίστου » . Άρχ. «Πώς έγώ ό αμαρτωλός», φ. 30. Έκδ. ΑδδβιηΛηί τ. II, σ. 222. 4. Συγγραφέως τινός άδηλου «λόγος ωφέλιμος εκ θείων πα- τέρων και ευαγγελικών διδαγμάτων περί τών άποιχομένων, άπο- δεικνύων δτι καλόν έστι τό ευ ποιεΐν ύττέρ αυτών». Άρχ. «Στα- σιώδης 6 παρών βίος», φ. 37. 5. Βασιλείου του αρχιεπισκόπου Καισαρείας της εν Καττπα- δοκία λόγος περί νηστείας, ου ή αρχή* «Σαλπίσατε φησιν», φ. 4ΐΡ. Μίβηβ τ. 31, σ. 164. 6. Ιωάννου του Χρυσοστόμου «λόγος εις την αρχήν της αγίας τεσσαρακοστής καΐ εις την έξορίαν του Αδάμ και περί πονηρών γυναικών». Άρχ. «Πρόκειται ήμΤν», φ. 49. Μίβηβ τ. 56, σ. 525. 7. Του αυτού Χρυσοστόμου «λόγος εις τό ρητόν του ευαγ- γελίου, ένθα ό Χριστός περιεπάτησεν έπι της θαλάσσης, και εις τους πρωτοπλάστους». Άρχ. «Έκ τών άρτίως ήμΐν παραναγνω- σ&έντων», φ. 66. Μί^ηβ τ. 53, σ. 611. 8. Αναστασίου του ΣιναΓτου «ερμηνεία είς τον Ικτον ψαλ- μόν». Άρχ. «Πρέπουσαν αρχήν ειλικρινούς μετανοίας», φ. 71. Μί^ηβ τ. 89, σ. 1077. 9. ΈφραΙμ του Σύρου «λόγος περί του Κάιν και του Άβελ της αναιρέσεως». Άρχ. «Άρρύσασθε ακριβώς», φ. 83^. 10. <ίΒαομα θαυμασιώτατον του αύτου αγίου Θεοδώρου». Άρχ. «Πάντες μεν οί άγιοι μάρτυρες», φ. 93. 11. Γρηγορίου του επισκόπου Νυσσης, «έγκώμιον εις τόν αγιον μεγαλομάρτυρα θεόδωρον». Άρχ. «ΤμεΤς ό του Χρίστου λαός», φ. 96. Μί^ηβ τ. 46, σ. 736. 12. Αθανασίου του αρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας, «λόγος περί του γεναμενου θαύματος έν Βηρυτώ, της εικόνος του κυρίου ημών 150 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ Ίησου Χρίστου». Άρχ. «^Αρατε τους οφθαλμούς», φ. 98. Μί^ηβ τ. 28, σ. 805. 13. Νεκταρίου του αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως, «διή- γησις δΓ ην αίτίαν τω πρώτω σαββοττω των νηστειών των αγίων την μνήμην έορτάζομεν του αγίου μεγαλομάρτυρος Θεοδώρου, και περί νηστείας και ελεημοσύνης». Άρχ. «Ώς πολύ τό πλήθος», φ. 100^. Μί^ηβ τ. 39, σ. 1821. 14. «Ιωάννου του άγιωτάτου αρχιεπισκόπου της αγίας πό- λεως, λόγος αποδεικτικός περί των αγίων και σετττών εικόνων » . Άρχ, «Επειδή περ πολλοί επεχείρησαν», φ. 108^. Εϋρηται δέ τύποις έκδεδομένος έπ'. ονόματι του έκ Δαμασκού Ιωάννου. Μί- βηβ τ. 95, σ. 309. 15. «Αόγος ιστορικός, διήγησιν έχων περί της άχειροποιήτου μορφής του κυρίου ημών Ίησου Χρίστου, τό δια τίνος και πότε καΐ διά ποίαν αιτίαν απεστάλη προς Αύγαρον, και δπως θεία προμήθεια διεκομίσθη και άπεδόθη προς τήν θεοφύλακτον καΐ βασιλίδα τών πόλεων». Άρχ. «*Ηκουσταί μοι τά περί σου και τών σών ιαμάτων», φ. 123^. 16. «Αόγος ψυχωφελής περί τής λογχευθείσης αγίας εικόνος του κυρίου ημών Ίησου Χρίστου έν Κωνσταντινουπόλει». Άρχ. «Δεσποτικών και παραδόξων θαυμάτων», φ. 134. Πρβλ. Ιι»ιη- 1)βοϋ, ΟοιηιηβηΙ. 1ί1)βΓ VIII, 1679, σ. 350. 17. Ιωάννου του Χρυσοστόμου λόγος «εις τήν έπιγραφήν του ν' ψαλμού». Άρχ. €θι ζωγράφοι μιμούνται», φ. 141. Μί§ηβ τ. 55, σ. 565. 18. Του αύτου λόγος εις τον πεντηκοστόν ψαλμόν. Άρχ. «Τα λείψανα τής χθεσινής», φ. 153. Μί^β τ. 55, σ. 575. 19. Του αοτου λόγος περί μετανοίας, ου ή αρχή* «Εΐδετε τή προτεραία Κυριακή», φ. 164. Μί§ηβ τ. 49, σ. 283. 20. Του αύτου «λόγος εις τον Δαυίδ τόν βασιλέα και εις Παυλον τόν άπόστολον» κτλ. Άρχ. «Άρτίως ήκούσατε του υμνο- γράφου», φ. 171. Μί^ηβ τ. 55, σ. 527, 21. Του αύτου «λόγος περί του κατά Μωσέως δφεως, δν ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 151 έσταύρωσε Μωσης εν τη ερήμω. Άρχ. «Χθες ήμΐν ό λόγος», φ. 174^. Παρά δέ τω Μίβηθ έπεγράφεταί Σευηριανω τω επι- σκοπώ Γαβάλων, τ. 56, σ. 499. 22. «Του έν άγίοις πατρός ημών Ιωσήφ, αρχιεπισκόπου θεσσαλονίκης, λόγος εις τον τίμιον χαί ζωοποεόν σταυρόν». Άρχ. «Σταύρου πρόκειται σήμερον εορτή», φ. 180 (ΙαοοΙ)! βΓβίδβη, ϋβ ΟΓαοβ ΟΙΐΓίδϋ, τ. II, σ. 116-122). Ελλείπει το τέλος. 81. Τεύχος έκ φύλλων χάρτου 288, γραφέν μεν ετει 1542, κείμενον δέ περιέχον μονόστηλον έκ γραμμών κατά μίαν έκάστην τών σελίδων ή 24 ή 25 (0,24X0,172 = 0,17X1,10)• έστι δέ και σητόβρωτον πολλαχου. ΚαΙ εκ τίνος μεν άπεξεσμένης υπομνήσεως διέγνων, δτι τό τεύχος έν μονή τινι έγράφη του Λόγ- γου λεγομένη* τόν δέ γραφέα αύτου τό υπόμνημα δηλοΐ τόδε (φ. 288^)• «Έτελειώθη ή παρούσα θεία καΐ Ιερά βίβλος αυτή, ή επονομαζόμενη του θηκαρα, δια συνδρομής και εξόδου του όσι- ωτάτου κυρου Μεθοδίου ιερομόναχου και έμοδ διδασκάλου, και υπό χειρός έμου αμαρτωλού Νικολάου, τάχα και άναγνώστου, και οι άναγινώσκοντες ευχεσθαι [δίο] αμφοτέρων διά τόν Κύριον. Έτους ^ζν' μήν Ιαννουάριος λ'. Τόν δακτύλοις γράψαντα, τόν κεκτημένον, | τόν άναγινώσκοντα συν προθυμία, | τους τρεΤς φύ- λαττε, ω τριάς τρισολβία». Περιέχει δέ τό βιβλίον τα κείμε- να ταύτα. 1. «ίζφμβ', σημάδια του αγίου Τάφου». Άρχ. «'Άπτουσιν κανδήλες επάνω» κτλ. φ. 1, μεθ' 8 φύλλα δξ έστιν άγραφα. 2. «Αρχή των μεγάλων άποδείττνων». Άρχ. «Ό κανδη- λάπτης κρούσαντος [δίο] τόν σημαντηρα και συναγόμεθα έν τή εκκλησία», κτλ., φ. 9. 3. Ευχή του μεγάλου Βασιλείου, ης ή αρχή• «Κύριε κύριε ό ρυσάμενος ήμας άπό παντός βέλους», φ. 14^. 4. «Ευχή Ικέσιος εις τήν υπεραγίαν θεοτόκον, Παύλου μο- νάχου μονής της Εύεργέτιδος». Άρχ. «Άσπιλε, αμόλυντε, αφθορε» κτλ., φ. 19^. Ώρολόγιον τό μέγα, έν Τώμη 1876, σ. 123. 5. «Ευχή έτερα έπικοίτιος εΙς τόν δεσπότην ημών Ίησοΰν 152 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ Χριστόν Άντιόχου μονάχου τοδ Πανδέχτου». Άρχ. «Και δός ήμΐν», φ. 20. Ώρολόγιον τό μέγα, σ. 123. 6. «'Τμνοι τριαδικοί». Άρχ. «Σωματικαΐς μορφώσεσίι,φ. 20?. Παρακλητική, ήτοι όκτώηχος ή μεγάλη* έν Τώμη 1885, σ. 713. 7. «Στιχηρά προς Την τιμιωτέραν κατά άλφάβητον, κατα- νυκτικά». Αρχ. «"Αχραντε παρθένε^ Η'-ή'^^Ρ βεο'^*^ ψ• 22". 8. «Στίχοι διαφόρων τινών και φιλοσόφων ανδρών. *0ρ- γανον σοφίας ττ^ευματικής. Διονυσίου μονάχου». Άρχ. «θείων ύμνων έρωτες», φ. 24. 9. «Ήρωϊκόν Διονυσίου μονάχου* πεντη-χοντάς ιάμβων». Άρχ. «Λειμών θεαυγής τερττ^οσυν θέτων ύμνων», φ. 24. 10. «Του αύτου κεφάλαια γνωμικά ν' περί διαφορών τών θείων ϋμνων». Άρχ. «"Ωσπερ έπι τών έμπορων», φ. 25. 11. «θεοφάνους. "Γμνοι προς τό θεΤον ερωτικοί, πλήρεις τών θαυμασίων αύτου, μεστοί ευφροσύνης και εκπλήξεως και άγαλλιάσεως πνευματικής, ήκονημένα ξίφη κατά τών αοράτων έχ- θρων, είρήνη σταθηρά εις τον έμφυτον πόλεμον της σαρκός, διτλα και φρουροί και προθυμία και δύναμις της ψυχής τήζ ποθούσης λέγειν αυτούς* είσΐ δε πόνημα θηκαρα μονάχου από της Κων- σταντινουπόλεως, δς έκρυψε τό δνομα αύτου δκά ταπεινοφροσύνη ν, λέγων δτι 'Όί αίνοι έκ της θείας γραφής εισιν, ή δε σύ^^αξις έκ της θείας χάριτος, καΐ άνοίκειόν μοί έστιν έπιγράφειν τό έμόν ό'νομα, άλλ' έπι τω δόντι την χάριν τούτους άναγράφειν χρή"* έπι πολύ δέ βιασθείς, ως εΤρηται, παρά του Θεοδούλου τοΰ έξη- γησαμένου αυτόν, εγραψεν έπίθετον δνομα έν τοΐς στίχοις αοτοί} κατ' έπωνυμίαν του έργοχείρου αύτου, καθώς ούτος ό Θεόδουλος εϊρηκε* καΐ τοοτο μέν έγράφη έπΙ της αρχής διά συντομίαν ειδή- σεως τών έντυγχανόντων, ό δέ βουλόμενος μαθεΤν πλατύτερον, ζητησάτω την τοΰ Θεοδούλου διήγησιν», ης ή επιγραφή" «Του αύτου ερμηνεία πώ; δει μεταγράφειν τους ύμνους, και δτι ού δεΤ άφιέναι τι από της όλης ακολουθίας ταύτης, και πότε δεΤ λέγειν την άσκητι•/ήν της ημέρας άκολουθίαν, και πώς δεΓ λέγειν τους ύμνους* έστι δέ αύτη ή ερμηνεία και πίνας του παρόντος βιβλίου. ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΑΓΜΩΝ. 153 ΕΤτίζ οδν ^οολετόίί μεταγράψαι τους ύμνους ή καΐ το βι^Βλίον^ άναγνωσάτω πρότερον τήν παρουσαν έρμηνείαν μετά άκρΐ|3είας χαΐ πολλής προσοχής». Άρχ. ^"Οοοι τόν δγχον του παρόντος βιβλίου θεάσονται», φ. 37^ — 39. 12. «Ώρολόγιον συν θεώ των θείων ΰμνων καί εύχαι μετά τροπαρίων εις το Ψαλτήριον είσΐ δε πόνημα θηκαρα μονάχου. Προοίμιον του θηκαρα των περί πίστεως λόγων». Άρχ. «Τόν άσχολούμενον περί τήν καθαράν και φωτοπάροχον προσευχήν», φ. 40. Συνείρεται δε τό κεφάλαιον τούτο τοις έφεςης άπο- σπάσμασιν α') «Έκ της αγίας και οικουμενικής συνόδου της έν Νικαία περί πίστεως κατά συντομίαν, και πώς δεΐ πιστεύειν τόν άληθη χριστιανόν». Άρχ. «Εϊ τις βούλοιτο σωθήναι», φ. 41. — β') «Μιχαήλ συγκέλλου Ιεροσολύμων, λίβελλος ήγουν ομολογία περί της ορθοδόξου πίστεως». Άρχ. «Πιστεύω εις δνα θεόν», φ. 42?. γ) «Του μεγάλου Βασιλείου» τέμαχος, ου ή αρχή• «Αρχόμενος αγαπητέ προσευχής», φ 46. — δ') "Ετερον του Χρυ- σοστόμου, ου ή αρχή• «Όμολογώ τόν Χριστόν θεόν τέλειον», φ. 47. — ε') Έτερον Γρηγορίου του θεολόγου, ου ή αρχή• «Πα- τήρ ό πατήρ καΐ άναρχος», φ. 48.— ς') Έτερον έκ του βίου Θεοδώρου του ήγιασμένου. Άρχ. «Άκηκοώς ποτέ Θεόδωρος ό ήγια- σμένος παρά τίνων από της Αλεξανδρείας έπιδημησάντων», φ. 49. 13. «Συνταζις δμνων πυριττνόων θεοσδότων, | έρωτοφυών προ- σφορών τοΓς ευθέσι | τη τρισσοφαεΐ και μια θεαρχία | οικτρού τάλανος θηκαρα μονοτρόπου• | ευχεσθέ μοι νυν τοΐσδε χάριν, ω φίλοι. Ι Πρόλογος του αύτου», ου ή αρχή• €Πάντες μέν δσοι παι- δείας άκρως μεμυημένοι», φ. 49?. 14. «Του αυτού περί της προσηκούσης τυπώσεως και συν- τάξεως τών ϋμνων, και ερμηνεία μερική έπΙ τούτοις». Άρχ. «Ίστέον δτι πάντες οι ύμνοι», φ. 50. 15. Κεφάλαιον εν «άπό του [ϊίου του ά[3|33 Φιλήμονος». Άρχ. «Αδελφός τις τουνομα Ιωάννης», φ. 58. 16. «Τμνος τριαδικός συν ευχή εις τό μεσονυκτικόν λέγε- ται δε εις τήν αρχήν μετά τό ειπείν τό τρισάγιον, ή μετά τό 154 ΚΑΤΑΛΟΓΟ^: ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ "Πιστεύω εις §να θεόν", χαι ετι μ,ετά το τρισάγιον εκ των δο- ξαστικών του αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου• εκλογή και συν- ταςις θηκαρα μονάχου». Άρχ. «Δόξα τη άπειροτάττ] και παν- αιτίω», φ. 61. 17. «Διήγησις Θεοδούλου μονάχου περί των θείων ύμνων, δπως το κατ' αρχάς παρά του θηκαρα συνετάχθησαν» . Άρχ. «Δέον ήμιν αίπερ ήκούσαμεν και τη πείρα εγνωμεν», φ. 211?. 18. «Κατήχησις ττερι της ασκητικής ακολουθίας». Άρχ. «Δει τους μη ειδότας έκ στήθους τό Ψαλτήριον», φ. 235. 19. «Στιχηρά δεσποτικά και της θ' της εβδομάδος, ψαλλό- μένα καθ' ήμέραν», φ. 237'^. 20. «Του οσίου πατρός ημών Νείλου κεφάλαια περί αρετών, πάνυ ωραία». Άρχ. «Ό φόβος του θεού εκδιώκει πάσας τάς κακίας», φ. 246. 21. «Κανών χαιρετισμός ε[ς τήν ύπεραγίαν θεοτόκον ποίη- μα του ευσεβέστατου βασιλέως κυρου Θεοδώρου του Λάσκαρη». Άρχ. «Χαίροις ίλαστήριον ψυχών», φ. 248. 22. «Στιχηρά προσόμοια δεσποτικά• ήχος πλάγιος β'». Άρχ. «Ό θεός 6 θέλων πάντας σωθήναι», φ. 251^. 23. «Έκ του θεοτοκαρίου του ΕύχαΓτων, κανών δεσποτικός φέρων ακροστιχίδα τήνδε: "Εκτην αδω σοι, παντά^^αζ, μελωδίαν μοναχός Ιωάννης >, φ. 252. 24. «Στιχηρά προσόμοια δεσποτικά* ήχος πλάγιος δ'». Άρχ. «Τίνι, ψυχή, έζωμοίωσαι», φ. 255. 25. «Κανών εΙς τήν ύπεραγίαν θεοτόκον ποίημα του Εύ- χαΐτων κυρου Ιωάννου, ου ή άκροστιχις αυτή: Χαίροις χαράς σκήνωμα, της λύπης λύσις• ωδή Ιωάννου», φ. 255^. 26. «Τροπάρια ψαλλόμενα εις παράκλησιν της ύπεραγίας Θεοτόκου• ήχος πλάγιος β'». Άρχ. «ΧαΤρε ανωτέρα τών ουρα- νών», φ. 259. 27. «Ευχή εΙς τήν ύπεραγίαν θεοτόκον, λεγομένη και αυτή εις τήν παράκλησιν». Άρχ. «Φιλάγαθε μήτερ του φιλάνθρωπου και ελεήμονος θεού», φ. 26θΡ. ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΓΜΩΝ. 155 28. «Ακολουθία εΙς την άγίαν μετάληψιν», φ. 262. 29. Κανών χατανοκτιχός, ου ή άκροστίχίς: Ιακώβου Σερρών δέχου οΊκτράν άναγγελίαν», φ. 273^. 30. «Παύλου του άγεωτάτου Άμμοριου ποίημα* στιχηρά κα- τανυκτικά είς την ύπεραγίαν θεοτόκον ήχος δ': Ώς γενναΤον έν μάρτυσεν». Άρχ. «Άφορμάς μετανοίας», φ. 276»^. Του αυτού δέ Παύλου δύο κανόνας όσματ^κούς Ιδέ έν τώ θεοτοκαρίω του Νικόδη- μου, έκδ. Κ /πόλεως 1849, σ. 135 χαΐ 181. 31. «Άκολου&ία της άκαθίστου». Άρχ. «Βουλήν προαιώνιον;», φ. 277?. Ώρόλόγιον το μέγα, έν Τώμη 1876, σ. 277. 32. «Κανών της Θεοτόκου, ου ή άκροστεχίς: Χαράς δοχεΓον σοΙ πρέπει χαίρειν μόνη». Άρχ. «Χρίστου βίβλον εμψυχον», φ. 279. Ώρολόγιον τό μέγα, σ. 282. 82. Τεύχος μεμβράνινον, γραφέν μεν ετει 1027-ω, έκ δέ φύλλων σύνιστάμενον 162, ων το κείμενον κατά σελίδα πασαν δίστηλόν έστι και έκ γραμμών ή 27 η 28 (0,25X0,164 = 0,18x0,12)* οκτώ δέ των φύλλων τούτων, ει και έκ χάρτου εστί, κατά την τετάρτην και δεκάτην έγράφη εκατονταετηρίδα (δρα τα φ. 2 — 5 και 9 — 12). "Ενδον δέ της πρώτης πινακίδος δύο πρόσ&ετα υπάρχει φύλ)να, το μεν έκ διστήλου τινδς κωδικός άποσπασ&έν της ενδέκατης έκατονταετηρίδος, τό δ' έκ τετραευαγγε- λίου τινός της τρίτης και δεκάτης έκατονταετηρίδος* και τό μέν πρώτον φύλλον μέρος τι σώζει του παρ' Άμφιλοχίου συγγραφέν- τος βίου του μεγάλου Βασιλείου, δπερ την αρχήν αύτοΰ άπό τών λέςεων ποιείται τώνδε* «...ζεως, και ήζίου αυτούς καταλυσαι έν τω οίκω αύτου* και τοοτοο τυχών ήζίου κεκαρυκευμένην μεταλα- βεΤν αυτούς τροφήν οι δέ άρτου καΐ ύδατος μετρίως έμφορηθέν- τες, κατά τήν κρατούσαν παρ' αύτοΐς άκολουθίαν ηύχαρίστησαν τω τών δλων θεώ καΐ δοτήρι τών αγαθών. Ετοιμότατα ουν δ Αιβάνιος ήρΕατο συζητεΤν» κτλ. Τό δ' άλλο φύλλον μικράν έχει γραφήν, έπιγεγραμμένην ώδε* «Δήλωσις διαλαμβάνουσα τήν δι' έτους τών τεσσάρων ευαγγελίων άνάγνωσιν, και πότε εΤς έκαστος τών ευαγγελιστών άρχεται, που τε καταλήγει. Ίστέον δτι άναγινώ- 156 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ σκεται τό δφοζ του χατά Ί<ι>άννην αγίου ευαγγελίου έν εβδομάδες δλαις ζ'» χτλ. Έν τω αύτω φύλλω καΐ [[ϊηριχή τις υπάρχει αημείωσις. Και ταΰτα μεν περί των προσθέτων φύλλων αυτός δέ ό χώδιξ εύαγγέλιον ενέχει λειτουργιχίν, τρισΐ τετραγώνοις χοσμού- μενον χοσμήμασιν, έν οΤς αϊ προτομαΐ Ματθαίου χαί Λουχά χαΐ Ιωάννου των ευαγγελιστών άπεικάζονται. Έγράφη δέ ετει 1027-ω. ως τό σημείωμα δηλοΐ τόδε (φ. 156)" «ψ Έπληρώθ(η) συν θώ το ταευαγγέλ(ιον) [- τετραευαγγέλιον] χειρι Νικολά(ου) πρ(εσ|3υτέ- ρου), μη(ν[) ίαννουαρίω Ινδ(ιχτιώνος) δεχάτ(τ]ς), έτους ^ςφλε' επι |3ασιλ(έως) Κονσταντ(ίνου). Κ(ύρι)ε σώσον και τό(ν) κτισαμε(νον) Ίω(άννην) πρ(εσ(3ύτερον) αίμα και τοις τέκνοις αύτ(ου)>. Διηρηται δέ τό εύαγγέλιον ώδέ πως. 1. Αναγνώσματα έκ του κατά 'Ιωάννην ευαγγελίου. 2. Αναγνώσματα έκ του κατά Ματθαίον ευαγγελίου, φ. 38. 3. «Αρχή του κατά Λουκαν. Σα|3βάτω α' του νέου έτους και αρχή της ινδίκτου», φ. 52?. 4. «Αρχή του κατά Μαρκον>, φ. 72. 5. «Εύγγέλια τη αγία παρασκευή της λειτουργίας», φ. 92^. 6. €Μηνολόγιν συν θεω άρχόμενον από μηνός σετττεμβρίου εως αύγούστου», φ. 97^. 7. «Εύαγγέλιον είς λειτουργίαν των επτά πρεσβυτέρων, έκ τοΰ κατά Ίωάννην», φ. 134^. 8. «Εύαγγέλιον εις έςρμολογουμένους άνδρας και γυναίκας, έκ του κατά Ίωάννην. Τω καιρώ έκείνω δγουσιν οι γραμματείς και οι Φαρισαΐοι γυναίκα» κτλ., φ. 135. 9. «Ευαγγέλια έωθινά αναστάσιμα τών Κυριακών», φ. 135^. 10. «Ευαγγέλια τών παθών του κυρίου ημών Ίησοΰ Χρί- στου», φ. 138?. 11. «Οι μακαρισμοί του μεγάλου κανόνος και ευθύς προκεί- μενον, ήχος δ'. Έγώ εΤπα* Κύριε, έλέησόν με* ϊασαι τήν ψυχήν μου. Στίχ. Κύριε, καταφυγή έγεννήθης ήμιν έν γενεά καΐ γενεά. ΚαΙ ευθύς τό Χίασα πνοή• του ευαγγελίου της άκαθίστου. Κατά ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ!" ΙΕΡΟΣΟΑΥΜΩΝ. 157 Δουχαν. Είπεν 6 Κύριος τοΤς εαυτού μαθηταΐς• μή φόβου τ6 μιχρον ποίμνιον* κτλ., φ. 156. 12. «Ευαγγέλιον του αγίου Ήλιου χαΐ Έλισσαίου, έχ του χατά Λουχαν», φ. 161. Προσθηχη μεταγενέστερα. 13. Τπόμνημά τι άραβιχοΐς γεγραμμένον γράμμασι, φ. 162. 83. Τεύχος μεμβράνινον της ενδέκατης ή δυοκαιδεκάτης έκατονταετηρίδος, δπερ σύγκειται έχ φύλλων 223, ων το χειμενον έστι μονόστηλον και έκ γραμμών έκκαιδεκα (0,208X0,168 = 0,13x0,125)• συνίστατο δ' εξ άρχης έκ τετραδίων κθ', άλλα νυν το πρώτον τούτων ελλείπει. Και έν μεν τω 222-ω φύλλω το υπόμνημα κείται τόδε* «-{- έτελειώθ(η) τό παρόν | ειρμολόγιον [βίο] δια Ι χειρός Βασιλείου | άναγνώστου του Έ7π:αΐ|του, ] μηνΐ αύγού- στω θ' ίνδικτιώνος η'». Είτα δε προσετέθη τεμάχιον έκ του κατά Ματθαίον ευαγγελίου, άναγινωσκύμενον «τη αγία και μεγάλη πέμπτη εις την λειτουργίαν » . Περιέχει τοίνυν τό τεύχος ειρμολόγιον άκέ- φαλον, πολλού λύγου άξιον και δια τήν παρασήμανσιν των ειρμών και δια τό Ιχειν έπιγεγραμμένους τους ποιητάς και τους μελο- ποιούς εκείνων ούτοι δ' εισίν ο!δε: Γερμανός πατριάρχης, Στέφανος Άγιοπολίτης, Ιωάννης Άντιοχεύς, Γεώργιος Άνατόλιος, Κυπρια- νός μοναχός, Κοσμάς μοναχός Άγιοπολίτης, Ανδρέας Ίεροσολυ- μίτης, Ηλίας πατριάρχης Ιεροσολύμων, Ανδρέας Πηρός ^ Δαμια- νός, Ιωάννης μοναχός, Θεόδωρος Στουδίτης, Ηλίας μοναχός. 'Τπάρ- χουσι δέ και ειρμοί Σιναϊτικοί λεγόμενοι. 84. Μεμβράνινον ευαγγέλιον της ενδέκατης έκατονταετηρίδος, συνιστάμενον έκ φύλλων 223 χαι κείμενον έμπεριέχον δίστηλον έκ γραμμών ή 23 ή 24(0,25X0,195 = 0,175X0,125)• έχει δέ και τέσσαρα κοσμήματα, προσόμοια τω Π στοιχείω (φ. 1, 59, 85 χαΐ 157). 35. Πραξαπόστολος έκ χάρτου βαμβακερού, γράφεις τη τρίτη καΐ δεκάτη έκατονταετηρίδι καΐ συνιστάμενος νυν έκ φύλλων 269, ών τίνα μεταγενέστερα έστιν άρχεται δέ άπό της Κυριακής του πάσχα. Άπό δέ του 184-ου φύλλου συναξάριον υπάρχει του πρα- ξαποστόλου, και μετά τούτο α') «ανάγνωσμα εΙς πατριάρχην», 158 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ β') «έτερα ακολουθία γενομένη εις εγκαίνια ναοΰ», γ') € έτερος άπόατολος είς χοιμ,η&έντας», δ') €άπ(5στολος εις μνήμην φόβου», ε') «ανάγνωσμα εις άνομβρίαν», ς') «ανάγνωσμα εις ασθενείς» και ζ') «ανάγνωσμα έπι έςομολογουμενου » . 86. Νομοκάνων έχ χάρτου βαμβακερού, γράφεις ή περί το τέλος της τρίτης και δεκάτης ή περί την αρχήν της τετάρτης και δεκάτης έκατονταετηρίδος* σύγκειται δ' εκ φύλλων 200. Έν- δον δε των πινακίδων και έπι του πρώτου φύλλου τά έφεζής υπάρχει σημειώματα, ων παρέλιπον τα σφάλματα* α') «1548. -]• ή εβδομηκοστή ένατη νεαρά• κεφάλαιον Λέοντος του (χοψοο βασιλέως λέγει, ήγουν διακελεύει να εύλογηθη Ιερεύς δταν σφάλη, καθώς εις τήν Χίο έγένετο του παπά Δημητρίου». — β') «•]• ^αφοη' μηνι αύγούστω κζ'• το παρόν βιβλίον έστιν της λαύρας του οσίου και θεοφόρου πατρός ημών Σάβα του ήγιασμένου, έν τη πανε- ρήμω της αγίας πόλεως Ιερουσαλήμ»• έγραψε δε ταύτα Λεόν- τιος ιερομόναχος. — γ') «^αφλη' ίουλίω κ'• το παρό βιβλίον εΤνε έμοΰ Ιωάννου Τάλη• τό έγόρασα άπό Τούρκους άσπρα κε'». — δ') «Εις πνευματικήν διαγωγήν εδωκέ μοι ό άρχων Καλογιάννης ό Τάλης τό αυτό βιβλίον νόμιμον να του κάμω δνα σαββατιανό και εδωσάτονε καΐ άσπρα τριάκοντα• έγραψα δε και αυτόν εις μνημόσυνον αύτοΰ εις τό κονδάκιον να άνακράζεται τό δνομα αύτου εις τήν θείαν μυσταγωγίαν, και να του κάμω §να σαβ- βατιανό* αγοραστή και έγράφτη ,αφμη' Χρίστου εις τήν Χίον, αύγούστου ζ'. Νείλος ιερομόναχος και ττνευματικός εγραψα' έχει φύλλα γραμμένα σ', τουτέστιν διακόσια, φύλλα 200». Σημειώ δε κατ έκλογήν τα κείμενα ταύτα. 1. Πίναξ των εμπεριεχομένων κεφαλαίων, φ. 1-12. 2. «Του οσίου πατρός ημών Ιωάννου του νηστευτου περί κληρικών και ιερωμένων». Άρχ. «Τους ίερεΐς και αρχιερείς», φ. 13. 3. «Περί τών οικουμενικών επτά συνόδων». Άρχ. «Ή πρώτη σύνοδος γέγονεν έν Νικαία», φ. 13?. 4. «Νομοκάνονον συν θεώ περιέχον συνοπτικώς δλους τους κανόνας τών αγίων και οικουμενικών επτά συνόδων και τών αγίων ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 159 αποστόλων χαΐ του αγίου Βασίλειου χαΐ έτερων θεοφόρων πατέ- ρων, έρμηνευθέν προτροττη του εύσε[3εστάτου βασιλέως χυρου Ιωάννου του Κομνηνού παρά του λογιωτάτου ^ιαλό^^οο της του θεού μεγάλης εκκλησίας και νομοφυλακος κυρου Αλεξίου του Άριστινου»^ φ. 15. 5. «Ιωάννου μοΊαγοο και διακόνου, μα&ητου του μεγάλου Βασιλείου, ούτινος ή επωνυμία Τέκνον-Τπακοης, κανονάριον δια- γορευον περί πά^^των λεπτομερώς των παθών και των τού- τοις προσφορών έπιτιμίων, περί τε της θείας κοινωνίας αρωμά- των τε καΊ πομάτων και ευχών, λίαν συμπαθέστατα». Άρχ. «Της θείας και παναγά&ου», φ. 130. 3, ΡίίΓα, ΙαΓ. βοοίβδ. II, σ. 223. δρίοϋββίαπι 8ο1β8ΐηβη8β IV, σ. 436, 440. 6. «Κεφάλαια τίνα άπό των θείων και ιερών κανόνων της εν Κωνσταντινουπόλει πρώτης συνόδου». Άρχ. «Μηδεις τών εν ίερατικώ καταλεγομένων τάγματι», φ. 143^. 7. «Έκθεσις θαυμασία περί γάμων ενδεχομένων ' γενέσθαι και μη». Άρχ. «Ό Ταδινός πατήρ του Μιχαήλ», φ. 151 — 152. Πίνακες συγγενείας, περί ων ιδέ Άλέςιον Παύλωφ, 50-Η ΓΛαΒΒ. ΚορΜ^βή Κηηγη, κακχ ΗΟτορβΗβοκίί ΰ πρ&κτΰΊβοκίή ηοτοί- Ηίκ•Β ργοοκβ,ΓΟ 6ρ&ΊΗΕΓ0 πραΒΛ. Έν Μόσχα 1887, σ. 332^ 340• Πρβλ. Ζ»€ΐιαΓί&β, ΡγοοΜγοιι Λΰοΐιιιη σ. 94. 8. ♦ΠερΊ βαθμών συγγενείας έκ του τρίτου βιβλίου τών ιν- στιτούτων». Άρχ. «Ή συγγένεια γενικόν έστιν όνομα• διαιρείται δέ» κτλ., φ. 152?. 9. «Συνοδική έπι του πατριάρχου κυρου Αλεξίου, περί γά- μων». Άρχ. «Προκαθημένου Αλεξίου του άγιωτάτου», φ. 154^*. Τάλλη και Ποτλή, Σύνταγμα τών θείων και ιερών κανόνων, τ. V, σ. 36. 10. «Επιστολή του έν άγίοις πατρός ημών Αθανασίου προς Άμμοΰν μονάζοντα, περί τών διαβαλλόντων τήν καθ' ΰττνους συμ- βαίνουσαν ρευσιν». Άρχ. «Πάντα μεν καλά και καθαρά», φ. 115. Μί§ηβ τ. 26, σ. 1169. Τάλλη και Ποτλή, Σύνταγμα, τ. IV, σ. 67. Ι. ΡίίΓα, ^α^. βοοίββ. τ. Ι, σ. 567. 160 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 11. €*Αθροισις μαρτυριών ει τι μέγα αγαθόν υπάρχει ή έξαγόρευσις » , φ. 156?. 12. «Τάξις αρίστη των έξαγορευόντων * . Άρχ. «Χρή τόν έςαγορευσαι μέλλοντα άχατακαλυπτω τη κεφαλί] εν έχχληαία έστά- ναι ή έν άναχεχωρισμενφ τόπω, και συνεύχεσ&αι αύτω τόν τάς εξομολογήσεις δεχ()μενον> κτλ., φ. 163?. 13. «Των άγιων πατέρων νουθεσίαο. Άρχ. «α' Ει τις εξέρχεται της εκκλησίας πρό της ύστεραίας ευχής, τουτέστιν τής απολύσεως, εκτός ευλόγου αιτίας, ξηροφαγείτω τη αυτή ημέρα ποιών και μετανοίας ν'», φ. 169. 14. «Του έν άγίοις πατρός ημών Βασιλείου, αρχιεπισκόπου Καισαρείας Καππαδοκίας, ιστορία μυσταγωγική και εκκλησια- στική». Άρχ. «Εκκλησία έστΙ ναός θεού, τέμενος αγιον, οΓκος προσευχής», φ. 171•^. Τέλος• «Τό αμήν γένοιτο έπισφράγισμά έστιν τής ευχής, και τό σημαντήριον τάς των αγγέλων σάλπιγγας σημαίνει, αϋτινες είσι του Κυρίου, έν αΤς οι άγγελοι μέλλουσι σαλπίσαι τή εσχάτη ήμερα χχ\ έξυττνίσαι πάντα τα έθνη είς τήν φοβεράν κρίσιν, τους μεν εις άνάστασιν ζωής αιωνίου και χαράς καΐ αναπαύσεως, τους δε εις άνάστασιν κολάσεως αιωνίου». Πρβλ. Ίεροσολ. Βιβλιοθ. Ι, σ. 118. 15. «Νείλου τό παρόν πόνημα έξ αρίστων». Άρχ. «Πολ- λάκις με ήξίωσας, φ. 176?. Εν άλ)^οις άντιγράφοις επιγράφεται Νικολάω τω πατριάρχη. Ίδέ τήν 193 σελίδα. 16. «Γρηγορίου αρχιεπισκόπου Κορίνθου, περί τής άγιας τριάδος δτι ομοούσιος και δτι τρεις υποστάσεις μία θεότης έκ τών καθ' ήμας έστι γνώναι τα υττέρ ήμας• χαΐ γαρ ή παλαιά καΐ ή νέα διαθήκη» κτλ., φ. 178. 17. «Εκλογή του παρά θεού δοθέντος νόμου τοις Ίσραηλί- ταις». Άρχ. «Περί κρίματος και δικαιοσύνης. Τής Εξόδου χε- φάλαιον ξθ'. Ου παραλείψη άκοήν ματαίαν», φ. 178Ρ. 18. «Στίχοι του αγίου Νικολάου», ων ή αρχή* «Έβράδυνας πρόμαχε, θερμέ προστάτα», φ. 185^. 19. «Ακολουθία του θείου και αγγελικού μικρού σχήματος, ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 161 ή καΐ τελείται ούτως. Εις την αρχήν της θείας λειτουργίας^ της συναπτής παρά του διακόνου ή του ιερέως πληρωθείσης, ψάλλε- ται άντίφωνον α'» κτλ., φ. 18δ?. 20. «Ακολουθία του θείου καΐ αγγελικού μεγάλου σχήματος, ή και τελείται ούτως. Άπό εσπέρας εισφέρονται ιμάτια του μέλ- λοντος κουρεΰεσθαι εις τό θυσιαστήριον, και άποτίθενται εν τω θαλασσιδίω της αγίας τραπέζης• και εις τόν δρθρον ψάλλεται ό κανών του σχήματος, και τό πρωί εις την λειτουργίαν ψάλλεται άντίφωνον γ'» κτλ., φ. 188. 21. «Πέτρου θεουπόλεως και πάσης Ανατολής πατριάρχου, λόγος καθ' δν καιρόν εισήλθεν 6 Ιταλός Άργυρος έλέγξων τα ημέτερα». Άρχ. «"Οσα έπονηρεύσατο ό εχθρός», φ. 195. Ο- "ννίΐΐ, Αοίίί βΐ δοπρία, σ. 189. 22. Του αυτού Πέτρου επιστολή τω «άρχιεπισκόπω Βραδέν- στης Άπιλεγγένσης». Άρχ. «Πολλής ήμΤν ευφροσύνης καΐ μεγάλης», φ. 198? (Ο. ^ί11, Αοία βί ΒοΗρία σ. 208). Κείμενον ελλιπές. 23. Ανώνυμος επιστολή, ης ή αρχή• «Όψέ καΐ μόλις κακώς τετελεύτηκεν άνθρωπος», φ. 200. Τέλος• €άναγκαΤον ώήθην τά- ληθές μαθεΓν παρά της σης άγιότητος, ϊνα ή γελάσωμεν ως ψευδή, ή ώς αληθή άζίως θρηνήσωμεν». 24. Γνωμικά τίνα, ων ή αρχή• «Αρχήν απάντων και τέλος ποιου θεόν», φ. 200^. Εΐτα καταγραφή των ονομάτων των άνε- μων καΐ των δώδεκα μαθητών του Κυρίου. 87. Τεύχος της έπτακαιδεκάτης έκατονταετηρίδος, συνιστά- μενον έκ φύλλων χάρτου 205 καΐ περιέχον τά εφεξής κείμενα. 1. «Διήγησις πάνυ ωφέλιμος Μακαρίου μονάχου του Αιγυ- πτίου». Άρχ. «Πορευόμενος ποτέ τινάς τών αγίων πατέ- ρων», φ. 1. 2. «Βίβλος ιερά έκ γραφών συντεθεΤσα τοις άναγινώσκουσιν εις σωστικήν συνεσιν θεογνωσίας». Άρχ. «θεός καταλαμβανόμε- νος, ουκ εστί θεός», φ. 19^. Διήρηται δέ ε?ς λόγους τρισκαίδεκα, ών ό δέκατος και ενδέκατος ουκ άπεγράφησαν έν τω κώδικι. 3. «θαύμα της ύπεραγίας Θεοτόκου• διήγησις ωραία», ης ή π 162 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ αρχή• «Έν τώ λεγομένω τόπω τα Άραελάου ώκει ό μα-ζαριτης Γεώργιος, άνήρ θαυμαστός χαι σημειοφόρος. Βαρ|?αρευθείσης ο5ν ποτέ τ7^ς όδου τής Παλαιστίνης, γέγονε πολλή σπδνις του ελαίου έν τω άγίω δρει Σινά» κτλ., φ. 111. 4. Διήγησις περί των οικουμενιχών συνόδων, φ. 113. 5. Τεμάχια του Αλεξανδρείας Αθανασίου, Ισιδώρου του Πη- λουσιώτου, Δωροθέου του ά^^α, καΐ διηγήσεις μοναστικά: πβρι διαφόρων υποθέσεων, φ. 127. 6. «Περί μετανοίας». Άρχ. «Μετάνοια έστι θλίβεσθαι και δακρύειν υπέρ των δίχα σφαλμάτων» κτλ., φ. 191. 88• Τεύχος έκ φύλλων χάρτου 240, δπερ ην πρότερον Τιμοθέου του ιεροδιακόνου• έγράφη δέ μ^ταςύ του 15 85 -ου και του 1593-ου έτους, και ύψους μεν έστι 0,16, πλάτους δέ 0,105. 1. Αθανασίου του αρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας, «περί αναγ- καίων ζητημάτων πάρα πάντων χριστιανών άναγινώσκεσθαι οφει- λομένων. Αύσεις γενόμεναι προς τον άρχοντα Άντίοχον έφ' αίς ούτος έποιήσατο προς αύτδν έρωτήσεσι λίαν έσπουδασμένως » . Άρχ. «Προηγουμένως μεν περί του πάντων αναγκαιοτέρου», φ. 1?-12ί^. Μετά δέ το τέλος του κειμένου τούτου γέγρατυται τόδε• «"Ελαβε τέλος το παρόν δωδεκάτιτλον κατά μήναν δεκέμβριον, ημέρα β' του ζ»Ηζ" έτους (-1588), ινδικτιώνος |3'. -|• θεού τό δώρον και Ιεζεκιήλ ξύσμα:- Σωθή ό γράψας, έλεηθή ό εχων>. 2. Υπόμνημα Ιωακείμ ιερομόναχου, λίαν άνορθόγραφον, φ. 13* έχει δέ ωδε* «•]• Έγινα διάκονος δια χειρός του πανα- γιωτάτου πατριάρχου Ιεροσολύμων κί5ρ θεοφάνους εις τους ,αχκε' Χρίστου (1625), είς τήν άγίαν Ιερουσαλήμ, εις τόν αγιον Ίά- κω|3ον, εις τό πατριαρχεΤον, Κυριακή προ της Χρίστου γεννήσεως. Και πάλιν ό αυτός άγιώτατος πατριάρχης κυρ Θεοφάνης έτελείω- σέν με ιερέαν είς Γ^άσιν της Μπογδανίας, εις Γαλαταν, τό μο- ναστήριον του Πέτρου βοφότα, τϊ) ήμερα της Αναλήψεως, πα- ρόντος του ευσεβέστατου άφεντός Ιωάννου Μυρών Μπορνόσκη Μογγιλοβοφόντα, και της μητρός αοτου Έλισσά|3ετ, είς τους ^αχκθ' της Χρίστου επιφανείας. •]• Ιωακείμ ιερομόναχος». ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 163 3. ΈΛογαΙ έκ του όδηγου Αναστάσιου του Σιναΐτου, φ. 13^• 109. Έν τω τελευταία) φύλλω ευρηται και σημείωσες ιεροδιακό- νου τινός, χειροτονη&έντος υπό Χριστοδούλου του αρχιεπισκόπου Κύ- πρου (1638) έν τω ναω του αγίου Λουκά τω έν τω κάστρω Κύπρου. 4. (Θεοδώρου του Στουδίτου) «περί της ί^ται^^α πνευματικής πανηγύρεως καΐ έντεύςεως της |35ΐσιλείας των ουρανών έν τω καιρώ του πανηγυριού». Αρχ. «Πανηγύρεις επιτελούνται», φ. 110. Μ&ί, Νον&β ΡαΐΓΐιηι 1)ί51ίοί;1ιβοαβ Ιοιηιΐδ ηοηυδ βϋΐαβ α Ιο8. Οοζζα- Ιιαζί. Κοιη&β 1888, σ. 55. 5. Του αύτου ομιλία €περΙ της άνυπερ^3λήτου δωρεάς του θεοΰ και της εις αυτόν αγάπης και μίσους του Δια|3όλου. και περί ταπεινοφροσύνη ς , ρη&εΤσα έν άρχη του ένιαυτου-». Άρχ. «Αρχή του ένιαυτου είσελήλυ&εν > , φ. 113. Μαί, Νον. ΡαίΓαιη ΜΜιοΛ. τ. IX, σ. 57. 6. Του αύτου «περί του μη κατάγειν εαυτούς εις πά&η ατιμίας, μηδέ ήγεΤσθαι ήδεΤαν εΤναι την ήδονήν τη υψώσει». Άρχ. «*Εστη- σαν οί πόδες», φ. 118. Μιιί, Νον. ΡαΙ. ΜΜ. IX, σ. 62. 7. Του αύτου «-περί του μη έκφέρειν άκάνδ^ίς και τριβόλους παθών, άλλα καρποφορεΤν τους της άρετης βότρυας». Άρχ. «Τί εΤπω ή τί λαλήσω», φ. 122. Μαί, Νον. Ρ. 1)ίΜ. IX, σ. 60. 8. Του αύτου «περί του πνευματικού οπόρο'^ καΐ του άγρυ- πνεΓν έν ταΤς θείαις μελέταις». Άρχ. «Ό παρών καιρός σπό- ρου», φ. 126. Μαί, Νον. Ρ. 1)ίΜ. τ. IX, σ. 56. 9. Του αύτου «περί πίστεως και του μή εική και μάτην δαπαναν την ζωήν ημών, και δτι δναρ και σκιά είσι τα παρόντα προς τα μέλλοντα». Άρχ. «Γη μεν οίπας», φ. 129'^. Μαί, Νον. ΡαίΓατη ΜΜ. τ. IX, σ. 67. 10. Του αύτου «εις τον μάρτυρα θαδδαΤον περί ευχαρι- στίας, και διδασκαλία περί προσκυνήσεως της Χρίστου εικόνος, και ομολογία του μακαρίου αδελφού ημών θαδδαίου». Άρχ. «ΙΙολλούς ήμΐν τρόπο'κ εδωκεν», φ. 133^ (Μαί, Νον. Ρ. 1)ίΙ)1. IX, σ. 70). Έν δε τω 137-ω φύλλω γ^γραπται τ^ «έλα^3ε τέλος χατά σετττέμ^ριον κγ', ^ζρα' ίνδικτιώνος ς', ήμ^έρα ζ'» (1592). 164 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 11. Του αοτοΰ «περί του πνευμ,ατιχου θερισμου και της επιτετραμμένης ασκήσεως των του Χρίστου θεραπόντων » . Άρχ. «θέρους ώρα καθώς όρατε». φ. 137. Μαί, Νον. Ρε- ΐΓΰΐη 1)ίΙ)Ιίο11ιβθ8,β τ. IX σ. 40. 12. Του αύτου «περί της μελλούσης κρίσεως καΐ δτι ό πα- ρών διωγμός οΓς μεν υλη άρετης καθέστηκεν, οΤς δέ κακίας• έρρεθη πρό της κοιμήσεως του πατρός ήμων Θεοδώρου». Άρχ, «ΉσΟέ- νησα και πάλιν εύχαΐς υμών», φ. 140. Μ&ί αυτόθι, σ. 74. 13. Του αύτου «περί των γενεθλίων του Σωτηρος καΐ του εύτόνως ευχεσθαι της ασκητικής ημών ζωής». Άρχ. «*Ηδη τα θεοφάνεια έγγίζουσι», φ. 145, Μ&ί αυτόθι, σ. 78. 14. Του αύτου ομιλία «ιστορική περί των άναφεθέντων έν Βουλγαρία χριστιανών έν τη άγια τεσσαρακοστή, δνεκεν της κρε- οφαγίας• περί τών έν Βουλγαρία μαρτύρων Κυριαχη γ' της γ' εβδομάδος και αύγούστω α' εις τους αγίους Μακκαβαίους». Άρχ. «Έν τη παρούση κατηχήσει», φ. 149. Μ»ί αυτόθι, σ. 149. 15. Του αύτου «περί του πολιτεύεσθαι ήμας έν καινότητι ζωής, καθώς δια του αγίου σχήματος έπαγγελλόμεθα* ιΛννουαρίω ιδ' και μαρτίω κ' εις τους βίους τών αγίων πατέρων». Άρχ. «'Όν τρόπον ττεινώντες έπιθυμουμεν » , φ. 154. Μ&ί σ. 97. 16. Του αύτου «δτε άναγινώσκονται οί βίοι τών πατέρων περί του άναθεωρεΤν ήμα; τους βίους τών πατέρων προς τό ζή- λουν τα τούτων κατορθώματα• τη Κυριακή του Ζακχαίου». Άρχ. «Έν ταύταις ταΤς ήμέραις», φ. 158 (Μ&ί σ. 99). Έν δέ τω 161-ω φύλλω γέγραπται τόδε* «Του ^ζρα' έτους ινδικτιώνος ς', ίαννουαρίω ς', ημέρα ζ', έλαβε τέλος. Ίωήλ μοναχός». 17. Του αύτου «δτι ουδέν τών έν άνθρώποις μακάριον, πλην της αρετής* αυτή γάρ μόνη αξία μακαρισμοΰ• ίαννουαρίω κη' εις τήν μνήμην του αγίου Έφρ^ιμ και του Χρυσοστόμου». Άρχ. «Τών ανθρώπων οί μεν πλουτον μακαρίζουσιν» , φ. 16ΐΡ. Μαί, Νον. ΡαίΓαιη 1)ίΙ)1. τ. IX, α 101. 18. Του αύτου «περί ευεργεσίας θεού και αναγωγής του θεολήτττου και ωραίου ημών βίου• εις τόν μάρτυρα θαδδαΐον καΐ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 165 Άντώνιον δσιον». Άρχ. «ΆεΙ των ευεργεσιών», φ. 165. Μαί, Νον. ΡαΙηιιη ΜΜιοΛ. τ. IX, σ. 127. 19. Του αύτου €περΙ του μή κατά πρόσχλησιν ποιεΤν τί προς τήν αδελφότητα τον τε οίκονόμον και ει τίνα δλλον κατά τήν έμπι- « στευ&εΐσαν αύτώ διακονίαν, αλλά συμπαθώς καΐ φιλαδέλφως, ώς αν δοςάζηται θεός». Άρχ. «"Ισως έλύπησεν υμάς», φ. 169. Μ&ί, Νον. Ραί. ΜΜ. τ. IX, σ. 105. 20. Του αύτου «περί αδελφών άτακτη σάντων έπιτίμησις και διδασκαλία παραινετική περί εύτα;ίας>. Άρχ. «Μικρόν άπεδημή- σαμεν>, φ. 170?. Μαί, Νον. ΡαΙ. ΜΜ. τ. IX, σ. 107. 21. Του αύτου «περί μαχεσαμένων, περί εΙρήνης και πραό- τητος, επιεικείας τε καΐ παρθενίας». Άρχ. «Ούτε έγώ οφεί- λω», φ. 174?. Μαί, Νον. ΡαΙ. ΜΜ. τ. IX, σ. 110. 22. Του αύτου «περί του μή τύτυτειν, περί μνήμης θανάτου καΙ περί παρθενίας». Άρχ. «Άλλων μεν άλλοι καιροί», φ. 178 (Μεϊ, Νον. ΡαίΓυιη ΒιΜ. τ. IX, σ. 306). Έν δε τω 181-ω φύλλω γέγραπται τόδε* «Τέρμα φευρουαρίω η' του ,ζ**ρα' έτους, τ"^ ε' του άσωτου >. 23. Του αύτου διαθήκη, ης ή αρχή* «Άκούων του θείου Δαυίδ», φ. 182. Μί^ηβ τ. 99, σ. 1813. 24. Του αύτου «περί μνήμης θανάτου». Άρχ. «Τί ούτω καλόν και ώφέλιμον», φ. 195 (Μαί, Νον. ΡαίΓυιη 1)ίΙ)1. τ. IX, σ. 203). "Επονται δέ και αλλαι τινές όμιλίαι Θεοδώρου του Στου- δίτου, μέχρι του 225-ου φύλλου. ΚαΙ έν μέν τω 207 -ω φύλλω γέγραπται, δτι ή τιζ' ομιλία έγράφη τη 18 μαρτίου του 1588-ου έτους• έν δέ τω 299-ω φύλλω γράφει τις Φιλάρετος ιεροδιάκονος, δτι ό κώδΐζ του Κυριακού Τάφου εστίν. 25. Ερμηνεία ψαλμών τίνων του Δαυίδ, συνειρμολογημένη έκ τεμα)^ίων Ώριγένους, Νικολάου πρεσβυτέρου, Κυρίλλου Αλε- ξανδρείας, Ησυχίου 'Ιεροσολυμίτου, Βασιλείου Καισαρείας, Θεο- δοτίωνος και Διδύμου, φ. 225^ — 240. Έν δέ τω 239-ω φύλλω γέγραπται τούτο• «Έλα^ϊε τέρμα ό παρών ψαλμός [λγ']' του ^ζπδ' έτους, δεκεμβρίω ιζ', ώρα ς' της ημέρας, εις τόν άγιον Σά|3βαν>. 166 ΚΑΤΑΑΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 3Θ. Τεύχος έχ χάρτου, γραφέν μέν ετει 172 6 -ω, συγκεί- μενον δ' έκ σελίδων ήριθμημένων 253* εστί δε ύψους μεν 0,158. πλάτους δε 0,10. — *Άρχή συν θεώ άγίω των νομοκανόνων πάνυ πλούσιον (εις) νουθεσίαν (και) εις π^;ευματικήν <και> άσφάλειαν». Άρχ. «Ό δεχόμενος τους λογισμούς των ανθρώπων» κτλ. Διή- ρηται δε εις κεφάλαια 250, και υπό τήν πέζαν του έσχατου κε- φαλαίου γέγραπται τόδε* €-}- Έγράφη έκ χειρός άμαθους και χω- ριάτου θνψσν^λχ (= Αντωνίου) ιερομόναχου ένέτει (-έν ετει) ^αψκς' αύγούστου κ'». 90. Ώρολόγιον του θηκαρα, γραφέν κατά τήν έκκαιδεκάτην εκατονταετηρίδα και συνιστάμενον έκ φύλλων χάρτου" 338, ύψους μέν 0,158, πλάτους δέ 0,105. Πρώτιστον δε κείμενόν έστι τό έπιγραφόμενον «Ερμηνεία πώς δει και δθεν δει μεταγράφειν τους ύμνους, και δτι ού δεΤ άφιέναι τι άπό της δλης ακολουθίας ταύτης, και πότε δει λέγειν τήν άσκητικήν άκολουθίαν, και πώς δει λέγειν τους ύμνους* έτι δέ και αυτή ή ερμηνεία ώς πίνας του παρόντος βιβλίου». Άρχ. «"Οσοι τόν δγκον του παρόντος βιβλίου θεάσονται» κτλ. 91. Τεύχος έκ φύλλων χάρτου 513, ύψους μέν 0,148, πλάτους δέ 0,107* τούτων δέ προσθετά έστι τά πρώτιστα τέσ- σαρα καΐ τά επτά έσχατα του κωδικός φύλλα. Περιέχει δέ τά έφεζής κείμενα. 1 . Έπιστολαι δύο τών μοναχών της λαύρας του όσιου Σάβα προς τόν κνέζην της Τωσσίας Ίωάννην Βασιλειοβίτζην, δι' ων συνιστώνται παρ' αύτω οί άποσταλέντες διά συλλογήν ελεών, ήτοι Κύριλλος ιερεύς, Γερόντιος ιεροδιάκονος και Λεόντιος και Καλλί- νικος μοναχοί, φ. 1-4. 2. (Κυρίλ)νθυ του Λουκάρεως) «σύντομος πραγματεία κατά Ιουδαίων έν άπλη διαλέκτω»• υπεράνω δέ της επιγραφής ταύτης γέγραττται διά χειρός Δοσιθέου του Νοταρά τόδε* «τόδε εστί τό κατά Ιουδαίων σύνταγμα του Κυρίλλου Κωνσταντινουπόλεως». Και κάτωθεν της αρχής του κειμένου γέγραπται τουτο' «Δαμά- σκηνου Ιερομόναχου τό παρόν κατά Ιουδαίων και τόδε προς τοις ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 167 άλλοις, και ει τις τό ευγάλει από της μονής τών Αρχαγγέλων, έστω άφωριαμένος χαΐ ασυγχώρητος και έν τω νυν και έν τω μέλλοντι». ^Αρχεται δέ ή κατά Ιουδαίων πραγματεία ώδε* «"^Ισχυ- σεν κατά πολλά ή εύνοια όπου εχομεν προς σε, τίμιε κυρ Γεώργιε, νά μας κάμη να μήν παραβλέψωμεν » κτλ., φ. 5-368, ένθα γέ γραπται τό €Έτελειώθη ,αχι^' χΤ] Ρ^Ϊ^^'ϊ) τεσσαρακοστή, έν Αι- γύπτω»• μετά δέ τούτο τρία φύλλα πάντη άγραφα υπάρχει. 3. (Κυρίλλου του Λουκάρεως) «περί της διαφοράς ην εχου- σιν οι Ανατολικοί μετά των Δυτικών περί της άρχης της εκ- κλησίας, δπερ περί τε της εκκλησίας της Τώμης και της Κων- σταντινουπόλεως, καΐ τις ή αρχή και καθολική κεφαλή». Άρχ. «Άφ' ου άρχισαν νά περνοΰσιν οι αποστολικοί καιροί και ή άγάττη νά ψυχραίνη εις τόν κόσμον» κτλ., φ. 372-419. 4. (Κυρίλλου του Λουκάρεως) «μερικαι διαφοραι αναμεταξύ της Ανατολικής εκκλησίας και της των Λατίνων και τούτο ορθό- δοξος άνάλυσις». Άρχ. «Ευρίσκονται τινές άγνωστοι άνθρωποι, οί όποιοι διά νά εΤναι αμαθείς, εύκολα πλανούνται άπό τα γλυ- κεία λόγια των Λατίνων και άπό τους ψεματινούς τως λογαρια- σμούς* κτλ., φ. 420-444. 5. (Κυρίλλου του Λουκάρεως) «διάλογος βραχύς, έν ω κατα- λεπτώς θεωρείται ό κίνδυνος όπου μέλλει νά προξενήση πολύ κακόν και ζημίαν προβαίνοντος του καιρού εις τήν έκκλησίαν της Κωνσταντινουπόλεως, διά της παρουσίας των Γεζουιτών ε?ς τόν Γάλατα, καΐ σκέψις πώς ήθελεν εΐσται δυνατόν ό τοιούτος κίνδυ- νος νά άποσοβησθη. Του διαλόγου πρόσωπα Ζηλωτής και Φιλα- λήθης». 'Αρχ. «Χαίροις, ω Φιλάληθες», φ. 445-472 (Ανάλεκτα ίεροσολυμ. σταχυολογίας, τ. Ι, σ. 220-230). Μετά δέ τό κεί- μενον τούτο τρία φύλλα πάντη άγραφα υπάρχει. 6. (Κυρίλλου του Λουκάρεως) «τινές μαρτυρίαι κατά Ιουδαίων παρά της θείας γραφής», φ. 476-503, ένθα γέγραττται τό «^αχις"*: — Οκτωβρίου ις' έν Αίγύπτω». Και πάλιν τρία φύλλα πάντιρ άγραφα. 7. «Βίος και πολιτεία του οσίου και θεοφόρου πατρός ημών 168 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ Σάβ^ του ήγιασμένου* Άρχ. €Δέν είναι κα^^να πράγμα όπου να ιταρακινα», φ. 507-513, 92. Ανώνυμος ερμηνεία των του Δαυίδ ψαλμών, ής ή άρ- 7/|' «[Τι] έστι ι^ουλή άσεβων; Το συνέδριον αυτών. Τί δε καθέ- ορα; Ή διδασκαλία τών πονηρών». Τεύχος έκ φύλλων χάρτου 221, ών το κείμενόν έστι μονόστηλον καΐ έκ γραμμών έκκαίδεκα (0,148X0,105 = 0,11X0,9). Έγράφη δε περί το τέλος της <>/τωκαιδεκάτης έκατονταετηρίδος υπό Γεωργίου άναγνώστου του Άγιοταφίτου, ου καΐ κτήμα ήν κατά σημείωμα τι αύτόχειρον. 93. Τεύχος της πεντεκαιδεκάτης ή της έκκαιδεκάτης έκα- τονταετηρίδος, συνιστάμενον έκ φύλλων χάρτου 196, ων το κεί- μενόν έστι μονόστηλον και έκ γραμμών πεντεκαίδεκα (0, 14 Χ 0,105 = 0,085X0,6). Έστι δε ώρολόγιον άκέφαλον, ει καΐ Άντωνΐνος ό αρχιμανδρίτης πρό ετών τίνων εΤδε τοΰτο πλήρες και έκ φύλλων τότε 204 συνιστάμενον διηρηται δε ώδε. 1 . Μεσονυκτικόν άκέφαλον, άρχόμενον ηδη από τών λέζεων τώνδε• «. . . λη σου σφόδρα* ως ήγάττησα τόν νόμον σου, Κύριε, δλην τήν ήμέραν» κτλ., φ. 1. 2. Άκολουδία του όρθρου και τών ωρών, φ. 28^. 3. Ακολουθία της τραπέζης, φ. 101. 4. «Αρχή του εσπερινού», φ. 104^. 5. «Ακολουθία της εσπερινής τραπέζης», φ. ΙΙΐΡ. 6. «'Αρχή τών αποδείπνων», φ. 113. 7. «Ευχή εις τήν θεοτόκον, δταν μέλλη ό άνθρωπος έπΙ της κλίνης άναπεσεΐν», φ. 146'^. 8. «Στιχηρά εις τήν ύπεραγίαν θεοτόκον», φ. 147?. 9. «"Ετερα στιχηρά της Θεοτόκου», φ. 149. 10. Κανών παρακλητικός εις τήν θεοτόκον», φ. 150^. 11. «'Έτερος κανών εις τήν ύττεραγίαν θεοτόκον», φ. 158. 12. Στιχηρά του σα|3βάτου της ακάθιστου, φ. 165ί^. 13. «Κανών είς τήν ύπεραγίαν θεοτόκον, ου ή άκροστιχίς• Χαράς οο'/είοΊ σοι πρέπει χαίρειν μόνη• Ιωσήφ», φ. 167^. "Επονται δε τω κανόνι τούτω οι είκοσιτέσσαρες άσματικοι οΤκοι. ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΓ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 169 14. «Ευχή βίς τήν ύπεραγίαν θεοτοχον». Άρχ. «Παρθένε δέ- στΓΟίνα Θεοτόκε, ή τόν θεόν λόγον κατά σάρκα γεννήσασα>, φ. 191^. Θ4. Τεύχος της έκκαίδεκάτης έκατονταετηρίδος, συνίστάμε- νον έκ τετραδίων λα' καΐ κείμενον έμπεριέχον μονόστηλον έκ γραμμών δέκα καΐ τεσσάρων (0,144X0,108 = 0,078X0,5)• ση- μείωσες δε τις δηλοΓ, δτι τα τετράδια ταύτα συνεδέθη ετει ^ζρδ' (1595 - 1596). 1. «Ώρολόγιον σύν θεω άγίω: αρχή του μεσονυκτικου > . Άρχ. «Βασιλευ ουράνιε παράκλητε» κτλ., φ. 1. 2• «Αρχή του όρθρου», φ. 49^. 3. Ακολουθία του δρθρου και των ωρών, φ. 723. 4. «Αρχή του εσπερινού», φ. 187. 5. «Αρχή τών αποδείπνων», φ, 202. 6. Τροπάρια της α και β' του σεπτεμβρίου ημέρας, φ. 246. 95. Ώρολόγιον έκ χάρτου, γραφέν περί τήν αρχήν της έκ- καιδεκάτης έκατονταετηρίδος και συνιστάμενον έκ φύλλων 244, ύψους μεν 0,148, πλάτους δέ 0,103' περιέχει δέ το μεσονυκτικόν, τόν δρθρον, τάς ώρας, τόν έςάψαλμον και κανόνα τινά παρακλη- τικών εις τήν ύπεραγίαν θεοτόκον. 96. Τεύχος της τρίτης και δεκάτης έκατονταετηρίδος, συγ- κείμενον έκ φύλλων βαμβακερού χάρτου 364, ων τό κείμενόν έστι μονόστηλον έγράφη δέ παρά τριών διαφόρων χειρών. 1. ΈκλογαΙ από διαφόρων λόγων του έν άγίοις πατρός ημών Ιωάννου του Χρυσοστόμου^ ων πρώτη μέν έστι ν ή περί υπομο- νής και μακροθυμίας, ης ή αρχή* «Ει βουλεσθε προθώμεν», φ. 1 (Μί^ηβ τ. 63, σ. 701)* έσχατος δέ λόγος έστιν ό περί σιωπής και απορρήτων, ου ή αρχή* «Λόγος απλώς προσενεχθείς» , φ. 213 (Μί^ηβ τ. 63, σ. 847). Εισ'ι δέ τό δλον λόγοι λα'. Πρβλ. Ίεροσολ. Βιβλιοθ. τ. Τ, σ. 88. 2. «Έγκώμιον εις τόν άπόστολον Παυλον, συντεθέν παρά Θεοδώρου μαγίστρου από διαφόρων λόγων του έν άγίοις πατρός ημών Ιωάννου του Χρυσοστόμου». Άρχ. «Της μέν επιγραφής τών αποστολικών πράξεων», φ. 213^. Μί^ηε τ. 63, σ. 787. 168 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ Σάβ^ του ήγιασμένοϋ* Άρχ. «Δεν είναι κα'^νοί πράγμα όπου να ιταρακινδ», φ. 507-513, 92. Ανώνυμος ερμηνεία των του Δαυίδ ψαλμών, ης ή άρ- 7.ή' ^[^^] ^^^ ι^ουλή ασεβών; Το συνέδριον αυτών. Τι δε καθέ- δρα; Ή διδασκαλία τών πονηρών». Τεύχος έκ φύλλων χάρτου 221, ών το κείμενόν έστι μονόστηλον και έκ γραμμών έκκαίδεκα (0,148X0,105 = 0,11X0,9). Έγράφη δε περί το τέλος της δκτωκαιδεκάτης εκατονταετηρίδας υπό Γεωργίου άναγνώστου του Άγιοταφίτου, ου και κτήμα ην κατά σημείωμα τι αύτόχειρον. Θ3. Τεύχος της πεντεκαιδεκάτης ή της έκκαιδεκάτης έκα- τονταετηρίδος, συνιστάμενον έκ φύλλων χάρτου 196, ων το κεί- μενόν έστι μονόστηλον και έκ γραμμών πεντεκαίδεκα (0, 14 Χ 0,105 = 0,085X0,6). Έστι δε ώρολόγιον άκέφαλον, ει και ΆντωνΤνος ό αρχιμανδρίτης προ ετών τίνων εΤδε τοΰτο πλήρες και έκ φύλλων τότε 204 συνιστάμενον διτ^ρηται δέ ώδε. 1 . Μεσονυκτικόν άκέφαλον, άρχόμενον ήδη από τών λέςεων τώνδε* «. . . λή σου σφόδρα• ως ήγάττησα τόν νόμον σου, Κύριε, δλην την ήμέραν» κτλ., φ. 1. 2. Ακολουθία του όρθρου και τών ωρών, φ. 28^. 3. Ακολουθία της τραπέζης, φ. 101. 4. «Αρχή του εσπερινού», φ. 104^. 5. «Ακολουθία της εσπερινής τραπέζης», φ. 111^. 6. «Αρχή τών αποδείπνων», φ. 113. 7. «Ευχή εις τήν θεοτόκον, όταν μέλλη ό άνθρωπος έπι της κλίνης άναττεσεΤν», φ. Ι46ί^. 8. «Στιχηρά είς τήν ύπεραγίαν θεοτόκον», φ. 147?. 9. «"Ετερα στιχηρά της Θεοτόκου», φ. 149. 10. Κανών παρακλητικός εις τήν θεοτόκον», φ. 150^. 11. «Έτερος κανών εις τήν ύπεραγίαν θεοτόκον», φ. 158. 12. Στιχηρά του σα^^βάτου της άκαθίστου, φ. 165?. 13. «Κανών εις τήν ύπεραγίαν θεοτόκον, ου ή άκροστιχίς• Χαράς δοχεΤον σοι πρέπει χαίρειν μόνη• Ιωσήφ», φ. 167^. "Επονται δέ τω κανόνι τούτω οι είκοσιτέσσαρες άσματικοι οίκοι. ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΑΪΜΩΝ. 171 οεϊν χρίνειν χαΐ περί χακίας καΐ φθόνου», φ. 361. "Επεται δε τούτω ή των λοιπών λόγων αναγραφή• έν δε τρισι φύλλοις ύπάρχουσιν αϊ τον πρώτον λόγον συνιστώσαι έκλογαί, και πλέον ου, διά το εΤναι νυν τον κώδικα έλλιττη. 97. Τεύχος της τετάρτης και δεκάτης έκατονταετηρίδος, άκέ- φαλόν τε και ατελές και πολλαχου έφί)αρμένον διαφοροτρόπως, μάλιστα δ' υφ' ύδατος• σύγκειται δ' έκ φύλλων 184, ων το κείμε- νόν έστι μονόστηλον και έκ γραμμών 31 μέχρι 34 (0,253X0,175). Περιέχεται ουν έν αύτώ ακέφαλος καΐ ελλιπής ερμηνεία τών ασματι•/ών της όκτωήχου κανόνων. Και αί μεν πρώται λέξεις εχουσι νυν ώδε* «εννέα τετάχθαι, εΐποι δέ τις καΐ τον αριθ- μόν»• αί δέ τελευταία ι ώδε• «ήτις ήν ή παρακοή της εντολής του θεου' γευσιν δέ της αμαρτίας». 98. «Βίβλος έχουσα τάς Γενέσεις, τάς Παροιμίας και Προ- φητείας δλου του χρόνου και του πολύπαθους Ίώβ τα αναγνώ- σματα». Άρχ. «Ανάγνωσμα εις τήν παραμονήν της Χρίστου γεννήσεως - Ανάγνωσμα πρώτον. Γενέσεως το ά^^άγνωσμα». Πλην τών αναγνωσμάτων υπάρχει και τυπικά και στίχοι και προκεί- μενα και τροπάρια και άλλα τινά τοιαύτα, ετι δέ συναξάριον τών ά^^αγ^/ωσμάτων και άραβικόν τι υπόμνημα δυσανάγνωστον έχει δέ τα αναγνώσματα καΐ τόνους μουσικούς πορφυρού χρώματος. — Τεύ- χος μεμβράνινον της ενδέκατης έκατο^/ταετηρίδος, συγκείμενον έκ φύλλων 182, ών τό κείμενόν έστι δίοτηλον και έκ γραμμών 24 (0,25X0,195 = 0,178X0,13)• ήν δέ καΐ τοΰτο ποτέ της μονής του Προδρόμου^ τής παρά τόν Ίορδάνην ποταμόν. 99. Τεύχος μεμβράνινον τής ενδέκατης έκατονταετηρίδος, έκ φύλλων συνιστάμενον 225* τούτων δέ τα πρώτα εξ φύλλα και τό νυν 56-ον, ει και έκ χάρτου έστι βαμβακερού, κατά τήν τετάρτην και δεκάτην έγράφη εκατονταετηρίδα προς άναπλήρωσιν του τότ' ελλείποντος κειμένου• ήν δέ τό παλαιόν κτήμα τής παρά τόν Ίορδάνην μονής του άββα Γερασίμου. Περιέχει δέ προφητο- λόγιον πλήρες μουσικοΐς κεκαλλωπισμένον σημείοις, ήτοι τά έν ταΐς έκκλησίαις ά^>αγινωσκόμενα τών προφητειών τεμάχη• και 170 ΚΑΤΑΛΟΓΟ}: ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 3. Ιωάννου του Χρυσοστόμου λόγος περί θανάτου, ου ή άρχή' «Πολλά μέν επείγεται», φ. 226. Μίβηβ τ. 63, σ. 801. 4. Του αυτού «ομιλία περί σωτηρίας ψυχής καΐ περί υπο- μονής καΐ ευχαριστίας, και εις τό μή σφοδρώς θρηνεΤν τους τε- λευτώντας». Άρχ. «Φέρε σήμερον μάλιστα», φ. 234. Μί^β, ΡαίΓοΙοβ. βΓ. τ. 60, σ. 723. 5. «Ένταυθ' ακριβής τήσδε τής βίβλου πίναΕ». ήτοι χδ' ομιλιών Βασιλείου του μεγάλου• μετά δε τούτον υπάρχει τό ίαμ- βεΐον τόδε• Έν τψ ρέοντι χαι ταχυδρομώ χρόνφ εύρων οδηγούς ήθιχούς σου τους λόγους, γράψας έΟελχΟην ήδονη διδαγμάτων. Έν τψ μένοντι χαι σεσωσμένω, πάτερ, δταν λάβης επα&λα και πόνων γέρα, ευροιμι προστάτην σε χαι Οει'αν σχέπην. '*Ετερος δε τροσέΟηκε τοΟτο. Κάγώ, στιχιτά, προς θεόν γόνυ χλίνων έπεύχομαί σοι ψυχιχήν σωτηρίαν χαλλιγραφεϊν δε τους σοφούς σου δακτύλους λήρους ιάμβων ώσπερει γραών μύ&ους έπευχομαι• φέρει γαρ εις σε χατάραν χαι τους στιχιτάς δ' ώς λάλους χαταχρίνει. 6. Έκλογαί άπό των λόγων Βασιλείου του αρχιεπισκόπου Καισαρείας τής Καππαδοκίας, ων πρώτη μέν έστιν ή περί αρε- τής και κακίας, ης ή αρχή* «Ό μέν Κύριος ήμών>, φ. 244 (Μι^ηβ τ. 32, σ. 1116)• ύστατη δε ομιλία έστιν ή «περί τι- μής γονέων και γήρως και νεότητος». ής ή αρχή• «Τό έξεγέρ- θητι Κύριε», φ. 359? (Μί^ηβ τ. 32, σ. 1377). Είσι δε τό δλον λόγοι κδ'. Πρβλ. Ίεροσολ. Βιβλίο», τ. Ι, σ. 88 - 89. 7. «Συλλογή από τών δλων λόγων και συγγραφών του έν άγίοις πατρός ημών Γρηγορίου του θεολόγου εις διαφόρους υποθέσεις και άρετάς, περιέχουσα μετά τών άλλων γνωμικά τε καΐ ωραία και σημειώσεις λόγων αρίστων ης 6 πίναξ ούτος: α' περί του μή ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 171 δεΤν χρίνειν καΐ περί χαχ(ας χαΐ φθόνου», φ. 361. "Επεται δε τούτω ή των λοιπών λόγων αναγραφή• έν δε τρισΐ φύλλοις ύπάρχουσιν αί τον πρώτον λόγον συνιστώσαι έκλογαί, χαΐ πλέον ου, δια τό είναι νυν τον κώδικα έλλιπη. 97. Τεύχος της τετάρτης και δεκάτης εκατονταετή ρ ι'δος, άκέ- φαλόν τε και ατελές και πολλαχοΰ έφθαρμένον διαφοροτρόπως, μάλιατα δ' υφ' ύδατος* σύγκειται δ' έκ φύλλων 184, ων το κείμε- νόν έστι μονόστηλον και έκ γραμμών 31 μέχρι 34 (0,253X0,175). Περιέχεται ουν έν αυτώ ακέφαλος καΐ ελλιπής ερμηνεία τών ααματικών της όκτωήχου κανόνων. Και αί μέν πρώται λέξεις εχουσι νυν ωδε' «έννε'α τετάχθαι, εΐποι δε τις και τόν αριθ- μόν»• αί δε τελευταΤαι ώδε• «ήτις ην ή παρακοή της εντολής του θεου' γευσιν δέ της αμαρτίας». 98. «Βίβλος έχουσα τάς Γενέσεις, τάς Παροιμίας και Προ- φητείας δλου του χρόνου και του πολύπαθους Ίώβ τα άναγ^^ώ- α[ίθίται^. Άρχ. «Ανάγνωσμα εΙς τήν παραμονήν της Χρίστου γεννήσεως - Ανάγνωσμα πρώτον. Γενέσεως τό ανάγνωσμα». Πλην τών αναγνωσμάτων υπάρχει και τυπικά και στίχοι και προκεί- μενα και τροπάρια και άλλα τινά τοιαύτα, ετι δέ συναξάριον τών αναγνωσμάτων και άραβικόν τι υπόμνημα δυσανάγνωστον έχει δέ τά αναγνώσματα καΐ τόνους μουσικούς πορφυρού χρώματος. — Τεύ- χος μεμβράνινον της ενδέκατης έκατο^/ταετηρίδος, συγκείμενον έκ φύλλων 182, ων τό κείμενόν έστι δίστηλον και έκ γραμμών 24 (0,25X0,195 = 0,178X0,13)• ήν δέ καΐ τοΰτο ποτέ της μονής του Προδρόμου^ τής παρά τόν Ίορδάνην ποταμόν. 99. Τεύχος μεμβράνινον τής ενδέκατης έκατονταετηρίδος, έκ φύλλων συνιστάμενον 225* τούτων δέ τά πρώτα εξ φύλλα και τό νυν 56-ον, εϊ και έκ χάρτου έστι βαμβακερού, κατά τήν τετάρτην και δεκάτην έγράφη εκατονταετηρίδα προς άναπλήρωσιν του τότ' ελλείποντος κειμένου• ήν δέ τό παλαιόν κτήμα τής παρά τόν Ίορδάνην μονής του ά|3βα Γερασίμου. Περιέχει δέ προφητο- λόγιον πλήρες μουσικοΤς κεκαλλωπισμένον σημείοις, ήτοι τά έν ταϊς έκκλησίαις ά^>αγινωσκόμενα τών προφητειών τεμάχη* καΐ 172 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΑΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ το μεν κείμιενον δι'στηλόν έστι, μία δ' εχάατη "των στηλών γραμμάς άρι&μεί εΓχοσε καΙ μίαν (0,255x0,20=0,165x0,13). Και από μεν του 146-όί> φύλλου κεΤται «τάζολουι^ία ε[ς τάς ώρας της με- γάλης παρασχευης», έν δε τώ 24-φ φύλλω γέγραπται παρά του καλλιγράφου το ΙαμβεΤον τόδε* Τοις χρηστοις σπλάγχνοις προστρέχοντά με, Λόγε, των σων οίχτιρμών άγκάλισαι και σώσον των του Βελίαρ ενεδρών χαΐ παγίδων Μηναν μονα/ον τον πέμπελον και τάλαν, τον ςόααντα σης δόξης εις επαινον. Έν δε τώ τελευταία) του κωδικός φύλλω γέγραττται τούτο• *0 Λέων μεν έγραψε προς δό;αν θεοΰ* σήμερον δμως δείκνοται ην ρλέπ(ετε) β{ί3λον καλλίστην υιού φιλτάτου μου εις μνήμην λιπώ(ν) και καύχη[ΐα Τριάδος της προσκυνητής υπό πνοής άπάσης. Τον άναγινώσκοντα συν προθυμία, τον δακτύλοις γράψαντα, τον κεκτημένον, φυλαττε τους τρεις, Τριάς, τρισολβίως. Τπάρχει δ' έν τώ κώδικι και σημειώματα τίνα πρόσθετα, μάλιστα δε άραβικοΤς γεγραμμένα γράμμασιν, ων εν μεν δήλον ποιεί, δτι το βιβλίον ην ποτέ Ιγνατίου του επισκόπου Χά- μας (φ. 24?)• τούτο δέ το σημείωμα έλληνικοΤς έκύρωσε γράμ- μασιν ύπογράψας ό αυτός Ιγνάτιος, δς εζη πιθανώς του τρισκαι- δεκάτου ακμάζοντος αιώνος. "Γστερον δέ τήν [3ίβλον ό αυτός Ιγνά- τιος τη μονή του ά|3[3α Γερασίμου δώρον έδωκε, γράψας τό περί τούτο υπόμνημα, ο και έλληνικοΤς έκυρωσε γράμμασιν ώδε πως• «Ό ταπεινός μητροπολίτης Έριν(ου)πόλεως και Έπιφανίας Ιγνά- τιος και ύπέρτιμος» (φ. 203). 100. Τεύχος μεμβράνινον ή περί τό τέλος της ενδέκατης ή περί τήν αρχήν της δυοκαιδεκάτης γραφέν έκατονταετηρίδος, και φύλλα σώζον 166• ων τό κείμενον κατά σελίδα πασαν μονό- στηλόν έστι και έζ γραμμών εΤκοσι και επτά (0,26 Χ 0,21 = 0,19x0,148). Περιέχει δέ τους λόγους Ιωάννου του Σχολαστι- ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 173 κου μετά σχολίων τίνων εν ταΤς ωαις γεγραμμένων λείπει δε φύλλον §ν, δπερ μετά το 74-ον υπήρχε φύλλον. 1. Πίναξ της βίβλου μετά της υποθέσεως των έμπεριειλημ- μένων λόγων. Άρχ. «Τοΐς έν τη βίβλω της ζωής», φ. 1. Μί^β τ. 88, σ. 628. 2. «Βίος έν επίτομη του άββά Ίωά^^νου του ηγουμένου του αγίου δρους του Σίνα, του έπίκλην Σχολαστικού, του έν άγίοις αληθώς». Άρχ. «Τον μεν τίς ή ένεγκαμέ^^η » , φ. 2. Μί^ηβ τ. 88, σ. 596. 3. «Δανιήλ μονάχου ταπεινού ΤαϊΟηνου, εις τον βίον του κυρου Ιωάννου του Σχολαστικού» στίχοι τινές, ων ή αρχή• «Πε- πείραμαι κυρουν», φ. 5. 4. Επιστολή Ιωάννου προς Ίωάννην. Άρχ. «Άπεδεξάμην ως πρέπουσαν», φ. 5?. Μί^ηβ σ. 624. 5. «Λόγος ασκητικός του άββα Ιωάννου του ηγουμένου των έν τω Σίνα δρει μοναχών». Άρχ. «Του αγαθού και ύπεραγά- θου», φ. 6^ (Μί^ηβ σ. 632)• Τούτω δε ο? λοιποί δπονται λόγοι, έζ ών τους έσχατους μόνον παρασημειουμαι. 6. «Του αύτου άβί3α Ιωάννου του Σιναίου δρους, άνακεφα- λαίωσις έν επίτομη τών προειρημένων αύτου λόγων». Άρχ. «Πίστις βεβαία, άποταγής μήτηρ», φ. 129^. Μί^β σ. 1084. 7. «Περί της ίερας σώματος και ψυχής ησυχίας». Άρχ. «Ήμεΐς ώσπερ άεΐ ώνήσιμοί τίνες», φ. 133. Μί^ηβ σ. 1096. 8. «Περί του επιγείου ουρανού της θεομιμήτου άπαθείας και τελειότητος, καΐ ά^^αστάσεως ψυχής πρό της κοινής αναστάσεως». Άρχ. «Ιδού λοιπόν και ήμεΤς», φ. 139. Μί§ηβ σ. 1148. 9. «Περί του συνδέσμου τής ενάρετου τριάδος έν άρεταΐς». Άρχ. «ΝυνΙ δε λοιπόν», φ. 141?. Μί^ηβ σ. 1153. 10. «Περί διαφοράς και διακρίσεως ήσυχιών». Άρχ. «Είσί (και τούτο πασι γνώριμον) έν πάσαις», φ. 143?. Μί^ηβ σ. 1105. 11. «Περί της ίερας και μητρός τών αρετών, τής μακάριας προσευχής, και περί τής έν αύτη νοερας και αισθητής παραστά- σεως πρό τής κοινής ά^;αστάσεως». Άρχ. «Προσευχή έστιν», φ. 149?. Μί^ηβ σ. 1129. 174 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 12. «Προς τόν ποιμένα». Άρχ. «Έν τη μεν χάτω βφλω», φ. 153. Μί^ηβ σ. 1165. 101• Τετραευαγγέλιον μεμβράνινον, γραφέν μεν κατά τήν τετάρτην και δεκάτη ν εκατονταετηρίδα, έκ δε φύλλων συνιστάμε - νον 210, ων το κείμενον μον(5στηλόν έστι κατά σελίδα πασαν και έκ γραμμών 23 μέχρι 25 (0,258X0,19 = 0,17X0,113). ΚαΙ τά μέν φύλλα έστιλβωμένα εστίν, ή δε γραφή καλλίστη• αυτή δ' έν τοις πίναςι των κεφαλαίων ερυθροί; έχαράχθη γράμ- μασι. Διηρηται δε το |3ιβλίον ώδε. 1. Πίναξ των κατά Ματθαίον κεφαλαίων και επίγραμμα τι, ου ή αρχή• «Ματθαίου τόδε έργον άριστοπόνοιο τελώνου», φ. 1. 2. «Το -/ατά Ματθαίον άγιον εύαγγέλιον», ου -/όσμημά τι προ- τέτακται χάριεν, φ. 3. 3. Πίνα; των -/ατά Μαρκον κεφαλαίων, φ. 53. 4. «Το κατά Μαρκον άγιον εύαγγέλιον», φ. 54^- 5. Πίνα; των κατά Λουκάν κεφαλαίων */αι επίγραμμα §ν, ου ή αρχή• «Λουκά; ήπιόθυμο; άκεστορίη; έπιίστωρ», φ. 87. 6. «Τό κατά Λουκαν άγιον εύαγγέλιον», φ. 88»^. 7. Πίνα; των κατά Ίωάννην κεφαλαίων και επιγράμματα δύο, ων αι άρχαί• «Λόγον γράφων άρρητον ό ϊ3ροντή; γόνο;», «Βρον- τίη; θεόφωνο; Ιωάννη; πανάριστο;», φ. 143?. 8. «Το -χατά Ίωάννην άγιον εύαγγέλιον», φ. 143?. 9. «Άποκάλυψι; του αγίου αποστόλου καΐ εύαγγελιστοΰ Ιωάν- νου του θεολόγου», φ. 183. Μετά δε το τέλο; αύτη; υπόμνημα τι υπάρχει Γερμ,ανου του πατριάρχου Ιεροσολύμων (ετει ^ζνη' = 1549-1550), λέγοντο; έν αύτω το βιβλίον τούτο δεδωρήσθαι τω παναγίω Τάφω παρά Συμεών του ιερομόναχου. 102. Τευχο; έκ χάρτου βαμβακερού, δπερ έγράφη ή περί το τέλο; τη; τρίτη; και δεκάτη;, ή περί τήν αρχήν τή; τετάρ- τη; και δεκάτη; έκατονταετηρίδο;• σώζει δε νυν φύλλα 101, ων το κείμενον έστι μονόστηλον (0,234X0,172). Περιέχει δε τον γνωστότατον βίον Βαρλαάμ τε και Ίωάσαφ του βασιλέω; Ινδία;, άκέφαλον μέντοι καΐ από των λέ;εων νυν άρχόμενον τώνδε* ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΓ ΙΕΡ0Σ0ΛΥ3ΙΩΝ. 175 «μίδς στρατώς προστάτης ουδόλως έν έαυτω παρά του δημιουρ- γού κακίας φυσικής έσχηκώς ϊχνος» κτλ. (ΒοίδδΟΠΕάβ, ΑηβοάοίΕ ξταβοο, τ. IV, σ. 46, γραμμή 12 κέ). Μετά δε το τέλος του βίου στίχοι τινές ύπάρχουσι καΐ διηγημάτιον εν περί ανθρώπου τι- νός πίστιν προς Ίωάννην έχοντος τόν Χρυσόστομον καΐ έν τω των Αποστόλων κοιμη&έντος ναω τω έν Κωνσταντινουπόλει, «ενδα έστιν και ό ίαματοφόρος τύμβος του θεοφόρου πατρός ημών Χρυσοστόμου»• μετά δέ τούτο τροπάρια υπάρχει δύο τον πρό- δρομον έξυμνούντα Ίωάννην. 103• Τεύχος μεμβράνινον, γραφέν μεν υπό διαφόρων χει- ρών τη δωδέκατη πιθανώς έκατονταετηρίδι, έκ δέ φύλλων συγκεί- μενον 197, ύψους μέν 0,255 πλάτους δέ 0,182' και έν μέν τω κραστυεδω του πρώτου φύλλου γέγραττται τόδε• «βιβλίον της μο- νής του Προδρόμου»^ ήτοι της παρά τον ΊοροάΊψ ποταμόν μετά δέ το τέλος του έσχατου κειμένου, ήτοι έν τω 197-ω φύλλω, τό δνομα δηλοΰται τούτο* «•}- Κ(ύρι)ε βωήθυ (- βοήθει) τον εχοντ(α) την δέλτ(ον) ταύτ(ην). Κύ(ρι)λλος (μον)αχ(ός) αμήν». "Α δέ τό τεύχος περιέχει, τάδ' έστιν. 1. Γρηγορίου του θεολόγου, «λόγος ε?ς την Χρίστου γέννη- σιν», ου ή αρχή* «Χριστός γεννάται», φ. 1. Μί§ηβ τ. 36, σ. 312. 2. Βασιλείου του αρχιεπισκόπου Καισαρείας τής έν Καπ- παδοκία, «λόγος εις τήν άγίαν του Χρίστου γέννησιν», ου ή αρχή• «Χρίστου γέννησις ή μέν οικεία», φ. 6'^. Μί§ηβ τ. 31, σελ. 1457. 3. Φλωρεντίου του επισκόπου Φωτικής, «έγκώμιον εις τόν άγιον Στέφανον τόν πρωτομάρτυρα». Άρχ. «Τάς μέν ούν λαμ- πράς και όλοφαεΤς», φ. 12. "Αγνωστος έστιν ό συγγραφεύς ούτος, ούτε του Φαβρικίου ούτ' άλλου τινός μνείαν αύτου ποιησαμένου. 4. Βασιλείου του Ίσαυρίας «λόγος εις τά νήπια τά έν Βη- θλεέμ άναιρεθέντα». Άρχ. «Πάλιν ό γέρων έγώ», φ. 17. Μί- ^β τ. 85, σ. 388. 5. Γρηγορίου του θεολόγου, «λόγος εις τά άγια φώτα». 'Αρχ. «Πάλιν Ίησους ό έμός», φ. 21. Μί^ηβ τ. 35, σ. 356. 176 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 6. Βασιλείου του Καισαρείας € ομιλία προτρεπτιχή εις το βάπτισμα», ης ή αρχή• «Ό μεν σοφός Σολομών», φ. 28. Μί- ?ηβ τ. 31, σ. 424. 7. Ιωάννου του Χρυσοστόμου «λόγος εις τα άγια θεοφάνεια», ου ή αρχή• «Ή πηγή των ευαγγελικών», φ. 36. Μίβηβ τ. 50, σ. 805. 8. Άμφιλοχίου του επισκόπου Ικονίου «λόγος εις τήν θεο- τόκον και ζΐς τον Συμεώνα καΐ εις τήν "Άνναν». Άρχ. «Πολ- λοί των εν άνθρώποις», φ. 38^. Μί^ηβ τ. 39, σ. 44. 9. Ησυχίου του Ίεροσολυμίτου λόγος «εις τήν υπαπαντήν του κυρίου ημών Ίησου Χρίστου». Άρχ. «Μή αγνοείτε τό πνεύ- μα», φ. 43. Ίεροσολυμιτ. Βιβλίου, τ. Ι, σ. 226 καΐ 237. 10. Ιωάννου του Χρυσοστόμου «λόγος ε?ς τον εύαγγελισμόν της Θεοτόκου». Άρχ. «Αδελφοί, βασιλικών μυστηρίων», φ. 46^. Μί§ηβ τ. 60, σ. 755. 11. Του αύτου «λόγος εις τον εύαγγελισμόν της Θεοτόκου». Άρχ. «Πάλιν χαράς ευαγγέλια», φ. 49^. Μί^ηβ τ. 50, σ. 791. 12. Ανδρέου του αρχιεπισκόπου Κρήτης «λόγος εις τον τε- τραήμερον Λάζαρον», ου ή αρχή• «Λάζαρος τόν παρόντα», φ. 52. Μί^ηβ τ. 97, σ. 960. 13. Ιωάννου του Χρυσοστόμου λόγος εις τόν Λάζαρον, ου ή αρχή• «"Ωσπερ μήτηρ φιλότεκνος», φ. 61^. Μι^ηβ τ. 62, σ. 775. 14. Ά'^ορέου του αρχιεπισκόπου Κρήτης λόγος εις τά βαΐα, ου ή αρχή• «Χ&ές ήμας», φ. 64. Μΐ^ηβ τ. 97, σ. 985. 15. Ιωάννου του Χρυσοστόμου λόγος είς τα βαΓα, ου ή αρχή• «"Ήδη της πνευματικής ακολουθίας», φ. 73^. Μί^β τ. 61, σ. 715. 16. Του αύτου «λόγος εις τήν ξηρανθεΐσαν συκήν έρρέθη τγ) αγία δευτέρα». Άρχ. «'Οφθαλμός μεν ορών», φ. 77^. Μί^ηβ τ. 59, σ. 585. 17. Του αύτου «ομιλία εις τάς δέκα παρθένους τ-^ αγία μεγάλη τρίτη». Άρχ. «"Οταν τό εύδαπάνητον», φ, 82. Μί^β τ. 59, σ. 527. ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΓ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 177 18. Του αύτοδ «ομιλία εις τήν πόρνην χαΐ εις τον Φαρι- σαΤον τξ αγία τετράδι». Άρχ. «"Απας μεν καιρός», φ. 86. Μί§ηβ τ. 61, σ. 727. 19. Του αυτού «λόγος τη άγια πέμπτη», ου ή άρχή' «Δεΰ- ρο τοίνυν αγαπητέ», φ. 93. "Ορα εμπροσ&εν σελίδι 68-69. 20. Του αύτου «λόγος τη αγία καΐ μεγάλη παρασκευή». Άρχ. «Δεΰτε πάντες συν έμοί», φ. 95^. Λόγος άσημείωτος παρά τε τω Μί^β και τω Φαβρικίω. 21. Έπιφανίου του αρχιεπισκόπου Κύπρου λόγος εις τήν θεόσωμον ταφήν του Κυρίου. Άρχ. <Τί τούτο σήμερον», φ. 97^. Μί^ηβ τ. 43, σ. 440• 22. Γρηγορίου του θεολόγου, «λόγος εις το αγιον Πάσχα καΐ ε?ς τήν βραδύτητα». Άρχ. «Αναστάσεως ημέρα», φ. 108. Μί^ηβ τ. 35, σ. 396. 23. Ιωάννου του Χρυσοστόμου λόγος εις τήν άνάστασιν του Κυρίου, ου ή αρχή• «Αναστάσεως ήμερα», φ. 109^. Αόγος αμνημόνευτος εν τοις πίναςι των του Χρυσοστόμου συγγραφών. 24. «Εύσεβίου επισκόπου Αλεξανδρείας εις τήν άνάστασιν του Κυρίου». Άρχ. «Ανέστη τη τρίτη ήμερα», φ. 111. Έπ' ονόματι δε του Χρυσοστόμου κείται ό λόγος ούτος παρά τω Μί^ηβ τ. 61, σ. 733. 25. Ιωάννου του Χρυσοστόμου «λόγος εις τήν άπιστίαν του αγίου αποστόλου Θωμά». Άρχ. «Ιδού πάλιν εορτή», φ. 112^. Μϊ^ηβ τ. 64, σ. 1359: δρυπα θί; οιηίδδΕ. 26. Του αύτου λόγος εις τον παράλυτον, ου ή άρχή' «"Ωσπερ ή φαεσφόρος», φ. 116»^. Μί^ηβ τ. 61, σ. 777. 27. Του αύτου «λόγος εις το "μεσούσης της εορτής άνέβη ό Ίησους εις το ίερδν και έδίδασκεν', και εις τον Μελχισεδέκ». Άρχ. «Τόα και μήλον», φ. 120»^ Μί§ηβ τ. 61, σ. 739. 28. Του αύτου λόγος εις τήν άνάληψιν, ου ή αρχή* «Φαι- δρόν μοι το της εκκλησίας», φ. 123^. Μί§ηθ τ. 52, σ. 797. 29. Του αύτου λόγος εις τήν πεντηκοστην, ου ή αρχή• «Ούρα^^ός ήμΐν γέγονεν», φ. 125»^. Μί^ηβ τ. 52, σ. 803. 12 178 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 30• Το5 αύτου έγχώμιον εΙς τους αγίους πάνιας, ου ή αρχή• «Έξ ου τήν Ιεράν πανήγυριν», φ. 129^. Μί^ηβ τ. 50, σ. 705. 31. Ανδρέου του αρχιεπισκόπου Κρήτης «λόγος εις το γε- νέ&λιον της αγίας Θεοτόκου». Άρχ. «Αρχή [χέν ή|χΐν εορτών», φ. 133^. Μίβηβ τ. 97 σ. 805. 32. « Παντολέοντος, πρεσ|3υτέρου [χονής των Βυζαντίων, είς τήν υψωσιν του τιμίου και ζωοποιού σταυρού». Άρχ. «Πάλιν υψουται σταυρός», φ. 138. ΐ8,€θ1)ί (χΓβ^δβπ, Οβ οηιοβ ΟΙχΓΪβΙί τ. II, σ. 150-156. Μί^ηβ τ. 98, σ. 1265. 33. Ιωάννου του Χρυσοστόμου «λόγος εΙς τον τίμιον σταυ- ρόν και περί πίστεως». Άρχ. «Τί εΐπω ή τί λαλήσω», φ. 140. Μί^ηβ τ. 49, σ. 33. 34. «Μαρτύριον του αγίου μεγαλομάρτυρος Δημητρίου». Άρχ. «Μαζιμιανος δε ό και Έρκούλιος», φ. 143^. Μί^ηβ τ. 116, σ. 1073. 35. «Βίος και πολιτεία των αγίων ένδοξων και θαυματουρ- γών άναργυρων Κοσμά και Δαμιανού». Άρχ. «Του κυρίου ημών Ίησου Χρίστου |3ασιλεύοντος», φ. 146?. Ρα1)Πθϋ, ΒίΜ. Ογ. τ. Χ, σ. 214. Ά. Π. Κεραμέως, Κατάλογος τών χειρογράφων της έν Σμύρνη βιβλιοθήκης της Ευαγγελικής Σχολής, σ. 8 αριθ. 39• Μαυρογορδ. Βιβλιοθ. τ. Ι, σ. 160. Ίεροσολυμιτική Βιβλιο- θήκη τ. Ι, σ. 28. 36. «Διήγησις του οσίου πατρός ημών Άρχίππα έρημίτου καΐ προσμοναρίου του πανσέπτου και σεβασμίου οίκου Μιχαήλ του αρχιστρατήγου». Άρχ. «Ή αρχή τών ιαμάτων και δωρεών», φ. 15θ3. "Ορα έμπροσθεν σελίδι 62. 37. «Μαρτύριον του αγίου ένδοξου προφήτου αποστόλου Ανδρέου». Άρχ. «Στρατοκλής ό του Αιγεάτου αδελφός», φ. 155. Κείμενον και τούτο νυν το πρώτον ϊσως γνωριζόμενον. 38. «Μαρτύριον της αγίας καΐ καλλινίκου μάρτυρος του Χρί- στου Βαρβάρας». Άρχ. «Κατ' εκείνους τους καιρούς βασιλεύοντος Μαζιμιανου», φ. 168^. "Ορα έμπροσθεν σελίδι 63. Ά. Π. Κε- ραμέως, Κατάλογος τών χειρογρ. τής έν Σμύρνη βιβλιοθήκης, σ. 9, αριθ. 59. ϋαοΐιβδηβ, Οβ οοά. πίδδ. ^Γδθοίδ Ρϋ II, Ρ&πδ 1880, σ. 16. ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 179 39. «Άμφιλοχίου επισκόπου Ικονίου, εις τον βιΌν καΐ εις τά θαύματα του οσίου πατρός ημών Βασιλείου, αρχιεπισκόπου Καισαρείας Καππαδοκίας». Άρχ. € Αγαπητοί, ουκ ήν άπεικός», φ. 172. Άμφιλοχίου τα ευρισκόμενα έκδ. Οοιηρβύδ σ. 155. 40. €Μαρτύριον του άγιου ίερομάρτυρος Βλασίου». Άρχ. «Ήνί- Λχ ό καιρός τών ειδώλων», φ. 183ι^. Μί?:ηβ τ. 116, σ. 817. 41. Άν^ρέοο του αρχιεπισκόπου Κρήτης «έγκώμιον εΙς τόν δσιον πατέρα ημών Νικόλαον». Άρχ. «"Άνθρωπε του θεού και πιστέ», φ. 187. Μί^ηβ τ. 97, σ. 1192. 42. «Πράζεις του οσίου πατρός ημών Νικολάου, αρχιεπισκό- που Μύρων της Λυκίας». Άρχ. «Έν τοΤς καιροΤς του βασιλέως Κωνσταντίνου ακαταστασία έγένετο έν τη Φρυγία», φ. 1923. I^3,Iη1)β^^^, Οοιηιηβηΐ;. ϋΐ). VI, σ. 122. "Ορα και έμπροσθεν σ. 64. ΙΟ 4. Εύαγγέλιον λειτουργικόν της δυοκαιδεκάτης έκατονταε- τηρίδος, συνιστάμενον νυν έκ φύλλων μεμ|3ρανίνων 176, ων τό κείμενον κατά σελίδα πασαν δίστηλόν εστί• μία δ' έκαστη τών στηλών γραμμάς άριθμεΓ άπό του 22-ου μέχρι του 25 αριθμού (0,258X0,222). Ήρίθμει δε τό ρΐ|3λίον ές αρχής τετράδια κδ' και δύο περισσά φύλλα• άλλα νυν τό τε δγδοον και τό ενατον ελλείπει τετράδιον. Και αϊ μεν έπιγραφαι και τά κεφαλαιώδη του τεύχους γράμματα χρυσά εστί• έν δε τω φύλλω τω έσχάτω σημείωμα τι άρα|3ικόν υπάρχει, τανυν άπεσβεσμένον, και τό έζής του καλλιγράφου υπόμνημα* «-|- ό άναγινόσκω(ν) ευ(χου) | τό γρά- ψαντη Βασι { λείω άμαρτώλώ:- | -|- μνείαν ποιου ό άνα | γινό- σκων | σπαθαροκανδ[ιδάτ]ω | και άσικρίτη •{- | -|- Κ(ύριε) Ί(ησο)υ Χ(ριστ)έ ό θ(εό)ς ημών | έλέησον ήμας αμήν». Διαι- ρείται δέ τό εύαγγέλιον ώδε• 1. Τά κατά Ίωάννην αναγνώσματα, άπό της Κυριακής αρ- χόμενα του πάσχα, φ. 1. 2. Τά κατά Ματθαίον άναρώσματα, φ. 43. 3. Τά κατά Λουκαν αναγνώσματα, φ. 61. 4. Τά κατά Μαρκον αναγνώσματα, φ. 73^. 5. «Ευαγγέλια της μεγάλης έ[3δομάδος», φ. 85. 180 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 6. «Ευαγγέλια έωθινά», φ. 104. 7. Συναζάριον των ευαγγελίων, φ. 108. 8. «Εύαγγέλιον 3ταν γένηται των ζ' πρεσβυτέρων», φ. 151. 9. «Εύαγγέλιον εις έζομολογουμένους δνδρας τε καΐ γυναί- κας», φ. 151^* άλλος δέ τις άνεπλήρωσε τήν έπιγραφήν ταύ- την προσθείς το «καΙ εις τήν άγιαν Πελαγίαν το αυτό λέγεται και εις τήν άγίαν Θεοδώραν». 10. «Ευαγγέλια των αγίων παθών», φ. 152^ — 176. Μετά δέ ταύτα πέντε προσθετά έστιν έκ χάρτου φύλλα, έν οΤς υπάρχει τα ευαγγελικά τεμάχη τά άναγινωσκόμενα κατά τε τήν μνήμην του απο- στόλου Ιακώβου του Άλφαίου και κατά τήν μεγάλην τρίτην γέγρα- πται δέ και το έξης σημείωμα* «,αχνγ' (1653). ^• ταπεινός μητρο- πολίτης Γρηγόριος Χαυρανίου τό άφιέρωσεν εις τόν αγιον Τάφον». 105. Τεύχος της τετάρτης και δεκάτης έκατονταετηρίδος, φύλλα νυν έκ χάρτου σωζον 343, ών τίνα μεταγενέστερα έστι* και πάσα μέν σελίς γραμμάς εΤκοσι και εξ αριθμεί (0, 244 Χ 0,185 = 0,184 Χ 0,224), εν δέ τη έσχατη σελίδι γέγραπται τουτο' Τέλος πέφυχε της παρούσης πυχτίδος* δόξα σοι, Κύριε, πάντων ενεχεν. Στίχοι Ίαμ.,3ιχοι εις τήν παροΰσαν βίβλον. "Αν&η τά χρυσά των σοφών διδασκάλων δέων ένταΰ&α σονηςα φιλοπόνως έχ των εκείνων συλλέγων διδαγμάτων, [ώς] αν τις έκ λειμώνο; άνθη συλλέγοι. Μίαν έχαινούργησα ην όρας |3ί[3λον, εν η φιλεργώς τους λόγου; Οησαυρίσας έδειξα σίμ|3λον ουχ άποστάζον μέλι, άλλ' ηδονής ρουν ψυχικών εδεσμάτων. Ταύτη τυχών τις χαι τρυφήσας εις χόρον χαί νουν χα})αρ9εις θαυμάσει τόν έργάτην, δστις χέχτηται την ψυχήν εςω φθόνου* θησαυρον δ' άλλον τήν βί|3λον άπαρτίζων χοινόν παρέσχον πλοΰτον, εξ ου πλουτήσας ό προστυχών άνθρωπος έξει τήν χάριν ώς δημιουργός τούδε νυν του βιβλίου. ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 181 1. Τέσσαρα φύλλα παλαιοτέρου τινός κώδιχος, πίναχα περιέ- χο^/τα συγγραφών διαφόρων.^ φ. 1-4. 2. «Πίνας πέφυκε της παρούσης πυκτίδος», ήτοι αναγραφή των εν τω κώδικι τούτω περιεχομένων συγγραφών (φ. 5-9), ης προτέτακται το δίστιχον τόυτο* «Χριστέ προηγοΰ τών έμών πο- νημάτων Ι δίδου μοι δφεσιν τών πολλών μου σφαλμάτων». Ση- μειωτέον δε, δτι αί πρώτα ι του πίνακος τούτου τριάκοντα και δύο συγγραφαι έλλείπουσι νυν τω κώδικι. 3. «Κυριακή της ορθοδοξίας• διήγησις μερική και ψυχωφελής άθροισθεισα έκ διαφόρων ιστοριών, το δε πλείστον έκ της εις θεόφιλον τόν βασιλέα άποσταλείσης πολυστίχου επιστολής παρά τών προέδρων, του τε Αλεξανδρείας Αντιοχείας και Ιεροσολύ- μων, περί τοΰ δεΓν τιμαν και προσκυνεΐν τάς τών άγιων σετττάς και ιεράς εικ^ίνας» ^. Άρχ. «Ει και τή παιδεία άμοιρος και αμέ- τοχος ό τάλας εγώ» κτλ., φ. 10-18. Το πονημάτιον τοΰτο εις εζ μεμερισται κεφάλαια, ων αί έπιγραφαι εχουσιν ώδε* α') «Περί της έν Βηρυτώ αγίας είκόνος Χρίστου του θεού ημών». Άρχ. «Έν όρίοις Τύρου και Σιδώνος πόλις έστΙ παρακείμενη», φ. 11. ί^') «Περί Νικηφόρου του άνακτος και δπως παρ' αύτου άνεκομί- σθη το έκ της πλευράς της εικόνος ρευσαν αίμα θεΤον του σω- τήρος ημών θεού». Άρχ. «Ου δίκαιον δέ ουδέ δσιον έκρινα», φ. 14 (Δεύτερον του κεφαλαίου τούτου άντίγραφον δρα παρά τω Μλίΐΐι&βΐ, ΑοοιίΓαΙα οοά. ^Γ&βο. 1)ίΙ)1ίοί;1ι. Μθ8ς[αβη. δαηοΐ. δ^ηοάί ηοΐίϋα βΐ Γβοβηδίο, τ. Ι, σ. 93). γ') «Περί Γερμανού του άγιωτάτου πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως». Άρχ. «Καλόν δέ και ήδιστον και πάνυ ώφέλιμον», φ. 15 (ΜαΙΙΙιαβί σ. 93). δ') «Περί του μεγάλου θαύματος του έν τω άγίω φρέατι γεγονότος». Άρχ. «Έν τω τεμένει τής αγίας και μεγάλης», φ. 15? (Γ&ϋποϋ, ΒίΙ)1. §Γ. Χ, σ. 253). ε') «Περί τής έν τω μαρμάρω άναδο&είσης «χειροποίητου και θείας εικόνος τής ύπεραγίας δεσποίνης ημών ^ Τιύτην τήν εττιστολήν ετει 836-ω γραφεΐσαν έςέδοτο τιληρεστίτην Ιωάννης ό ϊαχχελίων έχ πατμιαχοΰ τίνος ά-ογρ3ψά|χενος χώδικος. Εύιγγελ. Κήρυξ 1864. 182 ΚΑΤΑΛΟΓΟΙ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ θεοτόχοϋ». Άρχ. «Ότι φησί Πέτρος χαΐ Ιωάννης», φ. 16? (Μ&Ι- ίΙιαβί σ. 93). ς') «Περί του έν τω Πετρίω Άγαρηνοΰ εις τάς τιμίας εικόνας έξυβριχότος καΐ τους τούτων οφθαλμούς μάχαιρα έξορύζαντος » . Άρχ. «Ή Κωνσταντινούπολις πόλις έστι βασί- λειος», φ. 17. 4. Διήγησίς τις άνεπίγραφος περί της των εικόνων αναστηλώ- σεως. Άρχ. «Του βασιλέως Θεοφίλου συγχωρήσει θεού», φ. 19. Γγ. ΟοιηΙ)ββ8, ΗίδΙοηα 1ΐ8,βΓβ8ί8 ΜοηοΛβΙϋ&Γαιη, σ. 716. 5. Βασιλείου του Καισαρείας «έγχώμιον εις τους αγίους τεσ- σαράκοντα μάρτυρας». Άρχ. «Μαρτύρων μνήμης», φ. 25^. Μί- ^ηβ τ. 31, σ. 508. 6. Ιωάννου του Χρυσοστόμου «λόγος εις τον σταυρόν και ώς δι' αύτου εσωσεν ήμας ό Χριστός και δεΐ έν αύτω καυχασθαι* καΐ περί αρετής καΐ δπως έφίεται της σωτηρίας της ημετέρας». Άρχ. «Τουτό έστιν αδελφοί τό σημεΐον, δπερ 6 δεσπότης», φ. 3ΐβ. Μίβηβ τ. 52, σ. 840. 7. «Λόγος άναγινωσκόμενος είς τόν άκάθιστον. Διήγησις ωφέ- λιμος έκ παλαιάς Ιστορίας συλλεγεΐσα καΐ άνάμνησιν δηλο!5σα του παραδόξως γενομένου θαύματος ήνίκα Πέρσαι και Βάρβαροι την βασιλίδα ταύτην πολέμω περιεκύκλωσαν, οι και άπωΚο^το θείας δίκης πειραθέντες' ή δέ πόλις άσινής συντηρηθεΐσα πρεσβείαις της Θεοτόκου ετησίως έκτοτε άδει εύχαριστήριον, άκάθιστον την ήμέραν κατονομάζουσα». Άρχ. «Έν τοις χρόνοις Ηρακλείου^, φ. 35. Μί^ηβ τ. 106, σ. 1336. 8. Ιωάννου του Χρυσοστόμου λόγος είς τόν εύαγγελισμόν της Θεοτόκου, ου ή αρχή• «Πάλιν χαράς εύαγγΑια», φ. 42. Μί^ηβ τ. 50, σ. 791. 9. «Μηνι άπριλίω α'. Βίος καΐ πολιτεία της όσίας Μαρίας της Αίγυπτίας, συγγραφείς υπό του όσιωτάτου καΐ μακαριωτάτου πατριάρχου Σωφρονίου της αγίας Χρίστου του θεού ημών ανα- στάσεως». Άρχ. «Μυστήριον βασιλέως», φ. 45. Μίβηβ τ. 87, σ. 3697. 10. Ανδρέου του αρχιεπισκόπου Κρήτης «λόγος εις τον τε- .ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΪ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 183 τραήμερον Λάζαρον», ου ή αρχή* «Λάζαρος τόν παρόντα συνε- χρότησε», φ. 6ΐΡ. Μί^ηβ τ. 97, σ. 960. 11. Του αύτου λόγος ε[ς τα |3α?α, ου ή αρχή" «Χθες ήμας μετά του δεσπότου», φ. 73» Μί§ηβ τ. 97, σ. 985. 12. «Λεοντίου πρεσβυτέρου Κωνσταντινουπόλεως, λόγος είς τόν Ίώβ», ου ή αρχή* «'Άγε δή και σήμερον φίλε», φ. 86. Ρ&1)ηϋϋ, ΒίΜ. Ογ. τ. Χ, σ. 263. 13. Ιωάννου του Χρυσοστόμου ομιλία εις τάς δέχα παρθέ- νους, ής ή αρχή• «"Οταν το εύδαπάνητον » , φ. 91. Μί^ηβ τ. 59, σ, 527. 14. Του αύτου «λόγος είς τήν πόρνην χαΐ εις τό μύρον». Άρχ. «Πάντοτε μεν δ θεός ως άνθρωπος», φ. 95^. Μί^ηβ τ. 59, σ. 531. 15. Του αυτού «λόγος εΙς τήν προδοσίαν του Ιούδα και εις τήν παράδοσιν των μυστηρίων, χαι περί του μή μνη- σιχαχείν». Άρχ. «Όλίγα ανάγκη σήμερον», φ. 99^. Μί^θ τ. 49, σ. 373. 16. Γεωργίου του Νικομηδείας «ομιλία εις τήν άγίαν καΐ μεγάλην παρασχευήν καΐ είς τήν σταύρωσιν». Άρχ. «Προς ύψη- λοτάτην ήμΐν άναδραμών», φ. 108^*. Μί^ηβ τ. 100, σ. 1457. 17. Έπιφανίου του Κύπρου «λόγος είς τήν θεόσωμον ταφήν του κυρίου καΐ θεού χαι σωτήρος ημών 'Ιησου Χρίστου, και είς τόν Ιωσήφ τόν άπό Άριμαθαίας, χαΐ είς τήν εν τω "Αδη του Κυρίου κατάβασιν, μετά τό σωτήριον πάθος παραδόξως γε- γενημένην». Άρχ. «Τί τούτο σήμερον», φ. 122»^. Μί^ηβ τ. 43, σ. 440. 18. Γρηγορίου του θεολόγου, «λόγος είς τό ίίγιον πάσχα και είς τήν βραδύτητα», ου ή αρχή• «Αναστάσεως ήμερα», φ. 133^. Παράκειται δε και ερμηνεία τις ανώνυμος του αύτου λόγου. 19. «Του αύτου λόγος είς τό αγιον πάσχα», ου ή αρχή• «Έπι της φυλακής μου στήσομαι», φ 146. Μί^ηβ τ. 36, σ. 624. 20. «Τη αγία και μεγάλη Κυριακή μετά τό πάσχα*. Ίωάν- 184 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ ν • •> νου του Χρυσοστόμου «λόγος εις τό άγιον πάσχα», ου ή αρχή• «Ει τις ευσεβής και φιλόθεος», φ. 160. Μί^ηβ τ. 59, σ. 721. 21. Γρηγορίου του θεολόγου, *λόγος εις τήν καινήν Κυρια- χήν και εις τον μάρτυρα Μάμαντα». Άρχ. «Εγκαίνια τιμασθαι», φ. 160?. Μί^ηβ τ. 36, σ. 608. 22. Μαρτύριον του μεγαλομάρτυρος Γεωργίου, ου ή αρχή* «Διοκλητιανός ό Τωμαίων αυτοκράτωρ», φ. 165^^. ΑβΙίΐ δ&ηοΐο- ηιπι άπριλ. τ. III, σ. IX. 23. Έπιφανίου του Κύπρου «λόγος είς τήν άνάληψιν του κυρίου ημών Ίησου Χρίστου». Άρχ. «Εύλογητός ό θεός», φ. 178. Μί^ηβ τ. 43, σ. 477. 24. «Ιωάννου μονάχου και πρεσβυτέρου του Δαμάσκηνου, λόγος εις τήν ενδοξον μεταμόρφωσιν του κυρίου και σωτήρος ημών Ίησου Χρίστου». Άρχ. «Δεύτε πανηγυρίσωμεν σήμερον», φ. 182^. Μίβηβ τ. 96, σ. 545. 25. «Μηνι ίουνίω κθ'. 'ϊπόμνημα διαλαμίϊάνον μερικώς τους αγώνας και αι>λα και αποδημίας καΐ τελείωσιν τών αγίων και κορυφαίων αποστόλων Πέτρου και Παύλου». Άρχ. «Και τών τεχνών ου μόνον τους έϊ αρχής», φ. 195. Αοία δαηοΙοΓίιηι, ιου- νίου τ. VII, σ. 374-386. 26. «Μηνι ίουλίω ια'. Του μακαρίου Θεοδώρου του Βέστου έγκώμιον είς τήν άγίαν και πανευφημον μεγαλομάρτυρα Εύφη- μίαν». Άρχ. «Τίς αυτή ή άναβαίνουσα», φ. 208. Ρ&1)Π€ϋ, ΒίΜ. Ογ. τ. Χ, σ. 224. 27. Μηνι ίουλίω κζ'* μαρτύριον του αγίου Παντελεήμονος, ου ή αρχή• «Της ειδωλικής άχλυος», φ. 226. Μί^ηβ τ. 115, σ. 448. 28. Γρηγορίου του θεολόγου, λόγος είς τους Μακκαβαίους, ου ή αρχή• «Τί δε οι Μα/καβαΓοι», φ. 240. 29. «Μηνι αύγούστω ιε'• λόγος διαλαμβάνων τα από της σε- βασμίας γεννήσεως και ανατροφής της ύπεραγίας δεσποίνης ημών Θεοτόκου, της θεοπρεπους τε γεννήσεως Χρίστου του^θεου ημών, και δσα μέχρι της ζωηφόρου αυτής συνέδραμε τελευτής* προσέτι καΐ περί της φανερώσεως της τιμίας αυτής έσ&ήτος, και δπως ΠΑΪΡΙΑΡΧΕΙΟΓ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 185 ό μέγας ούτος πλούτος χριστιανοΐς τεθησαυρισται». Άρχ. «Έχρην άλη&ώς τήν παρθένον», φ. 246^. Μαΐίΐι&βί, Αοοιιγ&Ιλ ηοΐίί;. Ι, σ. 91. Ίεροσολυμ. Βφλιο&. Ι, σ. 232, 236, 239, 259, 461. 30. «Μην» αύγουστω κθ'* λόγος διαλαμβοτ^ων τα περί της γεννήσεως ανατροφής και απότομης του άγιου και ένδόςου προ- φήτου καΐ βατττιστου Ιωάννου του προδρόμου, και περί της ευρέ- σεως της τιμίας αύτου κεφαλής». Άρχ. «Ίωάννην το μέγα κλέος της οικουμένης», φ. 272. Μ&ΙίΙίΕβί, ΑοοιίΓ. ηοί. Ι, σ. 91-92. Ίεροσολ. Βιβλίο». Ι, α 233, 239. 31. Γρηγορίου του θεολόγου, λόγος εις τον ίερομάρτυρα Κυ- πριανόν, ου ή αρχή• «Μικρού Κυπριανός», φ. 288. Μίβηβ τ. 3δ, σ. 1169. 32. Του αύτου «λόγος εις Γρηγόριον έπισκοτυον Νύσσης, τον άδελφόν Βασιλείου του μεγάλου». Άρχ. «Φίλου πιστού», φ. 296. Μί^β τ. 35, σ. 832. 33. Του αύτου «λόγος εγκωμιαστικός εις τον μέγαν Άθανά- σιον». Άρχ. «Άθανάσιον επαίνων άρετήν έπαινέσομαι», φ. 299^• Μί§ηβ τ. 35, σ. 1081. 34. Του αύτου «λόγος εις τήν των ρν' επισκόπων παρουσίαν. ήτοι ό συντακτήριος», ου ή αρχή* «Πώς υμΓν τα ημέτερα», φ. 314. Μί^β τ. 36, σ. 457. 35. «Βίβλος λόγων Τωβιτ του Τωβιήλ του Άνανιήλ του Γα- βαήλ, έκ του σπέρματος Άσιήλ» κτλ., φ. 327 — 343. 10Θ. Τεύχος έκ χάρτου της δκτης και δεκάτης έκατονταε- τηρίδος, συνιστάμενον νυν έκ φύλλων 344, ύψους μεν 0,24 πλά- τους δέ 0,165* έζ αρχής δε φύλλα ήρίί>μει 409, ως το του γραφέως δηλοΐ σημείωμα το εν τω τελευταίω φύλλω του κωδικός γεγραμμένον. Ένδον δέ τής πρώτης πινακίδος γέγραπται πλην άλλων και τόδε' «•|- Ένδύμησις περί του κυρ Γερασίμου μονά- χου του σακελλαρίου^ του έγκόνου του Καστρινού, του ευρισκομέ- νου εις το μοναστήριν τής Άγιας Μονής, τόν άναγόμενον εις ιερω- συνην το όποιον μας ώρισεν νά του γράψωμεν γράμμα να έλ&η εις το μοναστήριν». Ούτος δέ ό Γεράσιμος, εΐ καΐ ανορθόγραφος, 186 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ ποΏΛ του παρόντος βιβλίου έγραψε φύλλα* τά δε πλείω των εν αότω χεκμένων Γερμανός εγραψεν ό συμμοναστής, 6 χαΐ πατριάρ- χης γεγονώς Ιεροσολύμων. Περιέχει δε το τεύχος τά έφεζής χείμε'^, πλήρη ανορθογραφιών ύπάρχο^^τα. 1. Δύο πρόσθετα φύλλα, εν οΤς χατέγραψεν ό Γερμανός δσ' αυτός ούτος τη λαύρα τοδ όσιου Σάβα αφιέρωσε βιβλία γραπτά τε χαΐ έντυπα χαΐ σχεύη διάφορα• δρα δε τόν χατάλογον τούτον προς τω τέλει τοδ παρόντος τόμου. 2. «Μην αυγουστος ιε'• χανών ψαλλόμενος εΙς την παννυχίδα της κοιμήσεως της υπεραγίας δεσποίνης ημών θεοτόχ'ου χαι άει- παρθένου Μαρίας* ποί-ημα θεοφάνους, ου ή άχροστιχίς: Κοίμησιν υμνώ της θεοτόχου χόρης», φ. 1. 3. Μεγαλυνάρια ψαλλόμενα εις την χοίμησιν της ύπεραγίας θεοτόχου• ήχος πλάγιος α'». Άρχ. «Μαχαρίζομέν σε θεοτόχε παρθένε*, φ. 3. 4. «Αντίφωνα ψαλλλόμενα εΓς τε την γέννησιν της υπεραγίας θεοτόχου χαι εις την κοίμησιν ψάλλεται μετά τόν πολυέλεον άντΙ του Έπί τόν ποταμόν Βαβυλώνος». Άρχ. «Έξηρεύζατο ή χαρδία μου», φ. 4. 5. Ανάγνωσμα τι άποστολιχόν χατά την έορτήν της χοιμήσεως της θεοτόχου, φ. 5^. 6. «Έτερος απόστολος εις τήν γέννησιν της ύπεραγίας μου θεοτόχου, εις τάς η' του σεπτεμβρίου μηνός χαι ε!ς τά δγια τών αγίων», φ. 6. Μετά δ' δτερα δυο αναγνώσματα γέγραπται τοΰτο* «"^Ω θύτα του εύλογητοΰ, μέμνησο χάμου Γερασίμου ευτελούς, δταν μέλλεις παραστηνΛι τω παμβασιλεΐ τήν θείαν μυσταγω- γίαν», φ. 8. 7. «Τά της παραχλήσεως άδόμενα έν τω χανόνι», φ. 8. 8. «Πίναξ συν θεώ του παρόντος βιβλίου εις τά έν αύτω γεγραμμένα», φ. 9-11. 9. «'Αχολουθία δταν ένυπνιασθη τις• ποιεί στίχον και άρχε- ται τό τρισάγιον. Παναγίας τριάς. Πάτερ ημών, τό Κύριε έλέη- σον ιβ'. Δεύτε προσχυνήσωμεν γ', τόν ν' (ψαλμόν). "Ανες δφες ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΓΜΩΝ. 187 συγχώρησαν ό θεός. Πάτερ ημών. Είθ' ούτως τα τροπάρια ταύτα, ήχος βαρύς*. Άρχ. «Ώς ό άσωτος υιός», φ. 12. 10. «Κανών εις τον χύριον ημών Ίησουν Χριστόν και εΙς τους αγίους ττάντας», φ. 17. Μετά δε το τέλος αύτου γέγραπται τούτο, φ. 20β. «•|• Αυτή ή βίβλος επονομάζεται θηκαρας• έτελειώδη δε δια χειρός χάμου Γερμανού ευτελούς και τών ελαχίστων έλα- χιστοτέρου• καΐ οί μέλλοντες άναγινώσκειν αυτήν ευχεσθέ μοι δια τόν Κύριον ετι δε έπροσήλωσα αυτήν μετά και ετέρων πεντή- κοντα πέντε βιβλίων και έπέκεινα εις τήν άγίαν λαύραν του όσιου και θεοφόρου πατρός ημών Σάββα του Ίεροσολυμίτου » κτλ. 11. «Ευχή έζομολογγ^τική εις τον κύριον ημών Ίησουν Χρι- στον τον γλυκύτατον, έρανισθεΐ(σα) έκ πολλών καΐ συντεθεΐσα* ην οφείλει λέγειν πάντοτε ό ποθών συγχωρήσεως τεύξασθαι τών αυτού άγνοημάτων και παραβάσεων τών εαυτού συνθηκών, έ;αι- ρέτως δέ υπό τών μοναχών και μεγαλόσχημων εν τη τών θείων μυστηρίων μεταλήψει». Άρχ. «Κύριε Ίησου Χριστέ υ'ιέ του θεού, έλεησόν με τόν άνάζιον», φ. 21. Μετά δέ τό τέλος της ευχής γέγραπται τόδε* «•{- Άει άμαρτάνοντες άει όφείλομεν έζομολο- γεΐσθαι, και ει ου πάντα πεπράχαμεν δσα εϊρηνται, άλλ' ουν διά του λογισμού άεΐ αυτά πράττομεν εγώ δέ αυτά και λόγω καΐ έργω έπραξα και πράττω αυτά, και ευξασθε υπέρ έμου, πα- τέρες άγιοι, του εν μονοτρόποις άλλ' οικτρού Θεοφίλου: — Ευχου μοι, θύτα, παντλήμονι Γερασίμω, δταν τω θεώ τήν λατρείαν προσφέρεις* οέομαί σου δουλικώς». 12. «Ευχή, ήτις λέγεται παρά άρχιερέως ή πνευματικού έπΙ τόν μέλλοντα κοινωνήσαι, συγχωρών αύτώ πάντα. Του Κυρίου δεηθώμεν. Κύριε έλέησον, εΤτα τήν ευχήν. Κύριε Ίησου Χριστέ ό θεός ημών, υιέ και λόγε του θεού του ζώντος, ποιμήν και άμνέ>, φ. 26?. βοΛΓ, Εύχολόγιον σ. 536. 13. «Τπόθεσις Εύσεβίου του Παμφίλου» εις τήν βίβλον των ψαλμών, φ. 28?. ΚαΙ μετ' αυτήν τούτο* «-|- Γερμανός δέ γε- γραφε τήν βίβλον ταύτην | Ιγραψεν ώδε, κδν έττταισμένως Ιχεί' Ι συ δέ τρυγών τους καρπούς της σωτηρίας | μνήσθητι κά- 188 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ [χοδ του ταπεινού γραφέως• | κάμπτου προς οΤκτον τόν φι- λάνθρωπον Λόγον | άμνηστείαν μοι των χακως πεπραγμένων | θαττον παρασχεΓν καΙ κατάγνωσιν βίου- | άλλήλοις γαρ ευχεσθαι φιλών Κυρίω, | Χριστέ παράσχου τοις έμοΐς πόνοις χάριν». 14. «Διονυσίου μονάχου γνωστικά κεφάλαια τριάκοντα πέντε, περί διαφοράς των θείων ύμνων». 'Αρχ. «Δέδωκεν ήμΐν ό θεός αντί δέλτου», φ. 29. 15. *Τοΰ αύτου ερμηνεία περί διαφοράς της νητττικης ευχής». Άρχ. «Ταύτην τήν εύχήν», φ. 36^ 16. Τεμάχια δύο Νείλου του ασκητού και Βασιλείου, φ. 38. 17. « Μητροφάνους, ϋμνοι προς το θεΤον ερωτικοί», ων ή αρχή• «Πλήρης των θαυμασίων αυτού», φ. 39. 18. «Ερμηνεία Μητροφάνους πώς δεΓ και δθεν δεΤ μετα- γράφειν τους ύμνους, και δτι ου δει άφιέναι τι άπο τής δλης άκο- λουιΚ'ας ταύτης και πότε δει λέγειν τήν άσκητικήν τής ημέρας άκολουθίαν, καΐ πώς δει λέγειν τους ύμνους* εστί δε αυτή ή ερ- μηνεία ως πίνας του παρόντος |3ιβλίου. Ει τις ουν βουληθη μετα- γράψαι τους ύμνους ή καΐ δλον» κτλ. Άρχ. «"Οσοι τον δγκον του παρόντος βιβλίου», φ. 39^• 19. «Ώρολόγιον συν θεώ τών ύμνων και ευχαι μετά τρο- παρίων εις το Ψαλτήριον είσι δε πόνημα θηκαρα μονάχου. Προ- οίμιον του θηκαρα περί πίστεως λόγων». Άρχ. «Τον άσχολού- μενον περί τήν καί)αράν», φ. 41^. Μετά δε το προοίμιον τεμάχια έστι Διονυσίου του Αρεοπαγίτου, 'Ιουστίνου του μάρτυρος, Ανα- στασίου του Σιναιτου, Γρηγορίου του Νύσσης, θεοδωρήτου του Κυρρου, Ιωάννου του Χρυσοστόμου και Γρηγορίου του θεολόγου. 20. «Μιχαήλ συγκέλλου Ιεροσολύμων, λίβελλος ήγουν ομο- λογία περί τής όρι>οδόζου πίστεως». Άρχ. «Πιστεύω είς ένα θεόν», φ. 50»^. 21. Ιωάννου του Χρυσοστόμου τεμάχιον, ου ή αρχή* «Όμο- λογώ τόν Χριστόν θεόν τέλειον», φ. 54. Εισι δε αυτόθι και εικόνες δύο, ή μεν τον Χρυσόστομον άπεικάζουσα, ή δέ τρεις κίο- νας σφόδρα ερυθρούς, πράσινα τα έπιστύλια έχοντας (φ. 54^ — 55*). ΠΑΪΡΙΑΡΧΕΙΟΓ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 189 22. Αθανασίου του μεγάλου «έρώτησις και άπόχρισες»; ης ή αρχή• « Πιστεύσα^^τες καΐ |3απτισθέντες » , φ. 55^. 23. Μαξίμου του όμολογητου τεμάχιον, ου ή αρχή* «Είς θεός, δτι μία θεότης», φ. 56. 24. «Στίχοί του θί]καρα». &ί ή αρχή• «Σύνταςις ύμνων πυριτυνοων», φ. 57. Και πάλιν «του αύτου πρόλογος», ου ή αρχή" €Πάντες μεν δσοι παιδείαν». Και πάλιν «του αύτου περί της προσηκούσης τυπώσεως και συντάξεως των δμνων, καΐ ερμη- νεία μερική έπι τούτοις !». Άρχ. «Ίστέον δτι πάντες οι ϋμνοι». 25. «Τμνος τριαδικός συν εύχη εις τό μεσονυκτικόν λέγεται δε εις την αρχήν μετά τό ε?πεΤν τόν τρισάγιον ή μετά τό Πι- στεύω εις Ινα θεόν, και ετι μετά τόν τρισάγιον. Έκ των δογ- μάτων του αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου εκλογή και σύντα- ξις θηκαρα μονάχου». Άρχ. «Δόξα τη άπειροτάτη», φ. 65^. 26. Νικηφόρου του Βλεμμίδου ϋμνος εις τόν δρθρον, ου ή αρχή• «Συ Κύριε μόνος άγα&ός», φ. 80. 27. «Κανών χαιρετισμός εις τήν ύπεραγίαν θεοτόκον ποί- ημα του ευσεβέστατου κυρου Θεοδώρου του Λάσκαρι», φ. 121. 28. «Κανών της άκαθίστου φέρων ακροστιχίδα τήνδε: Χαράς δοχεΐον σοι πρέπει χαίρειν μόνη», φ. 125. 29. Κατηχησις περί της ασκητικής ακολουθίας ακέφαλος, αρχομένη νυν άπό των λέξεων τώνδε* «πάντες δτι εστί θεός ή αγία τριάς», φ. 129. 30. «Στιχηρά και εύχαι συνταχθέντα μετά των ύμνων της ημέρας παρά του ποιήσαντος τους ύμνους μονάχου θηκαρα τοΤς κατ' ιδίαν βουλομένοις άσκήσαι», φ, 133^. 31. «Του αοτοΌ εύχαι συλλεχθεΐσαι άπό της θείας γραφής, τά πλεΤστα δε άπό του άγιου Έφραίμ, τοις βουλομένοις πολεμή- σαι τή^^ εαυτών προς τά πάθη και τάς ήδονάς έγκειμένην προαί- ρεσιν». Άρχ. «Δέξαι δέησιν ρ:)παρου», φ. 186. 32. Συμεών του νέου θεολόγου «περί αρχής βίου λίαν επω- φελούς καΐ σωτηρίου, άρμοζούσης τοις άρτι τω κόσμω και τοις έν κόσμω άποτασσομένοις καΐ προς τόν μοναδικόν άποτρέχουσι 190 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ βίον καΐ διδασκαλία εις αρχαρίου; λυσιτελεστάτη». Αρχ. «Πας άνθρωπος, αδελφοί, ό δρτι τω χόσμ,ω», φ. 216^. 33. «Περί τάςεως αρχαρίων καΐ κατηχήσεως πάνυ αναγκαιό- τατης, κοσμούσης τα ήθη του άνθρωπου». Άρχ. «Αυτή εστίν ή τάςις ή σώφρων καΐ θεω προσφιλής», φ. 221. Ίεροσολυμιτικής Βιβλιοθήκης τ. Ι, σ. 294. 34. «Έκ του μεγάλου Βασιλείου ωφέλιμα πάνυ>. Άρχ. «Πολ- λούς των ανθρώπων άκήκοα έπίζητουντας » , φ. 223. 35. «Έκ της |3ίβλου Πέτρου μονάχου του Δαμάσκηνου ή πρώτη αρχή του λόγου». Άρχ. «Αρχή μεν παντός άγαθου ή έκ θεού διδομένη», φ. 224. Ίεροσολ. Βφλιοθ. Ι, σ. 294. 36. «Περί τηρήσεως πρώτης εντολής». Άρχ. «Και τούτου χάριν οφείλει», φ. 229. 37. Συμεών του νέου θεολόγου, «λόγος ασκητικός περί του φεύγειν τους λοιμούς και φθοροποιούς των ανθρώπων, και τους λόγους αυτών άποπέμπεσθαι και προς έργασίαν της αρετής άνα- στήναι• τί δε τό σημεΐον τής ψυχικής ελευθερίας; τίς ό τον σταυ- ρόν αϊρων καΐ ακολουθών τώ Χριστώ; πώς δε τών απορρήτων του θεού αγαθών άπολάβουσιν οι πιστοί και έν τω νυν α?ώνι και έν τω μέλλοντι; και περί τής δικαίας του θεού κρίσεως δι- καίων καΐ αμαρτωλών». Άρχ. «Πας δστις τόν θεόν ευρεΤν βού- λεται», φ. 231^. Γα1)Πθϋ, ΒίΜίοΛ. &γ. τ. XI, σ. 304. 38. Αθανασίου του μεγάλου επιστολή προς τους άποταξα- μένους, ης ή αρχή* «Αδελφέ μου, ει άπετάςω τω κόσμω τού- τω», φ. 237^. 39. Του αύτου «προς Άντίοχον περί πλείστων και αναγκαίων ζητημάτων τών έν ταΤς θείαις γραφαΤς άπορουμένων και παρά πασι χριστιανοΤς άναγινώσκεσθαι οφειλομένων». Άρχ. «Τί έστι θεός», φ. 238β. 40. Γρηγορίου του θεολ6'(ου κεφάλαια περί πίστεως, ων ή αρχή• «Τί έστι θεός και κατά τί θεός και ποσαχώς εΓρηται θεός», φ. 244?. 41. «"Ετερα του έν άγίοις πατρός ημών Αθανασίου άρχιε- ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΓ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 191 ΐΓίσκόποϋ Αλεξανδρείας >. Άρχ. «Πιστευσαντες χαΐ βαπτισ&έν- τες», φ. 245?. Μί§ηβ τ. 28, σ. 597. 42. Του αύτου «κεφάλαια ρε' περί διαφόρων ζητημάτω^/^ κατ' έρώτησιν καΐ άπόκρισιν». Άρχ. «Άμφιβάλλεται πολ- λοίς», φ. 247. 43. «Του όσιου πατρός ημών Ιωάννου μητροπολίτου Του- σίας προς Κλήμεντα πάπαν Τώμης επιστολή», ης ή αρχή• «Άπεδεζάμην τήν έν Κυρίω άγάπην σου, ώ του θεού ως αλη- θώς άνθρωπε», φ. 26 1?. Άλεςίου Παύλωφ, ΚρΗΤΗ^βοκίβ Οπητη ΠΟ ΗΟΤΟρΪΗ ΛρβΒΗΐήΠΙββ ΓρθΚΟργΟΟΚΟΒ ΠΟΛβΜΗΚΗ ΠρΟΤΗΒΧ ^8,- ΤΗΗΛΗΧ. Έν Πετρουπόλει 1878, σ. 169. 44. Βασιλείου του μεγάλου έρωταποκρίσεις, ων ή αρχή* «"Όταν υπερβη τις του νόμου τον δρον», φ. 266. 45. «Έτυτά πράξεις της αρετής, ας εΤπον οί δγιοι». Άρχ. «Πρώτη• ησυχία ήγουν απερίσπαστος διαγωγή», φ. 268. ΚαΙ πάλιν «οκτώ ττνευματικαΐ θεωρίαι, δς ομοίως εΤπον οί δγιοι, ων αί μεν επτά είσι του αιώνος τούτου» κτλ. 46. Άποσπασμάτια Δωροθέου του άθ^α και Συμεών του αρχιεπισκόπου θεσσαλονίκης, φ. 268^^. 47. «Έκ τών αποκρίσεων Ιωάννου του ίερωτάτου επισκόπου Κίτρους». Άρχ. «Τα μεν έκφυλα τών Λατίνων δόγματα», φ. 270. 48. Κανόνες του μεγάλου Βασιλείου οί από του πη' μέχρι του ριγ' αριθμού, φ. 27 Οί^. 49. Κανών ό ιη' Νικηφόρου του Κωνσταντινουπόλεως και άλλοι πάλιν κανόνες Βασιλείου του μεγάλου, φ. 271^. 50. «Νικολάου του άγιωτάτου και οικουμενικού πατριάρχου στίχοι περί διαίτης εις τον πρώτον του αγίου όρους κυρ Ίωαν- νίκιον». Άρχ. «Πολλάκις με ήζίωσας», φ. 272. 5. ΡίΐΓ&, 8ρι- €ί1β§. 8οΐ€8Πΐβη8β τ. IV, σ. 489. 51. «Συνοδικά! λύσεις και προτροπή περί μεγαλόσχημων του λειτουργεΐν » . Άρχ. «Ό άγιώτατος οικουμενικός» κτλ., φ. 274. Ίεροσολυμιτ. Βφλιοθ. τ. Ι, σ. 270-271. 52. Τεμάχια Βασιλείου και Αναστασίου του Σιναιτου, φ. 274. 192 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 53. Περί κοινοβίων. Άρχ. «Οι το μοναχικόν χαΐ αγιον σχή- μα φορουντες, ου μόνον εχειν Γδιόν τε», φ. 275. Ίεροσολ. Βι- |3λιοθήκη Ι, σ. 294. 54. «Τήματα και αποφθέγματα αγίων πατέρων τοις βουλομέ- νοις διεζιέναι». Άρχ. «Αγάπα τό συνεχώς προσεύχεσθαι», φ. 276. 55. Τεμάχια Ιωάννου του Σχολαστικού, Ιωάννου του Κίτρους, Λουκά του Κωνσταντινουπόλεως, Συμεών του θεσσαλονίκης. 56. «Έ'/* της βίβλου Καλλίστου και Ιγνατίου των Ξ ανθό - πούλων μέροζ κεφαλαίων περιεχόντων τό χρειώδες», ήτοι τα κε- φάλαια τα από του ιθ' μέχρι του ρ' αριθμού. Άρχ. «Μέθοδος φυσική περί της ένδον καρδίας», φ. 278^. 57. «Θεοδούλου μονάχου διήγησις περί τών ύμνων πώς θεό- θεν δεδώρηνται, και 8τι χρή τους αίρουμένους λέγειν αυτούς τη- ρεΓν εαυτούς άπο τών παθών είτα και μαρτυρίαι από τών αγίων διδασκάλων περί της προς θεόν αινέσεως και περί της προς αυτόν ευχαριστίας και περί αρετής και κακίας». Άρχ. «Δέον ήμΐν ίίπερ ήκούσαμεν και τη πείρα έγνώκαμεν», φ. 318. 58. Άρχιερέως τινός ή πατριάρχου έπιστολαΐ δύο, ή μεν άνωνύμω, ή δέ Αποστόλη τώ Βάμεσσι, φ. 340" ή δε πρώτη τών επιστολών τούτων έγράφη τη 20 αύγούστου του 1549-ου έτους. 59. Στίχοι, ών ή αρχή* «Ερωδιός ευφραίνεται της οικουμέ- νης εζω, Ι όναγρος γήθεται σκιρτών έρήμοις έν άβάτοις, | δζυξ τρυγών φιλήσυχος φιλοπενθής όραται, | Σειρήν τόν έπακούο^/:α μέχρι θανεΐται θέλγει» κτλ., φ. 343^^. Τέλος• «ό κόπτων γαρ άείποτε προς τήν άςίνην βλέπει* | μή θέλε ςένην γύμνωσιν ποτέ καταμανθάνειν». 60. Έκ του βίου του οοίοο Σάβα τεμάχιον, ου ή αρχή* «Ού- τω δ' επιθυμίας έχων ό μακάριος Σάβας», φ. 344»^ 107. Τεύχος μεμβράνινον της δεκάτης έκατονταετηρίδος. διη- ρημένον εις τετράδια τριάκοντα και νυν έκ φύλλων συνιστάμενον 233, ώ'> τό κείμενόν έστι δίστηλον και έκ γραμμών εΓκοσι και τριών (0,242X0,198 = 0,172X0,13). Περιέχει δέ τάς πράςεις και τάς έπιστολάς τών αποστόλων μετά τε τών υποθέσεων και τών ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΓ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 193 πινάχων των χεφαλαίων αυτών υπάρχει δ' έν τώ τεύχει χαί χοσμηματα επτά, ών εζ μεν παρεμφερή έστι τω Π στοεχείω (φ. 3, 11, 103, 128, 150, 194), δν δε σχήμα έχει τό πα- ραλληλόγραμμον τετράγωνον (φ. 217). Και τα μεν δύο πρώτιστα φύλλα, εΖ χαι διάτρητα νυν έστιν, άγραφα έξ άρχης άφέ&η• άπό δε του τρίτου φύλλου άρχεται €ύπ(5θεσις της βίβλου των πράξεων των αποστόλων», ης ή αρχή• «Πράξεις αποστόλων τό βιβλίον χαλεΤται» χτλ. Μετά δε ταυτην γέγραπται «αποδημία Παύλου», ης ή αρχή• «Άπό Δαμασχου ήρζατο χαΐ άνηλθεν εις Ιερουσα- λήμ». Και μετ' αυτήν χεΐται «Ιχ&εσις χεφαλαίων των αγίων απο- στόλων», ης ή αρχή• «Έχ πατέρων ημείς χαί διδασχάλων». "Τστερον δ' εστίν ή των χεφαλαίων αναγραφή, και μετ' αυτήν αί «Δουχα ευαγγελιστου πράξεις των αγίων άτυοστόλων», αϊ λήγου- σιν εις τό 71 -ον φύλλον. Πλην άλλα τό χείμενον τούτο Πορφύριος ό Ουσπένσχης έφθειρε, δύο φύλλα χαταχόψας χαι άναιρέσας, & νυν έν τη χατά Πετρούπολιν αυτοχρατοριχη εδρηται βιβλιοθήχη (αριθ. 0€€Χνΐΐ). Μετά μεν ουν τάς πράξεις αί έπιστολαί είσιν αϊ χαθολοιαΐ λεγόμεναι, χαι μετ' αύτάς αί Παύλου του αποστόλου^ ων εσχάτη έστιν ή προς Εβραίους• μετά δε ταύτην φύλλον πρό- σθετον υπάρχει μεμβράνινον, έν ω μέρος έστι λειτουργικού τί- νος ευαγγελίου. 103• Τεύχος μεμβράνινον της ένδεχάτης έχατονταετηρίδος, χείμενον έχον μονόστηλον χαι έχ γραμμών εΤχοσι χαί τεσσάρων (Ο, 243X0,18=0,173X0,13). ΚαΙ έν μεν τη άρχη δύο πρόσ- θετά υπάρχει μεμβράνινα φύλλα (άπεσπασμένα, ως φαίνεται, έχ \ιψαίο\> τινός της δυοχαιδεκάτης έχατονταετηρίδος), άπερ τήν αρχήν περιέχει της άσματιχής ακολουθίας της ψαλλομένης τη πρώτη σεπτεμβρίου• μετά δε ταΰτα τό κύριον υπάρχει τεύχος, ου τό πρώτον δυστυχώς ελλείπει τετράδιον, ει και τούτο μέχρι του 1792-ου έτους έσώζετο, ως δηλοΐ σημείωμα τι μικρόν τό ποσόν των τότε υπαρχόντων απαριθμούν φύλλων. Αυτό μεν ουν τό πρώ- τον τετράδιον ελλείπει νυν, άπό δε του δευτέρου, ήτοι άπό του πρώτου φύλλου του κυρίου τεύχους, άρχεται κείμενον έκτενέστατον, 18 194 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ εΙς χεφάλαια δη[)ρημενον (τ^θ' χαΐ έπιγραφήν έχον τοιάνδε* «Βίος χαΐ πολιτεία του όσιου πατρός ημών Συμεών του έν τώ θαυμα- στώ δρει>, ου ή άρχή' «Εύλογητός ό θεός ό πάντας ανθρώπους > χτλ. ^ Λήγει δ' εΙς τό 162-ον φύλλον. Άπό δε του έφεζής φύλλου μέχρι του 198-ου γέγραττται «Βίος χαΐ πολιτεία της μαχαρίας Μάρθας μητρός του αγίου Συμεών του άγωνισαμένου έχ νηπίας ήλιχίας τα της άσχήσεως άθλα έν τώ θαυμαστώ δρει>• ίρχεται δε ώδε* «"Οσοι της μαχαρίας χαΐ απέραντου ;> (ΑθΙ& δαηοΐ. μαίου τ. V, σ. 398-425). Και μέχρι μεν του 198-ου φύλλου ταύτα υπάρχει, μια χαι τη αυτή γεγραμμένα χειρί ανωνύμου τινός χαλλιγράφου• άλλος δέ τις, δνομα Γεράσιμος μοναχός, προσέθηχε τώ τρίτω χαι δεχάτω αίώνι χείμενον τρίτον, ου ή επιγραφή• «Άπο- χάλυψις τ) ν έώραχε Συμεών μοναχός χαι πρώτος τών ιερέων της μονής του αγίου Συμεών του θαυματουργού έν τη αύτη αγία μονή, έν ετει ,^φμα'» (1032-1033)* άρχεται δε τό χείμενον τούτο άπό τών λέξεων «Ό ελάχιστος αδελφός ημών», χαι είς τό 200-ον λήγει φύλ- λον, ένθα χαι τά σημειώματα ταΙ5τα υπάρχει• α') «Έτελοιώθη τώ παρών βιβλίων του οσίου χαι θεοφώρου Συμεών του θαυματουρ- γού δια χειρός έμου χαι αμαρτωλού Γερασίμου (μον)αχ(ου) » . β') «Ή βίβλος αυτή υπάρχει της σεβασμίας μονής του αγίου και θεοφόρου πατρός ημών Συμεών του θαυματουργού του έν τώ θαυ- μαστώ δρει>. γ') «Ή βίβλος αυτή υπάρχει της σεβασμίας μονής του αγίου Συμεών του θαυματουργού του έν τώ θαυμαστώ δρει* αι- χμαλωτευθέν δε χατήντησεν εις του τιμίου Προδρόμου τήν μονήν, χαΐ πάλιν εδωχεν τούτο ό όσιώτατος χαθηγούμενος χυρ Ιγνάτιος, ίνα έπιδοθή εις τήν μονήν του οσίου πατρός ημών Συμεών έπε- δόθη δε χατενώπιον του πανιερωτάτου μητροπολίτου τής Δαμα- σκού πόλεως κυρ Ιωακείμ» κτλ. Τό δε δνομα του άναθέντος τό τεύχος εις τήν μονήν του Προδρόμου τήν παρά τόν Ίορδάνην ^ Έτερα δε αντίγραφα του αύτου βίου έν τοις έφεξή; καταγράφεται βιβλίοίς: Οοχβ Οαΐαΐ. οοά. ιη88. 1)ίΙ)1. Βοάΐβί&ηαβ σ. 412. ΠαΓάί, Ο&ΙαΙ. οοά. ιηββ. ^Γ&6€0Γαιη 1)ίΙ)1. Γβ§. Βαναήο&β IV, σ. 83. Ά. Π. Κεραριέως, Μαυρογορδάτειος Βιβλιβθήχη Ι, σ. 53. ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 195 ποταμόν, το εφεξής άραβΕχόν γνωρίζει σημείωμα, δπερ έν τω 162• φ γέγρατυταε φυλλω• ην δε ούτος Γεώργιος Ίεροσολυμίτης ό ϋ!Ος Ίωσηφ του Σάβα. ^>^Ι (δίο) >^^I ^Α-Ι ^^ι*^ ο^^^^ ^^^\ ^ ^^1^\ ^^^1 ^^-^531 ύ^^ •^' *^^' ^'>^ ,^^Ι ί-^Ιτ '^-ί^Ι ^«*ί 1*ί„Γ^Ι ^^^ϋϋΙ ^1 ^ οΙ-χ-ώΙΙ (δίο) Ι^^Ι• (δίο) ^1 ^τ^-Μ^Ι •ί•^ ^^ ^1 ^9^ ^ 0^«ί* ^1 0^«υ (δίο) ι^«:ί^ι• ,^>^^I ύι^ίΐ^ ^5/-^ ^' *^ (δίο) ^ ^1 (δίο) ί-^β»-^ ^--•1 ^^1 ρ:Μ ^I^^ ^φ^ΛίΙ. (δίο) Ι^^Ι- 10Θ. Τεδχος έχ χάρτου της όχτωκαιδεχάτης έχατονταε- τηρίδος, δπερ έξ αρχής φύλλα περιεΤχε 231* ελλείπει δε νυν τό τε πρώτον και τό δγδοον φόλλον. Περιέχει δε υπόμνημα τι Θεοφί- λου του Κορυδαλλέως, τό περί των μεταφυσικών του Αριστοτέλους, χαΐ δια τό είναι τό τεύχος άκέφαλον, δρχεται νυν άπό των λέξεων τούτων «άπό του ζ' και ύφ' δλου του λ' περατουμέναις, καί γε ουδέν άπεικός• των γάρ έκτος δλης» κτλ. Υπάρχει δε και σχόλια τίνα έν τοΓς κρασπέδοις• και τό μεν κείμενον μονόστηλόν έστι και έκ γραμμών είκοσι και δξ (0,226X0,165=0,17x0,105), έν δε τω έσχάτω φύλλω γέγραπται τό σημείωμα τούτο* «Αγόρασα την παρουσαν βίβλον την κόλαν παράδες οκτώ και εΤναι κόλαις 59* έκάμασι παράδες 462 [βίο] χαΐ γίνονται γρόσια 9 και παράδες 28. Ιωακείμ Σμυρναίος ό τω γένει Μάχαιρας, υιός του Κυρία- 196 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ χο5 τοΰ Φέτζαλη, άδιλφου του Σταμάτη, Κωνσταντη χαΐ Αντώνη μΙ Άργέδας χαΐ Άαημήνας, πρώην μέν Ίάχωβος, τανΟν δέ Ίακχ- χειμ. Μνησθε(η Κύριος ου ήν ή βίβλος, τοδ τβ γραφέως χατι ουπερ εστί• άπαντες γάρ χεχοπιάχασι τησδε δνεχαι. Περί δε τοΰ ΊωαχεΙμ τούτου δρα τον πρώτον τόμον της Ίεροίίολ. Βιβλιοθή- κης, σ. 199, 201, 254, 321, 404 χαι 518. 110• Τεύχος έχ χάρτου της όχτωχαιδεχάτης έχατονταε- τηρίδος, αυγχείμενον έχ σελίδων 406, ων τό χείμενόν έστι μονό- στηλον καΐ έχ γραμμών βΐχοσι χαΐ μιας (0,218X0,163=0,165 ΧΟ,ΙΙΙ)* ήν δε χαΐ τούτο χτήμα €του Ίωαχείμι^ χαΐ περιέχει «του σοφωτάτου Θεοφίλου του Κορυδαλλέως ύπ(ίμνημα συνοτττιχόν χαι ζήτημα είς την περί ουρανού πραγματείαν» Αριστοτέλους, ου ή αρχή• «ΟΤόν τις νέηλυς εις πόλιν μεγίστην». Ίεροσολυμιτικής Βι- βλιοθήκης τ. Ι, σ. 171, 199, 411. 111. Τεύχος έχ χάρτου της όκτωκαιδεχάτης εκατονταετή - ρίδος, συγχείμενον έχ φύλλων 401, ύψους μεν 0,222, πλάτους δε 0,16* περιέχει δέ και τοΰτο Θεοφίλου του Κορυδαλλέως υπό- μνημα, τό περί τής φυσικής άχροάσεως Αριστοτέλους, ου ή αρχή* «Έίς φιλοσοφίαν προδιοίκησις* πρόοίμιον. Τών δσα θηράσιμα πέ- φυκε» κτλ. 'Ιεροσολυμιτ. Βιβλιοθ. Ι, σ. 260. 112. Τεύχος έχ χάρτου, γραφέν Ιτει 1745-φ χαΐ έ^ΐ σελί- δων συνιστάμενον 787, ων τά κείμενων έστι μονοστηλον χαΐ έχ γραμμών εΓχοσι καΐ πέντε (0,228X0,168 = 0,173X0,118). «Του σοφωτάτου χυρίου Θεοφίλου του Κορυδαλλέως είς φιλοάο- φίαν προδιοίχησις* όποιον τό της φιλοσοφίας άζίωμα' προοίμιον. Τών δσα τοις άνθρώποις θηράσιμα» κτλ. Έν δέ τη 78 6* η σε- λίδι γέγραπται τούτο• «Τέλος τών η' της φυσικής βιβλίων. Ίωα- χ•1μ Ιερομόναχος ό έχ Σμύρνης ό γράψας* ,αψμβ': όχτωμβρίου ιζ'». 113• Τεύχος έχ χάρτου τής όκτωκαιδεκάτης έκΑτονταετηρίδος, φύλλα συμπληρουν 283, ων τό κείμενόν έστι μονοστηλον και έκ γραμμών είκοσι καΐ πέντε (Ο, 2 1 2 Χ 0, 1 63 = 0, 1 74 Χ 0, 1 1)* περιέχει δέ «προλεγόμενα έν τω περί ψυχ^ς βιβλίφ του σοφω- τάτου κυρίου Θεοφίλου του Κορυδαλλέως » « ήτοι τήν έρμηνείαν ΠΛΤΡΙΑΡΧΚΙΟΪ ΙΕΡ0Σ0ΛΪΜ8Ν. 197 «6-^5 την βις τ6 π$ρΙ ψοχης βιβλίων τοϋ Αριστοτέλους, Άρχ. ιΤό φΟσιολογιχ^ της θεωρίας μέρος μάλιστα συντείνει ^{ς γν&σιν της (ίνθρωπινης φύσεως» χτλ. Μετ^ 8έ τ^ τέλος της ερμηνείας βδ* ρηται τό €Έγράφη παρ' έμου το5 Σμυρναίοι^ Ία)α^ε1μ ίερομονά- χοι>, τό μέν δΓ έζόδα>ν, τό δε δι' ιδίας χειρός». 114. Τεδχος 4χ χάρτου της όκτ^χαώεκάτης εκατονταετηρί- δας, φύλλα συμπληροίϋν 366, ών τό χείμενόν έστι χατά σελίδα πασαν μονόστηλον χαΐ έχ γραμμών εΐχοσι χαΐ επτά (0, 22 Χ 0,163 = 0,166X0,10)• περιέχει δε χαΐ τοΰτο τήν έρμηνείαν Θεοφίλου του Κορυδαλλέως εις τα περί ψυχ{)ς ^Αριστοτέλους, πληρεστέραν μεντοι χατά |ν εδάφιον χαΐ σημειώσεσιν εν τοις χρασπέδοις πεπλουτισμένην. 115. Τεύχος έχ χάρτου, γραφέν μεν έτει 1678*<;>ι φύλλα δε περιέχον 410, πεντήκοντα χαΐ εν συμπληρουντα τετράδια, ύψους μεν 0,22, πλάτους δε 0,157* επιγράφεται δε ώδε* €Του σοφωτάτου και λογιωτάτου Θεοδοσίου του Κορυδαλλέως, πρώην μητροπολίτου Ναυπάκτου και *Δρτης, εις φιλοσοφίαν προδιοίκη• χησις», ήτοι ερμηνεία των οκτώ περί φυσικής άχροάσεο>ς βιβλίων του Αριστοτέλους. Και ή μεν αρχή αύτης έχει ώδε* €Τών δσ» θηράσιμα πέφυκεν»* μετά δε τό τέλος του κειμένου γέγραττται το σημείωμα τουτο' €Τπάρχει καυτό τοδτο πρίνος τε καΐ δαπάνη του ταπεινού και ελαχίστου Χριστοδούλου του της Γαζαίων (-Γα- ζέων πόλεως αρχιεπισκόπου)* εΓληφεν ουν τέρμα έν τη άγια πόλει, έν τ^ Αρχαγγέλου μονή, χατά τό χιλιοστόν έζακοσιοστόν έ|?δομηκοστόν ΰγδοον έτος τό σωτήριον, θαργηλίωνος τρίτη ιστα- μένου». Περί δε του Χριστοδούλου τούτου ίδέ τήν 473-ην σελίδα του πρώτου τόμου της Ίεροσολυμιτικής Βιβλιοθήκης. 11β. Τεύχος έκ φυλών χάρτου 239, γραφέν ετει 1674-ψ» ΚαΙ φύλλα μέν άγραφα τάδ' εστί; 5-7, 119-123, 155 χαΐ 231^-232°^, τά δε λοιπά φύλλα τά κείμενα περιέχει ταύτα. 1. ΣυνταγαΙ διάφοροι. Άρχ. «Περί πώς νά χάμης μελάνην μαύρην χαλήν και έγλήγορα», φ. 1. 2. «Σύνταγμα ψηφοφορικόν καΐ σύνοδος πανσέληνος, (δΓ ης) 198 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΑΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ εύρήσεις ακριβώς περί της σελήνης, έκτε&εΐσα δέ παρά του πα- νιερωτάτοϋ μητροπολίτου θεσσαλονίκης, φιλοσόφου καΐ ρήτορος καΐ τήν άστρονομικήν τέχνην άριστος Πτολεμαίου βασιλέως Ανα- τολής εις δκρον έμμαθηκώς, καΐ συνεγράψατο τους δεκαεννέα κύκλους τής σελήνης», φ. 2-4. "Ορα και έμπροσθεν σελίδι 87. 3. «Του σοφωτάτου καΐ λογιωτάτου κυρίου κυρίου Θεοδοσίου του Κορυδαλλέως, πρώην μητροπολίτου Ναυπάκτου καΐ *Άρτης, εκθεσις συνοτυτική της δλης συλλογιστικής πραγματείας». Άρχ. «"Οσα ενεκά του κινείται», φ. 8-32. Τέλος* «κάνταυθα πέρας έχέτω το κατά Πορφύριον σύνταγμα». 4. «Του αύτου σοφωτάτου Κορυδαλλέως εις τήν κατά Άρι- στοτελην λογικήν σχολοιστικαι άποσημειώσεις». Άρχ. «Συγγραμ- μάτων έμβατεύειν μέλλουσι φιλοσόφων», φ. 33-117. 5. (Του αύτου) «διαγράμματα των εξ υπολοίπων γενών του οντος», φ. 118. 6. «Του σοφωτάτου Κορυδαλλέως συνοπτικαΐ άποσημειώσεις είς τό περί ερμηνείας του Αριστοτέλους»•. Άρχ. «Έπι πάσης διδασκαλίας και τέχνης προ των άλλων απάντων», φ. 124-154. 7. «Του αύτου σοφωτάτου Κορυδαλλέως σύντομοι σχολα- στικαΐ έρμηνείαι εις τά του Αριστοτέλους πρότερα αναλυ- τικά». Άρχ. «Φωναι μεν ή πάσα της λογικής πραγματείας υλη», φ. 156-201. 8. «Του αύτου Κορυδαλλέως εις τά ύστερα του Αριστοτέλους αναλυτικά». Άρχ. «Το άναγκαιότατον εις θήραν του αληθούς φ. 202-228. Μετά δέ τό τέλος κείται τό σημείωμα τούτο• «Έτε- λειώ&η τό παρόν έν τή αγία πόλει Ιερουσαλήμ, έν τη του Αρχαγγέλου» μονή• πόνος τε και δαπάνη του ταπεινού και ελα- χίστου Χριστοδούλου του τής Γαζαίων προέδρου, κατά τό χιλιο- στόν έξακοσιοστόν έβδομηκοστόν τέταρτον έτος τό σωτήριον». 9. Ίατρικαί τίνες συνταγαί, φ. 229-231". 10. Στίχοι τινές άνεπίγραφοι περί άν&ρώπου αμαρτωλού μέν, μετανοήσαντος δέ. Άρχ. «Ηθέλησα με δάκρυα και τήν μετάνοιάν μου», φ. 232^-233. ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΓ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 199 11. Σϋντοη^αΙ διά την κατασκευήν μέλανος, άραβίκοΐς γεγραμ- μεναι γράμμασεν/ φ. 234. 12. Άποσπασμάτεα χριστιανικού τίνος νομοκάνονος, άραβικοΤς γεγραμμένα γράμμασιν.^ φ. 234^-239. 117. Τεύχος έκ χάρτου, έν ω τέσσαρα συνυπάρχει [3φλια παρά μιας και της αυτής γεγραμμένα χειρός ετει 1645-ω• εστί δέ ύψους μεν 0,198, πλάτους δε 0,15. α') «Του σοφωτάτου και λογιωτάτου κυρίου Θεοδοσίου του Κορυδαλλέως, πρώην μητροπολίτου Ναυπάκτου και *Αρτης, εκ&ε- σις συνοτυτιχή της δλης συλλογιστικής πραγματείας», σελίδες 1-34. β') «Του αύτου σοφωτάτου Κορυδαλλέως εις την κατά 'Αρι- στοτέλην λογικήν σχολαστικαι άποσημειώσεις*, ων ή αρχή• «Συγ- γραμμάτων* έμβατευειν μέλλουσι φιλοσόφων», σελίδες 1-124* μετά δέ το τέλος των σημειώσεων ευρηται τούτο* «Τέλος των εις τάς Αριστοτέλους κατηγορίας σχολαστικών άποσημειώσεων: 'Εξεδόθη έν Αθήναις κατά το ^αχμε°^ έτος το σωτήριον, μεταγειτνιώνος ζ' φ&ίνοντος». Και πάλιν έν άσελιδώτω τινι φυλλω «διαγράμματα των εξ υπολοίπων γενών του δντος» υπάρχει. γ') Τεύχος συνδεδεμένον, έκ σελίδων συνιστάμενον 177 ^ ων τίνες ές αρχής αφέθησαν άγραφοι* υπάρχει δ' έν αύτώ τά έφεζής πονημά- τια• 1) «Του σοφωτάτου Κορυδαλλέως συνοπτικαΐ άποσημειώσεις εις το περί ερμηνείας του Αριστοτέλους». Άρχ. «Έπι πάσης διδασκα- λίας και τέχνης», σελίδες 1-43. — 2) «Του αυτού σοφωτάτου Κορυ- δαλλέως σύντομοι σχολαστικά! έρμηνεΓαι είς τά Αριστοτέλους πρότερα αναλυτικά», σελίδες 49-122. — 3) «Του αύτου Κορυ- δαλλέως είς τά δστερα του Αριστοτέλους αναλυτικά». Άρχ. «Τό άναγκαιότατον είς θήραν του αληθούς», σελίδες 129-175. — 4) «Του αύτου Κορυδαλλέως περί φιλοσοφικών έλεγχων» Αρι- στοτέλους τό προοίμιον, ου ή αρχή* «Ει μεν ην χρήσθαι τή σημαντική», σελ. 177. δ') «Συναγωγή μερική ονομάτων επιθέτων, συλλεγεΤσα έκ του εκδοθέντος τύπω έπιθεταρίου». Άρχ. «Άβαντες, λαός Ευ- βοίας» κτλ., σελίδες 1-40. 200 ΚΑΤΑΛΟΓΟΙ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 118. Τεύχος έκ χάρτου, γραφέν μέν όπό Κυρίλλου τινός ιερομόναχου κατά την έτυτακαιδεκάτην εκατονταετηρίδα, έκ δε φύλλων συνιοτάμενον 108 καΐ τα έφεξης έμπεριέχον πονημάτια ^. 1. «Κωνσταντίνου Τεσινου του Κορίν&ου, διδαχαΐ ώραΐαι έν άπλ^η γλώσση, πολλά ώφέλιμαι». Άρχ. «Ή δίδαζις όπου θέλο- μεν να διδάζωμεν», φ. 1. "Ορα καΐ έμπροσθεν περί τοδ συγ- γραφέως Τεσινου, σελίδι 97. 2. «Του αύτου Κωνσταντίνου Τεσινου του Κορίνθου διδαχαΐ και έζήγησις και διδασκαλία εΙς τα έτττά θανάσιμα αμαρτήματα, και περί μετανοίας πάλιν και έζομολογήσεως». Άρχ. «Ή άλλη δίδαζις όπου έδιδάζαμεν», φ. 31. 3. «Του αύτου Κωνσταντίνου Τεσινου διδαχή και έξηγησις διδασκαλική εις τους εννέα μακαρισμούς του Χρίστου και είς τάς πέντε αισθήσεις του άνθρωπου, καΐ περί χριστιανικής κατα- στάσεως». Άρχ. «Με βοήθειαν του θεού», φ. 70^. 4. «Του αύτου είς τό εύαγγέλιον του Αουκα• προοίμιον της εκκλησίας». Άρχ. «Άβυσσος λέγεται», φ. 88^. 11Θ. Τεύχος έκ χάρτου, γραφέν μεν έτει 1674-ω, έκ δε φύλλων συνιστάμενον 353 και τα εφεξής έμπεριέχον συνταγμάτια. 1. «Εισαγωγή λογικής, εκτεθείσα παρά του λογιωτάτου και σοφωτάτου κυρίου κυρίου Γερασίμου Βλάχου του των επιστημών κατ' άμφοτερας τάς διαλέκτους διδασκάλου, κήρυκός τε του θείου και ίερου ευαγγελίου». Άρχ. «Λειμώνος πολυανθους», φ. 1* έν δε τω 12-ω φύλλω γέγραπται τό «Τέλος συν θεω άγίω των προ- οιμιακών απάντων ζητημάτων έν ετει ^αχοδ', μηνι νοεμβρίω 12>. Ά. Δημητρακοπούλου, Προσθήκαι καΐ διορθώσεις είς τήν νεοελλη- νικήν φιλολογίαν Κωνσταντίνου Σάθα. Έν Λειψία 1871, σ. 57. 2. «Εις τήν του Πορφυρίου είσαγωγήν παράφρασις και ζη- τήματα παρά του σοφωτάτου κυρίου κυρίου Γερασίμου Παλλάδα του Κρητός εκτεθέντα». Άρχ. «Ειώθασι πρό των φιλοσόφων», * 'Αντωνΐνο; ό άρχιμ-ανορίτη; λέγει, οτι τό τεύχος τοοτο έγράφη ετει 1680* άλ)/ εγώ του έτους τούτοι) τον αριθμόν ούχ εύρον έν έχείν<ρ σε9η(λ(Ζ9μ.ένον . ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΑΓΜΩΝ. 201 φ. 12θΡ. Οδτως έτκγέγραπται καΐ σόγγροίμμά τι Γερασίμου του Βλάχου, δπερ καΐ την δευτέραν τάζιν των λογιχών αύτου πονημά- των έτϋέχει. 3. «Εις τάς δέχα κατηγορίας τοδ Αριστοτέλους παράφρασίς τε και ζητήματα παρά Γερασίμου Παλλάδα τοδ Κρητός εκτε- θέντα*. Άρχ. «Και ενταύθα τα πρό παντ6ς βιβλίου ζητούμεναι, φ. 219-267• μβταζύ δε του 267-ου καΐ του 268-ου φύλλου δύο φύλλα ελλείπει, & τήν αρχήν του έχομένου περιείχε πονήματος. 4. Του αυτού παράφρασίς τε καΐ ζητήματα εΙς το περί ερμηνείας του Αριστοτέλους* πονημάτιον άκέφαλον, ου αί πρωται λέξεις εχουσι νΟν ώδε* « . . διαφέρει δ', δτι εν μεν τοις συνω- νύμοις διά της αυτής ερωτήσεως» κτλ., φ. 268-353. 120. Τεύχος εκ χάρτου, γραφέν μεν άμφι τήν αρχήν της πεντεκαιδεκάτης έκατονταετηρίδος, φύλλα δέ νυν σωζον 379, ων^ τό κείμενων έστι μονόστηλον καΐ εκ γραμμών είκοσι και μιας (Ο, 217 Χ 0, 15 = 0, 15 Χ 0, 085)• περιέχει δέ τήν κατά στοιχεΤον έχλογή^/ και σύνοψιν των βασιλικών έξήκοντα βιβλίων, ή διά τήν άπώλειαν ικανών φύλλων έίρχεται νυν από τών λέζεων ^τούτων «ουκ ερρωται* εί δέ δωρεάς αυθεντία προσθη τι ήττονος τιμή- ματος, ίσχύεΐ' μεταξύ δέ ανδρός καΐ γυναικός ουδέ τούτο ερρω- ται, άλλ' άκυρος ή πράσις. Τα εις επαινον του πιπρασκομένου λεγόμενα παρά του πράτου, εί μέν φαίνονται, ουκ ένοχοποιουσιν αυτόν > κτλ. Λήγει δέ εις τό χεφάλαιον τό έπιγεγραμμένον ώδε* ιΠερΙ συστημάτων και σωματείων θεμιτών, ήτοι χαρακτών χαλ- κέων μαγκίπων χοιρεμπόρων και λοιπών, και περί συστημάτων άθεμίτων». Άρχ. «Ου πασιν έφεΐται ποιεΐν εταιρείας» κτλ. (8^- ηορδίδ Βίΐδίΐίΰοηιιη βάίάίί β. Ε. Ζ&οΐιαηαβ α Ιιίη^βηίΐι&ΐ. Ιιίρ- δίαβ 1869, σ. 611). Ένδον δέ της δευτέρας του κωδικός πινα- χίδος τέσσαρα προσετέθη φύλλα της πέμτυτης και δεκάτης έκα- το^/ταετηρίδος, έν οΐς μέρος υπάρχει νεχρωσίμου τινός άσματιχής ακολουθίας. 121. Τεύχος έχ χάρτου, γραφέν μέν κατά τήν τετάρτην και δεκάτην εκατονταετηρίδα, έκ δέ φύλλων συνιστάμενον 219, ων 202 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ τό χείμενόν έστε μονόστηλον χαΐ έκ γραμμών εϊχοσι χαι εννέα (0,158X0,093)• περιέχει δε τα εφεξής κείμενα. 1. Πίναξ ακέφαλος των κεφαλαίων του κατά στοιχεΐον κα- λουμένου νομίμου, αρχόμενος νίίν άπό του ιδ' κεφαλαίου του Μ στοιχείου, φ. 10. 2. Τό κατά στοιχεΐον νόμιμον, ου ή αρχή* «Οι άνθρωποι πάντες η δούλοι είσΐν ή ελεύθεροι η ανελεύθεροι» κτλ., φ. 10 — 199. Τέλος• «οι δε εν Αρμενία ώρειάριοι καΐ άπό σίτου καΐ κριθής έλάμβανον κατά τεσσαράκοντα δν» (Ιίί1)βΓ 3ΐΐΓίάί€ΐΐ8 αίρΐια- 1)6(;ίοα8 θά. Ο. Έ. Ζ&οϋ&η&β & Ιιίη^βηΐΐι&ΐ. Ιιίρβίαβ 1856, σ. 9-264). ΕΤτα δε σημείωμα τι κείται του έπτακαιδεκάτου αιώ- νος, λέγον τάδε* «-{• Έτουτο τό νόμιμα είναι του διδασκάλου του υίου του παπά Αρσενίου άπό την πάλαιαν Πάτραν». 3. «Κανών εις την ύπεραγίαν θεοτόκον, ου ή άκροστιχίς: "Τστατος ήχος υστατον πλέκει μέλος. Ιωάννου μονάχου πρωτα- σηκρήτου του Ζωναρά», φ. 200. Οοίβίβηί, Εοοίβδί&β ^Γ&βο&β ιηοηυηίθηΐΛ τ. III, σ. 465. Μί^ηβ τ. 135, σ. 413. Πρβλ. Γ&1)ηοϋ, ΒίΜ. Ογ. τ. XI, σ. 227. 4. «Στιχηρά δογματικά εις ελεγχον καΐ άποτροπήν τών νέων τυνευματομιάχων Ιταλών τών και έκ του υίοΰ λεγόντων τό πνεύμα τό άγιον έκπορεύεσθαι• ποίημα Ιεροθέου πρεσβυτέρου και μονα- στου* ήχος γ'». Άρχ. «"Ιτε νυν τών πιστών άπαν τό πλήρωμα», φ. 202. Ποίημα τό πρόσθεν άμνημόνευτον, ου ό ποιητής ήκμα- ζεν έπΙ πατριάρχου Ιωάννου του Βέκκου• ίσως δε αυτός εκείνος έστιν Ιερόθεος ό ιερομόναχος, περί ου κατ εκτασιν Ανδρόνικος εγραψεν ό Δημητρακόπουλος (Όρθόδοζος Ελλάς, ήτοι περί τών Ελλήνων τών γραψάντων κατά Λατίνων καΐ τών συγγραμμάτων αυτών. Έν Λειψία 1872, σ. 53 - 57). 5. < Κανών δογματικός εις ελεγχον τών λεγόντων καΐ έκ του υίου τό ττ^ευμα τό άγιον έκπορεύεσθαι και ποιούντων δύο αϊτια τόν πατέρα και τόν υ ιόν έπΙ τη υπάρςει του ιτνεύματος, ή εν σύν- θετον έπΙ αυτούς έπι του α?)του και κατά Σαβέλλιον συγχεόντων τά πρόσωττα* ποίημα Ιεροθέου μονάχου, φέρον ακροστιχίδα τήνδε: ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 203 Πίστις άπίστοις μαρτυρούσα Λατίνοις | τυνευματορητόρευτος Ιερο- θέου»• ήχος πλάγίος δ', φ. 203 - 209. Μεταξύ δε της δκτης χαΐ της έβδομης του χανόνος ωδής εδρηται «Του αύτου πίστις ως εν τόπω συναξαριου άχλινής χαΐ ορθόδοξος», και μετά τούτο «έτερα πίστις ορθόδοξος άχλινής». 6. «[Του σοφωτάτου Μαξίμου του Πλανούδη] περί των ύελίων των απάντων [ασθενειών] στιχηρά» τρία χατ' ήχον α', ων ή αρχή• «Των ασθενών υελία μάθε τρισχαίδεκα, το μεν λευχόν το πρώτον» κτλ., φ. 211 * Και πάλιν κανών άσματικός περί τών υελίων ε{ς ήχον β', ου ή αρχή* «Το λευκόν εκ ψύξεως έστι και νεφροαλγήσεως• Ιατρευέσθω δ' ό πάσχων κλυστήρια δραστικά τά έχοντα» κτλ. Μετά δε τόν κανόνα τούτον υπάρχει «περί αιμάτων του αοτου στιχηρά» τέσσαρα κατ' ήχον β', ων ή αρχή• «Μά&ε και τά αίματα λοιπόν της φλεβοτομίας» κτλ., φ. 213^. Πρβλ. ΙάβΙβΓ, Ρΐιγβίοί βΙ; ιηβάίοί ζΤΒ,βή τηίηοΓββ, τ. Π, 318 κέ. Ρ8,1)ποϋ. Η&Γΐβδ, ΒίΜ. (^ΤΒ,^^Η, XI, σ. 692. ΗαΓάΙ;, ΟαΙ»!. οοά. Μ88 ΜΜ. ΒανΛΓ. Ι. σ. 437 και 447. ΜαΐΛ&βί, ΑοοαΓΛία ηοΐίίία σ. 259. 7. « Ίττποκράτους περί τών δ' στοιχείων καΐ χυμών, δι' ων συνίσταται ό άνθρωπος». Άρχ. «Ίστέον δτι ό άνθρωπος συνί- σταται έκ τεσσάρων στοιχείων», φ. 214. 8. Τών όφφικίων της μεγάλης εκκλησίας ερμηνεία τις ανώ- νυμος, ής ελλείπει το τέλος, φ. 217^. 122. Τεύχος έκ χάρτου, γραφέν μέν υπό δύο διαφόρων χει- ρών της έπτακαιδεκάτης άκμαζουσης έκατονταετηρίδος, έκ δε φύλ- λων συνιστάμενον 195, ων τό κείμενόν έστι μονόστηλον και έκ γραμμών όκτωκαίδεκα (0,214 Χ 0,155 = 0,14 Χ 0,9)* περιέχει δε ταύτα. 1. «Ερμηνεία βταν θέλουσι να ποιήσουν αρχιερέα», ήπερ μηνι ♦ Τά αυτά στιχηρά χαΐ εν χώδιχί τινι τής Καλλιπόλεως κεΐται, περί ου ορα *Α. Π. Κερ2ΐχέω; "Εχθεσιν παλαιογρ. ερευνών εν Θράκη χαι Μακεδονίαι (εν Κωνσταντινου- πόλει 1θβ6, σ. 8). Και εν μιέν τω χώδιχι τούτω ανώνυμα τά στιχηρά υπάρχει, εν δε τφ τών Ίεροσολύ|χων υπήρχε μιέν εξ αρχή; το δνομια του συγγραφέως, ά)λά τοΰτο νον ελλείπει δίά την αποχοκΎ^'^ μέρους τινός του φύλ)νθυ, αφ* ου την αρχήν τά στιχηρά ποιείται. 204 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ σανετάχθη νοεμβρίφ του 1661 -ου Ιτους. Άρχ. € Δίδει 6 πατριάρχης εΐδησιν των εύρισχομένων έχεΤσε αρχιερέων πάντων», φ. 1. 2. < Άπολογητιχόν εις μετά&εσιν μητροτυολίτοο ή έπισχό- ποϋ», φ. 2^. 3. €Περί του πώς γράφει ό μητροπολίτης την πραςιν τοδ επισκόπου»• παράδειγμα γραφής του 1669-ου έτους, φ. 3. 4. Μαλαξου νομοκάνων έν χεφαλαίοις σξα'. Άρχ. «θησαυρός χεχρυμμένος » , φ. 4. — «Πρέπει τον χριτην, τουτέστι τον άρχι• ερέα», φ. 20 - 194• 5. Ευχή λεγομένη έπΙ των μετανοούντων, φ. 195. 123. Τεύχος έχ χάρτου της έττταχαιδεχάτης έχατονταετηρί- δος, δπερ έκ φύλλων σύγκειται 225, ύψους μεν 0,219, πλάτους δε 0,152* περιέχει δε άνώνυμόν τίνα νομοκάνονα, ε!ς κεφάλαια διηρημένον σε', ών το πρώτον έπιγέγραπται «περί πνευματικής διαγωγής καΐ έξομολογήσεως»• άρχεται δε ώδε* «Ό δεχόμενος τους λογισμούς τών ανθρώπων». Μετά δε τον νομοκάνονα ρήσιις καΐ διηγήσεις ύπάρχουσιν άββάδων διαφόρων. 124. Τεύχος έκ χάρτου, γραφέν μέν άμφΐ τήν αρχήν της έκκαιδεκάτης έκατονταετηρίδος, έκ δέ φύλλων άποτελούμενον 238, ών τό κείμενόν έστι μονόστηλον καΐ έκ γραμμών είκοσι καΐ μιας (0,203X0,148=0,146X0,098). ΚαΙ ένδον μέν της πρώτης αύτου πινακίδος ευρηται τύ δνομα παλαιού τίνος του τεύχους χτή• τορος, δς ήκμαζε μέν ως έοικε τω έπτακαιδεκάτω αιώνι, δνομα δε αύτω Συμεών ήν ό μητροπολίτης Πτολεμαΐδος, ό «έκ κώμης ^Αντιοχείας της Πισιδίας, (ή) τανυν λέγεται Σπάρτα»• αυτό δέ τό τεύχος τα εφεξής εμπεριέχει κείμενα. 1. Τάξις τις ακέφαλος της ίερας έξομολογήσεως, φ. 1. 2. «Συνοδικοί κανόνες καΐ τών αγίων αποστόλων και του με- γάλου Βασιλείου» καΐ άλλων τινών αγίων ανδρών, φ. 5. 3. «Πίνα; της θείας και ψυχωφελούς ταύτης βίβλου», φ. 35. 4. Ιωάννου του Νηστευτου «πρόλογος ε!ς τήν ψυχωφελή ταύτην βίβλον», ου ή άρχή' «Της θείας και πανάγαθου του υπε- ραγάθου και άλη&ινου θεού», φ. 45^. ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΧ ΙΕΡΟΣΟΑΓΜβϊϊ. 205 5. Του αότοδ ι περί έξαγορβόσεως διαφορ&ν χαΐ διαθέσεων τ&ν έζομολογουμένων άληθκνΐ^ς χαΐ απταίστου προς θεόν χαΐ υπό θεοδ χαΐ έχ θεού διαχρίσεως ως οΤμιαι 6 ταπεινός». Άρχ. «"Οτι δει τόν έζομολογούμενον χρόφια πταίσματα», φ. 66. 6. Ί<ι>άννοα του Δαμασχηνου €περΙ των οχτώ λογισμών χαΐ το τριμερές της ψυχής». Άρχ. «Χρή γινώσχειν πάντες οί χρι- στιανοί», φ. 81. Πρό δε του χειμένου τούτου τεμάχια διαφόρων ύηκάρχει της έχχλησίας πατέρων. 7. «Κανόνες εκτεθέντες παρά των αγίων ένδοξων χαΐ πανευ- φήμων αποστόλων χαΐ των αγίων ζ' χαΐ οίχουμενιχων συνόδων, επ μήν χαΐ των κατά καιρόν γενομένων τοπικών συνόδων καΐ του έν άγίοις πατρός ημών Βασιλείου του μεγάλου, Ιωάννου του Νηστευτου, πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, καΐ έτερων αγίων πάνυ μεγάλων κεφάλαια διάφορα και άναγκαΓα προς τους δβσμεΐν χαί λύειν έζουσίαν είληφότας. ΈπεΙ ουν πάλαι κατά καιρούς υπό διαφόρων χαΐ διαφόροις αρμόζοντες οί νόμοι και κανόνες της εκ- κλησίας ετέθησαν — δέκα γάρ μετά τους αποστόλους αί μεγά- λαι των πατέρων γεγόνασι σύνοδοι — προς τούτοις δε αυ Βασίλειος ό μέγας ττερί πολλών έκανόνισεν, Ιτι μήν καΐ Ιωάννης ό Νη- στευτής και έτεροι άγιοι πατέρες, είκότως δε διά τούτο σπορά- δην ύπ' αυτών ως άπητει τά κατά χρόνους αναφυόμενα χόίί ου τεύξει τινί προτγμάτων ως έν κεφαλαίοις διηρημένων οί κανόνες εγράφησαν, ως έκ τούτου δυσεύρετον τό προς τίνων αθρόως περί κανόνων έπιζητουμενον κεφάλαιον και διά τοι τούτο χάριτι του κυρίου καΐ θεού ημών Ίησου Χρίστου τά σποράδην ύπ' αυτών ορισθέντα κατά καιρούς είς §ν ημείς συναθροΤσαι σπουδάσαντες και ταύτα διελόντες, Συμεών ιερομόναχος ό Σχολάριος, έκτεθή- καμεν Ινα ϊκαστον κανόνα τών αυτών αγίων εις τήν ισότητα τών είκοσιτεσσάρων στοιχείων, προς τό άνενοχλητως καΐ άνεμποδί- στως εύρίσκειν ευθύς τους τών ψυχών οικονόμους». Άρχ. €Άρχή της άλφας, περί τών άρνηθέντων του Χρίστου εκουσίως ή διά φόβον ή διά τιμωρίας ανθρώπων. Αποστόλων κανών ζβ' Έΐ τις κληρικός διά φόβον» κτλ., φ. 88-229• περιλαμβάνει δε τό κανό- 206 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΑΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ νιχόν τούτο βφλίον χαί εύχάς διαφόρους χαι τάζεις τινάς έχ το5 ευχολογίου. Ρ. Ι.8,ιηΐ)β€ϋ, ΟοιηιηβηΙίΐΓ. ΗΙ)6Γ VI, σ. 197. Πρβλ. Ρ&1)ηοϋ, ΒίΙ)1. Ογ. τ. XI, σ. 299. 8. «Μεθοδίου του άγιωτάτου πατριάρχου περί των διαφόρω τρόπω χαι ήλιχία επιστρεφόντων». Άρχ. «Ει μεν παιδίον συνε- λήφι)η χαι ήρνήσατο», φ. 229. Οο&γ, Εύχολόγιον σ. 689. 9. «Ευχή εις τόν από αρνήσεως επιστρέφοντα», ης ή αρχή* «Δίχαιος εΤ, Κύριε, χαι ευθείς αϊ χρίσεις σου», φ. 229•^. (τΟ&γ, Εύχολόγιον σ. 689. 10. «Ευχή εις Ιλασμόν». ης ή αρχή• «Δέσποτα Κύριε ό θεός ημών ό τάς χλεΐς», φ. 230^. (τΟΛΓ σ. 690. 11. «Ευχή προς χριστιανούς ύπαχθέντας έΒνιχη πλάνη και τη έχχλησία προσδραμόντας > . Άρχ. «Κύριε ό των απάντων ποιη- τής χαι δεσπότης», φ. 231. βθ8-Γ σ. 690. 12. «Ευχή έπι άποστατήσαντος παιδός και μαγαρίσαντος και μετανοουντος». Άρχ. «Κύριε 6 θεός ό παντοκράτωρ, ό πατήρ του κυρίου ημών Ίησου Χρίστου», φ. 23 ΐΡ. βοαΓ σ. 691. 13. «Εύχαι ίλαστηριοι εις τους άρνησαμένους και πάλιν επι- στρέφοντας». Άρχ. «Ό ων δέσποτα παντοκράτωρ, ύψιστε βασι- λευ, αόρατε» κτλ. φ. 232β. 14. «Ευχή του άγιου Ταρασίου, πατριάρχου Κωνσταντινου- πόλεως, έπι λύσεως ναού ύπό αίρέσεως μιανθέντος, λεγομένη εςω του πυλώνος της εκκλησίας». Άρχ. «Κύριε ό θεός ημών, δυσωποΰμέν σε τόν Ι'λεων και ευμενή», φ. 234. Οο&Γ σ. 494. 15. «Έτερα ευχή λεγομένη έμπροσθεν της αγίας τραπέζης». Άρχ. «Δέσποτα Κύριε ό θεός ημών, δυσωποΰμέν σε τόν Ελεών καΐ ευμενή έπι ταΐς άμαρτίαις ημών», φ. 234^• 16. «Ευχή έπΙ ανοίξει ναού βεβηλωθέντος ύπό εθνικών (καί) ύπό αιρετικών καθυβρισθέντος». Άρχ. «Κύριε ό θεός ημών ό τόν ναόν τούτον άναδείξας», φ. 235. βο&Γ σ. 494. 17. «Ευχή λεγομένη έπι ανοίξει ναοί3, έν ω συνέβη θα- ^;εΐν άνθρωπος βιαίως, ή ζώον άλογον κατά τόν πάλαι νόμον άκάθαρτον ή δθυτον εθανεν ή έγέννησεν». Άρχ. «Δέσποτα ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 207 Κύρκε ό θεός ημών ό δια πολλήν και άφατον αγαθότητα», φ. 235Ρ. Οοβ,Γ σ. 496. 18. «Εί ^^Η^βί χεθηναι έν είσόδω τά άγια, ή βρωθηναι υπό τίνος ζώου- τοδ ποιητου χυρου Συμεών θεσσαλονίκης». Άρχ. «"Οτε συμβ-ζ τά τοιαύτα καΐ έκχεΐται τα άγια», φ. 236. 19. «Περί της θείας μεταδόσεως πως οφείλει γενέσθαι». Άρχ. «Και έν τω μέλλειν δέ τίνα κοινωνεΓν, μη εις χόλπον λαμβάνειν χαΐ άπέρχεσθαι, ώς τίνες νυν καταφρονητικώς», φ. 238. 20. «Περί τοδ ει λήθη εγινεν χαΐ ούκ έποίησεν ό ιερεύς Ενωσιν ές άρχης». Άρχ. «Έάν τζ λήθη του ιερέως συμβαίη», φ. 238. Ελλείπει το τέλος. 125. Τεύχος εκ χάρτου, γραφέν ετει 161 3-ω και συνιστά- μενον νυν έκ φύλλων 301, ών το κείμενόν έστι μονόστηλον και εκ γραμμών έτυτακαίδεζα (0,201X0,148 = 0,142x0,087)• πρό- τερον δε φύλλα περιπλέον είχε δύο, απερ Πορφύριος άφείλετο ό Ούσπένσκης άποσπάσας (μετά το 150-ον φύλλον)• δπερ ύστερον έν τη κατά ΙΙετρούπολιν αυτοκρατορική κατεθετο βιβλιοθήκη, ένθα και φυλάττεται νυν τον άρι})μον έχοντα 471-ον. 1. Πίναξ ακέφαλος σπθ' κεφαλαίων, αρχόμενος ήδη από του λς' κεφαλαίου, φ. 1-22. 2. «Κεφάλαιον κανονικόν του έν άγίοις πατρός ημών Ιωάν- νου αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως του Χρυσοστόμου• πώς δει συνάγειν τά έπιτίμια τών άμαρτανόντων». Άρχ. «Ού γάρ απλώς προς το τών αμαρτημάτων μέτρον», φ. 22^. 3. Μαλαξου νομοκάνων, ου ή αρχή• «Πρέπει τον κριτήν, τουτέστι τον αρχιερέα να μιμείται», φ. 24-273. Μετά δε τύ τέλος αύτου γέγραττται τούτο* «Έτελειώθη το παρόν νόμιμον διά χειρός Άκακίου ιερομόναχου Βλαστού τό έπίκλη Πούλου, εις ,αχιγ' μαίω έσχατη ίνδικτιώνος ια', δι' έζόδου του ευλαβέστατου και πνευματικού παπα κυρ Μανουήλ του Διμητρόπουλου έν χώρα Σφακία, έπάνωθεν Γεωργίτζη, έν μονή του μεγάλου Γεωργίου». Και όπισθεν υπογραφή τις υπάρχει μονοκόνδυλος, ήν άνέγνων ώδε• «Ί• Ό ταπεινός επίσκοπος Αρσένιος μηνι σετττεβρίω ίνδικτιώνος ιδ'». 208 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 4. «ΠβρΙ έξομολογήαεως του πώς δβΐ γενέσθαι». Άρχ. «Εις την έχχληαίαν δει γενέσθαι τάς εξομολογήσεις ει δυνατόν», φ. 274. Ελλείπει τό τέλος. 12β• Τεύχος έκ χάρτου, γραφέν ετει 1669-Η* ^^^ τετράδια περιέχον τεσσαράκοντα, \:φύλλα νυν συναποτελουντα 316• τούτων δε τό κείμενον μονόστηλόν έστι καΐ έκ γραμμών είκοσι (0,201 Χ 0,155 = 0,153X0,10). ΚαΙ εν μεν τω πρώτίο φυλλω γέγραιπαι τό σημείωμα τούτο* €ΚαΙ τόδβ νόμιμον έκ τών της βιβλιοθήκης του παναγίου Τάφου, δωρηθέν τω πρωτοσυγκέλλω Παρθενίω». Άπό δε του δευτέρου μέχρι του 2 6 -ου φύλλου πίναζ υπάρχει κεφαλαίων 637, ο?ς τό νόμιμον συνίσταται βιβλίον, ου ή μεν επι- γραφή έχει ώδε* €Νέον νόμιμον πάνυ πλουσιώτατον, συναθροι- σθέν έκ πολλών και διαφόρων νομίμων»* ή δε αρχή τοιάδ' έστιν* «Νουθεσία προς πνευματικόν πατέρα καΐ ασφάλεια. Ό δεχόμενος τους λογισμούς τών ανθρώπων» κτλ. Μετά δε τό τελέυταΤον κε- φάλαιον υπάρχει τό σημείωμα τόδε* «έτελειώθη ή παρούσα βίβλος διά χειρός ευτελούς Γερασίμου έν ετει ,ζροη', έν μηνΐ νοεμ- βρίω ια'» κτλ. Τητέον δ' ετι, δτι τα ελλείποντα τω κώδικι φύλλα Πορφυριος άπέσπασεν ό Ουσπένσκης, έπιγράψας εσφαλμένως τό έτος 1667 (άντΙ 1669)* ταύτα δέ νυν έν τη βιβλιοθήκη κείται της Πετρουπόλεως, τόν 472 -ον έν αύτη αριθμόν επέχοντα (δρα ΟτΊθΓΒ 8& 1883 ΓΟΛ'Β, σ. 156). 127• Τεύχος έκ χάρτου, γραφέν άμφΐ τό τέλος της έκκαιδε- κάτης έκατονταετηρίδος καΐ φύλλα νυν σώζον 204, ων τό κείμε- νόν έστι μονόστηλόν και έκ γραμμών είκοσι καΐ τριών (0,20 Χ 0,14 = 0,142 + 0,10)• έγράφη δέ πιθανώς υπό του «ταπεινού Αθηνών θεοφάνους» του Καρύκη, ου και κτήμα τό τεύχος ύττηρξε κατά τήν έν τω πρώτω φύλλω αύτόχειρον εκείνου ύπογραφήν* περί δέ του θεοφάνους τούτου τήν έμήν άνάγνωθι έπιστολήν τήν έν τοις Μνημείοις της ιστορίας τών Αθηναίων κατακεχωρισμένην, δ Δημήτριος ό Καμπουρόγλους περιοδικώς έν Αθήναις τύποις έκδίδωσι (τ. II, 1891, σ. 193-233). Περιέχει δέ τό τεύχος τόν νομοκάνονα του Μαλαςου, διηρημένον μεν εις σΗγ' κεφάλαια, ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 209 άρχόμενον δε άπό των λέξεων τώνδε' «Πρέπει τον χριτην, του- τέστι τον αρχιερέα» χτλ. Άλλα νυν ελλείπει χαΐ το τέλος του έσχατου χεφαλαιου χαι ή μετά τούτο παραχειμένη συνή&ως «ευχή των έζομολογουμένων » . 123. Τεύχος έχ χάρτου, διτ]ρημένον εις βιβλιάρια τρία, ων τό μέν πρώτον έχ φύλλων συνίσταται οχτώ (γεγραμμένων περί τό τέλος της όχτωκαιδεχάτης έκατονταετηρίδος υπό Ίωαννικίου του Σαβαιτου), τό δε δεύτερον έχ φύλλων έχχαίδεχα της πεντεχαιδε- χάτης έχατονταετηρίδος, τό δε τρίτον αυ έχ φύλί^ων έννεαχαίδε/α της έχχαιδεχάτης έχατονταετηρίδος• άπαντα δ' όμου τα έφεξης εμπεριέχει κείμενα. 1. «Αναστασίου του Σιναΐτου περί διαφόρων τρόπων μετα- νοίας χα: σωτηρίας ψυχών έν κεφαλαίοις ι'», ων ή αρχή• «Γι- νώσκων ό θεός τό ασθενές» κτλ. 2. «Έκ τών ερωτήσεων του αγίου Ά&ανασίου». 3. «Νομοκάνονον του αγίου Ιωάννου του Νηστευτοΰ, γενομέ- νου πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως της νέας Τώμης». Άρχ. «Και μετά τό έγεΤραι αυτόν από της γης» κτλ. 4. «Κανονικόν Ιωάννου του Νηστευτοΰ, μαθητού του μεγά- λου Βασιλείου, περί έςαγορεύσεως διαφοράς διαφόρων [βίο], χαι διάθεσις τών έξομολογουμένων κρύφια αμαρτήματα και (περί) τών τούτων αναδόχων». Άρχ. «ΔεΤ τόν έξομολογούμενον κρύφια πταί- σματα » χτλ. 5. Χρησμός άνεπίγραφος, ου ή αρχή* «Την αλώπεκος ύπο- κριθείς φΛίαν» κτλ. 6. «Έτερος του κυρου Λέοντος του σοφοΰ περί της Πόλεως». 7. «"Ορασις του μεγάλου Παχωμίου», ής ή αρχή* «Έθεά- σατο δε και πλήθος άπειρον αδελφών έν κοιλάδι βαθύτατη» κτλ. 8• Άνεπίγραφον, ου ή αρχή• «Έν ταΐς ήμέραις έκείναις έλ- θόντες οι απόστολοι προς τόν κύριον ημών Ίησουν Χριστόν έπη- ρώτησαν λέγοντες* είπε ήμιν τό τέλος και τό σημεΤον της σης παρουσίας και της συντελείας του αιώνος τούτου». Τέλος• «δει χαΐ δει πρέπει νά διάγωσιν οί ασκεπείς του τόπου και τό καύμα• 14 210 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ τί)λιος ττεριχυχλώσει αυτούς έπΙ πολύ• τούτο δε 8λον μέλλεκ γενέσθαι» . 9. ΊωοΓ^νοϋ του Χρυσοστόμου «έκ των οράσεων του προφή- του Δανιήλ και περί της Κωνσταντινουπόλεως καΐ περί της συν- τέλειας του κόσμου και περί του αντίχριστου». Άρχ. «*Ακουε ουρανέ μετά ακριβείας» κτλ. 12Θ. Νομοκάνων του Μαλαζου, διηρημένος κατά τύν πίνακα ε?ς κεφάλαια 294, ων τά πρώτα μόνον ρμδ' έσώθη• έγράφη δε κατά τήν έπτακαιδεκάτην εκατονταετηρίδα και φύλλα νυν έκ χάρτου περιλαμβάνει 124, ων τό κείμενόν έστι μονόστηλον και έκ γραμμών έννεακαίδεκα (0,215X0,155 = 0,14X0,10). 130. Νομοκάνων του Μαλαξου, δΐ7}ρημένος είς κεφάλαια σοδ'• φύλλα δέ περιέχει 272, ων τό κείμενόν έστι μονόστηλον και έκ γραμμών εΐκοσιν ή εϊκοσι και ενός (0,206X0,148 = 0,136X0,10)" έγράφη δε και ούτος κατά τήν έπτακαιδεκάτην εκατονταετηρίδα. 131. Τεύχος έκ χάρτου, περί τό τέλος γραφέν της έτυτα- καιδεκάτης έκατονταετηρίδος, άκέφαλον δέ καΐ ατελές νυν υπάρ- χον εστί δέ ύψους μεν 0,215, πλάτους δέ 0,162. Μέχρι δέ του τέλους αριθμεί σελίδας 590, άλλα τούτων αι πρώται δέκα και εννέα έλλείπουσιν ήδη. 1. Πίναξ ακέφαλος 295 κεφαλαίων, αρχόμενος άπό του ρπε' κεφαλαίου, σελ. ιθ' — κς'. 2. Νομοκάνων του Μαλαςοΰ, αρχόμενος νυν άπό του β' κε- φαλαίου, ου ή επιγραφή• «περί δικαιοσύνης και περί του ποιεΐν δικαιοσύνην», σελ. κζ' — φμη'. 3. «Φοβερόν διήγημα και παράδοζον περί ιερέων άναςίων>, σελ. φμθ'. 4. Τεμάχιον Ιωάννου του Χρυσοστόμου, σ. φνγ'. 5. «Του άοιδίμου πατριάρχου κυρ Γενναδίου του Σχολαρίου ώραΤα περί πίστεως» ελληνική και τουρκική γεγραμμένα γλώσση, σ. φ;'. "Ολον δέ τό κείμενόν υπάρχει παρά τω Κρουσίω, ΤαΓ- οο^Γίΐβοίίΐβ ΗΙ)Π ΐΓβ8. Βαδίΐθίΐθ 1584, σ. 109 — 119. ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΓ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 211 6. «Γρηγορίοϋ του Μαλαζοΰ έξήγησις του πρώτου κεφαλαίου εις πεζήν φράσιν». Άρχ. ιΤό πρώτον χεφάλαιον της πίστεως τών χριστιανών», σελ. φξβ'. 7. Γενναδίου του Σχολαρίου το β', το γ', τό δ', το ε' χαι το ς' κεφάλαιον του περί πίστεως τών χριστιανών λόγου, και ή τών αυτών κεφαλαίων τουρκική μετάφρασις του Αχμέτ, σελ. φζζ'— φπζ', 132. Τεύχος έκ χάρτου, γραφέν κατά την πεντεκαιδεκάτην εκατονταετηρίδα και συνιστάμενον έκ φύλλων υμη', ων τό κείμε- ν(5ν έστι μονόστηλον, γραμμάς κατά μίαν έκάστην τών σελίδων είκοσι και δυο αριθμούν (0,21 Χ 0,158 = 0,157 Χ 0,096)* ελλεί- πει δε νυν τό τε έϊηκοστόν και τό έξηκοστόν πρώτον φύλλον, άπερ κατά τον πίνακα τρία περιείχε κεφάλαια, τό «περί δακρύων φυσιολογία >, τό έπιγραφομενον Μεθοδίου του επισκόπου Πατάρων περί του Αδάμ και της Εΰας, καΐ τό περί του δεκάτου λόγου της Σιβύ)νλας• Πλην άλλα έν τη ^ΡΧΤΙ '^^^ τεύχους επτά φύλλα κείται άνευ αριθμού, και τούτων τό μεν πρώτον ενέχει τό σημείωμα τόδε* «Αυτή ή βίβλος εΤναι του Παφνουτίου άπό την Κύπρον εδωσά του ένα δουκάτο δανεικόν και δποτε δώσει τό δουκάτον νά την έπάρη• έτους ^ζςε', σεπτεβρίω (-1556). Θεόδουλος μοναχός έδωσα τό φλουρί. — Ό αυτός Παφνούτιος έκοιμήθην και ό θεός νά τόν μακαρίσιτ]». Τά δε λοιπά ες φύλλα πίνακα περιέχει τών έν τω τεύχει περιειλημμένων κεφαλαίων, έ; ων εγώ κατ' έκλο- γήν ολίγα νυν αναγράφω. 1. «Μαρτυρίαι έκ της θείας γραφής, δτι ουκ έ'χει τέλος ή κόλασις», φ. α'. 2. «"Οτι πολλάκις τών ενάρετων αϊ ψυχαι έν τω θανάτω θεία τινι επισκιάσει παραζαλούμεναι οϋτω του σώματος διαζεύ- γ^^υνται». Άρχ. «Έν τη της Νουρσίας χώρα>, φ. ΐ|3'. 3. «Περί τών εκλιπόντων και πάλιν επιστρεφόντων, δτι κατά θείαν οικονομίαν τούτο γίνεται χαι δτι πολλάκις οί αμαρτωλοί έ'τι έμτΓ^έοντες τά έν '^^δου όρώντες δικαιωτήρια και τους δαίμονας, τοέμουσιν ούτω καΐ του σώματος διαζεύγνυνται», φ. κδ'. 212 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 4. Ερμηνεία Νιχήτα εις τά τετράστιχα Γρηγορι'ου του θεο- λ<5γοϋ, φ. ζβ'. 5. «"Οτι προ της δευτέρας του Χρίστου παρουσίας ηςει ό Αντίχριστος», φ. πε'. 6. «Περί των πε'ντε διαλέχτων». Άρχ. «Αρχή της πρώτης διαλέχτου, της ίάδος. Ή Ιάς έστιν διάλεχτος, ύ^ χέχρηνται "'Ιω- νες• δοκεΤ δε αρχαία είναι αύτοΐς» κτλ., φ. ρχη'. (ΪΓαιηιηαίίουδ ΙιβίάθΠδίδ παρά τω δοΙιαβ&Γ, (ΪΓβ^ΟΓίαδ ΟοπηΛίαβ σ. 628 χέ. 7. «Περί των εορτών έν αίς ψάλλεται (το) θεός Κύριος, και περί μεγάλων εορτών και μεσαίων καΐ μικρών». Άρχ. «Ει- δέναι χρή δτι είς τρεις τάξεις», φ. ρλβ'. 8. «Περί του έζαγορεύσαντος είς γέροντα άγιον έν δρει του 'Ολύμπου». Άρχ. «Μοναχός τις Σωφρόνιος λεγόμενος», φ. ρλγ'. 9. «Περί της γυναικός της άπελ&ούσης είς μοναχόν τίνα, ονόματι Νεόφυτον, του έξαγγεΤλαι τάς αμαρτίας αύτης». Άρχ. «Ό άοίδιμος Ευθύμιος, ό ενάρετος μοναχός», φ. ρλδ'. 10. «Περί του Εβραίου του έγκαταμίξαντος εαυτόν ως χρι- στιανόν τω λαώ». Άρχ. <Του δε γενομένου και έπαγγειλαμέ- νου», φ. ρλζ'. 11. «Περί του πρεσβυτέρου Αναστασίου και της τούτου γυ- ναικός». Άρχ. «Διηγήσατό μοι και τούτο ό προρρηθεις άοίδιμος άνήρ Έλλάδιος», φ. ρλθ'. 12. «Περί του μακαρίου ΈφραΙμ του Σύρου». Άρχ. «Αδελ- φοί, διήγησίν τίνα βούλομαι ποιήσασ&αι», φ. ρμβ'. Αδδθΐηαηί τ. Ι, σ. XXXIV — XXXIX, έπ' ονόματι Άμφιλοχίου του επισκόπου Ικονίου. 13. «Περί Πέτρου του άγιωτάτου επισκόπου Σεβαστιανών». Άρχ. «Καλώς προέφη ό θεΤος Δαυίδ», φ. ρμε'. 14. «Περί της αμαρτωλού γυναικός». Άρχ. «Έν τοις χρόνοις του άγιωτάτου και μακαριωτάτου αρχιεπισκόπου Βασιλείου», φ. ρμς'. 15. «Περί του Ιωσήφ του Εβραίου και του μεγάλου πατρός ημών Βασιλείου». Άρχ. «Ιωσήφ δέ τις τω γένει Εβραίος», φ. ρνβ'. 16. 'Εγχειρίδιον μετρικής άνεπίγραφον, ου ή αρχή• «Πους έστι μετρικών σύστημα συλλαβών, ό μεν άπλους δύο ή τριών, ό ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΪ ΙΕΡΟΣΟΛΪΜΩΝ. 213 δέ σύνθετος άπό τεσσάρων μέχρι δξ», φ. ρνς'. Πρβλ. Ο. Μ&η- ββΙδάοΓί, ΑηθοάοΐΑ ΟΜβΐΛπα άθ Γβ πιθΙποβ. ΟΛΓοΙδπιΙΐΛθ 1876, σ. 29. 17. «Αρχή συν θεω άγίω των ερωτημάτων του χδρ Μανουήλ του Μοσχοπούλου » . Άρχ. «Έρώτησις* τι έστι προσωδία; Άπ6- ζρίσίζ' ποώ τάσις εγγραμμάτου φωνής υγιούς» κτλ., φ. ρζα' — ρςδ και ρπγ — σε. 18. Ιωάννου του Χρυσοστόμου «λόγος περί ψευδοπροφητών καΐ ψευδοδιδασκάλων και άθεων αιρετικών, και περί σημείων της συντέλειας του Λιώνος τούτου* έρρέθη μέλλοντος αύτου έκδημεΤν έκ του σώματος ό άγιος». Άρχ. «Όδυνηρός ό λόγος, καθότι καΐ έσχατος», φ. ρξε'. Μί^ηβ τ. 59, σ. 553. 19. «Έκ των γερόντων», 8 έστι του Γεροντικού έκλογαί τί- νες, φ. τς'. 20. «Διήγησις και πολιτεία ψυχωφελής και θαυμάσια του οσίου πατρός ημών Νίφοντος», συγγραφεΤσα μεν υπό Πέτρου τοδ μαθητού αύτου, άπό δέ τών λέζεων αρχομένη τώνδε* «Μυστή- ριον μεν βασιλέως κρύτυτειν καλόν», φ. σκ' — υμη'. Διηρηται δέ εΙς κεφάλαια ρξδ'. Δεύτερον άντίγραφον έδήλωσεν ό ΜοηΙίαυοοη, ΒΐΜίοίΙιβΟΛ Οοίδϋηίαηίΐ σ. 416. Τρίτον δέ άντίγραφον ίδέ παρά τω Οοχβ, ΟλΙεΙ. οοά. Μ88. 1)ίΙ)1ίοί1ΐθ€αβ Βοάΐβίαηαβ Ι, σ. 445. 133. Τεύχος έκ χάρτου, γραφέν ετει 1785-ω και διηρη- μένον εις με'ρη δυο, ων έκάτερον ίδίαν έχει τών σελίδων άρίθ- μησιν πδσα δέ σελίς άριθμεΐ γραμμάς εΐκοσιν (0,202X0,15). α') (Άνθιμου πατριάρχου Ιεροσολύμων) «Βιβλίον τέταρτον περί τίνων αναγκαίων ζητημάτων» θεολογικών τε και φυσικών. Άρχ. «Κεφάλαιον α' περί προνοίας. Πρόνοια έστιν ή έκ θεού είς τα όντα γινομένη επιμέλεια κατά τόν Δαμασκηνόν», σελίδες 358. β') «Βιβλίον πέμπτον περί μυστηρίων». Άρχ. «Κεφάλαιον α' περί τών δεικνύντων τήν πίστιν τών χρ'.στιανών αληθή* έρώτησις. Έν κεφαλαίω τρίτω της πρώτης του Πέτρου επιστολής γέγρα- πται» κτλ., σελίδες 283. Ένδον δέ της ^ζι^τίρας του τεύχους πινακίδος υπάρχει του γραφέως αύτου σημείωσις, ήπερ έχει ώδε* 214 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΑΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ «Και τόδε συν τοις άλλοις βΐ|3λίοις υπάρχει Σαμουήλ Κυπραίου άττό χωρίον Εύρίχου ετει 1785>. 134. Τεύχος έχ χάρτου, γραφέν μεν περί την έπταχαιδε- χάτην εκατονταετηρίδα, έχ δε φύλλων συγχείμενον 147, ύψους μεν 0,19, πλάτους δε Ο, 142 ' χαΐ ή μεν γραφή μεγαλόσχημος έστι χαΐ χαριεσσα, μεγίστοις που και κεφαλαιώδεσι διεσκευασμένη γράμμασι, περιπεποικιλμένοις τε και κεχρωματισμένοις. Έπι δέ φύλλου τινός προσθέτου το σημείωμα γέγραττται τουτο' «το παρόν βιβλίον υπάρχει και εΤναι του Σταύρου Κολάρα, από χωρίον "Αγιον *Ορη, και τό γράφω δια ένθύμησιν». 'Ά δε τό βιβλίον εμπεριέχει, τάδ' εστίν. 1. «Βίος και πολιτεία του οσίου πατρός ημών Μακαρίου του Τωμαίου, του συνασκήσαντος εΤκοσι μίλια πλησίον του παραδεί- σου». Άρχ. «Μέγα τίποτες καλό είναι διά τόν χριστιανόν», φ. 1. 2. «Ή εύρεσις της τιμίας κεφαλής του τιμίου ένδοξου προ- φήτου προδρόμου και βαπτιστου Ιωάννου». Άρχ. «Τόν παλαιόν καιρόν εΤχαν συνήθειαν», φ. 18. 3. «θαύμα φοβερόν και παράδοςον όπου έκαμεν ό μέγας Γεώργιος εϊς τήν κόρην Σελβίου του βασιλέως και τήν έγλύτωσεν από τόν δράκοντα, και αυτό τό θαύμα τό εκαμεν 6 άγιος πριχου να μαρτυρήση». Άρχ. «Εις τα μέρη της Άτάλ^ας εις τήν Άνα- τολήν χώρα ευρίσκεται και ονομάζεται Άλαγία», φ. 33^. 4. «Διήγησις θαυμαστή κατά πολλά περί τίνος ιερέως, δτι πώς άφώρισεν τόν δγγελον και ό άγγελος άφώρισεν αυτόν». Άρχ. «Εις τόν καιρόν όπου έμαρτύρησεν ό μεγαλομάρτυς Μερκούριος», φ. 47^. 5. Ιωάννου του Χρυσοστόμου «λόγος περί μετανοίας και δταν ή ψ'^χή χωρίζεται έκ του ιδίου σώματος». Άρχ. «"Όταν τό εύδα- πάνητον της ζωής ημών», φ. 57. 6. «Περί ιερέως και διακόνου όπου είχαν εχθραν». Άρχ. «Ένας ιερεύς μέ δναν ευλαβή διάκονον», φ. 63?. 7. «Διήγησις τινός μεγάλου γέροντος ασκητού, ωραία τε χαι ωφέλιμος και λίαν κατανυκτική εις τους άκούοντας». Άρχ. «Εις τόν καιρόν εκείνον ευρισκόμενος», φ. 69'^ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 215 8. «Βίος χαΐ πολιτεία της όσιομάρτυρος Θεοδώρας της έν ΆλεξοηΛρεία». Άρχ. «Έν ταΐς ήμέραις όπου έβασίλευεν εις την Κωνσταντινούπολιν Ζήνων 6 βασιλεύς», φ. 81. 9. «Διήγησις οπτασίας Ιωάννου τινός πάνυ ωφέλιμος». Άρχ- «^Ητον κάποιος δν&ρωπος», φ. 102. 10. Περί του ίερομάρτυρος Πολυκάρπου του επισκόπου Σμύρ- νης. Άρχ. «Ό μακάριος Πολύκαρπος ου μόνον δε υπό των απο- στόλων μαθητευθείς», φ. 105?. 11. Περί Ιωάννου του εύαγγελιστου διήγησις, ης ή αρχή* «Ούτος ήτον υιός του Ζεβεδαίου», φ. 114^. 12. Βίος του αποστόλου Θωμά, ου ή αρχή• € Ούτος ό μέγας απόστολος», φ. 129. 13. Βίος του αποστόλου Φιλίππου, ου ή αρχή• «Ούτος ό φαεινότατος άστηρ», φ. 136^. ΟοιηΙ)668ϋ, ΑαοΙαπαιη ηονίδβίιηιιιη τ. Ι, σ. 387. 135• Τεύχος έκ χάρτου βαμβακερού, γραφέν ή περί την αρχήν ή περί τό μέσον της τεσσαρεσκαιδεκάτης έκατονταετηρίδος καΐ φύλλα νυν σωζον 137, ων τό κείμενόν έστι μονόστηλον και έκ γραμμών έπτακαίδεκα (0,212 Χ 0,152 = 0,15 Χ 0?10)' περιέ- χει δε τινας άσματικούς κανόνας, ψαλλομένους τό πάλαι υπό των κληρικών του έν Ίεροσολύμοις πατριαρχείου. 1. «Ακολουθία εΙς τόν μέγαν Ίάκωβον τον άδελφό&εον»^ φ. 1* ή δε του κανόνος άκροστιχίς έν μεν τοϊς τροπαρίοις λέγει «'Ιάκωβον μέλποιμι τόν ΑΙλίας», έν δε τοΐς θεοτοκίοις «Δέσποινα». 2. «Έτερα ακολουθία εις τόν αυτόν μέγαν Ίάκωβον», ης ό κανών ακροστιχίδα φέρει τήνδε* «Δίσσοι [δίο] τόν ϋμνον τω θεα- δέλφω πλέκω», χωρίς των θεοτοκίων, φ. 10. 3. «Έτερα ακολουθία εις τόν αυτόν μέγαν Ίάκωβον», ης ό κανών ακροστιχίδα φέρει τηνδε* «Και τρίτον ίδου προσλαλώ σοι, τρισμάκαρ», φ. 20. 4. «Έτερα ακολουθία εις τόν αυτόν μέγαν θεάδελφον», ης ό κανών ακροστιχίδα φέρει τήνδε* «Τέταρτον Ίά'/ωβε δέχνυσω μέλος», χωρίς τών θεοτοκίων, φ. 29. 216 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 5. «Άχολου&ία έτερα εις τόν αυτόν μέγαν Ίάκωβον τον άδελ- φόθεον», ης ό χανών άχροστεχίδα φέρει ταύτην" «Πέμπτον μελώ- δημα δέχου Ίάχωβε», φ. 38. 6. «Έτερα άχολουθία εΙς τόν αυτόν μέγαν Ίάχωβον», ης ό χανών ακροστιχίδα φέρει τήνδε* «"Εχτον μέλος σοι τω θεαδέλφω τόδε», φ. 47. 7. «Έτερα άκολου&ία εις τόν αυτόν μέγαν Ίάκωβον», ης ό χανών ακροστιχίδα φέρει ταύτην «Και δβδομον μέλισμα τρισμά- καρ δέχου>, φ. 57. 8. «Έτερα ακολουθία εΙς τόν αυτόν μεγαν Ίάκωβον», ης ό κανών έν μεν τοις τροπαρίοις ακροστιχίδα συμπληροΓ λέγουσαν «Κανών δδε έστΙν όγδοος Ίακώβω», έν δε τοις θεοτοκίοις τό «Δέσποινα», φ. 66. 9. «Στιχηρά ψαλλόμενα εΙς την μνήμην των άοιδίμων πάν- των πατριαρχών Ιεροσολύμων», φ. 77. Ά. Π. Κεραμεως, Ανά- λεκτα ίεροσολυμιτικης σταχυολογίας, τ. Ι, σ. 124-126. 10. «Ό. χανών φέρων ακροστιχίδα τήνδε: "Γμνοις γεραίρω της Σιών τους ποιμένας• έν δε τοΐς τριαδιχοΤς και τοΤς θεοτο- κίοις: Του άναςίου Νείλου», φ. 80. Ανάλεκτα ίεροσολυμ. στα- χυολογίας, τ. Ι, σ. 126-134. 11. «"Ετερος κανών φέρων ακροστιχίδα τήνδε, χωρίς των τρια- δικών και των θεοτοκίων: Αρχιερέων θεού πόλει αινώ τους άθλους», φ. 93. Ανάλεκτα Ιεροσολυμιτικης σταχυολογίας Ι, σ. 134-141. 12. «Μηνι ιανουαρίω κα' μνήμην έπιτελουμεν των κεκοιμη- μένων κληρικών της αγίας Αναστάσεως Χρίστου του θεού ημών. Έσιτέρας εις τό Κύριε έκέκραζα στιχηρά ήχου πλαγίου β', προς τό Αι άγγελικαί». Άρχ. «Άρξώμεθα θρηνεΐν», φ. 103^. 13. «Στιχηρά ψαλλόμενα εις την παννυχίδα τών αγίων πα- τέρων ημών, αρχιερέων ιερέων και διακόνων της αγίας Χρίστου του θεοΰ ημών αναστάσεως, τών έκδημησάντων ήχος δ'• κατά άλφάβητον». Άρχ. «'Άπαντες δεύτε πιστοί», φ. 116. 14. «"Ετερος κανών άναπαύσιμος εις ιερείς, φέρων ακροστι- χίδα τήνδε: Ιερείς και λειτουργοί Σιών, αινώ την μνήμην», φ. 124 ΙΙΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΓ ΙΕΡ010ΛΓΜί2Ν. 217 15. «Έτερόί στιχηρά ψαλλόμενα εις χοιμηθέντας ιερείς• ήχος πλ. α'• κατά άλφάβητον>. Άρχ. «Άνάπαυσον Σωτήρ ήμών>, φ. 132^. 16. «Είτα δρχονται ττ^ς θείας εκτενούς ικεσίας» και της αναγνώσεως των δίπτυχων, φ. 137?* δρα δε ταύτα έν τη ΜΙ-η σελίδι των Αναλέκτων της ίεροσολυμιτικης σταχυολογίας. 136. Τεύχος έκ χάρτου, γραφέν μεν τη τεσσαρεσκαιδεκάττ} έκατονταέτηρίδι, έκ δε φύλλων συνιστάμενον 196, ών το κείμε- ^;ον έστι μονόστηλον και έκ γραμμών 28 ή 29 (0,315X0,145 = 0,156X0,095). Και ένδον μεν της πρώτης πινακίδος ό (βιβλιο- δέτης όκτωκαίδεκα πάνυ μεταγενέστερα προσέθετο φύλλα, μα&η- ματαρίου τινός δντα μέρη, απερ Γρηγορίου του θεολόγου επι- γράμματα τίνα περιέχει και στίχους πολλούς περί διαφόρων υπο- θέσεων, οΤον α') «1782 ϊανουαρίου 22, περί λαιμαργίας των παπάδων» στίχοι 28, ών ή αρχή• «Πάσα ένας κάμνει χρεία νά μη εχη λαιμαργία» κτλ. β') περί συμβουλής στίχοι 13, γ') περί αληθείας στίχοι 9 ^οί\ δ') στίχοι 20 «περί μοναχών όπου αγαπούν νά ζουν κοσμικά καΐ περιπατούν εις τές ρουγες της Πόλεως». Έν δε τω κώδικι τω άρχαίω, έπι μεν του πρώτου φύλλου γέγραττται τό «Κύρου παιδεία Ιωάννου του Κωνσταντη ίνδικτιώνος ε'» καί τις περίληψις της Ερμογένους ρητορικής, έν δέ τω τρίτω φύλλω ση- μείωμα τι κείται του όκτωκαιδεκάτου αιώνος έχον ώδε* <Τό βιβλίον τούτο ήγοράσθην άναλώμασιν Κωνσταντίνου Ζωγράφου παρά του εντιμότατου πρεσβυτέρου Ιωάννου καΐ πρωτοπαπά έν τω Άνικη- τιάτον».Άπό δέ του τετάρτου φύλλου και έξης τετράδια υπάρχει είκοσι και Ιν, έν οΓς τά κείμενα περιέχεται τάδε, 1. Ξενοφώντος Κύρου παιδείας δλον τό κείμενον, φ. 4-179. 2. «Ήρωδιανου τών ζητουμένων κατά κλίσιν τών του λόγου μερών». Άρχ. «Πολλών σφαλλομένων κατά κλίσιν» φ. 180-183. Τέλος• «εϊτε κατά συνήθη διαίρεσιν αυτών, ως που εφη και πώεα μήλων». ^. ΟΓΛίηβΓ, ΑηβοάοίΛ &Γ8.βθ£ΐ β οοάά. ιη&ηυ80πρίί8 1)ί- Μίοίΐι. Οχοηίβηβίιιιη τ. ΠΙ, σ. 246 — 255. 3. «Του αύτου περί ρημάτων». Άρχ. «"Ετι άμαρτάνουσιν 218 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ οί λέγοντες ζέζηχα χαΐ άπεψυχα», φ. 183-185. Τέλος• «άλλ' 8τε γαρ δη το σόν δμμ' άπέδραν». ΟΓαιηβΓ ε. ά. σ. 256 — 262. 4. «Φρύνιχος Κορνηλιανω εδ πράττειν. Την τε δλλην σου παιδείαν θαυμάζων» κτλ., φ. 185-191. Τέλος• «τάδε φυλαττό- μενός τις βελτίων χαΐ δοχιμώτατος εϊη δν». ΡΙίΓγηίοΙίί βοΙο^Εβ ηοιηίηιιιη έχδ. ΙιθΙ)θθΐ£, Ιιίρβίαβ 1820, σ. 1-261. Πρβλ. Ι.. Βαοΐιιηαηη, ΑηθοάοΙα ^ίΐβοα. Ιιίρβίαβ 1828, τ. II, σ. 382 — 392. 5. «Του αύτου τμήμα δεύτερον». Άρχ. «Άντίρρησιν μη λέγε, άντιλογίαν δέ», φ. 192-196. Τέλος• «διαλύων οδν λέγε αιχμά- λωτος γενέσ&αι. Τέλος Φρυνίχου». Έχδ. ΙιθΙ)β€ΐί σ. 265 — 442. Πρβλ. Β&οΙιιπΛηη, ΑηθοάοΙα ^Γ&θοα Π, σ. 393 — 401. 13Τ. Τεύχος εκ χάρτου, συγκείμενον έκ φύλλων 169, ών τα μεν πρώτα τέσσαρα καΐ τα άπό του 80-ου άχρι του 107-ου φύλλου περί την πεντεκαιδεκάτην έγράφη εκατονταετηρίδα, τα δε λοιπά κατά την τεσσαρεσκαιδεκάτην τούτων δ' αυ οκτώ φύλλα τά τελευταία συμπληροΐ άλλου τινός κωδικός το τρίτον τετράδιον. Έστι δε τό τεύχος δψους μεν 0,205, πλάτους δε 0,141. 1. Σύνοψις ιστορική της τε παλαιάς και τής νέας Δια&ήκης ακέφαλος, ης αϊ νυν πρώται λέξεις εχουσιν ώδε* «...ρήγμα, δι' ης τό θήραμα γέγονεν 8τε τοίνυν εδωχεν αυτοΓς τόν άρτον» κτλ., φ. 1—4 χαΐ 80—140. 2. «Αρχή συν θεώ τό λεξικόν. Αρχή του άλφα. Άάπτους, απροσπέλαστους χαλεπούς• άσθη, έβλάβη* άάσατο, έβλάβη» κτλ., φ. 5 — 69. Τέλος• «Σώζω, φυλάττω συντηρώ». 3. Διάλογος τις ακέφαλος περί πίστεως, ου ή αρχή• «Ιου- δαίε, δτε ου κατέσχε Σολομών ουδέ τό ήμισυ τής γης ουδέ τό τρίτον, πότε κατέσχε τά ττέρατα τής γης» κτλ., φ. 70 — 73. 4. «Του αγίου Έπιφανίου έκ τών Παναρίων». Άρχ. «Ή μέν περιτομή διά τήν παροικίαν δέδοται», φ. 74 — 75^. 5. Άνεπίγραφος περιγραφή τών εν Παλαιστίνη προσκυνημά- των (φ. 75Ρ — 79), τύποις έ^/υεΰθεν εκδοθείσα τη επιγραφή ταύτη: Ανωνύμου περιγραφή τών αγίων Τόπων περί τά τέλη τής ιδ' έκατονταετηρίδος, εκδιδομένη νυν τό πρώτον μετά προλόγου υπό ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΪ ΙΕΡ0Σ0ΛΪΜί2Ν. 219 Ά. Παπαδοπούλου Κεραμέως και συνοδευομένη μετά ρωσσιχης μεταφράσεως του κ. Γαβριήλ Σ. Δεστούνη. Έν Πετρουπόλει 1890 (τεύχος 26-ον της συλλογής: ΠραΒΟΟ-ΐΜΗΗβ Π&ΛβΟΤΗΗΟκίβ ΟβορπΗΚ'Β). 6. Ακέφαλος ερμηνεία στιχηρών τίνων τροπαρίων, φ. 141-147. 7. «Αρχή συν θεω λέξεις του Σουίδα, δτι τό α ως αυτο- τελές μεν παραλαμβανόμενον σημαίνει ζ', διαφόροις ττνεύμασι και τόνοις ύποβαλλόμενον ως δε μέρος λέξεως, πέντε». Άρχ. «Αθα- νάτους, τους άει ζώντας• εστί γαρ ή αθανασία ζωή άίδιος» κτλ., φ. 148-149. Τέλος• «θεός άμβοτος, τοΐς άεΐ ούσι θεοΐς δμοιος και μιμούμενος εκείνους δια της θείας ζωής καΐ άπαθείας». 8. «Τήσεις της όκτατεύχου κατά στοιχείον*. Άρχ. «Επειδή περ ευρίσκονται τίνες λέξεις», φ. 150. 9. «Τήσεις έβραϊκαι του τετραβασιλείου». Άρχ. «Βασι- λειών ώδε α'. *Αμαφε, βαθμον έξήτασεν, εΙς έδρας», φ. 153^. 10. «Ερμηνεία λέξεων του ψαλτήρος». Άρχ. «Αλληλούια, αινείτε τον δντως δντα θεόν», φ. 155. 11. «Έρμηνεΐαι λέξεων τών ωδών». Άρχ. «Ώδή α'• άνα- βάτας, τριστάτας, τους τρεις άνδρας τους έπΙ αρμάτων καθήμε- νους», φ. 156^. 12. «Λέξεις τών ευχών τών Βασιλέων Έζεκίου και Μανασσή και του Δόξα έν ύψίστοις θεώ» και «αι έν τω Ίώβ κείμεναι λέξεις». Άρχ. «Σκηνή, τέντα ή καλύβα» — «Αίθριος, έξω ύπδ τον αιθέρα», φ. 157^— 158Ρ. 13. «Λέξεις τών παροιμιών». Άρχ. «Παροιμία ι, παραινέσει:, νουθεσίαι, παρηγορίαι», φ. 158^. 14. «Της παναρέτου• λέξεις Σοφίας Σολομώντος». Άρχ. «Αύ- τοσχεδίως, εκ του παρατυχόντος ή αυτομάτως ή αύτοφυώς», φ. 160. 15. Λεξικόν άκέφαλον και ατελές, ου αΐ νυν πρώται λέξεις εχουσιν ώδε• «Αυξησις Πλάτων ια'», φ. 162 — 169. Τέλος• «εξαι- ρέσεως δικην τυγχάνειν τω εις έλευθερίαν». Ιιβχίοοη 8αΙ)1)8,ίΙίοιιιη ηαηο ρπιηυιη βάίάίί βΐ αρρ&Γίΐίιι οήύοο ίηδίΓυχίί Α. Ρίΐραάο- ρα1ο8-ΚβΓ8.ιηβα8. ΡβίΓοροΗ 1892. 220 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 138. Τεύχος μεμ|3ράνινον, ή περί τό τέλος της ενδέκατης ή^ περί την αρχήν της δυοκαιδεχάτης γραφέν εκατονταετή ρ ίδος καΐ έχ φύλλων συγκείμενον 340, ών τό κείμενόν έστι κατά σελίδα πάσαν δί'στηλον καΐ έκ γραμμών είκοσι καΐ επτά (0,312 Χ 0,23 = 0,215X0,15)• περιέχει δε τάς πρώτας εϊκοσι και εννέα ομιλίας Ιωάννου τοϋ Χρυσοστόμου περί της Μωσαϊκής Γενέσεως, ών ή πρωτίστη έπιγέγραπται* «Του εν άγίοις πατρός ημών Ιωάννου του Χρυσοστόμου ομιλία παραινετική εις τήν εϊσοδον της αγίας τεσσαρακοστής»• ή δε αρχή αυτής έχει ώδε* «Χαίρω και ευφραί- νομαι νυν όρων» κτλ. Σημειωτέον δ' ετι, δτι έν τω κάτω κρασπέδω του πρώτου φύλλου γέγραττται τούτο* «ψ Ετούτο τό βι^ίο υπάρ- χει του Αγίου Τάφου >. 13θ• Τεύχος μεμ^ίράνινον της δυοκαιδεκάτης, ως εοικεν, έκα- τονταετηρίδος, εί και 6 γραφεύς αυτού γραφήν άπεμιμήσατο του ένατου ή τοΰ δεκάτου αιώνος* συνίσταται δ' έκ τετραδίων μα', φύλλα συναποτελούντων 328 μείον οκτώ, ήτοι 316, δια βλάβην τινά τού τεύχους γενομένην Τσως υπό περιηγητου τίνος. *Εστι δέ τό κείμενον κατά σελίδα πάσαν μονόστηλον και έκ γραμμών εϊκοσι και οκτώ (0,31X0,21 = 0,24X0,15). Τό μεν ουν τεύ- χος ομιλίας εμπεριέχει Ιωάννου τού Χρυσοστόμου περί του κατά Ματ&αΐον ευαγγελίου, τάς από του μς' μέχρι του πδ' άρι&μοδ* άλλ' ή τε αρχή τής πρώτης και τό τέλος της εσχάτης έλλεί- πουσι νυν, και έκ τούτου τό κείμενον ήδη άρχεται από τών λέ- ξεων τώνδε• «λέγουσι πόλεμος ήμϊν ύπερορα» κτλ. Σημειωτέον δ' ετι, δτι καΐ τό τεύχος τούτο τής μονής ην τό πάλαι τοΰ άββδ Γερασίμου. 140. Τεύχος μεμβράνινον τής δυοκαιδεκάτης εκατονταετή• ρίδος, έκ τετραδίων μέν έζ αρχής συναποτελεσθέν τριάκοντα και ενός* άλλ' ύστερον ε ν μέν τή άρχη προσετέθη φύλλα εννέα, μέρη δντα κωδικός άλλου τής ενδέκατης έκατονταετηρίδος* μετά δέ τό 254-ον φύλλον έτερου τινός πάλιν βιβλίου φύλλα προσετέθη τεσ- σαράκοντα, κατά τόν τρισκαιδέκατον αιώνα γεγραμμένα. Τό μέν ούν τεύχος., ως νύν έχει, φύλλα συναριθμεΤ 294, ύψους μέν 0,312, ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 221 πλάτους δε 0,255" το δ' εν αύτοΤς χείμενον κατά σελίδα πασαν ίίστηλόν έστιν' δπερ έν (χέν τοις προσθέτοις εννέα φύλλοις άρι&μεΐ γραμμάς τριάκοντα, εν δε τοις λοιποΐς προσ&έτοις τριάκοντα και τρεις, εν δε τω κυρίω τευχει εΤκοαι και οκτώ. *Ά δε το τεύχος εμπεριέχει, τάδ' εστίν. 1. Απόσπασμα διηγήσεως περί του βίου του έν άγίοις πατρός ημών Ιωάννου του Χρυσοστόμου, ου αϊ μεν πρώται λέξεις εχου- σιν ώδε* «έμης διηγήσεως ή μερίς* συ δε μοι λέγε τόν σόν χ\ο- ξίαν, του σου γρυσηλάτου τρίποδος τόν θεσπιωδόν»• τελευταία: δε λέζεις εισιν α'ίδε• «και ό καιρός έφέστηκέ μου της αναλύσεως* ο Σατανάς ου φέρει τους έμους κατ' αύτου λόγους», φ. 1 — 9. 2. Σελις δγραφος (φ. 10**), έν η κατά τόν πεντεκαιδέκατον αιώνα τά εφεξής έγράφη σημειώματα* α) «τιμιώτατε καθηγούμενε της σεβάσμιας και θείας μονής του άΐ[ίοο και ενδόξου μεγαλομάρ- τυρος Γεωργίου». — β') «τιμιώτατε καθηγούμενε της σεβασμίας μονής των Σέρβων κυρ Παχώμιε». — γ') «του αγίου Τάφου». 3. «Τάδε ένεστιν έν τηδε τη βίβλω», ή πίναξ των εμπε- ριεχομένων τω τευχει τούτω γραφών, φ. 11. 4. «Βίος και πολιτεία και άνάπαυσις τών αγίων και θαυ- ματουργών άναργυρων Κοσμά και Δαμιανού». Άρχ. «"Άρτι της ευσέβειας άναλαμπούσης», φ. 12. Αηαΐβοία ΒοΠαηάίαηα Ι, α 586. 5. <*Αθλησις τών αγίων και ένδοξων του Χρίστου μαρτύρων Ακίνδυνου Πηγασίου Άνεμποδίστου και Έλπιδηφόρου » . Άρχ. «Ει χαι πρώτοι Πέρσαι», φ. 17. Μί^β τ. 116, σ. 9. Αοία δίΐηοΐο- ηιιη, νοεμβρίου τ. Ι, σ. 491. 6. «Άθλησις τών αγίων και ένδοξων μαρτύρων 'Ακεψιμα Ίωσηφ και 'Αειθαλα». Άρχ. «Έλύττα κατά χριστιανών», φ. 30ι^. Μί^ηβ τ. 116, σ. 831. 7. «Βίος και πολιτεία και αγώνες του οσίου πατρός ημών Ίωα^^νικίου » . Άρχ. «Την προς άρετήν όδόν φέρουσαν», φ. 45»^. Μίβηβ τ. 116, σ. 36. 8. «Βίος καΐ πολιτεία και μαρτύριον τών αγίων και ένδοξων 220 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 138. Τεύχος μεμβράνινον, ή περί τό τέλος της ένδεχάτης ή' περί τήν αρχήν της δυοκαιδεκάτης γραφέν εκατονταετή ρ ίδος και έκ φύλλων συγκείμενον 340, ων τό κείμενόν έστι κατά σελίδα πάσαν δι'στηλον καΐ έκ γραμμών είκοσι και επτά (0,312X0,23 = 0,215X0,15)• περιέχει δε τάς πρώτας είκοσι και έν^^α ομιλίας Ιωάννου του Χρυσοστόμου περί της Μωσαϊκής Γενέσεως, ων ή πρωτίστη έπιγέγραπται• «Του εν άγίοις πατρός ημών Ιωάννου του Χρυσοστόμου ομιλία παραινετική εις τήν εϊσοδον της αγίας τεσσαρακοστής»• ή δέ αρχή αυτής έχει ωδε* «Χαίρω και ευφραί- νομαι νυν όρών> κτλ. Σημειωτέον δ' ετι, δτι έν τω κάτω κρασπέδω του πρώτου φύλλου γέγρατυται τούτο* «ψ Έτουτο τό βφλίο υπάρ- χει του Αγίου Τάφου >. 13θ• Τεύχος μεμβράνινον τής δυοκαιδεκάτης, ως εοικεν, έκα- τονταετηρίδος, εί και ό γραφεύς αύτου γραφήν άπεμιμήσατο του ένατου ή του δεκάτου αιώνος• συνίσταται δ' έκ τετραδίων μα', φύλλα συναποτελούντων 328 μεΤον οκτώ, ήτοι 316, διά βλάβην τινά του τεύχους γενομένην ίσως ύπό περιηγητου τίνος. *Εστι δέ τό κείμενον κατά σελίδα πασαν μονόστηλον και έκ γραμμών είκοσι και οκτώ (0,31X0,21 = 0,24X0,15). Τό μεν ουν τεΰ- χος ομιλίας εμπεριέχει Ιωάννου του Χρυσοστόμου περί του κατά Ματ&αΤον ευαγγελίου, τάς άπό του μς' μέχρι του πδ' αριθμού• άλλ' ή τε αρχή τής πρώτης και τό τέλος τής έσχατης έλλεί- πουσι νυν, και έκ τούτου τό κείμενον ήδη άρχεται άπό τών λέ- ξεων τώνδε* «λέγουσι πόλεμος ήμϊν ύπερορα» κτλ. Σημειωτέον δ' έτι, δτι και τό τεύχος τούτο τής μονής ην τό πάλαι του άββα Γερασίμου. 140. Τεύχος μεμβράνινον τής δυοκαιδεκάτης εκατονταετή - ρίδος, έκ τετραδίων μέν έξ αρχής συναποτελεσθέν τριάκοντα και ενός• άλλ' ύστερον έν μέν τή άρχη προσετέθη φύλλα εννέα, μέρη δντα κωδικός άλλου τής ενδέκατης έκατονταετηρίδος• μετά δέ τό 254-ον φύλλον ετέρου τινός πάλιν βιβλίου φύλλα προσετέθη τεσ- σαράκοντα, κατά τόν τρισκαιδέκατον αιώνα γεγραμμένα. Τό μέν ουν τεύχος^ ως νυν έχει, φύλλα συναριθμεΤ 294, ύψους μέν 0,312, ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 221 πλάτους δε 0,255" το δ' εν αύτοΐς κείμενον χατά σελίδα πδσαν δίστηλόν έστεν* δπερ έν μεν τοΐς προσθέτοις εννέα φύλλοις άρι&μεΐ γραμμάς τρεάχοντα, έν δε τοΐς λοιποΐς προσ&έτοες τριάκοντα χαι τρεις, έν δε τω χυρίω τευχει είκοσι χαΐ οκτώ. 'Ά δε το τεύχος εμπεριέχει, τάδ' εστίν. 1. Απόσπασμα διηγήσεως περί του βίου του έν άγίοις πατρός ημών Ιωάννου του Χρυσοστόμου, ου αϊ μεν πρώται λέξεις εχου- σιν ώδε• «έμης διηγήσεως ή μερίς• συ δε μοι λέγε τόν σόν Αο- ξία">, του σου χρυσηλάτου τρίποδος τόν θεσπιωδόν»• τελευταία: δε λέξεις είσΐν α'ίδε• €και ό καιρός έφέστηκέ μου της αναλύσεως• ό Σατανάς ου φέρει τους έμούς κατ' αύτου λόγους», φ. 1 — 9- 2. ΣελΙς άγραφος (φ. 10^), έν η κατά τόν πεντεκαιδέκατον αιώνα τά έφεξης έγράφη σημειώματα* α') «τιμιώτατε καθηγούμενε της σεβασμίας και θείας μονής του αγίου και ένδοξου μεγαλομάρ- τυρος Γεωργίου». — β') «τιμιώτατε καθηγούμενε της σεβασμίας μονής των Σέρβων κυρ Παχώμιε». — γ') «του αγίου Τάφου». 3. «Τάδε ενεστιν έν τηδε τη βίβλω», ή πίναξ των εμπε- ριεχομένων τω τεύχει τούτω γραφών, φ. 11. 4. «Βίος καΐ πολιτεία και άνάπαυσις των αγίων και θαυ- ματουργών άναργύρων Κοσμά και Δαμιανού». Άρχ. «"Άρτι της εύσεβείας άναλαμπούσης » , φ. 12. Αηαΐβϋΐδΐ ΒοΙΙαηάίαιίΕ Ι, σ. 586. 5. «Άθλησις τών αγίων και ένδοξων του Χρίστου μαρτύρων Ακίνδυνου Πηγασίου 'Ανεμποδίστου και Έλπιδηφόρου » . 'Αρχ. «Ει και πρώτοι Πέρσαι», φ. 17. Μί^ηβ τ. 116, σ. 9. ΑοΙα 8»η€ΐο- Γυιη, νοεμβρίου τ. Ι, σ. 491. 6. «*Αθλησις τών αγίων και ένδοξων μαρτύρων 'Ακεψιμά Ιωσήφ καΐ 'Αειθαλα». 'Αρχ. «Έλύττα κατά χριστιανών», φ. 30?. Μί^β τ. 116, σ. 831. 7. «Βίος καΐ πολιτεία και αγώνες του οσίου πατρός ημών Ίωαννικίου». Άρχ. «Τήν προς άρετήν όδόν φέρουσαν», φ. 45•^. Μίβηβ τ. 116, σ. 36. 8. «Βίος καΐ πολιτεία και μαρτύριον τών αγίων και ένδοξων 222 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ του Χρίστου [χαρτύρων Γαλαχτίωνος χαΐ Έπεστήμης». Άρχ. «Της προς τω Λί(3άνω δρ8ί>, φ. 74. Μί^ηβ τ. 116, σ. 93. 9. «Βίος χαΐ πολιτεία του οσίου πατρός ημών Παύλου του όμολογητου». Άρχ. «Ήνίκα Κωνστάντιος 6 του μεγάλου», φ. 82ί^. Μί^ηβ τ. 116, σ. 884. 10. «Μαρτύριον του αγίου ίερομάρτυρος Ιέρωνος και των συν αύτω άγιων των έν Μελιτηνη ά&λησάντων». Άρχ. «-Ιέρωνι τω γενναίω», φ. 88^. Μί§ηθ τ. 116, σ. 109. 11. «Βίος χαι πολιτεία χαΐ δσχησις της όσίας Ματρώνης>. Άρχ. «Τους σώφρονας τον βίον», φ. 94. Μί^ηβ τ. 116, σ. 920. 12. «Βίος χαι πολιτεία της όσίας χαι αειμνήστου θεοχτίστης της Λεσβίας». Άρχ. €Είχόνες χαι στηλαι χαι ανδριάντες», φ. 112?. Θεοφίλου Ιωάννου, Αγιολογικά μνημεία, σ. 18. 13. «Μαρτύριον του αγίου και ένδόςου μεγαλομάρτυρος του Χρίστου Μήνα του ΑΙγυτττίου, του έν τω Κοτυαείω μαρτυρήστΛ τος». Άρχ. «Βασιλεύοντος Διοκλητιανου τε και Μαξιμιανου», φ. 122»\ Αηαΐβοΐδΐ Βοΐΐαηάίαηα τ. III, σ. 258. 14. «Βίος και πολιτεία του οσίου πατρός ημών Ιωάννου, αρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας, του ελεήμονος». Άρχ. «Τάς των αγαθών ανδρών άναγράτττους » , φ. 128. Μί^ηβ τ. 114, σ. 896. Ιδ. «Βίος και πολιτεία του οσίου πατρός ημών Ιωάννου, αρχιεπισκόπου γενομένου Κωνσταντινουπόλεως, του Χρυσοστόμου». Άρχ. «Και πάντων μεν των κατά θεόν», φ. 164^. Μί^β τ. 114, σ. 1045. 16. « Παντολέοντος διακόνου χαι χαρτοφύλαχος της μεγάλης εκκλησίας, διήγησις θαυμάτων του παμμεγίστου αρχαγγέλου Μι- χαήλ», ^ ης ή αρχή• «Μεγάλαι και ποικίλαι και πολλαΐ της ασω- μάτου», φ. 255 — 275. Κείμενον άνέκδοτον μεν τύποις, αλλά γνωστόν τοις πασι διά λατινικής μεταφράσεως. Μί§ηβ τ. 140, σελ. 573. * Υπεράνω δε της έττίγροφής ταύτη; κόσ,αημα καλόν κείται, έπίχρυαόν τε και αν- θεσι πε-οικιλμένον και αυτή δε ή επιγραφή χρυσοΤς γέγραπται γρά,αμασιν. ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΪ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 223 17. «'Γπόμνημα εις τον αγιον άπόστολον του Χρίστου Φί- λεππον», ου ή άρχή' «Ό του θεού θεός Λόγος», φ. 276. ΑοΙα δΛηοΙΟΓίιτη, μαΓου τ. Ι, σ. XI. Μί^ηβ τ. 115, σ. 188. 18. «Μαρτύριον των αγίων τριών όμολογητών Γουρία Σα- μωνα και Άβίβου, και μερική διήγησις του γεγονότος θαύματος εΙς Εύφημίαν τήν κόρην». Άρχ. «"Ετος μέν άπό της Αλεξάν- δρου», φ. 280. Μί^ηβ τ. 11, σ. 128. 141. Τεύχος μεμβράνινον της ενδέκατης έκατονταετηρίδος, δπερ ήν δλλοτε του παναγίου Τάφου• σύγκειται δ' εκ φύλλων 217 (δψους μέν 0,324, πλάτους δέ 0,26), ων το κείμενόν έστι δί- στηλον καΐ έκ γραμμών επτά και τριάκοντα*, τοοτο δε υπομνή- ματα περιέχει του νοεμ[3ρίου μηνός περί διαφόρων αγίων, απερ κατά τήν τρισκαιδεκάτην εκατονταετηρίδα παρέβαλέ τις προς δτε- ρον άπόγραφον τάς δέ διαφέρουσας λέξεις έν τοις μετώποις ούτος τών φύλλων παρέγραψε. 1. «ΜηνΙ νοεμβρίω ιζ'». Βίος και πολιτεία του έν άγίοις πατρός ημών Γρηγορίου του επισκόπου Νεοκαισαρείας, συγγραφείς υπό Γρηγορίου του Νύσσης. Άρχ. «Ό μέν σκοπός εις έστι», φ. 1. Μίβηβ τ. 46, σ. 893. 2. «ΜηνΙ τω αύτώ ιη'• μαρτύριον του αγίου μεγαλομάρτυρος Πλάτωνος», ου ή αρχή• «Ου ξένα Γαλατών τά παρό^^τα», φ. 26. Μί^ηβ τ. 115, σ. 404. 3. «Μηνι τω αύτώ κ'• βίος καΐ πολιτεία του οσίου πατρός ημών Άμφιλοχίου, επισκόπου του Ικονίου». Άρχ. «Και τί τών καλών», φ. 31• Μί§ηβ τ. 116, σ. 950. 4. «Βίος καΐ πολιτεία του οσίου πατρός ημών Γρηγορίου, επι- σκόπου Άκραγα^πίνων», ου ή αρχή* «Κάλλιστόν τι χρήμα ή αρετή», φ. 37. Μί^ηβ τ. 116, σ. 189. 5. «Μαρτύριον της άγιας καΐ καλλινίκου μάρτυρος Αικατερίνης», ου ή αρχή• «Βασιλεύοντος του ασεβέστατου Μαξεντίου», φ. 69ί^. Μίβηβ τ. 116, σ. 276. 6. «Μηνι τω αύτώ κε'• βίος του άγιου μάρτυρος Κλήμεντος, επισκόπου Τώμης, μα&ητου του άγιου αποστόλου Πέτρου». Άρχ. 224 ΚΑΤΑΛΟΓΟ^: ελλ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ «Κλήμης Ίακώ|3ω τώ χυρίω και έπισχόπω», φ. 80. Μίβηθ τ. 2, σ. 469. 7. «Τη αύτη ήμερα• μαρτυριον του αγίου ίερομάρτυρος αρχιε- πισκόπου Άλεςανδρείας Πέτρου», ου ή αρχή* «Είχε μεν ή επι- φανής Νικομήδεια», φ. 128^. ΟοιηΙ)ββ8, ΙΠιΐδΙπαιη ΟΙΐΓίδϋ ΙβοΙί ΙηυιηρΜ, σ. 189—221. 8• «Τη αύτη ήμερα* μαρτύρεον του αγίου μεγαλομάρτυρος Μερ- κουρίου», ου ή αρχή• «Δέκιος ήνίκα και Βαλεριανός», φ. 136^ Κείμενον άνέκδοτον, ου απόγραφα τίνα έν τοις εφεξής ιδέ βιβλίοις. ΓΕΐ)ηοϋ-ΗαΓΐ68, ΒίΜίοΙίι. ΟΓαβοα, τ. Χ, σ. 293. Νικόδημου, Συναζαριστοΰ τ. Ι, σ. 251. Ά. Π. Κεραμέως, Μαυρογορδ. Βι- βλιοθ. τ. Ι, σ. 3δ. Ε. ΜίΙΙβΓ, θ8.ΐΕΐο§αβ άβ8 Μ88 βτβοβ άβ Ια 1)ίΙ)1ίο1;1ιέ(ΐαβ άβ Γ Εδοαηαΐ, σ. 19. 9. «Μηνί τω αύτω κς'• βίος και πολιτεία του οσίου πατρός ημών Άλυπίου». Άρχ. «Καλοί μεν και οι των μαρτύρων άθλοι», φ. 145 Ρ. Κείμενον άνέκδοτον, ου απόγραφα τίνα ιδέ έν τοΓς εφεξής βιβλίοις. ΡαΙ)ηοϋ-Η&Γΐβ8, ΒίΙ)1. ΟΓ&βοα Χ, σ. 192. Νι- κόδημου, Συναξαρ. Ι, σ. 252. 'Ά. Π. Κεραμέως, Μαυρογορδ. Βιβλιοθ. Ι, σ. 36. 'ίεροσολυμ. Βιβλιοθ. Ι, σ. 36. Ε. ΜϊΙΙθγ, Οαΐ^ΐο^ηβ άβ Γ Εδοαπβ,Ι, σ. 19. 10. «Μαρτύρεον του αγίου μεγαλομάρτυρος Ιακώβου του Πέρ• σου». Άρχ. «Αρκαδίου τα Τωμαίων», φ. 157. "Ορα εμπρο- θεν, σελίδι 50. 11. «Βίος και πολιτεία του οσίου πατρός ημών και όμολο- γητου Στεφάνου του νέου». Άρχ. «θεΐόν τι χρήμα ή αρετή», φ. 164^. "Ορα εμπροσ&εν, σελίδι 50. 12. «'Τπόμνημα είς τόν ίίγιον άπόστολον Άνδρέαν τόν πρω- τόκλητον». Άρχ. €Άρτι του παιδός Ζαχαρίου», φ. 202. 0. Τίδ- οΙιβηάοΓί, ΑοΙα αροδίοίοπιιη αροοΓγρΙια, σ. 132. 13. «ΜηνΙ νοεμβρίω κ'• βίος και πολιτεία του έν άγίοις πα- τρός ημών Άνατολίου επισκόπου Κωνσταντινουπόλεως». Άρχ. «Άνατολίου τήν ηλίου δίκην λάμψασαν πολιτείαν», φ. 211. ΑοίΛ δαηοΙΟΓαιη, ιουλίου τ. Ι, σ. 578 — 585. ΠΑΤΡΙΑ ΡΧΕΙΟΪ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 224" 142. Τεύχος μεμβράνινον, γραφέν τη ενδέκατη εκατονταε- τηρίδα χαΐ συνιστάμενον έχ φόλλων 159, μήκους 0,312, πλά- τους 0,245. Κείμενον κατά σελίδα δίστηλον καΐ έκ γραμμών τριάκοντα (0,21X0,16). Πολλών φύλλων τάς άκρας εφθεφεν ύδατος εισβολή• τινών δ' άλλων (153-155, 157, 158) άνεπλη- ρώθησαν αι άκραι τη προσκολλήσει μεμβρανίνων τεμαχίων, ών εν άποσώζει μέρος έπιστολιμαίου γράμματος άποσταλέντος εις τήν άγίαν λαυραν Σάβα του ήγιασμένου (φ. 153)* οκτώ δ' δλα φύλλα του κωδικός (145-152) άναπληροΤ μέρος αυτού προεκπεσόν ταύτα δ' έστι τετράδια δύο μικρού τίνος κωδικός της ενδέκατης έκατονταετηρίδος, άπερ εις διπλούν άνέπτυξεν ό του βιβλίου συμπληρωτης, άποτελέσας ούτω μεγάλου σχήματος τετράδιον §ν, έχ του προτέρου τήν άρχαίαν άποσβέσας ως εικός γραφήν. Έστι μεν ουν τα φύλλα ταύτα παλίμψηστα, καΐ το μεν άρχαΤον αυτών κείμενον εν μια τών σελίδων εκάστη μονόστηλον δν προσήκει, καθά φαίνεται, μηναίω τινί* τούτων δε το νεώτερον γράψιμον έχαράχθη τη δυοκαιδεκάτη εκατονταετηρίδα τό δέ πρώτιστον φύλ- λον αυτοΰ του κωδικός, δν ήδη περιγράφω, χάρτινόν έστι, προστε- θέν υπό Ίωαννικίου του ΣαβαΓτου δια τήν έλλείψασαν αρχήν έκ παλαιού της νυν πρώτης έν τω τεύχει συγγραφής* εν ω τό λεΐπον αυτός εΙς νέαν έλληνικήν έγραψε γλώσσαν τούτο δέ τό προοίμιόν έστι βίου καΐ πολιτείας Θεοδοσίου του κοινοβιάρχου παρά Συ- μεώνος του Μεταφράστου συνταχθέντος καΐ προς τήν κοινήν γλώσσαν υπό του Κρητός Αγαπίου του Λάνδου μετενεχθέντος (Νέος Παράδεισος. Έν Βενετία 1872, σ. 272)* λείπει δέ και τό πέρας του κωδικός, δς ην έζ αρχής της νυν έρηριμμένης έν Παλαιστίνη περιδοξου λαύρας Θεοδοσίου του κοινοβιάρχου, καθά σημείωμα τι δηλοΐ γεγραμμένον έν τω κρασπέδω της δευτέρας αυτοΰ του βι- βλίου σελίδος. ΚαΙ ταύτα μέν ικανά* αυτό δέ τό τεύχος, ου τά σωζόμενα τετράδια φέρει νυν αριθμούς άπό του γ' μέχρι του κδ', περιέχει τό τελευταίο ν τά κείμενα ταύτα. 1. Βίος ακέφαλος του οσίου Θεοδοσίου του κοινοβιάρχου, ου τήν αρχήν άποτελουσι νυν αΐ λέξεις αΐ'δε* € - - - αυτήν έξενεγ- 224Ρ ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ χέντος άλήθειαν, θβου τε δέσις^ άνθρώποις άληθως όφθέντος χαΐ β(ω παντί φιλαρέτω» χιλ., φ. 2. Κείμενον του Μεταφράστου, τό χα- ταχεχωρισμένον έν τοΐς ΑοΙ. δ&ηοίοπιιη τ. II τοδ μαρτίου μηνός, σ. 898 χέ. Μίςηβ τ. 114, ο. 469- Τό πρωτότυπο ν έγράφη παρά Θεοδώρου Πετρών έπισχόπου* υπάρχει δέ περί του αυτού Θεοδοσίου χαΐ σύντομον υπόμνημα Κυρίλλου του Σχυθοπολίτου: ϋβΓ Ιιβίΐί^β ΤΙιβοάοΒίοδ; δοΙίΓίΛβη άββ ΤΙιβοάοΓΟβ υηά ΚγΓίΙΙοβ ΙιβΓ&υβξβ^βϋβη νοη Η. ϋδβηβΓ. Ιιβίρζί§, 1890. Περί δε της αξίας αμφοτέρων χαΐ περί πολλών έτερων αντιγράφων των αυτών συγγραφών δρα Κ. Κηιιη- 1)&6ΐΐ6Γ , δΐυάίβη ζυ άβη Ιιβ^βικίβη άβδ Η. Τΐιβοάοδίοδ, Μίΐηοΐιβη 1892. 2. «ΜηνΙ τω αύτώ ιγ' [ = Ιανουαρίω]. Μαρτύρεον τών αγίων του Χρίστου Έρμυλου καΐ Στρατονίχου», ου ή αρχή* € Βασιλεύ- οντος Αικιννίου του δυσσεβους», φ. 44. Μί^ηβ τ. 114, σ. 554. 3. € Νείλου μονάχου εΙς την άναίρεσιν τών έν Σινά χαΐ τξ Ταϊθοΐ αγίων πατέρων» (ίαν. ιδ'). Άρχ. «Άλώμενος εγώ μετά την εφοδον τών Βαρβάρων», φ. 51. Μί§ηβ τ. 79, σ. 589 χέ. 4. «Βίος χαΐ πολιτεία του όσιου πατρός ημών Ιωάννου του διά Χριστό^ πτωχού» (Ιαν. ιε'). Άρχ. «Τυραννικόν τι χρήμα τεχόντων», φ. 84^. Κείμενον τυποις άνέκδοτον, γνωστόν δέ μόνον έχ λατινικής μεταφράσεως (ΑοΙλ δ&ηοί. τ. Ι ίαν. σ. 1029 χέ) καΐ παραφράσεως εΙς νέαν έλληνεχήν γλώσσαν Αγαπίου Αάνδου του Κρητός (Παράδεισος, έχδ. Βενετίας 1855, σ. 287). 5. «Λόγος εις την προσχύνησιν της τιμίας άλύσεως του αγίου καΐ κορυφαίου τών αποστόλων Πέτρου» (ίαν. ις'). Άρχ. «"Οσοι τω του κορυφαίου τών αποστόλων θείω Ιρωτι», φ. 97. Κείμενον Συ- μεώνος του Μεταφράστου, ψευδώς εΙς λατινικήν μετάφρασιν έπιγεγραμ- μένον Ιωάννη τω Χρυσοστόμω (Ι,, δαηί νίΐ&β δ&ηοίοηιιη, αυγ. 1). 6. «Βίος χαι πολιτεία του οσίου πατρός ημών Αντωνίου, συγγραφείς και αποσταλείς πρδς τους έν τη ζένη μοναχούς παρά του έν άγίοις πατρός ημών Αθανασίου αρχιεπισκόπου Αλεξαν- δρείας». Άρχ. «Άγαδήν άμιλλαν ένεστήσασδε», φ. 115-149 (Μί^ηβ τ. 26, σ. 835). Τέλος• «καΐ γάρ καΐ τά τών πατριαρ- χών καΐ τών προφητών τά σώματα μέχρι νυν - - - », ΠΑΤΡΓΑΡΧΕΙΟΓ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 225 142• Τεύχος μ6μ(3ράνινον, οδ τα μεν φύλλα συναποτελεΤ λείψανα δύο ετερογενών βιβλίων, αϊ δε πινακίδες φύλλα περιχλεί- ουσι πολλών καΐ διαφόρων χωδίχων ύπο βφλίοδέτου τινός έν τη λαύρα χαταστραφέντων χαΐ ή μεν έμπρόσ&ιος πινακίς εγκλείει τάδε• α') εν μεμβράνινον φύλλον της ενδέκατης έκατονταετηρίδος, ου το χείμενόν έστι μονόστηλον, περί του βίου διαλαμ[3άνον γυναικός τίνος όσίας• αναφέρονται δ' έν αύτω Ζωτικός ό τίμιος καΐ πόλεις τινές, οΓον ή Αλεξάνδρεια και τα Ιεροσόλυμα* |3') φύλλα τΓ/α έκ χάρτου βαμβακερού, απερ έκ διαφόρων άπεσπάσθη κω- δίκων της τρίτης καΐ δεκάτης έκατονταετηρίδος• τούτων δέ τό περιεχόμενον άπαρατήρητον εΓασα• γ') φύλλον μεμβράνινον έκ δί- στηλου τινός άποσπασθέν ευαγγελίου της ενδέκατης έκατονταετη- ρίδος• δ') τεμάχιον θεολογικής ομιλίας έκ διστήλου τινός κωδικός της δεκάτης έκατονταετηρίδος• ε') δύο φύλλα μεμβρανίνου τινό; ευαγγελίου της τρίτης καΐ δεκάτης έκατονταετηρίδος, τό μεν έχον τεμιάχιον του μηνολογίου, τό δε τήν αρχήν του κειμένου τούτου• «Δήλωσις δπως δει εύρίσκειν τά ζητούμενα ευαγγέλια». Άρχ. € Επειδή σοι διηρηται εις δκαστος» κτλ. Και ταύτα μεν ή πρώτη πινακίς εγκλείει, ή δ' ετέρα τάδε• α') τεμάχιον εκκλη- σιαστικής τίνος ομιλίας, έκ φύλλων συνιστάμενον δυο μεμβρανίνου τινός κωδικός τής ενδέκατης έκατονταετηρίδος• β') τεμάχιον μεμ- βρανίνου τινός ευαγγελίου. Και ταύτα μεν ουν περί των πινα- κίδων του τεύχους• αυτό δέ τό τεύχος εμπεριέχει οι) Φύλλα έβδομήκοντα καΐ εννέα, συναποτελουντα τετράδια συνεχή (κε' — λδ') μεμβρανίνου τινός κωδικός τής ενδέκατης έκα- τονταετηρίδος, ου τό κείμενόν έστι δίστηλον καΐ έκ γραμμών τριά- κοντα (0,32X0,244 = 0,22X0,16). Περιέχει δέ ταύτα• 1) βίον άκέφαλον του' οσίου Άλυπίου, ου αϊ νυν πρώται λέζεις έχου- σιν ωδε• €ύπάρχουσαν, Άδριανούπολις οδτω καλούμενη, ήτις ου τοσούτον έπι τω ταύτην δειμαμενω» κτλ. 2) «Μαρτύριον του αγίου Ιακώβου του Πέρσου», ου ή αρχή• «Αρκαδίου τα Τωμαίων διέποντος» κτλ. 3) «Βίον και πολιτείαν του οσίου πατρός ημών και όμολογητου Στεφάνου του νέου>. Άρχ. «θεΐόν τι χρήμα» 15 226 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ κτλ. 4) «Υπόμνημα εΙς τόν δγιον άπόστολον και πρωτόχλητον ΆνδρεΛν», 00 ή αρχή• «"Άρτε του παεδός Ζαχαρέου». Τέλος• «δ δή χαΐ Ίτρός τόν εκείνου λόγον κατά πόδας άττήντα* ό μεν γαρ θείος απόστολος » . β') Φύλλα τεσσαράκοντα και πέντε, συναποτελουντα συνεχή τετράδια (κη' — λγ') μεμβρα^^ίνου τινός προφητολογίου της ενδέκα- της έκατονταετηριδος, ου τό κείμενόν έστι μονόστηλόν τε και τε- τονισμένον και έκ γραμμών εϊκοσιν (0,306x0,223=0,22x0,15)• άρχεται δ' άπό μέρους του τετάρτου προφητικού άναρώσματος της άκολου&ίας του μεγάλου Σαββάτου. Σημειωτέον δε. δτι μετά τό ς' ανάγνωσμα γε'γραττται τούτο• «Σχίσμα αναγνώσεως: Έλαβε δε Μαριάμ ή προφήτις ή αδελφή Ααρών τό τύμπανον εν τη χειρί αύτης, καί έξήλι)ον πασαι αΐ γυναίκες οπίσω αυτής μετά τύμπανων και χορών έζήρχε δε αύταΓς Μαριάμ λέγουσα: — Και μετά τούτο δίδοται Σοφία και λέγει ό ψάλτης " ωδή της Έζόδου " καί άρχεται έμμελώς του " "Ασωμεν τω Κυρίω ένδόξως" εις ήχον πλάγιον α', υπακούοντος αύτω του λάου "ένδόξως γάρ δεδόξασται" κτλ. ΚαΙ πάλιν μετά τήν ις' προφητείαν «Καί ευθέως ποιουσιν ο» ίερεΤς μετά τών διακόνων και τών νεοφώτιστων εΤσοδον λέγει δέ ό ψάλτης "Προκείμενον ήχος βαρύς. Μακάριοι" κτλ. [Μετά δε τρία στιχηρά]• Και δτε πληρώσει ό στιχολογών, ευθέως γίνεται είσοδος βωβή και ευθέως άντι του τρισαγίου "δσοι εις Χριστόν έβαπτίσθητε"• προκείμενον δέ ου λέγει, άλλ' ευθύς ό απόστολος προς Τωμαίους• ""Αδελφοί, δσοι εις Χριστόν έβαπτίσθητε" κτλ. 'Αντι δέ του Αλληλούια ήχος βαρύς• Ανάστα ό θεός» κτλ. 144• Τεύχος μεμβράνινον του 1019-ου έτους, όπερ έξ αρχής τριάκοντα και δύο περιείχε τετράδια* νυν δέ τά πρώτα τρία τών τετραδίο^ν ελλείπει. Σώζει ουν φύλλα 224, ων τό κείμενόν έστι μονόστηλόν καΙ έχ γραμμών είκοσι (0,31 2X0, 2 5 2=0, 195 Χ 0,16ϋ)• ταύτα δέ βιβλιοπηγός τις έπηύςησεν ύστερον, τέσσαρα προσθεις έν τη αρχή του τεύχους φύλλα, έχ κωδικός άπεσπασμένα λειτουργικού τίνος ευαγγελίου τής ενδέκατης έχατονταετηρίδος, ων τό κείμενόν έστι δίστηλον ωσαύτως χαι έχ "^ραιι^ων τριάκοντα. ΠΑΤΡίΑΡΧΕΙΟΪ ΙΕΡΟΣΟΛΓΜΩΝ. 227 Και 'ϋώ μεν πρώτω των προσ&έτων τούτων φύλλων άλλο τι προσχεχόλληται μεμβράνινον φύλλον ιβηρικού τίνος [βιβλίου- τω δε τρίτω πάλιν τεμάχιον άττλοΰν φύλλου τίνος τ7)ς τρίτης και οεκάτης έκατονταετηρίδος, εν ω μέρος άναγινώσκεται της άσμα- τικής ακολουθίας Σεργίου τε και Βάκχου των μαρτύρων. "Ακρα δε άλλου τινός φύλλου συμπεπληρωμένη έοτι μεμβρανίνω τινί φύλλω της ένατης έκατονταετηρίδος, ου τά γράμματα κεφαλαιώδη υπάρχει• ταύτα δέ τέμαχος βασιλικΤ^ς τίνος έ'χει διατάςεως: «....κινου νεύει πολλώ χαλεπώϊτερον εΤναι το 'ειδέναι | άρχειν ανθρώπων καί μά|λιστα δη αρχήν ταύτην | την ήμετέραν την έν Ι νόμω θείω και προς θεόν | αγουσαν ή όσον το υψος | και το άςίωμα, τοσούτος [ και ό κίνδυνος τω γε 1 νουν έχοντι• ον γε πρώτον μεν δεήσει καθάπερ | άργυρον ή χρυσόν παν....> — « προς ήμας παν το απόρρητον, ουκ οΤδ' εΤτε άίπροικον, εΤτ' ελεύθερον | έπαθον δ' ουν, ή^χύν|θην υπέρ των άλλων, δσοι μηδ' έν πολλών ) δντες βελτίους. μέγα μεν | ουν, ει και μη πολλώ χεί[ρους, άνίπτοις χερσίν — δ | δή λέγεται — καΐ άμυή- τοις Ι εαυτούς έπεισάγουσιν | και πριν άξιοι γενέσθαι». Και ταύτα μέν περί τών προσθέτων φύλλων αυτό δέ τό τεύχος εύαγγέλιον έμπερΓέχει λειτουργικόν μετά τόνων ερυθρών και κεφαλαιωδών τίνων στοιχείων και κοσμημάτων• διήρηται δέ ώδε. 1. Αναγνώσματα του κατά Ίωάννην ευαγγελίου, αρχόμενα νυν άπό τών λέςεων τώνδε• «ή σκηνοπηγία• εΓπον ουν προς αυτόν οί αδελφοί», φ. 1. Έν δέ τω 55-ω φύλλω γέγραπται τούτο* «Χρή γινώσκειν, δτι τό εύαγγέλιον τούτο τ7^ς Χαναναίας διά τό πολ- λάκις συμβαίνειν γίνεσθε(•αι) τό πάσχα έςω, ώδε μέν ού χωρεί άναγινώσκεσδαι εις τά σαββατοκύριακα του Ματθαίου, δτι ου- δέποτε άνεγνώσθησαν ιζ' Κυριακαί* άναγινώσκεται δέ είς τον Λου- κάν Κυριακή τη η' πρό του Φαρισαίου, εΐπερ άρα λείψει ό Λου- κάς, ως έφην, διά τό μηκύνεσθαι τό πάσχα». 2. Αναγνώσματα του κατά Λουκαν ευαγγελίου, φ. 55^ κέ. Έν δέ τω 82-ω φύλλω ΙΙορφύριος ό Ούαπένσκης έγραψε τό «λείπουσι τέσσαρα φύλλα», άπερ αυτός ούτος άποσπάσας έφερεν εις 228 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ Πετρουπολιν καΙ τη αύτοχρατοριχ'^ της πόλεως ταύτης βιβλ^οθή• κη παρέδωκεν (αριθ. 287. Οτϊβτχ ΗΜΠβρ&τορΰκοΒ Πγβ^ΗΐΗΟβ Βη6^ιοτ6Βη 3& 1883 γολ•β, σ. 124). 3. «Ευαγγέλια της μεγάλης έ^δθ|ΐάδος πρωί και έσττέ- ρας», φ. 91. 4. «Ευαγγέλια των αγίων παθών του κυρίου ημών 'Ιησοδ Χρίστου», φ. 117. 5. «Αναγνώσματα αναστάσιμα έωθινά», φ. 146^. 6. Συναξάριον του ευαγγελίου, δ έστι μηνολόγιον, φ. 152. 7. «Ευαγγέλια είς διαφόρους μνήμας και λιτάς» (φ. 219? — 224), οΓον είς εγκαίνια ναού, είς μνήμην σεισμού, είς μνήμην εφόδου εθνών, είς λιτήν εύχαριστήριον κατά πολεμίων, είς σχήμα μονάχου, είς λιτήν έπΙ ανομβρίας, είς άσθενουντας, είς κοιμη- θέντας, είς τήν Κυριακήν τήν προ της υψώσεως του Σταύρου καΐ «εύαγγέλιον είς γυναίκας καΐ της αγίας Πελαγίας». Μετά δέ τούτο πορφυροΐς γράμμασιν άναγινώσκεται τόδε• «-Ι* ΧειρΙ γεγράφθω πτω | χου δε Συμεών ό άναγινώσκον(-ων) μνήαν (-μνείαν) | ποιεΓτο(•ποιείτω) υτυερ | της υμετέρας (δίο) ουτοιδα | νείας (ούτιδανείας)• δς ήδέως επαυ | σα τους(-τούς) τρεις δακτύ- λους Ι και τό(ν) τράχηλον συν τω | δεξιόν(-δεξιώ) γόνει• εΤδον το [ τέλος καΐ τόν εσχατον | στεΐχον(-στίχον). — •{- | "Ι* έτελειώθ(η) τούτο το ευ | αγγέλιο(ν) μηνΐ σεπτ(εμβρίω) είς τ(ήν) κθ' | έτους κόσμου ,ςφκη ψ» = 1019. Έν δέ τοΤς κρασπέδοις τών έσχα- των φύλλων υπάρχει τινά υπομνήματα γεγραμμένα γράμμασιν άραβικοΤς, ών το πρώτιστον ύπογραφήν έχει έλληνικήν ώδε πως• «•|• Γρηγώρυος πατριάρχης Ιεροσολύμων»* λέγει δέ ούτος ταύτα κατά λέξιν «Δόξα τω Κυρίω της δόξης. Γνωρίζομεν τοις όψο- μένοις τάς ταπεινάς ταύτας γραμμάς, δτι τούτο το Ιερόν εύαγ- γέλιον άνετέθειτο τω μοναστηρίω της Παναγίας, τω γνωστώ διά του (ονόματος) Δέρ-άλαμάνι* καΐ ήρπάγη κατά τόν καιρόν τών Τατάρων και έζεβλήθη του μοναστηρίου καΐ ήγοράσθη παρά τών ευλογημένων χριστιανών, οι και παρέδωκαν τοΰτο τω παναγίω Τάφω χάριν τών ψυχών αυτών κτλ. . . . Έγράφη τη ι' αυγού- * Γ•• . ► * 7 ί ,. 1ι νό.::^•::: = •ΐ' ι ^,'τ. ν'ι ' Γ'υ .' ί .' Ίλ})Ί ι> ί';•;*' ;:> * Γ 1ίυ.\ Ί . ;' Κ Υ ^ *ν •• • •^ Ιι '. . . ■ ι . 1 . 7λ/ τ:; ο > ν^ ^ν. > ^, ^. . ι αν ί '.λ ■ / •ν • ^• •ί -/Ο,• 7 -<'.', Ι, ^Ο -' / 1" ':ί.■^'.^■^ « > -• : - / Α ι 7. ΓοΟ-Ί -•'>>: ) τ^ζΤγ '':'>^-•)- :ο://ν/.ο/ αυν τ^υ ■ ο:;:•ν^(-ζ;:•ίν) γ'•,ιι > . -Ί » «1 1 ί » ι ' • • ' » 1 - ι *' •Ν \ -Π) 19. ί' '> Ού το'.; 7.02'3τ:ί''^' ν ζ «:. -» •. ι ^ '' « . ^ = ' ^ ν:/ υ;ν'^»Λ%γ υ.:<~α γ^: θ':••.υ.£ν:ϊ ν-" ■'>ϊ » <• 1^ ( / •. Γ Ι . ι ι > ι > /?ι ι/.κΓ^'./.ΐ./ <♦ : τ:»•^ .0 .'ΟΖ ΤΓ^ί'.Ο ,3^0-'νΑυαν.ον ' /•.■ '31 03 ο ^ ν^ 1 ι >'/ •> : . ! νο.• Γ : ' ν?Αζν το : ; ""7 > "Τ '. .0• ^ .' .' .ί: • ',-'^ΐΛα^^. ΟΤΙ Τ";-^!.•/ ιεοον 3υ:<• ( ι ι ι 4 { < Ι ι 1 1 1 ι ι ' ι * / ί Μι Ι .«/ / Ο :;τ.7 '«'»ν ι 77: τ:ο?ο.ο<•):':γ/ 1 υ το τιυ ττ;/(/7 ■^ ' '' ' /':• .^ ρ •Γ Τ ^ ^ 1 -^7^ (Μ (Ν 04 (Ν ^ ι 00 <Ν ΟΙ Ο •Ο ΟΙ. « «ο • •5 03 49 ■81 Ε3 Ο ^- Ο Ρ3 ■ Ο» αα 4Τ» 2. «ο 3: ο 03 «9 ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 229 στοϋ 1322>. — ^Αλλη δέ τις αραβική σημείωσις μέμνηται €τοϋ ταπεινού άρχίερέως της Ιερουσαλήμ Σωφρονίου», Ιτει 6700 = 1291 ή 1292. Έν ετέρα δε πάλιν σημειώσει τό δνομα Ιωάν- νου τινός αναφέρεται, ου 6 μεν πατήρ Μιχαήλ ώνομάζετο, ή δέ μήτηρ Ζάβλα. Και εν τω χρασπέδω του 224-ου φύλλου σημει- ώσεις ύπάρχουσιν άραβιχαι- τούτων δέ μία δηλοϊ, δτι τό βιβλίον άφιέρωσεν Ηλίας ό αρχιεπίσκοπος Καισαρείας της Παλαιστίνης, ήμερα τρίτη του μηνός τελευτώντος σεπτεμβρίου, ετει 6790, δ έστι τω 1281 -ω. Υπάρχει δ' αύτ<5&ι και σημείωσις έλληνικοΐς γε- γραμμένη γράμμασι κατά τήν ιδ' εκατονταετηρίδα: €•|• Ουτη ή βίβλος ήγοράσθην εκ τα σκύλα της Πτωλαιμαίδος παρατής μονα- χής Ματρώνας τιαι άφήερώθ(η) εις τήν μονήν της υ(περα)γ(ίας) Θεοτόκου τό έπονομαζόμενον της Αλαμάνας» κτλ. Και πάλιν «νυν δέ είναι του αγίου και ζωοδόχου τάφου Χρίστου του θεού ημών, ω κυρά Ματρώνα. 1649». Ίδέ τήν απέναντι κειμένην φω- τοτυπικήν εικόνα. 145• Πραξαπόστολος έκ φύλλων χάρτου 295, ου τό κεί- μενόν έστι μονόστηλον και έκ γραμμών είκοσι καΐ τεσσάρων (0,32X0,22 = 0,20X0.115)• άρχεται δέ ώδε* «Χριστός πα- ράσχοι τοις έμοΐς πόνοις χάριν. Τη αγία και μεγάλη Κυριακή του πάσχα τήν άγίαν καΐ ζωηφόρον άνάστασιν έορτάζομεν του κυρίου και θεοΰ και σωτήρος ημών 'Ιησου Χρίστου. Είς τήν λειτουργίαν τά παρόντα αντίφωνα. Στίχος α'• ' Αλαλάξατε» κτλ. Μετά δέ τό τέλος του βιβλίου γ€γράπται τόυΐο* «"Ι* 'Ιωάσαφ πόνος, και ου τό έπώνυμον Σαρβός* — - «"Ωσπερ ξένοι χαίροντες ιδεΤν πατρίδα | καΐ οι θαλατεύοντες [βίο] ίδεΐν λιμένα | και οι άσ&ενουντες ίδεΤν ύγίαν, | ούτω καΐ οί οί γράφοντες ίδεΐν βιβλίου τέλος» — «ψ Αδτη ή βίβλος έγράπτ(η) έσωθεν εις τήν θεία^> καΐ ίεραν βασιλικήν λαΰραν της μητρός του Κυρίου (ήτοι ό θείος ναός καλείται ό Ευαγγελισμός• και μετά ταύτα εκλήθη θεία λαύρα Σάββα του ήγιασμένου), ένδον εις τό κελλίον όπου έχει ίστορισμέ- νην τήν σταύρωσιν του κυρίου ημών Ίησου Χρίστου, υπό χειρός έμου ταπεινού και αμαρτωλού Ίωάσαφ του Κυπρί(ου), και άφιερώθη 230 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 5ίς την παμμέγιστον προρρηθησαν λαυραν δστις δ' άν βουλίι^είη κτλ.... Έν ετει ^ζξδ' (= 1556) ινδιχτιώνος (δ', |«•ηνι ίαννουαρίω χ'». ΚαΙ έν τ•^ άρχη τοδ βιβλίου γέγραπταί τό σημείωμα τοΰτο• €•{• ^αχπβ' (1682) έν μηνΐ νοεβρίω α' ήλ&α έγώ ό παπά Γρηγό- ριος άπό τό πατριαρχεΓον εις τον δγιον Σάββα, όπου μου έστειλε ό πατριάρχης γράμμα να χάθωμαι Ιως νά ελ&η από την Πόλι• αυτές τές ημέρες έγινε χαΐ ό Γεράσιμος δραγουμανος χαί έσχα(ν)- ταλισθη χαΐ ήλθε εις τόν δγιον Σάββα, χαι έχα&ώμαστε μαζί• χαΙ πάλι αυτόν έστειλε ό πατριάρχης γράμμα χαι πάλε έγινε δρα(γου) μανός εις την έπιτροπιχήν του αγίου χ\υδδης χυρ Νεοφύ- του, χαΐ εις τό ήγουμενεΐον του παπα κυρ Γρηγορίου Χιώτου. (ό) έκ Πελοποννήσου Γρηγόριος Μικρός». 146. Παρακλητική ακέφαλος τε καΐ ατελής, έκ φύλλων χάρ- *υου συγκειμένη 348, γραφεΤσα δε κατά την έκκαιδεκάτην εκατον- ταετηρίδα* κατά μίαν δ' έκάστην των σελίδων κείμενον έχει δίστηλον, όπερ άρχεται νυν από των λέζεων τώνδε* «έ////νήσω- μεν λέγοντες• στήριξον όρθοδοςίαν, τήν έκκλησίαν σου, Χριστέ, και ειρήνευσον τήν ζωήν ημών ώς αγαθός και φιλάνθρωπος. — Τω ζωοδόχω σου τάφω παρεστώτες οί άνάςιοι, δοξολογίαν προ- σφέρομεν τη άφάτω σου ευσπλαγχνία, Χριστέ ό θεός ήμών> κτλ. Λήγει δε είς τό εβδομον έςαποστειλάριον. 147. Τεύχος μεμβράνινον της ενδέκατης έκατονταετηρίδος, έκ φύλλων συνιστάμενον 172, ων τό κείμενον έστι μονόστηλον •και έκ γραμμών είκοσι (0,304 Χ 0,22 = 0,215 Χ 0,14)• περιέχει δε λείψανον του προφητολογίου, ου μέρος τι και έν τω 143 -ω κώ- δικι σώζεται. Και αί μεν πρώται λέςεις έχουσιν ώδε• ικαί ηλικία γήρους• βίος άκηλίδωτος εύάρεστος θεώ γενόμενος ήγαπηθη» κτλ. ΚαΙ πάλιν από του 2 -ου φύλλου τό κείμενον άρχεται ώδε* ιΜηνΙ τω αύτώ η*, τό γενέσιον της υπεραγίας Θεοτόκου. Ανάγνωσμα α'. Γενέσεως τό ανάγνωσμα. Έςήλθεν Ιακώβ άπό του φρέατος του δρκου» κτλ. Λήγει δε εις τα αναγνώσματα της πρό τών βαΐων Παρασκευής. Τέλος• «εσπέρας προκείμενον α'. Ψαλμός ρκγ'• ήχος πλάγιος β'»• ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ!* ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 231 143. ΜηνατΓα των |χ/|νών Μαρτίου Απριλίου χαΐ Μαίου, συναποτελουντα φύλλα χάρτου 24 0, δττερ έγράφη τ^ τετάρτη χαΐ δεκάτη έκατονταετηρίδι. Έκαστη δε σελίς στήλας έχει δύο, έκα- τέρας ουαης εκ γραμμών 30 μέχρι 32. 14Θ. Τεύχος της τρίτης ή της τετάρτης και δεκάτης έκα το'παεχΎΐζίίοος, συνιστάμενοι έκ φύλλων (3αμ|3ακερου χάρτου τρια- κοσίων και ενός, ων εκαστον κείμενον έχει μονόστηλον, γραμ- μάς τριάκοντα και μίαν άρι&μουν κατά σελίδα (0,30 Χ 0.225 Χ 0,23 Χ 0,16). Έπιγέγραπται δε ώδε* «Πόνημα θεοφύλακτου, αρ- χιεπισκόπου Βουλγαρίας, είς τάς έπιστολάς του άγιου αποστόλου Παύλου, ων και ή α' προς Τωμαίους» .Άρχ. «Ή άνάγνωσις των θείων γραφών εις την γνώσιν αυτών άγει» κτλ. Σημείωμα δέ τι του έκκαιδεκάτου αιώνος δηλοΐ, δτι «αύτη ή |3ίί3λος άφιερώ&η εις την λαύραν του οσίου και θεοφόρου πατρός ημών Σά|3α του ήγι- ασμενου παρ' έμου Γερασίμου επισκόπου» κτλ. 150• Τεύχος έζ φύλλων χάρτου 408, ων το κείμενον έστι μονόστηλον και έκ γραμμών τριάκοντα (0,298 Χ 0,20δ = 0,208 Χ 0,12)• έγράφη δέ ετει 1354-ω, ώσπερ ή του βιβλίου ράχις μη- νύει, εν&α ή Άντωνΐνος ό αρχιμανδρίτης ή Πορφύριος ό Ού- σπενσκης τοΰτο παρεσημειώσατο το έτος* εγώ μέντοι ούχ άνευρον αυτό έν τω βιβλίω, ου την αρχήν πρόσθετον αποκαλύπτει φυλ- λον, την ύπογραφήν ένέχον Αλεξάνδρου του Νόροφ και το 186Γον έτος. Τητέον δ' ετι, δτι ΆντωνΤνος ό αρχιμανδρίτης εΤδέ ποτέ το βιβλίον τούτο 416 έχον φύλλα. 1. «Χριστέ, προηγου τών έμών πονημάτων. Βιβλίον συναςά- ριον της συνόψεως τών αγίων του δλου χρόνου, δθεν τε δκαστος και έκ τίνων εφυ και έν οΤς χρόνοις, και εϊτε τον δια μαρτυρίου εϊτε τόν δΓ ασκήσεως έδέ;ατο στέφανον». Άρχ. «Μήν σεπτέ- βριος• έχει ημέρας λ'* ή ημέρα έχει ώρας ια' και ή νύς ώρας ιβ'. Αρχή της Ίνδίκτου Στίχοι εις του; αυτούς αγίους δωδεκασυλλα- βοι, οι λέγονται πολιρ.κοί: "^Ινδικτον ήμΤν εύλόγει νέου έτους, | ώ και παλαιέ και δι' ανθρώπους νέε: — Ίστέον δτι τήν Ινδικτιώνα εορτάζει ή του θεού αγία εκκλησία άπο τών αρχαίων παραλα- 232 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ βουσα, διά το νομίζεσ&αι παρά Τωμαίοις αρχήν είναι ετοας άπο ταύτης της Ινδικτιώνος» κτλ., φ. 1 — 341. Αήγει δε το σοναξά- ριον τοοτο εΙς την τελευταίων του φεβρουαρίου ήμέραν, ένθα και τό τετράστιχον κείται τούτο• Συ βίβλε μ^χάρι^ΐβ τον γράψαντά σε, πλην 00 δι' αυτής (ουδέ γαρ σθένος εχβις), άλλα δι' ανδρών ευμα&ών φιλεμπόνων των Ιδίαις σε κατεχόντων παλάμαις. Μετά δε τοΰτο κείται τό σημείωμα τόδε• «•|• Έτελειώθη τό πα- ρόν Ρ'φλίον δϊά Ι συνδρομής καΐ εξόδου, Μανουήλ | του επιλεγομέ- νου Μαύρου• του, από | χώρας, θεσσαλονίκης• καΐ έπεδόθη προς την μονήν του τίμιου Προδρόμου, | ψυχικής ένεκεν αύτου ωφε- λείας». ΚαΙ πάλιν τό αυτό σημείωμα κείται έν τη ωα του 9 2 -ου φύλλου, ένθα γέγραπται και τό €έπεδόθη προς τήν μονήν του τιμίου Προδρόμου του άνακειμένου πλησίον του Ιορδανού». 2. «Νικηφόρου Καλλίστου του Ξανθοπουλου συναξάρια εις τάς επισήμους έορτάς του τριωδίου, μίαν έκάστην αυτών αίτιολο- γουντα, πώς ποτέ τό κατ' αρχάς γέγονε και δι' ήν αΐτίαν (ούτω) νυν εχουσι, παρά τών αγίων πατέρων ετάχθησαν (καΐ) μετά τίνων έπιστάσεων μερικών, αρχόμενα άπό του τελώνου και του Φαρισαίου, καΐ καταλήγο^/υα μέχρι τών αγίων πάντων: — Στίχοι εις τάς έορ- τάς του αύτου ΞαΊ^οποόλοο Νικηφόρου: Έγώ δε, τριωδιον, ταυτά σοι φέρω* | παρα^3ολήν πρώτιστα του Φαρισαίου» κτλ. Άρχ. «Κυ- ριακή του τελώνου και του Φαρισαίου. Κατά δε τήν παρουσαν έορτήν συν θεώ και του τριωδίου άρχόμεθα, δ πολλοί μεν τών αγίων και θεοφόρων πατέρων ήμων άριστα και ως έχρήν υπό του αγίου κινούμενοι πνεύματος συνθεμένοι έμελούργησαν» κτλ., φ. 342. Μετά δε τό τέλος του κειμένου (φ. 402^) γέγραττται τούτο• «Τέλος τών συναξαριών του τριωδίου, τών ποιηθέντων έντέχνως παρά του λογιωτάτου κυρου Νικηφόρου του Ξανθοπουλου* όμου τά δλα κε- φάλαια λγ'». 'Όπισθεν δε του αύτου φύλλου μεταγενέστερα τίνα σημειώματα υπάρχει, άπερ ευχάς έχει υπέρ ανθρώπων τινών ασήμαντων. Σημειωτέον δέ, δτι τά είρημένα συναξάρια κείται και ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 233 έν τοΓς τύποις έχδεδομένοις τριωδίοίς. Πρβλ. Ιιβοηίβ Α11»1ϋ άβ 1ίΙ)Π8 βΐ ΓβΙ)α8 βοοίβδίαβίίοίδ ΟγαβοοΓαιη. Ρ&πδϋδ 1646, σ. 92 κέ. 3. Νικηφόρου Καλλίστου του Ξανθοπούλου έμμετρα πονη μά- τια (φ. 403 — 407), απερ επιμελώς άντιγράψας ήτοίμασα προς έκτύπωσιν ταύτα δε κατά τάξιν έχει ώδε• αί) Άκέφαλον ίαμβεΤον, ου μόνον οί εζ τελευταίοι σώζονται στίχοι, φ. 403. Άρχ. «Τό θαύμα καινόν, πώς ό παφλάζων ερως>. Τέλος• €ώς αν άναλυσωσιν εις θάλψιν κρύους». β') «Νι•/ηφόρου Καλλίστου του Εανθοπουλου παραινέσεις κατά άλφάβητον», ων ή άρχή' € Αρχήν απάντων του θεού κτησαι φό- βον», φ. 403. γ') Του αυτοΰ στίχοι «εις σταυρόν τίμιον χαι δγιον ξύλον κεκοσμημένον χρυσω». Άρχ. «Τό ζύλον ιδού και το πυρ μόνα βλέπω», φ. 403?. δ') Έτεροι «εΙς τόν αυτόν δγιον χαΐ τίμιον σταυρόν». Άρχ. «Ή φλόξ εν υγρώ χαι τό πυρ έν τω ξύλω», φ. 40 3?. ε') "Ετεροι «εις λίθον χρυον έχοντα έγγεγλυμμένον Χριστόν». Άρχ. «"ϊδωρ έπελ&όν την ύγράν φυσιν λίθου», φ. 403^. ς') Έτεροι «εις λίθον άμέ&υσον, έχοντα τον σωτήρα Χρι- στόν». Άρχ. «Ή λίθος άμέθυσος άμτυέλου τρόπον», φ. 40 3^. ζ') "Ετεροι «εΙς εικόνα εντεχνον του αγίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου». Άρχ. «Τίς πνεύμα καΐ νουν έγκεράσας ταΐς χρό- αις», φ. 403^. η') «Του αύτου στίχοι εΙς τόν χύριον χαΐ θεόν ημών Ίησουν Χριστόν τόν Πληροφορητην». Άρχ. «Εις άνταμοΐ(3ήν δωρεών σου πλουσίων», φ. 404. θ') «'Έτεροι στίχοι εις ποδέαν του αύτου σωτηρος Χρίστου χαι Πληροφορητου». Άρχ. «Ούχ εστίν ουδέν εις άμοιβήν σοι πρέπον»^ φ. 404. ι') "Ετεροι «εΙς εικόνα της Θεοτόκου, φερούσης τόν δεσπότην ημών Χριστόν». Άρχ. «Αγνή κόρη ζης• ει δε σιγάς, ου ξένον», φ 404^. 234 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ ια') "Ετεροι ιείς την κοίμησιν της όπεραγίας θεοτόζου». Άρχ. «Απόστολοι στάζουσιν έκ νεφών δροσον», φ. 404^. ΐ|3') «Του αύτου ε?ς χρΐ)σ(>|3ουλλον » στίχοι τρεις. 'Αρχ. €Ό μεν πατήρ μοε τήν κρίσιν της όγδοης*, φ. 405. ιγ') «"Ετεροι εις τήν αυτήν (= κοίμησιν) της ύπεραγίας Θεο- τόκου». Άρχ. «θεού λόγον φέρουσα, πώς σιγάς κόρη», φ. 40δ. ιδ') «"Ετεροι του αύτου εις τον δεσπότην Χριστόν τον έν τώ μέσω τρούλλω τών Άγιων Αποστόλων, δν Εύλάλιος άριστα καί)ι- στόρησεν». Άρχ. «"Ή Χριστός αυτός κατα|3άς ούρανόθεν», φ. 405. ιε') "Ετεροι «εις τον άίγιον άπόστολον καΐ εύαγγελιστήν Ίωάν- νην, κα&ήμενον και γράφοντα το ιερόν και θείον εύαγγέλιον>. Άρχ. «Ώς άλιευς γάλαμοΊ εις ύψους βάθος», φ. 405. ις') "Ετεροι «εις τόν άρχιστράτηγον Μιχαήλ, εντεχνον του κλεινού έπι τέχνης ιστορικής κυρου Εύλάλους». Άρχ. «"Ή ζωγρά- φος σκάρυφον εις άυλίαν>, φ. 405^. ιζ') «Του α'^το^ ευχή ευχαριστήριος εις τόν ποιητήν και πλά- στην ημών θεόν^ έπι τη αθρόα ιάσει του απορρήτου και φοβερού νοσήματος». Άρχ. «Πάλιν της σης φιλανθρωπίας και τών ανέκ- φραστων οίκτιρμών δέομαι», φ. 405^. 151. Τεύχος έκ χάρτου περί τό τέλος γραφέν της έκτης καϊ δεκάτης έκατονταετηρίδος και μήκους μέν δν 0,288, πλάτους δε 0,21• σώζει δε φύλλα 517, χά από του κς' μέχρι του αριθ- μού φμΐ3', καΐ δύο περιπλέον φύλλα τήν αρχήν ήδη του κωδικός δεικνύμενα* έν τούτοις δε γέγραττται ταύτα* «Βιβλίον γεροντικόν, λεγόμενον Παράδεισος». Και πα'λιν «Πρώτον γράφομεν τόν πί- νακαν ένθάδε• έπειτα λόγους και παραινετικούς, ευθύς δε τόν πρό- λο-^οΊ και τα έ;ής, ως κείται• καΐ τό αυτό παρόν δνα ^ιβλίον έποιήσαμεν εις δύο δια τήν λαφρότητα και να ευρίσκωνται πάν- τοτε εις μοναστήριον και τά δύο έως ένα χρόνον ή και έπέχεινα, ώς δόζει τώ προεστώτι και τών λοιπών πατέρων [δίο], ή κάτω είς τήν λαύραν του αγίου Σάβα, ή επάνω εις τόν άρχάγγελον Μι- χαήλ τό μετόχιον ημών, ένδον είς τήν άγίαν πόλιν Ιερουσαλήμ, τουτέστιν οπού κάμνει ανάγκην χρείας* συγχωρείτε και τόν άμαρ- ΙΙΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΓ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΟΝ. 235 τοολόν Ναθαναήλ τον γράψαντα έπιχώριον γράμμα διά σπουδής |3ίαν• καΐ δποίος α^ώρωπος το χλέψει και άγαΊίαζι αυτό έχ των ρη- θέντων ευαγών χαΐ βασίλιχών μονών, άγιου Σά|ϊα λαύρας χαΐ αρ- χαγγέλου Μιχαήλ, να άπιλογαται έμπροσθεν του χυρίου ημών Ίησου Χρίστου μετ' αυτών αμήν ερρωσθε* αμήν». ΚαΙ πάλιν «Και δστις τών αδελφών το πάρει εξω εις ταξίδιν ή εις μετόχιν ζαΐ δεν τό αφήσει να στέκη πάντοτε εις τά δύο μοναστήρια όπου εΤπαμεν, εις τον αγιον Σάβαν ή εις τον άρχάγγελον Μιχαήλ τών άνω δυνάμεων, νά εΓναι άφωρισμένος• αμήν, αμήν, αμήν ομοίως χαι δπου κόψει τό αυτό φύλλον, έστω έπι τό αυτό βάρος. — •|• Σω- φρ<5νιος ελέω θεού πατριάρχης Ίερο(σολύμων)». Και ταύτα μεν ουν τά δύο πρώτιστα φύλλα περιέχει, τά δε λοιπά κεφάλαια περι- κλείει του τε Παραδείσου χαΐ του Λειμωναρίου• άρχεται δε τό χείμενον άπό τών λέςεων τούτων «θλίψεις και λύπας, αλλά ανέ- σεις και τρυφάς μας ηγούμεθα διά τήν εις τον δεσπότην ημών άγάπην» κτλ. Σημειωτέα δε τά κείμενα ταύτα* 1. «Εις τόν άνιστάμενον άπό του ύπνου* λόγος διδασκαλικός μεγάλου τινός γέροντος προς τόν εαυτού μαθητήν», ου ή αρχή* «Άνιστάμενος άπό του υττ^ου ευθέως προ του λαλήσαι», φ. λα'. 2. Συμεών του ^/εου θεολόγου περί αρχής βίου. Άρχ. «Πας άνθρωπος, αδελφοί, δστις τω κόσμω και τοις έν κόσμω άποτα- ξάμενος» κτλ., φ. λδ'. 3. Ιωάννου του Χρυσοστόμου τεμάχια διάφορα. Άρχ. «Περί τί έστι γυνή• γυνή έστιν έπΙ γης ναυάγιον, πτ^γή κακίας» κτλ. φ. μθ'. 4• «Του αγίου Νείλου γνώμαι άπάγουσαι τών φθαρτών και προσχολλώσαι τοις άφθάρτοις τόν άνθρωπον». Άρχ. «Φόβον εχε θεού χαι πόθον», φ. ζγ'. 5. Ιωάννου του Χρυσοστόμου «λόγος περί ψευδοπροφητών καΐ ψευδοδιδασκάλων και άθεων αιρετικών, και περί σημείων της συν- τελείας του αιώνος τούτου* έρρέθη μέλλοντος αυτού έκδημεΤν εκ του σώματος ό άγιος». Άρχ. «Όδυνηρός ό λόγος, καθ' δτι και έσχατος έστι>, φ. ογ'. Μίβηβ τ. 59, σ. 553. 6. ΒαοίΚείοο του μεγάλου «περί ασκήσεως* πώς δεΐ κοσμεί- 236 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ σθαε τόν μοναχόν». Άρχ. €ΔεΓ τον μοναχόν πρό τυάντων», φ. ρβ'. 7. «Πρόλογος• περί βίου και άσχήσεως των αγίων πατέρων». Άρχ. «Ό ών έν άρχη πρ^ζ τόν θεόν θεός λόγος», φ. ρλγ'. 8. «Παραίνεσις αγίων πατέρων εις προχοπήν τελειότητος » . Άρχ. «Ήρώτησέ τις τόν άββαν Άντώνιον, τί φυλάξας τω θεω ευαρεστήσω», φ. ρμε'. 9. «Διηγήματα διάφορα προς υπομονήν χαΐ άνδρείαν ήμας άλείφοντα». Άρχ. «Παρέβαλον αδελφοί τω άββα Άντωνίω», φ. τχγ'. 10• «Περί του αγίου Γερασίμου του έν τω Ιορδάνη χαι δια τόν λέοντα». Άρχ. «Ώς άπό ενός μιλίου του αγίου Ιορδανού»•, φ. τπζ'. 11. «Περί του χαγάνου χαΐ των Σαραχηνων, των χιλίων Άρ- μενων των άπειλησάντων (οοά. άπρηλησάντων) τήν πόλιν χαί ή ύπεραγία θεοτόχος^έφύλαξεν αυτήν χαι τόν στόλον έχαταπόντισεν». Άρχ. «Πλην άναγχαΤόν έστιν ειπείν χαΐ τό έπίλοιπον», φ. υοε'. 12. «Διήγησις περί ετέρου γέροντος σημειοφόρου χαΐ του βα- σιλέως Θεοδοσίου του μεγάλου». Άρχ. «Γέρων τις έχαθέζετο έν τη έρήμω», φ. υ^. 13. «Έτερα άποφ&έγματα χατά πευσιν χαι άπόχρισιν». Άρχ. €Πώς δει είναι τόν μοναχόν έν τω χελλίω; Άπόκρισις. Του άτυε- χεσ&αι της των πολλών ανθρώπων γνώσεως», φ. φε'. 14. «Νουθεσία γέροντος προς τόν εαυτού μαθητήν». Άρχ. «Αέγω σου άπαξ αδελφέ», φ. φιγ'. 15. «Περί του βαφέως που έκάην χαΐ έχάθην άπό τήν έχ• κλησίαν». Άρχ. «Έν τη Λυκαονία τη πόλει συνέβη πολλοί των ένθάδε», φ. φις'. 152. Εύαγγέλιον λειτουργικόν της ένδεχάτης έχατονταετη- ρίδος, δπερ έκ φύλλων σύγκειται μεμβρανίνων 290 (μήκους μέν 0,303, πλάτους δέ 0,235), έν οΤς τό κείμενόν έστι δίστηλον και έκ γραμμών είκοσι και πέντε (0,235X0,218). ΚαΙ πρό μέν τής αρχής αύτου τέσσαρα κεΤται φύλλα άλλου τινός ευαγγελίου λειτουργικού της αυτής έκατονταετηρίδος, ου τό κείμενόν ην δί- στηλον και έκ γραμμών είκοσι• μετά δέ τό τέλος υπάρχει πάλιν ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 237 φύλλα πέντε •έχ χάρτου, απερ έστΙ μέρος ευαγγελίου τινός παλαιού δι' άραβιχών γεγραμμένου στοιχείων. Και ταύτα μεν χάκεΐνα πρόσ- θετα ως εικός τυγχάνει* αυτό δέ τό εύαγγέλιον, δ τον κώδικα τού- τον αποτελεί, και τόνους έχει μουσικούς και κεκοαμημένον υπάρχει που μεγάλοις κεφαλαιώδεσι γράμμασί τε καΐ χρυσαΐς έπιγραφαΐς και κοσμήμασί τισι ποικίλοις, ων τρία μεν ταινιοειδη έστι (φ. 39 ^ 175, 285), δύο δέ προσόμοια τω Π στοιχείω (φ. 1 καΐ 95), εν δ' αυ τετράγωνον, δνθη μετά γαστρών έπιφέρον καΐ κολυμβήθραν μέσον δύο περιστερών ίσταμένην (φ, 235)• Δη2ρηται δέ τό βι- βλίον κατά τόν τρόπον τούτον α') Αναγνώσματα άπό της Κυριακής του πάσχα, φ. 1 — 94. β') «Αρχή των καθημερινών ευαγγελίων του Λουκά», φ. 95. γ') «Ευαγγέλια άναγινωσκόμενα εις τάς παννυχίδας της α' εβδο- μάδος τών νηστειών >, φ. 173. δ') «Σάββατον α' τών νηστειών και του αγίου μεγαλομάρτυρος Θεοδώρου• έκ του κατά Μαρκον», φ. 175. ε') Αναγνώσματα άπό της Κυριακής πρώτης τών νηστειών μέχρι της μεγάλης Πέμπτης, φ. 175^ — 205, ς') «Ευαγγέλια τών αγίων παθών του κυρίου καΐ θεού και οωττ^ρος ημών Ίησοΰ Χρίστου», φ. 205^ — 234. ζ') Συναξάριον τών ευαγγελίων, ου ή αρχή• «ΜηνΙ σετττεμβρίω α'• αρχή της ίνδίκτου καΐ μνήμη του οσίου πατρός ημών Συμεών του στυλίτου και του μεγάλου εμπρησμού• γίνεται δέ και σύναξις της υπεραγίας Θεοτόκου έν τοΓς Χαλκοπρατείοις υπέρ Μιασια- νών και εν μέν τω Φόρω και εις τήν λειτουργίαν άναγινώσκεται εύαγγέλιον έκ του κατά Λουκαν» κτλ., φ. 235 — 285. η') «Ευαγγέλια αναστάσιμα έωθινά τά ια'», φ. 285?. θ') «Ευαγγέλια άναγινωσκόμενα εις διαφόρους ημέρας μνήμας τε καΐ λιτάς και λειτουργίας καΐ παννυχίδας της μεγάλης εκκλη- σίας», οίον «είς εγκαίνια ναού», εις «μνήμην φόβου εθνών», είζ «λιτήν εύχαριστήριον κατά πολεμίων» κτλ., φ. 288?• Σημειωτέον δ' έτι, 8τι έν τη προσθίω σελίδι του 290-ου φύλλου σημείωσίς τις υπάρχει άραβικοΤς γεγραμμένη γράμμασί 238 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ και όπογροτφήν έχουσα έλληνιχήν Αθανασίου πατριάρχου της ίδρουσαλήμι (XIII αιώνος)• λέγει δε ούτος έν αύτη, δτι τό εύαγ• γέλιον τούτο άνετέθειτο παρ' αύτου τω ναω της Αναστάσεως και δτι μετά ετη τινά (ίσως δε με&' άρπαγήν ή κατάκτησίν τίνα της πόλεως) ήγοράσ&η καΐ πάλιν επεστράφη παρ' αύτου εις τον αυτόν ναόν. 153. Τεύχος μεμ^ράνινον, γραφέν ετει 1274-ω ή 1275-«> και φύλλα περιέχον 134* άλλ' έν τω έσχάτω φύλλω γέγραττται τούτο• €•|• Μη(νΙ) νο(εμ(3ρ{ω) κη', ήμερα δ', ώρα α', ήμετρίθη- σαν τα τοιαύτα φυλ(λα) του ευαγγελίου πάρα Νιζ(ήταν) ϊερεως και όλης της αυτής. . . . και είσήν φυλ(λα) διακόσια όγδοήκοντα και τρία»• 8&εν εστίν είκάζειν, δτι το ρΐ|3λιΌν ην πρότερον όγκω- δέστερον καΐ μάλιστα διμερές. "Οπως ποτ' δν η, μετά το νυν τέλος του κωδικός υπάρχει φύλλον εν εκ χάρτου, έν ω γέγραπται τούτο• <φυλ. 140». Και πάλιν* «•{• τούτο το βΐ|3λ{ον υπάρχει του τίμιου και ζωοποιού Σταυρού τών εί|3ερων (= Ί|3ήρων) κτλ. Σημείωσαι δ' ετι, δτι και έν τω 134-ω φύλλω γέγραπται το €-{• μνησδητι Κε την δουλην σου Θεοδούλη μίονα)χ(ήν) και δο- ρισε αυτί αφεσι(ν) αμαρτιον». Έπιγραφήν δε το τεύχος έχει τήνδε* «Έκλογάδι συν θεώ έχων (= ον) ευαγγέλια τού δλου ένιαυτοΰ». Έστι δε μήκους μεν 0,30, πλάτους δε 0,202* το δε κείμενον υπάρχει δίστηλον καΐ έκ γραμμών 26 μέχρις 27(0,134 Χ 0,17). Τπάρχει δ' έν αύτώ καΐ κοσμήματα δύο και κεφαλαιώδη τινά στοιχεία. Και άπό μεν του πρώτου μέχρι του 28-ου φύλλου τ^ κείμενον έστι τών ευαγγελικών περικοπών, μετά δε τούτο (φ• 83 - 109) «συνα?άριον του δλου χρόνου άρχόμενον άπο σε- πτεμβρίου», και μετά τούτο «εύαγγέλιον» άναγινωσκόμενον εις παννυχίδα ή «ψυχικήν λειτουργίαν » , καΐ «εύαγγέλιον έπί ανομ- βρίας» (φ. ΙΙΟβ)* μεθ' δ γέγραπται τούτο• «•|- 'Εγρά(φη) παρ' έμοΐς χερσιν ά | ναξίου ιερέως Θεοδώρου | τού Λανάτου* δια δε συν Ι ορο\ιτ^ς και έςόδου τϊμιωτ(ά)τ(ου) | έν μοναχοΐς κυρ Γερμανού του Τζυ | ράχη Ί•"!••!• | ^•§τ(ους), ,ςψπγ. ίν(δικτιών}ος γ'*=1274- 1275. Εφεξής δε κείται «ευαγγέλια άναγινωσκόμενα εις τάς παννυ- ^■ ριοσ*η>μ οικομο •η ^ρομΐ|3Α>σ^νοι ΗβΟ-ρ* Ο •Η 0|\>|0| φ ρ Ο Ι• Ν ^•^α^ *τ^ Ο Ι ^ιοίΡ ^ΟΐΧΓ ο1^ -ΓΟΟ |«α.χ«.αοΜΐι/ •ΤΗσα^^Ι ι:ισο> ιμαι/ο ^• 0*ιΐπ•ρ\4«ία>ροσ-ν τοιο ι1^Μ ^(^ Μ σγ^>4'•' ν:ρ•ν ^ ^••«|•<Μ«Αρ . χ* ρ Κ€ί< <• *'. (\/ ρ «φθ{«-4^7ΐ^* « Ρ «» 4|Φ αμΟΙ ΓΊΛ ■^ -Λ •ν ^ -. •« •-'* 1Τ ί - >/.• ,-^, Κωδ. Σα^αίτιχός 153, έτους 1274-1275, φ. 110,3. Ρ8Β0λ6Η0 ΙΙβΗ3ϊ]Ι0Ι) 15 ΗΗΒβρΗ 1892 Γ. φ Ο Τ Ο Τ Η Π ϊ Η Η • Η " Α Π Η 8_Γ 0. ,ΟθΒΓΪ βΒδ-Κδδ ϊ^-* 1 Μ , ^■■Ν Λ:ν7•.-ν^ •) ι ' ^ζ ■^/'^ ■. ^ >:?■.. '>"■'. ν ^ • -». •. ■'^ . ν^ ';• '^~'.'^'Ζ*.*' ' '.' '. • 1 ι » '//.••- ι • ι • .1 > (^ ». 1^7^1 "■ ', Ιι^ΤΟ /, ι« : . :< ^ 7 ί ι . 7 •^ ; : '* ./. . ι ι • { . ν^.» ί Λ. ,!'/, 7":: ΤΟ ':>:Ί'.•'^/ \.> ::7'^Τ3'>':•^ ^.:•7λ' ' - ^ ■^ »-..>: 7/ Τ,. Ιί.Ι-7 .1 ' :^ >■ > .'^ ί ^ / ΐ / / ■ > .77. - 1 /ι "Ζ• ^ ι ί α . * 1 ί \ Ζ •. 7•. Γ7/7•'• ' γ Τ' "Ο Τ7 "'..7/» Ιτλ'ι,.'.') " ^/ . ^^''^:'^^^!Ί ι ΐ':!•?Λ">νι /"/ :ϊ'' ο ο 7ν Λ / ': 7 > <- ' : 7 ο 7 ■7. τ • 077-/1 Γ ι ' ■/ •. /:.:οΜ ν) ^ν/οτν'. > ^ ι - . . , Ο ' ^ Γ > '. ^ ,. < ι ι ι 4 /'..: ^• /' 7γ:•0'. 7 ;0 1 •• : (7 £■''<• ίΟ 1 ■ : (. ; ! ζ'ί V • ■ '• Λ • .χ \' ι > 1 ί ι •ΐ'/ου: 7ΐν 0.ό<>. Γ:/Γ<:07ς ο^ ()..;:ι•2 ^ 1 '., 7~ • /' '• ν • ι ι • ι . . : "•7''Μ 77: ^ο^υ-Λ•- :5τ::( •;70 ■ ι ^ \ \ /. - . ' > • . » . . ι - •^ ί -/ ^ . :^ ^ ^7 ο / • • ν '- ' ' 7 ' ' ■'' ,:/ υ ν 7 ■ '/Ι- 7 Τ• '>".-. 7. :"7' ο '/ν:"0'77 ν/ > Ο /.Ο > 7'•'>^'>'> ''- 7'^^ >^ ' > ,^' ^ '. ■ ^ Μ- 7 ΤΟ /ΤΟ • ι 7 Ο^^: .7>: '.• . :. ' ν ' > ί ./.'. ι Ο . Ο ί ν , .1 / 7^. ο ^'-ΓΓ- Τ/.7. / • Ι ] 1 •»''!• Μ^ΐν ο :>(;:07 '.^κο: ί-' ζοορ»;^ ■ Ι •:07 ι •.'.•.» ν ' ■.''.•♦.; ;/7 :;: .007 τ:7•'7Τ 7 ;Τ,ο7 » * <.'Λ / 7 , :: λ:ο ί • > ^ 1 -7 ο:(/ ; » 7-7. , ' ^ ΤΤν ! Γ^^ί'-'^), . • ι ./ι ^ι Γ', ' /-•; • 1 -. - . Ν /^7.:^^ ^ :7•:', ν.Λΐ7 7 .';■ ' Λ'. ν-'οα ^^. \ \ < ι \ΛΜΛΑί^Β\\ |Ι( Ο^ Ο Κυ ριοσ*ιτ>μ οι κομό < •η ^ρομΐ|3Α>σ^αΒθΐ <^ ρ ο ι••! ^•^α^ *τ^ο ι ^]β£Ρ ξ^τονσ \Λθ\α τοο ^ α> Ιλχ^^» \>|-»4 |ι Λ4Γ0β ♦ -030 Ι ΛνΡΐ^ΟΓ οκ -ΓΟΟ κα^Α-αοΜ!!/ Ιαοα ^ΓΒ>•ν4Μμ«^(ΑθΑΟ«Τ«Ρ «ΓΗ » ιΤι •σηρ ο <η)Οχο \^ ■ μ ο ι,€&^ΐ « -η όητΙ ΐ 9<^ ρο«Γ4• 1 μβι^ΜΟ^ ΟΑΟΟρι^ιβ^ σίΕκμοϋο Ν / ι-βΒΓ^ ο 1Γ σ *€ χίϊ 1 -»ι «ΠΗ* 0*ιΐΠ•ρ\4«ία>ροσ-ν •ι>οΐα ΟΐΑΑ.>οιε>€ΐ^ι^ ν|.κ4ν ΐ\3^ •ΐ0αρ «ΐΛίΤΓββ |ι«4ύΓ«Μν^φΑ«0ρ•<' σ^Γβ••ν|ϋ** μ-* >3«-*^7ί. ν -« ^ ΓΡ^ "νβ^ / 1€ ^ί»ρ€|ΐν, / '•« -»< "^ '»^> Σελ. 238. Κωδ. Σαβαίτιχό; 153, έτους 1274-1275, φ. ΠΟβ. ΙΙ(»Β(λΒΘΗΟ Ι16Η2ΥΡ0Β 15 ΗΗΒβρβ 1892 Γ. φΟΤΟΤΗΠίΗ Η• ΗΗΑΪΤΗ^Β_ΓΟ_._0β1Π6ΒεΚαΐίίΛ^•ί*^- \ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟ^ΙΟΑΤΜΩΝ. 239 χίδας της αγίας εβδομάδος των νηστειών» χαΐ «ευαγγέλια άναγι- νωσχόμενα τζ Ι^^εγάλη έβδομάδι». Τητέον ετε, δτι καΐ του χώδιχος τούτου φύλλα δύο υπάρχει εν τη συλλογή Πορφυρίου του Ούσπένσκη τη έν τη βιβλιοθήχη Πετρουπόλεως, ύπ' άρι&μον 309-ον. Οτ^βτΈ ΗΜΠβρατοροκοβ Πυ6ληηηο6 Βαβήοτβκιι 38, 1883 ΓΟ^ξΈ, σ. 127. Δείγμα δε της γραφής του χώδιχος δρα έν τώ χροσχειμένω πίναχι. 154. Εύαγγέλιον λειτουργιχόν της ενδέκατης έχατονταετηρί- δος, δπερ έχ φύλλων αποτελείται 205" τούτων δε τίνα πάνυ μεταγενέστερα έστιν (φ. 1 και 17-43), "ης τρίτης ^«αι δε- κάτης έκατονταετηρίδος. Τπάρχει δε τό τεύχος έπιδιωρ&ωμένον πολλαχου, και μάλιστα κατά τα άκρα, ενδα συνεκόλλησεν ό βι- βλιοδέτης τεμάχια παλαιού προφητολογιΌυ, ου τό κείμενον ήν πα- ρασεσημασμένον τοΓς μουσικοΤς σημείοις, μονόστηλόν τε και εκ γραμμών όκτωκαίδεχα* έν πολλοίς δε τόποις ύπάρχουσι καΐ σημειώ- σεις άραβικαΐ πρόσι)ετοι και τίνες έλληνικαί. Και ταύτα μεν περί της χαταστάσεως του κωδικός ' αυτός δε ό κώδιζ ύψους μεν εστί 0,295 ττλάτους δέ 0,233* εστί δε κεκοσμημένος επτά κοσμήμασιν όμοίοις τω Π στοιχείω* τό δέ κείμενον αύτου δίστηλόν έστι και εκ γραμ- μών 22 μέχρις 23 (0,22 χ 0,16), δπερ ώδε πως διηρηται* α') Ευαγγέλια σαββατοκύριακα από της Κυριακής του πάσχα, κατά τόν εύαγγελιστήν Ίωάννην, φ. 1 κέ. — β') «Αρχή τών ευαγ- γελίων τών σαββατοκύριακων του κατά Ματ&αΤο^^'Τι φ. 49. — γ') «Σαββάτω α' του νέου έτους• εύαγγέλιον εκ τόύ. κ!χ"^ά Λουκαν», φ. 72. — δ') «Σαββάτω α τών αγίων νηστειών έκ κατά Μαρκον κεφάλαιον κδ'>. — ε') «Άκολουί)ία τών ευαγγελίων της μεγάλη; εβδομάδος», φ. 112. — ς') «Εις τήν δεσποτικήν παννυχίδα της μεγάλης εβδομάδος», φ. 112. — ζ') «Κανονάριον τών συνάςεων δλου του ένιαυτοΰ, άπό αρχής μηνός αεπτεμβρίω(=ου) μέχρι συμπληρώσεως αύγούστου», φ. 163. — η) «Ευαγγέλια τών παννυ- χίδων της α' εβδομάδος», φ. 201. — θ') «Αναγνώσματα εις δια- φόρους ημέρας», φ. 201. — ι) «Ευαγγέλια έωί)ινά και αναστά- σιμα τών Κυριακών», φ. 20 1^ — ια') «Προκείμενα άναστάσι- • 240 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ μα των η' ήχων, ψαλλόμενα χατά ήχον είς το "Πάσα ΤΓ>οή'' του δρθροϋ», φ. 205. — ιβ') «Αντίφωνα τζ αγία χαΐ μεγάλτ] Κυριαχη»• μεθ' α γέγραπται το «Χριστέ, παράσχοεο τοΐς έμοΤς πόνοις χάριν». 155. Τεδχος μεμ^^ράνινον της ενδέκατης έκατονταετηρίδος, ού ένδον της δευτέρας πινακίδος υπάρχει φύλλα δυο πρόσθετα, άπερ έστΙ μέρος άλλου τινός κωδικός της αυτής εποχής* περιέ- χεται δ' έν αύτοΐς απόσπασμα διηγήσεώς τη-^ος περί του μαρτυ- ρίου Γεωργίου του τροπαιοφόρου, ου τό κείμενόν έστι δίστηλον καΐ εκ γραμμών είκοσι καΐ δξ (0,29X0,114=0,205X0,155). Αυτό δε τό τεύχος, περί ου νυν 6 λόγος, φύλλα περικλείει 33 δ καΐ κείμενόν επίσης δίστηλον έκ γραμμών 30 μέχρι 31 (0,296Χ 0,235 = 0,20X0,16), δπερ κεκόσμηται και τισι κεφαλαιώδεσι γράμμασι και κοσμήμασι και έπιγραφαΐς. Είσί δ' έν αύτω όμιλίαι του έν άγίοις πατρός ημών Ιωάννου του Χρυσοστόμου, αϊπερ Ανδριάντες και Σάλπιγγες επονομάζονται. α') Ανδριάντες, φ. 1-340. 1. «Όμιλία λεχ&εΐσα έν Αντιόχεια, πρεσβυτέρου αύτου υπάρ- χοντος» κτλ. Άρχ. «Ήκούσατε τής αποστολικής φωνής», φ. 1. Μί^ηβ τ. 49, σ. 15. 8. ΙοΛηηίδ 01ΐΓ>'8θ8ΐοιηί ορβΓΛ δβΙβοΐΛ, έκδ. Ργ. Όϋ1)ΐΐθΓ, τ. Ι, σ. 331. 2. «Του αύτου όμιλία λεχθεΐσα έν Άντιοχεία, έν τή πάλαια επιλεγόμενη εκκλησία* περί τής σύμβασης συμφοράς έν τη πόλει έπΙ τη καταστροφή τών ανδριάντων Θεοδοσίου του ευσεβούς βα- σιλέως του μεγάλου, και είς τό ρητόν του αποστόλου• "τοΤς πλου- σίοις έν τω νυν αΐώνι παράγγελλε μη ύψηλοφρονεΐν "• και κατά πλεονεξίας». Άρχ. «Τί εΐπω και τι λαλήσω», φ. 18. Μί^ηβ ένθ. άνωτ. σ. 33• Έκδ. ϋϋ1)ηθΓ σ. 350. 3. «Είς τήν άποδημίαν ην έποιήσατο ό επίσκοπος Αντιο- χείας Φλαβιανός υπέρ τής πόλεως πρεσβευόμενος προς τον βα- σιλέα θεοδόσιον δια τήν είς τους ανδριάντας ϋβριν, και δτι μεί- ζον παρά θεώ βασιλείας ίερωσύνη και χρή δια τούτο θαρρείν, και τις έστιν ή άλη&ής νηστεία και τίνος δνεκεν οι Νινευΐται τα ΠΑΤΡΙΑΡΧϊΙΙΟΓ ΙΕΡΟΣΟΛΓΜΩΝ. 241 δλογα νηστευσαε παρεσχεύ^σαν καί δτι το σώμα άνθρώπινον φα- γεΐν του χατηγορησαι χεΤρον, καΐ προς τώ τέλει περί των σφα- γέντων δια τήν στάσιν καΐ προς τους έγκαλουντας δτι πολλοί των αναίτιων έάλωσαν». Άρχ. «"Οταν εΙς τον θρόνον Τδο)», φ. 34. Μί^ηβ έ. ά. σ. 47. Όΐ11)η^Γ σ. 365. 4. «Παράκλησις προς τον λαόν περί καρτερίας και υπομονής, έκ παραδειγμάτων του τε Ίώβ και των τριών παίδων, καί περί της των δρκων αποχής». Άρχ. «Εύλογητός ό θεός ό παρακά- λεσα;», φ. 49?. Μίβηβ έ. ά. σ. 59. ϋϋΙ)ηβΓ σ. 379. 5. «Έτι παράκλησις προς τόν λαον περί του φέρειν γενναίως τήν έπι/ειμε'νην άπειλήν, έχοντα ικανά τα παραδείγματα έκ τών συμβάντων τω τε Ίώβ καΐ τοις Νινευίταις• και δτι ου χρή δε- διέναι τόν θάνατον, άλλα τήν άμαρτίαν και τί το κακώς άποθα- νεΓν, και περί του μετά πάσης σπουδής φεύγειν τους δρκους». Άρχ. «Των τριών παίδων καΐ τής καμίνου», φ. 61. Μί^ηβ ε. ά. σ. 67. ϋϋ1)ηβΓ σ. 390. 6. «"Οτι χρήσιμος ό τών αρχόντων βίος, και διήγησις τών κατά τήν όδόν συμβάντων τοΐς τήν άγγελίαν τής στάσεως τω βα- σιλεΐ άναφέρουσιν και δτι ό αδίκως τι πάσχων κΛί ευχάριστων τω συγχωροΰντι θεώ, Τσός έστι του διά τόν θεόν τα αυτά πά- σχοντος* καί τά παραδείγματα πάλιν έκ τών τριών παίδων και τής Βαβυλωνίας καμίνου* και περί τής των ^ δρκων φυλακής». Άρχ. «Πολλάς μεν άνηλώσαμεν ημέρας», φ. 77. Μί§ηβ έ. ά. σ. 81. ϋϋΙ)ηβΓ σ. 405* 7. «'ϊπόμνησις τών ήδη αύτώ προλεχ&έντων, άκολου&ως δτι θάνατον και λύττην ή αμαρτία μόνη εις τόν βίον εισενεγκουσα, ύπ' αυτών τούτων αναιρείται πάλιν καί εις τό '* έν αρχή έποίη- σεν ό θεός τόν ούρανόν κα* τήν γήν", και δτι ό θεός ούχι τι- μών μόνον ήμας ουδέ ευεργετών, αλλά καί κολάζων ομοίως έστιν αγαθός• και περί τής τών δρκων αποχής». Άρχ. «Πολλά μεν και περί πολλών», φ. 89^. Μί§ηβ ε. ά. σ. 81. ΌϋΙ)ηβΓ σ. 417. 8. «Εις τό "περιεπάτει ό θεός τό δειλινόν έν τω παραδείσω", και περί του φεύγειν τους δρκους». Άρχ. «"Εγνωτε πρώην πώς 16 242 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ ττδσα Γραφή παράκλησεν φέρει», φ. 97. Μι^β ε. ά. σ. 97. ϋαΙ)ηβΓ σ. 423. 9. «"^Επαινος των χατωρθωχότων τό μη όμνυε ιν, χα\ δτι ουκ οφείλει τις διακρίνεσθαι μετά έστίασιν άκροδσ&αι θείων λογίων έν εκκλησία- και διατί μετά χρόνον πολύν έδόιίησαν αϊ άγιαι Γραφαί' και εις τό "οι ουρανοί διηγούνται δόξαν θεού"• και φυσιολογία κόσμου, και προς τω τέλει περί του μη όμνύειν». Άρχ. ιΚαι πρώην προς ύμας», φ. 103. Μί^β ε. ά. σ. 103. ϋαΙ)ηβΓ σ. 429. 10. «Έπαινος των μετά τήν έστίασιν άπηντηκότων εις την άκρέασιν, καΐ φυσιολογία κόσμου, καΐ κατά των θεοποιούντων την κτίσιν, και περί του μή όμνυειν». Άρχ. «Χαίρω και συγχαίρω πασιν υμΐν», φ. 113. Μί^ηβ ε. ά. σ. 111. ΌαΙ)ηβΓ σ. 438. 11. «Ευχαριστία προς τ&ν θεόν περί της απαλλαγής των έκ της στάσεως προσδοκη Μέντων κακών, και άνάμνησις των τότε συμβά^/των, και διόλου περί της του άνθρωπου κατασκευής" προς τω τέλει δε περί του κατορθώσαι τό μή όμνύειν». Άρχ. «Έπει- δάν εννοήσω», φ. 123. Μί^ηβ Ι. ά. σ. 119. ϋϋΙ)ηβΓ σ. 448. 12. «Έτι ευχαριστία προς τόν θεόν τυερι της συγχωρήσεως των ήμαρτηκότων είς τόν βασιλέα, και φυσιολογία περί της κτί- σεως, και δτι ποιήσας ό θεός τόν δνθρωπον νομον φυσικόν έγκα- τέ&ηκεν αύτω, καΐ περί του πάση σπουδή άττέχεσθαι των δρκων». Άρχ. «Και χθες εΤπον • ευλογητός ό θεός», φ. 132Ρ. Μι^ηβ ε. ά. σ. 127. ϋϋΙ)ηβΓ σ. 457. 13. «Έτι ευχαριστία προς θεόν περί της μεταβολής των σκυθρωπών και άνάμνησις των διά τήν στάσιν κατασυρέντων τε και τιμωρηθέντων ομοίως δε πάλιν περί της του άνθρωπου δη- μιουργίας και δτι φυσικόν νόμον έδέξατο δια της γνώσειυς των πρακτέων και των ου πρακτέων, καΐ περί του τελείως κατορθώ- σαι τό μή όμνύειν». Άρχ. «Άπό της αυτής αρχής», φ. 143^. Μί^ηβ ε. ά. σ. 135. ϋαΙ)ηβΓ σ. 467. 14. «Του δήμου παντός άφεθέντος της αγωνίας και θαρσή- σαντος, τινές πάλιν τήν πόλιν έτάραξαν φοβέρας πλάττοντες φή- μας, και ήλέγχ&ησαν εις τουτό τε ουν ομιλία εΐρηται καΐ είς ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ/ 243 την τυβρί των δρχων παραίνεσιν διό χαί ή χατά τόν Ίωνά&αν και τόν Σαούλ ιστορία και τόν Ίεφθάε παρήχθη και έδβ(χ&η-πό- σαι έζ ενός δρκου γίνονται έπιορχίαι». Άρχ. «Ούχ ώς έτυχε τήν πόλιν», φ. 15ΐβ. Μί^ηβ ε. ά. σ. 143. ϋαΙ)ηβΓ σ. 475. 15. «Έτι εις την συμφοράν της πόλεως ^Αντιοχείας και ότι χρήσιμον πανταχού φόβος, χαΐ δτι πέν&ος γέλωτος λυσιτελέστερον, χαΐ εις τήν ρήσιν τήν λέγουσαν "έπίγνωθι δτι έν μέσω παγίδων διαβαίνεις", και δτι του φονεύειν τό όρκίζειν χεΤρον». Άρχ. «Έδει χαι τήμερον», φ. 163?. Μί^β έ. ά. σ. 153, ϋ111)ΐιβΓ σ. 486. 16. «Φημισθείσης είς τόν δρχοντα πραίδας, καΐ π(^;τω.ν βου- λευομένων περί φί>γής, του κόμητος είσελθόντος εις τήν έκκλη- σία^^ και παρακαλέσαντος ελέχθη ή παρούσα ομιλία* και περί του μή όμνύειν και είς τό άποστολικόν ρητόν: Παύλος δέσμιος Ίησου Χρίστου». Άρχ. «Τόν άρχοντα μεν έτη^νεσα», φ. 173^* Μί^ηβ ε. ά. α 161. ϋϋΙ)ηβΓ σ. 496. 17- «Εις τους άρχοντας τους παρά του βασιλέως Θεοδοσίου άποσταλέντας, Έλλέβιχον στρατηλάτην καΐ Καισάριον μάγίστρον (οοά. έλλέβηχον στρ. καΐ καίσαριν μάγίστρον), και εις τήν έζέτα- σιν των πεπλημμελημένων δια τήν εις τους άνδριά^^τας καταστρο- φήν>. Άρχ. «Είς καιρόν υιτεψάλαμεν», φ. 185. Μί^ηβ Ι. ά. σ. 171. ΟαΙ)ηβΓ σ. 507. 18. «Εις τήν προειρημένην ύπόθεσιν της στάσεως και περί νηστείας και είς τό άποστολικόν ρητόν: Χαίρετε έν Κυρίω ττάν- τοτε». Άρχ. «Πολλούς εΤδον χαίρο^/τας», φ. 195^. Μί^ηβ ε. ά.^σ. 179. Όα1)ηβΓ σ. 516. 19. «Τη Κυριακή της έπισωζομένης προς τους άπό της χώ- ρας, και περί του μή όμνύειν». Άρχ. « Κατετρυφήσατε των αγίων μαρτύρων», φ. 205. Μί^β §. ά. σ. 187. Όϋ1)ηβΓ σ. 526. 20. «Εις τήν διαλλαγήν του βασιλέως προς τήν πόλιν, και είς τους πλημμελή σαντας είς τήν των ανδριάντων καταστροφήν, και εις τήν έπάνοδον του επισκόπου». Άρχ. «Άπό της ρήσεως», φ. 216?. Μί^ηβ ε. ά. σ. 211. ΌαΙ)ηθΓ σ. 550. 21. «Κατήχησις προς τους μέλλοντας φωτίζεσθαι, και περί 244 ΚΑΤΑΛΟΓΟ>: ελλ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ γυναικών τδν έν πλέγμασι χαΐ χρυσώ χαταχοσμουσών έαυτάς, και τυερί των κληδονισμοΐς ή περιάπτοις ή έπωδαΤς χβχρημ^νων άτινα πάντα αλλότρια χριστιανισμού άποδέδειχται». Άρχ. «Των πρώην είρημένωνι, φ. 228^ Η^χρι 340, εν&α γέγρατυται τό «Τέ- λος συν θεω των Ανδριάντων». Μί^ηβ ε. ά. α 231. ΌϋΙ)ηβΓ σ. 571. |3) Σάλπιγγες. 1. «Κατά Ιουδαίων λόγος α'• ελέχθη δε προς τους ιουδαΓ- ζοντας χαΐ μετ' εκείνων νηστεύοντας». Άρχ. «Έβουλόμην υμΓν άποδουναι», φ. 341*. Μί§ηβ τ. 48, σ. 843. 2. «Προς Ιουδαίους, εις τάς σάλπιγγας του πάσχα αυτών ελέχθη έν Άντιοχεία, έν τη μεγάλη εκκλησία». Άρχ. «Πάλιν οι δείλαιοι», φ. 256^. Μί^ηβ έ. ά. σ. 871. 3. «Προς Ιουδαίους λόγος γ'», ου ή αρχή• « Πόθεν ήμΐν δρα πλεΐον», φ. 268^. Μΐ^ηβ ε. ά. σ. 883. 4. «Τη προτεραία μακράν όμιλίαν είπών κατά Ιουδαίων και βράγχω κατασχεθείς άπό του μήκους τών είρημένων, ταύτην εΤπεν λόγος δ'». Άρχ. «Τά θηρία έως μεν τάς υλας», φ. 292. Μί^ηβ ε. ά. σ. 903. δ. «Κατά Ιουδαίων λόγος ε'», ου ή άρχή' «Άρα κόρον έλάβετε», φ. 305. Μί^ηβ ε. ά. σ. 915. 6. «Προς Ιουδαίους καΐ περί μετανοίας και του μή χρησθαι έπαοιδοΐς, μήτε έπιγράμμασι, μήτε πλησιάζειν ταΐς έορταΐς τών Ιουδαίων, μήτε πάθος σωματικόν εχοντά τίνα έπΙ συναγωγήν τρέ- χειν και θεραπείαν δέχεσθαί τίνα, κδν δέη κινδυνευειν». Άρχ. «Παρήλθεν ή νηστεία τών Ιουδαίων», φ. 318-335, ένθα γέ- γραττται το «Τέλος εΐληφε τά κατά Ιουδαίων, ήγουν αϊ Σάλ- πιγγες». Μί§ηβ ε. ά. σ. 927. 156• Τεύχος μεμβράνινον της ενδέκατης έκατονταετηρίδος, δ νυν φύλλα περιέχει 288, ων τό κείμενόν έστι κατά σελίδα πασαν μονόστηλον καΐ έκ γραμμών 23 μέχρις 29 (δψ. 0,302 πλ. 0,225)' πρότερον δε φύλλα ήρίθμει τέσσαρα περιπλέον, δπερ Ούσπένσκης ό Πορφυριος άφείλετο καΐ εις την έν Πετρου- πόλει παρέδωκε βΐ[3λιο&ήκην (αριθ. 374. ΟτΗβτχ Ημπ, Π76.1. ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 245 Βη6;ι. 3α 1883 γ., σ. 139). Το μεν ουν τεύχος επιγραφή ν έχει ταύτην, ύπό μέγα τι γεγραμμένην έρυ&ρόν χέσμημα τω Π στοι- χεία) παρόμοιον «-(• Μήν σεπτέμβριος έχων ημέρας λ', ή ήμερα ώρας ιβ', ή νύζ ώρας ΐ|3'. Διήγησις εν επίτομη των κα&' έκά- στην αγίων, δθεν τε δκαστος και έκ τίνων (οοά. Ικτινων) εφυ και έν οΓς γέγονε χρονοις, καΐ είτε τόν δι' ασκήσεως έδέξατο θά^^ατον». * Αρχεται δε το κείμενον ώδε* €Μηνι σεπτεμβρίω α' αρχή της ινδικτιώνος, ήτοι του νέου έτους, καΐ μνήμη του οσίου Συμεών κτλ. Ίστέον δτι τήν ίνδικτον εορτάζει ή εκκλη- σία» κτλ. Περιέχει τοίνυν ό κώδιζ συναξάρια των καθ' έκάστην ήμέραν έορταζομένων αγίων, ετι δε τό τροπάριον εκάστης εορτής και τό τυπικόν ταύτης* καΐ παραδείγματος χάριν έζάγω κεφά- λαιον τόδε: Φύλλ. 15β — 17°^. «ΜηνΙ τω αύτω (σετυτ.) ιδ' τήν τε υψωσιν και ευρεσιν των τιμίων ζύλων έορτάζειν ήμΐν προτρέπεται. Έστι δε τοιαύτη τις υπό&εσις. Τό θείον και σεβάσμιον του κυ- ρίου ημών Ίησου Χρίστου μνήμα χώμασι πλείστοις καΐ είδωλικου ναού άνεγέρσει παρά των Ελλήνων κρυβέν, προνοία τε Κωνσταν- τίνου του έν βασιλευσι μεγάλου και Ελένης της άγιωτάτης μη- τρός αυτού, τηνικαυτα τω τόπω ένδημησάσης. τά χώματα καΐ ή λοιπή υλη μακράν που ριφεΐσα φανερουται μέν τό του αγίου των αγίων μνήμα, ναός δε ευκτήριος προς τής βασιλίδος έπι τω άγίω τόπω τής του σωτήρος ημών Ίησου Χρίστου αναστάσεως τερπνότατος οικοδομείται καΐ πλείστα αναθήματα φιλοτίμως άφιε- ρου'^/ται, φανερουται δε και ό τίμιος και ζωοποιός σταυρός του Κυρίου, εις ον σαρκΐ δια τάς αμαρτίας ημών εκών προσηλώθη. Άδηλου δέ του πράγματος δντος, ποΤος δν εϊη ό του Κυρίου σταυρός, τριών έπι τό αυτό ευρεθέντων, δια τής γεναμένης θαυ- ματοποιίας εις τήν εύσεβεστάτην γυναίκα τό τριπόθητον ήμΐν γνω- ρίζεται Εύλον και οι θεΤοι ήλοι αύτου που πλησίον τοις χώμασι συμπεφυρμένοι κείμενοι φανερουνται* ων οι μέν περικεφαλαία^ οι δέ χαλινός κατασ/ευασ&έντες, τω μεγάλω βασιλεΐ στέλλονται. Ταύτα μέν ούτως, ή δέ ακολουθία τούτον τελείται τόν τρόπον: Εσπέρας μετά τήν άνοιζιν τής εκκλησίας, άπό του "Ευλογεί ή 246 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦβΝ ψυχή μου τον Κύριον' χαΐ τοα "Κυρίδ έχέχρα;ρί'' χαΐ των στί- χηρών, λέγεται προχβίμενον "Ό κύριο; έβασίλευαεν ", είτα ή συναπτή χαι ή έχτενή• είθ' ούτως τά στιχηρά του στιχ(ηραρίου) της έορτ(ης): Στίχος α'• " Τψουτε χύριον τον θεον ημών χαΐ προσχυνεΤτε τω υποποδίω". Στίχος β'* '' Τψουτε χύριον τόν θεον ημών χαΐ προσκυνείτε εις δρος αγιον". ΚαΙ μετά τό "Νυν απο- λύεις" λέγονται άναρώσματα γ'• τό α' τη; Έςόδου• '' Έςηρε Μωυσής". Τέλος- '^θεό; ίώμενύς σε". Τό β' Παροιμιών "ϊίέ μου μη όλιγύρει". Τέλος "^ώς έπΙ Κύριον άσφα..,". Τό γ' προ- φητείας Ήσαΐου• '^Τάδε λέγει Κύριος* άνοιχθήσονται αί πύλαι". Τέλος• ''ό άγιος του Ισραήλ"• Τροπάριον^ ήχος α'• "Σώσον Κύ- ριε τόν λαόν". — Ίστέον δτι της άχολου&ίας του δρΟου τελούμε- νης, περί τό πλήρωμα μετά τό "Δόξα έν ύψίστοις θεώ", του τρισάγιου ψαλλομένου άλλάσσει ό άρχιερευς στολήν λευχήν χαΐ απέρχεται έν ω τόπω ό τίμιος σταυρός πρόκειται• και μετά τό προσκυνήσαι και άσπάσασ&αι και θυμιάσαι, αίρεται υπό του σκευο- φύλακος, ψαλλομένου τροπαρίου "Ο ύψω&εις έν τω σταυρω"• ό δε άρχιερεύς βαστάζων τόν θυμιατόν όψικεύει* ομοίως καΐ οί διά- κονοι μετά μανουαλίων και κηρών. ΚαΙ δτε πλησίον γένωνται τών βασιλικών πυλών, γίνεται ευχή της εισόδου της λειτουργία; μετά του ευαγγελίου, καΐ άποτίθενται έν τη αγία τραπέζη* καΐ μετά ταύτα ανέρχονται οί διάκονοι έν τω άμβωνι• εΤθ' ούτως τό τρισάγιον και έπακολου&εΐ ό άρχιερεύς• και βαλών τρεΤς μετα^κ>ίας• κδν τε Σάββατόν έστι κ4ν τε Κυριακή, σφραγίζει μετά κηρών και έκβαλών τό ώμοφόριον, λαμβάνει τόν τίμιον σταυρόν, και υψών αυτόν έν τω εμπροσ&εν μέρει, κατ' ολίγον έπαναφέρων τάς χεΓ- ρας έπΙ τό ύψηλότερον, υποστηριζόμενος υπό δύο έκδίκων ή πρε- σβυτέρων και ευ&έως έκφωνούσιν οί διάχο'^οι τό "Κύριε έλέη- σον" τρίτον και εις τά ένε^ΛΤ]κονταε7π:ά σφραγίζει τρις τόν λαόν, λεγόντων τό '' Κύριε έλέησον" σπουδαιότερον εΤθ' οϋτως μεδί- σταται ε?ς μέρος δτερον καΐ πάλιν σφραγίζει τρίτον, και οδτως μεθίσταται είς μέρος δτερον καΐ πάλιν σφραγίζει τρίτον και ούτω; ύψοΐ. Δει δε είδέναι, δτι έν τη πρώτη υψώσει λέγεται τό " Κυ- ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΓ ΙΕΡϋΣΟΛΥΜΩΝ. 247 ρΐ6 έλέησον" καΐ έν τξ δευτέρα όγδοήκοντα χαι έν τη τριιτ^ έξή- . χοντα. Είτα άπό της χατά άνατολήν στά(7εα)ς μεταφέρει προς νότον χα^ παεΐ όμοιως, ε?τα προς δΰσιν κάχεΐθεν προς δρχτον καΐ ουτ(ΐ> πάλιν προς ανατολάς, ώστε ειπεΤν το "Κύριε έλεησον" πεντακό- σια. Μετά δέ την υψωσιν κατέρχεται ό άρχιερευς χαι ποιεί την εύχήν του τρισάγιου, 6 δέ σταυρός αίρεται καί άποτίΟεται έν τα> τ/ευοφυλαχιω. Οί δέ ψάλται αντί του τρισάγιου λέγουσι τροπάριον "Τον σταυρόν σου προσκυνοΰμεν ", και ούτε αντίφωνα λέγονται ούτε ευχή της εισόδου, άλλ' ευθέως: Προκείμενον, ήχος |3αρύς: " Τψουτε Κύριον τον θεον ημών": Στίχος α'• " Ό Κύριος έβασί- λευσεν όργιζέθω": Στίχος β'. "Κύριος έν Σιών μέγας": Ό απόστολος• Πρλς Κορινθίους α'• ^^ Αδελφοί, ό λόγος ό του σταυρού". Τέλος• '^και θεουσοφίαν". Αλληλούια, ήχος α'• "Μνήσθητι της συναγωγής σου, ης έχτήσω άπ' αρχής". Στίχος β'• "'Ό δέ θεός βασιλεύς ημών πρό α(ώνων». Εύαγγέλιον κατά Ίωάννην^ κεφάλαιον ρπη'. «Τώ καιρώ έχείνω συμβούλιον εποίησαν». Τέλος• «και αληθινή αύτου έστιν». Κοι(νωνικόν) ήχος δ'. Έσημειώθη. Χρή ειδέναι, 8τι ούτε άναστάσιμον ψάλλεται, ούτε έωθινόν άναγινώτχεται, εί τάχα καΐ Κυριαοιή έστιν». Κατά τούτον ούν τον τρόπον ό κώδις απάντων ιστορεί τών μηνών τάς ημέρας* έστι δέ λόγου πολλού άξιος χαι κατά τούτο, δτι μνήμας άγιων πολλών εμπεριέχει κατά τάζιν ήριθμημένας διάφορον του νυν Συναξαριστού. Παραδείγματος δέ χάριν λάβωμεν τους πρώτους δύο μήνας. 1) Σεπτ. β', μνήμη του αρχιεπισκόπου Κ/πόλεως Παύλου του νέου. — 2) Σετττ. γ', μνή- μη Στεφάνου του όμολογητου και ηγουμένου Τριγλίας, και Κων- σταντίνου του νέου έν τοις άποστόλοις. — 3) Σετυτ. δ'• «άθλησις τών αγίων μαρτύρων 'Ώχεανου Τυρίωνος ^ Θεοδώρου Άμμιανου Ίου- λιαΓΜ>υ, ορμώμενων έκ κώμης Κανδαύλης». — ^4) Σεπτ. ε', «αθλη- σις της αγίας Ήραίδος καΐ τών συν αύτη• αύτη πρεσβύτιδός τίνος ην θυγάτηρ χαΐ τον μονήρη βίον μετερχομένη, θεασαμένη δέ συν άλλοις χαΐ γυναίκας διά το του Χρίστου όνομα δεδεμένας, και μα- * Έν τ*5 έχξόοει του Συναζαρίστοΰ τα δύο ταΟτα ονόμκχται μετεμ-ορφώΗηοαν ει; εν άνύιταρχτο*^ Ταως ονομια, δ έστι «Κεντυρίωνοί». . 248 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΑΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ θουσα έν τώ έρωταν αύτάς την αιτίαν δί' ην δέδενται, "'χάγώ χριστιανή" φησίν "είμΙ καΐ τα είδωλα δεαπτύω". Συλλαμβάνεται ουν και αύτίχα συν ταΤς λοιπαΤς γυναιζΐ Κουλκεανω εις έζέτασιν παρίσταται* δθεν μετά πολλάς τάς ερωτήσεις την δια ξίφους άπόφασιν δέχονται, καΐ τμηθεΐσαι τάς κεφάλας προς τά βραβεία ττ^ς άνω κλήσεως μετετάξαντο » . — Τη αύτη ήμερα αθλησις των μαρτύρων θου&αήλ και Βεβαίας, και μαρτύριον *Αβδα επισκόπου Περσών, πόλεως Έργώλ, καΐ Βενιαμίν διακόνου. — 5) Σετττ. ς', δθλησις των μαρτύρων Ούρβανου Θεοδώρου, Μεδίμνου και των συν αύτοΓς όγδοήχο^/τα ιερέων και λευιτών τοις δε λοιποΐς μάρ- τυσι προστίθενται Βίβος Ανδρόνικος Κουρικτοριανός και Σαρα- πάμμων, δν ό Νικόδημος ήμαρτημένως έγραψε (Σαραπάβων) ^. — 6) Σεπτ. ζ', δθλησις του μάρτυρος Ευτυχίου του συγκλητικού καΐ Στεφάνου του πάπα Τώμης. — 7) Σετττ. ι', μνήμη του οσίου καΐ όμολογητου Παύλου Νικαίας επισκόπου. — 8) Σεπτ. ια', μνήμη του αγίου Κορνηλίου του έκατοντάρχου. — 9) Σεπτ. ιγ, «μ^/ημη του οσίου πατρός ημών Πέτρου του έν τη Άτρώα, δς ην έπΙ της βασιλείας Νικηφόρου χαΐ Σταυρακίου τών βασιλέων* έξ αύτης δε νηδύος καδιερω&είς, νηστεία τε και συντόνω προσευχή σχολά- ζων, μεγίστων θαυμάτων γέγονεν αυτουργός• πάσης γαρ βρώσεως παχυτέρας άπεχόμενος και λαχάνοις βραχέσι μόνοις άρκουμενος, τη ατροφία σχεδόν τοΤς άγγέλοις άφωμοιώθη• δθεν και τόν πο- ταμόν πάλιν άβρόχως διήλθεν εΙς τοσούτον γαρ τήν σάρκα τη του σιδήρου βαρύτητι κατεδάμασεν. ως σκιάν μόνην αυτόν ύπο- λαμβάνειν τους θεωμένους, ουκ ανθρωπον σώμα φορουντα τυήλι- νον οϋτως θεώ εύαρεστήσας καΐ τήν σάρκα καθυποτάςας τω πνεύ- ματι, προς Κύριον μεθίσταται». — 10) Σεπτ. ιε', αθλησις θεο- δότου καΐ Άσκληπιοδότης. — 11) Σετττ. ιζ', δθλησις της μάρτυ- ρος θεοκλείας, περί ης δρα Σέργιον, ΠοληηΒ Μ*α3[ΐ]ίβ0Λ0• Βοοτοκα Π, σ. 246. — 12) Σεπτ. ιθ', αθλησις Ιανουαρίου επι- σκόπου Βενεβενδου και Σώσσου καΐ Πρόκλου διακόνων και Ευτυ- χίου και Άκουστίου καΐ Φεύστου [βίο] και Δεισιδερίου, και δθλησις ' Νιχοδήμοϋ, Συναξαρ. τ. Ι, σ. 22. ίΤΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΓ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 249 Πηλεω; Νείλου Πατερμουθίου Ήλιου και των συν αύτοΐς έχατόν πεντήκοντα.^ — 13) Σεπτ. χα', δ&λησις Θεοδώρου του έχ Πέργης, χαΐ Νέστορος χαι Βούσιρι. — 14) Σεπτ. κ^', ρήμη του προφήτου Ίωνά πρεσβυτέρου, €πατρός χρηματίσαντος Θεοδώρου και θεο- φάνους όμολογητών » . — 15) Σεπτ. κγ', αθλησις Εύσεβίου του εν Φοινίχη. — 16) Σετυτ. κη'^, αθλησις Διόδωρου του «έν πόλει Αντιοχείας, Μάγνου ηγεμονεύοντος». — 17) Όχτωβρ. 8'^ Δομετιου του Πέρσου. — 18) Όκτωβρ. ε', μνήμη του οσίου Παύλου του άπλου. — 19) Όχτωβρ. ς', μνήμη του οσίου Νικήτα πατρικίου. — 20) 'Οκτωβρ. ζ', € μνήμη της μετά φιλανθρωπίας έπενεχθείσης ήμΐν φοβέρας του σεισμού απειλής». — 21) Όκτωβρ. η', α&λησις του ίερομάρτυρος Άρτέμωνος πρεσβυτέρου Λαοδικείας, και άθλη- σις Ίουβεντίνου και Μαζίμου. — 22) Όκτωβρ. ια', μ'^ήμη των αρχιεπισκόπων Κωνσταντινουπόλεως Άκακίου και Αττικού. — 23) Όκτωβρ. ιε', δ&λησις Πέτρου του και Άβεσαλώμ ^ — 24) Όκτωβρ. ιζ', άθλησις Χρυσάν&ου καΐ Δαρείας. — 25) Όκτωβρ. ιη': «Τη αυτή ήμερα άθλησις του αγίου Μαρίνου του γέροντος- ούτος ύπηρ- χεν εν ύπατεία Διοκλητιανου το πρώτον και Αριστοβούλου• παρα- στάς δε τω της Κιλικίας ήγεμόνι ράβδοις τύπτεται σφοδρώς και σιδήροις πεδη&είς τους πόδας τη φρουρά εναποτίθεται• καΐ αύθις ξύλω αναρτάται έζ έίκρων ποδών, καΐ τυφθείς άπό του ζύλου τήν δια ζίφους υπομένει τιμωρίαν». — 25) Όκτωβρ. κ, δθλησις Αν- δρέου του έκ της Κρητών νήσου. — 26) Όκτωβρ. κ', δθλησις θεοδότης•— 27) Όκτωβρ. κε', αθλησις Νέστορος. — 28) Όκτωβρ. κζ', ένθα γέγραπται τούτο* «Δεΐ δε γινώσκειν, δτι τινές κατά ταυ την τήν ήμέραν έορτάζουσι καΐ τήν μνήμην του αγίου μάρτυρος Νέστορος, άλλ' ουκ εστίν ορθώς• ό γάρ τοιούτος δγιος Νέστωρ προ του ά]^ίου Δημητρίου έν τώ θεάτρω αύτίκα άπεκεφαλίσθη». — 29) Όκτωβρ. κη', μνήμη του οσίου Ιωάννου του Χουζιβίτου. — 30) Όκτωβρ. λ', δθλησις Έρμινιγγίλδου. — ΚαΙ ταύτα μεν ως έν παραδείγματι διά τήν του βιβλίου χρησιμότητα παρεσημειώθη* * Παρά τώ Νιχοβήμω γέγραπται ςΑύσελάμου»* δρα τα παρ* αύτω συναξάρια της IV οχτωβρίοα, βελίξι 129. 250 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ άλλ' ϊγει τούτο και κοσμήματα δώδεκα κόκκινου χρώματος. έχει δε και σημειώματα παρασέλιδα, ών τίνα δηλον ποιείται δτι το βιβλίον ην εκ παλαιού της λαύρας του όσιου Σάβα* δύο δ' ές αυτών, ύπερμεσουντος του τρισκαιδεκάτου γεγραμμένα αιώνος, λέ- γει τάδε• α) «Τη αύτη ήμερα {='^^' νοεμβρίου) έκοιμήθη ό δούλος του θεού Θωμάς αναγνώστης, έτους ^ςψοζ'» = 1268, φύλλ. 111. β') «Τη αύτη ημέρα (=η' Ιανουαρίου) μ^λήμη του εν άγίοις πατρός ημών Ιωάννου έπιτ/όπου Κολωνείας και ήαυχαστου της σεβάσμιας λαύρας του αγίου και Οεοφόρου πατρός ημών Σάβα», φύλ>.. 196. "Αλλο δέ τι σημείωμα, κατά την επάνω πρόσ&ιον ώαν του πρώτου φύλλου περί το τέλος γεγραμμένον της δκτω- καιδεκάτης έκατονταετηρίδος, τάδε μαρτυρεί* «"Ορα εις τάς είκοσι του ιαννουαρίου, ένθα εστί σημείωμα τι, και ες αύτου γνώση άττο της χρονολογίας, δτι ή βίβλος αυτή έσώζετο κατά το ^ατλδ' (1334) έτος το άπο Χρίστου• έν ω ετει έγράφθη το σημείωμα* ή δέ βίβλος αρχαιότερα ην έπεί δέ και τά περί της έορτης των τριών ιεραρχών ούκ έ'χει έν τη λ' του ιαννουαρίου, είκότως συμπεραίνε- ται, δτι ή βίβλος αυτή ην γεγραμμένη πριν διορισδηναι τήν έορ- τήν ταύτην, ήτις έτάχ&η έπι βασιλέως Άλεζίου του Κομνηνού, ος ήν ετει ^απβ'». Πλην άλλα το φύλλον εκείνο, έν ω τό μνη- μονευέμενον ύττηρχε σημείωμα, είίρηται νυν έν Πετρουπόλει συν άλλοις τρισίν, ώς προείρηται, και εκείθεν εγώ μετεγραψα τούτο ^ «•(•Τη αύτη ήμερα (=κ' Ιανουαρίου) του οσίου και θεοφόρου πατρός ημών Εύ&υμίου του μεγάλου, έτάξαμεν Γνα γίνεται αγρυ- πνία και τράπεζα τοις άδελφοΐς κατέτος (=κατ' έτος) εις τήν σεβασμίαν λαυραν του οσίου και θεοφόρου πατρός ημών Σάβα το5 ήγιασμένου, μέχρις αν εύρίσ/ονται μοναχοί εις την ειρημένην άγίαν ταύτην μονήν, διά τόν πανιερώτατον καΐ όρθοδοζώταττον άρχιεπίσκοπον και καθολικόν της Ίβερίας κυριν Εύθύμιον άλλα δή και '>αμνημονεύεται καθεκάστην μετά τό μνημόσυνον των μελ λόντων πατριαρχεύειν έν τη αγία πόλει Ιερουσαλήμ• αυτός γαρ ^ Πρβλ. Β. Κ. £ρΗΠΙΤ6ΑΤ&, ΟπΚΟΟΚΙ χ&ΤΚρΟΒΑΗΗΗΧΙ Γρ6<Ι60ΚΒΖΙ ργΚΟΠΗΟβΑ ΠορφΗρίβΒΟΚ&ΓΟ οοόρ&ΗΪϋ, έν Πετρουπόλει 1885, ο. 9. ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 251 6 προρρη&είς αρχιεπίσκοπος, επεμψεν άπο τήν 'Ιβερίαν μιχράν εύλογίαν εις τήν τοιαύττ^ν άγίαν λαυραν εις κο^3έρνησΕν χαΐ άνα- ψυχήν των ταπεινών μοναχών καΐ μετά τό άναγνωσθηναι τό συναξάριον του μεγάλου Εύ&υμίου, ας άναγινώσχεται χαΐ ή τοι- αύτη υποίθεσις άχροωμένων πάντων τών αδελφών χαΐ ό θεός ό άγιος, ό εν τριάδι υμνούμενος χαΐ ή πανάχραντος αύτου μητέρα, και ό πανηγιασμένος Σά|3ας, δώη αύτώ τον μισ&όν έν τη ήμερα της χρίσεως* δια γαρ τούτο έγεγόνει το παρόν ήμέτερον γράμμα, παρά του τότε χα&ηγουμένου της σεβάσμιας ταύτης μονής, Ίωαν- νιχι'ου αμαρτωλού, τάχα χαι Ιερομόναχου ένέτει τώ ςωμβ: ίνδ. |3 -[•» = 1334. Σημειωτέον δε ετι, δτι ένδον της δευτέρας του χώδιχος πιναχίδος υπάρχει φύλλα δύο, δίστηλον έχοντα χείμενον ομιλίας τινός περί μετανοίας• άπερ μέρος έστΙν άλλου τινός μεμ- |3ρανίνου τεύχους της ένδεχάτης έκατονταετηρίδο^ς. 157. Τεύχος μεμ^^ράνινον της δεκάτης έχατονταετηρίδος, ουπερ αΐ πινακίδες άμφΐ τόν έπτακαιδέκατον κατεσκευάσθησαν αιώνα διά πολλών συγκεκολλη μένων φύλλων έταιροίων κωδίκων απερ, ει και κεκαλυμμένα δέρματι υποκιτρύχρ, μερικώς ήνέωςα και ήρίθμησα; ταύτα δέ τάδ' εστίν. Έν μέν τή πρώτη πινακίδι α) τεμάχη κεΓται δύο λειτουργικού τίνος είλητου της τεσσαρεσ- καιδεκάτης έκατονταετηρίδος, ου τεμάχια ττάνυ πολλά και τοΓς άκροις αύτου του κωδικός ό βιβλιοδέτης έπέθηκεν β') φύλλα δύο κω- δικός τίνος ογδόου σχήματος και παλαιού (ι' αιώνος), ων τό κεί- μενόν έστι μονόστηλον και εκ γραμμών 23' έκάτερον δέ τούτων έπιγραφήν λόγου δείκνυσι (Θεοδώρου του Στουδίτου), «δτι οι έν θλίψεσί και στενοχωρίαις τόν βίον διαμείψαντες, άλύπου τινός καΐ άρρητου ηδονής άπολαύσουσιν>' ου ή άρχή' «Αδελφοί και πατέ- ρες^ παντί άνδρώπω άρχομένω και λόγω και πράγματι» κτλ. (Ναν&β Ρ&ίΓαιη ΒΛΚοΙΙιβοαβ αΐ) Αη^βίο Μλιο οοΐΐβοΐαβ Ιοιηιΐδ ιιοηα8 θάίΐηβ λ Χ Οοζζα-ΐΛζί, σ. 162)• γ') φύλλα συγκεκολλη - μένα Εζ, έκ προφητολογίου παρασεσημασμένου της ένατης άπο- σπασθέντα έκατονταέτηρίδος, ου τό μέν κείμενον ήν δίστηλον και έκ γραμμών 21, ή δέ γραφή κεφαλαιώδης καθόλου (υηοΐαΐ). Έν 252 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ δε τη δευτέρα πιναχίδι α') ες φύλλα χεΐταε συγχεκολλημένα του αύτου πάλιν προφητολογίου• β') φύλλον εν του προειρημένου βι- βλίου του Στουδίτου• γ') τεμάχιο ν διστήλου χώδιχος της ενδέκατης έκατονταετηρίδος, εν ω μέρος έστΙ βίου τινός Ιωάννου του Χρυ- σοστόμου, καΐ δ') φύλλον δτερον του προειρημενου προφητολογίου εις δύο τεμάχή διηρημένον, τό μεν εν τη πρώτη το δ' έν τη πινα- κίδι ταύτη τη δευτέρα κεκρυμμένον. Και ταύτα μεν περί των πι- νακίδων, έν αΐς και φύλλα τινά του τεύχους, 8 περιγράφω, συ- νυπάρχουσιν αυτό δε τό τεύχος, ως νυν έχει, φύλλα πολλά συνδεΓ, απερ ό βιβλιοδέτης έπέγραψεν είναι 22 5 ' τούτων μεντοι δύο ελλείπει, τό 222-ον και τό 223-ον. Προσθες δ' ετι, δτι καΐ ένδον των πινακίδων υπάρχει φύλλα ξένων κωδίκων ένδον μεν γάρ της πρώτης δύο συνέρραττται, έν οίς διά γραφής της ενδέκατης ή της δυοκαιδεκάτης έκατο^^ταετηρίδος τεμάχιον άπε- γράφη θεολογικόν καΐ άνώνυμον, άλλο πάλιν τεμάχιον ΈφραΙμ του Σύρου, μέρος τι ασκητικών τίνων νουθεσιών και κεφάλαιον εν «Ιωάννου του Δαμάσκηνου περί τών μετά την άνάστασιν», δ την αρχήν ποιείται του τετάρτου βιβλίου της πονηθείσης αύτω «έκδύσεως ακριβούς της όρ&οδόξου πίστεως»• μετά δέ τούτο τά λοιπά κείται κεφάλαια του αυτού βιβλίου τά μέχρι του πε' αριθμού, ο περί του προσκυνεΐν προς ανατολάς όμιλεΤ' τούτου δέ τό τέλος τό πρόσθεν έχει φύλλον. Ένδον δέ της οπι- σθίου πινακίδος, μετά τό τέλος του κωδικός, ό δέτης αύτου φύλλα προσέθετο ες μεμβρανίνου τινός μηναίου του μαίου μηνός, ου τό χείμενόν έστι μονόστηλον ταύτα δέ τάδ' έχει• α') άκολουθίαν του οσίου θαλελαίου, ης ή αρχή* «Φωτοειδής ανε- δείχθης αθλοφόρε»• β') άκολουθίαν καΐ συναξάριον τών αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, ης τό πρώτον τροπάριον άρχεται ώδε• «Τό δπλον του σταυρού έν πολέμοις» κτλ. γ') άκολουθίαν άκέ- φαλον του άγιου Μιχαήλ Συνάδων, άρχομένην από του τροπαρίου: «Μιχαήλ θεόττνευστε, τό χατ' εικόνα θεού διετήρησας* κτλ. Μετά δέ τροπάρια τρία ευρηται, ατελής μέντοι, «ό κανών φέρων ακρο- στιχίδα τήνδε: Άρχιερευ Μιχαήλ, ιεροΐς υμνοις σε γεραίρω»• ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 253 εστί δέ μέσον αυτού χαΐ τό συναζάριον του άγιου• δ') συναξάριον χαΐ κανόνα του Εερομάρτυρος Πατρικίου, επισκόπου Προύσης, άπό της τετάρτης ωδής* ε') αρχήν της ά'λοΚο'^^^αζ του μάρτυρος Βα- σιλίσκου. Ταύτα και περί των προσθέτων φύλλων* νυν δέ λέγωμεν και περί του κυρίου κωδικός. Ούτος μέν ουν, ως εϊρηται, γραφήν έχει της δεκάτης έκατονταετηρίδος, γράμμασιν άποσχηματισθεΐσαν μικροΤς πάνυ, ώστε πάσας τάς σελίδας είναι μέν μονοστήλους, γραμμάς δ' έν αύταΐς εχειν ου πλείονας των τεσσαράκοντα* Ιστι δέ τα φύλλα μήκους μέν 0,295, πλάτους δέ 0,24" της δέ σελίδος ό χώρος έστιν ως 0,23x175. Και 8 τι μέν έξ αρχής ό χώδιζ έμπεριεΐχεν, ό προς τω τέλει πίναξ σαφώς έδήλωσεν δ δέ νυν σώζει, τάδ' εστί* 1. «Του αγίου Μάρκου περί τών οιομένων έξ έργων δικαι- ουσθαι». Άρχ. «Ό Κύριος πασαν εντολή ν όφειλομένην θέλων δεΐζαι», φ. 1. Μί^θ τ. 65, σ. 929. 2. <[Τοΰ] αύτου [συμ]βουλία [νοός] προς [τήν έ]αυτοΰ [ψυ]- χήν». Άρχ. «*Ακουε ψυχή λογική», φ. 4^. Μί^ηβ τ. 65, σ. 1104. 3. «Του αύτου περί νόμου ττνευματικου». Άρχ. «Παν αγα- θόν παρά Κυρίου δεδώρηται», φ. 6. Μι^ηβ τ. 65, σ. 905, β'. 4. «Του αυτού περί μετανοίας». Άρχ. «Ό κύριος ημών Ίησους Χριστός», φ. 8. Μί^θ τ. 65, σ. 965. 5. «Του αύτου προς [Νι]κόλα[ον] επιστολή», ης ή αρχή• «Επειδή περ πρώην», φ. 11. Μί^ηβ τ. 65, σ. 1028. 6. «Του αύτου έκ του λόγου του περί του θείου βατττίσμα- τος». Άρχ. «Εί έν τω βαπτίσματι φησιν αναιρείται ή αμαρτία, διατί πάλιν ενεργεί έν τη καρδία», φ. 15?. 7. «Του αύτου έκ τοΰ διαλόγου και αντιρρητικού λόγου». Άρχ. «Ό βουλόμενος εις άνδρα τέλειον», φ. 18• Μί^ηβ τ. 65, σ. 1077. 8. «Του αύτου περί νηστείας». Άρχ. «Προσήκει τους άσ/ουν- τας», φ. 22. Μί^ηβ τ. 65, σ. 1109. 9. «Έκ τών κεφαλαίων του επισκόπου Διαδόχου». Άρχ. «Πά- σης, ά^έΚ'^οί, 'πνευματικής θεωρίας ήγείσθω πίστις», φ. 22^. Λα- τινιστι παρά τω Μί^β τ. 65, σ. 1167. 254 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 10. «Βίος έν επίτομη του άββδ Ιωάννου της Κλίμαχος, -του έν άγίοες ώς αληθώς», μετά σχολίων τινών έν τω χρασπέδω γεγραμ μένων. Άρχ. €Έζχα(ξεχα ετών ούτος», φ. 3ΐΡ. 1 1 . Ιωάννου Σχολαστικού χλίμαζ ή πλάχες ττνευματιχαί, μετά πολλών έν ταΐς ωαις σχολίων, φ. 32 μέχρι του φ. 92*. 12. «Του οσίου πατρός ημών Ίσαάχ λόγος περί άποταγης χαΐ μοναχιχης πολιτείας», ου ή αρχή• «Ή ψυχή ή τον θεόν άγαπώσα>, φ. 92°^. 13. *Του αύτου λόγος |3'», ου ή αρχή* «Πολλήν 6 θεός δέ- δωχε τοΤς άνθρώποις>, φ. 95^. 14. Του αύτου «λόγος γ'», ου ή αρχή• «Τό εν τινι συμ- πτώματι της αμαρτίας όλισθαίνειν», φ. 99. 15. Του αύτου περί του «ποίω τρόπω χόπτει ό αν&ρωπος την πρώτην συνήθειαν αύτου και συνειθίζει εαυτόν έν τη ζωη της ένδειας και της ασκήσεως». Άρχ. «Ζήσαι τό σώμα έχτό; της χρείας αύτου», φ. 101 Ρ. 16. Του αύτου άπόκρισις εις έρώτησιν, ής ή επιγραφή* «"Οστις άπέρριψεν έξ εαυτού δλον τόν περισπασμόν και είσήλθεν εις αγώνα, ποία εστίν ή αρχή αύτου έν τω πολέμω της εγκρά- τειας καΙ πόθεν άρχεται της παύλης»; Άρχ. «Τούτο πασι γνώ- ριμόν έστιν», φ. 102β. 17. Του αύτου άπόκρισις εις τό «Εισί τίνες πολλοί έχοντες τά έργα ταύτα, και της γαλήνης και αναπαύσεως τών παθών και της ειρήνης τών λογισμών ούκ αισθάνονται»; Άρχ. €Τά πάθη τά κεκρυμμένα έν τη ψυχή», φ. 103. 18. Του αύτου άπόκρισις εις τό «Και ού δύναται δρα έν τη ανάστροφη τη έξω της θύρας καθαρθήναι ή ψοχή»; Άρχ. «Δέν- δρον καθημέραν ποτιζόμενον » , φ. 103^. 19. Του αύτου άπόκρισις εις τό «Τίνα είσι τά ακριβή τεκ- μήρια και τά σημεία τά πλησιάζοντα τω άρξαμένω βλέπειν καρ- πόν κρυπτόν έν τη έαυτοΰ ψυχή»; Άρχ. «"Οταν άςιωθ^ τις της χάριτος τών δακρύων», φ. 103^. ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 255 20. Τοδ αύτοδ «περί της των δακρύων διαφοράς». Άργ. «ΕίσΙ τινά μεν των δακρύων καιΌντα>, φ. 103^. 21. Τοδ αύτοδ άπόχρισις εις τό €Τίζ ή αίτια των οράσεων και των αποκαλύψεων, 8τι τινές όρώσι, τινές δέ κοπιώσιν υπέρ εαυτούς, καΐ ούχ ενεργεί ή δρασις εν αύτοΐς»; Άρχ. «Αι αίτίαι τούτων πολλά { ε?σι», φ. 104. 22. Τοδ αύτοδ περί τοδ «τι έστι τό σημεΐον τοδ εις καθα- ρότητα έλθόντος άνθρωπου». Άρχ. «"Οταν πάντας ανθρώπους καλούς θεωρη», φ. 104. 23. Τοδ αύτου άπόκρισις* «Και ενδέχεται τινά έλθεΤν εις τήν τάξιν ταύτην; ναί* ιδού ό άββάς Σισόης ήλθεν εις τό μέτρον τοδτο» κτλ., φ. 104. 24. Τοδ αύτοδ άπόκρισις εις τό «Ποίαν μελέτην καΐ άδολε- σχίαν δει εχειν τον άσκητήν έν τω ήσυχαστηρίω αύτοδ, ίνα μή σχολάση ό νοδς αυτού εις λογισμούς ματαίους»; Άρχ. «Περί μελέτης και άδολεσχιας έρωτας», φ. 104^. 25. Του αύτοδ «περί διαφόρων τρόπων τοδ πολέμου του έχθροδ, πρύς τους έν τη στεν^ όδω τη ύπερεχούση τόν κόσμον πορευομένους » . Άρχ. «Έχει εθος ό αντικείμενος ήμΐν διάβο- λος», φ. 105. 26. Τοδ αύτου άπόκρισις εις τό «Έν τι'νι φυλάττεται τό κάλλος της μοναχικής πολιτείας». Άρχ. «Δει τον μοναχόν εΤναι έν πασι τοις έαυτοδ πράγμασι», φ. 108?. 27. Τοδ αύτοδ «περί των ήσυχαζόντων' πότε άρχονται νοειν. ποδ έφθασαν έν τοΐς έργοις αυτών και πότε δύνανται έλπίσαι μικρόν δτι ήρξαντο διδόναι αύτοΐς οΐ κόποι αυτών καρπόν»; Άρχ. «Λέγω σοι πράγμα και μη καταγβλάσης», φ. 109. 28. Τοδ αύτοδ «περί άποταγης κόσμου καΐ αποχής της προς ανθρώπους παρρησίας». Άρχ. "Οταν άγαπήσωμεν φυγείν έκ τοδ κόσμου», φ. 109 Ρ. 29. Τοδ αύτοδ περί του «δτι ωφέλιμος τοΓς ήσυχασταΓς ή αργία τών φροντίδων καΐ επιζήμιος ή είσοδος καΐ έξοδος». Άρχ. «Άνθρωπος πολυμέριμνος», φ. ΙΙΟΡ. 256 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 30. Του αύτου «περί φυλακής χαρδία; χαΐ θεωρίας λεπτό τέρας». Άρχ. «Ει χατά μ.6νας υπάρχεις», φ. 112. 31. Του αύτου «σημεία ενεργημάτων^ της άγάτυης του θεού». Άρχ. «Ή αγάπη του θεού θερμή έστι», φ. 113. 32. Του αύτου, δτι «θλΐψίς μιχρά δια τόν θεόν γινομένη κρεΐσσον έστι μεγάλου έργου του άθλίπτως τελουμένου». Άρχ. «Ό θεμέλιος πάντων των αγαθών», φ. 113. 33. Του αύτου €περΙ των ειδών τών διαφόρων πειρασμών». Άρχ. «Αϊ άρεταΐ άλλήλας διαδέχουσι», φ. 115• 34. Του αύτου «περί ύπερηφανίας > . Άρχ. «01 δε πειρα- σμοί οί γενόμενοι», φ. 116. 35. Του αύτου «περί χαθάρσεως του οώματος καΐ της ψυχής χαι του νοός>. Άρχ. <Ή χάθαρσις του σώματος», φ. 116^. 36. Του αυτού άπόκρισις εις τό «διά το είναι τινάς άδυνά- τως έχοντας προς τό αδιαλείπτως πενθεΐν διά τήν άσθένειαν του σώματος, τί δει εχειν αυτούς προς φυλαχήν το!5 νο6ς, ϊνα μη τα πάθη σχολάσαντος αύτου έπαναστώσιν αύτώ»; Άρχ. «Ού δύνα- ται τά πάθη έπαναστηναι > , φ. 121, ένθα γέγραττται χαι τό «Τέλος του Ίσαάχ>. 37. «Νείλου μονάχου κεφάλαια χαΐ λόγοι διάφοροι». Άρχ. «Έσο γινώσκων ω μύστα τών αρετών Εύλόγιε>, φ. 121^. 38. (Του αύτου) «περί τών η' λογισμών». Άρχ. «Τοις μεν άναχωρηταΐς οί δαίμονες», φ. 128Ρ. 39. (Του αύτου) <περΙ παθών». Άρχ. «'*Ών τάς μνήμας έχομεν εμπαθείς», φ. 129^. 40. «Του αύτου Νείλου έτερα καφάλαια πάνυ χρήσιμα χαΐ ωφέλιμα». Άρχ. «Τών αντικειμένων δαιμόνων», φ. 131. Μί^β τ. 79, σ. 1200. 41. «Του αύτου αγίου Νείλου περί προσευχής». Άρχ. «Ει τις βούλοιτο ευώδες θυμίαμα», φ. 135. Μί^ηβ τ. 79, σ. 1168^ 42. «Του μακαρίου Νείλου, δτι διαφέρουσι τών έν πόλεσιν ασκουμένων οί έν έρημο ις ήσυχάζοντες, κδν πολλοίς τών άπεί- ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΪ ΙΕΡΟΣΟΛΓΜΩΧ. 257 ρ»Ύ το έ^οτηίον δοκη». Άρχ. «Ου τοίνυν θαυμάζειν δξιον•^ φ. 140. Μί^β τ. 79, σ. 1061α. 43. «Του αύτου» άνεπίγραφον, ου ή άρχή' «Άγωνισώμε&α μηδέ το άχαρες γουν έκτος θεού» κτλ., φ. 145. 44. «Έχ του αγίου Έφραίμ>. Άρχ. «ΕΤπεν 6 άγιος Έφραιμ• Σχολάαωμεν τοιγαρουν τη ησυχία», φ. 146^. 45. «Έχ των του άγιου Μακαρίου επιστολών». Άρχ. €Έστα> τοίνυν προηγουμένως πασι τοΤς εαυτούς άφιερώσασι», φ. 152. 46. «Του ά^βά Άμμωνα κεφάλαια», ων ή αρχή* «Τήρει σε- αυτόν ακριβώς, αγαπητέ, θαρρών καΐ πιστευων» κτλ., φ. 172»^. ΡΛΐ)Γί€ϋ, ΒΛΙ. Ογ. IX, α 260. 47. «Πνευματικά ζητήματα και διαλύσεις πλήρεις διακρί- σεως και ωφελείας». Άρχ. «Μοναχός τις ω Θεόδωρος δνομα, ήρετό τίνα τών μεγάλων γερόντων, πώς ειπών πάτερ δυνατόν έσται μοι διαχρΐναι» κτλ., φ. 174. 48. «Κεφάλαια δτερα του αγίου Έφραίμ», ών ή αρχή• «Άπέχου μη μόνον του συνδιατρίβειν γυναιξίν», φ. 177^. 49. Τρεις γνώμαι «εκ τών του Χιλωνο;» {γραπτέον ίσως: Φί- λωνος), α') «"Ωσπερ ουδέν όνίνησιν άνθρωπον ό χθιζδς της γαστρος 'λόροζ, σήμερον της έμφυτου πείνης την οίκείαν ττ]ς βρώσεως παρα- μισ&ία^^ μη εύρισκούσης, ούτως ουδέ ψυχή κέρδος του χθιζου κατορθώματος, της σήμερον δικαιοπραγίας έπιλειπούσης». — β') «Μή προπετης έσο έν λόγω μηδ' εριστικές και φιλόνικος, ετι μηδ' έξηγητικος καΐ προς το διδάσκειν έτοιμος, αλλά προς το μαθεΐν μάλλον». — γ') «Μή περιεργάζου κοσμικών βίους, δί)εν ουδέν σοι το όφελος περίεσται• φησί γάρ• "δπω; δν μή λαλήση το στόμα μου ττ. έργα τών άνί^ρώπων"• ό γαρ ήδέως τά εκείνων λαλών, έτοίμως καθ' εαυτού τάς ήδονάς αφυττη'ζει• αλλά πολυ- πραγμόνει μάλλον τους τών δικαίων βίους, έξ ών πολλήν την ώφέλειαν σεαυτώ προξενήσεις». 50. «Έκ τών του αγίου Αθανασίου διατάξεων». Άρχ. «Φυ- λακτε'ον μή δίλογον εΤναι, μή διγνώμονα, μή ψεύστην, μή διά- βολον» κτλ., φ. 180^. 17 258 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 51. «Αρχή τών τοΟ αγίου και μεγάλου Βασιλείου μελιρρύ- των λόγων. — Του αγίου Βασιλείου λόγος άσχητιχός», ου ή αρχή" «Ό άνθρωπος χατ εΙκόνα θεού έγένετο», φ. 183. 52. «Του αυτού προ; μονάζοντα* όποιοι όφείλουσιν εΤναι οι μοναχοί». Άρχ. «Ό τοίνυν προς την άγγελικήν άζίαν μεταταζά- μενος», φ. 183^. 53. «Νομοθεσία του αγίου Βασιλείου έπι αίρουμένω μονάσαι άληθινώς». Άρχ. «Έττηνουν σου τήν έπιστολήν», φ. 184. Έν δε τω μετώπω τω όπισθίω σχόλιον υπάρχει του «Ισιδώρου» Πηλουσιώτου* τούτου δέ ή αρχή ώδε• «Έμοι τήν μετρίαν εϊδη- σιν ή κατά μόνας προσέθηκεν άναχώρησις». 54. «Έκ τών ασκητικών του μεγάλου Βασιλείου». Άρχ. «Δύο τοίνυν τρόποι καθ' ους αι άπρεπεΓς εννοιαι» κτλ., φ. 186. 55. «Έκ τών μεγάλων ασκητικών του αύτου». Άρχ. «Ό ασκητικός βίος §να σκοπόν οφείλει εχειν», φ. 196. 56. «Του αγίου Βασιλείου περί άποταγής βίου καΐ τελειώ- σεως». Άρχ. «Δεύτε προς με πάντες», φ. 213. 57. «Άλφάβηχρς περί της κρίσεως και τών κολάσεων. Δέον- τος του σοφού• Προς το: Ό ούρανόν τοΐς άστροις» ^ Άρχ. «"Άρα τίς γήθεν άείρας έν συστροφη», φ. 221. 58. Άποσπασμάτια διάφορα, ων τό πρώτον άρχεται ώδε• «Αθανάσιος ό πάνυ έν τω εις κοιμηθέντας αύτου πα^Λίρμονίω λόγω τάδε φησίν δτι κδν εις αέρα 6 έν εύσεβεία τελειωθείς» κτλ., φ. 22ΐΡ. Μί^ηβ τ. 26, σ. 1249. 59. «Περί τών ζ' συνόδων». Άρχ. «Ή πρώτη σύνοδος γέ- γονεν έν Νικαία», φ. 224°*. 60. «Άποκάλυψις του αγίου Γρηγορίου του θαυματουργού». Άρχ. «[Εις θεός] πατήρ λόγου ζώντος», φ. 224". Μί^ηβ τ. 10, σ. 984- 61. «ΠίναΕ συν θεώ της παρούσης ίερας βίβλου», φ. 224^- 226". Παρατίθεμαι δέ τούτον ενταύθα, ϊν' Τδωσιν οί τον κατά- λογον άναγνωσόμενοι, πώς έξ αρχής εΤχεν ή βίβλος• «α' Εκλογή * Έγράφγ] δέ τό χείμιενον τ&ΰτο χατά τόν τρισχαιδέτιατον αιώνα. ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΪ ΙΕΡΟΣΟΛΓΜΩΝ. 259 των πάνυ χρησίμων του Μάρχου Διαδόχου χεφαλαίων χαΐ λόγων ^ ή Κλίμας δλη• γ' του Ίσαάχ λόγοι διάφοροι και κρείττονες• δ' του αγίου Νείλου κεφάλαια θαυμαστά και λόγοι διάφοροι* ε' του αυτού δτερα κεφάλαια θαυμασιώτερα, άπερ λέγουσί τίνες Ευαγρίου είναι, ου καλώς* ς έκ).ογαΙ χρήσιμοι καΐ πάνυ καλαΐ έκ της βίβλου του αγίου Έφραίμ* ζ' λόγοι διάφοροι και ωραίοι του αγίου Μακαρίου* η' κεφάλαια του αγίου Άμμωνα θαυμάσια και χεκαλλωπισμένα* θ' πνευματικά ζητήματα και διαλύσεις πλήρεις διακρίσεως και ωφελείας γέροντος αγίου* ι' Ιτερα διάφορα κεφά- λαια καΐ κεκαλλωπισμενα του άγιου Έφραίμ* ιε' περί αρετών μαρ- τυρίαι του ευαγγελίου καΐ του αποστόλου θαυμάσιαι* ιβ' του αγίου Βασιλείου λόγος ασκητικός* ιγ' του αύτου επιστολή προς Γρηγόριον, πώς οφείλει μονάσαι ό αληθινός μοναχός* ιδ' εκλογή διάφορος τών μικρών ασκητικών, ωσαύτως και τών μεγάλων ιε' του αύτου λόγος περί άποταγής βίου καΐ τελειώσεως* ις' του αύτου διήγημα τα- πεινοφροσύνης ώφέλιμον πάνυ (ιη ιη&Γ§* ^" εως ώδε έχει τω βιβλίον, το δε κάτω λείπει* της ζειμίας ! ) ^ ιζ' υπόμνημα σύντομον και ώφέλιμον γέροντος αγίου* ιη' έκ του βίου του αγίου Αντωνίου* ιθ' έκ του βίου της όσίας Συγκλητικής* κ' έκ του βίου του αγίου Θεοδοσίου* κα' έκ του βίου του οσίου πατρός ημών Ευθυμίου* κβ' λόγος του άββά Ζωσιμά θαυμάσιος* κγ' διήγημα ώφέλιμον πάνυ περί του δεΐν τιμαν τα τών Ιερέων έπιτίμια* κδ' διήγησις περί ταξεώτου τινός* κε' του Κασσιανου δλον* κτ' έκ του αγίου σχήματος εκλογή χρήσιμος* κζ' έκ τών παρακλητικών κεφαλαίων του Καρπαθίου• κη' κεφάλαια διάφορα και θαυμάσια έκ της προς Λαυσον και κατ' Αιγυπτον [ιστορίας]• κθ' λόγος άτ/ητικός του Χρυσοστόμου προς τίνα ήγούμενον, ωφέλιμος πάνυ* λ' κεφάλαια διάφορα του Λειμωναρίου θαυμάσια* κα' του αγίου Μαξίμου κε- φάλαια υ' περί αγάπης καΐ ό λόγος αύτου ό κατά πεΰσιν και άπόκρισιν* λβ' του αύτου περί της κατά θεόν λύπης και εκλογή έκ της προς Ίλλούστριον επιστολής* λγ' του αγίου Δωροθέου οι ' Έγραψε δέ ταύτα χειρ του ιη' αιώνος. 2β0 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ λόγοι δλοί" λδ' έχλογα* χρήσιμοι έκ των λάγων του αγίου Ήσαΐου• λε' έκ του λόγου Ιακώβου του ασκητού εκλογή πάνυ χρήαφιος- λς' κατήχησις ωραία του αγίου πατρός ημών Θεοδώρου του Στοϋ- διώτου' λζ' αποφθέγματα διάφορα καΐ κατά των αγίων γερόντων λη' έκλογαΐ διάφοροί έκ των λόγων του Χρυσοστόμου κάλλιστοι καΐ πάνυ ωφέλιμοι* λθ' εισΐ δέ καΐ έτεραι έκλογαΐ και αποφθέγ- ματα διαφόρων πατέρων, χρήσιμαι και ώραΤαι, άναμέσον των προειρημένων λόγων. Ταύτα ουν τά άνωτέρωι δηλωθέντα καΐ πόνωι πολλώι και μόχθωι συλλεγέντα πονήματα καΐ αποφθέγματα των ό^ίων πατέρων ημών, δστις θελήσειε νουνβχώς διελθεΐν και άναγνώναι, πολλήν ώς οΓμαι τήν ωφέλεια"^ άρυσεται• θερμώς δέ προσευξάσθω διά τον Κύριον και υπέρ του κοπιάσαντος Ιωάννου μο(να)χ(ου) καΐ ελαχίστου και ταύτα γράψαντος •}•. Αδελφοί και πατέρες, ουδέν μακαριώτερον του βίου ημών και ουδέν υψ[ηλό]τε- ρον της πολιτείας ημών, εΤ γε, καθώς όνομαζόμεθα, πολιτευό- μεθα* άλλα μή έν αύτώ τώ ονόματι τήν πολιτείαν έχωμεν μο- ναχός γάρ έστιν ό προς θεόν μόνον βλέπων και θεοΰ μόνου έφιέ- μενος και θεώ μόνωι προσκείμενος και θεόν μόνον θεραπεύειν προαιρούμενος, είρήνην τε έχο)ν προς τόν θεόν και εΙρήνης τοις άλλοις αίτιος γινόμενος- ώι δέ ταύτα μή πάρεστιν, τουναντίον δέ ζήλος και έρις και διχοστασίαι, τυφλός έστι μυωπάζων κατά τό γεγραμμένον, λήθην λαβών το"!) καθαρισμού τών πάλαι αύτου αμαρτιών». 158. Τεύχος μεμβράνινον, γραφέν περί τήν δεκάτην εκα- τονταετηρίδα* ου τό κείμενόν έστι μονόστηλον και έκ γραμμών τριάκοντα και εζ κατά μίαν έκάστην τών σελίδων (0,297 Χ 0,20 = 0,225X0,135)• περιλαμβά^^ει δέ φύλλα ήριθμημένα 239* άλλα τούτων τό μέν πρώτον έκ χάρτου εστί, τό δέ 4-ον και 5-ον ευρηται νυν έν τη βιβλιοθήκη Πετρουπόλεως, έν τη συλλογή Πορ- φυρίου του Ούσπένσκη (αριθ. 328. Οτ«ιβτι> ΗΜΠβρ. ΙΙγβΛΒ^ΗΟβ ΒκόΛίοτβΚΗ 38, 1883 Γ., σ. 131)" ή δέ χειρ, ή τά φύλλα ήρίθμησε τώ έπτακαιδεκάτω αίώνι, καΐ σημειώσεις τινάς έν τοΓς μετώποις έγραψεν, ή τάς έπιγραφάς τών εμπεριεχομένων πάρα- ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΓ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 261 φραζούσας λόγων, ή τον άναρνώστην χαλοόαας εις τα ωραία τού- των χωρία. ΕιαΙ δέ χαΐ του χώδιχος αί πιναχίδες ές οχτώ χα- τεσχεοασμένακ μεμβρανίνων φύλλων, δέρματι περΓ/εχαλυμμένων μελάνι• άπερ μέρος έατί διστήλου τίνος έχλελοιπότος Τριωδίου τ"; δ >οζαιδεκάτης έχατο νταετηρίδος. Ή δψις μέν οδν του τεύχους ούτω; εχεί" δ δέ τούτο εμπεριέχει, τάδ' έστιν 1. «Λόγος δ' ΈφραΙμ του Σύρου >, εις χυδαίαν έττι χάρτου γεγραμμένος διάλεχτον. 'Αρχ. «Διά δέ τους λογισμούς όπου μου εΤπες, ενθυμούμαι χαι δεν με λανθάνει», φ. 1. 2. Παραίνεσις άχέφαλος Έφραιμ του Σύρου, ή τρίτη τον άριί>μόν, έχ των περί αρετής δέκα κεφαλαίων έκτυηγάζουσα, φ. 2". Μετά δέ ταύτην έστι «παραίνεσις δ'», ης ή αρχή• «Ειπέν τις των αγίων Μελέτα χαλά» κτλ., φ. 2^ (έκδ. ΑδββπίΛηί τ. Ι, σ. 213)• τελευτα δέ νυν εις τάς λέ;εις ταύτας• 4 κοινωνοί έσον- ται χαΐ της παρακλήσεως• ει δέ χαΐ» (Α 88. Ι, σ. 214*). "Οσα δέ λδίπει μετ' έχείνας, εν Πετρουπόλει κείται* α πάλιν από του δκτου φύλλου του κωδικός την άκολουθίοίν του λόγου ποιείται ταΐς εφεξής λέζεσΐ" «κατάγνωσιν υπό Κυρίου και ανθρώπων άλλ' ϊσως ύπθ|3άλλει ό λογισμός» κτλ. (Αδδβηι. Ι, σ. 218^). 3. Του αύτου ΈφραΙμ ι πρόλογος εΙς το Πρόσεχε σεαυτω> και «λόγος ασκητικός εΙς τό Πρόσεχε σεαυτω». 'Αρχ. «'Οφειλέται έσμέν αγαπητοί» κτλ. — «"Ακουε αγαπητέ ό έλθών γενέσθαι μονα- χός» κτλ., φ. 18. ΑδδβΐΏβ,ηί Ι, σ. 230-253. 4. Του αυτού, «δτι ου δεΤ γελάν καΐ μετεωρίζεσθαι, άλλα κλαίειν και πενθεΤν εαυτούς». 'Αρχ. «Αρχή καταστροφής ψυχής μονάχου», φ. 32^. ΑδδβιΠΛηί Ι, σ. 254. 5. Του αύτου «συμβούλια περί πνευματικού βίου προς Νεό- φυτον μοναχόν κεφάλαια Ηγ », ων ή αρχή* «Επαίνεσα [δίο] σου τή'»; πίστιν και την σπουδήν», φ. 35. Αδδβιη. Ι, σ. 258. 6. Του αύτου «περί βίου όρθου κεφάλαια» πθ'. 'Αρχ. «Όρθου βίου όρεγη», φ. 45^. Αδδβιη. Π, σ. 56-72. 7. Του αύτο> «έλεγχος αύτω καΐ έςομολόγησις». 'Αρχ. «Αδελ- φοί συμπαθήσατε μοι», φ. 52^. Αδδδβιη. Ι, σ. 18. 262 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 8. «Του αύτου περί του άπέχεσ&αι των ααρχίχων έπιθυ- [Χ'.ών, χαΐ περί άγώνο; χαΐ ασφαλείας πολλής, προς άδελφον έκ- πεσό^/τα». Άρχ. «Οί έν τοις ίοίτρείοις [οοά. ίατροΓς] ι^εραπευό- [χενοι», φ. 55^. Αδδβιη. III, σ. 64. 9. Του αύτου «περί έγχρατείας και του μή ζηλοΤν [βίο] αμαρ- τωλούς τόν καιρόν προφασιζόμένους, χαί εΙς τόν Νώε* λόγος β'», ου ή αρχή• «Άλλ' επειδή άλίσχονταί τινές», φ. 57. Αβδθΐη. ΠΙ, σ. 236. 10. Του αύτου «εις τόν Λώτ καΐ περί ασφαλείας λόγος γ'», ου ή αρχή• «Επειδή οί φιλήδονοι», φ. 57β. Αδδβιη. III, σ. 237. 11. Του αύτου «λόγος δ' εις τόν προφήτην Δανιήλ και εις τους άγιους τρεΤς παΐδας• προς τόν λέγοντα: ό καιρός πονηρός έστιν σωθήναι ού δύναμαι». Άρχ. «Φέρε δή διασκεψώμεθα», φ. 59. Αδδβιη. II, σ. 319. 12. Του αύτου «λόγος ς'• είς τό μή θαυμάζειν τα πρόσκαιρα, μηδέ δελεάζεσθαι έν τοις τερπ^^ΐς του βίου, και εΙς τόν έβδο- μηκοστόν δεύτερον ψαλμόν». Άρχ. «Επειδή ο ημέτερος νους», φ. 61. Αδδβιη. III, σ. 29. 13. Του αύτου «προς κα&αίρεσιν υπερηφανίας λόγος ζ'», ου ή αρχή• «Ματαία πάσα άσκησις», φ. 62. Αδδβπι. Ι, σ. 23. 14. Του αύτου «περί υπομονής και κατανύζεως λόγος πα- ραινετικός», ου ή άρχή' «Ό πλάσας ήμας θεός», φ. 65^. ΑδδβπίΛ- ηί τ. III, σ. 86. 15. Του αύτου «περί αναστάσεως νεκρών. Έρώτησις• τί έστιν ό λόγος ο γεγραμμένος» κτλ., φ. 69. Αδδβπι. III, σ. 119. 16. Του αύτου «περί του μή άπέχεσθαι από πάσης βλαβε- ρας συντυχίας, και περί έγκρατείας. Έρώτησις• εΐ καλόν τό δια- πονεΐσΙ>αι περί τίνος» κτλ., φ. 73. Αδδβπι. III, σ. 67. 17. Του αύτου «περί του μή σκανδαλίζειν τόν πλησίον κοί περί όρθου βίου παραίνεσις». Άρχ. «Τους προσελθόντας έπι τό στάδιον», φ. 75. Αδδβηι. ΙΠ, σ. 33. 18. Του αύτου «περί μνήμης %θίΊάτο\> και περί αρετής καΐ πλούτου». Άρχ. «Πει&αρχεΓν δει τω λέγοντι», φ. 77. ΑδδβπίΛπί τ. III, σ, 114. ΠΑΤΡίΑΡΧΕΙΟΓ ΙΕΡΟΣΟΛΓΜΩΝ. 263 19. «Του αυτού εις Ίουλιανόν τον άσκητήν». Άρχ. «Ουτο; ό άριστος των ασκητών», φ. 80?. Αδδβιη. ΠΙ, σ. 254. 20. Του αύτου ιπρός τόν αυτόν». Άρχ. ι'Ώσπερ δέ δύο τινές», φ. 83. 21. «Του αυτού μακαρισμοί» λς'. Άρχ. «Μακάριος δς γέ γονβν βλος ελεύθερος», φ. 84Ρ. Λ88βιη. Ι, σ. 282. 22. «Του αύτου προς τους λέγοντας άπό έμττνευματώσεως τϊίς γης τους σεισμούς γίνεσθαι». Άρχ. «Είπατε ήμΓν οι άπο καρδίας λαλουντες», φ. 87. Αδδβιη. ΠΙ, σ. 47. 23. Του αύτου βπερί του μη άπατασθαι ύπό ελληνικής εν- νοίας». Άρχ. «Προσθήσω δέ και τοοτο*^ φ. 88. Αδδβιηδίηί τ. ΠΙ, σ. 48 24. «Του αύτου περί υπομονής και συντέλειας παρουσίας του Κυρίου, άδιαδέχου τε των δικαίων βασιλείας και ατελεύτητου των αμαρτωλών κολάσεως, ύπόθεσίς τε έξομολογήσεως και προτροπή μελέτης των θείων Γραφών, τίνες τε αΐ μεθοδίαι του έχθρου και τί τό της ησυχίας ώφέλιμον». Άρχ. «Λαμπρός ό βίος των δι- καίων», φ. 89?. Αδδβιη. ΠΙ, σ. 93. 25. «Του αύτου μακαρισμοί», ων ή αρχή* «Μακάριος, δς μισησας χατέλιπε τόν βίον», φ. 95^. Αδδβπι. Ι, σ. 292. 26. «Του αύτου περί παρθενίας». Άρχ. «Περί παρθενίας καΐ αγιασμού ψυχής», φ. 99. Αδδβπι. ΠΙ, σ. 74. 27. «Του αύτου ωδή εύρυθμος εις τους όσημέραι άμαρτά- ^^οντας και όσημέραι μετανοουντας » . Άρχ. «Μέχρι τίνος ω φίλε άνεχόμενος», φ. 102. Αδδβπι. ΠΙ, σ. 31. 28. «Του αύτου περί μετανοίας». Άρχ. «Μάθωμεν αμαρτω- λοί», φ. 103. Αδδβπι. III, σ. 79. 29. «Του αύτου περί τών παθών». Άρχ. «θέλω ειπείν ενώπιον της δόξης σου>, φ. 104^. Αδδβπι. Ι, σ. 144. 30. «Του αύτου περί κατανύξεως». Άρχ. «Δοτήρ πάντων αγαθών», φ. 109^. Αδδβπι. Ι, σ. 154. 31. «Του αύτου λόγος παραινετικός», ου ή αρχή* «Πρόσεχε σεαυτώ ω νεότης», φ. 112. Αδδβπι. Ι, σ. 166,. 264 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡ01ΡΑΦΩΝ 32. «Του αύτου λόγος κατανακτιχός», ου ή αρχή* «Έν μια των ήμερων δρι^ρου λίαν ά^>ααπ:άς», φ. 116. Αδδβιη. Ι, σ. 168. 33. «Του αύτου εις πατέρας τελειω&έντας» λόγος, ου ή αρχή• «Την καρδίαν μου άλγώ», φ. 117?. Αδδβπι. Ι, σ. 172. 34. «Του αύτου λόγος περί του πά&ου; του Σωτήρος*^ ου ή αρχί]- «Φοβούμαι του λαλήααι»^ φ. 120. Αδδβιη. ΠΙ, σ. 244. 35. «Του αύτου περί κρίσεως καΐ οτ/αστάσεως». Άρχ. «Δεύτε πάντες αδελφοί καΙ ακούσατε >, φ. 122?. Αδδβιη. III, σ. 148. 36. «Του αύτου εις πατέρας τελειω&έντας' εΙς έρημίτας». Άρχ. «Έν ταύτη τη ημέρα τη πρώτη »^, φ. 123. Αδ8βιη&ηί τ. Ι, σ. 175. 37. «Έκ του αύτου λόγου τετρασύλλα|3α». 'Αρχ. «Νικηθείς δε κατά κράτος», φ. 126. Αδδβιη. Ι, σ 181. 38. «Του αύτου έτυτασύλλαβα » . 'Αρχ. «Ειδότες ουν αδελφοί την άσθένειαν*, φ. 127. Αδδβπι. Ι, σ. 182. 39. «Του αύτου περί φό|%υ ψυχής». 'Αρχ. «Έγώ ΈφραΙμ αμαρτωλός», φ. 127. Αδδβπι. Ι, σ. 183. 40. «Του αύτου ύπομνηστικόν » , ου ή αρχή* €Πασαν ώραν έν νω εχω τήν όπτασίαν», φ. 129. Αδδβπι. Ι, σ. 188. 41. «Του αύτου νου})εσ{α, ήγουν κατήχησις προς μοναχούς*, ης ή αρχή• «Δεύτε αγαπητοί μου, δεύτε πατέρες καΐ αδελφοί μου», φ. 133 (Αδδβπι. Ι σ. 28). Μετά δέ το τέλος γέγραπται τούτο• «Βιβλίον το δεύτερον». 42. «Του αύτου περί αρετών και κακιών». 'Αρχ. € Μακαρί- ζω τήν υμών ζωήν», φ. }35-145. Αδδβπι. Ι, σ. 1-18. 43. «Του αύτου π^ραίνεσις αντιρρητική περί πραϋπα&είας και σωφροσύνης». Άρχ. «Τω άδελφώ υποβάλλει ό μιαρός δαίμων», φ. 145?. Παράβαλε Αδδβηι&ηί Π, σ. 129. 44. «Του αύτου παραίνεσις προς μοναχούς», ής ή αρχή* «Αγα- πητέ, έάν βάλης καλάς αρχάς», φ. 147^. Αδδβπι. Π, σ. 79. 45. «Του αυτού περί ψυχής, δταν πειράζηται υπό του έχθρου, πώς οφείλει μετά δακρύων τω θεώ προσεύχεσ&αι». 'Αρχ. «Ψυχή τε&λιμμένη προσέρχεταί σοί», φ. 148. Αδδβπι. Ι, σ. 193. ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟϊΟΑΤΜΩΝ. 265 46. «Του αύτοδ περί κρίσεως και κατα^ώςεως». Άρχ € Δεύ- τε πάντες αδελφοί», '^'^ 151? Αδδβιη. II. σ. 50. 47. «Τοδ αδτου άσκητικόν ώφέλ^μον», ου ή αρχή €θ'. βουλόμενοι κατά άλήθειαν», φ. 157 (Αδδβιη. ΠΙ, σ. 38)" εν δε τ•^ ώα γέγρατυχαι κεφαλαιώδεσι γραμμασι τούτο• «Ίστέον δτι [έν] τοΤς του ά[β|9α] Μακαρίο[υ λό]γοίς τοΓ[ς έν] τώδε τω [ρι]βλίω κε[Τταί] ούτος ένχείμενος μ[ετά] τδν κδ'». 48. «Του αύτου περί υπομονής». Άρχ. «Ό βουλόμενος θεώ εύαρεστησαι», φ. 159β (Αδδβιη. Π. σ 326). Και πάλιν έν τη ώα γεγρατυται* «Και ούτος έν τοις του οσίου Μακαρίου κείται κ'> 49. «Του αύτου περί μακαρισμών καΐ ταλανισμών». Άρχ. «Μακάριοι οί τόν θεόν άγατυησαντες», φ. 164. Αδδβιη&ηί τ. II. σ. 334. 50. «Του αύτου λόγος περί κατανύξεως», ου ή αρχή «Κα- τανύγη&ι ψυχή μου», φ. 165. Αδδβπι. Ι, σ. 161. 51. «Του αύτου περί μετανοίας και υπομονής». Άρχ. «Άρα τίς τόν παρόντα ^ον», φ 168. Αδδβιη. III, σ. 83. ι 52. «Του αύτου λόγος προς διόρθωσιν των έμπαδώς διαγόν- των και τιμάς απαιτούντων». Άρχ «Αγωνιώ αδελφοί και φρίττω», φ. 170. Αδδβιη. Ι, σ. 111. 53. «Του αύτου έξομολόγησις, ήγουν προσευχή προς θεόν>, ης ή αρχή• «"Ιασαί με Κύριε καΐ ιαθήσομαι», φ. 175. Αδδβ- ιη&ηί τ. Ι, σ. 199. 54. «Του αύτου είς τήν δευτέραν παρουσίαν του κυρίου ημών Ίησου Χρίστου». Άρχ. «Προσέλθετε και δεύτε υίοι φωτός», φ. 176β. Αδδβπι. Ι, σ. 167. 55. «Του αύτου περί πίστεως». Άρχ. «Ό Κύριος έν τω εύαγγελίω», φ. 179?. Αδδβπι. II, σ. 336. 56. «Του αύτου έλεγχος έαυτώ και έςομολόγησις » . Άρχ. «Έν πολλοίς ήμΓν αδελφοί», φ. 182^. Αδδβπι. Ι, σ. 119. 57. «Του αύτου περί ίερωσύνης». Άρχ. «"Ώ θαύμα παρά- δοξον», φ. 198β. Αδδβπι. ΠΙ, σ. 1-6. 58. «Του μακαρίου ΈφραΙμ λόγοι παραινετικοί προς μονά- 266 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ χούς>. Άρχ. €Παραίν8σις α\ Δ<5ζα σοι ό θεός δόζα σοι>, φ. 202- 239, ενι^α χεΓται ή λ&' παραίνεσις* ταύτης δέ τό τέλος έλλείπεΓ τελευτδ γαρ εις τάς λέζεις τάσδε* «εάν βούλτ] αυτόν τόν βασιλέα φίλον κτησαι άπ' έντεδι^εν». Αδδβιη. Π, σ. 72 χέ. Σημειωτέον δέ, δτι μετά τό 216-ον φύλλον υπάρχει τι χάσμα* έλλείπουσι γάρ έκεΤθεν καΐ τό τέλος της ι&' παραινέσεως και αί τρεις έφεζής παραινέσεις. 159. Τεύχος έκ φύλλων χάρτου 262, μήκους μέν 0,233, πλάτους δέ 0,17" δτ^ερ έγράφη ετει 1541 -φ. Ενέχει δέ κείμενον κατά μίαν έκάστην των σελίδων γεγραμμένον εν μια μόνη στήλη, έκ γραμμών άποτετελεσμένη δύο και εϊκοσιν, δ έστι 0,173x0,115* τούτο δέ έπιγραφήν έχει ταύτην «Αρχή συν θεω άγίω του δευτέρου τμήματος της Όκτωήχου, ήγουν του τύ^α'^ίοΜ πρώτου». Εμπεριέχει τοίνυν τό δεύτερον ήμισυ μέρος της Παρακλητικής |3φλου, ής ή αρχή* €Τω σαββάτω εσπέρας στιχηρά εις τό "Κύ- ριε έκέκραξ:^ "• ήχος πλάγιος α'. Διά του τιμίου σου σταυροΟ Χρι- στέ» κτλ. Μετά δέ τό τέλος του πλαγίου τετάρτου ήχου ευρίσκει ό άναγ^^ώστης «Έξαποστειλάρια αναστάσιμα ια' μετά των θεοτο- κίων και έωθινών ίδιομέλων, ποίημα (δντα) Δέοντος δεσπότου», και «Τά τριαδικά τής Όκτωήχου»• μετά δέ ταύτα υπάρχω τόδε* «•|- Δόξα τώ θεώ τώ δίδοντι αρχήν και τέλος: — ^• Έτελειώθη μηνΐ φε(|3ρουα)ρ(ίω) κδ', έτους ^ζμθ', ίνδικτιώνος ιδ'>. Σημειωτέον έτι, δτι και του κωδικός τούτου φύλλα τέσσαρα Πορφύριος απέ- σπασεν ό Ούσπένσκης, α νυν ευρηται φυλαττόμενα κατά τήν έν Πετρουπόλει βιβλιοθήκην. ύπ' αριθμόν εκεί τεταγμένα τόν 446 -ον• ην δέ ταΰτα κείμενα εξ αρχής μετά τό 160-ον φύλλον του κω- δικός, περιέχοντα συν άλλοις παρακλητικόν εις τήν θεοτόκον κανόνα του μελωδού Ιωσήφ, ου ή άκροστιχίς έλεγε* «Τήν έβδόμην δεη- σιν, αγνή, νυν δέχου Ιωσήφ». 1βΟ• Τεύχος άποτελεσθέν έκ λειψάνων δύο κωδίκων τής τετάρτης καΐ δεκάτης έκατονταετηρίδος, του μέν έκ χάρτου βαμ- βακερού, του δέ κοινού τώ τότε. Άλλα καΐ έν τη άρχη αύτου πέντε προσετέθη φύλλα κατά τόν πεντεκαιδέκατον αίώνα. Άπό ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΓ ΙΕΡΟΙΟΛΤΜΩΝ. 267 μεν οδν του 6-Οϋ μέχρι του 144-ου φύλλου τετράδια συ^^υπάρχει παρά του γραφέως ήριθμημένα έπτακαίδεχα (α' — ιζ')• άπό δέ του έφεξης μέχρι του 288-ου φύλλου τετράδια πάλιν χεΐται δέχα καΐ οχτώ, αριθμούς έχοντα τακτικώς βαίνοντας άπο του κε μέχρι του μβ' αριθμού* μετά δέ τούτον τρία δτερα τετράδια έστιν, αριθ- μούς μεν Ιχοντα συνεχείς άπο του α' μέχρι του γ', γεγραμμένα δέ παρά της χειρός του γράψαντος τά πρώτιστα τετράδια* δθεν εξεστι πιστεύειν, δτι τά μεσοχωρήσαντα παρέλαβεν έκεΓνος ές άλλης ομογενούς βίβλου διεφθαρμένης, προς άναπλήρωσιν η του οικείου πόνου η του κωδικός του έφθαρμένου. Συνεγκλείει τοίνυν ό κώδιξ δλος, ώς νυν έχει, φύλλα 313, δ μήκους μέν έστι 0,23, πλάτους δέ 0,157" α δέ περιέχει, τάδ' εστίν. 1. Σημείωμα τοιόνδε έν τω πρώτω φύλλω* «•|- Αυτόν το βιβλίον ήβραν του αγίου Σάβα, δπωταν ήνήχθη ό άγιος Σάβας, διασυνεργείας των αφεντών της Βλαχίας και ήρθεν ό πρώην ηγού- μενος του δρους Σν)ά και ήπηασαν το μοναστηριον, ήγουν 6 κυρ Ιωακείμ Βλάχος και έποίκαν άφωρισμόν: ήτις Ιχει βηβλήα του αγίου Σάβα ναταδωση: και δτις (=:8τσι?) ήβρικεν ό κυρ Μάξι- μος ό άγιος 6 οικονόμος και εδωσεν πέντε μαγίδ(ια) του κυρ Πραήμι διάκου και γαμπρού του παπα Σελεμάν, άπο το χορίον Πεζαλα. Έτους ζμβ', ίνδικτιώνος δ'» (=1533 — 1534). 2. Ανώνυμος «κανών της ύπεραγίας Θεοτόκου», φ. 2 — 5. 3. Μηναία των μηνών Ιανουαρίου καΐ Φεβρουαρίου, φ. 6-313. 161. Τεύχος άποτελεσθέν έκ διαφόρων τετραδίων της τετάρτης και δεκάτης έκατονταετηρίδος, δπερ ήν ποτέ κτήμα και «του αγίου Τάφου» (δρα το 251-ον φύλλον) και της μονής του άββα Γερασί- μου, ης τδ δνομα σεσημείωται μονογραμμάτως έν τω 4-ω φύλλω. 1. Λόγος ακέφαλος είς Ίωάννην τον Πρόδρομον, ου αϊ νυν πρώται λέξεις έχουσιν ώδε* «διά τούτο σε είς την ερημον απέ- στειλα, Γνα έν σώματι ων γένη ώς ασώματος», φ. 1—4. 2. Τεμάχιον λόγου περί τής Θεοτόκου μέχρι του τέλους αυτού- άρχεται δ' άπό τών λέξεων τούτων «αυτού ιερέων παραλαμβάνει προς δελεασμόν του άρχεκάκου δφεως», φ. 5 — 6^. 268 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ ^. €*Αμ^Αοχ{οο επισκόπου ΕΙκονίου [βίο] λόγος είς τήν άπβρ- αγίαν θεοτόκον και εΙς τόν Σομεωνα και εις τήν*Ανναν>. Άρχ. «Πολλοί των μεγάλων ανθρώπων», φ. 6^ — •7^, ενδα το κείμε- ^^ν ατελές υπάρχει διά τόν έκπεσμόν φύλλων, έν οΤς εκείτο ή τοϋ λόγοϋ ακολουθία* δρα δε τούτον έν συνόλω παρά τω Μί^ηβ. τ. 89, σ. 44. 4. Λόγος ακέφαλος και ατελής περί τ?)ς γεννήσεοκ του Ίησοΰ Χρίστου, δς άπό των λέζεων άρχεται τώνδε* «της φύσεως• άλλ' δτβ έτέχθη, Ιουδαίοι ήρνουντο τόν ξένον τόκον», φ. 8 — 13. 5. Τεμάχιον λόγου περί της Θεοτόκου, άρχόμενον ώδε• «άπό της παρθενίας ετών όγδοήκοντα τεσσάρων πληρώσασα», φ. 14-15. 6. Έπιφανίου του αρχιεπισκόπου Κύπρου, λόγος εις τήν θεό- σωμον ταφήν του Κυρίου, ου ή αρχή" «Τί τούτο σήμερον», φ. 16. Μί^θ τ. 43, σ. 440. 7. Πρόκλου αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως, λόγος «είς τον άγιον Ίωάννην τόν εύαγγελιστήν και θεολόγον», ου ή αρχή• «01 μεν άλλοι εύαγγελισταί», φ. 35?. Ρ&1)η€ί, ΒίΜ. Ογ, IX, σ. 510. Η. Οιηοιιΐ;, ΟΛίαΙο^υβ άβδ Μ88 §Γβ€8 άβ 1& ΜΜ. ΓΟγΛίβ άβ ΒηιχβΠβδ, σ. 38. Ά. Π. Κεραμέως, Μαυρογορδ. Βι- Ρ>νΐοθήκη Ι, σ. 77 (=Κ. Α. Ιιίρδίυδ, ϋίβ ΑροΙίΓγρΙιβη κτλ. ΕΓ5&ηζυη§8ΐιβΛ, σ. 14). 8. Ιωάννου του Χρυσοστόμου «λόγος εΙς τήν άνάληψιν του κυρίου ήμων Ίησοΰ Χρίστου». Άρχ. «Φαιδρά μεν πάσα εορτή», φ. 38^. Μί^ηβ τ. 52, σ. 799. 9. Του αυτού λόγος εΙς τήν Πεντηκοστην, ου ή αρχή• «Ου- ρανός ήμΤν γέγονε σήμερον ή γη», φ. 44^. Μίβηβ τ. 52, σ. 803. 10. Του αύτου λόγος είς τόν εύαγγελισμόν της Θεοτόκου. Άρχ. «Πάλιν χαράς ευαγγέλια», φ. 55. Μί^ηβ τ. 50, σ. 791. 11. Θεοδώρου του Στουδίτου «λόγος εις τήν προσκύνησιν του τιμίου */αΙ ζωοποιού σταυρού». Άρχ. «Άγαλλιάσεως -/αι ευφρο- σύνης ήμερα», φ. 60^. ^. ΟΓβΙδβΓΐ, ϋβ ΟΓυοβ ΟΙΐΓΪδΙί Π, σ. 287. Μί^ηβ τ. 99, σ. 692. 12. Ιωάννου του Χρυσοστόμου «λόγος είς τήν άγίαν Χρι- ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΙΟΛΓΜΩΝ. 269 στοϋ του θεού ημών ριεταμόρφωσιν » . Άρχ. ^ Δεύτε φίλοι χαΐ τήμερον», φ. 67 μέχρις 72, ένθα το χείμενον ατελές υπάρχει. Τό βλον δέ του λίγου φέρεται τετυπωμένον έπ' όνόματε Πρόχλου του Κωνσταντινουπόλεως. Μί^β 65, σ. 764. Πρβλ. Ρ&1)ποί, ΒίΜ. &Γ. Χ, σ. 243. 13. «Λόγος διαλαμβάνων τα άπό της σεβάσμια; γεννήσεως χαι ανατροφής της υπεραγίας δεσποίνης ημών θεοτόχου, της θεο- πρεποδς τε γεννήσεως Χρίστου του θεοΰ ημών, χαΐ δσα μέχρι της ζωηφόρου αύτης συνέδραμε τελευτης• προσέτι χαΐ περί της φανερώσεως της τιμ£ας αυτής έσθητος καΐ δπως 6 μέγας ούτος πλούτος τοΓς χριστιανοΐς τεθησαύρισται». Άρχ. «Έχρην άληί^ώς την παρθένον», φ. 73. Ίεροσολυμ, Βιβλιοθ. Ι, α 232, 239, 461. ΜαΐΛαβί, ΑοοπγλΙλ οοάίοαιη ^γοθο. 1)ίΙ)1ίο1;1ι. Μοδςυβη- δίυιη 8&ηε(, δγηοάί ηοϋΐία βΐ Γβοβηδίο, σ. 91. 14. «Γεωργίου πρεσβυτέρου Καισαρείας Καππαδοχίας, λόγος εις τους τριακόσιους δέκα και οκτώ άγιους πατέρας, καΐ εις Κων- σταντΤνον τον εύσεβέστατον βασιλέα». Άρχ. «ΓΤείθεσ&αι τοΤς ήγου- μενοις», φ. 116. ΟοιηΙ)βίΐ8, Ααοί;. ηονυιη Π, σ. 547. Μί^ηβ τ. 111, σ. 420. 15. Μαρτυριον του αγίου Δημητρίου, ου ή αρχή* «Μαςίμια- νός ό καΐ Έρκούλιος υποτάξας», φ. 126. Μί^ηβ τ. 116, σ. 1073. 16. Μαρτυριον του αγίου Ευστρατίου και της αύτοΰ συνοδίας. Άρχ. «Βασιλεύοντος Διοκλητιανου», φ. 132. Μί^ηβ τ. 116, σ. 468. 17. Άσματική ακολουθία ψαλ).ομένη τη πέμτυτη Ιουλίου εΙς Άθανάσιον τόν έν τώ *Αθω, φ. 158' ή δέ του κανόνος άκροστι- χΐς ήδε* «Άθανάσιον ύμνων άρετήν επαινέσω* αμήν». 18• Κυρίλλου Αλεξανδρείας «λόγος εις τήν άγίαν έορτην τών βαΓων», ου ή αρχή* «Βασιλικήν οι πιστοί σήμερον», φ. 168»^. Μί^ηβ τ. 77, σ. 1049. 19. «Βίος και αγώνες και μερική θαυμάτων διήγησις του οσίου πατρός ημών Αθανασίου του έν τω "Άθω». Άρχ. Οι τών αρίστων ανδρών άνάγραπτοι βίοι», φ. 182-243. Πρβλ. Νικόδη- μου, Συναζαρ. II, σ. 249. Σημειωτέον, ότι έπΙ μεν του 182-ου 270 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ φύλλοι> του χώδιχος γεγραπται παρά τίνος διά μολύβδου το € ελ- λείπουσα δύο φύλλα», έπΙ δε του 223-ου τό «φύλλα επτά έλλε{• πουσιν>. 20. «Διήγησες διαλαμβάνουσα περί των άγιων και σετηων ειχόνων, ζαΐ δΓ τ)ν αίτι'αν και δπως παρέλαβε την ορθοδοξία^/ ετησίως τελεΐν τη πρώτη Κυριακή των αγίων νηστειών ή αγία του θεού καθολική και αποστολική εκκλησία». Άρχ. «Ό βασιλεύς Θεόφιλος συγχωρήσει θεού», φ. 243"251ι ένθα τό κείμενον ατελές υπάρχει. "Ολην δε τήν διήγησιν ευρίσκεις παρά τω Οοηι- 1)θβ8, ΑυοΙ. ηονυιη, τ. II, σ. 171 χέ. 21. Ιωάννου του Χρυσοστόμου «έγκώμιον εις τους αγίους αποστόλους Πέτρον και Παϋλον», ου ή αρχή• «Ουρανού και γης αμιλλαν όρώ>, φ. 252. Μί§ηβ τ. 59, σ. 491. 22. Λείψανον εγκωμιαστικού τίνος λόγου περί του βαπτιστου Ιωάννου, ου αϊ πρώται λέξεις εχουσιν ώδε• «και τους εν πλάνη ώδήγησαν» κτλ., φ. 256-259. 1Θ2. Τεύχος έκ χάρτου, γραφέν επιμελώς τη ττεντεκαιδε- κάτη έκατονταετηρίδι και συνιστάμενον έκ φύλλων 517, ών τό κείμενον έστι μονόστηλον κατά σελίδα πασαν (0,217X0,16 = 0,152X0,95)• μετά δέ τήν πρόσθιον πινακίδα προσέθηκεν ό βιβλιοδέτης Εζ φύλλα του έκκαιδεκάτου αιώνος, κεφάλαια τίνα της παντοδαπους ένέχοντα διδασκαλίας Μιχαήλ του Ψελλού. Τό μέν οδν τεύχος ου μόνον επιμελώς γέγραπται, ως εϊρηται, άλλα και κο- σμήμασιν έρυθροΤς μέν ταινιοειδέσι δέ κεκόσμηται, και μεγάλοις ουκ ολίγοις κεφαλαιώδεσι γράμμασι τοις μέν έρυθροΐς, τοις δε πολυχρωματίστοις• α δέ περιέχει, τάδ' εστίν ^. 1. Ψαλτήριον (φ. 1-62), έχον έν τέλει του κειμένου ση- μείωμα γεγραμμένον έρυι)ροΓς γράμμασιν, 8 λέγει ταύτα' «Τήν τών ωδών δέ άκολουθίαν ζήτει έν τω ΏροΚο'γίω και εύρίσεις [δίο], και διά τούτο ουκ έγράψαμεν διά τό είναι αύτάς έκεΤσε: — Τέλος συν θεώ και του Ψαλτηρίου* τω θεώ ημών δόξα: — •|- Χριστέ * Έν ώα τίνι της πρώτης σελίδος γέγραπται το^ο' «Τιμόθεος Ιερομιόναχος έχ ν ίσου Πάρου 1795 Ιανουαρίου 4». ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΓΜΩΚ. 271 μοϋ, θίδοϋ μογήσαντι τέην [βίο] πολύολβον άρρωγήν: —τ- •[• Μεθο- δίου, αμαρτωλού, μονάχου, ευχεσθαι [δίο] πάντες, ερρωσθαι [βίο]! — Πάτερ έν ταΐς εόχαΐς σου χάμου μέμνησω [δίο]: — •|• Τέλος. 2. «Τμνοι προς το θεΐον ερωτικοί, πλήρεις των θαυμααίων αύτου, μεστοί ευφροσύνης χαι εκπλήξεως χαΐ άγαλλιάσεως ττνευ- ματικης, ήκονημένα ξίφη κατά των αοράτων έχ&ρών, ειρήνη στα- θηρά είς τάν εμφυτον πόλεμον της σαρκός, δπλα καΐ φρουροί καΐ προι)υμία καΐ δύναμις της ψυχής της ποθούσης λέγειν αυτούς• είσι δέ πόνημα μονάχου θηκαρα άπό της Κωνσταντινουπόλεως > κτλ., φ. 63 {^έχρις 141, ένθα κείται το «•[• Τέλος των θείων καΐ ιερών ύμνων: •[•» και μετά τούτο τό <•!• Ό άναγινώσκων ευχου και υπέρ έμου του αμαρτωλού Μεθοδίου μονάχου του γράψαντος, δπως ε5ρω άνεσιν των πολλών μου σφαλμάτων >. 3. «Του αυτού ευχαί, συλλεχθεΤσαι άπό της θείας Γραφής, τα πλείστα δέ άπό του αγίου Έφραίμ, τοις βουλομένοις πολεμήσαι τήν εαυτών προς τά πάθη καΐ τάς ήδονάς έγκειμένην προαίρε- σιν», φ. 142-164. Πρβλ. Αδδβιη&ιιί εκδοσιν τών απάντων Έφραίμ του Σύρου, τ. III, σ. 492. 4. «Ώρολόγιον συν θεώ άγίω, έχον την άπασαν άκολουθίαν>, φ. 165-255. 5. «Μηνολόγιον συν θεώ άγίω του δλου ένιαυτουι, τά ονό- ματα τών αγίων άναγράφον ανδρών και τά ψαλλόμενα κατά τάς μνήμας αυτών τροπάρια και κοντάκια, φ. 256-317. 6. «Τά απολυτίκια καΐ κοντάκια του Τριωδίου και Έξωπα- σχίου, αρχόμενα άπό της Κυριακής του Τελώνου και του Φαρι- σαίου μέχρι τών Αγίων Πάντων», φ. 317^-325. 7. «Απολυτίκια αναστάσιμα τών οκτώ ήχων συν τοΐς θεο- τοκίοις και ταΐς ύπακοαΐς αυτών ι, φ. 32 5?. 8. «Τροπάρια ά^/αστάσιμα, ψαλλόμενα μετά τόν "^Δμωμον έν ταΓς Κυριακαΐς του δλου χρόνου», φ. 328^. 9. «Έτερα τροπάρια νεκρώσιμα», φ. 329. 10. «Ακολουθία είς τόν άκάθιστον υμνον τής ύπερευλογημε- νης δεσποίνης ημών θεοτόκου καΐ άειπαρθένου Μαρίας», φ. 330^. 272 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΙΚΗ'ΡΑΦΩΙί 11. €Εύχή χατανυχτιχή εις την ϋπβραγι'αν θεοτόχον», φ. 340^. 12. «Κανών ποχρακλητιχός εις τήν ύπεραγίαν θεοτύχον- τζονηρΛ θεοκτιστου μονάχου», ου ή αρχή* «Πολλοίς συνεχόμενος πείρα- σμοΐς», φ. 341. Ώρολόγιον το μέγα, διορ&ω&έν υπό Βαρθολο- μαίου Κουτλουμουσιανου. Βενετία 1882, α. 440. 13. «Ευχή εις έζομολόγησιν και όφείλει(ς) χαθημέραν άρ^- ταθέτως λέγειν προς τήν υπεραγιαν θεοτόχον, έάν πο&^ς εν <ορα του ψυχορραγηματός σου ίδεΤν αυτήν χαΐ βοη&είας πολλής χαΐ παρηγοριάς τυχεΤν έξ αυτής*. Άρχ. «Δέχου τοίνυν ευμενέστατη», φ. 343Ρ• Οο&Γ, Εύχολόγιον σ. 686. 14. «Έτερος χανών Ιχετήριος εις τήν ύπεραγία*/ θεοτόκβν, κατανυκτικός πάνυ* ήχος πλάγιος β'». Άρχ. «Πως μου θρηνήσω τον βίον», φ. 345. "Ορα τό βιβλίον τούτο: Εύχαι κατανυκτικά». διαφόρων άγιων καΐ κανόνες εις τήν άγίαν τριάδα και εις τόν κυριον :ήμών Ίησοΰν Χριστόν καΐ εις τήν υπεραγίαν θεοτόκον, συλλεχθέντα παρά τίνος αδελφού κτλ. Έν Τεργεστίω 1804, σ. 177-182. 15. «Έτερα ευχή εΙς τήν υπεραγίαν θεοτόκον, πάνυ ωφέ- λιμος και πολλήν κατάνυζιν έχουσα, δια στίχου». Άρχ. «Άλλ' ω παρθένε δέσποινα, άχραντε Θεοτόκε, κυρία μου όλόδοςε», φ. 346^. ΕύχαΙ κατανυκτικά! διαφόρων αγίων κτλ., σ. 47-49. 16. «Κανών σταυροθεοτόκιος είς τήν υπέραγνον θεοτόκον ήχος πλάγιος β'». Άρχ. «"Ωσπερ αμνός άνηρτήθης», φ. 349?. 17. «Ευχή κατανυκτική εις τήν υπεραγίαν θεοτόκον, κατά αλφαβήτου» [δίο]. Άρχ. «Ανυμνώ σου τήν χάριν», φ. 353. 18. «Άκολουδία εΙς τόν κυριον ημών Ίησουν καΐ δεσπότην Χριστόν τόν γλυκύτατον, περί νήψεως• ήχος πλάγιος β'». Άρχ. «Ίησου γλυκύτατε, ψυχής έμής» κτλ., φ. 353^. 19. «Κανών νηπτικός (είς τόν αυτόν)• ποίημα θεοκτίστου μονάχου». ^Ηχος β'. Άρχ. «Ίησου γλυκύτατε Χριστέ», φ. 355. Ώρολόγιον τό μέγα, σ. 481. 20. Ευχή εις έςομολόγησιν, πολλήν κατάνυξιν και συντριβήν καρδίας έχουσα* ήν τίνα οφείλεις διά παντός μετά δακρύων άνα- γινώσκειν έμπροσθεν είς τόν κυριον ημών Ίησουν Χριστόν του ΙίΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΪ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 273 μεγάλου Βασίλειου». Άρχ. «Εξομολογούμαι σοι, Κύριε ό θεός του ουρανού καΐ της γης», φ. 359. 21. «Κανών θαυμασιώτατος εις πάντα τά επουράνια τάγματα καΐ πάντας τους αγίους, λεγόμενος παρά των μη απερχομένων έν τη εκκλησία καθ' έκάστην ποίημα Ίωσηφ». Άρχ. «"Αναρχε λόγε ίεραΤς δεήσεσι», φ. 361. Ώρολόγιον το μέγα, σ. 497. 22. «Ακολουθία της αγίας μεταλήψεως», φ. 365' μετά τ> 380-ον φύλλον υπάρχει χάσμα• Πορφύριος γάρ ό Ουσπένσκης ελαβεν άποσπάσας εντεύθεν τετράδια δύο (το κη' και το κθ'), απερ δμως ούχ ευρέθη μεταζύ των εις την βιβλιοθήκην Πετρουπόλεως συγκομισθέντων παρ' εκείνου κωδίκων* 8τε δε Πορφύριος έςερρίζου τά τετράδια ταύτα, σπεύσας έπέγραψεν έν τω 380-ω φύλλω σή- μερον δηλωτικών της αφαιρέσεως — τούτο δε και έν τοΐς λοιποΐς κώ- διξι τοΓς παρ' αύτου διαφθειρομένοις εΐώθει πράττειν — και αριθμόν έτους από κτίσεως κόσμου (ζ,πι = 1582-1583), τόν χρόνον έμ- φαίνοντα καθ' δν έγράφη το τεύχος τούτο. 23. Στιχηρά σταυρώσιμα, προσόμοια και μαρτυρικά, ψαλλόμενα άπό της Τρίτης εσπέρας μέχρι της Παρασκευής εσπέρας, φ. 381. 24. «Έςαποστειλάρια της εβδομάδος», φ. 384^. 25. «Κανών εις ψυχορραγουντας* ποίημα Ανδρέου Κρήτης του Ίεροσολυμίτου » είς ήχον πλάγιον β', ου ή αρχή• «Δεύτε συνάχθητε πάντες οι ευσεβείς», φ. 385»^. 26. *Εύχή είς ψυχορραγουντας, υπό ιερέως λεγομένη», ής ή άρχή>• «Δέσποτα θεέ παντοκράτορ, ό πατήρ του κυρίου και θεού και σωτηρος Ίησου Χρίστου, ό πάντας θέλων σωθήναι» κτλ. φ. 387^. 27. Κυρίλλου Αλεξανδρείας «λόγος περί έζόδου ψυχής και περί της δευτέρας παρουσίας»• ου ή αρχή• «Φοβούμαι τόν θά- νατον», φ. 389 μέχρι του 396. Μί^ηε τ. 77, σ. 1072. 28. Άκέφαλον τεύχος, άρχόμενον άπό του τρίτου τετραδίου, φ. 397 κέ• περιέχει δέ τά εφεξής κείμενα. 29. Άκέφαλον βιβλίον περί του πώς δει πολιτεύεσθαι τόν μοναχόν, συνειρμοσμένον έκ πονηματίων διαφόρων τής εκκλησίας πατέρων και διηρημένον είς κεφάλαια λθ', φ. 397 — 424. Σημειου- 18 274 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ μαι δέ χατ έξαίρεσιν τούτο• €Τθϋ αγίου πατριάρχου Αουχα, πώς οεΤ τον μοναχόν διάγειν εις τό χελλίον αυτού >. Άρχ. «Τό νυ- γθή|χερον ποίει εύχάς δισχιλίας, μήτε δλως ιστάμενος, μήτε πάλιν καθήμενος* κτλ., φ. 403?. 30. «Περί τάςεως αρχαρίων και κατηχήσεως πάνυ αναγκαιό- τατης, κοσμούσα [βίο] τα ήθη του άνθρωπου* εκ του αγίου Ισαάκ». Άρχ. «Αυτή έστιν ή τάςις ή σώφρων και θεω προσφιλής >, φ. 427. 31. «Έκ της βίβλου Πέτρου μονάχου του Δαμάσκηνου πάνυ ώφέλιμον». 'Αρχ. «'Αρχή μεν παντός άγαθου ή έκ θεού διδο- μένη φυσική γνώσις», φ. 429. 32. «Περί κοινοβίων». Άρχ. «Οι το μοναχικόν και αγιον σχήμα φορουντες, ου μόνον μή εχειν ϊδιόν τι» κτλ., φ. 438. 33. «Έκ του μεγάλου Βασιλείου ώφέλιμον πάνυ». Άρχ. «Πολλούς των ά^^θρώπων άκήκοα έπιζητοΰντας » , φ. 440. 34. «Του αύτου μεγάλου Βασιλείου περί ασκήσεως καΐ πώς δεΤ κοσμεΤσθαι τόν μοναχόν». Άρχ. «Δει τόν μοναχόν προ πάν- των ακτήμονα βίον», φ. 441. 35. Διηγήσεις έκ του Αειμωναρίου περί Θεοδώρου του Βυ- ζαντέ, Μωυσέως του ΑΙθίοπος και περί προφητείας πατέρων της Σκήτεως, φ. 442?. 36. Αθανασίου Αλεξανδρείας επιστολή προς τους άποταζα- μένους, ής ή αρχή* «Αδελφέ μου, ει άπετάζω τω κόσμω του τωι, φ. 446^. 37. «Στεφάνου του θηβαΓτου έντολαι τοις άποτασσομένοις » . Άρχ. «Πρώτον μή έχε κοινωνίαν μετά γυναικών», φ 447^. 38. «Νείλου μονάχου είς μοναχούς ησυχάζοντας». Άρχ. «Μή μετά περισπωμένων συναυλίζου», φ. 448. 39. «Έκ των παραγγελμάτων των αγίων πατέρων ημών και διδασκάλων». Άρχ. «Έχε τόν νουν σου πάντοτε προς τόν θεόν», φ. 44 9^. 40. «Αντωνίου πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, προτροπή εΙς έξαγόρευσιν, έν η σαφέστατα τό έκ ταύτης ώφέλιμον άποδέ- δεικται• έρρέθη δέ προς τους μοναχούς τών Στουδίων». Άρχ. ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 275 «Πατέρες χαΐ αδελφοί, τών γνησίως έρώντων είδικώτατον κα» έξαιρετον γνώρισμα», φ. 450?. Αντώνιος ουτός έστιν ό Καυλέας• τόν δε λόγον αύτοδ προς έχτύπωσιν ήδη Ιτοιμον εχω. 41. «Του οσίου χαΐ θεοφόρου πατρός ημών Ήσαίου, λόγος εις το Πρόσεχε σεαυτω» Άρχ• «Πρόσεχε σεαυτώ ακριβώς, θαρ- ρών και πιστεύων>, φ. 454^. 42. «Του έν άγίοις Ιωάννου μητροπολίτου Τουσίας [δίϋ], προς Κλήμεντα πάπα(ν) Τώμης επιστολή», ης ή αρχή* «Άπε- δεζάμην την έν Κυρίω άγάπην σου», φ. 459^. "Ορα το φυλλά- διον τούτο: «Του οσίου πατρός ημών Ίω. μητρ. Τωσσίας επι- στολή προς Κλ. π. Τώμης, έζ απογράφου της έν Πάτμω ιεράς μονής Ιωάννου του θεολόγου, νυν πρώτον εκδίδοντος Σοφοκλέους Κ. του έζ Οικονόμων. Άθήνησι, τύποις Φ. Καραμπίνου, αωξη'». ΚαΙ πάλιν: Α. Παβ^οβα, ΚρΗΤΗΊβοκίθ οπητη πο ΗΟτορίΗ ΑρβΒ- ηΜπΙΘΒ ΓρβΕΟ-ργΟΟΚΟβ ΠΟΛβΜΗΚΗ προτΗΒΈ Λβτηηηη'Β. Έν Πε- τρουπόλει 1878, σ. 169 — 186. 43. «Συμεών θεσσαλονίκης, περί μοναχών». Άρχ. «Ουκ εστίν επίγειος», φ. 465^• 44. «Στίχοι προς μοναχούς», ων ή άρχή' «Τί βρωμάτων σε τερτΓ/ότης έκθηλύνει; | χόρτος γαρ έστιν εις άφαιδρόνα τρέ- χων», φ. 466ί^. 45. «Παράδοσις πολιτείας αρίστης και παραίνεσις πατέρων εις προκοτϋήν τελειότητος » . Άρχ. «ΕΤπεν ό ά|3|3ας Αντώνιος, δτι έρχεται καιρός» κτλ., φ. 468^ — 51 7°^. Και ταύτα μεν ό κώδιξ περιέχει* ένδον δέ της δευτέρας πινακίδος γέγραπται τοΰτο' «•{• τώ παρών βιβλίων ύπάρχη του έν μοναχοΤς Νικηφόρου, μονάχου Άγιο- σαβήτου» κτλ,, δς έζη κατά τον όκτωκαιδέκατον αίώνα. 163• «Τριώδι συν θεώ άγίω^ άρχόμενον άττό του Τελώνου και του Φαρισαίου». Έγράφη έτει 1409 οπ6 Ματ&αίου τινός* σύγ- κειται δ' εκ φύλλων 410, ών τινά μέν έγράφη, διά τήν συμπλήρωσιν έκπεσόντων φύλλων, τω πεντεκαιοεκάτω τελευτώντι αίώνι (φ. 53- 57, 94, 104, 119-25, 131-36, 356-66), τινά δε του έξκαιδε- κάτου αρχομένου αιώνος. Έστι δέ μήκους μέν 0,223, πλάτους 276 ΚΑΤΑΛΟΓΟΙ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ δε 0,15• τό δέ χείμενον άριθμεΤ χατά μιαν έκάστην των σελί- δων γραμμάς 27, ών ο χώρος έστιν ως 0,158X0,095. Ση- μείωσαν δέ, βτι φύλλα δύο αύτου τούτου του χώδιχος υπάρχει νυν έν τξ βιβλιοθήχτ[] Πετρουπόλεως, εΙς ί)ν Ούσπένσχης ό Πορφυριο; άποσπάσας εκείνα παρεχώρησεν ^ (αριθ. 433- ΟτΊβΤΈ ΗΜΠβρ. ΙΙγβΛ. Βη6λ. 3& 1883 γολ'β, σ. 150). ΚαΙ ταύτα μεν περί του χώδιχος, δς έξω του Τριωδίου περιέχει χαι ταύτα* α') «Τρια- δικά κατ' ήχον, ψαλλ'^μενα τη αγία τεσσαρακοστή», φ. 365. — β') «Φωταγωγικά ψαλλόμενα κατ' ήχον τη αγία τεσσαρακοστή», φ. 366. — γ') «Καθίσματα των οκτώ ήχων τής 'Οκτωήχου», φ. 367-385β. — δ') «Νικηφόρου Καλλίστου του Ξανθοπούλου, συναξάρια εις τάς επίσημους του Τριωδίου έορτάς, μίαν έκάστην αυτών αιτιολογουντα, πώς ποτέ τό κατ' αρχάς γέγονε χαΐ δι' ην αΐτίαν^ ως νυν εχουσι, παρά τών αγίων καΐ θεοφόρων πατέρων ημών ετάχθησαν, μετά τίνων έπιστάσεων μερικών, αρχόμενα άπό του Τελώνου καΐ του Φαρισαίου και καταλήγον(τα) μέχρι [τών αγίων πάντων]. 01 στίχοι: Ό δημιουργός τών άνω» κτλ., φ. 385^ - 410, ένθα γέγραπται τούτο* «•{• Τέλος συν θεώ της παρούσης πυζτίδος• έν μηνι | άπριλλίω ιε Ιν(δικτιών)ος β*^, του ςΦιζ έτους* | οΐ ουν άναγινώσκοντες ευχεσθε* και μη τη ίδιο- τία [δίο] μου καταγινώσκεσθε , αλλά τη προ|θέσει της καρδίας όρατε:- | •|• Ματθαίος τάχα μοναχός». 164, Δύο τεύχη συνδεδεμένα, τό μέν έκ τετραδίων όκτω- καίδεκα (φ. 1-142), τό δ' έκ πεντεκαίδεκα (φ. 143 262)* τούτο δέ τό δεύτερον τεύχος όγκωδέστερον ήν, ως τό νυν αύτου τέλος μηνύει* έστι δέ μήκους μέν 0,22, πλάτους δέ 0,16* τό δέ κεί- μενον έν μια έκαστη τών σελίδων άριθμεΤ γραμμάς εΐκοσιν, ών ό χώρος έστιν ώς 0,15X0,9. Έκάτερον μέν ουν τών τευχών τούτων έγράφη μεσούσης της δκτης καΐ δεκάτης έκατονταετηρίδος* α δέ περιέχει, τάδ' έστιν α') Ψαλτήριον είς είκοσι και^ίσματα διηρημένον, φ. 1-142. * Τά έν Πετρουπόλει φύλλα τακτέον έν τω χώοιχι [χετά τό 403-ον αύτου φύλλον. ΙΙΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΤ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 277 β') '-Α,σματικαΙ άχολου&ίαι εις ανωνύμους άγιους, αποστόλους, προφήτας, μάρτυρας, ίεράρχας, ίερομάρτυρας, οσίους (φ. 143- 214)* είτα δε χείται «Ακολουθία της δλης εβδομάδος, ψαλλο- μένη άντι της παρακλητικής*• ατελής μέντοι εστίν το γαρ κείμενον αύτης εις το πρώτον τροπάριον της έβδομης ώδης νυν τελευτα κανόνος τινός τω σαββάτω ψαλλομένου. 165. Τεύχος μεμβράνινον της ενδέκατης έκατονταετηρίδος, δπερ έκ φύλλων σύγκειται 242, μήκους μεν 0,217, πλάτους δε 0,165* φύλλα μέντοι δύο, τό 9-ον και το 10-ον, έκ χάρτου βαμβακερού έστιν, εις άναπλήρωσιν έκπεσόντος κειμένου προστεθέντα κατά τον τρισκαι- δέκατον αιώνα* έκ δε κοινού γάρτοο το 237 -όν έστι φύλλον, και τούτο πάνυ μεταγενέστερον εκείνων. Τούτο μεν ουν τό τεύχος έπιγραφήν έχει τοιάνδε• «Ψαλτηριον συν θεώ κατά τον Άγιο- πολίτην>, ή χρυσοϊς και κεφαλαιώδεσι γράμμασιν έχαράχθη υπό κόσμημα τι παρόμοιον τω Π στοιχείω, έρυθρόν τό χρώμα. "Εστι δέ τό κείμενον αυτοΰ μονόστηλον και κατά σελίδα πασαν έκ γραμμών όκτωκαίδεκα (0,147X0,115). Και οι μέν ψαλμοί λή- γουσιν εις τό 218-ον φύλλον από δέ τούτου και έζής πρώτον μέν ό «ιδιόγραφος του Δαυίδ» ψαλμός υπάρχει, είτα δέ ταύτα* α') €Ώδή Μωυσεως έν τη Έξόδω», φ. 219. -β') «Ώδή Μωυ- σέως έν τω Δευτερονομίω», φ. 221. — γ') «Προσευχή "^Αννης μητρός Σαμουήλ», φ. 226. — δ') «Προσευχή Άμβακούμ προφή- του», φ. 227^. — ε') «Προσευχή ΉσαΓου του προφήτου», φ. 230. — ς') «Προσευχή Ίωνα προφήτου», φ. 231. — ζ') «Προσευχή τών τριών παίδων, Άνανία, Άζαρία, Μισαήλ», φ. 232. — η') «Τμνος τών αγίων τριών παίδων», φ. 234^. — θ') «Ώδή της Θεοτόκου», φ. 236. — 1') «Ώδή θ'• προσευχή Ζαχαρίου του πατρός του Προ- δρόμου», φ. 237. — ια') «Προσευχή Έζεκίου βασιλέως της Ιου- δαίας», φ. 239. — ιβ') «Προσευχή Μανασσή βασιλέως τών Ιου- δαίων», φ. 240. — ιγ') «Σύμβολον άγιον», δπερ έστιν ατελές, διά τήν άποκοπήν ενός ή πλειόνων φύλλων λήγει γαρ εις τάς λέξεις τάσδε' «και Μαρίας της παρ&ένου και». Είχε δέ τό βιβλίον ές αρχής φύλλα 248* τετράδια γαρ ήρίθμει λα'• 278 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ, ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 1ΘΘ• Τετραευαγγελιον έχ μεμβρανίνων φύλλων 137, γραφέν, ως εοΓ/εν, άμφΐ την δυοχαιδδχάτην έχατονταετηρίδα• εστί δε μη- χους μεν 0,234, πλάτους δε 0,16. Και τό μεν χεεμενον αύτου μονόστηλόν έστι, τούτο δε κατά μίαν έχάστην των σελίδων αριθ- μεί γραμμάς 28 ή 30, δ έστι χώρον έχει 0,165x0,105. Τπάρχει δ' έν τω τεύχει χαι τέσσαρα κοσμήματα τό χρώμα κόκκινα, τάς αρχάς έπιδειχνύμενα των ευαγγελίων δΓήρηται οε ωοε* 1. «Δήλωσις διαλαμβάνουσα τήν του χρόνου των ευαγγελίων [καΐ των εύαγγε]λιστών διαδοχήν, πόθεν τε άρχονται και που καταλήγουσιν». Άρχ. ιΊστέον δτι άναγινώσκεται τό υφός», φ. 2. 2. «Ευαγγέλια εις διαφόρους μνήμας αγίων», φ. 5. 3. «Κεφάλαια του κατά Ματθαίον ευαγγελίου», φ. 5^. 4. Σημείωμα περί του αύτου ευαγγελίου, ου ή αρχή• «Τό κατά Ματθαίον άγιον εύαγγέλιον προς τους έξ Ιουδαίων έζεδόθη», φύλλ. 6 . 5. Επίγραμμα εις Ματθαίον, ου ή αρχή• «Ματθαίου τόδε έργον άριστοπόνοιο τελώνου», φ. 6. 6. Τό κατά Ματθαίον εύαγγέλιον, φ. 7. 7. Κεφάλαια του κατά Μαρκον ευαγγελίου, φ. 43. 8. Τπόθεσις του αύτου ευαγγελίου, ής ή αρχή• «Κατά Μαρ- κον τό εύαγγέλιον έπιγέγραττται», φ. 43^. 9. Τό κατά Μαρκον εύαγγέλιον, φ. 44. 10. Κεφάλαια του χατά Λουκαν ευαγγελίου, φ. 66^. 11. Τπόθεσις καΐ επίγραμμα, φ. 67^* τούτου δε ή αρχή ώδε• «Αουκας ήπιόθυμος άκεστορίης έπιίστωρ» κτλ. 12. Τό κατά Λουκαν εύαγγέλιον, φ. 68. 13. Κεφάλαια του κατά Ίωάννην ευαγγελίου χαι σύντομος περί αύτου διήγησις, ης ή αρχή• «Ίστέον δτι τό κατά Ίωάννην άγιον εύαγγέλιον», φ. 109^. 14. Τό κατά Ίωάννην εύαγγέλιον μέχρι των λέξεων (α', 11 ? <Μαρία δέ ειστήκει προς τό μνημεΓον εςω», φ, 110-137* τό δέ λοιπόν κείμενον, τό μέχρις αύτου του τέλους του ευαγγελίου. ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 279 χεΤται νυν έν τ^ συλλογή Πορφυρίου του Ούσπένσκη (αριθ. 303. ΟτΗβτΕ ΗΜπβρ ΠγβΛ. Βη6λ. 3& 1883 γολί>, σ. 126). 1ΘΤ. Τεύχος έχ φύλλων χάρτου 280, ή τετραδίων λε'. γρα- φέν ετει 1410-<5>, ώ; τό σημείωμα τούτο δηλοΐ, τό έν τω τελευ- ταία) φυλλω γεγραμμένον «Έτελεεώθη δϊαχειρος έμου του ταπει- "Λδ Ίωαχειμ μροπολ{τ(ου) Σουπακίου* έτους ^ςΦιη, ίν(διχτιών)ος γ., μηνΐ μαρτιω ιθ', ήμερα μεγάλη δ'>. Έστι δε τό κείμενον κατά σελίδα πασαν μονόστηλον και έκ γραμμών είκοσι και 8ζ (0,28 Κ 0,185 = 0,195X0,11). 1. ΜηναΤον του Μαρτίου χωρίς των συναςαρίων, φ. 1-142. "Αρχεται δε άπό του στίχου τούτου* «Χριστέ μου, τάχυνον τον δρόμον των χειρών μου» (οοά. τάχεινον των)• μεθ' δν υπάρχει κόσμημα τι πολυχρώματον μεν. ευτελές δε πάνυ, ^ψο^ τετράγωνον έχον δπερ επιφέρει σταυρόν μεθ' δ πάλιν γέγραπται του μηναίου ή άρχή' €Μήν Μάρτιος, εις την α' της αγίας όσιο μάρτυρος Ευδοκίας. Εις τό Κύριε έκέκραζα στιχερά κατά τό σύ- νηθες του Τριωδίου, και της αγίας στιχερά* ήχος δ', προς τό Έδωκας σημείωσιν. — Πρότερον άσκή^ασα» κτλ. 2. ΜηναΓον του Απριλίου, ου ή αρχή* «ΜηνΙ άπριλλίω, εις τήν α' της όσίας Μαρίας της Αίγυπτίας• ή ακολουθία δέ αύτης ψάλλεται τη ε' Κυριακή των νηστειών. Εις τό Κύριε έκέ- χραζα στιχηρά αναστάσιμα, και της αγίας• ήχος πλάγιος α', πρόζ τό) "Ολην αποθεμένος. — Σε μεν διεκώλυαε» κτλ., φ. 143-280. 1β8. Τεύχος μεμβράνινον, άκέφαλόν τε χαΐ ελλιπές, κεί- μενον δ' ένέχον δίστηλον, όπερ έγράφη τη ενδέκατη έκατονταε- τηρίδΐ' σύγκειται δ' έκ φύλλων 264, ων ένια μεταγενέστερα έστιν. ΆντωνΤνος δμως ήρίθμησεν άλλοτε φύλλα 282. "Εστί δέ μήχους μεν 0,325, πλάτους δέ 0,255. Και ένδον μεν της πρώ της πινακίδος εν και ?]μισυ φύλλον υπάρχει κεκολλημένον, μέρος δν δλλου τινός κωδικός της αύτης εποχής, έν ω σώζεται τέμαχος έκ γραφής τίνος περί Σάβα του ήγιασμένου• έπΙ δέ του κρασπέ- δου του δευτέρου φύλλου του κωδικός εύδιάκριτον υπάρχει μονό- 280 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ γράμμα, προσυποδειχνύον 8τι τό βιβλίον ην άλλοτε της μονής του κοινθ|ϊΐ7ρχοΐ) Θεοδοσίου. Τούτο τοίνυν εμπεριέχει ομιλίας Ιωάννου του Χρυσοστόμου περί της Μωσαϊχής Γενέσεως, ων αι μεν πρώται άρι&μουνται τριάκοντα * εΤτα δε κείνται όμιλίαι από του ζγ' μέχρι του ξε' άρι&μου. Και της μεν πρωτίστης ομιλίας έσώθη μόνον τό τέλος, από των λέςεων τούτων «... λων παρά οίκετών, παρά έχι^ρών μισούμενος, παρά των ευ πεπον&ότων » • μετά δε τό τέλος της εσχάτης ομιλίας υπάρχει σημείωμα τι άπεσβεσμενον, καΐ μετά τούτο πάλιν ΙχεξίΟΊ^ δ δήλον ποιεΤται δ τι ό κώδιξ εμπεριέχει* <•{• Έξαήμερον, βιβλίον τό δεύτερον». 1ΘΘ• Τεύχος μεμβράνινον της ενδέκατης έκατονταετηρίδος, έκ φύλλων συγκείμενον 270, ύψους μεν 0,33, πλάτους δε 0,243" τό δ' έν αύτοΤς κείμενόν έστι μονόστηλον και έκ γραμμών 27, δ έστι χώρον έχει μικρόν κατά σελίδα πασαν (0,217 Χ 0,14)' διο και τά κράσπεδα παντός φύλλου ευρέα πάνυ υπάρχει* άφιλόκαλος δέ τις αναγνώστης άπέκοψε πέντε τούτων, τά οίκεΐα φύλλα κολοβώσας (φ. 205 μέχρι 208 χαΐ 240). "Έστι δέ και ή γραφή χαρίεσσα, αραιά καΐ ύπόςαν&ος. Και έν μεν τη άρχη φύλλον εν έκ χάρτου κεΓται, τόν πίνακα περιέχον των έν τω τεύχει περιειλημμενων πονημάτων Γρηγορίου του θεολόγου* ον εγραψέ τις, ως έοικε, τη δεκάτη και τετάρτη έκατονταετηρίδι, όνομάσας τόν κώδικα «πρώ- τον βιβλίον του θεολόγου»* ταύτα δέ πάντα ην έζ άρχης λόγοι είκοσι και τρεις, <οί μή άναγινωσκόμενοι » κατ' άλλην έπιγραφήν μεταγενεστέραν, έπί του κρασπέδου χαραχθεΤσαν του πρώτου φύλ- λου του κωδικός, υπό κοσμήματος ερυθρού χρώματος τό δέ σχήμα ταινιώδους έν αυτω διαχωριζόμενοι. Και ό μέν πρώτος λόγος, δς έπεγράφετο «απολογητικός τής εις Πόντον φογής», ελλείπει νυν οι δέ λοιποί έπιγραφάς έχουσι τάς εφεξής* 1. «ΙΙρός Άρειανούς και εις εαυτόν». Άρχ. «Που ποτέ είσιν οι την πενίαν». φ. 1. Μί^ηβ τ. 36, σ. 213. 2. «Προς τους καλέσαντας έν αρχή και μή άπαντήσαντας μετά τόν πρεσβύτερον έν τω πάσχα». Άρχ. «Πώς βραδεΐς έπΙ τόν ήμέτερον λόγον», φ. 10^^ Μί^ηβ τ. 35, σ. 517. ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 281 3. «Απολογητικός εις τόν εαυτού πατέρα, συμπαρόντος αύτώ Βασιλείου, ήνίκα επίσκοπος έχεφοτονήθη Σασίμων* Ναζιανοΰ γαρ ό πατήρ ή ν, ης καΐ αυτός ήρςε μετά θάνατον του πατρός εκκλη- σίας μάλλον καΐ ίτι περκίντος του πατρός». Άρχ. «Πάλιν έπ' έμέ χρίσμα», φ. 13?. Μί^ηβ ε. δ. σ. 820. 4. «Εις εαυτόν και τόν πατέρα, ήνίκα έπέτρεψεν αύτω φρον- τίζειν της Ναζιανζού εκκλησίας». Άρχ. «Τό στόμα μου ήνοιξα>, φ. 17. Μί^ηβ ε. ά. σ. 844. 5. «Είς εαυτόν και τόν πατέρα καΐ είς Βασίλειον, μετά τήν έπάνοδον της φυγής». Άρχ. «Ουδέν ίσχυρότερον γήρως», φ. 20. Μι^ηβ ε. ά. σ. 828. 6. «Εις Γρηγόριον έπίσκοπον Νυσσης, άδελφόν Βασιλείου, έπιστά^/τα μετά τήν χειροτονίαν». Άρχ. «Φίλου πιστού ουκ εστίν αντάλλαγμα», φ. 22^. Μίβηθ ε. ά. σ. 832. 7. «Προς τους πολιτευόμενους Ναζιανζού αγωνιώντας, και τόν άρχοντα όργιζόμενον » . Άρχ. «Τήν κοιλίαν μου, τήν κοιλίαν μου άλγώ», φ. 27. Μί^ηβ ε. ά. σ. 964. 8. «Είς τους λόγους και εΙς τόν έξισωτήν Ίουλιανόν». Άρχ. «Τίς ή τυρα^^νίς», φ. 34. Μίβπβ ε. ά. σ. 1044. 9. «Εις τόν πατέρα σιωπώντα διά τήν πληγήν της χαλάζης». Άρχ. «Τί λύετε τάξιν», φ. 43. Μί^ηβ ε. ά. σ. 933. 10. «Ειρηνικός α' έπι τη ενώσει των μοναζόντων μετά τήν σιωπήν έπι παρουσία του πατρός». Άρχ. «Λύει μου τήν γλώσ- σαν», φ. 57. Μί^ηβ ε. ά. σ. 721. 11. «Ειρηνικός β' είς τήν σύμβασιν, ην μετά τήν στάσιν έποιησάμεθα οι όμόδοςοι». Άρχ. «θερμός ό ζήλος», φ. 70^. Μί^ηβ ε. ά. σ. 1152. 12. «Ειρηνικός γ', λεχθείς έν Κωνσταντινουπόλει έπι τη γε νομένη τω λαω φιλονεικία περί επισκόπων τινών διενεχθέντων προς αλλήλους». Άρχ. «Ειρήνη φίλη>, φ. 77^. Μίβηθ ε. ά. σ. 1132. 13. «Εις Καισάριον τόν ϊδιον άδελφόν επιτάφιος», Άρχ. «Οΐεσθέ με ίσως», φ. 87 (Μί^β έ. ά. σ. 756)* μετά δε τό 91-ον φύλλον υπάρχει χάσμα, του κειμένου μεν είς τάς λέξεις 282 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ «αυτού του βααίλεως» δ^αχοπτομέ^/ου, συνεχιζόμενου δε χατόπιν άπο του «συλήσειν ήλπίσεν>• τούτο ουν τό έλειμμα χατώρ^ωσε Πορφύριος ό Ούσπένσχης• άφείλετο γαρ ούτος έχεΐ&εν φύλλα δυο, απερ εδρηται νυν έν Πετρουπόλει (άρι8. 332. Οτ^θτβ Ημπ. ΙΙγβΛ. Βη6-ι. 3& 1883 γ., σ. 131). 14. «Ε[ς τήν ίδίαν άδελφήν Γοργονίαν επιτάφιος», ου ή αρχή• «Άδελφήν επαίνων», φ. 100^. Μί^ηβ ε. ά. σ. 789. 15. «Επιτάφιος εις τόν εαυτού πατέρα, υπό [βίο] παρουσία Βασιλείου». Άρχ. «"Ανθρωπε του θεού», φ. 113. Μί^Ββ ε. ά. σ. 985. 16. «Περί της ευταξίας της έν διαλέξεσιν». Άρχ. «Επειδή συνεληλύ»ατε», φ. 139^^. Μί^β τ. 36, σ. 173» 17. «Είς εαυτόν, ές άγροΰ έπιστάς μετά τά χατά Μάζιμον». Αρχ. «Έπόθουν ύμας», φ. 157. Μί^ηβ τ. 35, σ. 1228. 18. «Εις εαυτόν και προς τους λέγοντας αυτόν έπιθυμεΤν της καθέδρας Κωνσταντινουπόλεως». 'Αρχ, «Έγώ θαυμάζω τί ποτέ», φ. 168?. Μί^ηβ τ. 36, σ. 265. 19. «Ε?ς τον κατάπλουν των ές Αιγύπτου έπιδημησάντων». Άρχ. « Τους άπ' Αιγύπτου » , φ. 175^. Μι^ηβ ^• ά. σ. 241. 20. Έίς "Ηρωνα τόν φιλόσοφον». Άρχ. «Τόν φιλόσοφον έπαινέσομαι», φ. 182. Μί^ηβ τ. 35, σ. 1197. 21. «Κατά Ιουλιανού λόγος α'», ου ή αρχή• «Αχούσατε ταύτα πάντα», φ. 194^. Μίβηβ Ι. ά. σ. 532. 22. «Κατά Ιουλιανού στηλιτευτικός λόγος β'», ου ή αρχή* «Ούτος μεν δη των έμών», φ. 248^. Μίβηβ ε. ά. σ. 664. 170. Συναςάριον του μηνός Νοεμβρίου, γραφέν τ^ ένδεχάττ) έκατονταετηρίδι και συνιστάμενον εκ φύλλων μεμβρανίνων 325, πλην ενός, του πρώτου, δπερ έστιν έκ χάρτου κοινού* τούτο δέ, της άρχης του βιβλίου παραπεσούσης, έγράφη και προσετεΒη τω έπταχαιδεκάτω αίώνι• φύλλα μέντοι μεμβράνινα διάφορον έχοντα γραφήν, τά άπό του 283-ου και έ;ής έστιν, άναπληρωθέντα π- θανώς άμφι τόν αιώνα τόν δυοκαιδέκατον. *Εστι δέ τό τεύχος ϋψους μεν 0,318, πλάτους δέ 0,244" τό δέ κείμενον αύτου κατά II ΑΤΡί ΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟϊΟΛΪΜΩΝ. 283 ^" ■ — Μ. ^ ι ■- — ■ ■- — ■ ,^ φ. , . ■■ — — ■ ^ — ■ ■■ ■ Ι ■ ■ , σελίδα πασαν υπίρχει μονόστηλον χαΐ έκ γραμμών είκοσι και εννέα, ων ό χώρος έστιν ως 0,23X0,185. 1. Βίος καΐ πολιτεία τών αγίων άναργύρων Κοσμά και Δα- μιανού. Άρχ. «*Αρτι της εύσεβείας άναλαμπούσης», φ. 1. ΑπΛ- Ιθοία Βο1Ι&ηάί8ΐι&, τ. Ι, σ. 586. 2. "^Αθλησις τών αγίων μαρτύρων Ακίνδυνου Πηγασίου Άνεμ- ποδίστου Άφθονίου και Έλπιδηφόρου. Άρχ. «Εί χαΐ πρώτοι Πέρ- σαι», φ. 4. Μίβηβ τ. 116, σ. 9. ΑοΙα 8«ηοΙθΓαιη, νοεμ(3ρίου τ. Ι, σ. 491. 3. «Βίος και πολιτεία καΐ αγώνες του οσίου πατρός ημών Ίωαννικίου^. Άρχ. «Τήν προς άρετήν όδόν», φ. 13^. Μί^ηβ τ. 116, ο. 36. 4. «Βίος και πολιτεία και μαρτύριον και αγώνες Γαλακτίωνος καΐ Επιστήμης». Άρχ. «Της προς τω Λιβάνω ορει», φ. 32. Μί^β ε. ά. σ. 93. 5. Βίος και πολιτεία του αγίου Παύλου του όμολογητου, άρ- χιεπισκ(5που Κωνσταντινουπόλεως. Άρχ. «Ήνίκα Κωνστάντιος», φ. 37Ρ. Μί^ηβ ε. ά. σ. 884. 6. Μαρτύριον Ιέρωνος καΐ τών συν αύτώ ά&λησά^^των εν Με- λιτινη. Άρχ. «'Ιέρωνι τω γενναίω», φ. 4ΐΡ. Μίβηβ ε. ά. σ. 109. 7. Βίος και πολιτεία και ασκησις της όσίας Ματρώνης. Άρχ. «Τους σώφρονας τον βίον*. φ. 45. Μί§ηβ ε. ά. σ. 920. 8. Βίος και πολιτεία της όσίας θεοκτίστης της Λεσ|ϊίας. Άρχ. «Εικόνες και στήλαι», φ. 55?. Θεοφίλου Ιωάννου, Αγιολογικά μνημεΓα, σ. 18. 9. Μαρτύριον Μήνα του Αίγυτυτίου, ου ή αρχή• «Βασιλεύον- τος Διοκλητιανου», φ. 61?. Αηίΐίθοία Βο11»ηάί&ιι& III, σ. 258. 10. Βίος καΐ πολιτεία Ιωάννου του ελεήμονος, αρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας. Άρχ. «Τάς τών άγα&ών ά^^δρών», φ. 65. Μί^ηβ τ. 114, σ. 896. 11. Βίος και πολιτεία Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Άρχ. «ΚαΙ πάντων μεν τών κατά θεόν», φ. 86. Μί^θ ε. ά. σ. 1045. 12. Τπόμνημα περί Φιλίππου του αποστόλου, ου ή άρχή' 284 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ «Ό του θεου θεός λόγος», φ. 137^. Αο1;α δαηοΙοπιιη, μαίοο τ. Ι, σ. XI. Μί^β τ. 115, σ. 188. 13. Μαρτύριον Γουρίου Σαμονα καΐ Άβφου. Άρχ. «Έτος μεν από της Αλεξάνδρου», φ. 14θΡ. Μι^ηβ τ. 116, σ. 128. 14. «Διήγησις περί του γενομένου θαύματος παρά των αγίων μαρτύρων*. Άρχ. «Τοιούτον μέν δή καΐ ό μάρτυς», φ. 146^. 15. Τπόμνημα περί Ματθαίου του εύαγγελιστου. Άρχ. «*Ηδη μέν την παρά του πλάσαντος», φ. 151. Μί^ηβ τ. 115, σ. 225. 16. Βασιλείου Καισαρείας «έγκώμιον εις τόν αγιον μάρτυρα Βαρλαάμ», ου ή αρχή* «Πρότερον μέν οί των αγίων θάνατοι», φ. 153. Μι^ηβ τ. 31, σ. 484. 17. Γρηγορίου Νύσσης «εις τόν βίον και τά θαύματα του εν άγίοις πατρός ημών Γρηγορίου, επισκόπου Νεοκαισαρείας, του θαυματουργού». Άρχ. «Ό μέν σκοπός εις έστι», φ. 154?. Μί^ηβ τ. 46, σ. 893. 18. Μαρτύριον του αγίου Πλάτωνος, ου ή αρχή• «Ου ξένα Γαλατών τά παρόντα», φ. 175^. Μί^ηβ τ. 115, σ. 404. 19. Βίος καΐ πολιτεία του αγίου Άμφιλοχίου του έπισζόκου Ικονίου. Άρχ. «Και τί των καλών», φ. 180. Μί^ηβ τ. 116^ σ. 950. 20. Βίος και πολιτεία του άγιου Γρηγορίου, αρχιεπισκόπου Άκραγαντίνων. Άρχ. «Κάλλιστόν τι χρήμα», φ. 185. Μί^ηβ ε. ά. σ. 189. 21. Μαρτύριον της μεγαλομάρτυρος Αικατερίνης. Άρχ. «Βα- σιλεύοντος του ασεβέστατου», φ. 299. Μί^ηβ ε. ά. σ. 276. 22. «Βίος και πολιτεία του άγιου ίερομάρτυρος Κλήμεντος. επισκόπου Τώμης, μαθητού του αγίου αποστόλου καΐ κορυφαίοι/ Πέτρου». Άρχ. «Κλήμης Ίακώβω τώ κυρίω», φ. 299^. 23. Μαρτύριον του ιερομάρτυρος Πέτρου, επισκόπου Αλε- ξανδρείας. Άρχ. «Είχε μέν ή επιφανής», φ. 258. Οθπΐ1)βΓΐ8, ΙΙΙπδΙπυιη ΟΙιηδΙί 1βοί;ί Ιπυιηρίιί, σ. 689. 24. Μαρτύριον του αγίου Μερκουρίου, ου ή αρχή• «Δέκιο; ήνίκα και Βαλεριανός», φ, 264^. Όρα έμπροσθεν, σελίδι 224. ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΓ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 285 25. Βίος και πολιτεία του όσιου Άλυπίου. Άρχ. «Καλοί μεν και οί των μαρτύρων άθλοι», φ. 278Ρ. "Ορα έμπροσθεν, σ. 224. 26. Μαρτυριον του μεγαλομάρτυρος Ιακώβου του Πέρσου. Άρχ. «Αρκαδίου τα Τωμαίων>, φ. 28θΡ. "Ορα έμπροσθεν, σελίδι 50 καΐ 224. 27. Βίος καΐ πολιτεία του όσιου Στεφάνου του νέου. Άρχ. «θεΐόν τι χρήμα ή αρετή*, φ. 286^. "Ορα σελ, 50 και 224. 28. Υπόμνημα είς τον άπόστολον Άνδρέαν, ου ή αρχή• «Άρτι του παιδός Ζαχαρίου», φ. 202. ΤίδοΙιβιιάοΓί, Αοΐα αροδί. 8ροθΓγρΙΐίΐ, σ. 132. 171. Συναξάριον του Νοεμβρίου μηνός, άκέφαλόν τε και ελ- λιπές, γραφέν ως εοικε τη ενδέκατη έκατονταετηρίδι, και συνιστά- μενον ήδη έκ φύλλων μεμβρανίνων 122, ων τό κείμενόν έστι δίστηλον και έκ γραμμών τριάκοντα (0,315X0,235 = 0,23X0,17)• έν δε ταΐς γωνίαις ένίων τετραδίων υπάρχει συγκεκολ)νημένα τεμάχη τινά κωδικός έζαλειφθέντος, ου ή γραφή, του δεκάτου ούσα αιώ- νος, λεπτή ην καΐ προσκλινής. 6. Βίος ακέφαλος του αγίου Γρηγορίου του θαυματουργού, ό υπό Γρηγορίου του Νύσσης συνταχθείς* ου αί πρώται λέξεις ώδε• «μηδείς δε τών τη θεία σοφία πεπαιδευμένων», φ. 6. 2. Μαρτυριον του αγίου Πλάτωνος, ου ή αρχή• «Ου ξένα Γαλατών», φ. 33. 3. Βίος του οσίου Άμφιλοχίου του επισκόπου Ικονίου. Άρχ. «ΚαΙ τί τών καλών έσται», φ 40^. 4. Βίος του αγίου Γρηγορίου Άκραγαντίνων, ου ή αρχή• «Κάλλιστόν τι χρήμα ή αρετή», φ. 48. 5. Μαρτυριον της μεγαλομάρτυρος Αικατερίνης. Άρχ. € Βα- σιλεύοντος του ασεβέστατου Μαςεντίου», φ. 88^ 6. «Βίος και πολιτεία του αγίου ίερομάρτυρος Κλήμεντος, επισκόπου Τώμης, μαθητού του αγίου αποστόλου Πέτρου». Άρχ. «Κλήμης Ίακώβω τω κυρίω», φ. 122^. Αήγει δε τό κείμενόν τούτο εις τάς λέξεις ταύτας• «και δόξαν υπέρ τούτου προσενεγκεΐν τω θεώ* βεβαίως ουν πιστευσαντες αμα τοις θε...». Ν. 286 ΚΑΤΑΛΟΓΟΙ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 172. Τευχο; μεμβράνινον, άχεφοίλον τε χαΐ σϋνερρα|ΐ|ΐένον άτάχτως, γραφέν δ' ετει 987 -φ χαΐ φύλλα νυν έχον 268, δψοος μέν 0,317, πλάτους δε 0,157* φύλλα δε δύο του αύτοΰ τεύχους υπάρχει και εν τη κατά Πετρούπολιν συλλογή Πορφυρίου του Ούσπένσκη (άρι&. 337. ΟτΊβτ•Β ΗΜΠορ. 1Ιγ6Λ. Βη6λ. σ. 132), απερ ην ίλλοτε μετά τό νυν 156-ον φύλλον του κωδικός. Έστι δε τό κείμενον έν μια εκάστη των σελίδων μονόστηλον και εκ γραμμών δύο καΐ τριάκοντα (0,23X0,655)• τούτο δ' έστιν ή πασίγνωστος ερμηνεία του Χρυσοστόμου είς την προς Κορινθίοικ πρώτην έπιστολήν Παύλου του αποστόλου• άλλ' ή αρχή αύτης ελ- λείπει τω κώδικί' άρχεται γάρ ηδη μόνον άπό των λέςεων τού- των της πρώτης ομιλίας• €κατορ&ώμασιν, άλλ' έν τη του θεού φιλανθρωπία ύγιάνθησαν». Μετά δε τό τέλος της έσχατης ομιλίας, ως και ό προκείμενος φωτοτυπικός ημών έδήλωσε πίναξ, γέγρα- πται παρά του καλλιγράφου τό σημείωμα τούτο* «-[• Έτελειώ&η ή βίβλος του αποστόλου ή προς Κορινθίους | πρώτη επιστολή έρμη- νευθεΤσα παρά του Χρ(υσοσ)τ όμου)* γραφεΐ|σα δε χειρί του ταπεινού και αμαρτωλού Θεοδώρου | μηνι ίαννουαρίω κζ' ινδ(ικτιώνος) ιε', έτους ,ςυΗε'»=987. 173. Τεύχος άκέφαλον έκ χάρτου, φύλλα περιέχον 232, άπερ έγράφη έτει 1749-ω' έχει δε κατά σελίδα πάσαν έν μια στήλη κείμενον έκ γραμμών τριάκοντα και τριών (0,305Χ 0,205 = 247X0,141, δπερ έστΙν υπόμνημα Θεοφίλου του Κορυ- δαλλέως εις τήν Αριστοτέλους φυσική ν άχρόασιν, έκδεδομένον, ως εΐρηται, τύποις έν Βενετία (δρα τ. Ι, σ 260), χωρίς τών έν τω κώδικι τούτω σχολίων διά δε τόν έκπεσμόν ένίων φύλλων δρ- χεται νυν ένταυ&α τό υπόμνημα τούτο άπό τών έςής λέζεων «ώς άτοπον αμα ζητεΤν και τρόπον επιστήμης»• έν δε τω φύλλω τω τελευταία) γέγραττται τόδε' «Τέλος τών η-ω βιβλίων τοις φυσικοΓς βιβλίων [βίο]. — 'ΙωαχεΙμ ό έν ίεροδιακόνοις πολλοστός ό έκ της Έώας [βίο] ό γράψας' αψμ&'-ω μαρτίου κ>. 1Τ4. Τό αυτό χείμενόν έστι και έν τω κώδικι τούτω, δς αρχομένης έγράφη της όκτωκαιδεκάτης έκατονταετηρίδος• εστί δε •• Ι* « •• ^ » ^ •' . / «» Ι '.. ^ ί */' * '- ϊ-• , .>,χη.\^\Α Π. )1ΗΑΤΤΗ1Γ0. Οβ1)ήζ;^^^'^^^ΪΙνΛ*ϊ >ΙΤι-ΐΤ ι «Ί»!*, - < ι ■ ._< ι Κ^. « ι ,Λ 1 .. : 1"« 'ΐ Ι' ^'">: "'Λ'/ν ■^ .' '' . # 'ί .-\ . Η < / / »• ;ο. ν.,-.. ι ; - */ ί ( , '.Ί '. • ο•; '^\'. ' \λ •»'■/■ > ' 4 , ) 1 • ί . • . . ^ . . • / ί ι ' : Γ, .> /• ί ι » / ' ■» 1 1. ' » \\ '. ■ « Μ ./• •Ο /. / '/ '.• *• • . 4 ) ) ' . Ι*\ ■■' ^ > ί ' ' - » ' /'^ λ . ' .'«.' •> ί "« . ι > "?'."/.'<•'/ , ί ί ]4. Ίο ' ■ : , /, ' / . ■',"^νπ • / * ο/. - ν • ι )^^ ί «ι κψ»»τιι Μρ^»ϋυί ■τ:^•<τ '^^-μι-τζ^Γ^»^^^;^ ---, -^.τ^. »-^ Σελ. 286. Κώξ. Σαβαίτιχός 172, ετου; 987, φ. 268?. ίββΗΟ ΐ;6Η37Ρ0Ι) 15 ΗΗΒβρΗ 1892 Γ. φοτοτΗπίΗ Η. Κηλυτηϊγο. Οβρά^δ^^^ί^Ην^*^• ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΓ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 287 κάνταυθα μονόστηλον, άλλ' έκ γραμμών χατά σελίδα πασαν τριά- κοντα καΐ μιας (0,347x0,21 = 1,198x0,136)• πλην άλλα το τέλος ελλείπει, παραπεσόν σύν άλλοις πολλοίς φυλλοις. Και φύλλα μεν νυν έχει μόνον 282, έπιγραφήν δε ταύτην «Του σοφωτάτου κυρίου Θεοφίλου του Κορυδαλλέως εις φιλοσοφίαν προδιοίκησις- όποιον το της φιλοσοφίας αξίωμα* Των δσα θηράσιμα πέφυκε» κτλ. 175. Τεύχος έκ χάρτου, φύλλα περιέχον 209' απερ μήκους μεν εστί 0,286, πλάτους δε 0,201* τό δέ κείμενον υπάρχει δί- στηλον κατά σελίδα, 8 καΐ γραμμάς έν αύτη συναριθμεΐ είκοσι και οκτώ (0,204X0,145)* ό δέ χρόνος, έν ω τό τεύχος άπε- γράφη, δυσεύρετος έστιν νομίζω δ' δμως, Οτι τάληθες λέγω, αν εκείνον ορίσω τω 1292-ω έτει' καΐ γάρ τό νυν έσχατον φύλλον έχει τους εφεξής στίχους καΐ τό συνεχόμενον αυχοίς έπισημείωμα. Τώ συντελεστή των καλών θεώ χάρις. Στίχ(οι). Σώτερ, χρατίση] χειρί σου δυρπάσας ' έχ&ροϋ παλαμναίοϋ με του ψυχοφ&όρου θεία κλίμαχι έγκαΙ>όρμισον, Δόγε, δπως άνατρεχων γε ταύτης τάς βάσεις στέφος λάβοιμι σύν διχαίοις ^ άξίως. *Α)Αοι. Σιγαν μοναχοΤς τοΙς έν ασκήσει ^ πρέπει έν πασιν εργοις, έν τραπέζη δέ πλέον, εχειν δέ τον νουν προς θεον πεταμένον. Έτελειώθη, ένέτει [βίο] ,ψώ*", μαΐου: ιε' Ή μεν χειρ Ανδρέου, ό δέ πόνος Κωνσταντίνου ιερομόναχου. Ές ου πας τις είδέναι δύναται, δτι τό βιβλίον έγρίφη ετει τω προρρηθέντί' τούτο μέντοι τό φύλλον ύπό Σα^αίτου μονάχου προσετέθη, πιθανώς δέ του Ίωαννικίου, ετει 1778-ω, αναπλη- ρώσεως δνεκεν ενός μόνου φύλλου του τεύχους, δπερ ή διεφθαρ- μένον ήν τω τότε, ή κατεσχισμένον. Πρώτος μεν ούν λόγος της * χώδ. αδιάρπάσας». — * κώ$. «συνδιχαίοις». — • χώδ. «ένοσχήσει». 288 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ έμης γνώμης έστιν, δτι ό μοναχός εκείνος άπεγράψατο το πα- λαιόν ως είχε φύλλον, ου τίνος δε κώδιχος δλλοα• δεύτερος δε λίγος ούτος έστιν 8τι του τεύχους ό χάρτης ύπεμφαίνει τινά σύμ- βολα (βΐί^&ηββ), οίπερ εοιχεν εΤναι παλαιότερα των εγνωσμένων. ΚαΙ ταύτα μεν νλοτκί περί του χρόνου του τεύχους, δπερ και έν τη άρχη φύλλον έχει ξένον, έν ω τη 20-η δεκεμβρίου του 1778-ου . έτους ανώνυμος έγραψε Σαβαΐτης τόν πίνακα των εμπεριεχομένων τω βιβλίω- ταύτα δε τάδ' έστιν 1. «Επιστολή του άββα Ιωάννου του ήγιασμένου της Ταϊ- &ου, προς Ίωάννην άςιάγαστον του Σιναίου δρους ήγούμενον». Άρχ. €Τω ύπερφυεστάτω», φ. 1-ον, δ και κόκκινον έχει κόσμημα τω Π στοιχεία) παρόμοιο ν. 2. «Κλίμαζ θείας οτ>όδου• πρόλογος». Άρχ. «Τοις έν τη βίβλω της ζωης>, φ. 2. 8. «Βίος έν επίτομη του άββα Ιωάννου του ηγουμένου του αγίου δρους του Σίνα, του έπίκλην Σχολαστικού, του έν άγίοις αληθώς». Άρχ. «Το μεν τίς ή ένεγκαμένη», φ. 3?. 4. «Ιωάννης Ιωάννη χαίρειν>• επιστολή, ης ή αρχή• «Άπε• δεςάμην ως πρέπουσαν*, φ. 7?, 5. «Ό πρόλογος του λόγου, ου ή επωνυμία Πλάκες Πνευ- ματικαί• λόγος ασκητικός του άββα Ιωάννου του ηγουμένου τών έν τω Σιναίω δρει μοναχών». Άρχ. «Του άγαθου καΐ υπεραγά- θου», φ. 9^• συνέπονται δε τω λόγω τούτω πάντες οι λοιποί μέχρι του φύλλου του έσχατου* πλην άλλ' έν τω 191 -ω φύλλω ζεΐται σχήμα κλίμακος ερυθράς, ης εκάστη βαθμίς έπιγραφήν έχει μίαν προ δε της κλιμακος (φ. 190^-191) είκοσι και τέσσαρες υπάρχουσι στίχοι, ων ή αρχή* €Εϊπερ κατέγνως άτρεκώς άμαρ- τάδος | και νητρεκώς έφησ&α φεύγειν τον βίον» κτλ. 17Θ. Τεύχος διμερές της τρίτης καΐ δεκάτης έκατονταε- τηρίδος, ου τά μεν πρώτιστα φύλλα έκ χάρτου βαμβακερού έστι, λείψανον ώς εικός δντα κωδικός έτεροίου, τά δε λοιπά μεμβρά- νινα* αμφοτέρων δε τό κείμενον ύπάρ*/ει κατά σελίδα μονόστηλον και τά μεν βαμβακερά γραμμάς έ'χει 26 μέχρις 27 (0,308X0,23= ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 289 0,225X0,155), τά δέ μεμβράνινα 47 μέχρι 49 (0,31X0,24^ 0,248x0,195).^ α') Λείψανον έχ χάρτου βαμβαχερου. 1. [ΈφραΙμ του Σύρου] λόγος άχέφαλος περί ίερωσύνης, αρ- χόμενος από των λέζεων τούτων «τό αίμα, ομοίως χαΐ 6 σϊτος τον δρτον», φ. 1-3. 2. «Του αυτοΰ περί χατανυξεως». Άρχ. «Κ^ϊτανύγηθι ψυχή μου», φ. 3^. Α88βπι&ηί τ. Ι, σ. 161. 3. «Του έν άγίοις πατρός ήμων Ιωάννου του Χρυσοστόμου, λόγος περί μετανοίας >, ου ή αρχή• «Τόν μετανοουντα ου χορέν- νυσθαι χρή>, φ. 7 μέχρι του 39, ένθα γέγραπται και τούτο έπΙ της ωας* «Εις Παμβώ ίερομόναχον άφήειμι τόν αγιον Έφρέμ [δε]βράεινον α . . . . μετά και του Χρυσοστόμου λόγους παρακλη- τικούς. . .». β') Τευχος' μεμβρώνινον, δπερ εμπεριέχει τά εφεξής πονημά- τια Έφραιμ του Σύρου. 1. Κόσμημα τετράγωνον, έν ω γέγραπται λόγου τινός επιγραφή δυσδιάκριτος, ου ή αρχή• *Πολλά παραινέσαντες τόν εύλαβέστατον θεόδωρον», φ. 1. Αδδβιη&ηί Π, σ. 186. 2. «Περί αρετής προς νεώτερον μοναχόν παραίνεσις α • κε- φάλαια λ'• πρόλογος». Άρχ. «Ό Κύριος έπι σωτηρία των αν- θρώπων», φ. 2Ρ. Αδδβιη. Ι, σ. 201. 3. «Λόγος ασκητικός εΙς τό Πρόσεχε σεαυτω• κεφαλαία ιβ'>. 'Αρχ. «Όφειλέται έσμέν» κτλ. — «"Ακουε, άγατυητέ, έλθών γενέ- σθαι μοναχός», φ. 11. Αδδβιη. Ι, σ. 230. 4. Περί τυνευματικου βίου προς Νεόφυτον. 'Αρχ. «Έπηνεσά σου την πίστιν», φ. 19. Αδδβιη. Ι, σ. 258. 5. «Μακαρισμοι», ών ή αρχή• «Μακάριος δς γέγονεν 3λος ελεύθερος», φ. 26. Αδδβιη. Ι, σ. 282. 6. «ΜακαρισμοΙ δτεροι», ών ή αρχή• «Μακάριος δς μισή- σας χατέλιπε», φ. 27^. Αδδβπι. Ι, σ. 292. 7. Παραινέσεις μ', ών ή αρχή• «Δόξα σοι ό θεός δόξα σοι, καΐ πάλιν έρώ δόξα σοι», φ. 29. Αδδβπι. Π, σ. 72. 19 290 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΑΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 8. «"Οτι ου δει όμνύειν, ούτε [δϋσ]φημ8Τν». Άρχ. «Του χο- ρίου χαΐ σωτηρος ημών*, φ. 50. Αδδβιη. II, σ. 161. 9. «Προς τίνα άδελφον λόγος εϊρηται, Άτι κρεΐσσον γαμεΐν ή πυρουσθαί' άπόχρισις». Άρχ. «Άχουε τοδ ίποαττόλου λέγον- τος*, φ. 51. Αδββιη. II, σ. 164. 10. «Παραίνεσις περί άγάττης με'*, ης ή αρχή* «Αγαπητέ, έαν άξιωθηση», φ. 52. Αδββιη. II, σ* 169. 11. € Παραίνεσες προς Εύλόγιον», ης ή αρχή• «ΕΙς τόν χαρ- πόν της ύπαχοης*, φ. 52^. Α88βιη. II, σ. 170. 12. Περί άχηδίας προς μοναχόν λέγοντα "άφίημι χαι εις τόν χόσμον υπάγω". Άρχ. «Έφη ό Κύριος της δόζης», φ. 54. Αβδβιη. II, σ. 174. 13. «Παραίνεσις περί χαχοηθείας», ης ή αρχή• «'Όν τρόπον ξίφος νευροκοπεΐ», φ. 56. Αδδβιη. II, σ. 183. 14. «Περί διαφοράς του μοναοττιχου βίου υπέρ των χοσμι- χων*. Άρχ. «Άγατυητέ αδελφέ, έαν άποταξάμενος τω βίω», φ. 56^• Αδδβιη. II, σ. 185. 15. «Κεφάλαια ρ'», ών ή αρχή• «Πώς χταταί τις ταπει- νοφροσύνης», φ. 57. 16. «Περί του τέλειον είναι τόν μοναχόν». Άρχ. € Πέρυσι μοι προσηλθόν τίνες», φ. 65. Αδδβιη. II, σ. 411. 17. «Περί της θείας χάριτος». Άρχ. «Σπεύδε εχειν τήν θείαν χάριν», φ. 69?. Αδδβιη. III, σ. 42. 18. «Περί γλωσσαλγίας χαΐ παθών». Άρχ- «Έσπαρμέναι είσΐν αϊ αναπαύσεις», φ. 70. Αδδβπι. II, σ. 279. 19. «Περί αρετών χαι χαχιών». Άρχ. «Μακαρίζω τήν υμών ζωήν», φ. 73. ΑδδβΜ. Ι, σ. 1. 20. «^Ελεγχος αύτώ χαΐ έξομολόγησις > . Άρχ. «Αδελφοί, συμπαθήσατε μοι», φ. 77. Αδδβπι. Ι, σ. 18. 21. «Προς χαθαίρεσιν υπερηφανίας». Άρχ. «Ματαία πάσα δσχησις», φ. 78^. Αδδβπι. Ι, σ. 23. 22. «Λόγος χατανυχτιχός», ου ή αρχή* «Δεύτε αγαπητοί, δεύτε πατέρες χαι αδελφοί μου», φ. 80. Αδδβπι. Ι, σ. 28. ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΓ ΙΕΡΟΣΟΑΥΜΩΚ: 201 23. «Κατά μιμγριν των παροιμιών». Άρχ. «Ό πιστευων εις τον ϋΐόν του θεού», φ. 90^. Αβδβιη. Ι, σ. 70. 24. «Περί φ<$βθϋ». Άρχ. «Φόβου τον Κιίριον», φ. 91. Αδδβιη&ηί Ι, σ. 71. 25. «Προς διόρθωσιν των έν παιδεία διαγόντων χαΐ τιμάς απαιτούντων». Άρχ. «Αγωνιώ αδελφοί μοα χαι φρίττω», φ. 103. Αδδβιη&ιιί Ι, 9. 111. 26. «Λόγος παραινετικός», ου ή αρχή* «Πρόσεχε σεαυτώ ώ νεότης», φ. 105. Δβββιη. Ι, α 166. 27. «Δόγος εΙς πατέρας τελειωθέντ^ς » , ου ή αρχή• «Τήν χαρδίαν μου άλγώ», φ. 106ί^. Αδδθΐη. Ι, σ. 172. 28. «Αόγος έτερος ε?ς πατέρας τελειωθέντας», ου ή άρχή' «Έν ταύτη τη ημέρα τη πρώτη», φ. 107^. Αδδβιη. Ι, σ. 175. 29. «Έχ του αύτου λόγος τετρασύλλαβος», ου ή αρχή• «Νι- χηθείς δε χατά χράτος», φ. 109. Αδδβιη. Ι, σ. 181. 30. «Αόγος έτυτασύλλαβος», ου ή αρχή• «Είδότες ουν αδελ- φοί», φ. 1 0 9^. Αβδβιη. Ι, σ. 182• 31. «Περί φόβου ψί>χης». Άρχ. «Έγώ ΈφραΙμ αμαρτω- λός», φ. 109^. Αδδβιη. Ι, σ. 183. 32. «Ευχή έχ της του αγίου 'ΕφραΙμ διδασκαλίας». Άρχ. «"Ημαρτον εις τόν ουρανόν», φ. 111. Αδδβιη. ΙΠ, σ. 160. 33. «Τπομνηστικόν», ου ή αρχή* «Πασαν ώραν έν νω έχω», φ. 111. Αδδβπι. Ι, σ. 188. 34. «Περί ψυχής δταν πειράζηται υπό του εχθρού, πώς οφεί- λει μετά δακρύων τω θεώ προσεύχεσθαι». Άρχ. «Ψυχή τεθλιμ- μένη προσέρχεται», φ. 112?. Αδδβπι. Ι, σ. 193. 35. «Περί κρίσεως και κατανυςεως». Άρχ. «Δεύτε πάντες αδελφοί», φ. 114. Αδδβπι. II, σ. 50. 36. « Έξομολόγησις ήγουν προσευχή προς θεόν», ης ή αρχή• «^ασαί με Κύριε και ίαθήσομαι», φ. 119. Αδδβπι. Ι, σ. 199. 37. «ΕΙς τήν δευτέραν παρουσίαν του κυρίου ημών 'Ιησου Χρίστου». Άρχ. «Προσέλθετε καΐ δεύτε υίοΙ φωτός», φ. 119•^. Αδδβπι. Ι, σ. 167. 2^2 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ .': ββ. «Περί πίστεως». Άρχ. «Ό Κύριος έν τω βύαγγελίω», φ. 120. ΑδΒβιη. Π, σ. 336. -^Σημειωτέον ετι, δτι αϊ πινακίδες Τ9δ βιβλίο^υ έσχηματίαθησαν δια πολλών φύλλων ίβηριχου τίνος χειρογράφου^ δ δέρμα νυν μέλαν έπιχαλυτυτει. ,. - 177. Τείχος έκ χάρτου της τετάρτης και δεκάτης έκατον- ταετηρίδος, α^ναποτελούμενον έκ φύλλων 249" ων τό κείμενον έστι μονόστηλον και έκ γραμμών είκοσι και εννέα (0,295x0,21= 0^20X0,125): περιέχει δε τάδε• 1. Επίγραμμα έξ ιαμβικών στίχων έπτακαίδεκα, διά γραμ- μάτων έρυδίρών άπογεγραμμένον. Άρχ. € Άριστα λίαν καΐ θεό- τυνευστα πάντα | τα συγγράμματα . πατέρων τών οσίων, | του <δέ γε. θείου τ^ ^αρον Ιωάννου | πόνημα καΐ μάλιστα διαφερόν- τως>, φ. ΐΡ. 2. «Επιστολή του άββα Ιωάννου του ηγουμένου της Ταϊ- θους, προς Ιωάννη ν άξιάγαστον του Σιναίου δρους ήγούμενον». Άρχ, «Τω υπερφυεστάτω » , φ. 2. 3. Πρόλογος περί τών έργων Ιωάννου του Σχολαστικού. Άρχ. «Τοις έν τη βίβλω τ^ς ζωής», φ. 2^. 4. «Πίναξ ακριβής του βιβλίου», φ. 3. 5'. Βίος έν επίτομη Ί<ΐ)άννου του Σχολαστικού. Άρχ. «Τό μέν τίς ή ένεγκαμένη», φ. 4. , 6: Επιστολή Ιωάννου του Σχολαστικού. Άρχ. «Άπεδεζάμην ως πρέπουστ>», φ. 6. 7. Λόγοι του αύτου μετά σχολίων έν τοΐς κραστυεδοις, φ. 7. 8. «Του έν άγίοις πατρός ημών Μακαρίου του μεγάλου κε- φάλαια ρν', μεταφρασθέντα παρά του σοφωτάτου λογοθέτου κυρου Συμεών του μεταφραστου». Άρχ. «Χάριτι μέν και δωρεά του πνεύματος θεία», φ. 188^— 249?. Εθοηίδ ΑΠαΐϋ, άβ δγιηβοηπιη δΟΓίρΙίδ άίαΐήΐ)», Ραήδϋδ 1664, σ. 132. ϊ'ίΐ1)Γίοϋ, ΒίΜ. (ΪΓ&β€& νΠΙ, σ. 363. 173. Λειτουργικόν εύαγγέλιον της τρίτης και δεκάτης έκα- τονταετηρίδος, έκ φύλλων χάρτου συνιστάμενον 229* τούτων δέ τίνα πάνυ μεταγενέστερα έστιν, οίον τό 1-ον, τό 8-ον, τό 17-ον ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΑΪΜί^Κ. 293 κτλ. 'Έστι δε τό κείμβνον έν μια κατά σελίδα στήλη, γραμμάς άρι^μουσγ] εΓκοσι καΐ δύο (0;295 Χ 0,218 = 0,233 Χ 0,14). 1. Τά κατά Ιωάννη ν αναγνώσματα, φ. 1. 2. Τά κατά ΜατθοίΓον ευαγγέλια, ων προτέτακται κόσμημα πλα- τύτατον μεν, κόκκινον δε, σχήμα έχον δμοιον τω Π στοιχεία), φ. 45. 3. Τά κατά Λουκαν ευαγγέλια, φ. 67. 4. € Ευαγγέλια κατά παννυχίδα: ρεσ/όμενα [βίο] τη α' έβδο- μάδι της αγίας τεσσαρακοστής», φ. 95. 5• Ευαγγέλια των νηστειών μέχρι του μεγάλου Σαββάτου,, φ, 96. 6. «Ευαγγέλια ιβ' των αγίων παθών*, φ. 135. 7; Συναξάριον τών κατά μ^να ευαγγελίων, φ. 166^. 8. Ευαγγέλια άναγινωσκόμενα εις εγκαίνια ναού καΐ εις μνή- μην φόβου, φ. 223. 9. «Ευαγγέλια αναστάσιμα έωθινά τών Κυριακών ια'*, φ. 223-ον μέχρι του 229•ου, ένθα τό κείμενον ατελές ύπάρχεί. 17Θ. «Βιβλίον συναξάριον της συνόψεως τών αγίων του δλου χρόνου, δθεν τε έκαστος καΐ έκ τίνων έφυ και εν οΤς χρόνο ις, και είτε τον διά μαρτυρίου, είτε τόν δι' ασκήσεως έδέξατο θάνα- τον»• Πρώτον έξάμηνον, άπδ του σετυτεμβρίου μηνός μέχρι του φεβρουαρίου• ου την αρχήν κόσμημα τι κοσμεί τω Π στοιχείω παρόμοιον ή δέ του κειμένου αρχή ώδε έχει* «Μήν σεπτέβριος έχων ημέρας λ'" ή ημέρα έχει ώρας ιβ' και ή νύξ ώρας ιβ'. Αρχή της ίνδίκτου. — "^Ινδικτον ήμΐν εύλόγει νέου χρόνου, | ω και παλαιέ καΐ δι' ανθρώπους νέε. — 'Ιστέον ούν, δτι τήν ίνδικτιώνα εορτάζει ή του θεού εκκλησία» κτλ., φ. 1. Τεύχος μεμβράνινον της τρισκαιδεκάτης έκατονταετηρίδος, φύλλα περιέχον 226} ων τό κείμενον έστι δίστηλον και έκ γραμμών τριάκοντα καΐ δύο (0,29 Χ 0,207 = 0,21X14)• μέχρι δέ του έπτακαιδεκάτου αιώνος έν τώ ναώ κατέκειτο της άγιας του Χρίστου Αναστάσεως, ώσπερ άπέ- δειξεν ήμΐν τό έν τω 68 -ω φύλλω σημείωμα. 180; Τε5χος μεμβράνινον της δεκάτης έκατονταετηρίδος, έκ φύλλων συνιστάμενον 282 καΐ έϊ ετέρων είκοσι καΐ ενός έκ χάρ- του, απερ Άβέρκιος ιερομόναχος (23 σετττεμβρίου 1786) ένδον 294 ΚΑΤΑΛΟΓΟΪ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ αμφοτέρων των πινακίδων προσ6θη>(εν, άπογραψάμενος έν αυτοΐς τά παλακό&εν ελλείποντα τω βιβλι'ω' ούτος δε 6 Άβέρχιος, ο ιέζ αγίας πόλεως», έν τη λαύρα διέτριβε του άγίοο Σάβα (Ιπό τοδ 1782-οϋ ϊτοος (δρα τό 131-ον φόλλον, ένθα χαι τροπάριον ό αότός είς τόν δσιον έγραψε Σάβαν). Τό μεν ουν τεύχος χείμενον εμπεριέχει χατά σελίδα πασαν μονέστηλον, έχ γραμμών 25 μέχρις 26 (0,288X0,23=0,19X0,14), δπερ έστι τό λβγόμενον Γερον- τικόν διτρρηται δε τούτο .εις κεφάλαια χατά τήν έξης τάζιν 1. «Παραίνεσις αγίων πατέρων εις προκοπήν τελειότητος». Άρχ. €Ήρώττ]σέ τις τόν άββαν Άντώνιον λέγων τί φυλάξας τω θεω εύαρεστή9ω> χτλ. Φόλλα δέχα έχ χάρτου, ων τ) άχολοοθία εδρηται άχριβώς έν τω 1-ω μεμβρανίνω φόλλω. 2. «Τοδ άββα Ζωσιμά» ρήσεις, ων ή αρχή• «Αρχόμενος 6 μακάριος Ζωσιμάς ελεγεν οδτως• πρώτον ποιήσας τό σημεΐον τοδ στααροδ», φ. 12. 3. «"Οτι δει τήν ήσυχίαν πάση σπουδή διασπάζεσ&αι » • Άρχ. «Ό άββας Αντώνιος καθεζόμενος ποτέ έν τη έρήμω, έν άχηδεία γέγονε*, φ. 30^^. 4. «Περί χατανύξεως». Άρχ. «ΕΤπεν 6 άββάς Αντώνιος• πρό οφθαλμών εχε πάντοτε», φ. 44. 5. «Περί εγκράτειας και 8τι ου μόνον έπι βρώματι ταδτα παραληπτέον, άλλα και τω λοιμώ τών της ψυχής κινημάτων». Άρχ. «Αδελφοί παρέβαλον τω άββα Άντωνίω», φ. 69^. 6. «Διηγήματα διάφορα προς άσφάλειαν τών έκ της πορ- νείας έπανισταμένων ήμΐν πολέμων». Άρχ. «ΕΓπεν ό άββδς Αντώνιος• λογίζομαι δτι έχει», φ. 88^. 7. «Περί άκτημοσυνης, έν ω δτι δεΤ και τήν πλεονεξίαν πάνυ φυλάττεσθαι». Άρχ. «Αδελφός άποταξάμενος τω κόσμω», φ. 120^. 8. «Διηγήματα διάφορα προς ύπομονήν καΐ άνδρείαν ήμας άλείφοντα». Άρχ. «Παρέβαλον αδελφοί τω άββα Άντωνίω καΐ λέγουσιν αύτώ• εΙπέ ήμΐν λόγον πώς σωθώμεν», φ. 131^. 9. «Περί τοδ μή δεΤν ποός έπίδειξιν ποιεΐν». Άρχ. «"Ηκου- σεν ό άββας Αντώνιος περί τίνος νεωτέρου», φ. 159?. ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟίΙΟΛΪΜΩΝ. 295 10. «"Οτι φυλάσσεσθακ χρή του μηδένα χρίνειν». Άρχ. «Άδελφω ποτέ σϋνέβτ^ πε(ρασ(χός εις τό χοινόβιον τοδ άββα Ήλίτ*, φ. 170. 41• «Περί διακρίσεως». Άρχ. «ΕΤπεν ό άββδς Αντώνιος^ δτι εισί τίνες», φ. 179β. 12. «Περί του δεΐν πάντα νήφειν». Άρχ. «Αδελφός ήρώτη- σεν τον άββαν Άρσένιον ίκοασαι παρ' αότου λόγον», φ. 206. 13. «Περί τοδ άδιαλείτττως χαί νηφόντως προσεύχεσθαι», Άρχ. «Έλεγον περί τοδ άββα Αρσενίου», φ. 212. 14. «"Οτι φιλοξενεΤν χρή χαΐ έλεεΓν εν ίλαροτητι», Άρχ, «Άττηλθον τινές των πατέρων ποτέ προς τον άββαν Ιωσήφ εις Πανεφώ», φ. 2143. 15. «Περί υπαχοής χαι ταπεινοφροσύνης »>. Άρχ. «Ό μα- κάριος άββάς Αρσένιος», φ. 228^ μέχρι του φ. 253• μετά δε το 250-ον φύλλον υττήρχεν ελειμμα, δπερ Άβέρχιος άνεπλήρωσε, φύλλον εν έχ χάρτου προσ&είς. 16. «Περί άνεζιχαχίας». Άρχ. «Έλεγον περί τοδ άββα Γε- λασίου», φ. 254. 17. «Περί άγάτυης». Άρχ. «ΕΤπεν ό άββας Αντώνιος• εγώ ούχέτι φοβούμαι», φ. 258. 18. «Περί διορατικών μοναχών». Άρχ. «Τω άββα Άντω- νίω απεκαλύφθη ποτέ», φ. 262^. — Σημείωσαι δέ και τούτο, δτι μεταζυ τών φύλλων 269 και 271, "^εμάχη κείται μεμβράνινα δύο της ενάτης ως εοικεν έκατονταετηρίδος, όίπερ εμπεριέχει μέρη τροπαρίων τινών. 181. Τεύχος έκ χάρτου, γραφέν άμφι τό τέλος της τεσσα- ρεσκαιδεκάτης έκατονταετηρίδος, και φύλλα συγκλεΓον 323' δώ- δεκα δέ τούτων έστΙ πάνυ μεταγενέστερα (φ. 1-3, 31-34, 260- 262, 322 και 323), δι' άναπλήρωσιν έκπεσόντων φύλλων υπό τοδ προρρηθέντος Άβερκίου προστεθέντα• τό δε κείμενον του βιβλίου κατά σελίδα πασαν υπάρχει μονόστηλον καΐ έκ γραμ- μών τριάκοντα, ων ό χώρος έστιν ως 0,197X0,15" αυτός δέ ό κώδιξ μήκους μέν εστί 0,285, πλάτους δέ 0,215. 296 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 1. «Ευχή περί αναγνώσεως•, φ. 1. 2. Παύλου του Εόεργετηνου, συναγωγή των θβοφθόγγων ρη- μάτων χαΐ διδασχαλιων των θεοφόρων χαΐ αγίων πατέρων βιβλίον τρίτον χαΐ τέταρτον τοότοο δε ή αρχή ήδ' έστιν «Αρχή συν θεω του τετάρτου βιβλίου των συντε&έντων παρά του οσίου πα- τρός ημών Παύλου έκ των θαυμάσιων αποφθεγμάτων τε χαΐ πράζεων των αγίων πατέρων. "Οτι των μοναχών ή άχτημοσυνη έτυήγγελται » κτλ,, φ. 171. Τήν δε της πρώτης έντυπου έχδ<5- σεως έπιγραφήν δρα παρά τω Βρετώ, Νεοελλην. Φιλολογία τ. Ι, σ. 107. 182• ΜηναΓον του μηνός Φεβρουαρίου, έχον έπΙ του τελευ- ταίου φύλλου το σημείωμα τούτο• «-[• Τέλος εΓληφεν ό φευρουά- ριος μήν, έν ετη [δίο] ,ζνγ' μηνΐ σετυτεβρίω ε'» = 1544. Σύγκειται δε τό βιβλίον έκ φύλλων χάρτου 140^ ων αϊ σελίδες είσί δί- στηλοι• εκάστη δε στήλη γραμμάς αριθμεί τριάκοντα καΐ μίαν (0,284X0,215 = 0,215X0,14). Σημειωτέον ετι, δτι ένδον της πρώτης πινακίδος υπάρχει φύλλα δύο μεμβράνινα, έχ Τριωδίου τι- νός της τρισκαιδεχάτης άποσπασθέντα έκατονταετηρίδος, ου αΐ σελίδες ήσαν μονόστηλοι καΐ γραμμάς ήρίθμουν είκοσι καΐ οκτώ. 183. ΜηναΓον του μηνός Απριλίου, γραφέν άμφΐ τό τέλος της έκχαιδεχάτης έκατονταετηρίδος• τούτου δε τό πρώτον ήμισυ φύλλον έλ)»είπει• διά δε κοπίδος άφηρέθη παρά τίνος επίσης φύλλα τέσσαρα, άπερ έδείκνυε τό τέλος του βιβλίου. Σώζει ουν σή- μερον τό μηναΐον φύλλα μόνον 148, κείμενον ένέχοντα δίστηλον έκ γραμμών είκοσι και τεσσάρων (0,287X0,215=0,208x044). Άξιοσημείωτόν έστιν έν αύτω, δτι ό τη ζ' άπριλίου έορταζόμε- νος επίσκοπος Μυτιλήνης Γεώργιος ονομάζεται Μελιτινής επί- σκοπος. 184. Τεύχος μεμβράνινον της δυοκαιδεκάτης έκατο^/ταετηρί- δος, έκ φύλλων συγκείμενον 140, διανεμημένων εις τετράδια ^κτωκαίδεκα• εστί δέ μήκους μεν 0,265, πλάτους δε 0,197* τό δε κείμενον υπάρχει μονόστηλον έν μια εκάστη τών σελίδων και έκ γραμμών τριάκοντα (0,182X0,112). "Εστί δέ προσέτι φύλλα ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛϊΜΟίί. 297 δύο έν τη άρχη παλακίτερα, έν οΤς άναγινώσχεταε χανών ^σ|χα- τικός εις τόν δσιον Κυριαχόν, άπά του θδοτοχίαυ της πρώτης ωδής δχρι του τρίτου τροπαρίου της ογδόης ώδης. Περιέχει οδν:τό λοιπόν βιβλίον. στιχηρά τροπάρια καΐ χανονας ασ|χατιχοϋς εις δια- φόρους αγίους έορταζθ|χένους έν τω μηνΐ |χαΓω, έτι δέ περί το τέλος αοτοί^ ιστιχηρά ψαλλόμενα είς τον μιχρόν έσπερινόν του ήγατυημένου θεολόγου» Ιωάννου και αποστολικά τίνα άναρώσματα. Έχ τούτου δε του τεύχους έξήγαγον άγνωστους τινάς ύμνους εκ- τυπώσεως χάριν, οΤον άνώνυμον κανόνα είς τόν δσιον. Βάρβαρον^ έτερον Ιωσήφ του μελωδού ψαλλόμενον εις τόν ιερομάρτυρα θε- ράποντα, και πάλιν του αύτου μελωδού κανόνα εις τόν δσιον πα- τέρα ημών Νικήταν έπίσκοπον Χαλκηδόνος^ ου ή άκροστιχίς- «τω θαυματουργώ προσλαλήαω ποιμένι». 185. Αεςίλόγιον έλληνικόν μεθ' ερμηνείας καΐ μετά φρασεο- λογίας, έχον έν τη άρχη γραμματικάς τινας παρατηρήσεις* έγρά- φη δέ κατά τήν όκτωκαιδεκάτην εκατονταετηρίδα, και νυν έκ φύλ- λων χάρτου συναποτελεΤται 113, ων ενιά έστιν άγραφα* φαίνεται γαρ 8τι πρότερον ήρίθμει φύλλα πολλω πλείονα, ως έστιν είκά- ζειν έκ τών μεταξύ του βιβλίου υπαρχόντων έλειμμάτων, 186. Τόμος πρώτος ευαγγελίου λειτουργικοί, ετει 1628-φ γραφέντος, έκ φύλλων χάρτου συναποτελούμενος 349' θς εμπεριέχει περικοπάς ευαγγελίων, άναγινωσκομένας άπό της Κυριακής του πάσχα μέχρι της Κυριακής της τυροφάγου εβδομάδος* έστι δέ τό κείμενον έν μια εκάστη τών σελίδων μονόστηλον καΐ έκ γραμμών ό/τωκαίδεκα (0,295x0,202 = 0,218X0,14). 18Τ• Τόμος δεύτερος του αύτου ευαγγελίου, αρχόμενος άπό του πρώτου Σαββάτου τών νηστειών και περί τέλος έχων ευαγ- γελίων ευρετήρια και μηνολόγιον πλήρες* σύγκειται δ' έκ φύλλων 205, ων τό τελευταΤον υποδείκ^;υσι τόν καλλιγράφον ώδε* «^ζρλς'. •|- θεού τό δώρον,. και Κυρίλλου ό πόνος». Σημειωτέον έτι, δτι φύλλα δύο του μζ' τετραδίου κείται νυν έν τη συλλογή Πορφυ- ρίου του Ούσπένσκη (αριθ. 402• ΟτΗβτ'Β ΗΜΠβρ. Πν6;Γ. Βη6λ. 33. 1883 ΓΟΑΧ, σ. 145). 2Θ8 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 188• «Έχλογάδιν συν θεώ τώ> αγίων βυαγγελίων τοδ -^6- νοα δλοα^, τέσσοχρα χοσμηματα περιέχον δμοια τω Π ατοιχείω, χα ι φύλλα σον^ριθμουν έχ χάρτου βαμβακερού 538, ών τα τέσ- σαρα πρώτα μεταγενέστερα • έγράφη δε η περί τό τέλος της τρίτης και δεχάτης η περί τήν αρχήν της τετάρτης χα ι δεχάτης έκατονταετηρίδος, ούχι δε τη πεντεχαιδεχάτη, ως λέγει ό κατά- λογος της έν Πετρουπόλει συλλογής Πορφυρίου του Ουσττένσχη• άφείλετο γαρ ούτος και του κωδικός τούτου φύλλα δύο, απερ εκείτο μετά τό 160•ον φυλλον (αριθ. 401. Οτ^βΓΒ Πκπβρ&τ• ΠγβΛ. Εβοϊ. σ. 145). Έχει τοίνυν 6 κώδιξ τό κείμενον έν μια στήλη κατά σελίδα πάσα ν ^ και τούτο μετά μουσικής ερυθράς πα- ρασημάνσεως και μετά μεγάλων τινών κεφαλαιωδών γραμμάτων, απερ έστΙ κεχρωματισμένα τε καΐ περιπεποικιλμένα* έκαστη δε σελίς αριθμεί γραμμάς δέκα καΐ τεσσάρας (0,285X0,215 = 0,195X0,14)• άπό δε του 433-ου φύλλου κείται τό συναζάριον των κατά μήνα ευαγγελίων, δπερ δια τόν έκπεσμόν ίκανών φύλ- λων ατελές νυν υπάρχει, ημέρας τελευταίας έκεΤ δηλούμενης τής ένατης μαρτίου. Σημείωσαι προσέτι, δτι έν τω κρασπέδω του 2 40 -ου φύλλου γέγρατυται σημείωμα τι περί τό τέλος οΤμαι του τετάρτου και δεκάτου αιώ^Λ)ς• δπερ έχει ώδε* €•{• εδωθ(η) τοπα- ρον ευαγγελιον κυηρ ϊωαννικιου αρχ(ι)μανδ(ριτου) της μοτ^αστηρη άγ(ίου) Σαβα τούγιασμένου* εις τήν άγΓαν άγιου μεγαλουμάρτυρος Γεωργίου». Προσεπισημειωτέον, δτι είς χρόνους μεταγενεστέρους παρεγράφησαν έν τω κώδικι διά γραμμάτων αραβικών αϊ τών ευαγγελίων έπιγραφαί. 18Θ. Τεύχος έκ φύλλων χάρτου 439, γραφέν μεταξύ του 141 9 -ου και του 1424-ου έτους• δπερ κείμενον έχει μονόστηλον και έκ γραμμών 26 μέχρις 28 (0,282x0,185 = 0,21X0,12). Και έν μεν τη αρχή δύο πρόσθετα υπάρχει φύλλα, περιέχοντα υπομνήματα δύο πλήρη σφαλμάτων, άπερ ενταύθα διωρθωμένα παρατίθεται• α') €1690 ίουνίου 17 ήλθαν οΐ Φράτορες μέ βα- σιλικόν όρισμόν νά κυριεύσουν τους άγιους τόττους, "Αγιον Τάφον, "Αγιον Γολγοθα(ν), Ευρεσιν του Σταύρου, Άποκαθήλωσιν και ΠΑΤΡΙΑΡΧΕ10Τ ΙΕΡΟΣΟΛΧΜΰΝ. 299 τήν Γέννησιν του Χρίστου, τήν Άγίβν Βηθλεέμ, καΐ έ'/άμαν τόσα καχά και τόσην ζημίαν είς τήν Άγι'αν Βηθλεέμ έχαλάσαν τό τέπλον και ερρικταν τάς εικόνας καΐ τον σταυρόν καταγής* δτι να ήσαν Εβραίοι δεν τό έκαμναν* έχάλασαν καΐ τήν άγίαν τρά- πβζα(ν) ό(μ)πρός εις τόν "Δγιον Τάφον, καΐ ερριξαν τα άγια χώ- ματα εις τό ταπακάρια [δίβ] τα αιμοβόρα θηρία* καΐ άλλα κακά έκαμαν πεισματικά των Τωμαίων, και διά ένθόμησιν γράφου(ν)- ται τα παρόντα. Νεόφυτ9ς 6 ποτέ Λύδδης». — β') €1808 σεμ- (π)τεβρίθϋ 28 τό βράδι έβάλανε οι Άρμένιδες φωτία(ν) και εκαψα(ν) του Αγίου Τάφου τήν έκκλησίαν». Και ταύτα μέν εχβι τα πρόσθετα φύλλα* αυτό δε τό τεύχος εμπεριέχει τά έφεξης κείμενα. 1. ΜηναΓον του Σεπτεμβρίου, φ. 1-211. 2. ΜηναΓον του Όκτωβρίου, φ. 211-402. 3. «Ακολουθία του οσίου και θεοφόρου πατρός ημών Χαρί- τωνος του όμολογητου», φ. 402. 4. «Βίος και πολιτεία του οσίου πατρός ημών Χαρίτωνος .του όμολογητου». Άρχ. «Πολλά της διδασκαλίας», φ. 405. ΑοΙα δΕΠΟΐΟΓαιη, σεπτ. τ. VII, σ. 572. Μί^ηβ τ. 115, σ. 900. 5. «Υπόμνημα εις τόν άγιον άπόστολον Ίάκωβον και άδελ- φόν του Κυρίου». Άρχ. «Ούχ οδτως ηδύ», φ. 418. ΟθΐηΙ)βίΐδ, Αυοί. ηονίδ. Ι, σ. 519. ΑοΙε 8»ηοΙθΓυιη, μαΓου τ. Ι, σ. Χϊ. Μί^ηβ τ. 115, σ. 200. 6. «Μαρτύριον του αγίου μεγαλομάρτυρος Δημητρίου», ου ή αρχή* «Είχε μέν τά Τωμαίων σκήπτρα», φ. 429. Μί^ηβ τ. 116, σ. 1185. 7. Τπόμνημα του καλλιγράφου, δπερ άπαραλλάκτως ενταύθα παρατίθεμαι• «ψ 'Επλ(ηρώ)θ(η) τό παρόν δϋμήναιον του παναγίου και ζωοδόχου τάφου Χ(ριστο)υ του θ(εο)υ ημών, σεμπτέβριος και όκτώμβριος* διά συν δρομής και έζόδου του πανοσιωτάτου, και σεβασμιωτάτου- και θείου π(ατ)ρ(ό)ς ημών, κυρ Δωροθέου* πρώην μέν πατριαρχούντος της αγίας πόλεως Ιερουσαλήμ, και τών περί αυτής πάντων νυν δε πατριαρχούντος του παναγιωτάτου π(ατ)ρ(ό)ς 300 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ ήμων χυρ Θεοφίλου το5 οίοα αύτοΰ ^' έπΙ της βα^κλβίας, του χραταιοδ, καΐ αγίου ημών κυρ Μανουήλ του Παλαιολόγου χα ί γέ- ροντος* χαΐ υ?ου αύτου, κυρ Ιωάννου του Παλαιολόγου* έγράφη δέ, εντός του παναγίου χαΐ ζαιαρχιχου χαΐ θείου τάφου Χ(ριστο)δ του σ(ωτη)ρ(ο)ς ημών θ(εο)υ* καε οί έντυγχάνωντβς τούτου εύ- χεσθαι υπέρ του γράψαντος Ταχύ τοδ θύτου* ήν άζιοθείημεν αμ- φότεροι πάντες ΙδεΤν τό έράσμιον χαΐ θ[εΓον] χάΐ γλυχυτατον κάλ- λος Χ(ριστο)υ του θ(εο)υ ημών άμήν>• 190. Τεύχος έκ χάρτου της τετάρτης καΐ δεκάτης έχατον- ταετηρίδος, άποτελούμενον έκ φύλλων 239, ών τό κείμενόν έστι κατά σελίδα δίστηλον και έκ γραμμών 32 μέχρι 34 (0,298 Χ 0,222 = 0,215X0,16 η 0,227X0,165). ΚαΙ τό μεν πρώτον αύτου φύλλο ν έφθαρμένβν εστίν, έχον δπισθεν απόσπασμα βίου τινός Ιωάννου του Χρυσοστόμου* του δε τελευταίου τό ^μισυ μόνον έσώθη. Τττηρχε δε μετά τούτο καΐ φύλλον εν μεμβράνι- νον της δεκάτης έκατονταετηρίδος, ου τεμάχιον ήδη σώζεται, γράμμασι κεφάλα ιώδεσιν έχον την αρχήν αποσπάσματος ευαγγελι- κού, τη ήμερα της Τπαπαντής άναγινωσκομένου. "Ήν δε τό βί- βλίον έξ αρχής έν τη μονή του οσίου Σάβα (δρα τό 151 -ον φύλ- λον)• α δε τούτο περιέχει, τάδ' εστίν 1. Μηναΐον του Σεπτεμβρίου μετά συναζαρίων, φ. 2. 2. ΜηναΓον του Όκτωβρίου μετά συναζαρίων, φ. 89^. 3. Μηναΐον του Νοεμβρίου μετά συναξαρίων, φ. 162Ρ. 1Θ1• Τεύχος έκ χάρτορ τής τετάρτης και δεκάτης έκατον- ταετηρίδος, άποτελούμενον έκ φύλλων 179, ων τό κείμενόν έστι κατά σελίδα μονόστηλον και έκ γραμμών τριάκοντα (0,30 Χ 0,21 = 0,202X0,14)* έστι δε νυν άκέφαλον και ελλιπές• άλλα προ ένιαυτών τίνων εΤδε καΐ τούτο τό τεύχος ό ΆντωνΤνος ίσως άκερ- μάτιστον γράφει γάρ δτι τετράδια συνηρίθμει είκοσι καΐ τέσσαρα, * Τάς υπάρχουσας άχρι του νυν ειδήσεις ττερί του πατριάρχου Δωροθέου ουνήγα- γον εις τον πρόλογον της ύπ' έμοΰ έχδοθείσης ανωνύμου περιγραφής των αγίων τό- πων (Πρ&ΒΟΟί. ΙΙ&;ΐ60ΤΗΗ€κί& 06ορΗΗκτ>, τεύχος 26-ον)• αΤς πρόσθες Ίεροσολ. Βι- 8λιοθή•/ης τ. Ι, σ. 464. ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΪ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ.. 301 α φύλλα συναποτελεΐ 192. ΚαΙ άπα μεν του νυν πρώτου φύλλου τό κείμενον δρχεται μηναίου του Νοεμβρίου μηνός, του- τέστιν άπο της έφεζης ρήσεως του πρώτου τριωδίου της η' ώδης άσματιχου τκνος κανόνος, ψαλλομένου τη πρώτη ήμέροτ του αυτού μηνός• €πνευματος αγίου | παύσατε ημών των ψυχών τα νοσή- ματα { χαΐ τάς. των σωμάτων χουφίσατε όδυνας»* μετά δε την όπίσθιον σελίδα του 76-ου φύλλου χεΐται μηναΤον του Δεκεμ- βρίου, δπερ την αρχήν ήδη ποιείται άπό της φσματιχής ακο- λουθίας της μεγαλομάρτυρας Βαρβάρας* έπεί δε τό τέλος εξέ- πεσε τρυ τεύχους, λήγει νυν το μηναΐον εις τάς λέξεις ταύτας • €μή στήσης αύτοΐς τήν άμαρτίαν ταύτην | χαΐ νυν αϊτησαι τοις έχΐ' αϊ δε μέρος είσι στιχηρου τίνος, ου ή αρχή ' «Πρωτομάρτυς απόστολε καΐ πρωτοδιάκονε » . 1Θ2. Τεύχος εκ χάρτου της πεντεκαιδεκάτης έκατονταετηρίδος, ου νυν ελλείπει τά πρώτα δύο φύλλα* καΐ δτερα πάλιν οκτώ, δπερ ην οπίσω του νυν 93-ου φύλλου• τά δε συνυπάρχοντα φύλλα συ- ναριθμεΤται εις 249, μήκους μεν δντα 0,29, πλάτους δε 0,20" ών τό κείμενον κατά σελίδα πασάν έστι δίστηλον και έκ γραμ- μών 28 μέχρι 35. Περιέχει δε ταύτα* 1. Μηναΐον του Δεκεμβρίου, ου τό πρώτον φύλλον έγράφη δίς• έλλείπουσιν δμως αϊ ψαλλόμεναι άκολουθίαι μεταζύ της 2 6 -η; καΐ της 31 -ης ημέρας. 2. Μηναΐον του Ιανουαρίου, φ. 94. 3. Μηναΐον του Φεβρουαρίου (φ. 208 κέ), έχον έν τέλει τό σημείωμα του καλλιγράφου* «Δόςα σοι 6 θεός. ημών δόξα σοι. — Άθανασίω μοναχώ ευχεσθε πάντες»• μεθ' 8 πάλιν δτερον υπήρ- χε σημείωμα μεταγενέστερον, άπεσβεσμένον μεν ήδη, γεγραμμέ- νον δ' έπΙ €ΐτους, ,ζμθ', έν μην ι δεκεμβρίω>=1540• 193• Μηναία του Ιουλίου καΐ του Αύγουστου μετά τών οίκείων συναξαρίων, έχοντα μετά τό τέλος αυτών τό σημεί- ωμα τούτο• €•|• ΟΤδον γάρ, εΙΒον, το ποθούμενον τέλος. — •{• Ένθάδε τέλος εύρε, τό παρόν δϋμηναΐον»• εϊπετο δε τούτω γραμμή μία, ήν άπέξεσέ τις ούτω πυκ^;ώς, ως ουδέ στοιχεΐον εν 302 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΙΤΑΦΩΝ ήμδς δόνασ&αι νυν βυ διακρι'νειν. ΚαΙ ό μεν χάρτης έστΙ του βι- βλίου βαμβαχερος αμα χαΐ στιλΐΓν(>ς* φύλλα δε τούτο συναριθμεΐ 405, ων τό χείμενον έγράφη περί το τέλος της τετάρτης καΙ δεχάτης έχατονταετηρίδος έν μιδ χατά σελίδα στήλη, γραμμάς έμπεριλαβούση εΐχοσι χαΐ δξ (0,28 Χ 0,195 = 0,20 Χ Ο, ΙΙ)* Η^^ δε χαΐ χόσμημα εν έν τω πρώτω φυλλω ο(εχρωματίσμένον, δπερ έστΙ παρεμφερές τω γράμματι Π' χα^. £νω μεν αυτού σταυρό; υπάρχει, τά δε σκέλη του κοσμήματος συνεκυρτωσεν ό τεχνίτης προς τό στόμιον αύτου. 194. ΜηναΤα του ΜαΓου καΐ του Ιουνίου μετά των οι- κείων συναζαρίων^ γραφέντα έπΙ χάρτου περί τήν έκκαιδεκάτην εκατονταετηρίδα καΐ φύλλα συναποτελουντα 113, ων το κείμενόν εστί κατά σελίδα δίστηλον εστί δε μήκους μεν 0,285, πλάτους δε 0,20. 195. Τεύχος έκ χάρτου, γραφέν ετει 1440-ω καΐ φύλλα περιέχον 293, ων τίνα μεταγενέστερα έστι (φ. 161-165, 198- 203, 265-278). ΚαΙ μήκους μεν έστι 0,288, πλάτους δε 0,215" τό δέ κείμενόν υπάρχει κατά σελίδα πασαν δίστηλον χαΐ έκ γραμμών τριάκοντα και τεσσάρων (0,218X0,155)" περιέχει δέ τάδε• 1. Αναγνώσματα έκ της πα)ναιας Διαθήκης, ων ή αρχή λείπει, φ. 1. 2. «Αρχή συν θεω των καθισμάτων, σταυρώσιμα, κατανυ- κτικά, αποστολικά, καΐ μαρτυρικά καΐ αναστάσιμα». Άρχ. €Εις τήν α' στιχολογίαν καθίσματα αναστάσιμα* ήχος α. Τόν τάφον σου Σωτήρ» κτλ•, φ. 4Ρ. 3. «'ΤμνΟι τριαδικοί, έν ω ψάλλονται τη αγία και μεγάλη τεσσαρακοστή• ήχος α'». Άρχ. «ΣωματικαΤς μορφώσεσι», φ. 26. 4. (Δι' ετέρας χειρός) κεφάλαια περί άσπίδος, περί γοργό - νης και περί φοίνικος του όρνέου. Άρχ. €Έστιν ή άσπΙς μορ- φήν έχουσα», φ. 31^ — 32^. Και πάλιν δια της αυτής χειρός δτερα κεφάλαια περί γοργόνης, περί γυπικος, περί άετου, περί γρυπός, περί λέοντος καΐ περί ϋδρωπος. Άρχ. €Έστιν ή γοργόνη γυναικός ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΪ ΙΕΡΟΣΟΑΪΜΩΝ. 303 πόρνης μορφήν έχουσα, αΐ δέ τρίχες της κεφαλής αύτης» κτλ., φ. 292β— 293β. 5. «Αρχή σύν θεω Τριωδ(ιον), άρχόμενον άπό της Κοριακης του Τελώνου καΐ του Φαρκσαίου», φ. 32^ {^έχρι του φ. 292^, ένθα γέγραπται τό € Τέλος του παρόντος βιβλίου, εν μηνΐ σεπτευρίω κς' του ^ςΙΡμθ' έτους, ίν(δικτιών)ος δ^«». 19β• Τεύχος έκ χάρτου, γραφέν άμφΐ τό τέλος της έκκαι- δεκάτης έκατονταετηρίδος• σύγκειται δ' έκ φύλλων 314, ων τό κείμενόν έστι κατά σελίδα πασαν μονόστηλον καΐ έκ γραμμών είκοσι (0,20X0,142 = 0,15X0,105). Ή δέ επιγραφή έχει ώδε* €Χρονογραφία συνοπτική διαφόρων διδασκάλων, μεταφρα- στεΐσα [βίο] εις κοινήν γλώτταν παρά τίνος ανωνύμου». Άρχ. «θεός ην μεν άεί και εστί καΐ έσταΐ' ήτονε πάντοτε, καθώς λέγει ό ^ζολό')[ος Γρηγόριος, και είναι και θέλει εΐσται πατήρ υιός καΐ αγιον τυνευμα, ή μία θεότης καΐ κυριότης και μία ουσία και δύ- ναμις• και επειδή ηθέλησε να άπλώση ή αύτου άγαθότης δια να εΤναι περισσά τά ευεργετούμενα» κτλ. Δια τήν άναίρεσιν δμως πολλών φύλλων ελλείπει του κωδικός ή ακολουθία* τό γάρ κεί- μενον αύτου λήγει νυν εις τάς έφεζής λέξεις του κεφαλαίου δ περί της βασιλείας πραγματεύται Νικηφόρου του Βοτανειάτου* «καΐ εύρήκασι τους Βουλγάρους εις τόν υττνον, και δεν ήζευραν τί κάμνουν, και έτζη σκοτεινά έσκότωναι^ άλλήλως τους, και οι χίλιοι εκοτυταν έως όπου εξημέρωσε, καΐ έκοψαν καΐ τόν βασιλέα». 197, Έτερα χρονογραφία, πιθανώς δέ ή του Μονεμβασίας Ιεροθέου, ακέφαλος και ελλιπέστατη, περί τό τέλος έκγραφεΐσα της έκκαιδεκάτης έκατονταετηρβος και τήν αρχήν ήδη ποιούμενη άπό της βασιλείας Κωνσταντίνου του μεγάλου* έχει δέ φύλλα συνηριθ- μημένα σμθ', δ μήκους μεν έστι 0,21, πλάτους δέ 0,152' πρό δέ της αρχής του κωδικός, έπι της πρώτης αύτου πινακίδος, υπάρ- χει σημείωμα τι διά γεωργιανών γραμμάτων άπεσχηματισμένον. 198. Τεύχος έκ χάρτου, γραφέν έτει 1418 χαι φύλλα νυν έχον 326, ων τό κείμενόν έστι μονόστηλον και έκ γραμμών 23 ή 24 (0,222X0,15 = 0,156X0,085)• περιέχει δέ ταύτα* 304 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 1. Μ'ανουήλ του Μοσχοποόλου ερωτήματα γραμματικά, ων ελλείπει ή αρχή* δρχεται δε το κείμενον ήδη από των λέξεων τού- των €διά χαθαροϋ του ος χλινόμενα, ομοφω [βίο] Ιχουσι την κλη- τική ν τη ευθεία• οίον ό Αάχης του Λάχητος ω Λάχης, 6 ήρω; του ήρωος ω ήρως, ό γέλως του γέλωτος ω γέλως• ή δοτική των πλη- θυντικών τοις Λάχησιν ό κανών, ως τοΓς Αϊασι. ΙΙόθεν λέβης; παρά τό λεφω τό στώνδω- το λε ψιλόν άπό του λεφω έκβολη του ί. Κανών δ'• πίθεν Χρυσής» κτλ., φ. 1 μέχρ^ του φ. 87^, ένθα γέγραττται τούτο• «•{• Τέλος της κλίσεως των ερωτημάτων. — Ι •{• Τω συντελεστή των καλών, θεώ χάρις | έν ετει ^ς** 1Ρ" κς« Ι ?ουν{(ω) λΐ ήμερα πέμπτη. | ψ θεού τό δώρον και Νικο- λάου πόνος». Και πάλιν έτερα σημείωσις του έκκαιδεκάτου αιώνος* «•{• Αυτή ή βφλος άφιερώθη παρ' έμου Γερασίμου επισκόπου, διαψυχικήν σωτηρίαν του κεκημημένου Κωνσταντίνου ίερέως* εις τήν άγίαν λάβρα ν του όσιου και θεοφόρου πατρός ημών Σάβα του αγιασμένου• δοτις δε βουληθή» κτλ. Μετά δε ταυτην υπάρχει φύλλα δυο κενά. 2. «Του Μοσχοπούλου» σχέδη, ων ή αρχή* «Κύριε Ίησου Χριστέ ό θεός ημών πόσα μέρη λόγου είσί; τρία. Κύριε Ίησου Χριστέ• θεέ, δνομα• ό, άρθρον ημών, αντωνυμία• τά γαρ δύο ονό- ματα ή καΐ πολλά εις εν συνάγονται δνομα» κτλ. Τέλος• «μνεία ή μνήμη, διφορούμενον και γίνεται άπό του μένω μνεία, καΐ έν συγκοπή μνεία• μνία δε τά βρύα ΐ», φ- 90-320. 3. «Αριστείδου μονωδία έπί Σμύρνη», ής ή αρχή- «^Ω Ζευ, τί χρήσομαι», φ. 321 μέχρι του φ. 323, ένθα γέγραττται τό «τέλος συν θεώ τής Άριστίδου μονωδίας έπι Σμύρνη». Απ8ΐίάβ8 βά. Ο. Οίηά. Ι, σ. 424. 4. [Έκ τών επιστολών θεοφύλακτου του Σιμοκάτου και Λιβα- νίου]. — α') «Επιστολή• Αντισθένης Περικλεΐ». Άρχ. «Ό Φιλίττπου παις Άλέξα>>δρος», φ, 324, Κ. ΗβΓοΙιβΓ, Επιστολογράφοι ελλη- νικοί, σ. 769. — β') «θεοδώρω». Άρχ. «Οί φώρες προσεγκα- λουσιν», φ. 324^. Ι^Λ&ηϋ βρίδΐ. βά. ^οΐί. αριθ. 1128.— γ') «Μυ- ρωνίδης Μύρωνι». Άρχ. «Τό ποίμνιον οίπαν», φ. 324?. θεο- ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΓΜΩΝ. 305 φυλακτού επιστολή εδ', έχδ. ΗβΓΟΙιβΓ σ. 767. — δ') «Λεωνίδης Πε(ρι)άνδρω». Άρχ. €Ήδέσθη χαι Πρίαμον», φ. 325^ θεοφύ- λακτου επιστολή μθ', έκδ. ΗβΓοΙιβΓ σ. 777. — ε') «Κριτίας Πλω- τινω». Άρχ. «Τέττιξ ό (χουσικος ήρος φανέντος», φ. 325^. θεοφ. επιστολή α, έκδ. ΗβΓοΙιβΓ σ 763. 5. «ΈπιστολαΙ του μεγάλου Βασιλείου προς Λιβάνιον σοφι- στήν. και Λιβανίου προς τόν μέγαν Βασίλειον», φ. 325^ μ•έχρι του φ. 326ί^, εν&α τό τέλος ελλείπει της τετάρτης επιστολής, ης ή αρχή ' «Πολλοί περιτυχόντες > . Μΐ^ηβ τ. 32, σ. 1093. Σημειωτέον έτι, δτι μετά τήν πρώτην πινακίδα συνέρραπται φύλλα πέντε κωδικός ετέρου, απερ έστΙ μέρος της αντιρρήσεως Νεκταρίου του πατριάρχου Ιεροσολύμων υπάρχουοι δ' εν αύτοΤς διορθώσεις και συμπληρώσεις υπό της χειρός ίσως γεγραμμέναι Δοσίι^έου του Νοταρά. 1ΘΘ. Τεύχος έκ χάρτου γραφέν έτει 1762 -ω και φύλλα συναριθμουν 72, μήκους μεν 0,22, πλάτους δέ 0,162• περιέχει •Ν \ / ^ οε ταοε• 1. «Έρώτησι;• μετά ποίοο τρόπου τό άμετεώριστον κατορ- ι%υται; Άπόκρισις του μεγάλου Βασιλείου», ης άρχή' «Έάν τό του εκλεκτού Δαυίδ φρόνημα», φ. 1. 2. «Διονυσίου μονάχου κεφάλαια τριάκοντα περί διαφοράς των θείων δμνων». Άρχ. «Δέδωκεν ήμιν ό θεός άντι δέλ του», φ. 2. 3. «Ερμηνείας περί διαφοράς της νηπτικής ευχής». Άρχ. «Ταύτην τήν εύχήν περί ης ανωτέρω ειρήκαμεν», φ. 11. Πα- ρεπεται δέ τω κειμένω τούτω τεμάχια περί της αυτής υποθέ- σεως έκ συγγραμμάτω^' άποσπασθέντα Νείλου του ασκητού, Βασι- λείου του μεγάλου, θαλασσίου, Θεοδούλου, Γρηγορίου του θεο- λόγου και Θεοδώρου του ήγιασμένου, μα&ητου του οσίου Παχωμίου. 4. «Έρώτησις Άντιόχου προς τον μέγαν Άθανάσιον καί άπόκρισις αύτου περί πίστεως», φ. 38. 5. «Του αγίου Μαξίμου» τεμάχιον, ου ή αρχή* «Εις θεός, δτι μία Οεότης», φ. 39^. 20 306 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 6. «Προοί|χίον του θηχαρα, τοδ περί πίστεως λόγου». Άρχ. €Τόν άσχολού|χενον περί την καθαράν» κτλ., φ. 40. 7. «Έκ της. αγίας και οίκουμενικης συνόδου της έν Νίχαία, περί πίστεως κατά συντο|χίαν καΐ πώς δει πιστεύειν τον άληθη χριστεανόν». Άρχ. «Ει τις βούλοιτο σωθηναι», φ. 41'. 8. Διονυσίου του Αρεοπαγίτου τεμάχιον, ου ή αρχή* «θεός ό πατήρ ό ων άει άγέννητος», φ. 42^. 9. Ίουστίνου του φιλοσόφου τεμάχιον, ου ή άρχή' «"Ενί θεόν όμολογοΰμεν έν πατρι», φ. 43. 10. «Του αύτου [δίο] εκ των άπορων περί του τί έστι τό κατ' εικόνα και καθ' όμ,οίωσιν». Άρχ. «Έκ του καθ' ή|χας έστι γνώ- ναι», φ. 45^. 11. θεοδωρίτου Κύρρου τεμάχιον, ου ή άρχή' «Τινές μεν τό άόρατον της ψυχής», φ, 46. 12. Ιωάννου του Χρυσοστόμου τεμάχιον, ου ή αρχή• «Ει μέλλομεν ές οικείων λογισμών», φ. 48. 13. Γρηγορίου του θεολόγου τεμάχιον, ου ή άρχή' «Ό θεός φως έστιν άρρητον», φ. 49. 14. «Μιχαήλ συγκέλλου "Ιεροσολύμων λίβελλος, ήγουν ομο- λογία της όρθοδόζου πίστεως», φ. 50^. 15. Τεμάχια δύο Βασιλείου του μεγάλου, φ. 54. 16. Άνεπίγραφον, ου ή άρχή' «Έρώτησις• τί έστι θεός; Άπόκρισις• ουσία αναίτιος, αΙτία παναλκής», φ. 56 — 71. 17. Στίχοι πεντεκαίδεκα εις τήν βί[3λον ταύτην, μεθ' ους υπάρ- χει σημείωσις του γραφέως αυτής• «Εΐληφε τέλος ή παρούσα βίβλος έπι έτους 1762*ί* δια χειρός κάμου Ίωαννικίου ιερομόναχου του Σαββαΐτου διά πόνου πολλού καΐ δαπά^/ης• καΐ οι άναγινώσκοντες ει τι σφαλερόν ευρητε έπιδιορθώσαντες συγγνωταί [δίο] μοι• άνθρώ- πινον γαρ πάθος τό άμαρτάνειν: — έγράφη δε ένδον έν τη λαύρα του αγίου Σάββα αύγούστου 24 >. 200. Τεύχος έκ χάρτου διμερές, ου τό μέν πρώτον μέρος έγράφη περί τήν τετάρτην καΐ δεκάτην εκατονταετηρίδα, τό δε λοιπόν έν τη έτττακαιδεκάτη. ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΪ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 307 α) Τετραευαγγέλιον ελλιπές μεθ' ενός χιτρίνου κοσμήματος ίφ• 39) χαΐ μετά μιδς εικόνος (φ. 106^) άπεικαζουσης τον εύαγ- γελιστήν Μαρκον- λήγει δέ εις τάς λέξεις ταύτας• «άφ' ου δν έγερθ^ ο οικοδεσπότης και άποκλείση τήν θύ[ραν]». Λουκά ιγ', 25. Έν δέ τη άρχη του βιβλίου κεΓται α') «Συναξάριον συν θεώ του τετραευαγγελίου από τε της αρχής του χρόνου δως τέλους, κατά τήν έκαστου ευαγγελίου περικοπήν καΐ σύνταςιν, καΐ δπως καΐ πότε οφείλει άναγινώσκεσθαι εκαστον, έν έπιτόμω άκρφεία»• ου ή αρχή• «Ίστέον 8τι άναγινώσκεται το κατά Ματθαίον». — β') «Αρχή του μηνολογίου», φ. 20^. — γ) «Κανών έν ω §καστος αυτών ίδίως». — δ') Επιστολή Εύσεβίου προς Καρπιανόν. Σημειω- τέον ετι, δτι τό κείμενον τών ευαγγελίων υπάρχει μονόστηλον και έχ γραμμών εΤκοσιν (0,22x0,148 = 0,145X0,86). β') «Ερμηνεία τών ιδ' επιστολών του μεγάλου αποστόλου Παύλου, μάλιστα μεν έρανισ&εΐσα άπό της έξηγήσεως του έν άγίοις πατρός ημών Ιωάννου του Χρυσοστόμου, έτι δέ και άπό διαφόρων αγίων πατέρων», φ. 193-232. Αρχ. «Ή προς Τω- μαίους. Όρισθέντος, άποδειχθέντος δτι έστιν υιός θεού» κτλ. Κείμενον ελλιπές* φύλλα δέ της αυτής ερμηνείας είκοσι και έτττά '/εΐται καν τω 7 3 -ω κώδι•/ι• δρα τήν 132-αν σελίδα. 201• Τεύχος έκ χάρτου γραφέν άμφι τήν τετάρτην και δεκάτην εκατονταετηρίδα, και φύλλα συναριθμουν 225, ων τό κείμενον έστι μονόστηλον και έκ γραμμών είκοσι καΐ τεσσάρων (0,212X0,14 = 0,155X0,93)• περιέχει δ' ετι φύλλα δέκα λαΐ τέσσαρα, γεγραμμένα κατά τον πεντεκαιδέκατον αιώνα, ων ες μεν ό δέτης έν τη άρχη του τεύχους έθετο, τά δέ λοιπά ένδον της δευτέρας πινακίδος- εστί δ' έν αύτοΐς διήγησις «περί της πατρι- κίας Αναστασίας της μετονομασθείσης Αναστασίου ευνούχου» ^ καΐ Έφραιμ του Σύρου «λόγος εις τήν δευτέραν παρουσίαν καΐ είς τόν τίμιον και ζωοποιόν σταυρόν», ου ή αρχή* «Αδελφοί μου αγαπητοί, ποίον στόμα ή ποταττη γλώσσα άζίως» κτλ. * "Αρχεται δέ ώδε• «Ευνούχος τι; έαεινεν εις τήν έσωτέραν έρημον». 308 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ Άλλ' έν τοΓς αύτοΐς προσθέτους φύλλοις υπάρχει και σημειώ μ,ατά τίνα* α) εν τινι τοιίτων αναφέρεται (χητροπολίτης Αθη- νών «έκ νήσαου Εύρήττπου*, ετι δε επίτροπος αυτού, δνομα Γεώργιος πρεσβύτερος, «κάτοικος της Αγίας Τριάδος, έτους ^ςΙΡοη', ίνδικτιώνος ιγ':>- 1469- 1470" β') «+ Έγώ 6 παπα Κά- στας ό Έβύρπιδτις έδωσα τό σττητη της Κηράνας: άσπρα: ς: το μένα: μηνι υουλιος του Άλοΰνιτης• γ') δτι το βιβλίον τούτο ανε- τέθη «δια μνημόσυνον της μακαρίτισσας Χριστίνης μο^^αγτ^ς και της Παγώνας της γονής του Μακαρίου Πέρουι, εδόθη δε «άπό τό Άρβανιτοχόριν». Και ταύτα μεν περί τών προσθέτων φύλλων αυτός δέ ό κώδιξ εμπεριέχει τα τέσσαρα ευαγγέλια• προ δε τού- των απάντων υπάρχει α') «Κανονάριον συν θεω άγίω καθημερινόν του ευαγγελίου»• β') «Τα εν τοΐς Σάββασι και ταίς Κυριακαΐς τών αγίων νηστειών ευαγγέλια, ετι δέ και τα έν τη μεγάλη έβδο- μάδι»• γ') «Ευαγγέλια εις μνήμας αγίων και έτερων λειτουργιών και εις εγκαίνια ναού»• δ') Ιωάννου του Χρυσοστόμου «λόγος εις την λαμπράν Κυριακήν», ου ή αρχή• «Ει τις ευσεβής» κτλ. ε') «Συναξάριον περιέχον του μηνολογίου τα έν τη αγία λειτουρ- γία ευαγγέλια» 202. Λειτουργικόν εύαγγέλιον εκ χάρτου βαμβακερού, άκε- φαλόν τε και ελλιπές έν τω τέλει• έγράφη δέ περί την τρισκαι- δεκάτην εκατονταετηρίδα και νυν έκ φύλλων αποτελείται 320, ων τό κείμενόν έστι μονόστηλον και έκ γραμμών 17 ή 18 (0,21 Χ 0,15=0,163X0,10). "Εστι δέ πά^^υ διεφθαρμένον πλην άλλα μεγάλα τινά περιέχει γράμματα κεφαλαιώδη, λόγου άξια. Κατά δέ τίνα σημείωσιν, άραβιστί γεγραμμένην έν τω κρασπέδω του 173-ου φύλλου παρά Γερασίμου «ύπηρέτου της Βηθλεέμ και του Εύφραθα», 8 έστι μητροπολίτου, καθάπερ έγώ νομίζω, άκμασαν - τος δ' ίσως άμφι τόν πεντεκαιδέκατον αιώνα, μανθάνομεν δτι τό τεύχος τούτο του έκ Μπετζάλας ην Ιερέως Σουλεϊμάν του Νικο- λάου, καΐ δτι Διονύσιος ό μοναχός, ό καΐ ηγούμενος τοΰ (έν Ίερο- σολύμοις) μοναστηρίου του αγίου Γεωργίου, ώνήσατο τούτο παρ* εκείνου δια τήν αύτου μονή ν. ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 309 203. Τεύχος έχ χάρτου, γραφέν ετει 1634-ω καΐ διανε- νε|χημένον εις τετράδια τεσσαράκοντα* ου ή επιγραφή* €Τό παρόν βιβλιΌν διαλαμβάνει χαΐ ερμηνεύει τα άποστολοευαγγέλι^ί των σαβ- βατοκύριακων του δλου ένιαυτοΰ»• μετά δέ τό τέλος του λς' τετραδίου γέγρατυται τούτο* «•|- Έτελειώθη τό παρόν έν μίνι ίουλίου ιε ^αχλδ'• δώ συνδρομής και εξόδου• του αγίου 7Γν(ευματ)ικου κυρίου παπά κυρ Δαμάσκηνου• και ό γράψας οθνΙΡ'ενψπλω. ^/ ^:^/^ ^ Α Ο^^ = Λαυρέντιος Και πάλιν ε!ς τό τέλος του κωδικός• «,αχλδ' Ιουλίου ιε• έγράπ(τη) εις την ίληίχ'(= Ιερουσαλήμ), εις τόν Άρ- χάγγελον». 204. Τεύχος έκ χάρτου γραφέν ύπερμεσούσης ϊσως της τετάρτης και δεκάτης έκατονταετηρίδος, και συνιστάμενον έκ φύλ- λων 280, ων τό κείμενον υπάρχει κατά σελίδα πασαν μονόστηλον καΐ έκ γραμμών είκοσι και τεσσάρων (0,211 Χ 0,15 = 0,159 Χ 0,95). Τπάρχει δ' έν αυτω σημειώματα δύο. α') Έν φ. 11?• «Έπούλεισα έγώ ό Μιχάλεις του Άσλάνι υιός άπου την Ατά- λιαν, έτούτον τών Πραξαπόστολων μετό υδιόν μου θέλιμα, του έν ίέρομονάχοις Μαλαχία του Σιναήτου: διά μαϊδία ν'». β) Και πάλιν αυτόθι• «Ετουτω το βιβλυον ηνε του Αρχαγγέλου», μονής έν Ίεροσολύμοις. γ') Έν φ. 2?• «Της λαύρας του αγίου Σάββα τών Ιεροσολύμων». Περιέχει δε τό βιβλίον τάς πράςεις χαΐ τάς έπιστολάς τών αποστόλων. 1. «Πρόλογος τών πράςεων», ου ή αρχή• «Αουκας ό ευαγ- γελιστής Άντιοχεύς υπάρχων», φ. 1. 2. «Τπόθεσις της βίβλου τών πράζεων τών αγίων αποστό- λων». Άρχ. «Πράξεις τών αποστόλων τό βιβλίον καλείται», φ. ΐβ. 3. «Άποδημίαι Παύλου του αποστόλου». Άρχ. «'Από Δα- μασκού ήρξατο και άνήλθεν», φ. 3^. 4. «Προθεωρία είς τήν δλην διδασκαλίαν του αγίου αποστό- λου Παύλου». 'Αρχ. «Παύλος απόστολος Εβραίος μεν ην τό γένος», φ. 4^. 5. «Συναζάριον άρχόμενον άπό της μεγάλης Κυριακής του πάσχα», φ. 12. 310 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 6. «Προχείμενα καΐ άλληλουάρια δ|χνημα των η ήχων», φ. 15?. 7. «Συναξάριον των εορτών καΐ των (χεγάλων άγιων >, φ. 16. 8. «Ακολουθία είς διαφόρους μνήμας άγιων», φ. 17^. 9. «Δήλωσις άχρφής δπως δεΓ ευρισκειν τους ζητούμενους αποστόλους». Άρχ. «Επειδή σοι διηρηνται αί πράξεις», φ. 19?. 10. «Πράξεις των άγιων αποστόλων», έπιστολαι καθολικαι και έπιστολαι Παύλου, ων τελευταία έστιν ή προς Εβραίους, φ. 20—280. 205. Τεύχος έκ χάρτου της τεσσαρεσκαιδεκάτης έκατο^^ταε- τηρίδος, ου πολλά φύλλα μεταγενέστερα έστιν, άναπληρωθέντα κατά τήν εφεξής ως εοΓ/εν εκατονταετηρίδα (δρα φ. 1-17, 51- 88, 112, 115, 173-187, 239)• έχει δ' έ ν συνόλω φύλλα 307, ων τό κείμενον υπάρχει κατά σελίδα μονόστηλον εκάστη δέ σελις των αρχαιοτέρων φύλλων άρι&μεΓ γραμμάς εΓκοσι και μίαν. Και μήκους μεν εστί τό τεύχος 0,205, πλάτους δέ 0,14* δ δε περιέχει, /Ν» ν ταο εστίν 1. Άποστολοευαγγέλια, φ. 1-184. 2. «Εΐδησις πώς μέλλειν ευρίσκειν τον άπόστολον του δρ^- μου, τό εύαγγέλιον, τόν ήχον, τό έξαποστειλάριον συν τω έωθινω Ζδιομέλω και τω έω&ινω εύαγγελίω». Άρχ. «Δει γινώσκειν πρώ- τον έν ποίω μηνι τυγχάνει τό χριστιανών πάσχα», φ. 185. 3. Συναξάριον τών άποστολοευαγγελίων, φ. 187^- 4. Άποστολοευαγγέλιον εις κοιμηθεντας, φ. 238»^. 5. «Αρχή συν θεώ του ευχολογίου» (φ. 240-307), δπερ έχει έν ττ] άρχη κόσμημα τι καΐ τό «Ίησου μου βοήθει μοι»• άρχεται δέ άπό τής άσματικής ακολουθίας του εσπερινού* μεθ' ην υπάρχει τά κείμενα ταύτα• 6. «Εύχαι έω&ιναι του όρθρου». Άρχ. « Εύχαριστουμέν σοι, Κύριε 6 θεός ημών, τω έξαναστήσαντι», φ. 244^. ΟοαΓ, Εύχο- λόγιον, σ. 39. 7. «Ευχή είς τό κατασφραγΤσαι παιδίον, λαμβανόμενον δνο- μα τή η' ήμερα». Άρχ. «Κύριε ό θεός ημών, σου δεόμεθα και σε ίκετεύομεν», φ. 250. Πρβλ. 6οαΓ, σ. 264. ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΓ ΙΕΡΟΣΟΛΪΜΩΝ. 311 8• «Ευχή είς έλθόντα παΐδα (οοά. είσελθόντα παιδίον) έν ττ^ έκ/λησ^α ήμερων μ'». Άρχ. «Κύριε ό θεός ημών ό εν τεσ- σαράκοντα ήμέραις του νόμου», φ. 250?. 9. «Ευχή εις το έκκλησιάσαι γυναϊκαι, ης ή αρχή* «Κύριε ό θεός ημών ό παραγενόμενος » , φ. 251. βοαΓ, σ. 267. 10. «Ευχή εις τό κατηχήσαι παιδίον». Άρχ. «'Ίστησιν αυτό κατά ανατολάς και εμφυσά αυτό τρΙς και σφραγίζει τό μέτωπον αύτου, τό στόμα και τό στήθος. Έπι τω όνόματί σου, Κύριε ό θεός της αληθείας και του μονογενούς σου» κτλ., φ. 25 1? Πρβλ. Οο&Γ, σ. 275. 11. ΕυχαΙ καΐ τάξις «εις τό ποιήσαι κατηχούμενον * . Άρχ. «Ό θεός ό άγιος ό φοβερός και ενδοζος», φ. 253»^. ΟοΕΓ, σ. 276. 12. «Ευχή εις τό κουρευσαι παΤδα». Άρχ. «Δέσποτα Κύριε ό θεός ήμών^ ό τη είκόνι σου τιμήσας τόν άνθρωπον», φ. 263 (βοαΓ, σ. 306)• μετά δε τό τέλος της ευχής γέγραπται τούτο* «Και κουρεύει αυτό σταυρο3ΐδώς και συμπιάνει τάς τρίχας μετά κηρίου και επιδίδει τω άναδόχω καΐ λέγει» κτλ. 13. «Τάςις γινομένη επί μνήστροις βασιλέων και λοιπών». Άρχ. «Μετά τήν θείαν λειτουργίαν του ιερέως έστώτος έν τω ίερατείω, παρίστανται οι μέλλοντες ζεύγνυσθαι πρό των αγίων θυρών» κτλ. Πρβλ. Οολγ, σ. 310. 14. «Ευχή του στεφανώματος» και τάξις περί τούτου. Άρχ. «Κύριε ό θεός ό βασιλεύς πάντων ημών, ό πάντοτε πανταχού παρών, ό εκ ποικίλων και διαφόρων ανθέων στέφανων τό γένος τών ανθρώπων» κτλ., φ. 270. 15. «Ευχή εις τό αραι τά στέφανα και δήσαι έν τω παστω». Άρχ* «Κύριε ό θεός ημών ό παραγενόμενος έν Κανά της Γα- λιλαίας», φ. 274. Πρβλ. βο»Γ, σ. 331. 16. «Ευχή λεγομένη είς τό λυσαι τά στέφανα». Άρχ. «Νυμ- φώνα [810] καταντησαντες οι Κουλοί σου Κύριε», φ. 274^. Πρβλ. αο&Γ, σ. 325. 17. «Ακολουθία τών αγίων θεοφανείων». Άρχ. «Φωνή Κυ- ρίου έπΙ τών υδάτων βοα», φ. 274?. Πρβλ. ΟοΛΓ, σ. 366. 312 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 18. «"Ετερος αγιασμός εις πασαν άρχψ μψός>. Άρχ. «Τρι- αάγιον, Παναγία τριάς, Πάτερ ημών, Κύριε έλέησον ιβ', Δεύτε ττροτΛυνήσωμεν γ', Κύριε εισάκουσαν, Δόςα και νδν, το άλϊ,ηλούια εις ήχον πλάγιον β'. Και λέγομεν τροπάριον Έλέησον ήμα; Κύριε, Δόςα και νυν, Της εύσπλαγχνίας την πύλην. Και λέγει τον ν', και άρχόμεθα ψάλλειν στιχηρά κατά άλφάβητον ήχος ττλάγιος β'. Άναςίους σοι τολμώντες ικεσίας» κτλ., φ. 285^^. 19. «Εύχαι της γονυκλισίας τη αγία Πεντηκοστή». Άρχ. «"Αχραντε αμίαντε δναρχε αόρατε άκατάλητυτε» κτλ., φ. 295?. Ιίεντηκοστάριον χαρμόσυνον, έν Τώμη 1884, σ. 409. ΟοΛΓ, σ. 597. 20. «Άκολου&ία εις άδελφοποίησιν». Άρχ. «Τρισάγιον. Έν ε?ρήνη του Κυρίου δεηθώμεν», φ. 304. 21. «Τάξις γινομένη εάν συμβη μιαρόν τι προσφάτως πεσεΐν εις άγγείον οίνου ή ελαίου». Άρχ. «Χρή τό έμπεσόν (οοά. έμπε• σεΓν) άκά&αρτον παραχρήμα ρίπτεσ&αι εςω και έτερον άγγεΤον πλύνεσ&αι (οοά. πλυνέσθω) "έσω&εν» κτλ., φ. 306 (Οολγ σ. 481). Τέλος• «έάν δε και χρονίσαι έν τω άγγείω το άκάθαρτον και συσσαπήναι, έκχεέσ&ω τό τοιούτον εΐδος και μηδέν το σύνολον έξ αύτου άπογεύσασ&αι » . 6ολγ σ. 483, ένθα παρατίθεται γραφή διάφορος έξ απογράφου της Κρυπτοφερράτης. 20Θ. Τεύχος έκ χάρτου γραφέν υπό τριών έτεροίων απο- γραφέων της έκκαιδεκάτης έκατονταετηρίδος, διά δε τον έκπεσμόν ένίων φύλλων ύπό Ίωαννικίου του Σαβαίτου συμπληρωθέν ετει 17 80 -ω. Έστι δε μήκους μεν 0,205, πλάτους δε 0,161* φύλλα δέ περιλαμβάνει 192, περιέχοντα τά εφεξής κείμενα. 1. «Του μακαριωτάτου Ιωάννου μητροπολίτου ΕύχαΓτων, επιστολή προς Ίωάννην μοναχόν και έγκλειστον αυτή δε αρμόζει και παντι κελλιώτη». Άρχ. «Έδεςάμην σου, πάτερ ττνευμιατικε, τί]ν θεοφιλή ταύτην γραφήν», φ. 1. Έν δλλω δέ κώδικι τό γράμμα τούτο Συμεώνι τω Εύχαίτων επιγράφεται. "Ορα τής Ίεροσολυμ. Βιβλιοθήκης τ. Ι, σ. 142, ένθα το προοίμιον ελλείπει της επι- στολής* τό δ' έλλειμμα τούτο καΐ κώδις έτερος έχει (ΜΛίΛ&βί, ΑοοαΓαΙα οοά. §τ. βΙο. ηοΐίΐϊα, σ. 205). Μετά δέ του προοιμίου, ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΓΜΩΝ. 313 δπερ έν τώ χώδκχκ τώ περκγραφομένω νυν ενταύθα κείται, φέ- ρεται το γράμμα τούτο καν τω 498-<ρ τεύχεε της έν Μονάχω ΐ3ι^3λιο&ήκης (ΗαΓάί, ΟλΙεΙ. οοά. Μ88, τ. V, σ. 199). 2. «Κεφάλαια διάφορα ψυχωφελή». *Αρχ. «Περί φό^ου θεού. Μακάριος άνθρωπος ό έχων φό|3ον θεού έν έαυτω• ό τοιούτος γαρ προφανώς» κτλ., φ. 10. 3. «Του άγιου Ισαάκ» του Σύρου τεμάχιον, ου ή αρχή• «ΕΤπέ τις των άγαπώντων τον θεόν ώμοσα δτι καθ' έκάστην ήμέραν αποθνήσκω», φ. 17^. 4. «Του αύτου περί μοναχικής πολιτείας και τι'ς ό τρόπος αυτής». Άρχ. «Δει τόν μοναχόν είναι έν πασι τοΤς εαυτού σχή- μασι», φ. 18. Ισαάκ του Σύρου τά ευρεθέντα ασκητικά, επιμέ- λεια Νικηφόρου του Θεοτόκου εκδοθέντα έν Λειψία 1770, σ. 62. 5. «Συμεών του νέου καΐ θεολόγου» τεμάχιον, ου ή αρχή• «Ή προσδήκη τής γνώσεως του θεοΰ», φ. 19°^. 6. «Του αύτου κεφάλαια ξε'», ων ή αρχή• «Πολλοί μέν έρη- μικόν», φ. 19^ 7. «Βαρσανουφίου» τεμάχιον, ου ή αρχή• «Λογισμών πο- νηρών συνοχή έάν έπέλθη», φ. 19^. Τούτω δε παρέπεταί τίνα τε- μάχη Βασιλείου του μεγάλου, Βαρσανουφίου πάλιν και Συμεών του νέου θεολόγου. 8. Συμεών του νέου θεολόγου «περί αρχής βίου λίαν επω- φελούς καΐ σωτηρίου, άρμοζούσης τοΓς άρτι τω κόσμω άποτασ- σομένοις καΐ προς τόν μοναδικόν άποτρέχουσι βίον, καΐ διδασκα- λία εις αρχαρίους λυσιτελεστάτη » . 'Λρχ. «Πας άνθρωπος αδελ- φοί, δστις τω κόσμω και τοις έν κόσμω», φ. 21. Εξεδόθη δε τούτο τύποις έν παραφράσει Διονυσίου του Ζαγοραίου. Συμεών του νέου θεολόγου τά ευρισκόμενα• εκδόσεως δευτέρας Ίωάσαφ του έκ Ψαρών σελις 338' έγένετο δε ή εκδοσις αυτή έν Σμύρνη ετει 1886 *. 9. «Του αύτου περί μετανοίας και αρχής βίου μοναδικού, και πώς τις 6δω καΐ τάξει προβαίνων εις άρετην, έν τή τών εντολών * Τό βίβλίον έχει ψευδώς έξωθεν τό «έν Σύρω» 314 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ εργασία εΙς τελειότητα έρχεται• καΐ περί πίστεως της εις τους τΓ^ευματιχούς πατέρας καΐ θεωρίας φωτός, όφ' ου πάσα φωτιζό- μενη ψυχή προχότττει εις άγάπην θεού». 'Αρχ. < "^Ανθρωπος ο πάντων καταφρονήσας των δρωμένων», φ. 27. Παραφράσεως Διο- νυσίου του Ζαγοραίου σελις 379. 10. «Του αγίου Νείλου γνώμαι, άπάγουσαι των φθαρτών καΐ προσκολλώσαι τοΤς άφθάρτοις τον αν&ρωπον κεφάλαια σιε'». 'Αρχ. «Φόβον εχε θεού και πόθον», φ. 35?. Πρβλ. Μί^ηβ τ. 79, σ. 1252. 11. Ιωάννου του Χρυσοστόμου τεμάχια πέντε, ών ή αρχή* «Παρακαλώ ουν ύμας, αδελφοί., τον κα^>όνα της προσευχής μη- δέποτε καταπατήσητε», φ. 43. 12. «Κεφάλαια• εκλογή των αγίων πατέρων προς τήρησιν νοος μετά προσευχής. Του αγίου Μάρκου του μεγάλου ήσυχαστου». 'Αρχ. «Ό Κύριος παραγγέλλει ήμΐν λέγων μή μεριμνήσητε περί της αύριον», φ. 45. 13. Νείλου «περί των οκτώ λογισμών». 'Αρχ. «Περί γαστρί- μαργίας• αρχή καρποφορίας άνθος και αρχή αρετών», φ. 5 Ρ. Μί^β τ. 79, σ. 1145. 14. «"Ετερα του αύτοίί», ών ή αρχή* «Ει τις βούλοιτο ιδείν τήν του νου κατάστασιν», φ. 61. 15. «Αόγος ασκητικός του μεγάλου Βασιλείου περί άποταγής ^ίου και τελειώσεως ττνευματικής». 'Αρχ. «Δεύτε πάντες οι κο- πιώντες», φ. 61^. Μί^ηβ τ. 31> σ. 625. 16. «Γρηγορίου του θεολόγου, άκροστιχις τών πάντων στί- χων, εκάστου ιάμβου τελείαν παραίνεσιν ϊιο^τος' κατ' άλφάβη- τον». 'Αρχ. «Αρχήν απάντων και τέλος ποιου θεόν», φ. 72^^. Μί?ηβ τ. 37, σ. 908. 17. «Του αύτου στίχοι έμμετροι ιαμβικοί», ών ή αρχή* «Αρχής καλής κάλλιστον είναι και τέλος», φ. 73. Μί^β τ. 37, σ. 916. 18. «Τοδ όσιωτάτου Κοσμά μονάχου του Τζιντζιλουκίου πε- ριδιάγνωσις τών η' λογισμών, δι' ών πάσα αμαρτία τελείται•- λέγει ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ!• ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 315 δέ πρώτον περί τί τριμερές της ψί^χηζ». Άρχ. «"Οταν μεν όύν εστίν έν τω λογιχω της ψ^χης» *^τλ., φ. 75. Ουδέν εχω λέ- γειν περί τουτοο του συγγραφέως, άγνωστου μοι παντάτυασιν δν- τος• είρήσ&ω δέ, δτι παρέπεταε τη γραφή ταύτη τεμάχη δύο, τό μεν Γρηγορίου του θεολόγου, τό δέ Μαξίμου του όμολογητου. 19. «Έκ των κεφαλαίων του αγίου Ησυχίου, πρεσ|3υτέρου καΐ ηγουμένου μονής της ύπεραγίας Θεοτόκου της Βάτου, απερ έγραψε προς θεόδουλον κεφάλαια κατά άλφάβητον». Άρχ. «Αληθινός δντως μοναχός ουτός έστιν», φ. 78?. Πρβλ. Μΐ^ηβ τ. 93, ο. 1529 νζ'. 20. Ιωάννου του Χρυσοστόμου τεμάχιον, φ. 80^. 21. «Του αγίου Φιλήμονος> απόφθεγμα, ου ή αρχή• «Αδελ- φός ήρώτησε τόν μέγαν Φιλήμονα λέγων, τί ποιών πάτερ έχω σωθηναι», φ. 81. 22. Ιωάννου του Χρυσοστόμου «λόγος περί ψυχής* έκ του λόγου του εις τόν περί φύσεως νόμον». Άρχ. «Έοίκασιν οι έργοις κομώντες άγαθοΐς», φ. 84. Μί§;ηβ τ. 63, σ. 621. 23. «Βίος και πολιτεία του όσιου πατρός ημών Αυξεντίου του έν τω Βουνώ». Άρχ. «Καλοί μεν καΐ οι εξ αλλοδαπής χώ- ρας καρποί», φ. 86?. Κείμενον άνέκδοτον, ου δεύτερον άπόγραφον δρα κατωτέρω. 24. «Άπόδειξις εναργής προς Λατίνους όμολογήσαι τό πνεύμα τό αγιον έκπορευτόν του πατρός καΐ ουκ έκ του υίοΰ, κατά τόν λόγον του κυρίου καΐ θεού καΐ σωτήρος ημών Ίησοΰ Χρίστου• Αθανασίου ταπεινού και ιερομόναχου τάχα, διά τής χάριτος της ύττεραγίας Θεοτόκου χαΐ ουκ από μαθήσεως». Άρχ. «Αίτιος πατήρ άγέννητος ύπόστασις αρχή» κτλ., φ. 104^. "Άγνωστος έστιν ούτος ό λατινομάχος. 25. «Ή αυλή τών λογικών προβάτων», άπεικασθεϊσα διά σχήματος εκκλησίας έν τω κώδικι. Άρχ. €Αυτη ή αυλή θεού εκκλησία εστί», φ. ΙΟδί^. 26. Ίωά^/νου του Χρυσοστόμου λόγος περί ελεημοσύνης, ου ή αρχή• «Ό τής ελεημοσύνης λόγος, αγαπητοί, ου προς τους πλουσίους αρμόζει μόνον», φ. 106. Μί^ηβ τ. 63, σ. 715. 316 ΚΑΤΑΛΟΓΟΙ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 27. «Του αύτοϋ περί αμαρτίας καΐ έςαγορεύσεως». Άρχ. 4Έπεδήμησέ τις έξ υμών», φ. 126. Μί^ηβ τ. 63, σ. 731. 28. «Του αύτου λόγος περί διδαχής και νουθεσίας», ου ή αρχή• «Πρώην μεν ένεχαλουμεν » , φ. 144?. Μΐβηβ τ. 63, σ. 605. 29. «Τήματα γερόντων παραινέσεις άγιων πατέρων εις προ- κοπήν της τελειώσεως». Άρχ. «Ήρώτησέ τις τον ά^3βαν Άντώ- νιον λέγων, τι φυλάςας τω θεώ εύαρεστήσω», φ. 158. 30. Λόγος δεύτερος έκ τών γεροντικών ρημάτων, «δτι δεΤ την ήσυχίαν πάση σπουδή μεταδιώκειν > . Άρχ. «ΕίΓπεν ό άββας Αντώνιος• ώσπερ οι ιχθύες έγχρονι'ζοντες τη Εηρδ> κτλ., φ. 166. 31. «Διηγήματα διάφορα (περί) τών έκ της πορνείας έπανι- σταμένων ήμΤν λογισμών». Άρχ. «ΕΤπεν ό ά[3[3ας Αντώνιος• λο- γίζομαι δτι έχει τό σώμα κίνησιν φυσικήν», φ. 173. 32. «Νικολάου του άγιωτάτου και οικουμενικού πατριάρχου στίχοι περί διαίτης ε?ς τον πρώτον του αγίου δρους κυρ 'Ιωαννίκιον τον εις τό Πρωτατον, της μονής του Άγιου "^Ορους δηλονότι προϊ- στάμενον». Άρχ. «Πολλάκις με ήζίωσας», φ. 179. ^. ΡιΙγλ. δρίοίΐββ. 8ο1β8ΐηθηδβ τ. IV, σ. 489. 33. «Άπόκρισις προς αδελφούς», ης ή αρχή* «Αδελφός ήλθεν προς τον μέγαν Ήσαΐαν καΐ λέγει αύτώ• ευςαι υπέρ έμου, ά|3βα, δτι επιστρέφω» κτλ., φ. 181 Ρ. 34. «Περί του δτι βλαβερά έστιν ή συνομιλία τών μοναχών μετά κοσμικών». Άρχ. «Καθεζομένου μου ποτέ, φησίν ό ά^ιος Ήσαιας, πλησίον του άββα Μακαρίου, ήλθον επτά αδελφοί» κτλ., φ. 186. 35. Ανώνυμα τεμάχη δυο περί αγάπης και πίστεως, φ. 192. 207. Τεύχος μεμβράνινον, γραφέν ή περί τό τέλος της ενδέκατης ή περί την αρχήν της δυοκαιδεκάτης έκατονταετηρίδος• σύγκειται δ' έκ φύλλων 140, ϋψους μεν 0,325, πλάτους δέ 0,23. ^Εχει δέ και φύλλα πρόσθετα έκ χάρτου, τό δλον έκκαίδεκα. 1. Τετράδιον έκ φύλλων χάρτου επτά (0,23X0,16), γρα- φέν ετει 1322-ω και περιέχον ασματικήν άκολουθίαν εις τον μεγαλομάρτυρα Δημήτριον, ης ή αρχή λείπει* διό και τό κεί- μενον άρχεται νυν από τών λέςεων τούτων της τρίτης ωδής* «και ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 317 συνδοξάζεται νυν | λαμπρώς στεφανούμενος θεώ, | έν ω έστερέωται . Κάθισμα, ήχος γ'. Την ωραιότητα: — Τον συμπαθέστατον Κοριού μάρτυρα ! έκδυσωπο?3μέν σε πιστώς» χτλ. Μετά δε την ένάτην ώδήν υπάρχει τό έξαποστειλάριον χαι στιχηρά τίνα τροπάρια• μετά δε ταύτα γέγραπται τό σημείωμα τούτο • «Μέμνησθέ μου, πατέρες μου άγιοι, του αθλίου και αναξίου υμών δούλου του γράψαντος ταύτα Μιχαήλ Άγιοδημητρίτ(ου) πρωτοκανονάρχου• ο?δε δέ Κύριος, 8τι ου προέλαβεν ιδεΓν τον μοναχόν κυρόν θεοδώρητον εΤχον γάρ γρά- ψαι πολλά τών αγίων μου τών ποθεινοτάτων, του τε τιμίου Πρόδρομο» και του μεγάλου Δημητρίου• άλλ' έν τη αποδημία του αδελφού, εΚον τούτον πρό μιας ημέρας• κάγώ εις θλίψιν και περίστασιν ύτυηρχον, οία νάναγγείλει υμΐν ό αδελφός: εύχεσθε δέ υπέρ ου αναγγείλει υμΐν ήγουν διά τήν ψυχήν του τεκνίου μου και της προμοτής αυτού, και πέποιθα εις Κύριον τον θεόν και εις τάς άγιας υμών εύχάς, δτι ει καλέσει καιρός, τόσα έχω στεΐλαι, 8τι ?να ψάλλετε και άναγινώσκετε τόν χρόνον δλον: δσα δέ και διά στόματος εΐττη υμΤν ό θεοδώρητος, έξ έμου έχει ταύτα. και πιστεύω εις Κυριον δτι και νά άληθεύσω: τους αγίους μου αύθέντας πάντας τους έν τη μονή του τιμίου ΙΙροδρόμου συν τώ άγίω μου πατρι τώ -καθηγουμένω, ποιώ μετάνοιαν και πρό γε πά^/των, τόν έμοι ποθεινότατον, αντιλήπτορα μου τόν μέγαν Ίω- άννην τόν Πρόδρομον και βαπτιστήν του Κυρίου μου• εις γάρ ευκτήριον μέγα οίκω, του τιμίου Προδρόμου: μηνί ίουλλ(ίω) κη': ?ν(δικτιών)ος δ'. ^ςωκζ έτη. αϊ αϊ αϊ. εις πόσην θλίψιν είμι πα- τέρες μου άγιοι 8τε ταύτα έγραψα μετά δακρύων: μονογενές γάρ μοι ύττηρχε τό αποδράσαν παιδίον: υπέρ ου και ευχεσθε δτε άνα- χείραν λαμβάνετε τό παρόν μηδαμηνόν σύγγραμμα: •|-». 2. Δύο φύλλα βαμβακερού χάρτου, περιέχοντα ταύτα: α') Τρο- πάρια τίνα καΐ τό σημείωμα τόδε* «Μηνέον του τιμίου Προδρό- μου», μονής παρά τόν Ίορδάνην ποταμόν. β') Στιχηρά ψαλλό- μενα εις τήν Χρίστου γέννησιν, έτερα «προεόρτια τών Φώτων» και πάλιν δμοια ψαλλόμενα τη 3 -η και τη 4-13 ημέρα του μηνός Ιανουαρίου, γ') «Κανών προεόρτιος εις τά Φώτα, ήχος πλάγιος β'», 31§ ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ ου ή άρχή' «ΤμηθεΙς ήτμδται πόντος έρυ&ρός» κτλ. δ') «Στι- χηρά εις τους αϊνους, ήχος πλάγιος |9'>, ψαλλόμενα εις τά Φώτα. Άρχ. «Τ{ άμφιγνοεΐς, βατττιστά, οίχονομι'αν» χτλ. ε') € "Ετερα στιχηρά, ήχος πλάγιος β ». Άρχ. €Ή γη χαΐ τά επίγεια | σκιρ- τήσατε άγάλλεσθε» κτλ. ς) Τό κοντάκιον καΐ ό οΤκος των Φώ- των. Και ταύτα μεν έν τη άρχ^ της βφλου προσετέθη• §τεραι δε προσθήκαι κατωτέρω δειχθησονται. 3. Μηναΐον του Δεκεμβρίου, άρχόμενον από των έξης λέζεων ωδής έκτης άσματικοΰ τίνος κανόνος εις Άνδρέαν τον πρωτόκλη- τον (λ' νοεμβρίου)• <[σύμπαν]τα διέποντα Χριστόν, ευρες κυβερνήτην παμμακάριστε», φ. 1* όπι'σω δε του αύτου φύλλου κείται ή αρχή του Δεκεμβρίου, έχουσα ώδε• «ΜηνΙ δεκεμβρίω α' του αγίου προφή- του Ναούμ• στιχηρά, ήχος γ', προς το Μεγάλη του σταυρού σου, Κύριε. — Ή χάρις του άγιου πνεύματος έσκήνωσε» κτλ., φ. 1? μέχρι του 46 -ου μεμβρανίνόυ φύλλου. Σημειωτέον δέ, δτι χείρ τις του τρισκαιδεκάτου αιώνος εγραψεν έν τοις κρασπέδοις των φύλλων τούτων ιδιόμελα, στιχηρά τροπάρια, κονδάκια και οίκους, στίχους ιαμβικούς τε και ηρωικούς είς έορτάς διαφόρους και άλλα τινά, άπερ έψάλλετο τότε πιθανώς έν Παλαιστίνη. 4. Μηναΐον του Ιανουαρίου (φ. 48 — 95), έχον ωσαύτως έν τοις κρασπέδοις πλεΤστα συμπληρώματα του προμνησθέντος ανω- νύμου γραφέως. 5. ΜηναΤον του Φεβρουαρίου, φ. 95 — 128. 6. (Προσθήκη του τρισκαιδεκάτου αιώνος, φ. 128^ — 129")• 'Ασματική ακολουθία ψαλλομένη τη 7 -η ημέρα του Φεβρουαρίου. Άρχ. «Μνήμη του οσίου πατρός ημών Λουκά του έν τω Στει- ρίω δρει άσκήσαντος. Στιχηρά, ήχος πλάγιος β', προς τό "Ολην αποθεμένοι: — ^"Ολος έκ νεότητος | άκολουθήσας Κυρίω | γονικήν κατέλιπες» κτλ. Μετά δέ στιχηρά τρία κανών ανώνυμος υπάρχει, ου ή άκροστιχις ήδε' €Λουκαν επαινώ, τό κλέος της Ελλάδος., αμήν»• άρχεται δέ ώδε* «Αόγον μοι δίδου, θεότττα». Γεωργίου Π. Κρέμου, Φωκικά, έν Αθήναις 1874 — 1880, τ. Ι, σ. 17. 7. (Προσθήκη έτερα, φ. 129^). «Μηνί φεβρουαρίω β' έν τω ΙΙΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΓ ΙΕΡΟΙΟΛΓΜΩΝ. 319 μικρώ έσπερινώ στιχηρά, ήχος α'. Των ουρανίων ταγμάτων:- - Τον άπερίγραπτον λόγον χαΐ ύπερουσιον» χτλ. 8. (Προσθήχη του ιβ' αιώνος, φ. 130 — 137). ΠερικοπαΙ της παλαιάς δια&ήκης, άναγινωσκόμεναι κατά διαφόρους έορτάς. 9. «Καθίσματα (πέντε) της Υπαπαντής• πλάγιος δ'. Αυλών ποιμενικών: — Έτέχθης έπι γης [ ό συνάναρχος τω πατρί»,φ. 137^. 10. (Προσθηκαι του ιγ' αιώνος, φ. 138 — 142"). — α') «Τριώ- δια, ατινα ψάλλονται έν τοις προεορτίοις της Χρίστου γεννήσεως, ήγουν από της κα' του δεκεμβρίου μηνός Ιως της παραμονής». Αυτόθι πάλιν έν τοις κρασπέδοις ευρίσκεις ετέρας προσθήκας — β') «Τριώδια, ατινα ψάλλονται έν τοις προεορτίοις τών Φώτων, άπό της δευτέρας δηλονότι του ίαννουαρίου μηνός δως της πα- ραμονής».— γ') Βίος του οσίου πατρός ημών Μιχαήλ συγκελλου του ομολογητου, ου ή αρχή* «Ούτος υπήρχε μεν γέννημα καΐ θρέμμα τής αγίας πόλεως Ιερουσαλήμ» κτλ., φ. 141^. — δ') Άλ- φάβητος κρυπτογραφικός, έν τω κρασπέδω γεγραμμένος του 142 -ου φύλλου* έχει δε ώδε• αβγδεζηθικ λ μ Α ζ^ 7 8- ^^ Ψ ^ %- Ύ ^ Χ ^^ νξοπρστυφ χψ^ 11. Σημειώματα δύο, φ. 142<*. — α') «Κρήτης προεδρεύ- σαντι πρΙν Νικηφόρω». — β') «•|- Έσταχώθη τό παρόν μηναΐον διά χειρός Γερασίμου ιερομόναχου, δια συνδρομής και εξόδου του τιμιότατου έν ίερομονάχοις και ττνευματικοΤς κυρ Μανασσή ιερο- μόναχου και προσμοναρίου του ζωοδόχου Τάφου». Τά δε ση- μειώματα ταύτα τής τετάρτης και δεκάτης έστιν έκατονταετηρίδος. 12. Προσθήκη τής αυτής εποχής, έχουσα ώδε κατά λέςιν «Αί γενεαΐ τών Κρητικών, τών έξ αυτών δύο σκαλών, πρώτοι οί Καλλιέργοί' κατοικουσιν εις τό Μυλοπόταμον. οι Ζουλεάδ(ες), οι Καφάτ(αι), οΕ Κυριακόπουλ(οι), οι Γαβαλάδες, οί Πάγκαιο(ι). τουρμα ή Σίβρυτο(ς): οί Βαρουχοι, οί Χορτάτζοι, οί Άγιοστεφα- 320 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΟΝ νίταε, οί Άρχολέοί, οι Λύμας, οΐ Παπαϊωαννόπ(ου)λ(οι). εις τήν Καλά οί Σχορεδύλοι, οί Μουσουροι, οΐ Βλαστοί, οί Μελισσηνοί. εις τ(όν) Κίσσαμον οί Πικροσϋρϊ^, οί θαλασσηνοί». 208• Τεύχος μεμβράνινον χατά τήν δαοχαιδεκάτην έχατον- ταετηρίδα γραφέν ύττό του καλλιγράφου του γράψαντος τόν προ- σεσημασμένον 63-ον χώδιχα* σύγχειται δ' εκ φύλλων 155, ων το χείμενον υπάρχει χατά σελίδα πασαν δίστηλον και έκ γραμ- μών 71 ή 72* εστί δε μήκους μεν 0,318, πλάτους δέ 0,216" του δέ κειμένου ό χώρος έστιν ώς 0«>263 Χ 0,165. Σημειωτέον δέ, δτι είκοσι τών ε?ρημένων φύλλων έκ χάρτου βαμβακερού έστιν (φ. 130 — 132 και φ. 139 — 155) και δτι μετά τδ 126-ον φύλλον υπάρχει συνερραμμένον έκ φύλλων οκτώ χάρτου τετρά- διον, έν ω γέγραττταί τίνα στιχηρά τροπάρια, άπόστιχά τε και δοξαστικά, ψαλλόμενα μηνΐ αύγούστω, άπό της 16-ης άχρι της 20-ης ημέρας τούτου του μηνύς• ταύτα δέ πάντα προσετέθη κατά τόν δέκατον και τέταρτον αιώνα* ετει δέ 1400 -ώ κάτοχύς τις του κωδικός έ'γραψεν έν τω 155 ω φύλλω το σημείωμα του':ο'€ ^Ετους ^ςΙΡ&' ινδικτιώνος θ' μηνι νοεμβρίω ήλδεν ό κατάρατος ό [Τα]- μουρλέγγις και έκατέλαβεν τδ Χαλέπη δως του Χαμα». Και ταύτα μέν ικανά περί της δψεως του βιβλίου* έχει δέ τούτο και ένδον αμφοτέρων τών πινακίδων εξ έτερα μεμβράνινα φύλλα, απερ έστ'ι μέρη Ψαλτηρίου τινός έν τη λαύρα Σάβα του οσίου κατα- στραφέντος ϊσως, ου τό κείμενον υπήρχε δίστηλον καΐ έκ γραμμών κατά σελίδα 61 μέχρις 64* εισι δ' έν αύτοΓς οί εφεξής ψαλμοί: 77 — 103 χαι 129 — 150. "Α δέ τό κύριον εμπεριέχει τεύχος, ταο εστίν 1. Μηναΐον του Μαρτίου, ου ή αρχή* «ΜηνΙ Μαρτίω α' της αγίας όσίομάρτυρος Ευδοκίας• στιχηρά εις τό Κύριε έκέκραξα, ήχος δ' (προς τό) "^Εδωκας σημείωσιν. — Πρότερον άσκήσασα | και τής σαρκός τά σκιρτήματα» κτλ., φ. 1 — 24. Έχει δέ τό μη- ναΐον τούτο καΐ εικόνας μικράς δύο, τήν τής αγίας Ευδοκίας καΐ τήν τών αγίων τεσσαράκοντα μαρτύρων (φ. 1 και 6^^)" τρίτην δέ εικόνα, τήν του ευαγγελισμού τής Θεοτόκου, ήπερ ην έν τώ π ΑΤΡί ΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΑΥΜΩΝ. 321 18-ω φύλλω, Πορφύριος ό Ούσττενσκης άνη^οεσε το φύλλον άποκόψας. 2. ΜηναΐΌν του ΆπρΛίου (φ. 25 — 43), δπερ εΤχεν επίσης εικονισμάτία δύο, τό της όσίας Μαρίας της Αίγυπτίας και το το5 μεγαλομάρτυρος Γεωργίου (φ. 25 και 37)* άλλα και ταύτα νυν ελλείπει. 3. ΜηναΤον του Μαΐου (φ. 44 — 68), δπερ εΤχεν εικονισμά- τιον εν ατυχώς έλλεΐπον ηδη, τό του προφήτου Ιερεμίου. 4. Μηναΐον του Ιουνίου (φ, 69 — 92), εικόνας έμπεριέχον πέντε* σ!) Την των αποστόλων Πέτρου και Παύλου (φ. 87?). — |3') Τάς των δώδεκ' αποστόλων, εις πίνακας τρεΓς διηρημένας• και ό μεν πρώτος πίναζ (φ. 91*) άπεικάζει τον Πέτρον έσταυ- ρωμένον αντιστρόφως, τον Παυλον άποκεφαλισ&έντα, τον Άνδρέαν έν Πάτραις της ΆχαΓας υπό Αίγεάτου σταυρω&έντ' αντιστρόφως, και Ίάκω^3ον τόν Ζε|3εδαίου μαχαίρα τετελειωμένον υπό Ήρώδου• ό δε δεύτερος πίναζ (φ. 91?) άπεικάζει τόν Ίωάννην έν είρήνη κεκοιμημένον, τόν Αουκαν έν θή^αις έπΙ έλαίας προσπαγέντα, τόν Μαρκον έν Αιγύπτιο τελειωθέντα, και τόν Ματθαίον έν 'Ιε- ραπόλει της Συρίας λίθοις βλη&έντα• δ δε τρίτος πίναξ (φ. 91?) άπεικάζ&ι τόν Βαρ&ολομαϊον έν Άρ|3ανουπόλει σταυρώ προσηλω- μένον, Σίμωνα τόν ζηλωτή ν έσταυρωμένον και τόν θωμαν λόγχαις τρωθέντα υπό δύο στρατιωτών. "^Άνωθεν δε τών πινάκων τούτων ύπάρχουσι γράμμασιν έρυθροΐς ίστορικαί τίνες ειδήσεις περί του θα^^άτου τών είρημένων αποστόλων. — γ') Εικών του αποστόλου Φι- λίππου (φ. 92"), 8ν ό τεχνίτης άπείκασεν έσταυρωμένον έν μέσω δύο οικιών, έχοντα δέ προς δεςιάν Ίσταμένην την άδελφήν αυτού Μαριάμ. "Ετερον δέ είκονισμάτιον, δπερ άπείκαζεν Ίουστΐνον τόν μάρτυρα και φιλόσοφον ελλείπει νυν, άναιρεθέν υπό Πορφυρίου τοΙ5 Ούσπένσκη• δρα τό 69•0'> φύλλον. 5. ΜηναΤον τοί5 Ιουλίου (φ. 92 — 113), δπερ έχει δύο μόνα ειχονισμάτια• α') τό τών αγίων άναργύρων Κοσμά και Δαμιανού, φ. 92' — β') τό μαρτύριον του αγίου Παντελεήμονος, φ. 110?. Τητέον ετι, 8τι μετά τό τέλος του μηναίου σημείωμα τι ύπάρ- 21 322 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ )Τ6ΐ ελληνικών, δπερ ήδη πάντη δυσανάγνωστόν έστί" χεΤται δ' αυτόθι χαΐ σημείωμα τι άρα^ικόν, ές ου μανθάνομεν δτι τό ^ιβλίον ανετέθη τω ναω της Αναστάσεως ύπο Σέρ|3ου τίνος μονάχου, Δαβίδ δνομα* αμφότερα δ' έγράφη χατά την τετάρτην χαΐ δεκά- την, ώς εοικεν, εκατονταετηρίδα. 6. Μηναΐον του Αύγουστου (φ. 114 — 155)• είχε δε τούτο πίνακας τρεΤς, ελλείποντας ήδη, ων 6 μέν πρώτος εικονίζε το μαρτυριον των Μακκαβαίων (φ. 114), ό δε δεύτερος τήν μετα- μόρφωσιν του Σωτήρος (φ. 118), δ δέ τρίτος ην μέν με'- γας, άπείκαζε δέ την χοίμησιν της Θεοτόκου- δρα τό 126-ον φύλλον . 20θ• ΜηναΤα Μαρτίου και Απριλίου, γραφέντα περί την αρχήν της πεντεκαιδεκάτης έκατονταετηρίδος υπό καλλιγράφου τινός επιμελούς• περιέχει δέ φύλλα χάρτου 400, ών τό κείμενον υπάρχει κατά σελίδα δίστηλον και έκ γραμμών είκοσι και τεσσά- ρων (0,323x0,22 = 0,21x0,14)• περιέχει δέ καΐ εικόνα μίαν έπΙ χρυσού καλώς είργασμένην, ήπερ άπεικάζει τήν άποτομήν της κεφαλής του μεγαλομάρτυρος Γεωργίου* ένδον δέ της πρώτης πινακίδος υπάρχει κεκολλημένον εν φύλλον μεμβράνινον, δπερ^ ει μή σφάλλομαι, μέρος έστΙ του προπεριγραφέντος 18-οο κωδικός* περιέχει γάρ έκεΐνο τό φύλλον άνορθογραφώτατον απόσπασμα τίνος διηγήματος περί της ευρέσεως των λειψάνων του πρωτο- μάρτυρος Στεφάνου* δπερ έκ του ρηθέντος ελλείπει κωδικός, δς επίσης έν πολ}νθΐς ανορθόγραφος υπάρχει. 210. Μηναΐον του Ιουλίου μηνός, άπογραφέν επιμελέστατα περί τήν αρχήν της πεντεκαιδεκάτης έκατονταετηρίδος και κόσμημα περιέχον εν έρυθρόν, δ σχήματος έστι τετραγώνου• κεΤται δέ τούτο έν τη άρχη του βιβλίου, δ πάλιν αριθμεί φύλλα χάρτου 140* έστι δέ τό κείμενον έν μια εκάστη τών σελίδων δίστηλον καΐ έκ γραμμών είκοσι και 8ξ (0,323X0,22 = 0,218X0,14). 211. Ψαλτήριον ατελές έκ φύλλων χάρτου 149, διηρημένον εις καθίσματα καΐ γεγραμμένον επιμελώς γράμμασι μεγάλοις άμφι τήν έκκαιδεκάτην εκατονταετηρίδα• έχει δέ και πολλά περικεκο- ΙΙΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΪ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 323 σμημένα γράμματα χεφαλαιώδη, μέγιστα το σχήμα χαΐ τήν βαφήν ερυθρά, πλην του πρώτου γράμματος του Ψαλτηρίου, του Μ, δπερ εστί χρυσουν χρυσοΐς δε γράμμασεν αύτόδι χειται καΙ το «Δαβίδ προφήτου βασιλέως μέλος* ψαλμός τω Δαυίδ άνεπίγρα- φος παρ' Έβραίοις». Λήγει δε τό κείμενον ήδη, δώ τον έκπε- σμόν ένίων φύλλων, εις τάς λέξεις ταύτας• «ουρανοί Κυρίου τον Κύριον υμνείτε και. . . .»• αϊ προσήκουσι τω τρίτω στίχω του των τριών παίδων ύμνου. Έστι δε το κείμενον έν μια έκαστη τών σελίδων μονόστηλον και έκ γραμμών είκοσι καΐ πέντε (0, 32 Χ 0,208 = 0,215X0,118). Τητέον ετι, δτι μετά τήν πρώτην πινακίδα κείται φύλλα δυο κωδικός έτεροίου, έν οΓς υπάρχουσί τίνες δμνοι τριαδικοί. 212. θηκαρας ακέφαλος, δς ήρίθμει τετράδια λδ'* πλην άλλα τα πρώτα εννέα τετράδια και τα δύο πρώτιστα φύλλα του ι τετραδίου νυν ελλείπει* γέγραττται δε και έν τω κρασπέδω του 195•ου φύλλου το «σούμα ^{)' φύλλα». Σήμερον ουν ύπάρχουσι φύλλα χάρτου 200, ων τό κείμενον έστι μονόστηλον κατά σελίδα και έκ γραμμών είκοσι και δύο (0,304 Χ 0,21 = 0,195 Χ 0,122)• έγράφη δε τη έκτη καΐ δεκάτη έκατονταετηρίδι. Περιεχόμενα κατ' έκλογήν α') «Κανών* χαιρετισμός εις τήν ύπεραγίαν θεοτόκον ποίημα του ευσεβέστατου βασιλέως Θεοδώρου του Λάσκαρη», φ. 28^. — β') «Κανών της άκαδίστου, φέρων ακροστιχίδα τήνδε* Χαράς δοχεΤον, σοι πρέπει χαίρειν μόνη», φ. 32^^. — γ') «Οι οΤκοι της ύπεραγίας Θεοτόκου κατά άλφάβητον», φ. 37. — δ') «Κα- τήχησις περΊ της ασκητικής ακολουθίας», ής ή αρχή* «ΔεΤ του; μη είδότας έκστηθίζειν», φ. 42^. — ε') «Του αύτου (θηκαρα) συλλεχθεΐσαι εύχαι άπό της θείας Γραφής, τά πλείστα δε από του αγίου Έφραίμ», φ. 101•— ς') «Θεοδούλου μονάχου διήγησις περί τών θείων ύμνων » κτλ., φ. 132. — ζ') «Κανών παρακ}νη- τικός* ποίημα κυρου Ανδρέου Κρήτης, του 'Ιεροσολυμίτου», ου ή αρχή* «Βοηθός και σκεπαστής», φ. 179. — η) «Ευχή ίκετη- ριος είς τήν θεοτόκον, ής ή αρχή* «Δέχου τοίνυν ευμενέστατη», φ. 196. — θ') «Ευχή έπι πυρώσεως σαρκός», ή ς ή αρχή* «Συ 324 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ Κύριε ό έτάζων χαρδίας», φ. 198^.-0 «Τό Πιστεύω ήρωϊκόν», οϋ ή άρχή' «Μέγεστον εις ένα», φ. 199^. 213* Άνθολ(ίγιον η πανδέκτη, περιέχουσα κατ' έκλογήν άσματικάς ακολουθίας εις διαφόρους έορτάς του ένιαυτου, έτι δε κανόνας εις ανωνύμους άγιους κτλ. Σύγκειται δ' εκ φύλλων χάρ- του 336, χλΙ ως εοικεν έγράφη περί το μέσον της έκκαιδεκάτης έκατονταετηρίδος υπό του Σα^αίτου ιερομόναχου "Ιερεμίου, ου το σημείωμα έν τέλει της ^3ί|3λου γέγραπται' είσΐ δε κατά σελίδα γραμμαι είκοσι και οκτώ (0,316X0,216 = 0,215X0,14). Τπάρ χουσι δε καΐ σημειώματα έν τη άρχη του κωδικός* α') ύπογρα- φαΐ Αθανασίου, καθηγουμένου της λαύρας του οσίου Σάβα, και Διονυσίου Σαβαΐτου. — β') δτι τη 3 ίανουαρίου και τη 14-η δε- κεμβρίου του 1605-ου έτους έγένοντο σεισμοί• — γ') δτι τη 29-η ίουνίου του 1606-ου έτους άπέθανεν Ιερεμίας ό βοεβόδας, και δτι διεδέξατο τούτον ό αδελφός αύτου Συμεών τη 1-η ιουλίου• — δ') δτι τη 29 μαρτίου του 1635-ου έτους ήλθεν έκ Μήλου εις την μονήν του αγίου Σάβα Διονύσιος ιερεύς. 214• Παρακλητική ακέφαλος, γραφεΐσα έτει 1458 -ω και φύλλα περιέχουσα νυν έκ χάρτου 385, ων τό κείμενον υπάρχει δίστηλον γραμμάς δ' έκαστη των σελίδων αριθμεί 29 η 30 (0,29 Χ 0,21 δ Χ 0,20 Χ 0,146)• άρχεται δε νυν τό κείμενον άπό των λέζεων τούτων «. . . . λης βουλής σου τον δγγελον | ειρή- νην παρεχόμενον άπέστειλας ήμΐν | δθεν έξ αγνοίας» κτλ. "Εχει δε προσέτι α') «Έξαποστειλάρια έωθινά τά ια' συν τοις αυτών θεοτοκίοις και ιδιομέλοις• ποίημα κυρου Λέοντος δεσπότου»,φ. 377. (Παρακλητική ή όκτώηχος μεγάλη, έν Τώμη 1885, σ. 706) — β') «Ευαγγέλια έωθινά τά ια'>, φ. 381. Μετά δε τό τέλος του πλαγίου τετάρτου ήχου γέγραπται τό σημείωμα τούτο του καλλι- γράφου, φ. 376: «^" Ό δε τάχα γράψας Λουκάς άνάζιος, ό κατά κόσμον Τζυκέρας, συγγνώμην αιτώ ταΐς εύχαΤς υμών: — μηνι σεπτεμβρίω, ίνδικτιώνος ζ-ης, έτους ,ς^ξζ': έτους• αμήν». 215. Τεύχος μεμβράνινον γραφέν άμφΐ τήν δεκάτην εκα- τονταετηρίδα υπό τριών ως έοικε βιβλιογράφων, διά τό διάφο- ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 325 ρον εΤναι πολλαχου τήν γραφή ν έχει δε φύλλα 271, «>'' το πρώτιστόν έστιν έχ χάρτου, προς αναπλήρωσαν, έχπεσούσης της παλαιάς αρχής, έπι(3λη&έν ίσως υπό του μονάχου Ίωαννιχίου του Σα^3αΐτου. Και το βιβλίον (χέν υπάρχει (χήχους 0,288 χαι πλά- τους 0,227" τό δε χείμενον έν μια έχάστη των σελίδων μονο- στηλον μεν, άχανόνιστον δε, δια το εχειν αυτό χατά σελίδα ότέ μεν τριάκοντα χαΐ δύο, 6τε δε τριάκοντα χαΐ πέντε γραμμάς. Πε- ριέχει δε το τελευταΐον ό κώδιξ ομιλίας Ιωάννου του Χρυσοστό- μου περί τής Μωσαϊκής Γενέσεως, άπό τής τετάρτης άχρι τής τριακοστής και τρίτης ομιλίας, ήπερ δμως ατελής απομένει δια τον έκπεσμόν των έσχατων φύλλων λήγει γαρ εις τάς λέξεις τάσδε* «τοιούτος γαρ ό δεσπότης ό ημέτερος• έπεί δ' ην». 21β• «Ιωάννου πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως του Γλυ- κί, όμιλίαι του αγίου ευαγγελίου εις καθήν Κυριακήν του δλου ένιαυτου, ας έκλεξάμενος συνέ&ετο άπ6 τε διαφόρων αγίων πα- τέρων και ετέρων σοφών ανδρών >. 'Αρχ. «ΕΙς τόν Τελώνην καΐ Φαρισαΐον παραβολή και υπόθεσις, ώσπερ γυμνασία τις καΐ παρα- κίνησις» κτλ. Τεύχος έκ χάρτου στιλπνού, συνιστάμενον εκ φύλ- λων 348, ων τά μέν πρώτιστα 108 κείμενον έχει δίστηλον, τα δέ λοιπά μονόστηλον πρότερον δε φύλλα §ς εΤχε περιπλέον, ίίπερ ελλείπει νυν, άποκοπέντα ψαλλίδΐ' έγράφη δέ τό τεύχος τη έτττα- καιδεκάτη έκατονταετηρίδι παρά χειρός απαίδευτου πάνυ βιβλίο - γράφου, και μήκους μέν εστί 0,277, πλάτους δέ 0,205 Έν δέ τω κρασπέδω της οπισθίου σελίδος του 36-ου φύλλου γέγραπται σύγχρονον σημείωμα, δπερ έχει ώδε* €•|- Δαμάσκηνου ιερομό- ναχου καΐ τό παρόν προς τοΤς άλλοις. — •|- Τό παρόν έξιγητόν εύαγγέλιον άφιερώι>(η) είς τήν θείαν λαύραν του άγιου Σάββα, και οποίος τό αποξενώσει, έστω αφορισμένος». 217. Τεύχος έκ χάρτου τής τετάρτης και δεκάτης έκατον- ταετηρίδος, έχον φύλλα 195, ων τό κείμενον υπάρχει μονόστη- λον κατά σελίδα και έκ γραμμών τριάκοντα καΐ τεσσάρων (0,28 Χ 0,218 = 0,225X0,145)• τέσσαρες δέ μόνα ι σελίδες άγραφοι μέ- νουσι. Περιέχει δέ τό τεύχος άκέφαλον έρμηνείαν εις τάς έπι- 326 ΚΑΤΑΛΟΓΟΙ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ στολάς Παύλου του αποστόλου, γεγραμμενην υπό θεοδωρίτου του έπισχόπου Κύρου, άρχομένην δε νυν από των λέζεων τούτων* «μήπως έάν ελθωσι συν έμοί Μαχεδόνες* πέμπτην ηγούμαι γε- γράφθαι των προς Τιμόθεον τήν προτέραν μετά γάρ δή τό προ- οίμιον» χτλ. ΤΙιβοάοΓβΙί ορβΓΛ οιηηΪ£ΐ, έχδ. δοΐιηΐζθ, τ. III, σ. 4. 213. Γεροντιχόν έχ χάρτου της έχχαιδεχάτης έχατονταετη- ρίδος, γραφέν υπό του βιβλιογράφου του γράψαντος τόν 151-ον χώδιχα (δσα σελ. 234)' συγχειταε δ' έχ φύλλων ήριθμένων 350, μήκους μεν 0,305, πλάτους δε 0,207* πλην άλλα φόλλον εν υπάρχον μετά τό δ8-ον αφέθη χωρίς αριθμού, ομοίως δε χαΐ τό μετά τό 300-όν φύλλον έστι δε χαΐ φύλλα δύο τόν αυτόν αριθμόν έχοντα, τόν 213-ον' ώστε πάντα τά φύλλα του τεύχους αριθμείται μάλλον εΙς 353* δγγραφα δε τούτων τάδ' εστί: 33 — 36, 78Ρ-83, 95, 107 — 112, 256—261, 293? και 294. Πε- ριεχύμενα κατ' εκλογή ν 1. «Περί διακρίσεως». Άρχ. «ΕΤπεν ό άββας Αντώνιος, δτι εΐαί τίνες κατατρίψαντες τά εαυτών σώματα», φ. 1. 2. Κεφάλαια διάφορα του Λειμώνος Ιωάννου του Μόσχου. 3. «Περί του έχοντος τήν διακονίαν του κελλαρίου». Άρχ. «Ει θυμώ και μνησικακία περιπίπτειν ου θέλεις», φ. 262. 4. «Διήγησις πάνυ ωφέλιμος περί του βίου (και) της πολι- τείας του μακαρίου δικαίου Φιλάρετου του ελεήμονος». Άρχ. «Βίον θεάρεστον και πολιτεία^^», φ. 265. 5. «Προς τους έν τω μοναστηρίω έπιστάτας και μαθητάς, και πώς ύποτάσσεσθαι». Άρχ. «Έάν η επιστάτης αδελφών», φ. 290^• 6. «Περί του άββα Παύλου του άπλου». Άρχ. «Διηγεΐτο δε ό άγιος του θεού Ίέραξ», φ. 332. 7. Προσθήκαι Ίωαννικίου του ΣαβαΓτου* α') «Διήγησις πάνυ ωραία και ψυχωφελής άπλου τίνος άνθρωπου». Άρχ. «Ευρισκό- μενος ποτέ εις τήν έρημον της ίερας θηβαίδος», φ. 74-ον μέχρι του 78-ου φύλί,ου, ένθα γέγραττται τούτο• «Έν χιλιοστώ έπτα- κοσιοστώ πεντηκοστώ τρίτω. . καταμήναν δεκεμβρίου κα'• διάχειρός καμοϋ Ίωαννικίου ιερομόναχου* εκ Λαζηκής• χώρας* ώς (=δζ) ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 327 χαΐ έχρημάτησα έφημ.έριος ης (-ει;) την λαύραν του αγίου Σάββα "/αϊ δποιως δίέβάζη την δνωθεν ψυχοφελοί δειήγησιν να με συγ- χωρέσει των άμαρτωλέτερον παρά τόν κόσμον».— β') «1781, εν μηνΐ ίουνι'ου ς'. Του εν άγίοις πατρός ημών Μεθοδίου επισκόπου Πατάρων, λόγος περί των μελλόντων», ου ή αρχή• <Έν ταΐς έσχάταις ήμέραις», φ. 342^. — γ') «Ιστορία περί της σεβάσμιας βασιλικής καΐ πατριαρχικής μονής Σουμελα' ωραία διήγησις», ης ή αρχή" «Ή σεβασμία αϋτη και βασιλική μονή», φ. 344 μέχρι του 348-ου φύλλου, ένθα γέγραπται καΐ τούτο* €1784 αυγούστου 29». — δ') «Στίχοι ιαμβικοί προς το ήγιασμένον δρος του Σουμε- λα>, ων ή αρχή• «*Ορος Μελά χαΤρ' εικόν' άςίαν έχον», φ. 340. 21Θ• Τεύχος μεμβράνινον άποτελούμενον έκ φύλλων 244, ών το δεύτερον έστιν έκ χάρτου• έγράφη δε το βιβλίον υπό τεσ- σάρων αντιγραφέων τής δυοκαιδεκάτης έκατονταετηρίδος, καΐ μή- κους μεν έστι 0,30, πλάτους δε 0,215* τό δε κείμενον υπάρχει κατά σελίδα δίστηλον, δπερ αριθμεί γραμμάς 40 ή 41 (0,2 35Χ 0, 16•) υπάρχει δε καΐ σημειώματα δύο του ιδ' αιώνος, απερ έγώ παρατίθεμαι νυν άπαραλλάκτως ώδε• α') φύλ. 84^ «Ί* ήγο- ράσθη τό βιβλίον τούτο δτωγάνης ό υιός του Βασίλίη) από Ειρη- νουπόλεως• και άνέθετο έν τω ναώ του αγίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου• έν τή άγιωτάτη επισκοπή Λαράνδ(ων)• και οί άναγι- νώσκοντες ευχεσθαι αυτόν δϊατόν Κύριον, ϊνα ευρει συγχώρησιν αμαρτιών ένώρα κρίσεως αμήν». — β') φύλ. 242^ «Ί* ήγοράσθη τό παρών βιβλίον υπό του δούλου του θεοΰ Γεράκι* καΐ άπετέθη έν τώ ναώ του αγίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου- έν τή άγιωτάτη έπ[ισκο7Γή Λαράνδων ] αύτώ άπό τής εκκλησίας ταύτης». 1. «Πίναξ συν θεώ περιέχων μαρτύρια αγίων καΐ βίους οσίων» (φ. 1)• είσι δε «όμου λόγοι κα», ων ό πίναζ και τάς αρχάς υποδείκνυσί' διό καΐ του πρώτου λόγου ή αρχή κατ' αυτόν έχει ώδε* «Τραϊανού τά Τωμαίων»• έπεξέρχεται δε ό λόγος ούτος τό μαρτύριον του αγίου Ευσταθίου καΐ τών συν αύτώ μαρ- τυρησάντων άλλα τής αρχής αύτου προεκπεσούσης, άνεπληρώθη τό έλλεΐπον έπειτα (φ. 2) διά κειμένου τινός περί του αύτου 328 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ (χάρτυρο; έν τη χοίνη λαλιά γεγραμ|ΐένου• τούτου δέ ή αρχή ωδε* «Μετά την ενσαρκον οικονομιών τοδ Χρίστου» κτλ. Πρέσθες ετι, δτι μετά τδ 11 -ον φύλλον, δπερ έχει την άκολουθιαν του πα- λαιού κειμένου, χάσμα μέγα φαίνεται* δύο γάρ φύ)νλα χόψας εκεί- θεν ό Πορφύριο; εφερεν εις Πετρούπολιν και τη βιβλιοθήκη ταύ- της ύστερον έδωκε (αριθ. 378. Οτ^βτ-Β ΙΐΜΠβρ. ΙΙγβΛ. Βη6-ι. 3α 1883 Γ., σ. 140). 2. Μαρτύριον του μεγαλομάρτυρος Αρτεμίου, ου ή αρχή* «Μετά τήν του κυρίου και σωτήρος», φ. 12^. Μί^ηβ τ. 115, σ. 1160. 3. «Μαρτύριον του αγίου μεγαλομάρτυρος Άρέθα καΐ των συν αύτω άθλησάντων αγίων μαρρ3ρων, και ιστορία των κατά χω- ράν πραχθέντων » . Άρχ. «Έτος μεν ήδη ττεμτττον» φ. 28^. Μί^ηβ ε. ά. σ. 1249. 4. Μαρτύριον του αγίου Δημητρίου, ου ή αρχή* «Ε?χε μέν τά Τωμαίων σκήπτρα», φ. 41. Μί^ηβ τ. 116, σ. 1185. 5. «Κλήμεντος των Πέτρου επιδημιών κηρυγμάτων επιτομή». Άρχ. «Κλήμης Ίακώβω τω κυρίω», φ. 45^. Μί§η8 τ. 2, σ. 617. 6. «Του αγίου ίερομάρτυρος Έφραιμ επισκόπου Χερσώνος, περί του θαύματος του εις τον παΤδα γενομένου παρά του ίερο- μάρτυρος και αποστόλου Κλήμεντος». Άρχ. «θαυμαστός ό θεός», φ. 8ϋ?. Μί^ηβ τ. 2, σ. 691. 7. «Μηνΐ νοεμβρίω κε' της αγίας μεγαλομάρτυρος Αικατε- ρίνης της ρήτορος». Άρχ. «Έτους τριακοσιοστου πέμτττου βα- σιλεύοντος του ασεβέστατου και παρανόμου βασιλέως Μαξεντίου», φ. 85. Κείμενον άσημείωτον ϊσως αλλοθί που. 8. «θαύμα γενόμενον υπό των αγίων όμολογητών Γουρία Σαμωνα και Άβίβου». Άρχ. «Νυν καιρός εύκαιρος μετά του πνευματοφόρου», φ. 93. "Ορα έμπροσθεν σελίδι 63. 9. «Βίος των αγίων καΐ ένδοξων θαυματουργών ιατρών Κο- σμά και Δαμιανού». Άρχ. «Του κυρίου ημών Ίησου Χρίστου βασιλεύοντος», φ. 99. "Ορα τ. Ι, σ. 28, ένθα πρόσθες και τδν κατάλογον της έν Σμύρνη βιβλιοθήκης, σ. 8. ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΑΪΜΩΝ. 329 10. «Πράξεις του έν άγίοις πατρός ημών Νικολάου», ων ή αρχή• «Έν τοις χαιροΤς της βασιλείας Κωνσταντίνου του βασιλέως ακαταστασία έγένετο έν τη Φρυγία», φ. 111 (ΡαΙ)Π0. Χ, σ. 298)' σημείωσαι δε, δτι μετά το 113-ον φύλλον έλλειμμα δύο φύλλων υπάρχει, απερ άπεχόπη πιθανώς υπό Πορφυρίου του Ούσπένσκη• είχε δ' εκείνα, καθάπερ ό πίναξ έμαρτύρησε, και την αρχήν βίου τινός του αγίου Ευστρατίου. 11. Άκέφαλον μαρτύριον του αγίου Ευστρατίου, άρχόμενον ήδη άπό των λέξεων τούτων «καΐ τη απροσδόκητα) ταύτη παρ- ρησία του ά^;δρός έκθαμβηθεις» κτλ., φ. 114. 12. «Βίος του οσίου πατρός ημών Παύλου του Θηβαίου, του πρό του αγίου Αντωνίου άσκήσαντος». Άρχ. «Έν πολλοΓς πολ- λάκις», φ. 126ί^. Ρα1)πο. Χ, σ. 307. 13. «Βίος ήτοι άθλησις του έν άγίοις πατρός ημών Αθανα- σίου αρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας του μεγάλου». Άρχ. «Πολλοί μεν τών αγίων», φ. 130?. Μί^ηβ τ. 25, σ. ΟΟΧΧΙΠ. 14. «Μαρτύριον του άγιου ίερομάρτυρος Κλήμεντος καΐ Άγα- θαγγέλου* πρώτη έξέτασις έν Γαλατία». Άρχ, «Διοκλητιανοΰ βασιλεύοντος κατά πρώτον έτος», φ. 148. Κείμενον άμνημόνευτον παρά τω Φαβρικίω και τω Νικοδήμω. 15. «Γρηγορίου πρεσβυτέρου εις τόν βίον του έν άγίοις Γρη- γορίου του θεολόγου». Άρχ. «Συγκ^ιλεΓ μεν ήμας ω άνδρες», φ. 167. Μί^8 τ. 35, σ. 244. 16. «Κοσμά βεστήτορος έγκώμιον εις την άνακομιδήν του λειψάνου του έν άγίοις πατρός ημών Ιωάννου του Χρυσοστόμου». Άρχ. «"Ηκουσται πάντως 6μΐν», φ. 184^. ΕαΙ)πο. VIII, σ. 457. Χ. σ. 311. Οοχβ, Οβ,ΙβΙ. οοά. ΜΜ. Βοάΐ. Ι, σ. 483. Ίεροσολ. Βιβλιοθ. Ι, σ. 79. 17. «ΜηνΙ ίανουαρίω κς'• βίος και πολιτεία τοΙ5 όσιου πατρός ημών Ξενοφώντος και τών τέκνων αύτου». Άρχ. «Διηγήσατό τις μέγας γέρων», φ. 192. Ίεροσολ. Βιβλιοθ. Ι, σ. 79. 18. «ΜηνΙ άπριλίω κγ'• μαρτύριον του αγίου και ένδοξου με- γα).ομάρτυρος Γεωργίου», ου ή αρχή* «Ή μέν του σωτήρος ημών 330 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 'ίησοΰ Χρίστου προαιώνιος βασιλεία*, φ. 196^. Α. Η. ΒβοβΛΟΒ- ΟΚ&ΓΟ, ΡοβΚΕβΚ&ΗΙΗ ΒΊ> οβ^&βΤΙΙ ργ06ΚΗΧ'Β ;(7Χ0ΒΗΗΧ'Β ΟΤΗΧΟΒΊ». Έν Πετροοπόλει 1880, σ. 172. 19. «ΜηνΙ Ιανουαρίω ιε'• βίος χαΐ πολιτεία τοδ οσίου πατρός ημών και άσχητου Ιωάννου του Καλυβίτου». Άρχ. «Βίον καλόν και ένάρετον», φ. 203(Μί^βτ. 115, σ. 568). Ελλείπει τό τέλος. 20. (Στεφάνου του διακόνου) «βίος καΐ πολιτεία και άθλη- σις καΐ μερική θαυμάτων διήγησις του οσίου πατρός ημών καΐ θαυμαστού Στεφάνου του νέου». Άρχ. «Αγαθόν και δίκαιον», φ. 208 Η-έχρι του φ. 244, ένθα τό κείμενον ελλιπές υπάρχει διά τόν έκπεαμόν ικανών φύλλων τελευταΐαι δε λέζεις είσιν αϊδε* «μονήν ποίησον έν τη ταπεινή μου ψ^χη, ως και ό Χριστός έν τη του Ζακχαίου οικία* τελώνισον...». "Ολον δε τό κείμενον δρα παρά τω Μοηί;ί&αοοη, Αη&ΙβϋΙα ΟΓαβοα, Ρίΐηδϋδ, 1688, σ. 396-531. Μί^ηβ τ. 100, σ. 1069. 220• Τεύχος έκ χάρτου, γραφέν ετει 1398-ω" σύγκειται δε νυν έκ φύλλων 292, ων τό κείμενον υπάρχει κατά σελίδα δί- στηλον και έκ γραμμών 29 μέχρι 30 (0,29 Χ 0,22 = 0,225 Χ 0,15)• πρότερον δε συνηρίθμει φύλλα 296* πλην άλλα τά λεί- ποντα Πορφύριος άπέκοψε, καΐ τούτων δύο εις την έν Πετρουπόλει κατέθετο βιβλιοθήκην (αριθ. 454. Οτ^βτ-Β ΙΐΜΠβρ. ΠγόΛ. Εηοι. σ. 153)" ήν δε τά μεν δπισθεν του 154-ου, τά δε μετά τό 252-ον φύλλον του κωδικός. Και ταύτα μεν Ικανά' περιέχει δέ τέλος ό κώδιζ συναςάρια σύντομα του πρώτου έζαμήνου, έπιγρα- φήν έχοντα τήν συνήθη• «Συναξάριον συν θεώ άγίω της συνέψεως τών αγίων του βλου χρόνου, δθεν τε ^έκαστος καΐ έκ τίνων εφυ καΐ έν οίς χρόνοις και είτε τόν διά μαρτυρίου, είτε τόν δι' ασκή- σεως έδέξατο στέφανον»• μετά δέ τό τέλος του κειμένου γέγρα- ται τόδε' «Έτελειώθη τό παρόν βϊβλΓον σϋναξάριον έξαμηναΤον α'• διασυν δρομής πρώτης άσπρων σΗ κυρόυ Δημητρίου του γραμμα- τικού* και του παρόντος λάου άσπρων π'* 6 γραφές του πρώτου δφους Μιχαήλ ό Κατάψϋχος* έκ του μέρος της Βερίας' έγράφη Ιτους ^ςΙΡζ' ινδικτιώνος ζ' έν μηνϊ δεκεμβρίω α'». ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 331 221. Τεύχος εκ χάρτου ^αμβαχερου, γραφέν ετει 141 6 -ω καΐ συγκείμενον έκ φύλλων 415, ών τό κείμενον υπάρχει κατά σελίδα μονόστηλον καΐ έκ γραμμών τριάκοντα (0,28X0,185 = 0,198X0,112)• δτερα δε τέσσαρα φύλλα, απερ εκείτο πρότερον μετά τό 322-ον φύλλον, υπάρχει νυν έν τξ βιβλιοθήκη της Πε- τρουπόλεως, έν τ^^ συλλογή Πορφυρίου του Ούσπένσκη (αριθ. 435. Οτ^βτ•Β ΗΜΠβρ. ΤΙγόΛ. Β1ι6^ί. 38. 1883 γ., σ. 150). 1. Παρακλητική, φ. 1-113. Άρχ. «Δει δε γινώσκειν δτε ψάλλεται τό Αλληλούια, λέγονται οι στίχοι ούτοι» κτλ. Έν τω 2 -ω φύλλω• ιΤω Σαββάτω έν εσπέρα στιχηρά αναστάσιμα κυρου Ιωάννου μονάχου του Δαμάσκηνου εις τό Κύριε έκέκραςα* ήχος α'. Τάς έσπερινάς ημών εύχάς» κτλ. Έν τω 3 -ω φύλλω €δτερα στιχηρά του Δαμάσκηνου, ων ή άκροστιχίς άλφάβητον, έν δε τοις θεοτοκίοις "Ιωάννου αμήν"• τό δε "αμήν" εστί μέσον εις τό "Ανύμφευτε παρθένε". Στιχηρόν «Άγαλλιάσθω ή κτίσις» κτλ. Έν τω 109-ω φύλλω < έξαποστειλάρια αναστάσιμα τών ια' έωθι- νών, μετά τών Ιδιομέλων αυτών ποίημα Λέοντος φιλευσ(εβους) βασιλέως καΐ φιλοσόφου». 2. «Ί* Αρχή συν θεώ άγίω του Τριωδίου της άγιας και μεγάλης και ψυχωφελούς τεσσαρακοστής, άρχόμενον άπό της Κυ- ριακής του Τε)νώνου καΐ του Φαρισαίου μέχρι τω Σαββάτ(ω) του αγίου και δικαίου Λαζάρου». Άρχ. «Τω Σαββάτω έν εσπέρα ίστώμεν στίχους ι'• στιχηρά αναστάσιμα γ' και ανατολικά δ'» κτλ., φ. 113-415* συνυπάρχει δε και τό συναξάριον του Ξανθοπού- λου, ου ή επιγραφή έν τω 116-ω φύλλω. Μετά δε τό τέλος του τριωδίου γέγραπται τούτο* «ψ Τέρμα ώδε λήξας• ή θεόττνευ- στος βίβλος* πλή|μονος [δίο] χειρός, αναξίου καΐ θύτου* πεφυ- κός ειμί, | έκ πολλών άμπλακίων άντιβολών δέομαι, μή | μεφθώ της γραφήσμου* κάν μόι έτυτέρνησεν, της | χαρτομέλας τό ποίμα; ω παντέφορε καΐ τρϊ|φεγγεΐς ουσία- ή τώ κράτει σου τό παν περιστϋ|χουσα, σκέπε φρουρεί φύλαττε τώ κτισομένω* | πίστει τε και πόδω, τήν δέλτον δλην ταύτην συν | τώ γράψαντι πανευ- τελή γραφέα* εντός τε του | παναγίου και ζωοδόχου, του δεσπο- 332 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ τυτιχοϋ ανάίκηράτου Τάφου. Χ(ριστ)6, δίδου τοΤς έμοΤς πόνοις χάριν. Ι θ(εο)υ δίδοντος, ουδέν ίσχυϊ πόνος* χαΐ μη δϊδ<)ν|τος, ουδέν Ισχυϊ φθόνος: Τω σϋντ6λε(3τη, των Ι χαλών θ(6)ώ χάρις* δόξα σοι ό θ(εό)ς ημών δόξα; έτους ^ςΙΡχδ'». Και πάλιν έρυ- θροΐς γράμμασιν €-[• Έτουτο το Τριώδίον εναι του άγιου, και πανα- γίου χαΐ ζωοδόχου, του δεσποτιχου Τάφου του κ(υρίο)υ και θ(εο)ΰ σ(ωτη)ρ(ο)ς ημών Ί(ησο)ΰ Χ(ριστο)υ• ει τις δέ βουληθη, νατο στερίσει* από του πανακηράτου τάφου, του Χ(ριατο)υ• αυτήν την (3φλον να εχη τάς...... 222• Πραξαπόστολος έχ χάρτου μετά συναξαρίου, γραφείς τη τετάρτη και δεκάτη έκατονταετηριδι, πλην του 1-ου φύλλου, δπερ έστΙ μεταγενέστερον σύγκειται δ' έκ φύλλων 245, ων το κείμενον υπάρχει μονόστηλον και έκ γραμμών είκοσι και τεσσάρων (0,277X0,19 = 0,188X0,115)• σημείωσαι δέ, δτι έν τη όπι- σθίω σελίδι του 40 -ου φύλλου γέγραττται πρόσ&ετον πασχάλιον δια τα ετη ^ςΦκθ' - ^τ^ο' (= 1421 - 1462). 223• Τρία τεύχη βαμβακερού χάρτου συνδεδεμένα, απερ έγράφη τη τετάρτη καΐ δέκατη έκατονταετηριδι* συναριθμεΤ δέ φύλλα 390 μήκους μέν 0,276, πλάτους δέ 0,19* πλην άλλ' ή αρίθμησες αυτών υπάρχει παντάπασιν ήμαρτημένη* μετά γάρ το 43-ονφύλλον άφέ&η φύλλονεν άναρίθμητον και πάλιν από του 101-ου φύλλου με- τετυηδησεν ό αριθμητής εις τον 111-ον αριθμόν τούτο δ' αυτό παρα- τηρείται και μετά τό 201-ον φύλλον, ένθα το λοιπόν έχει τόν 211-ον• οϋτω δέ και μετά τό 301 -ον• τό γάρ άκόλουθον φύλλον αριθμόν έχει τόν 311-ον. "Ωστε τό τεύχος δλον αριθμεί φύλλα μόνα 371. ΚεΤται δ' έν τω κρασπεδω του 1-ου φύλλου σημείωμα τοιούτον έφθαρμένον, έρυθροΓς γράμμασι γεγραμμένον «-^ Βιβλήον άφιέ- ρωμένον του έν μ^(^α)χ(ο)Τς Ιωακείμ ιέρομοναχ(ου) ε?ς — — — και ήτης τώ εύγάλη άπαυτό ϋτω πουλείση — — — από τους αγίους π(ατέ)ρας και του π(ατ)ριαρχου τών άφω[ρισμόν] — — — άφωρισμένος». "Ετερον δέ σημείωμα μεταγενέστερον πάνυ γέγραπται παρά του θεοφάνους Ιεροσολύμων πατριάρχου ετει ^ζπγ' (1584 — 1585) έν δυσι φύλλοις ύπάρχουσιν ένδον της δευ- ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 333 τέρας πιναχίδος* έξ ου μανθά^^ομεν, δτι «ή βίβλος αϋτη ύπάρχεί του άγιου καΙ ζωοδόχου Τάφου του κυρίου ημών Ίηαου Χρίστου». 1 . Κόσμημα κόκκινον, δπερ έστΙ παρεμφερές προς το γράμμα Π • υπό δε τούτο κεΓται το «Βφλος ίερά έκ γραφών συντεθεΐσα τοις άναγίνώσκουσι, χεφαγωγοΰσα είς σωστικήν σύνεσιν θεογνωσίας. Χριστέ, τεήν προΓαλλε καμάτοισιν έμοΐς. Βιβλίον το καλούμενον θησαυρός», ου ή αρχή* ιθεός καταλαμβανόμενος ουκ εστί θεός», φ. 1-43. Διαφεΐται δ' εΙς λόγους δέκα και τεσσάρας, ων οι μεν έτΓτά πρώτοι την ίστορίαν έπεξέρχονται της παλαιάς ' διαθήκης άχρι της Χρίστου γεννήσεως, οι δε λοιποί ταύτα, α') «χΐόγος η'• άπόδειςίς δτι θεός αληθής έστιν ό Χριστός, καΐ υιός και λόγος του θεοΰ συναΓδιος». Άρχ. «"Οτι θεός έστιν αληθής», φ. 27.— β') «χ\όγος θ', δτι μέγα αγαθόν και προς σωτηοιαν οδηγία καΐ φωτισμός ή τών γραφών άνάγνωσις». Άρχ. «Μέγας κρημνός πρό: άπώλειαν»,φ. 34. — γ ') Λόγος ι' περιέχων τα μετά την άνάληψιν του Χρίστου, φ. 35. — δ') «Λόγος ια', δτι οι τόν Χριστόν άρνησάμενοι και τό θεΤον άθετησαντες βάπτισμα, χεΤρον και τών απίστων κο- λάζονται, καΐ δτι ου δεΓ πιστεύειν όνείροις». Άρχ. «Ιουλιανός ό παραβάτης και του θεού εχθρός», φ. 39. — ε') «Λόγος ιβ', ου ή άρχή' «Περίπατων ποτέ ό άββας Μακάριος εις την ερη- μον», φ. 41. — ς') Λόγος ιγ', ου ή αρχή• «Μοναχός γάρ τις έν τω δρει Σινά», φ. 43. — ζ') «Λόγος ιδ', δτι μόνη ή τών χρι- στιανών πίστις ορθή τε και απλανής, και περί του προσκυνεΓν κατά ανατολάς». Άρχ. «Πάλαι μεν υπό Ιουδαίων μόνων», φ. 43^. 2. Λόγος ανώνυμος, ου ή επιγραφή• «"Οτι κυρίως και αλη- θώς ^ζοτότίος ή ύπεραγία παρθένος Μαρία ή τόν Χριστόν άσπό- ρως και άφράστως έν δυσι γεννήσασα φυσεσι τέλειον θεόν και ανθρωπον τέλειον». Άρχ. «Ει τις ου θεοτόκον κατά άλή- θειαν», φ. 57- 3. Περί τών επτά οικουμενικών συνόδων. Άρχ. «Περί τών αγίων και οικουμενικών», φ. 61 Ρ, 4. Τεμάχιον Αθανασίου του αρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας περί ^/ηστείας, ου ή αρχή* «Μη παραβαίνειν νηστείαν Κυρίου», φ. 69. 334 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΑΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 5. Διήγημα περί του οσίου Παχωμίου, οδ ή αρχή* €Ν6χροδ ποτέ σκήνωμα έξεφέρετο», φ. 69^. 6. «Δωρο&έου περί τής τεσσαρακοστής*. Άρχ. «Έν τω νόμω προσέταζεν ό θε<ίζ>, φ. 70. 7. «Περί αγαθής πολιτείας» άνώνυμον, οδ ή αρχή• «Πάντων των αγαθών χεφάλαιον και ρ'Χα», φ. 71. 8. Αόγος ανωνύμου, οδ ή επιγραφή* «"Οτι ου δεΓ χριστιανόν ανθρωπον φθ|3εΤσθαι τόν θάνατον, άλλα προευτρεπίζεσθαι δια μετανοίας (και) έξομολογήσεως». Άρχ. «Είς θάνατος ή αμαρτία* ψυχής γαρ όλεθρος», φ. 71. 9. «Άμφιλοχίου επισκόπου Ικονίου, λόγος περί αρετής πα- ραινετικός και δτι δεΐ μνημονεύειν διηνεκώς του θανάτου, και εις τήν ματαιότητα του κόσμου». Άρχ. «Οι τήν θείαν εκάστοτε και ψυχωφελή», φ. 101^. Δόγος ανέκδοτος τυποις, ου δεύτερον άπό- γραφον δρα παρά τω Οοχβ, Οίΐί;»1. οοά. Μ88 1)ί1)1. Βοά1• Ι, σ. 780. 10. .«Αποφθέγματα των αγίων πατέρων κάι περί των αγίων μυστηρίων, και ποταπόν χρή είναι τόν ιερέα και τόν μοναχόν*. Άρχ. «Είπεν ό άγιος Γρηγόριος 6 θεολόγος• τρία πράγματα απαιτεί ό θεός» κτλ., φ. 126. 11. «Περί πορνείας καΐ έξομολογήσεως Αναστασίου του Σι- "^(χΧτοΌ*. Άρχ. «Ή των σωμάτων επιθυμία γίνεται τω άνθρώπω έκ θερμής κράσεως του σώματος», φ. 140^. 12. Τεμάχη διάφορα Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Βασιλείου του μεγάλου, Ισιδώρου του Πηλουσιώτου, Αναστασίου του Σιναΐ- του ααΐ Μαζίμου του όμολογητου, φ. 14ΐβ. 13. Ανωνύμου «παραίνεσις προς βασιλέα», ης ή αρχή• «Των έπι γής βασιλεύων θεία προνοία, βασιλεύου και αυτός άνωθεν υπό του δόντος σοι τό βασίλειον ύψιμέδοντος θεού», φ. 145^. Ιδού δε νυν εν απόσπασμα του λόγου τοοτοο^ φ. 148-149. «ΚαΙ τόν Κομνηνόν φασιν βασιλέα Ίσαάκιον σώφρονα εΤναι εις άκρον νόσος γαρ τούτω ενέσκηψε ποτέ νεφρική, ώστε άπογνώναι τούτον καΐ τής ζωής, δια τό παρέσει παντελεϊ καΐ ακινησία κατασχεθή- ναΐ' των δε ιατρών μετά τό πάσι τοΓς άλλοις χρήσασθαι καΐ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 335 ώφελησαι μηδέν συμβουλευόντων μιγηναί τινε γυναιχί, αυτός ουχ ύπήχουσεν είπόντων δε, ώς ει μη έπιχεφήσειε τούτω, προς ανάγ- κης εχειν αυτόν καυτηρι χρήσασ&αι, έκ τούτου δε άπαιδία κατα- (ΐχε&ηναί καΐ άγονία, αυτός υπέρ σωφροσύνης άπολογούμενος Ιφη- σεν: Άρκουσί μοι ό Μανουήλ και ή Μαρία, οι ήδη μοι γεννη- θέντες Χρίστου χάριτί' τούτων μεν γαρ δνευ ενεστι τυχεΤν της βασιλείας του θεού, σωφροσύνης δέ χωρίς ουδείς τον Κύριον δψεται. Και ούτος μέν ούτως». 14. Έρωταποκρίσεις θεολογικαί τε και φιλοσοφιχαί, ων ή άρχή' «Έρώτησις• τί έστι θεύς; Άπόκρισις• ουσία αναίτιος, αι- τία παναλχής», φ. 149?. 15. Διήγημα τι, ου ή αρχή* «Έγένετό τις άρχιληστής έπί τοις χρόνοις Μαυρικίου του των χριστιανών βασιλέως, έπΙ τά μέρη της Θράκης», φ. 162^. 16. Βασιλείου του μεγάλου «περί τιμής γονέων καΐ γήρως και νεότητος». Άρχ. ιΤό έξεγέρθητι Κύριε», φ. 164^. ΜίβΠβ τ. 32, σ. 1377. 17. «Ησυχίου πρεσβυτέρου προς θεόδουλον λόγος ψυχωφε- λής περί νήψεως και αρετής κεφαλαιώδης* αρχή φωτισμού, ψυ- χής αληθινής υποθήκη• τά λεγόμενα αντιρρητικά και εύκτικά», ών ή αρχή• «Νήψίς έστι μέθοδος πνευματική εμπαθών νοσημά- των», φ. 166β. Μί^ηβ τ. 96, σ. 1480. 18. «Έκ τής βίβλου του όσιου πατρός ημών Βαρσανουφίου» . Άρχ. «Έρώτησις• εάν ιδω τινά ποιουντα πράγμα άτοπον» κτλ., φ. 180. Έρωταπόκρισις τν', ήν ά^^άγνωθι έν τούτω τω βιβλίω: «Βίβλος ψυχωφελεστάτη περιέχουσα αποκρίσεις διαφόροις ύποθε'- σεσιν άνηκούσαις, συγγραφεΓσα μέν παρά των όσιων και θεοφό- ρων πατέρων ημών Βαρσανουφίου και Ιωάννου, επιμελώς δέ διορθωθεΐσα και τη τών οσίων βιογραφία και πλατυτάτω πίνακι πλουτισθεΐσα παρά του έν μοναχοΤς ελαχίστου Νικόδημου Άγιορεί- του, νυν δέ πρώτον τύποις εκδοθείσα» κτλ., Ένετίησιν 1816, σ. 222. 19. Αναστασίου του Σιναΐτου «λόγος περί τής αγίας συνά- ζεως και περί του μή κρίνειν και του μνησικακεΤν» . Άρχ. «Άει 336 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ μέν ή του αγίου πνεύματος χάρις» ^ φ. 18θ3. Βφλος ή καλού- μενη Όδηγος του έν άγίοις πατρός ημών Αναστάσιου του Σι- ναΐτου* έχδιδοταί τό τρίτον δαπάνη Ιερωνύμου Βούρου μονάχου, έν Ά&ήναις [γρ. Σμύρνη] 1889, σ. 201, Μί^ηβ τ. 89, σ. 826. 21. «Λόγος Συμεών Ποταμινοΰ [8Ϊθ], περί τοο έν νώ εχειν την ήμέραν της έςόδου της έχ τούδε του βίου». Άρχ. ιΟύχ αγνοείτε, αδελφοί, οίον αγώνα και φόβον και ανάγκην», φ. 191. 1ίαιη1)θθϋ, Οοιηιηβηΐ;. άβ αυ^. 1)ίί)1. 03.88. νίη(1οΙ)οηβη8ί 1ίΙ)βΓ V, 1672, σ. 93-95. 22. Μαςίμου του όμολογητου «λόγος ασκητικός κατά πεΰσιν και άπόκρισιν», ου ή αρχή* «Αδελφός ήρώτησε γέροντα λέγων παρακαλώ σε πάτερ είπε μοι τίς ό σκοπός» κτλ., φ. 193. Μί§ηβ τ. 90, σ. 912. 23. «Διάλεξις του οσίου πατρός ημών Ευθυμίου του μεγά- λου κατά Σαρακηνου φιλοσόφου περί πίστεως, γενομένη έν τη πόλει Μιλιτινης». Άρχ. «Έρώτησις του Σαρακηνου- πώς όμολογεΓτε πολυδείαν», φ. 222^ Ι^^χρι του 230-ου φύλλου, ένθα τό κείμε- νον ατελές ύπάρχεί' μετά δε τούτο τεύχος έτερον υπάρχει, ούπερ ό πίναξ έγράφη έν τω φύλλω τω πρώτω, τω νυν αριθμόν εχοντι 231-ον. 24. «Μηνι μαΓω ιε'• βίος και πολιτεία του οσίου και θεοφό- ροο πατρός ημών Παχωμίου του μεγάλου». Άρχ. «Ό Κύριος ημών, ή πηγή της σοφίας», φ. 231 (ΓίΐΙ)ηο. Χ, σ. 301). Ση- μειωτέον δε, δτι πολλαι σελίδες είσιν άγραφοι, καΐ δτι Θεοφάνης ό πατριάρχης Ιεροσολύμων έγραψε τό όνομα αύτου διά μονοκονδυλίας έν τω 286 -ω φύλλω- τούτο δ' έποίησε και έν τω 184-ω φύλλω. 25. «Βίος χαΐ πολιτεία του οσίου και θεοφόρου πατρός ημών Αύςεντίου του έν τω Βουνώ άσκήσαντος». Άρχ. «Καλοί μέν χα ι οι έξ αλλοδαπής», φ. 299^ — 350. "Ορα έμπροσθεν σελίδι 315). Έν δε τω 350-ω φύλλω κείται ή υπογραφή του γράψαν- τος τόν κώδικα τούτον «Διονύσιος αμαρτωλός». 26. (Τεμάχιον έτερου κωδικός, φ. 350 — 390). «Μηνι ίου- λίω ε' τοδ οσίου και θεοφόρου πατρός ημών Αθανασίου του έν ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΑΓΜΩΝ. 337 τω *Αθω. Βίος χαΐ αγώνες και μεριχή θαυμάτων διήγησις το5 όσίοϋ» χτλ. Άρχ. €01 των αρίστων ανδρών», φ. 350• "Ορα έμπροσθεν σελίδι 269. 27. «Του σοφωτάτοϋ χαί λογιωτάτου καΐ μεγάλου λογοθέ- του κυρου Κωνσταντίνου του Άκροπολίτου, λόγος καΐ μερική θαυ- μάτων διήγησις είς τόν δσιον πατέρα ημών και μέγαν Γεράσι- μον». Άρχ. «Και πάλιν έκ τών Μόρων μύρον ήδύττνοον», φ. 390^• Έστι δ' ό λόγος ενταύθα περί του άββα Γερασίμου του παρά τον Ίορδάνην άσκήσαντος• ατυχώς δμως ή αρχή μόνον υπάρχει (το δλον γραμμαί 33) διά τον έκπεσμόν της ακολουθίας του προσ- θέτου τούτου κωδικός• φαίνεται δε καΐ τό κείμενον είναι πρω- τοφανές δλως. 224. Τεύχος έκ χάρτου, γραφέν άμφΐ τό μέσον της τε- τάρτης και δεκάτης έκατονταετηρίδος ' αριθμεί δε φύλλα 193, ων το κείμενον υπάρχει κατά σελίδα δίστηλον καΐ έκ γραμμών τριά- κοντα και πέντε (0,287 Χ 0,21 = 0,208 Χ 0,145). Περιέχει δε βίους και μαρτύρια τω δεκεμβρίω μην ι συναναγινωσκόμενα* ό δε τούτων συντάκτης Συμεών έστιν ό Μεταφραστής. 1. Λείψανον ακέφαλου βίου Σάβα του ήγιασμένου, άρχόμενον από τών λέξεων τούτων «έτος τη θήκη και ουπερ οίκείοις πό- νοις συλλέγει μισθού*, φ. 1. 2. Βίος του οσίου Νικολάου, ου της επιγραφής άνωθεν εγρα• ψεν ό καλλιγράφος το «"Οσιε πάτερ ημών άρχιεράρχα και θαυ- ματουργέ Νικόλαε, πρέσβευε υπέρ έμου του αναξίου σου δούλου». Αρχ. «Σοφόν τι χρήμα», φ. 3. Μί^ηβ τ. 116, σ. 317. 3. Βίος και πολιτεία του οσίου Αμβροσίου του Μεδιολάνων επισκόπου. Άρχ. « Ούαλεντινιανός μετά τελευτήν», φ. 16. Μί- §ηβ, ΡδίΓοΙ. Ιιαίίη. τ. 14, σ. 45. 4. Βίος καΐ πολιτεία του οσίου Παταπίου. Άρχ. «Ου πολ- λούς Αίγυπτος», φ. 22β. Μί^β, ΡαίΓοΙ. 6γ. τ. 116, σ. 357. 5. Μαρτύριον τών αγίων Ερμογένους και Εύγράφου, ου ή άρχή' «Μετά τήν έπι γης του σωτήρος», φ. 25β. Μί^ηβ τ. 116, σ. 368. 22 338 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 6. Βίος καΐ πολιτεία του οσίου Δανιήλ του στυλίτου. Άρχ. «"Ωσπερ έπΙ των άριστέων», φ. 40^. Μί^ηβ Ι. ά. σ. 969• 7. Βίο; χαΐ πολιτεία Σπυρίδωνος έτασχόπου Τριμυθουντος. Άρχ. «Μέγιστον ε[ς ψυχής», φ. 61. Μί^ηβ ε. ά. σ, 417. 8. ^Αθλησις των αγίων Ευστρατίου Αυξεντίου Ευγενίου Μαρ- δαρίου και Όρέστου. Άρχ. «Βασιλεύοντος Διοχλητιανου», φ. 76^• Ρ»1)η€ί, ΒΛΗοΛβο» (χΓ&βο& Χ, σ. 227. 9. Μαρτυριον των αγίων θύρσου Λευχίου Καλλινίκου Φιλή- (χονος καΐ Άπολλωνίου. Άρχ. «Του κυρίου ημών Ίησου Χρί- στου*, φ. 88 (Μί^ηβ ε. ά. σ. 508)• μετά δέ το τέλος τοΰ μαρτυρίου γέγραφεν ό καλλιγράφος τούτο* «"Αγιοι τοΰ θεού με- γαλομάρτυρες οι τά αϊματα έκχέαντες δι' αυτόν, πρεσβεύσατε υπέρ έμοΰ τοΰ άμαρτωλοΰ, δπως ευρω λύσιν των χαχων, ων δπραζα, έν ήμερα τής δίκης». 10. Μαρτυριον τοΰ αγίου ίερομάρτυρος Ελευθερίου, ου ή αρχή• «Αιλίου Άδριανοΰ», φ. 104. Μί^β τ. 115, σ. 128. 11. Υπόμνημα είς τόν προφήτην Δανιήλ και τους έν χα- μίνω τρεις παΐδας. Άρχ. «"Άρτι Ναβουχοδονόσορ», φ. 108?. Μίβηβ τ. 115, σ. 372. 12. "^Αθλησις τοΰ αγίου Βονιφατίου τοΰ Τωμαίου. Άρχ. «Και τά των άλλων», φ. 118. ΑοΙα 8&ηο1;οπιιη, μαΓου τ. III, σ. 19*. Μί^ηβ τ. 115, σ. 241. 13. "Αθλησις των αγίων μαρτύρων Σεβαστιανοΰ και της συ- νοδίας αύτου, Ζωής Τραγχυλίνου Νικοστράτου Κλαυδίου Κάστο- ρος Τιβουρτίου Καστούλου Μαρκελλίνου και Μάρκου. Άρχ. «Πολ- λών κατά διαφόρους καιρούς», φ. 122^. Μί^β τ. 116, σ. 793. 14. Μαρτυριον τοΰ ίερομάρτυρος Ιγνατίου τοΰ θεοφόρου. Άρχ. «"Αρτι τά τής Τωμαίων βασιλείας», φ. 130. Μίβηβ τ. 114, σ. 1269. 15. Μαρτυριον τής αγίας Ίουλιανής τής έν Νικομηδεία μαρ- τυρησάσης. Άρχ. «Και ή καλλίστη των πόλεων», φ. 135. Μί- ^ηβ τ. 114, σ. 1437. 16. Μαρτυριον τής αγίας Αναστασίας τής φαρμακολυτρίας ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΓ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 339 χαΐ των συν αύτη μαρτυρησασών Ειρήνης Άνάπης και Χιονίας. Άρχ. €Άναστασία γυναικών ή καλλίστη*, φ. 139. Μί^ηβ τ. 116, σ. 573. 17. Μαρτύριον τών αγίων δέκα μαρτύρων των έν Κρήτη. Άρχ. «"Αλλος μέν δλλο τι της θρυλουμένης».^ φ. 149^. Μίβηβ τ. 116, σ 565. 18. Βίος καΐ πολιτεία και δθλησις της όσιομάρτυρος Ευγε- νίας και τών αύτης γονέων. Άρχ. «Κομμόοου μετά Μαρκον», φ. 15ΐΡ. Μίβηβ τ. 116, σ. 609. 19. Γρηγορίου του θεολόγου, «λόγος εις το γενέ&λιον του κυρίου ημών Ίησου Χρίστου». Άρχ. «Χριστός γεννδται», φ. 163^. Μίβηβ τ. 36, σ. 312. 20. Βασιλείου Καισαρείας αρχιεπισκόπου, «λόγος εις την γέν• νησιν του σωτήρος ημών Ίησου Χρίστου*, ου ή άρχή' «Χρί- στου γέννησις», φ. 168^. Μί^β τ. 31, σ. 1457. 21. «Μαρτυριον του αγίου πρωτομάρτυρος Στεφάνου και ή ευρεσις τών λειψάνων αύτου» (κζ' δεκεμβρίου). Άρχ. «Στέφανος πλήρης χάριτος», φ. 172^. Κείμενον άσημείωτον παρά τε τω Φαβρικίω καΐ τω Νικοδήμω. 22. «Τ'ή αύτη ημέρα* βίος και πολιτεία του οσίου πατρός ημών Θεοδώρου του Γραπτού καΐ θεοφάνους του αδελφού». Άρχ. «Τών υπέρ Χρίστου την δθλησιν», φ. 183. Μί^ηβ τ. 116, σ. 653. 23. Μαρτυριον τών αγίων «"'Ινδης και Δόμνας και του πλή- θους τών δισμυρίων τών έν Νικομηδεία μαρτυρησάντων» . Άρχ. «Άρτι Μαζιμιανου δεύτερον έτος», φ. 190-ον μέχρι του 197-ου φύλλου, ένθα τό κείμενον ατελές υπάρχει διά τόν έκπεσμόν ένίων φύλλων λήγει γάρ εις τάς λέζεις ταύτας* «εΤτα σκότος έκ του φωτός δέχεται και τυηρωθεις τάς δψεις έζήτει περιιών ...... "Ολον δε τό κείμενον δρα παρά τω Μί^β τ. 116, σ. 1037 κέ. 225• Τεύχος έκ χάρτου, συνιστάμενον έκ φύλλων 146, ων ενια τήν τάξιν ίτακτον έχει• ταύτην δ' έγώ μικρόν ήνώρθω- σα νυν έν τη κάτω περιγραφή, τών φύλλων δσα κακώς υπό του δέτου συνέρραπται παραδηλώσας ως ήρμοζεν έκεΓ γέγραπται δέ τό 340 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΑΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ βιβλίον ετει 1370-ω, καΐ τό μεν χείμενον αότου γραμμάς αριθ- μεί χατά σελίδα παααν οχτώ χαΐ εΤχοαε, μονόατηλον ώς είχος υπάρχον δ δε ττεριέχει, τάδ' εστιν' 1. «Περί των όφεΛόντων χρισ&ηναι μόρω» Άρχ. «Άρεια- νοας μεν χαΐ Μαχεδονιανους ήγουν τυνευματομάχους » , φ. 1 . Οοεγ, Εύχολόγιον, σ. 694. 2. «Ευχή προς χριστιανούς ύπαχθέντας έθνιχη πλάντ), επι- στρέφοντας δε χαΐ τ^ έχχλησια προσδραμόντας». Άρχ. «Κύριε χυριε 6 των απάντων ποιητής καΐ δεσπότης», φ. 1?. Εύχολό- γιον τύ μέγα, έχδ. Τώμης 1873, σ. 475. Πρβλ. Οολγ, Εύχο- λόγιον, σ. 690. 3. «Ευχή έπΙ μιαροφαγησάντων»^ ής ή αρχή• «Δέσποτα χύριε 6 θεός 6 εν ύψηλοΐς χατοικών» χτλ., φ. 2. βοΛΓ σ. 534. 4. «Ευχή έπΙ έζομολογουμένων » , ής ή αρχή* «Κύριε ό θεός ημών 6 τω Πέτρω χαΐ τη πόρνη», φ. 2. βθ»Γ σ. 537. 5. «Ευχή έπΙ των προπετώς ομνυόντων», ης ή αρχή• «Ό θεός ό της του άνθρωπου φύσεως», φ. 2. ΟοΛΓ σ. 534. 6. «Ευχή έπι μιαρου έμπεσόντος εΙς φρέαρ», ής ή αρχή• «θεός ό μέγας χαΐ θαυμαστός», φ. 2^. βοίΐΓ σ. 479. 7. «Τάζις γενομένη ει συμβη μιαρόν τι ή άκάθαρτον προσ- φάτως έμπεσεΓν εις άγγεΐον οϊνου χαΐ ελαίου». Άρχ. «Χρή τό έμπεσόν άκάθαρτον παραχρήμα αϊρεσθαι», φ. 2Ρ. Οο- αΓ σ. 481. 8. «Εγκύκλιος επιστολή Γενναδίου πατριάρχου Κωνσταντι- νουπόλεως καΐ της συν αύτω αγίας συνόδου προς απαντάς τους όσιωτάτους μητροπολίτας χαΐ προς τόν πάπα Τώμης». Άρχ. «Ό δεσπότης ημών καΐ θεός», φ. 3 χαι 141°*. Τάλλη και Ποτλή, Σύνταγμα των θείων καΐ ιερών κανόνων, έν Αθήναις 1852 — 1859, σ. .368. 3. Β. ΡίΐΓΛ, ^α^^8 βοοίβδ. βΓ&βοοηιιη ΙιίδΙοηβτ βΐ ιηοηαιηβηίΕ, τ. Π, σ. 183. 9• «Επιστολή Ταρασίου του άγιωτάτου πατριάρχου Κωνσταν- τινουπόλεως προς Άδριανόν πάπαν της πρεσβυτέρας Τώμης, περί του μή γίνεσθαι έπι χρήμασι τάς χειροτονίας». Άρχ. «Πολυμε- ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ!• ΙΕΡΟΣΟΑΥΜΩΝ. 341 ρώς και πολοτρόπως», φ. 141, 143 χα'ί 4. Σύνταγμα των θείων και ίερων κανόνων, τ IV, σ. 375-383. ΡίίΓΛ, Ιητίδ βοοίβδ. κτλ. τ. II, σ. 304—313. 10. «Του παναγιωτάτου καΐ οικουμενικού πατριάρχου κυρ Ιωσήφ του όμολογητου έκ της οίκειοχείρου ομολογίας αύτου». Άρχ. «Επειδή βιάζομαι παρά τίνων συνδέσθαι τω λατινικω δ<ίγ- ματι», φ. 5. Συνεξεδόθη μετά της εν Ίασίω τυπωθείσης (ετει 1682) αντιρρήσεως Νεκταρίου πατριάρχου της Ιερουσαλήμ. 11. Εραηα^οββ ααοί» (φ. 6 — 94), ης εν άρχ-η κείται <πί- ναξ των τίτλων καΐ λοιπών κεφαλαίων»- πάντα δε ταύτα κατά μεν τόν πίνακα τέσσαρα και έζήκοντά έστι, κατά δε το κείμενον αυτό το νυν υπάρχον έν τω κώδικι πεντήκοντα και δύο* φαίνεται δ' δμως, δτι μετά τόν νβ' τίτλον ό γραφεύς άλλα τινά προσέθετο νυν ελλείποντα, εςω των τίτλων, οι τους αριθμούς εχουσι τού- τους• α') «Τίτλος νη', νόμος Τοδίων κατ' έκλογήν έκ του ιδ' βιβλίου των διατάξεων >. Άρχ. «Έάν πλοΓον όρμα έπΙ λιμένα», φ. 88 (Ζ&οΐιαη&β, Ιαβ Ογ. Κοιη. IV, σ. 163). β') «Τίτλος νθ', αποκρίσεις κανονικαΐ Τιμοθέου του άγιωτάτου επισκόπου Αλε- ξανδρείας, ενός των ρν' πατέρων των έν Κώνστα ντινουπόλει συνα- θροισθέντων, προς τάς έπενεχθείσας αύτω ερωτήσεις παρά τίνων επισκόπων καΐ κληρικών», φ. 91. Και τί μεν εξέπεσε του κω- δικός έγώ νυν αγνοώ* νομίζω δ' δτι τών έπιλοίπων χεφαλαίων οι τίτλοι παραδηλουσιν απλώς έν τω κώδικι τούτω τήν νομικήν εΤναι βίβλον, ην Ερ&ηα^ο§αιιι Αυοί;8.πι όνομάζομεν και γαρ ούτοι τάς έπιγραφάς άμα και τάς αρχάς εχουσιν &ς ακριβώς εκείνης έχει τό κείμενον άχρι του πεντηκοστού καΐ πρώτου τίτλου (Ζα- ΰΐΐϋή&β, Ια8 βΓ»βοο-Κοιη&ηαπι τ. IV, σ. 180 — 347)• τούτφ δε τω τίτλω συνέπεται τίτλος άλλος, άριθμούμενος νγ', ος έπιγέγραπται «περί έγγύης»• άρχεται δε ώδε* «Γυνή καΐ άφήλιξ ούτ' εγγυών- ται» κτλ. Σημείωσαι προσέτι, βτι τά κράσπεδα του 5 2 -ου φύλ- λον πασχαλιά φέρει τών ετών ^ςΦπζ' καΐ ,ς^πη' = 1479 και 1480. 12. «Αλεξίου του άγιωτάτου πατριάρχου• έξ επιστολής προ; 342 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ θεοφάνην θεσσαλονίκης» απόσπασμα τοιούτον «Συγγενής συγγε- νούς μνηστήν άρπάσας, ει μη συνεφθάρη, ουδέν παρέσχε χώλυμα τοις μνηστευ&εϊσιν, άλλα ό γάμος προβήσεται* ει συνεφθάρη δε, ουδαμώς», φ. 95. 13. «Του αύτου έχ συνοδικών χρίσεων». Άρχ. «Τους διγά- μους εύλογήσαντες, έν τοσούτω της Ιερουργίας έπισχεθησονται» κτλ. φ. 95. 14. «Περί γάμων επιτετραμμένων και κεκωλυμένων πρώτου καΐ δευτέρου, εγγράφου ή άγραφου». Άρχ. «Συνίσταται γάμος χριστιανών >, φ. 95?. Πρβλ. ΕοΙο^λ ρηνβ,ίΛ &υ6ΐ;&, έκδ. ΖλοΙιλ- ηαβ α. 65. 15. «Περί του κάσσου». Άρχ. «Τό ές άπαιδίας κάσσον»,φ. 96^. 16. «Ερωτήσεις του άγιωτάτου πατριάρχου Αλεξανδρείας κυρου Μάρκου, και αποκρίσεις έπ' αύταΐς του άγιωτάτου πατρι- άρχου κυρου Θεοδώρου του Βάλσαμων». Άρχ. «Ό μέν θεοπά- τωρ και προφήτης Δαυίδ», φ. 96^, 112 — 118 και 125 — 126' (Σύνταγμα τών θείων και ιερών κανόνων, τ. IV, σ. 447 χέ)• μετά δέ τάς ερωτήσεις ταύτας και τάς αποκρίσεις υπάρχουσιν «αϊ παρασύντομοι συγγένειαι», ων ή αρχή• «Δεύτεροι εξάδελφοι προς μίαν έξαδέλφην κωλύονται» κτλ., φ. 121". 17. «Του μακαριωτάτου μητροπολίτου Ήρακλείας Νικήτα, αποκρίσεις προς τίνα ΚωνσταντΓνον έπίσκοπον περί ών ήρωτήθη παρ' αύτου». Άρχ. «Τους είς δεύτερον συνοικέσιον ερχόμενους»^ φ. 94Ρ. Σύνταγμα κτλ. τ. V, σ. 441. 18. Άνεπίγραφον περί της νήσου Κύπρου, ου ή αρχή• «Επαρ- χία της νήσου Κύπρου, έχουσα πόλεις δεκατρείς, ήτις υπό κον- σιλαρίων έποιμαίνετο, τουτέστι βουλευτών», φ. 119^ χαΐ 103*. 14. «Φωτίου τοΰ άγιωτάτου πατριάρχου συναγωγαι και απο- δείξεις άκρΐ|3ώς συνειλεγμέναι εκ τε συνοδικών και ιστορικών γρα- φών περί επισκόπων -και μητροπολιτών χαΐ λοιπών έτερων άναγ- •καίων εκκλησιαστικών ζητημάτων». Άρχ. «Έν ποίοις φαίνονται πεπραχότες», φ. 103^. Μί^ηβ τ. 104, σ. 1220 χέ. 15. «Δια τών αρχιερέων τών χειροτονηθέντων άπό έπισκό- ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΓ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 343 πων εις πατριαρχεία καΐ μετατεθέντων και ένθρονισδέντων άφ' ών εΤχον εκκλησιών εις ετέρας μητροπόλεις και έπισκοπάς». Άρχ. «Ό (ΐέγας Ευστάθιος», φ. ΙΟδΡ. 16. «Ακριβής διαίρεσις των εννόμων και κεκωλυμένων γά- μων ^. Άρχ. «Ό Ταδινός (πατήρ). Μιχαήλ (και) "^Αννα αδελ- φοί* κεκώλυται 6 γάμος ούτος* δεύτερον γάρ σωζουσι βαθμόν προς αλλήλους», φ. 106. Πρβλ. Α. Πλελοβε, 5 Ο -η γλεβλ κορΜ^ββ ΚΗΗΓΗ, Β&ΚΊ» Η6Τ0ρΗΗ66Κί& Η πρΑΚΤΗ^ΘΟΚΐβ ΗΟΤΟ^ΗΗΚ'Β ργϋ- οκ&ΓΟ βρΕ^ΗΛΓΟ πρΛΒΛ, έν Μόσχα 1887, σ. 332 κέ. 17. «Έκ της βίβλου της Πείρας, δτι δυνατόν και έπι των άγχιστευσάντων βαθμούς λέγεσθαι*. Άρχ. ιΉ του αδελφού μου γαμετή δευτέρου μοι εστί βαθμού», φ. 108". Οθΐΐ8ΐ. Η8.ηηβ- ηοριιΐΐ τηβ,ηα&ΐβ, έκδ. Ηβΐιη1}Εθ1ι σ. 510, έν υποσημειώσει. 18. «^Ισον της εκτεθείσης συνοδικής ψήφου έπΙ Μιχαήλ του άγιωτάτου και οικουμενικού πατριάρχου παρά Νικήτα του όσιω- τάτου πρωτοσυγκέλλου και χαρτοφύλακος της μεγάλης εκκλησίας, κατά (τό) ^ςφξ' [δίο] έτος της ε' ίνδικτιώνος». Άρχ. «Άνήνεγ- κας ό ίερώτατος», φ. ΙΟβ'*. Σύνταγμα κτλ. τ. V, σ. 40. 19. «Πιττάκιον πατριαρχικόν έκτεθέν παρά Ιωάννου χαρτο- φύλακος του Ίωνοπούλου περί του τη δισεξαδέλφη της ιδίας μητρός συναφθέντος και των όφειλόντων δοθήναι αύτω έπιτι- μίων». Άρχ. «Ααμπάδιος [βίο] ούτος», φ. ΙΙΟ'*. Σύνταγμα κτλ. τ. V, σ. 92. 20. «Περί τίνος άρμοσαμένου τω ίδίω υίώ προς γάμον θυ- γατρί τίνος ύπεζουσίαν παρά γνώμην του πατρός αυτής». Άρχ. «Έτερος [βίο] ω τό έπώνυμον Βομβυλας», φ. 110". Σύνταγμα κτλ. τ. Υ, σ. 37. 21• ιΔιάταξις συνοδική περί δευτερογαμίας » , ης ή αρχή* «Τίμιον εΤναι τόν γάμον καΐ τήν κοίτην άμίαντον», φ. 110^ και 94. 22. Άνεπίγραφος τάξις των πατριαρχείων των επαρχιών των μητροπόλεων και των επισκοπών, φ. 122, 123 καΐ 119" 24. «Ερωτήσεις καΐ αποκρίσεις τών γεγονυιών ερωτήσεων 344 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ ΊταροΕ μοναχών εζω της πόλεως ασκουμένων και αποκρίσεων άπο της έν Κωνσταντινουπόλει ευρεθείσης τηνικαυτα συνόδου, ης προί- στατο ό άγιώτατος πατριάρχης Νικόλαος, έπΙ του βασιλέως κό- ρου Αλεξίου του Κομνηνού». 'Αρχ. ιΟύ χρή μοναχόν είσιένα: εις τό αγιον θυσιαστηριον > , φ. 124" φαίνεται δε, δτι το κείμε- νον τούτο κεφάλαιον άποσχηματίζει τό έξηκοστόν του προμνησθέντος νομίμου (δρα δρθρον 11 του κωδικός τούτου). Σύνταγμα κτλ. τ. ΙΥ, σ. 417. 25. «Νομοκάνονον του άγιωτάτου πατριάρχου Κωνσταντινου- πόλεως [δίο] και των υπ' αύτω αγίων πατέρων, εκ των εκκλη- σιαστικών αύτου συνταγμάτων περί διαφόρων κεφαλαίων». Άρχ. «Τάς υπό αιρετικών ένΒρονισθείσας εκκλησίας», φ. 124?, 120 καΐ 121. Πρ|3λ. Σύνταγμα κτλ. τ. IV, σ. 431. ΡϋΓΕ, Λδ βοοίβδ. (τΓαβο. II, σ. 330 λς'. 26. Άπόκρισις Αναστασίου του Σιναΐτου εις τό «έάν τις όρίση τι αγαθόν μεθ' δρκου ποιήσαι, οΤον έπί τίνα χρόνον μη γεύσασθαι οίνου ή νηστεΰσαι ή της οικείας συγκοίτου άπέχεσθαι, εΤτα έκ ραθυμίας μη ισχύσας πληρώσαι δ επεχείρησε, τί οφείλει ποιησαι»; Φυλλ. 12Ρ. 27. «Ευχή έπι τών προττετώς ομνυόντων», ής ή αρχή* «Ό θεός ό της του άνθρωπου φύσεως», φ. 121*. 28. «Έτερα ευχή», ης ή αρχή• «Ό θεός ό φοβερός καΐ δυνατός, ό δια τους σους οϊκτιρμούς», φ. 121^• 29. Άνεπίγραφον περί αγγέλων, ου ή αρχή* «Έκάστω εθνει έφεστάναι φησΐν ή γραφή αγγελον», φ. 121^. 30. «Κατάκρισις τεθεΓσα υπό τών πανευσεβών βασιλέων». Αρχ. «Οίμαι δε τών κρίνειν λαχόντων», φ. 121^. 31. «Περί τών βαθμών της συγγενείας• σύγγραμμα Μιχαήλ νομοφύλακος του Χούμνου, του γεγονότος μητροπολίτου θεσσαλο- νίκης». Άρχ. «Ή συγγένεια όνομα έστι κοινόν και καθολικόν», φ. 127. Κείμενον διμερές, ου τό δεύτερον τμήμα περί κεκωλυ- μένων γάμων πραγματεύεται• τό δε πρώτον μέρος υπάρχει καν τω Συντάγματι, τ. Υ σ. 397. 1ΙΑΤΡΙΑΡΧΕΙ0Ϊ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 345 32. «Περί ουγγενείβ;» βνώνυμον, οδ ή άρχή' «Ή οογγέ- νείίί δνομά έβτι γενκό^^- διαιρείται δέ είς τρία, είς άνΐίίντας• χτλ., φ. 128". 33. «Δκφίωσις τοδ όγιωτάτου «βτριίίρχοο Αντιοχείας (Θεο- δώρου τοϋ Βαλσαμώνος) χάριν τοδ λβληθέντος σ'^νοδ[χώς ζητή- ματος ττερϊ τοΰ εί χρή τόν αυτόν χαί ίνα δυσΐ δίοεξαδέλφοις αυ νάτυτεοδαι » Άρχ. « Οί τών Άβηναίων ιθαγενείς » , φ. 129^. Σύνταγ|»α τ. IV, σ. 556. 34. *ΕΕς την έπ' ιίλέθρω τοϋ χόομοιι έπεισφρήοβοβν ήδη τ^ τοδ Χρίστου έκχληοία ποίμνγ) άθεμιτογαμ-ίαν χαΐ πυρός δίχην ΐτνρπολοϋααν τά σύμπαντα, ήτις θεοδ χάριτι κβνονιχώς χαΐ νομί- μως συνοδιχη άποφάσει έκωλύβη χαΐ άνηρέ&η χατβ τήν είχάδα χρώτην τοδ φεβρουαρίου μηνός της ι' ΐνδιχτιώνος, έν έτει ,ςφνε'» [δϊο]. Άρχ. «Σιοίνιος ελέω θεοδ χτλ. Κα! Ιατρός ήδίων έχεϊνος• χτλ., φ. 142. Σί)•*τιχ•(^ιχ τ. V, α Π. 35. *ΙΙερϊ μνηστείας καϊ ότι ουδέν έατι γάμου τε χα! μνη- στείας διάφορον είς ούοτασιν τοδ θεμιτοδ χαΐ έρρωμένου* μην! άπριλίω Χζ' έτους ^ςφοδ'». Άρχ. ι Προκαθημένου Ιωάννου τοδ παναγιοιτάτου δεσπότου», φ. 135. Σύνταγμα τ. V, σ. 51, 36. «Έτερα οονοδιχή οημεΐωβις περ! τοδ αΰτοδ κεφαλαίου, μηνΐ μαρτίω ιθ' έτους ^ςφοε'», Άρχ. «Προχα&ημένου Ιωάννου τοδ όγιωτάτου», φ. 135^. Σΰντβγμαι τ. V, ο. 53. 35. < Χρυοέ^υλλον τοδ μαχαρίτου βασιλέως χυροδ Νΐχηφιί- ροϋ τοδ Βοτανειάτου, έπιχυροδν τάς αυνοδικάς αποφάσεις τάς περί τών άδεμίτων γάμων χαΐ της μνηατείας γεγενημένας έπ! Ιωάν- νου τοΰ άγιωτάτου χα! οίχουμενιχοϋ πατριάρχου τοδ Ξιφιλίνου, οδ μετά θάνατον έπεβρββεώθη τη έκχλησί^ ό ΰποτεταγμένος λίγος » . Άρχ. « Τό ταϊς μεγίσταις τών διοικήσεων > , φ . 136. Ζ&ϋΗαη&β, Νον6ΐ1»6 ΰοηβΐΐΐυϋοηβΒ, σ. 338. 36. «Τοδ άγιωτάτου πατριάρχου χυρου Σισινίου έχ του ου- νοδικοϋ τ<ίμου, διαλαμβάνον ΤΕερ! κεχωλυμένων συγγενικών προσώ- πων, αδελφών εξαδέλφων εγγόνων προεγγόνων και τών άπό τοδ αγίου βαπτίσματος επιτρόπων τε και θετών υίών και λοιπών». 346 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ Άρχ. «Ά7Γηρ6ίσι)ω δύο αδελφούς», φ. 137. Άντεγράφη προς τύποις εκδοσιν. 37. «Τοδ σοφωτάτοί) υπάτου των φιλοσόφων Ιωάννου του Πεδιασίμου, σύντοΕγμα περί γάμων χεχωλυμενων χαΐ άχωλύτων», ου ή αρχή• «Ή συγγένεια ή φύσει έστΙν ή θέσει» κτλ., φ. 137^-- 140 καΐ 142. Πρβλ. ΡγοοΜγοπ Λποίηιη έκδ. ΖλοΙιλπλθ, σ. 87, ένθα σημειουται δτι καΐ '\νίϋβ τό αυτό κείμενον υπέδειζεν εν τ^ ΖβίΙδοΙιηΛ ίϋΓ Οβδοΐιίοΐιΐβ Κ. Ιί^'. VIII, σ. 175. Το ίεροσολυ- μιτικόν άπόγραφον έκτυπωθήσεται συντόμως. 38. Άνεπίγραφον περί χειροτονιών, ου ή άρχή' «Έν ταΐς ήμέραις του μεγάλου Αθανασίου», φ. 142^, 143, 145 καΐ 146. Άντεγράφη καΐ τούτο προς τύποις εκδοσιν. Σημείωσαι προσέτι, δτι τό κράσπεδον της εμπρόσθιου σελιδος του 143 -ου φύλλου πασχαλιά περιέχει των ετών ^ςΦκ' — ,ςΦλδ'=1412 — 1426. 39. «Άπό των πρακτικών της συνόδου». Άρχ. ιΣημείο)- σαι δτι διαφορά έστι μεταθέσεως μεταβάσεως και έπιβάσεως», φ. 146β. 40. Σημείωσις του καλλιγράφου, φ. 146^. «^" Έγράφη καΐ έτελειώθη αύγούστου μηνός Ινδι- κτιώνος, έν ετει ^ς*** ω^ οη«*>». Αυτόθι και προσθηκαί τίνες* α') € Πε- ρί ενώσεως και ποσαχώς ή δνωσις». β') Έρωταποκρίσεις περί πίστεως, γ) Σημειώματα νομικά. 22β• Τεύχος εκ χάρτου, φύλλα περικλειον 244, μήκους μεν 0,272, πλάτους δε 0,21* έγράφη δε τ^ δκτη και δεκάτη (φ. 1-219) και τη πέμπτη καΐ δεκάτη έκατονταετηρίδι (φ. 220 • 244). '^Ην δε πρότερον Χριστόφορου του ιερέως, ως φησι Παί- σιος ό Ιεροσολύμων πατριάρχης, δς ένδον της δευτέρας πινακίδος εγραψεν υπόμνημα τι περί του βιβλίου τούτου• Χριστόφορος δε ύστερον άνέθηκε τον κώδικα τω πατριαρχικώ ναώ Κωνσταντίνου του μεγάλου, τω έν Ίεροσολύμοις• δθεν αυ χρόνων ικανών οίχο- μενων εστάλη τό βιβλίον είς την λαύραν Σάβα του ήγιασμένου. 1. «ΠίναΕ του παρόντος θείου βιβλίου», φ, 1. 2. «Χριστέ, παράσχου τοις έμοΤς πόνοις χάριν, | Ιωάννου ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 347 τάΚ(Γ^ος τάχα καΐ θύτου» ^. — «Ιππολύτου του μαχαριωτάτου επι- σκόπου Τώ|χης, λόγος περί της συντέλειας του κόσμου τούτου καΐ περί του Αντίχριστου πώς μέλλει βασιλεύειν έπΙ της γης, καΐ εις τήν δευτέραν παρουσίαν». Άρχ. € Επειδή οι μακάριοι προφηται», φ. 2. Μί^ηβ τ. 10, σ. 904. 3• Σωφρονίου του αρχιεπισκόπου Ιεροσολύμων «βίος και πο- λιτεία της όσίας μητρός ημών Μαρίας της Αιγυπτίας». Άρχ. «Μυ- στήριον βασιλέως κρύπτειν», φ. 19. Μί^β τ. 87, σ. 3697. 4. Ιωάννου του Χρυσοστόμου «λόγος εις τόν Τελώνην και εις τον Φαρισαΐον». Άρχ. «Άνθρωποι δύο άνέβησαν», φ. 34^. 5. Αθανασίου του αρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας «λόγος πβρί του γενομένου θαύματος ε[ς τήν εικόνα του κυρίου ημών Ίησου Χρίστου ^. Άρχ. «Άρατε τους οφθαλμούς», φ. 3 7 Ρ. Μί^β τ. 28, σ. 805. 6. Ιωάννου τοδ Χρυσοστόμου «λόγος εις τόν τετραήμερο ν Αά- ζαρον», ου ή αρχή* «Σήμερον εκ νεκρών έγειρόμενος Λάζαρος», φ. 40. Μί^β τ. 48, σ. 779. 7. Ιωάννου του Χρυσοστόμου «λόγος εις τόν τετραήμερον Λάζαρον», ου ή αρχή* «"Ωσπερ μήτηρ φιλότεκνος», φ. 43. Μί- βηβ τ. 62, σ. 775. 8. Ανδρέου του Κρήτης αρχιεπισκόπου «λόγος εις τόν τε- τραήμερον Λάζαρον», ου ή αρχή* «Λάζαρος τόν παρόντα», φ. 45'^• Μί^ηβ τ. 97, σ. 960. 9. Ιωάννου του Χρυσοστόμου «λόγος εις τόν Ηρώδη ν και εις τά βρέφη», ου ή αρχή* «"Ωσπερ ηλιακός πόλος», φ. 551 (δρα έμπροσθεν σελίδι 146)• μετά δε τό τέλος αύτου γέγραπται * Μετά δε τό δίστιχον τοΰτο σταυρός υπάρχει τοιούτος 10 χο ΦΧ ςςρ XX— Κ1ΚΑ -Η ΦΠ ΔΠΤ ^— XX τοιαύτα πάλιν σημεία ((χετά σταυρού παρομοίου) χαι εν άλ>.οις του βιβλίου τόποΐί υπάρχει. 348 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΑΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ τούτο• ιλ'κλνβψβώ ψβω η^ηολχ.•. ηοθψγθω» = €0 πονητής της βφλοϋ Βλάτζας». 10. Ανδρέου του Κργ^της αρχιεπισκόπου ι λόγος εις την Ιε- ράν Κυριακήν των βαΐων», ου ή άρχή* «Χθες ήμδς μετά το5 δεσπότου», φ. 57. Μί^β τ. 97, σ. 985. 11. «Τπόμνημα ε!ς τον μέγαν Βασίλειον περί του θαύματος του γενομένου έν τω άγίω αύτου βαπτίσματι». Άρχ. «Καταλαβόν- τες την Ιεροσολύμων πόλιν>, φ. 61. Κείμενον άσημείωτον παρά τε τω Φαβριχίω καΐ τω Νικοδήμω. 12. «Δεοντίου πρεσβυτέρου Ιεροσολύμων, λόγος εις τά βαΐα χαι εΙς τήν εγερσιν του Λαζάρου». Άρχ. «*Ηδη της δεστυοτι- κης πανηγύρεως>, φ. 65. Έπ' ονόματι του Χρυσοστόμου παρά τω Μί^ηβ τ. 61, σ. 715. 13. Ιωάννου του Χρυσοστόμου «λόγος εΙς τήν προδοσίαν του Ιούδα και περί των άναςίως μεταλαμβανόντων». Άρχ. «Στυγνήν τήν έκκλησίαν όρώ», φ. 68^. Μί^ηβ τ. 61, σ. 687. 14. Ιωάννου του Χρυσοστόμου «λόγος περί του "-^δου καΐ του Διαβόλου». Άρχ. €Της χθες ύποχέσεως», φ. 71^. Μί^β τ. 62, σ. 721. 15. Ιωάννου του Χρυσοστόμου «λόγος εις τόν νιπτήρα, δτε 6 Σωτήρ ένιψε τους πόδας των ίδιων μαθητών». Άρχ. «Έλεον θεού και φιλανθρωπίαν», φ. 74. Μί^ηβ τ. 64, σ. 1345: βρα- Γΐβ, βί; ρΓΛβΙβΓίηΐδδα. 16. Ιωάννου του Χρυσοστόμου «λόγος περί της παραδόσεως του κυρίου ημών Ίησου Χρίστου του μεγάλου θεού, και εις τον σταυρόν». Άρχ. «Δευρο λοιπόν υιέ μου», φ. 77. Λόγος άσημεί- ωτος έν τοις καταλόγοις τών Χρυσοστόμου πονημάτων. 17. Έπιφανίου του Κύπρου «λόγος εις τήν θεόσωμον ταφήν του Κυρίου» κτλ., ου ή αρχή• «Τι τούτο σήμερον», φ. 84. Μί^ηβ τ. 43, σ. 440. 18. Γρηγορίου του θεολόγου, «λόγος εις το αγιον πάσχα καΐ είς τήν βραδύτητα» Άρχ. «Αναστάσεως ήμερα», φ. 92^. Μί^ηβ τ. 35, σ. 396. ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 349 19. Γρηγορίου του θεολόγου, «λόγος τ^ άγ(α καΐ μεγάλτ) Κυριακ-^ τοδ πάσχα».Άρχ. «ΈπΙ της φυλαχής μου στήσομαι», φ. 94^. Μί^ηβ τ. 36, σ. 624. 20. Ιωάννου τοδ Χρυσοστόμου «λόγος εις την μεταμόρφω- σαν του κυρίου ημών 'Ιησου Χρίστου». Άρχ. «"^Ηκουσες άρτίως του δεσπότου», φ. 99^. Αόγος άμφ βαλλόμενος. "Ορα Μί^ηθ τ. 64, σ. 1355. 21. Ιωάννου του Δαμάσκηνου «λόγος εις την ύπερένδοξον μεταμόρφωσιν του κυρίου ημών Ίησου Χρίστου*. Άρχ. «Δεΰτε πανηγυρίσωμεν > , φ. ΙΟίΡ. Μί^ηβ τ. 96, σ. 545. 22. Γρηγορίου του θεολόγου, «σημασία εΙς τον Ιεζεκιήλ». Άρχ. «Νομίζομεν τόν άνθρωπον είναι >, φ 108^. Μί^ηβ τ. 36, σ. 665. 23. «Βίος έν συντόμω του οσίου πατρός ημών Ευφρόσυνου του μαγείρου». Άρχ. «Ούτος 6 έν άγίοις πατήρ ήμών>, φ. 110. Κείμενον άνέκδοτον, δπερ έν παραφράσει βλέπε παρά τω Νικο- δήμω, Συναξαρ. τ. Ι, σ. 33. Αντίγραφα δε του αύτοΰ βίου κατα- γράφεται και παρά τω Οοχβ (ΟλΙεΙ. οοά. Βοάΐ. σ. 254, 445, 707, 816) χαΐ παρά τω ΜαΜίίΛβί (ΑοουγαΐΛ οοά. Μοβςυ. ηο- «ϋΛ, σ. 93 και 227). 24. Ιωάννου του Χρυσοστόμου «λόγος εις τήν δρχησιν της Ήρωδιάδος» κτλ. Άρχ. «"Ωσπερ τις άνήρ φιλέρημος», φ. 112. Μί^β τ. 59, σ. 521. 25. «Του αύτου λόγος περί αγαθών γυναικών και περί πο- νηρών και εΙς τήν άποτομήν του τιμίου προφήτου προδρόμου και βαπτιστοΰ Ιωάννου». Άρχ. «Πάλιν Ήρωδιάς μαίνεται», φ. 115. Μί^β τ. 59, σ. 485. 26. Ανδρέου του Κρήτης αρχιεπισκόπου «λόγος εις τήν άπο- τομήν του προφήτου προδρόμου και βαπτιστοΰ Ιωάννου». Άρχ. «Πήδα και γήρας», φ. 119. Μι^β τ. 97, σ. 1109. 27. «Έκ του Γεροντικού λόγος ωφέλιμος»^ ου ή αρχή• «Φύ- γωμεν αδελφοί τήν μνησικακίαν», φ. 128^. 28. Μαρτύριον τών αγίων τεσσαράκοντα μαρτύρων τών έν ^ 350 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦίίΚ Σεβαστεία. Άρχ. «Κατά τους καφους Λιχιννίου», φ. 129. "Ορα έμπροσθεν σελίδι 66. 29. Μαρτυριον της αγίας Αναστασίας της Τωμαίας, ο5 ή άρχή' «Κατά τους καιρούς Διοκλητιανου», φ. 133. Κείμιενον άνέκδοτον, ουπερ άπογραφον υπάρχει και έν Μόσχα. Μ&ϋΐι&βί. ΑοουΓΕί;» οοά. Μοδς. ηοϋίία, σ. 106. 30. «Ιστορία Ιακώβου του αδελφού του Κυρίου, εις την σύλληψιν της αγίας "Αννης, (χητρός της αγίας Θεοτόκου». Άρχ. «Έν ταΐς ίστορίαις των δώδεκα φυλών», φ. 136^. ΤίδοΙιβηάοΓί, ΕνΛηββΙΐΕ ΛροοΓγρΙια, I^^ρ8^8.β 1876, σ. 1 κέ. 31. Ιωάννου του Δαμάσκηνου «έγκώμιον είς το γενέθλιον της υπεραγίας θεοτόχου και αειπαρθένου Μαρίας». 'Αρχ. «Δεύ- τε πάντα τά έθνη», φ. 143^. Μί^β τ. 96, σ. 661. 32. Γερμανού Κωνσταντινουπόλεως «έγκώμιον είς την ύττερ- αγίαν θεοτόκον, δτε προσηνέχθη υπό των γονέων αύτης είς τά άγια των άγιων». Άρχ. «Ιδού και πάλιν έτερα πανήγυρις», φ. 148. Μί^ηβ τ. 98, σ. 309. 33. Άμφιλοχίου του επισκόπου Ικονίου «λόγος είς την θεο- τόκον και είς την Άνναν και είς τον Συμεών τη ήμερα της υπαπαντής». Άρχ. «Πολλοί των μεγάλων ανθρώπων», φ. 151. Μίβηβ τ. 39, σ. 44. 34. Ιωάννου του Χρυσοστόμου «έγκώμιον είς τον άγιον άπό- στολον εύαγγελιστην Ίωάννην τον θεολόγον». Άρχ. «Πάλιν ήμΐν έΕ ουρανού έπεδήμησεν ό μέγας και μόνος θεολόγος Ιωάννης», φ. 155β. Ίεροσολ. Βιβλ. Ι, σ. 23 και 231. 35. «Βίος Ιωάννου μονάχου του έπικληθέντος Καλυβίτου>. Άρχ. «Βίον καλόν και άμόλυντον», φ. 158. Ίεροσολυμ. Βι- βλίο», τ. Ι, σ. 286, 456. 36. ΈφραΙμ του Σύρου «λόγος είς τόν δσιον Άνδρόνικον και είς την σύμβιον αύτου Άθανασίαν». Άρχ. «Ακούσατε οι πλού- σιοι», φ. 164. Κείμενον άμνημόνευτον ύπό του Φαβρικίου, ΒιΜ. ΟΓ&βΟΛ ΥΙΠ, σ. 226-247. Χ, σ. 196. 37. Ιωάννου του Χρυσοστόμου λόγος είς τόν εύαγγελισμόν ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 351 της θεοτόχου, ου ή αρχή• ιΠάλιν χαρδς ευαγγέλια», φ. 174^. Μί^β τ. 50, σ. 791. 38. Ιωάννου του Χρυσοστό|χου λόγος δεύτερος εΖς τόν ευαγ- γελισμόν της θεοτόχου, ου ή αρχή• «Βασιλιχών μυστηρίων έορ- τήν», φ. 177• Μί^β τ. 60, σ. 755. 39. Ιωάννου του Χρυσοστόμου λόγος είς τόν εύαγγελισμόν της θεοτόχου, συνταχθείς χατ' άλφάβητον. Άρχ. «Της παρού- σης τίμιας χαι βασιλικής», φ. 180. Μί^ηβ τ. 64, σ. 1409: δριιη& 6(; ίάβο & δανίΐίο οιηί88&. 40. Αθανασίου του μεγάλου «λόγος είς το γενέθλιον του τιμίου Προδρόμου και είς την Ελισάβετ και εις τόν ευαγγελι- σμόν>. Άρχ. «Χώραν μεν άποχερσωθεΤσαν», φ. 187^ (Μί^β τ. 28, σ. 905)* μετά δε το τέλος 6 βιβλιογράφος έσημειώ- σατο τούτο• «'β ξέν υε^,ΙΡ 'β ζΦθτθωθ ψ'βν ήπηολν ψθ'χψβν ωθκ'βωεψθ^ φέχ• πθπ ζεν'βωεψθ^ πλ'νπω» = «Ή μεν χεΙρ ή γράψασα τήν βίβλον ταύτην σατυήσεται φευ και γενήσε- ται κόνις». 41. Γρηγορίου του θεολόγου, «λόγος εις τήν ήμέραν των αγίων θεοφανείων», ου ή αρχή• «Πάλιν Ίησους ό έμός», φ. 190^. Μίβηβ τ. 36, σ. 336. 42. Έπιφανίου του αρχιεπισκόπου Κύπρου, «λόγος εγκωμια- στικός εις τόν μέγαν Νικόλαον», ου ή αρχή• «Άνθρωπε του θεού», φ. 197^. Έπ' ονόματι Ανδρέου του Κρήτης αρχιεπισκό- που παρά τω Μί^β τ. 97, σ. 1192• 43. «Τπόμνημα εΙς τήν πάνσεπτον κοίμησιν της πανυμνήτου Θεοτόκου». Άρχ. «Άρτι της δεσποτικής οικονομίας», φ. 202. Κείμενον άσημείωτον παρά τω Φαβρικίω. 44. Ιωάννου του Δαμάσκηνου έγκώμιον εις τήν κοίμησιν της Θεοτόκου, ου ή αρχή• «Μνήμη δικαίων», φ. 204. Μί^β τ. 96, σ. 700. 35. «Του αγίου καΐ πανευφήμου αποστόλου και εύαγγβλιστου Ιωάννου του θεολόγου, λόγος ιστορικός εις τήν κοίμησιν της ύπεραγίας δεσποίνης ήμων Θεοτόκου καΐ άειπαρθένου Μαρίας». 352 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ Άρχ. €Της αγίας ένδόζου θεοτόχου», φ. 213. ΤίδοΙίθηάοΓί, ΑροοΛίγρβββ ΕροοΓγρΙι&β, σ. 95. 46. «Έξήγησις του Πάτερ ημών» γενομένη παρ* αυτού τοδ Χρίστου προς τον άπόστολον Πέτρον. Κείμενον άπόχρυφον^ οδ ή αρχή• «ΚαΙ άκουσαντες οί μαθηταΐ διηπόρουν προς αλλήλους υπέρ της ευχής ταύτης», φ. 218^ — 219«. 47. Μαρτύρίον του μεγαλομάρτυρος Μήνα του Αίγυτττίου, οδ ή ^ΡΧή* «"Ετους δευτέρου τής βασιλείας ΓαΓου», φ. 220. Κε(- μενον άνέχδοτον, ουπερ απόγραφα χάν τοΤς έξης δρα βιβλίοις. ΙιΕΐηΙ)βαί, Οοιηιηβηΐ;. άβ ειι^. ΜΜ. 1ί1}βΓ ΥΙΙΙ, σ. 269. Οοχβ, Ο&ΙλΙ. ΜΜ. Βοάΐ. σ. 254, 551. Ά Π. Κεραμέως, Κατάλογος των χειρογράφων τής έν Σμύρνη βιβλιοθήκης, σ. 8. 48. «Τιμοθέου αρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας, περί των θαυ- μάτων του αγίου μάρτυρος Μήνα». Άρχ. «"^Ανθρωπος τις ην έκ τής χώρας των Ίσαύρων», φ. 222. Δεύτερον δε άντίγραφον του τύποις ανεκδότου τούτου κειμένου ευρον έν Σμύρνη. Κατάλογος των χειρογράφων τής έν Σμύρνη βιβλιοθήκης τής ευαγγελικής σχολής, σ. 8. 49. «Διήγησις είς τόν θρήνον Ιερεμίου του προφήτου περί τής Ιερουσαλήμ και είς τήν άνάλωσιν αυτής, καΐ τυερί τής έκστά- σεως 'Αβιμέλεχ». Άρχ. «Ιερεμίας ούτος ό μέγας προφήτης», φ. 226. Ηεγ(1(;, ΟαΙ&Ι. οοά. Μ88 ^ΓΛβοοπιιη ΜΜ. Γββίαβ Βλ- ν&πΟΛβ, τ. III, σ. 63. 50. «θαύμα γενόμενον υπό των αγίων του Χρίστου όμολο- γητών Γουρία Σαμωνα καΐ Άβίβου εις τήν κόρην Εύφημίαν». Άρχ. «Νυν καιρός εύκαιρος», φ. 230. "Ορα έμπροσθεν, σελίδι 63. 51. «θαύμα γενόμενον έν Κωνσταντινουπόλει, έν ταΐς ήμέ- ραις του ευσεβούς βασιλέως Θεοδοσίου του μεγάλου». Άρχ. «Έν ταίς ήμέραις Θεοδοσίου του βασιλέως ην τις άνήρ έν Κωνσταν- τινουπόλει έκ των αρχαίων γερό^/των», φ. 235. 52. «Διήγησις περί των τριών γυναικών των φανερωθεισών έπι τών ήμερων βασιλέως Κωνσταντίνου του Πορφυρογέννητου». Άρχ. ιΔιηγήσατό τις λέγων δτι έπι τής βασιλείας», φ. 237Ρ. ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 353 53. «Βίος του όσιου Παύλου του άτυλοίί», ου ή αρχή• «Διη- γ8Ϊτο 6 δούλος του θεού Ίέραξ», φ. 239. 54. Μαρτύριον του μεγαλομάρτυρος Ίαχώβου του Πέρσου. Άρχ. € Κατά τους χαφούς έχβινους ό μαχάριος Ίάχωβος», φ. 240^* Κείμενον άσημειωτον παρά τ£ ΦαβρΓ/ίω. 55. Μαρτύριον της μεγαλομάρτυρος Βαρβάρας, ου ή αρχή* «Κατ' έχείνους τους χαιρούς του ασεβέστατου χαΐ τυράννου», φ. 244 (ΡλΙ)Π€. χ, σ. 203)" το τέλος ελλείπει τω χώδιχι, του μαρτυρίου λήγοντος απλώς ε!ς τάς λέζεις ταύτας* «τό ζίφος του σφάξαι αυτήν προσηυξατο δε ή αγία χαΐ έσχίσθη [ή πέ]τρα χαΐ έδέζατο αυτήν μέσον». 22Τ. Άνθολόγιον έχχλησιαστιχών άχολουθιών, άχέφαλόν τε χαΐ ατελές, έχον ήδη φύλλα χάρτου 194, ών τό χείμενον υπάρ- χει χατά σελίδα πασαν δίστηλον χαΐ μήκους μεν εστί 0,285, πλάτους δε 0,205* έγράφη δε περί τό τέλος της τετάρτης χαΐ δεχάτης έκατονταετηρίδος. ΚαΙ έν μεν τη άρχη κείται μέρος ακολουθίας ασματιχής είς τους τεσσαράκοντα μάρτυρας (9 μαρ• τίου), άρχόμενον ώδε* «άλλ' αύτοΰ τό θεομάχον στόμα τοις κατά τών μαρτύρων λίθοις βάλλεται» κτλ. Έν δέ τω τελευταίω φύλλω γέγραπται τίτλος, ου ή επιγραφή• «αϊ εύχαι της λιτής, λεγόμεναι εις άγρυπνίαν». Όσαι δέ τών ακολουθιών ύπάρχουσι τέλειαι, κα- ταγράφονται νυν ώδε* α') Μαρτίου κε' του ευαγγελισμού τής Θεο- τόκου, φ. 5Ρ. — β') Απριλίου κγ' του μεγαλομάρτυρος Γεωργίου, φ. 17. — γ') Απριλίου χε' του αποστόλου Μάρκου, φ. 3θΡ. — δ') ΜαΓου β' του μεγάλου Αθανασίου, φ. 33^^. — ε') ΜαΓου η' Ιωάννου του θεολόγου και Αρσενίου του μεγάλου, φ. 36^. — ς^) ΜαΓου κα' Κωνσταντίνου χαί Ελένης, φ. 43?. — ^) Μαίου κε' της τρίτης ευρέσεως της του τιμίου Προδρόμου κεφαλής, φ. 46^ — η') Ιουνίου η' του αγίου Θεοδώρου του στρατηλάτου, φ. 50^.. — θ') Ιουνίου δ' του προφήτου Έλισσαίου καΐ Μεθοδίου πατριάρ- χου Κωνσταντινουπόλεως, φ. 54. — 1') Ιουνίου κδ' τό γενέσιον του Προδρόμου, φ. 59. — ια') Ιουνίου χθ' τών αποστόλων Πέτρου και Παύλου, φ. 68. — ιβ') Ιουνίου λ' τής συνάξεως τών δώδεκ' 23 354 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΑΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ αποστόλων, φ. 76^. — ιγ') Ιουλίου α' των αγίων άναργόρων Κοσμδ και Δαμιανού, φ. 87. — ιδ') Ιουλίου β' της καταθέσεως της τί- μιας έσθητος της θεοτ(5κου, φ. 87• — ιε') Ιουλίου ζ' του όσίοϋ Θωμά του έν τω Μαλβφ καΐ του οσίου Άκακίου του έν τζ Κλί- μακι, φ. 90. — 1^') Ιουλίου η' του μεγαλομάρτυρος Προκοπίου, φ. 95. — ιζ') Ιουλίου ιγ' της συνάξεως του αρχαγγέλου Γαβριήλ καΐ του οσίου Στεφάνου του Σαβαΐτου, φ. 99^. — ιη') Ιουλίου ιε' των αγίων Κηρύκου και Ίουλίττης, φ. 103. — ίθ') Ιουλίου ις' της συνάζεως των ς' οικουμενικών συνόδων, του μάρτυρος Άθηνογέ- νους καΐ των ι' μαθητών αύτου, φ. 107' εστί δε ό περί των συνόδων άσματικός κανών ποίημα Γερμανού Κωνσταντινουπόλε- ως.— κ') Ιουλίου ιζ' της μάρτυρος Μαρίνης, φ. 110^. — χα') Ιου- λίου κ' του προφήτου Ήλιου, φ. 114^" δ δε κανών, 8ς ακροστι- χίδα φέρει το "αίνώ χορεύων Ήλιου τά θαύματα", ποίημα υπάρ- χει του μονάχου Ιωάννου.— κβ') Ιουλίου κβ' Μαρίας της Μαγδα- ληνής και Φωκά του Εερομάρτυρος. — κγ') Ιουλίου κε' της κοιμή- σεως ^Αννης, φ. 128^. — κδ') Ιουλίου κς' των αγίων Έρμολάου και Παρασκευής, φ. 134^. — κε') Ιουλίου κζ' του μάρτυρος Παν- τελεήμονος, φ. 140^. — χς') Αύγουστου α' των αγίων Μακκαβαίων, φ. 145^. — χζ') Αυγ. β' της άνακομιδής των λειψάνων Στεφάνου του πρωτομάρτυρος, φ. 15ΐΡ. — χη') Αύγ. ς' της μεταμορφώσεως του Κυρίου, φ. 156^. — χθ') Αύγ. ζ' του μάρτυρος Δομετίοο, φ. 167^. — λ') Αύγ. ιδ' της κοιμήσεως της Θεοτόκου, φ. 168?- — λα') Αύγ. ις' της έζ Εδέσσης άνακομιδής του τιμίου μανδηλίου, ετι δε του μάρτυρος Διομήδους, φ. 178. — λβ') Αύγ. κθ' της απότομης του Προδρόμου, φ. 18 1^. — λγ') Αύγ. λ' των πατριαρ- χών Κωνσταντινουπόλεως Αλεξάνδρου Ιωάννου και Παύλου του νέου, φ. 190. — λδ') Αύγ. λα' της καταθέσεως της τιμίας ζώνης της Θεοτόκου. 228• Τεύχος εκ φύλλων χάρτου βαμβακερού 406, ων άγραφα μένει τάδε: 195β — 198* είχε δε πρότερον ετι φύλλα τέσσαρα, άπερ εκείτο μετά το νυν 174-ον φύλλον. Και ταύτα μέν ως είκός ήδη κοσμεί τήν έν Πετρουπόλει συλλογήν Πορφυ- ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ!• ΙΕΡΟΣΟΛΓΜΩΝ. 355 ρίΟϋ τοδ Ουσπένσκη (άρώ. 432, Οτ^βτ'Β Ημπ. ΠγβΛ. Βη6λ. 3& 1883 Γ., σ. 150)• έχει δε τό τεδχος κατά σελίδα χείμενον έκ μιας στήλης άρι^μούσης γραμμάς 30 η 31 (0,282X0,19 = 0,20X0,12. 1. Μηναΐον του Νοεμβρίου μψύς (φ. 1 — 195), έχον υτυο τό τέλος έρυθροΐς γράμμασι τό σημείωμα τούτο• €Έτελειώ&(η) τώ παρόν μηναίον μηνΐ ίουλΐω κε': ένέτει ^ς 1Ρ ι ιν(δικτιών)ος ι' ήμε- ρα γ' (1402): — Δωρόθεος ελέω θ(εο)υ πατριάρχης Ιερο- σολύμων » . 2. Μηναίον του Δεκεμβρίου μηνός (φ. 199 — 405), έχον υπό τό τέλος έρυθροΐς γράμμασι τό σημείωμα τουτο' «Έτελειώθη 6 παρόν δεκέμβριος μήν ένέτει ^ςΦθ ίν(δικτιών)ος θ^^: μηνΐ αύ- γούστω: κε (1401): — Δωρόθεος ελέω θ(εο)υ πριαρχης Ιεροσολύ- μων πάσης Παλαιστίνης• Συρίας Αραβίας• παίραν Ιορδανού- αγίας Σηών και Κανά της Γαλλιλαίας>. Και πάλιν €•|- Έσταχώθ(η) υ παρούσα αύτη ή βίβλος διά χειρός έμου του αμαρτωλού και άναζίου Σίμονος* τάχα και ιερομόναχου ποτέ εν τό Χαλήλη• καΐ ή άναγινώσκοντες πρες και αδελφοί ευχεσθαι υπέρ έμου διά τον κν'. Ενέτει ^ςΦια ώκτοβρ(ίου) η'» (1402). Σημειωτέον έτι, 8τι του βιβλίου προτέτακται φύλλα τρία μη γεγραμμένα, ων τό τρίτον έχει τόδε μόνον €•|- Έτούτον τό μειναΐον έστιν του Αγίου Τάφου. •|- ό πατριάρχης Γερμανός Ιεροσολύμων*• καΐ πάλιν 8τι τό 406 -ον φύλ- λον έχει σημείωμα του Δωροθέου πατριάρχου, γεγραμμένον αρα- βικούς γράμμασιν. 22Θ• Τεύχος έκ χάρτου βαμβακερού, γεγραμμένον ετει 1395 ω και φύλλα περιέχον 424, μήκους μεν 0,28, πλάτους δε 0,185* πρότερον δε φύλλα περιπλέον ήρίθμει δύο, ίίπερ εκείτο μετά τό νυν 313-ον φύλλον. Και ταύτα μέν ως είκός κοσμεί νυν την έν Πετρουπόλει συλλογήν Πορφυρίου του Ουσπένσκη (αριθ. 431. ΟτΗβτ'Β ΗΜπβρ. ΠγβΛ. Βη6λ. 3Ε 1883 γολ^ϊ σ. 150)* κείμενον δ' έχει τό τεύχος εν μια έκαστη των σελίδων έκ δύο στηλών, είκοσι καΐ οκτώ γραμμας άριθμούσης έκατέρας (0,208X0,121)• έχει δε καΐ κοσμήματα παρεμφερή προς τό 356 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ γράμμα Π, χα{ τκνα πάλιν τό αχημα ταινιοειδη τβ χαΐ Χ6χρ<ι>μα- τισμένα• φύλλα δβ δγραφα τάδ* εστί: 283 χαί 422? — 424. 1. Μηναΐον του Ιανουαρίου μηνός (φ. 1-282), έχον υπό τό τέλος έρυθροΐς γράμμασί τό σημείωμα τόδε• «Τέλος εΤληφβν ό ίοτννου&ρκος μήν του αγίου χαΐ ζωοδόχ | ου Τάφου του Κ(υρίο)υ δΐασυνεργείας τέ χαΐ έζόδου χαΐ πολλής | επιμελείας του πανα- γϊωτάτου ημών δεσπότου πρς χαΐ πρϊ|δρχου της αγίας πόλεως Ιεροσολύμων χυροΰ Δωροθέου* | του Άγϊονόρεΐτω εΤτα χαΐ 'Αγία>- σαβίτου: •|- | — Γραφευς διά χεφός έμου αμαρτωλού Ίαχώβου καΐ Ι οι άναγινώσχωντες εις αύτ(ό) πρες χαΐ αδελφοί ευχεσθαί μου Ι διά τον χν' δπως λυτρωθώ της αιωνίου χολάσεως* διά | τών αγίων σας ευχών 8τϊ μεγάλος ήμάρτιχα τώ χω' ως ου|8εΓς γε- γενημένος έπΙ της γης: + Ιτους ^ςΙΡιδ: | εν μη(νΐ) σεπτεβρίω εΙς τας λ: ημέρα του αγίου Γρηγορίου | της μ(ε)γ(ά)λ(ης) Αρ- μενίας: ήμερα δ: χαι τόν θν δόζα σοι: + » . Τό ίσότυττον του σημειώματος τούτου ίδέ έν τω προσχειμένω πίνακι. 2. Μηναΐον του Φεβρουαρίου μηνός (φ. 284 - 422"), Ιχον υπό τό τέλος δ νυν άπαραλλάχτως αντιγράφω- «ΟΤδον γάρ, οΤδον τό ποθούμενον τέλος: δόζα σοι ό θσ' χαι πάλιν έρώ δόζα σοι: Η Έτελειώθ(η) τό παρόν δήμηναίον, ίαννουάριος χαΐ φευρουάριος του αγίου χαι ζωοδόχου Τάφου του χυ', διασυ- νεργείας τέ χαι εξόδου χαι πολλής επιμελείας του παναγιωτάτοο πρς\ χαΐ πριδρχου τής αγίας πόλεως, Ιεροσολύμων χυρου Δωρο- θέου του Άγιονόρείτ(ου), εΤτα, τώ Άγιωσαβίτου: χαΐ έγράφη δια- χειρός, χάμου αμαρτωλού χαΐ ταπερ>ου Ίαχώβου, χαι οι άναγινώ- σχοντες εις αυτόν πρες χαΐ αδελφοί, ευχεσθαι ύτυερ έμου του αμαρτωλού χαΐ άναζίω τής πάσης διά τόν χν': ένορθωθεΤ'^ χαΐ μή χαταράσθαι δπως λυτρωθώ τής αίωνίου χολάσεως* διά τών αγίων σας ευχών 8τι μεγάλος ήμάρτιχα τώ χω', ως ουδής γεγενημένος έπΙ τής γής, δόζα τό δόντι τέλος αμήν, χαΐ τόν θεόν δόξα σοι. θβίοϋ νοητοΰ αν&ραχας πυρός φέρω: + Κατάφλβγοντα δαιμόνων παντευχείαν: + Κρυμών λύοντας ψυχιχών πα&ημάτων: ιΜΜβ» ι 1 λ . > . : "ι .Λ ν. Ν »-','/ Ο' « ' .' . ' / ( < /Ο!: ν .• ' • . ; > --) '.•./::' τ ^ τ •_•ι :■.■•; •ι 7 < ν ν,/ ! ν ,. '* ^/^^ Χ3 .-ον;/ ^ ί^»• '/^ ι . '^^ί :• / '. > χ λ : <£ '• ''•> / " ') / '/'.''' ^•••• •."£'.•>• • *.'/» \\''.<)'^^:'^ι*^ .11 /'/. • > ' 1 ί Λ Λ '\ / 1 /χ. ν.• Γ •• -; / « Ι Ό') Γ'^Γ •, ο'.• ^ ! ■ ί • // »»ν Ο' :α σ-ν•: ^,: ;ί-'ν•-^ ^ ] ο ί.•; το ι ) ► ■ •. .»?ΐ•.'.. ~ •/ ο;: ^'. -χ αο! '> «.ν ■ ν • ■^^'.'. . Γν'^',ν Ογ^.' Γ' /.".'> • • ■ ' ι • ! - * * ■ '/; β ι ή'Χ'. Τ,^ί, ί ι" Ζ Ε'Λ.'.ί.:/.^ Α^ Τ'1•'^ .' '■ ' ϋ:; Τ'. /.£<.*) : I^^^:^';/ ' / < « «• :<. ΐί•; .•. γ'ίΐο:/.^"!":, >: // Λ.•' >.'>', -'. .'ί •.^•> ":ϊ: ττλ'.τ/: ',^οτ τον /ν • -.ο' ^• - :( Τ'* 00 ν " '. ~:ΐ /.ο ; ο^ -λ •, ; . χ α • ^ο * ■ : ι ι / • / '. ,\ '/"}.•■■. •» - / ι• νν•»*»-^!/^ κ••" •Τ••-ν γΤ•< **\!^ ΙιΙΤννΕ. 1 Μ*ϊ\%4 «βτ•• •«»«^-V*^ •• "Μ*••— **ττ• π» ν•«τγ« ^0•*••γ« % ^ ί ί- > ν. 1^ 1^«ΜΤ-« »«•.• Σελ. Η 56. Κώ5. Σαβαιτιχό; 220, ετου; 1405, φ. 282. 4 ΗΟ ι;βΗ3γροΐ) 15 8ΗΒ8Ρ8 1892γ. Ο.Π.Β. φΟΤΟΤΗΠΪΗ Η- ίίΗΑΠΗδΓΟ. ΟβρΠβΒΰΚδΗ ΥΛ,.,^20. Η». \ Χ ? *,< 1 .' .. ^ -^ > ι. ^ ιρν >.* "• • 'ίί:;ί-ί# :Η1 11ΑΤΡΙΑΡΧΕΙ0Γ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 357 Ό&ούντας άχλυν, άπρεπων νοημάτων: Και φως βροτείαν έντι&έντάς χαρδίας: + Μηναίων γαρ εΙμή γράμμα, εΙς χβχριμένος φίλαι: Μνησθητι χάμου, 6 ταύτα έντογχάνω(ν): + Ίαχώβου πλήμωνι, χαι λαοοτρόπω: *Όπω(ς) τόχοιμι ψοχιχής σωτηρίας: Έν τη φοβερά έτάσεως ήμερα: 'Όταν ό Χ(ριστο)ς ήξει, του χρίναι πάντας: Χ(ριστ)έ παράσχοι, τω χτισαμένω χάριν: Όφλημάτων λότρωσιν τω γεγραφώτι: Τω άναγινώσχοντι έλλαμψιν θείαν: Ή χειρ μέν ή γράψασα, σάπη τω τάφω: Ή γραφή δε μένη, εις αιώνας απέραντους: *Ώσπερ ξένη χαίρωντες ιδειν π(ατ)ρίδα: Οατως και οι γράφοντες βιβλίου τέλος: "Αναχτε Χ(ριστ)ε πατροκόλπιον φάος: Μήδων του π(ατ)ρ(ό)ς, χαι πρύτανι των δλων: Σε έχδυσωπώ τον παναχτι δυνάμει: Σχέπε φρουρεί φυλαττε τον σον οΐχέτην: + Τον χαι ξίσαντα τήν θβίαν δέλτον ταύτη ν: Ό τήνδέ χρατών δέλτον π(άτ)ερ, χαι τάς έν αύτη λιτάς Και εύχάς προς φέρων τω δεσπότη: Μέμνησο χάμου, του γράψαντος συνάμα χρωμ(έν)ω: Το τέρμα δεδωρχώς, των τηςδέ βίβλου: Γεγηθα λιτάς άναπέμψαι, Χ(ριστ)ώ τω τελεστή, των Άγα&ών πάντων: + Έγράφη εΙς τα Ιεροσόλυμα, εντός τοδ σχολίου τόν »^|Ι^βέστατον πρα ήμων χυρου παπα Σά^ζχα, χληριχός του αγίου! χ^• ζωοδόχου Τάφου του χυ: + έτους ,ςΙΡδ, έν μηνΐ νοέμβρίωι^'έΐς τάς: λ': ήμερα δευτέρα, ώρας θ': ?ν(δικτιών)ος > [βίο]. 230• Τεύχος έχ χάρτου βαμβαχερου, γραφέν ετει 1330-ω, φύλλα δε περιχλεΐον 483, ων τά τέσσαρα πρώτα περί τό τέλος του όχτωχαιδεχάτου αΙώνος προσετέθη δι' αναπλήρωσαν ισαρίθμων φύλλων, δπερ έλειπε τότε. Έστι δε το κείμβνον έν μια έχάστη των σελίδων μονέστηλον και έκ γραμμών 24 (0,272 Χ 0,185 =? 0,192X0,13). Περιεχόμενα• 1, €Εύχή Ιωάννου του Χρυσοστόμου», ης ή αρχή• «Κύριε 'Ιησου Χριστέ, δνοιξον τά ώτα χαι τους οφθαλμούς*, φ. 1. 358 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 2. ΈφραΙμ του Σύρου διάφορα πονημάτια, ών πρώτιστον υπάρχει τοδβ• € Επιστολή προς Ίωάννην μοναχόν περί υπομονής», ής ή αρχή• «Πολλά παραινέσαντες», φ. 2. Αδδβιη. II, σ. 186. 3. «Περί αρετής προς νεώτερον μοναχόνι. Άρχ. «Ό Κύριος έπι σωτηρία*, φ. 7?. Αδδβιη. τ. Ι, σ. 201. 4. «Κεφάλαια δέκα περί αρετής», ων ή αρχή• «Άναγχαΐον δε ήγησάμην», φ. 20^. Αδδβιη. Ι, σ. 216. 5. Λόγος εις το Πρόσεχε σεαυτω. 'Αρχ. *Όφειλέται έσμέν αγα- πητοί», φ. 33. Αδδβιη. Ι, σ. 230. 6. «"Οτι ου δεΤ γελάν χαΐ μετεωρίζεσ&αι, αλλά χλαίειν και πενθεΐν εαυτούς». 'Αρχ. «Αρχή καταστροφής ψυχής», φ. 55. Αδδβιη&ηί Ι, σ. 254. 7. «Συμβούλια περί πνευματικού βίου προς Νεόφυτον μονά- χόν κεφάλαια πγ'», ων ή αρχή• «Επαίνεσα σου τήν πίστιν», φ. 58^. Αδδβιη. Ι, σ. 258. 8. «Περί όρθου βίου κεφάλαια π&'», ών ή αρχή• «Όρθου βίου όρέγη», φ. 75. Αδδβιη. Π, σ. 56. 9. «Του αύτου μακαρισμοί».Άρχ. «Μακάριος δς γέγονεν δλως», φ. 84β . Αδδβιη. Ι, σ. 282. 10. «Του αύτου μακαρισμοί δτεροι», ών ή αρχή• «Μακάριος 8ς μισήσας», φ. 89^. Αδδβιη. Ι, σ. 292. 11. «Του αύτου λόγοι παραινετικοί προς μοναχούς». 'Αρχ. «Δόξα σοι ό θεός δόξα σοι», φ. 94^. Αδδβπι. II, σ. 72. 12. «Περί των έκπιπτόντων έξ οικείας αμελείας καΐ προφα- σιζομένων προφάσεις εν άμαρτίαις»• 'Αρχ. «Αδελφέ τόν μονήρη βίον», φ. 165. ΑδββΜ. Π, σ. 148. 13. «Προς άδελφόν έκπεσόντα και περί μετανοίας». 'Αρχ. «ΤοΤς έν υποταγή καθεζομένοις», φ. 171. Αδδβπι. II, σ. 154• 14. «"Οτι ου δεΓ όμνύειν ούτε δυσφημεΐν». 'Αρχ. «Του κυρίου και σωτήρος ήμων», φ. 178^. Αδδβπι. Π, σ. 161. 15. «Προς τίνα άδελφόν λόγος εϊρηται, 8τι κρεΐσσον γαμεΤν ή πυρουσθαι», 'Αρχ. «"Ακουε του αποστόλου», φ. 181. Αδδβπι. II, σ. 164. ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 359 16. «Περί φό^οϋ θεού». Άρχ. «Πρόσεχε σεαυτώ», φ. 183 Αδδβπΐ; Π, σ. 165. 17• «Περί αγάπης». Άρχ. «Αγαπητέ, έάν άςεω&ήστβ γνώ- σεως», φ. 186. Α88βιη. Π, σ. 169. 18- «Παραίνεσις προς Εύλόγιον», ης ή αρχή• «Ε[ς τόν καρ- πόν της υπαχοης», φ. 1873. Αδδβιη. Π, σ. 170. 19. «Προς άχηδιαστην μοναχόν λέγοντα: άψνημι χαΐ εις τον κόσμον υπάγω». 'Αρχ. «Έφη ό Κύριος της δόξης», φ. 192. Αδδβιη. II, σ. 174. 20. «Παραίνεσες περί κακοηθείας», ης ή αρχή* «*Όν τρόπον ξίφος νευροκοπεΤι, φ. 201. Αδδβιη. Π, σ. 183. 21. «Περί διαφοράς του μοναχικού βίου υπέρ τον κοσμικόν». Άρχ. «Άγατυητέ αδελφέ, έάν άποταξάμενος», φ. 202^. Αδδβηι. II, σ. 185. 22. «Του αύτου κεφάλαια εκατόν», ων ή αρχή• «Κεφ. α'• πώς κταταί τις ταπεινοφροσύνης», φ. 204 (Αδδβηι. Ι, σ. 299)' εν τω κρασπέδω του 206 -ου φύλλου γέγραπται τούτο δια της χειρός του καλλιγράφου* «•{• Ή βίβλος αυτή πέλει της διακείμενης αγίας μονής εγγιστα του άγιωτάτου έν ποταμοΤς Ιορδανού του τιμίου έν- δοξου προφήτου προδρόμου και βατυτιστου Ιωάννου». 23. «ΠερΊ του τέλειον είναι τόν μοναχόν». Άρχ. «Πέρυσι μοι προσηλθον τινές», φ. 232. Αδδβιη. II, σ. 411. 24. «Περί της θείας χάριτος». Άρχ. «Σπεύδε εχειν τήν θείαν χάριν», φ. 244. Αδδβιη. ΠΙ, σ. 42. 25. «Του αύτου περί γλωσσαλγίας» . Άρχ. «Έσπαρμέναι είσίν», φ. 248β. Αδδβηι. Π, σ. 279. 26.• «Περί αρετής καΐ κακίας». Άρχ. «Μακαρίζω τήν υμών ζωήν», φ. 258. Αδδβιη. Ι, σ. 1. 27. «Περί φόβου θεού». Άρχ. «Μακάριος ό άνθρωπος εκεί- νος», φ. 259. Αδδβηι. Ι, σ. 2. 28. «Περί αφοβίας». Άρχ. «Ό μή έχων τόν φόβον», φ. 259^ (Αδδβηι. Ι, σ. 3). Παρέπονται κεφάλαια διάφορα, οΤον περί άγάτυης, περί τών μή εχόντων άγάτυην κλπ. 360 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΒΑΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΟΝ 29. € Έλεγχος αώτώ χαΐ έζομολό|ηαις » . Άρχ. «ΆδβλφοΙ συμ- παθήσατε», φ. 272^. Αβββιη. Ι, σ. 18• 30. «Του αύτοϋ προς χαθαφεσιν όταρηφανίας » • Άρχ. € Μα- ταία πάσα ασκησις*, φ. 276^. Αβδβπι. Ι, β. 23. 31. «Λόγος κατανυκτικός», ου ή αρχή* «Δεδτε αγαπητοί, δεδτε πατέρες», φ. 282. Αβδβιη• Ι, α 28. 32. «Λόγος ασκητικός», ου ή ^ρχή* «Ό πόνος του λέγειν, αναγκάζει με» φ. 293^. Αδδβπι. Ι, σ. 40• 33. «Του αύτου κατά μίμησιν των παροιμιών». *Αρχ. «Ό πιστευων είς τόν υίόν», φ. 318. Αβδβιη. Ι, σ. 318. 34. «Περί φόβου». Άρχ. «Φόβου τον Κυριον», φ. 319^. Αδββιη. Ι, σ. 71. 35. «Του αύτου προς διόρθωσιν των έν παιδεία διαγόντα>ν καΐ τιμάς απαιτούντων». Άρχ. «Αγωνιώ αδελφοί μου», φ. 360ί^. Αδδβιη. Ι, σ. 111. 36. «Λόγος παραινετικός», ου ή αρχή* «Πρόσεχε σεαυτφ ώ νεότης», φ. 366Ρ. Αδδβιη. Ι, σ. 166. 37. «Λόγος εις πατέρας τελειωθέντας». Άρχ. «Τήν καρ- δίαν μου άλγώ», φ. 372^. Αββθΐη. Ι, σ. 172. 38. «Λόγος έτερος είς πατέρας τελειωθέντας » . Άρχ. «Έν ταύτη τη ημέρα», φ. 376. Αδδβια. Ι, α 175. 39. «Λόγος τετρασύλλαβος», ου ή αρχή* «Νικηθείς δε χα* τακράτος», φ. 381 Ρ. Αδδβπι. Ι, σ. 181. 40. «Λόγος έπτα σύλλαβος», ου ή αρχή• «ΕΙδότες ουν αδελ- φοί», φ. 382?. Αδδβιη. Ι, σ. 182. 41. «Περί φόβου ψυχής». Άρχ. «Έγώ ΈφραΙμ αμαρτωλός»^ φ. 383. Αδδβπι. Ι, σ. 183. 42. «Ευχή έκ της του αγίου Έφραιμ διδασκαλίας». Άρχ. «"Ημαρτον εις τόν ουρανόν», φ. 387* Αδδβπι. ΠΙ, β. 160. 43. «'ϊπομνηστικόν», ου ή αρχή• «Πασαν ώραν έν νφ έχω», φ. 388. Αδδβπι. 1, α 188. 44. «ΠερΊ κρίσεως και χατανύζεως». Άρχ. «Δεύτε πάντες αδελφοί», φ. 399 (Αδδβπι. Π, σ. 50). Μετά τό 405-ον φύλλον ι ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΑΪΜΩΝ. 361 ϋΐυηρχβ λόγος «περί υπομονής», ου ή αρχή• «Ό βουλόμενος θεώ εύαρεστησαι» χτλ. Τούτον δμως τόν λόγον, εις δύο φύλλα τυερι- λαμβοΓ^όμενον, έχει νδν ή έν Πετρουπόλει βιβλιοθήκη, μεταζυ των υπό Πορφυρίου παραχωρηθέντων αύτη χειρογράφων (άριθ• 409. ΟτΗβτΈ ΙΪΜΠβρ. ΙΙγβΛ. Βη6^. 3& 1883 γολ^, ο. 146). 45. «Περί μαχαρισμου χαΐ ταλανισμου». Άρχ. «Μαχάριοι οι τόν θεόν άγαπησαντες » , φ, 41 ΐΡ. Αβδβιη. Π, σ. 334. 46. « Έζομολόγησις ήγουν προσευχή προς θεόν», ής ή άρχή' «"Ιασαί με Κύριε», φ. 413β. Αδδβιη. Ι, σ. 199. 47. «Εις τήν δευτέραν παρουσίαν του κυρίου ημών Ίησου Χρίστου» λόγος, ου ή άρχή' «Προσέλθετε και δεύτε», φ. 415β. Α886ΐη. Ι, σ. 167. 48. «Περί πίστεως». 'Αρχ. «Ό Κύριος έν τω εύαγγελίω», φ. 420^• Αδδβιη. Π, σ. 336. 49. «Περί ίερωσύνης». 'Αρχ. «*Ω θαΰμα παράδοξον», φ. 425. Α886ΙΙ1. ΠΙ, σ. 1. 50. «Περί κατανύζεως». 'Αρχ. «Κατανύγηθι ψυχή μου», φ. 430. Αδδβιη. Ι, σ. 161. 51. Ιωάννου του Χρυσοστόμου «λόγος περί μετανοίας», ου ή αρχή• «Τόν μετανοουντα ου κορέννυσθαι», φ. 434^. 52. ΈφραΙμ «αρχή του ια' λόγου». 'Αρχ. «Μή όλιγορώμεν αδελφοί», φ. 477^. Αβδβιη. Ι, σ. 252. 53. Του αυτού «απολογία προς άδελφόν περί Ήλει του ιερέως». 'Αρχ. «Έρώτησις* της γραφής λεγούσης» κτλ., φ. 47 8? (Αβ- 86ΐη&ηί ΠΙ, σ. 6). Μετά δε τό τέλος του λόγου γέγραπται το σημείωμα τούτο, βπερ άπαράλλακτον ωσαύτως υπάρχει καΐ έν τω κρασπέδω του 358-ου φύλλου* «'Έτελειώθη ή παρούσα βίβλος του κυρου Έφραιμ έζ επιτροπής του καθηγουμένου της σεβά- σμιας μονής του τιμίου Προδρόμου ε ν τω Ιορδάνη και πνευμα- τικού πατρός ημών κυρου ΙΙαμβώ ιερομόναχου, δια χειρός έμου του αμαρτωλού και πάντων αμαρτωλών αμαρτωλού καΐ κα- τακεκρυμένου [βίο] Ματθαίου ιερομόναχου* έτους ^ςωλη» = 1329-1330. 362 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 231. Τεύχος έκ χάρτου, γραφέν ετει 1338-ω καΐ συνιστά- μενον έχ φύλλων 191, ων τά τελευταία σφόδρα βεβλαμμένα* λείπει δέ χαΐ ή αρχή. Έστι δε τό κείμενον κατά σελίδα μονόστηλον και έκ γραμμών 44 (0,283x0,195 = 0,223x0,145). 1 . (Νικήτα μτ^τροπολίτου Ήρακλείας) ακέφαλος συναγωγή ερμη- νειών εις τους ψαλμούς, φ. 1-135. Συγγραφείς: Αθανάσιος, Αλέ- ξανδρος, Αδριανός, Άπολλινάριος, Αναστάσιος, Αρσένιος, 'Αστέριος, Βασίλειος, Γρηγόριος Νύσσης, Γρηγύριος θεολόγος, Διόδωρος, Δί- δυμος, Διονύσιος, Εύσέβιος, Ησύχιος, θεοδοτίων, θεοδώριτος, Θεό- δωρος, Ιερώνυμος, Ισίδωρος, Ιωάννης Χρυσόστομος, Κύριλλος Αλε- ξανδρείας, Λεόντιος, Μάξιμος, Σύμμαχος, Ύπάτιος, Ώριγένης. 2. «Του έν άγίοις πατρός ημών Ίωάν^Λ)υ επισκόπου Κων- σταντινουπόλεως, του Χρυσοστόμου, ερμηνεία εΙς τους αναβαθμούς» (φ. 135^ — 180), τουτέστιν άποσπασμάτια του Χρυσοστόμου περί των ψαλμών ριθ'— ρν'. Πρόλογος του Νικήτα πιθανώς, ου ή άρχή' «Ψαλμός ριθ', ωδή τών αναβαθμών. "Ετερος ερμηνευτής λέγει* ωδή τών αναβάσεων. Τήν πρώτην ωδήν τών αναβαθμών άδει έν Βαβυλώνι λαός άδημονών έπΙ τω μήκει της αιχμαλωσίας και ευχό- μενος έλευθερωθήναι» κτλ. Μετά δέ τό τέλος άναγινώσκεται τουτο' «ΜηνΙ μαρτίω ίν(δικτιών)ος ς', ήμερα ε', έτους ^ςωμς' (- 1338)• δτι έν τ•^^ είς τόν Ψαλτήρα αύτου ερμηνεία αυτός έαυτώ κρείτ- των ώφθη ό Χρυσόστομος• πανταχού γαρ τοις λόγοις αύτου τό κα- θαρόν και λαμπρόν μετά του ήδέος έπιδεικνύς, τοις τε ενταύθα μάλιστα διαπρέπει και τη τών παραδειγμάτων ευπορία και τη τών ενθυμημάτων αφθονία, και εϊ που δέοι καΐ δεινότητι, και απλώς εν τε λέξει και συνθέσει και μεθόδω καΐ νοήμασιν άριστα τήν συγγραφήν κατεσκευάσατο• πότε δέ διεπονήθη, πότερον άρχιερα- τεύοντα ή πρότερον, ουδέν έξ ων ενταύθα λέγει, ώσπερ εΤω&ε πολλάκις έν τοις άλλοις αύτου λόγοις ποιεΐν, ύποδηλοΤ• είκάσαι δέ έστιν, δτι πριν άρχιερατευσαι• ούτε γάρ όμιλίαις τό βιβλίον διη- ρηται, ως ποιεΤν ειωθεν άρχιερατεύων, και ή δύναμις και το κάλλος του λόγου σχολάζειν αυτόν μάλλον άλλ' ου πράγμασιν έν- στρέφεσθαι διαδείκνυσιν». ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΓΜΩΝ. 363 3. ιΈρμηνεΐαι διαφόρων εξηγητών εις τάς ώδάς», φ. 180- 191. Έλλείτυει τό τέλος. 'Ονόματα των ερμηνευτών: Ευσέβιος, Γρηγόριος Νυσσης, Ησύχιος, Κύριλλος, θεοδώριτος. 4. Επτά φύλλα δύο διαφόρων τευχών της ιδ' έκατονταετηρι'- δος, ευρισκόμενα παρά τάς πινακίδας του κωδικός. 1) 'Έν φύλ- λον μηναίου τινός του Δεκεμβρίου, περιέχον την αρχήν άσμα- τικης άκολου&ίας, ψαλλομένης τη 31 -η ήμ•έρ? τούτου του μηνός• εατι δε τό κείμενον έκ γραμμών 30 κατά σελίδα και μονόστν]λον. 2) Έζ φύλλα μετά κείμενου δίστηλου και έκ γραμμών 37 κατά στηλην ων τέσσαρα μεν έχει μέρος ακέφαλου τε και ατελούς τίνος διηγήσεως περί του μαρτυρίου τών αγίων Δωροθέου Μαρ- δονίου Μυγδονίου Γοργονίου και ""Ίνδης• τά δε λοιπά δύο μέρος αδθις εμπεριέχει του διά Συμεώνος του Μεταφράστου συγγεγραμ- μένου βίου του οσίου Μαρκέλλου του άρχιμανδρίτου, ου ή αρχή* «Έννοια μοι πολλάκις γέγονε» κτλ. 232. Τεύχος μεμβράνινον άκέφαλον, άπογραφέν άμφι την αρχήν της ενδέκατης έκατονταετηρίδος και φύλλα νυν έμπεριέχον 240, μήκους μεν 0,282, πλάτους δε 0,23* τό δ' έν αύτοΓς κεί- μενον υπάρχει κατά σελίδα μονόστηλον και έκ γραμμών τριά- κοντα (0,218X0, 15)• μόνα δε πέντε φύλλα (128—1132) έκ βαμβακερού χάρτου εστίν, προστείΐέντα προς άναπλήρωσιν έκεΐ πε- σόντοΐ5 χειμένου περί τήν τρίτην και δεκάτην εκατονταετηρίδα* ελλεί- πει δε και τό πρώτον τετράδιον και τό πρώτον φύλλον του β' τετρα- δίου. Περιέχει δε τέλος 6 κώδιζ ερμηνευτών αποσπάσματα περί τοδ κατά Ματθαίον ευαγγελίου, οΤον Ώριγένους, Θεοδώρου Ηράκλειας, Εύσεβίου Καισαρείας, Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Κυρίλλου Αλε- ξανδρείας, Σευήρου, Θεοδώρου Μοψουεστίας, Γρηγορίου Νύσσης χαι Φωτίου πατριάρχου (του δέ Φωτίου τά τεμάχη συνεξέδωκα τύποις εντεύθεν άπογραψάμενος) ^ ""Άρχεται δέ τό τεύχος ώδε• 1 Φωτίου του άγιωτάτου άργιετζιαταόποΜ Κωνσταντινουπόλεως τό περί του τάίρου του χυρίου ήιχών *Ιησοΰ Χριβτοΰ ύπομνημάτιον και άλλα τινά πονημάτια του αύτοΟ ελλη- νιστί τε χαι άρμιενιστι γεγραμμένα, έχδοθέντα μετά προλόγου υπό *Α. Π. Κεραμέως τυα,Χ μετά ρωσσιχών μεταφράσεων Γ. Δεστούνη ν.αΐ Νιχολάου Μάρρου* έν Πετρουπόλει 1892 (Πρ&ΒΟΟϋ. Π&Λβοτ. 06ορΗΗκτ, τεύχος 31-ον), σ. VI — IX και 53—140. 364 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ «λέςεκς- της ένσάρχου γεννήσεως καΙ τών χατά αάρχα αμαρτω- λών πατέρων, οίος θεοδ αποφαινόμενος» χτλ. Τέλος* ιΕ&ατγγέ• λιον χατά Ματθαίον, στίχοι ^βχ'. το κατά Ματθαίον εόαγγέλιον έζεδόθη όπ' αύτοδ έν Ιερουσαλήμ, μετά χρόνους /// της Χριστοδ αναλήψεως». Σημειωτέον Ιτι, δτι ό χώδιζ, ούτος όιυηρχεν έν τη μονή του άββα Γερασίμου περί την πεντεκαιδεκάτην εκατον- ταετηρίδα . 233. Τεύχος μεμβράνινον της ενδέκατης εκατονταετηρίδας, άποτελούμενον εκ φύλλων ήριθμημενων τκα', μήκους μεν 0,26, πλάτους δε 0,20* και το μεν έν αύτοΐς κείμενον υπάρχει κατά σελίδα δίστηλον καΐ έκ γραμμών είκοσι και πέντε (0,19 Χ 0,14), φύλλα δ' έκ χάρτου περιέχει οκτώ μόνα, τά πρώτιστα επτά και τδ τρια- κοστδν τρίτον, α προσετέθη δι' άναπλήρωσιν έκπεσόντος αυ- τού κειμένου περί τό μέσον της έκκαιδεκάτης εκατονταετηρίδας- πρό δέ τούτων αύθις υπάρχει φύλλα δύο έκ χάρτου, τόν πίνακα περιέχοντα τών έν τω κώδικι γεγραμμένων δπερ έστι λόγοι δέκα καΐ εννέα Γρηγορίου του θεολόγου, ων ό μέν πρώτος έπιγέγρα- πται €λόγος εις το δγιον πάσχα και είς τήν βραδύτητα», ό δέ τελευταίος «είς εαυτόν καΐ εις τόν γέροντα», ου ή άρχή' «Τό στόμα μου ήνοιζα» κτλ. Περιέχει δέ τό βιβλίον και κεφαλαιώδη τινά γράμματα κεχρωματισμενα καΐ κοσμήματα πάλιν επίχρυσα και ποικιλόχροα, τέσσαρα μέν ταινιοειδή τό σχήμα, τρισκρίδεχα δέ παρεμφερή προς τό Π στοιχεΓον ήν δ' έζ αρχής ώς φαίνε- ται κτήμα €τής λαύρας του αγίου Σάβα». Σημειωτέον ετι, δτι τό βιβλίον έχει φύλλα μόνα 319, διά τό είναι την ένυπάρ- χουσαν άρίθμησιν αυτών ήμαρτημένην μετά τό ρπ' και τό σπζ' φύλλο ν. 234. Τεύχος έκ χάρτου βαμβακερού, γραφέν ώς έοιχε περί τήν τρίτην καΐ δεκάτην εκατονταετηρίδα, φύλλα δέ πε- ριέχει 173, μήκους μέν 0,27, πλάτους δέ 0,19' ών τό κεί- μενον υπάρχει κατά σελίδα δίστηλον και έκ γραμμών είκοσι και πέντε (0,196X0,125). Τό πρώτον φύλλονέμπεριέχει πρά- ξεις άριθμητιχάς, τό δεύτερον άσημα τίνα σημειώματα, πλην ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΤ ΙΕΡΟΣΟΛΪΜΟΝ. 365 τούτου- «-(• Νοιηίηβ δΛΠΟΙ&β βί ίηάίνίάιΐίΐβ ΙηηίΙίΐίίδ' απιβη. Νθ8 ΟοηαΙιΐδ Μ&ΓΰβΙπθ ρΓΟ ϋΙιΐδίΓΪδδίπιο βΐ βχοβίβηϋδδίιηο Οαοΐι&ΐΐίδ Οοιηηίο ^ο&η^δ Οοΐρΐιίηίδ βί; Νίοίχοίαυδ Μίβΐι&ιιΐ 6οηδί1ί&ηί Γβ^ί Ογρη». ΚαΙ πάλιν έν τω τρίτω φύλλω• <-(• χατά τϊν σΐμερον ημέραν αύγουστως* εις τας ιη• ημ•(έ)ρ(α)• δ• την ενχρονιαν ^(:•ω•νς• του Χου. άγωράστην ταυτ' βηβλή(ον)• <Κ•^ Χ8 δηα πόθου• καΐ σύνδρωμης• Βράχημ Νταιλιους• και εδ<ίθ(τ]) εις τον πάσετυτον ναών του τϊμΓου και ζωότυηου. καΐ αληθηνου* και όμολ(ο)γητου Στ(αυ)ρου• του Μέσόκηπου. Γράψας ηπογραψας παπά Γεώργιος απο χ(ω)ρίον λεγομενον Κρίτου: και η αναγινωσκώτες εύχεστε μου δη(ά) κν τον θν' ηνα εύρω ελεη- μ(ο)σ{νην: η8ρωμον(α)χ(ο)ς παπα Βλασ(ι)ως>. Και πάλιν έν τω χρασπέδω του 52 -ου φύλλου κεΐται σημείωμα της ιδ' έκατονταε- τηρίδος• «•(• δεησις του δούλου του θεού Αντωνίου ιερομόνα- χου Ι •{• και Νικολώ Άντ(ω)ν(ίου) Βαπτισμένου | νομίσματα ς'». "Ετερον έν τω 101 -ω φύλλω• «•|• ομολογώ εγο Ζορζης της κη- ρας της Καπετανησας το πος χροστο του αφεντ(η) του γουμε- νου ονομησματ(α) τεσερα τα πηα εττηρα δηα δανηκα κε* κρα- ζομε καθαρός χρηοφελετης του ανοθε αφεντ(η) του γουμενου». ΚαΙ πάλιν δλλο έν τω 1-ω φύλλω• «Έτουτο βιλυον (-βιβλιΌν) εγορασθη δία χηρ(5ς έμου του Βρα(ί)μη Τελυούς '(σ)τ(άς) Το και οτις να το παρι να βχι το ανάθημα». Περιεχόμενα• 1. Του κατά Ίωάννην ευαγγελίου κεφάλ. α', στίχος 1—17, φ. 1. 2. Περί του πώς δει τους Εβραίους όρκίζεσθαι, φ. 2. 3. «Του έν άγίοις άββα Μαξίμου κεφάλαια* εκατοντάδες δ' περί αγάπης». 'Δρχ. «Αγάπη μεν ξστι», φ. 4. Μί^β τ. 99, σ. 960. 4. «Του έν άγίοις άββα Μαζίμου κεφαλαιώδης λόγος περί θεολογίας καΐ αλληγορικός περί αρετών». Άρχ. «Εις θεός άναρ- χος ακατάληπτος», φ. 102. Μί§ηβ τ. 99, σ. 1084. 5. '^σματικη ακολουθία εις τόν άγιον Μάζιμον τόν όμολογητην, ψαλλομένη τη ιγ' Αυγούστου, φ. 169^—173^. Στιχηρά τροπάρια, ων το πρώτον άρχεται ώδε- «Τόν δι' οΐκτον γενόμενον» κτλ. Κανών άνευ άκροστιχίδος, ου ή αρχή* «Της άνωτάτω σοφίας» κτλ. 366 ΚΑΤΑΛ0Γ05: ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ >, Αβιτουργικόν εύαγγέλιον έχ μεμβράνης ετει 1184-ω γραφέν και φύλλα νυν έχον 215, μήχους μεν 0,288, πλάτους δε 0,235* πρότερον δε συνηρίθμει φύλλα 216, 8 έστιν 27 τετρά- δια• πλην αλλά τό έλλεΤπον υπάρχει νυν έν τη συλλογή ΙΙορφυ• ρίου του Ούσπένσκη (αριθ. 299. ΟτιβΤΒ ΗΜΠβρ. ΠγβΛ. Βίι6λ. 3α 1883 Γ., σ. 126) ^ Έστι δέ τό κείμενον έν μια έκάσττ) των σελίδων δίστηλον καΐ έκ γραμμών 23 Ι^έχρις 26, 8 έστι χώρον έχει ως 0,218X0,17* 8 κοσμεΤται πολλαχοΟ μεγάλοις κεφαλαιώδεσι γράμμασιν έγκόσμοις καΐ κοσμήμασι πάλιν άπλοΐς επτά• ων τρία μεν εστί ταινιοειδη, τα δε λοιπά προσόμοια τω γράμματι Π. Και έν μεν τη άρχη του βιβ)%{ου γέγραπται τοι- αύτη επιγραφή• «"Αγιον εύαγγέλιον συν θεω του 8λου περιέχον χρόνου την άκολουθίαν ανελλιπώς», 8περ έχει και συναζάριον εκτενές (φ. 177 — 215), εξ ου μεταγράφω τήν εφεξής τυτπκήν όδηγι'αν (φ. 204^)* «Τ-ξ αύτη ημέρα (ιο' μαΐου) το γενέθλιον της Πόλεως• τούτο άναγινώσκεται έν τω Φόρω απερχόμενης τή; λιτής. Έκ του κατά Ίωάνην: Είπεν ό Κύριος τοις εαυτού μα- θηταΤς• καθώς ήγάπησέ με ό πατήρ κτλ. Έν δέ τη μεγάλη εκ- κλησία, ύποστρεφούσης της λιτής και τελούμενης τής λειτουργίας, άναγινώσκεται τούτο: Έκ του κατά Ίωάννην: ΕΤπεν ό Κύριος τοΓς εαυτού μαθηταϊς• έάν άγαπατέ με, τάς έντολάς» κτλ. Μετά δέ το συναξάριον υπάρχει του καλλιγράφου σημείωμα, λέγον ταΰτα• €Έγράφη τό παρόν άγ(ιον) καΐ | ιερόν εύαγγέλιον έν τή | εύαγε- στάτη μονή του αγ(ίου) μ(ε)γ(α)λ(ο)|μάρτ(υρος) Αλεξάνδρου• διά προσ|τάξεως αύτου του καθήγουμ(έ)ν(ου) | και πανήγιασμένου π(ατ)ρ(ό)ς ίερο | (μον)άχ(ου) Βαρλαάμ• μη(νι) αύ(γού)στ(ω) ιη* έν τό ,τχΗ^' έτ(ει)• έπΙ τής | [3ασιλ(εί)ας του ευσεβούς Άν- δρονίκ(ου) | του Κωμνηνου• οί άνα|γινώσκοντ(ες) ευχεσθ(ε) διά τον Ι Κ(ύριο)ν τω γράψαντ(ι) (μον)αχ(ώ) Εύδοκίμω | και άμαρ- τωλώ πα|ρά πασι | των έπΙ | τής γής άν(θρώπ)ων». "Ορα δέ το τής υπογραφής ταύτης ισότυπον έν τω προσκειμένω φωτοτυπικω * *Έχειτο $β τό έλλεΐπον μετά τό 103-ον φύλλον του χώοιχο;. ι -Ι" ••VI» / • ^ Ιτ » 1 ί ■■'■■ / •1 ,^&* ' . * • » . ^ • -1 : • >' .» ' ί ' . V ι' . / ( • ί . /•.• ι . Λ . ■> > >"' /♦ ( ■ , 4 ι . • ι' ^ - '' / ( » Χ Ζ ι . .1 ' '>: *. > '/ 'χ 'Τ^:*\>'Ζ 'Ζ' ν 'ϊ * "Λ'ρ .4" . >'♦• '. . • / '.--Μ'•>ί 7 /' ι -. ^ ι • -'.; Ί υ /:χ: ;• ν :-: ,' •,7 γ < : ε μ : , τ 7 ; ϊ νι '> α .ί ^ Γου 1 ;. /^υ; υ.• : 'γ(•7 »Λ;υ;|;> ;(θτ(' ;;>>ς) "Λ \:!;ανό.νο - »ο. / - ■ . "» τ•.- υ κ7 1 'ί "Γ 70 ^ ■ \\ ί /ν( ο' Λ < » ί ι \^ 1ν . "^' Λ ■: / Γ. ".ν 'ί. .17 α Τό ι ')■;-'•. Ζ '■'<'■' "> ' Λ.'-'/.Α';. ■■■' " """^ Γ '- .τ •β ε 0υ;Ρ^έ»«*'»^*ΐ ••* ''» "-/«^^ΰ' ϊ-ί- χ^έ^. Α . ^^ ^^. «^ΐνρ 00'*Γ>Η Γ4ίσϋ•οΚ.<ίι^•«''- -ηϊσορ•^** ΜΛΤΤΓΟαΌΠ μυΡ'Κ οι <Τ. *11ϋ Κ '^ο ε^π μ Σελ. 366. Κωδ. Σαβυϊτιχός 235, ετοος 1184, φ. 215. !βΗ0 ηβΗίίροί) 15 Ηημρη 1892 γ. ΦΟΤΟΤΗΠΪΗ Η.ΙΐΗΛΠΗΕΓΟ. ΟθρΠ6ΒΰΚ8Η >•Λ,. ,^§20. ι!«> .> ^^«. ο «Ο •3 α: οο «ο ^)4•ι ο "3: •< Ρ• ο» η Ο Η Ο' ΙΟ 00 Η Ο 00 00 -<3 (η 03 ■ι« ϋ ■ 1* <χ> 77.•^ ί^ :μ) ; • •! / ν. ν ^ ; — ••. /Γ/',; ί /-■''•.'. 7 ί ν . ■ . '/'> ./ > Γ' * /'.?;0/ ^ ; 5'•/>» '>..- • 0 7αα:ί:^ ^ ~ 1 1 .V .;:αχ.Γ, •Ύ « > » "ίν-; /'':ίΙ •/^ί• , • < ) • ι - » ■ \* ί Ί' 1Μ . > ^ 1 Τι••• ^ • ^ 1 • ί 1^ . > *•Λ''-, • ■. 5'' 'Ια.;*^ ^ο'-ν' ' /" • • . < ► ' / ~ *^^••ίίΒ»«• •4 •■ «* • ί Γ ί: ^ 4 ι' •. » ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 367 πίνακί, έν ω μετά τό σημείωμοί φαίνονται στίχοι τινές• μετά δέ τούτους ανάγνωσμα περιχοπης ευαγγελίου κεΤται, προστεθείσης τω ιγ' πιθανώς αίωνι. Οι δέ στίχοι λέγουσι τάδε' ^'Ώ τίς δν χαί άζίως' έκπληροίη των τηδε; | άχρος άρετης έληλαχώς, τον τρό- πον Ι ταπεινός τε και σώφρων, πτωχεύων τε τό τυνευμα | μακα- ρισμοΰ τευξεται τω λόγω του Σωτηρος* | ζΐ δέ και προσληφθη (?) μία κεραία τησδε | μικρού νυχός έοιχε(ν) άετω βροχωμένω. 236. Αειτουργικόν εύαγγέλιον έκ μεμβράνης εις τριάκοντα και τέσσαρα τετράδια νενεμημένον, άπογραφέν ϊσως άμφΐ το τέ- λος της δεκάτης έκατονταετηρίδος* φύλλα δέ μεταγενέστερα, της ενδέκατης έκατονταετηρίδος, ταύτα μόνα εστίν: 259-271. Έστι δέ τό βιβλίον μήκους μέν 0,282, πλάτους δέ 0,20" τό δέ κείμενον αύτου υπάρχει κατά σελίδα δίστηλον και έκ γραμμών είκοσι καΐ μιας, δπερ έχει και μεγάλα κεφαλαιώδη γράμματα, τάς αρχάς έπικοσμουντα τών περικοπών, καΐ μουσικά πανταχού σημεία διά κινναβάρεως άποσχηματισθέντα* κοσμεί δέ και την αρχήν του κώδιχος Εν έγκόσμητον κόσμημα χρυσουν τε και χρώμασι ποικίλοις κεχρωματισμενον, δπερ έχει οχήμ^ παρεμφερές προς τό γράμμα Π• υπό δέ τοΰτο γράμμασι κόκκίνοις γέγραπται τό «Εύαγγέ(λιον) τη άγια μεγάλη Κυριακή του πάσχα». 237. Τεύχος έκ χάρτου βαμβακερού, ου τό πρώτον φύλλον άγραφον αφέθη- σύγκειται δ' έκ φύλλων 374, μήκους μέν 0,275, πλάτους δέ 0,185* κείμενον δέ περιέχει μονόστηλον έν μιδί έκα- στη τών σελίδων έκ γραμμών εΤκοσι και ΙΕ, ων ό χώρος έστιν ως 0,195X0,115. Περιεχόμενα- 1. ΜηναΤον του Μαίου χωρίς τών συναζαρίων (φ. 2-168), έχον εις τό τέλος αυτού γράμμασιν έρυθροΐς υπόμνημα τοιούτον «Έτελειώθ(η) ό παρόν Μάιος μήν | διάχειρός ελέω θ(εο)υ π(ατ)- ριάρχου Ιεροσολύμων Δωροθέου του πο|τέ Άγϊορίτου• είτα και Άγιωσα|βΓτου: Ένέτει ^ςωπζ Η-^Ι^'ί αύγουστω γ ίν(δικτιών)ος ιβ' ημέρα | τρίτη» = 1389. 2. ΜηναΤον του Ιουνίου χωρίς τών συναζαρίων (φ. 169-374), έχον εις τό τέλος ωσαύτως υπόμνημα του καλλιγράφου τοιούτον 368 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ <Έτ6λ8ΐώθ(η) δε τό πα|ρόν μηναίον τη λα του δεκεβρίου διίά- χειρός του ταπεινού Δωροθέου του π(ατ)ρίάρχ(ου) Ί|εροσολυμων: ένέτ(ει) ,ςω^^η {ν(δικτιών)ος «γ εΙς \ τήν Άγίαν Άνάστασιν του Χ(ριστο)υ μου» = 1389. Σημειωτέον ετι, δτι του μηναίου τουτοο φύλλα δυο κείται νυν εν τη συλλογή Πορφυρίου του Ούσπένσκη (αριθ. 429. ΟτΗβΤΈ ΙΪΜΠβρ. ΠγβΛ. Βη6λ. 3α 1883 γ., σ. 149)• υπήρχε δε ταύτα πρότερον μετά τό 363-ον φύλλον του κωδικός. 238. Τεύχος έκ χάρτου βαμβακερού γραφέν ετει 1391 -ω καΐ φύλλα συναποτελοΰν 318, ων δγραφα τάδ' εστίν: 1,2, 78^-80, 157^-159, 222^-223. Περιέχει δε τούτο τήν Παρακλητικήν λε- γομέ^>ην βίβλον, έγκεκοσμημένην ένιαχοΰ κοσμήμασι ταινιοειδεσι χαί τισιν δλλοις όμοίοις τφ γράμματι Π* ης τό κείμενον έγράφη μονόστηλον^ αριθμούν είκοσι γραμμας και §ς έν μια εκάστη των σελίδων, εζω των ατελών (0,278 Χ 185 = 0,20 Χ 0,1 1). Γραφεύς δε του βιβλίου Κάλλιστος υπάρχει, καθάπερ εμφαίνει τα σημειώ- ματα ταύτα. Φύλλ. 222 «ψ Παμμεδέοντϊ πα(τρ)ΐ συν υέϊ 7Γν(εύ- ματ)ι, δόζα.•. | -(•θ(εο)υ τό δώρον; και πόνος του, | Καλλίστου». Φύλ. 309Ρ «ψ Έτελειώ&η, ή παρούσα Παρακλητική• δϊά χειρός καμου του έν μοναχοΓς ελαχίστου• καΐ αμαρτωλού, Καλλίστου Ταδηνου, του Τραπεζουντίου* δϊά σϋνεργείας τέ, και εξόδου• και πολλής επιμελείας, και πόθου* του έν ιερομονάχοις, ευλαβέστα- του• κυρου, Θωμά• π(ατ)ρϊαρχουντος, του άγϊωτάτου• καΐ πανα- γϊωτάτου ημών δεσπότου π(ατ)ρ(ό)ς και π(ατ)ριάρχου της ά'^ίας πόλεως Ί(ερουσ)λήμ• κϋρου Δωροθέου.•. — -(-"Ανακτε Χ(ριστ)έ, πα- τροκόλπιον φάος• | μέδον του π(ατ)ρ(ό)ς, και πρυτανι των δλων | σε έκδυσωπώ τόν πανακτι δυνάμει• | σκέπε φρουρεί φυλαττε, τόν σόν οίκέτην | τόν και ςίσαντα τήν θείαν δέλτον ταύτην* | ο τήνδε κρατών δέλτον πά(τε)ρ, και τάς έν αυτή λϊτάς και εύχάς προσ- φέρων τώ δεσπότη• μέμνησο κάμου του γράψαντος, συνάμα τώ χρωμένω: έν ετει, ^ςωπθ: μηνι ίαννουαρίω κα: ήμερα σαββάτω: ώρα θ: — Τό, τέρμα δεδωρκώς, των τήσδε βίβλου γέγηθα λϊτάς άναπέμψας, Χ(ριστ)ώ τώ τελεστή τών αγαθών πάντων: •|-^ Έγρά- φη, εις τά Ιεροσόλυμα, εντός του κελίου του δεσπότου μου, του ( ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΑΪΜίίΝ. 369 άγιου του π(ατ)ριάρχου: — -("(• Ευχου μοι ώ θύτα, ευχου μοι τω άμαρτωλώ, Καλλίστω' 8πο)ς δϊά των σων άγιων ευχών, ρυαθώ της χολάσεως^ χα\ της γεέννης του πυρός: αμήν ψ — -(• Θωμά, Ιε- ρομόναχου -{"». Και πάλιν εν τω 317-ω φυλλω, μετά τό εσχατον έωθινόν ευαγγέλιον ^Δόξα σοι ο θ(εό)ς, χαΐ πάλιν έρώ δόζα σοι: | -{- οΚον γάρ οίδον, τό ποδούμενον τέλος ψ | -{" Παμμεδέοντι πατρι» κτλ. 238. Τριωδιον και Πεντηκοστάριον μετά των οικείων συνα- ξαριών, δπερ έστΙν έκ χάρτου βαμβακερού, τό κείμενον έχον έν έκαστη σελίδι μονόστηλον, έκ γραμμών τριάκοντα (0,278 Χ 0,186= 0,20 >ί 0, 112), έν αύτη δέ τη άρχη κόσμημα κόκκινον, άξιον λόγου διά τόν άραβικόν αύτου σχηματισμόν σύγκειται δ' έκ φύλ- λων 394* πλην άλλα πρότερον ήρίθμει τέσσαρα περιπλέον, άπερ ην μετά τό 210-ον φύλλον ταύτα δέ νυν ως εικός έν τη βιβλιο- θήκη της Πετρουπόλεως υπάρχει, την υπό Πορφυριου του Ού- σπένσκη δοθεΐσαν αύτη συλλογήν έπικοσμουντα (αριθ. 434. ΟτιβίΈ ΗΜΠβρ. ΠγβΛ. Βη6λ. 3α 1883 γ., σ. 150). Έχει δέ τέλος ό κώ- διζ υπόμνημα του καλλιγράφου κόκκινον, δπερ άπαραλλάκτως ωδε τίθεμαι (φ. 394?)* «"{^ Πέρας εΐληφεν ή παρούσα βίβλος* εντός του Ι παναγίου και ζωοδόχου του δεσποτικού Τάφου• | παρά τλή- μονός τίνος, ρακεντοθυτου• έπι έτους | ^ςΙΡκς' (1417-1418): ?ν- (δικτιών)ος, ια: τω συντελεστή των καλών^ θ(ε)ώ | χάρις. Χ(ρι- στ)έ δίδου, τοΤς έμοΐς πόνοις χάριν». 240• Προφητολόγιον έκ χάρτου, γραφέν άμφι τό μέσον της τετάρτης και δεκάτης έκατονταετηρίδος, φύλλα δέ περιέχον 272, μήκους μέν 0,275, πλάτους δέ 0,212* καθ' έκαστη ν δέ σελίδα τό κείμενον υπάρχει μονόστηλον, αριθμούν όκτωκαίδεκα γραμμάς, 8 έστι χώρον έχει ως 0,187 ΧΟ, 11. 241. Τεύχος της ενδέκατης έκατονταετηρίδος, αριθμούν έν συνόλω φύλλα μεμβράνινα 230, μήκους μέν ως έγγιστα 0,276, πλάτους δέ 0,208' τούτων δέ μεταγενέστερα, της ιγ' έκατονταε- τηρίδος, ταύτα μόνα εστίν: 11,225-230, προστεθέντα διά την άναπλήρωσιν έκπεσόντος κειμένου. Τπάρχει δέ τό κείμενον άπαν- 24 370 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ ταχου μονόστηλον, αριθμούν χατά σελίδα πασαν γραμμές τριάχοντα (0,202X0,135). ΚαΙ έν μεν τω τελευταίω φύλλφ τετράχις γέ- γρατΓται σημείωμα τοιούτον, δπερ ίσως έστΙ του τρίτου και δεκά- του αιώνος• «"{- Του αρχιεπισκόπου Κεσαρίας Σοφρονίου, υίος ιερεύς Βάρδας κεκλήροχέ με και υπέρ αύτου ευζασθε». Ένδον δε της δευτέρας πινακίδος υπάρχει κωδικός δλλου φύλλον Ιν εκ μεμ- βράνης, αριθμούν κατά σελίδα γραμμας τριάκοντα, κείμενον δε έχον μονόστηλον, δπερ έστΙ μέρος άσματικου τίνος κανόνος εις τόν Ίησουν Χριστόν έγράφη δε τό φύλλον τούτο περί τόν ιδ' αιώνα• μεθ' δ πάλιν υπάρχει φύλλον §ν έκ μεμβράνης, δπερ έστΙ λείψανον έτερου κωδικός του δεκάτου αιώνος, έχον ως έοικεν από- σπασμα λόγου τινός Ιωάννου του Χρυσοστόμου περί της Μωσαϊ- κής Γενέσεως• έστι δέ τό κείμενον αύτου κατά σελίδα δίστηλον καΐ έκ 33 γραμμών. ΚαΙ ταύτα μέν περί της όψεως του τεύχους• εμπεριέχει δέ τούτο μηναία τρία, άνευ συναζαρίων. 1. Μηναΐον του Μαρτίου (φ. 1-78), δπερ έξω στιχηρών ανεκδότων έχει κανόνας άσματικούς ωσαύτως ανέκδοτους τύποις• α') Μαρτίου α' κανών είς την άγίαν Εύδοκίαν, ου ή άρχή' «Τήν της ψυχής κάχωσιν», φ. 1. — β') Μάρτ. β' κανών εις τόν ίερομάρτυρα θεόδοτον έπίσκοπον Κυρηνείας, ου ή άκροστιχίς• «θεού δόσις πέφυκας είκότως, μάκαρ», φ. 3^. — γ') Μαρτίου δ' κανών Ιωσήφ του μελωδού, ου ή άκροστιχίς• «Τριών μεγίστων ίθλα τιμώ μαρτύρων Ιωσήφ», φ. δΡ. — δ') Μαρτίου ε' κανών Ιωσήφ εις τους μάρτυρας Παυλον και Ίουλιανήν, ου ή άκροστι- χίς• «Τήν αύτάδελφον αίνέσω ξυνωρίδα Ιωσήφ», φ. 8. — ε') Μάρτ. ε' κανών Ιωάννου είς τόν όσιομάρτυρα Κόνωνα, ο παρά τοις μη- ναίοις ανώνυμος υπάρχων, φ. 10. — ς') Μάρτ. ς' κανών Ιωσήφ εις τους έν Συρία τελειωθέντας 42 μάρτυρας, ου ή άχροστιχίς• «"Άθλους επαινώ καλλινίκων μαρτύρων Ιωσήφ», φ. 12. — ζ') Μαρτίου ιδ' κανών άνευ άκροστιχίδος θεοφάνους του μελωδού εις τόν δσιον Εύσχήμονα τόν έπίσκοπον Λαμψάκου* ου ή αρχή* «Της έγκρατείας», φ. 32. — η') Μάρτ. ιε' κανών ανώνυμος εις θωμαν άρχιεπίσκοπον Κωνσταντινουπόλεως, ου ή άκροστιχίς• ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΪ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 371 «Θωμάς όμνείσθω των μοναστων το κ)νέος», φ. 34^. — θ') Μάρτ. ις' κανών εις τον μάρτυρα Σαβΐνον, οδ ή άχροσπχίς* «Άθλητι- χώς Σαβΐνον αίνέσω π6θω>, φ. 37- Έστι δε ποίημα θεοφά- νους. — Ο Μάρτ. κδ' κανόνες ανώνυμοι δύο, ό μεν εις τήν θεοτόκον, οδ ή άκροστιχι'ς• «Χαράς με της σης πλησον ευλογημένη >• ό δ' έτερος εΙς τους μάρτυρας Άλέζανδρον και Διονυσιον $νευ άκρο- στιχίδος, φ. 56?-60. — ιε') Μάρτ. κε' κανών θεοφάνους, οδ ή άκροστιχις κατά άλφάβητον μόνη δε ή η' ωδή ποίημα έστιν Ιωάννου μονάχου, φ. 61. — ίβ') Μάρτ. κη' κανών Στεφάνου εις τόν δσιον Στέφανον τον θαυματουργών, οδ ή άκροστιχίς• «Όμό- τροπον. Στέφανε, σόν όμώνυμον τίθει», φ. 70^. — ιγ') Μάρτ. κθ' κανών ανώνυμος εΙς τόν δσιον Ίλαρίωνα τον νέον, οδ ή άκρο- στιχίς• €Λιταΐς με, πάτερ, Ιλαρύναις ένθέως», φ. 73. — ιδ') Μάρτ. λ' κανών ανώνυμος είς Ίωάννην τόν Σχολαστικών, οδ ή αρχή• «Έν φωτι άύλω καΐ νοητω», φ. 75^. — ιε') Μάρτ. λα' κανών ανώνυμος είς τον άγιον Μαρκον έπίσκοπον Άρεθουσίων και Κύριλλον τόν αύτου διάκονον, οδ ή αρχή• «Της εκκλησίας του Χρίστου», φ. 77^. 2. Μηναΐον του Απριλίου (φ. 79^-153), έχον ωσαύτως ανέκ- δοτα στιχηρά και κανόνας επίσης ανέκδοτους, οΤον α') 'Δπρ. α' κανών Ιωάννου μονάχου είς τήν όσίαν Μαρίαν τήν Αίγυτυτίαν, οδ ή αρχή• «Έκ της Αιγύπτου» κτλ. — β') Άπρ. ε' κανών Ιωσήφ είς θεόδουλον και Άγαθόπουν τους μάρτυρας, οδ ή άκροστιχίς• «Των σων γεραίρω. Χριστέ, μαρτύρων κλέος Ιωσήφ», φ. 89. — γ') Άπρ. ια' κανών ανώνυμος είς τόν ίερομάρτυρα 'Αντίπαν, έπί- σκοπον Περγάμου, οδ ή άκροστιχίς• «Ώδαΐς σε, μάρτυς 'Αντίπα, στέφω πόδω». φ. 103. — δ') Άπρ. ιε' κανών ανώνυμος είς τόν μάρ- τυρα Κρήσκεντα, οδ ή αρχή• «Άνωθεν ήμΐν» κτλ., φ. 113. — ε') Άπρ. ιζ' κανών Ιωσήφ είς τόν δγιον Άκάκιον έπίσκοπον Μελιτινής, οδ ή άκροστιχίς• «Πηγήν σε πολλών θαυμάτων μέλπω, μάκαρ, Ιωσήφ», φ. 117^. — ς') Άπρ. ι&' κανών θεοφάνους είς τόν ίερομάρτυρα Παφνουτιον, οδ ή άκροστιχίς• «Δέχου τόν υμνον θεοφόρε Παφνούτιε», φ. 122»^. — ζ') Άπρ. κα' κανών ανώνυμος 372 ΚΑΤΑΛΟΓΟΙ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ εις τον ίερομάρτυρα Συμεών τόν έν ΙΙερσ{δ(, ου ή αρχή" <Έχ προμηθείας της του Χρίστου», φ. 127. — η') Άπρ. κβ' χανών Ιωσήφ εΙς τόν δσεον θεόδωρον τόν Συχεώτην, ου ή άκροστιχίς* «Του; εύχλεεΐς σου Βοζάζω πόνους, πάτερ» φ. 128^. — θ') Άπρ. χγ' χανών Ίγ>;ατίου εις τόν μεγαλομάρτυρα Γεώργιον, ου ή αχροστι* χίς• €Χαίροις άθλητά παμμάχαρ Γεώργ:ε>, φ. 132. — 1') Άπρ. κδ' χανών ανώνυμος εις τόν μάρτυρα Σάβαν τόν στρατηλάτην, ου ή άχροστιχίς• «Στρατηγέτην σε τιμώ μαρτύρων Σάβα», φ. 135•— ια') Άπρ. χε'• σημειωτέον δτι τόν έν τοις μηναίοις υπάρχοντα κανόνα εις τόν εύαγγελιστήν Μαρχον είκασε Βαρθολομαίος ό Κουτ- λουμουσιανός ποίημα θεοφάνους είναι• τήν είκασίαν ουν ταύτην ακριβώς ό κώδιζ ούτος έπιβεβαιοΤ, φ. 138. — εβ') Άπρ. κς' κα- νών ανώνυμος εις τόν Εερομάρτυρα Βασιλέα τόν έπίσκοπον Άμα- σείας, ου ή άκροστιχίς* «Παθών βασιλεύς και πλάνης ώφθης πά- τερ», φ. 14θΡ. — ιγ') Άπρ. κζ' κανών ανώνυμος εις τόν δσιον Συμεών τόν νέον στυλίτην και είς τόν άδελφόν αύτου Γεώργιον, ου ή άκροστιχίς• «Τους αυταδέλφους ευλογώ θεηγόρους», φ. 143. — ιδ') Άπρ. κη' κανών Ιωσήφ εις τόν άπόστολον Ίάσωνα, ου ή άκροστιχίς• «Τόν κλεινόν Ίάσωνα υμνώ προφρόνως Ιωσήφ», φ. 146 *). 3. Μηναΐον του ΜαΓου (φ. 154-230), περιέχον ωσαύτως τρο- πάρια στιχηρά τύποις ανέκδοτα καΐ κανόνας άσματικούς επίσης ανέκδοτους, οΤον α') Μαΐου β' κανών Γεωργίου εις τόν Αλεξαν- δρείας Άθανάσιον τόν μέγαν, ου ή άκροστιχίς• «Γεώργιος μελ- ποιμι σήν μάκαρ χάριν», φ. 156. — β') Μαΐου δ' κανών θεοφά- νους εις τήν άγίαν Σεβαστιανήν, ου ή άκροστιχίς• «Άσμα Σεβα- στιανή θεοειδεΐ μάρτυρι μέλπω», φ. 160^. — γ') ΜαΓου ιγ' κανών ανώνυμος εις τήν άγίαν Γλυκερίαν, ου ή αρχή• «Πικρίας με ρυ- σαι», φ. 183^. — δ') Μαΐου ις' κανών ανώνυμος εις τόν άγιον *) Τ•^ κί^' άπρ',λίοϋ πανηγυρίζεται χατά το μηναΐον τούτο Συμεών ό συγγενής του Κυρ(ου χαι έπίσχοτιος Ιεροσολύμων (φ. 148)' τοΰτ* αυτό βεβα[θΐ χαΐ συνχξάρίον ευαγ- γελίου του δεχάτου αιώνος υπάρχον έν Μόσχα. "Ορα Σέργιον, ΙΙοιηη& Μύοβι^βοΐΟΒΐ ΒΟ0ΤΟΚ& τ. Ι, σ. 111. ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ Γ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 373 ^ .1 .1 Έλλάδιον, ου ή. αρχή* «"Αν&εσι ψαλμικοΐς», φ, 190?. — ε') Μαΐου ΙΊ\ κανών θεοφάνους είς τόν δσίον Άχάκιον της Κλίμαχος, ου ή άχροστιχίς• «Άκάκιον τόν άριστον υττήχοον δσμασιν αδω»,φ. 195. — ς') Μαίου χζ' χανών ανώνυμος εις τόν ιερομάρτυρα θεράποντα, ου ή αρχή• «Ίερωτάταις χορείαις», φ. 219. — ζ') Μαίου χη' χα- νών ανώνυμος εις τόν δσιον Κλήμεντα τόν ποιητην, ου ή άχρο- στιχίς• «Κλήμεντα μέλπω τόν μελουργόν έμφρ6νως>, φ. 221^. — η') Μαΐου λ' κανών ανώνυμος εις τόν δσιον Ίσαάχιον τόν έν τω Σήμ(ατι?), ου ή αρχή• «Των τής έρημου ορίων», φ. 225. 242. Τεύχος μεμβράνινον έκ φύλλων 398, ών τίνων αϊ γωνίαι τεμάχη φέρουσι κεκολλημένα φύλλων άπεσπασμένων έκ μεμβρανίνων λειτουργικών βιβλίων* έγράφη δε παρά δύο ή καΐ πλειόνων βιβλιογράφων άμαθων άμφι τήν αρχήν της δεκάτης έκα- τονταετηρίδος, καΐ μήκους μεν εστί 0,275, πλάτους δε 0,20• τό δε κείμενον υπάρχει μονόστηλον, αριθμούν έν μια εκάστη των σελίδων είκοσι γραμμάς και τεσσάρας (0,196X0,11), δπερ έχει και κοσμήματα τίνα ταινιοειδή και κεφαλαιώδη που μεγάλα στοι- χεία, κεκαλλωπισμένα καΐ πολυχρώματα, τάς αρχάς έπικοσμουντα των εμπεριεχομένων συνταγμάτων αί δε τούτων έπιγραφαΐ γράμ- μασιν ωσαύτως εισι κεφαλαιώδεσι γεγραμμέναι. "Έχει δε τό βι- βλίον καί τίνα σημειώματα μεταγενέστερα, οΤον Εν της ιβ' έκα- τονταετηρίδος, δπερ έχει ώδε (φ. 398°')• «ψ Κ(ύρι)ε βοήθει τω σώ δούλω Μιχαήλ ασπαθ(αρίω)». Έτερον αύθις υπάρχει του 13 32 -ου έτους, άραβιστι γεγραμμένον όπισθεν του αυτού φύλλου, δηλοΰν 8τι τό βιβλίον ανετέθη τη μονή του Προδρόμου^ τη παρά τόν 'Ιορδάνην ποταμόν. ΚαΙ πάλιν άλλο σημείωμα γεγραμμένον ωσαύτως άραβικοΐς γράμμασιν έτει 1292-ω τοΰτ' αυτό βεβαιοΓ γέγρατΓται δε τούτο έν τω πρώτω φύλλω, έν&α και σημείωμα πάλιν υπάρχει ταυτοσήμαντον έλληνικοΤς μεν γράμμασι γεγραμμέ- νον, άπεσπογγισμένον δέ. Περιεχόμενα. 1. Πίνας των έν τω κώδικι κειμένων, φ. 1. 2. «Του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου εις τόν εύαγγελι- σμόν της δεσποίνης ημών, της αγίας Θεοτόκου». Άρχ. «Τη 374 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΑΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ πρότερα Κυριαχη τήν όρθόδοζον ταυτην έχχλησιαν•, φ. 2, Μίβηβ τ. 62, σ, 763. 3. «Του αυτοδ ομιλία εις τον εύαγγελισμόν της 6περοΓ[(αζ άχραντου δεσποίνης ημών Θεοτόκου». Άρχ. «Προαπ^στειλεν ό θεός τον άρχάγγελον», φ. 13^. Ίεροσολ. Βφλίοθ. Ι, σ. 226• 4. Ανδρέου αρχιεπισκόπου Κρήτης, του Ίεροσολυμίτου, «λό- γος εΙς τον εύαγγελισμόν της ύπεραγίας άχραντου δεσποί^/ης ημών Θεοτόκου καΐ άειπαρθένου Μαρίας». Άρχ. «Επέστη σήμερον ή πάντων χαρά», φ. 19β. Μί^ηβ τ. 97, σ. 881. 5. Άμφιλοχίου του επισκόπου Ικονίου, «ομιλία είς τον αγιον τετραήμερον Αάζαρον», ής ή αρχή• «Φέρε πάλιν εις μέσον», φ. 38^. Μι^ηβ τ. 39, σ. 60. 6. «Μαρτύριον του αγίου Άθηνογένους επισκόπου» (ιζ' ίου- λίου), ου ή αρχή• «ΈπΙ Διοκλητιανου του βασιλέως ήν πολλή μανία», φ. 44^. ΛατινιστΙ παρά τε τώ Λιπομάννω και τω Σου- ρίω (17 ίουλίου). Άπόγραφον δε του ελληνικού κειμένου σημειου- ται καΐ Οοχβ (0»1&1. οοά. ^ΓΛβο. ΜΜ. Βοάΐ. Ι, σ 661) και Νικόδημος ό Αγιορείτης (Συναξαρ. II, σ. 263)• 7. «Μαρτύριον του αγίου Άθηνογένους» (ιζ' ιουλίου), ου ή αρχή• «Του βίου καΐ της αθλήσεως», φ. 50. Κείμενον άσημείω- τον άλλοθί που. 8. «Μαρτύριον του αγίου μεγαλομάρτυρος Άγαθονίκου (κβ' αύγούστου). Άρχ. «Αρχή φωνή του άγαθου θεού», φ. 78^. Κείμενον ωσαύτως αγνωστον τω Φαβρικίω και τω Νικοδήμω. 9. «Βίος του έν άγίοις πατρός ημών Μαρκιανου, γενομένου πρεσβυτέρου καΐ οικονόμου της μεγάλης εκκλησίας» (ι' Ιανουαρίου).. Άρχ. «Εύλογητός ό θεός καΐ πατήρ» κτλ., φ. 91. Κείμενον ωσαύτως δγνωστον, άντιγραφέν ήδη παρ' έμου προς τύποις εκδοσιν. 10. «Μηνι ίαννουαρίω ι', βίος και θαύματα του οσίου πα- τρός ημών Ευστρατίου, ηγουμένου μονής τών Αύγάρου». Άρχ. <"Οτι μεν ώ φιλάγιον άθροισμα*, φ. 104. Κείμενον ωσαύτως αγνωστον, δπερ έκδοθήσεται προσεχώς τύποις. 11. (Παυλίνου) «βίος του οσίου πατρός ημών Αμβροσίου ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΑΥΜΩΝ. 375 επισκόπου Μεδίολάνων». 'Δρχ. «Προτρέπει με ΑύγουστΓνε», φ. 140^ Ά. Π. Κεραμέως, Άνάλ. Ίεροσολυμιτιχης Σταχυολο- γίας Ι, σ. 27—88. 12. «Βίος της όσιας μητρός ημών Ξένης» (χα' ίανοοαρίοϋ). Άρχ. «Πασαι αϊ πολιτεΤαι χαΐ αΐ μαρτϋρίαι>, φ. 173. Δεύτε- ρον άπόγραφον τοδ τύποις άνεχδότου τούτου βίου σημειουται Οοχβ^ €&(&!. €θά• ^Γ&6€. ΜΜ. Βοάΐ. Ι, σ. 656. 13• «Μην ι 2αννουαρ{ω ιζ', βίος χαΐ πολιτεία του μαχαρίου *Αντωνίοο» (συγγράφεις υπό Αθανασίου του μεγάλη). 'Δρχ. «Άγαθην δμιλλαν ένεστήσασθε», φ. 185^. Μίβηβ τ. 26, σ. 835. 14. «Εις τήν υπεραγίαν θεοτόχον προσευχή έζομολογήσεως»^ ης ή αρχή• «Φιλάνθρωπε μήτερ του φιλάνθρωπου θεού, του ελεήμονος ελεήμων, ή αγαθή του άγαθου» χτλ., φ. 258^. 15. «Δόγος είς τήν έπάνοδον του τιμίου λειψάνου του έν άγίοις πατρός ημών Ιωάννου άρχιεπισ/όπου Κ/πόλεως, του Χρυ- σοστόμου». Άρχ. «Πάλιν έπ' έμέ δόγμα χαι πρόσταγμα», φ. 262. 16. «Μηνι δεχεμβρίω γ'• μαρτύριον της αγίας Δόμνης χαΐ του πλήθους τών έν Νικομηδεία μαρτυρησάντων». Άρχ. «Πολι- τεία χαι βίος θεοφιλής», φ. 272. Κείμενον άνέχδοτον τυποις• Ετερα δέ απόγραφα σημειουνται ΜαΐΛαβί (Δοο. οοά. §γ. ηοΐ. σ. 93) χαι ΜίΙΙβΓ (ΟαΙαΙ. άββ Μ88 §Γβ€8 άβ Γ Εδοιιήαΐ, σ. 278). 17. «Μαρτύριον του αγίου Κλήμεντος επισκόπου Άγκυρας», ου ή αρχή• «Έτει διακοσιοστώ», φ. 309^. Κείμενον άνέκδοτον, ουπερ άπόγραφον δρα και παρά τω Οιηοηί, Οίΐ1&1ο§υβ άβδ Μ88 ^β08 άβδ 1)ίΙ)1ιο1;1ι6(ΐιιβδ άβ 8ιιί8δβ, Ιιβίρζί^ 1886, σ. 13. 18. (Κρισπίνου) «βίος και πολιτεία του οσίου πατρός ημών Παρθενίου επισκόπου Δαμψάκου». Άρχ. «Πόθω και αγάπη κινού- μενος», φ. 351. Μί^ηβ τ. 114, σ. 1348. 19. «Μηνι μαΐω θ'• μαρτύριον του αγίου Χριστόφορου καΐ τών συν αύτώ μαρτύρων». Άρχ. «Έτους τετάρτου της βασιλείας Δεκτού ην πολλή μανία κατά τών εύσεβούντων » , φ. 379^. Τέλος• «φέρετε μοι Ίνα μόνον αψωμαι και αποθάνω* οί δέ απελθόντες ουδέν ευρον τότε δπου είστηκει το σώμα του δικαίου τιμωρού- 376 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ μενον γήν λαβόντες ήνεγκαν και εν υδατι λυσαντες έπότισαν αυ- τόν, χαΐ οδτως άπέδωχεν έν κρι'σεε την ψυχήν αύτου καΐ έδοξάσθη το δνομα του Κυρίου δως του αιώνος. Έτελειώθη δέ ό άγιος Χριστόφορος μηνΐ μαίω θ', βασιλεύοντος του ασεβέστατου Δεκιου, κατά δέ ήμας βασιλεύοντος του κυρίου ημών Ίησου Χρίστου, ω ή δόξα και τό κράτος εις τους αιώνας τών αιώνων άμην». Πρβλ. Η. ϋδβηβΓ, ΑοΙ» 8. ΜαήΜβ βΐ 8. Οΐιπδίορίιοη. Βοηη&β 1886, σ. 56—76. 20. Γρηγορίου του θεολόγου, λόγος ό περί φιλοτυτωχιας ακέφαλος, φ. 363. 243. Τετραευαγγέλιον εκ μεμβράνης, γραφέν τ^ ια' έκα- τονταετηρι'δι καΐ συναποτελουμενον έξ 190 φύλλων, μήκους μεν 0,272, πλάτους δέ 0,205" τό δέ κείμενον υπάρχει δι'στηλον, αριθμούν κατά σελίδα πασαν είκοσι και %ζ γραμμάς (0,207 Χ 0,135)• ην δέ ποτέ κτημά «του Ζεβελίνου» (δρα τό 2--ον φυλ- λον). Και έν μέν τη άρχη κείται κανόνιον τών αναγνωσμάτων ελληνιστί τε καΐ άραβιστι γεγραμμένον, δ προσέ&ηκε χεΙρ του ιγ' αιώνος• ή αύτη δέ χειρ αντέγραψε τό αυτό κανόνιον καΐ έν τοΓς κρασπέδοις του κωδικός, ως αί κα&' έκάστην ήμέραν άπΐ2- τουν χρεΓαι. "Εχει προσέτι τό βιβλίον έν τοΓς δυσΐ τελευταίοις φύλλοις αραβικά τίνα σημειώματα, έξ ων δηλον δτι τούτο πα- λαιόθεν έν Παλαιστίνη παρευρίσκετο* έχει δέ και κοσμήματα δύο κόκκινα, τό μέν ταινιοειδές (φ. 149^), τό δέ προσόμοιον τω γράμ- ματι Π. Σημειωτέον έτι, οτι πολλών φύλλων ή γραφή δυσανάγνω- στος υπάρχει νυν διά τήν πολλήν άλλοτε του κωδικός μεταχείρισιν, και δτι πάλιν άλλων φύλλων ή γραφή διωρθώ&η προς άνάγνωσιν. 244. Τετραευαγγέλιον έκ μεμβράνης, γραφέν τη ιβ' έκα- τονταετηρίδι καΐ συναποτελουμενον ήδη έκ φύλων 350, μήκους μέν 0,267, πλάτους δέ 0,19" τό δέ κείμενον υπάρχει κατά σε- λίδα μονόστηλον και έκ γραμμών 18 μέχρις 20 (0,172X0,115)• μ*^να δέ τά φύλλα 43 — 58 γραμμάς έχει κατά σελίδα 25. Και έν μέν τη αρχή του βιβλίου γέγραπται πρόσ&ετον κανόνιον τών αναγνωσμάτων, μει>' δ κείται τό κατά Ματ&αΐον εύαγγέλιον ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ 1ΕΡ0Σ0ΛΓΜΩΝ. 377 (φ. 3 — 110)• μετά δέ τούτο φαίνεται φύλλον εν άποχεχομμένον δκά ψαλλίδος* δυο δέ πάλιν φύλλα Πορφυριος Ιχοψεν, &περ εχειτο μετά τό νυν 123-ον φυλλον ταύτα δε μέρος εΤχε του χατά Μαρχον ευαγγελίου χαΐ νυν ως ειχός την έν Πετρουπέλεκ χοσμεΐ βφλιοθήχην'(άριθ. 300. Οτ^βΓΒ ΗΜΠβρ. ΠγβΛ. Βη6λ. 3α 1883 Γ., σ, 126). Ατελές δέ μένει χαΐ τό χατά Ίωάννην εύαγγέλιον (φ. 281 — 350), δνεχα της άπωλείας των έξ άρχης τελευταίων φύλλων του χώδιχος' μετά δέ τούτο προσέθηχεν ο δέτης τεμά- χιον εύγγελίου λδίτουργεχου της αύτης δυοχαεδεχάτης έχατονταε- τηρίδος, δπερ έχει κατά σελίδα γραμμάς 25 χαΐ γραφήν δμοίαν τη των φύλλων 43 — 58 του χώδιχος τούτου* σύγχειται δέ τό τεμάχιον τούτο μόνον έχ φύλλων τεσσάρων, και μετά 4 περιχο- πάς αναγνωσμάτων υπάρχει έν αύτοΤς α') €Δήλωσις διαλαμβάνουσα την του χρόνου των ευαγγελίων άνάγνωσιν χαΐ την των ευαγγε- λιστών διαδοχήν, πόθεν τε άρχονται και που καταλήγουσιν»• και β') «Δήλωσις πώς δεΐ εύρίσ/ειν τά ζητούμενα ευαγγέλια». 245• Δειτουργικόν ευαγγέλιον ατελές και άχέφαλον, άρχόμενον από τών λέζεων τούτων «ταύτη ν, δτι ό καιρός ο έμός ουπω πεπλήρωται» κτλ. Σύγκειται νυν εκ φύλλων χάρτου βαμβακερού 207, μήκους μέν 0,271, πλάτους δέ 0,197* τό δέ κείμενον υπάρχει κατά σελίδα μονόστηλον και έκ γραμμών είκοσι και ές (0,205x0,132)• γέγραπται δέ τη ιγ' έκατονταετηρίδι. 246. Λειτουργικόν ευαγγέλιον έκ χάρτου βαμβακερού, γε- γραμμενον άμφι τό τέλος της ιβ' έκατονταετηρίδος καΐ συνιστά- μενον έξ 94 φύλλων, μήκους μέν 0,265. πλάτους δέ 0,215* έχει δέ τό κείμενον αύτου κατά σελίδα δίστηλον έκ γραμμών 27 — 29* δ και γράμματα κε,ραλαιώδη πολλά φιλοκάλως έσκευα- σμένα τό δέ χρώμα κόκκινον έχει και κίτρινον, τάς αρχάς έπι- κοσμοΰ'^/τα τών αναγνωσμάτων έχει δέ και κοσμήματα τρία, τό μέν ταινιοειδές, τά δέ παρεμφερή προς τό γράμμα II (δρα φ. 1 , 14^ καΐ 27β). Έν δέ τω κρασπέδω τής όπισ&ίου σελίδος του 94-ου φύλλου γέγραπται περί τον ιδ' αίώνα σημείωμα τοιούτον «Ευαγγέλιον του αγίου Γερασίμου του έν τώ Ιορδάνη ^£^ ». 378 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 247• Προφητολόγιον έχ μεμβράνης άχέφαλον, όρχόμενον άπό των λεζεων τούτων €...σεται εις χρίσιν Κύριος και στή- σει ε?ς χρισιν τον λαόν αυτού» χτλ. Έγράφη δέ τξ ένδδχάτη έχατονταετηρι'δι χαΐ νδν εκ φύλλων αποτελείται 188, μήκους μεν 0,277, πλάτους δέ 0,22* το δέ κείμενον αύτου δι'στηλον υπάρχει κατά σελίδα (0,215x0,165), σημεία φέρον απανταχού μουσικά δια κινναβάρεως γεγραμμένα καΐ κατά τήν αρχήν μιας έκαστης των περικοπών έπικοσμούμενον έγκεκαλλωπισμένω τινι γράμματι κεφαλαιώδει, το χρώμα κόκκινον ώς έπι το ττολύ έχοντι. Τπάρχουσι δέ και κοσμήματα ταινιοειδή τά τμήματα διακρίνοντα των ανα- γνωσμάτων, καΐ δτερον πάλιν έν τω 124-ω φύλλω παρεμφερές προς τό Π γράμμα* δπερ διαχωρίζει τό συναζάριον των προφη- τειών. Ήρίθμει δέ τό βιβλίον έξ αρχής κς' τετράδια* έζ ων ελ- λείπει τό πρώτον τό δεύτερον, επτά φύλλα του τρίτου και δυο του τελευταίου τετραδίου, ένθα και σημείωμα τοιούτον υπάρχει της ιγ' έκατονταετηρίδος (φ. 188), έν τω κρασπέδω γεγραμμένον «•|• Έσταχώθ(η) υ παρούσα αυτή ή βίβλος διά χειρός έμου του αμαρτωλού και ά^αζίοο Σίμονος ιερομόναχου» κτλ. Τό μέν συνα- ξάριον, διά τόν έκπεσμόν δύο φύλλων, υπάρχει νυν ατελές, είς τήν ιθ' αυγούστου λήγον (φ. 124 — 188)* αυτό δέ τό προφητολόγιον έχει πολλαχου και διατάξεις εκτενείς περί των τελετών διαφόρων εορτών, έξ ων έγώ τήν εφεξής αντέγραψα παραδείγματος δνεκεν, άναφερομένην δέ είς τήν έν τω μεγάλω Σαββάτω τελουμένην ίεράν λειτουργίαν (φ. 117)' «Έν τω ψάλλεσθαι δέ τό εύαγγέλιον οι πρεσβύτεροι μετά τών διακόνων κατέρχονται έκ του συνθρόνου και άλλάσσουσιν στολήν εύ&ύς, και ούτως εισέρχονται μετά του αρχιεπισκόπου και τών νεοφώτιστων είς τήν β' εϊσοδον, πάντων λευχειμονούντων, (μετά) μανουαλίων γ', όψικευόντων και λεγόντων προκείμενον (είς) ήχον β': Μακάριοι ων αφέθησαν αί άνομίαι. Στίχος• "Μακάριος άνήρ, ω ου μή λογίσεται Κύριος άμαρτίαν". "Οταν δέ ελθωσιν είς τους μεσοπυλώνας, 6 ψάλτης λέγει• "Έάν έξογορεύσω κατ' έμοΙ5 τήν άνομίαν μου τω Κυρίω". 'Ότε δέ ακούσει ό ψάλτης ό έστώς έν τω άμβωνι καΐ ψάλλων τό εύαγγέλιον του ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 379 ετέρου ψάλλοντος το "Μαχάριοι ών αφέθησαν", κατέρχεται άπό του ίμβωνος χαΐ οδτως ανέρχεται εκείνος έν τω έίμβωνι* εΤθ' ο5τως μετά τήν συμπλήρωσιν δίδωσιν αύτω 6 άρχιδιάχονος και- ρόν έκ του θυσιαστηρίου καΐ λέγει τήν περισσήν, και παραχρήμα κατέρχεται• ευχή δε ου γίνεται, άλλ' ευθύς ανέρχονται οι ψαλται έν τω ίμβωνι και λέγουσιν άντι του τρισαγίου " "Οσοι εις Χρι- στόν έβατυτίσθητε "• προκείμενον δέ ουκ ανέρχεται [βίο], άλλ' ευθύς 6 απόστολος προς Τωμαίους• '' Αδελφοί, δσοι εις Χριστόν έβαπτί- σθητε ". Τέλος• *' έν Χριστώ Ίησου τω κυρίω ημών ". Άντι του Αλ- ληλούια ήχος βαρύς• "Ανάστα 6 θεός κρίνων τήν γήν". Τούτου δέ ψαλλομένου αίρεται ή λευκή οθόνη έφηπλωμένη έν τη αγία τραπέζη παρά των διακόνων, ήτις εις τύπον έπιτελεΐσθαι παρεδόθη παρά των θείων πατέρων του άποκυλισθέντος λίθου έκ της θύρας του ζωαρχι- κου μνήματος του θεανθρώπου λόγου και κυρίου ημών Ίησου Χρίστου. ΕΤθ' οδτως λέγεται ό α' στίχος* "Ό θεός έστιν έν συναγωγή". Στίχος• ''δως πότε κρίνετε άδικίαν" δως "καΐ πέ- νητ(ες) δίκαιοι": Στίχος "Έζέλβσθε πένητας και τυτωχούς" δως "και ως εΤς των αρχόντων πίπτετε". Τό "Ανάστα ό θεός κρίνων". Εύαγγέλιον έκ του κατά Μαθαΐον "Όψέ σαββάτων". Τέλος• "δως της συντελείας". Κοινωνεκόν '"Εξηγέρί>η ως ό ύττνών κύριος". Τούτο δέ χρή είδέναι, δτι τ-ξ δλη έβδομάδι της διακινησίμου μέχρι του σαββάτου άντι του τρισαγίου ψάλλεται τό "Οσοι είς Χριστόν έβατττίσθητε». 248• Τετραευαγγέλιον έκ μεμβράνης άκαλλέστατον, έχον έν τ^ άρχί κόσμημί|[ μ•έγ^9 'ϊ^^ρ^στών έπι πρασίνου χρώματος δρνεα δύο φαντασιώδη• σύγκειται δ' έκ φύλλων 192, μήκους μεν 0,265, πλάτους δέ 0,17* τό δέ κείμενον υπάρχει κατά σελίδα δίστηλον, δπερ ώς εοικεν έγράφη διά τριών όμου γραφέων άδεζιωτάτων. Έκ τών ευαγγελίων ελλιπές έστι μόνον τό κατά Λουκαν, ένεκα τής'άποκοπής ένίων φύλλων έγράφη δέ τό βιβλίον περί τήν αρχήν της ιγ' έκατονταετηρίδος. 24θ• Τεύχος μεμβράνινον άκέφαλον έκ φύλλων 189, μή- κους μεν 0,262, πλάτους δέ 0,215* έγράφη περί τήν αρχήν 380 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ της ενδέκατης έκατονταετηρίδος, και τό κείμενον αύτοΟ κατά σελίδα δίστηλον υπάρχει, γραμμάς αριθμούν 29 ή 30 (0,213Χ 0,146). Περιέχει δε λόγους ήριθμημένους εΤκοσιν Ιωάννου του Χρυσοστόμου, έξ ων έλλείπουσι νυν ό η', ό ια', 6 ιβ% ό ιδ' καΐ τά τέλη τινών άλλων ομιλιών. 1. Λόγοι περί της άγιας "Άννης ε', ων ό πρώτος ακέφαλος, αρχόμενος από τών λέξεων τούτων €[παν]ταχου την ήσυχία^^ εστίν όραν, άλλ' ούχΙ νυν ούτως, άλλ' ευθέως ύττο την §ω» κτλ. Αρχή του β' λόγου• «Ουδέν άρα εύχης ΐσον> κτλ., φ. 9^• "Ορα Μί^ηβ τ. 54, σ. 643 κέ. 2. Όμιλίαι δύο, ή πρώτη και ή δευτέρα, περί Δαβίδ και Σαούλ, φ. 40—67. Μί^ηβ τ. 54, σ. 675—694. 3. Όμιλίαι τρεις ε!ς τόν Λάζαρον, φ. 68 — 110. Μί^β τ. 48, σ. 963—990 και 1005—1017. 4. «Εις τό ρητόν του αποστόλου: Περί δε τών κεκοιμημέ- νων ου θέλω ύμας άγνοεΤν αδελφοί, ϊνα μη λυπεΐσθε, καθώς και οί λοιποί». Άρχ. «Ημέρας τεσσαράκοντα άναλώσαμεν», φ. 111. Μίβηβ τ. 48, σ. 1017. 5. «Περί τελείας αγάπης και της κατ' άξίαν τών έργων άν- ταποδώσεως, καΐ περί κατανΰζεως και κρίσεως και επιθυμίας τών μελλόντων αγαθών, και προς τω τέλει περί τών άπιστοΰντων δτι εστί γέεννα». Άρχ. «Πάσα πραξις άγαθη», φ. 120. Μί^ηβ τ. 56, σ. 279. 6. Λόγοι τρεις προς Σταγείριον, φ. 130^ — 174. Μί^ηβ τ. 47, σ. 423 — 496. 7. Κατηχήσεις δυο προς τους μέλλοντας φωτίζεσθαι, φ. 175— 189. Μί§ηβ τ. 49, σ. 224—241. 25 Ο. Ή θεία λειτουργία Ιωάννου του Χρυσοστόμου, γρα- φεισα περί τό τέλος της έκκαιδεκάτης έκατονταετηρίδος και συγκειμέ- νη εκ φύλλων χάρτου είκοσι, μήκους μεν 0,27, πλάτους δε 0,20" τό δε κείμενον υπάρχει μονόστηλον, άριθμοδν κατά σελίδα πασαν όκτωκαίδεκα γραμμάς (0,20X0,116)* κοσμείται δε τούτο πολ- λαχου μεγάλοις άρκτικοΐς κεφαλαιώδεσι γράμμασι ροδοχρόοις και ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 381 χοχχίναις έπιγραφαΐς χαΐ μεγάλω τινί χοαμήματΕ τήν αρχήν έπε- κοσμοΰντι του τεύχους• δπερ έστΙ τό σχήμα τετράγωνον παραλλη- λόγραμμον, έπίχρυσον μετά δε τό τέλος εγραψεν ό χαλλ:γράφος αύτοΰ τό «Μνήσθητι Κύριε του δούλου σου Δανιήλ ίεροθύτου». 251. Τεύχος έκ χάρτου, συνιστάμενον εκ φύλλων 69, μή- κους μεν 0,274, πλάτους δε 0,20* έγράφη δε παρά του ΣαβαΓτου Ίωαννικίου, δς καΐ τό όνομα τό εαυτού παρεπέγραψεν έν τω κρασττεδω του πρώτου φύλλου κατά τόν εξής τρόπον «Ίωαννικίου καΐ τόδε προς τοΤς άλλοις* αφιέρωσα εις τήν λαύραν του άγιου Σάββα: •|• 1784-ω». Περιεχόμενα• 1. Έκλογαΐ τής βφλου Παύλου του Ευεργετικού, φ. 1 κέ. Άρχ. «Περί του πώς και πόθεν τις των λογισμών περιγίνεται και μέχρι τίνος έπι τούτοις ουκ εύθυνόμεθα: έν τω Γεροντικώ. Ήρώτησεν ό άββάς ΉσαΓας τόν άββαν Ποιμένα περί ρυπαρών λογισμών» κτλ. 2. «Του μακαριωτάτου Ιωάννου μητροπολίτου Ευχαίτων επιστολή προς Ίωάννην μοναχόν και εγκλειστον αδτη δε αρμόζει και παντι κελλιώτη » . Άρχ. «Έδεζάμην σου πάτερ», φ. 62. 3. Εύχαι δύο τής άγιας Μακρινής και Βασιλείου του μεγά- λου, φ. 69^. 252. θεοτοκάριον έκ χάρτου συναριθμουν 278 σελίδας* έστι δε μήκους μεν 0,275, πλάτους δε 0,18. Άρχ. «Τω Σαββάτω εσπέρας εις τό άπόδειπνον κανών τής Θεοτόκου• ωδή α', ήχος α'. Σου ή τροπαιούχος κραταιά» κτλ. Μετά δε τό τέλος υπάρχει τό σημείωμα τοδτο* «Τώ παρόν θεοτοκάριων έγράφυ δι άχυρδς έμου του αμαρτωλού Ίάκόβου ιερομόναχου του θεσαλονικέου* εις τήν λαύραν του οσίου και θεοφόρου πατρός ημών Σάββα του ύγήάσμένου• είς τους — 1815 — έν μινύ Ιανουαρίου 25» κτλ. 253. Τεύχος έκ χάρτου βαμβακερού τής τετάρτης και δε- κάτης έκατονταετηρίδος, υπό πέντε μεμβρανίνων φύλλων περικε- καλυμμένον, & μέρος έστι Τριωδίου τινός τής ενδέκατης έκα- τοντεετηρίδος• τούτου δε τό κείμενον κατά σελίδα μονόστηλον υπήρχε και έκ γραμμών εΐχοσι και οκτώ• Σύγκειται τοίνυν τό τεύχος έκ φύλλων 72, μήκους μεν 0,278, πλάτους δε 0,185* 382 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ περιέχει δέ λόγους τεσσάρας Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Ενα περί των υτϋό Ήρώδου άναιρεθέντων νηπίων χαΐ τρεις περί της Θεο- τόκου* μετά δέ τούτους Γρηγορίου του Ναζιανζηνου **λόγον εις τήν άγίαν του Χρίστου γέννησιν" χαΐ Βασιλείου του μεγάλου λόγους τρεΐς, ων έσχατος έστιν ό περί παρθενίας. 254. «Βιβλίον λεγόμενον Παράδεισος », υπό Σαμουήλ Ιερο- μόναχου του Κυπρίου γραφέν ετει 1799-ω χαΐ τη λαύρα του όσιου Σάβα δωρηθέν υπ' αύτου' συγχειται δ' έχ σελίδων 428 χαΐ μήκους μεν εστί 0,27, πλάτους δέ 0,192. 255. «Κανόνες χαΐ εύλογητάρια ψαλλόμενα έν τω χουβου- χλίω του οσίου πατρός ήμων Σάββα του ήγιασμένου έν έχάστιτ) έβδομάδι, έν τ-ζ παρασκευή εσπέρας». Τεύχος έχ φύλλων χάρ- του 28, μήκους μεν 0,293, πλάτους δέ 0,19' έγράφη δε τ^ 5-Τ3 μαΓου του 1820-ου έτους. 256. Άντίγραφον έντυπου βιβλιαρίου, φύλλα συναριθμουν έκκαίδεκα* φέρει δέ τήν έπιγραφήν ταύτη ν «Ακολουθία του αγίου ένδοξου ίερομάρτυρος Μόδεστου, αρχιεπισκόπου Ιεροσολύμων, συγγραφεΐσα μέν παρά Αγαπίου μονάχου του Κρητός, ήδη δέ τύποις εκδοθείσα δι' αδείας του παναγιωτάτου χαι οικου- μενικού πατριάρχου κυρίου κυρίου Γρηγορίου, καΐ δι' έζόδων και επιμελείας του πανοσιωτάτου έν ίερομονάχοις Θεοδοσίου, προη- γουμένου της κατά τό άγιώνυμον δρος ιεράς και σεβασμίας μονής του Σταυρονικήτα, του επιτρόπου της κοινότητος χρηματίσαντος, προς χρήσιν και ώφέλειαν των ορθοδόξων. Έν Κωνσταντινουπόλει ^αωιθ'». Τήν έκδοσιν ταύτην ουδείς των βιβλιογράφων έγνώρισεν, ούτε Βρετός ούτε Σάθας ούτε Παύλος ό Λάμπρος• περί δέ του Μόδεστου δρα τό βιβλίον τούτο: "Άθλησις του αγίου Μόδεστου αρχιεπισκόπου Ιεροσολύμων, εκδοθείσα υπό Χρύσανθου Λοπαρέβου, έν Πετρουπόλει 1892 (τεύχος 91-ον τής συλλογής: Π&μητηηκη ^ρβΒΗββ ΠκΟΒΜβΗΗΟΟΤΗ). 257. Τεύχος έκ φύλλων 396, ών τα μέν πρώτα 115 και τά τελευταία δέκα καΐ επτά χάρτινα έστι, γραφέντα περί τήν ιε' εκατονταετηρίδα• φύλλα δέ τίνα (368 — 379) βαμβακερού ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 383 χάρτου προσετέ&η περί τήν ιγ' εκατονταετηρίδα• πάντα δ' δμως τα λοιπά μεμβράνινα υπάρχει (φ. 116-367), καΐ ή γραφή τούτων φαίνεται καλλιγράφου τινός εΤναι πόνημα περί τό τέλος άκμάσαντος της δυοκαιδεκάτης έκατονταετηρίδος* εστί δε τό τεύχος μήκους μέν 0,265, πλάτους δε 0,22. Περιεχόμενα• 1. Αναβαθμοί της Όκτωήχου, ων ή αρχή λείπει, φ. 1. 2. Στιχηρα σταυροθεοτοκία και έτερα τοιαύτα, φ. 4^. 3. € Κανών είς τήν άγίαν καΐ ζωαρχικήν τριάδα• ποίημα Μη- τροφάνους, ου ή άκροστιχίς: Μίαν σε μέλπω τήν τρισήλιον φύ- σιν>, φ. 78. 4. «Αναγνώσματα έωθινά αναστάσιμα» ευαγγέλια, φ. 103. 5. «Ερμηνεία του ιη' ψαλμού», ής ή αρχή• «Των θείων νομών εϊδη τρία παρά του μακαρίου διδασχόμεθα Παύλου», φ. 110. 6. Παρακλητική ήτοι όκτώηχος ή μεγάλη, τα μεμβράνινα φύλλα κατέχουσα (116-367), τάξιν δμως έχουσα διάφορον της νυν διό καΐ τά λείποντα ταύτη προσέθηκεν δτερος ύστερον έν τοις προτεταγμένοις έκ χάρτου φύλλοις. Έπει δέ τήν αρχήν αύτης 6 χρόνος Ιφθειρε, τό κείμενον άρχεται νυν άπό των λέζεων τούτων «Χαίρε ή της χάριτος πηγή, χαΤρε ή κλίμαξ» κτλ., φ. 116. Εις φ. 119 «Τ-η Κυριακή εσπέρας στιχηρα κατανυκτικά• ήχος α'». Άρχ. «"Οτι τό πέλαγος πολύ των παραπτωμάτων μου» κτλ. — Φύλ. 367 « Έζαποστειλάρια των ια' ευαγγελίων των έω- θινών», ων ελλείπει τό τέλος. 7. «Συνοδικόν άναγινωσκόμενον τη Κυρια/η της ορθοδοξίας», φ. 368-380. 8. ΜακαρισμοΙ της Όκτωήχου, φ. 381-ον μέχρι του 396-ου φύλλου, ένθα γέγραπται τούτο• «Τέλος συν θεω άγίω των μακα- ρισμών των δλων εβδομάδων, και τό άνθιβόλιν ήτον κακόν πολλά >. 258. Τεύχος έκ μεμβράνης, γραφέν άμφΐ τήν ένδεκάτην εκατονταετηρίδα καΐ φύλλα σωζον ήδη 233, μήκους μέν 0,261, πλάτους δέ 0,192* πρότερον δέ φύλλα συνηρίθμει 281, καθάπερ ώμολόγησε τούτο Πορφύριο; ό Ούσπένσκης, ύποσημειωσάμενος Ιδία χειρί τόν αριθμόν έκεΤνον εις τό τέλος αύτου του κωδικός. "Έστι 384 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ δέ τό κει'μενον αύτοδ χατά σελίδα μονόστηλον χαΐ έκ γραμμών τριάκοντα, ώς είναι τον χώρον αύτου 0,184x0,115* καΐ έν μεν τ^ πρώτη σελίδι περιέχεται καταγραφή λόγων έπτακαίδεκα Γρη- γοριου τοδ θεολόγου, περιεχομένων έξ αρχής έν τω κώδικι* ων πρώτιστος μεν εστίν ό περί του πάσχα και της βραδυτήτος, έσχατος δέ ό περί της πληγής της χαλάζης• ούτος δ' δμως ελ- λείπει νδν ελλείπει δ' ωσαύτως καΐ λόγος έτερος, δς αριθμόν έφερε τον δκτον ελλείπει δέ και τό τέλος του ις' λόγου, λήγον- τος ήδη τούτου ταΐς λέξεσι ταύταις• «και πάντα τα τής φιλαν- θρωπίας ρήματα, μόνον αν ϊδη σε τοις». Σημειωτέον έτι, δτι τήν μέν όπίσθιον σελίδα του πρώτου φύλλου κατέχει πίναξ άπει- κάζων έπι χρυσού στρώματος τόν συγγραφέα των λόγων, Γρη- γόριον τόν θεολόγον, έπι σκίμποδος καθήμενον και γράφοντα βι- βλίον έπι των γονάτων, έχοντα δέ κατενώπιον αύτου τό λεγόμενον άναλογεΐον και μετά τούτο δωμάτιον οικίας δν υπεράνω δέ τής αρχής του πρώτου λόγου χρυσοΐς μέν κεφαλαιώδεσι δέ γράμμα- σιν υπάρχει τό «Του έν άγίοις πατρός ημών Γρηγορίου του θεο- λόγου λόγος εις τό πάσχα και εις τήν βραδύτητα»• δπερ έχει άνωθεν κόσμημα καλόν έπίχρυσον και χρωματιστόν, δμοιον τό σχήμα τω γράμματι Π' τους δ' άλλους έν τω κώδικι λόγους απλώς έχώρισε κοσμήματα καλά τό σχήμα ταινιοειδή* δκαστον δέ των λόγων άρκτικόν γράμμα κεφαλαιώδες υπάρχει, μέγιστον, ευμορφον και χρώμασι κεκοσμημένον εισι δέ και τούτων αϊ έπιγραφαι συνόλως επίχρυσοι. 25Θ. Τεύχος μεμβράνινον έκ φύλλων 317, μήκους μέν 0,26, πλάτους δέ 0,212" δπερ ές αρχής ήρίθμει φύλλα 336* ελλείπει γάρ ήδη τό δέκατον και τό συνεπόμενον τούτω τετράδιον, έτι δέ φύλλον εν (τό μετά τό νυν 132-ον φύλλον), δπερ έκ παλαιού δια ψαλλίδος άπεχέκοπτο, και πάλιν δτερα φύλλα δύο, παλαιούς αριθ- μούς έχοντα (275 χαι 276), απερ έζ αρχής υπήρχε μετά τό νυν 287-ον φύλλον, ένθα τό τέλος ην ανωνύμου συγγραφής περί τής αγίας μάρτυρος Ευφημίας• τά δέ φύλλα ταύτα, τα δύο, Πορ- φύριος έκοψεν ό Ούσπένσκης καΐ τη βιβλιοθήκη Πετρουπόλεως ! ΟΡ ι "^«Τ-'^Τ•.*^ οι -»'Ύ^^-Ηΐι'*»'' ^^^|ΐ• ^ Μϋ*ΛΓ ο οι Ιαο «τβαττΟαΤι _ . ^^ ί•/^ <ο Σελ. 385. Κωδ. Σαβαϊτ. 259, έτους 1089-1090, φ. 317. ΑοβΒΟΠθΗΟ ιίθΗΒγροί) 15 Ηηβ»ρη 1892 Γ. φΟΤΟΤΗΠίΗ Η-ΗηΑΥΤΗ&ΓΟ. 06ρΠβΒΰϊ8Ι! 72ν' . ι , • ' : ^ » . . ' ι ' . / ί/'ί :■/> ί ;>(*' .' > ^ . λ ♦; ■ί'Ί. ί ' ^" ^ /> • .. ν ■ « '••;•• Τ : :^ ,'»'";'% ^ νυν • ^ ; '.■.♦•-. ^ '.' ν• χ•./ « ί .1 - ';.•/ /Τ • . . /• •.■'/■.•' '>* Ι .; ^■'; ••/ Λ './ /.•/ ; -■Λ. ••. ^; 70 ν /ν•. ../^ ;• ; Ι-'^,ζ/Ο • 7• ' ■ • ' /^Γ ', /σ'. ι ! . /, . -*•.' . ^ ' }\ ; •; 7 ί ^ ) ι Ι ^ 1 ^ ' ί » < ι 1 ' < . ,' / . • ' ■ ΙΤ•^».^ .ι.. ϊ <: - ---'-* ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΪ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 385 δσχΕρον έ^χεν (αριθ. 376. ΟτϊβΤΈ ΗΜπβρ. ΠγΰΛ. Βη6λ. 3α 1883 Γ., σ. 139). *Ως μεν οδν εγει νυν ό χώδιξ ούτος, άριθμεΐ φύλλα μίνα 317' τραψψ δ' έμφέρει χαχήν άνορθόγραφον, ένιαχου μορφήν έχουσαν έτεροίαν, εν δε μια έχάστη των σελίδων ουσαν δίστηλον χαΐ γραμμάς άριθμοίκιαν 27 μέχρι 30' ποιχίλλεται δ' ούχ ήττον έπιγραφαΐς, χρώματι χροχώδει σχηματισθείσαις- ώς δέ το σημείωμα λέγει του γραφέως, τό γεγραμμένον έν τω τελευταιω φύλλω, τό τεδχος υπάρχει τκίνημα του 1089-θί> ή του 1090-ου έτους• γέγραπται δέ τό σημείωμα κατά τον έζής τρόπον ιΈτε- λεΐώθεΐ• ή παρου|σα δέλτος- διασυνδρο μεΤς Βασιλείου χουβου- χλησίοο χωρίου Βάβλας | χαί έτέθει εις τον πάν|σεπτον ναον του αγίου Ι [πρς ημών χαί ίεράρχου Νιχολάου εις Άχροτήριν] | έγράφη χεφί Γερασίμου | μονάχου χαΐ πρεσβυτε[ρου• έτους χό- σμ(ου)• ,<:φ|Ηη• ΙΗ ϊδ». "Ορα δέ τό {σότυπον του σημειώματος έν τω προσχειμένω φωτοτυπικω πίναχι* ένθα προσέτι σημείωσαι την έν αυτω νοθείαν, ουσαν όμολογουμιένως έργον υστέρων χρόνων, ί)ν έγώ δι' άγχυλών ενταύθα παρεδήλωσα• πρότερον γαρ έχει μονής άγνωστου νυν ήμΐν όνομα συνυπήρχε. Τό βφλίον έχει προ- σέτι σημείωμα δεύτερον, όπισθεν του 7 2 -ου φύλλου γραφέν ώς έοικε τη ιβ' έχατονταετηρίδι* λέγει δέ τοΰτο τάδε* ιΈγό ευτελής Φιλόθ(εος) (μον)αχ(ός) και ύποταχτηχός οίγουμένου μο(νής)///ίμι, Στίλλου και Άγρου• τω όσίοτάτω π(ατ)ρΙ ημών Μακαρίω ϊερο- (μον)άχ{ω) και [ήγ]ουμένω>. Και ταύτα μέν {χανά περί της ιστορίας του κωδικός* δ δέ περιέχει τό τεύχος, τάδ' έστιν 1. €Άνδ[ραγα]θημα[τα ήτοι] δθλησις των αγίων τριών παί- δων, Άνανίου Άζαρίου Μισαήλ, και Δανιήλ του προφήτου», Άρχ. «Βουλομαι τοίνυν υφήγησιν», φ. 1. Ίεροσολ. Βιβλ. Ι, σ. 25. 2. € Βασιλείου επισκόπου Καισαρείας Κατυπαδοκίας, λόγος εις τό δγιον βάτυτισμα», ου ή αρχή• «Ό μέν σοφός Σολομών», φ. 21. Μί^β τ. 31, σ. 424. 3. Ιωάννου του Χρυσοστόμου λόγος εΙς τόν εύαγγελισμόν της Θεοτόκου, ου ή αρχή• «Πάλιν χαράς ευαγγέλια», φ. 31. Μί^β τ. 50, σ. 791. 25 386 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 4. Έπιφανίου Κόπρου € λόγος τη Κυριαχη των βαΓωνι, ου ή αρχή• €ΧαΓρ6 σφόδρα θύγατερ», φ. 37. Μί§ηβ τ. 43, σ. 428. 5. Ιωάννου του Χρυσοστόμου λόγος εις την συχην, ου ή αρχή• «Όφθαλμός μεν όρων», φ. 45. Μίβηβ τ. 59, σ. 585. 6. Ιωάννου του Χρυσοστόμου λόγος εΙς τάς δέχα παρθένους, ου ή αρχή• «"Οταν το εύδαπάνητον » , φ. 51. Μίβηβ τ. 59, σ. 527. 7. ΈφραΙμ του Σύρου € ομιλία εις τήν πόρνην, ήτις τό άλά- βαστρον μύρον ήλειψε τους πόδας του χυρίου ημών Ίησου Χρί- στου* τη μεγάλη δ'». Άρχ. «Πολλών δ^/των αγίων ι, φ. 55. ΑδδβιπΛηί II, σ. 297. 8. «Του έν άγίοις πατρός ημών Σε(3ηριανου έπισχόπου Γα- βαλών [δίο], λόγος εΙς τήν προδοσίαν του Ιούδα* τη αγία ε'*. Άρχ. «Δευρο τοίνυν άγαττητέ και περί της προδοσίας», φ. 93^. Λόγος άσημείωτος παρά τω Φαβριχίω. 9. «Τά παιδικά μεγαλεία του δεσπότου ημών και σωτήρος Ιησου Χρίστου». Άρχ. «Άναγκαΐον ήγησάμην έγώ Θωμάς Ισ- ραηλίτης γνωρίσαι πασιν τοις έξ εθνών άδελφοΐς δσα έποίησεν 6 κύριος ημών Ίησους Χριστός, γεννηθείς έν τη χώρα ημών Βη- θλεέμ^ χώμη Ναζαρέτ* ων ή αρχή εστίν αδτη» κτλ., φ. 66-72. Πρβλ. ΤίδοΙιβηάοΓΓ, Εν&η^βΙΪΛ αροοΓγρΙΐΛ (ΙιίρβίΛβ 1881) σ. 140 και 158. Τό Ιεροσολυμιτικόν άπόγραφον Ιχει διαφοράς αξιόλογους• μετά δε τό 72-ον φύλλον υπήρχε τετράδια δύο νυν ελλείποντα, 10. Λείψανον απόκρυφου βιβλίου, φ. 73-74". Άρχ. « ό καΐ Άγριππας ό γενόμενος ετι ζών σκωληκόβρωτος» κτλ. Τέ- λος* «αποστέλλει αύτώ κατ' ένιαυτόν δ και εποίησαν άπαντες, ϊνα όμοφωνή τό κήρυγμα του Χρίστου* αύτώ ή δόξα» κτλ. 11. €Βαομα γενόμενον έν Κωνσταντίνου πόλει περί Νικήτα του χαρτουλαρίου». Άρχ. «θαυμαστός 6 θβός έν τοις άγίοις αοτου φησίν 6 μακάριος Δαυίδ», φ. 74. 12. «Έκ της αρχαίας ιστορίας* κατάθεσις Ιουδαίου όμολο- γήσαντος τον κύριον ημών Ίησουν Χριστόν υΐόν του θεού του ζώντος είναι και της άγιας Θεοτόκου Μαρίας, και μετά τό γεν- νήσαι παρθένος πάλιν μεμένηκεν». Άρχ. €Έν τοις χρόνοις του ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΑΪΜΩΝ. 387 ευσεβέστατου βασκλέως Ιουστινιανού υπηρχεν άνθρωπος τις, ω όνομα αυτού Θεοδόσιος», φ. 77^. 13. «Βίος και πολιτεία του έν άγίοις πατρός ημών Άρτέμονος του θαυματουργού». Άρχ. «Έτους εικοστού τετάρτου υπό [βίο] της βασιλείας Διοκλητιανοΰ*, φ. 84. Κείμενον δγνωστον τω Φα- βρικίω και τω Νικοδήμω. 14. «Ιωάννου πρεσβυτέρου πόλεως Κωνσταντίας, εις τόν βίον του μακαρίου καΐ άοιδίμου Έπιφανίου επισκόπου Κύπρου πόλεως Κωνσταντίας». Άρχ. «Έπιφάνιος ό άοίδιμος καΐ έν μακαρία τη μνήμη», φ. 96. Κείμενον άσημείωτον παρά τε τω Φαβρικίω καΐ τω Νικοδήμω. 15. «Πολυβίου επισκόπου 'Ρινοκουρούρων πόλεως θηβαΓδος, εις τα λειπόμενα του βίου του έν άγίοις πατρός ημών Έπιφανίου, επισκόπου Κωνσταντίας της Κύπρου». Άρχ. «Δόξα τω παρέχοντι ήμΐν τό ζην», φ. 117^. Μί^ηβ τ. 41, σ. 73. 16. Ιακώβου διακόνου μετάνοια της αγίας Πελαγίας ακέφα- λος, αρχομένη των λέζεων τούτων «[ώρα]ϊσμου αυτής ουκ ήν κόρος, μάλιστα τοΐς δημοχαρέσι και φιληδόνοις άνθρώποις• αύτη δε διελθουσα δι' ημών έπλήρωσε» κτλ., φ. 133. Πρβλ. Η. ϋδβηβΓ, Ιιβ^βηάβη άβΓ Ρβ1&§ι&, Βοηη 1879, σ. 4,10. 17. «Βίος του αγίου πατρός ημών επισκόπου Σπυρίδωνος, πόλεως Τριμηθουντων, συνταχθείς υπό Θεοδώρου επισκόπου Πά- φου». Άρχ. «Έν άρχη ήν ό λόγος», φ. 140. Γ&1)ηοί, ΒίΜ. βΓΛβΟΛ Χ, σ. 326. 18. Βίος καΐ μαρτύριον της αγίας Ευδοκίας της άπό Σαμα- ρειτών. Άρχ. «Κατά τους χρόνους Τραϊανού», φ. 187^. ΑοΐΛ 8Λη- οίοπιιη, μαρτίου τ. Ι, σ. 870. 19. Μαρτύριον τών αγίων Εύτροπίου Κλεονίκου και Βασι- λίσκου. Άρχ. «Ό μακάριος Θεόδωρος τελέσας αύτου τήν μαρτυ- ρίαν», φ. 206. Παράφρασις του κειμένου τούτου κεΤτΛι παρατώ Ίβηρίτη 'Ιεροθέω: Λόγοι καΐ παραινέσεις ΈφραΙμ του Σύρου εις άπλήν γλώσσαν μεταφρασθέντες καΐ μερικοί βίοι αγίων τινών, Ένετίησι 1721, σ. 370. 388 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 20. Βίος χαι πολιτεία χαι μαρτύριον της αγίας Φεβρωνίας. Άρχ. «Έγένετο έν ταΤς ήμέραις Δ ιοχλητιανου » , φ. 216. ΑοίΑ δ&ηο(»η2ΐη, ίουνίου τ. VII, σ. 16. 21. Μαρτ(>ριον του άγιου Ούάρου χαΐ των Φ>ν αυτώ χαΐ βίος της αγίας Κλεοπάτρας χαΐ του υίου αύτης. Άρχ. «Έγίνετο έν ταΐς ήμέραις Μαξιμιανου», φ, 238. ΑοίΛ δ^ηοΙΟΓαιη, όχτα^βρίοο τ. νίΠ, α. 428. 22. «Μαρτυριον της &/ίας πρωτομάρτυρος χαι ίααποστόλοο θέχλης», ου ή αρχή* < Ά ναβαίνοντος Παύλου εις Ίχόνιον*, φ. 247. ΑοΙα &ροδ(ο1θΓαιη ΑροοΓγρΙα, Ιιίρδ. 1891, σ. 235. 23. Μαρτυριον του αγίου Εύλαμπίου καΐ της αγίας Εύλαμ- πίας. Άρχ. «Έτους έβδομου της βασιλείας Μαζιμιανου», φ. 256^. ΑοΐΛ δΛηοΙοπιιη, όχτωβρίου τ. V, σ. 69. 24. Μαρτυριον των αγίων Ναζαρίου Γερβασίου Προτασίοο Κελσίου. Άρχ. «Βασιλεύοντος Νέρωνος του άσεβους», φ. 271. Κείμενον άσημείωτον παρά τω Φαβριχίω χαΐ τίρ Νιχοδι^μω. 25. Μαρτυριον τ^ς αγίας Ευφημίας, ου ή ή αρχή• «Κατά τους χαιρούς έχείνους ην άδροισμός έν π<5λει Χαλχηδόνι», φ. 284 (Πρβλ. ΡΛΐ)ηοί, ΒίΜ. (ΪΓ&βΟΛ Χ, α. 224). Δύο φύλλα του τύ- ποις άνεχδότου μαρτυρίου τούτου χατέχει νυν ή έν Πετρουπόλει βι- βλιοθήχη, τό τέλος αύτου διεζερχέμενα. 26. «Του αύτου [βίο] ομιλία ε{ς Πέτρον καΐ Ήλίαν», ης ή αρχή• «Όλίγοι ήμΤν σήμερον οι παραγεν<5μενοι», φ. 292^. Αόγος 'Ιωά^^νου του Χρυσοστόμου, παρά τω Μί§ηβ τ. 50, σελ. 725. 27. Μαρτυριον του αγίου Νικηφόρου του έν Άντιοχεία θεου- πόλει. Άρχ. «^Ην τις άνήρ πρεσβύτερος», φ. 306. Πρβλ. Μί- ^β τ. 114, σ. 1368. 28. «Του αύτου [βίο] ομιλία εις τήν Σωσάνναν», ης ή αρχή• «"Ηχομεν ύμΐν ευγνώμονες», φ. 310^. Μί^β τ. 56, σ. 589. 2ΘΟ. Τεύχος έχ χάρτου βαμβακερού, γεγραμμένον τυερί τό τέλος της τρισκαιδεχάτης έχατονταετηρίδος χαι συνιστάμενον έχ φύλλων 41, μήχους μεν 0,268, πλάτους δέ 0,185" τό δέ χεί- ΠΑΤΡΙΑ ΡΧΕΙΟΓ ΙΕΡΟΣΟΑΓΜΩΝ. 389 μβνον (χυτοδ χατά σελίδα ιτβααν υπάργβΐ μονόατηλ•ν χοή έχ γραμ- μδΜ 27 (0,19X0,112)• περιέχβι Εέ ταύτα• 1. Μηναΐον άχέφαλον του ΣετττβμβριΌυ (φ. Ι-γ-93), άρχόμβ-^ νβν άπο των έζΙ)ς ονομάτων ^πολ^τιχιου τκνός εις τήν ΐν&ιχτον ψαλλομένου* «ό χαιρούς χαΐ χρόνους έν τ^ Ι^ία έζουαι^ θέμε- νος» χτλ. (ΜηναΓον του Σεπτεμβρίου, Βενετία 1890, σ. 4)• μετά δε το τέλος του μηναίου χεΐται σημείωμα σφόδρα άνορθέγραφον, δτερ έγω δκωρθωμένον ώδε παρατίθεμαΐ' «^ Κάγω & ελάχιστος έν Ιερομονάχοίς Πέτρος δταν γοδν ήρτα άπέ τήν διαχονίαν της Κύπρου εφερά το άπε τα βιβλία τά εΤχαν είς τον "Αγίον Νιΐίβ- λαον, εις τό μετόχιν του *Αγίου Γερασίμου* ήτον περίσσιας χαΐ Ιφερα έτερα δ' βιβλία* ίνα βιβλίον μέγαν, τ& τριώδιν με τάς προφητείας χαΐ με τ6 πεντηχοστάριν* χαΐ έχει *χαι μηναΐον έζα- μηναΐον καΐ πασαν άκολουθίαν. ^Αρχεται γοΰν άπέ τον Μάρτιον μήναν &ως του Αύγουστου^ χαΐ θεοτοχάριν, χατά Ίωάννην εύαγ- γ^λιον (?) άναγνωατιχόν χαΐ πατεριχον, χαΐ έπαφηχά τα εις τό μοναστηριν του αγίου Γερασίμου. Ει τις δε βουλη&η νά τό στέ- ρηση τ6 μηναΐον ετούτο άτά την λαύραν του αγίου Γερασίμου^ εΓτε άπέ τήν Όδηγητρίαν τό μοναστηριν, νά έχη τάς αράς των τιη' θεοφέρων πατέρων των έν Νιχαία χαί ή μερίς αυτού μετά Ίουδα του προδότου χαι μετά των χραξάντων *'αρον άρον αταύ•> ρωσον αυτόν". "Έτους ^ςω^ς' Ινδιχτιώνος ια', μηνΐ ίουλίφ (1388) εις τάς β'. χαΐ εϊ τις βουληθ-^ νά χόψη τέτραδον, εΓτε φύλ- λον είτε τους αφορισμούς ετούτους, νά εναι άφωρισμένος από πατρός χαΐ υίοΰ χαι αγίου πνεύματος. Γένοιτο, γένοιτο, αμήν». ΚαΙ πάλιν δπισθεν του 93 -ου φύλλου θεοτοχία τρία προσετέθη χαι σημείωμα γεγραμμένον άραβιχοΐς γράμμασι τη 22 Οκτωβρίου του έτους ^ζνδ' (1646), έν ω λέγεται δτι τό βιβλίον τούτο χτήμα υπάρχει του διακόνου Χανούν, υίου Γ^άχνα του Άλιμάτ, του εκ χώμης "Ίσας, επαρχίας ΒΙιΙίΛ. 2. Μηναΐον του Όκτωβρίου (φ. 94 — 207), έχον ύπό τό τέ- λος του κειμένου σημείωσιν άραβικήν, γραφεΐσαν ετει ,ζνε', μην'ν όχτωβρίω (1546)• λέγεται δ' έν αύτη δτι τό βιβλίον υπάρχει του 390 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΑΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ διαχ({νοϋ Χάνουν, οίοο Γ^άχνα, υΐοδ Καράμη του δεαχόνου, υίου Δα^Ιδ ίβρέως, του έκ χώμης "Ισας, επαρχίας ΕΜίΛ-Αζιζ-ΑΙΙώ* δτι Χάνουν ούτος έστιν "Ελλην τό γένος (Τωμαΐος) χαΐ δτι την δλληνιχήν έξέμαθε γλώσσαν εν τη χώμη ϋίΙ)ί1;1ι της επαρχίας ΑΓζΙοτιη. 3. Μηναΐον του Νοεμβρίου, φ. 208 — 341. 4. Βφλιάριον έξ εϊχοσί φύλλων χάρτου βαμβα/ερου (φ. 341 — 360), γεγραμμένον υπό χειρός άδεξίου περί την ιδ' εκατονταε- τηρίδα, περιέχον δε στιχηρά τροπάρια, δί^αστιχά, άπ<5στιχα, ψαλ- λόμενα χατά τους μήνας Όχτώβριον χαι Σετυτέμβριον. 261• Πάνηγυρικόν έκ χάρτου γραφέν άμφΐ τό τέλος της ιδ' εκατονταετή ρίδος• εΐχεν έξ άρχης φύλλα συνηριθμημένα 283* τανυν δμως ελλείπει τα πρώτα 25, τό 190-ον καΐ τά φύλλα 205 — 206 και 207. Έστι δέ μήκους μεν 0,272, πλάτους δε 0,207* τό δέ κείμενον αυτού κατά σελίδα πασαν υπάρχει μονό- στηλον και έκ γραμμών 26 μέχρις 28 (0,198X0,15). Περιεχόμενα* 1. Έγκώμιον άκέφαλον εΙς τους αγίους τεσσαράκοντα μάρ- τυρας, άρχόμενον άπό τών λέξεων τούτων «[δ]λλοι τοις άγώσιν έμβάντες εΤτα διαρκέσαι προς τό πέρας τών πόνων* κτλ., φ. κς'. 2. Ιωάννου του Χρυσοστόμου λόγος εΙς τόν ευαγγελισμόν της Θεοτόκου, ου ή αρχή• «Πάλιν χαράς ευαγγέλια», φ. λα'. Μί^β τ. 50, σ. 791. 3. «Μαρτύριον του αγίου καΐ ένδοξου μεγαλομάρτυρος Θεοδώ- ρου του Τύρωνος καΐ διήγησις περί του γεγονότος θαύματος τών κολλύβων». Άρχ. «ΜαξιμιΛνώ καΐ Μαξιμίνω τοις βασιλευσι», φ. λε'. Ίεροσολ. Βιβλιοθ. Ι, σ. 235• Μ&ϋΐιαβί, Α€€ηΓ&(;& οοά. ^ΓΛβο. Μοδήτι. ηοΙίΙίΛ, σ. 119 και 122. 4. «Διήγησις διαλαμβάνουσα περί τών αγίων και σεπτών εΙκόνων καΐ δπως και δι' ην αιτίαν παρέλαβεν την όρθοδοξίαν ή του θεού αγία εκκλησία ετησίως τελεΤν τη πρώτη Κυριακή τών αγίων νηστειών». Άρχ. «Του βασιλέως Θεοφίλου», φ. μγ'. Ργ. ΟοιηΙ)ββ8, ΗίδΙοπ» Ιι&βΓβδίδ ΜοηοΛβϋΐΛΓαιη, σ. 716. 5. Βασιλείου του μεγάλου «έγκώμιον εις τόν δγϊον μάρτυρα 1ΙΑΤΡΙΑΡΧΕΙ0Ϊ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 391 Γόρδων», ου ή αρχή• € Νόμος έστΙ ταΤς μελίσσαις», φ. να'. Μί- ^ηβ τ. 31, σ. 489. 6. Μαρτυρεον του μεγαλομάρτυρος Γεωργίου, ου ή άρχή' «"Άρτι του της είδωλομανίας » , φ. νζ'. Μί§ιιβ τ. 115, σ. 141. 7. Βίος χαΐ πολιτεία καΐ δσχησις Ιωάννου του Δαμααχηνοΰ. Άρχ. «Τοις τετηρηχόσι τό κατ' είχόνα», φ. ξς'. ΑοΙα δ&ηοΐοηιιη τ. II μαίου, σ. 1 αρρ. 8. Άμφιλοχίου του έπισχόπου Ίχονίου λόγος εις την ύπαπαν- την του Κυρίου, ου ή άρχή' «Πολλοί των μεγάλων», φ. ττγ'. Μίβηβ τ. 39, σ. 44. 9. Ιωάννου του Χρυσοστόμου «λόγος είς τον Τελώνην χαΐ εΙς τον Φαρισαΐον», ου ή αρχή* «Καθάπερ νεφών συνδρομή», φ. πθ'. Μί^ηβ τ. 64, σ. 1361: ρ8,Γ8 ΙιοπύϋΛβ ς[ΐΐΛΓΐ8.β άβ ίη€0ΐηρΓ6}ΐ6η8ίΙ)Πί, ςτι&β ίηοίρίΐ: Έπειδάν μέλλη τις βΙο. 10. Ιωάννου του Χρυσοστόμου «λόγος είς τον ίσωτον υίόν», ου ή αρχή• «ΆεΙ μεν τήν του θεού φιλανθρωπίαν», φ. πβ'. Μί^ηβ τ. 59, σ. 515. 11. Ιωσήφ του άρχεεπισχόπου θεσσαλονίχης «λόγος είς τον τίμιον χαΐ ζωοποιον σταυρόν τη Κυριαχη της μεσονηστίμου». Άρχ. «Σταύρου πρόκειται σήμερον», φ. ^ζ'. ΟΓβΙζβη, ϋβ οηι- οβ ΟΙιπδΙί II, σ. 116. 12. Σωφρονίου Ιεροσολύμων βίος της όσίας Μαρίας της Αίγυπτίας, ου ή αρχή• «Μυστήριον βασιλέως», φ. ρ'. Μί^β τ. 87, σ. 3697. 13. Διήγησις περί της εορτής του 'Αχαθίστου. Άρχ. «Έν τοις χρόνοις Ηρακλείου», φ. ρις'. Μί^β τ. 106, σ. 1336. 14. Ανδρέου Κρήτης λόγος εις τόν τετραήμερον Αάζα- ρον, ου ή αρχή• «Αάζαρος τόν παρόντα», φ. ρχδ'. Μί^ηβ σ. 97, σ. 960. 15. Του αυτού λόγος εις τήν Κυριαχήν των βαίων, ου ή αρχή• ιΧθές ήμας μετά του δεσπότου», φ. ρλε'. Μί^β τ. 97, σ. 985. 16. Ιωάννου του Χρυσοστόμου «λόγος εκ της ερμηνείας του 392 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ */ατά Ματθαίον ευαγγελίου ι. Άρχ. ιΒαβαι πόση {) πώρωαις»^ φ. ρμη'. Μίβηβ τ. 58, σ. 737. 17. Γεωργίου Νιχομηδείας «λόγος τη άγια χαΐ μεγάλ-^ Πα- ρασκευή». ^ Αρχ. «Προς ύψηλοτάτην ήμΤν άναδραμών», φ. ρνς'. Μί- £ηβ τ. 100, σ. 1457. 18. Έπιφανίου Κόπρου λόγος εις τήν θεόσωμον ταφί)ν του Κυρίου, ου ή αρχή• €Τί τούτο σήμερον», φ. ρο'. Μί^6 τ. 43, σ. 440. 19. Ιωάννου του Χρυσοστόμου λόγο; είς τήν άνάλ'ν}ψιν τοδ Κυρίου, ου ή ^ρχή' «ΚαΙ δτε σταυρού μνείαν», φ. ρπα\ Μί^ιιβ τ. 50> σ. 441. 20• Του αύτοΰ λόγος εις τήν μεταμόρφωσιν του Κυρίου, ου ή όρχή* «Δεύτε ίδελφοί φιλόχρκστοι», φ. ρΗα'. Κείμενον άση- μείωτον έν τοΐς πίναζκ των Χρυσοστόμχ^υ πονημιάτων. 21. Ιωάννου του Δαμασχηνου έγχώμιον της θεοτόχου, ου ή αρχή• «Μνήμη διχαίων μετ' έρωμίων», φ. ρ^δ'. Μίβηβ τ. 96, σ. 700. 22. Έφραίμ του Σύρου λόγος είς τήν μεταμόρφωσιν του Κυρίου, ου ή αρχή• «Έχ της χώρας θέρους», φ. σδ' (Αβδβπΐ. Π, σ. 41). Μόνον ή αρχή. 23. Ιωάννου του Δαμασχηνου λόγος «εις τό γενέθλκον της ύπεραγίας θεοτόχου». Άρχ. «Δεύτε πάντα τά Ιθνη», φ. σια'. Μί^Ββ τ. 96, σ. 661. 24. Ανδρέου Κρήτης «λόγος είς τήν παγχόσμκον υψωσιν του τιμίου χαί ζωοποιού σταυρού». 'Α^χ. «Σταύρου πανήγυριν», φ. σιθ'. ΟΓβΙζβη, ϋβ οπιοβ Οΐιπδΐί Π, σ. 94* 25. Βίος άχέφαλος του οσίου Νιχολάου, αρχόμενος ώδε* «έν τω ναω χατέχεται, υπό του θείου ανδρός διερωτάται», φ. σχζ'. 26. Ιωάννου τόυ Χρυσοστόμου «λόγος είς τόν Πρόδρομον χαΐ είς τά Φώτα». Άρχ. «Ιωάννου του βατττιστου πανήγυριν δγομεν», φ. σλς . Μί^β τ. 50, σ. 801. 27. «Νικηφόρου Καλλίστου του Ξανθοπούλου, | διήγησίς τις έν στίχοις ίαμβείοις | τινών θαυμάτων του θείου Νιχολάου, | ων ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΓ ΙΕΡΟΣΟΑΥΜβΝ. 393 ού^μώς μέμνητακ ό Μεταφραστής», φ. σμβ'. Τό τυποις άνέχδο- τον τούτο χβίμβ^Λν, άντιγράψας έντβυθβν άπαραλλάχτως, ήτοίμασα προς έχτυπωσκν. 28. θ6θ8ώροί> του Στοαδίτου ιέγχώμιον εις το γενέσιον του τκμίου προφτίτοα προδρόμου χαΐ βαιηκστοο Ιωάννου». Άρχ. «Αηδόνι ττνΐ πολυφώνω», φ. σμη'• Μί^β τ. 99, σ. 748. 29. Ιωάννου τοδ Χρυσοστόμου «έγχώμιον είς τόν προφήτην *Ηλίαν», ου ή άρχή' «Πρότερον μεν των Ιουδαίων», φ. σνγ'. Μίβηβ τ. 56, σ• 583. 30. Του αότου λόγος εις την άποτομήν του Προδρόμου, ου ή αρχή• «"Ωστυερ τις άνήρ φιλέρημος», φ. σνζ'. Μίβηβ τ. 69, σ. 621. 31. «Βασιλείου Σελευχείας εις την άτυοτομήν του άγιου προ- φήτου προδρόμου χαΐ βατυτιστου Ιωάννου, χαΐ εις τήν παμμίαρον χαΐ πανασελγη Ήρωδιάδα». Άρχ. «Τήν της Ήρωδις^δος δρχη- σιν», φ. σξα'. Μίριβ τ. 85, σ. 225. 32. Μαρτύριον του άγιου Θεοδώρου του στρατηλάτου. Άρχ. «χ\ιχιννίω τω βασιλεΤ», φ. σξε'. ϊ'Λΐ)ήοί-Η»ΓΐΘ8, ΒίΜ. 6γ&6€8. Χ, σ. 333. 34. (Νιχητα του Παφλαγόνος) έγχώμιον των αγίων αποστό- λων Πέτρου χαΐ Παύλου. Άρχ. «Τίς ό τερπνός ούτος ήχος», φ. σοε' — σπγ'. Οοιη1)ββ8, ΑτιοΙαηιιιη Νονίδδ. Ι, σ. 327. Μί^ηβ τ. 105, σ. 37. 35. Πρόσθετον τετράδιον έχ χάρτου βαμβαχερου, μέρος δν δλλου τινός χώδιχος, 8ς τήν μεγάλην έμπεριεΓχεν Όχτώηχον, 2Θ2• θεοφυλάχτου £}ουλγαρίας άρχιεπισχόπου, ερμηνεία των τεσσάρων ευαγγελίων, γραφεΤσα μεταξύ των ετών 1331 χοίΐ 1332^ χαθάπερ εμφαίνει τό σημείωμα τούτο, βπερ υπό τό τέλος υπάρ* χει του χειμένου* «Έγράφη ή παρούσα δέλτος, διά χειρός έμου Ίω(άννου) άναγνώστου του Μόδα• εν έτει, ς**ωμ: χαΐ οι ταύτην θεασάμενοι, ευχεσθέ μοι τω άμαρτωλω, χαΐ άθλίω -{*>. Τεύχος έχ χάρτου βαμβαχερου, φύλλα νυν Ιχον 442, μήχους μεν 0,255) πλάτους δε 0,182• πρότερον δε φύλλα περιεΤχεν εννέα περιπλέον, ών Εν έχ παλαιού διά ψαλίδος άφηρέθη, χοπέν άπό του ιδ' τε- 394 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ τραδίοϋ' τά δε λοιπά σοναποτελουντα τό νς' τετράδιον άφείλετο Πορφύριοζ 6 Ούσπένσχης (ΒιβλιοθήϊΟ] Πετρουπ. άρεθ. 407- Οτ- ίβτ-Β ΗΜΠβρ. Πγ6Λ. Βη6λ. 38. 1883 γ., σ. 148). Έστι δε τό χείμενον έν μι^ έχάστη των σελίδων έχ γραμμών 29 ή 30, ων ό χώρος εμβαδόν άποτελεΤ μήχους μεν 0,198, πλάτους δε 0,13. 2Θ3• θεοφολάχτου Βουλγαρίας ερμηνεία των χατά Μαρχον χαΐ Λοϋχαν ευαγγελίων, τ)ν έγραψε καλλιγράφος της ιγ' έκατον- ταετηρίδος έν τεύχεε συναποτελεσθέντι διά μεμβράνης χαί δια χάρτου βαμβακερού- ααΐ φύλλα μεν Ιστέ μεμβράνινα τάδε: 1 — 8 καΐ 159 — 288' χάρτινα δε ταύτα: 9 — 158• Τό δε κείμενον υπάρ- χει κατά σελίδα μονόστηλον και έκ γραμμών τριάκοντα και τριών (0,26X0,172 = 0,20X0,12). 264. Τεύχος άκέφαλον έκ χάρτου βαβακερου, γραφέν άμφΐ τό τέλος της τρισκαιδεκάτης έκατονταετηρίδος, καΐ φύλλα συνα- ρι&μουν 97, μήκους μεν 0,253, πλάτους δε 0,20" ων τό κεί- μενον υπάρχει κατά σελίδα δίστηλον και έκ γραμμών είκοσι καΐ έΐΓτά (0,20 Χ 0,16)" ύστερον δε Ίωαννίκιος ό ΣαβαΓτης είκοσι και ένΐ φύλλοις έπηύζησε τό τεύχος• & δε περιέχει, τάδ' εστίν 1. Βίος ακέφαλος Ανδρέου του διά Χριστόν σάλου, ου τό έλλεΐπον άνεπλήρωσεν Ίωαννίκιος διά της Αγαπίου παραφράσεως, φ. 1—21 καΐ 22—101. 2. ΈφραΙμ του Σύρου € λόγος εγκωμιαστικός εις τόν πάγκα- λον Ιωσήφ, πώς έγένετο τύπος Χρίστου, και περί της πράσεως αυτού καΐ βασιλείας της έν Αιγύπτω*. Άρχ. «Ό θεός του Αβραάμ», φ. 102 κέ. Αδδθΐη. Π, σ. 21. 265. Πατερικόν έκ χάρτου βαμβακερού γραφέν άμφΐ την αρχήν της δεκάτης και τετάρτης έκατονταετηρίδος, και συνιστάμε- νον έκ φύλλων 236, μήκους μεν 0,235, πλάτους δε 0,17• τό δε κείμενον αύτου κατά σελίδα μονόστηλον υπάρχει και έκ γραμμών είκοσι και τριών (0,178X0,12). Και έν μεν τω πρώτω φύλλω γέγραπται τούτο• €"|- Τό παρόν πατερικόν υπάρχει κάμου Νικό- δημου μονάχου και τό άφίνω αυτό εις τήν λαύραν του αγίου Σάββα κτλ. ,αχλγ' δεκεμβρίου». Άπό δε του 2 23 -ου φύλλου γέ- ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΓ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 395 γρατυται «Παύλου έπισχόπου Μονοβασίας διήγησις περί ενάρετων χαΐ θεοσεβών ανδρών τε χαΐ γυναικών τών φανερωθέντων έπΙ Κωνσταντίνου του βασιλέως»* ής ή αρχή" «Διηγήσατο διοικητής τις λέγων» κτλ. Έτερα δε κείμενα λόγου τινός δξια ταύτα κατ' έκλογήν έστιν α') «Περί Νικήτα του χαρτουλαρίου» διήγησις, ής ή αρχή• «θαυμαστός ό θεός έν τοις άγίοις αυτού», φ. 74. — β') Τεμάχη Κυρίλλου Ιεροσολύμων, Γρηγορίου Νύσσης, Κυρίλλου Αλεξανδρείας εκ τών κατά Ιουλιανού, Νικηφόρου Κωνσταντινου- πόλεως έκ τών κατά είκονομάχων. 266. Πραζαπόστολος έκ μεμβράνης ακέφαλος μεν ελλιπής δ' ούχ ήττον ένιαχου καΐ διά την άφαίρεσιν ικανών φύλλων ως δ' έχει νυν, αριθμεί φύλλα συνόλως 178, ων τό κείμενον υπάρχει κατά σελίδα πασαν μονόστηλον και έκ γραμμών είκοσι καΐ δυο (0,238 ΧΌ,185— 0,178X0,122) ^' άρχεται δε άπό τών λέξεων τούτων <οΕ βασιλείς της γης καΐ οί άρχοντες συνήχθησαν έπΙ τό αυτό κατά του Κυρίου καΐ κατά του Χρίστου αύτου• συνήχθη- σαν γάρ έπ' αληθείας έπΙ τόν δγιον παΐδα» κτλ. *Εστι δέ τό κείμενον τών περικοπών μετά τόνων ερυθρών της μουσικής παρα- σημάνσεως. Τό τεύχος μεν ουν έγένΛο περί τήν αρχήν της ενδέκατης έκατονταετηρίδος• κατά δε τό έν αυτώ συναζάριον εμπεριέχει χα^άΚοο διάταξιν αναγνωσμάτων συνήθη τότε μόνη τη μεγάλη εκκλησία Κωνσταντινουπόλεως* και γάρ άπό του 9 4 -ου φύλλου γέγραπται μακρόν «Κα^;ονάριον τών δεσποτικών εορτών και τών αγίων δλου του ένιαυτοΰ, έχον πασαν άκολουθίαν τών δώδεκα μηνών» κτλ. "Οπερ αληθώς έξιδιασμένας εμπεριέχει τυπικάς διατάξεις περί εορτών έν Κωνστα^/τινουπόλει μόνον έπι- τελεσθεισών διόπερ έστιν άξιον εκδόσεως, ϊνα τούτω χρώνται οί συνασχολούμενοι περί τήν ίστορίαν του τυπικού της μεγάλης εκ- κλησίας. Έγώ δέ νυν ολίγα τινά δείγματος δνεκα παρατίθεμαι τοις άναγνώσταις του καταλόγου τουτοο' α') Όκτωβρίου λ' «μνήμη του. έν άγίοις πατρός ημών και αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπό- * Ήν αλλοτβ *Ιωαχειμ. μητροπολίτου Β[ ]. "Ορα τό εν τω 93-ω φύλλω ξιεφ^ρμένον υπόμνημα. 396 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ λβως Κυρκαχοδ», φ. 107^. — β') Νοεμβρίοα κ' μνήμη €τών αγίων ιεοπριαρχων Κωνσταντινοαπόλβως Μο^ιμίονοδ Πρόκλου Άνατολίοο καΐ Γβνναδίβϋ», φ. 113. — γ') Δεκεμβρίου κη' μνήμη €τοϋ έν άγιοις πατρός ήμων Θεοδώρου Αρχιεπισκόπου Κα^νσταντινουπ^λεως ι, φ. 12δΡ. — δ') Αυγούστου θ'* «τη αύτη ήμ^ρβί του έν άγίοις πα- τρός ημών Κωνσταντίνου πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως. Τρο* πάριον- ήχος τελάγιος δ': Τάς εκκλησίας έν έλαίφ έλίπανας { και τό ποίμνιον ήτοίμασας τράπεζαν, | τόν πλουτον του πνεύματος | έν τοις άπόροις δαψιλευσάμενος | καΐ πρακτικός έν ίερωσύνη, δσιε^ Ι κόσμος τω βίω γέγονας* | πρέσβευε Χριστφ τω θεφ», φ. 178. — ε') Φύλλ. 152-152. «Έτερα ακολουθία. Έάν φθάση ό Ευαγγελισμός τη αγία καΐ μεγάλη Παρασκευή, χρή ειδένβι δτι γίνεται ή τριθέκτη έν τη αγία Είρήνη καΐ ή κατήχησις, καΐ ανέρ- χεται ή λιτή έν τω Φόρω ψάλλοντες τό "Σήμερον της σωτη- ρίας", καΐ υποστρέφει έν τοις Χαλκοπρατείοις ψάλλουσα τό αυτό τροπάριον* καΐ γίνεται ή ακολουθία του Ευαγγελισμού Ιως του αγίου ευαγγελίου. Και άφίει έκεΐ 6 παττριάρχης εγκαθέτους πρε- σβυτεροδιακόνους, και ποιουσι την θείαν λειτουργίαν μετά της προσκομιδής, καΐ άνέρχ^^αι 6 πατριάρχης έν τη προγεγραμμένη έκκλησί^ της αγίας ΕΙρήνης καΐ ποιβΤ τήν άκολουθίαν της θείας λειτουργίας δνευ της προσκομιδής. Ό άγιοπολίτης ψάλλεται τά στιχηρά του Ευαγγελισμού καΐ της μεγάλης Παρασκευής, καΙ άντΙ των αναγνωσμάτων καΐ των αποστόλων χαΐ των εύβιγγελίων, χρή είδέναι βτι καΐ τη άγια Παρασκευή εις τόν Ίώβ λέγει * Φως Χρίστου φαίνει πασιν"• εις δε τόν ναόν της ύπεραγίας Θεοτόκου λέγομεν τόν β' άπόστολον και τό β' εύαγγέλιον ού τελειουται μετά της προσκομιδής ή θεία λειτουργία. — Έτερα ακολουθία του Ευαγγελισμού. Δει είδέναι, δτι έάν φθάση τω μεγάλω Σαββάτω, μετά τό γενέσθαι τήν ύπαλλαγήν ανέρχεται ή λιτή έν τω Φόρω ψάλλουσα τροπάριον "Σήμερον της σωτηρίας ημών"• και ούτως υποστρέφει έν τοις Χαλκοπρατείοις ψάλλουσα τό αυτό τροπάριον, καΐ γίνεται ή προγεγραμμένη ακολουθία, καθώς τη αγία Παρα- σκευή• καΐ άνελθών ό πατριάρχης εΙς τήν Μεγάλην Έκκλησίαν, ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΑΥΜβΝ. 397 ποιβΤ την άχολοοθίαν του μεγάλου Σαββάτου. Τα αναγνώσματα ου ρέσχονται, ουδέ ό απόστολος, ουδέ τό εύαγγελκον, διά τό είναι τυολλήν τήν άκολουθίαν του μεγάλου Σαββάτου• έάν δέ προσθήστ^. ουδέν ί^μαρτεν». 2β7. Τεύχος έχχλησιαστιχης μουσικής, νεώτατον, έμπεριέχον συν άλλοις "τα κατ ήχον κεκραγάρια του αειμνήστου διδασκάλου Ιακώβου πρωτοψάλτου ", δτερα Πέτρου του Μπερεκέτη καΐ έν τη άρχη τό "Νυν αί δυνάμεις" του Ιακώβου πάλιν. Συνίσταται δ' έχ σελίδων 160, χαΐ εστί μήκους μεν 0,248, πλάτους δέ 0,17. 2Θ3• «Λόγοι πάνυ ψυχωφελείς των θεοφόρων πατέρων μας, έχλελεγμένοι έκ της βίβλου του Εύεργετινου». Σελίδες 342, γρα- φεΐσαι περί τό τέλος της ιη' έκατβνταετηρίδος• έν δέ τη άρχη κείται πίναζ των εμπεριεχομένων, και πρό τούτου υπάρχουσιν είκόνες δύο ληφθεΐσαι παρ' έντυπων βιβλίων έστι δέ τό τεύχος μήχους μέν 0,243) πλάτους δέ 0,184. 26Θ• Νεκρώσιμοι κανόνες έκ της Όκτωήχου, ψαλλόμενοι τοΓς Σάββασιν εις τον δρθρον. Βιβλιάριον έκ χάρτου γραφέν άμφι τό τέλος της ιη' εκατ., καΐ φύλλα συναριθμουν είκοσι και εννέα. 270. Βιβλιάριον έκ φύλλων χάρτου 91, γραφέν ύπό Ίωαν- νικίου του Σαβαΐτου καΐ περιέχον α') Αντωνίου του μεγάλου «κεφάλαια ηθικά εκατόν τεσσαράκοντα > , β') €Διάλεζιν αγίων γε- ρόντων προς αλλήλους περί λογισμών», γ') Θεοδώρου του Σα- βαίτου € κεφάλαια πρακτικά εκατόν», δ') Ιωάννου του Καρπαθίου κεφάλαια διμερή. Έστι δέ μήχους μέν 0,24, πλάτους δέ 0,172. 271• Τετράηχος ή μεγάλη ή Παρακλητική, γραφεΤσα έν τη λαύρα Σάβα του ήγιασμένου διά χειρός Σωφρονίου (,ζμθ' ίανουα- ρίω ις', 1641) και παρ' αύτου τούτου τω ναω της λαύρας άφιε- ρωθεΤσα. Σύγκειται δ' έχ φύλλων χάρτου 277, μήκους μέν 0,23, πλάτους δέ 0,164* τό δέ κείμενον υπάρχει μονόστηλον έν μια έκαστη των σελίδων κα: έκ γραμμών είκοσι και τριών (0, 164 Χ 0,11). Μέρος δέ του αυτού κωδικός, άποκοπέν ύπό Πορφυρίου του Ουσπένσκη (μετά τό 283-ον φύλλον), υπάρχει νυν έν Πετρουπόλει (αριθ. 446. ΟτίβτΈ ΗΜΠβρ. ΠγβΛ. Βημ. 38. 1883 γ., σ. 152). 398 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 2Τ2. «Κανόνες ίχετήριοι ε{ς την ύπεραγίαν καΐ δεσποοναν ημών θεοτόχον ποίημα Ιωάννου μονάχου χαΐ πρεσβυτέρου του Δαμάσκηνου», έχον υπό τό τέλος αυτού τό σημείωμα τούτο• «Έτει άπό Χρίστου ^αωλε'* ετεο από Αδάμ μαρτίου ζ', Ινδι- κτιών(ος) η', ^ζτμγ'». Τεύχος έχ σελίδων τ^η', ου τό κείμενον υπάρχει μονόστηλον και εκ γραμμών εΤκοσε και μιας (0,24 Χ 0,179 = 0,175X0,122). 273. Τόμος πρώτος τών έργων Αθανασίου του μεγάλου, αντιγραφείς έξ έντυπου βιβλίου περί την αρχήν της ιη' έκατονταετη- ρίδος' σύγκειται δ' εκ φύλλων 434. 2Τ4. Πνευματικαί πλάκες Ιωάννου του της Κλίμαχος, γρα- φεΤσαι περί την ιε' εκατονταετηρίδα. Τεύχος έκ φύλλων χάρτου 208, ων τό κείμενον υπάρχει μονόστηλον καΐ έκ γραμμών είκοσι καΐ δύο (0,238X0,17 = 0,178X0,117). 275. «Κανών εγκωμιαστικός εις την κοίμησιν της δεσποί- νης ημών θεοτόκου και άειπαρθένου Μαρίας, δστις ψάλλεται κατά την τάξιν του κανόνος του μεγάλου Σαββάτου, παρισταμένων τών ιερέων κύκλω του επιταφίου της Θεοτόκου• ό δε πρώτος τών ιερέων λαβών θυμιατηριον θυμια σταυροειδώς τον έπιτάφιον εΤτα ποι- ήσας εύλογητόν άρχεται ψάλλων τό πρώτον τροπάριον εις ήχον πλάγιον α'», ου ή αρχή* «Ή αγνή έν τάφω* κτλ. Τεύχος έκ σελίδων 37 χαΐ μιας εικόνος άπεικαζουσης μεν τήν κοίμησιν της Θεοτόκου, ληφθείσης δ' έξ εντύπου βιβλιαρίου* έστι δε μήκους μέν 0,234, πλάτους δε 0,164• μετά δε τό τέλος του κειμένου σημείωμα γέγραπται τοιούτον «Έγράφθη δέ παρά του μα(κα)- ρίτου Ιακώβου ί(ε)ρ(ο)μ(ονάχου) του Κρητός, και έτελειόθει παρ' έμου του άμαθους και ελαχίστου Ίωάσαφ Ιερομόναχου, υπάρ- χοντος κάμοΰ Κρητός, έκ της επαρχίας του αγίου Κνωσού, γεννη- θέ^/τος εις χορίον Γον^αίς, ^άντιγραφέντος δέ εις χορίον Άπάνο- Άρχάνες», τη ιε' Ιουνίου 1822. 27Θ. Βιβλιάριον έκ φύλλων χάρτου 56, γραφέν έτει 1787-ω παρ' Ίωαννικίου του Σαβαΐτου, και περιέχον α') τεμοίχη διάφορα γερόντων, λόγους Ήσαίου άββα, ΈφραΙμ του Σύρου, Ιωάννου του ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 399 της Κλίμοτχος καΙ Θεοδώρου τοδ Σα^αΐτοο' β') Άμφιλοχίου του έπεσχόποί) Ίχονίου λόγον εις τά δχαρπα δένδρα καΐ γ^) συνταγμά- τιον άνώνυ|ΐ^ν «περί των πρέτερον μεν δντων δίχαίων, μετά δε ταύτα άσεβων γενομένων χαΐ το άνάπαλον». Έστι δε τό βιβλιά- ριον δψοας μεν 0,234, πλάτους δε 0,172. 277. Τεδχος έχ φύλλων χάρτου 98, γραφέν ετει 1827-ω παρά Κυρι'λου μονάχου του Χίου χαΐ παρ' αύτου τούτου τη λαύρα Σάβα του ήγεασμένου δωρηθέν, υπό δε του έξ Ιωαννίνων Ιερο- θέου του ιερομόναχου συμπηχθέν εστί δε μήκους μεν 0,234, πλάτους δε 0,18* χα'^ πρώτον μέν εμπεριέχει κανόνας άσματικούς εις τόν δσοον Σάβαν οχτώ, ποεηθέντας υπό Ιωσήφ του ΣαβαΓτου χαΐ ψαλλομενους εΙς τόν δρθρον εκάστου Σαββάτου, εΤτα δε μεγαλυ- νάρια Νεοφύτου ιερομόναχου, ποιηθέντα προς τό ""Αξιον έστιν ώς αληθώς" καΐ ψαλλέμενα έν τη εκκλησία της λαύρας, «οπόταν ερχωνται οι προσκυνηταΐ καΐ άσπάζωνται τάς εικόνας»• μεθ' ά ψάλλεται ό πολυχρονισμός του πατριάρχου. 273• (Ανθίμου πατριάρχου Ιεροσολύμων) θεολογικόν, άρχό- μενον άπό του τρίτου βιβλίου, λήγον δε είς τό πέμπτον υπό δέ τό τέλος αύτου γέγρατπται τουτο' «ζήτησον τά επίλοιπα εις τόν τρίτον τόμον, έν ω γέγραττται και κατά σποράδην τά ελλείποντα μετά τών σημαδίων αυτών». Τεύχος έκ φύλλων χάρτου 521, τό πρωτότυπον, δν μήκους μέν 0,231, πλάτους δέ 0,17. 27Θ. θηκαρας έκ φύλλων χάρτου 350, γραφείς έπιμεμελη- μένως άμφι τό τέλος της έκκαιδεκάτης έκατονταετηρίδος* εΤχε δ' έξ αρχής καΐ σημείωμα καλλιγράφου τινός (μετά τό 346-ον φύλλον), ώς δείκνυσιν ή σωθεΐσα τούτου συνέχεια* μετά δέ ταύ- την υπάρχει (φ. 347) τόδε* €Είς τους 1601 ίανουαρίω. . . έχά- ρισα του υΙου μου Άντώνι τόν θηκαρα» κτλ. ^Έστι τοίνυν ό χώδιξ ούτος μήκους μέν 0,218, πλάτους δέ 0,16* κείμενον δ' ενέχει κατά σελίδα πασαν μονόστηλον, δπερ ώδε διηρηταΓ α') € Διονυσίου μονάχου κεφάλαια τριάκοντα περί διαφοράς τών θείων δμνων»^ φ. 1. — β') «Του αύτου ερμηνεία πώς δει μεταγράφειν τους ύμνους και δτι ού δεΤ άφιέναι τι έκ της δλης ακολουθίας 400 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ ταότης, και πότε δει λέγειν τήν άσκητιχήν της ημέρας άχολου- θιαν, χαΐ πώς δει λέγειν τους Αμνούς χαΐ τάς εύχάς άπάσας^ χαι περί των χονταχίων χαΐ άπολυτιχίων » , φ. 14^. — γ') «Ώρολόγιον συν θεω των δμνων χαι εύχαΐ μετά τροπαρίων εις το Ψαλτή - ριον* ζΐαΐ πόνημα θηχαρα μονάχου* προοίμιον του θηχαρα του περί πίστεως λόγου», φ. 17. — δ') «Στίχοι ιαμβικοί του Θηχαρα >, φ. 38. — ε') «Του αύτου περί της προσηκούσης τυπώσεως χαΐ συντάξεως των ύμνων, καΐ ερμηνεία μερική έπί τούτοις σύντομος», φ. 38Ρ. — ε') «Εύχαι εις τό μεσονυκτικόν μετά τό Πάτερ ήμών>^ φ. 47. — ς') «Τμνος τριαδικός», φ. 48. — ^) «Κατήχησις περί της ασκητικής ακολουθίας», φ. 151. — η') ^Ωραι, φ. 154. — θ') «Του αυτού εύχαι συλλεχθεΓσαι άπό της θείας Γραφής, πλεΤσται δε άπό του αγίου Έφραίμ, τοις βουλομένοις πολεμησαι τινά αυτών προς τά πάθη και τάς ήδονάς έγκειμένην προαίρεσιν», φ. 241.— ι') «Θεοδούλου μονάχου διήγησις περί των ύμνων, πως θεόθεν δεδώρηνται» κτλ., φ. 292, — ια') «Ευχή Ικετηριος είς τήν ύπε- ραγίαν θεοτόκον», φ. 347^. 280• Βιβλιάριον έκ φύλλων χάρτου 36, γραφέν Γσως περί τήν αρχήν της ένεστώσης έκατονταετηρίδος, και μήκους μέν δν 0,231, πλάτους δε 0,172* περιέχει δε α') Άκολουθίαν άσματι- κήν εΙς τόν ίερομάρτυρα Κλήμεντα και τόν άγιον Άγαθάγγελον (φ. 1 — 29), ψαλλομένην τη 23-η του Ιανουαρίου• β') «Άκο- λουθίαν του οσίου και θεοφόρου πατρός ημών Ξενοφώντος καΐ της συνοδείας αυτού, συντεθεισαν παρά τίνος Κοσμά ιερομόναχου Άγιοταφίτου, έκ χώρας Γάνου». 231. Τεύχος έκ χάρτου βαμβακερού της τρίτης καΐ δεκά- της έκατονταετηρίδος, άχέφαλον δμως και ατελές• ίπερ, ώς έχει νυν, αριθμεί φύλλα 267, μήκους μέν 0,235, πλάτους δε 0,163* τινά δε τούτων ατάκτως έτοποθέτησεν ό δέτης αύτοΰ• Έστι δε τό κείμενον έν μια έκαστη των σελίδων μονόσυηλον και έκ γραμ- μών τριάκοντα καΐ τριών (0,19X0,125). Περιεχόμενα* 1. Λόγος ακέφαλος περί της Θεοτόκου, αρχόμενος ώδε' « εί δε και παρά αγγέλου έρεΐς γράφεσθαι ταύτα», φ. ις'. ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΓ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 401 2. «Βίος χαΐ πολοτεία των αγίων και ένδοξων και φιλευσε- βών μεγάλων βασιλέων Κωνσταντίνου καΐ Ελένης, και φανέρω- σις τοδ τιμίοο καί ζωοποιού σταυρού του κυρίου ημών Ίησου Χρίστου». Άρχ. ιΤου μακαριωτάτου και άγιωτάτου». φ κα'. Κείμενον άνέκδοτον, ούτινος απόγραφα σημειοΰνται Νικόδημος (Συναξαρ. τ. II, σ. 164), ΕΒ,τάί (ΟλΙ&Ι. οοά. ξτο,βο. \)Μ. Β»- νβ,Γ. τ. V, σ. 291), Οοχβ (ΟΛίαΙ. οοά. ΜΜ. Βοάΐ. σ. 464, 609), Βαικϋηΐ (0&1»1. οοά. (τΓ&βο. τ. Π, σ. 524). 3. Χριστόφορου του αρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας «παραίνεσις ψυχωφελής περί του οφεως, φέρουσα τί (Ιβ^β: φανερουσα τίνι) ώμοίωται ό βίος ούτος». Άρχ. «Πά^>τας μεν αγαπητοί», φ. μγ. Μί^ηβ τ. 100, σ. 1216. 4. Ιωάννου του Χρυσοστόμου «λόγος είς τον μάταιον βίον και ττερί κατανύξεως», ου ή αρχή• «"Οσοι τα του βίου μάταια»• φ. μθ', ριη' — ρκ'. Έπ' ό^^ματι ΈφραΙμ του Σύρου παρά τω Αδδβιη&ηί, τ. III, σ. 308. 5. «Κλήμεντος επισκόπου Τώμης Ίακώβω επισκοπώ Ιερο- σολύμων, περί των πράξεων και περιόδων του αγίου και κορυφαίου των αποστόλων Πέτρου, αΤς και ό αύτου συμπεριείληπται βίος. Κλήμεντος των Πέτρου επιδημιών κηρυγμάτων επιτομή». Άρχ. «Κλήμης Ίακώβω τω Κυρίω» κτλ., φ. ρμα' — ρν' καΐ ν'—τυδ'. Μί^ηβ τ. 2, σ. 469. 6. «Μαρτύριον του αγίου ίερομάρτυρος Κλήμεντος, επισκό- που Τώμης». Άρχ. «Αυτή μεν ουν ή πλήρης», φ. πδ'. Μί^ηβ τ. 2, σ. 617. 7. «Έρώτησις περί Ιουδαίου όμολογήσαντος τόν κύριον ημών Ίησουν Χριστόν τόν υίόν του θεού του ζώντος και υίόν είναι της άχραντου θεοτόκου Μαρίας και δτι μετά το γεννήσαι αυτόν πάλιν παρθένος διέμεινεν». Άρχ. «Έν τοις χρόνοις του ευσεβέ- στατου βασιλέως Ιουστινιανού», φ. πθ'. 8. «Περί του τίνων σύμβολα κατά το δγιον βάπτισμα καΐ τήν άγίαν του θεοΰ έκκλησίαν τελούμενα». Άρχ. «Ή έν τη άγδόη ήμερα της του βρέφους γεννήσεως του ονόματος σημασία 26 402 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ , - - ι ^-^ — ■ δοά της πατρικής σημειώσεως» κτλ., φ. πε'. Τέλος• «Ή έντα- φίασις του σουδαρίου σταυροειδώς και ή της σινδόνος σπαργά- νωσις την ένταφίασιν Χρίστου την υπό Ίωσηφ γεγονυΤαν εμφαίνει». 9. €ΠερΙ μοναχών» άνώνυμον, ου ή αρχή* «Τι' σημαίνει το μοναχικόν σχήμα και προ τούτων τίς ή άπόκαρσις», φ. ρα'. 10. Άμφιλοχίου επισκόπου Ικονίου, «λόγος εις τά άκαρπα δένδρα και δπως εικόνα φέρουσι κατά παντός άν&ρώπου του τε βίου τούτου και του μέλλοντος, και δπως αι των μετανοούντων ψυχαι παραλαμβάνονται υπό της ευσπλαγχνίας του θεού και των αγίων αγγέλων, και δπως αποκαθίστανται εις τον της αναπαύ- σεως τόπον, διήγησίς τε μυστική περί της θείας λειτουργίας και περί τών μετεχόντων άναζίως ή κατάκρισις». Άρχ. «Μακάριος άνήρ δς ουκ έπορεύθη», φ. ρβ'. 11. Ιωάννου του Χρυσοστόμου «λόγος περί τής αιωνίου και ατελεύτητου κολάσεως», ου ή αρχή• «Μηδαμώς αδελφοί, ϊνα μίαν ροπήν τρυφήσωμεν», φ. ρκ'. Λόγος αμνημόνευτος εν τοις πίναξι τών του Χρυσοστόμου πονημάτων. 12. Ιωάννου του Χρυσοστόμου € λόγος είς το Πλην μάτην ταράσσεται πας άνθρωπος ζών». Άρχ. «Προτρέπεται κόλπος βύ- θιος αλιέα», φ. ρκβ'. Μί^ηβ τ. 55, σ. 559. 13. Ιωάννου του Χρυσοστόμου «λόγος, δτι ου μόνον κοινω- νεΐν άλλ' ουδέ ευχεσθαι ό μνησίκακος δύναται, και δτι ουδεμία απολογία τοις μνησικάκοις». Άρχ. «Τίνα εχοιμεν ειπέ μοι συγ- γνώμην», φ. ρκε'. Λόγος ωσαύτως αμνημόνευτος έν τοΤς πίναζι τών του Χρυσοστόμου πονημάτων. 14. Του αύτου «λόγος εις τον προφήτην 'Ηλίαν και είς την χήραν», ου ή αρχή* «Ακούσατε αδελφοί συνετώς», φ. ρκη'. Και ούτος άσημείωτος. 15. Του αύτοΰ «λόγος εΙς τό Έξελου με Κύριε εξ ανθρώπου πονηρού»• ου ή αρχή• «θαυμάζω τί δήποτε ό προφήτης», φ. ρλα'. Μί^ηβ τ. 55, σ. 707. 16. «Διήγησις περί της αιχμαλωσίας της Ιερουσαλήμ και εις τον Ίερεμίαν». Άρχ. «Έγένετο ήνίκα αίχμαλωτίζεσθαι ήμελ- ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΪ ΙΕΡΟΣΟΛΓΜΩΝ. 403 λεν», φ. ρλδ'. Κει'μενον, ως φαίνεται, διάφορον του παρά τω ΚβηάβΙ-ΗΛΓΠδ, ΤΙΐΘ ΓβδΙ οί ίΐιβ \¥0Γά8 οί ΒλγποΙι, ΙίΟηάοη 1889. 17. «Κανόνες του αγίου Νικηφόρου πατριάρχου Κωνσταντι- νουπόλεως». Άρχ. «Δει τάς μονάζουσας είσιέναι εις τό δγιον θυσιαστήριον», φ. ρν' — ρνβ' (ΡίίΓβ., ^ι1^^8 βοοίβδ. ΟΓαβο. ΜδΙο- ΓΐΛ βΐ ΐϊΐοηυιηβηΐβ. II, σ. 332 {ΐζ')• Και πάλιν δστερον υπάρχει κανονικά κεφάλαια παρειλημμένα «έκ των μετά τόν κώδικα», έκ των κανόνων της έν τω Τρούλλω συνόδου, έκ των του Τιμοθέου Αλεξανδρείας και λοιπών. 18. (Φωτίου πατριάρχου) νομοκάνων είς ιδ' τίτλους, άνευ του προλόγου, φ. ρνγ'. 19. "Ορος της ζ' οικουμενικής συνόδου, φ. σιε'. 20. «Νόμος Ιουστινιανού», φ. σκγ'. 21. Ιωάννου του Νηστευτου «περί έζαγορεύσεως. Διάφοροι διαφοραί και διαθέσεις των έζομολογουμένων κρύφια αμαρτήματα και των τούτοις άναδεχομένων άληθιναι και άπταιστοι προς θεόν και υπό θεού και έκ θεού διακρίσεις, ώς οΐμαι ό ταπεινός». Άρχ. «"Οτι δεϊ τόν έξομολογούμενον » , φ. σκη'. 22. «Νομοκάνονον έξ δτου γένηται ό άνθρωπος νόμου της ηλικίας». Άρχ. «Έάν περιπατηση τκς μετά της ιδίας μη- τρός», φ. σλζ'. 23. «Έκ των διδασκαλιών του Χρυσοστόμου τρόποι της του θεού προνοίας». Άρχ. «Πάντα έκ θεού και τα λυπηρά», φ. σλη'. 24. «Όμιλία του Χρυσοστόμου περί μετανοίας», ης ή αρχή• «Διά τόυτο συνεχώς», φ. σλθ'. Μί^ηβ τ. 63, σ. 589. 25. «Σωφρονίου του άγιωτάτου αρχιεπισκόπου Ιεροσολύμων, λόγος δογματικός περί πίστεως», ου ή αρχή• «Χρή πάντα χρι- στιανόν όμολογεΓν», φ. σμε'. 26. «Διαφοραί επιτιμήσεων, λίαν συμπαθέσταται». Άρχ. «Της θείας και πανάγαθου», φ. σμη'. 27. «Του Χρυσοστόμου λόγος περί πίστεως», ου ή αρχή• «Πιστεύω είς δνα θεόν παντοκράτορα* πιστεύω, ουκ ερευνώ• πιστεύω, ου διώκω» κτλ., φ. σνβ'. 404 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 28. Ιωάννου τοδ Νηστευτου έπιτίμια, φ. σνγ'. 29. Κανόνες διαφόρων συνόδων^ φ. σνε'. 30. Άπόχρεσες ανώνυμος εις τό € Πόθεν 6ρωμε^> τινάς πι- (Γϋούς σωματιχά ττταίσματα ποιου^/τας, ύτυο δε του θεού ευεργε- τούμενους καΐ κινδύνων διασωζομένους > , φ. σνς'. 31. Τέμαχος άνεπίγραφον του Χρυσοστόμου, φ. σνς'. 32. Αποφθέγματα οσίων πατέρων, φ. σνς'. 33. Μαξίμου του όμολογητου «λόγος ασκητικός κατά πευαιν καΐ άπόκρισιν προς τόν εαυτού μαθητήν». Άρχ. «Αδελφός ήρώ- τησε γέροντα λέγων», φ. σνζ'. 34. Ιωάννου Καρπαθίου «έκ των ασκητικών κεφαλαίων το ρ'», ου ή αρχή• «Μη θαυμάσης ποτέ», φ. σζη'. 35. «Συμεών μητροπολίτου ΕύχαΓτων, επιστολή προς Ίωάν- νην μοναχόν καΐ εγκλειστον, αρμόζουσα και παντι μοναχω». Άρχ. «Έδεξάμην σου πάτερ πνευματικέ», φ. σο'. 36. ΈκλογαΙ Γεροντικού, φ. σος'. 37. Αποκρίσεις Βαρσανουφίου προς θεόδωρον μοναχόν. Άρχ. «Οί πατέρες λέγουσι περί του μέτρου της έγκρατείας», φ. σοθ'. Εκδόσεως Νικόδημου σ. 43. 38. «Ακολουθία εις αγιον σχήμα μονάχου». Άρχ. «Μετά τα αντίφωνα γενομένης της είσόδου», φ. σπ'. Οοεγ σ. 389. 39. «Ακολουθία γινομένη είς το μέγα και άγγελικόν σχήμα». Άρχ. «Άπό εσπέρας εισφέρεται τό ίμάτιον καΐ τά λοιπά του μέλλοντος κουρευθήναι » , φ. σπα'. Τρία μόνα φύλλα. 282. Τεύχος έκ γάρτοο, γραφέν υπό δυο βι^λιογράφων περί τήν αρχήν τής ιδ' έκατονταετηρίδος* εστί δε μήκους μεν 0,218, πλάτους δε 0,153. Και έν μεν τ^ άρχη φύλλα πρόσθετα συνυ- πάρχει τρία, καταγραφήν ένέχοντα των έν τω κώδικι περιεχο- μένων, και «Ιωάννου μονάχου μετάφρασιν τοδ αγίου συμβό- λου» της πίστεως, ης ή αρχή• «Πιστεύω εΙς Ινα πατέρ' αύτο- γένεθλον»• μετά δε ταύτα σελίδες ήριθμημέναι συνυπάρχουσι 519, περιέχουσαι πρώτον μεν έκκαίδεκα λόγους Γρηγορίου του θεολόγου, είτα δε πέντε ομιλίας Ιωάννου του Χρυσοστόμου, ων ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ Γ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 405 ή έσχατη έπιγέγραττυαι «λόγος εις τόν σταυρόν» κτλ. Άρχεται δε αυτή ώδε* «Τουτό εστίν αδελφοί τό σημεΐον» χτλ. 283• Αυτόγραφος χώδιζ του θεολήτττου μονάχου Μαθουσάλα του Μαχεΐρος, ου χώδιχες δλλοι συνυπάρχουσιν έχ παλακοΰ εν τη βιενναίοί βιβλεοθηχτ] (1ι&ιη1)βοϋ, Οοιηιηβηί. ΙΛβΓ VII, 1675, σ. 69, 79, 84, 99, 102, 105, 100). Τό τεύχος ουν τούτο συναρίθμεί φύλλα 281, γεγραμμένα κατ' έποχάς διαφόρους υττό του Μαθου- σάλα, χαΐ εστί μήχους 0,221, πλάτους δε 0,16* περιέχει δε τα έφεζης χειμενα* 1. Άνεπίγραφον, ου ή αρχή* «Έπι μεν της μιμητικής εικόνος κατά την ιδίαν ήτοι μορφήν ή όμοίωσις», φ. 1. 2. Άμώς προφητεϊαι, φ. 2 — 12. Κείμενον και σχόλια Μα- θουσάλα έν τοις μετωπίοις• μετά δέ το τέλος υπάρχει τούτο- ι•}• Τέλος των Άμώς λόγων παρά Μαθουσάλα του μονάχου και δν οι χρησμοί ανέκαθεν προηγόρευσαν, και αυτός ό θειότατος Ιωάννης ευαγγελιστής έν τη Αποκαλύψει* καΐ 8ς είδε καΐ τήν φρικτήν καΐ περίκλυτον και πολυθρύλλητον άποκάλυψιν έν τη κατ* Άλεξάνδρειαν θηβαΐδι και Αίγύτυτω, μετά τό πολλά παθεΓν και όδευσαι πλειστάχις εΙς τό Σίναιον δρος και εΖς τόν Άγιον Τάφον, εΤς τε τήν Κρήτην και Κυπρον καΐ τάς νήσους άπάσας* δς πολλάκις έθαλασσομάχησε και έναυάγησε μυριάκις και έδιώχθη υπό πολλών καΐ 6 θεός αυτόν εκ πάντων τούτων έρυσατο •{-». 3. Τέμαχος «του αγίου Μαζίμου», ου ή αρχή• «Ήγείσθω δέ θεός των νοουμένων τε και λεγομένων», φ. 12^. 4. Όράσεις ΉσαΓου του προφήτου, φ. 13-94. Κείμενον καΐ σχόλια έν τοις κραστυεδοις υπό Μαθουσάλα, δς (κατά τό σημείωμα τό έν τω 9 2 -ω φύλλω) «απόκειται ε[ς σημεΤον του άποκαταστησαί πάντα». 5. Τεμάχιον άνεπίγραφον, ου ή αρχή• «Αισθητήρια μεν εστί τά του σώματος όργανα», φ. 94^. Και πάλιν αυτόθι• «Τούτο τό βιβλίον έγραψε Μαθουσάλας ό και ΜαχεΙρ εις τόν Ξηρόν Αόφον προαναγεγραμμένος, δπου και οι λοιτυοΐ χρησμοί, πλέον δέ ό ημέ- τερος. Τούτο τό έμόν όνομα έκεΓσε οί άγγελοι φέρουσιν έν ταΤς 406 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ χερσίν αυτών, καΐ μηδείς οίεσθω με ψευδή φάσχειν, άλλ' άλλη- θεία* ου γάρ άπ' έμαυτου λέγω, ως χαΐ προϊών ό λόγος δηλώσει* ου γάρ ψευδής ή αποκάλυψες, ί^ν ό θεός εδείέ μο! χαί ην Ιω- άννης ό ευαγγελιστής ύπεφώνησε χαΐ Μεθόδιος ό Πατάρων χαΐ χυρ Λέων 6 σοφός έχρησμοδότησε». 6. Κεφάλαια των προφητειών Ήσαΐου, φ. 95. 7. €Ίεζεχιήλ προφητεία ίστοριχή ήθιχή διδασκαλική και απλώς ειπεΤν παν είδος αρετής διδάσκουσα», φ. 101-179. Κείμενον και σχόλια Μαθουσάλα• υπάρχει δ' υπό τό τέλος τό έξης υπό- μνημα• «Τέλος Ιεζεκιήλ προφήτου. Έτελειώθη παρά Μαθουσάλα, δν οι χρησμοί προηγόρευσαν και αυτός ό θειότατος Ιωάννης ευαγ- γελιστής έν τη Αποκαλύψει, καΐ δς μέλλει ποιήσαι πολλά καΐ έξετάσαι και έρευνήναι κατ' άκρφειαν περί πάντων, και διώζαι και έξωστρακίσαι πάντας τους εναντία φρονουντας κατά της ύγειους ημών πίστεως [ίη ιηδίΓβ. έν καιρώ ανάγκης έγραψα και ό τόπος έστάλλαζε και ουκ εΤχον ουδέ που καθίσαι, καΐ έν διωγμώ ήμην καΐ κεκρυμμένος άπό τών εκκλησιαστικών καΐ χειμών ην μέμνη- σθέ μου τόν πολύτλαν], τους έν τε τω φανερώ και τω κρυτττω, οΤοί εισίν οΐ ψευδώνυμοι επίσκοποι καΐ αρχιερείς τουνυν καιρού, οι κακοί έργάται, οΕ χείρονες τών άσεβων και πολύ τούτων διενη- νοχότες, καθόσον δοκοΰσι πιστεύειν, ου πιστεύουσι δε τη άληθεία, άλλα πλανουσι και πλανώνται. Και νυν εφθασεν ό καιρός της άπωλείας αυτών, δτι δι' αυτών άπώλετο ό κόσμος* και ιδού ού- κέτι εστί, καΐ εΐ έστιν, ως μήν ων έστι• διορθώσειε δε ό θεός έν τάχει και έπισκέψαιτο τό ποίμνιον αύτου, κάμε σ1)ν αύτώ: — Έν ετει ^ζν'• έν Κωνσταντινουπόλει έτελειώθη» (1541-1542)• ΚαΙ πάλιν έν τω κρασπέδω• «Σημειωτέον δτι οι πόνοι μου πάν- τες άπώλοντο καΐ εις κενόν ό μόχθος ό περισσός έγένετο καΐ ή μικρά σπουδή καΐ ή τών προσκυνημάτων οδός, έφ' ήν κακά πολλά πέπονθα. Είμι δε μόνος μή έχων που τήν κεφαλήν κλΐναι, έμ- παιζόμενος παρά πάντων τών χριστιανών και τών {ερέων και των αρχιερέων καΐ τών διακόνων και τών αναγνωστών και τών μικρών παιδιών και που ό θεός ό δείξας μοι τήν άποκάλυψιν; ΟΤδας ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 407 θεέ χαΐ τήν έμήν τρίβον καΐ τήν χαρδίαν, χαΐ Άτι ουκ εστί δόλος έν τη χαρδίςί μου, ουδέ ψευδός έν τοις χεΛεσί μου». ΚαΙ πάλιν «•{• Δια λόγον έμόν έποίησα τούτο χαι διά χρείαν ιδίαν προς ώφέλειαν και σπουδαίως καΐ ώς έφι)ην ειπών έν διωγμώ και έν στενω πάνυ τόπφ και διερρωγότι και έσπασμένω οικίσκω• μόαυν γάρ ήν τό δλον ου γάρ εΤχε θεμελίους, και Εβραίων ήν τό οίκημα καΐ διά ν(ο)ικίου έκαθεζόμην έν δυσωδία πολλή, και άκων υπέ- μενον ου γαρ εΓχον τόπον εις κατάπαυσιν και άνάπαυσιν, άλλα τόπον έκ τόπου ήμειβον καΐ έν έρήμοις πολλάκις διά τόν φόβον των εκκλησιαστικών και τόν διωγμόν των Ιερέων, καΐ από των καλογήρων τό πλείστον, άλλα και έν πενί^ πολλή και μεγάλη και έσχατη και έν γυμνώσει πολλή, και ό ελεών ουδείς. Ει καί που τυχόν ύπηγον εις τήν έκκλησίαν, ου τήν κα&ολικήν — άπαγε — , άλλ' είς πτωχικάς, πάντες παρεβλέποντό με και έλεγον '^ΐδε ό πλάνος, δς Γδε [βίο] τάς οράσεις και ότττασίας και άπο- κοΛυψεις"• και έκίνουν τάς κεφάλας αυτών και όνείδιζόν [βίο] με πολλά καΐ εφασκον, ώς Ιουδαίοι ποτέ τω έμω .Χριστώ• "'ϊως πότε τήν ψυχήν ημών αΓρεις, μάταιε, συχαντέ και βδελυρέ, αγράμματε και μωρέ; καΐ ίνα τί πλανασε [δίο]; κακώς σε έχει ή τύχη. πείσθητι ημών καΐ βοηθουμέν σοι της τε πενίας και τών άλλων, ων χρήζεις• μόνον γενου μεθ' ημών και λέγε ώς ημείς, και μη κηρύττεις λύτρωσιν τω Ισραήλ, τω χριστιανικώ λαώ, άλλα λέγε δτι ουκ εστίν αυτοϊς λύτρωσις άπό τοΓς έπη- ρεάζουσιν [δίο]". Ό σκοπός εκείνων τίς; !να πάντως άει αυτοί τά κακά πράττωσιν άδεώς, ου νόμου κωλυοντος, ου βασιλέως ευσε- βούς φόβος εϊργοντος, ουκ άρχιερέως παραίνεσις όδηγουντος και συμβουλεύοντος άποθέσ&αι μέν της κακίας τήν γνώμην, της άρετης δέ δλους δλως γενέσθαι, έν δλη τη γνώμη ή αρετή και ή γνώμη έν δλη τη άρετη, καΐ ούτω συγκραθήναι τελέως. Ταύτα ήν, ώς έπος ειπείν, δι' άπερ έμισούμην έγώ, έπεί έβου- λόμην εΐρξαι τών κακών και ουκ ήδυνάμην, καΐ 6 καιρός καΐ ή τών κρατούντων εξουσία κατεδάμαζέ μου τόν τόνον, αύτοι δέ δλοι του καιρού έγένοντο, εί μή τίνες έξ αυτών ουκ ήσαν, 408 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ πένητες λέγω χαΐ ου τί^ς μβρίδος χαϊ τάξεως αυτών* ώδε* ίφς τίνος βραδύνεις»; 8. Τεμάχη δυο «έχ της βίβλου της χαλουμένης των Όδη- γών». Άρχ. «Των ύττοστάσεων αί μέν είσι προαωπικαί*, φ. 180?. 9. «ΣυνοίΓΓίχόν σύνταγμα φολοσοφίας Γρηγοριου μονάχου, ώς δ' έμοί δοχεΓ χαΐ ή αλήθεια εστί, Γρηγορίου του θεολόγου, του οίχουμενικου φωστηρος». Άρχ. «"Ώσπερ οί άναγινώσχοντες πρώ- τον μέν τα στοιχεία μανθάνουσιν » , φ. 181. Περί των έχδ((σε«»ν δρα Φαβρίκιον, ΒϊΜ. Ογ. III, σ. 220. XI, σ. 632. 10. «Εύαγρίου του μονάχου χαΐ φιλοσόφου» τεμάχιον, ου ή αρχή• «Πάσα πρότασις ή γένος», φ. 189. 11. «Περί ερμηνείας• του έν άγίοις πατρός ήμων Γρηγορίου του θεολόγου» Άρχ. «Ίστέον δε λοιπόν χάν τω περί ερμη- νείας», φ. 189Ρ. 12• «Περί σχημάτων. Γρηγορίου του θεολόγου μεριχόν», χαι σχόλια Μαθουσάλα έν τοις χρασπέδοις. Άρχ. «Άλλ' Τωμεν ήδη χαι έπΙ τά σχήματα», φ. 193. 13. «Έτι περί διαφοράς Γρηγορίου του θεολόγου» χαι σχό- λια Μαθουσάλα. Άρχ. «Διαφορά έστιν, ή πλεονάζει το ειδο; του γένους ταΤς διαφοραΐς», φ. 202. 14. Ίσαάχ του Σύρου τάζις δευτέρα χαι τρίτη της γνώσεως. Άρχ. «"Οτε άφήση τις την τάξιν», φ. 210. Πρβλ. έχδ. Νικη- φόρου του Θεοτόκου σ. 382. 15. «Κεφάλαια σύντομα του αύτου υττέρ άλλων τρόπων της διαφοράς των εννοιών της γνώσεως». Άρχ. «Ή γνώσις ή ανα- στρεφόμενη έν τοις όρατοΤς » , φ. 21 ΐΡ. Έκδ. Νικηφόρου σ. 388- 16. «Μαςίμου περί διαφοράς ουσίας και φύσεως κατά τους ε;ω». Άρχ. «Το μέν της ουσίας δνομα», φ. 212Ρ. 17. Γρηγορίου του θεολόγου, «λόγος είς Άθανάσιον άρχιε- πίσκοπον Άλεςανδρείας» (φ. 213), έχων έπι κεφαλής το επί- γραμμα τούτο• Ά&ανάσιον πόργον ορθοδοξίας έγχωμιάζβι Γρηγόριος έμφρόνως. ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΑΓΜΩΝ. 409 ΆΟανάσιβ τάχα χαΐ ζ/^ς χαΐ πνέεις, ώς οΐ> παρελθών τον βραχυν τούτον βίον* ά&άνατον γαρ πανταχού σβ δειχνυων ό γρήγορος νους τόνδε σοι πνεΐ τον λόγον. 18. «Οί μαργαρώδεκς λόγοι του Χρυσοστόμου• λόγος ιζ'», ου ή αρχή• «Αύται αϊ παραβολαΐ τξ προτέρςτ», φ. 229. Μί^β τ. 58, σ. 711. 19. «Του αυτού ομιλία εΙς τόν δεΤπνον τον μυστικόν λόγος ΐι>'ι, ου ή αρχή• «Βαβαί, ποία πήρωσις», φ. 238^. Μί^β τ. 58, σ. 737. 20. Του αύτου λόγος κ', ου ή αρχή• «Πανταχού ή πλάνη», φ. 243β. Μί^β τ. 58, σ. 781. 21. «Πρόλογος τής φιλόθεου ιστορίας, ήτοι ασκητικής πολι- τείας* θεοδωρήτου επισκόπου». Άρχ. «Των αρίστων ανδρών», φ. 247β. Έκδ. Χάλλης τ. III, σ. 1099. 22. «Του αύτου Θεοδώρου επισκόπου Κυρήνης και διδασκά- λου μεγάλου, περί τής θείας άγάτυης καΐ έρωτος θείου λέγω: μετά τό τέλος του βιβλίου τούτο». Άρχ. ιΉλίκοι μεν οι τής άρετης άθληταί», φ. 250. Έκδ Χάλλης τ. III, σ. 1296. 23. Ιωάννου του Χρυσοστόμου λόγος ε' περί ίερωσύνης, ου ή αρχή• «"Οσης μεν εμπειρίας», φ. 255. Όΐ1ΐΙ)ηβΓ Ι, σ. 309. 24. Του αύτου «περί ακατάληπτου καΐ δτι έστΙ συγκατάβα- σης φορητή έν τής Σεραφείμ* λόγος γ'», ου ή άρχή' «οί φιλό- πονοι τών γεωργών», φ. 258^ (Μί^β τ. 48, σ. 719). Έν τω φ. 262^* «Τό τέλος του λόγου ολίγον και ουκ ηθέλησα γρά- ψαι, ως γνώριμον καΐ έτυεί μέχρι τούδε ήθελον ίδεΐν». 25. Του αύτου ομιλία, ής ή αρχή• «Πανταχού μεν ευλα- βούς διανοίας δεΤ», φ. 263. Μί^β τ. 63, σ. 19. 26. «Κυρίλλου Ιεροσολύμων πρόρρησις περί του κεκρυμμένου μονάχου, του εξαίρετου και καλλίστου» φ. 268^. Πλάσμα του Μαθουσάλα, έχον ώδε• «Και άνήρ τις περιλαμπής τω γένει και τη ψυχή έν ασκήσει όσιωτάτως πονέσας τωόντι πολύ και ταΤς θριξί λάμπων έπιθήσει έπΙ τον δίκαιον βασιλέα τάς χείρας αύτου 410 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ — - - - * - . ■ - — ■ χαι ευλογήσει χαΐ δώσει αύτω τό διάδημα χαΐ κρατήσει της αγίας Σιών, τουτέστι της Άγ(ας Σοφίας καΐ πάντων των έχχλησιων εσται δε ούτος γένους ένδοξου χαι έχ παιδόθεν τω θεω ανατε- θείς χαΐ εν τη Έττταλόφω είσοιχισθήσεται, έχων άποχάλυψιν θεοδ χαΐ του θείου φωτός έμπεφορημενος, χαΐ υποδευει χρόνους πολ- λούς χαΐ έπΙ χρόνον τινά θεολογήσει• εστί δε μεσηλιξ, μιχρός ώς έπι πλάτος, πλατύς τό γένειον, ιερόν δντα χαΐ σταυρόν ήμφιε- σμένος — τό δέ δνομα αύτου έν τω Ξηρω Αόφω χεΤται — ,άσχή- σας υπέρ πάντας τους θεοσεβεΐς χαΐ άφαντώσει πάντα τά ιερα- τεία χαΐ άποστελεΐ εΙς τους θρόνους των πατριαρχών οσίους δν- δρας τους άγιαζε ιν χαΐ φωτίζειν χαί διδάσκει ν του θεού τήν ωραιότητα, και έκλικμήσει την άλωνα της αμαρτίας, άπό πάσης ιερατικής καταστάσεως• περί ου λέγεται και άλλαχου "Βλέπε συ ό τά θεία φορών προς τον τότε πατριαρχεύοντα^ μή σου ή κόμη όνειδος γένηται και μεγάλως άχρειωθήση, καΐ άναστήσεται ό ήλειμμένος, και ου τό έπώνυμον αυτού Μαχείρ• και ούτος εστί, δς μέλλει χόψειν και τά γένεια του τότε πατριάρχου", ώς εναι καΐ άλλαχου γεγραμμένον " Ό τυτωχός και κεκαρμένος και ράκχια ένδεδυμένος, διά τό μή χρησιμεύειν δλως* δν έδιωξαν οι άνθρω- ποι, ώς νεκρόν καΐ εΙς ουδέν χρησιμεύοντα" και τά έξης• ''καί ό βουλόμενος ζητεΐν ζητείτω* ό Μαθουσάλας εναι, νασασπώ τήν άλήθειαν, και άνοιξε τά όμματα σας και εφθασεν ό καιρός". ΚαΙ άλλαχου• " Ούαί σοι πόλις Έπτάλοφε, όταν τό άγγελικόν σχήτττρον βασιλεύσει έν σοί". 27. «Ηθικός α', περί του δεΐν καθαρούς εΤναι άπό αμαρτίας και δτι καΐ τά δοκουντα μικρά των αμαρτημάτων σφόδρα μεγάλα τυγχάνει». Άρχ. «ΈπεΙ ουν καθαρισμόν έποίησε των αμαρ- τιών έμου», φ. 270. — €Ήθικός β', κατά ύπερηφανείας και πα- ραίνεσις πλουσίοις και πένησιν». Άρχ. «Ταυτ' ουν είδότες μηδέν έπαισχυνώμεθα», φ. 272. — «Ηθικός γ', περί τυνευματικών χα- ρισμάτων». Άρχ. «Ενταύθα καί τι άλλο αίνίττεσθαί μοι δοκεΐ», φ. 275-277 και 269. 28. Γρηγορίου Νυσσης τεμάχιον περί του «τίς ή του έκπο- ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 411 ρεύεσθαι δυναμις», φ. 278. — «"Οτι διττή ή του αγίου τυνεύμα- τος έχπόρευσις/, φ. 279. Έτερον Γρηγορίου του θαυματουργού καΐ παρατηρήσεις Μαθουσάλα, χαΐ πάλιν τεμάχη περί του αγίου πνεύματος έκ των του Μαξίμου χαΐ του Ίουστί^'^ου. 284. Τεύχος έκ χάρτου γραφέν ετει 1527-ω και συνιστά- μενον έκ φύλλων 139, ων τό κείμενον υπάρχει κατά σελίδα μο- νόστηλον και έκ γραμμών εϊκοσι (0,218 Χ 0,16 = 0,17 Χ 0,095)* έπιγραφήν δέ τοιαυτην έχει* «'Αρχή συν θεω άγίω του μετα- γλωττίσματος του βιβλίου δπου κράζεται Φίορ-δέ-Βερτου, τουτέ- στιν άνθος της αρετής, άπό φράγγικον εΙς ρωμέκον». Άρχ. «Άρχεύγει Ιναν έργον πολλά διαφορικόν τό ποιον κράζουν Φίορ-δέ-Βερτου• τό ποΤον ξηγάται δια δλα τά βίτζια τα ανθρώ- πινα, τά ποΤα οι άνθρωποι δπου πεθυμούν νά ζήσουν κατά θεόν πρέπει νά τά φεύγουν καΐ παραγγέλλει τό αυτόν βιβλίον τό πώς νά κερδέσουν οι άνθρωποι τές αρετές, τά κουστούμια τά ηθικά, προβιάζοντα με πογέριν και δασκαλίαν τών άγίμ)ν θεολόγων και με πολλούς φιλοσόφους πολλά δασκαλεμένους. — Πρόλογος. Διά νά δροσίσω καμπόσον τό τττωχόν πλάσμα τό άνθρώπινον κατά τόν άχαμνόν μου σκοπόν καΐ άψήν άγάπην, με γλυκϊάν άποσκότισιν και ταπεινόν άπλαζίριν, άπό τό βρωμισμένον βίτζιον καΐ θανα- τίσιμον τήν όκνιάν» κτλ. Μετά δέ τό τέλος του βιβλίου γέγρα- πται τούτο• «Έτελειώθη ή παρούσα δέλτος τό Φίορ-δέ-Φερτου, τήν σήμερον ήμερα παρασκευεΤ [βίο], ιβ'. ιουλΓου μηνός* ώρα ιβ' της ημέρας• υπό χειρός έμου Λουκά Ιερέως Ντόργια καΐ οί άναγινώ- σκοντες, ευχαιστέ μοι δϊά τόν Κ(υριο)ν:-άμήν: — έν χρονίας• μ. φ. κζ'. Χ(ριστο)υ>. ΚαΙ πάλιν μετά τούτο• Τό χεριν άποδ σεγραψεν πολύν καιρόν νά ζήση χαι με τά χρόνια τά πολλά νά χαλοθανατί<η] χαΐ με τόν νουν και με σκοπόν σογχώρησιν νά ποίση χαι τό χορμάχιν του Χρίστου νά δ-ζ νά τό γρονίση. Άγγελοι τήν ψυχούλαν του νά τήν περιχρατουσιν, Χριστέ, νά τήν έβάλασιν σδμορφον παραδεΐσι, νά περπατη νά χαίρεται, πολον καιρόν νά ποίση. 412 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ >, Ψαλτήρϋον της πεντεχαιδβκάτης έχατονταετηρίδος έκ φύλλων χάρτου 76, μήχοας μέν 0,228, πλάτους δέ 0,15" εχεε δέ χατά τήν αρχήν αυτοΰ φυλλον Ιν πρόσ&βτον, έν ψ γέγραπται το σημείωμα τούτο ' €-|• Το παρόν ψαλτήριον εδόθη του μονάχου Ίωήλ του Θηβαίου έν Τριπολει της Φοινίχης, έκ χειρός του πα- νιερωτάτου μητροπολίτου χυρ Δωροθέου, χαΐ ό άνωθεν είρημένος Ίωήλ τό έδοσε είς τήν μεγίστην λαυραν του οσίου και θεοφόρου πατρός ημών Σάββα έν Ίεροσολυμοις, είς χείρας του ίερομονάχου χαΐ πνευματικού πατρός κυρ Φιλίππου: -|• κατά μήναν μάρτιον, β'. τη, ζ/ϊ της β*« εβδομάδος, των νηστειών του ^ζ*πε" έτους (1577): καΐ έδωσε μου χάρις του ουκ εΤχα τό έμόν ψαλτήριον και τό άφήκα στην πόλιν Δαμασκόν». 28β• Μαλαζου νομοκάνων έκ κεφαλαίων τδ', γραφείς τζ έπτακαιδεκάτη έκατονταετηρίδι δια χειρός Κύρκου του ιερέως και πωληθείς άντΙ γροσίων τριών τω Άγιοταφίτη καλογήρω Παρθε- νίω* τούτου δ' δμως τό όνομα Γεράσιμος τις άπέσβεσεν. Έστι δέ τό τβΰχος μήκους μεν 0,228, πλάτους δέ 0,16* φύλλα δέ συνα- ριθμεΐ 172. 287• ΜαλαΕου νομοκάνων επίτομος έκ φύλλων χάρτου 87, μήκους μεν 0,23, πλάτους δέ 0,171* έγράφη δέ περί τήν αρ- χήν της όκτωκαίδεκάτης έκατονταετηρίδος. 288. Τεύχος έκ φύλλων χάρτου 315, γραφέν τη πεντε- καιδεκάτη έκατονταετηρίδι και τών πινακίδων ένδον έχον φύλλα δύο μεμβράνινα, συναπεσπασμένα έζ εβραϊκού τίνος βιβλίου- εστί δέ μήκους μέν 0,22, πλάτους δέ 0,154" τό δέ κείμενον αύτου μονόστηλον υπάρχει, γραμμάς όκτωκαίδεκα συναριθμουν έν μιδ έκαστη τών σελίδων (0,147X0,093)* έπιγραφήν δέ τό τεύχος έχει ταύτην «•|- Ιστορία ψυχωφελής έκ της ένδοτέρας τών Αι- θιόπων χώρας, της Ινδών λεγομένης, προς τήν άγίαν πόλιν με- τενεχθεΐσα παρά Ιωάννου μονάχου, ανδρός τιμίου και ενάρετου, μονής του αγίου Σάβα». Άρχ. «Όσοι πνεύματι θεού άγονται> κτλ. Μετά δέ τό τέλος αυτής διά κιτρίνης βαφής ό καλλιγράφος του τεύχους έγραψε στίχους πολετικούς πέντε, τους εφεξής• <-|• Ίδου ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 413 χαΐ τέλος ήλιφεν ή βφλος Ίωάσαφ* | αμαρτωλού χαΐ δ(στ(χους χαΐ χωριχου γραφέως* | άλλ' ώ Χριστέ πανβασιλεΰ δώς μοκ Ισχύν χαΐ δάχρεα, | δπως έχβλήσω σταλαγμών ρυτυτιχων μελημάτων, | καΐ δψομαι τήν δόζαν σου χαΐ ζήσω είς αιώνας». Τπάρχεκ δ* αυτόθι χαΐ σημε^ωσις Ιεροσολύμων πατριάρχου, του θεο- φάνΟυς, περί του δτι τλ βιβλίον έστΙν άπόχτημα του παναγίου Τάφου. 289. Βιβλιάριον Ίωαννιχίου του Σαβαίτου, γραφέν ϊτει 1783 -ω καΐ παρ' αυτού του Ίωαννιχίου δωρηθέν τη λαύροί Σάβα του ήγιασμένου' συναριθμεΐ φύλλα χάρτου 99, μήχους μεν 0,22, πλάτους δε 0,167. Περιέχει δε τεμάχη Βασιλείου Καισαρείας, Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Ισιδώρου του ΊΙηλουσιώτου χαΐ μά- λιστα (φ. 4 — 17) «λόγους ήδυτάτους χαΐ πάνυ ωφελίμους χαι σωτηριώδεις τών τροπαρίων του μεγάλου χανόνος, έρμηνευθέντας παρά του μαχαριωτάτου σοφωτάτου πατρός ημών χαι πατριάρχου Ιεροσολύμων χυρίου Παρθενίου». Άρχ. «Έχ θεού τε αρχεσθαι χαι είς θεόν άναπαύεσθαι» χτλ. 2ΘΟ. Τεύχος έκ φύλλων χάρτου 204 (0,217X0,17), γρα- φέν ετει 1719-ω, χαθάπερ έχδηλοΤ το σημείωμα τούτο (φ. 48")* «Έτελειώθη το παρόν πατερικόν διά χειρός του έν ίερομονάχοις ελαχίστου χαΐ αμαρτωλού τ' ουνομα Γερασίμου έχ της Χίου, έν ετει χατά το ^αψιθ' ίουνίου λ', εζωθεν τών σεβασμίων μοναστη- ρίων, ήτοι είς τήν άγίαν μονήν του αγίου ένδοξου προφήτου Ήλιου του θεσβίτου, χαι οί άναγινώσχοντες ευχεσθε » . ΚαΙ πάλιν έν τω 138-ω φυλλω* «Τέλος τω δε θεώ χάρις• χατά τω ^αψιθ' έτω [βίο]• το παρόν πατεριχόν έγράφθει παρ' έμου του ευτελούς, άμαθους τε χαι αναξίου Ιερομόναχου, τ' ουνομα Γερασίμου, άπό δέ πατρίδος έχ περίφημου νήσσου, ονομαζόμενης Χίου: — χαι εδόθη τω πανοσιωτάτω χαι μουσιχολογιωτάτω άγίω τυνευματιχώ χαι έφημερίω χυρίω χυρ Σαμουήλ, τω ήμετέρω μοι άδελφώ χαι προσφιλεστάτω, πανευτυχώς». Περιεχόμενα• 1. Βίος χαι πολιτεία Μακαρίου του Τωμαίου. Άρχ. «Πα- ραχαλουμεν ήμεΐς, αδελφοί μου χριστιανοί», φ. 1. 414 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 2. Βίος καΙ πολιτεία των άγιων μαχάρων. Άρχ. «Κατ εχεΐ- νον τον χαφόν άνήρ τις θαυμαστός ονόματι Ζώσιμος», φ. 8^. 3. «Υπομνήματα βίς τα πραχθέντα του χορίου ήμων Ίηαου Χρίστου έπΙ Ποντίου Πιλάτου, συγγραφέντα υπό Νιχοδήμου άρχον- τος της συναγωγής των Ιουδαίων, μεταγραφέντα υπό [βίο] τίνος βιβλίου παλαιού του αγίου χαΐ θεοβαδίστου δρους Σίνα, έν τω ^απθ' της θεογονείας έτος». Άρχ. «Έν ετει δέχα Τιβερίου χαί- σαρος της βασιλείας των Τωμαίων χαΐ Ήρώδου βασιλέως της Ιουδαίας» χτλ.φ. 15. Πρβλ. 0. ΤίβοΙιβικΙοΓί, Εν&η^. αροοΓ. σ. 211 κέ.— «Ιστορία άχριβής περί των χατά την σταύρωσιν και άνάστα- σιν του κυρίου καΐ σωτηρος ημών ^ησο^5 Χρίστου τελεσ&έντων, συγγραφεΤσα τό πρώτον υπό Ιουδαίου τινός Δίνέα, συγχρόνου τοδ Κυρίου, μεταφρασθεΐσα μεν εις την λατινίδα γλώσσαν υπό Νι- κόδημου τοπάρχου του έκ Τώμης, μετενεχθεΐσα δ' εις την έλλη- νικήν υπό μονάχου ανωνύμου, σώζεται εν τινι χειρογράφω έν τω Άγ. *Ορει και έκδίδοται τό πρώτον ήδη ε!ς φώς». Έν Αθή- ναις [γρ. Σμύρνη] 1889, σ. 12 κέ. 4. «Λόγος σύντομος εις τό σωτήριον πά&ος του Χρί- στου». Άρχ. «Έπήρεν ό άν&ρωποκτόνος και φθονερώτατο; Κάιν», φ. 31. 5. «Έκ του Πατερικου λόγος ωφέλιμος του άββα Μακαρίου• λόγος α'», ου ή αρχή• «Ούτος ό πανθαυμαστος άββα κυρ Μα- κάριος καπότες εις τους καιρούς όπου εύρίσκετον», φ. 42?. 6. «Έξηγησις περί του Αλληλούια». Άρχ. «Μακάριοι οι άμωμοι κτλ. Μας ερμηνεύει ή επάνω γραφή», φ. 47^. 7. «Βίος και πολιτεία του οσίου πατρός ημών Νήφωνος Κων- σταντιανής . . . . διά την Άλεξάνδρειαν». Άρχ. «Ει μυστήριον βα- σιλέως κρύτττειν καλόν», φ. 49. Κείμενον έκ της ελληνικής εις δημώδη φωνήν μεταπεφρασμένον αντίγραφα δε του παλαιού κει- μένου δρα παρά τω ΜοηΙ&αοοη (ΒίΙ)1ίοΛ. ΟοϊδΙίηίΕηΕ, σ. 416), παρά τω ΟιηοπΙ (ΙηνβηίαΪΓβ δΟΐηιηαίΓβ άβδ Μ88 ^β08 άβ 1» ΒΐΜ. Ναΐίοηαΐβ Ι, σ. 261, κώδ. 1195, φύλλ. 444) και παρά τω Οοχβ (ΟβΙ»!. οοά. ^ΓΕβο. ΜΜ. Βοάΐ. σ. 445)• ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΑΤΜΩΝ. 415 8. Αόγος του όσίοϋ ΈφραΙμ του Σύρου». Άρχ. €Γίνωσκε τέχνον, 8τ£ οχτώ είσιν οε λογισμοί», φ. 141. 9. «Περί ίερωσύνης». Άρχ. €Είπ6ν ό άββας Ζαχαρίας, δτι χαθημένου μου ποτέ μετά του ά|3|3α Μακαρίου», φ. 144^. 10. Τεμάχη διάφορα Γεροντίχοΰ, φ. 146. 11. Βίος και πολιτεία Μάρκου του Αθηναίου, ου ή αρχή* €Διηγήσατο ήμΐν ό άββας Σεραπίων», φ. 155. ΑοίΕ δ&ηοΙΟΓΠΐη, μαρτίου τ. III, σ. *33. Δευτέρα εκδοσις Ιακώβου Πατμίου του Αναστασίου: Ακολουθία του οσίου και θεοφόρου πατρός ημών Χριστοδούλου κτλ. Ένετίησι ^αψνε' σ. *1 — *7. Μετατύπωσις σμυρ- ναϊκή, ης ή επιγραφή• «Διήγησις του άββα Μάρκου του Αθη- ναίου, ώς ευρηται έν μεμβράναις, και έτερα διήγησις του άββα Αντωνίου και αγίας Ταϊσίας της αμαρτωλής• έτερα διήγησις του γεγονότος θαύματος έν Αίγύτττω, επονομαζομένου Ντούρ Ντάγ τουρκιστί. Δαπάνη και προς δφελος της έν τη *Ανω Συνοικία Φιλανθρωπικής 'Αδελφότητος » . Σμύρνη 1877, σ. 1 — 15. 12. Αναστασίου Σιναΐτου «πόθεν ή βλασφημία τίκτεται καΐ πώς θεραπεύεται». Άρχ. «Πόθεν ή ψυχή του άνθρωπου», φ. 165^. 13. «Ή άποκάλυψις της ύπεραγίας δεσποίνης ημών Θεοτό- κου, δταν έττηγεν εις τόν "-Α,δην και ιδουσα τάς ψυχάς τών αμαρ- τωλών πώς κολάζονται». Άρχ. «Τω καιρώ έκείνω όπου εμελ- λεν ή υπεραγία», φ. 167^. 14. «Διήγησις περί του προφήτου, του και σοφωτάτου, του βασιλέως Σολομώντος• λόγος β'», ου ή άρχή' «Διήγησις περί του σοφωτάτου βασιλέως Σολομώντος πολύ ωφέλιμος, όπου ήτον υιός του προφήτου Δαυίδ» κτλ., φ. 177^. 15. ΈκλογαΙ Γεροντικού, φ. 19ΐβ. 16. Ιωάννου του Χρυσοστόμου «περί τί έστι γυνή». Άρχ. «Γυνή έστιν έπι γης ναυάγιον». φ. 203. 17• «Περί τών τυέντε εργασιών όπου θεραπεύεται ό θεός εις αυτές». Άρχ. «Ή πρώτη εναι ή καθαρά προσευχή » , φ. 204. 2Θ1• 'Εξοδιαστικόν άξιολογώτατον έκ χάρτου στιλτυνου, συγ- κείμενον δ' ^ 120 φύλλων και μήκους μεν υπάρχον 0,22, πλάτους 416 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ δέ 0,17• χείμενον δέ περεέχει δίστηλον έν μ,ιδ έχάστη των σε- λίδων καΐ γραμμάς 22 (0,134X0,11), δπερ έγράφη περί την αρχήν της πεντεχαιδεκάτης έχατονταετηρίδος. Περιέχει δέ τάξίν χαΐ άχολοϋθίαν περί χηδείας ιερωμένου* ης ή αρχή• ιΕΤ τις επί- σκοπος ή πρεσβύτερος ή διάκονος ή δλος του καταλόγου του ιε- ρατικού έκδημήσβι προς Κύριον, απέρχονται τρεις Ιερείς και κα- ταβιβάζουσιν αυτόν της κλίνης και τιθέασιν έπΙ της γης έν ψια- θίω> κτλ. Πρβλ. βοΕΓ, Ευχολόγιον, σ. 451. — Σημειωτέα α') Ιω- άννου του Δαμάσκηνου στιχηρά ίδιέμελα, ών ή άκροστιχίς* € Πέν- τε», φ. 34. — βΟ θεοφάνους στιχηρά προσόμοια, ών ή άχρ6στι- χίς' «Όδυρμός», φ. 41. — γ') «Στιχηρά προσόμοια του χϋρ θεοφάνους, προς το "Ότε εκ του ξύλου>. Άρχ. «Τώμην του θανάτου καΐ φθοράν», φ. 42^. Οοηγ σ. 440 (άνωνύμως). — δ') Ιωάννου του Δαμάσκηνου στιχηρά, ών ή άκροστιχίς• «Παρα- καλώ», φ. 49. — ε') θεοφάνους στιχηρά προσόμοια κατ' ήχον γ', ών ή αρχή• «Τω τυπω του σταυρού σου φιλάνθρωπε», φ. 50^• ΟοΕΓ άνωνύμως, σ. 447. — ς') Στιχηρόν ίδιόμελον Ιωάννου Δα- μάσκηνου κατ ήχον γ', ου ή αρχή• «Ιδού κεΐμαι αγαπητοί μου αδελφοί», φ. 51^. 6θ«Γ σ. 462 (άνωνύμως). —ζ') Ίδιόμελα Ιωάννου Δαμάσκηνου, ών ή άχροστιχίς• « Πενθώ »^ φ. 55. — η') «Στιχηρά προσόμοια του κυρ θεοφάνους, προς τό "Εδωκας σημείωσιν»• ών ή αρχή• «"^Όντως φοβερώτατον τό του θανάτου μυστήριον», φ. 56^. Άνωνυμως παρά τω ΟοΕΓ σ. 441. — θ') ΟΤκοι λεγόμενοι παρά του άναγνώστου «επάνω του λειψάνου, προς άκρό- ασιν τών έστώτων αδελφών, ών ή άκροστιχίς: Αναστασίου του τα- πεινού αίνος». Άρχ. «Αυτός μόνος υπάρχεις αθάνατος», φ. 57. Ρί- ΙΓΕ, Αηαΐβοία βεογε δρίοίΐβ^ίο δοΐβ^ιηβηδα ρΕΓΕία Ι, σ. 342 κέ.- ι') ΟΤκοι, ών ή άκροστιχίς• «'Ιλαρίωνος τά δλα», φ. 6ΐΡ. — ια') Στιχηρά ίδιόμελα Ίωά^^νου Δαμάσκηνου κατ' ήχον πλάγιον α', ών ή άροστιχίς• Οίκτος», φ. 69. — ια') «Έτερα ίδιόμελα του αύτου, άνευ της άκροστιχίδος». Άρχ. «Έμνήσθην του προφήτου βοώντος», φ. 70. Πρβλ. 6ο»Γ σ. 463. — ιβ') Στιχηρά προσό- μοια θεοφάνους εις ήχον πλάγιον α', ών ή αρχή• «Αϊγλτ^ του ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΑΪΜΩΝ. 417 σοδ προσώπου Χριστέ», φ. 7θΡ. Άνωνύμως παρά τω Οοβ,Γ σ. 442. — εγ') Ίδίόμελα Ιωάννου Δαμάσκηνου, ων ή άχροστι- χίς• «Τετρασύλλαβος του αλφαβήτου: ήχος πλάγιος β'», φ. 76. — ιδ') «"Ετερα του αύτου, ων ή άκροστιχίς* *Αλγος>, φ. 77. ~ ιε') «Έτερα στιχηρά προσέμοια του χΰρ θεοφάνους• ήχος ό αυτός», φ. 77^. — ΐζ') 'Ιδιόμελα Δαμάσκηνου, ών ή άκροστιχις* «Κλαυθμός», φ. 83. — 1^') Στιχηρά προσόμοια θεοφάνους, προς τό Καταφρονήσαντες πάντες. Άρχ. < Νενεκρωμένος ώράθης>, φ. 84^. Άνωνύμως παρά τω Οολγ σ. 443. — ιη') Στιχηρά ιδιό- μελα Δαμάσκηνου, ών ή άκροστιχίς* «θρηνώ», φ. 92. Ψάλ- λονται δε κατ' ήχον πλάγιον δ'. — ιθ') «"Ετερα στιχηρά κατά άλ- φάβητον Ιωάννου του Δαμάσκηνου, ών ή άκροστιχις τετρασύλλα- βος• ήχος πλάγιος δ'». Άρχ. «Αμέτρητος υπάρχει», φ. 93^. Άνωνύμως παρά τω βοαΓ σ. 464. — κ') «"Ετερα στιχηρά προσό- μοια του κυρ θεοφά^>ους• ήχος ό αυτός, (προς το) ""Ω του παρα- δόξου». Άρχ. «Βασιλικώς μοι ύπέγραψας», φ. 94^. Άνωνύμως παρά τω Οο&γ σ. 444. — κα') ΟΤκοι, ών ή άκροστιχίς• «Του τα- πεινού Τωμανου ψαλμός». Άρχ. «ΤοΓς του βίου τερπνοΤς», φ. 98. ΡίίΓα, Αηαΐβοί;» δαοΓΕ, τ. Ι, σ. 44—52. — κβ') «Διονυσίου μυ- στήριον περί των ίερώς κεκοιμημένων > . Άρχ. «Συναγαγών ό ιεράρχης ιερόν χορόν, ει μεν ιερατικής έγεγόνει τάξεως 6 κεκοι- μημένος, έπίπροσθεν του θυσιαστηρίου κατακλίνας αυτόν άπάρ- χεται της προς θεόν ευχαριστίας» κτλ., φ. 119^. 2Θ2• Πανηγυρικόν έκ χάρτου γραφέν ετει 161 1-ω ή 161 2-ω, καθάπερ εμφαίνει τό μετά τόν πίνακα σημείωμα (φ. 3"), τό έχον άπαραλλάκτως ώδε• «Έτους ζ»ρκ». καΐ 6 γράψας Ιωσήφ (μον)αχ(ός), μάληστα δε καΐ Αεσβέως* και υ ά^^αγινόσκοντες ευ- χαισθαι και ύπερεμου του ταπεινού, διδτη δμε άτεχνος τ^^ γρα- μάτων και άνεπηλαθόμην τίποτες, συγχωρήτε με:-καΙ δπιως βου- ληθή υστερήσι να εχι τ'' άγιον Σάββαν άντίδικον» κτλ. Σύγκειται δ' έκ φύλλων ήριθμημένων φια' και 14 άλλων ουκ ήριθμημένων, ών εξ μεν έν τη άρχη του βιβλίου κεΓται, τά δε λοιπά παντά- πασιν άγραφα προς τω τέλει του κωδικός υπάρχει• καΐ των εξ 27 418 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ ττάΚΐΊ εφημένων φύλλων έγγραφα μόνα τά πρώτα τρία έατί. τον πίναχα περιλαμβάνοντα των έν τω χώδκχι χειμένων. Ειρήσθω προαέτι, δτι των ήριθμημένων φύλλων οί αριθμοί μεγάλας Ιχου- σιν ελλείψεις, έξ άρχης υπ' αύτοδ τοδ βιβλιογράφου γεγενημένας* οδτος γάρ έπελάθετο τοδ φύλλου ^ς' και του σχθ'• έπελάθετο δε και φύλλου συνυπάρχοντος δπισθεν του αριθμού σμς'' έπελάθετο δέ και αριθμού τ^η', δν υπερέβη συναριθμων τά φύλλα του χώδιχος και πάλιν αριθμού υλη'• και πάλιν αριθμών δέκα, β έστι υν'-υνθ', μή υπαρχόντων έξ άρχης έν τω κώδικι* προς δέ τούτοις ελλείπει φύλλα δύο (ος' και οζ'), απερ εϋρηται νυν έν Πετρουπόλει, συναπαρ- τίζοντα την υπό Πορφυρίου τουΟύσπένσκη συγκεχροτημένην δθροιαιν ικανών ιεροσολυμιτικών χειρογράφων. Και ταύτα μεν ούτως• έστι δέ το τεύχος μήκους μέν 0,22, πλάτους δέ 0,1 5 3' το δ' έν αυτφ κείμενον υπάρχει μονόστηλον έν μια έκάστΥ] τών σελίδων, άριθ- μούση καθόλου γραμμάς έπτακαίδεκα (0,15X0,9). Περιεχόμενα* 1. Ανδρέου Κρήτης «έγχώμιον εις τό γενέσιον της ύπερα- γίας δεσποίνης ημών θεοτόκου και άειπαρθένου Μαρίας». Άρχ. €Άρχή μέν ήμΤν εορτών», φ. α'. Μί^ηβ τ. 97, σ. 805. 2. «Λόγος άφησημαντικος [βίο] είς τήν εδρεσιν του τιμίου και αγίου σταυρού Χρίστου του θεού ημών, συγγραφείς παρά φι- λευσεβών και ορθοδόξων ανδρών άπό αληθούς χρονογραφικής ίστο- ρίας». Άρχ. «Του κυρίου καΐ θεού και σωτήρος ημών», φ. ιζ'. Ίεροσολ. βιβλιοθ. Ι, σ. 224, 236. 3. Ταρασίου Κωνσταντινουπόλεως «λόγος είς την άγίαν και άχραντον δέσποινα ν ημών θεοτόκον, δτε προσηνέχθη έν τω ναω τριετίζουσα». Άρχ. «Φαιδρά καΐ πανέορτος», φ. νδ'. Μίβΐιβ τ. 98, σ. 1481. 4. Σωφρονίου Ιεροσολύμων ι λόγος εις τήν ύπαπαντήν τοΰ κυρίου ημών Ίησου Χρίστου». Άρχ. «Άλλο Χρίστου τούτο μυ- στήριον», φ. ο' (Η. ϋδβηβΓ, 8ορ1ΐΓοηϋ άβ ρΓΛβδβηίαίίοηβ Οο- ιηίηί. Βοιπιαβ 1889). Δύο δέ φύλλα του κειμένου τούτου συνατυέ- σπασεν εντεύθεν ό Πορφύριος. ΟτΗβτ. ΙΪΜΠβρ. ΠγόΛΗΐ. Βη6ι. 3& 1883 Γ., σ. 154, αριθ. 462. ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΪ ΙΕΡΟΣΟΑΓΜΩΝ. 419 5. Βασιλείου Καισαρείας € λόγος εις τήν γίννησιν του κυρίου ημών Ίησου Χρίστου >. Άρχ. «Χρίστου γέννησις», φ. Ης'. Μι^β τ. 31, σ. 1457. 6. Βασιλείου Καισαρείας «λόγος προτρετττιχός εις τό δγιον βάτυτισμα». Άρχ. «Ό μεν σοφός Σολομών», φ. ρια'. Μί^β τ. 31, σ. 424. 7. Βασιλείου Καισαρείας «λόγος περί πατρός υίου χαΐ αγίου πνεύματος• τί έστιν ή τριάς». Άρχ. «Ό βαπτιζόμενος είς τριά- δα», φ. ρλη'. Μί^ηβ τ. 31, σ. 1429. 8. Ιωάννου του Χρυσοστόμου «λόγος είς τήν έορτήν του Ευαγγελισμού». Άρχ. «Έτυεστη σήμερον», φ. ρμδ'. Λόγος Αν- δρέου Κρήτης. Μί^ηβ τ. 97, σ. 881. 9. Διήγησις περί της Άχαθίστου, ης ή άρχή' «Έν τοις χρό- νοις Ηρακλείου», φ. ροα'. Μί^ηβ τ. 106, σ. 1336. 10. Ά^^δρέου Κρήτης «λόγος εις τον τετραήμερον Λάζα- ρον», ου ή αρχή• «Λάζαρος τόν παρόντα», φ. ρ^α'. Μί^β τ. 97, σ. 960. 11. Του αύτου λόγος εις τα ραια, ου ή αρχή• «Χθες ήμας μετά του δεσπότου», φ. σκδ'. Μί^β τ. 97, σ. 985. 12. Γρηγορίου του θεολόγου, λόγος είς τό άγιον πάσχα, ου ή αρχή• «Έπί της φυλακής μου στήσομαι», φ. σζα'. Μί^ηβ τ. 36, σ. 624. 13. Ιωάννου του Χρυσοστόμου «λόγος εις τήν άπιστίαν του Θωμά χαΐ είς τήν πίστιν». Άρχ. «"Ηκω τό χρέος», φ. τα'. Μί^ηβ τ. 59, σ. 681. 14. Μιχαήλ μονάχου «έγχώμιον είς τους ταςιάρχας των αγ- γέλων, Μιχαήλ και Γαβριήλ». Άρχ. «Τό στόμα μου ήνοιξα», φ. τιβ'. Ίεροσολ. Βιβλίου. Ι, σ. 229. 15. Μαρτυριον του αγίου Γεωργίου, ου ή αρχή• «Ή μεν του σωτηρος ημών», φ. τλη', Α. Η. ΒβΟβΛΟΒΟΚίίΓΟ, Ρ»3Η€καΗίΗ Β'Β οολλοτη ργοοκΗΧ'Β οτΗΧΟΒΈ, 1880, σ. 172. 16. Μαρτυριον του αγίου Γεωργίου, ου ή άρχή' «Ό άγιος και ένδοξος», φ. τξ'. Ίεροσολ. Βιβλιοθ. Ι, σ. 230. 420 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΟΝ 17. Μαρτύριο^ του αύτου ριάρτυρος, ου ή άρχή' «*Αρτι του της ε2δωλομαν{ας νέφους», φ. τζε'. Μί^ηβ τ. 115, σ. 141. 18. «Λόγος διαλαμβάνων τα άπό της σεβάσμιας γεννήσεως καΐ ανατροφής της υπεραγιας δεσποίνης ήμων θεοτόχου καΐ άεί- παρ&ένου Μαρίας, της θεοπρεπους τε γεννήσεως Χρίστου το5 θεού ημών χαΐ δ μέχρι της ζωηφόρου αυτής συνέδρα τελευτης* προσέτι χαΐ περί της φανερώσεως της τιμίας αυτής έσθήτος, χαΐ βπως ό μέγας ούτος πλούτος χριστιανοΐς τεθησαύρισται>. Άρχ. «Έχρήν άλη&ώς την παρθένον», φ. τπθ'. "Ορα Ιμπροσθεν, σε- λίδι 269. 19. Θεοδώρου Στουδίτου «έγχώμιον εΙς τό γενέσιον του τι- μίου προφήτου και βαπτιστου Ιωάννου». Άρχ. «Αηδόνι τινι ττο- λυφώνω», υξς. Μί^β τ. 99, σ. 748. 20. Ιωάννου του Χρυσοστόμου «λόγος εις τό γενέθλιον του άγιου Ιωάννου του Προδρόμου». Άρχ. «Αγαπητοί, ευχαιρος ημέ- ρα», φ. υοη'. Μί^ηβ τ. 61, σ. 757. 21. Πρόχλου Κωνστα'^τινουπόλεως λόγος είς τήν μεταμόρφω- σιν του Κυρίου, ου ή άρχή' «Δεύτε φιλέορτοι», φ. υϊ,ε'. Πρβλ. Μί^ηβ τ. 65, σ. 764. 22. Ιωάννου του Χρυσοστόμου «λόγος είς τά δγια θεοφά- νεια», ου ή αρχή• «Ή πηγή των ευαγγελικών», φ. φγ'. Μί^ηβ τ. 50, σ. 803. 293. Ψαλτήριον έκ φύλλων χάρτου 256, γραφέν άμφΐ το μέσον τής έκχαιδεκάτης έκατονταετηρίδος• δ μήκους μεν εσχι 0,21, πλάτους δε 0,162* τό δέ κείμενον έν μια έκαστη των σελίδων αριθμεί γραμμας έτττακαίδεκα (0,135 Χ 0,085). Έστι δ' έλλιπέστατον, δια τόν έκπεσμόν των τριών πρώτων τετραδίων, διά τήν λυμανσιν του πρώτου φύλλου του δ' τετραδίου καΐ διά τήν αποκοπή ν δύο φύλλων υπό Πορφυρίου του Ούσπένσκη, ων ή ρ^χη τό γε νυν άγνωστος* δτι δέ και τούτου του κωδικός άφείλετο φύλλα δύο Πορφύριος, έκδηλοι τό διά τής αύτου χειρός έν αυτω τω κώδικι σεσημειωμένον Α (δρα τό 131-ον φύλλον). Σημειωτέον ετι, δτι εν δκαστον των τετραδίων αριθμόν έχει σλαβικόν (λ-Ας) ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 421 καΐ 8τι τό τέρμα του χώδιχος εμφαίνει τον αυτού γραφέα: «•|• Μα- θουσάλα πόνος, και ου τό έπώνυμον αύτου• Μαχβίρ• του γλειμ- μένου». Εντός δε πλαισίου (φ. 256^) κείται τό σημείωμα τούτο* «-{- ΟΒΑζ^οί ίψ^^ηκ Ηΐ^Μ)βΛ0Ηρ βγΛΟΓκω ΛλωΒΟΚΟ»• καΙ μετά τοΰτο πάλιν ιΈγωγε ιερομόναχος άλιτρός Εύλόγιος 6 ων άπό της Μολτοβλαχίας, άπό τόν νεών τόν έπονομαζόμενον παρ' ημών Πουτνα, ?]ρμοσα τούτοι τό Ψαλτήριον ως ένι, και ηύτρέπισα ως οΐόν τε έμοί' και ενι τό παρόν βφλίον της αγίας πόλεως Ιερου- σαλήμ* ου έστιν ό τύμ^ίος του κυρίου και θεοΰ και σωτηρος ήμων Ίησου Χρίστου* και οι άναγινώσκοντες μέμνησθέ μου τόν ποιή- σαντα ένταυθοΓ πόνον, έσαείποτε. ^ζξγ' μηνΐ άπριλλ(ίω) λ'. έν Κωνσταντινουπόλει» (1555). 294. Βιβλιάρια δυο συνδεδεμένα, μήκους μεν 0,227, πλά- τους δε 0,162. α') Αύτόγραφον Ανθίμου μονάχου του εξ Αγχιάλου, συνι- στάμενον ές δνδεκβ φύλλων.^ ων τό μεν πρώτον έχει τό σημείωμα τούτο* «Ή ιερά αυτή ακολουθία μετά της αγίας εικόνος του έν άγίοις πατρός ημών Μάρκου αρχιεπισκόπου Εφέσου, άφιερώθη παρά του πανιερωτάτου αγίου Πέτρας και σεβασμιωτάτου επιτρό- που κυρίου Μισαήλ, δπως κατ' έτος γίγνηται ή εορτή αύτου κανονικώς, κατά τήν ιθ' του ίαννουαρίου, έν αύτη τη ίερα μονή του αγίου Σάββα, και ούτως έξακολουι^εϊν δεΓ». Άπό δε του δευ- τέρου μέχρι του τελευταίου φύλλου περιλαμβάνεται «Σύνοψις και εκ τών πολλών ολίγα περί του αγίου πατρός ημών Σάββα καΐ της ίερας αύτου μονής»* ήν εγραψεν Άνθιμος ό έξ Αγχιάλου. Ταύτης δε μέρος άξιόλογον υπάρχει τόδε* «Τω χιλιοστώ έκατο- στώ τετάρτω Ιτει πάλιν (ή λαύρα) κατερημώθη υπό τών Άγα- ρηνών, έπικρατησάντων τών Λατίνων* και πάλιν ήνεώχθη και κατωκίσθη. Τω χιλιοστώ έξακοσιοστώ εικοστώ τρίτω πάλιν κατε- ρημώθη, τών έν αύτώ Βουλγάρων μοναχών έκφυγόντων κρύφα μετά τών Άρχαγγελιτών, βαρυτάτοις χρέεσιν ύποπεσόντων τω δέ χιλιοστώ έζακοσιοστώ εικοστώ πέμπτω ετει πάλιν ήνεώχθη 422 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ χαΐ ζΐς χοινέβκον όπεχατέστη ύπό του μαχαριωτάτοο άοιδίμου θβοφάνοας. Τφ χιλιοστά) έζαχοσιοστω όγδοηχοστω πέμπτω Ιτει των π&ρι^λων χατεδαφισθέντων, χατβρημώθη, ατε δή άπροο• φυλαχτος διαμένουσα χαΐ ταΐς όρμαΤς τών βαρβάρων Αράβων άχωλύτως έχχειμένη ή Ιερά αδτη μονή• οϊ δή χαΐ τάς σχηνάς έν αότξ έπήξαντο χαΐ την έχχλησίαν εις άποθήχην των χαρπών χαΐ άποσχευών αυτών μετεποιήσαντο, τόν δε περίαυλον βλον όνο- χαμηλοστάσιον. Άλλ' ό άοίδιμος Δοσίθεος έξέωσεν αυτούς αυτό- θεν τη του σατράπου δυνάμει κατά τό έξαχοσιοστόν δγδοον έτος, χαΐ άνεχαίνισε τήν Ιεράν ταύτην μονήν, ως ήδη όραται* τάς δε έπισχευάς χαΐ έχ νέου αυτού οίχοδομάς ευρήσεις εις πλάτος έν τζ Δωδεχαβίβλω αυτού. — Υποσημειώσεις. — Πρό της πτώσεως του ρωμαϊχου χράτους εΤχεν εις έξουσίαν ιδίαν ό Ίπεχίου μαχαριώ- τατος τήν μονήν του Αρχαγγέλου• έν πο(α δέ χρονολογία χαΐ έπΙ τίνι λόγω και υπό τίνος ελαβεν, ούχ Ισχον ευρεΐν. Οι έν αύτη ουν μονάχοι μή ισχύοντες δασμοφορεΐν τους βαρύτατους τότε φόρους τοις φορολόγοις, συνεχοινοβίασαν τοΤς Άγιοσαββίταις, ουσι και αύτοΓς Βουλγάροις, και ούτως έγένοντο παραίτιοι δυο καχών Πρώτον ού χατεδέχοντο εΤναι σύμφωνοι τω πατριάρχη, άλλ' ιδίως άπέδιδον τους φόρους τοΓς φορολόγοις έξουσιασταΤς χαΐ έζήτοον ίδιον τόπον εχειν έν τοΐς προσκυνήμασιν ό δέ ηγούμενος αυτών ήρχετο προς τόν πατριάρχην μετά βακτηρίας. Τούτων ουν οδ- τως εχόντων, άπήλθον καΐ εις Βασιλεύουσαν προς τους πατριάρ- χας προσκλαιόμενοι βτι αδικούνται υπό του Ιεροσολύμων. Ααμ- βάνουσι τοίνυν γράμματα του Κωνσταντινουπόλεως καΐ οδτω προσ- καλούνται τόν Αντιοχείας και Αλεξανδρείας, δπως ύπ' αυτών κριθώσι μετά του Ιεροσολύμων. Τούτου γενομένου έπιβεβαιουσιν οι δύο πατριάρχαι αυτούς ελευθέρους εΤναί τε και διαμένειν, και ούτως οι έπίηργοι εκείνοι πατριάρχαι, ή άργυρίοις δελεασθέντες ή άγνωσία κατεχόμενοι, άφηρεσαν τό εκκλητον του πατριάρχου έν τοΐς" μοναστηρίοις, ουσιν απλώς κατά τήν έπαρχίαν, άλλ' (ούχ) έν τη πόλει του θρόνου αύτου, ένεργήσαντες κατά τών ιερών κα- νόνων καΐ οΰτως επήραν όφρυν οΐ Άρχαγγελοαγιοσαββΐται. Δεύτε- ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΓ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 423 ρον δέ, δτι ερχομένων των προσκυνητών έξήρχοντο ούτοι προϋ- παντώντβς καΐ προσηγον αυτούς τη αυτών μοντ^, ό δέ πατριάρ- χης έμενε κβναΐς ταΓς χερσίν. Έν τφ μεταξύ τούτων συνέβη κα- τατρέχεσθαι υπό τών Αράβων τους Άρχαγγελοαγιοσαββίτας• έφ^ ω καΐ τυύργον έσοφίσθησαν δομησαι έξωθεν της μονής, κατ' δν- τικρυ προς τό δυτικόν, έπι τη αυτών άσφαλεία. Συνεποσώθη δέ ή δαπάνη Ιως δώδεκα χιλιάδας γρόσια* και δή έκ της δαπάνης ταύτης και έκ της αυτών αφροσύνης κατάχρεοι γεγονότες, έπώλη- σαν τα έν τοΓς μοναστηριΌις κειμήλια προς άπαλλαγήν του χρέ- ους. Άλλ' ουκ εσχον δι' δ και κρύφα φυγή διεσώθησαν έφ' ω οί Φράγκοι έζήτουν λαβεΤν προς εαυτούς την του Αρχαγγέλου μονήν, ώς παρακειμένην τη εαυτών ήδη μονή• έτέρωθεν δέ οι Αρμένιοι έζήτουν προσκτήσασθαι τήν μονήν του άγιου Σάββα. Άλλ' ό άοίδιμος πατριάρχης Θεοφάνης ύφέν άποδούς και κατα- μετρήσας τό δλον αυτών χρέος, ποσωθέν εις τεσσαράκοντα και πέντε χιλιάδας γρόσια, παρεκτός τών προσφερθέντων τω τε σατράπη καΐ τοις άλλοις προυχουσιν, αμφότερα ούκ άφήκεν ξένοις γενέσθαι κτήματα, καΐ ούτω τα ημέτερα προ χρόνων καΐ ήδη ημέτερα γεγόνασι καΐ τοΓς ήμετέροις συγκατηρίθμηνται. — Πατέρες άγιώ- τατοι, ύπερεύχοισθε του ταπεινού Άνθιμου μονάχου του έξ Αγ- χιάλου, συνοπτίσαντος ταύτα και ιστορικώς ώδε καταστρώσαντος, βπως έχητε άποκρίνασθαι προς τους επερωτώντας περί της ιεράς ταύτης βασιλικής και πατριαρχικής μονής, ^αωκδ', δεκεμβίου ιγ•ΐ». β') Ακολουθία ψαλλομένη τη ιθ' ίανούαρίου, τής εορτής αγο- μένης Μάρκου του Ευγενικού. Άρχ. «"Ολος έκ νεότητος ανατεθείς τω Κυρ{ω> κτλ. Φύλλα δέκα γεγραμμένα περί τήν αρχήν του ιθ' αιώνος* ή δέ προμνημονευθεΤσα τούτου εΐκών, ήπερ ώς εικός τήν αρχήν έκόσμει τής ακολουθίας, ελλείπει νυν. 295. «Διδασκαλία περί έξομολογήσεως κατ έρωταπόκρισιν» ύπό Καλλινίκου πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, ης ή αρχή* «Τα τής αγίας ημών εκκλησίας μυστήρια» κτλ. (Ίεροσολυμ. Βιβλιοθ. Ι, σ. 270, 328, 366, 453). Έγράφη δια χειρός Ίωαννικίου του Σαβαιτου, και συνίσταται έκ φύλλων 44, μήκους 0,24, πλάτους 424 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΑΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 0,175• Αϊ δε πινακίδες αϊ τό τεύχος τούτο περιχαλότηουσαι, συνεγκλείουσι φύλλα δέχα μεμβράνινα, συναιυεσπασμένα έκ μηναίου τινός το5 μηνός Φεβρουαρίου, δπερ έγέγραπτο τη ενδέκατη έχα- τονταετηρίδι. 29β• Πραξαπόστολος έκ φύλλων χάρτου 389, γραφείς ώς εοικε περί τήν αρχήν της πεντεκαιδεκάτης έκατονταετηρίδος* έχει δε και μηνολύγιον εκτενές, μεθ' ο κείται α') «τΕϊδησις των έα- θέντων άποστολοευαγγελίων των μή έορταζομένων άγιων», ης ή άρχή' €Ίστέον δτι των έν τω τυπικω διαλαμβανομένων άγιων εν τω δρόμω αυτών έτυπώθηααν» κτλ. — β') ιΕιδησις πώς μέλλεις εύρίσκειν τον άπόατολον του δρόμου, τό εύαγγέλιον, τον ήχον τό έςαποστειλάριον συν τω έωθινώ Ιδιομέλω και τω έωθινω εύαγγε- λίω». Άρχ. «Δει γινώσκειν πρώτον έν ποίω μηνι τυγχάνει» κτλ. — γ') «Προκείμενα της δλης εβδομάδος». *Εστι δε τό κείμενον έν μια εκάστη τών σελίδων μονόστηλον και έκ γραμμών έννεακαί- δεκα (0,217X0,16 = 0,135X0,085)• πρό δέ της άρχης αύτου συνυπάρχει φύλλα τρία, περιέχοντα κανόνας τινάς αποστολικούς. 297• Θεοδώρου Στουδίτου κατηχήσεις πολυάριθμοι, γρα- φεΐσαι μεταξύ τών ετών 1565 καΐ 1593 παρά του ΣαβαΓτου μονάχου Ίωήλ. Μετά τήν β' κατήχησιν(φ.31)εγραψεν ούτος* «Τέρμα ένθάδε ημέρα ς' της ε' εβδομάδος τών νηστειών, μαρτίου κς', ώρα ι' της ημέρας ^^Ηγ'>. Και πάλιν μετά τήν η' κατηχησιν «Τό παρόν ανάγνωσμα έλαβε τέρμα τη ίατζέρα και νύξ, οίον τη ς' του αγίου καΐ δικαίου Λαζάρου, του ,ζ"^γ" έτους, άπριλίου β'». Και πάλιν έν τω κρασπεδω του 178-ου φύλλου, εν&α λήγει ή νθ' κατήχησις• <-}-Ίούλ(ιος), κζ'. ήμερα ζ', ώρα Γ της ήμε- ρας ,ζ'^ς', ίνδικτιώνος α' η— Ι-λ ». ΚαΙ πάλιν υπό τό τέλος ω της πδ' κατηχήσεως• «Τη ε' της δ' εβδομάδος, μαρτίου κβ' του ^ζ«ρα' έτους τών νηστειών». Τό τεύχος τούτο, ώς νυν έχει, συ- ναριθμεΐ φύλλα χάρτου 245, ων τό κείμενον υπάρχει μονόστηλον έστι δέ μήκους μεν 0,22, πλάτους δέ 0,145. Και έν μεν τη άρχη γέγραπται κατήχησις, ης ή επιγραφή• «Ιστορική περί τών ΙΓΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΓ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 425 άναφεθέντων εν Βοαλγαρία χρίστιανών, έν τη αγία τεσααρα>:οατϊ), δνεκεν της κρεοφαγίας»• αριθμείται δε αδτη ξγ'• μεδ' ην υπάρ- χουσι κατηχήσεις (φ. 4-26) ήριθμημέναι μέχρι του ογ' αριθμού• και μετ' 6;ύτάς δτεραι κατηχήσεις πάλιν, αριθμούς εύτακτους εχοϋ- σαι (α' — ξγ')• μετά δέ ταύτας δτεραι πάλιν είσΐν 24 (οε' — "»Ηιη'> Τε- λευταία δ' έστΙν ή ιπερι του ύπείκειν τώ καθηγουμένω και του μετ' ευχαριστίας ύποφέρειν τα ίπαθλα της υποταγής»• άλλα της κατηχήσεως ταύτης ατυχώς ελλείπει τό τέλος. Σημειωτέον ετι, δτι προτέτακται του βιβλίου φύλλον §ν άνευ αριθμού, έν ω γέ- γρατΓται το σημείωμα τούτο* €Έκ της αγίας λαύρας του οσίου πατρός ημών Σάββα του ήγιασμένου• εύρεθέντι ένδοθεν του πα- ρεκκλησίου του έν άγίοις πατρός ημών Νικολάου, άνωθεν της με- γάλης σπηλιάς, έν η είσΐ πάμπολλα, ου μόνον βιβλία, άλλα και θαυμάσια λείψανα έκ τών αρχαίων αγίων πατέρων, καΐ άλλα σκεύη κάθε λογής όπου μεταχειρίζονταν τους καιρούς εκείνους οι άγιοι πατέρες οι ευρισκόμενοι εις τα πέρις και κύκλω του μοναστηρίου. 1787 φεβρ. 10. Ε^ο ϋίοη(γ)8ίβ ΡΓ&ίίθΓ». 298. Τεύχος έμπερικλεΤον δύο βιβλία, α') €Έκλογήν του Ψαλτηρίου παντός εις δοξολογίαν και αΓτησιν»• φύλλα 20 γεγραμ- μένα περί τό τέλος της όκτωκαιδεκάτης έκατονταετηρίδος. — β') Λείψανον της υπό Νεκταρίου πατριάρχου τών Ιεροσολύ- μων συγγραφείσης Αντιρρήσεως, έν Ίασίω δέ τετυπωμένης ετει 1682, άπό της 30-ής μέχρ^ της 204-ης σελίδος, γραμ- μής 14-ης. Σημειωτέον δτι τό κείμενον υπάρχει πολλαχου κατά σύνταξιν σφόδρα διάφορον του τύποις έκδεδομένου, και δτι φύλλα τινά του λειψάνου τούτου συνεδέθη τω 198 -ω κώδικι (βρα σελίδα 304). Σύγκειται δέ νυν τό λείψανον έκ φύλλων 193, δπερ έγράφη περί τό μέσον της έπτακαιδεκάτης έκατον- ταετηρίδος• μία δ' εκάστη τών σελίδων γραμάς αριθμεί 25* γέ- γραπται δέ και έν τω κρασπέδω του 48-ου φύλλου σημείωμα τοιούτον «θέσις ε'• εντεύθεν άρχεται ο//// δλως μέχρι τέλους τό σύνταγμα τής απολογίας έξ Ίλαρίωνος ζ^γγραφής, άσθενήσαν- Γος έκ χρονιάς άρθρίτιδος Νεκταρίου* έστι δ' δπου (ί)κανά με- 426 ΚΑΤΑΛΟΓΟΪ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ ταζϋ προσέθηχε [χαΐ] μιχράς παρασημειώσζίς Νεχτάριος* δηλαι δέ αδτα(, διά του αύτοδ έχτεθειμέναι ονόματος». 29Θ. Βίβλιάριον Ίωαννικίοϋ του ΣαβαΓτου, γραφέν Ιτει 1761 -ω• περιέχει δ' έκλογάς ασκητικών λόγων ολοκλήρων ή τετεμαχισμένων, οίον Μακαρίου ΑΙρπτίου, Νείλου μονάχου, Ισαάκ Σύρου, Βασιλείου Καισαρείας, Μάρκου του έρημίτου, Μα- ξίμου του όμολογητου, ΈφραΙμ του Σύρου, Αναστασίου του Σι- ναίτου και Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Συνίσταται δ' έκ φύλλων 126 (0,22X0,16) και έν μέν τξ άρχ-ξ γέγραπται λόγος Μακαρίου του ΑΙγυτττίου, ου ή αρχή• €Ό βουλόμενος προσέλθει ν τω Κο- ρίφ»• μετά δέ τό τέλος του βιβλίου σεσημείωται το €1761 μαρτίου 22 >. 300. Τεύχη δύο συνερραμμένα της έκκαιδεκάτης έκατον- ταετηρίδος^ αποτελούντα φύλλα χάρτου 311, μήκους μέν 0,215, πλάτους δέ 0,155. ^Ην δέ πρότερον «Δαμάσκηνου τόδε και προς το7ς άλλοις:». α') Τετράδια κη' (φ. 1-215), ων τό κείμενον υπάρχει μο- νόστηλον καΐ έκ γραμμών 26 (0,148X0,89). θεοφύλακτου Βουλγαρίας ερμηνεία του λειτουργικού ευαγγελίου, ης ή άρχή' «Έν άρχη ήν ό λόγος• δπερ και έν προοιμίοις εΤπον, πάλιν και τούτο έρώ» κτλ. β') Φύλλα 96 συναποτελουντα προφητολόγιον ατελές (φ. 216- 311), ου ή επιγραφή- «Μερικά άνθη τά έκλεχ&έντα ύπό(-άπό) του Τριφδίου». Άρχ. «""Ήχος α'. Μή προσευξώμεθα φαρισαΐκωςι κτλ. "Έστι δέ τό κείμενον κατά σελίδα πασαν μονόστηλον και έκ γραμμών 21 (0,16X0,105). 301. Πεντηκοστάριον έκ φύλλων χάρτου 378, γραφέν έτει 1493-ω, μήκους μέν 0,222, πλάτους δέ 0,167* εστί δέ το κείμενον αύτου μονόστηλον καΐ έκ γραμμών 22 (0,16X0,098). Και έν μέν τω 370-ω φύλλω γράμμασιν έρυθροΤς άναγινώσκεται τό σημείωμα τούτο• «φ Έτελειώθη ή παρούσα βίβλος διαχειρός κάμου του ευτελούς και αμαρτωλού ΉσαΓα μονάχου του κατά κόσμον Παντάγαλλι, έν τη σεβασμία μονή της ύπεραγίας θεοτό- ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 427 χου, έν τη νήσω των Στροφαδίων, έν μηνί φευρουαρίω α\ ήμ^ρα παρασκευή, έπΙ έτους ^ζα«• χαΐ οί άναγινώσχοντες αυτήν μη χα- ταράσθαι [βίο] μοι, δτι δπεφός ειμί της γραμματιχής χαΐ το όθηβ({λον έσφαλμένον». "Οπισθεν δε του αύτου φύλλου γέγρα- πται σημείωμα τοιούτον «^αχοθ'. \ τό παρόν πεντιχοστάριον υπάρ- χι συν τοις άλλης (— δλλοις) ταπεινού μροπολιτου Πτολεμαΐδος Ίωάσαφ». 302. Πεντηκοστάριον άχέφαλον, δπερ έγράφη ετει 1512-ω δια χειρός Νικολάου, άναγνώστου χαΐ συγχέλλου. Σύγκειται νυν εκ φύλλων 389, ών τό κειμενον υπάρχει μονόστηλον εστί δε μή- κους μεν 0,215, πλάτους δε 0,158. 303• θεοτοκάριον έκ φύλλων χάρτου 186, γραφέν ετει 1539-ω, μήκους μεν 0,222, πλάτους δε 0,1 64' πρότερον δε φύλλον εν είχε περιπλέον, δπερ εκείτο μετά τό 36-ον φύλλον υπάρχει δε νυν τό έλλεΓπον έν τη συλλογή Πορφυρίου του Ού- σπένσκη (αριθ. 447. Οτπβτχ ΗΜΠβρ. ΠγβΛ. Βη6λ. 3& 1883 γ., σ. 152). Και τό μεν κείμενον του κωδικός έστι κοίτα σελίδα πα- σαν μονόστηλον και έκ γραμμών 22 (0,178X0,115), άρχεται δε τούτο ώδε* «Τω Σαββάτφ εσπέρας ε!ς τό άπόδεητνον κανών της Θεοτόκου, '^^ή ^ί ήχ^^ ^'• Σου ή τροπαιούχος. — Πάντων και αγγέλων και βροτών» κτλ. Μετά δε τό τέλος του κείμενου γέγρατυται του καλλιγράφου σημείωμα, τό εφεξής• «-}- Τό παρόν θεοτοχάριον έγράφη διά χειρός έμου του αμαρτωλού τάχα καΐ μονάχου Συμεών, έν τή αγία λαύρα του οσίου καΐ θεοφόρου πα- τρός ημών Σάβα του ήγιασμένου καΐ καθηγητού της έρημου* και άφιερώθη εις τήν αυτήν άγίαν λαύραν, ε?ς τόν ναόν της Πανα- γίας μου• και ε! τις βουληθή υστερήσαι, ναέχει άντίδικον τήν ΙΙαναγίαν καΐ τήν σφοδράν άγανάκτησιν του οσίου καΐ θεοφόρου πατρός ημών Σάβα του ήγιασμένου: — •{• Έγράφη έπΙ 8τους ^ζμζ' ιν(δικτιών)ος ιβ' μηνΐ ίουλ(ίω) γ': — Οί άναγινώσκοντες ευχεσθαι [βίο] υπέρ του γράψαντος, δπως ευρω δνεσιν έν τή ήμερα της κρίσεως». Και πάλιν έν τω έσχάτω φύλλω του κωδικός^ δπερ έστΙ μεταγενέστερον, υπάρχει τούτο• «Έσταχόθ(η) διαχειρός έμου, 428 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ Κυπριανού μονάχου, χαΐ ίβροδιαχόνου, εις Ιτος ^ζ^θ'. μψη(ΐ μηνΐ σεπτ. χς'». 304• Ώρολόγιον του θηχαρα συγκει'μενον έχ φύλλων χάρτου 315, ων τά πρώτα οκτώ πρίίσθετα' Ιστι δέ μήχους 0,222 χαΐ πλάτους 0,1 6" τ^ δέ χείμενον υπάρχει μονόστηλον εκ γραμμών 21 (0,158X0,095). Έγράφη ετει 1566-ω, χα&άπερ έμφαίνεε τό σημείωμα τούτο (φ. 315)' «φ Έτι αποστάσεως κόσμου ^ζοε: Ι "Ι" άπό της ένσάρκου οικονομίας ,αφξς' | •{• ηλίου χυχλος ιθ' σελήνης θεμέλιον κ' | •{• δικτιδνος ι -ης μηνί Ιουλίω α'. | •|- Έτε- λειδθη ό παρόν θηκαράς διαχειρός | έμου του αμαρτωλού Ιωάν- νου Δϊαχόει | έκ Ναυπάκτου* ευχεσθεν καΐ μή καταράστεν | δΐά των κν' ότϊβϊ εως έγραψα αυτώ εις χωρίων | λεγόμενον *Αγίου Στεφάνου πλησίον της Κωνσταντίνου | πόλεως" και έτελείωσα αυτώ μηναν Ιναν». Σημειωτέον ετι α') δτι έν άγράφω τινί φύλλω, περί τήν αρχήν του βιβλίου, γέγραπται το «Μνήσθητι Κυρΐ6 •{• Σωφρονίου πατριάρχου Ιερουσαλήμ. •{- πρωσιλομένο ηστον "Αγιον Κωνσταντίνο-Άγία Ελένη»• β') δτι μετά τδ 296-ον φύλλον υπάρχει χάσμα δύο φύλλων, έίπερ έκοψε Πορφυριος ό Ουσπένσκης (αριθ. 463. ΟτΊβη ΗΜΠβρΛΤΟρΟΕΟβ. ΠγδΛ. Βη6^. 38. 1883 Γ., σ. 154). 305• θηκαρας έκ φύλλων χάρτου 168, γραφείς ώς εοικδ περί τό μέσον της έκκαιδεκάτης έκατονταετηρίδος• είχε δ' υπ δψιν ό άντιγραφεύς άπόγραφον έλλειτυτικόν διό και τά πρώτα τρία φύλλα κατέλιπεν άγραφα, γράψας έν τω τετάρτω τό σημείωμα τούτο• «-}- Λύπουσιν εις τήν αρχήν του βιβλίου φύλλα γ' και δια του(το) ήρζάμ(ην) έκ τών ώδε: ^Ην δέ ό Κύριος ημών Ίησους Χριστός ου μέσον τών αχτίνων» κτλ. ΚαΙ πάλιν έν τώ 8 -ω φύλλω• «Λύπουσι ώδε φύλλα β'»' δι' ο και τοσαυτα παντάπασιν άγραφα κατέλιπε πάλιν ενταύθα (φ. 8β — 10"). Έν δέ τω τε- λευταίω φύλλφ μονοχονδυλία τις υπάρχει δυσανάγνωστος• ανωτέρω δ' αυτής άναγινώσκεται τούτο* «•{- Είς τήν ίνδικτιώνα ιγ' επήραν των αυτών θυκαράν άποτουιερωμωνάχης Αντωνειον Ζαβειρώτιν εκ πώλεως Μίλον». Έστι δέ τό τεύχος μήκους 0,22, πλάτους ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΑΥΜΩΝ. 429 0,16* έν μια δ' έχάστη των σελίδων εμπεριέχει κείμενον μονό- στηλον έχ γραμμών 25 (0,148x0,094). 30Θ• Τεύχος έκ φύλλων χάρτου 334, μήκους μεν 0,220, πλάτους δε 0,158* έγράφη διά τριών βιβλιογράφων της έκκαι- δεκάτης έκατονταετηρίδος καΐ τό πρώτον αυτού φυλλον έχει το σημείωμα τούτο* «•{• Τό παρόν βιβλίον εναι της λαύρας του οσίου καΐ θεοφόρου πατρός ημών Σάββα του ήγιασμένου». Πε- ριεχόμενα* 1. '-λσματική ακολουθία περί της ίνδίκτου, ψαλλομένη τη α' σεπτεμβρίου, φ. ΐβ. 2. «Κανών εις τόν φύλακα της ζωής ημών δγγελον, ου ή άκροστιχίς• Τόν δγγελον μέλπω σε τόν φύλακα μου• ωδή μονά- χου Ίωάννου>, φ. 9. Ώρολόγιον τό μέγα, Βενετία 1882, σ. 489. 3. Άνθολόγιον άσματικών ακολουθιών έκ τε τών Μηναίων και του Τριωδίου, φ. 17 — 269. 4. Νομοκάνων άνεπίγραφος εις δημώδη γλώσσαν εγγεγραμ- μένος, διηρημένος δε εις κεφάλαια σζ'• άρχεται δε άπό του 191 -ου κεφαλαίου, ου ή αρχή* «Ό δεχόμενος τους λογισμούς τών άν- θρώπ(όν», φ. 270 — 288. Τα τελευταία δέκα φύλλα μεταγενέ- στερα, γραφέντα έτει 1565 -ω, καθάπερ εμφαίνει τό σημείωμα τούτο (φ. 288)* «,ζογ' φεβρουαρίου. Σωδή 6 έχων, έλεηθή ό γράψας συν τω άναγινώσκοντι προηγουμένως τω τυχόντι τυνευμα- τιχώ πατρί. χεολφθω+λ'κ ηφχ' άλυ αφθνλζ ηφ όβθν αφθαθ^>: — -|- ησΙΡλήοφλπ > . 5. Έρωταποκρίσεις διάφοροι, θεολογικαί, φ. 289. 6. €Έτερα ερωτήματα», 8 έστιν αινίγματα τίνα, φ. 296^. 7. «Ερμηνεία τών δύο μεγάλων φωστήρων Βασιλείου του μεγάλου (και) Γρηγορίου του θεολόγου, περί της ομοουσίου τριά- δος, πάνυ ωφέλιμος. — Βασίλειος είπε* τί έστιν θεός; Γρηγόριος εΤπεν Ιησούς έστιν ουσία νοερά» κτλ., φ. 296^ — 298^. 8. Τυπικόν, αποτελούν ϊδιον βιβλίον έκ τετραδίων εξ ήριθ- μημένων (φ. 299 — 334), ων ελλείπει τό τέταρτον έχει δε τό χείμενον έν μια κατά σελίδα στήλη γραμμάς άριθμούση 35 (0,15 5Χ 430 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 0,09). ΚαΙ εν μεν τη άρχη γέγραπται τό «•|• 'Ιησου μου βοή- θει μοΕ διά του σου ελέους: •{• Ίησοΰ, προηγου των έμών πο- νημάτων.— Πίναξ άριστος της παρούσης πυχτίδος», εις δύο μέρη διηρημενος. — Φ. 303 «Μάρχου αμαρτωλού ίερομονοτχου σύνταγμα πονηθέν εις τά άπορουμενα του τυπικού. Κεφάλαιον α περί της ινδίχτου χαι του οσίου Συμεών, ει τύχωσιν εν Κυριαχη. Χρή εί- δέναι, δτι εί τύχει ή παρούσα εορτή» χτλ. Κεφάλαια έχατ(ίν (φ. 303 — 330), ων ή τάςις χαι ή του λόγου υλη διαφέρει πολ- λαχου του έκτετυπωμένου κειμένου. Έν δε τω κρασπέδω του 330-οϋ φύλλου γέγραττται τοΰτο* €•{• 'Ιστέον δτι τό παρόν κεφάλαιον και το μετ' αυτό έτερον ουκ εισι του αριθμού των ρ' κεφαλαίων, ως έν τω πίνακι δεδήλωται, άλλ' ιδίως είσίν, έχοντα σημεΐον τοιόνδε». — Φ. 33θΡ «Νικηφόρου, περί του πώς δει γίνεσθαι τη Παρασκευή εσπέρας την υπέρ των κεκοιμημένων άχολουθίαν». Άρχ. €Τη Πα- ρασκευή εσπέρας, μετά τήν άπόλυσιν του εσπερινού, ποιεί ό ιερεύς εύλογητόν» κτλ. — Φ. 331* «Νικηφόρου, περί της άνάψεως των κηρίων των της έορτης καΐ των καθ' ήμέραν>. Άρχ. €ΠερΙ του μικρού εσπερινού* είς τήν άγρυττνίαν» κτλ. — Φ. 333 κεφάλαιον ιζ', «περί του πώς άναγνώσονται τά ευαγγέλια χαι αϊ τούτων έρμηνεΓαι έν δλω τω ένιαυτώ* ωσαύτως και περί τών λοιπών του δρθρου αναγνώσεων». Άρχ. «Χρή γινώσκειν πώς άναγινώσκον- ται» κτλ. — Φ. 333°^ κεφάλαιον ιη' «περί του πότε χρή τήν τώ μεγάλου Βασιλείου λειτουργίαν τελεΐσθαι». Άρχ. «'Ιστέον δε δη έν ταΐς ΚυριακαΓς της μεγάλης μ'» κτλ. — Φ. 333^ κεφάλαιον ιθ' «περί του πώς όφείλουσιν άναγινώσκεσθαι τά έωθινά ευαγγέλια άπό της μεγάλης Κυριακής άχρι και της αγίας Πεντηκοστής». Άρχ. «Δέον έστΙ γινώσκειν» κτλ. — Φ. 334* κεφάλαιον κ' «περί του δτι δει ψάλλειν καθ' έκάστην έν τοΤς άποδείττνοις παρακλητικόν κανόνα της Θεοτόκου, και δτι μετά τήν τούτων άπόλυσιν ου χρή συντυχίας προς αλλήλους ποιεΐσθαι τους μοναχούς, άλλ' έν τοις ιδίοις άπέρχεσθαι κελλίοις». Άρχ. «Χρή γινώσκειν δτι τά άπό- δειττνα» κτλ. — Φ. 334" «περί καταστάσεως της τραπέζης». Άρχ. «Αδελφοί και πατέρες, γινώσκετε δτι άφ' ου γίνεται ευχή» κτλ. ΙΙΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΓ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 431 307• Τεύχος έκ χάρτου γραφέν Ιτει 1799 -ω και σανίστά- μβνον έκ σελίδων 681* έστι δε μήκους μέν 0,239, πλάτους δε 0,17* πρό δέ των ήριθμημένων σελίδων υπάρχει φύλλα δξ, έν οΤς περιέχο^/ταί ή επιγραφή του κωδικός, ό πίναξ των έν αύτω πε- ριεχομένων και τις ευχή προς τόν θεόν έκ προσώπου του συγ- γραφέως, ή μάλλον ειπείν συλλογέως, Σαμουήλ Ιερομόναχου (του Πελοποννησίου), ου και αύτόγραφον υπάρχει τό τεύχος• έ'πιγραφήν δέ τούτο τοιαύτην έχει• «Ή θεία βίβλος αδτη, ήτις καΐ εκλογή έπονομάσθη παρ' έμοί, έμφέρει πάσας τάς του Κυρίου έντολας και πολλών αγίων πατέρων βίους νουθεσίας και διηγήσεις, προς ώφέ- λειαν των ταύτης πιστώς έντευξομένων καΐ μελέτην εμμονον τοις ενταύθα νοήμασι επιβαλλόντων δσοι δέ ταύτην έντύχετε τήν βί- βλον, παρακαλώ υμάς, πατέρες καΐ αδελφοί, μή μέμφεσθε κάμοί τω άβελτέρω και κακογράφω Σαμουήλ ίερομονάχω, ει τινά(ς) των έν ταύτη λέζεων άτυηλλαξα• ου γάρ ως τι καινότερον αυτός ένδεικνύμενος έποίησα τούτο, άλλ' είδώς δτι πολλά παρεγράφη παρά της άμαθείας τών κατά καιρούς γραφόντων 8σα δέ έδυνή- θην έπεσκεψάμην, ζήλον καΐ αυτός έχων του αγίου πνεύματος» κτλ. Και έν τη 681-η σελίδι γράφει πάλιν ό αυτός• «'*Ώδ8 πέ- ρας ειληφεν ή βίβλος αδτη | υπό χειρός έμου Σαμουήλ ιερομό- ναχου, Ι καΐ οι άναγινώσκοντες ερρωσθε πάντες* | εί μέν δέ σφα- λερόν εΤρηταί τι έν ταύτη, | ένεκεν τούτου δέομαι σύγγνωτέ μοί' Ι άνθρώπινον καΐ γάρ πάθος τό άμαρτάνειν. | Έτελειώθη δέ είς τους χιλίους έτυτακοσίους ενενήντα | εννέα, ίαννουαρίου 20». Σημειωτέα* α') Βίος και πολιτεία του οσίου Χριστοδούλου του θαυματουργού, σ. 22. — β') Βίος του οσίου Μάρκου του Αθη- ναίου, σ. 49. — γ') Βίος του έπι τών εικονομάχων άσκήσαντος Αντωνίου του νέου, σ. 61. — δ') Βίος και μετάνοια της μακα- ρίας Ταϊσίας, σ. 70. — ε') Βίος του όσιου Νήφωνος, σ. 75• — ς') Παροιμίαι τινές, ων ή αρχή• «Ούχ όταν όλισθήσωμεν», φ. 225. — ζ') «Διήγησις περί του Ιούδα, πώς και που έγεννήθη καΐ τί Ιγινεν και τί τέλος έλοτβεν», σ. 571. — η') «Διήγησις περί του γεγονότος θαύματος έν Αίγύπτω κατά τους ^αυπς' χρόνους 432 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ άπο Χρίστου καΐ έπέκεινα, τών Άγαρηνών έχεΓσε καριευόντων. υπό του άγιωτάτου πατριάρχου Αλεξανδρείας ΊωαχεΙμ του έξ Αθηνών και Συμεών του τζαγκάρη» κτλ., σ. 657. Εξεδόθη το πρώτον ΈνετίηοΕ 1757• 308• Τεύχος έκ χάρτου, φύλλα συναριθμουν 358, μήκους μεν 0,219, πλάτους δε 0,16. α') Φύλλα πρόσθετα πέντε, περιέχοντα τεμάχη θεοδοτίωνος, Ώριγένους, Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Ησυχίου, Συμμάχου, Άχύλα, Διδύμου, Γρηγορίου Νύσσης, Γρηγορίου Ναζιανζηνου, Άστερίου Άμασείας, Αθανασίου και Εύσεβίου, περί του ιη' ψαλμού* εν δε τώ κρασπέδω της πρώτης σελίδος του τελευταίου φύλλου γέγραπται τούτο• €Έγρά7υτ(η) δεκεμβρίω β', ήμερα ζ', ,ζπς' ινδικτιώνος α'» = 1587. "Οπισθεν δε του αύτου φύλλου «Σωφρόνιος πρώην Ιερουσαλήμ» πατριάρχης εγραψεν, δτι «το παρόν τυπικό(ν) έπροσήλωσα εις τόν "Αγιον Κωνσταντΐνον και Έλένην*, δ έστιν εις τήν έν Ίεροσολύμοις όμώνυμον πατριαρχι- κήν έκκλησίαν. β') Φύλλα 346, άριθμουντα τετράδια μγ'. Και τό μεν πρώ- τον φύλλον έξ αρχής δγραφον άφεθέν έμπεριέλαβε μετέπειτα τρο- πάριον εν εις τόν δγιον Νικόλαον άδόμενον, κοντάκιον εν περί του οσίου Άλυπίου καΐ έτερον περί του οσίου Νίκωνος• έν δέ τώ δευτέρα) φύλλω κείται κόσμημα ταινιοειδές καΐ ή του βιβλίου επιγραφή• «Τυπικόν της εκκλησιαστικής ακολουθίας της έν Ίερο- σολύμοις αγίας λαύρας του οσίου και θεοφόρου πατρός ημών Σάββα• αδτη δέ ή ακολουθία γίνεται καΐ έν ταΐς λοιπαΤς τών έν 'Ιεροσολύμοις αγίων μονών. Εΐδησις του μικρού εσπερινού. Προ του δυναι τόν ήλιον, ήγουν περί ώραν δεκάτην της ημέρας > κτλ. Σημειώματα του καλλιγράφου, α') Φύλλ. 36" «Τέ(λος) έλαβ(6) κατά μήναν αυγουστον κη\ ήμερα γ'• του ^ζοθ" έτους (1571), Ινδικτιώνος ιδ', ώρα γ' τής ημέρας», β') Φύλ. 184^. «Τέλος του μηνολογίου, ήμερα ς', ώρα ώσεί ς', εις τ(ήν) κ' του Ιουνίου μηνός του ^ζπ' έτους (1572), ίνδικτιώνος ιε', έν τοις κελλίοις του μεγαλομάρτυρος Δημητρίου έν Ιερουσαλήμ», γ') Φύλλ. 282' ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΪ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 433 «Γραφέν δ^αχεφός Ίωήλ μονάχου, υΙός κατά σάρχα Αντωνίου, ου τό έπίχλιν Χρυσίνου, του άπό Θηβών της Έτττάπυλος της Βιο- τείας, του ζ«»π** έτους, ίνδιχτιώνος ιε', κατά μηναν ίούλιον κθ', ήμερα γ': — •|- έν κελλίοις του μεγαλομάρτυρος Δημητρίου έν τη αγία πόλει Ιερουσαλήμ», δ') Φύλλ. 345" «ΏδΙ τέλος του τυπι- κού: του ζ*π:β** έτους (1574), ίνδικτιώνος β'. •{• αύγούστω μηνΐ δ', ήμερα δ', ώρα ς' της ημέρας», ε') Φύλλ. 346* «Γραφέν διά χειρός Ίωήλ (μον)αχ(ου), υιός κατά σάρκα Αντωνίου Χρυ- σίνου τινός, έπΙ κώμης τινός λεγομένη Τεωπου της πόλεως θηβου επισκοπή της Βιοτείας». — Έν δε τοις κρασπέδοις υπάρχουσι προσθήκαι καΐ παρατηρήσεις• οίον έν τω 85-ω φύλλω• «Σημείωσαι ουν, ότι εδρομεν εν τισι τυπικοΤς των νεωτέρων, δτι εν τισι των πόλεων ψάλλεται ή ακολουθία της αγίας μάρτυρος Αικατερίνης έν τξ κε' του μηνός, έν η καΐ άποδίδοται ή εορτή*, έν έτέροις δε τυπικοΐς παλαιοτέροις εΰρομεν αυτήν έορτάζεσθαι έν τη κδ' του αυτοΰ μηνός• έν δε τη κε' ψάλλομεν τήν άκολουθίαν του έν άγίοις Κλήμεντος πάπα Τώμης καΐ Πέτρου Αλεξανδρείας, έν η καΐ άποδίδοται ή εορτή των είσοδίων. Έν τω 134-ω φύλλω* ιΤη αυτή ήμερα του αγίου Βλασίου έγεννήθη ό κτήτωρ της μονής ταύτης και έτάχθην παρά του πατρός μου του ηγουμένου να- ποιοΰν κόλυβα του αγίου διά τήν χαράν, και ναδίδουν και εύλο- γίαν: έστάνασινήστατε [βίο] ή μονή». Έν τω 2 14 -ω φύλλω* «Έστιν έν τω μικρω πανηγυρικώ της καθ' ήμας του Δοβροσών- τος μονής, τω άρχομένω άπό του φευρουαρίου μηνός, λόγος του έν άγίοις πατρός ημών Ιωάννου του Χρυσοστόμου, άναγινωσκό- μενος έν αύτη τ^ δ' της μεσονηστίμου». Σημειωτέον, δτι λέγε- ται καΐ ταύτα έν τω κεφαλαίω τω έπιγεγραμμένω «περί του πάση σπουδή φυλάττειν τον προεστώτα μή παρορασθαι τά έν τω τυ- πικώ άπαντα, και περί του μή διατρίβειν τούτον έξω της μονής καΐ άμελεΐν τών πιστευθέντων αύτώ ψυχών άνευ μεγάλης ανάγ- κης» (φ. 273)• «ΔεΤ τοίνυν τόν προεστώτα πασαν ένδείκνυσθαι στυουδήν, ίνα μή τι τών έν τω παρόντι τυπικώ μικρόν ή μεΤζον κατά τίνα αιτίαν παροραθη, άλλα φυλάττηται ή εκκλησιαστική 28 434 ΚΑΤΑΛΟΓΟ^: ΕΑΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ άχολουθ(α, τάζες τε καΙ χατάατααιί δπααα άπαράθραυατος χαΐ άμεταποίητος, χαθώς παρά των άγιων πατέρων των πρό ημών παρεδόθη ήμΓν χαΐ έν ταις άγίαις αύτων μοναΤς τε και λαόραις νενομοθέτηται, ί^γουν Ευθυμίου του μεγάλου, Σάβα του ήγιασμέ- νου, Θεοδοσίου του χοινοβιάρχοο, Γερασίμου του έν τω Ίορδάντ], ω δεδουλευχεν ό θήρ, Χαρίτωνος του όμολογητου χαι Κυριαχου του άναχωρητου' οϊτινες άλληλοπαρόχως ώσπερεί τίνα χληρον ταύτην άπό των πρώτων οι μετά ταύτα διαδεζάμενοι, δηλαδή ώς πατέρων υιοί, ίνα μήπως τξ άγράφω έχδόσει χαι χρονία παρα- δρομή λήθης βυθοΐς έμπεαουσα άμαυρωθείη, ζήλω θείω χινηθείς ό έν πατριάρχαις Ιεροσολύμων Σωφρόνιος εγγράφως ταύτην τοις μετέπειτα παραδέδωχε' ώς δε λόγος, δτι τήν άγίαν λαυραν του μεγάλου Σάβα οί βάρβαροι ένεττυρισαν χαΐ το πονηθέν σύγγραμμα τω μακαρίτη Σωφρονίω πυρός παρανάλωμα γέγονε, χαι ό τά θε,ΐα σοφός Ιωάννης ό πάνυ, ω Δαμασκηνός το έπώνυμον, ώς φίλερ- γος μέλισσα τάς γλυκυτέρας κηρίου καΐ μέλιτος ιεράς παραδόσεις συλλεξάμενος Ικτοτβ μέχρι καΐ νυν έκαστη γενεά διασώζονται. Τοίνυν και έτι στερεωθήναι τήν άκολουθίαν ταύτην γλιχόμενοι καΐ ήμεΐς, είς μνήμην τε των ρημάτων των αγίων πατέρων ημών των ταύτην έκδεδωκότων και έζιλασμόν των ημετέρων αμαρτιών εγγράφως ταύτην διαλαμβάνομεν, δεδοικότες μήπως έκ του μη λεπτολογεΐσθαι τά της εκκλησιαστικής ακολουθίας, καταοττάσεώς τε καΐ τάξεως, άφανισθείη παραρρυέντα και κατά μικρόν εις το μηδέν κατάντη σαντα, δπου γε και τά εγγράφως τυπωθέντα όρωμεν όσημέραι κατ ολίγον διαφθειρόμενα καΐ άφανιζόμενα καΐ είς τλ μηδέν καταλήγοντα». — Μετά δέ το κεφάλαιον τούτο υπάρχει α') προκείμενα, φωταγωγικά καΐ τριαδικά, καΐ μετά ταΰτα (φ. 282^- 345") «Μάρκου ιερομόναχου σύνταγμα πονηθέν εις τά άπορούμενα του τυπικού», δπερ άτυοτελεΐται δια κεφαλαίων 86, του τελευταίοι) έπιγραφομένου ώδε* «περί των ήμερων της εβδομάδος, πώς φάλ- λονται οί κανόνες αυτών μετά του μηναίου». — Φύλλ. 345^ «Τρο- πάριον ψαλλόμενον εις τήν άγίαν του Χρίστου γέννησιν έν τω δρθρω μετά τον ν', άντι του ΤαΤς των αποστόλων πρεσβείαις». — "Ετερον ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡ0Σ0ΑΪΜ2Ν. 435 εις τά φωτά. — «Ακολουθία της ζύμης», ης ή αρχή* «Μετά την άπόλυσιν της έν τω νάρθηχι συνήθους λιτής άρχόμβθα του ίδιο- μέλου» χτλ. γ') Φύλλα τέσσαρα περιέχοντα τεμάχια ερμηνειών ε(ς τον ιη^ ψαλμόν (δρα τμήμα α"), πιναχα κεφαλαίων χαΐ σημείωμα περί του χώδιχος, οίον έν τοΤς πρώτοις αύτου φύλλοις υπάρχει. 30Θ• Τεύχος, δπερ έχει πιναχίδας έσχηματισμένας έχ φύλ- λων χωδίχων τίνων απολεσθέντων χαΐ τήν μεν έμπρόσθιον αυτού πιναχίδα φύλλα συναποτελουσιν οχτώ μεμβράνινα βιβλίου τινός ίβηριστί γεγραμμένου, την δ' όπισθίαν δλλα τινά φύλλα, μεμβρά- νινα μέν δύο συναπεσπασμένα έχ λειτουργικού τινός ευαγγελίου της ια' έχατονταετηρίδος^ χάρτινα δε δύο πάλιν έζ ομιλίας τινός άπεσπασμένα θεολογικής* έστι δε ταύτα μέρος βαμβαχερου τίνος κωδικός της ιγ' έκατονταετηρίδος. ΚαΙ ταύτα μέν δπαντα συγχε- κολλημένα κείται* των δε πινακίδων αύτων ένδον ήρμοσεν ό δε- τής όκτωκαίδεχα φύλλα μαθηματηρίου τινός της ιη' εκατ., εμπε- ριέχοντα μύθους τινάς αίσωπείους και μέρη τινά της χρηστοηθείας Αντωνίου του Βυζαντίου, Ό κώδιζ μέν ουν έκ περισσού ταύτα διά του δέτου περιέλαβεν* εμπεριέχει δέ κυρίως τυπικόν άκέφαλον έχκλησιαστικ(ίν^ άποτελούμενον έκ φύλλων χάρτου 221^ μήκους μέν 0,22, πλάτους δέ 0,145• δπερ έγράφη περί τό μέσον της Γετάρτης καΐ δεκάτης έκατονταετηρίδος ' έστι δέ τό κείμενον αύτου μονόστηλον^ έν μια των σελίδων έκαστη γραμμάς αριθμούν τριά- κοντα καΐ μίαν (0,161 Χ 0,10)' άρχεται δέ από των λέζεω ν τού- των « αδελφών 6 δέ ιερεύς μετά του κανδηλάπτου έξελ- θών του αγίου θυσιαστηρίου και ποιήσας μετάνοιαν κατέναντι των αγίων θυρών, ωσαύτως και είς τους δύο χορούς άνά μίαν, απερχόμενος ϊσταται έν τω στασιδίω» κτλ. Τμήματα δέ διακε- κριμένα τό τυταχόν έχει ταΰτα• α') «Ή ακολουθία της εκκλη- σιαστικής συνάζεως και ψαλμωδίας του δλου ένιαυτου, αρχομένη άπό του μηνός σεπτεβρίου καΐ καταλήγουσα είς τόν αυτόν σε- πτέβριον», φ. 14. — β') «Περί τών εορτών έν αΤς ψάλλεται τό θεός Κύριος, και περί μεγάλων εορτών και μέσων και μικρών». 436 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ Άρχ. «Είδέναι χρή, &τι εις τρεις τάξεις χεΐνται ενταύθα αϊ έορταΐ» κτλ., φ. ΙΟίΡ. — γ') «Ή άχολουθία της αγίας χαΐ με- γάλης τεσσαρακοστής* καΐ κατόπιν ή της πεντηκοστής. Άρχ. «Τη Κυριακή, έν η άναγινώσκεται τό ιερόν εύαγγέλιον του τε- λώνοϋ» κτλ., φ. 103^. — δ') Περί της νηστείας των αγίων απο- στόλων, φ. 156. — ε') «Περί του πώς δει θυμιαν», φ. 158. — ς') «Περί του πάση σπουδή φυλάσσειν τόν προεστώτα καΐ μή παροραν τα έν τω τυπικω δπαντα, καΐ περί του μή διατρίβειν αυτόν Ιξω της μονής καΐ άμελεΐν των πιστευθεισών αότω ψυχών άνευ μεγάλης ανάγκης >. Άρχ. €Δεΐ τοίνυν τόν προεστώτα πα- σαν ένδείκνυσθαι σπουδήν» κτλ., φ. 159. — ζ') «Τά χατ' ήχον προκείμενα, ήτοι τά άμνημα των έν ταΐς λειτουργίαις τών Κυ- ριακών άναγινωσκομένων άτυοστόλων, και τά άλληλουάρια», φ. 16θΡ. — η') «Τά έν δλη τη έβδομάδι ψαλλόμενα προκείμενα, άλληλουάρια και κοινωνικά τών λειτουργιών, δτε ουκ εστίν έορτα- ζόμενος δγιος», φ. 161. — θ') «Τά φωταγωγικά τών οκτώ ήχων, ψαλλόμενα τη αγία και μεγάλη τεσσαρακοστή και έν ταΐς νηστί- μοις ημέρα ις τών άλλων τεσσαρακοστών, έν αίς ψάλλεται τό αλλη- λούια», φ. 162. — Ο «Ή ακολουθία τών Ιδιομέλων τροπαρίων τών έν τη παραμονή της Χρίστου γεννήσεως, συν ταΐς ώραις ψαλλομέναις καθ' δτερον τύπον». Άρχ. «Περί τήν τρίτην ώραν της ημέρας κρούεται τό μικρόν και συναγόμεθα πάντες έν τη έκκλησίοι* άλλάσσουσι δε ό ιερεύς καΐ ό διάκονος τάς συνήθεις εαυτών στολάς» κτλ., φ. 162β. — ία') «Ή ακολουθία τών ιδιομέ- λων τροπαρίων τών έν τη παραμονή τών Φώτων συν ταΐς ώραις ψαλλομένων καθ' δτερον τύπον». Άρχ. «Αρχομένης της τρίτης ώρας κρούεται τό μικρόν ζύλον» κτλ., φ. 163^. — φ') Πίναξ τών άπορουμένων έν τω τυπικώ, προτεταγμένον έχων επίγραμμα τοι• όνδε* «Τά δυσχερή πως τής τυπικού πυξίδος | πολλοίς ό πολύς προς διάγνωσιν λύει», φ. 165. — ι/) «Μάρκω Ιερομονάχω σύν- ταγμα πονηθέν εις τά άπορούμενα του τυπικού», διηρημένον δε εις κεφά>.αια πε', φ. 166Ρ.— ιδ') «ΕΓδησις πώς μέλλεις εύρί- σκειν τόν άπόστολον του δρόμου, τό εύαγγέλιον, τόν ήχον, τό έξα- ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΑΥΜΩΝ. 437 ποστειλάριον (τυν τω έω&^νω ίδιομέλω χαΐ τω εω&ινω εύαγγελίω». Άρχ. ιΔεΐ σε γινώσχειν πρώτον εν ποίω μηνΐ τυγχάνει» χτλ., φ. 205?. — ιε') «Τροπάρια των εορτών ψαλλόμενα εν τοΤς δρθροις μετά τόν πεντηκοστόν, άντΙ του ΤαΓς τών αποστόλων πρεσβείαις». Άρχ. «Τα σύμπαντα σήμερον χαράς πληρούται», φ. 206. — ις') «Ευχή ήν εύχεται ό τυνευματιχός πατήρ υπέρ τυνευματικοϋ αότοϋ παιδός, έξομολογηθέντος αύτώ τά Τδια αμαρτήματα», φ. 208. — ιζ') «Ή ακολουθία της άγιας μεταλήψεως», φ. 209. — ιη') Πρόσθετα φύλλα δέκα, περιέχοντα λόγον άσκητικόν άκέφαλον (φ. 211 — 214) καΐ πάλιν ατελή «του αγίου Μαξίμου λόγον άσκη- τικόν κατά πευσιν και άπόκρισιν», ου ή αρχή• «Αδελφός ήρώ- τησε γέροντα λέγων παρακαλώ σε, πάτερ, ειπεϊ^ί με τίς ό σκο- πός ήν της του Κυρίου ένανθρωτυήσεως» κτλ., φ. 214^ — 221. — ΚαΙ τοιαυται μέν εισίν αϊ διαιρέσεις του τυπικού τούτου, μή δια- φέρουσαι πολύ του τύποις έκδεδομενου' τό κείμενον δμως αύτου πάνυ διάφορον υπάρχει πολλαχου• διό και πολλού λόγου άξιος έστιν ό κώδιξ ούτος διά τε τούτο καΐ διά τάς εν ταϊς ωαις υπάρ- χουσας του καλλιγράφου σημειώσεις, άποδειχνυούσας 8τι πολλά τυπικά τό παλαιόν ύπήρχεν εν ταϊς έκκλησίαις, μάλιστα δ' έν Βυζαντίω, οίον τό τών πατριαρχών Ιγνατίου καΐ' Φωτίου, τά τών μονών Περιβλέπτου, Πέτρας, Ευεργέτου• μνημονεύεται δε και τυ- πικόν Ισαάκ καΐ τυπικά πάλιν ίεροσολυμιτικά διάφορα. Οίον έν τω 7- φύλλω, «Έκ τών του Ιγνατίου καΐ της Περιβλέ- πτου. Ψάλλει ό αυτός ψάλτης τό ένορδίνως κάθισμα της όκτωήχου καΐ τό θεοτοκίον έν τω άναλογίω, άναγινώσκων και τήν έννάτην άνασυμπληρωθείσης δέ ταύτης, ποιεΓ μετάνοιαν έμπροσθεν τών αγίων θυρών καΐ τοΤς δυσι χοροΐς ανά μέρος προς μίαν ////άλλα. τοίνυν καΐ τό κοντάκιον του αγίου άφ' δκτης, είπερ έχει ή ήμερα, ήγουν δταν έστΙ *' θεός Κύριος"• ομοίως και τό φωταγωγικόν, δτε υπάρχει αλληλούια. Ου μήν άλλα και έν τη ια' ώρα* τό "Πρωί είσάκουσον", ποιών και έν τούτω καθ' δνα στίχον μετά- ^/οιαν μίαν. Δόξα. ΚαΙ νυν. Τό θεοτοκίον Τί σε καλέσωμεν. ΕΤθ' ούτω βάλλει μετάνοιαν έμπροσθεν τών αγίων θυρών και όπισθεν 438 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ τοις άδελφοΐς έτ^ροη;. Ήμεΐς δέ μετά τ})ν σομτελήρωσκν των αϊνων βίς τό "Δόξα έν ύψίστο(ς θβω" ποιουμβν μετανοίας τρεις* είτα ψάλλομεν τά στεχηρά τ9)ς όχτωήχου καΐ μετά ταύτα ** *Αγα- θόν το έζομολογεΐσθαι " • αί τρεΓς μετάνοιαι έν τω τρεσαγίω• το Κύριε έλέησον μ', καΐ έπεύχεται 6 Ιερεύς λέγων " Ό ών εύλο- γητός, & θεός ημών"• αΐ μεγάλα^ τρεις μετάνοια^ χαΐ αί φ' μιχραί, τό "Δεύτε προσχυ^^σωμεν " τρις χαΐ μετάνοιαι τρεις. Είτα ψάλλομεν την πρώτην ωραν τρίψαλμον εις τύ Αλληλούια μετάνοιαι τρεις, εις τό "Τι σε χαλέσωμεν" τρεϊς, "Τά διαβή- ματα μου" χύμα χαΐ χωρίς μετανοιών τό τρισάγιον χαΐ μετά- νοιαι τρεις. Μετά δέ τό *" Πάτερ ημών " ό ιερεύς " "Οτι σοδ έστιν ή βασιλεία ", τό ** Κύριε έλέησον " μ' χαΐ λέγομεν την εύχήν " Ό έν παντι χαίρω *'. Εΐθ' οδτως ό ιερεύς πάλιν "Ό θεός οιχτει- ρήσαι ήμας" χαΐ ήμεΐς τάς μεγάλας τρεΤς μετανοίας, λέγοντες χαθ' έχάστην τήν εύχήν ταύτην χαθ* εαυτούς• "Κύριε και δέσ- ποτα της ζωής μου"• ωσαύτως χαι τάς ιβ' μιχράς, λέγοντες χαΐ έν ταύταις τό " Ό θεός Ιλάσθητί μοι τω άμαρτωλώ "• εΤτα τό τρισάγιον χαι τρεις μετάνοιαι, τό *' Πάτερ ημών", τό ** Κύριε έλέησον" ιβ', άπόλυσις χαΐ ή συνήθης λιτή». — Έν δέ τω 21-ω φύλλω, ένθα ό λόγος περί της ιδ' σεπτεμβρίου, σημειουται τόδε' «'Ιστέον ως ό Πέτρινος έν τη παννυχίδι ψάλλει την άχολοοθίαν του Χρυσοστόμου• ώστε, δταν δόξη ψάλλειν τήν τοιαύτη ν παννυ- χίδα είς τιμήν του άγιου χατά τήν ιγ' σετττεμβρίου μηνός άντΙ του μεσονυχτιχου, ούχ ίπο σχοπου γενήσεται ή διάχρισις». — Έν τω 22-ω φύλλω, ένθα λόγος υπάρχει περί της πέμπτης υψώ- σεως του σταυρού• «Δει γινώσχειν δτι τό Κύριε έλέησον έν ταΐς χατά πόλιν έχχλησίαις χαΐ έν τοΐς μοναστηρίοις πεντακόσια ψάλ- λεται, έν δέ τί) αγία Σοφία τη έν θεσσαλονίχη χίλια διαχόσια έβδομήχοντα δν». — ^ Φύλλ. 26^, ένθα λόγος έστι περί της χς' ημέρας του σεπτεμβρίου μηνός• «Ίστέον δτι τά ψαλλόμενα θεο- τοχία προς τήν τάξιν της όχτωήχου είσί• δύο γάρ είσι τά παρ' αύτου του Δαμασχηνοΰ ποιηθέντα * και δογματιχόν, δ χαι ψάλλον- ται, δοχεΐ μοι χαλόν, τό μεν εν έν τω μιχρώ έσπερινώ, τό δέ ι ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 439 §τερον έν τη λιτή* ουδέ γάρ έαοθακ ταύτα των ενδεχομένων εστίν, η ως έν παραβυστω εν δλλαις ήμέραίς ψάλλεσθαί' πως δε παρηκολοϋθησε τό τρίτον ά'^τΐ του πρώτου ψάλλεσθαι χαΐ έν τω μεγάλω έσπερινω ως πρώτον ψάλλεσθαί, ουχ ο?δα• νομίζω δε δμως, δτι διά τό υπεραΤρον έν τούτω τών δογμάτων οό συ- ναρ^θμεΤαθα^ τοις ίλλο^ς θεοτοκίοις 6 τυπιχάρης ήβουλήθη, έπεί ό Εύεργετινός και 6 Πέτρινος έν τω έσπερινω εν έκ τών δύο ψάλλουσι, καΐ τούτο λέγουσι πρώτον». 310• Τεΰχος έκ χάρτου, γραφέν ώς εοικε περί τό τέλος της ιδ' έκατονταετηρίδος, άποτελούμενον δε έκ φύλλων 295, μή- κους μεν 0,219, πλάτους δε 0,146* ών τό κείμενόν έστι μονό- στηλον καΐ έκ γραμμών 26 (0,148X0,08). 1. ΠίναΕ σεληνοδρομίου, φ. 1. 2. Τυπικόν άκέφαλον της έ/κλησιαστικης ακολουθίας (φ. 3- 248), άρχόμενον άπό τών έξης λέξεων « της λαμπάδος δηλονότι προπορευόμενης αύτου* έξελθών δε είς τον νάρθηκα και θυμιάαας κάνταυθα τους αδελφούς κατά τάςιν υποστρέφει» κτλ. — Φύλλ. 9 «Έκφρασις έν επίτομη της εκκλησιαστικής διατάξεως τών έν Ίεροσολύμοις αγίων μοναστηρίων. Στιχολογία του Ψαλ- τηρίου. Χρή γινώσκειν, δτι ούτως οφείλει στιχολογεΤσδαι » κτλ. Τελευταΐον κεφάλαιον «Ακολουθία της αγίας και μεγάλης τεσσα- ρακοστης>, της πεντηκοστής και της νηστείας τών αγίων απο- στόλων, φ. 174 κέ. 3. «Μάρκου ιερομόναχου σύνταγμα πονηθέν εις τά άπορου - μένα του τυπικού», διηρημενον εις κεφάλαια πς', φ. 248-294^. 4. «Τροπάριον ψαλλόμενον εις την άγίαν του Χρίστου γέν- νησιν, έν τω δρθρω, μετά τόν (ν' ψαλμόν, προς τό) Ταΐς τών αποστόλων πρεσβείαις. Τά σύμπαντα σήμερον» κτλ., φ. 294°^. — Έτερον δμοιον εις τά Φώτα». — «Τά αναστάσιμα πρό τών η ήχων τών αποστόλων, ήτοι τά αμνήμονα». — «Τά άλληλουάρια τά δμνημα τών η' ήχων του αποστόλου». — «Προκείμενα ανα- στάσιμα έωθινά, λεγόμενα έν τω δρθρω του ευαγγελίου τών Κυ- ριακών», φ. 294^. — «Ακολουθία της δλης εβδομάδος τών προ- 440 ΚΑΤΑΛΟΓΟ^: ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ χειμένων του αποστόλου, των άλληλουαρίων, των ευαγγελίων, των χοινωνιχών, των έν τχ^ θεία λειτουργία τελουμένων, δτε ούχ έστιν άγιος». — «Τα προκείμενα της δλης εβδομάδος, απερ λέ- γονται έν τω έσπερινω», φ. 295^. — «Έτεροι στίχοι εΙς το θεός Κύριος». — «Έτεροι στίχοι εις τό αλληλούια» χαΐ τό «Έπληρώθη ή παρούσα δέλτος έν μηνί ίουλίω, ίνδιχτιώνος ιγ', όμου φίλα τλθ'» [δίο]. 311. Τυπιχόν έχ χάρτου, γραφέν άμφΐ την ιε' εκατονταετη- ρίδα χαΐ συνιστάμενον έχ 227 φύλλων, μήχους μεν 0,203, πλά- τους δέ 0,146* ων τδ χείμενόν έστι χατά σελίδα πασαν μονό- στηλον χαΐ έχ γραμμών 17 η 18 (0,156X0,09). Επιγραφή «Αρχή συν θεω άγίω του τυπιχου, περιέχον την δπασαν άχο- λου&ίαν χαι διάταξιν της έχχλησίας, γε^Λ)μένη(ν) υπό του οσίου πατρός ημών Σάββα του χαθηγουμένου της έρημου χαι ήγιασμέ- νου. Διάταςις της αγρυπνίας. — Μετά τό δυναι τόν ήλιον μιχρον απέρχεται εις τών χανδηλαπτών χαι ποιεΤ μετάνοιαν τω χαθηγου- μένω* εΤτα ανέρχεται, χρούει τάς βαρέας αργά, ψάλλων έν ταυτω χαι τόν "Άμωμον χαι πληρών αυτόν 6 δέ έτερος άτττει τάς χαν- δήλας, χαι ποιήσας τόν θυμιατόν εξέρχεται και σημαίνει τό σί- δηρον είτα τό μέγα• χαΐ ύποστρέψας ποιεί μετάνοιαν τω ίερεΤ τω όφείλοντι ποιήσαι την άκολουθίαν ό δέ ίερευς άνααττάς απέρ- χεται και ποιεί μετάνοιαν τω κα&ηγουμένω, ή εις τόν τόπον αύτου, μη ενδημούντος* και ευλογηθείς παρ' αύτου υποστρέφει και ποιεί μετανοίας τρεις έμπροσθεν τών αγίων θυρών» κτλ. Έν τω δευτέρω φύλλω τό κείμενον εμπεριέχει καΐ τούτο* «Ό ιερεύς έςελθών του θυσιαστηρίου θυμια έν τω ευρίω [βίο] του αγίου καΐ άδελφοθέου Ίοιαω^οο, ωσαύτως καΐ έν τω ναω της Αγίας Τριά- δος, καΐ μετά τό θυμιάσαι ποιεί μετά του κανδηλάτττου μετά^Λίαν ενώπιον τών αγίων θυρών και είς τους χορούς άνά μίαν» κτλ. — Φύλλ. 9 «Ή εΐδησις τών άγρυτυνιών του δλου ένιαυτοΰ». — Φύλλ. 10 «Έκφρασις έν έπιτομ-η της εκκλησιαστικής διατάξεως τών έν Ίεροσολύμοις μοναστηριών του αγίου Σάββα». — Φύλλ. 26 «Ακολουθία τή^ εκκλησιαστικής ψαλμωδίας του δλου ένιαυτοΰ, ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 441 αρχομένου από μηνός σετττεμβρίου » . — Φύλλ. 155 «Ακολουθία της αγίας μεγάλης και πεφωτισμένης καΐ θεοσδότου τεσσαρακο- στής».— Φυλλ. 196^ «Ή ακολουθία των αγίων παθών >. 312. Τυπικόν άκέφαλον ετει 1201 -φ γραφέν καΐ συγκείμε- νον έκ φύλλων 138, ών δύο μόνα χάρτινα έστι (φ. 82 καΐ 83)* έστι δε μήκους μέν 0,226, πλάτους δε 0,157' τό δε κείμενον έν μια έκαστη των σελίδων έχει χώρον ως 0,17X0,115, μο- νόστηλον δν καΐ γραμμάς αριθμούν 29* τέσσαρα δε φύλλα του κωδικός τούτου, απερ ήν μετά τό νυν 33-ον φύλλον, άπέκοψε ΙΙορφύριος ό Ούσπένσκης, έγχαράξας έν τω νυν 34-ω φύλλω τό γράμμα Ι1|. που δε ταύτα κεΤται νυν, αγνοώ παντάπασιν. Τό μεν ουν τεύχος άρχεται νυν από των έξης λέξεων « πληρου- μένου δε του ψαλμού ποιεί ό διάκονος , ό δε ιερεύς την έκφώνησιν είτα στιχολογουμεν μετά ιδίου μέλους τό Μακάριος άνήρ, είς δε τον γ' ψαλμόν ύψουμεν πάλιν ολίγον, τό δε β' και τό γ' άντίφωνον εις τόν ήχον της ημέρας» κτλ. — Φύλλ. 4 «Σύ- νοψις των αγρυπνιών». — Φύλλ. 4? «Έκφρασις έν επίτομη της εκκλησιαστικής διατάξεως των έν Ίεροσολύμοις μοναστηρίων». — Φύλλ. 12? € Ακολουθία της εκκλησιαστικής ψαλμωδίας του δλου ένιαυτου, αρχομένη άπό σετυτεμβρίου μηνός». — Φύλλ. 84 «Ή ακολουθία τής αγίας μεγάλης μ'». — Φύλλ. 93 «Ή ακολουθία της τριτέκτης». — Φύλλ. 94 «Ή ακολουθία τής θ' ώρας». — Φύλλ. 108 «Ή ακολουθία του νιτυτήρος». — Φύλλ. 110 «Ή ακολουθία τών αγίων παθών». — Φύλλ. 115 Ή ακολουθία τής Πεντηκοστής, εΤτα ή τών νηστειών. — Φύλλ. 126 «Κονδάκια νε- κρώσιμα καΐ οΤκοι, οϊτινες λέγονται έπΙ κηδεία αδελφού ή αδελ- φής, έν δε τη εκκλησία κατά τό Σάββατον τής Άποκρέω και τό Σάββατον τής άγιας Πεντηκοστής. Μετά τών αγίων άνάπαυσον. Χριστέ. Οι οΓκοι, ων ή άκροστιχίς αύτη: Αναστασίου του τα- πεινού νοσηέας» [βίο: γρ. αίνος. ΡίίΓα, ΑπΛίβοΙα δαοΓα Ι, σ. 242-249]. Έν δε τη δευτέρα σελίδι του 125-ου φύλλου γέγρατυται του βιβλιογράφου υπόμνημα, ου τό πανομοιότυπον δρα όπισθεν έν τω φωτοτυπικώ πίνακι• άναγινώσκεται δε τοΰτο 442 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΓΑΦϋΝ ώδε* € Του τιμίου προφήτου προδρόμου χαΐ βαιττιστου Ιωάννου» βι- βλίον^ β έστι τής ομωνύμου παρά τον Ίορδάνην αγίας μονής• χαΐ μετά τρεις γραμμάς, αϊτινες ύποδηλουσι το τέλος του τυπαου, γέγραπται τούτο• €Έτελ8ΐώθ(η) το παρόν τυπιχόν συναζάριον της | σεβάσμιας μονής του άγ(ίου) καΐ ένδοξου προ|φήτ(ου) προδρόμου χαι βαπτιστου Ιωάννου | της [έν τω Ιορδάνη] διάχειμενης άγιας | μονής, διασυνδρομής χαι πολλόυ πόθ(ου) χειρί δε του ευτελούς άναγνώστου θεοδώρ(ου) | του Μοναστηριώτ(ου), μηνΐ μαΓω κδ', ινδιχτιώνος δ' ετ(ους) [ ^ςψθ'[-1201]. δσοι ουν φιλόχριστοι χαΐ φιλεύσπλαγχνοι | χαΐ είδότες οίχτεΐραι ψυχήν έν αμαρτία ις | βεβυ- θισμένην χαι άπολλυμένην, ευζασθ(ε) | υπερεμου του αθλίου ρυ- σθήναι των μενου|σών με δεινών χαΐ πιχρων χαΐ αιωνίων κολά- σεων, καΐ μάλλιστα οι έιαχεΤρας | τούτο τό τυπιχόν κατέχοντες• πάντας [ καΐ πάσας διεγείρατε εΙς Ιλεον τής έμής | ταπεινότητος ευχήν εκ ψυχής ποιήσασθ(αι) προς τον φιλοικτίρμονα θεόν χαι την υ|περάχραντον αύτου μητέρα, και προς τον αυτού | τίμιον πρό- δρομον Ίωάννην τόν πρόδραμού^^τα καΐ | κηρύξαντα την βασιλείαν των ού(ρα)νών, δπως ελεηθώ καν επιτελεί ό έσκοτισμένος | και κατηχρειωμένος* καΐ ύμεΐς οι διε|γείροντες και οι ευχόμενοι μέγα μισθόν έκ τής | φιλαδέλφου και φιλοψύχου γνώμης κερδήσετ(ε) | και παρακαλώ διά τον Κ(ύριο)ν μη κατοκνίσητε τούτο ποιβϊν ό φιλάν(θρωπ)ος Κ(υριο)ς δώη υμΤν και έμοι συγχώρησιν αμαρτιών και βασιλείας ουρανών κληρονομίαν αμήν». — Απόσπασμα (φ. 64?). «Περί τής εορτής τοΰ Ευαγγελισμού. Ίστέον δτι ουκ άπό Ιδίου σκοπού περί του πώς δει ψάλλεσθαι την τοιαυτην ακολουθία^; εν τε ταΐς μ' ήμέραις καΐ τής μεγάλης εβδομάδος και του πά- σχα ήμΐν πεπόνηται• και γαρ τω τύπω τής Μεγάλης Εκκλησίας έξακολουθουντες και άκριβέσι συναξαρίοις έντυχόντες τής τε άοι- δίμου μονής τών Στουδίων, ου μην δέ άλλα και τών Ιεροσολύ- μων, ταύτα έντετάχαμεν. ΜηδεΙς ουν έπαπορείτω τη εναλλαγή έντυγχάνων τών τε στιχηρών καΐ τών κανόνων καΐ τών άναγνώ- (σεων), δπως διώρισται, άλλα την ήμέραν σκοπείτω, δτε ή πα- ραμονή τοΰ Ευαγγελισμού γίνεται, εΤτα αυτήν τήν ήμεραν τής \ χ \ «■ V"" «Ιΐν«\ΑΑ4'ν« ν Γ;^ Ί^ί >ι•ν .1 κβι«>^« €ϋ^«Α> ΜΙ ϋΟΗ βνΐι V • Μ^^ ί*7^^ - '^^'Λ. Σελ. 442. Κωδ. Σαβαϊτ. 312, ετοος 1201, φ. 1253• ΙΒ0Λ6Η0 ιιβΗϊ/ροΒ 15 ΗκΒβρΗ 1892γ. Ο.Π.Β. φΟΤΟΤΗΠίβ μ. ΗΗΑΥΤΗβΓΟ. ΟθρΠβΒΟΚβΒ ΥΛ.,Λ20. ^ ν*/ ο" ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 443 εορτής οποία εστίν, χαΐ εύρήσβι δτε έν νηστείαις τύχοι ή παρα- μονή τοδ Ευαγγελισμού• διά το σεβασμίαν την μ' (εΤναε) ψάλλο- μεν πρώτον τά στιχηρά της ημέρας και οίονβι πέρας διδόαμεν τξ νηστεία* εΤτα τά στιχηρά τοδ Ευαγγελισμού χαι την των προ- ηγιασμένων λειτουργίαν. Έξ έχείνου δέ, άτε αρχήν της εορτής λαβούσης, πάντα τά του Ευαγγελισμού προηγούνται. Του δέ Σαβ- βάτου του αγίου Λαζάρου χαΐ της Κυριαχής των βαΐων προετάζαμεν τήν του Ευαγγελισμού άχολου&ίαν έν δπασι, δια τό πρό του πά- θους του Χρίστου γενέσθαι ταύτας τάς έορτάς χαΐ μή διά τό μή εΤναι νηστείαν έν αύταΐς. Πάλιν δέ έν ταΓς της μεγάλης εβδομάδος ήμέραις προεχρίναμεν, εί τυχοι έν αύταΐς ή παρα- μονή του Έβαγγελισμου [δίο], προηγεΐσθαι της ημέρας τά στι- χηρά εΙς τά λυχνιχά, εΤτα του Έβαγγελισμου, διά τε τήν νη- στείαν, ως ήδη φθάσαντες ειπομεν, χαΐ τό των ήμερων παρά- δοξον. Περί δέ του γενέσθαι τη μεγάλη Παρασχευη προσχομιδήν, ει τυχοι έν ταύτη ό Ευαγγελισμός, χδν οΐ χανόνες άλλως δια- γορευουσιν, άλλ' ουν εδρομεν έν τω συναζαρίω της Μεγάλης Έχ- χλησίας είς τους εύχτηρίους οϊχους της• θεοτόχου γίνεσθαι προσ- χομιδήν χαΐ τελείαν λειτουργίαν. — Έτερα ερμηνεία περί της εορ- τής τοδ Ευαγγελισμού• ευρέθη δέ έν τοΓς χατά τόν "^Ολυμπον τυπιχοΐς γινομένη• έχει δέ οδτως. Ει φθάσει γενέσθαι ό Ευαγ- γελισμός της υπεραγίας θεοτόχου ή τη μεγάλη Πέ^^πτη εσπέ- ρας, εις τά άγια πάθη δηλονότι, ή τω μεγάλω Σαββάτω εσπέ- ρας, ήγουν έπιφωσχοΰσης τής μεγάλης Κυριαχής, 8 έστι χύριον πάσχα, ε?ς μεν τόν έσπερινόν ψαλλέσθωσαν άμφότεραι αί έορταί, ως εϊρηται* εΙς δέ τόν όρθρον, έπεί άγρυττνία εστί, χαταλιπών τήν συνήθη παννυχίδα, δρξαι άφ' εσπέρας τοδ εξάψαλμου χαΐ ποίησον άχολουθίαν μόνον τοδ Εύαγγελισμοδ πασαν, χαι στιχο- λόγησον τόν πολυέλεον, χαθίσματα λέγων χαΐ αναγνώσματα, των χανόνων τά στιχηρά χαι πά^^τα ομοίως μόνου τοδ Έβαγγελισμου• και μετά τήν τελείαν τής άχολουθίας έχπλήρωσιν πρόσθες ανά- γνωσμα, ως σύνηθες, εις τόν πραξαπόστολον χαι μετά τό τέλος τής αναγνώσεως, χρουομένου του ξύλου, ει μεν εστί Παρασχευη, 444 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΑΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ δρζακ πάλιν Ιτερον έξάψαλμον χαΐ γενέσθω ή ίχολοοθία των αγίων παθών εε δε μεγάλη Κυριακή έστι, ποίησον καθώς έν τω συναζαρίω της μεγάλης Κυριαχης διείληπται, άποτελέσας πασαν την της ημέρας αύτης μόνης άχολουθίαν, ψάλλων δχρι πρωία; αύτης χαΐ μηδέν μηδόλως της του Ευαγγελισμού άχολοαθίας τζ του πάσχα συνεισενέγχης, ή τη άχολουθία της μεγάλης Παρα- σχευης* χαΐ γενήαονται α( δυο άχολουθίαι άταράχως χαΐ άπαρα- λείτΓτως, χατά τήν τάζιν αυτών. Όμοίως χαΐ έν τ^ λειτουργία, ει έστιν εύχτηριος (οΤχος) της ύπεραγίας θεοτόχου, τελεσθήτω χαΐ ή προσχομιδή χαΐ πάλιν ή άχολουθία του Έβαγγελισμου έχει* έν δέ τω μέσω τελεαθήτω μόνη ή άχολουθία της μεγάλης Κυ- ριαχης. Ό χρατών ί)ν θέλεις άχολουθίαν έλου». Σημειωτέον ετι α') 8τι υπάρχει σημείωσις άραβιχή (φ. 95^ — 96") του ιδ' πιθα- νώς αιώνος, έμφαίνουαα τούτον τόν χώδιχα δεδωρηαθαι παρ" ιερέως Ίβραήμ δνομα τώ ναώ του προφήτου Ήλιου, μονής ομωνύμου παρά την Ιερουσαλήμ• β') δτι χαΐ σημειώματα δυο υπάρχει που έν χρασπέδοις, άπερ άπαραλλάχτως ώδε παρατίθεμαι. 1) €Τής λαύρας του αγίου Σάββα», φ. 7. 2) «ψ Μνησθητι χε τω δωλο το θώ Μουσεος το διαχωνοσ ενεχηιη το χαι αδελφω ^ςω'> [-1391-1392], φ. 13^. 313. Τεύχος έχ χάρτου, γραφέν ώς φαίνεται τξ ις' εκατ. χαι συνιστάμενον έχ φύλλων 352, μήχους μεν 0,218, πλάτους δέ 0,147" έχει δέ χείμενον έν μια στήλη χατά σελίδα, γραμ- μάς αριθμούν 26 (0,162X0,09). ΚαΙ Ινδον μεν της πρώτης πιναχίδος υπάρχει το σημείωμα τούτο• «•{- Νύμφως Ιερομόνα- χος;— •{• ετούτο το βειβήλον υπάρχη του παπ(α) χυρ Νοίμφου του Χηδτι χαι εσειραδοσταχόθιν δια χειρός αιμού Μαζείμου ιερο- διακόνου >• έν δέ τω τελευταίω φύλλω γέγραπται τουτο' €•{• Ετουτώ τώ ψαλτηρίων οίνε παπ(α) Νυμφου άπο έν Χοίω τοί νοίσω των Λεύχωββώρον, απο χορίων του Καθαράχτοι. Νυμφως ιερομόνα- χος». Περιεχόμενα• 1. Ψαλτήριον (φ. 1 — 139), ου προτέταχται προθεωρία του Χρυσοστόμου, ύπόθεσις Ευσεβίου, στίχοι χαΐ ερμηνεία τις περί ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ίΕΡΟΣΟΑΥΜΩΝ. 445 του ψαλτηρο; ονόματος • έκαστος δέ των ψαλμών έχει και συνο- πτικήν αύτου έρμηνείαν εμμετρον αποτελούσαν μεν δλον έργον, αρχομένη ν δέ ώδε• «*Αλλοι μεν δλλα των ψαλμών εχουσι λό- γων εΓδη, | ό δέ παρών καΐ πρώτιστος εΤδος διττόν επέχει» κτλ. 2. «Παράκλησις εις την ύπεραγίαν θεοτόκον, ψαλλομένη κατά την τρίτην της εβδομάδος ήμέραν της παρακλησεως ή άκροστι- χις ό άλφάβητος». Άρχ. «^Ανοιξον, δέσποινα αγνή, ημών τα θεΤά σοϋ ώτα», φ. 139^. Τό δ' δνομα του ποιητοδ δηλοΐ μο- νόγραμμα τοιούτον ν^ _*^ ,^ 3. «Ευχή λεγομένη ε?ς την ύπεραγι'αν θεοτόκον», ης ή αρχή* «Χαίρε Θεοτόκε, άειπάρθενε κόρη, ή αληθής και μόνη» κτλ., φ. 141. 4. «Έτερα του αύτου [βίο] εις τήν ύπεραγίαν θεοτόκον έπι πάση αθετήσει». Άρχ. «Κεχαριτωμένη, ευλογημένη, υπέρ πασαν τετιμημένη» κτλ., φ. 142. 5. «Στιχηρά προσόμοια εις τήν ύπεραγίαν θεοτόκον τήν πάν- αγνον». Άρχ. «Άκουσον αθλία μου ψυχή μικρας συμβουλής μου», φ. 143. 6. «Έτερα στιχηρά εις τον δεσπότη ν Χριστόν και θεον ημών». Άρχ. «Ίησου γλυκύτατε, ψυχής έμής θυμηδίας», φ. 143^. 7. «Κανών εις τήν ύπεραγίαν θεοτόκον, ψαλλόμενος έν τη παρακλήσει άπό της γ' της Διακαινησίμου δχρι της τρίτης της πρό της Αναλήψεως• άκροστιχις ό άλφάβητος». '^Ηχος α'. Άρχ. «Αναστάσεως τήν χάριν έχαρίσω ήμΤν», φ. 144. 8. «Έτερα στιχηρά εις τόν μέγιστον έν άθληταΤς καΐ μυ- ροβλύτην Δημήτριον, σ(υν)απτώς ψαλλόμενα ταύτη τη παρακλή- σει* ων ή άκροστιχίς: Δημητρίω». Άρχ. «Δημήτριε τών αθλη- τών», φ. 145^. 9. Ακολουθία ψαλλομένη εις τόν εύαγγελισμόν της Θεοτόκου τη 25-η μαρτίου, φ. 146. Κανών, ου ή άκροστιχίς• «Χαράς δοχεΐον σοι πρέπει χαίρειν μόνη», φ. 146^. 10. «Ευχή κατανυκτική είς τήν ύπεραγίαν θεοτόκον», ης ή 446 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ £ΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ άρχή' «Παρθένε δέσποινα θβοτόχε, ή τόν βεον Αόγον χατά σάρχα γεννήσασα», φ. 155Ρ. 11. «Αϊ άργίαι τοδ δλου ένιαυτουι, φ. 157^. 12. «Ακολουθία του αγιασμού», φ. 158^. 13. «"Ετερος χανών είς πάντας τους αγίους, περιέχων όνο- μαστί τους αγίους δλου του χρόνου, φέρων άχροσηχίδα* Άγιους υμνώ του πολυχύκλου χρόνου | Μιχαήλ ταπεινός μοναχός ανά- ξιος». Ηχος πλ. δ'. 'Αρχ. «'Ανευφημησαι των αγίων Κύριε», φύλ. 165β. 14. «'Αρχή του μιχρου άποδείιυνου», φ. 17θΡ. 15. «Ευχή λεγομέντ] είς τήν υπεραγίαν βεοτόχον του αγίου Βασιλείου του μεγάλου». Έν δε τω χρασπέδω* «Παύλου μονά- χου μονής τής Εύεργέτιδος». 'Αρχ. «"Αστπλε αμόλυντε άθφο- ρε δχραντε», φ. 173^. 16. «Του αύτου είς τόν κύριον ήμων Ίησουν Χριστόνι• έν δε τω χρασπέδω* «θεοστηρίκτου». 'Αρχ. «ΚαΙ δός ήμΤν, δέσ- ποτα, εις υπνον άπιουσιν», φ. 174. 17. «Κανών είς τόν ευαγγελισμόν τής υπεραγίας Θεοτόκου* ποίημα του κυροΰ θεοφάνους είς ήχον δ'», ου ή αρχή• «Άδέτω σοι, δέσποινα, κανών τήν λυραν του τυνεύματος», φ. 174^. 18. Τής όκτωήχου παρακλητικής άκολουθίαι τινές, φ. 177 x^ 19. «Ακολουθία τής αγίας μεταλήψεως», έμτυεριέχουσα ευ- χάς πεντεκαίδεκα (φ. 218-229) Ιωάννου του Δαμάσκηνου, Βα- σιλείου του μεγάλου, Ιωάννου του Χρυσοστόμου χαΐ Συμεωνος του Μεταφράστου. 20. «Ακολουθία τής καθιερώσεως των μελλόντων χαθιερώ- σθαι θείων ναών». 'Αρχ. «Άφ' εσπέρας απέρχεται ό άρχιε- ρεύς έν τω τόπω, έν ω κεΤται ό μέλλων καθιερωθήναι ναός' εις δε των υπηρετών αύτου πρώτον πάντων κατασκευάζει καυτρεΤον τετράγωνον μολύβδινον, έν ω βάλλονται μαρτυρικά άγια λείψανα κομάτια τρία• εΤτα προσφέρεται αύτώ άγιος δίσκος και άστερί- κος και κάλυμμα* τίθεται δε μέσον του αγίου δίσκου τό καυτρεΐον μετά τών θείων μαρτυρικών λειψάνων, και επάνω αυτών ό άστε- ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 447 ρίσχος χαΐ το όίγίον χάλυμμα, χαΐ φέρουσιν τόν δγιον δίσχον χαΐ τιθέασιν αυτόν εις ναόν έτερον χαθ(ερω|ΐένον > χτλ., φ. 230. 21. «Άχολοϋθία έπΙ σαλευθείσης τρατυέζης», ής ή (5:ρχή' ι'Οπόταν μέλλει ή σαλεοθεΐσα της άγ(ας του θεοδ έχχληαίας τράπεζα χαθιδρυθηναι, πρό της θείας λειτουργίας εύτρεπίζεται παρά των έπιτηδείως εχόντων προς τοΰτο ή χηρομα(στί)χ(η) μετά τετριμμένου μαρμάρου έν χύτρα χαινη» χτλ. Πρβλ. Οο&Γ Ευχο- λόγιον, σ. 490. 22. «Άχολοϋθία του εύχελαίου γινομένη υπό έτττά ιερέων». Άρχ. «ΠοιεΤ εύλογητόν, τρισάγιον» χτλ., φ. 249^. 23. «Άποστολοευαγγέλια εις διαφόρους μνήμας αγίων χαΐ εις τόν σωτήρα ήμων Χριστόν», φ. 266^^• 24. «ΕυχαΙ του άγιωτάτου πατριάρχου χυρου Καλλίστου», φ. 271. βοΛΓ σ. 648—653. 25. ΕύχαΙ διάφοροι, φ. 275?— 279?. α') «Ευχή έπί θεμέ- λιον οίχοδομής», β') έπΙ οίχοδομης οϊχου, γ') εις πλοΓον, δ') εΙς εύλογίαν οΤχου, ε') έπΙ ανομβρίας, ς') έπι των μαγαρισάντων καΐ έπιστραφέντων, ζ') έπι χολλύβων αγίων, η') εις χάμη/ον άσβεστου, θ') εις άλωνα, ι') έπΙ τρυγης χοινής, ια') εις εύλογίαν οΤνου, ιβ') «εις τόν ίγιον άγγελον τόν υπό θεού ταχθέντα σχέπειν χαι διαφυλάττειν ήμας, ιγ') έπΙ λύσεως αφορισμού τρεΐς εύχαί. 26. «Κανών εις ψυχορραγουντας• ποίημα χυρου Ανδρέου Κρήτης», εΙς ήχον πλάγιον β'. Άρχ. «Δεύτε συνάχθητε πάντες οι εύσεβώς έν τω βίω ζήσαντες», φ. 280. — «Ευχή εις ψυχήν χρινομένην», φ. 28 ΐΡ. 27. «Ό αγιασμός των Φώτων», φ. 290. 28. ♦Τροπάρια ψαλλόμενα τ^ Κυριαχη πρωί μετά τόν ^Αμω- μον». Άρχ. «Των αγγέλων ό δήμος χατεπλάγη», φ. 306^. 29. «Αρχή του όρθρου», φ. 307. 30. «Αρχή του τυπιχου. — "Οτε δε ού τελουμεν έννάτην» χτλ., φ. 325. 31. «Αρχή των άποδεί7Γ>ων » , φ. 330. 32. «ΕύχαΙ του λυχνιχου», φ. 342. 448 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 33. «Ευχή της χεφαλοχλισίας», φ. 342^. 34. «ΕύχαΙ του δρθρου», φ. 343. 35. «Αρχή του μηνολογίου συν θεωι• τροπάρια καΐ ζον- τάχια, φ. 345^. 36. «Κανών παρακλητικός ζΐς τήν ύπεραγίαν θεοτόχον>; είς ήχον πλάγιον β'. Άρχ. «Πώς προσέλθω σοι αγνή», φ. 347. 37. «Έτερος κανών είς τον τίμιον Πρόδρομον, ου ή άκρο- στιχίς• Ώδήν πλέκω σοι εύκτικήν» κτλ., φ. 349^. 314. Ψαλτήριον έκ χάρτου, γραφέν τξ ις' εκατ. και συνι- στάμενον έκ φύλλων 301, μήχους μεν 0,216, πλάτους δε 0,16* έχει δε το κείμενον έν μια των σελίδων εκάστη μονοστηλον και έκ γραμμών 16 (0,13x0,09)• έχει δε και έπιγραφάς ερυθράς καΐ γράμματα κεφαλαιώδη πάλιν αρκτικά μεγάλα και πεποικιλμένα, χρώματος ωσαύτως ερυθρού. 315. Ψαλτήριον έκ χάρτου στιλτυνου, συνιστάμενον έκ φύλ- λων 218, άν το κείμενον υπάρχει κατά σελίδα μονέστηλον καΐ έκ γραμμών έκκαίδεκα (0,213X0,155 = 0,36X0,09)* έχει δέ καΐ τοΰτο γράμματα κεφαλαιώδη πεποικιλμένα, τάς αρχάς έπιχο• σμουντα των ψαλμών, καΐ πάλιν έπιγραφάς ερυθράς* μετά δέ τον εσχατον ψαλμόν (φ. 197?) ύπάρχουσι του καλλιγράφου ση- μειώσεις* οίον «,ζρχβ', ,αχιδ' (1614). θεού το δώρον, Ιερεμίου θύτου πόνος». Είτα «τό παρόν Ψαλτήριον υπάρχει της λαύρας του αγίου Σάββα» χτλ. Έν δέ τω τελευταίω φύλλφ κείται το «'Όπως οφείλει στιχολογεΐσθαι τό Ψαλτήριον έν δλω τω ένιαυτώ»* καΐ μετά τούτο σιμειώματα δύο* «θεού τό δώρον, Ιερεμίου θύτη πόνος». — «ψ Τό παρόν Ψαλτήριον υπάρχει έμου Ίωάσαφ μονά- χου* δπερ έχάρισέ μοι ό γέροντας μου κυρ Ιερεμίας ιερομόνα- χος* δστις δέ άνευ θελήματος μου λήψεται αυτό, έχέτω τάς αράς των αγίων πατέρων. — ,αχ^ (1617) ίανουαρίω ιη' έκοιμήθη ό παπα κυρ Ιερεμίας». 316. Ψαλτήριον έκ φύλλων χάρτου 206 (0,209x0,15 = 0,149X0,87), έχον έν τω 200-φ φύλλω σημείωμα του καλ- λιγράφου τοιούτον* «Τέλος της βίβλου των ψαλμών. — •{• Έγράφη Τίμί.ή. Ρ. Κ. 80-ον τ<6χος. Πβρκγραφή τοο τοορχιχοο ιφάτοος μβταξο τον «τον 1670 χαι 1686, έχ^ιδ. όπό Π. Α. Σύρχοο 8 — 81-ον » Φοτίοο Κονσταντινουπ($λ«ος το π«ρι του τάφοο τοο Κορίοο ύπομνίΜΐάτιον (867-878) χαι 31λλα τινά πονημιάτία τοο αύτοδ βλληνιστι χαι άρμί.<νιστΙ 6χδιδ<^ μίνα οπό Α. Παπαδοποόλοο - Κβραμιέος χαι μβτά ροσσ!χον μβταφράσβον Δβστοόνη χαι Μάροο >6 -^ 82-ον > Παύλοο του 'Έλλαδιχοδ χαι Κυρίλλου Σχυθοπολίτου, συγγραφέον της ς' έχατ., βίοι του οσίου θεογνίου βπισχόπου Βτ}τυλίου, έχδιδ. μβτα προλόγου υπό Α. ΙΙαπαΒοπουλοο Κβραμέος. 'Ροσσιβτι υπό Γ. Σ. Δεστουνη 1 — 88-ον » Βίος χαι περιήγησις εις Ιερουσαλήμ χαι Αιγυπτον του έχ Καζανιού Βασιλείου *Ιαχ. Γαγάρου (1634-1637) μετά επιστολής περί αύτοΰ του *Αλεξαν^είας πατριάρχου Γερασίμου. Έχδιδ. Σ. Ο. Δόλγοβ 2 -— 34-ον » Μαρτυριον των αγίων 60 νέων μαρτύρων, έχ^ιδόμενον μετά προλόγου υπό Α. Παπαοοπούλου Κεραμέως. 'Ρωσσιστι υπό Γ. Δεστουνη -—50 35-ον > Παϊσίου Άγιαποστολίτου ιστορία του δρους Σινά χαι των περιχώρων αύτου (1577-1592)» έχδ. μετά προλόγου υπό Α. Παπαδοπούλου Κεραμέως. Τωσσισιι υπό Γ. Δεστουνη 8 50 36•ον 9 Έφρασις όδοιπορίας του πατρός 'Ιγ^/ατίου χατά τήν Βασιλεύουσαν τόν Άθονα την ΆγΙαν Γήν χαι τήν Αιγυπτον (1766-1776)> έχδΛ. οπό Β. Ν Χιτροβοί>. — 50 Αογοδοσίαι τοΰ όρ&οδόξοο Παλαιστινοο σολλόγοο: 1882—1883 1 50 1883—1884 εξηντλήθη 1 10 1884—1885 1 — 1885 — 1886 μετά τοπογραφιχοΟ χάρτου της Ιερουσαλήμ 4 — 1886-1887 1 50 1887—1888 1 70 1888—1890 5 — Άναχοινώσεις του αύτοχρατοριχοο Παλαιστίνου σολλόγοο: 1-ος τόμος, φεβρουάριος 1886 μέχρι δεχεμβρίου 1887 8 50 2-ος > σεπτέμβριος 1890 » φεβρουαρίου 1891 5 50 Παράρτημα τοότοο 1 — 8-ος > έτος 1892 5 50 Παράρτημα τούτου — 50 4-ος * έτους 1893 6 — Βίος χαΐ όδοιποριχόν Δανιήλ ήγοομβνου 'Ρώααου, μετά 12 σχεδίων χαι 5 χαρτών. 1106-1107 έτος. Άδετον 8 ρούβλια. Δεδεμένον 10 — Περιηγήσεις Βασιλβίοο Γρηγορίοο τοο Βάρσχη. 4 τόμοι μετά 145 ειχόνων χαΐ σχε- δίων. Άδετοι 25 ρούβλια. Δεδεμένοι 38 — 'Ιβροσολομιτιχή Βιβλιοθήκη ύπό Α. Παπαδοπούλου Κεραμέως. Τόμος 1-ος χαι 2-ος μετά 29 φωτοτυπιών 30 — 'Ανάλβκτα ιβροσολομιτιχής σταχοολογίας ύ^ό Α. Παπαδοπούλου Κεραμέως. Τόμ. Ι χαι II 20 — Παλαιστίνη χαι Σινά: 1•ον τεύχος. Βιβλιογραφικός χατάλογος τών ρωσσιστι έχδεδομένων βιβλίων περί τε τών 'Αγίων Τόπων χαι της Ανατολής ύπό Β. Ν. Χιτροβοΰ .... 1 — 2-ον » Περιγραφή αρχαίων χαι μεσαιωνιχών νομισμάτων, δωρηθέντων εις τόν όρθόοοςον Ααλαιστινόν Σύλλογον, ύπό Ι. Β. Πομιάλοβσχη — 65 Παττβρίχον Παλαιστίνης. 1-ον τεύχος βίος του οσίου Σάβα του ήγιασμένου μετά ειχόνων. — 40 2-ον » βίος τοδ άγιου Εύ&ομίου του μεγάλου — 20 3-ον » ρίος τοδ οσίου *Ιωάννου του ήσυχαστοΰ — 10 4-ον » βίος του οσίου 'Ιλαρίωνος τοί) |Ιβγάλου — 15 Ό ναός της Άναστάσ8(ΐ>ς τοδ Χριστοδ. 12 πίναχες 8 — Ή Βηθλεέμ χαι τα πέριξ αοτης. 12 πίναχες 8 — Δ(ά τά μέλη του Συλλόγου γίνεται εχπτωσις 20%, διά τους βιβλιοπώλας^Ο°/ο χαι δια τάς φιλο- λογιχας εταιρίας χαΐ τά έχπαιδευτιχά χαθιδρύματα χαι τάς δημοσίας βιβλιοθήχας 50%• Έ άποθήχη τών έχδόσεων χεΐται εν τφ Γραοείφ του Συλλόγου, εις Πετρούπολιν, χατά τήν προχομαίαν Μόΐχας, παρά τήν Κυανήν Γέφυραν, *Αργν. 91, χατοιχίας αριθ. 16. Α[ πωλήσεις τών έχδόσεων της Εταιρίας εχτός τής 'Ρωσσίας γίνονται διά τοδ εν Ακψί^ βιβλιο- πώλοο αυτής (Ηΐο Ηαγπι880ιπ(ο1ι. ΑϋθίπΑ^ι^β Ιιβίρζί^^, ^αβΓ8^]1I886 14. »•»■ ^ - '^'.«!-Γ^ '• « * ι • • ν » ι• • • 1 Μ. ΙΕΡΟΙΟΛΪΜΙΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΑΪΤΟΚΡΑΤΟΡίΚΟΓ ΟΡΘΟΔΟΞΟΓ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΟΥ ΣΪΛΛΟΓΟϊ συνταχ88Τ33 δε ύιτό Α. ΠΑΠΑΔΟΠΟΓΔΟΓ-ΚΕΡΑΜΕΏΐ: ΤΟΜΟΣ Β' Π ΕΝ Π1ΤΡ0ΓΠ0ΔΕΙ 1894 2-ον 8-ον 4-ον 5-σν β-ον ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΠΌΚΡΑΤΟΡΙΚΟΥ ΟΡΘΟΔ080Υ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ. Όρθόδοξος Παλαιστίνη Σοναγωγή: ρ. κ. 1•ον τ<υχος. Ή ορθοδοξία έν τη άγί^ Γ^ υπό Β. Κ. Χκτροβοο 2 » 'Ο^οίποριχον Βορ5ιγάλλ«»ν {τβι 838) ροσβιβτι μ^ταφρβσί^έν χαΐ βχολιασθέν οπό Β. 1ί. Χιτροβοδ 1 — Βίος χαι όδοιποριχον του 'Ρώβσοο ηγουμένου Δανήλ (1106-1 107), βχδ. υπό Μ. Α. ΒινοβιτΙνοβ. Μέρος 1 2 50 'Ό^ιπορία εις Σινά βτ£ΐ 1881 ύπο Α. Β. 'Ελιοοαίιβ 2 — Περίοδος του αγίου Σάβα άρχκπισχόπου Σερβίας (1225-1237), βχλΚ. υπό Λ«ονί(ου άρχιμιανδρίτου 1 Πλροηγηβις του έμπορου Βασιλείου (1465-1466) έχδοθεΐσα υπό Λεωνί^ άρχιμανορίτου — 30 Άνασχαφαι έν τω ρωσσιχγ Χ<ί>Ρ<Ρ '^Φ πάρα τον ναόν της *Αναοτάβεα>ς έν Ίζ- ροβολυμοις (1883) μετά ειχσνον χαρτάβν χαι ^ο παραρτημάτων, υπό 'ΛντοΗ νίνου άρχιμανδρίτου 6 50 Διήγηοις Δανήλ μητροπολίτου Εφέσου χαι περίο^ς τών Αγίων Τόπων, έχ5. υπό Γαβριήλ Σ. Δεστουνη 1 60 Βίος )ΐαι όδοιποριχόν του ηγουμένου Δανιήλ. Μέρος II μετ* είχονων χαι σχεδίων. Έξηντλήθη 5 50 Παλαιά Γεωργιανά μνημεία έν Παλαιστίνη χαι Σιν^ μετά πινάχων χαι •ιχ6- νων υπό Α. Τζαγαρέλη 4 50 Διήγησις Έπιφανίου περί της Ιερουσαλήμ χαι των έν αύτη τόπων: σύγγραμμα έλληνιχόν της θ' έχατ. έχδοθέν, ρωσσιστι μεταφρασθέν χαι (ιερμηνευνεν υπό Βασιλείου Βασίλιεβσχη 6 50 Περιήγησις *Ιγνατίου του έχ Σμόλνης (1889-1405), έχδ. υπό Σ. Β. Άρσένιεβ 1 — Τό έν Ιερουσαλήμ Ιερόν της Παλαιάς Διαθήχης μετά ειχόνων χαι πινάχων υπό Α. Α. Όλεσνίτζχη 16 — Σερβιχή περιγραφή των Άγιων Τόπων περί τό μέσον της ιζ' έχατ., έχδ. υπό Α. Β. Στογιάνοβιτζ — 50 Διήγησις Έπιφανίου μοναχού περί της προς Ιεροσόλυμα όδοιπορίας αυτού (1415-1417), εχό. υπό Λεωνίδου αρχιμανδρίτου — 25 Τρεις συμβολαι εις τάς περί Παλαιστίνης ρωσσιχάς γνώσεις, έχδ. υπό Λεωνίδου άρχιμανδρίτου 1 — Νιχολάου έπισχόπου Μεθώνης χαι Θεοδώρου του Προδρόμου, συγγραφέως της ιβ' έχατ., βίοι Μελετίου του νέου έχδιδ. το πρώτον υπό Βασιλείου Βασίλιεβσχη μετά προλόγου χαι ρωσσιχής μεταφράσεως *!.. 4 — θ-ον 9-ον 10-ον 11-ον 12-ον 13•ον 14-ον 15-ον 16-ον 17-ον 18-ον 19-ον 20-ον 21-ον 22-αν 23-ον 24-ον 25-ον 2β-ον 27-ον 28-ον 29-ον 'Οδοιποριχόν του εμπόρου Βασιλείου Παζνιαχόβου (1558-1561), έχδ. Χρ. Αόπαρεβ 2 — Οί Άνσάριοι υπό Κ. Δ. Πέτχοβιτζ — 75 Ρ6Γ6(ρ*ίη&1ίο &ά Ιιοε& δ&η€(& β&βοαίί ΙΥ βχβαηΐίβ βάίΐΛ Γοββίοβ υ6Γ8Α, ηοϋΒ ί11α8ΐΓ&(& &1) Ιοίι. Ροιηί&ΐονβίεγ 5 — Προσχυνητάριον Αρσενίου Σουχάνοβ (1649-1653) μετά ειχόνων χαι σχεδιογρα- φιών, έχδ. υπό Μ. *Ιβανόβσχη 6 50 Έχδρομαι χατά τήν Πα)ναιστίνην μετά των μαθητών του έν Ναζαρέτ οιχοτρο- φείου των αρρένων, υπό Α. Ι. Γιαχούποβιτζ 2 ^ * Ιωάννου του Φωχα έχφρασις έν συνόψει των άπ' Αντιοχείας μέχρις Ιεροσο- λύμων χάστρων χαι χωρών Συρίας Φοινίχης χαι τών χατα Παλαιστίνην αγίων τόπων. Σύγγραμμα έλληνιχόν της ιβ' έχατ. έχδοθέν χαι ρωσσιστι μεταφρασΙ^^ υπο Ιωάννου Τροιτσχι 1 Μ*ί Περιήγησις Ζωσιμά μοναχοί) (1419-1422) έχδ. υπό Χρ. Μ. Αόπαρεβ .... 1 25 Οί έν Παλαιστίνη έλώδεις πυρετοί υπό Δ. θ. 'Ρεσσετίλλου 3 — * Ανωνύμου περιγραφή τών Αγίων Τόπων περί τά τέλη της ιδ' έχατ., έχδιδο- μένη νυν τό πρώτον μετά προλόγου ύπό Α. Παπαδοπούλου Κεραμέως. 'Ρωσ- σιχή μετάφρασις ύπό Γ. Σ. Δεστουνη — 75 Περιήγησις Τρύφωνος Καραβέΐνιχοβ (1593-1596), έχδ. ύπό Χρ. Μ. Αόπαρεβ. 8 — Τίλβοάοβίαβ. Ββ 8ϋα ΊβττΜ δ&ηοΐ&β 1ίΙ)6Γ βαβοαίο ΥΙ ίηβιιηάβ οοηβοτϊ- ρΐαβ. Βοοβηβίοηβιη Ι. ΟΠάβιηβίΒ^θη Γβρβϋνϋ, γβηίοηβιη ΓΟββίβ&πι ηο(&8- <ΐα6 &άίβοϋ ^. Ροιηί&1οιιτ8ΐΕγ 2 — Έχφρασις διά στίχων πρωτονοταρίου της Εφέσου, του Περδίχου, περί τών έν Ίεροσολύαοις Κυριαχών θαυμάτων χαι θεαμάτων. Ποιημάτιον τής ιδ' έχατ., έχδ. μετά προλόγου ύπό Α. Παπαδοπούλου Κεραμέως. 'Ρωσσιστι ύπό Γ. Σ. Δεστουνη — - 75 ΖΨ ΙΙΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΓ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 449 έπΙ έτους» [βίο]* και μετά τούτο μονοχονδυλίαν, έν τ) διαβλέπω το όνομα ιΝεώφυτος»• μετά δε ταύτην άναγινώσχεται σημείωμα νεώτατον €Τό παρόν το αφιέρωσα εις την λαύραν του άγιου Σάββα του ήγιασμένου. Θεοφάνης ελάχιστος των ιερομόναχων». Κατόπιν ύπάρχουσιν δμνοι τριαδιχοι κατ' ήχον μετά των φωτα- γωγιχών χαι τροπάρια τίνα νεκρώσιμα, λεγόμενα Παρασκευή εσπέ- ρας (φ. 201 — 206), καΐ πάλιν το «Έγράφ(η) έπΙ έτους ^ζσιβ'» (1703 — 1704)* πρό δε τούτου γέγραπται μονοκονδυλιά δυσα^^ά- γνωστος Γσως. Τπάρχει δέ αυτόθι και σημείωμα τοιούτον «Το παρόν εΓναι του θεοφάνους Άγιοταφίτου έκ πατρίδος Τόδου, άλλ' δμως είναι και του *Αγίου Τάφου, δταν το άφησω». 317. Ψαλτήριον μετά των ακολουθιών εσπερινού τε και όρθρου, γραφέν ως εοικε περί την πεντεκαιδεκάτην εκατονταετη- ρίδα* συνίσταται δ' έκ φύλλων χάρτου 150, ων τό κείμενόν εστί μονόστηλον και έκ γραμμών 23 (0,205X0,145=0,155X0,09). 313. Ψαλτηριον έκ φύλλων χάρτου 115, περιέχον έν τη άρχη στίχους εις τόν Δαυίδ λα', άποτελουντας ποιημάτια δ', ων τό πρώτον άρχεται ώδε* ι'Άκουε Δαυίδ του παρ' ήμΐν Όρ- φέως» κτλ. Έν δέ τω τελευταίω φύλλω ύπάρχουσι «στιχηρά αύτόμελα συνοπτικά κατ' ήχον»• ύπάρχουσι δέ και σημειώσεις του καλλιγράφου δύο έν τω 113-ω φύλλω• α') \\ Έγράφη έν τη άγια και περιβοήτω βασιλεικη αγία λαύρα του οσίου και θεο- φόρου πατρός ημών Σάββα του ήγιασμένου, του έν τη έρήμω^ εις κελλίον πλησίον του αγίου Γεωργίου, διάχειρός καμου Μελε- τίου θύτου και Σαββαΐτου ό έκ Χίου τε της νήσου* έτος τό από Αδάμ ^ζρλδ'» (1627 — 1628). — β') «+ Άφιερώθη ή παρούσα βίβλος του μακαρίου Δαυίδ εις την άγίαν λαύραν του οσίου. και θεόφόρου πατρός ημών Σάββα του ήγιασμένου, του έν τη έρήμω της Παλαιστίνης,' δια ύττηρεσίαν του θείου έκεΐ ναού και τών αγίων ιερομόναχων και αδελφών, εις μνημόσυνον της ταλαίπωρου μου ψυχής κτλ. ομοίως καΐ εις τους Αρχαγγέλους έν τη άγια πόλει Ιερουσαλήμ. Μελέτιος ιερομόναχος έκ Χίου, Σαββαΐτης». Είτα* «^αψ' (1700) εύγάλθη έ; αυτής», δ έστιν έδανείσθη που 29 -^Μ 450 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ τό βιβλίον. Σημειωτέον ετι, δτι τό ψαλτήριον έχόαμησεν ό Με- λέτιος μεγάλοι; γράμμασιν άρχτιχοΐς χαί τισιν είχόσιν άπειχα- ζούσαις ένίας υποθέσεις ωδών τε χαΐ ψαλμών* εστί δε τα ρη- θέντα γράμματα χεφαλαιώδη μέν, πεποιημένα δε πτηνών ανθρώ- πων χαΐ ζώων εΐκόσιν. 31Θ• Τεύχος έχ χάρτου, γραφέν ετει 1477-ω χαΐ συνιστά- μενον έχ φύλλων ήριθμημένων υμζ' (447)' ή άρίθμησις δμως εστίν εσφαλμένη* φύλλον γάρ εν ά'/αρ^θμητον απέμεινε (τό μετά τό 68-ον φύλλον)• χαΐ πάλιν 6 αριθμός ρλα' δις υπάρχει* άπό δε του ρνθ' φύλλου μετεττήδησεν ό χαλλιγράφος εις αριθμόν σ'* άλλα χαΐ άπό του αριθμού υζ' μετεττήδησεν εις τόν υια'* ώστε τα φύλλα πάντα του χώδιχός έστι 404. Έστι δε τό τεύχος μήχους μέν 0,18, πλάτους δε 0,15. Περιεχόμενα* 1. Ιωάννου του Χρυσοστόμου όμιλίαι τριάχοντα περί της Μωσαίχης Γενέσεως, ων τό τέλος έχει τό σημείωμα τούτο* «•|" Τώ εχοντι χαί γράψαντι, Χριστέ μου, σώσον. Έτελειώθ(η) τό παρόν βιβλίον εξαήμερος διαχειρός εμού αμαρτωλού Γερασίμου ιε- ρομόναχου τάχα χαΐ π(νευματ)ιχου. έτος ^ς^πε' ίνδιχτιώνος ι', // χύχλος ιγ', (^ χύχλος ιβ' θεμέλια ιε': έν μηνι απριλ(ίω) ι'* ημέρα ε' της λαμπράς ^ ζ'.*. δόξα σοι ό θ(εό)ς ημών δόξα σοι: — χαι αναγινόσχοντες ευχεσθαί μοι διατόν Κ(ύριο)ν .•. χαι πολλάχις ανεσφαλα ας έχο συγνόμην και συγχώρησιν». 2. Σωφρονίου Ιεροσολύμων, βίος της όσίας Μαρίας της Αι- γυτυτίας. Άρχ. «Μυστήριον βασιλέως», φ. υια'. [Έν τω χρα- σπέδω του υλβ' φύλλου χεΤται σημείωμα του ιζ' αιώνος* «Έγώ Ιωακείμ αμαρτωλός ύπάρχ(ει) τό παρόν άναγνωστιχόν»]. 3. Ανδρέου Κρήτης αρχιεπισκόπου, ιέγχώμιον ε?ς την παγ- κόσμιον υψωσιν του σταυρού». Άρχ. < Σταύρου πανήγυριν», φ. υλγ . 320. Τεύχος εκ χάρτου (0,22X0,16), σελίδας έχον ήριθ- μημένας 286* περιέχει δε λόγους εκκλησιαστικούς άδηλου συγγρα- φέως, ων ό πρώτος άρχεται ώδε• «Καθώς δνας άριστος χαι έμπειρος ιατρός» κτλ. Έγράφη δε τό τεύχος περί τό τέλος της ιζ' εκατ. ι 11ΑΤΡΙΑΡΧΕΙ0Ϊ 1ΕΡ0Σ0ΑΪΜΩΝ. 451 321• Καλλινίκου πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως € ερμηνεία πώς χρεωστεί* ό ιερεύς καΐ ό διάκονος νά υττηρετώσιν εις την άγίαν έκκληαίαν» καΐ € διδασκαλία περί έζομολογήσεως κατ' έρω- ταπόκρισιν». Βΐ|3λιάριον έζ 81 φύλλων γραφέν περί τό τέλος της ιη' εκατ. και μήκους μεν υπάρχον 0,226, πλάτους δέ 0,165. 322. Τόμος δεύτερος των συγγραμμάτων Αθανασίου του μεγάλου (αριθ. 273), έχων εις τό τέλος αύτου τό σημείωμα τουτο' €Εϊληφε τέλος ή παρούσα βίβλος του Β» τόμου του αγίου καΐ μεγάλου Αθανασίου πατριάρχου Αλεξανδρείας έπι έτους ^αψγ' (1703) δια χειρός κάμοΰ Κυρίλλου ιερομόναχου του Αγίου Τάφου, δια πόνου πολλού και δαπάνης• και οι άναγινώσκοντες ει τι σφαλερόν ευρητε έπιδιορθώσαντες σύγγνωταί(-έ) μοι• άνθρώ- πινον γαρ πάθος τό άμαρτάνειν. Έγράφη δέ ένδον του πατριαρ- χείου του Αγίου Κωνσταντίνου, μαρτίω ιη'. — Του α' και β' τό- μου εισι άπαντα τά ευρισκόμενα του αγίου και μεγάλου Αθανα- σίου• τό πρωτότυπον είχε πάμπολλα λατίνα και δεν ήξεύρω έάν ήτον παράνω». Έχει δέ ό τόμος ούτος 248 φύλλα. 323• Τεύχος άκέφαλον εκ χάρτου, γραφέν τη ιζ' εκατ. και συνιστάμενον έζ 86 φύλλων, μήκους μέν 0,219, πλάτους δέ 0,159. 1. €Έτερος κανών εις τους αγίους Ασωμάτους• ήχος δ'». Άρχ. «Αμέσως τά Χερουβιμ μετέχοντα», φ. 3. — «Στιχηρά ήχος δ'», ών ή άρχή' «Πρώτοι κατοπτεύετε της τριάδος», φ. 6?. 2. «"Ετερος κανών εις τους τιμίους Ασωμάτους• ήχος πλά- γιος α'». Άρχ. «Πρώτη και πρεσβυτάτη αμέσως», φ. 7^. — «Στιχηρά ήχος πλάγιος α'», ών ή αρχή• «Τάςεις τάς ούρανίους σαφώς», φ. 11. 3. «"Ετερος κανών εις τους αγίους Ασωμάτους• ήχος πλά- γιος β'». Άρχ. «Άναλλοιώτω Ιδρύσει», φ. 12. — Στιχηρά του αύτου ήχου, ών ή αρχή" «θεός ό παντέλειος», φ. 15. 4. "Ετερος κανών εις τους αυτούς και στ'.χηρά τίνα κατ' ήχον βαρύν. Άρχ. «Πνεύματα τους αγγέλους», φ. 16. 5. Ιωσήφ του υμνωδού κανών εις τους τιμίους Ασωμάτους, ου ή άρχή' «θρόνω τω θείω παρεστώτες>, φ. 20. ^Ηχος πλ.* δ'. 452 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 6. €Μην(1) αεπτεορίφ ς' θαύμα του άρχ^οτρατι^γου Μιχαήλ έν ταΓς Χώνακς». Λόγος έγχωμιαστιχός ανώνυμος, ου ή όρχή' €ΚαΙ τό περί των ίλλων άγιων», φ. 26. ΡΕΐ)η€. Χ, σ. 199. 7. Ιωάννου του Χρυσοστόμου λόγος, ου ή αρχή* €Πολλήν ορώ τήν σπουδήν», φ. 39. 8. Φύλλα 25 γβγραμμένα τη ις' εκατ. €διά συνδρομής σπου- δής τε χαΐ πολλού πόθου Ναθαναήλ αμαρτωλού». «Μιχαήλ μο• ναχου έγχώμιον εις τους ταξιάρχας των αγγέλων Μιχαήλ τε και Γαβριήλ», ου ή όρχή' «Το στόμα (μου) ήνοιζα και είλχυσα», φ. 62. ΡΛΐ)ηοί Χ, σ. 199. 324. Τεύχος έχ χάρτου, συνιστάμενον έκ φύλλων 141, μήκους μεν Ο92Ι8, πλάτους δε 0,158. Γράψιμον Ίωήλ. 1. Ακέφαλος ακολουθία ψαλλομένη τη 5 -η του μηνός ιανου- αρίρυ* άρχεται δε από των λέξεων τούτων* <δθεν και συνάναρ- χος τω πατρί πεφανέρωσαι* τυνευμα δε τό άγιον έπΙ σε κατήρ- χετο» κτλ., φ. 1. 2. «Αρχή της ακολουθίας των ώρων των αγίων θεοφα- νείων». Άρχ. «ΔεΓ γινώσκειν δτι έάν τύχη έν Σαββάτω ή έν Κυριακή», φ. 10?. Έν τω κρασπέδω του φ. 18^• «του ^ζπα" έτους Ινδ. α' αυγουστος ια'» [1573]. Και έν φύλλω 35^• «του ^ζττα» έτους ίνδ. α', κατά μήναν αδγουστον ιη', ημέρα γ' έγραφα ώδε». 3. Άκολου&ία των αγίων θεοφανείων, ης ή αρχή• «ΜηνΙ τω αύτω ς' τα άγια θεοφάνεια του κυρίου ημών Ίησου Χρίστου. Εσπέρας εις τό '* Κύριε έκέκραξα" ίστώμεν στίχους η'. Στιχηρά ίδιόμελα* ήχος β'. Ιωάννου μονάχου. Τόν φωτισμόν ημών» κτλ., φ. 45^. Έν τω κρασπέδω του φ. 46^ «εις τ(ήν) κα' του αύ- γούστου Ιγραφα ένθάδε του ^ζπα' ίνδ. α'» — «Άπό του νομί- μου του αγίου Θεοφίλου αρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας κανών ζ'• προσφώνησις τών αγίων θεοφανείων έπιστά^/των έν Κυριακή», φ. 66. — «Έκ τών ερωτήσεων τινών ίερέων προς Τιμόθεον άρ- χιεπίσκοπον Αλεξανδρείας• έρώτησις είς τήν αυτήν έορτήν», φ. 66^. — «Άπόκρισις Τιμοθέου», φ. 67. — «Του ιερομόναχου Νείλου περί της παραμονής τών Φώτων, εί τύχη έν Σαββάτω ή ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΑΤΜΩΝ. 453 έν Κυρκαχη, ερωτηθείς παρά τίνων ιερέων»• τρία τεμάχη, φ. 67. — €Το5 μαχαριωτάτου μητροπολίτου χυρου Μάρχου 'Εφέσου περί της έορτης των Φώτων, ήτοι των δώδεχα ήμερων», φ. 68. — «Έκ των όποχρίαεων Ιωάννου έπισχόπου Κίτρους προς τόν Ιερώ- τατον έπίσχοπον Δυρραχίου τόν Καββάσιλαν», φ. 68^. — Στιχηρά Κοσμά μονάχου, Ιωάννου μονάχου, Άνατολίου χαΐ θεοφάνους εις τά Φώτα, φ. 68^. — ιΜεγαλυνάρια ψαλλόμενα εις τά ίίγια θεο- φάνεια», φ. 74^. Αυτόθι* €έν |ΑηνΙ σετυτ. ι', ημέρα ε', ώρα ώσει ς'• αρχή του ^ζπβ' ίνδ. β' Ιως δρτκ έγραφα ώδε» [1573]. — €Στιχηρά ίδιόμελα* ήχος α'• Γερμανού πατριάρχου». Άρχ. €Φώς έχ φωτός Ιλαμψε τω χόαμω», φ. 76^. — Δύο δοξαστιχά Άνατο- λίου, φ. 77. — Άχολουθία της αγίας αυνάζεως Ιωάννου του Προ- δρόμου, φ. 79. Έν τω φ. 89^* «ψ Έτελειώθη ή παρούσα άχο- λουθία των Φώτων συν του Προδρόμου χατά μήναν σετττέβριον ιζ\ ήμερα ε' του ^ζπβ' έτους ίνδ. β'». 4. Άχολουθία του αγίου Γεωργίου του Χοζεβίτου, της όσίας Δόμνης χαΐ του όμολογητου Αιμιλιανού, φ. 90. 5. Δύο τετράδια (φ. 105-120) γραφέντα δώ της χειρός Ίωήλ χαι περιέχοντα χατά σελίδα τρεις στήλας χειμένου, δ έστι τήν άχολουθίαν χαΐ τά τυπιχά της 9 μαρτίου, των έν Σεβαστεία 40 μαρτύρων έν δε τω τέλει γέγραπται τούτο• «•|• Έτελειώθη τών μ' μαρτύρων ή άχολουθία τ^ ε' της μεσονηστίμου, μαρτίου χθ' του ^ζογ' έτους ίνδ. η', ώρα θ' της ημέρας» [1565]. 6. Φύλλα 121-141 δι' άλλης χειρός. €Του σοφωτάτου και λογιωτάτου Νιχηφόρου Καλλίστου του Ξανθοπούλου, έξήγησις είς "Τήν τιμιωτέραν" προς τόν άπό της Όδηγητρίας ίερομόναχον χαι έχχλησιάρχην χύριον Νεόφυτον». Άρχ. €θυτε σε του θάρ- ρους έπαινεΤν εχω» κτλ. Έκδ. Κυρίλλου Άθανασιάδου σ. 130-148. 325. Τεύχος έκ χάρτου, γραφέν υπό δύο βιβλιογράφων τη ιε' εκατονταετή ρ ίδ ι καΐ συνιστάμενον έζ 139 φύλλων (0,215 Χ 0,162=0,13X0,085). 1. €Άκολουθία τών αγίων θεοφανείων», ης ή αρχή• €Μετά τήν όπισθάμβωνον ευχήν έςερχόμεθα πάντες έν τω λουτήρι», φ. 4. 454 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦ52Ν 2. €Άχολουθίαί του άγιου ελαίου, ψαλλομένη υπό έτττά ιερέων». Άρχ. «Συναχθεντων έν τξ έχχλησία ή έν οΤχω, ευλογουντος του πρώτου των ιερέων άρχέμεθα» κτλ., φ. 26. βοΕΓ, Εύχολό- γιον σ. 332. 3. «Τάξις γινομένη εις το φορέσαι τινά ράαον μόνον χαΐ χαμηλαύχιον». Άρχ. «Μετά την άπόλυσιν των ώρων είσφέρουσιν τόν μελλοχουρέτην χαΐ ίστώσιν αυτόν μέσον του ναού», φ. 79?. βοΛΓ σ. 379. 4. «Τάζις και ακολουθία μικρού σχήματος, ήτοι του μανδύου». Άρχ. «Άφ' έσττερας είσφέρουσι τά ιμάτια», φ. 83. βο&Γ σ. 388. 5. «Τάξις του θείου και αγγελικού μεγάλου σχήματος». Άρχ. «Άφ' εσπέρας εισφέρονται τά ιμάτια του μέλλοντος» κτλ., φ. 103- 142. βοΛΓ σ. 403. Σημειωτέον ετι, δτι τά τρία πρώτα φύλλα του κωδικός χαι πέντε πάλιν δτερα, μετά τό 142-ον φύλλον υπάρχοντα, λείψανον αποτελεί χαρτίνου τινός άλλου κωδικός της αυτής εποχής, έν οΐς ύπάρχουσι γεγραμμένοι στίχοι πολλοί των Ησιόδου έργων και ήμε- ρων (στίχ. 327-499 χαΐ 704-788 έκδ. δίΐΐΐ)• τούτου δε του λειψάνου μέμνηται δίΐΐΐ (Ησιόδου τά άπαντα, Άθήνησιν 1889, σ. 388). Έν στίχω 354 γέγρατυται: και δώμεν και μη δο- μένος 8ς κεν μή δω. — Στίχ. 471 σπέρμα κάκ κρύτυτων (δίΐΐΐ σ. 509). — 492 μήθ' δαρ — 495 μέγαν οίκον όφέλει— 497 πιέ- ζοις — 499 θυμόν — 758 (προύτέθη του στίχου 737) — 740 χα- κότητι χεΤρας (δίΐΐΐ σ. 524) — 744 κρατήρος — 750 μή δέ ποτ' άκινήτοισι. 326. Τεύχος εκ χάρτου της ιε' εκατ., συνιστάμενον έκ φύλ- λων 280, ων τό κείμενόν έστι μονόστηλον και έκ γραμμών 6χ- τωκαίδεκα* πολλά δέ των φύλλων ελλείποντα παλαιόθεν άνεπλή- ρωσεν Ίωαννίκιος έ'τει 1791 -ω. Επιγραφή• «Κανόνες ίκετήριοι εις τήν ύπεραγίαν δέσποινα(ν) ήμων θεοτόκον, ψαλλόμενοι κατ' ήχον χαθ' έκάστην έσπέραν εις τά άπόδειττ^α* ποίημα Ιωάννου του Δαμάσκηνου». Άρχ. «Τω Σαβ^άτω εσπέρας ωδή α'• ήχος α: Σου ή τροπαιούχος δεξιά: — Πάντων και αγγέλων και βροτών» κτλ. ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 455 327. Αειτουργίχόν έν διστήλω γεγραμμένον έλληνεστί τε και άραβιστί, περιέχον δέ πρώτον μεν ευαγγελίων αναγνώσματα, εΤτα δε τάζ τρείς ιεράς λειτουργίας, Ιωάννου του Χρυσοστόμου Βασι- λείου του μεγάλου καΐ την των προηγιασμένων. Τεύχος έχ χάρτου, φύλλα συναριθμουν 129, μήκους μεν 0,216, πλάτους δέ 0,154* καΐ έν μεν τω κρασπέδω του 1-ου φύλλου γέγρατυται τούτο • «•|• Του αγίου και ζωόδώχου Τάφου: είναι υ παρούσα θεία και ιερά λειτουργία: — ^α^^χ^μ^^^ [1640]* έν δέ τω έσχάτω φύλλω γράμμασι μεν έρυ&ροΐς εγραψεν ό καλλιγράφος ώδε* «•|• Τέλος τω θεω δόξα. Μήν ιούλιος ιγ' ημέρα δ' ώρα ς'. ^ζρλγ' [1625] εσωθεν είς το και λίον (= κελλίον) του μεγάλου Γεωργίου είς την μρόπωλήν του Βερουτοίου σάτε πατρουνι»• μέλασι δέ γράμμασιν ό πατριάρχης Ιεροσολύμων Θεοφάνης εγραψεν, δτι «ή παρούσα θεία λειτουργία άφιερώθη εις τον "Αγιον ΚωνσταντΤνον και Έλέ- νην, εις το πατριαρχεΤον τών Ιεροσολύμων». 328• Όμιλίαι κατ' έκλογήν έκ τών Ιωάννου του Χρυσο- στόμου, μέρος αποτελούσα ι τεύχους έφθαρμένου• αϊτινες άρχονται νυν άπό του 255-ου φύλλου• διήκει δέ ή τών λοιπών φύλλων άρίθ- μησις δχρις αριθμού 569 -ου ' κατά δέ τίνα σημείωσιν (φ. 566°^) έγράφη το τεύχος έν τω Άγίω Τάφω διά χειρός Μακαρίου ιερο- μόναχου του Κρητός (12 νοεμβρίου 1655), προσθέντος έν αύτώ και τροπάρια τινά διά τους αγίους Ίωάσαφ και Άβενήρ (φ. 566^— 56 8^*). 32Θ• Τεύχος έκ χάρτου της έπτακαιδεκάτης εκατονταετή - ρίδος, έκ φύλλων 397, ων δκαστον έχει μονόστηλον κατά σελίδα κείμενον, αριθμούν 16 γραμμάζ (0,212X0,149 = 0,145X0,09). Παραφράσεις: 1) € Λόγος εις την ϋψωσιν του τιμίου και ζωοποιού σταυρού, και πώς ευρεν αυτόν ή μακαρία Ελένη ή βασίλισσα». Άρχ. «Μετά τριακόσιους χρόνους του πάθους», φ. α'. — 2) Βίος και πολιτεία Φιλάρετου του ελεήμονος. Άρχ. «Βίον άρεστόν του θεού και ζωήν», φ. ις'. — 3) Λόγος εις την άνακομιδήν της δε- ξιάς χειρός Ιωάννου του Προδρόμου. Άρχ. «Ιδού και πάλιν ήμΤν», φ. να'. — 4) Βίος Ιωάννου του Καλυ|3ίτου, ου ή αρχή* 456 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ «Βίου χαλου καΐ αμόλυντου», φ. ξγ'. — 5) Βίος χαΐ πολιτεία Ξενο- φώντος του συγχλητιχου. Άρχ. «Διηγησατό τις δγιος γέροντας μέγας», φ. πγ'. — 6) Βίος χαι πολιτεία Μαρίας της μετονομα• σθείσης ΜαρΤνος. Άρχ. «ΕΙς τον χαιρον έχεΐνον ήτ6ν τις άνθρω- πος», φ. ρη'. — 7) «Λόγος κατ' έπιτομήν διαλαμβάνων περί της πρώτης χαι δευτέρας χαι περί της τρίτης ευρέσεως της τίμιας κεφαλής του Προδρόμου». Άρχ. «Πάλιν εις ήμας αδελφοί», φ. ριζ'. — 8) Βίος Αλεξίου του άν&ρώπου του θεού. Άρχ. «Έν ταΐς ήμέραις της βασιλείας», φ. ρλγ'. — 9) Μακαρίου του Αίγυπτιου «διήγησις ωφέλιμος περί μνημοσυνών χαΐ περί 5λλων ωφελίμων». Άρχ. «Πορευόμενος ποτέ τις», φ. ρν'. — 10) «Λόγος απλός καΐ ωφέλιμος κατά πολλά περί του άπέχεσθαι του έργου της αγίας Κυριακής και των μεγάλων άγιων έορτων, καΐ δτι οΕ εργαζόμενοι εν τη αγία Κυριακή διπλήν υποστησονται την ζημίαν, καΐ κατά μει^υόντων και χορευόντων». Άρχ. «Πασαν νύκτα και καθ' έχά- στην ήμέραν», φ. ρζγ'. — 11) «Περί του πότε και διά ποίαν αι- τίαν έκοψαν του αγίου Ιωάννου του Δαμάσκηνου την χεΤρα, και πώς ή υπεραγία Θεοτόκος πάλιν την έκόλλησεν εις τον τόπον αύτης». Άρχ. «'Οπότα^^ ήτον βασιλεύς», φ. ροδ'. — 12) Ιωάννου του Χρυσοστόμου «λόγος περί της καταβάσεως του κυρίου ημών Ίησου Χρίστου». Άρχ. «Αδελφοί, ανάγκη εΤναι σήμερον», φ. ρπη'. — 13) «Λόγοι ωφέλιμοι είς,-Ι^άντα εύσεβη χριστιανόν, άπλοΐ καΐ διδακτικοί, επονομαζόμενοι δεκάλογος, και πρέπει πάντα χριστιανόν νά τους άναγνώθη καθ' έκάστην ήμέραν έχει δε ταύτα* πίνας». Άρχ. «Δέκα παραγγελίαις εΓναι», φ. ρπε'. — 14) Τεμάχη Πατερικου^ φ. σκγ'. — 15) «Περί του σφάζοντος τό παιδίον αυτού διά τόν φίλον», φ. σλα'. — 16) «Περί του εύρόντος τόν λίθον διά της ελεημοσύνης», φ. σλ^'. — 17) «"Ετερον παρόμοιον δπως γέ- γονε χριστιανός ό άνήρ γυναικός τίνος», φ. σλη'. — 18) «Διήγη- σις ωφέλιμος έκ της βίβλου της καλούμενης Μέλισσας, φρικτή και παράδοξος, περί αναξίων ιερέων», φ. σμα'. — 19) «Έτερα δ'.ήγησις ωφέλιμος εις τήν αυτήν ύπόθεσιν», φ. σνδ'. — 20) Μαρ- τύριον τών αγίων Ευστρατίου Αυξεντίου Ευγενίου Μαρδαρίου και •*•, ι § <β ΕΒ Ο 1= (» 3Ε •1 χ ■δ 8 _^ ΚΓ &α ΟΒ 5 >5 βα 6' ο» ν.1^ • οη «Ο • -Τλ3 Μ <Γ» •— : • Η » • ο• <η η Μ &0 ΙΟ 1-5 ιη« Γ Η -α 1^ • •;^ ΙΟ *α •θ• •« ο • Ο — ί (Ο Κ ■^ 53 »ο -το Ββ • ΙΟ ■ζπ ι-• 00 ~25: • 35 >=. Ό •—ι Ρ• ."•ίί Α>'^ι■«•^• •4 1.4,8 Χ ί.ϊ•< 5 « Ι'^*!• ϊ'Γϋ 4::"3:? «•4 «■ Μ^^'-' ♦*ν . * ;•'> ^ χ•• :< • :" ;' .': >1• 1 ι του ^^V-λν'^^ 3^-* ι ι •> V >;. -« ^ . ^ ν \ • \. ι ^^ 2Γ)) <^η 330. Ηΐϊσ'Λί '. '^> Ί λ Λ ^ . •> : ί τ:'.3 το/ 7 ο •. ' .^# / 9 ^ ♦ • ι ί τ ; /. ,• • 1 • ί 31. 'ί'>''//>; "^ -» » ^ Λ' '. ' 7Τ 3 ^ '. α α μ ί •; Ο : , ' χ : Ο υο 7- λύ~τ. τουΓΟ' «1! ';3ΐς ναι ι •ο,^ν το^ 5ίγίθ^ II -χ "»Λ ν- το γ ε > 3 31 ο ν τ 7^ ; υ γ. 3 ο :χ • > χ ; ■τ./. > < % ι 332. 'ΐ^ νζ-'^ ^■''• 7'•^• ο 2-ου -Τ0'^: : /^ . ♦ Ο νο ν τη /.'/>' 3 Τ )ί :^":ηΛ'>ν χλΙ ί/. γραμμών 22. 'ί ρ (υ Τ( ':0 τ; ϋ ' ; ) |χρ ο 770/. : του χ :ϊ '. κ 2 • ' ί γ '.• ■ > ; ί * 3Τ:λ31»•>ίίΓ 03. ;? ί .'. '.νχτ'Λυ^ο: '.3 » ('^>ο:ϊ τ^ν ^γ'/.. 1 . 1 .' α .: /. : ' ου Κ 7 : :; :> '^? ' -^ '^ Τ^^ .χ ■ 1 ι εν 1 •♦.»•♦ •'. ν3*ο μ: ί ... / "ί'. ου Ί ί . ^ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΑΓΜΩΝ. 457 Όρέστοϋ. Άρχ. €"Οταν διηγείται τινάς αδελφοί», φ. σξδ'. — 21) Μαρτυρίον του αγίου Παντελεήμονος, ου ή αρχή• €Αί έορ- ταΐ καΐ αί πανηγύρεις της έχχλησίας μας», φ. τλγ'. — 22) «Περί του αδελφού έν ώ έφάνησαν οι πίθηχβς». Άρχ. «""Ήν τις αδελ- φός έν θηβαΐδι», φ. τπ'. — 23) «Περί του μονάχου του αίτή- σαντος γενέσ&αι ως τόν Ίααάχ», φ. τπς'. — 24) «Περί των δύο ενά- ρετων γυναικών», φ. τ^α'. — 25) «Περί της Μαρίας της κατα- 7ϋοντισ&είστ]ς εις το πέλαγος δια την παρανομίαν αυτής», φ. τπγ.' 330• Βασιλείου Καισαρείας έζαήμερον και Θεοφίλου Κορυ- δαλλέως έπιστολάριον . Τεύχος εκ 289 φύλλων και πολλών έτε- ρων άγραφων, άποσχηματισθέν αρχομένης της ιη' έκατονταετηρί- δος• τη δε 20-η ιουνίου του 1752-ου έτους εΤχεν αύτο κτήμα Γρηγόριος ιερεύς. 331. Τεύχος έκ χάρτου της ιη' εκατ., συνιστάμένον έκ φύλ- λων 425, ων τό κείμενον υπάρχει μονόστηλον εστί δε μήκους μεν 0,212, πλάτους δε 0,155. Λόγοι τινές του Χρυσοστόμου πα- ραπεφρασμένοι, καΐ δύο πάλιν ΈφραΙμ του Σύρου• έν δέ τη άρχη κείται τούτο• «Πράςεις καΐ τελείωσις τών αγίων καΐ πρωτοκορυ- φαίων αποστόλων Πέτρου και Παύλου και πώς έν Τώμη έτελειώ- θησαν έπι Νέρωνος του βασιλέως». Άρχ. «Έγένετο μετά τό έςελ- θεΐν τόν αγιον Παυλον» κτλ. — Φύλλ. 129 «Ιστορία Ιακώβου είς τό γενέσιον της ύπεραγίας Θεοτόκου». Άρχ. «Έν ταΐς ίστορίαις τών δώδεκα φυλών» κτλ. 332. Τεύχος έκ χάρτου, γραφέν έτει 1427-ω• συνίσταται δ' έκ φύλ)νων 235, ων τό κείμενον υπάρχει κατά σελίδα μονό- στηλον καΐ έκ γραμμών 22. Έν φ. 212^ «•}• "Ηδε ή βίβλος κα- τεσκευάσθη, σπουδή τε | και άναλώμασι, Καλλίστου του πανιε | ρωτ(ά)τ(ου) μροπολίτου και καθηγουμένου | της σεβάσμιας μονής τών Όδηγών. [ έτελειώ&η δέ, μηνι Ιουνίω του ^ς» | Φ**λε' έτους, ίνδικτιώνος ιε'» ("Ορα τόν απέναντι φωτοτυπικόν πίνακα). 1. Βασιλείου Καισαρείας όμιλίαι θ' εις τήν έζαήμερον (φ, 1- 150), ων ή πρώτη κολοβή• άρχεται γαρ αυτή τών λέςεων τού- 458 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ των € ταύτα δε έστιν αρχή χαΐ μέσα και τελευτή». Μί^β τ. 29, σ. 160. 2. Του αότοδ περί της του άνθρώττου κατασχευης λόγος, οδ ή ^ΡΧή* «Παλαιού χρέους εκτισιν άποπληρώαων ήκω>, φ. 151 (Μί^ηβ τ. 30, σ. 9 χέ). Έχει δ' έν ταΤς ωαις ό λόγος ούτος πολλά (χχόλια, ων τίνα Γρηγορίου του Νύσσης εστίν. 3. Του αύτου περί της του άνθρωπου γενέσεως λόγος, ου ή αρχή• «Ό μεν σοφός Σολομών» κτλ. φ. 117. Ελλείπει το τέ- λος. Μίριβ τ. 30, σ. 37. 4. Του αύτου «εις τα κατά τον Κάιν επτά εκδικούμενα». Άρχ. «Και άλλως ήδέω; όρων τους αγαθούς παΐδας», φ. 181. Μί&ηβ τ. 32, σ. 953. 5. Του αύτου «προς τους επισκόπους της Δύσεως» επιστολή, ης ή αρχή• «Ό κύριος ημών Ίησους Χριστός», φ. 191. Μί^ηβ τ. 32, σ. 904. 6. Του αύτου «περί παρθενίας έκ μέρους καΐ περί ασκήσεως». Άρχ. «Ό άνθρωπος κατ εικόνα θεού έγένετο», φ. 196?. 7. Του αύτου «προς Σιμπλικίαν συγκλητικήν, κατά ευνούχων δούλων αυτής». Άρχ. «Ά^3ουλήτως οί άνθρωποι», φ. 206. Μί^β τ. 32, σ. 529. 8. «Ίουλια^^ου του παρα|3άτου επιστολή προς τόν έν άγίοις πατέρα ημών τόν μέγα^> Βασίλειον». Άρχ. «Το εμφυτόν μοι έχ παίδός», φ. 207. Μί^β 32, σ. 341. Έκδ. ΗβΠίβίη II, σ, 596. 9. Βασιλείου «επιστολή προς Ίουλιανόν τόν παραβάτην», ής ή αρχή• «Άνέγνως ούκ εγνως», φ. 2 08 Ρ. 10. (Του αύτου λόγος) εις τό «Ή σοφία ωκοδόμησεν εαυτή οίκον και ύπήρεισε στύλους ζ'». Άρχ. «Σοφίαν μεν λέγει τόν ένυπόστατον του θεού μονογενή Λόγον^, φ. 210?. 11. «Περί της του Ναού οικοδομής». Άρχ. «Έγένετο μετά τό άποθανεΤν Δαβίδ τόν μέγαν βασιλέα», φ. 213. Άντε/ράφη. 12. «θαύμα τ^ς πανυπεράγνου δεσποίνης ημών Θεοτόκου, συντεθέν ως έν συνόψει». Άρχ. «Έπι τής βασιλείας του θειο- τάτου», φ. 230 κέ. Έγένετο δε τό θαύμα (Ιτει 1426-ω) έν ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΓ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 459 Κ/πόλει, εν τη μονή θεοτόχου της Όδηγητρίας. Τό χείμενον τούτο ποιείται μνείαν χαΐ τόπου λεγομένου τότε «Τα αγιάσματα* έν ω τόπω ύττηρχε ποτέ ναός της άγιας Αναστασίας* νυν δε έστι παντελώς αφανής». Άντεγράφη. 333. Τεύχος εκ χάρτου, συνιστάμενον έκ φύλλων 166• 8περ έγράφη τη ιδ' έκατονταετηρίδι* εστί δε μήκους μέν 0,23, πλά- τους δε 0,15. Έν δε τω κρασπέδω του 151-ου φύλλου κεΓται ση- μείωμα του ις' πιθανώς αιώνος, έζ ου μαν&άνομεν δτι τό τεύχος ήν διοικητού τίνος καΐ ύπομνηματογράφου της μητροπόλεως Μυ- τιλήνης. 1. Συναξαριστής επίτομος ακέφαλος (φ. 1-151), εμπεριέχων τό πρώτον έξάμηνον δρχεται δε τών λέξεων τούτων (ιζ' σεπτ)• «εϊδον οι φύλακες, έξέστησαν, και δραμόντες άττήγγειλαν τω Σιμ- πλικίω» κτλ. 2. Γρηγορίου του θεολόγου, λόγος «εις τους αγίους επτά παΐ- δας τους Μακκαβαίους*. Άρχ. «Τί δαι οι Μακκαβαϊοι», ,φ. 15ΐΡ. 3. «Του αύτοΰ εις Γρηγόριον τον άδελφόν Βασιλείου, έπι- στάντα μετά τήν χειροτονίαν». Άρχ. «Φίλου πιστού», φ. 162β. Ελλείπει τό τέλος. ;, Τεύχος έκ χάρτου βαμβακερού, φύλλα συναριθμουν 126' ων τό κείμενον κατά σελίδα πασαν υπάρχει μονόστηλον και έκ γραμμών 31 (0,227 Χ 0,17 = 0,185 Χ 0,12). — «Ιστορία ψυ- χωφελής έκ της ένδοτέρας τών Αιθιόπων χώρας της Ινδών λε- γομένης, προς τήν άγίαν πόλιν μετενεχθεΐσα διά Ιωάννου μονά- χου, ά^>δρός τιμίου και ενάρετου, μονής του αγίου Σάβα* έν η ό βίος Βαρλαάμ καΐ Ίωάσαφ τών άοιδίμων και μακαρίων πατέρων». Άρχ. «Όσοι πνεύματι θεού άγονται» κτλ. —Φ. 126^ «•{" Του ^ςω«μδ« έτους ήδη κατ( — )νοντος [1336] έγράφη τό παρόν βι- βλίον. — -|- Συ βίβλε μακάριζε τόν γράψαντά σε, | πλην ου δι' αυτής, ουδέ γάρ σθένος έχεις: | άλλα δι' ανδρών ευμαθών φιλεμπόνων, | τών ιδίαις σε κατεχόντων παλάμαις: — | •|• Έτελειώθη δε διά χειρός έμου αμαρτωλού Ίω(άνν)ου του επιλεγομένου Χούμνου, του από τήν Κωνστα^>τινούπολιν » [Όρα Κ. ΚΓΐιηιΙ)»ο1ιβΓ, Οβδοΐι. άβΓ Ι)^- 460 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ ζ&ηϋηίδοΐιβη ΙιίϋβΓ&ίοΓ, σ. 201]. Σημειώματα τοδ ιδ' αιώνος• «•{• Τούτον το βιβλειον βνβ του ανοθβ κυρου Γλ8ΐμ(πίδθϋ)».— € Ώνησάμην τό παρόν βιβλ(ον δ χαλβΤται Βαρλαάμ από τόν Ίωάννην τόν άπό τήν Κωνστα^^τινούπολιν. -|- Αυμπΐδιος του πρωτοπαπά». — € Ώνησάμην τό παρόν βιβλίον, δ χαλεΐται Βαρλαάμ από τον ίε- ρο(μ(5ν)αχ(ον) Νϊλον, εις τήν έγχρονίαν του Χρίστου υδ'* [1404]. 335• Τεύχος έκ χάρτου, φύλλα περιέχον ές άρχης ήριθ- μημένα 353* τούτων δε τά τρία προτελευταία παρέλαβε Πορφό- ριος ό Ούσπένσκης (αριθ. 410. ΟτιβΓΒ ΙΐΜπβρ&τοροκοΒ 11γ6λ. ΒΗβϋ. 3& 1883 Γ., σ. 146). Κείμενον κατά σελίδα μονόστηλον έκ γραμμών 20(0,22X0,155=0,152X0,095). — Φύλλ. 1« €Βίος και πολιτεία του όσιου πατρός ημών Έφραιμ του Σύρου». Άρχ ιΈφραιμ ό θαυμάσιος εφυ μεν έκ της Σύρων γης» κτλ. — Φύλλ 11« *Άρχή του πρώτου βιβλίου του οσίου πατρός ημών Έφραίμ Επιστολή προς Ίωάννην μονάζοντα περί υπομονής και του μη άπατασθαι τοις λογισμοΐς προφάσει δικαιωμάτων». Άρχ. € Πολλά παραινέσαντες» κτλ. — φ. 353" «+ ΧειρΙ γραφήσα Μαξίμου τάχα και ιερομόναχου, | αναξίου τε και ελαχίστου πάντων: | δτ' δν έν ταύτη παρακαλώ ω φίλοι | έντυγχάνεται μέμνησθέ μου του τάλα, | ϊνα τήν λύσιν αμαρτιών κομίσω: ( και ευρω χάριν ενώπιον Κυ- ρίου ψ έν τη ή Ι μέρα τη φοβέρα εκείνη ψ | θεώ τώ δόξα αμήν εις τους αιώνα;• έτελει|ώθη τόν άπρίλλιον μήνα: — Δόξα τώ θεώ πάντων Ινεκα αμήν: — έτους ,ζρδ'» [1596]. 336• Τεύχος έκ χάρτου, γραφέν ετει 1586-ω διά χειρός Σουλιμάν υίου Άττάλα του διδασκάλου, υιού Σουλιμάν, υιού Να- σράλλα-ιλ-Χούρη. Τό σημείωμα του καλλιγράφου τούτου γέγραπται δι' αραβικών στοιχείων (φ. 270)• λέγει δ' έν αύτώ Σουλιμάν βτι τό βιβλίον έτελείωσεν ήμερα Σαββάτω, τη 14 ίανουαρίου, Ιτους 7094-ου. Φύλλα 275, κείμενον έχοντα κατά σελίδα μονόστηλον και έκ γραμμών 24 (0,216x0,155 = 0,156x0,86). 1. Θεοδώρου του Στουδίτου € κατηχήσεις παραινετικαί>, ων ή πρώτη περί του «δτι χρή διαλύειν δλον τόν βίον ημών εναγω- νίως». Φ. 202^ «τέλος τών μικρών κατηχήσεων». ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΑΪΜΩΙί. 461 2. «Τοδ δσίοϋ πατρός ημών Θεοδώρου του Στουδίτου κατη- χήσεις διδασχαλίχαΐ έν μνήμαις άγ{ων χαί δεσποτιχαΓς έορταΤς χαΐ χαίρων έναλλαγαΓς, άρχόμενακ άπό μηνός μαΓου χγ', μνήμης του άγιωτάτου Μιχαήλ μητροπολίτου Συ^^άδων», φ. 203. 3. Βασιλείου Καισαρείας «χεφαλαιωδως των χατά πλάτος αυτοΐί βρων σύνταζις μβριχη, άτώ των άσχητιχών αύτου δηλονότι λόγων ό πρόλογος», ου ή άρχή' «Ό άσχητιχός βίος δνα σχοπόν έχει» χτλ., φ. .2 51 Ρ. 4. «Του αύτου λόγος παραινετικός προς μονάζοντα», ου ή αρχή• «Άχρασίαν βρωμάτων περιχόιηει νηστεία», φ. 267. 4. «Του Ελίμαχος έχ του περί διακρίσεως λόγου ανθολογία μερική», ής ή άρχή' «Διάκρισίς έστιν έν τοις μεν εΙσαγωγιχοΤς» χτλ., φ. 269?. 337. Γρηγορίου του θεολόγου, λόγοι ις', ών ό πρώτος ελέχθη «εις τό πάσχα και είς την βραδύτητα». Φύλλα χάρτου 278, μήκους μεν 0,218, πλάτους δε 0,155' χείμενον χατά σε- λίδα μονόστηλον και έκ γραμμών 23, ων ό χώρος έστιν ως 0,14 Χ 0,095. Δυο φύλλα του κωδικός τούτου, όίπερ ην έζ αρχής μετά τό νυν 3-ον φύλλον, άπέκοψε Πορφυριος ό Ουσπένσκης (αριθ. 412. ΟτΗβΐΈ ΗΜπβρ. ΠγβΛΗΗ. Βη6λ. 3& 1883 Γ., σ. 147). — Φ. 278? «•|- Κυρίλλου τλήμονος καΐ άμαθους γραφέως. | έξυσα δε τήν παρουσαν γάρ βίβλον- ευχεσθαι | ω μέροποι, τήν ταπεινήν μου ήτορ• δσοι άνα|γνώσηται, εντός γάρ δε της βίβλου* καΐ | έν σφαλ- μάτοις τύχωσιν, ορθώσατε έν | τάχει• δτι άμαθης ειμί, του ξύει(ν) καΐ Ι του λέγειν ευσπλαγνε μακρόθυμε | έλέησόν με* | έτους γάρ δέ τρέχοντος ^ζλα*^.•. | σεπτεβρίω, ίν(δικτιών)ος ια' | ήμερα Πα- ρασκευή. Ι Έν Βερνικώβη, πλησίον πόλεως | Ναυπάκτου» (1522). 338• Τεύχος της ις' εκατ., συνιστάμενον έκ φύλλων χάρ- του 339, μήκους μεν 0,215, πλάτους δέ 0,15. Τρεις γραφικοί χαρακτήρες (φ. γ'-σμζ', σ^/-σ^' και τις'-τλθ', σ^α'-τιε'). Πανη- γυρικόν έμπεριέχον τά κείμενα ταύτα• 1) Υπόμνημα περί τών έν καμίνω τριών παίδων Άνανίου Άζαρίου κΑι Μισαήλ και περί Δανιήλ του προφήτου. Άρχ. «"Αρτι Ναβουχοδονόσορ ό βασι- 462 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ λδύς», φ. γ'. — 2) Ιωάννου του Χρυσοστόμου «λόγος εις το μη πλησεάζειν θεάτροις», ου ή άρχή' «Πολλού; οΤμαι τών πρώτ]ν», φ. λ'. — 3) Του αύτου «λόγος εις τον μαχάριον Φιλογόνιον», ώ ή αρχή• «Έγώ μεν χαΐ σήμερον», φ. νζ'. — 4) *Ανδρέου Κρή- της έγχώμιον εις το γενέσιον της Θεοτόκου, ου ή αρχή* «Αρχή μεν ήμΤν έορτων», φ. οε' — 5) Του αύτου λόγος εις τήν γενε- θλίον ήμέραν της Θεοτόκου, ου ή αρχή• «"Άλλοι μέν δλλας εορτών», φ. πδ'. — 6) «Ιστορία Ιακώβου εις τό γενέσιον τής ΙΙα(να)γίας » . Άρχ. «Έν ταΤς ίστορίαις τών δώδεκα φυλών», φ. πη'. — 7) Ανδρέου Κρήτης λόγο; εις τήν υψωσιν του σταυρού. Άρχ. «Σταύρου πανήγυριν αγομεν», φ. ρια'. — 8) Του αύτου λόγος εις τήν υψωσιν του σταυρού, ου ή άρχή' «Κινήσωμεν αγαπητοί σήμερον», φ. ρκ'. — 9) Ιωάννου του Χρυσοστόμου «λό- γος εγκωμιαστικός εις τον σταυρόν καΐ εις τους αγίους αποστό- λους». Άρχ. «Τ( είπω ή τί λαλήσω», φ. ρκς'. — 10) «Παντο- λέοντος πρεσβυτέρου μονής τών Βυζαντίων ει; τήν δψωσιν του τίμιου καΐ ζωοποιού σταυρού». Άρχ. «Πάλιν ύψουται σταυρός», φ. ρλγ'. — 11) Ταρασιου Κωνσταντινουπόλεως λόγος εις τα είσό- δια της Θεοτόκου. Άρχ. «Φαιδρά και πανέορτος», φ. ρλζ'. — 12) Γερμανού Κωνσταντινουπόλεως λόγος εις τήν ύπαπαντήν του Κυρίου. Άρχ. «"Αλλο Χρίστου τούτο μυστήριον», φ. ρνγ'. — 13) Ησυχίου πρεσ^3υτέρου Ιεροσολύμων λόγο; ε?ς τήν ύπαπαντήν του Κυρίου. Άρχ. «Μή αγνοείτε τό πνεύμα», φ. ρζζ'. — 14) Ιωάν- νου Κωνσταντινουπόλεως λόγος εις τήν έορτήν του Ευαγγελισμού, Άρχ. «Επέστη σήμερον ή πάντων χαρά», φ. ρογ'. — 15) Ιωάν- νου Κωνσταντινουπόλεως λόγος έτερος εις τον Εύαγγελισμόν, ου ή αρχή• «Τω μηνΐ τω δκτω απεστάλη», φ. ρπη'. — 16) Έτερος του αύτου, ου ή άρχή' «Πάλιν χαράς ευαγγέλια», φ. ρ^ς'. — 17) "Ετερος του αύτου πανηγυρικός, ου ή αρχή• «Άγαττητοί, βα- σιλικών μυστηρίων», φ. σα'. — 18) «Αόγο; διαλαμβάνων τα από της σεβασμίας γεννήσεως και ανατροφής της ύπεραγίας δεσποίνη; ημών θεοτόκου και άειπαρθένου Μαρίας, της θεοπρεπούς γεννή- σεως Χριοτοΰ του Θεού ημών καΐ δσα μέχρι τη; ζωηφόρου αύτη; ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΪ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 463 συνέδραμε τελβυτης• προσέτε χαΐ περί της φανερώσεως της τί- μιας αύτης έσ&ητος καΐ δπως ό μέγας οδτος πλούτος χριστιανοΤς τεθησαύρισται». Άρχ. «Έχρήν αληθώς την παρθένον», φ. ση'. Μετά δε το τέλος τοΰ λόγου τούτου γέγραττται τό υπόμνημα τόδε (φ. σμζ')• «•|- Έγώ παπά χυρ Ιωάννης Καρπαθιώτης έγραψα τά άνωθεν γεγραμμένα, καΐ οΐ άναγινώσχοντες ευχεσθαί μοι δια τόν Κύριον διά των πο(λ)λών μου σφαλμάτων και άφιερώθην εις τήν λαύραν του αγίου Σάβα». — 19) Βασιλείου Καισαρείας λόγος ε?ς τήν Χρίστου γέννησιν, φ. σν'. — 20) Του αύτου λόγος εις τό δγιον βάπτισμα, φ. σζζ'. — 21) Του αύτου λόγος περί της αγίας τριάδος, ου ή αρχή• «Ό βατυτιζόμενος εις τριάδα», φ. σπε'. — 22) «Ιωάννου μονάχου Ιεροσολύμων επιστολή προς Κων- σταντΤνον τόν κατά συγχώρησιν θεού βασίλευσα ντα, περί των αγίων εικόνων». Άρχ. «Πιστεύω εις §να θεόνι, φ. σ^α' — 23) Ιωάννου του Χρυσοστόμου λόγος εις τά άγια θεοφάνεια, ου ή αρχή• «Ή πηγή των ευαγγελικών», φ. τις'. — 24) Του αύτου λόγος εις τήν μεταμόρφωσιν του Κυρίου, φ. τκβ' — 25) Έφραιμ του Σύρου λόγος εις τήν μεταμόρφωσιν του Κυρίου, φ. τχθ'. 33Θ• Άνθολόγιον ακολουθιών εκ των μηναίων δεκεμβρίου και Ιανουαρίου (φ. 4-304) και «Αρχή συν θεώ άγίω τών ερω- τημάτων του κυρ Μανουήλ Μοσχοπούλου» (φ. 305-307 και 1-3). Τεύχος έκ χάρτου της ιε' εκατονταετή ρίδος, συνιστάμενον έχ φύλ- λων 307, μήκους 0,216, πλάτους 0,155. 340. θηκαρας ακέφαλος και ατελής, αριθμών ήδη φύλλα 244* έγράφη δε τη ιδ' έκατονταετηρίδι (0,223 Χ 0,152 = 0,16 Χ 0,105). Άρχ. « ποστραφή τούτοις καΐ έτέροις λόγοις αυτόν καταθέλξας και φυλάζαι τούτον υποσχεθείς» κτλ. Έν τω κρασπέδω του 1-ου φύλλου• «•|- Νικάνδρου μονάχου υπάρχει ή βίβλος αϋτη του θυκαρα». 341. θηκαρας έκ χάρτου, γράφεις περί τήν αρχήν της ιζ' εκατ. και συνιστάμενος έκ φύλλων 245, μήκους 0,215, πλά- τους 0,158. Έν τοΤς κρασπέδοις του 1-ου φύλλου δύο σημειώ- ματα• «Και τόδε του Δαμάσκηνου μετά και τών άλλων». — 462 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ λευς», φ. γ'. — 2) Ίωά^^ου το5 Χρυσοστόμου «λόγος εις το μη πλησιάζειν θεάτροκς», ου ή άρχή' «Πολλού; οΤμαι των πρώην», φ. λ'. — 3) Του αύτου «λόγος εΙς τόν μαχάρκον Φιλογόνιον», ου ή άρχή' «Έγώ μεν χαΐ σήμερον», φ. νζ'. — 4) Ανδρέου Κρή- της έγχώμιον εις το γενέσιον της Θεοτόκου, ου ή αρχή* «Αρχή μέν ήμΓν εορτών», φ. οε' — 5) Του αύτου λόγος εις τήν γενέ- θλιον ήμέραν της Θεοτόκου, ου ή αρχή• «"Άλλοι μέν δλλας εορτών», φ. πδ'. — 6) «Ιστορία Ιακώβου εις τό γενέσιον τής ΙΙα(να)γίας » . Άρχ. «Έν ταΤς ίστορίαις τών δώδεκα φυλών», φ. Ηη'. — 7) Ανδρέου Κρήτης λόγος εις τήν υψωσιν του σταυρού. Άρχ. «Σταύρου πανήγυριν αγομεν», φ. ρια'. — 8) Του αύτου λόγος εις τήν υψωσιν του σταυρού, ου ή άρχή' «Κινήσωμεν αγαπητοί σήμερον», φ. ρκ'. — 9) Ιωάννου του Χρυσοστόμου «λό- γος εγκωμιαστικός εις τον σταυρόν και εις τους αγίους αποστό- λους». Άρχ. «Τί εϊπω ή τί λαλήσω», φ. ρκς'. — 10) «Παντο- λέοντος πρεσβυτέρου μονής τών Βυζαντίων εις τήν υψωσιν του τιμίου και ζωοποιού σταυρού». Άρχ. € Πάλιν ύψουται σταυρός», φ. ρλγ'. — 11) Ταρασίου Κωνσταντινουπόλεως λόγος εις τα εισό- δια της Θεοτόκου. Άρχ. «Φαιδρά και πανέορτος», φ. ρλζ'. — 12) Γερμανού Κωνσταντινουπόλεως λόγος εις τήν ύπαπαντήν του Κυρίου. Άρχ. «"Άλλο Χρίστου τούτο μυστήριον», φ. ρνγ'. — 13) Ησυχίου πρεσ|3υτέρου Ιεροσολύμων λόγος εις τήν ύπαπαντήν του Κυρίου. Άρχ. «Μή αγνοείτε τό πνεύμα», φ. ρζζ'. — 14) Ίο^ά'^' νου Κωνσταντινουπόλεως λόγος εις τήν έορτήν του Ευαγγελισμού. Άρχ. «Επέστη σήμερον ή πάντων χαρά», φ. ρογ'. — 15) Ιωάν- νου Κωνσταντινουπόλεως λόγος Ιτερος εις τον Εύαγγελισμόν, ου ή άρχή' «Τω μην ι τω δκτω απεστάλη», φ. ρπη'. — 16) Έτερος του αύτου, ου ή άρχή' «Πάλιν χαράς ευαγγέλια», φ. ρΗς'. — 17) "Ετερος τοο αύτου πανηγυρικός, ου ή αρχή* «Αγαπητοί, βα- σιλικών μυστηρίων», φ. σα'. — 18) «Αόγος διαλαμβάνων τα άπό της σεβάσμιας γεννήσεως χαι ανατροφής τής ύπεραγίας δεσποίνης ημών θεοτόκου και άειπαρ&ένου Μαρίας, τής θεοπρεπούς γεννή- σεως Χρίστου του θεού ημών και δσα μέχρι της ζωηφόρου αύτη; ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΪ ΙΕΙ>ΟΣΟΑΪΜΩΝ. 463 συνέδραμε τελβυτης• προσέτι και περί της φανερώσεως της τί- μιας αύτης έσ&ητος χαΐ δπως ό μέγας οδτος πλούτος χριστιανοΐς τεθησαύρισται». Άρχ. «Έχρήν αληθώς την παρθένον», φ. ση'. Μετά δε το τέλος τοΰ λόγου τούτου γέγραττται τό υπόμνημα τόδε (φ. σμζ')• «•|- Έγώ παπα χυρ Ιωάννης Καρπαθιώτης έγραψα τά δνωθεν γεγραμμένα, χαι οι άναγινώσχοντες ευχεσθαί μοι δια τόν Κύριον δια των πο(λ)λών μου σφαλμάτων χαι άφιερώθην εις τήν λαύραν του αγίου Σάβα>• — 19) Βασιλείου Καισαρείας λόγος εις τήν Χρίστου γέννησιν, φ. σν'. — 20) Του αυτού λόγος εις τό δγιον βάπτισμα, φ. σξζ'. — 21) Του αύτου λόγος περί της αγίας τριάδος, ου ή αρχή• «Ό |3απτιζόμενος εΙς τριάδα», φ. σπε'. — 22) «Ιωάννου μονάχου Ιεροσολύμων επιστολή προς Κων- σταντΤνον τόν χατά συγχώρησιν θεού βασιλεύσαντα, περί των αγίων είχόνων». Άρχ. «Πιστεύω εις Ινα θεόν», φ. σ^α' — 23) Ιωάννου του Χρυσοστόμου λόγος εις τά άγια θεοφάνεια, ου ή αρχή• «Ή πηγή των εύαγγελιχών», φ. τις'. — 24) Του αύτου λόγος εις τήν μεταμόρφωσιν του Κυρίου, φ. τχβ' — 25) Έφραιμ του Σύρου λόγος εις τήν μεταμόρφωσιν τοΰ Κυρίου, φ. τκθ'. 33Θ• Άν&ολόγιον άχολουθιων έχ των μηναίων δεκεμβρίου και Ιανουαρίου (φ. 4-304) και «Αρχή συν θεω άγίω των ερω- τημάτων του κυρ Μανουήλ Μοσχοπούλου » (φ. 305-307 και 1-3). Τεύχος έκ χάρτου της ιε' έκατονταετηρίδος, συνιστάμενον έχ φύλ- λων 307, μήκους 0,216, πλάτους 0,155. 340. θηκαρας ακέφαλος και ατελής, αριθμών ήδη φύλλα 244* έγράφη δε τη ιδ' έκατονταετηρίδι (0,223 Χ 0,152 = 0,16 Χ 0,105). Άρχ. « ποστραφή τούτοις και έτέροις λόγοις αυτόν καταθέλξας και φυλάζαι τούτον υποσχεθείς» κτλ. Έν τω κρασπέδω του 1-ου φύλλου* «•|- Νικάνδρου μονάχου υπάρχει ή βίβλος αϋτη του θυκαρα». 341. θηκαρας έκ χάρτου, γράφεις περί τήν αρχήν της ιζ' εκατ. καΐ συνιστάμενος έκ φύλλων 245, μήκους 0,215, πλά- τους 0,158. Έν τοΤς κρασπέδοις του 1-ου φύλλου δύο σημειώ- ματα- «ΚαΙ τόδε του Δαμάσκηνου μετά και των άλλων». — 464 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ «*{- Δοί(ΐασχηνοϋ, ιερομόναχου* χαΐ ό παρόν θηχαρας χα\ ει τις τόν αποξενώσει άπό τήν θείαν ταύτην λαύραν του άγίοϋ Σάβα χτλ. ^αχλε'» = 1635. — Φ. 1 «"ϊμνος τριαδικός συν εύχ-ξ εις το μεσονυχτιχόν * λέγεται δέ εις τήν αρχήν μετά τό είπεϊν τό τρι- σάγιον έχ των δογματικών το5 άγιου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου έχλογή χαΐ σύνταζις θηχαρα μονάχου». — Φ. 202^ «Διήγησις Θεοδούλου μονάχου* αρχή περί των θείων δμνων, δπως τό χατ' άρχύτς παρά του θηχαρα συνετάχθησαν». — Φ. 242 «Κατήχησις περί της άσχητιχής ακολουθίας». 342• θηκαρας έκ χάρτου, γράφεις υπερμεσουντος του ις' αιώνος και συνιστάμενος έκ φύλλων 265^ ^"^ '^ό κείμενον υπάρχει κατά σελίδα μονύστηλον και έκ γραμμών 19 (0,22X0,16 = 0,153X0,108)• ήν δ' έξ αρχής απόκτημα της μονής Αρχαγγέ- λου της έν Ιερουσαλήμ καΐ εΤτα της λαύρας του οσίου Σάβα (φ. 5" και 265"). — Φ. 1^ «Μητροφάνους ύμνοι προς τό θείον ερωτικοί». — Φ. ΐΡ € Ερμηνεία πώς δει και δθεν δεί μεταγράφειν τους ύμνους και δτι ου δει άφιέναι τι άπό της δλης ακολουθίας ταύτης, καΐ πότε δει λέγειν τήν άσκητικήν της ημέρας άκολου- θίαν, καΐ πώς δει λέγειν τους ύμνους• εστί δέ αδτη ή ερμηνεία ώς πίνας του παρόντος βιβλίου». — Φ. 229 € Θεοδούλου μοναχού διήγησις περί τών ύμνων, πώς θεό&εν δεδώρηνται και δτι χρή τους αίρουμένους λέγειν αυτούς τηρεΐν εαυτούς άπό τών παθών είτα και μαρτυρίαι άπό τών αγίων διδασκάλων και περί της προς θεόν αίνέσεως καΐ περί της προς αυτών ευχαριστίας και περί αρετής και κακίας». Άρχ. €"Οσοι ποθουσι λέγειν τους πα- ρόντας ύμνους» κτλ. 343• θηκαρας ένεπίτομος έκ φύλλων χάρτου 98, γραφείς τή ιζ' εκατ. Έστι δέ μήκους 0,223, πλάτους 0,145. ΓραμμαΙ κατά σελίδα πεντεκαίδεκα (0,143X0,09). Επιγραφή• €Εύχαι θηκαρά μονάχου και του Έφραίμ». 344• θεοτοκάριον έκ χάρτου, γραφέν τη ιη' εκατ. καΐ σε- λίδας αριθμούν 303" εστί δέ μήκους μέν 0,22, πλάτους δέ 0,178. ^Ενδον της πρώτης πινακίδος• «ΙΩΝ ΑΣ ΜΟΝΑΧΟΣ ΤΣΕΣΜΕ- ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΓΜΩΝ. 465 -ίΙΗΣ 1810». Έν άρχη της βφλου φύλλα ττρόσθετα <5κτα> χαΐ δεχα, έν οΤς ύπάρχουσε, πλην άλλων τινών^ και στίχοι προς την θεοτόχον καΐ εύχαΐ και τεμάχη Γεροντικού και «Διάλογος, έν ω εισάγεται 6 αμαρτωλός τϊ] θεοτόκω διαλεγόμενος», καΐ άκολου&ία του μικρού αγιασμού* μετά δε ταδτα υπάρχει τό κύ- ριον βιβλίον, έχον έν μεν τη άρχ'ξ κόσμημα -χροαο^^Ί και ποικι- λόχρουν, έν αύτώ δε τω σώματι κοσμήματα ταινιοειδη καί τίνα κε- φαλαιώδη γράμματα περιπεποικιλμένα. — Σελ. 1 «Αρχή συν θεω άγίω της κοινής παρακλήσεως». — Σελ. 237 «Έγκώμιον εις το ευλογημένον δρος τό Σίναιον, συντεθέν παρά του σοφωτάτου μη- τροπολίτου πρώην Καστοριάς κυρ Γερασίμου του Κρητός». Άρχ• «Ανάμεσα εις τά αναρίθμητα χρέη» κτλ. [Περιγραφή ιερά του δρους Σίνα. Έν Βενετία 1817, σ. 97]. — Σελ. 275 «ΟΤκοι εις τήν ύπερευλογημένην παρθένον και θεοτόκον, ποιηθέντες και άφιερωθέντες παρά του σοφωτάτου μητροπολίτου πρώην Καστοριάς κυρ Γερασίμου του Κ ρητός τη ύπερφήμω και βασιλική μονή του άγιωτάτου μοναστηρίου δρους του θεοβαδίστου Σινά>. Άρχ. «^Αχραντε μητροπάρ&ενε» κτλ. — Σελ. 289 «Μεγαλυνάρια ψαλλόμενα εις τήν κοίμησιν της ύπεραγίας Θεοτόκου, παρ' Άντω- νίω τω ΙΙινέλλω τυπωθέντα δαπάνη και σπουδή ευλάβειας του κυρίου Έμμανουήλου Τζάν Φορνάρου» [Άντίγραφον έντυπου βι- βλιαρίου].—Σελ. 303 «1720 μηνΐ αύγούστου 9 έκοιμήθη έν ει- ρήνη ό μακαρίτης Αθανάσιος αρχιεπίσκοπος Σίνα» κτλ. 345. θεοτοκάριον έκ χάρτου, γραφέν ετει 1550-ω χαΐ συνιστάμενον έκ φύλλων 243, μήκους 0>215, πλάτους 0,158. — Φύλλ. 1 «Κα'^ών εις τήν ύπεραγίαν θεοτόκον ποίημα Ιωσήφ μονάχου του ΣαββαΓτου• ήχος δ'». Άρχ. «Άνοίζω τό στόμα μου παρθενομήτορ πανάμωμε». — Φύλλ. 5-237 «Αρχή συν θεω άγίω κανόνες εγκωμιαστικοί είς τήν ύπεραγίαν θεοτόκον ποίημα Ιωάννου του Δαμάσκηνου, έχον ακροστιχίδα άπό του πρώτου κανόνος άχρι του δευτέρου ήχου "Ιωάννης", ήγουν άπό της πρώτης ωδής δως της ογδόης• της δβ έννάτης '^θήτα", ως εΤναι τήν έννοιαν ταύ- την: "^Αδει τόν υμνον Ιωάννης τη θεοτόκω. Άπό δε του δευτέ- 30 466 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ ρου χανίνος, ήγουν από τη(ς) Κϋρ»ακη(ς) εσπέρας δευτέρου ήχου, ^ως του πλαγίου δ' ή άκροστιχίς της ογδόης χαΐ ένατης ωδής "Ιωάννης" γέγραπται, τό δε τελευταΐον στοιχεΐον '^θήτα", ώς εΤναε την εννοεαν τοιαύτην: "'Αδει τόν υμνον Ιωάννης τ^ θεοτόχω». Φύλλ. 236^ «•{- Έγράφη έπί έτους ^ζ">ν&<«>, ίνδικτιώνος θ', μηνΐ όχτο^ρίω ιζ'.•. -|• οΐ άναγενώσχοντες ευχεσ&αι ύττέρ του γράψαντος δπως εϋρω δνεσιν έν ή|λέρα χρισεως: — •{• Το παρόν θεοτοχάρεον έγράφη δια χειρός έμου του αμαρτωλού τάχα χαΐ ιερομόναχου Γρηγορίου, έν τή αγία λαΰρα του οσίου χαΐ θεοφόρου πατρός ημών Σάββα του ήγιασμένου χαί χαθηγητου τής έρημου, χαΐ άφιερώθη είς τήν άγίαν μονήν του άρχιστρατίγου μου Μιχαήλ εΙς την Ιερουσαλήμ• χαΐ εϊ τις βουλη&ή ύστερήσαι αύτώ, να έχει άντίδιχον τον μέγαν άρχιστράτιγον Μιχαήλ και τήν σφοδράν άγα- νάκτησιν αύτου». — Φύλλ. 237^ «Κανών παρακλητικός εις τήν υπεραγίαν θεοτόκον, ψαλλόμενος εις τα απόδειπνα του Σαββάτου εσπέρας και είς δλον τόν ένιαυτόν λέγεται δε κανών των αγίων πατέρων». Άρχ. «Χαίρε των πατέρων τό ευφημον κράτος» κτλ. — Φύλλ. 24ΐΡ «Στιχηρά προσόμοια• ήχος πλάγιος β'». Άρχ. «Οι απεγνωσμένοι τη αμαρτία» κτλ. 346. Ψαλτήριον έκ χάρτου τής ις' εκατ., συνιστάμενον έξ 154 φύλλων, ων τό κείμενόν έστι μονόστηλον καΐ έκ γραμμών 21 (0,208 Χ 0,152 = 0,14X0,092). Έν φ. 2« εΐκών του αρχι- στρατήγου Μιχαήλ, προστεθείσα τή ιζ' εκατ. Τής αυτής εποχής σημειώματα δύο* α') φ. 154^ «^• Μέμνησο & θείε ίεροδιάκων κυρ Ιωάννη τω τής φιλοπτωχίας τ' ουνομα Εύτόκιος καΐ γενεα- λογίας Ποτρούμιος και τεχθηκός Πάτμιος». β') φ. 3^ «ψ Μη- νήσθητι Κύριε. •{• Σωφρόνιος πριαρχης Ί(ερουσα)λήμ. •|• πρωσι- λομενο ης των δγιον Κωνσταντίνω και Έλένην>. 347. Άγιασματάριον τής ις' εκατ. έκ φύλλων 208, ων τό κείμενόν έστι μονόστηλον και έκ γραμμών 12 (0,223X9,147 = 0,14X0,083)" τα δε πρώτα οκτώ και τα τελευταία Ισά- ριθμα φύλλα μεταγενέστερα έστι. Σημειωτέα: 1) «Ακολου- θία τών εκκλησιαστικών διατάξεων τής θείας καΐ ίερας λει- ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΑΓΜΩΝ. 467 τοοργίας», ης ή αρχή• «Μετά την πρώτην αϊτησιν λέγει ό πρώτος χορός άντίφωνον» κτλ•, φ. 1-8 καΙ 200-208. Έγράφη ετει 1621 -ω. — 2) Ακολουθία του αγιασμού ακέφαλος, φ. 9. — 3) ΕύχαΙ διάφοροι, ακολουθία του βατττίσματος, του στεφανώματος, της γονυκλισίας κτλ. 348• Άνθολογιον των μηναίων δλου του ένιαυτου, γραφέν τζ ις' εκατ. Φύλλα χάρτου 366, μήκους 0,218, πλάτους 0,158. Έν τω κρααπέΒω του 1-ου φύλλου* «Τό παρόν έορτολόγιον υπάρ- χει Γρηγορίου έκ νύσου Τύδου άπό χωρίον Σκλιπίου». 34Θ• Άνθολύγιον των μηναίων, γραφέν τη ις' εκατ. καΐ άρχόμενον άπό της ακολουθίας του αρχιστρατήγου Μιχαήλ καΐ του μάρτυρος Εύδοξίου. Φύλλα χάρτου 317. 350• Εύχολόγίον έκ φύλλων χάρτου 275, γραφέν ετει 1623-ω. Μήκους 0,214, πλάτους 0,15. Φύλλ. 93^ «+ Άπό Χρίστου έτους• μ. χ. κ. γ. έν μηνή σετττεμβρίου• κβ<*: εγινεν καΐ έτελειώθη τό παρόν εις καλειγραφείαν παρά τίνος μονάχου Παϊσίου ονόματι* με τη συνδρομή και άνάγκασιν του πανοσιωτάτου πατρός αγίου Πνευματικού παπά κυρ Δαμάσκηνου εις τήν μονήν καΐ λαύραν του θεοφύρου πατρός ημών Σάββα του ήγιασμένου και καθηγητού της έρημου- και οι άναγινώσκωντες ευχεσθαι υπέρ ημών προς τόν Κύριον, δπως έλεος γενήσεται ήμΐν έν τη ήμερα της κρίσεως αμήν». Περιεχόμενα* 1) Ακολουθία της ακάθιστου, φ. 1. — 2) «Ευχή έπι αίσχρών λογισμών», φ. 25. — 3) Ευχή προς τόν Ίησουν Χριστόν, φ. 26. — 4) Ευχή εις τήν θεοτόκον, φ. 27. — 5) «Ευχή έτερα εις τήν ύπεραγίαν θεοτόκον διά στί- χου». Άρχ. «Παντάνασσα πανύμνητε, παρθενομήτορ κόρη», φ. 30. — 6) Εύχαι του δρθρου, φ. 31^. — 7) «Ευχή της κεφα- λοκλισίας», φ. 42. — 8) «Ευχή εξομολογητική εις τόν κύριον ημών Ίησουν Χριστόν», φ. 42?. — 9) «Ευχή εΙς έζομολόγησιν του οσίου Πατρός ημών Ιωάννου του Δαμάσκηνου», φ. 47. — 10) Ευχαι τρεΤς εις τόν Ίησουν Χριστόν, φ. 50ι^ κέ. — 11) «Ευχή εΙς τό δγιον πνεύμα• Μάρκου μονάχου», φ. 56. — 12) «Ευχή δταν μέλλεις υπνώσαι», φ. 57'^. — 13) «Ευχή εις 468 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ τον τίμίον χαΐ ζωοποιόν σταυρόν, λεγομένη εις άκηδίαν». Άρχ. «*Ω θεϊε σταυρέ, ζύλον μακαριώτατον > , φ. 58?. — 14) "Έζ ευχαί προς την θεοτόχον, φ. 59 κέ. — 15) «Ευχή εις τον δγιον αγγε- λον τόν φύλακα της ψυχής», φ. 80. — 16) «Ευχή ετέρα εις τόν αυτόν», φ. 81. — 17) «Ευχή και πένθος τη Δευτέρα εσπέρας», φ. 82. — 18) «Ακολουθία της άγ(ας μεταληψεως», φ. 96. — 19) «Μηνολόγιον συν θεώ άγι'ω του δλου ένιαυτου, Ιχον απο- λυτίκια και κοντάκια», φ. 129. — 20) «Αρχή των θεοτοκίων ψαλλόμενα έν δλω τω ένιαυτω, εν τε τω έσπερινω καΐ τω ορθρω καΐ έν τω τέλει του δρθου», φ. 255^. — 21) «Αρχή των ανα- στάσιμων έξαποστειλαρίων και των έωθινών Ζδιομέλων», φ. 264^. 351• Τεύχος έκ φύλλων χάρτου 222, γραφέν ετει 1618-ω ή 1619-ω. Κείμενον κατά σελίδα μονόστηλον, έκ γραμμών 19 (0,212X0,155 = 0,15X0,085). Έν τω 222-ω φύλλω• «Τέλος μεν εσχβ ή γραφή της πυκτήδος: αρχή δέ σοι γένοιτο του θείου πόθου: ει γαρ διέλθοις έμπόνως τό πυκτίον: τους μαρτυρικούς εννοούμενη πόνους: χαΐ των οσίων τόν πανόλβιον, ζήλω πτερωθής καΐ θεω προσεγγίσεις* δς και καλώς σκέποι σε γυναικών κλέος. 'ΕγράτΓΓΐ υπό χειρός καθηγουμένου Κλήμεντος ιερομόναχου, και ή άναγινόσκοντες ευχεσθε υπέρ ημών. ^ζρκζ'». 1. Κυριακοδρόμιον άνώνυμον. Άρχ. «Κυριακή του Θωμά. ΈπΙ τη λαμπροφόρω Κυριακή καΐ σεβάσμια και αγία ημέρα της αναστάσεως» κτλ., φ. 1-176. 2. «Βίος του οσίου πατρός ημών Ιωάννου του Δαμάσκηνου, συγγράφεις παρά Ιωάννου πατριάρχου Ιεροσολύμων του Μερκου- ροπούλου». Άρχ. «ΤοΤς τετηρηκόσι τό κατ' είκόνα», φ. 177 κέ. 352. Πρώτον μέρος του 350-ου κωδικός, έμπεριέχον ομι- λίας περί τών Κυριακών τών μέχρι της άγιας αναστάσεως του Χρίστου. Άρχ. «Ματθαίου Κυριακή έννάτη. Και οΐ τους εαυτών φίλους σωματικώς διατρέφειν βουλόμενοι» κτλ. Περιλαμβάνει δέ τό τεύχος φύλλα 316, ων τό έσχατον έχει τό σημείωμα τούτο• «Ένπτάκις έκοττοστό εικοστό εκτω (-1617) έγράτττη τό παρόν έξηγητόν εύαγγέλιον έν τη μονή τη λαύρα του αγίου Σάββα και ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΪ ΙΕΡΟΣΟΛΓΜΩΝ. 469 6τ6λιωθ(η) εν μήνη σεπτευρίω ^ζ' παρά του έν μοναχοΐς Κλή- μεντος ιερομόναχου» κτλ. 353. Κυριαζοδρόμιον άπό της έννάτης Κυριαχης του Ματ- θαίου, συνίστάμενον έκ φύλλων 284, ων τό χειμενον υπάρχει κατά σελίδα μονόστηλον καΐ έκ γραμμών 20 (0,205X0,142 = 0,145 Χ 0,085)• έγράφη δε τη ις' εκατ. Άρχ. €ΚαΙ οί τους εαυ- τών φίλους σωματικώς διατρέφειν βουλεμένοι» κτλ. 354. Κυριακοδρόμιον ατελές και άκέφαλον Μαζίμου του Πελοποννησίου• τό νυν πρώτον φΰλλον του κωδικός ένδέκατον αριθμόν φέρει, τό δ' εσχατον 310-ον. Έγράφη τη ιζ' εκατ. χαΐ κατά σελίδα ^ραμμάς 21 αριθμεί (0,22 Χ 0,155 = 0,153 Χ 0,10). 355. Τεύχος έκ φύλλων χάρτου 252, μήκους 0,21, πλά- τους 0,148. Επιγραφή• «Όμιλίαι έν πάσαις ταΤς Κυριακαΐς δι' δλου του ένιαυτου, συν άλλοις τισι συγγράμμασι θεοδωρίτου καί τίνων άλλων συγγραφέων». — Φ. 2^ «^• Τό παρόν βιβλίον έγράφη διαχειρός χάμου του ελαχίστου έν ίερομονάχοις Παχωμίου του Πελωπονυσιώτου εΙς την σεβασμίαν μονήν της Θεοτόκου τών Γυρίων, και οί άναγινώσκοντες αυτό ευχεσθε υπέρ έμου του αμαρτωλού• ,αχμς' μαρτίου κε'» (1641). 356. Εύαγγέλιον λειτουργικόν της ιγ' εκατ., άποτελούμενον έκ φύλλων μεμβρανίνων 124 χαι δύο χαρτίνων (φ. 125 χαΐ 126)• πρότερον εΤχε φύλλα δύο περιπλέον, άπερ ην μετά τό 58-ον φύλλον ταύτα δέ περιελάμβανεν αναγνώσματα του κατά Μαρκον ευαγγελίου, και νυν ευρηται μεταζύ τών υπό Πορφυρίου του Ού- στυένσκη παραχωρηθέντων τη Πετρουπόλεως αυτοκρατορική βιβλιο- θήκη τευχών. Τό κείμενον υπάρχει κατά σελίδα δίστηλον καΐ έκ γραμμών 27 ή 28 (0,222 Χ 0,178 = 0,17 Χ 0,14). Έν τη άρχη κόσμημα τετράγωνον. Ένδον τών πινακίδων φύλλα δύο κεκολλη- μένα μεμβρανίνου τινός κωδικός της ένατης έκατονταετηρίδος, ^> οΤς υπάρχει λείψαναν ομιλίας εις τάς θεοφάνεια. Τεμάχιον αύτου• «όνομα θώμεθα τη έορτη ημών Θεοφάνια• έορτάσωμεν τά σω- τήρια του κόσμου, την γενέθλιον ταύτην ήμέραν. Σήμερον έλύθη ή καταδίκη του Αδάμ• ούκέτι γη εΤ καΐ είς γην άπελεύση, αλλά 470 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ τω ούρανίω συναφθείς προς ούρανόν άνελήφθης* ουχέτκ έν λάπαις τέξη τέκνα• μαχαρία γάρ ή ώδίνασα τόν Εμμανουήλ» χτλ. 357. Τετραευαγγέλιον σφόδρα βεβλαμμένον 6πό περιηγητοδ τίνος* μετά γάρ τό 4-ον φυλλον άπέχοψεν ούτος φύλλα δύο' χαΐ πάλιν τέσσαρα μετά τό 66-βν• χαΐ πάλιν δύο μετά τό 95-ον• χαΐ πάλιν δύο μετά τό 173-ον φυλλον δπαντα δέ τά λείποντα νυν φύλλα περιεΐχεν είχένας χοσμήματα χαΐ χείμενον ούχ ολίγον: άπέ>(οψε δέ χαΐ τό ί^μισυ του τελευταίου φύλλου, έν ω υπήρχε, φαίνεται, του καλλιγράφου σημείωμα. Ώς μέν ουν έχει νυν ο χώδιζ, αριθμεί τό βιβλίον φύλλα μόνα 219, ων τό χείμενον υπάρ- χει μονόστηλον έγράφη δέ τη φ' έχατ. Έν δέ τώ 172-ω φύλλω σημείωμα της ις' έχατ., έχον ώδε• «•{• Αυτή ή βίβλος υπάρχει της θείας χαΐ ιεράς βασιλικής λαύρας του οσίου και θεοφόρου πατρός ημών Σάβα». — α'} Πίνακες μετά στηλών ερυθρών εμπεριέχοντες τό κανόνιον, φ. 1-4. — β') Τό κατά Ματθαίον εύαγγέλιον άκέφα- λον, ου την αρχήν άνεπλήρωσεν Ίωαννίκιος ό ΣαβαΓτης, φ. 5 κέ. — γ') Τό κατά Μάρκον εύαγγέλιον άκέφαλον και χωρίς του τέλους αύτου, φ. 65 κέ. — δ') Τό κατά Λουκαν εύαγγέλιον άκέφαλον, φ. 96 κέ. — ε') Τό κατά Ίωάννην εύαγγέλιον άκέφαλον, φ. 173 κέ. 'ϊπάρχει δέ μετά τούτο καΐ φυλλον εν καΐ ήμισυ, βπερ έστΙ μέρος ευαγγελίου τινός λειτουργικού της ιγ' έκατονταετηρίδος 358. Τετραευαγγέλιον της ιγ' εκατ., εκ φύλλων 331, ων τά μέν πρώτα τρία χάρτινα, τά δέ λοιπά μεμβράνινα* Ιστι δέ τό κείμενον αυτών κατά σελίδα μονόστηλον καΐ έκ γραμμών 20 (0,202X0,15 = 0,025X0,09), δπερ εμπεριέχει καΐ χοσμή- ματά τίνα χρώματος ερυθρού. Μετά δέ τό κατά Ίωάννην εύαγ- γέλιον ύπάρχουσι τά κείμενα ταύτα• α') «Αι εβδομάδες του δλου χρόνου. Δήλωσις τών καθ' έκάστην ήμέραν όφειλόντων λέγεσθαι ευαγγελίων >. β') «Συναξάρια συν θεώ τών ιβ' μηνών, δηλούντα τά κεφάλαια τών καθ' έκάσην ευαγγελίων». — γ') «Ευαγγέλια εις διαφόρους μνήμας αγίων. — δ') «Δήλωσις διαλαμβάνουσα την του χρόνου τών ευαγγελίων άνάγνωσιν και την τών ευαγγελιστών δια- δοχήν, πόθεν τε άρχονται και που καταλήγουσιν». ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΪ ΙΕΡΟΣΟΛΓΜΩΝ. 471 35Θ• Τετραευαγγέλιον της ι' ή εα' έχατ. σφόδρα βεβλαμμέ- νον, αριθμούν φύλλα 195, ών το κείμενόν έστε μονόστηλον χαΐ έχ γραμμών 24. Τα πρώτα πέντε φύλλα πίνακας εμπεριέχει κεχρω- ματισμένους, έν οΓς υπάρχει δια γραμμάτων πορφυρών το κανόνιον των ευαγγελικών αναγνωσμάτων έν δε τω 6 -ω φύλλω δια γραμμάτων πορφυρών ωσαύτως υπάρχει ιύπόθεσις κανόνων της των ευαγγελι- στών συμφωνίας», 8 έστιν ή προς Καρπιανόν επιστολή Ευσεβίου• μετά δέ ταύτην (φ. 7") κόσμημα χρυσουν καΐ κεχρωματισμένον σχή- ματος παραλληλογράμμου τετραγώνου, περιέχον έν τώ μέσω χρυσοΤς γράμμασι το «Εύαγγέλιον κατά Ματθαίον»• χαΐ πάλιν άλλο κό- σμημα ταινιοειδές (φ. 57*) διακρίνει τό κατά Μαρχον εύαγγέλιον δτερον δέ προσόμοιον τω Π στοιχείω (φ. 9ΐ) χωρίζει τό κατά Λουκαν εύαγγέλιον και πάλιν τό κατά Ίωάννην άλλο κόσμημα ταινιοειδές (φ. 149). 360• Δειτουργικόν έκ μεμβράνης εύαγγέλιον της ενάτης έκατονταετηρίδος, ου τα πρώτα τέσσαρα φύλλα μεταγενέστερα πάνυ, προστεθέντα τξ ιδ' εκατ. δΓ άναπλήρωσιν έκπεσόντος κει- μένου" τούτων δέ τό πρώτιστον, εΐ και άγραφον αφέθη, περιέ- λαβε τότε τό σημείωμα τόδε* «Βιβλίον της μονής του Προδρό- μου», της παρά τόν Ιορδάνη ν ποταμόν τό δέ μετά τούτο πε- ριέχει σημείωμα δι' ιβηρικών, εϊτουν γεωργιανών, στοιχείων γε- γραμμένον τά δέ μετά ταύτα δύο φύλλα τήν αρχήν περιέχει του ευαγγελίου. Τό κύριον δμως τεύχος άρχεται τών λέςεων τούτων (φ. 5)' « — μολόγησεν καΐ ουκ ήρνήσατο και ώμολόγησεν, δτι ούχ εΙμΙ έγώ ό Χριστός* και ήρώτησαν αυτόν τί ουν; Ηλίας ει συ» κτλ. Έστι δέ τό κείμενόν αύτοΰ κατά σελίδα μονόστηλον καΐ έχ γραμμών 21 (0,19x0,155 = 0,14X0,098). Έν τω 99-ω φύλλω γέγραπται διά της χειρός του καλλιγράφου σημείωμα, ου ή αρχή• «Εύαγγέλιον τής α' εβδομάδος τών νηστειών: εσπέρας άπό τό έπιλυχνην ψάλλεται τό έξάψαλμον» κτλ. Μετά τό 149-ον φυλλον υπάρχει χάσμα δύο φύλλων , άπερ έκοψε Πορφύριος 6 Ούσπένσκης• ταύτα δέ νυν έν Πετρουπόλει κείται (αριθ. 284). Τπάρχει δ' έν τω χώδικι και μηνολόγιον άςιόλογον (φ. 166^ — 472 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 318'), ές ου βεβαιούμε!)» πως, ίτι τό ευαγγέλιον τούτο συνε- τάχ&η κατά την έν Κ/πόλζι συνήθειαν. ΜηνΙ σεττυ. κα' μνήμη οημειουται «της παναγίας Θεοτόκου έν τη Πέτρα»• τη κε' «εις την μνήμην του Κάμπου καΐ των άγιων μαρτύρων Τωμανου και Παφνουτίου•. — Τη δ' νοεμβριΌυ μνήμη «της αγίας Θεοδώρας και της παναγίας Θεοτόκου έν τοις Κύρου»• τη ε' του αύτοΰ μη^Λ; «Τα εγκαίνια του ναού Θεοδώρου έν τοις Παρακίου» [δίο]* τη ιε' μνήμη του αγίου πατριάρχου Θωμά Κ|πόλεως• τη κ' «των αγίων πατριαρχών Κ/πόλεως Μαξίμου Πρόκλου Άνατολίου και Γεννα- δίου»• τη κγ' μνήμη του ιερομάρτυρος Πέτρου «Καπετουλίνης». — Τη ιη' δεκεμβρίου μνήμη των αγίων γ' παίδων «καΐ τα εγκαίνια της παναγίας Θεοτόκου έν τοις Χαλκοπρατ(ε)ίοις»• τη κη του αυτού μνήμη Θεοδώρου Κ/πόλεως αρχιεπισκόπου. — Τη κβ' φε- βρουαρίου μνήμη Θωμά πατριάρχου. — Τη ς' μαρτίου «του έν άγίοις πατρός ημών Στεφάνου του συστησαμένου το γηροκομεΤον έν τω Άρματιώνι και της αγίας μάρτυρος θέκλης"• τη ιγ' του αύτου μνήμη των έν τω Πετρίω» μαρτύρων Σαβίνου Ποπλίου Αφρικανού καΐ Τερεντίου* τη κβ' μνήμη Θωμά Κ/πόλεως αρχιε- πισκόπου* τη κ&' μνήμη Ιωάννου πατριάρχου Ιεροσολύμων. — Τη ς' άπριλίου και μνήμη των έν Περσίδι ρκ' μαρτύρων καΐ Ευτυχίου πατριάρχου Κ/πόλεως• τη ιβ' των έν τω Πετρίω μαρ- τύρων Τερεντίου Αφρικανού Μαζίμου Προυτίου και Πονπίου. — Τη δ' μαΓου και μνήμη των «πλησίον της Πηγής» μαρτύρων, Πρόβου Τάραχου Ανδρόνικου• και μνήμη Γερμανού Κ/πόλεως του όμολογητου• τη ιε' μνήμη Άλεςάνδρου αρχιεπισκόπου Ιεροσολύ- μων.— Τη β' ίουνίου μνήμη Νικηφόρου Κ/πόλεως• τη ιδ' Με- θοδίου Κ /πόλεως του όμολογητου. — Τη κς' ιουλίου μνήμη Συ- μεών του Στυλίτου και Θεοδώρου μητροπολίτου Τραπεζουντος• τη λα' του μάρτυρος Γελασίου και «τά εγκαίνια της αγίας σορού έν Βλαχέρναις». — Τη κζ' αύγούστου μνήμη των αποστόλων Πέτρου και Παύλου και €τών αγίων μ' των έν τω παλατίω»• τη λα' και μνήμη «των έν άγίοις πατριαρχών Αλεξάνδρου Ιωάννου και Παύ- λου του νέου». — ΚαΙ ταύτα μεν έσημειώ&η κατ' έκλογήν έν δε ί ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ Γ ΙΕΡΟΣΟΑΪΜΩΝ. 473 τοις κρασπέδοις χείρες της δεχάτης έχατ. έγραψαν δώ μιχρών κε- φαλαιωδών γραμμάτων τα σημειώματα ταύτα• α') «Μη(νΙ) τω αύτ(ω) [=νοεμβρίω] ια' έχοιμήθη ό δούλος του θεού μοναχός Άνδ(ρέας) τοϋ Χάλδίου)>, φ. 182^. — β') «ΜηνΙ τω αύτω ιθ' έχοιμήθη ό δού- λος του θεού 'Ιγ^^άτεος μοναχός καΐ πρεσ|3ύτερος ό ΔανιΡρίτ(ης)», φ. 182^. — γ') «Μηνΐ νοεμβριω χς' έχοιμήθη ό δούλος του θεού Θεοδόσιος μοναχός, αδελφός του ΚελλιΌυ». — δ') «ΜηνΙ άτυριλίω δ' έχοιμήθη ό δούλος του θεού Νικηφόρος μοναχός Γηροχομήτης. ΜηνΙ άπριλίω ε' έχοιμήθη ό δούλος του θεού, ό μοναχός Θω- μάς αδελφός του Κελλίου. ΜηνΙ άπρελίω η' έχοιμήθη ό δούλος του θεού, ό μοναχός χαι πρεσ|3υτερος Νικόλαος ό Δανιβρ{τ(ης) » , φ. 204^. — ΚαΙ έν φ. 225^ ύττάρχει σημείωμα δι' αραβικών γραμμάτων. Σημειωτέον έτι, 8τι τά αναγνώσματα των ευαγγελίων έστΙ τετονίσμε'να δια σημείων ερυθρών, έχοντα γράμματα που κε- φαλαιώδη και περικεκοσμημένα καί τίνα ταινιοειδή κοσμήματα πρασίνου χρώματος. 361. «Στιχεράριον του δλου χρόνου» μεμβράνινον, έκ φύλ- λων 161, ων τό κείμιενον υπάρχει μονόστηλον και τετονισμένον δια μουσικών σημείων άζίων ιδίας μελέτης• έγράφη δέ περί τό τέλος της ενδέκατης έκατονταετηρίδος. Μήκους 0,206, πλά- τους 0,155. 362. Κώδις λειτουργικός της έν Φωκίδι μονής του οσίου Λουκά του Στειριώτου, γραφείς μεν περί την αρχήν της ιγ έκα- τονταετηρίδος έν αύτη τη μονί] παρά Ξενοφώντος Πεντόζα, έτει δέ 1269-ω συμπληρωθείς διά τίνων κειμένων, δ κατέλα|3ε τά ες αρχής άγραφα του κωδικός φύλλα (φ. 1 — 18, 200 — 208) και τρεις αύτου σελίδας (φ. 111*. 126", 199"). Σύγκειται τοίνυν ό κώδιξ έκ φύλλων 208, σχήματος ογδόου, καΐ διά τό εΤναι την γραφήν λεπτή ν πάνυ, τών σελίδων ένιαι μεν άριθμουσι γραμ- μάς 28, ίτεραι δέ 46* άλλαι δέ πάλιν σελίδες άριθμουσι γραμ- μάς 30 ή 35* πάσα δ' δμως σελίς υπάρχει κεκοσμημένη πλαισίω τινι κοκκίνω, κατά τό δείγμα τό φωτοτυπικόν δπερ οπίσω κεί- ται• τούτο δέ τό δείγμα περιέχει δύο σελίδας του κωδικός (126^ 474 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ καΐ 127*), και ή μεν έξ αριστερών άπβικάζει τάς τελευταίας πέντε ωδάς άσματιχου τίνος χανόνος το5 πατριάρχου Φωτίου, δν έξετύπωσα πέρυσιν *, ή δ' έτερα την αρχήν $λλου τινός ανεκδό- του κανόνος Ευθυμίου του μελωδού, του χαΐ Στειριώτου πιθανώς. ΚαΙ ταύτα μέν ούτως* τό δε υπόμνημα του βιβλιογράφου Ξενο- φώντος (φ. 199^), δπερ άπαράλλακτον ενταύθα παρατίθεμαι, άνέγνων έγώ ώδε* €ΕΓληφε τέρμα τω παρόντ(ι) βιβλ(ίω): | έκ ποθήσεως, Ιωσήφ ναζιραίου: | θύτου καΐ λάτρ(ου) της αγίας τριά- δος: Ι τηρών δε λίαν τάς έντολάς Κυρίου | θανάτ(ου) μνήμη πρό τών ώπών: ου πόρρω | άλλ' άεΐ δέρκων, καΐ έν εκπλήξει μέ- νων Ι ω θείας οράσεως βαβαΐ της μνήμης: | μονής αίσίας, εΐχεται του Στειρίου: | του έν όσίοις Αουκα περιβόητου• | ζυσθείς Πεντόζα άζύγ(ω) Ξενοφώντ(ι): | οίκτρου καΐ ξένου, και λίαν άτασθάλου* | θιάσσω μένων, της μονής τής Ρηθείσης ( εύ- χαΓς ποιείτε, οί δπτοντες τήι δέλτ(ω)• | ό χεΙρ κατέχων δζυζ, άντέφη οδτως (ίη ιη&Γ§. Ιωσήφ) | λιγαίνω ίζυξ λιτάζω τώ χω | ένθ' ίζάνοις βέλτιστε ήμεΤς άμφω σταθμώμεν | Ιωσήφ τε τ' ου- νομα συν Ξενοφώντι. | ναι λιγαίνω, νυν καΐ εις τους αιώνας». Περιεχόμενον. 1. Παρακλητικοί κανόνες οκτώ εις τήν θεοτόκον (φ. 1 — 8), ων ό έβδομος ακροστιχίδα φέρει τήνδε• «Τήν έβδόμην δέησιν αγνή νυν δέχου*• ήχος βαρύς. 2. «Ευαγγέλια έωθινά τά ένδεκα μετά τών στιχηρών>, φ. 9. 3. «Άποστολοευαγγέλια της δλης εβδομάδος*, φ. 12. 4. «Εύαγγέλιον τής ύπεραγίας Θεοτόκου», φ. 15". 5. Αναγνώσματα τής παλαιάς διαθήκης, φ. 15^. 6. Κόσμημα ταινιοειδές, ουπερ άνωθεν υπάρχει τό «Βίβλος τό θαύμα συλλογής τών ασμάτων»- υπό δε τό κόσμημα γέγρα- πται τούτο• « —τ— Συν θεώ όκτώηχος έν (γρ. συν) τω θεοτοκαρίω, Ιχοντα τήν άπασαν άκολουθίαν αυτών καΐ δτερα διάφορα». Άρχ. «Τω Σαββάτο) εσπέρας στιχηρά αναστάσιμα είς τό Κύριε έκέ- ^ ΠρΑΒθ€ϋ&ΒΒΗ& Π&Λ60ΤΗΐΐΰκί& ΟΰορΒΗΚΐ, τεΟχος 81 -ον, σελ. 9 — 14. • < ' .^ < ♦ * » ^ 1 •. [ ( ζ •' ι 1 ; ' ί > .< ». 1 • 7 .τ: /■ • * , ' ( ,' " >■ ♦* ί* ι 'ί, - * /ν •ν /,: ^ ';,/ο.. '. /:! ' ( *} ?'?'' μ-'Μ^'•^" ;♦/» ;•' '.':•'.• > ^ . / .^ _ ι > • / Λ • ι ; . 1 ν .• ■ ατ. Μ' Γ Τί : <•ν ^ ^: ί ' ι /.ι « ι / 7 ' 'π* , ι ■ ) ι ■ \ •1 » Γ ι ' '\•' ^ί:/' .< ' 1 •>/Τ0> *• '» ίΊ »-^3οτ'.>:ον ί ;. 1 Τ',νΟνΤ- ν 1 ) , :/• : χ έ >'.. 'Χ α3~7 :«ί;ν στίν . <:. -/•'.• 3 ν/^'^ ^'/^:, -, ν- ■γ ί 1 ί ί,• ι '^ι\' χ. ι-'εοτ'. •.*/.• • . ι Γ. ι ι -Γ « » • (;. '• >; «γ;». 7 τ , ,: . ό > : • ο α ν(»» . ί ϊ ν υτ ./ -^ / >Γ.'/ *:-; -Τ-^ ' ' Ό. αυ >) "■?«' ι - ' •-<• »• Γ ν .• / • 1 - /.Μ » < ■' ][ Ι.Ιί'ΓΙ Ιίϋν {.-.Μ (. <'" 1 !ίΜ .1 Γ- ίΐίΐ .κ >ϊ:?ί ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 475 χραζοΕ* ήχος α'. Τάς έσπερινάς ημών εύχάς» κτλ., φ. 19 — 110. 7. Σημείωμα τυπικόν, ου ή αρχή* €Δέον γινώσκειν δπως όφείλωσιν άναγινώσκεσθαι τα ευαγγέλια» κτλ., φ. 110^. — Πα- σχάλιον των ετών ,ςψοζ— ^ςωε' (1269 — 1397), φ. 111*. 8. €Κα^>ών παρακλητικός εις τόν δγιον άτυοστολον Πέτρον και Παυλον, φέρων ακροστιχίδα τήνδε: Αιταΐς Πέτρου με και Παύλου σώτερ σκέπε». ^Ηχος α'. Άρχ. «Λάμποντες ώς δυο φω- ταυγεΐς», φ. ΙΙΐΡ. 9. «"Ετερος κανών ίκετηριος όμου και κατανυκτικός εις τόν κυριον ημών Ίησουν Χριστόν καΐ εις τους αγίους αρχαγγέλους και εις τόν ίτγιον Ίωάννην τόν Προδρομον καΐ εις τους αγίους αποστόλους και προφήτας», είς ήχον β'. Άρχ. «Αμαρτωλοί, δράμωμεν προς τόν καλούντα ήμας>, φ. 112^. 10. «Κανών παρακλητικός εις τόν αγιον Νικόλαον, φέρων ακροστιχίδα τήνδε: Δέησιν οικτράν Νικόλαε προσδέχου».'^Ηχος β'. Άρχ. «Διηνεκώς τω θείω θρόνω της χάριτος», φ. 114. 11. «Κανών παρακλητικός εις τόν δσιον πατέρα ημών και θαυματουργόν Λουκαν, φέρων ακροστιχίδα τήνδε: Τμνος πέφυ- κεν εύκτικός μοι τω τάλα• έν δέ τοις θεοτοκίοις, Ευθυμίου». Ήχος β'. Άρχ. «Τπέρ ημών καθικετεύοντα», φ. 115. Πρβ. Γε- ωργίου Κρέμου, Φωκικά* προσκυνητάριον της έν τή Φωκίδι μο- νής του οσίου Αουκα τουπίκλην Στειριώτου. Έν Αθήναις, 1874, α. 73 χέ. 12. «Κανών παρακλητικός εΙς τους αγίου; τεσσαράκοντα μάρ- τυρας, φέρων ακροστιχίδα τήνδε: Δεκάς με σώζε τετράριθμον μαρτύρων». Ήχος β'. Άρχ. «Δέξαι Χριστέ τήν έκ χειλέων μου δέησιν», φ. 116. 13. «Ό κανών εις τόν αγιον Γρηγόριον τόν θεολόγον». Ήχος β'. Άρχ. «Γρήγορων ένθέοις άρεταΓς», φ• 116^. 14. «Κανών παρακλητικός εις τόν αγιον μεγαλομάρτυρα Γεώρ- γιον, φέρων ακροστιχίδα τήνδε: θυρεός πέφυκας, μάρτυς, δν- τως προστάτης». Ήχος β'. Άρχ. «θερμότατη πίστει και στορ- γή», φ. 117ί^. 476 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 15. «"Ετερος κανών ίχετήριος εις τον κύριον ημών Ίησο&ν Χριστόν χαΐ ε[ς τήν πανάχραντον αύτου μητέρα καΐ εις τους θείους αρχαγγέλους και εις τόν άγιον Ίωατ/νην τον Πρόδρομον και εΙς λοιπούς πάντας άγιους προπάτορας προφήτας αποστόλους μάρ- τυρας και οσίους, ψαλλέμενος έν συμφοραΓς και θλίψεσι». *Ηχος δ'. Άρχ. «θαλάσσης της νοητής τα κύματα* κτλ., φ. 118Ρ. 16. «Κανών παρακλητικός εις τον αγιον Ίωάννην τόν Πρό- δρομον». ^Ηχος δ'. Άρχ. «Ώς λύχνον του νοητού σε Πρόδρο- με», φ. 119»^. 17. «Κανών παρακλητικός εις τόν άρχιστράτηγον Γαβριήλ καΐ εις Ίωάννην τόν Πρόδρομον και Δανιήλ τόν προφήτην, Κο- σμαν καΐ Δαμιανόν τους άναργύρους και εις τόν δσιον πατέρα ημών Νικόλαον». '^Ηχος δ'. Άρχ. «Γαβριήλ αρχάγγελε, λαόν διέσωσας δουλείας», φ. 120^. 18. Ιωσήφ του μελωδού «κα'^ών παρακλητικός είς τόν δσιον πατέρα ημών τόν μέγαν Βασίλειον, φέρων ακροστιχίδα τήνδε: ΣοΙ Βασίλειε τήνδε τήν ώδήν πλέκω». ^Ηχος δ'. Άρχ. «Σταγόνα μοι προσευχαΐς σου», φ. 122. • 19. «Κανών ικετευτικός ε[ς τόν κύριον ημών Ίησουν Χρι- στόν καΐ είς πάντας τους αγίους». *Ηχος πλ. α'. Άρχ. «Δέησιν έκ χειλέων», φ. 122^. 20. «Έτερος κανών είς δέησιν προς τόν θεόν, έν ω δ' δν τις θέλη πράγματι αίτήσασ&αι». ^Ηχος α'. Ώδή α' και β' μόνον. Άρχ. «Δέησίν σοι προσάγω ό σός ικέτης», φ. 123^. 21. «Κανών σταυρώσιμος φέρων ακροστιχίδα τήνδε: Παθών με σώζε τω πάθει σου, Χριστέ μου, τόν Ιωσήφ». "^Ηχος πλ. α'. Άρχ. «Παθοκτόνον Χριστέ, έθελουσίως αυτός» κτλ., φ. 123^. 22. «"Ετερος κανών έξαγορευτικός όμου καΐ παρακλητικός είς τόν κύριον ημών Ίησουν Χριστόν, φέρων ακροστιχίδα τήνδε: ΆεΙ στενάζων δακρύω καθημέραν Μιχαήλ». ^Ηχος πλ. β'. Άρχ. «Άδεώς σωτήρ μου έκ βρέφους ό τάλας», φ. 124^. 23. Φωτίου πατριάρχου «δτερος κανών παρακλητικός είς τήν άγίαν καΐ όμοούσιον τριάδα και είς τήν υπεραγίαν θεοτόκον». ΙΙΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΪ ΙΕΡΟΣΟΑΓΜΩΝ. 477 "^Ηχος πλ. β'. Άρχ. «Πάτερ παντοκράτορ», φ. 125Ρ. Έςεδόθη τόποις εντεύθεν, ως εϊρηται. — Φ. 126" πίναζ αεληνοδρομιοϋ. 24. Ευθυμίου του μελωδού «έτερος κανών παρακλητικός εις τον άρχιστράτηγον Μιχαήλ, φέρων ακροστιχίδα τήνδε: *Ακος νέ- μοις μοι των παθών τε και νόσων. Έν δε τοις θεοτοκίοις: Ευ- θυμίου». ^Ηχος πλ. β'. Άρχ. «"Ανωθεν ως έχων πολλήν παρ- ρησίαν, φ. 127. 25. «"Ετερος κανών παρακλητικός εις τόν άρχιστράτηγον Γα- βριήλ καΐ εις τόν αγιον Ίωάννην τόν Πρόδρομον και εΙς τόν αγιον Στέφανον τόν πρωτομάρτυρα και εις τόν αγιον Γεώργιον καΐ εις τόν αγιον Προκόπιον και εις τόν αγιον θεόδωρον». Ήχος πλ. β'. Άρχ. «Γαβριήλ των δνω δυνάμεων δρχωνι, φ. 128. 26. Ιωσήφ του μελωδού «Ιτερος κανών παρακλητικός εις τόν αγιον μεγαλομάρτυρα θεόδωρον, φέρων ακροστιχίδα: Πλήρω- σον ημών τάς παρακλήσεις μάκαρ». Ήχος πλ. β'. Άρχ. «Πε- ποικιλμενος τη δόζη τη θεϊκή*, φ. 129^. 27. «"Ετερος κανών παρακλητικός εις τους αγίους μεγαλο- μάρτυρας Γεώργιον καΐ θεόδωρον», ^Ηχος πλ. β'. Άρχ. «Τήν δυάδα τήν σετττήν», φ. 130?. 28. Ιωσήφ «έτερος κα^;ών παρακλητικός εις τόν αγιον Δη- μήτριον, φέρων ακροστιχίδα: "Εκτην δέχοιο τήνδε τήν ωδήν μά- καρ*. ^Ηχος πλ. β'. Άρχ. «Έν εύφροσύντ] παμμάκαρ», φ. 131. 29. Ιωσήφ «κανών παρακλητικός εις τόν δσιον πατέρα ημών Ίωάννην τόν Χρυσόστομον, φέρων ακροστιχίδα τήνδε: "Εκτη δέη- σις τω Χρυσοστόμω πρέπει*. Ήχος πλ. β'. Άρχ. «Έκ τών αναγκών μου του βίου», φ. 132. 30. Νικολάου (πατριάρχου) «δτερος κανών παρακλητικός εις τόν αγιον Νικόλαον. Έν τοις θεοτοκίοις: Νικολάου». Ήχος πλ. β'. Άρχ. «Πάτερ θεοφόρε, πατέρων άκρότης», φ. 133. 31. Ευθυμίου «κανών παρακλητικός εις τόν δσιον και θαυ- ματουργόν Λουκαν». Ήχος πλ. β'. Άρχ. «Έν κατανυςει καρ- δίας», φ. 134. 32. «Κανών παρακλητικός ε{ς τήν ύπεραγίαν θεοτόκον. 478 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΑΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ '^Ηχος πλ. β'. Άρχ. € Χαίρε των πατέρων το ευφημον κρά- τος*, φ. 135. 33. «"Ετερος χανών παραχλητιχός εις την υτεεραγίαν θεοτό- χον, φέρων άχροστιχίδα τόν άλφάβητον, εν δε τοΓς θεοτοχιοις: άντίληψις». ^Ηχος πλ. δ'. Άρχ. «Άγιων άρα μήτηρ», φ. 135^. 33. Ιωσήφ «χανών παραχλητιχός του αγίου αποστόλου καΐ ευαγγελιστου Ιωάννου του θεολόγου, φέρων ακροστιχίδα τηνδε: Δέχου δέησιν όγδόην, θεού φίλε, του Ιωσήφ». ^Ηχος πλ. δ'. Άρχ. «Δεσμεΐν τε και λύειν έπι της γης», φ. 136^. "Ορα το έξης βιβλίον: Κανόνες όκτόηχοι εις τόν θεολόγον Ίωάννην ποί- ημα Ιωσήφ του Υμνογράφου. Έν Λειψία 1799, σ. 57-64. 35. «Κανών παρακλητικός εις τόν άρχιστράτηγον Μιχαήλ και εις τους αγίους τε μ' μάρτυρας και εις τόν άγιον Είρή- ναρχον καΐ είς τόν δσιον πατέρα ημών Νικόλαον, έν κινδό- νοις και θλίψεσιν». ^Ηχος πλ. δ'. Άρχ «Αγίων αγγέλων ώ; αρχηγός», φ. 137. 36. Ιωσήφ του μελωδού «κανών παρακλητικός εις τόν αγιον Ίωάννην τόν Πρόδρομον, εις τους αγίους αποστόλους, εις προφή- τας μάρτυρας ίεράρχας και οσίους, φέρων ακροστιχίδα τήνδε: Δέησιν οικτράν τοις θεού δούλοις φέρω». ^Ηχος πλ, δ'. Άρχ. «Δήμος σεπτών έκδυσωπώ σου Κύριε», φ. 138. 37. «Κανών ψαλλόμενος τη ε' της ε' εβδομάδος των νηστειών. Ποίημα Ανδρέου Κρήτης» είς ήχον πλ. β'. Άρχ. «Πόθεν αρξομαι θρηνεΤν τάς του αθλίου μου βίου πράξεις», φ. 139^. 38. «Στιχηρά εις τους αϊνους, φέροντα ακροστιχίδα κατά στοιχεΤον». ^Ηχος δ'. Άρχ. «^Άπας ό βίος μου μετά πόρνων», φ. 144 κέ. 39. «Έκλογάδιον συν θεώ ένεπίτομον του δλου χρόνου, έχοντα [δίο] δε και τά Μυτιληναϊκά», φ. 145 κέ. Μηναία ένε- πίτομα, περιέχοντα κανόνας εορτών τίνων, απολυτίκια στιχηρά, στίχους κτλ., λόγου τινός άξια διά τους περί τήν έκκλησιαστικήν ύμνολογίαν ασχολούμενους. 40. «Τυπικόν ένεπίτομον, άρχόμενον άπό του Τελώνου και Ι1ΑΤΡΙΑΡΧΕΙ0Γ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 479 του ΦαρΕσαίοϋ δχρι των άγιων πάντων», φ. 194^. — Προσθηκαι χάί σημειώματα του καλλιγράφου, φ. 199. 41. Προσθηχαι μεταγενέστερα ι. α') ι'Απολυτίκιον του άγιου Αουχα του Γουρνικίτου* ήχος γ', προς τό θείας πίστεως». Άρχ. € Μέγας γέγονας», φ. 199^. — β') Άποστολοευαγγέλιον εις μάρ- τυρας, φ. 200. — γ') «Τυπικόν μονάχου τίνος προς τίνα των παί- δων αύτου». Άρχ. € Πολλάκις με ήξίωσας», φ. 201. Έμμετρον. — δ') €Του έν άγίοις πατρός ημών άββα Ήσαΐου, έντολαΐ τοις άδελ- φοΐς τοις μετά ταΰτα>. Άρχ. €θέλοντες μεΐναι», φ. 203. — ε') Στιχηρά διά τον Εύαγγελισμόν, τον αγιον Στέφανον, την Με- ταμόρφωσιν, την κοίμησιν της Θεοτόκου κτλ., φ. 204 κέ. — ς') Αναγνώσματα προφητειών, φ. 207. — ζ') «Προκείμενα ίμνημα, ψαλλόμενα έν ταΤς λειτουργίαις τών Κυριακών ημερών», φ. 208^. Και τέσσαρα φύλλα βαμβακερού χάρτου, περιέχοντα τα έξαποστει- λάρια καΐ τα έω&ινά ευαγγέλια. Κατά δε τίνα σημείωσιν άραβι- κήν (φ. 208^) τό βιβλίον υπήρχε τινός Ιωσήφ υιοί} Ιακώβου του Μιχαήλ. 363. Τεύχος έκ μεμβράνης άκέφαλον, άρι&μουν ήδη φύλλα 167, δπερ έγράφη περί τήν αρχήν της ενδέκατης έκατονταετη- ρίδος• έχει δε κατά σελίδα πασαν κείμενον έκ μιας στήλης, γραμμάς 24 άριθμούσης (0,215X0,165 = 0,15X0,11), 8 έστι τους λόγους Ιωάννου του Σχολαστικού, του της Κλίμακος, αρχήν ποιούμενου του κωδικός άπό του τρίτου λόγου, του περί ξενητείας• έν δε τη προσθίω σελίδι του 156-ου φύλλου προ- σετέθη ετει 1256-ω κόσμημα ποικιλόχρουν, σχήματος παραλ- ληλογράμμου τετραγώνου, δπερ άττεικάζει δάπεδον έκ μουσείου συντεθειμένον υπό δε τό κόσμημα προσέγραψεν ό τεχνίτης αυ- τού τό «Μηνι μαΓω κε', Ινδικτιώνος ιδ' έτους ^ςψζδ'». Και έν τη δευτέρα σελίδι του αύτου φύλλου γέγραπται παρά του καλ- λιγράφου σχήμα κλ^μακος ερυθράς, ης έκαστη βαθμις ενέχει τό δνομα μιας τών υπό του πατρός Ιωάννου περιγραφεισών αρετών ετέρα δε κλίμαζ έσχεδιάσδη έν τω 157-ω φύλλω, έχουσα παρά τήν βασιν αυτής επίγραμμα τρίστιχον «Πίατι; τά χρηστά τών 480 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ χαλών πάντων φέρει, | έλπίς δε ποιεΤ καρτερεϊν εν τοΙς πόνοις, ή δ' αδ τέλειοι προσφυώς ή άγάττίί]». Μετά δε τούτο γέγραπται λόγος 6 «προς τόν ποιμένα». Ένδον δέ της δευτέρας πιναχίδος ό δέτης έθετο φύλλα δύο μεμ|3ράνινα, μέρος δ^/τα κωδικός ετέ- ρου της ιγ' εκατ., έν οΤς άναγινώσκεται τεμάχιον Βασίλειου του μεγάλου περί κοινοβίων, και δτερον αυ των αποστολικών διαταγών. 364. Τεύχος της ενδέκατης εκατ. αριθμούν φύλλα 205, ων το κείμενον υπάρχει κατά μίαν έκάστην τών σελίδων μονόστη- λον και εκ γραμμών 26 (0,205X0,168 = 0,146X0,11)• καΐ ένδον μεν της πρώτης πινακίδος υπάρχει φύλλον εν κεκολλημέ- νον άλλου τινός κωδικός, έν ω γέγραπται ή της θείας Κλίμαχος ύπόθεσις• μετά δέ τούτο το και)' αυτό βιβλίον, τους λόγους άπτ>- τας έχον Ιωάννου του Σχολαστικού και προ τούτων ένεπίτομον αύτου βίον, επίγραμμα Δανιήλ μονάχου, τών λόγων υπόθεσιν χαΐ δύο αμοιβαία γράμματα Ιωάννου του Ταϊθηνου καΐ Ίωά^;νου του Σχολαστικού• μεθ' δ φαίνεται φύλλων επτά παλαιόν έλλειμμα. ΕίσΙ δέ και έν τούτω τώ τεύχει, καθάπερ έν τοΓς λοιποΤς όμοίοις, σχήματα δύο κλιμάκων μετά τών είθισμένων επιγραφών (155" και 156°^)' έπεται δ' αύταΐς ό προς τόν ποιμένα λόγος• μεθ' δν ό καλλιγράφος προσέθετο 278 «Σχόλια της θείας και ίερας Κλίμακος τών απορρή- των» (φ. 169 — 205), ων ή αρχή• «Νοεραι νεανίδες αϊ ψυχιχαί καταστάσεις είσίν». Έν δέ τη τελευταία σελίδι κεΓται € Δόγμα περί τριάδος» έν πίνακι γεγραμμένον και σημείωμα της ιγ' έκατ , έχον ώδε• «-{-Εδόθη ταύτη ή βίβλος παρά του ή .κυρου προς τόν ταπεινόν αυτός δέ έγώ εθηκα αυτό εΙς τήν άγίαν μονήν του Στύλου εις μνημόσυνόν μου, και εύχεσθε κα- μοΰ του ταπεινού και αμαρτωλού οι άναγινώσκοντες ταυτην τήν βίβλον». Και πάλιν άλλο σημείωμα της ις' έκατ. «Του αρχαγγέ- λου Μιχαήλ του έν Ίεροσολύμοις ύπάρχ(ε)ι αυτί ή βίβλος». 365. Τεύχος έκ φύλλων χάρτου βαμβακερού 287, γραφέν τη τρίτη και δεκάτη έκατονταετηρίδι, μήκους μέν 0,256, πλά- τους δέ 0,175* έχει δέ κείμενον έν μια κατά σελίδα στήλη γραμ- μάς άριθμούση 41 (0,19X0,12). Ένδον δέ της πρώτης πίνα- ΠΑΤΡΙΑ ΡΧΕΙΟΓ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 481 κί5ος υπάρχει φυλλον ές άρχης δγραφον, δπερ τ^ ιζ' εκατ. πε- ριέλαβε τά δύο ταδτα σημειώματα* α') δια μονοκονδυλιάς• «•|• Ό ταπεινός μητροπολίτης της αγίας πόλεως Βη&λεέμ Σπυρίδων (?). β') «1649 ^• Τό παρόν βιβλίον είναι του Αγίου Τάφου μέσα, της μεγάλης εκκλησίας». Μετά δε ταύτα πίναξ υπάρχει των εμπεριεχομένων τη βίβλω, φύλλα πέντε καταλαμβάνων, ών τό πρώτον άνεπληρώθη τη ις' εκατ. — (Του οσίου Νίκωνος παγκό- σμιον) ή «Βίβλος τών ερμηνειών τών θείων εντολών του Κυ- ρίου», διηρημένη, κατά τόν πρόλογον, εις λόγους ξη'• τό ήμέ- τερον δμως άπόγραφον έχει μόνον τους πρώτους λη' λόγους, ών έκαστος υπάρχει συντεθειμένος εκ τεμαχίων διαφόρων συγγραφέων, έκ ρητών της Γραφής, έκ τεμαχίων βίων τινών οσίων ανδρών και έκ νόμων συνοδικών και πολιτικών. Συγγραφείς, α') Χρυσο- στόμου τεμάχη πολυάριθμα, β') τεμάχη θεοδωρίτου, γ') Μαξί- μου του όμολογητου, δ') Βασιλείου του μεγάλου, ε') Ιωάννου του Δαμάσκηνου, ε') Ισιδώρου του Πηλουσιώτου, ς') Νείλου του ασκη- τού, ζ') Βαρσανουφίου, η') Αμμωνίου πρεσβυτέρου, θ') ΈφραΙμ του Σύρου, ι') Θεοδώρου του Στουδίτου, ια') Έπιφανίου Κύπρου, ιβ') Ιγνατίου του θεοφόρου, ιγ') Δωροθέου, ιδ') Αθανασίου Αλε- ξανδρείας, ιε') Συμεών του θαυμαστοορείτου, ις') Αναστασίου του Σιναΐτου, ιζ') Γρηγορίου του Διαλόγου, ιη') Όρσισίου, ιθ') Ιωάν- νου Σχολαστικού, κ') Ποιμένος του ασκητού, κα') Διαδόχου, κβ') Κασσιανου, κγ') Μαρκιανου Βηθλεεμίτου δις, κδ') Γρηγορίου του θαυματουργού, κε') Τιμοθέου Αλεξανδρείας, κς') Ιωάννου του Νηστευτου, κζ') Μάρκου του έρημίτου, κη') Φίλωνος του Εβραίου άπαξ, κθ') Κλήμεντος Τώμης, λ') Γρηγορίου Νύσσης, λα') Ισαάκ του Σύρου, λβ') Πέτρου Αλεξανδρείας, λγ') Αλεξάν- δρου [έκ τών ερωτήσεων αύτου προς τόν μέγαν Εύσέβιον Αλε- ξανδρείας], λδ') Διονυσίου Αρεοπαγίτου, λε') Μακαρίου του Αί- γυτυτίου, λξ') Ήσαίου του οσίου, λζ') Ταρασίου Κωνσταντινου- πόλεως δπαξ, λη') Γενναδίου Κωνσταντινουπόλεως άπαξ, λθ') Ιω- άννου Καρπαθίου άπαξ, μ') Δίδυμου, μα') Μεθοδίου Κωνσταν- τινουπόλεως.— Τεμάχη βίων ένίων οσίων ανδρών, οΓον Παχωμίου, 31 482 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΑΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ Σάβα, Ιωάννου του Ελεήμονος, Έπιφανίου Κύπρου, Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Διονυσίου του Αρεοπαγίτου, Φιλήμονος, Χα- ρίτωνος, Δανιήλ του Στυλίτου, Ιωάννου ήσυχαστοΰ του Άγιοσα- ^3ίτου, Παϊσίου, Ευγενίου μάρτυρος, Θεοδώρου Έδεστνοδ χαΐ Ευ- θυμίου του μεγάλου. Λετυτομερεστέραν άναγραφήν δρα έν τξ Βί- Ι)Ηο(Ιΐ66& ΟοίδϋηίαηΑ, σ. 197-198, έν τω Ο&ΐαΐ. οοά. ΜΒ8. ΜΜ. Β&ν&ηο&β, τ. IV, σ. 386-389, και παρά τω Β&ηάίιή, ΟλΙ. ΗΜ. Μβάίο. ΐΛαΓβηΙ. τ. Ι, σ. 93-99. 366• Τεύχος έχ χάρτου βαμβακερού της τρίτης χαΐ δεκάτης έκατονταετηρίδος, άποτελούμενον εκ φύ)νλων 254, ων εζ μόνα με- ταγενέστερα πάνυ τυγχάνει (φ. 3 — 8), προστεθέντα δι' άνατπλή- ρωσιν ακέφαλου κειμένου τξ ις' έκατονταετηρίδΐ' τούτων δμως εστίν άγραφα δύο, του προσθέντος αυτά ποιησαμένου της αναπληρώσεως αρχήν από του νυν πέμτυτου φύλλου του κωδικός. "Έστι δε το σχήμα του βιβλίου παρόμοιον τω καλουμένω μεγάλω νυν όγδόω* άπο δε της όπισ&ίου σελίδος του 22-ου μέχρι του 245-ου φύλλου διακρίνεται παλαιά των σελίδων άρίθμησις (1-477)' διαφέρει δε πολλαχου και ή γραφή των εμπεριεχομένων, άπερ έστΙ μονόστηλα, γραμμάς άριθμουντα 31 άχρι 37" διό και φαί- νεται τό τεδχος εΤναι τριών ή δύο βιβλιογράφων έργον. 1. «Βίος και πολιτεία των αγίων ένδοξων και φιλευσε- βών μεγάλων βασιλέων Κωνσταντίνου και Ελένης, και φανέρω- σις του τιμίου και ζωοποιού σταυρού >. Άρχ. «Του μακαριω- τάτου και άγιωτάτου», φ. 5 — 8. Συμπλήρωσις ακέφαλου βίου (φ. 9 — 22), σχέσιν προς τό συμπλήρωμα κατά συνταξιν ουκ έχοντος• δν έγώ προσεκτικώς αντέγραψα και δώρον έδωκα τω φιλολόγω ^βΓη8ί;βά, άσχολουμενω περί τήν εκδοσιν αύτου τε και άλλου τινός απογράφου. 2. «Έκ του Ιστορικού Νικηφόρου πατριάρχου, πώς τρίτον προσκυνείται τά τίμια ξύλα>• έν δε τω κραστεεδω' «"Οτι ή έν τη πρώτη του αύγούστου μηνός τυπωθεΤσα προσκύνησις των τι- μίων ξύλων έπί Ηρακλείου γέγονε του βασιλέως». Άρχ. «Ηρά- κλειος λαβών έκ Περσίδος τά ζωοποιά ξύλα», φ. 22^ (Νίοβρίιοη ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ! ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 483 ορπδΟϋΐΛ βά. Ο. άβ ΒοοΓ, σ. 22, 15 — 16). Μετά τήν λέςιν «ανύ- ψωσε» προστίθησεν ό χώδιζ• «χαι έζ έχείνου μεχρ'. του νυν πε- ριέρχονται τήν πόλιν μηνΐ αύγουστώ, αμα χοίΐ δια τήν άναχώρη- σιν τδ>ν Βαρβάρων, φυλαχθε{σγ}ς της πόλεως τη δυνάμει του έν αύτω προσηλωθέντος » . Διάφοροι γραφαί: έλήφ&ησαν υπό Σαρ- βάρου II 6 τω αύτω χλήρω || 7 σώαν έπιγινώσκουσι || 10 παρ' αυτοΐς ήγαγε χαΐ άνοιγνύντος || 12 έχείσε, εΙς το Βυζάντιον || 14 Βλαχερνών λιτανεύων ύπεδέχετο || — Μετά δε τό €προσηλω- θβ'/Γος» υπάρχει τόδε* «Αλέξανδρος δε ό μοναχός ίστορεΤ τήν υψωσιν είναι διά τό άποσταλήναι τά τίμια ξύλα υπό της μακά- ριας Ελένης, ώς ανυψούμενα φανερά γένοιντο. Άλλα πρώτη μεν αυτή αιτία της υψώσεως, ήτις τελείται χατά τήν τεσσΛρεσχαιδε- κάτην σετυτεμι^ρίου μηνός• δευτέρα δε εκείνη* τρίτη δε έκφάνησις των τιμίων ξύλων εστίν, ήνίκα άπό Άπαμείας μετεκομίσθησαν έπί Ίουστίνου, και προσκυνούνται τί] μεσονηστίμω• εστί δέ τό ύποπόδιον του Χρίστου• Αλφειός γάρ επίσκοπος Άπαμείας άπε- κόμισεν αυτά εις Άπάμειαν ές Ιεροσολύμων, ειληφώς αυτά έκ του ίδίου αδελφού, αρχιεπισκόπου Ιεροσολύμων. "Άλλοι δέ φασί συν τη μακαρία Ελένη συχνούς άπελθ'βΐν αρχιερείς, συν αύτοΤς δέ και ό της Άπαμείας επίσκοπος• δς αιτεΤ μέρος του τιμίου ξύλου παρά της βοίσιλίσσης εις άνοικοδομήν εκκλησίας, και ειλη- φώς ήγΛγεν εις Άπάμειαν φωραθέντων δέ έπι Ίουστίνου, τά μέν κρατηθήναι έκεΤσε, τά δέ άποκομισθήναι τω βασιλεΤ». 3. «Κανόνες περί γάμων καί πολυγάμων συνοδικώς εκδοθέν- τες έν τη μεγάλη εκκλησία έπι της βασιλείας Κωνσταντίνου, του πρώτου κληθέντος Πορφυρογέννητου, και του άγιωτάτου πατριάρ- χου Νικολάου και μητροπολιτών και επισκόπων πολλών». Άρχ. «Ή δέ αιτία των κανόνων, δτι Λέων 6 σοφός έπει παρά τών προλαβουσών» κτλ., φ. 22^. 4. «ΣυνοδικαΙ λύσεις και προτροπαι περί μεγαλόσχημων του λειτουργεΐν». Άρχ. «Ό άγιώτατατος οικουμενικός» κτλ., φ. 23. Ίεροσολ. Βιβλιοθ. Ι, σ. 270-271. 5. (Γερμανού έςήγησις της θείας λειτουργίας) ακέφαλος, άρ- 484 ΚΑΤΑΑΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ χομ,ένη των λέξεων τούτων €τό δε έν τη λόγχη άποκαθαίρεσθαι σημαίνει το ως έπΙ σφαγήν ήχθη» χτλ., φ. 24-25 (Η. ΚρΛΟ- Η0€6^ΒΙ^6Β&, βΒ']^;ξ']^ΗίΑ Ο ΗΊκΟΤΟρίΙΧΙ ϋΗΤγρΓΗ^βΟΒΗΧ'Β ργΚΟΠΗ- ΟΗΧΐ ΒΛΤΗΚ&ΗΟκοβ 6Η6.ιίοτβΕΗ. Καζάν 1885, σ. 339 κέ). Τέλος* € Κοινωνία χέχληται ή των θείων μυστηρίων μετάληψις, δίά το την προς Χρεστόν ήμΓν χαρίζεσ&αι δνωσιν χαΐ κοινωνούς ήμας ποιεΤν της αύτοδ βασιλείας» . — "Οτι τό έλληνιχόν χείμενον της ειρημένης έξηγήσεως ατελές έν τοις χειρογράφοις υπάρχει, κατα- φανές έγένετο δια της έσχατης έχδοσεως του σοφού Κρασνο- σέλτζεβ" χαΐ τό Ιεροσολυμιτιχόν άπόγραφον ατελές ωσαύτως υπάρχει χαι πά^^υ συντετμημένον περιέχει μέντοι διαφέρουσας τινάς αναγνώσεις άζίας λόγου χαί τίνα πάλιν άγνωστα κεφάλαια, ων έγώ δύο μόνα παρατίθεμαι νυν ώδε. (Έχδ. Κρασν. σ. 346). «Τό έκφωνεΤν δνα των ψαλτών έχ του άμβωνος, προσέχοντα τώ θυσιαστηρίω, "Ευλογήσατε κυρι τό δόξα", σημαίνει την τρισυττό- στατον μίαν θεότητα δέεσθαι ως έχ πάσης της εκκλησίας εύλο- γηθηναι παρ' αύτης, ως καταξίαν, καθόσον έφικτόν αύτη άνθρώ- ποις ούσι καταξιωθηναι συν ταΤς άσωμάτοις θείαις δυνάμεσι τόν χερουβικόν και τρισάγιον ϋμνον αύτη τη αγία τριάδι άναμέλπειν και γαρ δια του είπεΓν αυτόν "ευλογήσατε", τάς τρεις υποστά- σεις έδήλωσε• δια δέ του προσθεΐναι τό "κυρι", την μίαν φυσιν έτράνωσε της θεότητος » . « Τό δέ " και τω πνεύματί σου " παρά του λάου άποκρινόμενον, τούτο δηλοΐ• δτι είρήνην μέν πα- ρέσχες. Κύριε, την έν άλλήλοις όμόνόιαν είρήνην δέ δός ήμΐν τήν προς σέ άδιαίρετον δνωσιν, Γνα και τω τυνεύματί σου ειρη- νεύοντες αχώριστοι της σης αγάπης τυγχάνωμεν». 6. «Μερική λύσις καΐ ερμηνεία του αγίου και αγγελικού σχή- ματος». 'Δρχ. «Τό μοναχικόν σχήμα έστι κατά μίμησινι κτλ., φ. 25. Άντεγράφη. 7. «Ό λόγος ούτος και λίαν ωφέλιμος και πάσης σοφίας με- στός.— Περί αρετών καΐ παθών ψυχικών καΐ σωματικών». Άρχ. «Ίστέον δτι διπλούς ών ό άνθρωπος, ήγουν έκ ψυχής συνεστη- κώς και σώματος», φ. 2 5 Ρ. ί ΙΓΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΪ ΙΕΡΟΣΟΛΪΜΩΝ. 485 8. «Έκ της έςαημέρου του έν άγίοις πατρός ημών Βασίλειου, αρχιεπισκόπου Καππαδοκίας» αποσπάσματα, φ. 30^. 9. «Σχόλαια εις διάφορα κεφάλαια της Κλίμακος», φ. 59. 10. «Ιωάννου του άγιωτάτου πατριάρχου Ιεροσολύμων, λόγος περί άζυμων», ου ή αρχή* «"Έδει μεν άνηρημένου κα&όλου του γράμματος», φ. 68. — Αόγος δεύτερος, ου ή αρχή• «Πάλαι γάρ τίνες γιγαντιαίοι», φ. 75?. — Δόγος τρίτος «8ν συνεγράψατο έν Ίεροσολύμοις κατά τήν διάλεξιν, γ)ν πρ6ς τίνα λατΐνον φιλόσοφον έποιήσατο». Άρχ. «Τον πολύπουν φασί το παράπαν», φ. 82^. Και οι τρεΤς λόγοι τύποις έξεδόθησαν υπό Δοσιθέου πατριάρχου Ιεροσολύμων (Τόμος Άγάττης, έν Γιασίω 1698)• Ανδρόνικος δμως ό Δημητρακόπουλος έθέλει τον τρίτον λόγον έργον εΤναι του μη- τροπολίτου Νικαίας Ευστρατίου. Έκκλησ. Βιβλιοθ. τ. Ι, σ. ιθ'-κ'. 11. «Σύγγραμμα γενόμενον παρά Νείλου μονάχου του Δοξα- πατρη, κατά κέλευσιν του ευγενέστατου ρηγός Σικελίας Τογερίου, περί των πέντε πατριαρχικών θρόνων και των ύπ' αυτούς (οοά. αύτάς) αρχιεπισκοπών και μητροπόλεων και τών υπό τάς μητρο- πόλεις επισκοπών καΐ τών ενοριών έκαστου πατριαρχικού θρόνου καΐ πώς και πότε συνέστη δκαστος,. και περί της τάξεως αυτών καΐ τών ιδικών εκάστου ονομάτων, και τίνα λόγον έπέχουσι• συ- νεγράφη δε έτους ,ςχνα' [νδ. ς'». Άρχ. «Πανευγενέστατε αύθέντα μου», φ. 90^• Τούτο δε τό κείμενόν έστι πάνυ διάφορον του τύ- ποις έκδεδομένου. Ο. Ραηΐιβγ, ΗίβΓΟοΗδ βγηβοάβιηυδ, σ. 265 κέ. 12. «Του τρισμακαριωτάτου Λιβερίου πάπα Τώμης επιστολή προς τόν θεοφιλέστατον Άθανάσιον, άρχιεπίσκοπον Αλεξανδρείας* 8τι τέλειον δνθρωπον άνέλαβεν ό θεός Λόγος». Άρχ. «Έστιν ουν ήμΐν ή ομολογία», φ. 100. Μι§ηβ τ. 28, σ. 1441. 13. Άθτ>ασίου Αλεξανδρείας «άντίγραφον, δ έγραψε Αφερίω πάπα Τώμης, 8τι τέλειον δνθρωπον άνέλαβεν ό θεός Λόγος υπέρ της ημετέρας σωτηρίας». Άρχ. «Είς θεός αθάνατος»^ φ. ΙΟΟΡ. Μί^ηβ τ. 28, σ. 1444. 14. Κεφάλαια τίνα του περί κατασκευής άνθρωπου συγγράμ- ματος αρχιεπισκόπου Γρηγορίου Νύσσης, αρχόμενα του νυν έν 486 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ τοΓς έντύποΐζ όγδοου χεφαλαίου, ου ή αρχή* «"Όρ&ιον δέ του άνθρωπου το σχήμα», φ. 101-114. Μί^β τ. 44, σ. 144 ^έ. 15. (Άπολλοδψρου |3ιβλΕθθήκης αποσπάσματα). €Γ6ν6σΕς της Ελένης εν επίτομη χαΐ αρπαγή χαΐ &λ(ΐ)σ(ς της Τροίας >. Άρχ. «Λέγεται ως τήν Έλένην ούσαν του Διός θυγατέρα», φ. 114^• — «Ιστορία περί του Μινώταυρου». Άρχ. «Μίνως ό Διός υΙός» κτλ., φ. 122°^. — «Περί της διαβολής Φαίδρας εις Ίππόλυτον». 'Λρχ. «θησευς παραλαβών την Αθηναίων δυναστείαν», φ. 123^ — «Κτήτορες του Ιλίου τε και Τροίας και των εποίκων αυτών». Άρχ. «Δάρδα^Λ)ς ό έκ της Ηλέκτρας», φ. 124^. — «Περί του διιπετους παλλαδίου όποιον τό είδος καΐ της περί αύτου του "Ίλου τιμής και ετι της αύτου γενεάς, του διιπετους δηλονότι». Άρχ. «Ιστορία δέ ή περί του παλλαδίου», φ. 124°^. — «Περί /Ασκλη- πιού» γ,φ, έν τφ κρασπέδω «Περί Ασκληπιού, ως ό Απόλλων Αρσινόη μιγείς τούτον γέννα, και περί τροφής και παιδείας αύτου». Άρχ. «Ασκληπιός ό Άφαρέως υιός» κτλ., φ. 124^. — «Περί Κάδμου». Άρχ. «Κάδμος μετά τό θάψαι» κτλ., φ. 125".— «Περί γάμου Κάδμου και Αρμονίας και των παίδων αύτων καΐ ετι του Διός προς Σεμέλη ν έρωτος και τής έξ αυτής Διονύσου γενέσεως». Άρχ. «Κάδμον δέ Άθηνα αύτω έδωκε» κτλ., φ. 125**. — «Περί Άκταίωνος και ως ύκό των εαυτού διεσπάσθη κυνών». Άρχ. «Αύτονόης δε Άρισταίου», φ. 125^. — ^«Περι Ζή- θου και Άμφίονος». Άρχ. «Άντιότυη θυγάτηρ ήν Νυκτε'ωςι, φ. 125^. Πάντα δέ τά τεμάχη ταύτα συνεζέδωκα τύποις διά του Βονναίου περιοδικού συγγράμματος ΒΙΐ6ίηίδθΙΐ68 Μιΐδβαιη (τ. 46, (?. 161-192. Αροΐΐο^οη 1)ίΙ)1ίο(;1ΐ6(^β ίΓ&^βηϊα δ&1)1)ΐ^ϋί(». Βοηηαβ 1891), εν ω και του σοφωτάτου ΒϋοΙιβΙβΓ υπεσημειώ- θησαν έπιστασίαι χρησιμώτατοι καί τίνες ευτυχέστατοι διορθώσεις είκαστικαί, ων ενίας έδικαίωσεν ύστερον άπόγραφον έτερων απο- σπασμάτων έν Ούατικανω φυλαττόμενον άλλας δέ τινας αναγνώ- σεις, ών ούκ έμνήσθην έν τη πρώτη μου τυπώσει, καταλεπτώς άνεγραψάμην άμέσφς έν ψ τύποις εζέδιδον ενταύθα πρώτω τόμω των Αναλέκτων Ίεροσολυμιτικής Σταχυολςγίας (1891, β, ε')* ^ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΑΥΜΩΝ. 487 ώμ(λησ6 δε περί της άξιας των όπ' έμοδ συνεκδο&έντων αποσπα- σμάτων ειδικός επιστήμων, 6 Κίοΐι. ^Λ^ηβΓ (ΕρίίοπίΛ ΥαϋοΛηβ. βχ Αροΐΐοάοή 1)ίΙ)1ίοί;1ιβθΛ. Είρδί&β 1891, σ. χιν-χν. ϋίβ 8αΙ)1)»ί- ϋδοΐιβη Αρο11οάθΓίΓ8§ιηβηίβ έν τω Κΐιβίη. Μαβ. 1891, σ, 378-419)• 16. «Αντίγραφαν πίστεως υπαγορευθείσης παρά του άγιωτά- τοϋ Βασιλείου^ •ζ ύπέγραψεν Ευστάθιος ό Σεβάστειας επίσκοπος». Άρχ. «Τους ή προληφθέντας έτέρ^ί πίστεως ομολογία», φ. 126. Μί^ηβ τ. 32, σ. 545. 17. «Επιστολή του μεγάλου Βασιλείου προς τους ύφ' εαυτόν επισκόπους, ώστε μή χειροτονεΐν έπΙ χρήμασιν». Άρχ. «Τό του πράγματος άτοπον», φ. 127^. Μί^β 32, σ. 396. 18. Βαρσανουφίου προς ερωτήσεις αποκρίσεις, φ. 129. 19. «Του αγίου Ισιδώρου προς διάκονόν τίνα». Άρχ. «Οι μέν πταίοντες και τοΤς ΊεροΤς μυστηρίοις» κτλ. φ. 131. 20. «Ιωάννου μονάχου περί προγνώσεως καΐ προορισμού». Άρχ. «Χρή γινώσκειν ώς πάντα μέν προγινώσκει*, φ. 132^. 21. Αναστασίου Σιναιτου άνεπίγραφον, ου ή αρχή• «Προς ταύτα ήμεΐς έρουμβν, 8τι δρος έστι παντός άνθρωπου», φ. 133. — «Του αύτου ζήτησις πολυζήτητος, ει ήμερα προτερεύει τής νυ- κτός, ή Ιμπαλιν ή νύξ της ήμερας». Άρχ. «Κατά μέν τήν μω- σαϊχήν του νόμου χοσμοποιίαν», φ. 133^. 22. «Του άγιου Νείλου περί δειλίας». Άρχ. «Έν ταΐς όψι- ναΓς βυν έξιόντες», φ. 133^. — «Περί καταστάσεως προσευχής» και «περί των γενικών αρετών». 23. «Περί των τρόπων της του θεού προνοίας* του αγίου Μαξίμου». Άρχ. «Πάντα έχ θεόυ και τά αγαθά», φ. 134. — Το3 αυτού «ττβρι παραχρήσεως». 24. «'Εκ των του Εύαγρίου». Άρχ. «"Οταν έν ταΤς καθ' υπνον φαντασίαις», φ. 134^. 25. «Του αγίου ΈφραΙμ» άνεπίγραφον, ου ή αρχή• «Τήν σήν διαστροφήν μή επιγράφε», φ. 135. 27. «Αποφθέγματα όνησιφόρα πατέρων αγίων, πώς δει και ώς χρή προσεύχεσθαι καΐ τί έστι προσευχή». Άρχ. «Ειττε γε- 490 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 47. Του αύτοδ λόγος δτερος, ου ή αρχή• «Χαίρε την άρε- τήν τρίχα πράττεες», φ. 218. 48. «Του αύτου περί αρετών χαί χαχιών χεφάλακα ι'>.Άρχ. €Ό φόβος του θεού», φ. 219. 49. Του αύτου λόγος παραινετιχός προς μονάζοντας». Άρχ. «'Αχρασίαν βρωμάτων περιχόπτε^ι^ φ. 219^. Μί^β σ. 1236. 50. «Του αγίου ΈφραΙμ» τεμάχιον, ου ή άρχή' «Ήσυχίαν μεταδιώξωμεν>, φ. 220^. 51. «Γρηγορίου του Διαλόγου, άπόδεεξις που αΐ των τελευ- τώντων ψυχαΐ απέρχονται χαΐ πώς είσι μετά την διάζευξινι. Άρχ. «Έρώτησις Πέτρου• γνώναι θέλω τιμιώτατε», φ. 220^. 52. «Διάλεϊις άγιων γερόντων προς αλλήλους περί λογι- σμών ι. 'Δρχ. «Έρώτησις• πώς δει είναι τόν μοναχόν εν τώ χελλίωι, φ. 221^. 53. «Του μαχαρίου Μαξίμου περί τών δύο φύσεων του χυρίου ημών Ίησοΰ Χρίστου, χεφάλαια δέχα>. Άρχ. «Ό Άρειο; τάς τρεϊς υποστάσεις όμολογεΤ>, φ. 227^. 54. «Του αύτου έτερα χεφάλαια θεολογικά ιε'». Άρχ. «"Εν έστι το ύπεράναρχον » , φ. 228. 55. «"Οροι σύντομοι αγίων πατέρων, περί ουσίας χαί φύ- σεως υποστάσεως τε χαι προσώπου. Του οσίου Μαζίμου μονάχου χαΙ όμολογητοΰ προς Κοσμαν Αλεξανδρείας περί χοινου χαι ίδίου^ ήγουν ουσίας χαΐ υποστάσεως, φύσεως τε χαι προσώπου». Άρχ. «Επειδή περ πολύς ήμΐν χεχίνηται λόγος», φ. 229^ (Μι^β τ. 91; σ. 544). ΕΓτα τεμάχη περί της αυτής υποθέσεως. — «Του οσίου Μαξίμου δροι σαφηνίζοντες τί ουσία χαι φύσις πρόσωπον τε χαΐ ύπόστασις, ωσαύτως τί ένούσιον χαί όμοούσιον ένυπόστατόν τε χαί όμοϋπόστατον χαι τα ιδίως τούτοις θεωρούμενα». Άρχ. «Ουσία και φύσις ταύτόν έστι», φ. 231. — «Του αύτου τί ϊδιον δποστά' σεως χαι ένυποστάτου ουσίας χαΐ ένουσίου». Άρχ; «Υποστάσεως ϊδιόν έστι», φ. 231 Ρ. — «Του αύτου περί τών δύο θελημάτων Χρίστου του θεού ημών». Άρχ. «Τό Χριστός δνομα», φ. 232. 56. «Του αγίου Βαρσανουφίου». Άρχ. «Αδελφός ήρώτηαε ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 491 τόν μέγαν Βαρσανούφεον, τί έστι πάτερ τό κόψαι έν πδσι το θέ- λημα», φ. 232. 57. «Του μαχαριωτάτοϋ θεοφυλάχτοϋ αρχιεπισκόπου Βουλ- γαρίας ερμηνεία του Πάτερ ημών ό έν τοΤς ούρανοΤς». Άρχ. €Εύχή άλλο και προσευχή άλλο», φ. 234. — «Του αύτου τ£ ερμηνεύεται ευαγγέλιον». Άρχ. €Εύαγγέλιον λέγεται, διότι άγγέλ- λβι ήμΐν» κτλ., φ. 234^. χ\είπει τό τ^λος, 58. «Του οσίου πατρός ημών Αντωνίου κεφάλαια ηθικά εκατόν τεσσαράκοντα, ή λεγομένη Μέλισσα». Άρχ. «Οί άνθρω- ποι λογικοί καταχρηστικώς λέγονται», φ. 235. 59. «Διδασκαλία του οσίου και θεοφόρου πατρός ημών Ευθυ- μίου προς τους έαυτου μαθητάς». Άρχ. «Παρηνει πατρικώς πολ- λάκις και κοινή προς αυτούς διελέγετο», φ. 245?. Τεμάχιον έκ της άρχης, της συνεχείας αύτης έκπεσούσης. 60. Ακέφαλος διάλογος, ου αϊ πρώται λέζεις* € ετέρου δέ υιού κτιστού και τυνευματος πεποιημένου»• μετά δέ τό τέλος• «Έπληρώθη συν θεώ ή του αγίου Αθανασίου κατά Αρείου αρι- στεία», φ. 246. Πρόσθες τό 1•ον καΐ τό 2-ον φύλλον του αύτου κωδικός, έν οΤς υπάρχει μέγα μέρος του άρτου διαλόγου* τό δέ δλον άνάγνωθι παιρά τω Μί^ηβ τ. 28, σ. 440 κέ. 61. «Λόγος του μεγάλου βασιλέως κυρου Αλεξίου του Κο- μνηνού, εκδοθείς παρ' αύτου προς Αρμενίους, δοξάζοντας κακώς μίαν φύσιν έπι Χρίστου». Άρχ. «Μάτην ω Αρμένιε αναγκά- ζεις», φ. 246-249*. Ά. Π. Κεραμέως, Ανάλεκτα Ίεροσολ. Στα• χυολογίας Ι, σ. 116. 62. Τεμάχη τρία Βασιλείου Καισαρείας έκ του κατά Έύνο- μίου γ' λόγου, και έκ της είς Ήσαΐαν ερμηνείας, φ. 249". 63. «Του αγίου Κυρίλλου κεφάλαια δώδεκα κατά Νεστορίου περί ορθοδοξίας». Άρχ. «Ει τις ούχ ομολογεί», φ. 249°^. 64. Ιωάννου του Χρυσοστόμου τεμάχιον ιέκ του εις τήν άνάληψιν του Κυρίου» λόγου. Άρχ. «Άνέβη ό θεός έν άλα- λαγμφ», φ. 251. 65. Κυρίλλου Αλεξανδρείας «έκ του προς ΆλεξανδρεΓς προσ- 492 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ φωνητιχου». Άρχ. €Έγώ τό συγκεκροίμμένον ού χαταδέχομαο, φ. 25 ΐΡ. — «Του αύτοΰ έχ του αυτοδ λόγου». Άρχ. ι Λύεται μεν ό ναός» χτλ., φ. 251^. 66. Αθανασίου Αλεξανδρείας τεμάχη δύο• χαΐ πάλιν €του αύτου έχ της προς Έπίχτητον έπιοχτολης», φ. 252". 67. Βασιλείου Καισαρείας €έχ της προς Άέτιον τόν Άρει- ανόν διαλέζεως». Άρχ. €θύχ δν δυνήση ποτέ συ» χτλ., φ. 252*. 68. Κυρίλλου Αλεξανδρείας «έχ της προς Σούχενσον έπί- σχο7:ον Διοχαισαρείας της Ίσαυρίων επιστολής». Άρχ. «Μετά δε γε την άνάστασιν», φ. 252". 69. Ιωάννου Χρυσοστόμου «έχ της προς Καισάριον μονά- ζοντα επιστολής». Άρχ. «Ποίος αδης ήρεύζατο», φ. 252^. 70. «Λόγοι δογματιχοι διαφόρων πατέρων άγιων, περί της ένανθρωτυήσεως του Κυρίου». Άρχ. «Ει τό πυρ μένον χατά χώραν ένουται τω σιδήρω», φ. 252?. Τέλος (φ. 254^)* <χα1 τριάς έμεινεν ή τριάς χαι μετά την του Λόγου σάρχωσιν». 3Θ7. Εύχολόγιον της ις' έχατ., έχ φύλλων χάρτου 164, ών τό χείμενόν έστι μονόστηλον και έχ γραμμών 16 χατά σελίδα (0,22X0,105 = 0,127X0,072)• έχει δε τούτο χαι χοσμήματο ταινιοειδή χαι μεγάλα τινά χεφαλαιώδη χαι πολυχρώματα στοιχεία. Περιεχόμενον 1. «Άχολουθία του μιχρου αγιασμού», ής ή αρχή• «Ό ιε- ρεύς ποιεΤ εύλογητόν χαι λέγομεν τό τρισάγιον», φ. 2. 2. «Άχολουθία των αγίων θεοφανείων>. Άρχ. «Μετά την όπισθάμβωνον εύχήν έζερχόμεθα πάντες έν τω λουτήρι», φ. 9. 3. «Άχολουθία του αγίου ελαίου, ψαλλομένη ύπό έτπά ιε- ρέων συναχθέντων έν τή έχχλησία ή έν οΤχω». Άρχ. «Εύλο- γουντος του α' ιερέως», φ. 33^. 4. «Τάξις γινομένη εις τό φορέσαι τινά ράσον μόνον και χα- μιλαύχιον». Άρχ. «Μετά τήν άπόλυσιν των ώρων είσφέρουσιν τόν μελ)νθχουρίτην > , φ. 93. 5. «Τάξις χαι ακολουθία του μικρού σχήματος, ήτοι του μανδίου». Άρχ. «Άφ' εσπέρας εισφέρουσι τά ιμάτια αύτου», φ. 97. ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 493 6. «Τάξις του θείου καΐ άγγελιχου μεγάλου σχήματος >, Άρχ. «'Αφ' εσπέρας εισφέρονται τα ιμάτια του μέλλοντος λαβείν το αγιον σχήμα», φ. 117^. 7. «Τάξις γινομένη ει συμβη τι μιαρόν οίον δήποτε έμπε- σεΐν εις φρέαρ ύδατος». Άρχ. «Χρή πρώτον έξαντλησαι έχ του φρέατος χάδδους μ'», φ. 160^. 8. «Τάξις γινομένη ει συμβη τι μιαρόν ή άκάθαρτον προ- σφάτως έμπεσεΤν εΙς άγγεΤον οΓνου ή ελαίου ή μέλιτος ή ίλλου τινός». Άρχ. «Χρή το έμπεσόν άχάδαρτον παραχρήμα αϊρε- σ&αι», φ. 162^. 9. Προσθήκη δύο φύλλων άλλου τινός κωδικός, έν οΤς υπάρ- χει μέρος έμμετρου προσευχής εις τήν θεοτόκον, φ. 165 καΐ 166. 368. Τεύχος έκ χάρτου, συνιστάμενον έκ φύλλων 235, ων τό κείμενον υπάρχει μονόστηλον. Μήκους 0,212, πλάτους 0,105* έγράφη δε ετει 1687-ω. "Ορα τό τελευταΤον φυλλον, ένθα γέ- γραπται τό σημείωμα τούτο• «Τέλος και του παρόντος Λαυσαϊκοΰ κατά τό σωτήριον έτος ,αχπζ' ... Έγράφη δε δια χειρός έμου του αμαρτωλού Λαυρεντίου ιερομόναχου τάχα και προτοσυγγέλου του αγίου καΐ ζωοδόχου Τάφου• δντος μου γαρ έν Τρίκη της θεττα- λίας, τρίτον ταξίδειον του έλθόντος μοι παρά της άγιας πόλεως Ιερουσαλήμ• καΐ διά τό εΤναι πάντας τουί χριστιανούς έν πολ- λοίς κινδύνοις καΐ άμετρίτοις φόβοις, κάγώ μή έχων ό τάλας τί ποιήσαι, κληθέντος μου [= κλεισθέντος] ένδον της κέλλης και θρυνόντας τάς πολλάς μου καΐ άναριθμίτους μοι αμαρτίας έγραψα ταύτην διά τυόθου και εύλαβείας πολλής, άρχιερατεύοντος του πα- νιεροτάτου μρο(πολί)του Μακαρίου Λαρίσσης και έπιτροπεύοντος Κωνσταντίνου ιερέως του προτοπαπα, τρίτον έτος ων τής Μαύ- ρας και Πρέβεζας άρθίσης παρά των Βενετικών». 1. (Παλλαδίου Έλενουπόλεως) ιστορία Λαυσαϊκή, ης ή αρχή• «Έν ταύτη τη βίβλω άναγέγρατυται ενάρετος ασκησις» κτλ., φ. 1 — 153. Μετ' αυτήν δτερα κείμενα, έξ ων κατ' έκλογήν ανα- γράφω ταύτα: 2. «Αόγοι ωφέλιμοι και διδακτικοί εις πασαν χριστιανόν ευσεβή 494 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ καΐ όρθόδοξον, ήγουν ή δεκάλογος ην Ιδωκεν ό θβός τω θερά- ποντι αύτου». Άρχ. «Δέκα παραγγελία^; μεγάλαις», φ. 153. 3. «Διήγησης έτερα γενομένη έν Κ/πίλει έπΙ της βασιλείας τοδ άοιδίμου βασλέως Μαυρικίου περί Εβραίου τινός άρχιμάγου». Άρχ. «Έν τοΤς χρόνοις του ευσεβέστατου», φ. 167^. 4. Βασιλείου Καισαρείας «λόγος περί του άρνησαμένου τον Χριστόν εγγράφως». Άρχ. «Έλλάδιος δε ό έν όσία τη μνή- μη αυτόπτης» κτλ., φ. 171. 5. «Περί της ά^>οίξεως της εκκλησίας της έν Νίκαια >. Άρχ. «Μετά της προς ήμας άφίζεως Ούάλεντος», φ. 180^. 6. «Περί του γενομένου θαύματος υπό του αγίου πατρός ημών Βασιλείου εις Πέτρον τόν αυτού άδελφόν και τήν ιδίαν αυτού νύμφην». Άρχ. «Ούτος ό Πέτρος», φ. 183. 7. «Περί των διδομένων λειτουργιών τών Ιερέων δια σσαρτ>- τάρια, δια ζώντας και τεθνεώτας τών ζώντων». Άρχ. «Ένας άρχων εις τήν Νικομήδειαν εύρίσκετον ασθενής», φ. 195^. 3βθ• (Παλλαδίου Έλενουπόλεως ή προς Λαυσον ιστορία), ης ή αρχή• «Προοίμιον του βίου τών αγίων πατέρων, του λεγο- μένου Λαυσαϊκοϋ). Έν ταύτη τη βίβλω άναγέγραπται» κτλ. Τεύ- χος έκ χάρτου, περιέχον ήριθμημένα φύλλα τλς', ων τό κείμε- νον υπάρχει κατά σελίδα μονόστηλον και έκ γραμμών είκοσι (0,22X0,16=0,143X0,098)• έγράφη δε έτει 1566-ω, καθά- περ ομολογεί τό σημείωμα τούτο (φ. τιδ')• «Έτελειώθ(η) το παρόν βϊβλίον δια χειρός έμου Δεο^/τίου άναγνώστ(ου) έκ της πε- ριωνύμου νήσσου Κύπρου έκ του προαστείου της Αγίας Έγκλεί- στρας έπι έτους ^ζοε' ινδ. ι' δεκεμβρίου ιβ': συνδρομής δε του όσιοτ(άτου) πατρός κυρου Ναθαναήλ μονάχου και προσμοναρίοο αγίας μονής του δσίου καΐ θεοφόρου πατρός ημών Σάβα το3 ήγιασμένου τής λεγομένης μεγάλης λαύρας, έν τοις μέρεσι τών Ιεροσολύμων, ϊνα τελή είς τήν άνωθεν μονήν άγίαν λαύραν και δστις βουληθή άραι άπό τήν άνωθεν μονήν να εΤναι ζένος του χορού τών ορθοδόξων και σύγκληρος Ιούδα του Ίσκαριώτου χαί νάχη τόν αγιον Σάβαν ενδικον έν τη ήμερα τής κρίσεως* έτους ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΑΥΜΰΝ. 495 δέ της ένσάρχου οικονομίας του χυρίου ημών Ίησου Χρίστου, μ^ φω ζω ς';^^ Παρ' δλλης δέ χεφός έγράφη κατόπι α') λόγος ασκη- τικός, ου ή αρχή• «Ευρισκόμενος ποτέ εις τήν ερημον της ιεράς θη|3αΐδος>, φ. τιη'. — β') Βίος του οσίου Μακαρίου του Τωμαίου, ου ή αρχή" «Παρακαλουμεν ύμας αδελφοί» κτλ., φ. τκβ'. 370. Τεύχος έκ φύλλων χάρτου 310, γραφέν τη ιζ' εκα- τονταετηρίδα Επιγραφή• «Άρχόμεθα γράψαι έκ των εκλεκτών και ενάρετων βίων τών οσίων και θεοφόρων πατέρων ημών, έκ του παρόντος πατερικου του ευρισκομένου έν τη μονή του οσίου καΐ θεοφόρου πατρός ημών Σάββα του ήγιασμένου, κάτω έν τη έρήμω• ου ή αρχή έκ τών μιλιαρισίων » . Άρχ. «Έν Σάμω τη νήσω δι- ηγήσατό μοι θεοφιλής και φιλόπτωχος τις γυνή Μαρία, ή μήτηρ του κυρου Παύλου κανδιδάτου» κτλ. 371. Ιωάννου Σχολαστικού του της Κλίμακος άπαντα τά έργα και βίος αύτου καΐ επιγράμματα. Επιγραφή έν τώ 16 -ω φύλλω• «Του οσίου πατρός ημών Ιωάννου ηγουμένου τών έν τω Σινά δρει }ιοί(χ:ι&ί^ λόγοι ασκητικοί περί αρετής και κα- κίας άποσταλέντες προς τον άββαν Ίωάννην, ήγούμενον του δρους της Ταΐθοο* είσι δέ οι λόγοι έν κεφαλαίοις τριάκοντα• δθεν καΐ κλίμαζ ή βίβλος ώνόμασται>. — Φύλλ. 437^ «Ερμη- νεία του τρίμερους της ψυχής». Άρχ. «Τριμερής τοίνυν ούσα» κτλ. — Φύλλ. 438^. «ψ Σωθή ό γράψας έλεηθή ό έχων: — | •{• Μιχαήλ ό Κουβιστιάνος γράψας αυτόν». Τεύχος έκ χάρτου της πεντεκαιδεκάτης έκατονταετηρίδος, έχον έν μια τών σελίδων εκάστη μονόστηλον κείμενον έξ 22 γραμμών (0,22X0,15 = 0,148X0,08). 372• Τεύχος έκ χάρτου διμερές, γραφέν άμφι τό τέλος της πεντεκαιδεκάτης έκατονταετηρίδος• άριθμεΤ δέ φύλλα 281 (μήκους 0,217, πλάτους 0,105), ων τό κείμενον υπάρχει κατά σελίδα μονόστηλον και έκ γραμμών 24 (0,155x0,85). Ένδον της πρώ- της πινακίδος ό δέτης έθετο φύλλα πέντε και έν αύτοΤς έση- μειουντο κατά καιρούς (1507-1516, 1575-1580) ονόματα μο- νοιχών (έκ Κοήτης?) αποθνησκόντων νυν δμως έσώθη τρία μόνα 496 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ φόλλα, των επίλοιπων άποσχισθέντων, ώς α Ι μείνασάι τούτων &χρι δειχνύασί. Περιεχέμενον* 1. «ΔιήγΓ^ες έχ των ερμηνειών Ιωάννου του της Κλίμα- κος>. Άρχ. «Στέφανος τις οίχών εν τη έρήμω», φ. 1. 2. «Βφλος Βαρλαάμ συν λαμπρω Ίωάσαφ. — Ιστορία ψυχω- φελής έκ της ένδοτερας των Αιθιόπων χώρας της Ινδών λεγο- μένης, απελθόντων τιμίων ανδρών προς την άγία^^ πόλιν έν τ^ μονή του αγίου Σάβα χαι άπαγγειλάντων, συγγραφεΐσα παρά Ιω- άννου του Δαμάσκηνου». Άρχ. «"Οσοι πνεύματι θεού άγονται ι, φ. 3 μέχρι του 248-ου φύλλου, ένθα γέγραπται μετριχόν επί- γραμμα του καλλΓγράφου, έχον ώδε* «Γραφεύς πενιχρός, μόλις ήλθεν εις τέλος• | δσοι τούτο φέροντες εν χερσίν τό βιβλίον | μέ- μνηστε κάμου του ταπεινού και θύτου | μονάχου τε Ιωσήφ του Συμινάκη | και μή μέμφεσθε αύτώ έκ τών σφαλμάτων, | δτι ου- δαμώς ετυχον προσωδείας* | τώ συντελεστή τών καλών θεώ χά- ρις» (Σημείωσαι δέ δτι έν τω πρώτω προσθέτω φύλλω του κω- δικός έστι σημείωμα τοιόνδε* «•{• ,αφη' (1508) μηνι φευρ. ι' έκοιμήθ(η) ό δουλ(ος) του θεοΰ Ιωσήφ ιερομόναχος Συμινάκ(ης), ημέρα Σα|3βάτω»). Με&' εν άγραφον φύλλον υπάρχει τεύχος δτε- ρον έκ λβ' φύλλων ήριθμημένων, δπερ εμπεριέχει πέντε λόγους Ιωάννου του Χρυσοστόμου* α') «Λόγος εις τό σωτήριον πάθος τοΰ κυρίου ημών Ίησου Χρίστου και ε?ς τόν τίμιον και ζωοποιόν σταυρόν». Άρχ. «Δευρο και σήμερον ω μακάριε», φ. 250. — β') «Λόγος εις τόν ΦαρισαΤον και είς τήν πόρνην και είς την προδοσίαν καΐ είς τήν άρνησιν του Πέτρου και είς τόν προφήτην Δα|3ίδ». 'Λρχ. «Δαψιλώς όντως έδεξιώσατο», φ. 260^. — γ') «Λόγος είς τό αγιον πάσχα τη νέα Κυριακή ι. Άρχ. «Νίκα και μόνη ή ό'ψις της εορτής», φ. 270. — δ') «Λόγος δτερος είς τό αγιον πάσχα». Άρχ. «Σφόδρα μοι και νυν», φ. 274. Μί^β τ. 62, σ. 753. — ε') Όμιλία είς τήν εύαγγελικήν περικοπήν τήν λέγουσαν "γάμος έγένετο έν Κανά" κτλ. Άρχ. «ΟΕ νεοττοι τών χελιδόνων», φ. 277 (Μί^ηβ τ. 48, σ. 1075). Λείπει τό τέλος. — ΚαΙ πά- λιν φύλλα δέκα της ιη' εκατ., περιέχοντα λόγον έν παραφράσει. ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 497 373. Τεύχος έχ χάρτου της ις' έχατ. (0,212X0,16 = 0,144X0,08), έμπεριέχον ήριθμημένα φύλλα υε'• τούτων δμως ή άρίθμησίς έστιν εσφαλμένη. Ένδον της πρώτης πιναχι'δος• «-|- Τό παρόν βιβλιΌν υπάρχει καμου Γερμανού ιερομόναχου χαΐ έπίρα το άποτον Νιχάνορα διά διο φλουριά >. Έν άγράφω τινί φύλλω περί το τέλος τοδ χώδιχος- «εΤναι του διδααχάλου χατζή Κονσταντίνου » . Έν φ. πβ' «ψ το παρόν βΐ|3λ{ον άφιερώ&η εΙς τό μοναστήριον του άγιου Σάβα» χτλ. Περιεχόμενον. 1) «Λεοντίου πρεσβυτέρου Κωνσταντινουπόλεως λόγος εις τα βάϊα χαι εΙς τόν Λάζαρον*. Άρχ. «Τους της ευσέβειας χαθηγητάς» κτλ., φ. α'. — 2) «Τη αγία χαΐ μεγάλη δευτέρα λόγος εις τόν πάγχαλον Ίωσηφ• του οσίου πατρός ημών Έφραιμ του Σύρου». Άρχ. «Ό θεός του Αβραάμ», φ. ιγ'. — 3) Ιωάννου Χρυσοστόμου «λόγος εις τάς δέκα παρθένους». Άρχ. «Όταν τό εύδαπάνητον της ζωης>, φ. ν'. — 4) Λόγος άνεπίγραφος, ου ή αρχή* «Επαινετός μεν εστίν και ούτως της εκκλησίας ό νόμος», φ. νη'. — 5) Βίος του όσιου Ξενοφώντος. Άρχ. «Ούτος ό δσιος πατήρ ημών», φ. οδ'. — 6) Βίος του οσίου Άλεςίου. Άρχ. «Έγένετο έν τη 'Ρώμη άνήρ τις», φ. ^β'. — 7) «Πράξεις και πολιτεία του αγίου αποστόλου Θωμά έν τη Ινδία, δτε τό έν ούρανοΐς παλάτιον ψχοδόμησεν τώ βασιλεΐ τών ειδώλων». Άρχ. «Κατ' εκείνον τόν καιρόν ήσαν πάντες οί απόστολοι», φ. ρδ'. — 8) «Διήγησις περί του αγίου Χριστομαίου όπου έσυνώδευσεν τοις άγίοις άποστόλοις εις την πόλιν τών Πάρ- θων». Άρχ. «Κα&ημένων τών αγίων αποστόλων Βαρθολομαίου και Ανδρέου μετά τών δύο μαθητών αυτών Τούφου και Αλε- ξάνδρου υπό τίνα σκιάν του δρους» κτλ., φ. ριζ'. — 9) «Διήγη- σις περί της αιχμαλωσίας Ιερουσαλήμ εις τά παραλειπόμενα του αγίου Ιερεμίου του προφήτου». Άρχ. «Έγένετο δτε αίχμαλωτί- σθησαν», φ. ρκθ-ρμβ'. Τό τέλος ελλείπει διά τήν άποκοπήν ενός φύλλου. — 10) «Του έν άγίοις πατρός ημών Ιακώβου Ιεροσολύ- μων λόγος εις τήν γέννησιν της ύπεραγίας δεσποίνης ήμίυν θεο- τόκου καΐ άειπαρθένου Μαρίας». Άρχ. «Έν ταΐς ίστορίαις τών δώδεκα φυλών», φ. ρμδ'. — 11) Γερμανού Κωνσταντινουπόλεως 82 498 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ έγχώμιον εις τά είσόδια τη; Θεοτόκου. Άρχ. «Ιδού καΐ πάλιν έτερα πανήγϋρις», φ. ρνε'. — 12) Άριφιλοχίου Ικονίου «έγκώ- μιον ει; την ύττεραγίαν θεοτόκον και εις την *Ανναν και εΐ; τον Συμεών και ε?ς την ύπατυαντην του κυρίου ημών Ίησοΰ Χρίστου». Άρχ. «Πολλοί τών μεγάλων άν&ρώπων», φ. ρξδ'. — 13) Ιωάν- νου θεσσαλονίκης επισκόπου λόγος εις την κοίμησιν της Θεοτό- κου. Άρχ. «Αϋτη ή βίβλος της άναπαύσεωί Μαρίας και απερ αύτη άπεκαλύφι)η # , φ. ρπγ'. — 14) Εύσεβίου Νικομήδειας «λόγο; κατηχητικός περί της αγίας και ι^εοτιμήτου Κυριακής >. Άρχ. «Μετά την άπόλυσιν της εκκλησίας», φ. σι'. — 15) Άδα^,^ασίου Άλεςανδρείας διήγησις περί της έν Βηρυτώ εικόνος του Χρίστου. Άρχ. «Άρατε τους όφ&αλμούς ύμών>, φ. σι&'. — 16) «Διήγησις περί του θαύματος του είς τδν παΤδα γενομένου παρά του αγίου ίερομάρτυρος Κλήμεντος πάπα Τώμης». Άρχ. «θαυμαστός ό θεός», φ. σχς'. — 17) Μαρτύριον του αγίου Χριστόφορου. Άρχ. «Έτους τετάρτου της βασιλείας Δεκίου ήν πολλή μανία», φ. σλη'. — 18) Βίος του οσίου Μάρκου του Αθηναίου, Άρχ. «Διη- γήσατο ήμίν ό άββας Σεραπίων»^ φ. σοθ'. — 19) Μαρτύριον τών έν Σεβάστεια μ' μαρτύρων. Άρχ. «Κατά τους καιρούς Λικινίου του βασιλέως», φ. σπε'. — 20) Διήγησις περί της ευρέσεως του τιμίου και ζωοποιού σταυρού». Άρχ. «Του κυρίου και θεού κα; σωτηρος ημών», φ. οηζ'. — 21) «Διήγησις περί του γεγονότος θαύματος παρά του αρχιστρατήγου Μιχαήλ έν ταΤς Χώναις». Άρχ. «Αρχή τών ιαμάτων τών δοθέντων», φ. τιε'. — 22) «Περί τών δύο αδελφών τών έν έχθρα δντων». Άρχ. «Δύο αδελφοί όμοπάτριοι όμομήτριοι», φ. τλς' — 23) Ιωάννου Χρυσοστόμου λόγος περί προσευχή; και ελεημοσύνη;. Άρχ. «Δεύτε πάντε; αδελφοί γνωρίσωμεν», φ. τμγ'. — 24) «Βίος και πολιτεία του έν άγίοις πατρός ημών Μαρίνου μονάχου». Άρχ. «Γέγονέν τις έν Βηθανία ονόματι Ευγένιος», φ. ρ^α'. Κείμενον ατελές. — 25) Βίος του οσίου Άλεςίου, φ. τνς. — 26) «Λόγος περί τη; αγίας εικόνος του δεσπότου Χρίστου». Άρχ. «Άρατε τους οφ- θαλμούς», φ. τςβ'. — 27) «Εκλογή θείων και αγίων πατέρων ΙΙΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΪ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 499 λόγος περί της των ορθοδόξων χριστιανών πίστεως». Άρχ. «Πρώτον μεν χρή πιστεύείν», φ. τςς'. — 28) Τα κατά τόν Αυ- γαρον, φ. τπβ'. — 29) «Άποζάλυψις του άγιου Ιωάννου του θεο- λόγου, ην άπεκαλυφθην εν τη νήσω Πάτμω>. Άρχ. «Άποκάλυ- ψις Ίησου Χρίστου, ην εδωκεν αύτώ ό θεός δεΐξαι τοις δούλοις αυτού» κτλ., φ. τπς'. Λείπει το τέλος. — 30) «Αποκάλυψες της ύπεραγίας Θεοτόκου*. Άρχ. «"Έθος εΐχεν ή ύπεραγία Θεοτόκος μετά την άνάληψιν> κτλ., φ. τΗο'. — 31) «Διαθήκη του αγίου καΐ δικαίου Αβραάμ». Άρχ. «Έζησε δε Αβραάμ τό μέτρος της ζωής αύτου» κτλ., φ. τ^θ'. Τέλος• «ήγέρθη πάλι(ν) ό μόσχος καΐ έθήλαζέν την>. 374. Ωρολογίου του θηκαρα μέρος εκ φύλλων χάρτου 112, γραφέν τη ις' εκατ. και κείμενον έχον έκ γραμμών όκτωκαίδεκα κατά σελίδα (0,213x0,156 = 0,15X0,092). 375. «Εύχολόγιον συν θεώ», γραφέν τη ιε' εκατ. και συνι- στάμενον έκ φύλλων χάρτου 212, ών τό κείμενον υπάρχει κατά σελίδα μονόστηλον (0,212 Χ 0,142 = 0,137 Χ 0,085).— α') «Ευχή εις γυναίκα λεχώ», ης ή αρχή* «Κύριε ό θεός ημών, ό έκτου χοός πλάσας ανθρωπον», φ. 1. — β') «Ευχή εις τάς παρατυχού- σας γυναΓκας». Άρχ. «Δέσποτα κύριε ό θεός ημών, παρακαλου- μέν σε και δεόμεθα, ?να ταύτην την διασωθεΤσαν δούλην σου», φ. 2. — γ') «Ευχή είς τό κατασφραγΤσαι παιδίον, λαμβάνον όνομα τη η' ημέρα». Άρχ. «Κύριε ό θεός ημών, σου δεόμεθα και σε ίκετεύομεν σημειωθήτω τό φώς» κτλ., φ. 2?. — δ') «Ευχή έτερα εις τό σαραντίσαι», ης ή αρχή* «Κύριε ό θεός ημών ό έν τεσσαράκοντα ήμέραις βρέφος τώ νομικώ ναώ», φ. 3»^. — ε') «Εύχαι εις τό ποιήσαι κατηχούμενον » . Άρχ. «Άποδύει αυτόν και απολύει και ϊστησι κατά ανατολάς» κτλ.', φ. 5. — Ο «Εύχαί τών αγίων βατττισμάτων, ας ποιεί ό ιερεύς >. Άρχ. «Μετά τόν εύλογητόν», φ. 1δ?. — ζ') «Ευχή εις τό κουρεΰσαι παιδίον». Άρχ. «Δέσποτα κύριε ό θεός ημών, ό τη εικόνι σου τιμήσας τόν άνθρωπον», φ. 25'^. — η') ΕύχαΙ εις τό άπολουσαι τόν φωτισθέντα τη η' ήμερα. Άρχ. «Ό λύτρωσιν αμαρτιών διά του αγίου βαπτίσματος»^ 500 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ φ. 27?. — θ') «Ευχή εις τό κατασφραγΓσαι παιδίον λαμβάνον δ^Λμια τη η' ημέρα 1, φ. 29**. — Ο «Ακολουθία του αγίου ελαίου άγιαζομένου υπό ζ' ιερέων» . Άρχ. «Μετά τον εύλογητόν το Κύριε εισάχουσον*, φ. 30^. — ια') «Ευχή έπΙ θεμελίω έχχλησίας». Άρχ. «Κύριε ό θεός ημών ό τό σόν δγιον αίμα υποβαλόμενος θεμέλιον», φ. 68β. — ιβ') «Ευχή εις ψυχορραγουντα», ή; αρχή- «Δέσποτα κύριε ό θεός ημών ό παντοκράτωρ», φ. 69^. — ιγ') «Ευχή, ην οφείλει λέγειν πατήρ τυνευματικός επάνω της κεφαλής του έςομο- λογουμένου». Άρχ. «Ό προαιώνιο; θεός, ή του ελέους πηγή», φ. 70. — ιδ') «Ευχή έπΙ τών δρκω άφορισμώ ή άναθέματι εαυ- τούς δεσμουντων». Άρχ. «Ό θεός ό φο[3ερός καΐ δυνατός», φ. 72?. — ιε') «Ευχή έπι μετανοούντων», ης ή άρχή' «Ό θεός ό σωτήρ ημών, ό δια του προφήτου σου Νάθαν» κτλ., φ. 74^.— ις') «Ευχή εις παν είδος μια^^θέν». Άρχ. «Κύριε ό θεός ημών ό μόνος αγαθός και φιλάνθρωπος», φ. 75^. — ιζ') «Ευχή εις βά- τττισμα σύντομον, εις νήπιον κατεπειγόμενον υπό θανάτου». Άρχ. «Κύριε ό θεός ό παντοκράτωρ, ό πάσης κτίσεως δημιουργός >, φ. 77. — ιη') «Αρχή του σχηματολογίου• εις άρχάριον μοναχόν». φ. 78?• — ιθ') «Ακολουθία εις κουράν μανδιώτ(ου)». Άρχ. «Ό μέλλων κουρευθήναι αδελφός εισέρχεται και ϊσταται είς τον νάρθηκα», φ. 80^. — κ') «Ακολουθία του μεγάλου καΐ αγγελικού σχήματος». Άρχ. «Άφ' εσπέρας εΙσφέρονται τά ιμάτια και τά λοιπά του μέλλοντος κουρευθήναι», φ. 92. — κα') «Ακολουθία της γονυκλισίας της αγίας ν'». Άρχ. «Μετά τήν εΐσοδον και τό προ- κείμενον λέγει ό διάκονος», φ. 126. — κβ') «Ακολουθία τών αγίων θεοφανείων». Άρχ. «Μετά τήν όπισθάμβωνον εύχήν έξερχόμεθα πάντες έν τω λουτΤ^ρι», φ. 144. — 5ΐγ') «Ακολουθία του αγια- σμού του κατά μήναν γινομένου», φ. 154. — κδ') «Ακολουθία του έξοδιαστικου » . Άρχ. «Έπειδάν τις τών μοναχών προς Κυριον έκδημήση, ου δει λούεσθαι αύτου τό σώμα, άλλ* ουδέ όρασθαι γυμνόν» κτλ., φ 160. — κε') «"Ετερα στιχηρά ψαλλόμενα είς κοσμικούς κοιμηθέντας » . Άρχ. «Ποία του βίου τρυφή διαμένει», φ. 195^. — κς) «Κανών είς κοιμηθέντας, ου ή άκροστιχις αυτή: ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 501 Έκτον προσαυδώ άπελθουσιν μέλος», φ. 200^. — κζ') «Έτερος χανών εις χοιμηθέντας μοναχούς, οδ ή άκροστιχίς αδτη: θνή- σχουσι πιστοΐς δγδοον πλέχω μέλος», φ. 206. Μετά δέ το τέλος αυτοϋ γέγρατυται τούτο* «-(• Τό παρόν εόχολόγιον 6 Κωνσταντΐ- ^Λ)ς ο εγγονός το5 έν μακάρια τη λήξει γενομένου άοιδήμοο Άμ- φιλοχίοϋ μητροπολίτου Ικονίου Ιθηκεν θΰμα εις τό μοναστήριον του οσίου χαΐ θεοφόρου πατρός ημών Σάβα του έν Ίεροσολύμοις . Οι γουν άναγινώσκοντες εύχέσθωσαν και μνημονεβέσθωσαν αυτόν τον κυρόν Κωνσταντΐνον ζώντα καΐ τον πάπον αύτου, τόν προει- ρημένον μακάριον μητροπολίτην Ά|ίφιλ6χιον, και τόν πατέρα του τόν μακαρίτην Άειβαλοΰ έν νεκροΐς, και ό θεός συγχωρήσει καΐ ελεήσει αυτόν: — -[• ΚαΙ παρέδωκεν ήμΐν, ϊνα φέρωμεν εις τό ειρημένον άγιον μοναστήριον, έν ετη ^ζμδ' μηνι ίουλίω ι'» [1536]. 37Θ. Εύχολόγιον έκ φύλλων χάρτου 145, γραφέν περί την αρχήν της ιε' εκατ. Κείμενον κατά σελίδα μονοστηλον και έκ γραμμών 24(0,218X0,15 = 0,152X0,10). Φύλλα τινά (125 — 129) εγράφησαν ετει 1470-ώ. Επιγραφή* «Αρχή συν θεώ άγίω του ευχολογίου, περιέχον τήν άπασαν άκολου&ίαν αρχή του αγίου ελαίου, ήγουν του εύχελαίου», φ. 1. — β') «Ακολουθία του με- γάλου αγιασμού». Άρχ. «Μετά τήν όπισ&άμβωνον ευχή ν άρχε- ται ό δομέστικος», φ. 23?. — γ) «Ακολουθία του μικρού αγια- σμού». Άρχ. «Ποιεί ό ιερεύς κατά νεομηνίαν εύλογητόν» κτλ., φ. 32. — δ') «Ευχή εις γυναΓκαν δταν γέννηση». Άρχ. «Κύριε 6 θεός ημών ό παραγενόμενος έπΙ σωτηρία», φ. 39. — ε') «Ευχή λεγομένη εις γυναΐκαν άπολεχουσαν». Άρχ. «Δέσποτα κύριε ό θεός ημών, ό μονός άναμάρτητος», φ. 39. — Ο «Ευχή εις γυ- ναΐκαν λεχώνην». Άρχ. «Δέσποτα κύριε δ θεός ό παντοκρά- τωρ», φ. 39?. — ζ') «Ευχή έπί τω έκκλησιάσαι παιδίον τη η' ήμερα αύτου». Άρχ. «Ίστέον δτι προσάγεται τη η' ήμερα τω ναώ παρά της μαίας λαβείν δνομα» κτλ., φ. 40. — η') ΕύχαΙ του σαραντισμου παιδιού, φ. 40?. — θ') «Εύχαι εις τό ποιήσαι χατηχούμενον » , φ. 42. — ι') ΕύχαΙ «προς τό ποιήσαι κατηχού- μενον προς ώραν βαπτιζόμενον», φ. 45. — ια') ΕύχαΙ εις τό 500 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ φ. 27?. — θ') «Ευχή εις τό χατασφραγΓσαι παιδίον λαμβάνον δ^^ρια τξ η' ήμερα», φ. 29**. — Ο «Άκολου&ία του αγίου ελαίου άγιαζομένου υπό ζ' ιερέων». Άρχ. ιΜετά τον ευλογητόν το Κύριε είσάχουσον», φ. 30^. — ια') €Εύχή έπΙ θεμελίω έχχλησίας». Άρχ. € Κύριε ο θεός ήμων ό τό σόν 5γιον αίμα υποβαλόμενος θεμέλιον», φ. 68^. — ιβ') «Ευχή εις ψυχορραγουντα», ής αρχή" «Δέσποτα χύριε ό θεός ήμων ό παντοκράτωρ», φ. 69^. — «γ') «Ευχή, ήν οφείλει λέγειν πατήρ πνευματικός επάνω τής κεφαλής του έ^μο- λογουμένου». Άρχ. ιΌ προαιώνιος θεός, ή του ελέους πηγή», φ. 70. — ιδ') «Ευχή έπι των δρκω άφορισμω ή άναθέματι εαυ- τούς δεσμούντων». Άρχ. «Ό θεός ό φοβερός και δυνατός», φ. 72β. — ιε') «Ευχή έπι μετανοούντων», ης ή αρχή" «Ό θεός ό σωτήρ ήμων, ό δια του προφήτου σου Νάθαν» κτλ., φ. 74^.— ις') «Ευχή εις παν είδος μια^^θέν». Άρχ. «Κύριε ό θεός ήμων ό μόνος άγα&ός και φιλάνθρωπος», φ. 75^. — ιζ') «Ευχή εις βά- πτισμα σύντομον, εις νήπιον κατεπειγόμενον ύτυό θανάτου». Άρχ. «Κύριβ ό θεός ό παντοκράτωρ, ό πάσης κτίσεως δημιουργός», φ. 77. — ιη') «Αρχή του σχηματολογίου* εις άρχάριον μοναχόν». φ. 78β. — ιθ') «Ακολουθία εις κουράν μανδιώτ(ου) » . Άρχ. €Ό μέλλων κουρευθήναι αδελφός εισέρχεται καΐ ϊσταται εις τον νάρθηκα», φ. 80^. — κ') «Ακολουθία του μεγάλου καί αγγελικού σχήματος». Άρχ. «Άφ' εσπέρας εισφέρονται τα ιμάτια και τά λοιπά του μέλλοντος κουρευθήναι», φ. 92. — κα') «Ακολουθία της γονυκλισίας της αγίας ν'». Άρχ. «Μετά τήν εϊσοδον καί τό προ• κείμενον λέγει ό διάκονος», φ. 126. — κβ') «Ακολουθία των αγίων θεοφανείων». Άρχ. «Μετά τήν όπισθάμ|3ωνον εύχήν έξερχόμεθα πάντες έν τω λουτ7^ρι», φ. 144. — κγ') «Ακολουθία του αγια- σμού του κατά μήναν γινομένου», φ. 154. — κδ') «Ακολουθία τοΰ έξοδιαστικου». Άρχ. «Έπειδάν τις των μοναχών προς Κύριον έκδημήση, ου δει λούεσθαι αυτού τό σώμα, άλλ' ουδέ όρασθαι γυμνόν» κτλ., φ 160. — κε') «"Ετερα στιχηρά ψαλλόμενα εις κοσμικούς κοιμηθέντας». Άρχ. «Ποία του βίου τρυφή διαμένει», φ. 195^. — κς') «Κανών εις κοιμηθέντας, ου ή άκροστιχις αυτή: ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 501 "Εκτον προσαυδώ άπελθουσιν μέλος», φ. 200^. — '^ζ) «Έτερος '/ανών εις χοιμηθέντας μο^>Λχούς, οδ ή άκροστιχίς αδτη: θνή- σχουσι πιστοΐς δγδοον πλέκω μέλος», φ. 206. Μετά δε το τέλος αύτου γέγραπται τούτο* «-(• Το παρόν εύχολόγιον ό ΚωνσταντΤ- ^Λ)ς σ εγγονός του έν μακαρία τη λήζει γενομένου άοιδήμοο Άμ- φλοχίοϋ μητροπολίτου Ικονίου εθηκεν θυμΛ εις τό μοναστήριον του οσίου καΐ θεοφόρου πατρός ημών Σάβα του έν Ίεροαολύμοις . ΟΕ γουν άναγινώσκοντες εύχέσ&ωσαν καΐ μνημονεβέσ&ωσαν αυτόν τον κυρόν ΚωνσταντΤνον ζώντα καΐ τον πάπον αύτου, τόν προεί- ρημένον μακάριον μητροπολίτην Ά|ίφιλ(5χιον, καΐ τόν πατέρα του τόν μακαρίτην 'Δειβαλου έν νεκροΐς, καΐ ό θεός συγχωρήσει καΐ ελεήσει αυτόν: — -[• ΚαΙ παρέδωκεν ήμΐν, 'ίνα φέρωμεν εις τό ειρημένον αγιον μοναστήριον, έν έτη ^ζμδ' μηνΐ ΙοολΙω ι'» [1536]. 37Θ. Εύχολόγιον έκ φύλλων χάρτου 145, γραφέν περί τήν αρχήν της εε' εκατ. Κείμενον κατά σελίδα μονοστηλον καΐ έκ γραμμών 24(0,218X0,15 = 0,152X0,10). Φύλλα τινά (125 — 129) εγράφησαν ετει 1470-ώ. Επιγραφή* «Αρχή συν θεώ άγίω του ευχολογίου, περιέχον τήν άπασαν άκολου&ίαν αρχή του αγίου ελαίου, ήγουν του εύχελαίου>, ψ- 1. — β') «Ακολουθία του με- γάλου αγιασμού*. Άρχ. «Μετά τήν όπισθάμβωνον ευχή ν άρχε- ται ό δομέστικος», φ. 23^. — γ) «Άκολου&ία του μικρού αγια- σμού». Άρχ. «Ποιεί ό ιερεύς κατά νεομηνίαν εύλογητόν» κτλ.. φ. 32. — δ') «Ευχή εΙς γυναΓκαν δταν γέννηση». Άρχ. «Κύριε ό θεός ημών ό παραγενόμενος έπι σωτηρία >, φ. 39. — ε') «Ευχή λεγομένη εις γυναΐκαν άπολεχουσαν > . Άρχ. «Δέσποτα κύριε ό θεός ημών, ό μονός άναμάρτητος», φ. 39- — Ο «Ευχή εις γυ- ναΐκαν λεχώνην». Άρχ. «Δέσποτα κύριε ό θεός ό παντοκρά- τωρ», φ. 39?. — ζ') «Ευχή έπι τω έκκλησιάσαι παιδίον τη η' ήμερα αύτου». Άρχ. «Ίστέον 8τι προσάγεται τη η' ημέρα τω ναώ παρά της μαίας λαβείν δνομα» κτλ., φ. 40. — η') Εύχαι του σαραντισμου παιδιού, φ. 40^. — θ') «ΕύχαΙ εις τό ποιήσαι κατηχούμενον » , φ. 42. — ι') ΕύχαΙ «προς τό ποιήσαι κατηχού- μενον προς ώραν βαπτιζόμενον», φ. 45. — ια') ΕύχαΙ εις τό 502 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ χουρευσαι ποιιδίον, φ. 53^. — ιβ') «Διάταςις άχρι^ής έν συντόμω εκλεγείσα καΙ κανονισθεΤσα παρά των αγίων χαΐ θεοφόρων πατέ- ρων ημών προς τους άπό αιρέσεων διάφορων επιστρέφοντας καΐ τη άμωμήτω και καθολική πίστει προσερχόμενους. Τάξις γινο- μένη προς τους άπο Σαρακηνών επιστρέφοντας προς άληθινήν καΐ καθαράν πίστιν των χριστιανών». Άρχ. «Προηγουμένως μεν ό προσιών τζ όρθη πίστει νηστεύει έπΙ έ|3δομάδας δύο» κτλ. φ. 54?. Άντεγράφη προς τύποις έχδοσιν. — ιγ') €Εύχαί ίλασμου εις τους άπ' αρνήσεως επιστρέφοντας προς την ήμετέραν πίστιν». Άρχ. «Δίκαιος εΤ, Κύριε, και εύ&εΤς αϊ κρίσεις σου», φ. 61. — ιδ') «Περί των δεομαχητών και σταυρομαχητών και αιρετικών Αρμενίων Ίακουβιτών και τών όμοφρονούντων αύτοΐς». Άρχ. «Τους άπό της υφάλου και μυσαρας αίρέσεως», φ. 63. — ιε') «Όπως δεκτέον τους εξ Άρεια^^ών η έτεροδύξων προσερχόμενους τη άγια του θεού εκκλησία». Άρχ. «Άρειανούς μεν και Μακεδονια^^ούς». φ- 67»^. — κ') «Πώς δεκτέον τους Νεστοριανούς», φ. 68^.— ιζ') «Πώς δεκτέον τους Ευνομίανούς > , φ. 69. — ιη') «Ευχή έπι αιρε- τικούς άναβαπτιζομένους » . Άρχ. «Ό θεός ό μέγας και μεγα- λώνυμος», φ. 69. — ιθ') «Πώς δει άναθεματίζειν εγγράφως τους άπό Μανιχαίων προσερχόμενους». Άρχ. «Ανάθεμα Μάνεντι, ήτοι τω Μανιχαίω τω και Κου^3ρικίω καΐ τοΤς δόγμασιν αύτου» κτλ., φ. 70. — κ') «"Οπως δεκτέον τους έξ Εβραίων προσερχόμενους». Άρχ. «Χρή τόν έξαγορεύο^^τα έξ Ιουδαίων πρότερον θριαμβεύειν παν νόμιμον» κτλ., φ. 71. — χα') «Μεθοδίου του άγιωτάτου πατριάρχου περί διαφέρων τρόπων και ηλικιών επιστρεφόντων». Άρχ. «Ει μέν παιδίον συνελήφθη», φ. 77. — κβ') «Τάξις γινο- μένη εις τεθνεώτας κοσμικούςν. Άρχ. «ΕΙσέρχεται ό ιερεύς Ιαω είς τόν οΤκον», φ. 79^. — κγ') «Ακολουθία του γάμου, ήτοι του άρραβώνος». Άρχ. «"Ιστησιν ό ιερεύς τόν άνδρα εκ δεξιών», φ. 111.--κδ') «Ακολουθία της γονυκλισίας τη Κυριακή της ν'». Άρχ. «Σημαίνει ώρα ζ' της ημέρας», φ. 117^. — κε') Πασχάλία τών ετών ^αυο' — ^ζιη', φ. 125. — κς') Ακολουθία εις πνευματι- κήν άγάπην ανθρώπων, φ. 130. — κζ') «Ευχή εις εύλογίαν οίκου. ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 503 ήτοί του θεμέλιου». Άρχ. «Ό θεός ό σωτήρ ημών ό κατα- ξιώσας», φ. 131. — χη) «Ευχή έπ[ χόλλυ^α είς αγίου μνήμην >. Άρχ. «Κύριε 6 θεός ό παντοχράτωρ, ό ποιήσας τον ούρανόν '/,άί τήν γήν», φ. 131?. — χθ') «Ευχή ετέρα εις χόλλυβα αγίου», ης ή αρχή• €Ό πάντα τελεσφορήσας τω λόγω σου», φ. 131^. — λ') «Ευχή έπΙ θεμέλιου εκκλησίας», ης ή αρχή* «Κύριε ό θεός ημών ό άρεσθείς έπι ταύτη τη πέτρα», φ. 132. — λα') «Ευχή- εις το μέλλειν άρισταν». Άρχ. «Κύριε ό θεός ημών ό επουράνιος καΐ ζωοποιός άρτος», φ. 132^. — λβ') «Ευχή μετά τό άναστήναι» της τραπέζης. Άρχ. «Σοι τω άληθινώ και φιλανθρώπω», φ. 133•— λγ') «Ευχή έπι μετανοούντων » , ης ή άρχή' «Ό θεός ό σωτήρ ημών ό δια του προφήτου σου Νάθαν»^ φ. 139. — λδ') «Ευχή έπι έξομολογήσεως » . Άρχ. «Κύριε ό θεός ημών ό τω Πέτρω» κτλ., φ. 133^. — λε') «Ευχή έπι προπετώς ομνυόντων». Άρχ. «Ό θεός ό της άνθρωπου φύσεως τό εύάλωτον» κτλ., φ. 133^. — λς') «Ευχή έπι μιαροφαγησάντων > , φ. 134. — λζ') Τέσσαρες έπΙ άρρωστους ευχαί, φ. 134^. — λη') «Ευχή ει συμβη μιαρόν ή άκά- θαρτόν τι προσφάτως έμπεσεΓν εις άγγεΐον οϊνου ή ελαίου», φ. 136^. — λθ') «Ευχή έπι μιαρου έμπεσόντος εις φρέαρ», φ. 136. — μ') «Ευχή έπι σπόρου», φ. 137. — μα') «Ευχή έπΙ θέρους > , φ. 137. — μ|3') « Ευχή εις ποίμνην » , φ . 137^. — μγ') «Ευχή έπι τών μελλόντων μεταλαβεϊν», φ. 138. — μδ') «Ευχή είς κρινομένην ψυχήν», φ. 138^. — με') «Ευχή• έπι σκεύους μιανθέντος», φ. 139. — μς') «Ευχή έπι ανομβρίας», φ. 139^. — μζ') Εύχαι του εσπερινού, φ. 140. — μη') «ΕύχαΙ ας λέγομεν έωθινάς», <ρ. 141^. — μη) «Ευχή του Πάσα πνοή», φ. 144. — μθ') «Ευχή του ν' ψαλμού», φ. 144?. — ν') «Ευχή της εισό- δου», φ. 145^. 377. Εύχολόγιον έκ χάρτου διμερές, γραφέν περί τό τέλος της ιδ' έκατοντ. δια της χειρός, ως εοικε, Δωροθέου πατριάρχου τών Ιεροσολύμων. Φύλλα η' + ριβ'. Κείμενον κατά σελίδα μονό- στηλον καΐ έκ γραμμών είκοσι (0,205x0,152=0,143x0,095). Α') «Πίναζ του αύτου ευχολογίου περιέχων τήν άπασαν άκο- 504 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ λου&ίαν», φ. α'. — 1) «Ευχή λεγομένη έν τω οΤκω, δταν τέκη ή γυνή έν τω οΐχω αύτης. Λέγει ό Εερεός• Ειρήνη του Κυρίου ζεηθωμεν. Δέσποτα χύριε ό θεός ημών ό έν σπηλαίω γεννη- θείς» κτλ, φ. δ'. — 2) «Έτερα ευχή», ης ή αρχή• «Κύριε ό θεός ήμων, σου δεέμεθα και σε παρακαλουμεν», φ. δ'. — 3) «Έτερα ευχή λεγομένη εις οΤκον, δταν τίκτη γυνή*. Άρχ. «Δέσποτα κύριε 6 θεός ημών 6 παντοκράτωρ», φ. δ'. — 4) «Ευχή εις τό έκκλησιάσαι παιδίον τη ογδόη ήμερα. ΚαΙ λαβών ό ίερεύ; το παιδίον εις τάς χεΤρας αυτού ψάλλει εις ήχον α' κτλ. Κύριε ό θεός ημών ό διά του θεράποντος σου Μωυσέως πάλαι νομο- θετήσας», φ. ε'. — 5) «Ευχή έτερα βίς παιδίον εύλογούμενον > . Άρχ. «Κύριε 6 θεός ημών ό φυλάσσων τα νήπια», φ. ς'. — 6) «Ευχή έτερα εΙς τό έκκλησιάσαι παιδίον μετά της μητρός αύτου, πληρωθέντων τών τεσσαράκοντα ήμερων». Άρχ. «Κύριε ό θεός ημών ό δια τήν ήμετέραν σωτηρίαν άτρέτττως ένανθρωπή- σας», φ. ς'. — 7) «Έτερα ευχή εις τήν άπό μ' γυναΤκα, εις ναόν». Άρχ. «Κύριε ό θεός ημών ό παραγενόμενος», φ. ς'. — 8) «Ευχή εις τό άπορΰσαι παιδίον εξαίφνης άποθνήσκον. Λέγει τήν εύχήν ταύτην επάνω εις ύδωρ και ρένει αυτό. Παντοδύναμε και παντοκράτωρ» κτλ., φ. ζ'. — 9) «Εύχολόγιον συν θεώ άγίω κτλ. Ευχή α' έπι τήν μαΤαν και ετέρων γυναικών», φ. η', δπερ έμεινεν δγραφον ως έπι τό πολύ. Β') «Εύχολόγιον συν θεώ άγίω, έχον τήν άπασαν άκολου- θίαν. Ευχή α' της μαίας: Ειρήνη πασι. Του Κυρίου δεηθώμεν: Κύριε ό θεός ημών, ό αληθινός άρτος της ζωής» κτλ., φ. α'. — 1) «Έτερα ευχή ε?ς οίκίαν λεχώ». Άρχ. «Δέσποτα φιλάνθρωπε κύριε ό θεός ημών», φ. α'. — 2) Εύχαι εις γένναν γυναικός, φ. β'. — 3) «Έτερα ευχή εις τό κατασφραγΤσαι παιδίον λαμβάνον όνομα τη ήμερα της γεννήσεως αύτου», φ. β'. — 4) «Ευχή έν τω ε'.σάγειν παιδίον ε!ς τάς μ ημέρας έν τη εκκλησία». Άρχ. «Ό θεός και πατήρ και παντοκράτωρ, ό διά του μεγαλοφωνοτάτου τών προφητών Ήσαίου» κτλ., φ. γ'. — 5) «Ευχή εις τό έκκλησιάσαι παιδίον εις τάς μ' ημέρας. Διάταςις. Εισφέρει αυτό ό ιερεύς εις ΙΙΑΤΡΙΑΡΧΒΙΟΪ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 505 την έχκλησίαν καΐ τίθησεν αυτό μέσον του θυσιαστηρίου, ήτοι εις τά άγια θυρια. ΕΤτα λέγει την εύχήν ταύτην. Του Κυρίου δεη- θώμεν. Κύριε ό θεός ημών ό έν μ' ήμέραις του νόμου» κτλ., φ. δ'. — 6) «Έτερα ευχή εις γυναΤχα έλθουσαν έν τω ναω μετά μ' ημέρας». Άρχ. «Κύριε ό θεός ημών ό παραγενόμενος έπί σωτηρία», φ. ε'. — 7) «Ακολουθία του αγίου βαπτίσματος. Ευχή εις τό ποιήσαι κατηχούμενον. Λαμβάνων αυτόν ό ιερεύς άποδύει και ϊστησιν αυτόν κατά ανατολάς» κτλ., φ. ε'. — 8) «Περί του πώς δεΤ άπολούειν^νεοφώτιστον τη όγδοη ημέρα». Άρχ. «Προσέρχε- ται ό νεοφώτιστος τω θείω ναω μετά του αναδόχου αύτοΰ», φ. κα'. — 9) «Έτερα ευχή εις τό άπολυσαι σταβριά». Άρχ. «Δέσποτα κύριε ό θεός ημών ό διά της θείας κολυμπήθρας τήν ούράνιον ελλαμψιν τοις βαπτιζομένοις παρέχων», ψ-'^Ί' — 10) «Ευχή ε?ς τό κουρευσαι παιδίον», ής ή αρχή* «Κύριε ό θεός ημών ό τη είκόνι σου τιμήσας τόν δν&ρωπον>, φ. κγ'. — 11) Έτερα, ης ή άρχή' «Κύριε ό θεός ημών ό έκ του πληρώματος της κολυμ- πήθρας», φ. κγ'. — 12) «Τάζις γινομένη έπι μνήστρα». Άρχ. «Ό διάκονος• Εύλόγησον δέσποτα», φ. κε'. — 13) «Άκολου&ία του στεφανώματος». Άρχ. «Εισερχομένων εις τόν ναόν και του ιερέως έπι τάς πύλας του άγιου θυσιαστηρίου στάντος», φ. κη'. — 14) «Ακολουθία του αγίου ελαίου», ής ή άρχή' «Προσκαλείται ό βουλόμενος τούτο ποιήσαι άφ' εσπέρας ιερείς επτά εις τήν έκ- χλησίαν ή εις τόν οίκον αυτού• τίθεται δε τετραπόδιον, επάνω δε αύτου πινάκιν Ιχον ένδον σΤτον και κανδήλαν κενήν» κτλ., φ. λθ'. — 15) «Ακολουθία του κατά μήνα γινομένου αγιασμού». Άρχ. «Μετά τήν άπόλυσιν του όρθρου ιστάμεθα έν τω νάρθηκι», φ. ξθ'. — 16) «Ακολουθία τών αγίων θεοφανείων». Άρχ. «Μετά τήν άπόλυσιν της όπισθαμ^ώνου ευχής», φ. π'. — 17) «Εύχαι λεγό- μεναι τη αγία Πεντηκοστή εις τήν γονυκλισίαν», φ. ^δ'. — 18) «Ευχή έν τη λιτανεία τών βαΓων, όττηνίκα μέλλει διακό- πτεσθαι και διασπασθαι υπό του λάου τό δένδρον, ήτοι οι κλάδοι της έλαίας είς βαία. Ό ιερεύς* Ειρήνη πασι. Τάς κεφάλας υμών κτλ. θεέ πατέρων και κύριε του ελέους, ό της έλαίας τόν καρπόν 506 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ εις άποπλήρωσιν των αγίων σου μυστηρίων χορηγήσας» κτλ., φ. ρη'. — 19) «Ευχή έτερα έπί τω αιτουντι τον Ιερέα ευξασθαι υπέρ αύτου>. Αρχ. «Ό Κύριος οικτεφήσαι σοι», φ. ρη'. — 20) «Ευχή εΙς εύλογίαν οίκου», ης ή άρχή' «Κύριε ό θεός ημών ό καταςιώσας υπό τήν σκηνήν Ζακχαίου εισελθεΐν», φ. ρθ'. — 21) «Έτερα ευχή έπΙ οίκοδομ'ή οίκου». Άρχ. «Ό θεός ό παν- τοκράτωρ, ό ποιήσας τόν ούρανόν εν συνέσει», φ. ρδ'. — 22) «Ευχή έπΙ θεμελίου εκκλησίας». 'Αρχ. «Κύριε 6 θεός ημών ό βουλη- θείς έπί ταύτη τη τυέτρα», φ. ρι'. — 23) «Έτερα ευχή των εγκαινίων», ης ή άρχή' «Ό θεός ό πατήρ του κυρίου ημών», φ. ρι'. — 24) «Ευχή έπΙ αρχήν σπόρου». Άρχ. «Έκ της αχράντου καΐ πάμπλουτου παλάμης», φ. ρια'. — 25) «Ευχή εις άλωνα, ήτοι εις νέους καρπούς». Άρχ. «Ή πηγή τών αγαθών», φ. ρι|3'. — 26) «Ευχή έπΙ τρυγητού». Άρχ. «Κύριε Ίησου Χρι- στέ ό σωτήρ» κτλ., φ. ριβ'. — 27) «Ευχή εις μετάληψιν σταφυ- λών», φ. ριγ'. Άρχ. «Εύλόγησον Κύριε τόν καρπόν τούτον», φ. ριγ' — 28) «Ευχή έπΙ άποδημούντων » . Άρχ. «Ό θεός ό θεός ημών ό συνοδεύσας» κτλ., φ. ριγ'. — 29) «Ευχή ε[ς τυηγήν ύδατος». Άρχ. «Κτίστα τών υδάτων», φ. ριδ'. — 30) «Τάξις γινομένη έπΙ φρέατι μιανθέντι». Άρχ. «Χρή πρώτον έξ αύτοΰ άντλήσαι κυά- θους μ'», φ. ριδ'. — 31) «Τάξις γινομένη ε[ συμβη μιαρόν ή ακά- θαρτων τι προσφάτως έμπεσεΤν εις άγγεΓον οϊνου ή ελαίου». Άρχ. «Χρή τό έμπεσόν άκάθαρτον έπαίρεσθαι παραχρήμα», φ. ριζ'. — 32) «Έτερα ευχή έπι σκεύει μιανθέντι». Άρχ. «Δέσποτα καρ- διογνώστα», φ. ριη'. — 33) «Ευχή έτερα έπι παντός είδους μιαν θέντος». Άρχ. «Κύριε ό θεός ημών 6 μόνος αγαθός» κτλ., φ. ριθ'. — 34) «Ευχή θυμιάματος έπι κοιμηθέντος». Άρχ. «Ό ων και προών και διαμένων», φ. ρκ'. — 35) «Ευχή έπι τελευτη- σαντος ιερέως». Άρχ. «Εύχαριστουμέν σοι κύριε», φ. ρκ'. — 36) «Ευχή λεγομένη εις οίκον του τελευτήσαντος». Άρχ. «Κύριε κύριε, ή τών θλιβομένων παραμυθία», φ. ρκα'. — 37) «Ευχή έπι τελευτήσαντος». Άρχ. «Κύριε ό θεός ημών ό έν τη σοφία σου πλάσας» κτλ., φ. ρκα'. — 38) «Ευχή έν τω τάφω, ήνίκα έπιχέει ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 507 μύρον ή ελαιον σταυροειδώς επάνω του λεεψάνου». Άρχ. «Μνή- σδητι Κύριε», φ. ρκβ'. — 39) «Έτερα 'εύχή έπι τελευτήσαντι». Άρχ. «Ό οΐχησιν έχων τον ουρανών», φ. ρχβ'. — 40) «Ευχή έπΙ τελευτήσαντος νηπίου». Άρχ. «Ό φυλάααων τά νήπια», φ. ρχγ'. — 41) «Ευχή έπι χολλύβοις κοιμηθέντος». Άρχ. «Κύριε ό θεός ημών, ή έλπις πάντων», φ. ρχγ. — 42) «Ευχή έπΙ κολ- λύ^οις ε?ς μνήμην άγιων». Άρχ. «Ό πάντα τελεσφόρησα; >, φ. ρκδ'. — 43) «Ευχή εις εύλόγησιν των άρτων». Άρχ. «Κύριε ό θεός ό παντοκράτωρ », φ. ρκδ'. — 44) «Ευχή έπι ανομβρία». Άρχ. «Κ. ό θ. ό παντοκράτωρ ό άνάγων νεφέλας», φ. ρκε'. — 45) «Ευχή έπι σεισμού», ης ή άρχή' «Ό ψο^ζξ^οζ και θαυμα- στός» κτλ., φ. ρκς'. — 46) «Ευχή λεγομένη έν τη λιτή, εν ήμερα εορτής». Άρχ. «Ό θεός και πατήρ του κυρίου», φ. ρκς'. — 47) «Ευχή λεγομένη έν λιτή γινομένη δια φόβον». Άρχ. «Πά- λιν σου Κύριε», φ. ρκζ'. — 48) «Ευχή εις λύσιν δρκου». Άρχ. «Δέσποτα κ, ό θ. ό π. ό έπ: σωτηρία του γένους», φ. ρκζ'. — 49) «Ευχή έπι των εξ έπιτιμίων λυομένων». Άρχ. «Ευσπλαγχνε αγαθέ» κτλ., φ. ρκη'. — 50) «Ευχή εις τεκνοποίησιν». Άρχ. «Κ. ό θ. ή. ό δια του ήγατυημένου», φ. ρκη'. — 51) «Νικηφόρου πατριάρχου Κ/πόλεως ευχή εις άνοίξια εκκλησίας από αιρετικών βεβηλωθείσης». Άρχ. «Ό θεός των δυνάμεων, ό θρόνον έχων τον ούρανόν», φ. ρκθ'. — 52) «Ευχή έπι ανοίξει ναού βεβηλω- θέντος υπό εθνικού». Άρχ. «Κ. ό θ. ή. 6 τόν ναόν τουτοΊ άναδείξας», φ. ρλα'. — 53) «Ευχή έπι ανοίξει ναού υπό αιρετικών καθυβρισθέντος», φ. ρλβ'. — 54) «Έτερα ευχή λεγομένη έν τη εισόδω πρό της συνήθους έπι ανοίξει ναού, έν ω συνέβη θανεΐν ανθρωπον βιαίως». Άρχ. «Δέσποτα κ. ό θ. ή. ό διά πολλήν και άφατον», φ. ρλγ'. — 55) «Μεθοδίου του άγιωτάτου πατριάρχου διάταξις περί των αρνουμένων, εΤτα επιστρεφόντων». Άρχ. «Ει μεν παιδίον συνελήφθη», φ. ρλδ'. — 56) Τρεις εύχαι «ίλασμου έπΙ άποατατήσαντος», φ. ρλε'. — 57) Δύο ευχαι «ίλασμου είς τόν από αρνήσεως επιστρέφοντα προς τήν ήμετεραν πίστιν», φ. ρλζ'. — 58) «Ευχή προς χριστιανούς ύπαχθέντας έθνικη πλάνη, έπιστρέ- 508 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ ψαντας δέ χαΐ τη έχχλησία προσδραμόντας > . Άρχ. ι Κύριε χόριε ό των απάντων ποιητής», φ. ρμ'. — 59) ΕύχαΙ «εις το ποιησαι έθνιχόν χατηχούμενον», φ. ρμΛ'. — 60) «ΕόχαΙ έπΙ χεεμοτζομένων υπο ΤΓνευμάτων άχαθάρτων», φ. ρμβ'. — 61) «Ευχή του μεγάλου Βασιλείου έπΙ χειμαζόμενων λεγομένη υπό άχαθάρτων πνευμάτων»^ φ. ρμγ'. — 62) «Εξορκισμός α'», φ. ρμδ'. — 63) Ιωάννου Χρυσο- στόμου «έπιτίμησις χατά πνευμάτων άχαθάρτων». Άρχ. «Την θείαν καΐ άγία^;», φ. ρμζ'. — 64) «Άφορχισμός του αγίου Ιωάν- νου του θεολόγου χατά πνευμάτων άχαθάρτων». Άρχ. «Ό θεός μου Ίησου Χριστέ», φ. ρν'. — 65) Βασιλείου Καισαρείας «πα- ραγγελία προς τους ίερεΓς», φ. ρνα'. — 66) ΕύχαΙ «έπΙ πλοΤον μέλλον έκπλεΤν», φ. ρνβ'. — 67) «Ευχή έπΙ θυμάτων». Άρχ. «Ό δ'.απλάσας έκ του χοός», φ. ρνγ'. — 68) «Ευχή έτερα επί παιδός διδομένου εις τό μαθεΤν τά ιερά γράμματα», φ. ρνγ'. — 69) «ΕύχαΙ βίς άδελφοποίησιν», φ. ρνδ'. — 70) «Ευχή εις εύλό- γησιν άλατος», φ. ρνε'. — 71) «Ευχή έπΙ άσθενουντα», φ. ρνε'. — 72) «Ευχή ήν λέγει 6 Ιερεύς έπι τον μέλλοντα μεταλαβεϊν, συγ- χωρών αύτω πάντα τά εκούσια και ακούσια αμαρτήματα καΐ πδ• σαν άράν και δρκον», φ. ρνς'. — 73) «Έτερα ευχή εΙς άριστον έπι τραπέζης, ήτοι έπι μνήμη αγίου μετά τό άριστήσαι επάνω εις τά κόλλυβα». Άρχ. «Δεδοξασμένε δέσποτα», φ. ρνθ'. — 74) «Ευχή εις έξομολόγησιν», φ. ρξ'. — 75) «Ευχή εις τον άπό αίρέσεως έρχόμενον καΐ δπως χρή δέχεσθαι τους άπό αίρέσεως μετερχομένους έν τη αγία του θεού εκκλησία», φ. (^α'. — 76) «Ευχή έπι μια- ροφαγησώ;των » , φ. ρξγ'. — 77) «Ευχή είς τό έπάραι παιδίον άπο τήν έκκλησίαν», φ. ρξγ'. — 78) «Ακολουθία ψαλλομένη έπι ψυ- χορραγούντων » , φ. ρξδ'. — 79) «Ακολουθία εις άρχάριον μοναχόν ρασοφορουντα», φ. ρο'. 373. Τεύχος έκ χάρτου της ιη' έκατοντ. συνιστάμενον έχ φύλλων 198, ων τό κείμενον υπάρχει κατά σελίδα μονόστηλον και έχ γραμμών 24 (0,212X0,155 = 0,175X0,115). 1. «Αρχή συν θεω της υποθέσεως του βιβλίου, της έχού- σης μέν τήν άνάμνησιν της ιδίας ψ^χήζ, ύπό δε ευχής πατέρων ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΓ ΙΕΡΟΣΟΑΪΜΩΝ. 509 σονεγράφη, Παύλου τε φημί συν Μάρχω Θωμά χαΐ 'Ιωάνντ], άμα Ίαχώβω τε ΑουχςΙ και Μαχαρίφ' προς δν εστάλη παρά μο- νάχου του Δαμασχηνου Πέτρου, συνεργεία δε τρΕών αρχιερέων, ών αι εύχαΐ συνείργησαν τω λόγω, τη δε συμβουλή ωφέλησαν μεγάλως». Άρχ. «Πολλών χαΐ μεγάλων χατά χάριν ι, φ. ]. 2. Πέτρου του Δαμασχηνου «λόγοι συνοτυτιχοί χδ', πλήρεις δ^/τες τυνευματιχής γνώσεως», φ. 72. 3. «Του άγιου Ησυχίου πρεσβυτέρου χαι χαθηγουμένου μο- νής της υπεραγίας θεοτόχου της Βάτου χεφάλαια χδ' χατά άλφά- βητον, σύντομα χαι λίαν ψυχωφελή• άπερ έγραψε προς θεόδου- λον περί νήψεως χαΐ χαρδιαχης ησυχίας χαι άδιαλείτττου έπιχλή- σεως χυρίου Ίησου Χρίστου». Άρχ. «Αληθινός δντως μονα- χός», φ. 107. 4. Ανωνύμου «διασάφησις περί των έμφερομένων τη θεία εύχη ρημάτων, ήτοι περί του Κύριε Ίησου Χριστέ, υιέ του θεού, έλέησόν με». Άρχ. «"Οση μεν ή της ευχής δύναμις», φ. 116. 5. «Περί ήσυχαστών του οσίου πατρός ημών Γρηγορίου 'ζο^ Σιναΐτου, περί του πώς δει χαθέζεσθαι τόν ήσυχάζοντα είς τήν εύχήν», «περί του πώς δει λέγειν την εύχήν», «περί του πώς δει χρατεΤν τόν νουν» χαι «περί του πώς δεΐ διώχειν τους λο- γισμούς». Άρχ. «Ποτέ μεν έπι σχάμνου τό πλείστον», φ. 117^. — «Του αύτου περί ησυχίας» χεφάλαια τρία, περί του πώς δει ψάλλειν χαι έστιασθαι, περί πλάνης κτλ., φ. 119 χέ. 6. «Έχ του βίου του* αγίου Μαξίμου του Καψοχαλύβη, απερ ήρωτηθη παρά του αγίου Γρηγορίου του Σιναΐτου». Άρχ. «Φρά- ζε μοι άςιώ τιμιώτατε πάτερ», φ. 125^. — «Έχ του αύτου αγίου Μαξίμου Καψοχαλύβη λόγος πάνυ ωραίος». Άρχ. «Γνώριμον εΤναι τοΤς πασιν οΤμαι», φ. 127^• Τούτου δε του Μαξίμου βίον έγραψε Θεοφάνης ό Περιθεωρίου χαι του Βατοπεδίου προηγούμενος* ου παράφρασιν έξετύπωσε Νιχόδημος ό Νάξιος εν τω Νέω Έχλο- γίω, έχδ. Κ /πόλεως 1863. σ. 305 χέ. 7. «Έχ του συντάγματος Καλλίστου του άγιωτάτου πατριάρ- 510 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ χου θαυμ,ασιώτατον » . Άρχ. «Πρώτον ποτ^των έρχεται εις το σώμα τοΰ αγωνιζομένου», φ. 128. 8. «Έκ τών τοδ αγίου Διαδόχου περί διαχρίσεως τών ση- μείων της χάριτος και πλάνης ττ^εύματος». Άρχ. «"Οταν ό νους ημών αρξηται», φ 129^. Τρία τεμάχη. 9. «Ανωνύμου περί του τί διαφέρει ευχή και προσευχή». Άρχ. «"Άλλο έστιν ευχή και Ιτερον προσευχή», φ. 129^. 10. «Κλίμας χαρίτων ησυχίας ένθάδε». Ίαμ[3ικόν έργον, ου ή αρχή* «Οικτρός μοναχός τουνομα Θεοφάνης | κλίμακα έκτίθημι θείων χαρίτων >, φ. 130. 11. «Του ά|3|3α Ήσαίου περί εντολών πίστεως και οικοδο- μής τών δελόντων μετ' ειρήνης οικήσαι μετ' αλλήλων». Άρχ. «Έάν περιπατήτε μετ' αλλήλων έν όδώ», φ. 131. 12. «Τοΰ οσίου Πέτρου μαθητού του άββα ΉσαΓου, εις το Πρόσεχε σεαυτώ». Άρχ. «Πρόσεχε σεαυτώ ακριβώς», φ. 134^. 13. Βασιλείου Καισαρείας απόσπασμα, ου ή αρχή* «Τό τε- λεώτατον έργον της ασκητικής πολιτείας», φ. 136. 14. Αθανασίου Άλεςανδρείας λόγος προς τους άποταζαμέ- νους. Άρχ. «Αδελφέ μου, εΐ άπετάςω τω κόσμω τούτω», φ. 137. 15. Βασιλείου τεμάχιον δτερον. Άρχ. «Πολλούς τών ανθρώ- πων άκήκοα», φ. 138. 16. «Στεφάνου του Σα^^αίτου έντολαι τοΤς άποτασσομένόις». Άρχ. «Πρώτον μεν μή έχε κοινωνίαν», φ. 139. 17. Συμεών του νέου θεολόγου «περί αρχής βίου λίαν επω- φελούς καΐ σωτηρίου, άρμοζούσης τοις δρτι τω κόσμω και τοΤς έν κόσμω άποτασσομένοις » . Άρχ. «Πας δνθρωπος». φ. 143. 18. Βασιλείου Καισαρείας «λόγος περί ασκήσεως και πώς δει κοσμεΓσθαι τόν μοναχόν». Άρχ. «Δει τον μοναχόν πρό πάν- των ακτήμονα βίον» κτλ., φ. 147. 19. Συμεών τοΰ νέου θεολόγου τεμάχιον, ου ή αρχή• «Άδειαν εύρεν ό Διάβολος», φ. 148. 20. Ιωάννου του Χρυσοστόμου «περί νηστείας και προσευ- χής». Άρχ. «Φησίν ό θεΤος απόστολος», φ. 148•^. ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΑΓΜΩΝ. 511 21. Συμεών του νέου θεολό^ιοο «περί ησυχίας και οποίας εργασίας οφείλει εχεσθαι ό έν ταύτη ανδρείως προσχαρτερών > . Άρχ. «Περί της τελεωτέρας των αρετών», φ. 149^. — «Του αύτου δτ& δεΤ σκοπεΐν, ει τα τών μαχαρισμών του Χρίστου έν έαυτοίς εχομεν» κτλ. Άρχ. «"Οσοι έσμέν ασφράγιστοι», φ. 152»^". 22. Τεμάχη Βαρσανουφίου, Διαδόχου, Γρηγορίου ΣιναΓτου καΐ Ιωάννου του Χρυσοστόμου, φ. 157ί^. 23. θαλασσίου του Λίβυος εκατοντάδες τέσσαρες «περί αγά- πης και έγκρατείας και της κατά νουν πολιτείας, προς Παυλον πρεσβυτερον». Άρχ. «Πόθος προς θεόν ολικώς», φ. 160^. 24. Άτταν&ίσματα έκ τών σχολίων τών εις τους λ' λόγους Ιωάννου του της Κλίμακος, φ. 173 χέ. 25. «Περί του άναθημένου εαυτόν τω Κυρίω δια πίστεως και μη έχοντος άλλαχου που ελπίδα οίανδήτινα». Άρχ. «Έάν οίπα; έπίστευσας τω Κυρίω», φ. 190^. 26. Άπόκρισις ανωνύμου περί του «ει καλόν έστιν έκ πάν- των τών έρεθιζόντων τα πάθη μακρυνθήναι και έάν νίκη νομί- ζηται ή τοιαύτη φυγή, ή ήττα της ψυχής έν τω φεύγειν τους πολέμους και έπιλέγεσθαι εαυτή την άνάπαυσιν». Άρχ. «Συντό- μως προς τοϋτο έρουμεν», φ. 193^. 27. «Του ά|3[3α Μάρκου περί νηστείας». Άρχ. «Προσήκει τους άσκουντας», φ. 195. — Δύο γνώμαι Ισαάκ του Σύρου και του Διαδόχου, φ. 196^. 37Θ. Τεύχος έκ χάρτου γραφέν υπό δύο βιβλιογράφων τής ιε' εκατ. και συνιστάμενον έκ φύλλων 66, μήκους 0,202, "ΐτλά- τους 0,162. α) €Του μακαριωτάτου ύπερτίμου προέδρου τών φιλοσόφων κυρο5 Μιχαήλ του Ψελλού, στίχοι πολιτικοί προς τόν βασιλέα κυρόν ΚωνσταντΤνον τόν Μονομάχον περί τής γραμματικής»• ων ή αρχή• «Μελετώ σοι γραμματικής και τής ορθογραφίας». Τέλος• «αλφια δε πρωτόνια τα έκ (κ)ρι&ών άφύκτων». Βοίβδοηαάβ, ΑηθΟίΙ. Ογεθοε III, σ. 200 χέ. — «Έτερα κυρου Θεοδώρου του Πτωχό - προδρόμου περί πνευμάτων >. Άρχ. «Ίστέον δτι το δλφα δασύ- 512 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ νεται εν λέξεσι τοιαύταις• άπας άπλως καΐ άγιος» χτλ., φ. 10 — ΙδΡ, 2νθα κεΤται τούτο- €•|- Κάλαμος γράφ(ει) χαΐ χεΙρ καυχά- ται, θεοϋ το δωρον καΐ Ίωάσαφ ζισμα». β') ιΕύχαΙ θεωρητιχαΐ καΐ έρωτιχα{, αϊ καλούμεναι μονόλο- γοι* έρμηνεύθησαν δε προς τήν έλλάδα γλώτταν παρά Δημητρίου τοϋ Κυδώνη. Του μακαρίου Αυγουστίνου έπισκότυου Ίππωνος». Άρχ. «Τί δν εΤποι ψυχή μόνη προς μόνον τον θεόν» κτλ., φ. 16 — 66. Αείπει τό τέλος. Κατά σελίδα γραμμαί 24. Φύλλα τινά μεταγενέστερα. 380• Ώρολόγιον του θηκαρα, συνιστάμενον εκ φύλλων χάρ- του 261, μήκους 0,194, πλάτους 0,148. Έν τ^ άρχ^• «Τμνος τριαδικός εις τό μεσονυκτικόν, μετά τό ειπείν τό Πιστεύω εις δνα θεόν. Εκλογή και συνταςις θηκαρα μονάχου». Έν τω τε- λευταία) φύλλω γράμμασιν έρυ&ροΐς• €*(• Κόπος Γαλακτίωνος Ιερο- μόναχου και πρωηγουμένου της μεγάλης λαύρας του αγίου Σάβ^α του ήγιασμένου: — ένέτει άπό Χρίστου ^αχλ' δικευρίω κ'» [1630]. 381. Τεύχος εκ χάρτου στιλττνου, γραφήν έχον όμοίαν τη του 91 -ου κωδικός και συνιστάμενον έκ φύλλων 358, μήκους 0,212, πλάτους 0,155. Και έν μεν τω πρώτω φύλλω γέγραττται κατά τήν ωαν τό «φ Δαμάσκηνου και τόδε προς τοις άλλοις, και ει τις τό εύγάλει άπό τό κελλίν μου, ήγουν έκ του μοναστηρίου της λαύρας (του αγίου Σάββα) έστω άφωρισμένος ^^χλε'> [1635]• έν έτέροις δε φυλλοις (192»^ και 225^) τύπος έστι μι- κρότατης σφραγΐδος, άπεικαζούσης άετόν δαέφαλον, άνευ στέμ- ματος• δμως δέ μέσον των κεφαλών υπάρχει τι παρόμοιον άν&ει. 1. «Σύντομος πραγματεία κατά Ιουδαίων έν άπλη διαλέκτω, παρά του Αλεξανδρείας κυρίου Κυρίλλου συγγραφεΐσα παρακλή- σει χρησίμου τινός χριστιανού, ονόματι κυρ Γεωργίου του Παργά του Κυπρίου». Άρχ. «""Ισχυσεν κατά πολλά ή εύνοια όπου εχο- μεν προς του λόγου σου», φ. 1-253". Τέλος' «Έγινεν και έτε- λειώθη ,αχιζ' (1617): τη μεγάλη τεσσαρακοστή* έν Αίγύτττωι^. Είτα φύλλα τρία παντάπασιν άγραφα. 2. Του αυτού Κυρίλλου Λουκάρεως «περί της διαφοράς ην ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΑΓΜΩΙί. 513 εχουσίν οί Άνατολίχοι μετά των Δυτιχών περί της άρχης της έχχλησίας- δπερ περί τε της εκκλησίας της 'Ρώμης καΐ της Κωνσταντινουπόλεως καΐ τίς ή αρχή καΐ καθολική κεφαλή». Άρχ. «Άφοΰ άρχισαν να περνουσιν οί αποστολικοί καιροί», φ. 257. Τέλος (φ. 295°^)* «του λοιπού παρακαλουμεν τον κύριον ήμων Ίησοΰν Χριστόν να μας φυλάττη από τά σφάλματα των Λατίνων και της εκκλησίας της Τώμης και να μας στερεώνη εις τήν όρ- Οοδοξίαν μας και εις τήν πίστιν τήν άληδή του Χρίστου, διά της οποίας έλπίζομεν σωθήναι και μακαρισθήναι εν τω μέλλοντι αίώνι». Παραδείγματος δνεκα παρατίθεμαι του πονήματος τούτου τεμάχιον 2ν (φ. 284^). «Πώς ή Ανατολική εκκλησία καΐ δλον το γένος των Ελλήνων νά εΤναι κακά καταστεμμένον, τούτο δέν το άρνούμεθα. Αλήθεια βασιλείαν δέν εχομεν, δτι έτζη ήθέλησεν ό θεός νά μας παίδευση διά ταΤς άμαρτίαις όπου κάμνομεν, δχι δεατι δέν ύποτασσόμεθα τω πάπα. ΕΤναι πολλαΐ βασιλεΐαι τήν σήμερον όπου τόν πάπαν δχι μόνον δέν τον υποτάσσονται, άμή εις τα έθνη τόν κηρύττουσι διά Άντίχριστον καΐ εις τά συγγράμματα τους και εις τά βιβλία όπου γράφουν εναντίον του πάπα δέν εΤναι αζιοι δλοι ο{ διδάσκαλοι νά τους άποκριθουσι* και δταν άποκρι- θοΰσι, Ιτζη διαλέγουνται προς εκείνους, δσον τινάς όπου νά γροιχα συγκρίνοντας τά ευρίσκει τους διδασκάλους του πάπα φλυαρουντας και τους εναντίους καΐ φιλοσόφους και θεολόγους. Και δπριος θέλει από τους Λατίνους, ήμεΓς τους τό δείχνομεν είς τά ομ- μάτια μέσα. "Ομως οι τοιούτοι μέ δλον όπου κηρύττουσι τόν πάπαν Άντίχριστον καΐ τήν έκκλησίαν της Τώμης Βαβυλώνα και καθέδρα του Άντιχρίστου, μέ τούτο δλον ευτυχουσι και αυτοί καΐ αί βασιλείαις τους• και έμας λέγουν οι Λατίνοι πώς έχάσαμεν τήν βασιλείαν μας, διατι δέν υποτασσόμεθα τω πάπα. Μάλιστα διά νά συμφωνήσουν μέ τόν πάπαν ε!ς τήν ψεματινήν συνοδον της Φλωρεντίας οι άγνωστοι έκεΤνοι όπου ήσαν έκεΤ, διά τοοτο ό θεός έπαραχώρησεν και έχάθη ή βασιλεία, δτι δέν ήλπισαν εις τόν θεόν, άμή έκαμαν συμφωνίαν μέ τόν πάπαν διά νά τους δώση βοήθειαν, και ό θεός άλλως έπαραχώρησεν και ήλθεν 33 514 ΚΑΤΑΛΟΓΟΙ £ΑΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ μέγας άφανισμές. Λοιπόν εις τούτο τό μέρος δεν έχουν δεχαιον νά μας λέγουν πώς έχάσαμεν τήν βασιλείαν διά λόγου τους. ^Οσον πως δεν ίχομεν σοφίαν χαΐ μαθήματα, αλήθεια είναι* άμή ας μετρήσουν δυο πράγματα ο? Αατΐ'Λΐ• πρώτον 8τι τόν καιρόν τον παλαιόν όπου ή σοφία έπολιτευετον εις τήν 'Έλλάδα, τους Λατίνους οι "Ελληνες τους είχαν δίά βαρβάρο'3ς* χαΐ τώρα &ν έβαρβαρώθημεν ήμεΓς χαΐ έχεΐνοι έσοφίσθησαν, παρ(]ξενον δεν είναι* ή πτώχεια χαΐ ή άφαίρεσις της βασιλείας μας τό Ιχα\ιαΊ χαΐ ας εχωμεν υπομονή ν* δεύτερον &ς λογ^άσουν, ότι 5ν δεν εχω• μεν σοφία ν έζωτεραν, χάριτι Χρίστου έχομεν σοφίαν έσωτεραν χαι ττνευματιχήν, ή οποία στολίζει τήν όρθόδοξόν μας πίστιν χαΐ ε?ς τούτο πά^^τοτε εΤμεσθεν ανώτεροι από τους Λατίνους, εις τους κόπους, εις ταϊς σκληραγωγίαις, και νά σηκώνωμεν τόν σταυρόν μας και νά χυνωμεν τό αΤμά μας διά τήν πίστιν και άγάτυην τήν προς τόν χυριον ημών Ίησουν Χριστόν. 'Λν εΤχεν βασιλεύσει ό Τούρ- κος είς τήν Φραγγίαν δέκα χρόνους, χριστιανούς έκεΐ δεν έβρι- σκες, και είς τήν Ελλάδα τώρα τριακοσίους χρόνους ευρίσκεται και κακοπαθουσιν οί άνθρωποι καΐ βασανίζονται διά νά στέκουν εις τήν πίστιν τους, καΐ λάμπει ή πίστις του Χρίστου και τό μυστηριον της εύσεβείας εις τό μέσον της ασεβείας, και έσεΤς μου λέγεται πώς δεν εχομεν σοφίαν; τήν σοφίαν σου δεν τήν έθέλω ομπρός είς τόν σταυρόν του Χρίστου» κτλ. 3. Του αύτου €μερικα1 διαφοραΐ αναμεταξύ της Ανατολικής εκκλησίας καΐ της των Λατίνων* και τούτο ορθόδοξος άνάλυσις». Άρχ. € Ευρίσκουν τινές άγνωστοι δνθρωποι», φ. 296. 4. Του αυτού €περΙ πυρός καθαρτηρίου». Άρχ. «Δεν φθάνει νά πολεμούν οι Λατίνοι τους ορθοδόξους», φ. 309^• 5. Του αυτού «διάλογος βραχύς, έν ω καταλεπτώς θεωρείται ό κίνδυνος όπου μέλλει νά προξενήση πολύ κακόν και ζημίαν προ- βαίνοντος του καιρού εις τήν έκκλησίαν της Κωνσταντινουπόλεως διά της παρουσίας των Γεζουιτών είς τόν Γαλαταν, και σχέψι; πώς ήθελεν εΤσται δυνατόν ό τοιούτος κίνδυνος νά καταλυθ^ξ». Άρχ. «Ζηλωτής• χαίροις», φ. 315^. ΙΙΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΓ ΙΕΡ0Σ0ΑΪΜ2Ν. 515 6• Του αύτου € τινές μερκχαΐ μαρχορίαι χατά ^ΙοιΛαίωΊ ιζαρά της θείας Γραφής», φ. 340. Τέλος (φ. 858?)• «,αχις»! Οκτω- βρίου κγ' έν Αίγύπτω» [1616]. 382. Διάφορα τετράδια της ιε' χαΐ τής κ' έχατ.^ άριθ- μουντα φόλλα 135* εΤχε δέ τό τεύχος, ώς έοιχεν, ετι φύλλα δύο χαΐ δέχα δια μαχαιρίοϋ χοπέντα (μετά τό 39*ον χαΐ το 63-ον φύλλον). — 1) ιΈρμηνεία της θείας λειτουργίας» Ιωάννου του Χρυβοατ({μου. Άρχ. € Μέλλων 6 ιερεύς» χτλ., φ. 1 χέ. φ. 63^ «τέλος• χειρ Νεοφύτου ιερομόναχου» (κτ' εκατ.). — 2) «Ποί- ημα Γερμανού του άγιωτάτου πατριάρχου Κωνατα^/τινουπόλεως . Ή θεία λειτουργία των προηγιασμένων » , φ. 64. Τό 74 φύλλον έχει δύο χεχρωματισμένας είχονας άσχημοτάτας, ών ή πρώτη παρίστησι τόν δγιον Γερμανόν υπο δέ ταύτη ν υπάρχει υπογραφή τοιαύτη• «Φύλαττε σών λεγομένων ΚωνσταντΤνον Λουχαρην*.. "ί- τέλος»* — 3) *Αχολουθία του μικρού αγιασμού, φ. 75^. — 4) Άποατολοευαγγέλια της εβδομάδος, φ. 84?. Κατόπιν άλλα τινά κείμενα. Τήν εικόνα του Γερμανού κατεσκεύασε, φαίνεται, παιδίον ων 6 Λούχαρις. 383. Δύο βιβλιάρια συνδεδεμένα, γραφέντα περί τήν αρχήν της ιζ' έχατ. — α') Φύλλα 65" χείμενον μονόστηλον έκ γραμμών 18 (0,21X0,158 = 0,146X0,095). Λειτουργίαι Ιωάννου του Χρυσοστόμου καΐ Βασιλείου του μεγάλου, γραφεΤσαι φιλοχάλω; υπό Δανιήλ μονάχου. — β') Φύλλα 29* χείμενον μονόστηλον έκ 17 η[ραμ\ιωΊ (0,217 Χ 0,155 = 0,138 Χ 0,092). Λειτουργία των προηγιασμένων. Ε!ς φ. 29 «Αδταις αί θεΐαις τρεις λειτουργίαις. Βασιλείου του μεγάλου, Ιωάννου του Χρυσοστόμου χαΐ Γρηγορίου του Διαλόγου, εγράφησαν διά χειρός έμου του τλήμονος χαΐ αθλίου Ιερεμίου τάχα καΐ ιερομόναχου ΣαββαΓτου» χτλ. Πρβλ. κώδικα 585, έζ ου μαν&άνομεν δτι τό τεύχος έγράφη ετει 1606-ω. 384• Λειτουργία του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου καΐ διάταξις αυτής, γραφεΐσα τη ιζ' εκατ. υπό τίνος 'Λναρ^ώστου -κα- λουμένου, ανδρός άμα&εστάτου. Φύλλα χάρτου 44, σχήματος όγ- δοου. Έν φ. 41 τύπος σφραγΤδος έχούσης έν τω μέσω τό άγιον 516 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΑΔ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ πνεύμα, περεστερΐς είχόνα, χαΐ πέρκζ αυτής δνομα Στευρίδωνος ιερομόναχου ^Αγιοταφίτου. 385• Βιβλ(άρ(θν Ίωαννιχίου του Σαββαίτου, έχ φύλλων 59, περιέχον Αποσπάσματα διαφόρων άσχητιχών υπομνημάτων χαΐ προς τω τέλει βίον του οσίου Ιωάννου του έν τω Αάχχω. 38β• Έτερον του αύτου Ίωαννιχίου έχ φύλλων 26, έμ- περιέχον ωσαύτως άσχητιχών λόγων αποσπάσματα. 3βΤ. Ώρολόγιον του θηχαρα, συνιστάμενον έχ φύλλων 123. Έγράφη τη ιζ' έχατονταετηρίδι. 388. Έξ τεμάχη διαφόρων χωδίχων της ις' χαΐ της ιζ' έχατ. α') «'^Οτι ου μόνον είς τους άπεθαμένους εναι ωφέλεια χαί άφε- σις αμαρτιών αϊ θεΐαι λειτουργίαι^ άλλα (χαΐ) εις τους ζωντα- νούς», φ• 1. — β) θεοδωρίτου ερμηνεία των ψαλμών δχρι του ρχα' ψαλμού, γραφεΤσα διά της χειρός Νεχταρίου πατριάρχου Ιεροσολύμων, φ• 8-128. — γ') «Στιχηρόν ψαλλόμενον εις την θεό- σωμον ταφήν του κυρίου ημών Ίησου Χρίστου >. Άρχ. «Δεύτε βροτοί θεάσασθε τον πάντων βασιλέα», φ. 129-132• — δ') Λόγοι τινές του Χρυσοστόμου, φ. 133-186. — ε') Του αύτου λόγος εις τον μάταιον βίον χαΐ εις χοιμη&έντας, φ. 187. — ς') θαλασσίου Λίβυος έκατο^/τάδες τρεις περί άγάτυης, φ. 194-202. 38θ• Τεύχος της ιζ' έκατ* έχ φύλλων χάρτου 182, μή- κους 0,208, πλ. 0,155. Παραφράσεις: — α') Βίος του οσίου Ξε- νοφώντος.— β) Βίος του όσιου 'Λλεζίου. — γ') Ιωάννου Χρυσοστό- μου λόγος εις τον μάταιον βίον, — δ') €Περι της είς θεόν άγά- ττης. Μαξίμου». — ε') «Έκ του όσιου πατρός ημών Νήφωνος με- ρικά κεφάλαια πάνυ ωφέλιμα». — ς) «Περί του σφάξαντος τό παι- δίον αύτου διά τον φίλον αύτου >. — ζ') €Περι Ιουλίου του ελεήμο- νος, δπως πέπρακε τον έαυτου υίόν καΐ ως έρρύσθη του θανάτου ούτος δια τήν ύπακοήν αύτου». — η') «Λόγος εΙς την Άσενέχ θυγα- τέρα Πεντεφρη». Άρχ. «Και έγένετο έν τω πρώτφ ετε' της εύθηνίας, φ. 92-113. Λήγει δ' εις τάς λέξεις ταύτας* «χαι έλαβεν Άσενέχ το κηρίον εκείνο και ηνεγκε τώ άνθρωπο) και παρέ — » , ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΓ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 517 3ΘΟ. Τεύχος έκ χάρτου, γραφέν περί το τέλος της ις' εκατ. και συνιστάμενον έκ φύλλων 203, μήκους 0,195, πλάτους 0,148. — α') Αθανασίου Αλεξανδρείας λόγος περί του θαύματος της εν Βηρυτω είκίνος του Χρίστου. Άρχ. € "Άρατε τους οφθαλ- μούς» κτλ., φ. 1. — β') Βίος του όσιου Μαρίνου. Άρχ. «Γέγονέν τις έν Βηθανία», φ. 5 Ρ. — γ) Βίος του όσιου Μάρκου του Αθη- ναίου. Άρχ, «Διηγήσατο ήμΐν ό άββας Σεραπίων», φ. 11. — δ') Ανωνύμου ιπερι του μη κρίνατε ?να μη κριθητε* θαυμαστόν>. Άρχ• «Και εί βούλεσθε τινός διηγήματος», φ. 20^. — ε') Ιωάννου Χρυσοστόμου λόγοι δύο και διήγησις μεγάλου γέροντος, φ. 33 κέ. — ς') «Παράδοσις πολιτείας αρίστης και παραίνεσις πατέρων εις προκοπήν τελειότητος > , φ. 36Ρ. — ζ') Τεμάχη Άντιόχου Παν- δέκτου, άββα Ήσαίου, άββα Μάρκου, Μαξίμου, Έφραίμ, Γρηγο- ρίου Διαλόγου, φ. 91 κέ. — η') «ΕκλογαΙ διάφοροι των θείων προφητών περί της ενανθρωπήσεως του κυρίου ημών Ίησου Χρίστου καΐ περί του πάθους αύτου και δτι θέλει ελθη ό Αντί- χριστος προτίτερα της δευτέρας παρουσίας αύτου του Κυρίου• τα όποια έμετεγλωττίσθησαν έκ της ελληνικής διαλέκτου είς την κοι- νήν γλώτταν έν ετει ^ζοζ'». — θ') «Περί τών διαφόρων αιρέσεων των Άρμενίων>. Άρχ. «Οι δυσσεβεΐς Αρμένιοι», φ. 156°^. — ι') «Κατά ποίους καιρούς και δια ποία αίτιάματα έσχίσθη άφ' ημών ή τών Τωμαίων εκκλησία». Άρχ. «Έπι Γρατιανου δια Παυλΐνον», φ, 156?. — εα') «Άτοπίαι Λατίνων έκ τους ιερούς κανόνας». Άρχ. «Του αγίου συμβόλου της πίστεως», φ. 158. — ιβ') «Περί του Μωάμεθ». Άρχ. «Έστι δε καΐ ή μέχρι του νυν κρατούσα», φ. 160^. — ιγ') Έτερα έν&ύμησις, ης ή άρχή' «Ίστέ- ον δε δτι τέσσαρες ποταμοί έκ του παραδείσου >, φ. 166. — ιδ') «Όδοιπορίαι της Εδέμ του παραδείσου». Άρχ. «Άπό Αδάμ Εως Δραγμάν» κτλ., φ. 166^. — εε') «Ερμηνεία περί τά εκδι- κούμενα του Κάιν», φ. 167. — ις') Καλλίστου και Ιγνατίου τών Ξανθοπούλων ασκητικά τίνα κεφάλαια, φ. 168. — ιζ') Τεμάχη Συμεών θεσσαλονίκης, Ιωάννου Σχολαστικού καΐ Ισαάκ του Σύρου, φ. 172Ρ. — ιη') «Τήσεις προφητικαί», φ. 179?. — ι&') «Ένθύ- 518 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡ0ΓΡΑΦ91Ι μησις ιτβρί τήν ίνσαρχον οίχονομίαν του Κυρίου» χτλ., φ. 188Ρ. — /) ιΤά π«ρΙ το3 θ§{ου Χρυσοστόμου ΐΓίντα»^ φ. 186. Δ§(π§( τό τέλος. 3Θ1• Τεύχος έχ φύλλων χάρτου 204, ων το χείμβνόν έστι [χονόστηλον χαΐ έχ γραμμών βΐχοσι χατά σ«λ{&α (0,19X0,15 — 0,158X0,10). «Καν(ίνβς ίχβτήριοκ βίς τήν ύπεραγίαν χαι δί- σποεναν ήμων θεοτόχον. Ποίημα Μωά'/νου μονάχου χαΐ πρεσβυτέ- ρον, του Δαμασχηνοΰ». Δι' ερυθρών γραμμάτων έν τφ 204*ω φύλλω* € έτους ^ζ^ [1582] ίνδ. ί έν μηνΐ ίαννουαρίω ια', ήμερα ε', ώρα ς' χαΐ ή συνδρομή χαΐ ό πόθος Σωφρονίου πατριάρχου Ιεροσολύμων: χαΐ των τέτε άλλων αγίων πατριαρχών ευρισχομέ- νων, Ιερεμίου Κωνσταντινουπόλεως, Σιλβέστρου * Αλεξανδρείας, ΊωαχεΙμ Αντιοχείας, βασιλεύοντος δε τότε χαΐ σουλταν Μουράτου έν Κωνσταντινουπόλει». Αυτόθι σημείωσις (έτους 16 37 -ου, 24 νοεμβρίου) Φιλόθεου τινός ιερομόναχου Άγιοταφίτου, πρωτοσυγ- χέλλου του έχ Κρήτης, έπιχαλουμένου €Φάνασος». Έπεται φύλ- λον εξ αρχής άγραφον, έν ω χατόπιν έγράφη το!5το• €1834 σεπτεμβρίου 1. Σημείωσαι, ω φιλαναγνώστα, δτι τό παρόν θεοτο- χάριον εΤναι γνήσιον ποίημα τοΰ .δσίου πατρός ήμων Ιωάννου του Δαμάσκηνου* τα δε άλλα όπου εύρίσχονται έδω είς τήν λαυραν του αγίου Σάββα είναι διεφθαρμένα, χαθώς είς ίνα εΤναι είς τό τέλος γεγραμμένον 8τι δηλαδή έδιωρθώθη παρά χάπιου Σεραφίμ' πλην έπρεπε να ειπη δτι διεφθάρη χαί δχι διωρθώθη, επειδή μεγάλη ανοησία χαι υπερηφανεία ήτον να βάλλη χέρι εις βιβλίον τοιούτου μεγάλου πατρός, άλλα τροπάρια χαι ωδές νά εύγάνη χαι άλλα νά βάνη χαι μάλιστα δλα τά προσόμοια. Ίωάσαφ ιερομό- ναχος Κρής». 3Θ2• Αι λειτουργίαι Χρυσοστόμου Βασιλείου χαΐ προηγια- σμένων, επιμελώς γεγραμμέναι χαΐ φιλοκάλως τ^ ις' έχατ. Φύλλα χάρτου 128. Κοσμήματα χαΙ χεφαλαιώδη γράμματα. Κατά σελίδα γραμμαΐ 14 (0,194X0,13 = 0,125X0,07). Έν φ. 46^ «Μνή- σθητι Κύριε του δούλου σου Αουχά άρχιερέως. Έν φ. 128 ση- μειώσις βτι τό τευχός έστι της λαύρας τοΰ οσίου Σάβα χαι της μονής των Αρχαγγέλων. ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΓ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 5ΐ9 3Θ3• Τεύχος έχ χάρτου, φύλλα συναριθμοδν 353, μήχους 0,212, πλάτους 0,145* έγράφη δε περί τό μέσον της ιδ' έχα- τονταετηρίδος. Τη ις' εκατ. Γεράσιμος μοναχός 6 Κερκυραίος εΓχε τό βιβλίον (δρα φ. 2)• μετά τούτον Ετερος μοναχ(ίς. "Ορα φ. 353? «"{* Άφιερώθη το παρόν δι' έμου του αμαρτωλού Μαξίμου μονά- χου έν τη μονή του κυρ Διονυσίου, δια μνημόσυνον του φιλτά- του μου πατρός». — Φύλλ. 1 «Αρχή συν θεώ περί σιωττης χ[αΙ] ησυχίας και βίου ήρεμου του συνίστασθαι δυναμένου πρό παντός έργου, άπό εποχής γλώττης και πραείας καρδίας• έν ώ και μι- κρός έπαινος ώς άπό ιδιωτικών χειλέων προσφερόμενο; τω όσίω πατρι Ισαάκ τω Σύρω». Άρχ. «Μέγιστα αμαρτήματα και πάνυ δυσίατα» κτλ. Έκδ. Νικηφόρου σ. α'-κβ'. — Φύλλ. 13? «Ό της παρούσης βίβλου ακριβής πίναξ». Αόγοι μ' -+- νδ', ων ό πρώτος επιγράφεται ώδε (φ. 15)• «Του έν άγίοις πατρός ημών άββα 'Ισαάχ του Σύρου καΐ άναχωρητου, του γενομένου επισκόπου της φιλοχρίστου πόλεως Νινευί, λόγοι ασκητικοί έρμηνευθέντες υπό τών οσίων πάτερων ημών, του άββα Άβραμίου και του άββα Πατρικίου τών φιλοσόφων καΐ ήσυχαστών έν τη λαύρα του <του> έν άγίοις πατρός ημών Σάβα. -{- Αόγος α' περί άποταγής καΐ μο- ναχικής πολιτείας >, ου ή αρχή" «Ό φόβος του θεοΰ» κτλ. Έκδ. Νικηφόρου σ. 1 κέ. "Επονται λόγοι λθ'. — Φ. 167 κέ «Αρχή του β' βιβλίου του έν άγίοις πατρός ημών Ισαάκ. Περί της άδιαλείτυτου νηστείας» κτλ. Άρχ. «Έν πολλώ πειραζόμενος» κτλ. Λείπει τό τέλος. Έκδ, σ. 159. Έν σελ. VII του προλόγου γράφει Νικη- φόρος ό Θεοτόκης, ό πρώτος έκδοτης τών απάντων Ισαάκ του Σύρου, ταύτα* «"Οτι μεν ουν τών άρτι έκδεδομένων ασκητικών διατάξεων γνήσιος πατήρ ό Ισαάκ ούτος, συνεπιμαρτυρουσι τοΤς άνά χείρας ημών δυσι παλαιοΐς χειρογράφοις 8 τε έν τή κατά τήν Παλαιστίνην λαύρα του οσίου πατρός ημών Σάββα έτι έναποκεί- μενος κώδιξ (ουτός έστι τυχόν ό υπό τών οσίων πατέρων Άβρα- μίου και Πατρικίου γραφείς), δν ό μα/αριώτατος πατριάρχης Έφραιμ έκεΓ διατρίβων πολλάκις άνέγνω» κτλ. Και πάλιν έν άρχη του προλόγου• «ό πατριάρχης έστΙν οζτος της αγίας πό- 520 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ λεως Ιερουσαλήμ, ό Έφραίμ, ό ούχ ήττον της εύσεβείας χαΐ της αρετής ή της προεδρίας Ίαχώβου του αδελφού τοδ Κυρίου γνήσιος τε καΐ νόμιμος διάδοχος• αυτός έν τ^ κατά Παλαιστίνης λαύρα του αγίου Σάββα τά του Ισαάκ φιλοπονήματα εύρων συ^- τόνω σπουδή έμελέτησε* μελετήσας δε μή άνακοινώσαι ούκ ήνέ- σχετο• ένθεν τοι έπ' έμέ ό του ύπουργήματος της εκδόσεως κλήρος » . 3Θ4• Τεύχος εκ χάρτου της ιε' εκατ., συνιστάμενον έκ φύλ- λων 308, μήκους 0,213, πλ. 0,142. Κείμενον κατά σελίδα μο• νόστηλον καΐ έκ γραμμών 25 (0,14X0,08). Έν τξ αρχή χρο νογραφικόν έπίτομον (έτ. ,απγ' — ,ο^φλη'), μετά δέ τούτο Ψαλτή - ριον εις καθίσματα δΐΊ[]ρημένον* μεθ' ίκαστον δέ κάθισμα ύπάρ- χουσιν εύχαΐ τροπάρια διηγήσεις λόγοι πατρικοί κτλ., έζ ών έγώ κατ' έκλογήν έσημειωσάμην ταύτα. Φ. 12 ΕύχαΙ Μάρκου μονά- χου δύο και «του αύτου ταλανισμός» της ψυχής. — Φ. 91^ Διή- γησις άββα Σεραιυίωνος περί Μάρκου του Αθηναίου. — Φ. 121•^ Βίος του οσίου Ευφρόσυνου του όψοποιου, ου ή αρχή* «Διηγή- σατο ήμΐν γέρων τις άγιος» κτλ. — Φ. 143^ Ε^χή "^^^ αγίου Ευστρατίου. — Φ. 145 Διήγησις Αντωνίου του μεγάλου περί Παύ- λου του Θηβαίου. — Φ. 165 Διήγησις περί Όνουφρίου του έρη- μίτου. — Φ. 218 Βασιλείου Καισαρείας λόγος ηθικός περί πολι- τείας και αρετής.— Φ. 247? «Του άββα Ήσαίου περί (τοΰ) δτι βλαβερά έστιν ή συνομιλία των μοναχών μετά των κοσμικών». 3Θ5. Ψαλτήριον άνευ τών ωδών. Φύλλα χάρτου 214 (μή- κους 0,212, πλ. 0,152), γραφέντα τή ιζ' έκατονταετηρίδι. 3θβ• Ψαλτήριον έκ φύλλων χάρτου 296, μήκους 0,21, πλ. 0,165. Κατά σελίδα κείμενον έκ 16 γραμμών (0,13X0,085). Φύλλ. 295^ «Έτους ^ζξε' ίνδ. ιε' (1556 - 1557) — -^ Τέλος ωδε εΤλειφε τω ψαλτηρίω δΓ ύπο(μο)νής και πόνου Ίωάσαφ του παν- τλήμονος, τάχα καΐ ρακενδήτου, έκ τής νήσου Κύπρου τε δλκον τό γένος» κτλ. Δύο δέ φύλλα τούτου τοΰ κωδικός, άπερ ήν πρό- τερον μετά το 28δ-ον φύλλον, έχει νυν ή Πετρουπόλεως αυτο- κρατορική βιβλιοθήκη, έν τη συλλογή τών Πορφυριακών χειρο• ΠΑΤΡΙΑΡΙϋΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΑΪΜΩΝ. 521 γράφων (αριθ. 392. ΟτΗβτι» ΗΜΠβρ&τοροκοΒ ΠγβΛ. Ηε6λ. 3ίΐ 1883 Γ., σ. 144). 3Θ7. Ψαλτήριον έκ χάρτου της ιζ' έχατ. συμπληρωθέν ετει 1735-ω δώ της χειρός Άβραμίου του Καισαρέως. 3Θ8• Τεύχος της ιζ' έχατ. φύλλα νυν έχον 140 (μήκους 0,20, πλάτους 0,152), περιλαμβάνον δ' έν μεν τη άρχη το «περί ψαλμών» Αθανασίου του μεγάλου καί τινας των ψαλμών (α'-λη'), είτα δε «έν συντομία ρητά αναγκαία του πανευφημου και ένδοξου πρωτοκορυφαίου Παύλου του αποστόλου»• μ^τά δέ ταύτα διατριβήν ανωνύμου περί του «πώς πρέπει δκαστον τών μοναχών σπουδάζειν και έπιμελεΓσθαι την έαυτου σωτηρίαν δια το καλόν της ψυχής του». 3ΘΘ• θεοτοκάριον Ιωάννου του Δαμάσκηνου, γραφέν ετει 1613-ω. Φύλλα 386 (0,203X0,153 = 0,143X0,086). Κατά σελίδα 17 γραμμαί. Φύλλον 194? «υπάρχει καμου ταπεινού καΐ αμαρτωλού Γαβριήλ του αγίου Λύδδης». Φ. 195°^ «Ιερεμίου Κρη- τικού». Μετά τό 322 -ον φύλλον υπάρχει χάσμα 2 φύλλων, δπερ ευρηται νυν έν Πετρουπόλει, έν τη συλλογή του Πορφυρίου (αριθ. 448. ΟτΗβΤΈ α 152, αριθ. 59). Έν φ. 386• «Έτελειώθ(η) τό παρόν θεοτοκάριον διά χειρός καμου Γαλακτίου, τάχα καΐ ιερο- μόναχου, τοις λογοις, ουχί τοΐς εργοις, έν τη θεία και ιερά βα• σιλικοτάτη λαύρα του οσίου και θεοφόρου πατρός ημών Σάββα του ήγιασμένου• ένέτει* έπτάκις χιλιωστώ• έκατοστώ• ειχοσιοστώ πρώτω• έν μηνΐ αύγούστω ε', και ναεύρίσκεται εις τον ναόν του Αρχαγγέλου» κτλ. Υπάρχει και σημείωμύί έτους ^ζρπδ' (1675- 76) δηλουν δτι τό βιβλίον άνεπληρώθη διά χειρός Σεραφίμ. 400• Καν<5νες άσματικοί, ψαλλέμενοι εις τους Ασωμάτους, κατά τους οκτώ ήχους. Ή αρχή λείπει. Πρώται λέξεις* «Τώμη του θεού, ώς δυνατοί και έν ίσχύι πληρουντες τό θέλημα» κτλ. Φύλλα χάρτου 93 και κατά σελίδα γραμμαΙ 20 (0,21 Χ 0,135 = 0,155X0,095). Φύλλ. 93 «Ί- Έλαβε τέλος ώδε, ίουλ. μηνΐ γ', ήμερα β' του ^ζπε' έτους [1587], ίνδικτιώνος ιε'. Ίωήλ μοναχός » . 522 ΚΛΧΑΔΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 401• Λειτουργία ι Χροσοστ<ίμοα Βασιλείοα χαΐ Γρηγορ{οο του Διαλόγου, φιλοχάλως γβγραμμέναι χαί περιέχουααι πολλά με- γάλα χαΐ περιχεχοσμημένα γράμματα κεφαλαιώδη χρώματος ερυ- θρού. Φύλλα χάρτου 110, μήχους 0,212, πλάτους 0,155- Κατά σελίδα χείμενον έχ γραμμών 14 (0,138X0,076). Έν φ. 100? δι' ερυθρών γραμμάτων- « Έτελειώθησαν αί παρουσαι θείαι χαΐ ίεραι λειτουργίαι δηλονδτι του Χρυσοστόμου του μιεγάλου Βασι- λείου χαι Γρηγορίου των προηγιασμένων* έν ετει ^ζπς' [1578] ίνδ. ς', έν μηνΐ μαΐω ιγ', ημέρα γ', ώρα ς' της ημέρας, έν Δαμασχώ^ παρ' έμου του γράψαντος ευτελούς Μανουήλ το3 Χρι- στόφορου του έχ Ναυπλίου της Πελοπωνήσου, χαι οι άναγινώ- σχοντες ευχεσθαι» χτλ. Σημειωτέον έτι, βτι μετά τό 100-όν φύλ- λον υπάρχει χάσμα 2 φύλλων, &τζερ εδρηται νυν έν Πετρουπό- λει, έν τη συλλογή Πορφυρίου του Ούσπενσχη (αριθ. 421. Οτ- ιιβΓΒ έτους 1883, σ. 148). 402• ΕύχαΙ της έζομολογήσεως, γραφεϊσαι τη ις' έχατ. διά χειρός ΊωαχεΙμ του Κυπρίου, Σαβαΐτου ιερέως Φύλλα χάρ- του 88, μήχους 0,207, πλάτους 0,152. Κατά σελίδα 12 γραμ- μαί (0,153X0,10). Έν τη άρχη προς τον Ίησουν Χριστόν ευχή έξομολογητιχή, ης ή αρχή• € Κύριε 6 θεός μου, έξαριθμή- σασθαι τά αμαρτήματα μου» χτλ. Σημειωτέον έτι εύχήν Ιωάν- νου του Δαμασχηνου (φ. 8) χαΐ εύχήν εις το δγιον ττνευμα, συν- ταχθεΐσαν υπό Μάρχου μονάχου. Έν τω χρασπέδω του πρώτου φύλλου• €-{- ταΓς παρούσαις άγίαις εύχαΐς άφίερόνω έγώ Δαμα- σκηνός ιερομόναχος εις το μοναστήριον της Παναγίας μου», το έν Ίεροσολύμοες. Περιχαλύπτει δέ τό τεύχος τούτο φύλλον εν έχ μεμβράνης, δπερ έστΙ μέρος άσχητιχοΰ τίνος χώδιχος της ενδέ- κατης έχατονταετηρίδος. 403. «Διάταξις της θείας χαι ίερας λειτουργίας του έν άγίοις πατρός ημών Ιωάννου του Χρυσοστόμου» χαι μετ' αυτήν αυτό τό χείμενον της λειτουργίας, έχον ένιαχου μεγάλα τινά κε- φαλαιώδη γράμματα χρώματος ερυθρού. Άρχ. «Μέλλων ό ιερεύς τήν θείαν έπιτελεΤν μυσταγωγίαν» χτλ. Φύλλα χάρτου 39 (0,18 Χ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΑΥΜΩΝ. 523 0,19), γραφέντα πβρί το τέλος της ις' έχατ. Την πρώτην πινα- κίδα πβριχαλύιττει μεμβράνκνον φυλλον μονοστήλου τινός χώ&ιχος τ^ι/ζ δεχάτης έχατ., έν φ σώζεται τεμάχιον ομιλίας Ιωάννου το5 Χρασοστόμιοο. 404• Βιβλιάριον έξ 28 φύλλων χάρτου σχήματος όγδοου, γραφέν άμφΐ το τέλος της ις' έχατ. χαΐ περιέχον α') την άχολου- θίαν του μεγάλου εσπερινού, β') άσμα ψαλλέμενον [τή η' νοεμ- βρίου] εις τήν άγίαν τριάδα χατ' ήχον πλάγιον β', χαΐ γ') Νικη- φόρου Βλεμμίδου έχλογήν έχ της βίβλου των ψαλμών. 405• Ευχολόγιον άχέφαλον έχ φύλλων χάρτου 134, γρο^φέν τξ ιζ' εκατ. εστί δε μήκους μεν 0,212, πλάτους δε 0,155. Κατά σελίδα χείμενον έχ 14 γραμμών (0,143 Χ 0,08). — α') Ευχή ακέφαλος έμμετρος, ης α! πρώται λέζεις* €τών απάντων, έλέη- σον οίχείρησον» κτλ. — β') Ευχαι του δρθρου. — γ') Ευχή της χεφαλοκλισίας — δ') Ευχή του μεγάλου Βασιλείου εις τό μέγα άπόδειπνον. — ε') Ευχή του βασιλέως Μανασσή. — ς') Ευχή του Βασιλείου είς το μεσονυκτικέν. — ζ') «Ευχή του αγίου Ευστρα- τίου είς τό μεσονυκτιχόν του Σαββάτου >. — η') Πέντε πάλιν εύχαΙ του αύτου. — θ') Τμνοι τριαδικοί, φωταγωγικά, απολυτίκια, τρο- πάρια άναστάσΐ|ΐα και νεκρώσιμα. — 1') Ακολουθία της κοινής παρακλήσεως. — ια') Ακολουθία της άγιας μεταλήψεως. 40Θ. Τεύχος έκ φύλλων χάρτου 147, μήκους 0,202, πλάτους 0,15. — α') «Κανόνες Ικετήριοι εις τήν υπεραγίαν δέ- σποιναν ημών θεοτόχον ποίημα Ιωάννου μονάχου χαΐ πρεσβυτέ- ρου του Δαμάσκηνου», φ. 1-96. Τέλος* «Ίουνίω κζ'. πατριάρ- χης κυρ Δοσίθεος ήν. ^αχοδ' (1674)" έν Ίεροσολύμοις. έν τω πατριαρχίω: έγράφη, παρά αμαρτωλού Καπίτωνος ιερομόναχου - και οί άναγινώσκοντες ει τι σφαλερόν ευρητε συγγνωταί μοι• άνθρώπινον γάρ πάθος τό άμαρτάνειν και μέμνησθέ μου αδελφοί έν τ^ Εβρουργίζί». — 2) Άντίγραφον έντυπου βιβλίου, 8 έστι θη- καρα μονάχου δμνος τριαδικός κτλ. Τέλος* «Τυποθέν παρά Αγα- πίου μονάχου καΐ ίεροκήρυκος και μεταγραφέν παρά Καπίτωνος Ιερομόναχου του έκ χώρας Δελβίνου. Έτος άπό της ένσάρκου 524 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ οίχονομιας χιλίοστω έ;αχοσιοστω έβδομηχοστω δευτέρω, μηνΐ μαΐω χς'. ^ζρπ' ινδ. ι'» (1672). Καΐ πάλιν έν τω 144-ω φυλλω, «ΕΓληφβ τέλος τά πένθη έχτω^^ρίω ς', έτος το σωτήριον ,αχοδ' παρά αμαρτωλού Καπίτωνος ίερομιονάχου » χτλ. Σημειωτέον, 8ν. μετά τό 145-ον φύλλον υπάρχει χάσμα δύο τετραδίων, απερ απέσπασε τις, ως φαίνεται, βιαίως. 407. Τεύχος μεμβράνινον, γραφέν υπο τριών αντιγραφέων περί τό τέλος της φ' ή περί την αρχήν της ιγ' έχατονταετηρί- δος χαΐ συνιστάμενον έχ φύλλων 416, ων τό χείμενον υπάρχει χατά σελίδα μονόστηλον δστι δέ μήκους μέν 0,18, πλάτους δέ 0,138. Λετττογραμμία χαΐ παλαιογραφιχαΐ συ^/τομίαι πολυάριθμοι. Έν τη άρχη χεΐται πίναξ των έμπεριεχομέ^/ων έχ χάρτου, γρα- φείς τη 26 αύγουστου έτους 1784-00. 1. Μάρχου του έρημίτου συγγραφαΐ οχτώ, φ. 1-57. — α') Λό- γος άχέφαλος, ου αΐ πρώται λέξεις• «επιβλαβής τυγχάνει, ει μη τι δν ούχ εστίν ευχή» χτλ. — β') «Περί μετανοίας λόγος β'*. ου ή αρχή• «Ό χύριος ημών Ίησους Χριστός» χτλ., φ. 6. — γ') «Περί των οίομένων έξ έργων διχα^ουσθαι* λόγος γ'», ου ή αρχή• «Ή των έξωθεν καχοπιστία», φ. 10. — δ') «Συμβουλία νοός προς τήν εαυτού ψυχήν λόγος δ'». Άρχ. «"Άχουε ψυχή λογιχή», φ. 19^• — ε') «Έρώτησις• περί του αγίου βατυτίσματος προς τόν αυτόν λό• γος ε'». Άρχ. «Επειδή οι μέν τέλειον» κτλ., φ. 22.— ς') «Ό προγραφείς τούτου λόγος 6 περί του βαπτίσματος, εκείνος έστΙν δχτος, ούτος δέ πέμτττος. Άντιβολή σχολαστικού προς τόν άββαν Μάρκον λόγος ς'». Άρχ. «Ήρώτησέ τις των έλλογίμων» κτλ., φ. 37. — ζ') «Περί εγκράτειας καΐ ταπεινοφροσύνης». Άρχ. «Προ- σήκει τους άσκου^/τας», φ. 47^. — η') «Τω περιποθητω τέκνω Νικολάω». Άρχ. «Έπειδήπερ πολύς ης φροντίζων», φ. 49^. 2. Συμεών του νέου θεολόγου συγγραφαί τίνες, φ. 57^-92. — α') «Κεφάλαια πρακτικά και θεολογικά εκατόν». Άρχ. «θεός τοΤς μεν σωματικώς όρώσιν» κτλ., φ. 57^. Αείπει φύλλον Ιν. — β') «Έτερα κεφάλαια πρακτικά εκατόν». Άρχ. «Απαρχή Χριστός» κτλ., φ. 69^. — δ') «Διάλογος σχολαστικού τίνος προς Συμεών Γ 11 Ιί~ ■α, " ϊ^^ ^ ο ο» ι ο <ο 3: •α ο ΰ/1 οβ ο• Ο» «Ο 1>ί> 1. ν ο» Μ τ» » » Γ ΙΟ •β* ο Η Ε3 00 09 00 ι π: •Η •—ι •5. 5 ^<* Ι. ( ' Ι ο «θ «ο α: 3: ΰ9 «ο ο κ 3 3Ε Ό —Ι Ο Ρ• ε» ο» ο "ΤΟ ί*»1 ϋ- Ό Ο 00 ο •1 ΙΟ ^1 ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 525 τον νέον θεολόγον». Άρχ. ιΤί ήν έν τω χέσμω πρό του κό- σμου», φ. 82. — ε') Περί τοδ φεύγειν τους λογισμούς χτλ. Άρχ. «Πας 8στ!ς τόν θεόν ευρεΐν βούλεταο,.φ. 82^. — ς') Έτερος λόγος, οδ ή άρχή' «Πώς ψυχή δια πίστεως» χτλ., φ. 89. — ζ') «Περί των αγίων και σειυτών εί/όνων». Άρχ. «Χριστός ει- κόνος της αύτης πρωτότυπον υπάρχει», φ. 92^. — η') «Περί των αγίων και σεπτών εικόνων δια στίχων έκ τών θείων ερώτων». Άρχ. «Άκοινώνητον τη φύσει», φ. 92^. 3. «Τοδ έν άγίοις πατρύς ημών Ισαάκ τοδ Σύρου και άνα- χωρητοδ, επισκόπου γενομένου της φιλοχρίστου πόλεως Νινευί, λόγοι ασκητικοί έρμηνευθέντες ύπό τών όσιων πατέρων Πατρικίου καΐ Άβραμίου τών φιλοσόφων καΐ ήσυχαστών έν τή μονξ του όσιου πατρός ημών Σάβα», φ. 93-241. Αόγοι 92. 4. Ιωάννου Σχρλαστικοδ τοδ της Κλίμακος, λόγοι μετά σχο- λίων (φ. 242-395), ων εν έκτενέστατον επιγράφεται τω Ψελλώ (φ. 369)' άρχεται δε τοδτο ώδε* «Χρή τοίνυν είδέναι ημάς, βτι ώσπερ της ανόδου τών αρετών» κτλ. 5. Νείλου συγγραφαί τίνες, φ. 396-416. — α') Περί τών οκτώ της πονηρίας λογισμών». — β') «Περί προσευχής κεφάλαια ρνγ'• λόγος γ'». Άρχ. «Πυρέττοντά με τω φλογμώ», φ. 402. — γ') Σκέμματα, ων ή αρχή* «Ει τις βούλοιτο ίδεΐν την τοδ νου χατάστασιν», φ. 409^. — δ') «Περί λογισμών κεφάλαια κγ'». Άρχ. «Τών αντικειμένων δαιμόνων», φ. 416. Λείπει φύλλον δν, έν ω τό κγ' ύτυηρχβ κεφάλαιον. 408. Τεδχος μεμβράνινον έκ φύλλων 182, γραφέν πιθα- νώς περί τό τέλος της ένατης ή περί την αρχήν της δεκάτης έκατονταετηρίδος' εστί δε μήκους 0,18, πλάτους 0,135. Διά δέ τό είναι τήν γραφήν αύτου μελέτης άζίαν, δτε δή σπανίαν ουσαν έν τοις ύπάρχουσι χειρογράφοις, έθέμην ένταδθα διά φωτοτυπίας ισότυπα τεσσάρων σελίδων, αϊτινες άπεικάζουσι κείμενον έν τοΤς Άναλέκτοις άποτετυπωμένον (Ι, σ. 396,18 — 397,15. 403,19 — 404. Κώδ. φ. 38β— 39^ 70^— 71«). 1. Ιωάννου Καρπαθίου κείμενον άκέφαλον, άρχόμενον από 526 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ τών λέζβων τούτων* «ε! καΐ άτονήσαντβς άΐΓόμεκναν ζΐς τόν χβί- ματρρον Βοαορ» χτλ. φ. 1 (ΦιΚοχαΚΙα των ίερων νηπτκχων. Ένε- τίησιν 1782, σ. 253). Μετά τό τέλος επιγραφή* «Τοδ μαχαριω- τάτοϋ Ίωά^^νοϋ επισκόπου του Καρπαθίου^ προς τους από της Ινδίας προτρέψαντας μοναχούς παραχλητιχά χεφάλαια ρ'». Έν τοΓς χρααπέδοις ύπάρχουακ χρετιχαΐ διορθώσεις, σχόλια τίνα χαΐ παρα^λή του χειμένου προς δτερον < ίηπίγραφον » . ΤαυΧα δε πά^/τα διά της χειρός έγράφη αύτου του καλλιγράφου. 2. «Του αύτου προς τους αυτούς κεφάλαια περί άγενήτου καΐ γενητών και άγαθου καΐ καλών φυσιολογία, ασκητικά εκατόν δεκαέζ». Άρχ. €Καλά έζ άγαθου τά πάντα γεγόνασίι, φ. 12. 3. «Επιστολή Φίλωνος προς Εύκάρπ^ον». Άρχ. «Σωτηριώ- δους πράγματος», φ. 34. Ανάλεκτα Ίεροσ. ΣτΛχ. Ι, σ. 393. 4. θαλασσίου του Λίβυος περί αγάπης και εγκράτειας καΐ της κατά νουν πολιτείας εκατοντάδες δ'. Άρχ. «Πόθος προς θεόν όλικώς>, φ. 41. Φιλοκαλία, σ. 457. Μι^ηβ τ. 91, σ. 1428. 5. «Του πανοσιωτάτου και μακαριωτάτου Μαξίμου του όμο- λογητου της αληθείας και εύσεβείας, διαίρεσις των τριών ψυχι- κών δυνάμεων προς τάς τεσσάρας γενικωτάτας άρετάς, πώς έν ταΐς τρισίν είσιν αϊ δ'». Άρχ. «Φασί τίνες, τί δήποτε τριών δυνάμεων ούσών» κτλ., φ. 65^. 6. «Αναστασίου μοναχού του αγίου δρους Σίνα κεφάλαια διά- φορα καΐ πάνυ ωφέλιμα και περί βλασφημίας». Άρχ. €ΐΙόθΓ^ ή ψυχή του άνθρωπου πολ).άκις> κτλ., φ. 66. Ανάλεκτα Ίεροσολ. Σταχυολογίας Ι, σ. 400. 7. Μαξίμου του όμολογητού προς Έλπίδιον περί αγάπης εκατοντάδες δ', ων ή άρχή' €Ίδού πρ^ς τω περί άσκητικοδ βίου λόγω» κτλ., φ. 71^-130. Τεμάχιον δε μεμβράνης, βπερ έκολλήθη μετά του 81 -ου φύλλου, έχει τό σημείωμα τουτο' €•|• Κε βόείθη τόν δούλόν σου Άθανάσιόν θεού έλεου έπισκώπος Κάρα. ώσύ άνάγι- νοσκαιτε αυτά, εΤπετε δ θσ συγχωρησι τ^ν αμήν αμήν •{• εγραφι ε ,ςχλη ινδ. η. λ. ιουλίου» [1180]. Φιλοκαλία, σ. 291 κέ. Μί^ηβ τ. 90, σ. 960). Έν τω κρασπέδω του 123-ου φύλλου ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΪ ΙΕΡΟΣΟΛΓΜΩΝ. 527 ιρωμακ του Χρυσοστόμου», ών ή άρχή' «ΟΤδα πολλούς ίλιγγιά- σανταςι χτλ. 8• «Τοδ άγ(οϋ Αθανασίου αρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας κεφά- λαια», ών ή αρχή* «Ήρ,ας δε τους μονάσαντας», φ. 131. 9. «Ώς δε φασι' τίνες Αναστασίου θεουπόλεως. •{• Έρώτησις* έάν τις όρίστ] τι αγαθόν μεδ' βρχου ποιησαι, οίον έπ{ τίνα χρό- νον οίνου μή γεύσασθαι ή νηστευσαι, ή της ιδίας συγκοίτου άπο- σχέσθαι, είτα εκ ραθυμίας μη ίσχύση πληρώσαι δ επεχείρησε, τί οφείλει ποιησαι»; Άρχ. €θί μακάριοι πατέρες», φ. 133. 10. «Του άββα ΉσαΓου κεφάλαια διάφορα», ών ή αρχή* «Ει απετάζω τω κόσμω και δέδωκας σεαυτόν» κτλ., φ. 142. 11. «Του οσίου πατρός ήμων Μακαρίου αποφθέγματα», ών ή αρχή* «Ό αγαπών δόξαν ανθρώπων», φ. 148. 12. Ανωνύμου* «πώς λέγει απόστολος: έάν εχω πασαν την γνώσΓ> καΐ πασαν προφητείαν εν ταΐς γλώσσαις τών αγγέλων λαλώ, άγάπην δέ μή Ιχων ουδέν ωφελούμαι»; Άρχ. «Ούχ ούτως όφείλομεν νοεΤν», φ. 149^. 13. «Διδασκαλία γέροντος περί πράξεων». Άρχ. «Ό πραγ- ματευόμενος βταν κερδήση χαίρτΰ», φ- 151. 14. Νείλου περί προσευχής κεφάλαια ρνγ', ών ή άρχή' «Πυρέττοντα με τω φλογμω», φ. 168^. Φιλοκαλία, σ. 153. Μί^ηβ τ. 79, σ. 1165. 15. «Του μακαριωτάτου Ησυχίου πρεσβυτέρου Ιεροσολύμων, γνώμαι τυνευματικαί, άπάγουσαι τών φθαρτών και προσκολλώσαι τοΤς άφθάρτοις τόν δνθρωπον». Άρχ. «Φόβον εχε θεού», φ. 172^. Τύποις έξεδόθησαν έπ' ονόματι Νείλου. 40Θ. Τεύχος μεμβράνινον εκ 349 φύλλων, μήκους 0,175, πλάτους 0,128* έγράφη δέ περί την αρχήν της ιγ' εκατ. Ση- μείωσις του ιζ' αιώνος (φ. 349^)* «+ Το παρόν βιβλίον υπάρχει του παπα κυρ Σιλβέστρου και τό δφισε άμα^>άτη δια δνα βιβλίον ίδικόν μου, και δταν δώσει τό βιβλίον άς τό πάρει καΐ στέκεται εις τόν κυρ διάκον τόν Δωρόθεον». 1. Κόκκινοι πίνακες σεληνοδρομίου, φ. ΐΡ. 528 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 2. «Ευχή του έν άγίοις πατρός ημών Ίωάννοα του Χρυσοστό- μου». Άρχ. «Κύρκε 6 θεός μου, ό μέγας χαΐ φοβερός» χτλ., φ. Β. 3. «Ευχή έτερα Ιωάννου Δαμασχηνου > . Άρχ. «Κύριε ό θεός ό έν έλέεβ πλούσιος», φ. 6^• — «Ευχή έτερα», ής ή άρχή' «Πάλιν ύπεσκελίσ&ην ό τάλας τόν νουν», φ. 8?. — *Εύχή ίκετή- ριος εις τήν ύπεραγι'αν θεοτόχον*. Άρχ. «Παρθένε δέσποινα θεο- τόχε ή τόν θεόν Λόγον χατά σάρχα γεννήσασα», φ. 10. 4. «Κύκλος της σελήνης χαΐ το νομίχόν φάσχα μετά των θε- μελίων αυτών», φ. 13. Το έπόμενον φύλλον έίγραφον. 6. Ψαλτήριον εις χαθίσμίΛτα διηρημένον, ων δχαστον έχει χαι τροπάρια χαι ευχάς ανωνύμους, φ. 15-298. 6. ΕύχαΙ διάφοροι, οΓον μετά τήν εγερσιν, εις τόν δρθρον χτλ., φ. 299 χέ. 7. «Σύμφωνος μητροπολίτου ΕυχαΓτων επιστολή προς Ίωχ^ νην μοναχόν χαι εγχλειστον* αυτή δε αρμόζει χαΐ παντι χελλιώ- τη». Άρχ. «Έδεξάμην σου, πάτερ τυνευματιχέ, τήν θεοφιλή ταυ- την γραφήν» χτλ., φ. 307. 8. «Του έν άγίοις πατρός ημών Θεοδώρου αρχιεπισκόπου Εδέσσης, λόγος περί πίστεως και διακρίσεως αιρετικών». Άρχ. «Πιστευομεν τοίνυν εις πατέρα», φ. 318. Βασιλείου Έμέσης, βίος και πολιτεία του έν άγίοις πατρός ημών Θεοδώρου κτλ., έκδ. Ιωάννου Πομιαλόβσκη, σ. 42 [γρ. 18] — 52. 9. «Άκολου&ία της άκαθίστου: ό κανών, ου ή άκροστιχίς: Χαράς δοχεΤον σοι πρέπει χαίρειν μόνη». Ποίημα Ιωσήφ, φ. 332. 10. «Στιχηρά προσόμοια του ευαγγελίου• ήχος πλ. β'», φ. 348^. 410. Τετραευαγγέλιον της ιγ' εκατ. έκ φύλλων μεμβρανίνων 189 μικρού σχήματος, έκαστης αυτών σελίδος άριθμούσης 28 γραμμάς. Τήν αρχήν τών ευαγγελίων έπικοσμεΐ κόσμημα κόκκι- νον, δμοιον τω Π στοιχείω• κόκκιναι δ' ωσαύτως είσιν αϊ έπι- γραφαί και πασαι αί περί τών άναγνωστέων περικοπών όδηγίαι* τά δε τρία τελευταία φύλλα περιέχει τεμάχη τών επιστολών Παύλου* 411. Τετραευαγγέλιον της ιγ' εκατ. άρι&μοΰν φύλλα μεμβρά- νινα 258, μήκους 0,166, πλάτους 0,125* πάσα δε σελις άριθ- ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 529 (ΐβΐ γραμμάς 19 ή 21 (0,105X0,072). Τήν αρχήν το5 χατά Ματθαίον ευαγγελίου χοσμεΐ χόσμημα χόχχινον, ου τό σχήμα τε- τράγωνον, έχον εν τω μέσω σταυρόν, έν δέ τούτω τήν έπιγραφήν των δ' ετέρων ευαγγελίων τάς αρχάς διαχωρίζει χόσμημα ταινιο- ειδές, ωσαύτως χέχχινον. Έν τω χρασπέδω του δευτέρου φύλλου σημείωμα του ιδ' πιθανώς αιώνος* «Τούτον - - βι(β)λιον Ιω(ά^;- νου) του χαθολιχου τις Παμθου», δ έστι Πάφου πόλεως έν Κυπρω. 412. Τετραευαγγέλιον της ενδέκατης έχατ. αριθμούν λετττά μεμβράνινα φύλλα 384, μήκους 0,167, πλάτους 0,138* εκάστη δε σελίς έχει γραμμάς 18 (0,10x0,08). Των κεφαλαίων οι πί- νακες καΐ των ευαγγελίων αυτών α ι έπιγραφαΐ χρυσά τα γράμ- ματα εχουσιν. "Εχει δε τό τεύχος και τρία κοσμήματα ποικιλό- χροα, θεωρίας άζια (φ. 99*, 171ο, 293"), τάς αρχάς έπικο- σμουντα τριών ευαγγελίων έχει δέ και έν τοις κρασττέδοις έπι- γραφάς ερυθράς εγγραφείσας υπό χειρός της ιγ' εκατ. Λείπει μέντοι του κατά ΜατθαΤον ευαγγελίου μέρος εκ της αρχής ουκ ολίγον άρχεται γάρ αύτου τό κείμενον ήδη τών λέξεων τούτων «της βασιλείας τών ουρανών λέγω γάρ ύμϊν, 8τι έάν μή περισ- σεύση ή δικαιοσύνη» κτλ. Λείπει δέ καΐ φύλλον εν, δ τό τέλος εΤχε του κατά Λουκαν ευαγγελίου. Τό δέ τελευταΓον έχει τό τεύχος καΐ σημείωμα της ις' έκατοντ. (φ. 171^-172"), δ λέγει ταύτα* « •|• Έπροσηλόθη τό παρόν δυάγγελον [=τετραβάγγελον] εις τήν λαύ- ραν του αγίου Σάββα του έν Ίεροσολύμοις ύπό Ιωάννου Περβανα έκ Κωνστα^/τινουπόλεως καΐ υπεΐρχον οι γονείς αύτου Μωραΐται από χω- ρίον Μικράν Άναστάσοβαν - - - διά συνδρομής δέ σπουδής Ναθαναήλ». 413• Τετραευαγγέλιον τής ιβ' εκατ., ου τά τέσσαρα πρώτα τετράδια λείπει τανυν λείπει δέ καΐ τό τέλος του κατά Ίωάννην ευαγγελίου, λήγοντος απλώς ώδε* «έπερώτησον τους άκηκοώτας τί έλάλησα αύτοΐς»• τήν δέ αρχήν του βιβλίου δεικνύασιν ήδη φύλλα χάρτινα δύο καΐ δέκα* μεμβρά^ηνα δέ φύλλα συναριθμεΐ τό τεύχος 207, ων μία έκαστη τών σελίδων έχει γραμμάς 21 άχρι 35 (0,152X0,116 = 0,102X0,062). "Εχει δέ και τούτο τρία πολύχρωμα κοσμήματα (φ. 67^, 120?, 173?). 530 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΑΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 414• Τεδχος μβμβράνινον της ιβ' εκατ. γραφέν, ώς φαίνε- ται, παρά δύο βιβλιογράφων χαΐ φόλλα περιλαμβάνον 73, ν το χείμενον έν μια των σελίδων έκαστη γραμμάς ίριθμεΐ 24 μέ- χρις 2ό. Έστι δέ μήκους 0,172, πλάτους 0,132. Τον έν τ^ άρχ^ πίνακα των περιεχομένων Ιγραψεν Ίωαννίκιος ετει 1784. 1. ΈφραΙμ του Σύρου €προς ανυπότακτους καΐ περί καταστά- σεως φόβου θεού και του μέλλοντος κρίματος>. Άρχ. €Άγα7Π]τέ, έάν έλθών αδελφός παρακάλεση», φ. 1. 2. «Του αύτου παραίνεσις ιζ'», ής ή αρχή• «Αδελφέ, δταν κρούση σοι αδελφός νυκτός», φ. 11 β. 3. «Περί της παναγίας μεταλήψεως και τίνος χάριν μεταλη- ΊΓϋέον αυτήν». Άρχ. «Ό υψούμενος παρ' ήμων άρτος», φ. 13. — «ΠβρΙ των προσκομιζομένων μερίδων έκ διαφόρων τινών προσφο- ρών εις ά^>άμνησιν τινών αγίων». Άρχ. «ΚαΙ αΐ μερίδες αι εί- σερχόμεναι τω τιμίω ποτηρίω», φ. 14. 4. Έφραιμ του Σύρου € λόγος περί άγάττης και ελεημοσύνης καΐ είς την δευτέραν παρουσίαν του κυρίου ημών 'Ιησου Χρί- στου». Άρχ. «Αγαπητοί, μηδέν προτιμησώμεθα » κτλ., φ. 15. 5. «Έρώτησις ήγουν παράκλησις φιλοχρίστων ακροατών προς τον άγιον Έφραιμ. Παρακαλουμεν διδάσκαλε μαθεΐν» κτλ., φ. 23^.— Και πάλιν έρωταποκρίσεις. 6. Έφραιμ του Σύρου βίος του οσίου Άνδρονίκου και της όσίας Αθανασίας. Άρχ. €Άκούσατε οι πλούσιοι», φ. 38. 7. «Διήγησις ψυχωφελής περί του αγίου Κωνσταντίνου», ης ή αρχή• «ΕΤπέν τις τών έν τη Σκήτη», φ. 55. 8. «Ιστορία της αγίας και καθολικής εκκλησίας, συγγραφεΤσα τϋαρά του αγίου Βασιλείου και έτερων αγίων πατέρων». Άρχ. «Εκκλησία έστΙ ναός θεοΰ, οΤκος προσευχής και άθροισμα λαου>, φ. 57. 9. Προσθήκαι της ιδ' εκατ. — α') € Κανών κατανυκτικός ψαλ- λόμενος κατά Κυριακήν εις το μεσονυκτικόν ήχος πλάγιος β'». Άρχ. «Άκατάλητυτε θεέ», φ. 67^. — β') Διήγησις περί του άββα Παμβώ, φ. 70^. — γ') Τήσεις έκ τών ευαγγελίων, φ. 72. ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ! ΙΕΡ010ΑΥΜΩΝ. 531 415. Τεύχος άχέφαλον της εδ' έχατ. αριθμούν ήδη φύλλα βαμβαχβροδ χάρτου 273, μήχους 0,175, πλ. 0,125. Κατά σε- λίδα γραμμαΐ 16 ή 17. Ή πρώτη τοδ πρώτου φύλλου σελίς ύπάρχβί χβκολλημένη• δώ καΐ την αρχήν αύτου νυν αγνοώ• έν τφ δευτέρα) μέντοι φύλλω χεφάλαιον ίοτι περί του τι διαφέρει πέμ- ψειος ή έκπύρευσις, ου ή αρχή• «"Οτι δε δλλο έστΙν πέμψις χαΐ ίλλο έχπόρευσις πανταχού δήλον> κτλ. 2. «Του αύτου περί όζύμων* λύσις αναγκαία και διάφορος κατά των άζύμων και άναλαμβανόντων. Σωφρονίου μονάχου». Άρχ. «Περί άζύμων. Τό άζυμον της παλαιάς θυσίας εστίν», φ. 17. Ουδέν οΤδα περί τούτου του Σωφρονίου. 3. «Κωνσταντίνου διακόνου προς τον καταφλυαρήσαντα του Χρυσοστόμου, δτΐ άτέχνως γράφει χαι ού ρητορικώς». Άρχ. «"Ώ τυφλέ προς φως, κωφέ καΐ πρύς τήν λύραν | και προς χρυσού το ροΐζον» κτλ., φ. 41. Ουδέ περί τούτου του Κωνσταντίνου γινώσκω τι βέβαιον δρα μέντοι Μαηυβϋδ ΡΜΐ8β ΟϋΗηίηα έκδ. Ε. Μίΐ- ΙβΓ Π, σ. 5, έν υποσημειώσει τρίτη. 4- «Του Καλλικλέο(υ)ς εις τόν δγιον μεγαλομάρτυρα Γεώρ- γιον» ίαμβοι, ων ή αρχή* «Παις Αβραάμ 6 μάρτυς ούτος έκ λί- θων», φ. 42. Φέρεται δε τούτο έν τοΤς ποιήμασι Μανουήλ του Φιλή, έκδ. Ε. ΜϋΙθΓ τ. Ι, σ. 210. Περί δέ του Καλλικλέους δρα σ. 286 της αυτής εκδόσεως. 5. «Δόγμα της ορθοδόξου των χριστιανών πίστεως, γραφεν μεν παρά του σοφωτάτου και πανυπερτίμου Ψελλού, του μαΐστο- ρος τών ρητόρων, αιτηθείς παρά του όρθοδοξοτάτου βασιλέως κυ- ρου Μανουήλ» [βίο]. Άρχ. «Δέχου καΐ τόν θεμέλιον τών καί)' ήμας δογμάτων», φ. 43^. Στίχοι πολιτικοί. 6. «*Ισον λιβέλλου, ήτοι ομολογία, γραφέν μεν παρά Ίωά^>- νου μονάχου καΐ πρεσβυτέρου Δαμάσκηνου, έπιδο&εις [δίο] δε παρά Ηλία όσιωτάτου επισκόπου Άβρούδ Πέτρω μητροπολίτη Δαμα- σκού». Άρχ. «Ού μικρός άμφοτέρωθεν φόβος και απορία συνέ- χει με», φ. 49^. 7. «Όμολογία του οικουμενικού πατριάρχου Κ/πόλεως Γρη- 532 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ γορίοϋ του Κυπρίου». Άρχ. €Δύο τούτων, άγιβ δέστεοτα, της έμης πίστεως ίνεχβν ΙχθεοΓ^ του φρονή(ΐατος τράνωσον» χτλ.,φ. 61. 8. «Αφβλλος της όρθοδ({ξου των χριστιανών πίστεως• εχθε- σις του θαυμασίου Μιχαιί]λ ιερομόναχου». Άρχ. € Πιστεύω εις πατέρα» χτλ., φ. 6 7 Ρ. 9. Άδηλου €πρός τους λέγοντας έχ του πατρός χαΐ του υίου τό πνεύμα τό αγιον έχτυορεύεσθαι* χατ' Ιταλών». Άρχ. ιΤίς δν δλως όνάσχοιτο», φ. 72Ρ. 10. «Ιωάννου Δαμασχηνου περί του αγίου τυνεύματος». Άρχ. «Δει δε τόν Αόγον χαΐ τυνευμα Ιχειν», φ. 75. — Του αύτου χε- φάλαια περί της αγίας τριάδος, π3ρΙ θείας γνώσεως χαΐ δια- γνώσεως χαί άπάντησις πρδς το ούχ εστίν ανυπόστατος 6 θε(5ς, φ. 78^-97". Κατόπιν άνεπίγραφον περί των έτττά οίχουμενιχών συνόδων, φ. 97^-103. 11. Άδηλου μαθηματικής γεωγραφίας χεφάλαια (φ. 104-123), οίον €περΙ του πώς ϊσταται ή γη μή χρατουμένη παρά τίνος», περί τών φ' ζωδίων, περί σπιθαμών όργυιών δαχτύλων χαΐ στα- δίων, περί τών δώδεχα μεγάλων ορέων της γης, περί τών επτά χλιμάτων της γης, περί τών τεσσάρων θαλασσών, περί του ώχεα- νου, περί του παραδείσου, περί νεφών χιόνος χτλ. Άρχ. €Έν άρχη έποίησεν ό θεός τόν ουρανόν χαΐ την γην, περί ής χαΐ ή ποίησις λέγει: στιγμή κεντρώδης τόν εϊσω λάχοιτο χώρον, ήγουν στιγμή κεντροειδής τόν μεσαΐον έλαχε τόπον» χτλ. 12. Έφραιμ του Σύρου λόγος «είς τήν παρουσίαν του Κυ- ρίου περί του Άντιχρίστου και περί της συντελείας». Άρχ. €ΐΙώς εγώ ό ελάχιστος», φ. 124. 13. «Αόγος του μαχαριωτάτου Ανδρέου του διά Χριστόν σάλου χαί έρωταποχρίσεις Έπιφανίου Κύπρου προς αυτόν». Άρχ. «Ανδρέας• ιερεύς γαρ πόρνος χαΐ διάκονος μοιχός» κτλ., φ, 149. 14. Βίος καΐ πολιτεία του οσίου Ανδρέου του σαλοϋ. Άρχ. «Βίον ένάρετον και πολιτείαν άμεμιττον», φ. 189. 16. «Στίχοι του γραμματικού κυρου Θεοδώρου του Πτωχο- προδρόμου». Άρχ. «Μόλις τάς χείρας δέσποτα φυγών τών πο- ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 533 λεμίων, | ώς προς τήν σχέπην ήλθον γαρ της σης σχηιυτοχρα- τείας• | καΐ γαρ ή σάλπιγξ ή λαμπρά των σίον κατορθωμάτων | ουκ [δίο] ήσυχάζειν έπεισε λοιπόν έγκωμιάζειν» κτλ., φ. 242. Πρβλ. Ε. Ιιβ^Γ&ηά, ΒίΙ)1ίοΙΙι6(ΐυβ ^Γβοςυβ ναΙ^ΛίΓβ Ι, σ. 77. — «Του αύτου δμοιοι», ων ή άρχή' «Αυθέντα μου πανσέβαστε, δ(ίξα τιμή καΐ καύχημα μου, | ό πένης όπαντάπορος» κτλ. φ. 267^. 41Θ• Τεδχος άκέφαλον έκ χάρτου, συναποτελουν ήριθμη- μένα τετράδια κς', ων ελλείπει το πρώτον. Φύλλα 200 μβτά κειμένου κατά σελίδα μονοστήλου έζ 26 γραμμών (0,208 Χ 145 = 0,136 ΧΟ,085)' έγράφη δε περί την αρχήν της ις' εκατ. 1. Αριστοτέλους προβλήματα, φ. 1-178. Άρχ. €- - - και καλείται τροφή, τό δε μη πεφυκός κρατεΐσθαι, είσιόν τε δε εις τάς φλέβας 1 κτλ. δβοίίο Ι, 42. Τέλος* «την δε σάρκα μελαίνει, δτι κάεΐ' το γάρ γεώδες καιόμενον άπαν γίνεται μέλαν. Τέλος τών του Αριστοτέλους προβλημάτων». 2. «Αλεξάνδρου Άφροδισιέως προβλήματα», φ. 178^-187. 'Αρχ. €α'. Διατί τους ανθρώπους "Ομηρος πολυχροτάφους ώς έπιτοπλεΓστον» κτλ. Τέλος* «σφόδρα τυυρ γίνεται* ομοίως δε καΐ έπΙ νεφελών. Τέλος τών του Αλεξάνδρου του Άφροδισιέως προ- βλημάτων » . 3. «θεοφύλακτου άπό τών έπαρχων του Σιμοκράτους» [δίο]. φ. 188-200. 'Αρχ. «Προοίμιον. Ουδέν αρετής δυνατώτερον» κτλ. Φ. 200, τέλος «Εϊληφεν ή βίβλος αυτή διά χειρός έμου Γεωρ- γίου του Γρηγοροπούλου » ^. Παρέπεται φύλλον πρόσθετον, έν ω περιέχεται σημείωμα της ιζ' εκατ. «•|• Έτούτώ το βυβλίον εναι της θείας και ίέρας λαύρας του οσίου και θεοφόρου πατρός ημών Σάββα του ύγιασμένου της Ί(ερουσα)λήμ. Άρσενίός μονάχος». 417• Τεύχος έκ χάρτου συνιστάμενον έκ φύλλων 177, μή- κους 0,202, πλάτους 0,148" έγράφη δε περί τό τέλος της ιδ' εκατ. Έν τη άρχη φύλλα πρόσθετα δύο της αυτής εποχής, ένέ- * Π(χνομ.οιότυΐΓον τή; γραφής αύτοΰ οριχ παρά τώ ΟιηοηΙ, Ε&ε-8ίιηί1έ3 άβ ιηαηυβοήΐβ ^βοβ άββ ΧΥ βί ΧΥΙ βίέοΐββ, ηο 33. 534 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΑΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ χοντα € χορού Μανουήλ τοΰ Μόυσχοποάλοα» γραφή ν άνεπίγραφον περί μέλλοντος βίου, ης ή αρχή* «Πανηγόρβι ώς αληθώς εοκχεν ό παρών βίος» χτλ. Κατόπιν £τερα φύλλα πρόσθετα §ζ, ών τα τρία πρώτα εγραψεν Ίωαννίχιος 6 ΣαβαΓτης, προσθείς έν αύτοΐς (6 φαβρ. 1780) πίναχα των έν τώ χώδιχι περιεχομένων τό δε τελβυταΐον αύτοδ φόλλον, δπερ έζ αρχής δγραφον αφέθη, περιέχει σημείωμα Σωφρονίου πατριάρχου των Ιεροσολύμων, οδ ή αρχή* €-{- Αυτή ή βίβλος υπάρχει του αγίου και ζωοδόχου Τάφου» χτλ. 1. «'Αλεζίου πόνημα Μαχρεμβολίτου». — ι'Απόδειξις εναρ- γής, δτι ουχ εις νόμον ή άπόταξις χεϊται, άλλ' εΙς προαίρεσιν χαΐ δτι είσΐ χαΐ άλλοι τρόποι χαθάρσεων χαΐ άναλογουσα( τούτοις μοναί, χαί ώς ου μόνον τοις άζύγοις το σωζεσθαι, άλλα χαΐ τοις υπο ζυγόν εΤναι γαρ τήν χαχίαν ου της ύλης του χόσμου, άλλα τής ημετέρας γνώμης χαΐ προαιρέσεως. Προς τον έζισωτήν Πα- τριχιώτην. Λόγος α'», ου ή αρχή• €Ει έν μ^σω του χόσμου», φ. 1. 2. «Του αύτου λόγος β'. Άπόδειζις δτι δια τάς αμαρτίας ημών είς προνομήν χαΐ αίχμαλωσίαν τοις Ιθνεσιν έξεδόθημεν, χαι δτι αδύνατον άπό πίστεως μόνης σωθήναι τινά, ώσπερ χαΐ ζήσαι χωρίς πνεύματος• πίστις γάρ χωρίς έργων νεχρά, ώς χαι έργα χωρίς πίστεως. Προς τίνα α - - - άντιρρητι - - τον τάς ά[γίας εί]χόνας αΙχμαλώτους ίδόντα χαΐ υπό του λογισμού ένο- χληθήναι ώς ελεγεν ορθόν είναι τό δόγμα, δ οι της *Αγαρ πι- στεύουσιν». Άρχ. «Ό τάς αλλεπάλληλους θαυμάζων έπιδρομάς των έι)νών», φ. 14Ρ. 3. «Του αύτου λόγος τρίτος, δτι τό τής οίχονομίας μυστήριον προωρισμένον άνέχαθεν ήν, χαι δτι χαι τοΓς πάλαι διχαίοις χαι προφήταις τούτο ό θεός διά τίνων συμβόλων υπέδειξε τών έπΙ τροχάδην ρηδησομένων, άρξαμενου του λόγου άπό τής του χόσμου αρχής χαΐ λήξαντος χατά σύνοψιν, ένθα ή τούτου αυΙ)ις άναχε- φαλαίωσις». Άρχ. «Μετά πάντων ών ή του θεού άγαθό- της», φ. 44. 4. «Του αύτου λόγος δ'. Διάλογος πίστεως χαι απιστίας».* Δρχ. «Πίστις. Τί γελάς; Απιστία• μή τι τών έμών κατέγνω/ας», φ. 59^ 1ΙΑΤΡΙΑΡΧΕ10Ϊ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 535 5. «Λόγος ε'. Του αύτοδ διάλογος πλουσίων χαΐ ττενήτων Τίνας 0Γ> εΤτϋον λόγους πένητες προς πλουσίους καΐ τίνας αυ προς τους πένητας ουτοε. Έγράφη, δτε συνεχείς σεισμιοί καθημέραν έγένοντο καΐ της θαλάσσης πολλαχου έκβρασμοί». Άρχ. «Μέχρι τίνος άνεζόμεθα της πλεονεξίας», φ. 73. 6. «Λόγος ς' του αύτοΰ, περί του τί έστιν "Λδης». 'Λρχ. «Μετά το κηρυξαι Χριστός τοις ζώσι το ευαγγέλιον», φ. 86^. 7. «Λόγος ζ' του αύτου, βθεν υγεία και νόσος». Άρχ. «Ευσε- βεστέρα) λόγω και υγεία και νόσος» κτλ., φ. 97^. 8. «Του αύτου άπόδειξις δτι πασών ή άγάτυη των αρετών ύπέρκειται, και δτι πάντων κρατεί ώς θεός δρατων τε καΐ αορά- των και μόνη τω πο'^τΐ αίώνι συμτεαρατείνεται* τά δε κεφάλαια καθ' ^ίρμόν συνετέθη έν τυπω κανόνος, έν ήχω τετάρτω. '^δή α', ήχος δ'. θαλάσσης τό έρυθραΤον>. Άρχ. «Είρήνην τήν άσφαλη και θεοπάροχον», φ. 98^. Έν τω κρασπέδω• «Ταύτα έγράφη εις τήν άκμήν της εμφυλίου μάχης, κατά συμβουλήν και προαίρεσιν». 9. «Λόγος η' του αύτου εις την Άγίαν Σοφίαν πεσουσαν υπό πολλών κατά συνέχειαν γενομένων σεισμών». Άρχ. «Πικρός άρα και πονηρός ό της ζωής ημών χρόνος», φ. 102. 10. «Λόγος θ' του αύτου, δτι ό τάς του θεού ενεργείας μη πιστεύων ώς δεΤ, ουδέ τούτον ομολογεί, και δτι κάν τοϊς αύτου ποιήμασιν 6 θεός καθοραται τοις νουν εχουσιν δθεν ούδ' ή τού- των κατάληψις ευλητττος• και δτι ουδέν των δντων την αύτου δια- διδράσκει κυβέρνησιν». Άρχ. «Όφείλομεν οι θεόν εχειν όμολο- γουντες», φ. 105^. 11. «Του αύτου λόγος ι'. + Ανοίκεια μοι πάντα, ώ Έρμου του λογίου σύντροφοι, τά έν προσευχαΐς ειρημένά λογίζομαι καΐ κατ' έμαυτου ταύτα μάλλον ή υπέρ έμου λεγόμενα* ει δε και οι του άμωμου στίχοι έπ' έμοι κειμένω ρηθήσονται, άπαν οΤμαι τό δαιμόνιον φυλον της έμής άθλιότητος τότε καταγελάσεται* οΤος ων τη άληθεία, οΤα καταψευδόμενος φθέγξομαι». Άρχ. «Ει έκ τών λόγων αύτου δεδικαίωται πας τις», φ. 117?. 12. «Λόγος ια* του αύτου Αλεξίου Μακρεμβολίτου άλληγο- 536 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ ρ(α εις τον Αούχιον ή δνον». Άρχ. «Ει χαΐ έν πδσε σχεδόν τοΤς αυτοδ λόγοις Λουκιανός καταψεύδεται», φ. 128. 13. «Αόγος ιβ'• του αύτου λ(5γος ιστορικός περιέχων την των Γεννουϊτών [άσ]θένειαν, δτε [εις] την των Τωμαίων άφί- κοντο, καΐ τάς ε!ς αυτούς των κρατούντων ευεργεσίας χαι την εν- τεύθεν τούτων εύδαιμονίαν και τόν πλατυσμόν και την ύστερον αυτών περί τους ευ εργέτας κακοτροπίαν και έπιβουλήν». Άρχ. «Του πρώτου Παλαιολόγου», φ. 131^. Άνάλ. Ίεροσολυμίτικης Σταχυολογίας Ι, σ. 144-159. 14. «Του αύτου Άλεζίου του Μαχρεμβολίτου στίχοι δεικνύον- τες την πασαν κτίσιν θνήσκουσαν άεΐ προδήλως και αύθις άνα- γεννασθαι* έν οΓς και έγκώμιον ε?ς τόν μονήρη βίον καΐ εις τόν μάταιον προσφυής κωμωδία». Άρχ. ιΤά υπέρ τήν αϊσθησιν καΐ ζ-η και μένει», φ. 145^. Στίχοι 204, έχοντες έν τέλει τό €θυτοι οί στίχοι είσι θαυμαστοί και ό ποιησας θαυμαστός» \ Παρέπονται του αύτου §ξ επιγράμματα και φύλλα τινά πρόσθετα (151-176), γεγραμμένα περί τό τέλος της ιδ' εκατ., έν οΤς όναγινώσκομεν α') άνώνυμον πραγματείαν κατά Λατίνων, ένέχουσαν αμα τεμά- χιον συνοδικού γράμματος αμοιβαίου Μιχαήλ του έξ Αγχιάλου κατά του παπικού πρωτείου προς τόν αυτοκράτορα Μανουήλ τόν πορφυρογέννητον (φ. 152^)• παρέπονται δε τη πραγματεία ταύτη μαρτυρία ι περί της αυτής υποθέσεως. — β') Ιωάννου η' πάπα Τώμης επιστολή προς Φώτιον πατριάρχην, ής ή αρχή* «Ουκ άγνοεΤν συμβαίνειν ήμας». — γ') ιΠώς έγένετο τό σχίσμα της εκκλησίας της Γραικικής άπό της Λατίνων» καΐ άπαρίθμησις των καινοτομιών αυτών. Άρχ. «Μετά τήν παρέλευσιν της ζ' συνόδου, ογδόου χρηματίσαντος προέδρου» κτλ. 413. Τεύχος έκ φύλλων χάρτου βαμβακερού 228, έχον ετι φύλλα 28 ετέρου τινός κωδικός, δπερ έστΙ σφόδρα βεβλαμμένα' έγράφη δε περί τήν αρχήν της ιδ' εκατ. καΐ μήκους μεν εστί * Έπιγρά^Λμιατά τίνα * Αλεξίου του Μαχρε^λβολίτου συνεζέδοτο τύποίς Έ(ΐ(ΐ^τνουήλ ΜίΙΙβΓ: ΜαηιιβΙίβ Ρΐιίΐ&β ο&πηίη& Ι, α. 215, 870, 449, 455, 457. Πρβλ. Ρ&1)ηοϋ- Η&γ168, ΒίΙ)1. ΟΓ&βεα XI, σ. 558. ΙΙΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΪ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 537 0,20, πλάτους δέ 0,135. Περιεχόμενον αύτου. 1) «Αρχή συν θεώ της έρωταποχρίαεως χαΐ αναγνώσματα χαΐ έτερων διδασχαλκ- κών λογίων καΐ ωφελίμων ανθολογιών καΐ (?)αμβικών κανόνων» συλλογή μεθ' έρμηνευσεως, φ. 1 κέ. — 2) «Έρωταποκρίσεις διά- φορε(ς) των αγίων ε!ς διδασκαλίαν και ώφέλειαν ψοχής». Άρχ. «Έρώτησις• τί ή γή βαρυτερον βαστάζει; Άπόκρισις* τον ανθρω- πον τόν άπαίδευτον» κτλ., φ. 31^. — 3) «Έρωταποκρίσεις• αί πα- ρεμβολαΐ [βίο] του ευαγγελίου*, φ. 45• — 4) «Έκθεσις του αγίου Βασιλείου καΐ του αγίου Γρηγορίου, έρμηνεύουσα τάς παραβολάς τών αγίων ευαγγελίων», φ. 46. — 5) Αναστασίου Σιναίτου «έρω- ταποκρίσεις προς τάς προσενεχθείσας αύτώ ερωτήσεις παρά τίνων ορθοδόξων περί διαφόρων κεφαλαίων», φ. 48. — 6) «Γυτία της δυ- σουρίας». Άρχ. «Έτυηρα έξιστραπτήν στράτ(αν) καΐ επήγα και ηύρα έςιστραπτόν έξίστρατον» κτλ., φ. 76Ρ. — 7) «Βιβλίον Σειοάχ• πρό- λογος φρονήσεως». Άρχ. «Πολλών και μεγάλων ήμΐν», φ. 76^. — 8) «Σοφία υίου Σειράχ», φ. 77^. — 9) «Περί ελεημοσύνης καΐ πώς χρή τάς διαδόσεις ποιεΐν»• μαρτυρίαι Χρυσοστόμου, Βαρσανουφίου και λοιπών, φ. 102^. — 10) «"Οτι κρεΤσσόν έστιν εις τους πέ- νητας διανέμειν τά χρήματα»• μαρτυρίαι Αναστασίου του Σιναί- του, φ. 109. Είχα περί τών ελεημόνων μαρρϋρίαι Χρυσοστόμου Βασιλείου Έφραΐμ Γρηγορίου Διαλόγου κτλ., φ. 110?. — 12) Βα- σιλείου Καισαρείας «περί τών αιώνων». Άρχ. «Άπό Αδάμ του πρωτοπλάστου», φ. 129^. — 13) «Ερμηνεία τών αγίων ευαγγελίων». Άρχ. «Έρώτησις* τις ό πά^^δοξος; Άπόκρισις• ό δγιος Παύλος. Έρώτησις• τί τά δύο δηνάρια» κτλ., φ. 130. — 14) «Διάλεςις του αγίου Βασιλείου και του αγίου Γρηγορίου του θεολόγου», φ. 132. — 15) Ιωάννου Χρυσοστόμου «λόγος εις τόν περιπέσόντα λησταΐς και τετραυματισμένον έν τη οδώ», φ. 135?. — 16) «Βίος και πολιτεία και διαθήκη Αδάμ και Εύας τών πρωτοπλάστων, αποκαλυφθείσα έκ προστάςεως θεού διά του αρχαγγέλου Μιχαήλ <Γκαι> Μωυσή τω θεράποντι αύτου, οτε και τάς πλάκας της διαθήκης έδέξατο». Άρχ. «Αϋτη ή διήγησις Αδάμ καΐ Εύας τών πρωτοπλάστων», φ. 137?. 0. Τί^οΙιβηάοΓί, 538 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ Αροο&ίγρββδ &ρθ€Γγρ1ι&β σ. 1. — 17) Ιωάννου Χρυσοστόμου λό- γος βίς τόν σταυρόν και 6ΐς τους δύο λ7]στάς, ου ή αρχή* «Ει τις των ευ φρονούντων», φ. 144?. — 18) «Βίος χαι πολιτεία χαΐ γενεαλογία της υπεραγίας δεσποίνης ημών θεοτόχου χαΐ άειπαρ- θένου Μίρίάς χαι του μνήστορος Ιωσήφ χαΐ Ίωαχειμ καΐ *Αν- νης των γεννητόρων της υπεραγίας θεοτόχου». Άρχ. «Περί της χυρίως χαι άληθως » , φ. 149. — 19) Ανδρέου Κρήτης λόγος σχε- διασθείς εΙς τήν ϋψωσιν του σταυρού, φ. 160. — 20) Ιωάννου Χρυσοστόμου «λόγος εΙς το δγιον πάσχα μετά τον άσπασμόν», φ. 167. — 21) «'Οτττασία του αγίου χαι ένδοξου μεγάλου βασι- λέως Κωνσταντίνου χαι Ελένης της ευσεβέστατης μητρός αυτού, της αγίας». Άρχ. «Έν ετει έβδόμω της βασιλείας», φ. 168.— 22) «Ή ευρεσις των τιμίων ήλων». Άρχ. «Πάλιν ουν ή μα- χαρία Ελένη πλήρης υπάρχουσα της προς θεόν πίστεως», φ. 174. — 23) «Περί της ότυτασίας τοδ χαλουμένου δρους εις (δ) ειϊεν ό όίγιος Γεώργιος». Άρχ. «Όρώμεν τους οφθαλμούς των διανοιών ημών», φ. 175^. — 24) «θαύμα του αγίου Γεωργίου περί του δαίμονος». Άρχ. «Και πάλιν ετέρου θαύματος έξήγη- σιν μέλλω ποιήσασθαι», φ. 177^. — 25) «Του αγίου χαι ένδοξου χαι πανευφήμου αποστόλου χαΐ εύαγγελιστου Ιωάννου του θεολό- γου περί της έλεύσεως του χυρίου ημών Ίησου Χρίστου χαι πώς μέλλει χατέρχεσθαι έπι της γης». Άρχ. ιΜετά τήν άνάληψιν του χυρίου ημών», φ. 178?. Αροο&Ι. ΕροθΓ7ρ1ΐΛβ σ. 70. — 26) «Άποχάλυψις του οσίου χαι θεοφόρου χαι μαχαρίου πατρός ημών Νήφωνος». Άρχ. «Αχούσατε ω αδελφοί φριχτόν διήγημα», φ. 185^. — 27) ΈφραΙμ του Σύρου «λόγος περί ψυχής ράθυμου - σης χαΐ περί τών άχολάστως τρυφαν [δίο] χαι περί τών τοχιζόν- των τους εαυτών θησαυρούς χαι περί της χρίσεως». Άρχ. «Ψυχή μή χιζτάπιπτε», φ. 205. — 28) Βίος Ιωάννου του έν τω λάχχω, φ. 214^. — 29) Ιωάννου Χρυσοστόμου «λόγος εις τόν της χήρας υίόν», φ. 222. — 30) Πιλάτου «επιστολή έχπεμφθεΐσα προς χαί- σαρα Αυγουστον», ης ελλείπει τό τέλος, φ. 226?. — 31) Πρόσ- θετα φύλλα 28, περιέχοντα τό έν τω Τριωδίω συνοδιχόν, αχέ- ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 539 φαλον βμως, καΙ στιχηρά τίνα τροιεάρια ψαλλόμενα τη Κυρ^αχ'ξ της ορθοδοξίας. 41Θ. Τεύχος έκ φύλλων χάρτου βαμβακερού 300, γραφέν περί τό τέλος της ιδ' εκατ. χα» μήκους μεν δν 0,19, πλάτους δέ 0,13. Έν τη άρχη πρόσθετος πίνας των εμπεριεχομένων, γραφείς τη 25-η Οκτωβρίου, έτους 1783-ου. 1. Γρηγορίου του θεολόγου ποιήματα συν ερμηνεία ψυχαγω- γιχη, φ- 1 χέ. 2. «Αποφθέγματα των φιλοσόφων» χατ' άλφάβητον, ών την αρχήν έχει Διογένους απόφθεγμα: «Άρετης και φιλοσοφίας δρος τό μετά συνθέσεως δπλΛστον», φ. 199β — 201. Τέλος* «Ό αυτός (Διογένης) συναντήσας παιδαρίω μετά λύχνου άτυτοντος εφί]• τούτο τό τυυρ πόθεν ήλθεν; 6 δέ σβέσας εφη* συ μοι είπε που απήλθε, καγώ σοι έρω πόθεν ήλθεν». 3. Γρηγορίου του θεολόγου «επίγραμμα εις τον τάφον του μεγάλου Βασιλείου, έρμηνείαν Ιχον τά παρά Νικήτα Παφλα- γόνος >, φ. 202. 4. Γρηγορίου του θεολόγου τετράστιχα συν άκεφάλφ Νικήτα Παφλαγόνος ερμηνεία, ής αϊ πρώται λέζεις εχουσιν ώδε* «προς τε την της άρετης πραςιν και προς την της θεωρίας άνάβασιν», φ. 206. 5. Γρηγορίου του θεολόγου «ή άκροστιχις των πάντων στί- χων, εκάστου ιάμβου τελείαν παραίνεσιν έχοντος». Άρχ. «Αρχήν απάντων καΐ τέλος ποιου θεόν», φ. 261. — Του αύτου «δτερος άλφά- βητος», ου ή αρχή• «Αρχήν νόμιζε των δλων εΤναι θεόν», φ. 262. 6. «Τά των εςω σοφών αποφθέγματα». Άρχ. «Έοικεν ή κολακεία γρατυτή πανοπλία», φ. 262»^. 7. «Φωκυλίδου ποίησις ωφέλιμος», ής ή άρχή' «Ταύτα δίκης όσίοις», φ. 263. Τέλος• «τοΐα βιευτες ζευήν έκτελέοιτ' άγαθήν μέχρι γήραος όδου. Τέλος του Φωκυλίδου», φ. 268^. 8. «Έκ των πονικών ήτοι προφητικών Σιβύλλης συν θεώ λόγος θ'». Άρχ. «Αθανάτου μέγαν υίόν άοίδιμον έκ φρενός αύδώ», φ. 269. Τέλος* «και ττνευματος οι κακά πήματα τεύζει». Κζαοΐι, ΟΓΛουΙα 8ίΙ)γ11ίηΕ (νίηάοΐ). 1891), σ. 130-132.— Χρη- 540 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ σμός «περί του σταυροδ» στίχους άρεθμων εννέα. Άρχ. «^Ω ξύ- λον, ώ μαχαριστον έφ' ου θεός έξετανόσθη», φ. 269^. — «Ή άκροστι- χί;», ής ή αρχή• «Χέρσος δταν τότε κόσμος δλος» κτλ., φ. 269^. Τέλος• €είς δ' αιώνας το φως πεποθημένον εσται», φ. 273?. ΕΤτα φύλλα δύο παντάπασιν ίγραφα. — «Σιβυλλης λόγος ι'> Άρχ. «Κλύτε λεώς βασιλείης μεγαλαυχέος Εύρώτυης», φ. 278. Τέλος- «ώ μακαριστός εκείνος έπί χθονός εσσεται άνήρ». 8ίΙ)γ11ίη& σ. 92- 103. — «Σι^ύλλης λόγος ια'». Άρχ. «Κόσμε πολυσττερέων ανδρών», φ. 283. Τέλος• «δός δ' ίμερόεσσαν αύδήν > . 8ίΙ)γ11ίηΛ σ. 174-90.— «Σιβύλλης λόγος ιβ'». Άρχ. «Άλλα [βίο] γε μοι στενόεντα χρόνον», φ. 292Ρ. Τέλος• «εκατοντάδες ε!σΙ τεθειμέναι». ΒΛγΠίπΛ σ. 191. 420. Τεύχος άκέφαλον έκ χάρτου της ιδ' εκατ., δπερ ές άρχης ήρίθμει φύλλα 204, μήκους 0,15, πλάτους 0,11* νυν δ' έχει 200 μόνα, διά τήν άπώλειαν τών τεσσάρων πρώτων φύλλων. Έν τ^ άρχη πρόσθετον υπάρχει φύλλον, ένέχον τό σημείωμα τούτο• «Τό παρόν βιβλίον λεγομένει Μέλισα εΤναι πάνυ ψυχοφελεΐ. Ή αρχή και τό τέλος λείπει• καθώς τοηυρα τό έστάχωσα και δς Ιχω συγγνώμην αδελφοί, και ευχεσθαι ύπερέμου του αμαρτωλού: 1789 όκτωμβρίου: 17. Ίωαννίκιος ελάχιστος*. 1. Μελίσσης Αντωνίου μονάχου κεφάλαια κατ' έκλογήν (φ. 5- 56), ων τό τέλος έχει τούτο• «"^Ωδε τέλος εΐληφεν έρανος λό- γων Ι αποφθεγμάτων παντοίων διδασκάλων, | θείων τέ φημι και μή τοιούτων άλλων | υμνον δε τω δοτήρι και δόζαν νέμω | Χρι- στώ βασιλεΐ τω χορηγώ του τέλους». 2. Συλλογή ρήσεων έκ τών βιογραφικών υπομνημάτων Συ- μεώνος του Μεταφράστου, ής ή επιγραφή δυσανάγνωστος, φ. 57-93. 3. Πατέρων αποσπάσματα, οίον Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Μαξίμου, Μακαρίου του Αιγυπτίου, Βασιλείου Καισαρείας, Γρη- γορίου του θεολόγου, θεοδωρίτου, Μάρκου του έρημίτου, Διαδόχου, Έφραίμ, Ιωάννου Σχολαστικού, Νείλου, Πέτρου Δαμάσκηνου^ Ισαάκ του Σύρου, Εύαγρίου, Ισιδώρου Πηλουσιώτου, Ιωάννου Καρπαθίου, άββα ΉσαΓου, θεογνώστου ιερομόναχου, Φιλόθεου ηγουμένου (φ. 94-203). Έν φ. 101 Ρ «λόγος ωφέλιμος του νέου ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΓ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 541 θεολίίγοϋ [Συμεών] προς αρχαρίους μοναχούς». Φόλ. 115? €Ήσυ- χι'ου πρεσβυτέρου προς θεόδουλον, πόοοί τρ(5ποί νήψεως>.Φύλ. 13δ Νείλου έπιστολαί τίνες. Φύλλ. 155^ «άπό του βίου του αγίου Παύλου του έν τω Λάτρω περί θεωρίας» απόσπασμα. Φύλ. 199 Ιωάννου Δαμασχηνου «λόγος ψυχωφελής χαΐ θαυμάσιος»^ ου ή αρχή• «'Ιστέον Άτι διπλούς ων ό άνθρωπος» κτλ. 421. Έντυπον Ψαλτήριον (έχδ. Ν. Σάρου^ Ένετίησιν 1733), έχον έχχαίδεχα φύλλα χειρόγραφα, λείψανον υπάρχοντα λει- τουργικού τίνος ακέφαλου διακονικού* τούτου δε τό τέλος έχει τό σημείωμα τούτο* «ψ θεού τό δώρον και ανδρός αμαρτω- λού πόνος: — Έν τω έτττακισχισχιλιοστώ ένενικοστω α'. ,ζκα'» [1582-1583]. 422. Τεύχος έκ φύλλων χάρτου 155 (μήκ. 0,15 πλ. 0,11), λίαν άνορθόγραφον, άκέφαλον δε και ατελές* έγράφη περί την αρχήν της ις' εκατ. και περιέχει α') Νικόδημου εύαγγέλιον άπό- κρυφον καΐ τα πραχθέντα έπΙ Πιλάτου. Ή αρχή λείπει (φ. 1-38) — β') «'Δρχή συν θεω βασιλογράφιν έρμηνεμέ^^ν, μυΐίικόν περιβό- λαιον. Λέοντος του σοφού βασιλέως συν θεω μυθικόν περιβόλαιον εκ τίνος μονάχου Λεοντίου* έκ των συμβολικών ανδριάντων της Κωνσταντινουπόλεως, ών τό κράτος προς ήμας άνταλλαζάμενος τήν χάριν, ταύτη ν» κτλ. 423. Δύο τεύχη συνδεδεμένα της ις' εκατ., μήκους 0,15, πλάτους 0,112. — α') «Περί των οκτώ μερών του λόγοι:». Άρχ. «'Ιστέον 8τι πάντα τα μέρη του λόγου» κτλ., φ. 1-62. Τέίνος- «θεού τό δώρον και Δανιήλ πόνος: — ψ Ή τοιαύτη γραμματική πύλη έστΙ τοις άμαθέσιν* | δς γάρ θέλει τέλειος είναι, ταύτην ουν μετιετω». Φ. 62^ ΧΡ'^^ν•^^ Λέοντος. — β') Άνεπίγραφα σχόλια εις τήν Ίλιάδα, άπό της Α μέχρι της Κ ραψωδίας, φ. 88-187. Άρχ. «"Ανδρα νυν τόν φύσει* ου γάρ ευρίσκεται δύο επίθετα δνευ κυρίου ή προσηγορικού* δηλοΤ δε και τόν άνδρεΐον, ως 8τ' ανδρός άκοντίσαντος, καΐ τόν ανδρός ήλικίαν έχοντα» κτλ. 424. Τεύχος έκ φύλλων χάρτου 178, γραφέν τη ιζ' έκα- τονταετηρίδι. — α') Αριστοφάνους Νεφέλαι, φ. 1-43. — Τέλος* «θέ- 542 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ μις έστΙ φόσιν πβρί παντός ομοίων >. — β') Εύριπίδου Εκάβη, φ. 44. — γ') Εύριπιδοϋ Όρέστης, φ. 83. Τέλος• «ταύτα δι- καιοσύνης μυστήρια». — δ') Ησιόδου ?ργα και ήμ^ραι, φ. 138. Τέλος• ιλυσιμβλής πάντων τβ θβών πάντων τ' ανθρώπων*. — ε') Κάτωνος γνωμαι παραινετικαΐ δίστιχοι, κατά μετάφρασιν Μα- ξίμου του Πλανούδη, φ. 170-178. Έν τέλει του κωδικός* «β κ θΙΡλχωθ (τεοψλω βκθΦυε^ «^λχ βχζεν ^εΦλς: πθπλνλχ» [=Ή παρούσα δέλτος ηπάρχει έμου Εύγβνί(ου) ίε- ροδιακ(ίνου]. 25. Τεύχος έκ φύλλων χάρτου 208, μήκους 0,224, πλά- τους 0,153. Έγράφη περί τό τέλος της ιδ' εκατ. Φύλλα παντάπα- σιν άγραφα: 6θβ-61«, 139^, 191-194. 1. Δεζικόν άκέφαλον άπό του ε ψιλού μέχρι τοδ ω μέγα, φ. 1-53. Ά ρχ. «--ή πρόθεσις καταφρόνησιν δηλοΐ καΐ των επάνω των δρκων γίνεσ&αι• άπο τούτου ο επίβουλος* έπήβολος δε ό επι- τυχής• καΐ εστίν ή λέζις έν χρήσει καΐ τοις ποιηταΐς και τοις άττικοΤς» κτλ. Τέλος* «δφειλε δε επίρρημα, άντΙ του εΤθε, δια του ο μικρού καΐ συντάσσεται άεΙ μετά ευκτικου, ή μετά παρε- ληλυθότος χρόνου. Λέγεται τούτο ενίοτε καΐ μετά του ώς, οΤον ως δφελόν γε και σε τη κακοδοζία νενεκρωμένον > . 2. Άδηλου «περί ονομάτων». Άρχ. «Των ονομάτων τινά μεν δηλουσι πάθος, τινά δε ένέργειαν, οΓον ποιητής και ποιητός• των δε δηλούντων πάθος τά μέν εχουσι τό πάθος ενεργεία, τά δε δυνάμει» κτλ., φ. 53^-60". 3. Ποιημάτιον, ου αρχή• «θρήνει με, κίλλα, σχουσα νωθρόν έργάτην», φ. 61?. 4. «Του Μαγίστρου», φ. 62-139*. Άρχ. «Αίχμάλωτον ποιώ και αιχμάλωτος γίνομαι αττικοί λέγουσιν» κτλ. Τέλος* <μη- δεμίαν του δν δύναμιν εχο^/τος». 5. (Άρποκρατίωνος λεξικ(5ν), ου ή επιγραφή• «Γραμματική καταστοιχίον του Φρενίχου [βίο], φ. 140-190. Άρχ. «Αρχή του άλφα. *Άβαρις δνομα* λοιμού δέ φασιν κατά πασαν τήν οι- κουμένην γεγονότος» κτλ. Τέλος* «Ψιθυριστής Έρμής' ήν τι; ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΓΟΑΤΜΩΝ. 543 Άθήνησιν Έρμης οδτω καλούμενος* έτιμδτο δέ Άθήνησιν καΐ Ψίθυρος Αφροδίτη χαΐ Έρ Ψίθυρος ι. 5. (Προίίθήχαι της ιε' έχατ., φ. 195-207). «Βοήθεε Χρεστέ τόν Άθανάσιον μου. — Κάτων ΤωμαΤος μετενβχδείς εΙς έλληνιχήν φωνήν παρά του σοφωτάτου χαΐ λογιωτάτου Μαξίμου του Πλα- νούδη ι. Κείμενον καΐ σχόλια χόχκινα. — ΈπιστολαΙ τρεις Μα- νουήλ τω μεγάλω λογοθέτη, τω θείω χαΐ τω λογοθέτη των γε- νικών, φ. 201-207. ΆρχαΙ των επιστολών €Πολλά χατ' έμαυ- τ(5νι, «Ουκ δρα λήζειν εμελλον», «07μαι μηδεμίαν ύπερβολήν» κτλ. — Μήνες των Αθηναίων, φ. 201". 7. (Προσθηκαι της ις' εκατ., φ. 206^-202). «Τω ευγενέ- στατα) έν αρχουσι κυρω Άντωνίω τω Καντακουζηνω Θεοφάνης μοναχός ό μέγας ρήτωρ χαίρειν». Επιστολή θεοφάνους Έλεα- βούλχου, ης ή αρχή• ιΏς δγαμαι τους φεύγοντας». — «Του αύτου Γεωργίω ααΐ Μανουήλ τοΓς ψυχή καΐ σώματι εύγενέσι Καντα- χουζηνοΐς χαίρειν». Άρχ. «Άρετης άρα και τών άρετη προκει- μένων» κτλ. Μετά δέ τό γράμμα σημείωμα* «1586 Ιουνίου 12 έν τώ Γάλατα εζω εις τά περιβόλαια έδωκε τό κοινόν χρέος ό πικραμένος μου αδελφός Μανουήλ 6 Καντακουζηνός υιός κυρου Αντωνίου Καντακουζηνού, άπό τήν πανούκλα διά ημέρας τρεις ήμερα Κυριακή, ευρισκόμενος χρόνων» [βίο], ΕΤτα τύπος μικράς σφραγΐδος, έν ω παρίσταται λέων όρθούμενος και κρατών διά τών προσθίων αύτου ποδών σήμα τοιούτον: Φ Περί δέ τόν λέοντα γράμματα τρία α Α. ί. Φύλλα χάρτου 274, μήκους 0,145, πλάτους 0,108. Λουκιανού πονημάτια διάφορα. Ή αρχή λείπει. Φ. 59 «Εντεύ- θεν άρχεται ή έξήγησις του Λουκιανού παρά του έν διδασκάλοις ημών κυρίου Χρήστου Δημητρίου 1697 νοεμβρίου 23». Λουκια- νού ένυπ^>ιον. «Τέλος της έζηγήσεως του ένυτυνίου. Πόνος Αθα- νασίου του ιεροδιακόνου του έκ Βυθηκουκίου: 1697 ίαννουαρίου 6». Μετά τό περί φιλοσόφου ήθους «1698 (αννουαρίω 25 έτελειώθη». Μετά τόν διάλογον Διογένους καΐ Άλεζάνδρου• «Τέλος εϊληφε έπΙ έτους 1698, μαρτίω 22. Πόνος Αθανασίου». 544 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 427. Τβυχος έκ φύλλων χάρτου 108, μήκους 0,153, πλά- τους 0,108. — α') «Βιβλίον πολλά χρβίαζόρ,ενον δια να έπιστρέφτ) ό άνθρωπος εις τόν θεόν λογιάζοντας τά δύο μάλιστα ύστερινά^ τουτέστι τήν βασιλειαν των ουρανών καΐ τήν τταντοτινήν και τρο- μεράν έκείνην κέλασιν του "Αδου*. Άρχ. «Καλά λέγει ό σοφώ- τατος Σεφάχ», φ. 1 κέ. Φ. 32? «,αχξδ' [1664], μαίω ίδ'. Έρρωσθε οί άναγινώσκοντες. ψ Έγράφη παραχειρός Άγγελάκη του φιλομαθούς και Πετράκη και ελαχίστου έν διδασκάλοις, έν ταΤς θήβαις της Βοιωτίας». — β') Διάλεξις χριστιανού προς Ίου- δαΐον, φ. 34. — γ') «Εύχαι και κανόνες του άγιου αγγέλου του φύλακος της ζωής του άνθρωπου, του Μιχαήλ και του Γαβριήλ και των λοιπών ασωμάτων επουρανίων δυνάμεων. Αρχή συν θεω άγίω κανών εις τον φύλακα της του ανθρώπου ζωής άγγε- λον. Ποίημα Ιωάννου μονάχου του Μαυρόποδος, φέρον ακροστι- χίδα τήνδε• Τον αγγελον μέλπω σε τύν φύλακα μου. Ώδή μονά- χου Ιωάννου. '^Ηχος πλάγιος δ': — Τον δγρυπνον φύλακα της έμής» κτλ., φ. 50. — δ') Ισαάκ του Σύρου € λόγος προς αρχαρί- ους μοναχούς, μεταφρασθείς πεζή φράσει παρά Διονυσίου ιερο- μόναχου του Στουδίτου εις ώφέλειαν των ευρισκομένων». — ε') ιΠα- ραίνεσις προς τους θέλοντας σωθήναι μοναχούς ως έν συνότττω, του έν έπισκόποις λογιωτάτου κυρου Δαμάσκηνου Αϊτής και Τεν- δίνης και προέδρου Πολιανής», φ. 68. — ς') «Ιστορία Διονυσίου Ιερομόναχου καί ρήτορος, του τυνευματικου του άσκήσαντος εις την Άγίαν "Άνναν, εις τά δρη της Εερας Ααύρας», φ. 76. — ζ') Κε- φάλαια τινά του βίου Νήφωνος του οσίου, φ. 79^. — η') Βίος τής όσίας Μαρίνης, φ. 99. — θ') Τεμάχιον έκ του πατερικου Γρη- γορίου του Διαλόγου, φ. 106^. 428. Φύλλα χάρτου 104, μήκους 0,15, πλάτους 0,102. ιΝομοκάνων πάνυ πλουσιώτατος». Κεφάλαια πς' + λε'. Φ. 104^ «Έγράφη τύ παρόν βιβλίον διά χειρός καμού Ααυρεντίου ιερομό- ναχου του έκ Παραμυθίας κατά ^αχξε' [1665], έν μηνΐ ίουνίω εις 25, εΙς πόλιν Καφάν υπάρχει δε του έν ιερωμονάχοις 'Ιλαρίων τω έζ Ιωαννίνων του Συναίτου». ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΓΜΩΝ. 545 Ι. Δύο μίχρά βφλια έχ χάρτου, συμπεπηγμένα χαλώς^ μήκους 0,144, πλάτους 0,095. Α') Τεύχος άχέφοτλον της ις' έχατ., δπερ εξ άρχης ήρίθμει σελίδας 88* τανυν έλλειπουσιν αί πρώται 19 σελίδες. Άπό σελ. 20 «Του αύτοΰ [?] λόγος περί έγχρατείας γαστρός γλώττης οφθαλμών χειρών ποδών και λογι- σμών». Άρχ. «Αδελφέ, έγκράτειαν γαστρός έχει» κτλ. Σελ. 55 «Περί αδελφού δν(τος) έν κοινοβίω πώς χρή διάγειν, και περΊ οικονόμου και ηγουμένου πώς δει έπιτιμαν». Άρχ. «"Οστις αδελ- φός βουλεται σωθήναι» κτλ. Σελ. 72 «Παραίνεσις προς αρχα- ρίους μοναχούς». Άρχ «Πρόσεχε, αδελφέ, δτι ή γαστριμαργία» κτλ. Σελίδες άγραφοι 89 - 93. — Β') Τεύχος έτερον έκ σελίδων 330, γραφέν ετει 161 9-ω δια της χειρός Βενιαμίν. — α') Σελ. 1 «Εκα- τοστός τρίτος ψαλμός του Δαυίδ πεζεμένος εις κοινήν γλώσσαν και εις πεζήν όμιλίαν». — β') Σελ. 3 « Έρωταπόκρισες* ποίημα κυρ Λέοντος του σοφωτάτου». Αρχ. «Πριν ουρανού και γης που έχατοίκα ό θεός» κτλ. — γ') Σελ. 49 Ευαγγέλιον άπόκρυφον Νι- κόδημου παραπεφρασμένον εις κοινήν γλώσσαν. — δ') Σελ. 91 Ανα- στασίου Σιναίτου «λόγος περί (του) μη μνησικακεΐν καΐ περί των αχράντων μυστηρίων». Άρχ. «Άεί μέν και δια παντός» κτλ. — ε') Σελ. 141 « Προσκυνητάριον συν θεώ άγίω και έζήγησις περί του αγίου τόπου της άγιωτάτης πόλεως Ιερουσαλήμ και τών λοι- πών αγίων τόπων». Άρχ. «Επειδή κατά τήν άγα&ήν σου προαί- ρεσινι κτλ. Τέλος• «Πόνος Βενιαμίν ιερομόναχου. •|- έτους ^^ρκη' μηνΐ σεπτευρίω ιδ', ,ζρκη'* [Βενιαμίν Ίωαννίδου του προσκυνη- ταρίου της αγίας Γης τεύχος Α'• έν Ίεροσολύμοις 1877, σελ. παραρτ. ι^' - κγ']. — ς') Σελ. 213 « Περί του δρους του αγίου Σίνα». — ζ') Σελ. 241 «Διήγησις εις τόν θρηνον του προφήτου Ιε- ρεμίου περί της Ιερουσαλήμ καΐ εΙς τήν άνάλωσιν ταύτης και περί της έκστάσεως Ά|3ιμέλεχ». Άρχ. «Έν ταΐς ήμέραις έκεί- ναις εΤπε Κύριος προς Ίερεμίαν» κτλ. — η') Σελ. 273 διήγησις περί τών επτά παίδων τών έν Έφέσω• Άρχ. «Ούτοι οι δγιοι υπήρχον έπι Δεκίου» κτλ. — θ') Σελ. 287 λόγος τυερι Ιωάννου του Καλυβίτου. Άρχ. «Βίον καλόν και ένάρετον» κτλ. — 1') Σελ. 36 546 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 326 ερμηνεία του € Κριτής τις ην εν τινι πόλει τόν θεόν μή φοβούμενος χαι δν&ρωπον μή έντρεπόμενος > . Άρχ. «Πόλιν εν- ταύθα τόν αν&ρωπον ονομάζει» χτλ. 430. Μαξίμου του όμολογητου περί αγάπης εκατοντάδες δ'. Φύλλα χάρτου 117, μήκους 0,15, πλάτους 0,095. Τεύχος της ιζ' έκατονταετηρίδος. 431. Φύλλα χάρτου της ιζ' εκατ. 107, μήκους 0,152, πλά- τους 0,103. α) Οι κδ' οΤκοι του αρχαγγέλου Μιχαήλ, β') Οι κδ' οΤκοι της Παναγίας, γ') «Κανών παρακλητικός εις τήν δέσποιναν προς έξομολόγησιν αμαρτωλού», δ') € Κανών χαιρετισμός εις τήν ύπεραγίαν θεοτόκον», ε') Κανών παρακλητικός εις τόν Ίησουν Χριστύν, ς') Εύχαι της έξομολογήσεως. 432. Τρία διάφορα βιβλιάρια και τετράδιον έτερου κωδικός §ν, αποτελούντα φύλλα 123, μήκους 0,15, πλάτους 0,102. α) « Ίατροσόφιον έκλελεγμένον άπο (οο(1. υπό) πολλών ιατρι- κών βιβλίων Γαληνού Ιπποκράτους και Μελετίου μονάχου και άλλων πολλών σοφών ιατρών». Κεφάλαια 202, ών τό πρώτον «εις πονον ώτίου». "Αρχεται δε ώδε• «"Οταν πονη τό ώτίον, κο- πάνισον κολοκυνθέας φύλλα και τόν ζωμόν στάζε εΙς τό ώτίον» κτλ. Τό βιβλίον έγράφη ετει «,αχΕβ'» [1662]. Έν τ^ άρχ'ξ περί φλεβοτομίας, εΤτα «της σελήνης περί αρρώστου ερμηνεία» και μετ αυτήν ό πίναξ του ρηθέντος ιατροσοφίου. Φύλλα 43. β') Πατερικόν της ιζ' εκατ. έκ φύλλων 84, περιέχον δε 1) βίον του όσιου Ξενοφώντος, 2) διήγησιν Μακαρίου του Αίγυτττίου περί του αγγέλου, 3) βίον του οσίου Μάρκου του Αθηναίου, 4) ίστο- ρίαν Διονυσίου ιερομόναχου του ρήτορος, «ασκούντος έν τη σκήτη της Λαύρας», 5) διάλεξιν Ιουδαίου καΐ χριστιανού, 6) έρμηνείαν του μέλανος. γ') «Βίος και πολιτεία του έν άγίοις πατρός ημών Σπυρίδω- νος Τριμυθουντος του θαυματουργού > . 'Αρχ. «Μέγα τίποτας και ωφέλεια ψυχής έναι νά διηγαταί τινας» κτλ. Φύλ)να 31, γρα- φέντα τη ις' έκατονταετηρίδι. δ') Ιίεντάδιον ετέρου κωδικός της ις' εκατ. περιέχον τό τέλος ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΓ ΙΕΡΟΣΟΛΓΜΩΝ. 547 του άποκρύφοϋ ευαγγελίου Νικόδημου, τήν έπιστολήν Καίσαρος προς Πιλάτον, άπόχρισιν Βασιλείου Καισαρείας εις Ίουλιανόν και χρησμούς τεσσάρας περί Χρίστου. 433. Παπαδικη της εκκλησιαστικής μουσικής, έχουσα έν τη άρχη πραγματείαν περί των σημαδιών της ψαλτικής. Φύλλα χάρ- του 203, μήκους 0,133, πλάτους 0,095. Έγράφη περί την αρχήν της ιη' εκατ. Έν τω 131 -ω φυλλω• «Έκ των του Αυξεντίου ιερομόναχου και εφημερίου της μεγάλης εκκλησίας» έν Κ/πόλει, Κατόπιν έγένετο κτήμα Ιεζεκιήλ ιερομόναχου. 434. θεοτοκάριον της ις' εκατ. άκέφαλόν τε και ατελές. Φύλλα χάρτου 265, μήκους Ο, 147, πλάτους 0,11. Κατά σελίδα γραμμαι 16 (0,09X0,06). — 1) Κανόνες εις τήν θεοτόκον ανώνυμοι καί τίνες Ιωάννου μονάχου, φ. 1-114. — 2) «"Ετερος κανών εις τήν ύπεραγίαν θεοτόκον ήχος πλ. δ'. θεοφάνους». Άρχ. «Άπό στενώσεως ψυχής», φ. 114. — 3) «Έτερος κανών εις τήν ύπε- ραγίαν μητέρα του φωτός, φέρων συνεχώς το του φωτός δνομα. θεοκτίστου μονάχου• ου ή άκροστιχίς: Φωτός δοχεΤον, φώτισόν με* αμήν». ^Ηχος δ'. Άρχ. «Φωτί με των πρεσβειών σου» κτλ., φ. 118^ [Νικόδημου θεοτοκάριον, Βενετία 1883, σ. 43]. — 4) «"Ετερος κανών παρακλητικός και εξομολογητικός εις τήν ύπε- ραγίαν θεοτόκον ποίημα του άγιωτάτου πατριάρχου κυρου Μεθο- δίου». ^Ηχος πλάγιος β'. Αρχ. «Πώς μου δρηνήσω τόν βίον» κτλ. φ. 122?. — 5) «"Ετεροι κανόν^^ς εις τήν ύπεραγίαν θεοτό- κον ποίημα κυρου Μητροφάνους Σμύρνης», φ. 129-148.— 6) «Έτερος κανών εις τήν ύπεραγίαν θεοτόκον ποίημα κυρου Ιωάννου του Μαυρόποδος, μητροπολίτου Εύχαΐτων». ^Ηχος β'. Άρχ. «Μεμυκότα χείλη τής ψυχής», φ. 148^. — 7) «"Ετερος κανών εις τήν ύπεραγίαν θεοτόκον, ου ή άκροστιχίς: Πα&ών ιλύος εκσπασόν με τόν αμελή Ίωάννην». ^Ηχος πλ. δ'. Άρχ. «Παίδων μου τόν άστατον» κτλ., φ. 155. — 8) «Παύλου στιχηρά προσόμοια* ήχος πλ. δ». Άρχ. «Ποίοις όφθαλμοΤς θεάσομαι», φ. 162^. — 9) «"Ετερος κανών είς τόν κύριον ημών Ίησουν Χριστόν, ου ή ά/ροστιχίς: Έν έβδόμω μέλει σε μέλπω παντάναξ μοναχός Ιωάννης: 548 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ ΕυχαΓτων*. ^Ηχος δ'. Άρχ. €'Έχων την βυσπλαγχνίανι,φ. 146.— 10) «"Ετερος κανών έςομολογητιχός του φιλοσόφου Ιεροθέου μο- νάχου, εις τόν κυριον ημών Ίηαουν Χριστόν». ^Ηχος πλ. δ'. Άρχ. ιΈξαγγβλίαν τών έμών νυν πρόσδεςαι», φ. 171?. — 11) «Έτερος χοΓ^ών ε!ς τόν χυριον ημών Ίησουν Χριστόν, έχων χα Ι στιχηρά προσόμοια έν τη άρχη• ποίημα θεοχτι'στου μονάχου του Στου- δίτου. ^Ηχος πλ. β'». Άρχ. «Ίησου γλυκύτατε», φ. 184?. — 12) «"Ετερος κανών του σοφωτάτου χυρου Μιχαήλ του Ψελου» εις τόν Χριστόν. ^Ηχος πλ. δ'. Άρχ. «Οΐμοι ! τί κλαύαω» κτλ., φ. 193. — 13) «Στιχηρά προσόμοια εις την ύπεραγίαν θεοτόκον Μητροφάνους Σμύρνης». ^Ηχος β'. Άρχ. «Δός μοι χατανύζεως άγνη», φ. 199?. — 14) Στιχηρά τριαδικά δμοια θεοφάνους». Άρχ. «Πάντα δπερ ήμαρτον είς σέ>, φ. 203. — 15) «Του σο- φωτάτου κυρου Νικηφόρου του Ξαν&οπούλου στιχηρά ψαλλόμενα εις τήν ύπεραγίαν θεοτόκον χαιρετισμοί εγκωμιαστικοί κατά άλ- φάβητον, προς (το) Τήν τιμιωτέραν». Άρχ. «ΧαΤρε ανωτέρα τών νοερών», φ. 205. — 16) «Ακολουθία ευχαριστήριος εις τήν ύπε- ραγίαν δέσποιναν θεοτόκον τήν μεσίτριαν τών χριστιανών. Ό κα- νών έχων προς το τέλος στιχηρά και κοντάκια και τους κατά αβ κδ' οίκους* ου ή άκροστιχίς: Χαράς δοχεΐον σοι πρέπει χαίρειν μόνη• Ιωσήφ• ήχος δ'». Άρχ. «Χρίστου βιβλίον εμψυχον», φ. 208^. — 17) «ΕύχαΙ κατανυκτικαι εις τόν κύριον ημών Ίη- σουν Χριστόν», φ. 226. — 18) ΕύχαΙ εις τήν άγίαν τριάδα μετά ομολογίας και παρακλήσεως, φ. 228^. — 19) «Έτερα ευχή του οσίου πατρός ημών Θεοφίλου του όμολογητοΰ». Άρχ. «Δέσποτα κύριε παντεπόπτα», φ. 232. — 20) «Έτερα ευχή προς τόν κύριον ημών Ίησουν Χριστόν». Άρχ. «Φρίττω και τρέμω και δέδοικα», φ. 235.— 21)ΤρεΓς εύχαΐ εις τήν Θεοτόκον, φ. 238. — 22) «Έτερα ευχή κατά στίχον ποίημα Τωμανου του μελωδού». Άρχ. «Δεύτε πάντες πιστοί προσκυνήσωμεν», φ. 246^ [Άνάλ. Ίεροσολυμ. Σταχ. Ι, σ. 390]. — 23) «Ευχή έτερα εις τόν κύριον ημών Ίη- σουν Χριστόν κατά άλφάβητον κυρου Λέοντος του σοφού». Άρχ. «Άναμάρτητε Κύριε δέομαι* | τάς εμάς αμαρτίας έςάλειψον», ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 549 φ. 248?. — 24) «Κανών εις ψυχορραγούσαν χαΐ κρινομενην ψυχήν χαΐ δειλιώσαν έξελθεΤν έκ του σώματος* ποίημα Ανδρέου Κρή- της». Ηχος πλ. β'. Άρχ. «Δεύτε συνάχ&ητε πάντες», φ. 250. — 2 δ) «/Αρχή της αγίας μεταλήψεως». Άρχ. «Μετά τό άπολυσαι την έω&ινήν δέησιν», φ. 255^. Λείπει τό τέλος. 435. Ψαλτήριον άχέφαλον έπιχαρίτω; άντιγραφέν τη ις' εκατ. Μήκους 0,107, πλ. 0,078. Κατά σελίδα γραμμαΐ 16 (0,074 Χ 0,048). Φύλλα χάρτου 188. Μετά τό 78• ον φύλλον έλλειμμα, δπερ ειργάσατο Πορφύριος, άποκόψας έκεΤθεν ες φύλλα. Προς τω τέλει € κανών της Θεοτόκου εις τόν άκάθιστον υμνον», ου ή αρχή• «Χρίστου βΐ|3λίον εμψυχον» κτλ. 43β• Τεύχος έκ χάρτου, μήκους 0,34, πλάτους 0^3. Φύλλα 146. Κείμενον κατά σελίδα μονόστηλον. — α') Θεοφίλου Κορυδαλλέως άνεπίγραφος ρητορική, ης ή αρχή• «[Τ]ήν εμφυτον έπιθυμίαν και εφεσιν», φ. 3?. — β) «Του αύτοΰ Κορυδαλέως περί στάσεων προοίμιον είς τάς στάσεις. Ίκανώς περί των προγυμνα- σμάτων του Άφθονίου έζακριβώσασι » κτλ., φ. 27-75 «Έλαβε πέρας ή παρούσα δέλτος, διά χειρός κάμου του ευτελούς Ιεροθέου ιερομόναχου, έκ νήσου Σκοπέλου, εν έτει σωτηρίω ^αψνβ' (1752), κατά μήνα αυγουστον: έν Ίερουσοίλήμ». — γ') Τητορική κατ' έρω- ταπόκρισιν, ής ή αρχή* «Τητορική έστι τεχνική δύναμις λόγων», φ. 76-146 «Έγράφη παρ' έμου του ταπεινού Ιεροθέου ιερομό- ναχου έκ νήσου Σκοπέλου: κατά τό ^αψνγ-ον (1753) φευρουα- ρίου κζ'-η: Έν τη αγία πολει Ιερουσαλήμ». 437. Μαθηματάριον έκ φύλλων χάρτου 238, μήκους 0,33, πλάτους 0,225. Έν τη άρχη, διά της χειρός του γράψαντος τόυτο τό βιβλίον ι'Από Χρίστου έτει 1769: ίουλίου α'». Κεί- μενα ψυχαγωγία και σχόλια έν τοις κραστυέδοις. α') Ίλιάδος ΑΒΓΔΕ, β') θεοκρίτου ειδύλλια ιε', γ') Γρηγορίου Ναζιανζηνου τά καθ' εαυτόν επη, δ') Ησιόδου έργα και ήμέραι, ε') «Επιτομή των είς τόν Ήσαιαν καταβεβλημένων διαφόρων εξηγήσεων Προκοπίου χριστιανού σοφιστου». 1, Ασκητικών αποσπασμάτων εκλογή και € σχόλια είς 550 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ διάφορα χεφάλαια της Κλίμαχος». Φύλλα χάρτου 26, μήκους 0,312, πλ. 217. Έγράφη Ιτει 179 2 -ω δια της χειρός Ίωαννι- κίου του Σαβαΐτου. 43Θ. Μηναΐον του Μαρτίου άχέφαλόν τε χαΐ ατελές, γραφέν περί το τέλος της ιδ' εκατ. Φύλλα χάρτου 107, μήκους 0,295, πλάτους 0,215. Κείμενον κατά σελίδα δίστηλον και έκ γραμμών τριάκοντα (0,203X0,155). 440. Τεύχος έκ φύλλων χάρτου 234, μήκους 0,28, πλά- τους 0,198. Κείμενον κατά σελίδα μονόστηλον. [Θεοφίλου Κορυ- δαλλέως φυσικής ακροάσεως βιβλία δξ]. Επιγραφή• «Εις φιλοσο- φίαν προδιοίκησις. Προοίμιον, όποιον το της φιλοσοφίας αξίωμα. Των δσα θηράσιμα πέφυκε τοΤς άν&ρώποις» κτλ. Φ. 234 «Τέλος του ς-ου βιβλίου. Έν ετει τω κοσμοσωτηρίω ^αψλζ-ω (1737), αύγούστου λα'». Έν τοΓς κρασπέδοις τινά σχόλια. 441. Νικηφόρου Καλλίστου του Ξανθοπουλου συναξάρια του Τριωδίου και του Πεντηκοσταρίου. Φύλλα 58 βαμβακερού χάρτου, γραφέντα τη ιδ' εκατ. Κείμενον κατά σελίδα μονόστηλον και έκ γραμμών 27 μέχρι 30(0,278x0,185 = 0,193X0,12). 442. Ακολουθία των εγκαινίων του έν Λύδδη μεγάλου ναού του μεγαλομάρτυρος Γεωργίου, ψαλλομένη τ•ζ 3 νοεμβρίου. Του κανόνος ή άκροστιχίς* «θερμός ττίφυκας μάρτυς όντως προ- στάτης». Φύλλα χάρτου 22, γραφέντα τη ιη' εκατ. Κείμενον κατά σελίδα μονόστηλον καΐ έκ γραμμών 22 (0,266X0,188 — 0,21X0,115). 443. Παραφράσεις διαφόρων κειμένων, οΤον τών τετραστί- χων μύθων Ιγνατίου, τών κεφαλαίων Άγαττητοΰ διακόνου, κανό- νων ασματικών του μελωδού Κοσμά κτλ. Φύλλα χάρτου 109, μήκους 0,25, πλάτους 0,175. Γραφή κάκιστη της ιη' εκατ. 444. Κανόνες άσματικοι κατά τους οκτώ ήχους, ψαλλόμε- νοι εις τον δσιον Σάβαν, προσόμοια και στιχηρά ίδιόμελα. Φύλλα χάρτου 22, γραφέντα τη ιη' εκατ. Μήκους 0,253, πλάτους 0,19. "^Ενδον της πρώτης πινακίδος υπάρχει φύλλον εν έκ μεμβράνης, έν ω τέμαχός έστι λόγου τινός περί του τετραήμερου Λαζάρου* ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ!• ΙΕΡΟΣΟΛΓΜΩΝ. 551 εστί δέ τούτο μέρος έτερου τινός χώδιχος της ιοί έχατοντα- ετηρίδος. 445. Τεύχος της ιη' εκατ. έχ φύλλων χάρτου 147, μή- κους 0,252, πλάτους 0,18. — α') «Θεοφίλου του Κορυδαλλέως προοίμιον εις την ρητορικήν τέχνην», ου ή αρχή• «Την εμφυτον έπιθυμί(Γ>> κτλ, φ. 1 χέ. Έν τοις κρασπέδοις πολλά σχόλια. — β') «Πραξις κατά συντομιαν εις τάς ρητορικάς ερμηνείας, προς τον εύλαβέστατον κυριον κυριον Παίσιον και ήμέτερον μαθηττ]ν τον Χοραφά ό ρήτωρ Βικέντιος». Άρχ. «Επειδή της ρητορικής τα μα&ήματα> κτλ., φ. 61-94 [Εξεδόθη τύποις έν Πέστη, ετει 1815-ω, δι' Εμμανουήλ του Δημητριάδου], — γ') «Διδασκαλία περί του ακραιφνούς τρόπου του διδάσκειν το ιερόν εύαγγέλιον, εκδοθείσα παρά Γερασίμου Βλάχου του Κρητός, ταπεινού των επιστημών διδασκάλου, κήρυκος του ίερου ευαγγελίου και καθη- γουμενου της Παλαιουπόλεως, σεβασμίου μοναστηρίου», φ. 101- 123 «Έγράφη χειρί άμαθους Χριστοφή». — δ') «Του σοφωτάτου κυρίου Θεοφίλου του Κορυδαλλέως του ύστερον δια του θείου και μοναχικού σχήματος Θεοδοσίου μετονομασθέντος εκθεσις περί επιστολικών τύπων», φ. 124 κέ. 44Θ. «Μαθήματα του Ιωακείμ» Σμυρναίου, γραφέντα διά της χειρός αυτού μεσούσης της ιη' εκατ. Φύλλα χάρτου 143, μήκους 0,25, πλάτους 0,18. Ψυχαγωγία και σχόλια έν τοΤς κρασπέδοις. Λόγοι πέντε Γρηγορίου του θεολόγου. Λείπει τό τέλος. 447. θεματογραφία Χριστοφή (δρα αριθ. 445), περιέχουσα έν τ^ άρχ'ίί τύπον επιστολής αύτοΰ προς τίνα Κωνσταντΐνον μετά δέ πολλάς άλλας έπιστολάς έγραψε θέματα κατά τό πρώτον εΤδος των ενεργητικών, έτει 1763-ω. Φύλλα χάρτου 120, μήκους 0,238, πλάτους 0,169. 448. ^Εμμετρος ακέφαλος διήγησις περί του γενομένου εμπρησμού έν Ίεροσολύμοις έτει 1808-ω, έν τω ναώ της Ανα- στάσεως. Φύλλα 20, ων τά πρώτα δώδεκα μόνον έχει τήν διή- γησιν, άρχομένην .ώδε' «πέμπτην ωδήν έψάλαμεν ήμεΤς οι καϊ- μένοι* Ι τους κώδωνας ήκούσαμεν φευ οι δυστυχισμένοι» κτλ. 552 ΚΑΤΑΛΟΓΟΙ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 44Θ. Βίος και πολιτεία του όσιου Χαρίτωνος έν παραφρά- σει, γράφεις ετει 1797-ω ίιά της χειρός Ίωαννικιου του Σα- βαϋτου. Φύλλα 12, μήχους 0,235, πλάτους 0,175. Άρχ. €Πολ- λά είσι τα παραδείγμιατα της διδασκαλίας > κτλ. 450. Τεμάχιον απογράφου τινός της ιζ' εκατ. εκ φύλλων δέκα, περιέχον μέρος του νομοκάνονος Μαλαζοΰ. Μήκους 0,225, πλ. 0,125. Ένδον της πρώτης πινακίδος εγραψεν Ίωαννίκιος ό Σαβαίτης (1787 ίουνίου 3)* «ψ Έστω είς εΤδησίν σας αδελφοί ταπαρόντα τετράδια του νόμ^υ κανόνες τα εφερεν Ινας αδελφός από την Ιερουσαλήμ• εΤχε και άλλα, καθώς με εΤπεν, όμως τά έχρειάσθηκεν εις ταΤς ύτυηρεσίαις του. Αοιπόν αυτά τά ευρισκό- μενα τά έστάχωσα ε{ς δνα τέτραδον» κτλ. 451. «θέατρον της Αγίας Γήζ, ή ιστορία και περιγραφή ταύτης και δλης της Γης της Επαγγελίας, συγγραφεΤσα μεν λα- τινιστί υπό Άδριχομίου Δέλφιο Γερμανού, μεταφρασθεΓσα δε είς την καθ' ήμας γλώσσαν και διαφόρων σφαλμάτων έκκαθαρθεΐσα, ετι δε και διαφόροις προσθήχαις πλουτισθεΐσα παρά του έν ίερο- μονάχοις ελαχίστου και αμαρτωλού Νεοφύτου Άγιοταφίτου, του έχ της Κύπρου, τω ^αωμι)-^ ετει, κατά μήνα μιάρτιον. Άφιερώθη δέ τό παρόν πόνημα πάρ' αύτου του μεταφραστου τω έςόχως ταύτην τήν γήν διά της ένσάρκου αύτου οικονομίας άγιάσαντι καΐ τιμήσαντι θεοπρεπώς θεανθρώπω σωτήρι ημών και κυρίω Ίησου Χριστώ. Τόμος α. Έν τη άγιωτάτη πόλει Ιερουσαλήμ γέγρα- πται αύτη τω 1849>. Τόμοι τρεΓς έκ κοινού χάρτου, συναποτε- λούντες σελίδας θ'+ 1233. Έτει δέ 1860-ω άφιερώ&ησαν τ^ λαύρα Σά^3|3α του ήγιασμένου, ήγουμενεύοντος Ίωάσαφ. 452. Μαι)ηματάριον έκ φύλλων χάρτου 210, γραφέν υπό Κυριακού, καλλιγράφου σπουδαστου, και περιέχον α') κανόνας άσματικούς των μελωδών Κοσμά και Ιωάννου του Δαμασκηνού, β') Λουκιανού ένύπνιον καί τινας έκ τών νεκρικών αύτου διαλό- γων, γ') Γρηγορίου του θεολόγου έπη τινά. Μήκους 0,238, πλά- τους 0,175. Γραφή κανονική, λετττή και χαρίεσσα. ι. Έτερον του αυτού σπουδαστου, μελέτης άζιον. Φύλ).» ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΙΟΛΓΜΩΝ. 553 χάρτου 279, μήκους 0,233, πλάτους 0,172. Ψυχαγωγίαι και σχό* λια. — α') Εύριπίδου Εκάβη, φ. 1 κέ. — β') Σοφοκλέους ΑΤας μα- στιγοφόρος, φ. 41 -82 «Έν ετει ^αψλγ-^, Ιουνίου κβ'» [1733].— γ') Ησιόδου έργα καΐ ήμέραι, φ. 83^-108 «Έργων ήμερέων τε πέρας του Ήσιόδοιο. •{• Έν μηνΐ αύγούστου κδ', ^αψλγ-*Ρ, ήμερα Παρασκευή: δώη δε ήμϊν κύριος ό θεός πλείστην προθυμι'άν και έν άλλοις ποιηταΐς». — δ') Πινδάρου ΌλυμπιονΤκαι, μετά σχολίων και διορθώσεων έν τοις κρασπέδοις, φύλ. 110-159 «Τέλος του τεσσαρεσκαιδεκάτου και τελευταίου του ολυμπίων εί- δους:— καΐ τω μόνω σοφω θεω δόξα: έν έτει σωτηρίω ,αψλγ'-Ψ, δεκεμβρίου κα'>. — ε') Πλανούδη άν&ολογίας επιγραμμάτων μέρος πρώτον, φ. 161^ — 279 «Τέλος του πρώτου τμήματος και τω θεω δόξα. Έν έτει ^αψλε' φευρουαρίου κθ' ήμερα Παρασκευή, έτελειώσαμεν το έπιγραμματάριον εΙς δόζαν θεού. Κύριε κύριε άπό του νυν άπελθέτω άφ' ημών ή νωθρότης και φώτισον τόν νουν ημών του συνιέναι τάς Γραφάς*. 454. Έτερον του αύτοΰ καλλιγράφου σπουδαστου. Φύλλα 185, μήκους 0,221, πλάτους 0,168. — α') «Γνώμαι μονόστιχοι κατά στοιχεΐον έκ διαφόρων συ)Λεγεΐσαι ποιητών*, φ. 1-19^ «Τέλος τών του Χρυσολωρα μονοστίχων γνωμών κτλ. ^αψλβ' [1732], άπριλλίου ιζ' . . δια χειρός κάμου Κυριάκου υίου Ευθυ- μίου του Καλλιστράτου». — β') «Κάτωνος Τωμαίου γνώμαι πα- ραινετικά! δίστιχοι, δς μετήνεγκεν έκ της τών Λατίνων φωνής εις τήν ελληνίδα διάλεκτον Μάξιμος μοναχός ό Πλανούδιος», φ. 20- 29 «Έν ετει σωτηρίω ^αψλ' [1730], έν μηνΐ ίουλίω ιε', ήμερα τετάρτη, του αγίου Άθηνογένους». — γ') «Χρύσα έπη του Πυθα- γόρου» μετά καί τίνων έν ταΐς ωαις εικαστικών ίσως διορθώ- σεων, φ. 30-32 «Έν ετει σωτηρίω ,αψλ', έν μηνΐ αύγούστω α', ήμερα Τρίτη του αγίου Έλεαζάρου καΐ τών συν αύτώ. — δ') «Φω- κυλίδου ποίημα νουθετικόν*, φ. 33-39 «Έν έτει σωτηρίω ^αψλα' [1731], έν μηνΐ σεπτεμβρίω ζ', ήμερα δ'*. — ε') «Εις τόν μέ- γαν Βασίλειον επικήδεια ε'ίτε επιτάφια» (Γρηγορίου του θεολό- γου), φ. 39»^. — ς') «Στίχοι ήρωελεγεΐοι ε!ς τήν κοίμησιν της ύπε- 554 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ ραγίας θεοτόκου Μαρίας- είαι δε ως εν εϊδει διηγησεως* ποίημα Δαμάσκηνου μονάχου του Στουδίτου». Άρχ. «Ευτε θεοΐο μάτηρ χλειτή Μαρίη», φ. 41. Σχόλια χαΐ διορθώσεις έν τοΤς χρασπε- δοις. Μετά τον τελευταΐον στιχον «Έν ετει σωτηρίω ^αψλ', έν μηνΐ σετττεμΡρίω κδ'*. — ζ) Γνώμαι μονόστιχοι Γρηγορίου του θεολόγου κατά άλφάβητον», γνωμικά δίστιχα καί τίνα τετράστιχα, φ. 65-58 € Έτελειώσαμεν συν θεώ ώς έδυνήθημεν τους τετρά- στιχους του έν άγίοις πατρός ημών Γρηγορίου του Ναζιανζηνου και τω θεώ ημών δόςα. Δια χειρός Κυριάκου, υίου του Ευ&υ- μίον». — η') Αισώπου μυ9οι, φύλ. 59. — θ') Ίλιάδος ΑΒΓΔΕ, φ. 97 - 185 «Νυν του Όμηρου χάριτι του Κυρίου | ευρατο τέρμα πέμπτη ή ραψωδία: | ή εΐληφε τέρμ' ή παρούσα δως ώδε, | πέμ- τττη 'ϋαάς, Όμηρου ραψωδία». 455• Μαθηματάριον έμπεριέχον διάφορα κείμενα μετά ψυ- χαγωγικής ερμηνείας, άπερ έδιδάχθη Ιωάννης ό εκ Ταιδεστου μεταξύ τών ετών 1777 καΐ 1779. Φύλλα 417, μήκους 0,235, πλάτους 0,17. — α') «Χρηστοήθεια συντεθεΐσα παρά του τιμιω- τάτου και λογιωτάτου εν τε γραμματική και σοφία, πάση άλλη παιδεία άριστου διδασκάλου της πατριαρχικής σχολής 'Λντωνίοϋ του Βυζαντίου >, φ. 1-44. — β') Χρυσολωρα γνώμαι μονόστιχοι κατά στοιχεΓον εκ διαφόρων ποιητών, φ. 45. — γ') Αγαπητού διακόνου κεφάλαια παραινετικά, φ. 73. — δ') Ιωάννου του Χρυ- σοστόμου λόγοι τέσσαρες, φ. 101. — ε') Βασιλείου Σελευκείας λόγοι τρεΓς, φύλ. 139. — ς') Βασιλείου Καισαρείας όμιλίαι τρεις, φύλ. 178. — ζ') θεοδωρίτου Κυρου περί προνοίας λόγοι δύο, φυλ. 242. — η') Γρηγορίου Ναζιανζού λόγος εις τους Μακκαβαίους, φ. 281. — θ') Άστερίου Άμασείας κατά πλεονε- ξίας ομιλία, φ. 301. — 1') Γρηγορίου Νύσσης επιτάφιοι δύο είς Πουλχερίαν καΐ Πλακίλλαν, φ. 325. — ια') Αιβανίου μελέτη περ• του δύσκολου ανδρός, δστις γήμας λάλον γυναίκα εαυτόν προσαγ- γέλλει, φ. 361. — ιβ') θέματα παλαιάς και νέας ελληνικής γλώσ- σης, φ. 377. — ιγ') Τεμάχιον άδηλου συγγραφής περί τής αγίας τριάδος, φ. 385. — ιδ') Ευχή υπέρ άρχιερέως, πολυχρονισμός του ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡ010ΛΪΜ2Ν. 555 πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Σωφρονίου του μετατεθέντος έζ Ιεροσολύμων, και πάλιν δτερος του μητροπολίτου Μαρωνείας, φ. 389. — ιε') θέματα πάλιν, φ. 400. — ις') Πλουτάρχου περί παίδων άγωγης, φ. 410. 45Θ. Μα&ηματάριον της ιζ' εκατ. Φύλλα χάρτου 285, μήκους 0,225, πλάτους 0,17. Μετά το 113 -ον φόλλον υπάρ- χει μέγιστον έλλειμμα. — α') Γρηγορίου του θεολόγου λόγοι τι- νές μετά ψυχαγωγικής ερμηνείας, φ• 1-177. — β') «Ήθικοι λό- γοι κδ' έκλεχθέντες δια Συμεών του μαγίστρου και λογοθέτου εκ πασών τών πραγματειών του εν άγίοις πατρός ημών Βασι- λείου αρχιεπισκόπου Καισαρείας της Καππαδοκίας», φ. 178 κέ. ΚαΙ ούτοι μετά ψυχαγωγίας. Το εσχατον φύλλον εμπεριέχει τό σημείωμα τούτο* «Το παρόν βιβλίον υπάρχει κάμου Χρύ- σανθου ιερομόναχου έκ πόλεως Τραπεζοΰντος καΐ τό άφησα άμα- νέτι εις χείρας του αγίου διδασκάλου κυρίου κυρ Ανθίμου και είναι βιβλία δς». 457. Μαθηματάριον της ιζ' εκατ., ου ή γραφή παρομοία τη του 456-ου κωδικός. Φύλλα χάρτου 497. — α') Όδυσείας ραψωδίαι ιδ' μετά σχολίων, φ. 1-325. — β') Ίλιάδος ραψωδίαι ε' μετά ψυχα- γωγικής ερμηνείας, 328 χέ. — γ') Ησιόδου έργα καΐ ήμέραι, φ. 469^ χέ. Τύποι σφραγΤδος (φ. 359) έμφαίνουσι τό δνομα «+ ΘΩΜΑΟ Τ^ ΚΙ^Ρ^ Δ^'ΑΟΟ Χϋ 1685». Τό εσχατον φύλλον εμ- περιέχει σημείωμα τοιούτον «Έτουτο τό βιβλίον υπάρχει κάμου Χρύσανθου ιερομόναχου και πρωτοσυγκέλλου του Αγίου Τάφου έκ πόλεως Τραπεζουντος και τό άφησα άμανέτι εις του αγίου διδακάλου κυρίου κυρίου παπα Ανθίμου». 458• Μαθηματάριον της ιη' εκατ., ου ή γραφή παρομοία τξ του 457-ου κωδικός. Φύλλα χάρτου 441. — α') Όμηρόκεντρα, φ. 1 χέ. — β') Γρηγορίου του θεολόγου στηλιτευτικός α' κατά Ιου- λιανού και επιτάφιος εΙς Βασίλειον, φ. 93 χέ. — γ') «Συναγωγή και έξήγησις ων έμνήσθη ιστοριών ό εν άγίοις πατήρ ημών Γρηγόριος ό θεολόγος τών έν τω πρώτω στηλιτευτικώ > , φ. 268. — δ') Θεο- δώρου Προδρόμου τετράστιχα ιαμβεΐα και ήρωα εις τά κεφαλαιω- 556 ΚΑΤΑΛΟΓΟ^: ΕΑΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ δώς ρηθέντα έν τ^ πάλαια Γραφή, φ. 302. — ε') Επιγραμμάτων ανθολογίας Πλανούδη τμήμα πρώτον. 459. Μαθηματάριον, ου ή γραφή παρόμοια τ^ του 458-ου χώδιχος. Φύλλα 364. Έν τη ώα του 39-ου φύλλου• «Έτουτο είναι έχ τών του Κυριάχου Βαρναίου*. ΚαΙ πάλιν έν τώ τελευ- ταία) φυλλω- «Ή [3φλος αυτή του θεοχάρη πέλει». Και πάλιν «ΚαΙ τόδε προς τοις άλλοις πέλει καμου Κυριάκου πέλοντος της έκ της Βάρνης χώρας προς τήν Πόντος, ή πρώην καλούμενη Τιβεριούπολις. τανυν δε Βάρνα». — α') Χρυσολωρα γνώμαι μονό- στιχοι, φ. 1 κέ. — β') 4Γαβρίου '^Ελληνος τετράστιχα επιμύθια», φ. 40. — γ') Πυθαγόρου χρυσά επη, φ. 66?. — δ') Γρηγορι'ου Ναζιανζηνου τετράστιχα, φ. 67-104 «Τέλος και τω θεώ δόξα κατά το ^αψνδ' [1754], έν μηνΐ νοεμβρίω, τη ια' ημέρα αύτου». — ε') «Χρίστος πάσχων Γρηγορίου Ναζ. του θεολόγου», φ. 104^. — ς') Κοσμά του μελωδού κανόνες ασματικοί εννέα, φ. 199 κέ.— ζ') Συνεσίου περί βασιλείας, φ. 279. — η') «Κεφάλαια και άρθρα λεγόμενα, άναγραφέντα παρ' έμου του ελαχίστου τών ιερομόναχων Λεοντίου έκ του βιβλίου του καλουμένου Κριτής της Αληθείας, συνταχθέντα παρά του πατριάρχου κυρίου Ιερεμίου Κ/πόλεως κατά Αουτεροκαλβίνων καΐ πασών αιρέσεων ανεξαιρέτως», φ. 323^. 4βΟ. Μαθηματάριον έτους 1734-ου. Φύλλα 257.— α') Συ- * νεσίου περί βασιλείας, φ. 1 κέ. — β') Επιγραμμάτων ανθολογία; Πλανούδη τμήμα πρώτον, φ. 39. — γ') Ισοκράτους προς Νιχο- κλέα, φ. 39. — δ') Βασιλείου Καισαρείας προς τους νέους, δπως δν έκ τών ελληνικών ώφελοΐντο λόγων, φ. 83. — ε') Βασιλείοο δτι ουκ έστιν αίτιος τών κακών ό θεός, φ. 98. — Ο «Κανόνες προφυλακτικοί τών δηλητηρίων», φ, 113.— ζ') θαλασσίου κεφά- λαια περί αγάπης καΐ εγκράτειας, φ. 115^. — η') Αγαπητού δια- κόνου κεφαλαίων παραινετικών εκθεσις, φ. 122. — θ') Γρηγορίου του θεολόγου επιτάφιος εις Βασίλειον τον μέγαν, φ. 139. — ι') Βατραχομυομαχία, φ. 141. — ια') Ησιόδου έργα καΐ ήμέραι. φ. 153. — ιβ') Περί ψυχής άνώνυμον, ου ή άρχή' «Τιμιώτατον |ΐ.έν τών άνθρώπω μερών ή ψυχή», φ. 188. — ιγ') Ισοκράτους ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 557 προς Δημ(5ν«ον, φ. 221. — ιδ') Γρηγορίου του θεολόγου παραί- νεσις χατ' άλφάβητον, φ. 233. — ιε') Ισοκράτους πανηγυρι- κός, φ. 240. 4Θ1. Μαθηματάριον της ιη' έχατ. Φύλλα 280. — α') Θεο- φίλου Κορυδαλλέως έπιστολάριον, φ. 1 χέ. — β') Αντωνίου Βυ- ζαντίου χρηστοήθεια, φ. 69. — γ') Βασιλείου Καισαρείας προς τους νέους, φ. 93. — δ') Γρηγορίου του θεολόγου επιτάφιος εις Βασίλειον τον μέγαν, φ. 119. — ε') Άδηλου περί αρετών χαι παθών ψυχικών και σωματικών. Άρχ. «Ίστεον δτι διπλούς ων ό ανί^ρωπος», φ. 194• — ς') Βίος Μακαρίου του Τωμαίου, φ. 200. 462. Μαθηματάριον έκ φύλλων 422. — α') «Διάφοροι λέξεις προς τό έλληνικόν». Άρχ. «Σικυός τό άγκουρι», φ. 1 κέ. — β') «Αντωνίου του Βύζαντος, διδασκάλου της εν Κωνσταντίνου πόλει ακαδημίας, ποίημα χρηστοήθεια καλουμενον», φ. 5. — γ') «Κεφάλαια παραινετικά δια γνωμολογίας» , μετά παραφράσεως, ης άνωθεν έγράφη τό «κατά τό ,αψλβ' [1732] μηνός Οκτωβρίου εικοστή τρίτη έκάμαμεν αρχή και έμπήκαμεν εις τά κεφάλαια πα- ραινετικά», φ. 23. — δ') «Του σοφωτάτου Ψελλού ίαμβοι εις άρε- τάς και κακίας», φ. 32. — ε') Πλουτάρχου περί του άκουειν κεί- μενον και παράφρασις, έχουσα τό «κατά τό ,αψλβ' μηνός φευρου- αρίου ιβ' έκάμαμεν αρχήν και έμβήκαμεν εις τό μάθημα το5 Πλουτάρχου περί του άκουειν», φ. 37. — Ο Συνεσίου έπιστολαί τίνες μετά παραφράσεως, φ. 35. — ζ') Δημοσθένους ολυνθιακοί τρεις, ων ό πρώτος έχει τό «κατά τό ^αψλδ' μηνός αύγούστου 9-» [1734], φ. 12θΡ. — η') Βασιλείου Καισαρείας λόγος μετά παρα- φράσεως, δτι ουκ εστίν αίτιος τών κακών ό θεός, φ. 201. Έδι- δάχθη μηνΐ σετττ. έτους 1733. — θ') Γρηγορίου Ναζιανζηνου λόγος ε!ς τό πάσχα μετά παραφράσεως, φ. 218. — ι) Του αύτου λόγος εις τήν Πεντηκοστήν, διδαχθείς ετει 1734-ω, άπό της γ μαΐοο μέχρι της ιγ' Ιουνίου, φ. 241. — ια') «Κατά τό ^αψλδ' Ιου- νίου ιδ' ήρξάμην τών στίχων Γρηγορίου» του θεολόγου, φ. 2 5 δ. — ιβ') Λυκόφρονος Αλεξάνδρα, φ. 283. — ιγ') Εύριπίδου Εκάβη μετά παραφράσεως, φ. 300. — ιδ') Αριστοφάνους Πλούτος μετά 558 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ παραφράσεως, φ. 330 «Κατά το ,αψλβ' μηνός νοεμβρίου δεχάττ] έβδομη έχάμαμεν αρχήν χαι έμβήχαμεν εις τον Πλουτον του Αρι- στοφάνους #. Μετά δέ τό τέλος του δράματος άναγινώσκεται τούτο- ι Έτελειώθη το παρόν χρόνους εις τους χιλίους | εις τους τριά- χοντα χαΐ δυό προς τους έπταχοσίους | εις μέρας πέντε του μη- νός φρευαρίου τούτου | με χόπον πολύν καΐ σπουδήν του α?)του Εύδυμίου». — ιε') «1733 μηνός μαϊου α'». Ίλιάδος ΑΒΓ, φ. 357. 4Θ3. Μα&ηματάριον της ιη' εκατ. Φύλλα χάρτου 439. — α') Χρυσολωρα γνώμαι μονόστιχοι, β') Λουκιανού ένύττ^ιον και διά- λογοι τίνες, γ') Σοφοκλέους Αϊας μαστιγοφόρος, δ') Εύριπι'δου Εκάβη, ε') Ανθολογίας επιγραμμάτων πρώτον βιβλίον, ς') Αριστοφάνους Νεφέλαι, ζ') Γρηγορίου του θεολόγου ποιήματα, η') Ιωάννου Δα- μάσκηνου κανόνες ιαμβικοί. ^Ην δέ τό βιβλίον Χρύσανθου ιερο- μόναχου του Τραπεζουντίου και του διδασκάλου Ανθίμου. 4Θ4. Μαθηματάριον της ιη' εκατ. Φύλλα χάρτου 527.— α') Λουκιανού ένύττ^ιον, β') Βασιλείου Καισαρείας όμιλίαι τρεΤς, γ') Γρηγορίου θεολόγου λόγος εις τά Φώτα, δ') Βασιλείου 8τι ουκ εστίν αίτιος τών κακών ό θεός, ε') Γρηγορίου θεολόγου εις Βα- σίλειον επιτάφιος, ς) «Ερμηνεία κατά παράφρασιν τών μονοστίχων του θεολόγου», ζ') λόγοι τινές του αύτου καΐ η') Θεοδώρου Προ- δρόμου τετράστιχα. 4β5. Μα&ηματάριον έκ φύλλων χάρτου 397. — α') Γρηγορίου θεολόγου τετράστιχα, β') Κανόνες ασματικοι τών μελωδών Ιωάννου Δαμάσκηνου, Κοσμά καΐ Ιωσήφ, γ') Ιωάννου Στοβαίου στίχοι ήτοι έκλογαΐ αποφθεγμάτων, δ') Αντωνίου Βυζαντίου χρηστοή- θεια, ε') Βασιλείου Καισαρείας λόγοι τρεις εις ψαλμούς. Φύλλ. 254^ «Τέλος παρά Αυξεντίου μονάχου: 1769-ω δεκεμ. 10». Φύ^λλ. 257 «Τό παρόν μα&ηματάριον υπάρχει κάμου του ταπει- νού Αυξεντίου μονάχου και ύπηρέτου του έν ίεροδιδασκάλοις κυ- ρίου κυρίου Άνι>ίμου εις τους 1769 ίουνίου 12». 466. Μαθηματάριον Εύδυμίου. Φύλλα χάρτου 363.— α') Συ- νεσίου έπιστολαΐ διδαχί)εΐσαι ετει 1724-ω.--β') Ισοκράτους λόγοι τρεις. — γ') Λουκιανού ποικίλλα πονημάτια, ων τό εσχατον Ιχει τό ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΓ ΙΕΡΟΣΟΑΪΜΩΝ. 559 «1725 ίουνίου ιε' Εαθομίου χαί τών φίλων». Φ. 363 «"Ετει ^αψξθ' κατά μήνα φεβρ. έτουτο τό βΐ|3λίον υπάρχει χάμου Χρύσανθου ιερομόναχου εκ πόλεως Τραπεζουντος καΐ άφισα άμανέτι εις χεί- ρας του αγίου διδασκάλου κυρίου κυρίου παπα κυρ Ανθίμου». 4ΘΤ. Μαθηματάριον Άβραμίου του Σμυρναίου, έκ φύλλων χάρτου 389. — α') Βασιλείου Καισαρείας προς τους νέους, φ. 1-28 «1751 ίανουαρίου πρώτη, χειρ Άβραμίου ιερομόναχου του Αγίου Τάφου». — β') Βασιλείου Καισαρείας 8τι ουκ εστίν αίτιος τών κακών 6 θεός, φ. 29. — γ') Του αύτου περί του μή προση- λώσθαι τοΤς βιωτικοΐς, φ. 53-80 «,αψν' [1750] ίουνίου κη' έλαβε πέρας έν Ιερουσαλήμ• χειρ του Άβραμίου ιερομόναχου έκ Σμύρ- νης ^αψν' ίουνίου 23». — δ') Συνεσίου έπιστολαί, φ 81. — ε') Αθανασίου Αλεξανδρείας ιστορία εΙς τόν Μελχισεδέκ, φ. 303^. — Ο Περί τών έτττά οικουμενικών συνόδων, φ. 310. — ζ) ΒασΛείου Καισαρείας λόγος εις τό Πρόσεχε σεαυτώ, διδαχθείς ετει 1750-ω, φ. 313. — η') Γρηγορίου του θεολόγου υποθηκαι παρθένοις, γραφεΐσαι τη 20-η μαρτίου έτους 1750-ου, φ. 357. 4Θ8. Μαθηματάριον Άβραμίου του Σμυρναίου, περιέχον κείμενα διδαχθέντα ετει 1749 -ω έν τη σχολή τών Ιεροσολύμων. — α') Κοσμά του μελωδού κανόνες άσματικοί μετά της ερμηνείας θεό^ώροο Προδρόμου, β') Μητροφάνους Σμύρνης κανόνες τριαδικοί, γ') Όμηρόκεντρα, δ') Ησιόδου έργα καΐ ήμέραι, ε') Φωκυλίδου ποίημα νουθετικόν, ς) Σόλωνος ελεγείων γνωμικά τίνα. Φύλλα χάρτου 319. 4ΘΘ. Μαθηματάριον Άβραμίου του Σμυρναίου, περιέχον κείμενα διδαχθέντα κατά τά έτη 1749-1751, έν τη σχολή τών Ιεροσολύμων. — α') Θεοφίλου Κορυδαλλέως έπιστολάριον καΐ έπι- στολαί μεταγενεστέρων τινών έμμούσων Ελλήνων, β') Άγατηπ- του διακόνου κεφάλαια παραινετικά, γ') Βασιλείου Μακεδόνος πα- ραίνεσις προς Λέοντα, δ') θεοφυλά/του Βουλγαρίας παεδεία βασι- λική, ε') Γρηγορίου του θεολόγου τετράστιχα, ς') Του αύτοΰ έπη, ζ') Πλουτάρχου περί παίδων αγωγής. Φύλλα χάρτου 311. 470. Μαδηματάριον Άβραμίου του Σμυρναίου [1747- 560 ΚΑΤΑΛΟΓΟΙ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 1479]. — α) Θεοδώρου Προδρόμου τετράστιχα, |3') Γρηγορίου του θεολόγου δράμα [Χριστός πάσχων], γ') Του αύτου ίαμβοι εις τήν εαυτού ψ^χήν, δ') Κάτωνος ρώμαι, χατά μετάφρασιν Μαξίμου του Πλανούδη. 4Τ1. «Μα&ηματάριον η'» ΆβραμιΌυ του Σμυρναίου. Φύλλα χάρτου 181. — α') Κάτωνος Τωμαίου γνώμαι παραινβτικαί, |3') Ησιόδου έργα και ήμέραι, γ') 'Ιλιάδος ΑΒΓΔΕ. 472. Μαθηματάριον της ιη' έχατ. Φύλλα χάρτου 405.— α) Γραμματικής ά'/ωνύμου μέρος, β') Κοσμά Πισιδίας επιστολή προς Χρυσανθον πατριάρχην Ιεροσολύμων [22 δεκ. 1722], γ') «Έκ των του Βριγενίου [γρ. Βρυεννίου] βιβλίων περί των κατά Λατίνων αιρέ- σεων», δ') Βασιλείου Καισαρείας όμιλίαι τινές, ε') Πλουτάρχου περί παίδων άγωγης, ς') Γρηγορίου του θεολόγου προς Σέλευκον, η') Πλου- τάρχου περί του άκούειν, θ') Κοσμά του μελωδού κανών άσμα- τικός, ι') Μιχαήλ συγκέλλου μέθοδος περί της του λόγου συντά- ξεως, ή «Γεωργίου του Λεκαπηνοΰ περί συντάξεως των ρημά- των», ια') Μεθοδίου Πατάρων «λόγος περί των έσχατων ήμερων». 473. Μαθηματάριον έκ φύλλων χάρτου 613, γραφέν έτει 1757-ω [δρα ψ- 564]. — α') Αγαπητού διακόνου κεφαλαίων έκθεσις ακέφαλος, β') Ισοκράτους λόγοι δύο, γ') Θεοδώρου Προδρόμου τετρά- στιχα, δ') Γρηγορίου του θεολόγου στηλιτευτικός πρώτος, ε') Του αύτου εις Βασίλειον επιτάφιος, ς') Κοσμά καΐ Ιωάννου του Δα- μάσκηνου κανόνες ασματικοί, ζ') Γρηγορίου του θεολόγου παρθε- νίας έπαινος, η') θεματογραφία, έν η καΐ τύποι γραμμάτων έπι- στολιμαίων, έξ ων φαίνεται δτι ή τούτων σύνταξις έγένετο έν τη σχολή των Ιεροσολύμων. 474• «Και τόδε συν τοις άλλοις Σωφρονίου πρωτοσυγκέλ- λου Άγιοταφίτου έκ πόλεως Ταιδεστινου ,αψξ'» [1760], Μαθη- ματάριον έκ φύλλων χάρτου 380. — α') θεοφύλακτου Βουλγαρίας παι- δεία βασιλική, β') Κοσμά καΐ Ιωάννου Δαμάσκηνου κανόνες ασματικοί, γ) Όμηρόκεντρα, δ') Ησιόδου έργα και ήμέραι, ε') Πυθαγόρου χρυσά επη, ς') Έκ των Σόλωνος ελεγείων γνωμικά, ζ') Βασιλείου Καισαρείας ομιλίαι τινές, η') Συνεσίου περί βασιλείας. ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΑΪΜΩΝ. 561 475. Μαθηματάρκον έχ φύλλων χάρτου 368, διδαχθέν ετει 1727-ω [φ. 199]. — α') Αντωνίου Βυζαντίου χρηστοήθεια άχέφαλος, φ. 1 χέ. — β') Αγαπητού διαχόνου χεφαλαίων Ιχ&εσις, φ. 36. — Υ) Γρηγορίου του θεολόγου τετράστιχα χαΐ δίστιχα, φ. 52. — δ') Κανόνες όσματιχοί, φ. 97. — ε') Χρυσολωρα γνωμαι μονό- στιχοι, φ. 200. — ς') Φωχυλίδου ποίημα νουθετιχόν, φ. 228. — ζ') Αγαπητού διαχόνου πάλιν εχθεσις παραινετιχών χεφαλαίων, φ. 245. — η') Κάτωνος γνώμαι, φ. 253. — θ') θέματα παλαιάς χαι νέας έλληνιχης γλώσσης, φ. 278. - ι') «Σωφρονίου πατριάρχου Ιεροσολύμων περί όρθογρύιφίας». Άρχ. «Τά διά του ε προπα- ροξύτονα θηλυχά διά της ει διφ&όγγου γράφονται, οίον εγκρά- τεια» χτλ., φ. 342. — ια') «"Ετερον περί ορθογραφίας» άνωνυμον, ου ή αρχή• «ΔεΤ γινώσκειν δτι τό ποσόν διαιρείται εΙς δύο» χτλ., φ. 346. — ιβ') «Ιωάννου σοφωτάτου γραμματιχου περί ποιότητος• χανόνες δε αύτης ούτοι. Ουδέποτε β ή π ή φ» χτλ., φ. 360. — ι/) «Του αύτου περί συντάξεως». Άρχ. «Έάν ευρέθη έν μια λέξει μέσω δύο φωνηέντων σύμφωνον» χτλ., φ. 365. — ιδ') «Σω- φρονίου πατριάρχου περί αντωνυμίας». Άρχ. «Αντωνυμία έστΙ λέξις άντΙ ονόματος προσλαμβανομένη» χτλ., φ. 366. *Ην δε χαι τούτο Χρύσανθου ιερομόναχου του Τραπεζουντίου, μετέπειτα δε του διδασχάλου Ανθίμου. 47Θ. Μαθηματάριον Σωφρονίου πρωτοσυγχέλλου του Ταιδε- στηνου, γραφέν ετει 1760-ω χαι περιέχον α') Γρηγορίου του θεολόγου τετράστιχα, β') Άγαττητου διαχόνου χεφάλαια παραινε- τικά, γ') Γρηγορίου πάλιν του θεολόγου ποιήματα διάφορα και δ') Μαξίμου του Πλανούδη μέρος πρώτον ανθολογίας επιγραμμά- των. Φύλλα χάρτου 312. 477. Δυχόφρονος Αλεξάνδρα μετά ψυχαγωγικής ερμηνείας. Φύλλα χάρτου 68, ίχοντα μετά τό τέλος του ποιήματος τό «Έτε- λειώθη εις 1723, ίουλίω 2. παρά χειρός έμου Γεωργίου Ψιακί». 478. Μαθηματάριον Ιακώβου Αναστασίου [δρα σελ. 751], συνιστάμενον έχ σελίδων 834 χαι περιέχον έργα τινά Γρηγορίου του θεολόγου μεθ' ερμηνείας ψυχαγωγικής καΐ τήν « συναγωγήν 86 562 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ £ΑΛ. ΧΒΙΡΟΓΡΑΦΟΚ χαΐ έζήγησιν ων έμνήσθη ίστορκών ό έν άγιοις πατήρ ήμων Γρηγόριος ό θεολόγος έν τω πρώτω στηλιτβυτιχω λόγω». 479. Μαθηματάρίον έχ χάρτου. Φύλλα 369. — Φ. 1-353 €χόπος του Ιεροθέου». Έγραψε 6έ ούτος α') Χρυαολωρα γνώμας μονοστίχους^ β') Κάτωνος γνώμας, γ') Πυθαγόρου χρυσά επη, δ') Φωχυλίδου ποίημα νου&ετιχ<5ν, ε') Αινίγματα δημώδη τυέντε, ς') Ίλιάδος ΑΒΓΔΕ, ζ') Δουχιανοϋ ένυπνκον, η') Ίσοχράτους λό- γους πέντε χαΐ θ') Κανόνας ίαμβκχους. — Φ. 162-206 γράψιμον Παρθενίου μονάχου του θετταλου. Κανόνες ίαμβκχοί του μελωδού Κοσμά, μετά παραφράσεως Παρθενίου. Έν φ. 206-ω ιΣυγγνωθι άνθρωπε, δτι δεδεμένω τω βιβλίω έγράφη ή παρούσα μετάφρα- σις των χανόνων ^αψπθ' [1789], αύγούστου ιζ', Ινδβν του θείοι> ναού της Αναστάσεως». 480• Μαθηματάριον έχ φύλλων χάρτου 216, έχον έν τ^ άρχη το ιΚαΙ τόδε Ίαχώβου ιερομόναχου: χατζή-Ήλιού του έχ νήσου Πάτμου». Έγράφη περί το μέσον της ιη' έχατ. — α') Όμη- ρόχεντρα, β) Φωχυλίδου ποίημα, γ') Πυθαγόρου χρυσά Ιπΐ], δ') Σόλωνος ελεγεία, ε') Βατραχομυομαχία, ς') Ησιόδου έργα χαΐ ήμέρα(, ζ^) Επιγραμμάτων της ανθολογίας Πλανούδη μέρος πρώτον. 481. Μαθηματάρκον έχ φύλλων χάρτου 285, γραφέν άμφι τό μέσον της ιη' έχατ. — α') «Στίχοι του Νείλου. Αρχή σωτη- ρίας ή έαυτου χατάγνωσις» χτλ., φ. 25. — γ') Γαβρίου μύθοι, φ. 33. — δ') Δαμασχηνου Στουδίτου στίχοι ήρωελεγεΐοι είς την χοίμησιν της θεοτόχου, φ. 43• — δ') Κάτωνος γνωμαι, φ. 48.— Ο «θρήνος περί των της αυτού ψυχής παθών», φ. 63. — ζ') Ίσο- χράτους πανηγυριχός, φ. 79. — η) Δουχιανου Προμηθεύς ή Καύ- χασος, φ. 111; — θ') Αθανασίου Αλεξανδρείας λόγος εις το πά• σχα, φ. 123. — Ο Βασιλείου του μεγάλου λόγος εις τό Πρόσεχε σεαυτω, φ. 147. — ια') Αουχιανου περί των έπΙ μισθω συνόντων, φ. 171. — ιβ') Στίχοι των συναζαρίων μετά ψυχαγωγιχής ερμη- νείας, φ. 212. — ιγ') Αουχιανου νεχριχοί τίνες διάλογοι, φ. 225. — ιδ') Ίσοχράτους λόγοι δύο, φ. 258. — ιε') «Μβτάφρασις των αφο- ρισμών του Ίπποχράτους είς τήν χοινήν διάλεχτον μετά καί τίνος ΠΑΤΡΙΑΡΧείΟΓ ΙΕΡΟΣΟΑΥΜΟΝ. 563 έπιστασίβς χαΐ ερμηνείας έχ της του Γαληνού δι&ασχολίας, αυλ- λβγβίσης αμιχρδς τκνος ίνεχα χαταλήψεως χαΐ οδηγίας των τε άτριβων χαΐ πρωτόπειρων τ&ν της ίατροίης επιστήμης οργίων, της δακμονίως λαακτελεστάτης τω άνθρωπίνφ β^φ», φ- 265 - 285. Έν τξ ^ΡΧΐ πρόλογος του μεταφραατου, γεγραμμένος ετει 1713-ω. 482. Τεύχος της ιη' έχατ. έχ σελίδων 584. Αείπουσιν αί σελίδες 1-4, 13-128, 133-138 χαΐ 157-216. — α') «Δια- τύπωσες του οσίου χαΐ μαχαρίου πατρός ήμων Αθανασίου» του Άθωνίτου, σ. 6. — β') Γρηγορίου του Θεολόγου ποιήματα τίνα, σ. 129. — γ') θεοφυλάχτου Βουλγαρίας παιδεία βασιλιχή, άχέφα- λος, σ. 139. — δ') Γρηγορίου του θεολόγου στηλιτευτιχός α' χαΐ επιτάφιος είς Βασίλειον τον μέγαν. 483. Μαθηματάριον Ανθίμου του Άρσενίτου. Φύλλα χάρ- του 316, γραφέντα Ιτει 1750-ω. Σημειωτέα: α') Αντωνίου Βυ- ζαντίου χρηστοήθεια, β') Έπιστολαί τίνες Ιωάννου του Χρυσο- στόμου χαί Ισιδώρου του Πηλουσιώτου, γ') ΙΙαράφρασις του ενυ- πνίου Λουχιανου, δ') Του αύτου διάλογοι διάφοροι. 484• Δουχιανου πονημάτια διάφορα, γεγραμμένα διά της χεφός Άβραμίου του Σμυρναίου. Φύλλα χάρτου 250. 485. Μαθηματάριον έχ φύλλων χάρτου 254, γραφέν ετει 1747 χαΐ 17 48 -ω. — α') Αγαπητού διαχόνου χεφάλαια παραινε- τικά, β') Αουχιανου ένυπνιον, γ') Κοσμά του μελωδού χανόνες ^ίσματιχοί, δ') Ιωάννου του Χρυσοστόμου λόγος τυερί προσευχής, ε") Βασιλείου Καισαρείας λόγος εις τον μάρτυρα Βαρλαάμ χαΐ λόγος 8τερος προς τους νέους, ς') Γρηγορίου του θεολόγου λόγος πβρί φιλοπτωχίας. 486. Μαθηματάριον της ιη' έχατ. Φύλλα χάρτου 220.— α') Ευριπίδου Έχάβη, β') Επιγραμμάτων ανθολογίας μέρος πρώ- τον, γ') Συνεσίου περί βασιλείας. 487. Σοφοχλέους Αίας μαστιγοφόρος χαΐ Ήλέχτρα. Φύλλα χίίρτου 217, γραφέντα περί το μέσον της ιη' έχατ. Έν τ^ άρχ^• €Καί τούτο προς τοις άλλοις έμου Χριστοφή διατελεί». 564 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 1. Μαθηματάριον ατελές, Ιτους 1727. Φύλλα χάρτου 75. — α') Χρυσολωρδ γνώμαι μονόστιχοι, β') Κάτωνος γνώμαι, γ') Πϋθαγόρου χρυσά Ιπη, δ') Φωχυλιδου τυοίημα νουθετιχόν, ε') Δαμασχη'^ϋ Στουδίτου στίχοι ήρωελεγεΤοι εΙς την κοίμησιν της Θεοτόκου, ς') Γρηγορίου του θεολόγου γνώμαι κατ' άλφάβη- τον, γνωμικά δίστιχα και τετράστιχα, ζ') Μύθοι Αίσωπου. — Φυλλ. 33? «Εις τους ,αψμθ' [1749] αύγούστου κγ', ημέρα Τε- τράδη εις τα ένέμερα της Παναγίας έκυμήθικεν ό πατέρας μας ό άγιος οικονόμος παπά Γρηγόριος. Τον αυτόν χρόνον εις τάς κς' Οκτωβρίου, ημέρα του αγίου Δημητρίου εδωσεν το κοινόν χρέος καΐ 6 ίίγιος δεσπότης Χαλδίας κύριος Ιγνάτιος του Κουθούρ. Εις τάς σαράντα του δεσπότη απόθανε και ό αδελφός του κυρ Θεόδωρος. Εις τους ,αψνγ' [1753] φευριαρίου ια', ημέρα Πέμπτη του αγίου Βλασίου έκοιμύθικεν ή μητέρα μας ή πρεσβυτέρα κυρά Αναστασία καΐ 6 θεός νά τους ανάπαυση» κτλ. 43Θ. Μαθηματάριον Νεκταρίου Ιεροδιακόνου [1750-1752]. Φύλλα χάρτου 274. — α') «Της του αγίου Γρηγορίου του θεολό- γου παραινετικής επιστολής προς Σέλευκον τόν πνευματικόν αυτοδ υίόν έζήγησις κατά λέξιν». — β') Πλουτάρχου αποφθεγμάτων βασι- λέων και στρατηγών παράφρασις. — γ') Χρυσολωρδ γνώμαι μονό- στιχοι• «έζηγήθη δε παρά του εν ίεροδιδασκάλοις κυρίου Άνανίου του έκ της νήσου Πάρου, κατά τω ^αψν' ετει εν Κωνσταντινουπόλει. Νεκτάριος ιεροδιάκονος». — δ') Άββα Νείλου στίχοι. — ε') Αισώ- που μύθοι- «,αψνβ', σεπτεμβρίου κζ', έν Κ|πόλει>. — ς') Ανδρέου Κρήτης κανών ό μέγας μετά παραφράσεως• «έζηγήθη δε ούτος ό κανών παρά του μακαριωτάτου σοφωτάτου πατριάρχου τών Ιε- ροσολύμων και εμού ευεργέτου κυρίου κυρίου Παρθενίου του εξ Αθηνών. Ό τών ιεροδιακόνων Νεκτάριος ό ταπεινός > . 4Θ0. «Έγχειρίδιον περί ψυχής προς διδασκαλίαν τών παί- δων». Σελίδες 75, γραφεϊσαι περί τό μέσον της ημετέρας έκα- τονταετηρίδος. 4Θ1. Τεμάχιον κωδικός της ιε' εκατ., δστις εμπεριείχε τό Παγκόσμιον του οσίου Νίκωνος. Φύλλα χάρτου 92. Κατά σελίδα ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΑΓΜΩΝ. 565 γραμμαΐ 26. Περιέχει δε λόγους οχτώ τοδ ρηθέντας Παγχοσμίου (δ' — ια'), συνηρμολογημένοϋζ έζ αποσπασμάτων διαφόρων συγ- γραφέων. 4Θ2. Τεύχος της ιη' έχατ. έχ σελίδων 562, ων αί'πρώται 32 τανδν έλλείποοσι. — α') Διαθήχη τοδ προπάτορος Αβραάμ απόκρυ- φος, σ. 33. — β') Άποχάλυψις τοδ οσίου Νήφωνος, σ. 45.— γ') Διή- γησις περί της οπτασίας τοδ αγίου Γεωργίου, σ. 72. — δ') €Τοδ αγίου ενδίκου χαΐ πανευφήμου αποστόλου χαΐ ευαγγελιστου Ιωάννου του θεολόγου, περί της έλευσεως τοδ χυρίου ήμων Ίησοδ Χριστοδ καΐ πώς μέλλει κατέρχεσθαι έπι της γης». Άρχ. «Μετά την άνάληψιν του Κυρίου», σ. 77. — ε') «Βίος χαΐ πολιτεία χαΐ γε- νεαλογία της υπεραγίας δεσποίνης ημών θεοτόχου χαΐ άειπαρθέ- νου Μαρίας καΐ του μνήστορος Ιωσήφ καΐ Ιωακείμ και "Αννης των γεννητόρων της υπεραγίας Θεοτόκου». Άρχ. «Περί της κυ- ρίως καΐ αληθώς», σ. 97. — ς') «Αόγος και επιστολή Πιλάτου τοδ ήγεμόνος της Ιουδαίας πεμφθεΐσα εις Ρώμην» κτλ., σ. 114. — ζ') «Ευχή τοδ Πιλάτου», σ. 120. — η') Κεφάλαια τίνα τοδ οσίου Νίκωνος, σ. 120. — θ') «Περί τοδ σφάξαντος τό παιδίον αύτοδ διά τόν φίλον αύτοδ», σ. 129. — 1') Βίος τοδ οσίου Μάρκου του Αθηναίου, σ. 138. — ια') Βίος τοδ οσίου Μαρίνου, σ. 149. — ιβ') «Διήγησις πάνυ ωφέλιμος και οπτασία Ιωάννου τινός» και διηγήσεις Ετεραι γερόντων, σ. 155. — ιγ') Ιωάννου του Χρυσοστόμου λόγος εις Πέτρον καί Παδλον τους αποστόλους, σ. 164. — ιδ') ΈφραΙμ του Σύρου λόγος περί φόβου ψυχής, σ. 245. — ιε') «Παραίνεσις αγίων πατέρων ε?ς προκοττήν τελειότητος», σ. 253^. — ιΟ Στεφάνου Μπραγκοβάνου λόγος πανηγυρικός εις τήν μετάστασιν της Θεοτόκου, μεταγράφεις έξ έντυπου φυλλαδίου, σ. 443. — ιζ') Άκακίου (ερομονάχου τοδ Διακρούση στίχοι πολι- τικοί εις τήν θεοτόχον, άντιγραφέντες έξ έντυπου φυλλαδίου, α. 455. — ιη') Βίος τοδ οσίου Μακαρίου τοδ Τωμαίου, σ. 491. — ιθ') «Έκ τών παλαιών φιλοσόφων περί φύσεως ιδιωμάτων τινών ζώων και πρώτον περί άετοδ». Άρχ. «Ό αετός είναι βασιλεύς εις δλα τά πετώμενα», σ. 497. — χ') Χρύσανθου Νοταρά λόγος περί 5ββ ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΑΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΜΙί τηζ (6ρα>σόνης Ινταιτος, προστεθείς μετά τήν 526-ην αελ^.-^ χα') Περί τ^ς αγίας τριάϊος άνώνυμον, α• 526. — κβΟ Κανόνες Βασι- λείου του μεγάλου, {χοντες έν τέλει τό € Νεόφυτος ιεροδιάκονος Τόλος Ιγραψα διά τον Ίάχωβον. — χγ') θεοχτίστου μοναχο3 χανών παρα- χλητιχός ε{ς τήν θεοτόχον^ σ. 546. — χδ') Θεοδώρου Λααχάρεοκ χανών παραχλητιχός είς τήν θεοτόχον^ σ. 549. 493. Εύχολόγιον της ις' έχατ. Φύλλα χάρτου 21. Έν τ^ άρχη σημείωμα ΔαμασχηνοΟ Ιερομόναχου, δτι άφιέροισε το βιβλίον εις τήν λαυραν του δσίου Σάβα [1635]. ΕύχαΙ του λυχνιχου χαί το3 δρθρου. 4Θ4• Άχολουθία εις τον δσιον Άνδρέαν τόν σαλόν, ΐ^ €σϋ• νετέθη χαΐ έγράφη παρά μονάχου Ίαχώβου, ου μεμνησθε οι έν• τυγχάνοντες' έν έτει σοιτηρίφ ^αωμς'». Σελίδες 23. 495. Μέρος άχολουθίας του μιχρου αγιασμού (φ. 1-9 χαΐ 64 - 69) χαΐ τεμάχιον λόγου τινός περί μετανοίας χαΐ χολάσ•«κ (φ. 10-63). Τβμάχη δύο χωδίχων της ις' έχατονταετηρίδος. 496. Κατάστιχον αδελφάτων του Παναγίου Τάφου [1543* 1590], ου ή επιγραφή• «Αρχή συν θεώ χόνδιχα; του αγίου χαΐ ζωοδόχου Τάφου. — Ένέτη ^ζνβ', μήν δεχέμβριος χδ', Γερμανού πατριαρχευοντος έν τή αγία πόλην Ιερουσαλήμ. Γράφεται τό χόνδ(ιχον) αύτώ εις άνάμνησιν πάντων των ευσεβών χαι ό|>θοδό- ξων χριστιανών». Φύλλα χάρτου 102, μήχους 0,22, πλάτους 046. Έν τω πρώτω φυλλω χεΤται διαθήχης άντίγραφον, ήτις έγένετο παρά Φιλίππου Φλάτρου του Κυπρίου (1523. Άνάλ. Ίεροσ. Σταχ. Π, σ. 25θ)' μεθ' δ υπάρχουσι χατάλογοι συνδρομητών υπέρ του Παναγίου Τάφου. Τόποι δε των αδελφάτων είσΐν οϊδε. Κωνσταντινούπολις, ένθα εζη συν άλλοις "Ανδρέας Χαλ- χονχανδύλης. Απολλωνίας, Λεμεσός, Δαμασχός, χώρα Τζιβενώ, Καλλίπολις, Τόδος, Μπουχουρέστι (έχει υπήρχον ΤωμαΤοι Πο- γαγιανΐται), Μιχρά Τωσσία, Γάζα, Μπογδανία, χωρίον λεγ<ί• μενον ΟΓνον, Σμύρνη [1566], θήρα, Γέρα Μυτιλήνης, Καλ- λονή, Κάστρο Μυτιλήνης, Πέτρα, Τζηχαλοχώρι, Τελώνια, Παρά• χυλα, "Αγιος Θεόδωρος έν Αέσβφ (χωρίον), Έρεσσός, Άπλοθύρα, ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΑΥΜβ». 567 Χ{ος ^, Άττάλβκα, Σπάρτα, Μττάρλοκ, Μποαρτόρ, Χωνβς, Λαοδίχβκα, Φιλαδέλφβια, φωχβς [1565], Νέβς Φώχες, Μανεσία, Πρου^α, Τρί- γλ^α, Πράβεν έν Σερβία, Πεγγιανά, Κάρυστος, Σαλονίχη, χωρίον Μπελεχομίτου, χωρίον Σέχληζα, χωρίον Χέμψ, Άργυρόχαστρον, Τ((δος, Λίνδος, Σινώπη, Καλόλιμνος, Μωρέας, Σαντορήνη, Κόπρος, Κυρήνεια, Τραπεζους, Αγία Μαύρα, Κάρπαθος, Κως, Λήμνος, Κίτρος, 'Λνάπλι, Πάφος, Μαρμαράς, Έγριπος, Κατζότβία, Πα- λαιά Πάτρα, Σωτήρ Ζαγοράς, Λέρος, Καστελλόριζο, "Λγιος Στρα- τής, Λιβόσι, Ταμιάθι, Σχόπελος, ΣαΓτι. Είτα χαραβοχυρίων ονό- ματα [1620-1631]. 4Θ7• (Θεοφίλου Κορυδαλλέως) υπόμνημα συνοιτηχον εις την περί ουρανού πραγματείαν Αριστοτέλους. Φύλλα χάρτου 111, μήχους 0,22, πλάτους 0,165. Άντίγραφον της ιζ' εκατ. 4Θ8• Ίατροσόφιον έχ φύλλων χάρτου 50, μήχους 0^22, πλάτους 0,168. Έγράφη τξ ιη' έχατ. — α') Ίττποχράτους αφορι- σμοί μετά σχολίων τίνων, φ. 1. — β') 'Εζήγησις των προρωστι- κων Ιπποκράτους, φ. 25. — γ') Ιπποκράτους προρρητικών έξήγη- σις, φ. 37. — δ') Ερμηνεία περί των μυελών του άνθρωπου^ φ. 41.— ε') Γενεαλογία του άνθρωπου, φ. 42. — ς') Πώς γίνε- ται ό ίκτερος, φ. 43^. — ζ') Διάγνωσις του αίματος, φ. 43Ρ. — η') Σημείωσις περί σφιγμών, φ. 44. — θ') Περί τών ήμερων της φλεβοτομίας, φ. 44^. — Ο Περί αρτηριών φλεβών και άλλων ια- τρικών υποθέσεων, φ. 45 χέ. 4ΘΘ• « Μεταμόρφωσις του παλαιού άνθρωπου καΐ του νέου γένεσις, ήτοι βίβλος κατανυκτική περί τών τεσσάρων του άνθρω- που έσχατων, μεταφρασθεΤσα έκ της λατινίδος εις τήν κοινήν τών Έλληνορωμαίων διάλεκτον παρά Ιωάννου Κομνηνού του ιατρού 1. Τεύχος της ιη' έκατονταετηρίδος έκ σελίδων 132. Μή- κους 0,212, πλάτους 0,16. Περί του μεταφραστου δρα Δελτίον ' Όνόματα έχ Χίου σημειουμινα συν άλλοις εν τφ χώ^ιχι: Καλή Διασωρίνου, Θεο- δώρα Διασωρίνου, Παντελής Μαυρογορδάτος χαι Θεοδώρα σύζυγος αύτοΰ χαΐ Κατερίνα μήτηρ αυτής, Ειρήνη τοϋ χΰρ Θεοδώρου του 'Ράλη, Δημήτριος Κορέσης χαι Θωμαΐς ή ούζυγος αύχοο. 568 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ £ΑΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ της Ιστορικής καΐ *Εθνολογιχής Εταιρίας της Ελλάδος, τ. Π, α. 667-678. 500• Τεύχος της ιη^ έχατ. έχ φύλλων χάρτου 65, (ΐήχοος 0,21, πλάτους 0,162. Το πρώτον φόλλον Ιχει έν τη ώα τό €Έχ των τοδ Ίαχώβ». — α') Αντωνίου Βυζαντίου χρηστοηθεια μετά ψυχαγωγιχης ερμηνείας, β') Αλεξάνδρου Μαυροκορδάτου περί συν- τάξεως γραμματικής. 501• Τεύχος άκέφαλον έκ φύλλων χάρτου 89, μήκους 0,217, πλάτους 0,153. Έγράφη περί τήν αρχήν της ιζ' εκατ. — Δεξιχό> της νεωτέρας ελληνικής γλώσσης, ου τήν δλην 6 συγγραφεύς έν δυσι περιέλαβε κατά σελίδα στήλαις, έν μεν τη πρώτη τάς λέξεις άναγραψάμενος, έν δέ τη έτερα τάς ερμηνείας αυτών. 502. Δυο τεύχη συνδεδεμένα, μήκους 0,218 πλάτοος 0,16. — α') Διά της χειρός Νεκταρίου πατριάρχου των Ιεροσο- λύμων* τέσσαρα κεφάλαια [ιγ' - ις'] της κατά Δουκάρεως αντιρρή- σεως Μελετίου του Συρίγου, της έζ αρχής εις άρχαΐζουσαν έλλη- νικήν γλώσσαν υπ' αύτου του Μελετίου συγγραφείσης. Φύλλα χάρ- του 49. Παράφρασις της είρημένης αντιρρήσεως έξετυπώθη έν Ίασίω Ιτει 1690-ω,— β') Άδηλου πονημάτιον περί ψυχής άξιο- λογώτατον έκ φύλλων δύο και δέκα, γραφέν τη ις' εκατ. 'Δρχ. €Τόν άνθρωπον έκ νοερας ψυχής καΐ - - - - σμ^νον, και οΒτως καλώς, ως ουκ ενδέχεται καλώς» κτλ. Κατά σελίδα γραμμαΐ 22, πλην των δύο τελευταίων φύλλων άριθμούντων έν εκάστη σελίδι γραμμάς 42 ή 43. 503• Τεύχος άκέφαλον αριθμούν έκ χάρτου φύλλα 107, μή- χους 0,218 πλάτους 0,142. Φύλλ. 1-88 τής ιε' εκατ. Φύλ. 89- 106 τής ιζ' εκατ. — α') Παρακλητικοί κανόνες ανώνυμοι, ψαλλό- μενοι προς τον Ίησουν Χριστόν καΐ τήν θεοτόκον, φ. 1 κέ. — |3') Κανόνες οκτώ Ιωάννου μονάχου προς τόν άπόστολον Πέτρον, φ. 34. — γ') Κανόνες οκτώ Ιωάννου μονάχου προς τόν άπόστο- λον Παυλον, φ. 57. — δ') Κανών παρακλητικός ανώνυμος είς τόν Ίησουν Χριστόν, φ. 81. — ε') € Κανών παρακλητικός - - εις τους αγίους μάρτυρας Γεώργιον θεόδωρον Δημήτριον Προκότηον Μερ• ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΑΓΜΩΝ. 569 χούρκον Ευστάθιον χαΐ εις τους &γ{ους τεσσαράχοντα, φέρων ακρο- στιχίδα τηνδε: Κλεκνοΐς άθληταΓς τήν δέησιν εισάγω». "^Ηχος πλ. δ'. Άρχ. €Κατά βαρβάρων δυσμενών φιλάνθρωπε»^ φ. 83. — ς') Στίχοι άναχρεόντειοι Ιωάννου Κομνηνού του Σωζοπολίτου. Άρχ. €Εί πλειστάχις άμαρτήσας, | τοσαυτάχις υπεσχέθηνι χτλ., φ. 85^. — ζΟ «Κανών ίχετήριος είς τήν υπεραγίαν θεοτόχον - -- Κωνσταντινουπόλεως έν επιδρομή έθνων χατά - - - ή άχροστιχίς: Τπερμάχησον των πολιτών σου χόρη. Τμνωδία Ιωάννου». *Ηχος πλ. δ'. Άρχ. «Ύπό τήν σχέπην χαΐ τήν εύσπλαγχνίαν σου, φ. 86^. — η') «Άχολουθία ψαλλομένη εις τόν έν άγίοις Σπυρίδωνα τόν μέγαν [ιβ' δεχ]• ποίημα του τιμιωτάτου σαχελλίου της με- γάλης έχχλησίας διαχόνου χυρ Γεωργίου του Εύγενιχοδ. ^Ηχος πλάγιος δ', προς το Σου ή τροπαιούχος». Άρχ. «Ό τήν σοφίαν έζ &ψους δεδεγμένος», φ. 89. — θ') «Κανών ευχαριστήριος είς τήν υπεραγίαν θεοτόχον υπέρ της βασιλίδος πόλεως έπ' ελευθερία της έθνιχης επιδρομής, ου ή άχροστιχίς: '^δήν χαριστηριον άδω σοι, χόρη, 6 αμαρτωλός Ιωάννης». ^Ηχος δ', φ. 98. — 1') Άχο- λουθία ψαλλομένη τη β' μαΓου εις τόν άγιον Άθανάσιον τόν μέ- γαν, φ. ΙΟΟΡ. Λείπει τό τέλος. 504• Τεύχος έχ φύλλων χάρτου 256, γραφέν ως φαίνεται διά της χειρός Νιχολάου του Κεραμέως [16351636]. Μήχους 0,212, πλάτους 0,158. Έν τη ωοτ του πρώτου φύλλου* €Είς χρήσιν Δοσιθέου, δωρηθέν προς Νιχολάου Κεραμέως ιατροφιλο- σόφου του έξ Ιωαννίνων». — α') «Αριστοτέλους φυσιχής άχροάσεως ή περί φυσιχών άρχων τό α'». Κείμενον χαΐ ερμηνεία Νιχολάου Κεραμέως, φ. 2. — β') Του αύτου «υπόμνημα εις τά του Αριστο- τέλους άχροαματιχά τό α'», φ. 8-26 «Σχιρροφοριώνος πρώτη έπί είχάδι, έν ^αχλε'». — γ') «Υπόμνημα είς τά του Αριστοτέλους άχροαματιχά», φ. 27-74 «ΚαΙ ταύτα περί του α' των άχροαμα- τιχών: ώδε πέρας εΤληφεν βοηδρομιώνος πέμπτη έπΙ είχάδι».^ — δ') «^αχλε', σεπτεμβρίω α'. Βιβλίον των άχροαματιχών τό β^», φ. 77. — ε') «,αχλε', νοεμβρίου ιε'. ΕΙς τό τρίτον των περί άρ- χων του Σταγειρίτου βιβλίων υπόμνημα», φ. 163. — ς') *,αχλε', 570 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΟΙ! γεναρίου ί\ Ύιτόμνημα εις τό δ' των άχροαματιχων του Αριστο- τέλους βφλίον», φ. 115. — ζ') Του αύτου Νικολάου «διδαχή περί άγάττης ε{ς την έορτήν του άγιου εύαγγελιστου Ιωάννου του θεο- λόγου». 'Δρχ. «Προς τό τέλος του γνοφώδους πολέμου», φ. 141. — η') «,ό^ζλς', μαΐου γ'. Εις τό η' των άχροαματιχων υπόμνημα». Άρχ. «Μετά την παρ^δοσιν των έσωτεριχων», φ. 143. — θ') «,αχλς' αύγουστου β'. Εις την του Αριστοτέλους περί ουρανού θεωρίαν υπόμνημα». Κείμενον χαί ερμηνεία Νιχολάου Κεραμέως. Άρχ. «Έδει μεν μετά τήν παράδοσιν», φ. 174. — 1') Του αύτου «υπόμνημα προς τά όπο του Αριστοτέλους θεωρούμενα περί γενέσεως χαΐ φθοράς». Άρχ. €Τό παν υπό διαφόρων τε χαΐ εναντίων» χτλ. φ. 227. Λείπει τό τέλος. 505• Τεύχος έχ σελίδων 63, επιμελώς γραφέν ετει 1763-ω. Μήχους 0,218, πλάτους 0,16. Κατά σελίδα γραμμαι 27 (0,16 Χ 0,108). Τάς πιναχίδας περιχαλύτΓτει μέρος μεμβρανίνου τινός χώδιχος της ένδεχάτης έχατ., εν ω περιέχεται λόγος «εις τον πλούσιον χαί εις τόν Λάζαρον» Ιωάννου του Χρυσοστόμου, ου ή αρχή• «Ου τά τυχόντα ήμας ώνησεν» χτλ. Τρία φύλλα πίναχος έν τη άρχη του τεύχους, έν οΤς ύπάρχεκ χαι « μεγαλυνάριον εις τήν χυρίαν ημών θεοτόχον τήν θαυματουργόν Παραμυθίαν, τήν του Βατοπεδίου, (ψαλλόμενον) προς (τό) Τήν τιμιωτεραν* πόνος ΓΪΓ^ χαΐ πάλιν «χοντάχιον εις τήν αυτήν ίεράν είχόνα» χατ ήχον δ' χαΐ «τροπάριον είς τήν αυτήν είχόνα» χαΐ «μεγαλυνάριον έτερον είς τήν αυτήν» χαΐ τροπάρια δύο συναριθμουντα τά επτά της έχχλησίας μυστήρια. 1. «Χρύσανθου του μαχαριωτάτου πατριάρχου τών Ιεροσο- λύμων διάγνωσις περί τών θρόνων τών έχχλησιών τών υποχειμέ- νων είς τους πέντε πατριαρχιχούς θρόνους, Κωνσταντινουπόλεως Αλεξανδρείας Αντιοχείας Ιεροσολύμων Μοσχοβίας, χαΐ είς τους αύτοχεφάλους έπισχόπους Άχριδών Κύπρου Πεχίου (δστις χαΐ Ίπε- χίου), της Κάτω Ιβηρίας χαι της Άνω Ιβηρίας, χατά τόν πα- ρόντα δέχατον δγδοον αίώνα^ χαι ποιοι έχ τών μητροπολιτών λέ- γονται υπέρτιμοι χαΐ εζαρχοι χαι ποΐοι μόνον ύπέρτιμοι χαΙ ποιοι ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΑΥΜΟΚ. 571 {χουσκν έπισχόπους χαΐ τυόσους χαί τίνας έπκσχοπάς». Άρχ. «Ίστέον δέ δτκ ενταύθα παραδίδομεν» χτλ. [Έχδ. Τεργοβυστου 1715, σ. ξς'-πθ'. Έχδόσεακ Ένετίας 1778, σ. 71-95]. Ση- μεκωτέον, δτι τό «περί των όφφιχίων χαΐ αρχείων ήτοι διχα- στηρίων της Μοαχιχης ^σιλείας» ελλείπει τω χώδιχι, χαΐ δτι μετά τον Κεφαλληνίας χαΐ Ζαχόνθοο αρχιερέα προστίθησιν ό χω- διζ αρχιερείς τρεις: «Ό Τήνου, ό Δημητριάδος, ό Άγαθουπό- λεως>. Έν τη 48-η σελίδι γέγρατυται «δτερον ένταλμα, δπερ ευρέθη Ιν τινι παλαίω χειρογράφω εις τήν βιβλιοθήχην του έν Κωνσταντινουπέλει χειμένου μετοχίου των Ίεροσολυμιτων»* έγράφη δέ τούτο έτει 141 9 -φ διά Μελέτιον τινά πνευματιχόν ίερομόνα- χον. Έν τξ 61-η σελιδι• «Γέγραπται βφλος, ή δέ [βίο] διά δαπά- νης Ι μόχθου τε πολλού, έμου του Γρηγορίου, | Βατοπαιδινου, του πίχλην Καλλεργίου, | έν τη σεβαστή ταύτη μονή: έν Ιτει ,αψζγ'•φ | χατά μήνα νοέμβριον». ΚαΙ πάλιν αυτόθι* «1765 μαρτίου 9, ημέρα Τετράδη, Ιγινεν σεισμός εις δλον το ^Αγιον '^Ορος χαί έπειτα όλοέσειε έως ημέρας σαράντα, έζόχως δέ τήν ήμέραν της παραμονής του Ευαγγελισμού έγιναν υπέρ ταΐς τριάντα φοραΤς χαΐ σεισμοί φοβεροί, χαΐ δλην τήν άγρυπνίαν χαΐ περ- νώντας ή δεχαοχτώ του άπριλλίου επαυσεν παντελώς ό σεισμός. "Γστερον πάλιν τφ αυτω έτει χαΐ μηνι νοεμβρίω 4, είς τάς εξ &ρας τής νυχτός, έτι σεισμός μέ σπασμόν φοβερώτατον χαΐ έρ- ράγησαν πολλοί τοίχοι έχχλησιών χαΐ οίχων. Έβάσταζεν χαί ούτος ό σεισμός έως ημέρας σσαραντατρεΐς. Ίστέον δέ δτι χαΐ ό σει- σμός ούτος του νοεμβρίου έγινεν βχι μόνον είς τό "Λγιον *Ορος, άλλα χαΐ είς πολλούς άλλους χαΐ διαφόρους τόπους. 1766 μαΐου 11, ήμερα Πέμπτην έγινεν τοιούτος φοβερώτατος σεισμός εις Κων- σταντινούπολιν, όπου χαΐ έχχλησίαις πολλαΤς χαΐ τζαμία βασιλιχά χαι σεράγια ττολλά διεσχορπίσθησαν χαΐ φόβος χαι τρόμος έλαβεν έίπαν- τας, όπου χαΐ αότός ό βασιλεύς σουλτάν Μουσταφδς έν σχηνη διήγεν έπΐπολυ. Έπειτα έτυεσαν χεραυνοί χαι πολλά όσιυήτια ένέπρησαν. Είτα πάλιν ίουλίου 25 έτερος σεισμός τρομερώτατος είς αυτήν αύθις τήν Βασιλευουσαν χαΐ είς άλλους πολλούς τόπους, ώς άνωθεν». 572 ΚΑΤΑΑΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 2. €Ε?δησκς της όχολοϋ&ίας της χορίας ήμων θβοτόχου της Ζιοοδόχου Πηγής, πως ψάλλβτακ έν τφ όγια>νόμω ορει του *Αθω- νος χατά τήν νεωστί γεγοναΐαν σόνταζιν, μετά μιχρου εσπερινού άπολυτιχ{ου χαΐ πολυελέου χαΐ λιτής», σ. 62-63. 50β• Τεύχος έχ χάρτου, γραφέν Ιτει 17 70 -ω. Φύλλα 96 μηχους 0,205, πλάτους 0,163. — α') Άδηλου «περί συντάξεως των ρημάτων». Άρχ. ιΤημά έστι μέρος λόγου χλιτόνι, φ. 1. — Ρ') € Κανόνες όρθογραφκχοί κατά άλφάβητον: Αρχή του β ή βδε χαΐ βεβ χαΐ βελ» κτλ,, φ. 13Ρ. — γ') «Περί των πέντε τυτώσεων» χαΐ λοιπών. Άρχ. «Σημασία ι της ονομαστικής* άδρωσα, ό διδά- σκαλος τύτΓτει.τόν μαθητήν» κτλ., φ. 35. — δ') €ΠερΙ συντάξεως άρθρων προτακτικών και υποτακτικών». Άρχ. €Τό προτακταόν άρθρον υπάρχει δμοιον» κτλ., φ. 46. — ε') Ησιόδου έργα χαΐ ήμέραι, φ. 47. — ς') Γρηγορίου του θεολόγου περί των καθ* εαυ- τόν Ιπη μετά ψυχαγωγικής ερμηνείας, φ. 77. 507. Μαθηματάριον έκ φύλλων χάρτου 189, γραφέν περί το μέσον τής ιη' εκατ. Μήκους 0,21, πλάτους 0,155. — α') Εύ- ριπιδου Εκάβη καΐ Όρέστης, β') Ησιόδου έργα και ήμέραι, γ') Σο- φοκλέους Αίας μαστιγοφόρος, δ') «Γνωμικά έκ του Ευριπίδου», ε') Αίνιγμα, ου ή αρχή• «Γυνή ευρίσκομαι έγώ καΐ γυναίκα ουκ είμαι• | περιπατώ κάτω στην γήν καΐ εις τά άνω είμαι» κτλ. _ • 508• Δυο τεύχη συνδεδεμένα τής ιζ' εκατ. Φύλλα χάρτου 203, μήκους 0,201, πλάτους 0,146. — α') Μαλαξου νομοκάνων έχ κεφαλαίων σ^ε', φ. 1 - 164. — β') «Περί της τάξεως τών αξιωμά- των και όφφικίων», «περί τών φορεμάτων έκαστων τών τε αξιω- μάτων καΐ όφφικίων», «περί τής ύτυηρεσίας έκαστου τών όφφι- κίων», φ. 165-203, δπβρ έστΙ λείψανον έτερου κωδικός. Αρχή του πρώτου κεφαλαίου* β Οι του βασιλέως δεσπόται προΐστανται τών αδελφών» κτλ. 50θ• Τεμάχιον κωδικός τής ις' εκατ. έκ φύλλων χάρτου 55, μήκους 0,217, πλάτους 0,145. — α') Άκέφαλον σεληνοδρόμιον ζωδιολόγιον κτλ., άρχόμενον ώδε* « - - και από τών έναπολει• φθεισών άφελόντες, ει τύχοι σεληνιακόν έτος ι κτλ., φ. 1, — ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΓ ΙΕΡΟΣΟΛΓΜΩΝ. 573 β') €Δ(άλ6ζις του άββα Αναστασίου τοδ Σιναίτου του έν μαχαρία τ^ ρήμ^; δτε άμφιβολίαν εποίησαν προς αυτόν οι Ιουδαίοι πβρε του νόμου αυτών χαΐ πβρί της πίστεως των χριστιανών». Άρχ. €Ε{πέ μοι διατί άκούεις Ιουδαίος» χτλ., φ. 44. — γ') Διήγησις περί Θεοδώρας της έν Άλεξανδρεία, ής ή αρχή• ιΈν ταΐς ήμέ- ραις Ζήνωνος του βασιλέως χαΐ Γρηγορίου έπαρχου», φ. 51?. — δ') Διήγησις άνεπίγραφος ττερι της σταυρώσεως του Σωτηρος, Ιμ- μετρος. Άρχ. €Ό βασιλεύς τών ουρανών χαι χτίστης τών άπαν- των Ι δπου εποιχεν τον ήλιο ν σελήνη ν και αστέρας» χτλ., φ. 63. Λείπει το τέλος. 510• Αεζιχόν άνεπίγραφον χαι συλλογή φράσεων έχλεχτών. Άρχ. «"^Αλφα παρά τό άλφω τό ευρίσχω* πρώτον γάρ τών άλ- λων ευρέθη στοιχείων, ή άπό του χατά άμοιβάς πολιτευεσθαι» χτλ. Φύλλα χάρτου 118, μήχους 0,201, πλάτους 0,15. Έγράφη τξ ιζ' έχατονταετηρίδι. 511. «Στιχηράριον συν θεώ άγίω, περιέχον τά στιχηρά του δλου ένιαυτου, χαλλωπισθέν παρά χυρ Γερμανού άρχιερέως Νέων Πατρών». Τεύχος έχχλησιαστιχής μουσικής, σφόδρα βεβλαμμένον υφ' 5δατος, έμπεριέχον δμως ένια κοσμήματα χάί πολλά κεφα- λαιώδη γράμματα περικεχοσμημένα* έγράφη δε περί τήν αρχήν της ιη' εκατ. Φύλλα χάρτου 107, μήκους 0,21, πλάτους 0,155. 512. Νεκρώσιμος ακολουθία ψαλλομένη προς μοναχούς άπο- θανόντας. Φύλλα χάρτου 21, γραφέντα περί τό μέσον της ιη' εκατ., μήκους 0,21, πλάτους 0,16. 513. Βιβλιάριον Ίωαννικίου του Σαβαίτου, γραφέν Ιτει «1775 κατά ίαννουάριον». Φύλλα χάρτου 46, μήκους 0,21, πλάτους 0,162. Περιέχει δέ συν άλλοις €βίον καΐ πολιτείαν του οσίου και θεοφόρου πατρός ημών Χαρίτωνος του όμολογψου, μεταφρασθέντα έκ της τών Ελλήνων εις τήν κοινήν διάλεκτον παρά Γρηγορίου ιερομόναχου Ψαριανου». 514. "Ετερον του αύτου Ίωαννικίου, γραφέν έν τη λαύρα του οσίου Σάβα Ιτει 1756-ω και συνιστάμενον έκ σελίδων, 282* περιέλαβε δ' έν αυτώ διηγήσεις ασκητών και τεμάχη παραινετικά 574 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΑΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΟ» διαφόρων έχχλησιαστιχων διδαοΜάλων. Μήχους 0,2 12| ιελά- τοϋζ 0,164. 515• Τεύχος της ιδ' έχατ. συνιστάμβνον έχ φύλλων χάρτου 103, μήχοας 0,212, πλάτους 0,143. Κβ(|ΐβνον χατά σελίδα μο- νόστηλον χαΐ έχ γραμμών 25 (0,148X0,093). 1. "Έξ άσματιχαΐ άχολουθίαι ψαλλόμεναι ε!ς τους *Ασωμάτοας^ φ. 1-70*. — α') ΜηνΙ νοεμβρίω ς' εις το έν Χώναις θαύμα Μι- χαήλ του αρχαγγέλου* 6 χανών Ιωσήφ του μελωδού. ΕΓτα € ακο- λουθία προεόρτιος των τιμίων Ασωμάτων, !^τις δή χαΐ ψάλλεται έν τοΓς θει'οις ναοΐς αυτών». — χ') Άχολουθίαι ψαλλόμεναι προς τους αυτούς τη ζ' η' χαΐ θ' ήμερα του μηνός νοεμβρίου. — γ^) Άχολουθίαι δυο ψαλλόμεναι χατά τήν σύναζιν του αρχιστρα- τήγου Γαβριήλ, τι) χς' μαρτίου χαΐ τ^ ιγ' του {ουλίου μηνός. 2. « Κανόνες των τιμίων πασών επουρανίων Ασωμάτων δυνά- μεων, ψαλλόμενοι έν τοΤς Σάββασι χατ' ήχον έν τοΐς ναοΐς αυτών εί δ* ουκ Ιστιν ό νατός τη χοινη έπιχλήσει τών αγίων Ασωμάτων τι- μώμενος, άλλα μονή του αρχιστρατήγου Μιχαήλ, ψάλλονται οΐ Τδιοι αυτού χανόνες* εί δ' έστιν είς δνομα τών δυο, του τε αρ- χαγγέλου Μιχαήλ χαΐ Γαβριήλ, ψάλλονται οί παρόντες», φ. φ. 70β— 93. 3. ΜηνΙ νοεμβρίω η', άχολουθία π^σών τών επουρανίων Ασω- μάτων δυνάμεων, φ. 94-103. Κανόνες άσματιχοί δ' θεοφάνους του μελωδού. 51β• «Έπιστολάριον χειρόγραφον τών αρχαρίων» έχ φύλλων χάρτου 10, μήχους 0,211, πλάτους 0,16. Έγράφη διά της χειρός Κλήμεντος ιερομόναχου, Ιτει 1769-ω. 517. Σαμουήλ ιερομόναχου του Κυπρίου συλλογή νθ' κεφα- λαίων έχ διαφόρων της έχχλησίας πατέρων, ίδία δε Αναστασίου του Σιναΐτου, μεταπεφρασμένων εΙς άπλήν έλληνιχήν γλώσσαν* έγραψε δε ταύτην αυτός δ Σαμουήλ αυτοχειρί χαΐ είς πέρας ήγαγε τ^ 20-^ Οκτωβρίου έτους 1803• ου. Σελίδες ιβ'+241. Μή- χους 0,206, πλάτους 0,153. 518. Βιβλιάριον Ίωαννιχίου του Σαβαΐτου, γραφέν υπ* αύτου ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΑΪΜΩΝ. 575 τούτου ίτζι 1770•ώ. Φόλλοκ χάρτου 37, μήκους, 0,221, πλάτους 0,168. — α') «Άκολου&ία του έξοδεαστιχου των μονάχων», ής ή αρχή• ιΈπβιδάν τις των μοναχών προς Κύριον άπέλθη», φ. 1. — β') Ιωάννου Δαμάσκηνου €π6ρΙ των οκτώ της πονηρίας πνευμά- των». Άρχ. €Γίνωσκ6 άδβλφέ, δτι οκτώ είσιν οΐ λογισμοί», φ. 31. — γ') «Περί θανάτου λόγος» ανώνυμος, ου ή αρχή• «'^Ας σπουδάσωμεν αγαπητοί ?να καταλάβωμεν», φ. 34^. — &0 ^^Ρ^ προνοίας χαΐ προγνώσεως λέγουσιν όί θεολόγοι. Ουδέν άπρονόητον ουδέν άμέλητον» χτλ., φ. 36. 51 θ. Βιβλιάριον έζ 88 φύλλων χάρτου, γραφέν περί τό τέλος της ιη' εκατ. Τέσσαρα φύλλα Ιτους 1789-ου. Σημειωτέα: α') Αθανασίου Άλε&ινδρείας λόγος τυερί της έν Βηρυτω είκόνος του Χρίστου, β) τύποι γραμμάτων έπιστολιμαίων. 520. Άδηλου ιπερί ψυχής βιβλίον γ'», 8 έστιν υπόμνημα εις τό περί ψ^χής Αριστοτέλους τρίτον βιβλίον, ου ή αρχή• «Κεφ. α. Συνάιττουσι τινές των νεωτέρων τήν προκειμένην βίβλον τ^ προληφθείση μέχρι της περί νοός διασκέψεως» κτλ. Φύλλα χάρτου 238, γραφέντα περί τό μέσον της ιη' εκατ. Μήκους 0,222, πλάτους 0,166. 521. Βιβλίάριον Ίωαννιχίου του Σαβαΐτου, γραφέν διά της χειρός αυτοΰ έτει 1777-<« καΐ περιέχον έκλογάς πατερικών χαΐ γεροντικών τίνων υπομνημάτων* και έν μεν τη αρχή κεΤται «λόγος καΐ νουθεσία είς αμελή μοναχόν όπου λέγει δτι άφίημι καΐ υπάγω εις τήν ερημον», εΓτα δέ Μαζίμου του όμολογητου περί άγάτυης κεφάλαια τίνα κτλ. Φύλλα χάρτου 67, μήκους 0,221, πλάτους 0,17. 522. Βιβλιάριον έτερον Ίωαννικίου του Σαβαίτου, περιέχον συν £λλοις πολλά σχέδη γραμμάτων έπιστολιμαίων. Φύλλα χάρ- του 95. ΚαΙ έν μεν τή αρχή κείται λόγος περί του «δτι μέγα αγαθόν χαί προς σωτηρίαν οδηγός χαΐ φωτισμός ή των Γραφών άνάγνωσις»• τέλος δέ τω βιβλίω δίδωσι «λόγος Έφραιμ του μα- χαριωτάτου πατριάρχου Ιεροσολύμων περί μοναχικής πολιτείας», 00 ή άρχή' «Χρειάζονται τώρα αληθώς δια τους έξωθεν» χτλ. 1. Τεύχος τής ιη' εκατ. συνιστάμενον έκ φύλλων χάρτου 576 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 138, μήκους 0,213, πλάτους 0,162.— α') Έκτων περί αγάπης κεφαλαίων Μαζίμου του όμολογΐ]του. Άρχ. «Αεγοασκν οι πατέρες* οκτώ ζίοι πάντες οι περιεκτικοί» κτλ., φ. 1 — β') €Του όαίοο πατρός ήμων ^Αντωνίου χεφάλαια ή&ικά εκατόν σσαράκοντα, ή λεγομένη Μέλισσα». Άρχ. ιΟί ίνθρωποι λογικοί καταχρηστικώς λέγονται», φ. 5. — γ) €Διάλεξις άγιων πατέρων προς αλλήλους περί λογισμών». Άρχ. €Έρώτησ(ς' πώς δεΐ είναι τόν μοναχόν έν τω κελλίω», φ. 26. — δ') Θεοδώρου του Σαβαΐτου κεφάλαια πρακτικά εκατόν. Άρχ. € Επειδή περ θεού του άγαθου χάριτι», φ. 40.^ — ε') Τεμάχη Γεροντικού, φ• 62Ρ. — ς') Ιωάννου Καρ- παθίου κεφάλαια εκατόν. 'Αρχ. €ΤοΙς έπι γης βασιλευσιν», φ. 68.~ζ') Του αυτού ιδλλα κεφάλαια ρις'». 'Αρχ. «Καλά έζ άγαθου», φ. 99. — η') Ιωάννου Δαμάσκηνου περί τών οκτώ της πονηρίας πνευμάτων. Άρχ. €Γ(νωσκε αδελφέ, δτι οκτώ είσιν οι λογισμοί» κτλ., φ. 122Ρ. — θ') Τεμάχη Γεροντικού, φ. 128, [Γράψιμον Ίωαννικίου του Σαβαΐτου, φ. 1-4 καΐ 62-138]. 524. Μάρκου του έρημίτου χαΐ Διαδόχου λόγοι. Φύλλα χάρτου 102, γραφέντα δια της χειρός Ίωαννικ(ου του Σα^ΐτου, μήκους 0,219, πλάτους 0,16. "Ένδον της δευτέρας πινακι'δος• «1768 ίουνίου 30 άπόθανεν 6 μακαρίτης παπά Ιωάννης ό πρώην επίτροπος εις την λαυραν του άγ{ου Σάββα καΐ κατόπι εκείνου περνώντας μήνας δύο άπηλθεν προς Κυριον δ γέρο-Άβράμιος εις τήν Ιερουσαλήμ* κατόπι εκείνου περνώντας 50 ημέρας άπηλθεν προς Κυριον ό γέρο-Τιμόθεος 6 παραδραγουμάνος* κατόπι εκείνου περνώντας τρεΐς μήνας ίανουαρίου άπηλθεν προς Κυριον ό δραγουμάνος » . 525. «Εκλογή ίου Ψαλτηρίου παντός βίς δοζολογίαν καΐ αΤτησιν, συλλεγεΐσα παρά Νεοφύτου ιεροδιακόνου του Πελοποννη- σίου». Φύλλα χάρτου 29, γραφέντα τ^ 26 Ιανουαρίου 1823. Μήκους 0,23, πλάτους 0,16. 52β. «Παρρησία» της ίερας λαύρας του οσίου Σάβα [1801-— 1814], συνισταμένη έκ φύλλων χάρτου 53. Καθηγούμενοι δε της λαύ- ρας αναφέρονται έν τ^ βίβλω- Καλλίνικος (1804), Γαβριήλ έπίτρο• ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΪΜΩΝ. 577 τ^ος (1806 — 1809), Αθανάσιος ιερομόναχος ό επίτροπος, το τρίτον ήγοϋμενβύσας (1810), Καλλίνικος το δεύτερον (1813), Μισαήλ μητροπολίτης Πέτρας ό έτϋίτροπος (1814). 527• θησαυρός Δαμασχηνοα του Στουδίτου, γεγραμμένος εις τουρχιχήν γλωσσαν δΓ ελληνικών γραμμάτων υπό Χρυσαφή χατζη- Μπαλή-όγλου του έχ Ζιντζη-Δερέ της έν Καππαδοκία Καισα- ρείας, ετει 1731-ω. Σελίδες υ^^δ'. 528. Ψαλτήριον μετά παραφράσεως εις κοινήν γλώσσαν έκ σελίδων 350, γραφέν υπό Κυρίλλου τινός ετει 1695-ω διά Ίωάννην τόν έξ Ιωαννίνων. Μήκους 0,22, πλάτους 0,162. Κατά σελίδα γραμμαΐ 18 (0,17x0,12). 52θ• Ακολουθία του οσίου Ανδρέου του σάλου* «συνετέθη τε και έγράφη παρά μονάχου Ιακώβου» ετει 1846. Φύλλα χάρ- του δέκα. 530• Θεοφίλου Κορυδαλλέως υπόμνημα είς τά μεταφυσικά Αριστοτέλους, έχον έν τη τελευταία σελίδι σημείωμα τοιούτον «Ό την παρουσαν μετ' έμέ διαδεχόμενος βίβλον μη προς τό ατεχνον των γραμμάτων άποσκοπείτω* ήν γάρ έγώ τό τηνικαυτα ήνίκα ήκροώμην ου πάνυ γραμματικής έμπειρος, κατέθλιβε δέ με και τό της πενίας άχθος και ούτε χάρτων ηυπόρουν έπιμελέστε- ρον μεταγράφειν τά μαθήματα, ούτε καιρός ένεδίδου μοι έζακρι- βάζειν στοιχεία και τόνους και πνεύματα, άλλ' αγορεύοντος μόνον του σοφωτάτου Κορυδαλέως, οι μαθηται άπό φωνής μόνης έγρά- φομεν, 6 μεν τελειώτερον, 6 δ' άτυχέστερον, τινές δε εύπορώ- τεροι μεταγράφοντες έδιώρθουν τά αυτών». Σελίδες 349. 531• Νεοφύτου ιερομόναχου του Κυπρίου συνθέσεις άσμα- τιχαί' ιΜεγαλυνάρια προς τόν δσιον καΐ θεοφόρον πατέρα ημών θείον Σά|3(3α^^, ποιηθέντα παρά Νεοφύτου ιερομόναχου προς τό "Άζιόν έστιν, ήχος πλάγιος β', ων ή άκροστιχίς: Σάββαν αινώ». Άρχ. ιΣύ μοι δίδου χάριν», φ. 1. Παρέπονται κανόνες και στι- χηρά προσόμοια, γραφέντα (ετει 1806 -ω) διά της χειρός «Σα- μουήλ ιερομόναχου Κυπραίου». Φύλλα χάρτου 38, μήκους 0,22• πλάτους 0,155. 37 578 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ !, ΈχλογαΙ της Παρακλητικής. Τεύχος άκέφαλον της ις' εκατ. έκ φύλλων χάρτου 183, μήκους 0,222, πλάτους 0,163. Κατά σελίδα γραμμαΐ 21 (0,156X0,098). Στιχηρά δεσττοτικα τριαδικά μαρτυρικά κτλ. 533. Δύο τεύχη συνδεδεμένα (μήκους 0,215, πλάτους 0,155), ων ή αρχή περιλαμβάνει πρόσθετον φύλλον, δπερ έχει σημειώματα δύο* «1699 άπριλίου 2 τετε'λεσται ό μακαρίτης δι- δάσκαλος Βησσαρίων ^, ημέρα των Βαϊοφόρων, ώρα τρίττ] της ημέρας (6 θάνατος αύτου δε ήν καταρροή), δστις τω Σαββάτω εσπέρας ήν υγιής και είσηλθεν έν τω ναω κατά τήν τάξιν ερ- χόμενος δέ ό Ιερόθεος έπρόσταξεν αυτόν δπως κάθΎ2ται πάντοτε έν τω αύτου (του Βησσαρίωνος) θρόνω, και τό ταχύ τήν Κυρία - κήν ανέστη δπως ύπάγη έν τη μητροπόλει, χόίί μετανοών άρχισε έν τη εαυτού οικία ψάλλειν τόν πολυέλεον, καΐ φθάσασα αυτόν καταρροή έπεσε γαμοίί' ήν δέ ώρα όγδοη της νυκτός• αιωνία ή μνήμη αύτου». — Και πάλιν διά της χειρός Δημητρίου του Γλυκή* «1699 σεπτεμβρίου 13 είς Ιωάννινα έγινε εις τάς τεσσάρας ώρας της ημέρας Τετράδης έκλειψις ηλίου και έκράτησεν δως τάς πέντε ώρας, και έστω εις ένθύμησιν». Και πάλιν «Έκ των του Δημητρίου του Γλυκεΐ καΐ τόδε προς τοΓς άλλοις». α') Σελίδες 266. Νικηφόρου του Βλεμμίδου εισαγωγική επιτομή λογικής, έχουσα έν τη εσχάτη σελίδι τό «Πόνημα καΐ κτήμα Δημητρίου του ΓλυκεΤ έζ Ιωαννίνων καΐ τόδε σύν τοΤς άλλοις». β') Σελίδες 74. «Εις άπασαν τήν λογικήν του Αριστοτέλους μέθοδον προδιοίκησις, ήτοι εισαγωγή συντεθεΤσα παρά Γεωργίου ιερέως Σουγδουρή του έζ Ιωαννίνων». Έν τη τελευταίοι σελίδι* «1698 Ιουλίου 16 έλαβε τέλος• πόνημα και κτήμα Δημητρίου τοδ Γλυκεΐ του ές Ιωαννίνων». ι. Τεύχος έκ χάρτου της ιδ' εκατ. αριθμούν φύλλα 194. μήκους 0,219, πλάτους 0.146. Έν τη 60^ σελίδι* «Έκοιμήθη * Περί του Οίξασχάλου τούτοο δρα Β. Μοσταχίδην έν τώ «Παρναβσφ» τ. Ι, 1886, σ. 62-65. ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΓ ΙΕΡΟΣΟΛΓΜΩΝ. 579 Ιωάννης 6 Κάρας, ένέτη ^ςΙΡλζ' μαίω ι ήμερα γ'» [1429]. Έν τ^ έσχατη σελίδι* «τοΡ(φ)λίω ϋπάρχ(ει) της Παναγίας του Φι- λοσόφου Πόλοπόνισως. •|- Σωφρόνιος ελέω θεού πατριάρχης της άγιας πόλεως Ιερουσαλήμ». — α') «Των άγιων πατέρων λόγος ωφέ- λιμος», ου ή αρχή• ιΕΤ τις υποτάσσεται τω προεστώτι», φ. 1. — β') Έφραιμ του Σύρου λόγος παραινετικός, ου ή αρχή* « - - πή- σωμεν αδελφοί, δτι ουδέν ήμας ωφελεί ό χόσμος», φ. 12^. — γ') Ιωάννου του Χρυσοστόμου «λόγος περί ευχής καΐ νηστείας χαι ελεημοσύνης καΐ επιστροφής και κατά ομνυόντων το δνομα του θεού». Άρχ. «Δεύτε πάντες αδελφοί γνωρίσωμεν», φ. 15. — δ') Έφραιμ του Σύρου «λόγος περί κατανύζεως και σωτηρίας». Άρχ. «Δεύτε πάντες αδελφοί, ακούσατε καλής συμβουλής», φ, 25. — ε') Του αύτου «λόγος περί της συντελείας του αίώνος και περί ελεημοσύνης και μετανοίας». Άρχ. «Αγαπητοί μηδέν προτιμη- σώμεθα», φ. 35. — Ο Του αύτου λόγος περί μετανοίας, ου ή αρχή• «Δεύτε άγαττητοί μου, - - το έκλεκτόν ποίμνιον», φ. 41. — ζ') «Του αύτου λόγος περί κρίσεως και πόθου και κατανύςεως». Άρχ. «Δεύτε πάντες αδελφοί, ακούσατε συμβουλής έμου», φ. 53, — η') «Έκ των θαυμάτων τοδ έν άγίοις πατρός ημών και θαυμα- τουργού Νικολάου Μύρων Λυκίας». Άρχ. «Μετά την κοίμησιν του όσιου πατρός ημών Νικολάου, επί χρόνους ε' έγένετο άβροχία καΙ κράτησις του αέρος», φ. 61. — θ') Έφραιμ του Σύρου λόγος εις την δευτέραν παρουσίαν του Κυρίου. Άρχ. «"Οσοι τα του βίου μάταια», φ. 69. — 1') Κανών άνεπίγραφος εις τον άρχιστρά- τηγον Μιχαήλ, κατ' ήχον δ', ου ή αρχή• «ΤαΙς θείαις λαμπρό- τησι καταστρΰίπτόμενος», φ. 76. — ια') «"Ετερος κανών του Προ- δρόμου» κατ' ήχον πλάγιον β', ου ή αρχή• «Δεύτε εύφήμω τή γλώττη», φ. 80^. Μέχρι του πρώτου τροπαρίου πρώτης ωδής. — ιβ') Γρηγορίου του θεολόγου λόγος εις τήν γέννησιν του Κυρίου. Άρχ. «Χριστός γεννάται, δοξάσατε», φ. 81. — ιγ') Του αύτου λόγος είς τά Φώτα, φ. 98. — ιδ') Ανδρέου Κρήτης λόγος εις τόν τετραήμερον Αάζαρον, ου ή αρχή• «Αάζαρος τόν παρόντα συγκεκρό- τηκε», φ. 119^. — ιε') Γερμανού Κ/πόλεως είς τά είσόδια τής 580 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ θεοτόχου. Άρχ. €Ίδθϋ χαΐ πάλιν έ-ϋέρα πανήρρις», φ. 134^.— ις') 'Επιφανίοο Κύπρου λόγος βίς τήν θεόσοψον ταφήν τοδ Κυρίου, φ. 140^. — ιζ') Γρηγορίου του θεολόγου λόγος εις τό δγιον πάσχα χαΐ εΙς τήν βραδύτητα, φ. 154Ρ- — ιύ() Προ- σ&ηχη της ιζ' έχατ. έχ της χρονογραφίας Ιεροθέου Μονεμβα- σίας, φ. 157-194. 535. Ώρολόγιον ατελές της ιζ' έχατ. έχ φύλλων χάρτου 140, μήχους 0,214, πλάτους 0,152. Έν τξ άρχη φύλλα πρό- σθετα δύο, έν οΤς υπάρχει τεμάχκον άπλοελληνιχου νομοχάνονος. 536. Ψαλτήριον έχ χάρτου. Φύλλα 186, μήχους 0,215, πλάτους 0,155. Κατά σελίδα γραμμαΐ 28 (0,17X0,105). Έν ττ^ άρχη πραγματεία περί του τί έστι ψαλτήριον, ής ή αρχή* «Ψαλτήριον θείον χύριον χαΐ δγιον» χτλ. τό δε χείμενον τών ψαλ- μών έχει συμπαραχολουθουσαν έρμηνείαν, ής ή έπιγραφή' ιΏσυ- χείου χαΐ πρεσβύτου [βίο] Ιεροσολύμων εις την έρμηνείαν τ«υ Ψαλτηρίου»• άρχεται δέ ωδε' €Έστι μεν δς ό αληθής 6 μα- χαριστός χαι θείος 6 πράττων του θεού του αληθινού τό θέλημα, άσεβεΓς δέ είσι πάντες οί άγνοουντες» χτλ. Τέλος• «Τά επίλοιπα του ψαλμού χαΐ οί έτεροι ψαλμοί δλου του χαθίσματος ούχεβρέθη- σαν» [βίο]. Ένδον της δευτέρας πιναχίδος• €-{- Έγράφει είς τήν Ιερουσαλήμ εις τόν Άρχάγγελον υπό τίνος Σεραφείμ, ετη άπό Χρίστου 1676:— χαΐ άπό Αδάμ 7184». 537. Τεύχος της ιδ' έχατ. έχ φύλλων χάρτου 71, μήχοος 0,21, πλάτους 0,152. Κατά σελίδα γραμμαΐ 26 (0,15X0,095). Ι Ανδρέου άρχιεπισχόπου Καισαρείας της Καππαδοχίας» ερμηνεία της Άποχαλύψεως Ιωάννου του θεολόγου, ατελής δμως δια τόν έχπεσμόν ως φαίνεται πολλών φύλλων. Προ της ερμηνείας υπήρχε τεύχος έτερον, έν φ περελαμβάνοντο συγγραφαΐ Ίσαάχ του Σύρου χαΐ χανών άσματιχός ε(ς τήν θεοτόχον δήλον δέ τούτο νυν έχ τί)ς έξωθεν επιγραφής του χώδιχος. 538. Εύχολόγιον της ιζ' έχατ. έχ φύλλων χάρτου 125, μήχους 0,211, πλάτους 0,162. Κατά σελίδα γραμμαΐ 15 (0,143X0,093). ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 581 63θ• Έν τη άρχη φύλλα χάρτου δνδεχα (μέρος δντα χώ- διχος της ιε' έχατ.), περιέχοντα ευαγγέλια έωθινα χαΐ εύχάς δύο λβγομένας εις γυ^^ΐχα λεχώ. Είτα φύλλα χάρτου 54> {Ληκους 0,22, πλάτους 0,158, γραφέντα ετει 1501 -ω. Κατά σελίδα γραμμαΐ 21 (0,152X0,095). ΑΕ τρεΓς είθισμέναι λειτουργίαι, ών ή πρώτη άχέφαλος• χαΐ ευχή λεγομένη πρό της μεταλήψεως, άρα- βιστί δε γεγραμμένη. Μετά δε τό τέλος της λειτουργίας τών προη- γιασμένων άναγινώσχεται τό σημείωμα τούτο• «•|- Χριστώ τελειώσαν- τι δόξα και χάρις | εις τους άλήχτους πάμπαν αιώνας χύχλους: — -|• Συγχώρησον τον γράψαντα διά τόν Κύριον, δτι αμαθείς και άπειρος έστι: Μιχαήλ χακομόναχος και κακογράφος: — έτους ^ζι', ινδικτιώνος ς', μήν όκτωβρ. ιδ'». 540. Φύλλα χάρτου 36, μήκους 0,212, πλάτους 0,155. Λειτουργία Ιωάννου του Χρυσοστόμου, ης το τέλος έχει τό ση- μείωμα τούτο• «Τό πλήρωμα του νόμου καΐ τών προφητών αυτός υπάρχων Χριστέ ό θεός ημών ό πληρώσας. •|• Θεοφάνης ελέω θεού πατριάρχης της αγίας πόλεως Ιερουσαλήμ». — Φύλλα χάρ- του 39 γεγραμμένα δι' δλλης χειρός τη ιζ' εκατ. Λειτουργία Βασιλείου του μεγάλου. 541. Λειτουργίαι Ιωάννου του Χρυσοστόμου καΐ Βασιλείου του μεγάλου, γραφεΐσαι διά χειρός ιερομόναχου Νικηφόρου ετει ^ζρα' (1592-1593). Φύλλα χάρτου 61, μήκους 0,21, πλάτους 0,152. 542. Τεύχος εκ φύλλων χάρτου 46, μήκους 0,212, πλά- τους 0,156. Έτελειώθη τη 4 αύγούστου, έτους 1620, διά της χειρός Λ(εοντίου) μ(ονα)χ(ου). — α') €Στιχηρά αύτόμελα συνοπτικά κατ' ήχον, προς Τών ουρανίων ταγμάτων». 'Λρχ. «Χαίρε Θεο- τόκε παρθένε, δτι ετεκες τόν βασιλέα» κτλ. — β') «Στιχηρά προ- σόμοια θεοτοκία καΐ σταυροθεοτοκία, ψαλλόμενα (κα)θ' έκάστην ήμέραν μετά τό ιδιόμελον ή τά προσόμοια της ημέρας, κατά τον ήχον και τό μέλος αυτών», φ. 3. — γ) «Καθίσματα προσόμοια θεοτοκία καΐ σταυροθεοτοκία, ψαλλόμενα καθ' έκάστην ήμέραν μετά τό τυχόν κάθισμα της ημέρας, κατά τόν ήχον καΐ τό μέλος αυτών, ομοίως και εις τά καθίσματα της στιχολογίας τών έορτα- 582 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ ζομένων άγιων», φ. 24. — δ') «Έξαποστειλάρια διάφορα θεοτοχία χαί σταυροθεοτοχία», φ. 41?. 543. Τεύχος της ιζ' έχατ. συνιστάμενον έχ φύλλων χάρ- του 176, (χήχους 0,21, πλάτους 0,153. Ένδον της πρώτης πι- ναχίδος υπάρχει σημείωμα δηλουν, ϋτι τό βφλίον ην Άθα^Λσίοΐ) τινός ιερέως χαΐ δτι άνέθηχεν οοτος αυτό μοναστηρίω τινι «Σω- τήρα» χαλουμένω* άλλο δε τι σημείωμα (φ. 176) πάνυ μεταγε- νέστερον ομολογεί δτι το βιβλιον ήν του Πατριαρχείου των Ιερο- σολύμων. — α') Γεροντιχόν άχεφαλον, ου ή αρχή* « - - έχ του χόσμου βία έστι του σωθήναι έν τη έρήμω» κτλ., φ. 1-144. — β') Ιωάννου Χρυσοστόμου «λύγος εις τον μάταιον βίον χαΐ ει; χατάνυζιν χαΐ ώφέλειαν ημών». Άρχ. «"Οσοι τα του βίου μάταια», φ. 144?. — γ') Έφραιμ του Σύρου «λύγος περί μετανοίας χα! αγάπης», ου ή αρχή• «Μηδέν προτιμήσωμεν > , φ. 151. — δ') Του αύτου «λύγος περί μετανοίας χαι περί του τιμίου σταυρού». Άρχ. «Άγαττητέ αδελφέ, νυχτός χαι ημέρας» χτλ., φ. 153. — ε) Του αύτου λύγος ά^^επίγραφος, ου ή αρχή* «Αδελφέ τί πλανάσαι ενερ- γούμενος», φ. 163. — Ο «Έχ του πατεριχου περί τα σαρανταριά όπου χάμνουν δια τους άπεθαμένους, δτι τελείως λυτρώνουν την ψυχήν άπό την χολασιν». Άρχ. «Εξηγούνται εις το πατεριχόν», φ. 165. — ζ') Ίσαάχ του Σύρου λύγος «προς μοναχούς αρχαρίους, μεταφρασθείς παρά Διονυσίου ιερομόναχου του Στουδίτου εις ώφέ- λειαν των εύρισχομένων», φ. 169^. 544. Παύλου του Ευεργετικού συλλογής των θεοφθύγγων ρημάτων των πατέρων χεφάλαιά τίνα, ων ή αρχή• «Περί άρετης και της εργασίας των θείων εντολών του άββα Μαξίμου. Πάν- τες οι πιστεύσαντες τω Χριστώ» χτλ. Φύλλα χάρτου 197, γρ«- φέντα δια της χειρός Ίωαννιχίου του ΣαβαΓτου περί τό τέλος της ιη' εκατ. Μήκους 0,21, πλάτους 0,165. 545. Φύλλα χάρτου 9-+-στ4ζ', μήκους 0,201, πλάτους 0,152. Έν τη άρχη πίναξ τών εμπεριεχομένων, ου ή επιγραφή* «Συναγωγή τών θεοφύρων χαΐ αγίων πατέρων ημών χαι διδα- σκάλων, ήτοι ρημάτων αυτών άπό πάσης γραφής θεοτυνεύστου ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΓ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 583 συναθροισθεΐσα και οικείως και προσφόρω; έκτε&εΓσα εις ώφέ- λειαν των έντυγχανόντων* έχει δε μέρος ή παρούσα βφλος Παύ- λου του όσιωτάτου μονάχου καΐ κτίτορος της μονής της όπερα - γίας Θεοτόκου της Ευεργέτιδος, τα πλείστα δε εκ διαφόρων βι- βλίων, δτι Ιχει δνομα μέρος Παράδεισος• εκλογή παρά Λεοντίου ιερέως και ταπεινού και αμαρτωλού, καθώς και έμπροσθεν υμεΐς πάντες οί έντυγχάνοντες την παρουσαν εύρήσητε τήν έγχρονίαν ^αφπγ'> [1583]. Έτερα επιγραφή έν τη άρχη του κειμένου* «Εκλογή άπό διαφόρων βιβλίων και διδασκαλία σύντομη γενο- μένη περί τελείας αρετής* και περί των κατορθώσαι όφειλόντων και έσπουδακότων εύαρέστως τω θεω• εστίν δε ή εκλογή αυτή έκ του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, έκ του αγίου πατρός ημών Βασιλείου, έκ του οσίου πατρός ημών Έφραίμ, έκ του αγίου Ιωάννου της Κλίμακος, έκ των ασκητικών κατορθωμάτων των άγιων καΐ οσίων πατέρων, έκ τών αποστολικών διατάξεων, άπό του Σολομώντος καΐ Δαβίδ και ετέρων προφητών, άπό του ευαγγελίου και ετέρων διαφόρων βιβλίων εγράφησαν δε μετ' επι- μελείας καΐ ακριβείας πολλής παρά Λεοντίου ιερέως και ταπεινού και αμαρτωλού* διό και ύμεΤς πάντες οί ιερεΐς και πας έτερος αυτά διδάσκεσθαι(-ε) καΐ διδάσκεται(-ε) και τους αγράμματους» κτλ. Έν φ, ρνς' «Χειρ Λεοντίου αμαρτωλού ιερέως ^αφκδ'» [1594]. 546. Ψαλτηριον της ιζ' εκατ. έκ φύλλων χάρτου 190, μήκους 0,213, πλάτους 0,155. Μετά τήν προσευχήν Ζαχαρίου• «-{• βίβλος εΤλη(φε) τυέρας Οκτωβρίου ιγ'». 547. Φύλλα χάρτου 65, μήκους 0,219, πλάτους 0,158. Κατά σελίδα γραμμαι 26. — Άδηλου προλεγόμενα και υπόμνημα εις πασαν τήν της φυσικής ακροάσεως πραγματείαν Αριστοτέλους. Άρχ. «Περί του ονόματος της φιλοσοφίας. Το της φιλοσοφίας δνομα αρχήν είληφέναι άπό του Πυθαγόρου πιστεύεται» κτλ. Τέ- λος* « - - ων τήν ερμηνεία ν έρουμεν έν τή εισαγωγή του βιβλίου: Τέλος του πρώτου βιβλίου τών φυσικών. 1646 νοεμβρίου 14, ήμερα Σάββατον, άπόκρεως». 1. «Νικολάου Κούρσουλα του Ζακυνθίου, υπομνήματα και 584 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦβυ ζητήματα βίς τό του Αριστοτέλους περί γενέσεως καΐ φθοράς ^ί^λίοΊ πρώτον» και δεύτερον. Έν φ. 97^• €Τέλος συν θεώ άγω έν έτει ,αψλη': (1738) χατά (χηνα άπρίλιον. Τω θεω δόζα, τ^ θεοτόκω κλέος». Φΰλλα χάρτου 156, μήκους 0,20, πλάτους 0,142. Κατά σελίδα γραμμαΐ 19 ή 20 (0,16X0,095). 3Α&. Δυκόφρονος Άλεζάνδρα μετά της ερμηνείας Ίσααχίου του Τζέτζου. Φύλλα χάρτου 118, γραφέντα τ^ ιη εκατ., μήκους 0,21, πλάτους 0,15. Είτα φύλλα τρία περιέχοντα μέρος της κατά Λατίνων αντιρρήσεως Νεκταρίου πατριάρχου των Ιεροσολύμων. 550. Τεύχος έκ φύλλων χάρτου ήριθμημενων 372, μή- κους 0,192, πλάτους 0,145. Κατά σελίδα γραμμαι 19 (0,13 Χ 0,08). Δύο φύλλα (257-258) κατέκοψε Πορφύριος, δπερ έχει νυν ή Πετρουπόλεως αυτοκρατορική βιβλιοθήκη (αριθ. 35 3 ? Οτ- ΜβΤΒ ΗΜΠβρ. ΠγόΛ. Βη6λ. 3Ε 1783 ΓΟΑ'Β, σ. 153). — «'^ΡΧή συν θεω άγίω των κανόνων της ύπεραγίας Θεοτόκου προς τους οκτώ ήχους, ψαλλόμενοι έν τοις άποδείπνοις και άρχονται άπό του α' ήχου άχρι συμπληρώσεως του πλαγίου δ'. Ποίημα κυρου Ιωάννου του Δαμάσκηνου » . Άρχ. < Τω Σαββάτω εσπέρας, ωδή α', ήχος α'. Σου ή τροπαιούχος. Πάντων και αγγέλων και βροτών> κτλ. Φύλλ. 372 «Τό θεοτοκάριον εΐληφεν ώδε τέλος | δι' ήπο- μονής και κόπου τε και πόνου | Παρθενίου τλήμονος και ρακενδι- του, Ι ιερομόναχου τε και ΣαββαΓτου, | έκ της νύσσου Κύπρου τε ελκών τό γένος κτλ. — Έν έτει ,ζρχδ' άπό του Αδάμ, του δε Χρί- στου αχις' [1616], μήν φευρουαρίω δ', ήμερα Κυριακή, ώρα ε' της ημέρας». Άνέθηκε δέ τούτο Παρθένιος τη λαύρα του οσίου Σάβα. 551. Τεύχος έκ φύλλων χάρτου 164, μήκους 0,213, πλά- τους 0,153. Κατά σελίδα γραμμαι 24 (0,154X0,10). — «Νεο- φύτου πρεσβυτέρου μονάχου και έγλείστου, ερμηνεία συν θεω συ- νοτττική περί του θείου ψαλτήρος Δαυίδ», ής ή αρχή• «"Άνωθεν έκ του πατρός των φώτων πνεύματι θείω ένηχούμενος ό θεΤος Δαυίδ» κτλ. Φύλλ. 161^^ «,ζροβ' [1663 - 1664]. + θεοΰ τό δώ- ρον, και Αντωνίου πόνος• ου καΐ κτήμα πέλει. ήτον δέ τό άθήβολον υπέρ άντιγράφ(ω) άπό έτους ^ςωλ', .ίνδικτιώνος ζ» [1321-1322]. ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΓ ΙΕΡΟϊΟΑΥΜΩΝ. 585 Ι. €Ή παρούσα φυλλάδα περιέχει έν πρώτοις τους χδ' οίκους της παναγίας τριάδος, εΤτα του τιμίου χαΐ ζωοποιού σταυ- ρού, έπειτα του τιμίου ενδόξου προφήτου προδρόμου και βαπτι- στου Ιωάννου, κοντάκιον όμου με τον οΤκον καΐ τροπάριον εΙς τον δσιον Ίωάσαφ, ετι δε και μεριχάς εύχάς χαΐ προς τούτοις νουθεσίαν θαυμάσιον προς κάθε μοναχόν όπου ποθεί νά φυλάζιτ] πολιτείαν θεάρεστον. — ^αωχδ' [1824]. — Μέμνησθε προς Κυριον κόμου του αναξίου Ίωάσαφ ιερομόναχου». Φύλλα χάρτου 42, μή- κους 0,21, πλάτους 0,15. 553. Εύχολόγιον τής ιη' εκατ. εκ φύλλων χάρτου 90, μή- κους 0,21, πλάτους 0,157. Έν φ. 90^• «Αφιέρωμα του Παρ- θενίου ιεροδιακόνου Άδριανοπολίτου εις τόν ναόν της κυρίας ημών Θεοτόκου της ΠορταΓτησσας διά μνημόσυνόν του, εις τους 1815, νοεμβρίου 21»* τη δε 7 δεκεμβρίου έτους 1887 ανετέθη τω Κοινω του Παναγίου Τάφου παρά Χριστόφορου ιερέως.* — α') € Ακο- λουθία του μικρού αγιασμού», φ. 1. — β') «Ευχή του αγίου Μό- δεστου πατριάρχου Ιεροσολύμων, λεγομένη έν σκήψει λοιμώδους νόσου έν τοις |3ώες [βίο] και κτήνεσι». Άρχ. «Ό του φωτός δημιουργός*, φ. 12.— γ') «Ευχή είς τους σκώληκας του μετα- ξίου», φ. 15. — δ') [Κωνσταντίνου Δαπόντε] «οι κοσμοχαρμόσυνοι κδ' οΤκοι προς τήν νοητήν σκάλαν^ τόν τίμιον και ζωοποιόν Σταυ- ρόν>. Άρχ. «^Ω τρισμακάριστε Σταυρέ» ^, φ. 16. — ε') «Ευχή του αγίου Τρύφωνος, λεγομένη μετά τόν άγιασμόν εις κήπους καΐ χωράφια και αμπελώνας καΐ περιβόλια», φ. 23. — Ο «Κανών παρακλητικός εις τους αγίους μεγαλομάρτυρας του Χρίστου τεσ- σαράκοντα. ψαλλόμενος είς παράκλησιν εις τήν ίεράν αύτων μο- νήν καΐ εις κάθε τόπον και χριστιανόν όπου βλαβεΓται (-εύλαβεϊ- ται) τους αγίου; 40 και τους παρακαλέσει είς βοήθειαν του». ^Ηχος πλ. δ'. Άρχ. «Μετάρσιον λόγε το ταπεινόν», φ. 26. — ζ!) «Κανών παρακλητικός είς τόν τίμιον και ζωοποιόν Σταυρόν * Βίβλο; ίβρά ϊτεριέχουσα τήν άπασαν άκολουθίαν του αγίου ίερομιάρτυρος 'Ρηγίνου έπισχόποϋ Σχοπέλων χτλ. Ιη ΥβηβζΐΛ 1746, σ^ 37—61. 586 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ ποίη[λα Νικηφόρου ί6ρο|χονάχοϋ Τοδίου του Κρητοςι, φ. 31^.— η) Κωνσταντίνου Δαπόντε κανών εις τον ζωηφόρον Σταυρόν^ ου ή άκροστεχίς• «Χαράς δοχεΤον, αοΐ πρέπει χαίρειν μόνω». "^Ηχος ο'. Άρχ. «Χρίστου σκηπτρον άγιον», φ. 40 [Τό αυτόγραφον πάρα Γεωργία) τω Μαυροκορδάτο). Ε. 1^β^αη(1, ΕρΙιέιηέηάβδ 0&€6δ ΠΙ, σ. ΙιΧΧΙΙ]. — θ') Ιωσήφ του μελωδού κανών εις τον Σταυρόν, ου ή αρχή• «Άγάλλου ουρανέ καΐ ή γη εύφραινέσθω», φ. 47.— ι) «Έτερος κανών κυρίου Θεοδώρου Στουδίτου». Άρχ. «Πα^^η- γύρεως ημέρα», φ. 47?. — ια') «Άντίφωνον πρώτον του πρώτου καθίσματος του Ψαλτηρίου» κτλ., φ. 57. — φ) «Ό πολυέλεος», φ. 57^. — ιγ') «Του σοφωτάτου Νικηφόρου του Βλεμμύδους έκλογί] έκ της προφητανακτοδιδακτικής βίβλου, συλλεγεΤσα και τεθείσα άρμοζόντως» κτλ., φ. 60^. 554. «Του σοφωτάτου και λογιωτάτου κυρ Γενναδίου το5 Σχολαρίου >ιαι πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως οι υπόλοιποι της ακολουθίας του μερονυκτίου ψαλμοί ετέθησαν ενταύθα, των ευχών μόνον έκλεγεισών». Άρχ. «Έν ταΓς έκκλησίαις τό έθος των περί ταύτα κρατείτω» κτλ. Έν φ. 39* «Έτος από Χρίστου αψ' [1700]: — ίαννουαρίου κδΊ>. Φύλλα χάρτου 36, μήκους 0,22, πλά- τους 0,158. Κατά σελίδα γραμμαι 16 (0,173X0,11). 555. Τεύχος έκ φύλλων χάρτου 79, μήκους 0,212, πλά- τους 0,152. Κακόγραφον και λίαν έσφαλμένον. — α') «Έν ονό- ματι του πατρός και του υίου καΐ του αγίου ττνεύματος• βιβλίον καλούμενον όνειροκριτικόν, δπερ συνηξεν και συνέταξεν Άχιμ ο πρώτος ημών όνειροκρίτης του πρώτου συμβούλου Μαμμουν» κτλ. Άρχ. «Πολλά έκοπίασα εις τό εύρεΐν», φ, 1-75 «Έτελειώθη έν μηνι άπριλλίω 26. ,α. χ. π. ε'» [1685]. — β') «Πίναζ του βροντολογίου Ίερακλέως [βίο] του σοφωτάτου», φ. 75. — Υ) «Αρχή του βροντολογίου», φ. 76. — δ') «Αρχή συν θεώ άγίω περί βρον- τολογίου όμου και σεισμολογίου και δταν σκοτισθη ό ήλιος ή ή σελήνη και δταν φανη δόξα εις τόν ούρανόν, παρά Βαρλαάμ του προφήτου» 5 φ. 77^. 556. Τεύχος έκ φύλλων χάρτου 188, μήκους 0,22, πλά- ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 587 χους 0,165* έγράφη δέ (χεσουσης της ιη' εκατ. — «Συναγωγή των θεοφθόγγων ρημάτων χαΐ διδασκαλιών του θεοφόρων πατέρων, από πάσης γραφής θεοπνευστου συναθροισθεΤσα καΐ προσφόρως εκτεθείσα εις ώφέλειαν των έντυγχανόντων παρά Διονυσίου ιερο- μόναχου του έν τή τής Άγιας Άννης Σκήτη άσκήσαντος καΐ παρ' έμου αύθις Διονυσίου ιερομόναχου του έν τη τής ατιμίας των αμαρτιών ήδο>/ή άσελγήσαντος, του καΐ Άγιοταφίτου > . Ένδον τής πρώτης πινακίδος• «Έδωρήθη μοι χάριν ψυχικής ωφελείας παρά του ίερολογιωτάτου έν διδασκάλοις έμου τε και καθηγου- μένου κυρίου Μαξίμου του Σήμηθεν [δίο], ούχ δτι γ' έπΙ σοφία, άλλα μάλλον έπ' άρετη πολλή λόγον έχοντος». 557. Έφραίμ του Σύρου λόγοι και παραινέσεις. Φύλλα χάρ- του 301, μήκους 0,215, πλάτους 0,158. Κατά σελίδα γραμμαί 17 (0,153X0,112). Έν τη αρχή «παραίνεσις του άνθρωπου και τής ψ'^χής» "^τλ. Μετά το 114-ον φύλλον υπάρχει χάσμα 4 φύλλων, άπερ έχει νυν ή Πετρουπόλεως αυτοκρατορική βιβλιο- θήκη έν τη συλλογή Πορφυρίου του Ούσπένσκη (αριθ. 411. Οτ- ΗβΤΈ 3Ε 1883 Γ., σ. 147). Φύλλ. 301^ «Τό παρόν πατερικόν έγράφθει διά χειρός έμου του αμαρτωλού Λαυρεντίου ιερωμο- νάχου, του έκ Παραμυθείας και Παλαιάς 'Γπείρου τής Έμ- βρίας• πλοισίων τών Ιωαννίνων ένδον του άγγίου και ζωοδώ- χου Τάφου τό έγραψα μετά πολλής αγάπης και πόθου πλήστου κατά τό χιλιωστώ έζακοσιωστώ εύδομηκοστώ όγδόον έτος από Χρίστου, έν μίνι μαΓω. και τελιώνοντας ίουλίω 25. πατριαρ- χεύοντος Δοσιδέου. και απόντος αύτου, έπιτροπευοντος Δανιήλ ίερωμονάχου » κτλ. 558• Τετραευαγγέλιον είς τουρκικήν γλώσσαν, γραφέν έλληνικοΤς γράμμασιν έτει 1749 -ω παρά Κωνσταντίνου παπά Ήσαΐου του έκ Βείέ χωρίου Καισαρείας τής έν Καππαδοκία. Σελίδες 370. (. Πράξεις καΐ έπιστολαι τών αποστόλων εις τουρκικήν γλώσσαν, μεταφρασθεΐσαι δι' ελληνικών χαρακτήρων υπό Πέτρου του έζ Άγκυρας καΐ άντιγραφεΤσαι παρά του μαθητού αύτου Άνα- 588 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ στασίοϋ του χατζή - Γεωργίου (1725). Σελίδες 572 ^ χαΐ δυο φύλλα προλόγου ιυαρά του μεταφραστου γεγραμμένα τη 3 νοεμβρίοο έτους 1724-ου. Έν τη τελευταία σελίδι δια της χεφός Ανθίμου του έξ Αγχιάλου• «Του μαχαρίτου Αναστασίου & Άγχυρας: αφιέρωμα: του Αγίου Τάφου». ΚαΙ πάλιν έν τη 1-η σελίδα* «Έχ των του Συνοδιχου του παναγίου Τάφου ^αωχα'» [1821]. 5βΟ. Τεύχος έχ σελίδων 218, μήκους 0,212, πλάτους 0,152. Έγράφη παρά Παύλου Ιερομόναχου Άγιοταφίτου, τοΰ Σπάρταλη, έχ της συνοιχίας Έμρί, χαταλιπόντος τον βίον η 21 μαΐου έτους 176 2 -ου. Σημειωτέα, α') «Έγχώμιον της αγίας πόλεως» ατελές, ου ή αρχή• «Πολλοί άπό τους αρχαίους βασι- λείς» χτλ. — β') Προσχυνητάριον της αγίας πόλεως Ιερουσαλήμ καΐ πάσης Παλαιστίνης, είς τουρχιχήν γλώσσαν. Άρχ. «Εσιτηνι^ τζουμλε μεμούν χριστιανναρ έρχεχλέρ βέ τηχεχίν ληλέρ» χτλ.. σ. 1-37. — γ') Στίχοι χατ' άλφάβητον εις θάνατον ό'^θρώπου. ών ή άρχή' «"Άρχοντες, άγροιχήσατε πώς ό Χάρος» χτλ., σ. 38.— δ') Στίχοι θρηνητιχοί εις λείψανον, ών ή αρχή• «Πάτερ οίχτΐρ- μον Κύριε, ουρανέ θεέ μου, | δημιουργέ της χτίσεως και μόνε πλαστουργέ μου». — ε') Κανόνες ίαμβιχοι μετά παραφράσεως. 5Θ1. Σελίδες 271, ών πολλαΐ διά χειρός εγράφησαν 'Ιωαν- νιχίου του Σαβαΐτου ετει 1784-ω (σ. 197-271), αί δε λοιπαΐ παρά Μιχαήλ ιερέως ετει 1751-ω. Έν τη άρχη φύλλον άσελί- δωτον έμπεριέχον σημείωσιν Διονυσίου Ιερομόναχου του Νιχοτΐο- λίτου χαΐ πνευματεχου της λαύρας του οσίου Σάβα, δΓ ής ούτος ομολογεί δτι το βιβλίον αυτός άνέ&ηχε τη λαύρα μην ι μαΐω ις' έτους 1815-ου. — Μεταφράσεις εις τουρχιχήν γλώσσαν διαφόρων λόγων χα ι υπομνημάτων περί Θεοδώρου του Τυρωνος, περί Νι- χολάου τοΰ έπισχόπου Μύρων, περί των άναργύρων Κοσμά χαΐ Δαμιανού, περί του προφήτου Ήλιου, Θεοδώρου του στρατηλάτου, * Πα{>έποντα( σελίδες 55, περιέχουσαι τοορχιστι την άποχά)%υψιν *Ιωάννου τοΰ θεο- λόγου, μεταφρασθεΐσαν έχ τοΟ έλληνιχοΰ ετε[ 1666-ω. Τω αύτφ ετει μετεφράσθηβαν ύκό του Πέτρου χα\ αί πράξεις χαι αί έπιστολαΐ των αποστόλων. '^Ορα σελίδα 569 τοΰ αύτοΰ χώοιχος. ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΑΥΜΩΝ. 589 θεοτόχοϋ Μαρίας, αγίας Κυριαχης, Γεωργίου του μ,εγαλομιάρτυ- ρος, Αικατερίνης της μεγαλομάρτυρος καΐ Σάβα του ήγιασμένου. 562. Ιωάννου του Δαμάσκηνου έκθεσης της ορθοδόξου πίστεως χαΐ λόγος περί των εν πίστει κεκοιμημένων. Φύλλα χάρτου 115, τά μεν της ις' τα δε της νη εκατ. Μήκους 0,21, πλάτους 0,16. 563. Τεύχος της ις' εκατ. έκ φύλλων χάρτου 100, μή- κους 0,205, πλάτους 0,148. — Παραφράσεις βίων του οσίου Ξε- νοφώντος, Ιωάννου του Καλυβίτου, Άλεςίου, Ιουλίου του ελεή- μονος, Χαραλάμπους, Μαρτινιανου, Προκοπίου καΐ λόγοι τινέ;, οΓον Χρυσοστόμου περί του ματαίου βίου, Μαζίμου περί της εις θεόν άγάττης, Νήφωνος μερικά κεφάλαια κτλ. 564. Ψαλτήριον της ις εκατ. έκ φύλλων χάρτου 156, μήκους 0,205, πλάτους 0,132. Κατά σελίδα γραμμαΐ είκοσιν (0,145X0,092). Ανετέθη δε τω Παναγίω Τάφω παρά Δομετίου μονάχου ετει 1616-ω, κατά σημείωμα θεοφά^;ους πατριάρχου τότε των Ιεροσολύμων. 565. Ψαλτήριον άκέφαλον της ις' εκατ. έκ φύλλων χάρ- του 196, μήκους 0,20, πλάτους 0,145. Κατά σελίδα γραμμαΐ 19 (0,143X0,095). 566. Τεύχος της ιζ' εκατ. έκ φύλλων χάρτου 374, μή- κους 0,206, πλάτους 0,155' ήν δε πρότερον της μονής των Αρχαγγέλων. — α') Ευχή εξομολογητική εις τόν Ίησουν Χριστόν, φ. 1. — β') Ιωάννου Δαμάσκηνου ευχή έζομολογήσεως, φ. 8. — γ') Ευχή καθημερινή προς τήν θεοτόκον, φ. 14^. — δ') Ευχή εξομολογητική προς τόν Ίησουν Χριστόν, ής ή αρχή• €Ό πολυέ- λεος και εύσυμπάθητος » , φ. 23. — ε') Ευχή εις τήν θεοτόκον, ής ή αρχή• € Πολλών καΐ μεγάλων άπολαυσας» κτλ., φ. 27. — ς') Περί αναγνώσεως των ψοιλμών. Άρχ. «ΚρεΤσσον Ιφησεν ό χρυ- σούς Ιωάννης σβεσθέντα τόν ήλιον μή φαίνειν δλως» κτλ., φ. 35?. — ζ') Έφραιμ του Σύρου κεφάλαια διάφορα, φ. 42?. — η') «Αόγος περί τά έτττά βαπτίσματα καΐ περί μαρτυρίου και περί μετανοίας καΐ περί δακρύων», φ. 49?. — θ') Ιωάννου Χρυσοστόμου «λόγος περί του τί έστι γυνή>, φ. 52. — 1') «Έτερα περί γυναικών παρθένων 590 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ φιλόθεων», φ. 53^. — ια') «Διήγησις περί του ισαποστόλου Κων- σταντίνου μεγάλου βασιλέως άπό τον Ιωάννη ν τόν Κολοβόν». φ. 68. — ιβ') «Περί τα σαρανταριά όπου κάμνουν διά τους άπο- θαμένους, δτι τελείως λυτρώνουσι την ψυχήν από τήν κόλασιν». φ. 76. — ιγ') Διηγήσεις έκ του Γεροντικού, φ. 84?. — ιδ') Συμεών του νέου θεολόγου περί άρχης βίου, φ. 142. — ιε') €Λόγος περί πένθους καΐ θρηνωδίας*, φ. 172?. — ις') Έφραιμ του Σύρου ευχή και πένθος τη Δευτέρα έστϋέρας, φ. 179. — ιζ') Τροπάρια καΐ κοντάκια προς τόν δσιον Σάβαν, Ίάκωβον τόν άδελφόθεον και Κωνσταντΐνον τόν μέγαν, φ. 204. — ιη') Διήγησις περί του οσίου Αρσενίου, φ. 21θί*. — ιθ') Διηγήσεις έκ του Γεροντικού, αναγνώ- σματα αποστολικά και τίνα δοξαστικά τροπάρια, φ. 223 χέ. 5Θ7. Αύτόγραφον Αγαπίου Αάνδου ^, μήκους 0,205, πλά- τους 0,152. Φύλλα χάρτου ήριθμημένα 239, ες ων ελλείπει τά φύλλα τάδε: 31-38, 55-62, 77-84, 103-116, 169-174, 195-204, 220-232* λείπει δε και ή αρχή και τό τέλος του κωδικός. Έν τη ωα του νυν πρώτου φύλλου• «Μήν μάρτιος• χειρόγραφα Αγαπίου». Και πάλιν έν τη άρχη του πίνακος των εμπεριεχομένων «Καλοκαιρινή• χειρύγραφον του Αγαπίου». Και ως μεν έχει νυν ό κώδιξ, εμπεριέχει παραφράσεις υπομνημάτων αγιολογικών περί των εφεξής αγίων ανδρών: Κλεονίκου και Εύτρο- πίου, Γερασίμου του έν τω Ιορδάνη, 42 μαρτύρων των έν Σε- βαστεία, θεοφάνους Σιγριανής, Βασιλείου πρεσβυτέρου της Άγχο- ρανών εκκλησίας, Θεοδούλου και Άγαθύποδος, Θεοδώρου του έν Πέργη, Λουκιλλιανου καΐ των συν αύτω μαρτύρων, Κυρίλλου Αλε- ξανδρείας, Νήφωνος Άθωνίτου, Μανουήλ Σαβέλ και Ισμαήλ, απο- στόλων ιβ' και τών λοιπών ο', Άντιόχου μάρτυρος, Τακίνθου μάρτυρος, 45 μαρτύρων τών έν Νικομηδεία, Πρόκλου καΐ 'Ιλα- ρίου, Άθηνογένους ίερομάρτυρος, Αιμιλιανού μάρτυρος, Ευδόκι- μου, Ανδρέου στρατηλάτου καΐ τών συν αύτω, Άγαθονίκου χαΐ * "Ετερον αύτόγραφον ευρον έν τη μονή Κοσινίτζη;. Έλλην Φίλολογ. Συ/Ι. γ.λ- ράρτημα τοΰ ΙΖ' τόΐΑου, σ. •14. ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΑΓΜ^>Ν. 591 των συν αύτώ. Και ταύτα μεν έχει νυν ό κώδις* είχε δε, κα- θώς ό προτεταγμένος έκδηλοι πίνας, καε βίους των έφεξης αν- δρών: θεοφύλακτου επισκόπου Νικομηδείας (φ. 31-38), Ιωάννου του της Κλίμακος (φ. 55-62), Βασιλέως Άμασείας (φ. 77-84) και την αρχήν υπομνήματος περί Ευθυμίου του νέου του τήν μονήν των Ιβήρων οικοδομήσαντος εν "Αθωνι, ου τήν άκολουθίαν δρα νυν έν τέσσαρσι φύλλοις (85 - 88)" ετι δέ Βαρνάβα του απο- στόλου (φ. 103-116), Κηρύκου καΐ Ίουλίττης (169-174), Λαυ- ρεντίου καΐ των συν αύτώ (φ. 195-204), Πέτρου του Άθωνί- του καΐ Αδριανού και Ναταλίας (φ. 220-232). Εντεύθεν δή- λον, 8τι τό χειρόγραφον άπετέλει δεύτερον τόμον της έκδεδομένης Καλοκαιρινής, ης ή πρώτη τύπωσις έγένετο Ένετίησιν ετει 1657-ω• ταύτης δέ της σπανιωτάτης εκδόσεως άντίτυπον υπάρχει τω κώ- δικι συνδεδεμένον, έχον έπιγραφήν τοιάνδε* «ΒΙΒΑΟΣ ΚΑΛΟΥΜΕΝΗ | ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗ | ΕΝ Η ΕΙΣΙ ΓΕΓΡΑΜΜΕΝΟΙ ΜΕΚΙΚΟΙ | Βίοι Αγίων οί ωραιότεροι του καλοκαιρίου. | άπό τήν α'. του Μαρτίου, δως ταΤς | υστεραις Αυγούστου. | ΜΕΤΑΦΡΑΣΘΕΝΤΕΣ ΕΚ ΤΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ | Εις τήν κοινήν ήμετέραν διάλεκτον, παρά Αγαπίου Μονα-|χου, και υπ' αύτου διορθωθέντες μετά πλείστης | επιμελείας• και τυ- πωθέντες οικείοις | αύτου άναλώμασι. ΐ [Σήμα] | ΕΝΕΤΙΗΣΙΝ, ^αχνζ'. | Παρά Ανδρέα τω Ίουλιανω. | Πολίεται κοντά εις τον Πόντε του Αγίου Φιλίππου. | ΟΟΝ Ι,ΙΟΕΝΖΑ, ΕΤ ΡΚίνΐΙ,ΕΟΙΟ». Σελίδες 8 -|-τκ' Έν δέ τη άρχη του βιβλίου τούτου κείται γράμμα του Αγαπίου προς Έμμα^^ουήλ ιερέα και οίκονόμον της νήσου του αγίου Ευστρα- τίου• είτα πίναξ των εμπεριεχομένων έν δέ τη σελίδι τκ' τετύ- πωται τούτο• «Έδώ έτελειώθη ή βίβλος αυτή τη ιη'. φευρουαρίου ^αχνς' [δίο]. ήτις είναι ωραιότερα άπό δλα τά βιβλία του Αγα- πίου, λοιπόν ας πουλίεται έδώ μέν εις τήν Βενετίαν Ενα γρόσον, είς δέ τά μέρη του Λεβάντε άσπρα ρκ'. καΐ δστις κλέψει κανένα βιβλίον του αύτου άγαπίου, ή του ανθρώπου του, νά είναι ασυγ- χώρητος καΐ αφορισμένος [βίο] παρά θεού διατί έχρεόθη [βίο] ο πτωχός ν. γρόσια νά τυπώση και χρείζουν οί κόποι του άλλα τόσα. δθεν πρέπει ου μόνον νά τον πληρώσετε, άλλα και έλεος 592 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ νά του δώσετβ. όπου έκοπίασε τόσον χαΐ έβασανισθη διά την ώφέ- λβιαν τών ψυχών σας. Ό ταπεινός μητροπολίτης Φιλαδελφίας» [δίε]. 668. Εύχολόγιον έχ χάρτου, δπερ συνηρμολογηθη διά λει- ψάνων ευχολογίων εξ της ιδ', της ιε' καΐ της ις' έχατονταετη- ρίδος. Φύλλα 222. Τάς πινιχίόας έσχημάτισεν ό δέτης έζ έχχαί- όεχα μεμβρανίνων φύλλων αρχαίου τινός ίβηριχου χώδιχος. 5βθ• «Πατεριχόν χαΐ άλλα άζιέλογα: ιστορικόν χαΐ περί της Αγίας Σοφίας χατ' άσ - - - - καΐ κατάλογος των πατριαρχών και βασιλέων: χειρόγρ: 6». Ούτως εζω&εν ονομάζεται τό βιβλίον, δπερ έστΙ μήκους 0,21, πλάτους 0,155* έγράφη δε μεταξύ της ις και της ιζ' εκατ. Και φαίνεται δτι τόν κώδικα τρία διάφορα βιβλία συναπετέλουν, έκαστου τούτων ιδίαν έχοντος τών τετραδίων άρίθμη- σιν ατυχώς δμως τό πρώτον ελλείπει νυν- τό δέ δεύτερον, δπερ αποτελεί τετράδια δέκα, β έστι φύλλα 80 πλην δυο, περιέχει έν μεν τη άρχη τινάς ασήμαντους έκλογάς, εΤτα δέ τάς παροιμίας Σο- λομώντος* τό δέ τρίτον βιβλιάριον ήρίθμει τετράδια ια'* τούτωΐ' δμως επτά (α' - ζ') συναπέσπασε Πορφύριος ό Ούσπενσκης, ώσπερ έκδηλοι τό διά της χειρός αύτου γεγραμμενον έν τώ κώδικι ση- μεΐον, καΐ νυν έν τοΤς λοιποΐς υπάρχει μόνον γραμματικής άπο- λειμμα, συναγωγή τις αρχαίων ελληνικών ονομάτων ήρμηνευ- μένων εις την άπλήν διάλεκτον καί τίνα κεφάλαια βιβλίου πιθα- νώς του Καρτάνου. Φύλλα τοίνυν αριθμεί τό χειρόγραφον ήδη 111, ων τό κείμενον υπάρχει κατά σελίδα μονόστηλον και έχ γραμμών έκκαίδεκα (0,15X0,096). 570. «Ή θεία λειτουργία του Χρυσοστόμου ^> . Φύλλα χάρ- του 29, μήκους 0,205, πλάτους 0,15. Κατά σελίδα γραμμαΐ 17 (0,15X0,085). Έν τω τελευταία) φύλλω δι' ερυθρών γραμμά- των άναγινώσκεται τούτο• «•{• Ή παρόν θεία λειτουγία, έγράπτην διά χειρός καμου Γαλακτίου ιερομόναχου και αμαρτωλού διά ναε- ύρίσκεται εις τόν ίγιον ναόν τών αγίων τεσσαράκοντα μαρτύρων καΐ οι ίερουγόυντες μεταύτής ευχεσθαι καΐ υπέρ του γράψαντος». ' 571. Ή θεία λειτουργία Ιωάννου του Χρυστόμου μετά πολ- λών έν τω κειμένω τυπικών οδηγιών, γραφεΤσα φαίνεται παρά Ι1ΑΤΡ1ΑΡΧΕ10Γ ΙΕΡΟΣΟΛΓΜΩΝ. 593 δύο καλλιγράφων της ιζ' έχατ. Φύλλα χάρτου 42, μήκους 0,206, πλάτους 0,145. Το [ϊφλιΌν έχει χαί πολλά κεφαλαιώδη γράμματα φανταστιχώς είργασμένα δια κόκκινου χρώματος. 572. Τετραευαγγέλιον άκέφαλον μετά κόκκινων αναγνωστικών οδηγιών, άρχόμενον από τών λέζεων τούτων « - - Ίωάθαμ. Ίωά- θαμ δε έγέννησε τον "Άχαζ» κτλ. Λείπει τοίνυν έκ της άρχης εν φύλλον, εν ω φαίνεται δτι και κόσμημα περιείχετο και τούτου §νεκα τό λειμμα• άριθμεΐ δε το [3ι^3λίον τετράδια συνηριθμημένα νγ', 8 έστι φύλλα χάρτου βαμβακερού και στιλπνού 423, μήχους 0,198, πλάτους 0,14. Κατά σελίδα γραμμαΐ 19 η 20 (0,14X0,08). Έγράφη τη ιδ' πιθανώς έκατονταετηρίδι και την αρχήν εκάστου τών ευαγγελίων, εξω του Ματθαίου, κοσμεΓ κόσμημα καλόν και κε- φαλαιώδες άρκτικόν γράμμα πεφαντασμένω τρόπω διακεχαραγμένον. Έν φ. 414^ κεφάλαιον «περί τών έωθινών ευαγγελίων πώς δεΐ άνα- γινώσχεσθαι> , Φύλλ. 415 «Συναξάριον συν θεώ του τραευαγγέλου [δίο], άρχόμενον από της λαμπρας Κυριακής και χαταλήγον τω με- γάλω Σαβ|3άτω• περιέχει δε και τό μηνολόγιον». Σημειωτέον ετι, 8τι ένδον μεν της πρώτης πινακίδος υπάρχει τεμάχη δύο μεμβρανί- νων φύλλων άπεσπασμένα τινός ευαγγελίου της δεκάτης εκατ. (έν οΤς εύρηται μηνολογίου μέρος), της δ' ετέρας πινακίδος ένδον εστί φύλλον δλον έκ μεμβράνης (δπερ έστι μηναίου τινός της ενδέ- κατης εκατ.), έν ω περιέχεται κανόνος ασματικού διά Διονύσιον τον Άρεοπαγίτην ωδή ένατη, ετι δε κάθισμα και στιχηρά τίνα ψαλλόμενα Θωμά τω άποστόλω. 573. Τεύχος άκέφαλον έκ χάρτου της ιζ' εκατ., δπερ ην Σωφρονίου τινός ιερομόναχου Άγιοταφίτου. Φύλλα συνηριθμημένα 418, ών ελλείπει τά πρώτα 48. Μήκους 0,202, πλάτους 0,152. Τα έν αύτώ περιεχόμενα κείμενα ήρίθμησε διά μολύβδου Πορ- φύριος 6 Ούσπένσ/ης, άφελόμενος τά τρία πρώτα κείμενα καΐ την αρχήν του τετάρτου, τά περί σαρανταρίων έκδιηγουμενου• μετά δέ τούτο κείται λόγος έν παραφράσει Γερμανού Κωνσταντι- νουπόλεως εις τους Νινευίτας και περί μετανοίας• πάντα δέ τά πε- ριεχόμενα τω χώδικι ην ές αρχής τριάκοντα* και τό μεν 8-όν έστι 38 594 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΑΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ βίος καΙ πολιτεία Παύλου του Θηβαίου, το δ' 2δΌΊ λόγος περί των αγίων Κωνσταντίνου χαΐ Ελένης, ου ή αρχή• €'Έστοντας καΐ να βασιλεύσουν ό Διοχλητιανος καΐ Μαςιμιανός». Έν φ. 380 μαρτύριον της αγίας Φωτεινής. ΤελευταΤον χείμε'^ν, ου ή επι- γραφή• «Αρχή όδύνων και περί της Κωνσταντινουπόλεως, απερ μέλλει γενέσθαι. Έπιφανίου χαί Ανδρέου του σάλου και μερικές διήγησες». 574. Πατερικόν εκ χάρτου, γραφέν ετει 1770-ω. Σελί- δες 449. Μήκους 0,205, πλάτους 0,152.— α') «Του οσίου πα- τρός ημών Αντωνίου κεφάλαια ηθικά εκατόν σσαράκοντα, ή λε- γομένη Μέλισσα»^ σ. 1-51. — β) Θεοδώρου Σαβαίτου «κεφά- λαια πρακτικά εκατόν >. Άρχ. «Επειδή περ θεού χάριτι», σ. 52- 104. — γ') «Διάλεξις αγίων γερόντων προς αλλήλους περί λογι- σμών», σ. 105-141. — δ') Μακαρίου του ΑΙγυπτίου «διήγησις ωφέλιμος περί μνημοσυνών καΐ άλλων». Άρχ. «Πορευόμενος ττοτέ τις τών οσίων», σ. 142. — ε') «Παραίνεσις αγίων πατέρων είς προκοπήν τελειότητος», σ. 161. — ς') Αθανασίου Αλεξανδρείας «προς Άντίοχον άρχοντα περί πλείστων και αναγκαίων ζητημά- των τών έν ταις θείαις γραφαΐς άπορουμένων και παρά πδσι χριστιανούς γινώσκεσθαι οφειλομένων», σ. 257 - 366 «Έγράφη δε ένδον της λαύρας του οσίου και θεοφόρου πατρός ημών Σάββα του ήγιασμένου, έπί έτους ,αψο'. 1770. μαρτίω ιη'». — ζ') Τε- μάχη Διαδόχου, Μάρκου έρημίτου και Νείλου το «ττερι αρετών καΐ κακιών», σ. 367 - 393. — η') «Περί τίνος αδελφού, δν έπλά- νησεν ό Διάβολος», σ. 394. — θ') Ιωάννου Δαμάσκηνου κανόνες ιαμβικοί, σ. 403. — ι') «Ευχή του μεγάλου Βασιλείου μετά το ύττνώσαι», σ. 444. — ια') «Ευχή δμοιον δταν μέλλεις ύττνώσάι, σύντομον», σ. 446. — εβ') «Ευχή Άντιόχου μονάχου χαί παν- δέκτου», σ. 447. — ιγ') «Ευχή είς το δγιον ττνευμα Μάρκου μο- νάχου και θαυματουργού», σ. 448. 575. Μαςίμου του Πελοποννησίου κυριακοδρόμιον έκ φύλλων χάρτου 138, μήκους 0,202, πλάτους 0.152. Σημείωμα του καλ- λιγράφου* «θεού το δώρον, και Αθανασίου διάκό^^ου πόνος: -κατά ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 595 τό 1674. άπο Χρεστοδ. έγράφει. εσωϋεν, του Άγιου Τάφου, έν Κυπρέος. — Έγράφει δίαχεφός, του άνωθεν. -{• Αθανασίου ίερο- διαχόνου, του έχ νήσου Κύπρου, της δευτέρας Κωνστάντιας. — •|• έτουτο τό χυριάκωνδρόμιον, υπάρχει καμοδ Αθανασίου ίερο- διαχόνου. χαι τό άφιέροσα εις τον Άρχάγγελον> κτλ. 57Θ. Τετράδια διαφόρων απογραφέων της ιζ' έχατ., συν- ρίθμουντα φύλλα χάρτου 124, μήχους 0,208, πλάτους 0,148. Έν τϊ) άρχη φύλλα δύο, περιέχοντα μέρος «Έχ των αποκρίσεων του παναγιωτάτου και θεοφιλέστατου Συμεών αρχιεπισκόπου θεσσα- λονίκης, ας έποιήσατο προς τινας κληρικούς έρωτήσαντας περί των ιερών τελετών και μυστηρίων της εκκλησίας»• έν δέ τω τέ- λει τούτου γέγραπται τό €•|• Εις χρησιν Νεοφύτου άρχιδιακόνου και τέλος του Παναγίου Τάφου». ΕΤτα φύλλα πρόσθετα 26, έν οΤς υπάρχει πίνας των έν τω κώδικι περιεχομένων. — α') «Θεο- φίλου του Κορυδαλλέως, διαίρεσις της ποιητικής κατά τά δύο εΤδη αυτής και τίσιν δκαστον τούτων διαφέρει». Άρχ. «Έοικε τοι- γαρουν των θειοτάτων εΓναι ή ποίησις», φ. 29-43. Πονημάτιον άςιόλογον, δ πρώτον ήδη νομίζω γνωρίζεται. — β') Πυθαγόρου χρυσά επη, φ. 45. — γ) Φωκυλίδου ποίημα νουθετικόν ήρμηνευ- μένον, δπερ «έγράφη είς την μονήν του αγίου Σάβ^3α . έπι έτους άπό Χρίστου 1674 Ιανουαρίου κβ'»,φ. 46^. — δ') «Ιωάννου Γεω- μέτρου έκ τών του Γεροντικού εις ποιητικήν τάξιν, ης ή επιγραφή Παράδεισος», φ. 51^-62. Τετράστιχα τ^θ', ων τό πρώτον, δτι ά^ά^ίοτος τοις άναγινώσκουσιν ή ωφέλεια. Μί^ηβ χ. 106, σ. 868. — ε') Γρηγορίου του θεολόγου τετράστιχα, φ. 63 - 69. — ^') [Πεν- τάδιον τής ιη' έκατ]. (Αλεξάνδρου Μαυροκορδάτου) «ττερί γραμ- ματικής συντάξεως κατά τά οκτώ μέρη του λόγου», φ. 70-79. — ζ') «Λέοντος του σοφωτάτου εις την β' του Χρίστου παρουσίαν κατά άλφάβητον». Άρχ. «^Αρα τίς γήθεν άείρας», φ. 80. — η) «Του σοφωτάτου Γεωργίου του Κορεσσίου προς τόν όσιώτατον ίερο- μόναχον κυρ Άνθιμον, δτι άχτιστος ή θεία ελλαμψις καΐ δτι ουκ εστίν ουσία θεοΰ». Άρχ. «Όσιώτατε έν ΐερομονάχοις κυρ "^Αν- θιμε, έστοχάστηκα τάς θέσεις όπου έγένοντο εις τους Κορυφούς» 596 ΚΑΤΑΛΟΓΟ^: ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ κτλ., φ• 83-88.— θ') Έπιφανίου Κύπρου λόγος εις τήν θεόσω- μον ταφήν του Κυρίου, φ. 89. — Ο θεματογραφίας λείψανον. φ. 103-106. — ια') Πρόχλου σφαίρα άζέφαλος, αρχομένη τών λέξεων τούτων «ελαχίστη δε ημέρα, μετά μέντοι τήν χείμερι- νήν τροπήν ουκ έτι» κτλ., φ. 107. — ιβ') «Εις τους ,αχζη'* έξη γησις τών παραινετικών στίχων του Κάτωνος», φ. 118-124. 577• «Ανθολογία στιχηραρίου σύντομος, περιέχουσα τά δο- ξαστικά τών δεσποτικών και θεομητορικών εορτών καΐ τών έορ• ταζομένων αγίων του όλου ένιαυτου, ϊ]τις έμελουργήθη παρά Πέ- τρου λαμπαδαρίου του Πελοπο(ννηοίου) κατά τήν έθιζομένην τά- ξιν έν τη Μεγάλη Εκκλησία* έξήγήθη δε ήδη εσχάτως κατά το νέον σύστημα της μουσικής παρά του μουσικολογιωτάτου διδασχά- λου κυρίου Γρηγορίου λαμπαδαρίου». Φύλλα χονδρού και στιλπνό!) χάρτου 252, μήκους Ο, 235, πλάτους 0,16. 573. Μηναΐον του μηνός Όκτω|3ρίου μεμβράνινον έκ φύλ- λων 152, ών εννέα μόνα χάρτινα έστιν, εις άναπλήρωσιν έκπε- σόντος κειμένου προστεθέντα τη ις' εκατ. λείπει δε νυν το τέλος Έγράφη δε το μηναΤον ά^^αμεταξύ τής δεκάτης και της ενδέκα- της έκατονταετηρίδος και κατά σελίδα περιλαμβάνει γραμμάς 22 (0,208X0,18 = 0,142X0,12). Σημειώσεως δε δξια ταυτ εστί' α') Τη ε' ημέρα τήν μνήμην έπανηγύριζεν ή Κωνσταν\ι^;ουπ(5λεως εκκλησία Πέτρου Καπιτολαίων επισκόπου και προς τούτο κανών έψάλλετο τύποις ανέκδοτος, ου ή άκροστιχίς• €Αινώ σε Πέτρε μάρ- τυς ήγλαϊσμενε». — β') Τη ς' προς τη μνήμη Θωμά του αποστό- λου πανήγυρις έτελεΐτο τακτική διά τά εγκαίνια «του πανσέσπτοί) αύτου ναοΙ5», δτε και κανών έψάλλετο κατ' ήχον δ', ου ή αρχή* «Ό στύλω καθοδηγών τω πνεύματι» κτλ. Είχε δε ή πανηγύρι; και κονδάκιον και οίκον. — γ') Τή ι' κανών έψάλλετο θεοφά- νους, ου ή άκροστιχίς• «Τήν αύτάδελφον αίνέσω ξυνωρίδα».— δ') Τή ιγ' κανών, ου ή αρχή* «Κάρπου καΐ Παπύλου τών στερ- ρών» κτλ. — ε') Τή κγ' συνεψάλλετο «καινών τών αγίων επτά παίδων» τών έν Έφέσω, ου ή αρχή• «Τής έ(3δομάδος αρι- θμώ» κτλ. — ς') Τή λ' μνήμην έτέλει τών Κωνσταντινουπολιτών ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 597 ή έκκλησίζί Μαρκιανου Συρακούσης έπεσκόπου, δτε και κανών έψάλλετο, ού ή άκροστεχίς* «Χαίρων ττλέκω σου Μαρκκανέ τους κρότους• θεοφάνους». Και τοιαύτα μεν άσματα συν άλλοις εμ- περιέχει το μηναΤον, απερ έγώ προς εκδοσιν επιμελώς άντιγρά- πας ήτοίμασα* περιέχει δ' δμως καΐ στιχηρά καΐ καθίσματα τύ- ποις ωσαύτως ανέκδοτα διά τους λοιπούς αγίους, ους ή των ορ- θοδόξων εκκλησία πανηγυρικώς εορτάζει μηνΐ όκτωβρίω. 579. Τεύχος μεμβράνινον άκέφαλον, άρχόμενον ήδη του πέμ- πτου φύλλου τετραδίου τινός, έχοντος αριθμόν η', και διηκον δχρι τέλους τετραδίου φέροντος αριθμόν λζ'• πάντων δε των τετραδίων οι αριθμοί γεγραμμένοι είσίν εν τη επάνω γωνία* υπάρχει δε και χάσμα μετά το νυν 4-ον αύτου φύλλον αγραφον δέ πα^^τάπασίν έστι το εσχατον φύλλον Το τεύχος ουν αριθμεί νυν φύλλα 234, γραφέντα περί την αρχήν της ενδέκατης έκατονταετηρίδος, και κατά σελίδα κείμενον εμπεριέχει μονόστηλον εκ γραμμών 19 (0,201 Χ 0,1 65 = 0,141 Χ 0,102), δπερ ως εικός δναρχον ύπάρ- χει• διό και του περιεχομένου ό συγγραφεύς υπάρχει μοι νυν δγνωστος• τό μέντοι πόνημα τούτου διερμηνεύει τόν Έκκλησια- στήν εις λόγους δέκα, ων οι δύο πρώτοι συναπώλοντο τοΐς έλλεί- πουσι φύλλοις• συναπώλετο δέ και ή αρχή καΐ μέρος ουκ ολίγον, ώς φαίνεται, του τρίτου λόγου• δς άρχεται νυν ώδε• « - - κατά τοσούτον τοΐς άλγήμασιν αυτήν περιβάλλει τών φροντίδων καΐ με- ρίμνων της ύψηλοτέρας κΛι μείζονος σοφίας καΐ γνώσεως• δρα γάρ τήν έκκλησιαστικήν άπόδοσιν του Έκκλησιαστου» κτλ., φ. 1. — Φύλ. 66^ «Του αύτου λόγος τέταρτος», ού ή αρχή• «Προσεχώς καθυπογράψας και στηλιτεύσας τόν §να μέν οντά» κ.τλ. — Φ. 94 Λόγος ε', ου ή αρχή• «Αγαπών άργύριον ού πλησθήσεται κτλ. Τό ρητόν τούτο διττή ν εοικεν έ'χον προδήλως τήν έκδοχήν» κτλ. — Φ. 113Ρ Λόγος ς', ού ή αρχή• € Καθυπογράψας και κωμωδήσας τόν άνελεήμονα και φειδωλόν πλούσιον» κτλ.— Φ. 144^^ Λόγος ζ', ου ή άρχή' «Προσεχώς άποφηνάμενος καΐ φήσας τόν φοβούμε- νον τόν Θεόν ύπερανίστασθαι» κτλ. — Φ. 166 Λόγος η', ού ή αρχή• «Μονονουχι γάρ φησι πάντων άπεστέρηνται τών αγαθών». — 598 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ Φ. 181 Λόγος θ', οδ ή αρχή* «Μεχρόν ά^;όπιν ειπών θηρεύε- σθαι χαΐ παγιδεύεσθαι » κτλ. — Φ. 207 Αόγος ί', ου ή αρχή• «Ειχόνα παραλαβών αΐσθητήν του σπεφειν είωθότος εωθεν το ΐδίον σπέρμα» κτλ. 5βΟ. Αείψανα τριών έχ χάρτου βιβλίων, συναποτελοΰντα φόλλα 173. — α') Φύλλα 17 της ιη' έχατ. τυεριέχοντα λόγον Ιωάννου Δαμάσκηνου περί της γεννήσεως του Κυρίου καΐ δύο ποιημάτια Γρηγορίου του θεολόγου. — β') Αείψανον έτερου τεύ- χους άρχόμενον άπό της 33 -ης αύτου σελίδος καΐ περιέχον Ιωάν- νου του Χρυσοστόμου λόγον εις τόν πεντηκοστόν ψαλμόν χαΐ Γρη- γορίου της Αντιοχείας αρχιεπισκόπου λόγον εις την ταφήν καΐ την ά^^άστασιν του Κυρίου, ου ή άρχή' € Επαινετός και ούτος της εκκλησίας» κτλ. (σ. 60-80). Μεθ' 8ν ή των σελίδων άρίθμη- σις ακολουθεί μέχρις αριθμού 350-ου• περιέχονται δ' εν αύταΐζ τε- μάχη προς χρήσιν ιεροκήρυκος, σχέδη λόγων, προοίμια και τοι- αύτα• ταίϋτα δέ πάντα χειρ έγραψε της ιζ' έκατονταετηρίδος. 581. Τεύχος της ις' εκατ. αριθμούν φύλλα χάρτου 115, μήκους 0,21, πλάτους 0,15* και έν μέν τη άρχη κείται φύλλον δγραφον, έν ω Νεόφυτος Άγιοταφίτης ιερομόναχος εγραψεν δτι το βιβλίον ανατίθεται παρ' αύτου τη βιβλιοθήκη του Παναγίου Τά- φου, και τούτο, καθά φαίνεται, περί τήν αρχήν της ιη' έκατοντ. Υπάρχει δέ καΐ σημείωμα παλαιότερον, δπερ έχει ώδε (φ. 12?- 13^)' «ψ Ό καθηγούμενος της ίερας μονής ιερομόναχος Ιάκωβος και οι συν έμοι έν Χριστώ αδελφοί». — α') Βασιλείου Και- σαρείας «κεφάλαιον έκ των ερωτήσεων», ου ή αρχή• «Εϊ έξεστι και συμφέρει τινί έπιτρέπειν» κτλ., φ. 1. — β') Ιωάννου Χρυσο- στόμου τεμάχιον «έκ του λόγου, ου ή αρχή: ΆεΙ μέν θεού μνημο- νεύειν καλόν». Άρχ. «Οι τάς θείας γραφάς έξουθενουντες», φ. 2. — γ') «Περί του μη χεφοτονεΐν έπΙ χρήμασι κανόνες των αγίων αποστόλων και του Χρυσοστόμου και του μεγάλου Βασιλείου και ετέρων αγίων», φ. 2^. — δ') «Έγκύκλίος επιστολή Γενναδίου πα- τριάρχου Κωνσταντινουπόλεως και της συν αύτω αγίας συνόδοα προς απαντάς τους όσιωτάτους μητροπολίτας και προς τόν πά- ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 599 παν Τώμ,ης». Άρχ. ιΌ δεσπότης ημών χαΐ θεός χαΐ σωτήρ Ίησους», φ. 9. — ε') € Επιστολή του άγιωτάτου πατριάρχου Κων- σταντινουπόλεως, Νέας Τώμης, Ταρασίου προς Άδριανόν τόν πά- πα ν της πρεσβυτέρας Τώμης, περί του μη έπΙ χρημασι γίνεσθαι τάς χειροτονίας». Άρχ. «Πολυμερώς και πολυτρόπως», φ. 13?. — ς') Ιωάννου του Χρυσοστόμου περί διδασκάλων αποσπάσματα έκ. της αύτω πονηθείσης ερμηνείας των επιστολών Παύλου του απο- στόλου, καΐ πρώτον έκ της ερμηνείας της προς Τιμόθεον δευτέ- ρας επιστολής, φ. 16?. — ζ') Του αύτου «λόγος πέρΙ ψευδοπρο- φητών καΐ ψευδοδιδασχάλων και άθεων αιρετικών, και εις την φρικτήν και φοβεράν δευτέραν παρουσίαν του Κυρίου κτλ. Έρ- ρέθη δε μέλλοντος αοτοο έκδημεΐν άπό του σώματος». Άρχ. «'Οδυνηρός ό λόγος», φ. 56^. — η') Βασιλείου Καισαρείας «έκ του λόγοο του λεχθέντος τξ έβδομάδι της διακαινησίμου κατά με- θυόντων». Άρχ. «ΚινεΓ μέν με προς τόν λόγον τα εσπερινά > κτλ., φ. 96?. — θ') Ιωάννου του Χρυσοστόμου «λόγος περί του μη όμνύειν» έξ αποσπασμάτων αύτου συναρμολογηθείς. Άρχ. «"Οτε γάρ φησιν ?]μαρτεν», φ. 105. — Ο Πίναξ τών περιεχο- μένων εν τω κώδικι τούτω, φ. 113. 582. Βιβλιάριον Ίωαννικίου του Σαβαίτου, φύλλα συναριθ- μουν 70, μήκους 0,207, πλάτους 0,157* περιέχει δε τεμάχη βίων οσίων ανδρών, οΤον Ευθυμίου, τεμάχη πάλιν έκ συγγραφών Μαζίμου του όμολογητου, Ισαάκ του Σύρου, Ήσαίου του μεγά- λου και ετέρων ασκητών, ετι δε λόγους τρεις Μάρκου του έρημίτου. 583. Τεύχος της ιζ' εκατ. αριθμούν φύλλα χάρτου 239 (μήκους 0,205, πλάτους 0,152), ων τέσσαρα παντάπασιν άγραφα* έχει δ' έν τω τελευταία) φύλλω σημείωμα κρυπτογραφικόν, δπερ εχει ωοε* 600 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ α') Αναστασίου του Σεναΐτου λ<5γος είς τον ?:' ψαλμόν καΐ εις τη^^ αρχήν των νηστειών, ου ή αρχή* «Πρέπουσαν αρχήν ειλικρινούς» χτλ., φ. 1. — β') Ιωάννου του Χρυσοστόμου λόγος εις τα Σερα- φι'μ, ου ή αρχή* «Μόλις ποτέ το χατά τόν Ό^ίαν», φ. 36. — γ ) Γρηγορίου του θεολόγου ομιλία περί των θεοφανείων, ης ή άρχή' «Χριστός γεννάται» χτλ., φ. 74. — δ') Βασιλείου Και- σαρείας λόγος εις τήν άγίαν του Χρίστου γέννησιν, ου ή άρχή' € Χρίστου γέννησις* κτλ., φ. 112. — ε') Ιωάννου του Χρυσοστό- μου «λόγος εγκωμιαστικός είς τόν τίμιον και ζωοποιόν Σταυρόν και είς τους αγίους αποστόλους». Άρχ. «Τί εΐπω ή τι λαλήσω >, φ. 153. — ^') Παντολέοντος πρεσ^3υτέρου μονής των Βυ^α^^τίων, λόγος «είς τήν παγκόσμιον (ίψωσιν του τιμίου κίΐ ζωοποιού Σταύ- ρου». Άρχ. «Πάλιν ύψουται σταυρός», φ. 170. — ζ') «Ευρεσις καΐ άναζήτησις του τιμίου και ζωοποιού σταυρού υπό του εν εύ- σεβέσι μεγάλου Κωνσταντίνου και πρώτου βασιλέως». Άρχ. «Έν ετει έβόόμω» κτλ., φ. 179. — η') Ιωάννου του Χρυσοστόμου λό- γος είς τήν έορτήν του Ευαγγελισμού, ου ή αρχή* € Επέστη σή- μερον» κτλ., φ. 207. 584. Αί τρεΤς θεΤαι λειτουργίαι, ων ή πρώτη, ή του Χρυ- σοστόμου, ακέφαλος. Φύλλα χάρτου της ιε' εκατ., μήκους 0,21, πλάτους 0,155. Κατά σελίδα γραμμαί 17 (0,14X0,095). 535. Αειτουργικόν έκ φύλλων χάρτου 92, μήκους 0,20^^ πλάτους 0,15. Κατά σελίδα γραμμαΙ 16 (0,13X0,08). Μεγάλοι τινά κεφαλαιώδη γράμματα τό χρώμα κόκκινα, ποικίλως έσχεδια- σμένα. — α') «Ευχή συγχωρητική λεγομένη υπό του άρχιερέως ή ιερέως», φ. 1?. — β') Λειτουργίαι Χρυσοστόμου, Βασιλείου χαι προηγιασμένων. φ. 5 κέ. — Φ. 92 «Αϋταις αί θεΤαι τρείς λεί- τουργίαις, Βασιλείου του μεγάλου. Γρηγορίου τε, καΐ Ιωάννου του Χ(ίοσοοτόμοο, εγράφησαν διά χειρός έμου του τλήμονος, και άι)λίου Ιερεμίου τάχα και ιερομόναχου Σα|3|3αιτου έν τη μεγίστη λαύρα του όαίου και θεοφόρου πατρός ημών Σά|3βα. έν κελίαω τό ποτέ Ιωάννου του Δαμάσκηνου, όσοι δε εύρε&ήται έν καιρώ έλληνικήν παιδίαν και εύρώντες έν ταυτίς σφάλματα, ώς άμα&εΐν ΙΙΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΪ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 601 < ^ και ιδίώτην της έλληνεχης παιδείας, μή χαταγνώσεσι^αι παρα- καλώ, μή δε καταράσθαι, άλλ' οι άναγινώσκοντες ευχεσθαί μοι δια τόν Κύριον. άφιερώ δε αύταΤς έν τ*^ θεία και περι^^ο^τφ βασι- λική λαύρα του οσίου πατρός ημών Σάββα, και αρχαγγέλου Μι- χαήλ ναώ του έν τη αγία πόλει Ιερουσαλήμ δια ψυχικής σωτη- ρίας, διότις έποίησα δύο, ή μία κάτω και ή έτερα απάνω κτλ. ^ζριδ', μην ιουλίω κ&'» [1606]. 586• Τεύχος της ις' εκατ. εκ φύλλων χάρτου 74, μήκους 0,207, πλάτους 0,145. Κατά σελίδα γραμμαι 11 (0,12X0,075). Έν τω κρασπέδω του 8 -ου φύλ).ου• «•{• του Σίφνου Τιμοθέου» ^ Έν άλλω δέ τόπω σημειοΰται, δτι το βιβλίον ήν Γρηγορίου ιερομό- ναχου Κρητός, του και Λεντίτζης επονομαζομένου. — α') «Τάξις γι- νομένη έπι χειροτονία άναγνώστου και ψάλτου». Άρχ. «Προσαγόμε- νος τω άρχιερεΤ ό τοιούτος», φ. Ι.-^β') «Έτερα τάςις γινομένη έπι χειροτονία ύποδιακόνου». Άρχ. «Του άρχιερέως καθεζομένου έπι της ωραίας πύλης», φ. 3?. — γ') Λειτουργία Ιωάννου του Χρυσοστό- μου, φ. 8. Έν τω κρασπέδω του 17 -ου φύλλου προσετέθη «ευχή προ του ευαγγελίου», ης ή αρχή* «Έλαμψον έν ταΤς καρδίαις ημών» κτλ. — δ') «Τάξις γινομένη έπι χειροτονία πρεσβυτέρου». Άρχ. «Μετά δέ το πληρωθήναι τον χερουβικόν υμνον», φ. 29^. — ε') «Τάξις γινομένη έπι χειροτονία διακόνου». Άρχ. «Μετά το ειπείν τον αρχιερέα τήν έκφώνησιν», φ. 53. — Ο Ακολουθία του μικρού αγιασμού, προστεθείσα τ'η ιη' εκατ., φ. 71»^. 537. Ψαλτήριον έτους 1635-ου, συνιστάμενον έκ φύλλων χάρτου 270, μήκους 0,20, πλάτους 0,152. Κατά σελίδα γραμ- μαι 16 (0,14X0,085). Κεφαλαιώδη τινά γράμματα κεχρωμα- τισμένα και ποικίλως έσχεδιασμένα, ετι δέ κοσμήματα τίνα. Έν τω τελευταίω φύλλω• €•{• Το παρόν ψαλτήριον έγράπτη διέμου Γρηγορίου, ιεροδιακόνου, του Μαυροθαλασσήτου έχ Τρουλίας, και Βασιλειχου. και το άφύνω ε[ς τήν λαύραν του αγίου Σάβα νά δια- * Ούτος •Λα&τ|ρέ»^η της έ-ίσκοΓΓ|ς Σίφνου ιχηνΐ Ιανουαοίω, έτους 1678. Κ. Σά»)α, Μεσ. Βίβλ. III, σ. 603. 602 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ βάζη οποίος θέλει, μόνον άπαυτόθεν να μην τό εύγάνει χοΊης - χαΐ ο'. άναγινώσκοντες εύχεσθαι καΐ υπέρ τον γράψαντα. — ΚαΙ ^"^ ^ 2^ Ο ^-^ ^ Λ €/ ^-^ :? /^*- ίΖΤ ^^ >-ηβ- ι// 9 ;^ Ένετη ,αχλε. μαρτι'ω χ', όπου χαΐ αύτη τη ήμερα ψάλλεται χαί ή μνήμη των άγιων πατέρων, των έν τη λαύρα του αγίου Σάβα άναιρεθέντων». 588• Φύλλα χάρτου 69, μήκους 0,195, πλάτους 0,143.— «Ακολουθία της αγίας μεταλήψεως, ως ευρηται εν τινι μεμ- βραΓνω της βιβλιοθήκης του Παναγίου Τάφου [= δ έστιν αριθ. 521 της πατριαρχ. συλί^ογής. Ίεροσολ. Βιβλιοθ. Ι, σ. 465]' έν ω δίά την παλαιότητα ελιπε καΐ ή αρχή της ενάρξεως της ακο- λουθίας ταύτης, και το τέλος του βιβλίου, ούχι της ακολουθίας* δθεν και αγνωαττος ήμϊν ό χρόνος καθ' δν εκείνο έγράφη* ετι δε και ό γράψας και * ό συνθεις και δπου άφιέρωται. "Οπερ έν ετει ^αω' [1800] άπό της θείας οικονομίας, έν μηνι σετυτεμβρίω, άντεγράφη άπαραλλάκτως πλην της ευχής του οσίου Έφραιμ ή πρώτη, ήτις ελήφθη έκ του λόγου του " Ου δει γελάν και μετεω- ρίζεσθαι" (ου ή αρχή• «Αρχή καταστροφής μονάχου» κτ': σελίδι ρος', έν τη τυπογραφία της Όςονίας, έν έτει ^αψθ'), δια το έλ- λείπειν τινά φύλλα• και πλην τής ευχής του οσίου Ιακώβου, ήτις συνήφθη μετά και ετέρας ευχής του αυτού δια την ομοιό- τητα έν πολλοίς- εις δε τάς δλλας εύχάς γέγονεν ή προσθήκη τινών λέξεων, ή μεταβολή έκ των ευχών της μεταλήψεως τής έν τω Ώρολογίω, διά το όρδότερον. Έν τη αγία πόλει Ιερου- σαλήμ». Έτερον άντίγραφον δρα έν τ. Ι, σ. 404. 58Θ• Δύο τεύχη συνδεδεμένα, φύλλα συναριθμουντα χάρ- τινα 133, μήκους 0,20, πλάτους 0,145" περιεκάλυψε δε ταύτα ό δέτης δυσΐ μεμβρανίνοις φύλλοις, άπεσπασμένοις έκ κωδικός τής δεκάτης εκατ., ου το κείμενον ην δίστηλον και γραμμάς ήρίθμει κατά σελίδα 30" περιέχεται δ' έν αύτοΓς ίκανόν απόσπα- σμα μαρτυρίου γυναικός, ώς εοικεν. ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ! ΙΕΡΟΣΟΑΓΜΩΝ. 603 α') Τεύχος έκ φύλλων ήριθμημένων από του α ν^χρ^ '^οδ <*> μέγα* λείπει δέ τό α* και περιέχει πρώτον την συνήΗη διή- γησιν περί του πατριάρχου Αλεξανδρείας Ιωακείμ, ης τό άντί- γραφον ενταύθα δια της χειρός έγένετο Νεοφύτου ιερομόνα- χου, τη 28-Τ3 νοεμβρίου 1709* δεύτερον δε περιέχει βίον του όσιου Μάρκου του Αθηναίου και μετά τούτον διήγησιν περί Ιωάννου του Βοστρίτου, β') Σελίδες ήριθμημέναι 236, εν αΓς ό γράψας αύτάς ίκανάς περιέλαβε γερόντων ασχητικάς διηγήσεις καί τίνα των κεφαλαίων Αναστασίου του ΣιναΓτου. 5ΘΟ• Τεύχος έκ χάρτου της ις' εκατ. αριθμούν φύλλα 91, μήκους 0,195, πλάτους 0,145. Δώρον εδόθη τη μονή Σάβα του οσίου, έτει 1718-ω, παρά του ιερομόναχου Ιεζεκιήλ Κυ- πρίου του έκ Λεμεσού* πρό δε τούτου τό βιβλίον ην Παρθενίου του Νεαπόλεως αρχιεπισκόπου. — α') Κωνσταντίνου του Κορινθίου διατριβή περί Χρίστου "καΙ της διδασκαλίας αύτου, προτεταγμένην έχουσα του συγγραφέως έπιστολήν, ης ή αρχή* €''Οποιος βούλεται και θέλει να μάθη τήν θεολογίαν δλην» κτλ., φ. 1-32. — β') Αθανασίου Αλεξανδρείας τό προς Άντίοχον άρχοντα σύγγραμμα, φ. 33 κέ. — γ') €Έπιστολή Πέρσου του Σαμψατή Σωαγαννή» περί της χρι- στιανικής πίστεως, ης ελλείπει τό τέλος, φ. 63-72, — δ') Ποι- κίλα, φ. 73 κέ. — Παρέπεται βιβλίον έντυπον, αριθμούν 28 φύλλα, ων τό κείμενον υπάρχει δίστηλον επιγράφεται δε ώδε• €ΑΝΘΟΟ | ΤώΝ ΧΑΡΙΤωΝ. Ένετίησιν. Παρά Άντωνίω τω Πινέλω, ,αχι'». 5Θ1• Τεύχος της ιη' εκατ. έξ 159 φύλλων χάρτου, μή- κους 0,198, πλάτους 0,15. Κατά σελίδα γραμμαΐ είκοσι (0,135 Χ 0,085). — Ιωάννου του Δαμάσκηνου «έκδοσις ακριβής της ορθο- δόξου πίστεως» και λόγος περί των έν πίστει κεκοιμημενων. 5Θ2. Πατερικόν, δπερ έγραψε Σαμουήλ ιερεύς ό Κύπριος, αρχομένης της ιθ' εκατ. Έν τη άρχη φύλλα δύο πίνακος• εΤτα σελίδες ήριθμημέναι 438, περιέχουσαι πολυάριθμα κείμενα, παρα- πεφρασμένα παρ' αύτου του Σαμουήλ• τούτων δε σημειώσεως άςια τάδε• α') «Προχώρου ενός των επτά διακόνων, μαϋητου 604 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΚΙΡΟΓΡΑΦΩΝ γεγονότος Ιωάννου του θεολόγου, περί τών αύτοδ θαυμάτων χα: του κηρύγματος, συγγραφής τε του ευαγγελίου χαΐ τής αύτου με- ταστάσεως» εις κοινήν φράσιν, σ. 1 κέ. — β) «Διήγησες ψυ- χωφελής ττερί της του κυρίου ημών 'Ιησου Χρίστου τιμίας χαί αγίας εικόνος, το πώς έπεκλή&η Άντιφωνητης, καΐ περί Θεο- δώρου ναυκλήρου και Ά^ραμίου του Εβραίου». Άρχ. «Αδελφοί, διήγησιν βούλομαι διηγήσασ&αε», σ. 205. — γ') «Περί αγίων ει- κόνων όπου να εΤναι πολλά χαλασμέναι τί να γένη εις αύταΤς», σ. 269. — δ') «Έκλογαι διάφοροι τών θείων προψτ^τω^^ περί της ενανθρωπήσεως του κυρίου ημών Ίησου Χρίστου και περί του πάθους αύτου καΐ δτι θέλει ελθη ό Αντίχριστος προτήτερα της δευτέρας παρουσίας αύτου του Κυρίου ημών τα όποια έμετε- γλωττίσθησαν εκ της έ)νληνικής διαλέκτου εις τήν κοινήν γλώτταν έν ετει 1777». 593. Σαμουήλ ιερομόναχου του Κυπρίου πατερικόν έτερον. δπερ αυτός ούτος εγραψεν ετει 1802-ω• περιέλαβε δ' έν αύτψ παραφράσεις ιδίας καί τίνα κείμενα παλαιά κατά τήν εξ αρχής αυτών σύνθεσιν. Τό βιβλίον αριθμεί σελίδας 472 (ή φύλλα χάρ- του 236, μήκους 0,195, πλάτους 0,142) και φύλλα τρισκαίδεχα, χωρίς αριθμήσεως, απερ έχει κατάλογον άκρΐ|3ή τών έν τω κώ- δικι περιεχομένων ές αρχής υπομνημάτων τούτων δμως ελλείπει νυν τό πρώτον, 8 περιελάμβανε τάς πρώτας είκοσι και δύο σε- λίδας• έπεγράφετο δέ κατά τον πίνακα τον προτεταγμένον ώδε* «Του αγίου ένδόζου και πανευφήμου αποστόλου καΐ εύαγγελιστου Ιωάννου του θεολόγου περί της έλεύσεως του κυρίου ημών Ίη- σου Χρίστου και πώς μέλλει κατέρχεσθαι έπι της γής>. *Αρχε• ται τοίνυν ό κώδιξ ήδη του δευτέρου κειμένου, ου ή επιγραφή" «Περί μονάχου τίνος διήγησις ωραία», ης ή αρχή* «Διηγήσατο ήμΐν τις τών πατέρων ελεγεν ή μακαρία Θεοδώρα» κτλ. — Έχ τών κατόπι δέ κειμένων αναγράφω κατά προτίμησιν έγώ τρίχ α') «Διήγησις και οπτασία ωφέλιμος ορθοδόξου τίνος Δημητρίου, σ^γγραφεΤσα παρά Μητροφάνους ιερομόναχου προτροπή του ιυνευ- ματικου πατρός και διδασκάλου αύτου κυρου Διονυσίου και ρήτο- ΙΙΑΪΡΙΑΡΧΕΙΟΪ ΙΕΡΟΣΟΑΓΜΩΝ. 605 ρος, τε&εΓσα δέ εις κοινήν φράσιν παρά Λαυρεντίου ιερομόναχου». ν δεσποτικών καΐ θεομητοραώ^^ εορτών*. Έν φ. 256* «1778 το στιχεράριον υπάρχει καμου Γε- ρασίμου ιερομόναχου, διά χειρός ελαχίστου πάντων κ4ι αμαρτω- λού Ιωάννου Ίεροσολυμίτου ε?ς του; 1699, άπριλίω 28»- 538• Παπαδική περιέχουσα τεμάχη μουσικής εκκλησιαστι- κής έκ τών έργων Κουκουμδ, Λατρινου, Ήθικου, Άγαλλιανου, Αργυροπούλου, Γερασίμου μονάχου, Νικολάου δομεστίκου Χίου. Ιωάννου Κουκουζέλη, Μάρκου ιερομόναχου, Μανουήλ Γαζή κλπ. Έν τϊ] άρχη του τεύχους* «Αρχή συν θεώ άγίω τής παπαδι- κής τέχνης τών ανιόντων και κατιόντων σωμάτων τε και πνευμά- των και πάσης χειρονομίας, συντεθέντων παρά του πρωτοψάλτου κυρου Ξένου του Κορώνη» κτλ. Τεύχος τής ις' εκατ. έκ φύλλων χάρτου 151, μήκους 0,20, πλάτους 0,142* κατά. δέ τι σημείωμα τής αυτής εποχής ην απόκτημα Κυρίλλου τίνος ιερομόναχου Άγιο- ταφίτου, του Χίου. 599. Είρμολόγιον εκκλησιαστικής μουσικής, γραφέν τή ίδ' εκατ. και συνιστάμενον έκ φύλλων βαμβακερού χάρτου 225, μή- κους 0,188, πλάτους 0,13* έχει δε και φύλλα τρισκαίδεκα, άπερ εστί μέρος Λαυσαϊκου, γράμμασιν άραβικοΐς γεγραμμένου. 600. Άν&ολόγιον εκκλησιαστικής μουσικής, γραφέν περί τήν αρχήν τής ιθ' εκατ. και σελίδας αριθμούν 376' τούτων δμως αι ες πρώταΐ λείπουσιν. βΟΙ. «Είρμολόγιον το καλοφωνικόν», γραφέν υπ' Άνθιμου ιεροδιακόνου ναού του αγίου Ιωάννου έν Δάρνακι τής Κύπρου, τή 22 νοεμβρίου, έτους 1821 -ου. Φύλλα χάρτουτ 138, μήχου; 0,235, πλάτους 0,162. 602• Τεύχος τής ιδ' εκατ. συνιστάμενον έκ φύλλων χάρ- του 301, μήκους 0,222, πλάτους Ο, 15* έστι δε σφόδρα παρα- λελυμένον έγράφη δε παρά Παναρέτου, του μουσικού πιθανώς, ως εμφαίνει το σημείωμα τοίίτο (φ. 290^)* <^Ω Χριστέ, βοήθε: μοι τώ σώ δούλω Παναρέτω » . — Παπαδική περιέχουσα τεμάχη μουσικής εκκλησιαστικής, οίον Δοκιανου, Χαλιβούρη, Μανουήλ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕ10Γ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 607 Άγαλλιανοΰ, Κορώνη του καλόγερου, Κορώνη του πρωτοψάλτου, Μανουήλ ιερέως Παναρέτου, Φαρδιβουκη ιερέως, Γλυκέως, Ιωάν- νου Δαμάσκηνου, Ήθεκου, Ανδρέου δομεστικου, Βασεάτου, Ξένου Κορώνη του λαμπαδάρη, Ιγνατίου μονάχου, Ιωάννου Κουκουζέλη, Άρμά(κη) Ιερέως• έχει δέ και μέλος Άγιορειτικόν, Σωσαντρινόν και θεσσαλονίκης. Σημειωτέον έν τω 106 -ω φύλλω «στιχερόν ψαλλόμενον εΙς το γεύμα του βασιλέως»• και έν τω 120-ω φύλλω σημείωμα τοιούτον έρυθρόν «•{• Ό δούλος του άγιου ημών αυ- θέντου και βασιλέως Ιωάννου, Ιωάννης ----». Και έν τω 290-ω φύλλω πράξις έχουσα ώδε• «ψ Έπεΐ κυρά "Ανα διάπρά- σετο ήμέτερον ήκημα χαμαιγεον έν τη περιώχή του μεγάλου δρογκαρίου, ον ήχεν ό γαμβρός αυτόν άκουσας δέ ό κόπελος ό πονηρότατος έπείρεν την φωνήν του κοπέλου και άπεκρίθην ό Παπαδόπουλος και εϊπεν κακόν αύθέντη. και άπεκρίθην του Πα- παδοπούλου ή θυγατέρα του Παπαδοπούλου και εϊπεν είσκοτόσι τον θέλω, εΤσκοτόσι με θέλη και άπεκρίθην του Παπαδοπούλου τογινεκαριον του Παπαδοπούλου και εϊπεν φευ(γ) άπετο όσπίτιον μου ψ. — •{• Ό δούλος του κραταιού και άγιου ημών αύθέντου και βασιλέως Α<γ£τ /^/^ ^ χύρ αδελφός μου ο Πανάρετος μικρέος Ανδρέας, αύθέντης και πατήρ μου». β03• Τεύχος μεμβράνινον της ιγ' εκατ., συνιστάμενον έκ φύλλων 74, μήκους 0,205, πλάτους 0,145. Κείμενον κατά σε- λίδα μονόστηλον έκ γραμμών 32-34. Μετά τό 51-ον φύλλον υπάρχει χάσμα δύο φύλλων, άπερ έχει νυν ή Πετρουπόλεως αυ- τοκρατορική βιβλιοθήκη έν τη συλλογή Πορφυρίου του Ούσπέν- σκη (αριθ. 338. Οτϊθγβ 38, 1883 γ., σ. 132) Έν φ. 50-ώ σημείωσις• «ψ Κύριε βοήθει μοι τω σώ δούλω Θεοδώρω τώ Καπάσα». — α') Ιωάννου του Χρυσοστόμου λόγοι διάφοροι δέκα και επτά, ων ό πρώτος «εις τόν υίόν της χήρας». Άρχ. €Έγέ- νετο έν τω καθεξής» κτλ., φ. 1. — β') Διήγησις περί του συγκλη- τικού Προτερίου ή; ή αρχή• «Έλλάδιος δέ ό έν δσία τη μνήμη αυτόπτης και υπηρέτης γενόμενος», φ. 42ί^. — γ') «θαύμα του 608 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ έν άγίοις πατρός ημών καΐ αρχιεπίσκοπου Μύρων της Λυχίας Νι- κολάου του θαυματουργού». Άρχ. «Έν τοις καιροΐς Κωνσταντί- νου του μεγάλου βασιλέως ακαταστασία» κτλ., φ. 45^. — δ') "Ετε- ρον θαύμα του αύτου «περί χΥεοντίου του άπό Σικελίας ορμώ- μενου». Άρχ. «Νέος τις φησιν και ημέτερος άγχιστης», φ. 50. — ε') Ιωάννου του Χρυσοστόμου «λόγος περί μετανοίας και ελεη- μοσύνης, έν ω έμνημόνευσε και έστηλιτευσε πάντα τα πάθη των ανθρώπων». Άρχ. «ΆεΙ μεν μνημονεύειν θεού καλόν», φ. 51. — ς') «θαύμα γενόμενον υπό του αρχιστρατήγου Μιχαήλ του έν ταΐς Χώναις». Άρχ. «Αρχή των ιαμάτων και δωρεών», φ. 70.— ζ') Άδηλου «λόγος περί κανόνων και διαταγής μοναστηριών», ουπερ είκοσι και πέντε μόναι γραμμαί διεσώθησαν. Άρχ. «Μαχα- ρίζω τήν υμών» κτλ., φ. 73?. Θ04. Τεύχος μεμβράνινον γραφέν ετει 1303 -ω ή 1304-ω, και συνιστάμενον έκ φύλλων ακατέργαστων 148, μήκους 0,205, πλάτους 0,142* έχει δε και φύλλα τινά παλίμψηστα [86-93], ών το παλαιόν κείμενον έγράφη τη δεκάτη έκατονταετηρίδι, καΐ καθά φαίνεται προσήκει λόγω τινι Έφραιμ του Σύρου περί του «Πρόσεχε σεαυτώ». Έν δε τη άρχη του τεύχους υπάρχει €πίναϊ της παρούσης βίβλου»• είτα δ' ή Φίλιππου του μονάζοντος ονομα- στή Διόπτρα, ης τό τέλος έχει τό σημείωμα τούτο* «Έτει ^ςωιβ'. ινδικτιώνος β'», φ. 126^. Μετά τούτο «Θεοφίλου αρχιεπισκόπου Άλεςανδρείας κεφάλαιον η'», ου ή αρχή• «Τα προσφερόμενα εις λόγον θυσίας» κτλ., φ. 126^ [Μϊ^ικί, ΡαίΓοΙ. τ. 65, σ. 41, κανών ζ' του ύπομνηστικοΰ]. Και πάλιν «του αύτου περί των αγίων θεοφανείων», φ. 126•^ [Μί^ηβ ενθ. άν. σ. 64]• Είτα α') Ιωάν- νου του Χρυσοστόμου λόγοι τέσσαρες (φ. 126^ — 138), ων ό τε- λευταίος «περί σωματικής και βιωτικής εύπραγίας, δτι ουδέν έστιν άνευ της κατά θεόν αρετής»• τούτου δε του λόγου τά δύο τε- λευταία φύλλα παρέλα|3ε κατακόψας Πορφύριος ό Ούσπένσκης, γράψας έν τω κώδικι σημεΐον αφαιρέσεως δηλωτικόν. — β') Ιωάν- νου του Χρυσοστόμου κεφάλαια τρία, φ. 139. — γ') Βασιλείου Καισαρείας «περί της έπιμόχθου ζωής του άνθρωπου». Άρχ. ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΪ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 609 «Ό βίος των ανθρώπων βραχύς καΐ όλίγοχρόνΕος», φ. 144. — δ') Άμφιλοχίοΐ) Ίχονίου έκ των προς Σέλβϋκον ιάμβων περί το•> τίνα χρή άναγινώσκειν της παλαιδς καΐ καινής Γραφής, φ. 148• 605. Λείψανα τεσσάρων κωδίκων, αποτελούντα φόλλα μεμ- βράνινα 66. — α') Τέμαχος χάρτινου Ψαλτηρίου της ιε' εκατ. ε/. φύλλων 28, μήκους 0,20, πλάτους 0,155. Κατά σελίδα γραμμαΐ 23 (0,145X0,09). — β') Τέμαχος έκ 14 μεμβρανίνων φύλλων (29-36 και 53-58) της ιδ' εκατ. περιέχον μέρη των λειτουρ- γιών Ιωάννου του Χρυσοστόμου καΐ Βασιλείου του μεγάλου. — γ') Αείψανον κωδικός της ένατης έκατονταετηρίδος (φ. 37-52") μήκους 0,203, πλάτους 0,135. Κείμενον κατά σελίδα μονόστηλον και έκ γραμμών 20 ή 21 (0,142X0,085). Περιλαμβάνει δε τινός άγνωστου μοι κωδικός τετράδια δύο (κς'-κζ'), ων οι αριθμοί κείνται εν τη επάνω γωνία του πρώτου φύλλου τούτων και εν μεν τή αρχή κείται λόγος ακέφαλος Έφραιμ του Σύρου, αρχό- μενος ήδη τών λέςεων τούτων €καρδιογνώστης γάρ έστιν ό Κύ- ριος και έπίσταται ούχ ημών, αλλά τών έχθρων ημών» κτλ. Μετά δε τοοτο^^ δτερος υπάρχει λόγος του αύτου, ό κδ', περί πραότητος και ακακίας και πονηρίας, ου ή αρχή• «Προτρέχει μέν του ηλίου το πρωϊνδν φώς» κτλ. Και πάλιν του αύτου λό- γος κε' περί τής τών παθών άπωλείας, ου ή αρχή• €Ό άγάττης Κυρίου κυρίως» κτλ. — δ') Αείψανον ευαγγελίου μεμβρανίνου τής δεκάτης εκατ. (φ. 59-66), ου το κείμενον υπάρχει δίστηλον και έκ γραμμών 26' τούτων δε τό εμβαδόν μήκους μέν εστί 0,172, πλάτους δέ 0,12. βΟΘ• Τετραευαγγέλιον μεμβράνινον τής δεκάτης ή τής ενδέκα- τη; έκατονταετηρίδος, αριθμούν ήδη φύλλα 169, μήκους 0,194, πλάτους 0,138. Κατά σελίδα κείμενον μονόστηλον έκ γραμμών 28 ή 29 (0,16X0,094). Δύο φύλλα (τό 133-ον και τό 134-ον) έχει νυν ή Πετρουπόλεως αυτοκρατορική βιβλιοθήκη εν τή συλ- λογή Πορφυρίου του Ούσπένσκη, μέρος έμπεριλαμβά^^οντα του κατ' Ίωάννην ευαγγελίου (αριθ. 285. ΟτΊΟΤΐ 38. 1883 γ., σ. 123). Θ07• Τεύχος μεμβράνινον άκέφαλον, ^ραγε^* περί την αρχήν 39 610 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΑΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ της ιδ' ίτίατ, χαΐ συνιστάμενον έκ φύλλων 76, μήκους 0,20, πλάτους 0,1 36' περιέχει δε ταύτα. 1. «ΡΑ]λλη τάξις γινομένη επί σαλευθείση τραπέζη». Άρχ. «[Π]ρό της αρχής της θείας λειτουργίας αποστέλλεται εΤτε λι- θοξόος, εΤτε χρυσοχόος» κτλ., φ. 1, βοΛΓ, Εύχολόγιον, σ. 493. 2. ΕύχαΙ της γονυκλισίας άναγινωσκόμεναι τη Πεντηκοστ-ξ, φ. 1?. 3. «Τάξες γινομένη έπΙ καθιερώσει ναού και ιδρύσει της έν αύτω αγίας τραπέζης». Άρχ. «Προ μιας ημέρας καταλαμ^ει τον τοιούτον ναόν ό έπι των χειροτονιών» κτλ., φ. 8. Οολγ σ. 655. 4. «Τάξις γινομένη έπι σαλευθεΐσαν άγίαν τράπεζαν». Άρχ. «Όπόταν μέλλη ή σαλευθεΐσα της του θεού εκκλησίας αγία τρά- πεζα καθιδρυθήναι», φ. 27?. βο&Γ σ. 490. ΗαϋβΓϋ, Άρχιερα- τικόν, ΙΛβΓ ροηΙίίίοΛΗδ βοοίβδίβ-θ ^αβο&β. ΡΛΠδϋδ 1676, σ. 649. 5. «Ευχή του αγίου Ταρασίου πατριάρχου Κωνσταντινουπό- λεως έπι λύσεως ναοΰ υπό αίρέσεως μιαν}>έντος, λεγομένη εξω του πυλώνος της εκκλησίας». Άρχ. € Κύριε ό θεός ημών, δυ- σωπουμέν σε τόν ϊλεων και ευμενή», φ. 30. βοΛΓ σ. 494. 6. «Ευχή έτερα λεγομένη έμπροσθεν της αγίας τραπέζης». Άρχ. «Δέσποτα κύριε ό θεός ημών, δυσωπουμεν τόν ιλέων χαΐ ευμενή έπι ταΐς άμαρτίαις ημών, ει τι εξαιρετικώς» κτλ., φ. 31. 7. «Ευχή έπΙ ανοίξει ναού βεβηλω&έντος υπό εθνικών η υπό αιρετικών καθυβρισθέντος». Άρχ. «Κύριε ό θεός ημών ό τόν ναόν τούτον άναδείξας», φ. 31. Οθ8.Γ σ. 495. 8. «Ευχή λεγομένη έπΙ ανοίξει ναού, έν ω συνέβη θανεΐν δνθρωπον ή ζώον άλογον κατά τόν πάλαι νόμον άκάθαρτον και αθυτον, ή εθανεν, ή έγέννησεν». Άρχ. «Δέσποτα κύριε 6 θεός ημών, ό διά πολλήν και δφατον αγαθότητα» κτλ., φ. 32. 9. «Ευχή ίκετήριος εις τήν ύπεραγίαν θεοτόκον», ης ή αρχή* «Δέχου τοίνυν, πανευμενεστάτη, τίμια δώρα και σοι μόνη αρμό- ζοντα, παναγία παρθενομήτορ» κτλ., φ. 33^. 10. «Τάξις γινομένη έπι χειροτονία άναγνώστου». Άρχ. « Προσαγόμενος τω άρχιερεΐ ό τοιούτος», φ. 34. ΟοαΓ σ. 194. ΗαΙ)βΓΐί άρχιερατικόν σ. 305. ΙΙΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΪ ΙΕΡΟΣΟΛΪΜΩΝ. 611 11. «Τάξις γινομένη έπι χειροτονία ύποδιακόνου » . Άρχ. «Προσάγεται τω άρχιερεΐ ό μέλλων χειροτονεϊσθαι όποδιάχονος», φ. 35Ρ. 12. «Τάξις γινομένη έπι χειροτονία διαχόνου». Άρχ. «Μετά το έκφωνησαι τον αρχιερέα» κτλ., φ. 36»^. Πρβλ. ΗαΙ)βΓΐ;ι άρχιε- ρατικόν σ. 308. Οο»γ σ. 208. 13. Τάξις γινομένη έπι χειροτονία πρεσβυτέρου- οφείλει είναι χρόνων λ'>. Άρχ. «Μετά το πληρωθήναι τό χερουβικόν ίσταται έν τη σωλία ό μέλλων χειροτονηθήναι πρεσβύτερος», φ. 4θΡ. Οο»Γ σ. 242. Ηα1)βΓϋ σ. 312. 14. «Τάξις γινομένη έπι χειροτονία επισκόπου». Άρχ. «Προ του φθάσαι τον καιρόν της λειτουργίας οι ύπηρέται εύτρεπίζου.σι τήν άναβάθραν του άρχιερέως» κτλ., φ. 44?. 15. «Διάταξις της του πατριάρχου λειτουργίας, πώς γίνεται έν τη Μεγάλη Εκκλησία». Άρχ. «Ό πατριάρχης μέλλων την θείαν έπιτελέσαι μυσταγωγίαν κατέρχεται έκ του στασιδίου αυτού > κτλ., φ. 50^. Τό κείμενον τούτο φαίνεται δν τό πρωτότυπον όμοίας διατάξεως, ην ανέπτυξε καΐ συνεπλήρωσε Δημήτριος ό Γε- μιστός, 8ς ετει μεν 1368-ω νοτάριος ήν [Αοΐα βΐ άίρΐ. Ι, σ. 497], είτα δε πρωτονοτάριος, ως άποδείκνυσιν ή επιγραφή της αύτοΰ συγγραφής, 8 έστι «Διάταξις της του πατριάρχου λει- τουργίας, πώς γίνεται έν τη Μεγάλη Εκκλησία• έν η και ή τάξις τών χειροτονιών πότε και πώς γίνεται εκάστη, συνταχθείσα παρά του πρωτονοτάριου τής άγιωτάτης του θεού Μεγάλης Εκκλησίας κυρου Δημητρίου του Γεμιστού». Και ταύτην μεν τήν άνεπτυγ- μένην διάταξιν, ης αντίγραφα πολλά σώζεται [Ρ8,1)ποί-Η»Γΐβ8, Βί1)1. βΓ&βοα XI, σ. 606. Σακκελίωνος, Πατμ. Βιβλιοθήκη σ. 39 χαι 171. Α. ^ΗΜΗτρίβΒΟκαΓΟ πγτβπιβοτΒίβ. ΚίβΒ•Β, 1890, σ. 29], τύποις άνώνυμον έξέδωκεν Ισαάκ ό Η8.1}βιΐ [Άρχιερατικόν. Ι<ίΙ>βΓ ροηΙίβοΛϋδ βοο1β8ί»β §Γ8.β€8.β. ΡΛΓΪδϋδ 1676]* τήν δ' έν τω Σα- βαϊτικώ χειρογράφω διάταξιν έτύπωσεν ή τής «Αναπλάσεως» επι- τροπή διά τους "Ελληνας [ερεΓς, άντίγραφον έκπορισαμένη διά τετραδίου, δπερ έγώ τω παναγιωτάτω πρώην οίκουμενικώ πατρι- 612 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ άρχη ΊωαχβΙμ χω γ' δώρον εδωχα, περιγραφήν έν αύτώ τούτω του χώδίχος άτΛουστάτην έξ ανάγκης ένθείς χάριν τοδ παναγιω- τάτοϋ μοι πατρός• έπέγραψε δε τήν εκδοσιν ή της € Αναπλά- σεως» επιτροπή ώδε: — Διάταςις της του πατριάρχου λειτουργίας, πώς γίνεται έν τη Μεγάλη Εκκλησία. Έν Αθήναις 1890, σε- λίδες 31 σχήματος 16-ου. 16. «Τάζις γινομένη τη μεγάλη Πέμπτη έν τη έχπλιίσει της αγίας τρατπόζης». Άρχ. «Μετά το ψάλλειν τήν τριτοέκτην κατέρχεται ό άγιώτατος πατριάρχης έν τω μιτατωρίω ή έν τω διακονικω» κτλ., φ. 61?. Είτα «περί της αγίας τραττεζης, ης τα άμφια παλαιωθέντα διεφθάρη», φ. 65. Η&1)βΓΐί άρχιερατιχόν σελ. 652—656. 17. «Ευχή προ της θείας μυσταγωγίας», ής ή αρχή• «Ό θεός ό θεός ημών ό τοις ΧερουβΙμ αθεώρητος» κτλ., φύλ. 65Ρ. 18. «Έτερα ευχή εις τήν ύπεραγίαν θεοτόκον». Άρχ. «Τπέ- ραγνε μήτερ του υπερευλογημένου θεού», φ. 66^. 19. «Τάξις έπι χειροτονία σταυροφόρου». Άρχ. «Κατερχο- μένου του πατριάρχου άπό του στασιδίου αύτου και ιστάμενου έν ταΐς ύπ' αυτό βαθμΐσι» κτλ., φ. 67. 20. [Προσθήκη Σωφρονίου "Ιεροσολύμων]. Τύπος άποκρίσεως εΙς μήνυμα χειροτονίας άρχιερέως έν τω πατριαρχείω των Ιερο- σολύμων, φ. 68. 21. [Προσθήκη έτερα]. Τύπος άποκρίσεως εις μήνυμα χειρο- τονίας άρχιερέως έν τω πατριαρχείω Κ/πόλεως, φ. 68^. 22. [Προσθήκη της ιε' εκατ.]. Άποστολοευαγγέλια και τρεΓζ εύχαί, φ- 69-75. Σημειωτέον ετι, δτι έν τη άρχη του κωδικός υπάρχει προσθήκη δύο φύλλων, ων τό πρώτον έχει το σημείωμα τούτο• «•{- Μνήσθητι, Κύριε, Σωφρονίου πατριδρχι Ιερουσαλήμ* πρωσιλομένο ηστον δγιον Κωνσταντίνο και αγίας Ελένης»• τό δ' δτερον φύλλον έστΙ τεμάχιον δίστηλον κωδικός της ια' εκατ., άπεσπογγισμένον, δπερ έχει στιχηρά τίνα τροπάρια. Και έν τω κρασπέδω του 1-ου φύλλου του κωδικός υπάρχει τό σωμείωμα ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΑΪΜΩΝ. 613 τουτο' «•{- Σωφρόνιος ελέω θεού της αγίας πόλεως Ίεροι^ααλήμ. ,ζρ^» [1598-1599]. 608. Ψαλτηριον μεμβράνινον, γραφέν τη ιγ' εκατ. και συνιστάμενο ν έκ φύλλων 272, μήκους 0,198, πλάτους 0,152. Κατά σελίδα γραμμαΐ 17 (0,135X0,10). Φύλλ. 264? «+ Τέλος συν θεώ άγίω αμήν: ^^^ | "{" Αθανασίου μονάχου:. | -|• Δόξα σοι ό θεός, δόξα σοι: — •{-». — Φ. 265 Πέντε εύχαι του αγίου μάρ- τυρος Ευστρατίου. — Φ. 270 «Στιχηρά κατανυκτικά• ήχος πλ. δ'». Άρχ. «Πά&η χειμάζει με σώματος» κτλ. — Φ. 271 «Ευχή εις τήν θεοτόκον», ης ή αρχή* «Πανάχραντε δέσποινα μου Θεοτόκε του κόσμου ή κυρία» κτλ. — Φ. 272 Στιχηρόν παρακλητικόν εις τήν θεοτόκον, ου ή αρχή• «Πασαν άμαρτίαν αφειδώς» κτλ.— Φ. 272^ «+ Το βιβλίου τέλος πολλήν μοι παύλα^δγει». βΟΘ. Ψαλτηριον της ιβ' εκατ., συνιστάμενον έκ φύλλων μεμβρανίνων 305, μήκους 0,192, πλάτους 0,142. Κατά σελίδα γραμμαι 19 (0,122X0,075). Κοσμήματα δύο (φ. 132 και 263). Μετά τό 234-ον φύλλον υπάρχει χάσμα. Έξω δε τών ψαλμών και τών 9 ωδών έχει τό τεύχος τούτο και τάδε τά κείμενα. α') «Κανών παρακλητικός εις τήν υπέραγνον του Κυρίου μητέρα τήν θεοτόκον ήχος πλάγιος δ'. Πολλοίς συνεχόμενος πειρασμοΓς» κτλ., φ. 283^. — βΟ «Κοντάκια της ύπεραγίΛς Θεοτόκου, ήτοι της άκαθίστου, και οι οίκοι», φ. 288. — γ') Περί τών ιβ' μη- νών υγιεινά παραγγέλματα. Άρχ. «Τω σεπτεμβρίω μηνι βρωτών ποτών τε γλυκέων» κτλ., φ. 301. Τέλος• «Τω αύγούστω μηνΙ συχνών λουτρών άπέχου και δριμέων* ήσθιε θερμά και γλυκαί- νονται πλέον μή λούστ) δλον τόν μήνα* φλέγμα τό ψυχρόν κυ- ριεύει γάρ τότε», φ. 302. — δ') «Ευχή έωθινή», φ. 302? — ε') «Ευχή έπΙ λογισμών αισχρών», φ. 302?. — ς) «Ευχή ίκε- τήριος εις τήν ύπεραγίαν δέσποιναν θεοτόκον», φ. 303^. 610. Τεύχος εκκλησιαστικής μουσικής, δ έστι στιχηράριον ένιαύσιον, γραφέν τη ενδέκατη εκατ. καΐ συνιστάμενον έκ φύλ- λων μεμβρανίνων 258, μήκους 0,198, πλάτους 0,15' πολλών δε φύλλων ή γραφή δυσανάγνωστος υπάρχει διά βλάβην του κώοι- 614 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ χος υφ' ύδατος. Έν τώ χρασττέδω του 154-οϋ φύλλου σημβίωμα τοιούτον «-[- Έχημήθη ω δουλλ(ος) του θεοΰ Αβραάμ μηνί φευ- (ρουαρίω) ηστ(ήν) ι' υμερα β' του αγίου Χαραλαμπίου επι έτους ,^ψΗς'> [1288]. Και ένδον της δευτέρας πινακίδος, ένθα κεί- ται πρόσθετον εκ χάρτου φύλλον, υπάρχει τούτο• «-|• "Ήλθα έν τι άγια πόλει Ιερουσαλήμ έγό Νεόφυτος ιερομόναχος καΐ ήχμα- λοτίστικα και εγό εν τη αθλήα π6λ(ει), ςΐ^ξγ' ίνδ. γ' μαρτίο α'» [1455]. Και πάλιν αυτόθι• «-{• Μνήσθητι Κύριε καΐ σινχορι την ψυχήν του δου(λου) σου Αντόνι άπο την Τραπεζών δια την βα- σιλιά σου» [ις' έκατ]. Και έν τη άρχη του κωδικός Ιτερον υπάρ- χει φύλλον έκ χάρτου, έν φ γέγραπται σημείωμα της ιε' έκατ. δίγλωσσον, έλληνικόν άμα και άραβικόν, βπερ εΤναι το βιβλίον όμολογεΓ μονής έν Ίεροσολύμοις του αρχαγγέλου Μιχαήλ. 611. Τεύχος μεμβράνινον άκέφαλον, γραφέν τη ιβ' έκατ. και συνιστάμενον έκ φύλλων 151, μήκους 0,185, πλάτους Ο,ΐδ' άρ- χεται δε των λέξεων τούτων €- - - 2ως των καταχθόνιων της κολάσεως* οϊμοι, ελεεινή ψυχή' τί ποιήσωμεν τότε των τοιούτων πόνων» κτλ• — Φύλ. 4^ «Περί κατανύξεως και σωτηρίας ψυ- χής».— Φ. 25^ «Λόγος προς νουθεσίαν έκ των θείων πατέ- ρων».— Φ. 28^ «Περί μετανοίας και μελέτης των αγαθών». — Φ. 29 Διηγήσεις αγίων πατέρων. — Φ. 45 Περί έξομολογήσεως καΐ εΓτα περί του συνεχώς κοινωνεΐν των αγίων μυστηρίων, — Φ. 55^ «Του Χρυσοστόμου έκ της προς Έφεσίους» απόσπασμα. — Φ. 56^ «Του αύτοΰ έκ της προς Εβραίους». — Φ. 58 Του αυ- τού «έκ της εις τον ς' ψαλμόν». — Φ. 61 «Του αγίου Αθανα- σίου περί ασκήσεως καΐ πώς δει κοσμεΐσθαι τον μοναχόν». — Φ. 66 «Περί της αγγελικής κινήσεως τής προς προκοττήν της ψυχής έν τοις τυνευματικοΤς διά προνοίας του θεού έξυττνιζομένης έν ήμΤν». — Φ. 70 «Περί αλλοιώσεως τής έν τη ψυχή γινομέ- νης έν παντί καιρώ φωτός καΐ του σκότους» κτλ. — Φ. 73 «Περί τής μοναχικής πολιτείας και ποίω τρόπω τίκτονται αϊ άρεται 'ύ αλλήλων». — .φ. 75^ «Περί διαφόρων τρόπων του πολέμου προς τους έν τη στενή όδώ πορευομένους». — Φ. 83 Ισαάκ του Σύροο ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ Γ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 615 λόγος, ου ή αρχή• «"Οταν θέλης βαλεΐν αρχήν εις έργον» κτλ. — Φ. 85^ «Περί εστιάσεως». — Φ. 88 «Περί γαστρίμαργίας > . — Φ. 9θΡ «Περί μέθης». — Φ. 93 «Περί έγχρατείας». — Φ. 95? «Περί νηστείας». — Φ. 99 «Περί του μή αγαπάν τόν κόσμον». — Φ. 103 «Περί άκηδείας».— Φ. 107 «Περί άργολογίας». — Φ. 108 «Περί του μή κατακρίνειν». — Φ. 110 «Περί του μή μνησικα- κεΐν». — Φ. 112 «Περί (ϊκτημοσύνης > — Φ. 114 «Περί τυέν- θοϋς». — Φ. 116 «Περί του παραιτεΐσθαι τάς άκαιρους συντυ- χι'ας». — Φ. 119 «Περί άγρυτυνίας, κατανύξεως, ψαλμωδίας». — Φ. 128 Αναστασίου του ΣιναΓτου «περί της αγίας συνάξεως χαΐ περί του μή μνησικακεΤν». — Φ. 147^ «Περί του έζαγορεύσαντος εις γέροντα δγιον έν τω δρει του Όλύμπου»• — Φ. 149 «Περί παιδείας παρά θεού καΐ των μετ' ευχαριστίας ταύτην υπομενόν- των». Προσθήκη μεταγενέστερα. β12. Τεύχος της ιβ' εκατ. εκ φύλλων μεμβρανίνων 176, μήκους 0,19, πλάτους 0,158. Έν τη άρχη προσέθηκεν ό δε- τής πέντε μεμβράνινα φύλλα της ιγ' εκατ., έν οΤς υπάρχει πε- ρικοπή του κατά Αουκαν ευαγγελίου καΐ περικοπή επιστολής τί- νος Παύλου του αποστόλου* ην δε τό τεύχος μονής «του αγίου Δημητρίου εις τήν Ιερουσαλήμ». — «Έκλογάδιον του αγίου ευαγ- γελίου» μετά μηνολογίου καΐ πραξαπόστολος* Ιχει δε τό τέλος αύτου σημείωμα τοιούτον «-[- Ό τά πάντα πληρών Χριστέ ό θεός ήμων δόξα σοι. — Κύριε Ίησου Χριστέ ό θεός ημών έλέησον ήμας, αμήν. •|••|••|• — Έγράφη ή παρούσα βήβλος δια χειρός Αν- τωνίου έν τη έπονύμω λαύρα τοΰ ήγιασμένου πατρός ημών Σάβα>. 613. Ψαλτήριον της ις' εκατ. έκ φύλλων χάρτου 176, μήκους 0,188, πλάτους 0,145. Σημειώματα αραβικά έν τοις έσχάτοις φύλλοις. Θ14. Πηγή γνώσεως ακέφαλος Ιωάννου του Δαμάσκηνου, γραφεΐσα τ^ ιε' εκατ. Φύλλα χάρτου 114, μήκους 0,192, πλά- τους 0,141. Τό τεύχος ην της έν Ίεροσολύμοις μονής «της Πα- ναγίας». Τό κείμενον άρχεται νυν ώδε* «- - - ρετικήν αύτοκίνη- τον ένεργόν, πάντοτε τό αγαθόν θέλουσαν» κτλ. 616 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 615. «Αποφθέγματα πράςεις λογία καΐ διηγήματα έκ των άγιων πατέρων και της έρημου ασκητών». Τε5χος ατελές της ιτ]' εκατ., άρΐι)μουν ήδη φύλλα χάρτου 42, μήκους 0,19, πλάτοϋ; 0,145. Άπό του 32 φύλλου καΐ έςής έμμετρα διηγήματα «ττερί της τυφλωθεισης καλογραίας», «περί τή5 φευγούσης καλογραίας >, <•περί του άρχιληστου» καί €περι του μεταμορφωμένου δαίμονος εις το μοναστήρι του αποστόλου Ανδρέα». β1β• Μαλαςου νομοκάνων έκ κεφαλαίων χπη', έν οΐς καί το «νομοκάνονον πλουσιώτατον» τό δια τους πνευματικούς πατέρας ώρισμενον έγράφη δε ετει 1667-ω. Φύλλα χάρτου 278, μή- κους 0,186, πλάτους 0,145. Κατά σελίδα γραμμαΐ 20 (Ο,ΗδΧ 0,10). Μετά τό 275-ον φύλλον υπήρχε κείμενον, ου ή επιγραφή* «Φωτίου του παναγιωτάτου πατριάρχου Κ, Ι πόλεως, περί της των Φράγκων αίρέσεως έκ της εγκυκλίου επιστολής»• τούτο δ' δμα)ς υπάρχει νυν έν τη συλλογή Πορφυρίου του Ούσπένσκη (αριθ. 472. Οτ^βτ•Β ΗΜΠβρ. ΠγόΛ. Βε6.ί. 3Λ 1883 γ., σ. 156). Τό τέλος του χώδικος έχει τό σημείωμα τούτο• «Έτελειώθη τό παρόν, έν μηνι άπριλλίω. ια', ήμερα Παρασκευή, κατά τό ^ζροε': — θεο5 το δώρον και Γερασίμου πόνος, οί άναγινώσκοντες ευχεσθαι υπέρ των πολλών μου σφαλμάτων, ευχεσθαι δέομαι, και μή καταρασθαι». Θ17. Λείψανα τριών κωδίκων. — α') Ευχολογίου μεμβρανίνοο τής ιδ' εκατ. οκτώ φύλλα σχήματος ογδόου, έν οΤς υπάρχει μέ- ρος ακολουθίας ή τάςεως εις εγκαίνια ναού καΐ «τάζις γινομένη έπι σαλευθείση άγια τραπέζη» και τό ήμισυ ι ακολουθίας εις χει- ροτονίαν επισκόπου». — ^) Λείψανον Ψαλτηρίου τής ιδ' εκατ. έχ φύλλων 111 βαμβακερού χάρτου, μήκους 0,19, πλάτους 0,14.— γ') Εξρμολογίου τής ιδ' εκατ. λείψανον έκ φύλλων 124 βαμβα- κερού χάρτου. — Πλην δε τούτων έχει τό τεύχος και πινακίδας. ας ό δέτης κατεσκεύασε διά φύλλων έκκαίδεκα βαμβακερού Πρα- ξαποστόλου τής ιδ' εκατ. 618. Τεύχος έκ χάρτου τής ις' εκατ., έμπεριέχον τάς ίερας λειτουργίας Ιωάννου του Χρυσοστόμου και Βασιλείου του μεγά- λου και τήν θείαν λειτουργίαν τών προηγιασμένων. Φύλλα 66, ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΑΪΜΩΝ. 617 μήκους 0,198, πλάτους 0,155. Κατά σελίδα γραμ|ΐαΙ 18 (0,15 Χ 0,088). — Φ. 66« «ψ θεοΰ τω δώρων χαΐ Μαχαριου αμαρτωλού Ιερομόναχου πόνος• του Κρηταοΰ. έτελϊωθη έν τη αγία πόλε Ί(ερουσα)λήμ». — Φ. 23^ Σημείωσις άραβιχή δηλοΰσα, 8τι το βφλίον άφίέρωσεν Ηλίας ιερεύς (υιός Μανσουρ ιερέως, ό έκ της κώμης Ταφίδία της παρά την Νεάπολιν) εις τον έν Τζίφνα ναον αγίου Γεωργίου του μεγαλομάρτυρος. β1Θ• Τεύχος έκ χάρτου, γραφέν άμφΐ το μέσον της ιζ' εκατ. και φύλλα συναριθμουν 140, μήκους 0,196, πλάτους 0,136. 1. Άδηλου περί επιστολογραφίας άκέφαλον υπόμνημα, ου ή αρχή• « - - - καταχαριτουται και άλλόκοτον έχει το των λέζεων σημαινόμενον», φ. 1. Κεφάλαιον δεύτερον «περί του πώς δεΤ είναι τήν έπιστολήν». Άρχ. «Φησιν ό της εκκλησίας στύλος Γρηγό- ριος», φ. 2 κέ. 2. Άδηλου «μέθοδος περί επιγραμμάτων», ης ή άρχή' «Τί δηλοΐ τό του επιγράμματος δνομα; Κεφάλαιον πρώτον. Επίγραμμα το και από του επιγράφω» κτλ., φ. 32 - 39. ΕΤτα τύποι γραμ- μάτων έπιστολιμαίων και «περί ένιαυτου» διατριβή τις, έζ ης δήλον δτι καΐ τό περί επιστολογραφίας υπόμνημα καΐ τό περί επιγραμμάτων ετει 1642-ω συνετάχθη• πιθανώς δε ταύτα πονή- ματα έστιν Ιωάννου του Καρυοφύλλη, οΓς Ιπεται σημείωμα «περί αριθμών ελληνικών» και «περί ίνδικτιώνος» δτερον, ετι δε κεφά- λαια τίνα περί μηνών [φ. 40-49]. 3. (Ιωάννου Καρυοφύλλη πιθανώς) «εις τήν μετάστασιν της Παρθένου ποίημα», ου ή άρχή' «"Ώ χάρις, ώ τί μέλος θυμ//// μένον, ώ λιγύς ήχος», φ. 50. — «Άλλο», ου ή άρχή' «Μοίρης μεν βελε'εσσι τριπάρθενος», φ. 52^. — Έτερον «ε[ς τήν γέν- νησιν του Κυρίου ημών», ου ή αρχή• «θυμέ κόρην γενέτει- ραν», φ, 54?. 4. «Εις επαινον του χωρίου και τών επιγραμμάτων του σο- φού Καριοφίλου» [βίο]. Άρχ. «Μουσών έραστόν χώρον άξιον θέας», φ. 56. 5. (Ιωάννου Καρυοφύλλη πιθανώς έμμετρα), α') «Εις τήν 618 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ άνάστασιν του Χρίστου». Άρχ. «Χρηστός ίναζ γοερού ροδόχρους» κτλ., φ. 56?. — β') Άπόλλωνι τρεΓς ώδαι, ων αϊ άρχαί• €'Άπολ- λον όβροχέτα χαλλιπλόχου χορείας», «θέλω χόρην αυάζεκν», «Πάλιν βάρβίτον τινάσσει», φ. 57. — γ') Τμνος Άπόλλωνι, ου ή αρχή• «Μέλπωμεν ματρός πότμον», φ. 57β. — δ') Τ-η μεταστάσει της Θεοτόκου τετράστιχα δύο, ων αϊ άρχαι'• «Γήθεν άναίζασα δι' αιθέρος», € Πολλοί πολλά λέγουσι», φ. 58. — ε') Τη μεταστάσει της Θεοτόκου επίγραμμα, ου ή άρχή' «Σώμα τεον χαριπληθές», φ. 58. — Ο Τη γεννήσει της Θεοτόκου επιγράμματα δύο. Άρχ.«Πάμ- μεγας ως έλέφας τίκτει», «Ου τόσον άστεροπεπλος», φ. 58. — ζ')^?; τόν τάφον Γρηγορίου του θεολόγου. Άρχ. «ΤύμΒον Γρηγορίοιο θεόφρονος», «ΓρηγόρΓ ενεργούς λάχες», «Ώς το πάρος συχέεσχε κακάς» κτλ., φ. 58^. — η') Δεκάστιχον εΙς τόν Χριστόν, ου ή αρχή• «Ένδαίει θυμός πότερον Χριστοΐο», φ. 59. — θ') Χριστώ σταυροφόρο). Άρχ. «Αίμαλέον τόν δνακτα», φ. 59. — 1') Εις τον τάφον του Χρίστου. Άρχ. «Ει και μικρόν άγαν και άνεύθετον», φ. 59. — ια') Δίστιχον εΙς τόν αυτόν έχον ώδε• «Νεκρός άείζωος και άεΐ μέγας ένθάδε κείται | ευθύς άναστησων νεκρός άποιχομέ- νους», φ. 59. — ιβ') Έτερον όκτάστιχον, ου ή αρχή* «Ού μόνον εν βιότω σκεδάσας», φ. 59^. — ιγ') Άνεπίγραφα δίστιχα δύο χαί έξάστιχον εν εΙς την άνάστασιν του Χρίστου, ου ή αρχή• «θυμέ σύν ούρανίδαις έπινίκιον υμνον ίεισον», φ. 59?. — ιδ') «"^Δλλο» έξάστιχον, ου ή αρχή• «Παρθένος ουδέν απιστον έγείνατο> κτλ., φ. 59^. 6. ΈπιστολαΙ ανώνυμοι εννέα, πιθανώς Κυρίλλου του Αου- κάρεως, φ. 60 - 67. 7. Γαβριήλ ιερομόναχου γράμμα προς πατριάρχην, ϊσως Κύ- ριλλον τόν Λούκαριν. Άρχ. «Ενδέκατος ήδη μήν», φ. 67?. 8. «Του σοφωτάτου και θεολογωτάτου Γεωργίου του Κορε- σίου πόνος περί της λογικής πραγματείας» Αριστοτέλους. Άρχ «Άρχομένοις ήμΤν της λογικής πραγματείας», φ. 68. 9. «Εις τήν λιτήν του Χρυσοστόμου στιχηρόν ήχος α>. Άρχ. «Φωστήρ Ιωάννη, στόμα χρυσεμφανές», φ. 118. ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 619 16. «Κανών του αυτού Χρυσοστόμου- ήχος πλάγιος δ'». Άρχ. «Της μετανοίας γεγονώς θερμότοττος», φ. 118. 11. Άδηλου « συνταγμάτιον, ήτοι έπιτομαΐ εις τό του Αρι- στοτέλους όργανον, ήγουν εΙς την διαλεκτικήν τήν ουσαν, κατά τον θεϊον Πλάτωνα εν τω ζ' των πολιτειών, κορυφήν τε καΐ άκρώ- ρειαν άπασών των τεχνών καΐ κατά τόν φιλόσοφον έν τω τρι'τω τών μετά τά φυσικά πειραστικήν τω δντι υπάρχουσαν, περί ων ή φιλοσοφία γνωστική διατελούσα έγγίνεται». Άρχ. «Ε?ς τρία μέντοι τήν τών επιτομών της λογικής επιστήμης», φ. 123-140. Διτ^ρηται δε τό συνταγμάτιον εις κεφάλαια φ'. 620. Τεύχος εκ χάρτου γραφέν υπο Σαμουήλ του Κυπρίου, μήκους 0,193, πλάτους 0,142. Έν τη αρχή πίναζ τών εμπεριε- χομένων. Νομοκάνων έκ κεφαλαίων σλζ', ων πρώτιστον υπάρχει τό €περι πνευματικής διαγωγής και έζομολογήσεως», ου ή αρχή• «Ό δεχόμενος τους λογισμούς τών ανθρώπων» κτλ. Μετά δε τόν νομοκάνονα α') «Έκ τών του Βριγενίου [= Βρυεννίου] βιβλίων περί τών κατά Λατίνων αφέσεων λε' κεφάλαια», β') «Στηλίτευσις τών λατινικών αιρέσεων καΐ παιδαγωγία τών ύποστηριζόντων αύτάς». Άρχ. € Πολλοί άπό τους εδικούς μας νομιζομένους χριστια- νούς» κτλ. 621. Αειτουργικόν έκ φύλλων χάρτου 63, μήκους 0,20, πλάτους 0,132. Κατά σελίδα γραμμαι 16 (0,135X0,073). Κεφαλαιώδη γράμματα κόκκινα και περικεκοσμημένα και τρία ταινιοειδή κοσμήματα. — Λειτουργία Βασιλείου του μεγάλου, ής τό πρώτιστον γράμμα κεχρυσωμένον μετά δε τό τέλος αυτής ό καλλιγράφος έγραψε τό «-|• θεού τό δώρον και πόνος Αρσενίου μονάχου, ^ζοε' ίνδ. ι'» [1566-1567]. — β') Λειτουργία τών προ - ηγιασμένων, ής τό τέλος ελλείπει, 8 έστι φύλλα δύο* τούτο δε κεΤται νυν έν τη Πετρουπόλεως αυτοκρατορική βιβλιοθήκη, έν τή συλλογή Πορφυρίου του Ούσπένσκη (αριθ. 420. Οτηθτί» 3£ΐ 1883 γ,, σ. 148). — Φύλλ. 63^ τυπικά λειτουργικά, ων ή ακολουθία λείπει. 622. Ψαλτήριον έκ φύλλων χάρτου 154, μήκους 0,191, πλάτους 139* έγράφη δε ετει 1571 -ω και κατά σελίδα γραμμάς 620 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ αριθμεί 21 (0,14X0,085). Δύο φύλλα τοΰ αύτου χώδΓ/ος, δπερ ην μετά το 51-ον φύλλον, έχει νυν ή Πετρουπόλεως αύτοχρα- τορίχή βιβλιοθήκη έν τη συλλογή Πορφυρίου τοΰ Ούσπένσχη (αριθ. 314. Οτ^βΊΊ, 3& 1883 γ., σ. 144). Έν τω τελευταίω φυλλω του χώδιχος υπάρχει τό σημείωμα τούτο ' «Έτελειώθη το παρόν Ψαλτήριον δια χειρός χάμου του αμαρτωλού ίεροδιαχονου τάχα και ρακενδι'του, Γενναδίου• και δια έςόδου χαΐ κόπου του ευγενέστατου άρχοντος κυρου Γεωργίου του Σέρβου, ου τό έπί- κλιν [βίο]• χαΐ οι άναγινώσχοντες ευχεσθαι μοι, χαΐ μην χατα- ρασθαι διά τον Κύριον διδτι πας γάρ ό γράφων και παραγρά- φων τό δε τέρμα της δέλτος ταύτης ειληφεν έπι έτους ^ζοθ*Ρ έτος. άττό δε Χρίστου συγκαταβάσεως χιλιοστω πενταχοσιοστώ έβδο- μικοστω πρώτω• κύκλος ήλιου κγ', σελήνης κύκλος ια'. θεμελιον σελινης δ'. εινδικτιώνος ιγ'. μην σεπτεμβρίου ιε'. (Δ)όξα τω θεώ, τω δόντι άρχή(ν) καΐ τέλος». Είτα• «•{- άφιερωμένον της εκκλη- σίας των αγίων βασιλέων Κωνσταντίνου καΐ Ελένης, εις τό ιτα- τριάρχείων της Ιερουσαλήμ, πλησίον τοΰ Αγίου Τάφου, άπό τον θεοφάνην πατριάρχην Ιεροσολύμων, ,αχμγ', μαρτίω ι% (1644). 623. Ψαλτήριον της ιε' εκατ. εκ φύλλων χάρτου 112. μήκους 0,195, πλάτους 0,132. Κατά σελίδα γραμμαι 22 (0,145Χ 0,09)• Λείπει τό τέλος. 624. Ευθυμίου του Ζυγαβηνου δογματική πανοπλία, ης λεί- πει τό τέλος και ή αρχή. Τεύχος έκ χάρτου της ιδ' έχατ. φύλλα συναριθμοΰν 278, μήκους 0,19, πλάτους 0,133. Τό κείμε^/ον άρχεται νυν ώδε* « - - - γνωσία ούτε αλήθεια ούτε ψευδός, και συντόμως είπεΐν ούτε θέσις αύτου έστιν, ούτε άφαίρεσις» κτλ. Τέλος* «ουκ ουν έπάναγκες κατά τόν δυνατόν τη φύσει τρόπον την ζωοποιόν δύναμιν τω σώματι - • - - ». 625. Τεύχος της ιδ' εκατ. συνιστάμενον έκ φύλλων χάρτοο 98, μήκους 0,192, πλάτους 0,132. — α') Λόγος ακέφαλος περί του πάθους Ίησου Χρίστου, ου αί πρώται λέςεις εχουσιν ώδε* « - - - αγάπη τιτρώσκομαι* αλλά γάρ ούχ οΐ'α τέ έστι τη προς ήμας άντιπαρατεθήναί σου φιλία» κτλ., φ. 1. — β') «Του Ξανθό- ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΑΤΜΩίί. 621 πούλοϋ Καλλίστου Νικηφόρου συναξάρίον εις το Τρεώδιον, άρχό- μενον άπό του Τελώνου χαΐ του Φαριαοίίου. Ιως της Κυρεακης των αγίων πάντων», φ. 22. Έν τοΤς κρασπέδοις αραβικά και συριακά σημειώματα. β2Θ. Τεύχος εκ χάρτου της ιη' εκατ. μήκους 0,184, πλά- τους 0,142. Έν τη άρχη φύλλα τρία περιέχοντα συνήθεις εύχάς• εΤτα σελίδες ήριθμημέναι 224, περιλαμβάνουσαι διδαχάς εις τουρ- κικήν γλώσαν έλληνικοΐς γράμμασι. Παρέπονται φύλλα 27, έν οΤς υπάρχει προσκυνητάριον της Αγίας Γης εις τουρκικήν γλώσσαν, έχον έν τω κειμένω πολλά σχέδια και εικόνας• καΐ πάλιν έτερα πέντε φύλλα, περιλαμβάνοντα φήμην έλληνικήν και πολυέλεον εΙς Παρθένιον τον πατριάρχην Ιεροσολύμων. 627. Μουσικής εκκλησιαστικής άνθολόγιον, δπερ έχει ση- μείωμα τοιούτον «Αυτή ή βίβλος τής μουσικής εΤναι τοΰ χατζή- Άμβροσίου ιερομόναχου και χατζή-Βοΐλα εκ πόλεως Τύρρανα• καΐ δν τύχ - - - νει κάνεις, δς μην το βαστάζει, δτι - - - ^αωλ////» (183-)• Φύλλα χάρτου 136, μήκους 0,188, πλάτους 0,13. 628. Τεύχος τής ιγ' εκατ. έκ φύλλ(!^^ μεμβρανίνων 184, μήκους 0,185, πλάτους 0,26. Κατά σελίδα γραμμαι 21 (0,13 Χ 0,075). «Τυπικόν τής εκκλησιαστικής ακολουθίας τής έν Ίερο- σολύμοις λαύρας του οσίου καΐ θεοφόρου πατρός ημών Σάβα• αυτή δε ή ακολουθία γίνεται και έν ταΤς λοιπαΐς των έν Ίερο- σολύμοις λαύραις». Ή διαίρεσις έχει ώδε* α') Περί τής αγρυ- πνίας διάταξις, φ. ΐΡ. — β') «ΕΤδησις των άγρυτυνιών του δλου ένιαυτου», φ. 8. — γ') «Έκφρασις έν έπιτομ-ζ τής εκκλησιαστικής διατάξεως των έν Ίεροσολύμοις άγιων μοναστηριών», φ 9. — γ') € Ακολουθία τής εκκλησιαστικής συνάξεως του δλου ένιαυτοΰ, αρ- χομένη άπό μηνός σεπτεμβρίου μέχρι μηνός αυγούστου», φ. 21. — ο) € Ακολουθία τής αγίας μεγάλης τεσσαρακοστής», φ. 115?. — ε') «Τα αναστάσιμα προκείμενα των η' ήχων, ήτοι τά ί μνήμα» και τά «αναστάσιμα άλληλουάρια των η' ήχων, τά λεγόμενα άμνημα», φ. 176^.— ς') «Τά έν τη έβδομάδι ψαλλόμενα άλλη- λουάρια προκείμενα καΐ κοινωνικά, δτε ουκ έστιν εορτάσιμος άγιος». 622 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ φ. 177. — ζ) «Προκείμενα άΊα(3τάαψα των η' ήχων, δ λέγον- ται έν τω εύαγγελίω του όρθρου», φ. 177^. — η') «Τα φωτα- γωγικά των η' ήχων», φ. 178^. — θ') «Περί της των Αρμενίων νηστείας», φ. 179. — ι) «Διάταξις τοδ δλου ένιαυτοδ», φ. 179?. — ια') «Τα αντίφωνα των δεσποτιχων εορτών», φ. 181. ΚαΙ αύται μεν αί του τυπικού διαιρέσεις• έχει δε τούτο έν ταΐς ωαις και πολλά σχόλια, ων εν έπ' ονόματι φέρεται «κυρου Μακαρίου του Γαράρη», τό περί της ακολουθίας Ιωάννου του Χρυσοστόμου (δρα φ. 28?). Σημειωτέον ετι, δτι ένδον των πινακίδων υπάρχει μέρος ευαγγελίου της ια' εκατ. έκ δυο φύλλων μεμβρανίνων, ων το κεί- μενόν έστι δίστηλον. β2Θ• Τεύχος έκ χάρτου συνιστάμενον έκ φύλλων 159, μήκους 0,175, πλάτους 0,17. — α') Εκλογή του Ψαλτηρίου παν- τός υπό Νεοφύτου του Πελοποννησίου* «μετεγράφη δε χειρί του ελαχίστου Χρύσανθου ιερομόναχου Πελοποννησίου τω ^αψ^η' ετει και μηνΐ νοεμβρίου» [1798], φ. 1-39. — β') «Εύχαι θεολογικά! και κατανυκτικαΐ συναχθεΐσαι παρά θηκαρα μονάχου, του ποιήσαν- τος τους θείους ύμνο»; τοΓς κατ' ιδίαν βουλομένοις άσκήσαι• εγώ δε μετέγραφα ταύτας μόνον, ως έδυνήθψ, τάς πλείους άπολιπών»; φ. 42-112. 630• Ώρολόγιον και ευχολόγιον έκ χάρτου βαμβακερού, γραφέν ετει 1402 -ω καΐ συνιστάμενον έκ φύλλων 339, βεβλαμ- μένον δε σφοδρώς ύφ' ύδατος. — α') Ψαλμοί τίνες, φ. 1-15.— β') Κόσμημα κόκκινον, δπερ έχει κάτωθεν έπιγραφήν τοιαύτην «Όρολόγιον συν θεώ άγίω περιέχων την άπασαν άκολουθείαν του νυκτιμερου. τη δΓατάξει επομένη του ίεροσολϋμΓτικου τϋπϊκου». φ. 16-339 «[Έγράφ]θιν το παρόν βιβλίον [διά χε]ιρός κάμου του έλαχί[στου] και αμαρτωλού Βαρνά[βα] μονάχου του άπό της _ . . - ς. . [ΜηνΙ μ]αΓω κη', έτους ^ςΦ [ι', ινδ] ι'» κτλ. 631. θηκαρας έκ χάρτου γράφεις ετει 1572-ω και φύλλα συναριθμών ήδη 250, μήκους 0,17, πλάτους 0,12. Κατά σελίδα γραμμαΐ 20 (0,138x0,095). Έν τη άρχη φύλλα συνυπήρχεν ές αρχής πέντε, α νυν ελλείπει• ταύτα δ' άνεπλήρωσεν Ίωαννίκιος ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΪ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 623 ό Σαβαίτης (14 Σουνίου 1756) αύζήσας εις επτά* άνεπλήρωσε δέ χαί τρία έτερα φύλλα (194-196). Πορφύριος δε ό Ούαπέν- σκης ελαβεν έκ τούτου του κώδκκος φύλλα δύο, άπερ εχεί νυν ή Πετρουπόλεως αυτοκρατορική βιβλιοθήκη (αριθ. 464. ΟτΗβτι 3& 1883 Γ., σ. 154)• εν δέ τω τελευταία) φύλλω του κωδικός ό καλλιγράφος έγραψε το σημείωμα τούτο• «Τέλος, ημέρα Σαββάτω, ώρα γ', εν μηνΐ όκτωβρίω, εις τάς ιη' [τ]ου αγίου αποστόλου, και εύαγγελιστου, Λουκά. Έπί έτους, ,ζπα', ινδ. α'». 632. Εκλογή του Ψαλτηρίου παντός υπό Νεοφύτου του Πελοποννησίου . Άντίγραφον εντύπου βιβλιαρίου τύποις εκδοθέντος έν Βουκουρεστίω ετει 1769-ω, συνιστάμενον δ' έκ φύλλων 24, μή- κους 0,18, πλάτους 0,12. 633• Τεύχος άκέφαλον και ατελές έκ χάρτου βαμβακερού, γραφέν τη ιδ' εκατονταετηρίδα φύλλα δέ περικλείει 243, μήκους 0,175, πλάτους 0,25. Κατά σελίδα γραμμαι 19 (0,122X0,08).— Πατερικόν εις τρία μέρη διηρημένον. Ή του προλόγου αρχή λεί- πει* άρχεται δέ το κείμενον αύτοΰ νυν ώδε* « - - - τε αυτής της σωτηριώδους θυσίας και περί των ταύτην τελούντων ιερέων, καί- τοι και των μεταλαμβανόντων αυτής• πλην πολλαι και άλλαι δι- δασκαλίαι των αναγκαιοτάτων άναμεμιγμέναι είσΐν ταΤς τρισι ταύ- ταις υποθέσεσι δι' δλων σχεδόν των κεφαλαίων* ό ούν επιμελώς ταΰτα άναγνούς πολλά συν θεω ώφεληθήσεται». Φύλ. 1 «Αρχή συν θεω άγίω των κεφαλαίων* ό άναγινώσκων νοείτω. Πάντες προφητών και αποστόλων διδάσκουσιν ήμας» κτλ. — Φ. 6 «Περί μνήμης θανάτου». — Φ. 104 «Τέλος των περί θανάτου κεφα- λαίων και αρχή τά περί ευχής διαλαμβάνοντα κεφάλαια», ών τό τέλος έν φύλλω 167-ω «Τέλος των περί ευχής κεφαλαίων: Έφραίμ: ψ Αι παρακλήσεις σου εύφρανον τήν ψυχή ν μου». — Φ. 168 «Αρχή των κεφαλαίων των διαλαμβανόντων περί των αγίων και φρικτών μυστηρίων». Και ούτω μεν επιγράφεται τά μέρη τής βίβλου• ταΰτα δέ συνηρμόσθη δια τεμαχίων διαφόρων αρχαίων συγγραφών, οίον του λεγομένου Γεροντικού και του Λει- μωνάριου, Νείλου άββα, Μαζίμου του όμολογητου, Κυρίλλου Ίε- 624 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΑΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ ροαολύμων, Διαδόχου, Ιωάννου Χρυσοστόμου, Γρηγορίου του θε- ολόγου, άββδ Ήσαΐου, άββα Άμμωνα, ΈφραΙμ του Σύρου, Αθα- νασίου 'Αλεζανδρε&ας, Βασιλείου Καισαρείας, άβ^α Μωυσέως, άββα Δωροθέου, Ανδρέου Καισαρείας, Μαχαρίου Αίγυτυτίου, Βαρσα• νουφίου, Γεωργίου Πισίδου, Ισιδώρου Πηλουσιώτου, Γεωργίοΐ) Αμαρτωλού (μονάχου), Γρηγορίου Διαλόγου, Θεοδώρου Στουδίτου, Ιωάννου Καρπαθίου, Ίουστίνου φιλοσόφου, Ιωάννου του της Κλί• μαχος, Αναστασίου Αντιοχείας, άββα Κασσιανου, Μαγνεντίοο (έχ των προς "Ελληνας αποκρίσεων αύτοΰ), Διονυσίου Αρεοπαγίτου, Διονυσίου Αλεξανδρείας και Εύαγρίου• εστί δ' ευρεΤν ένιαχου χαί τεμάχη βίων οσίων τινών ανδρών, οΤον Παχωμίου και Λουχδ του νέου, Θ34. Ψαλτήριον άχέφαλον, αριθμούν ήδη φύλλα στιλπνού χάρτου 393, μήκους 0,18, πλάτους 0,122• έγράφη δε φιλοχάλω; άμφΐ την αρχήν της έχκαιδεχάτης έκατονταετηρίδος και κατά σε- λίδα γραμμας άριθμε? τρισκαίδεκα (0,095X0,06)• άρχεται δε το κείμενον αύτου νυν ώδε• « - - - δτι έκλιναν εις σέ κακά* διελο- γίσαντο βούλας» κτλ. Το τέλος ελλείπει, του κειμένου λήγοντος είς τάς εφεξής λέξεις δκτης ωδής• «ΕύλογεΓτε πάχναι και χιόνες, άστραπαι καΐ νεφέλαι τόν Κύριον υμνείτε καΐ ύπερυψοΰτε αύτον είς τους αιώνας». >. Τεύχος έκ χάρτου στιλττνου, φύλλα συναριθμουν 271» μήκους 0,18, πλάτους 0,115. Κατά σελίδα γραμμαι 21 (0,12 Χ 0,065). Λετυτοτάτη γραφή της πεντεκαιδεκάτης έκατονταετηρί- δος, χαριεστάτη δε τήν δψιν, άναδεικνύουσα τόν αυτής γραφέα μεγάλης υπομονής έμπλεων και τεχνίτην ούχ ήττον έπιτηδειότατον έν τή τέχνη του συντετμημένα) τρόττφ γράφειν άπάσας τάς λέξεις* διό και τόν κώδικα τούτον έγώ λόγου πολλού νομίζω άξιον εΤναι καΐ μελέτης ούχ ήκιστα παλαιογραφικής βλως Ιδίας• δνεκα δε πα- ραδείγματος έθέμην έντώυθα πίνακα φωτοτυπικόν, έν ω σελίδες άπεικάζονται δύο (φ. 81^ — 92*)' πλην άλλα και τούτου του κω- δικός έκοψε φύλλα δύο ή τέσσαρα Πορφύριος 6 Ούσπένσκης, άτ«ρ έχει νυν ϊσως ή Πετρουπόλεως αυτοκρατορική βιβλιοθήκη- ήν δε ι » •. < » « ί > . • . / \» \ '. ' ' ' • • < Ιν -, ■ : 7 ^^ ■••'; ^.• ' Λ Οΐ'. ^ > > ΜΤ Λ' •> . ■ <.'. '..•> Λ"./ <•; ο ι Ητ^,^; ••ν^. ^ 1 ' ^ ) 'γ'Κ\,ν,:'' ', .<•. '•.••^θ-• ":'• 1 * " /. Ι • ο 1 ".' ^^ ''',> •^ Λ ' • > ^ / »- . • / ' ;■' .'.ν ιΊ Ί . ι ι « / ' :( Ο ; :^. τ7/.7-ου: ο. Ι ':Ί ^ » -, •■ : α ' « ϊ • / •• . / 7 — »• - ^ ν ~ι'~' ■ •~ ' ι"- — ' ^ *" 'ή . ! ^/ λ Ι * / (••' 1 ί ν Ι•. 1/ τ'εΓ' ' /. Ιί • ζ :_/ ϊ ": <ν Κ ;θ'θ'/ ν 1/^3: ": /> 635. !γ ^ ' /-< 'ν -•; «κ 18. :''.>■'/'; (ί.11Γ>, ίν:ί•:7. •ια:^./ '. .1 ; \ - "-• -/■••■/-ν Λ , - /κ, -^ -ί ^.. ^,- . . ^ ^ , . , / ,., ι « . • Ι Ι ■ •/ ••> .->.■:/, οε .1 / ΪΤ. ..'} χα! :■> •/;•.'<«;/'> •*•'/-^:ον εγ'Μ Λ'.ν/; 7, ^/.•''/; •.•. : /ϊ: •> :/ : .>. ' '.. '■ ,1«Ι ι• . ι '-'Ο [Ζ. >^.ν—[\: '] Λ/ ;// :( V.- ^. ./,^. . ' • ί • . « • δ ^ ι? ΐ!: νΏ Ϋ ί ^'' 1 ^ • ψ ■ϊ ι ι» «Ι \1 1 ι 7 ^ 1 ! ί τ » ϊ ή ?^^ 1 * •5 ■■ ?* ;•* λ; ".ν Λ .1 νΐ έ Γ. ..■ ^ ^^ »• II -^ '•;>• β 00 ι €50. 00 • α» ο- . -« -* ^ " 8 /< "ω ω ν* Ό •β αο <χ> {Ά •β Ε3 Η Ο •θ* ο 3: α» =; ο 3α Ο Γ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 625 ταύτα πρότερον οπίσω του 241-οϋ φύλλου χαΐ την αρχήν εμπε- ριείχε χεφαλα{θϋ (ρλη') περί του πώς δει τήν θε(αν έπετελεΓν λειτουργίαν. Και ούτω μεν οδν περί του χάσματος• αυτό δε το τεύ- χος ήν έκ παλαιού της μονής του όσιου Σάβα, χαθάπερ εμφαίνει σημείωμα τ^ς ις' έκατονταετηρίδος, δπερ έχει ώδε (φ. 271)" €-{• Τό παρόν τυπικόν υπάρχει της θείας καΐ ίερας και βασιλει- κής μεγάλης λαύρας του οσίου και θεοφόρου πατρός ημών Σάβ^α του ήγιασμένου και καθηγητού της έρημου, συν των αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαυριήλ εν τώ της αγίας πόλεως Ιερουσαλήμ, και μηδείς τολμήσει κτλ. (δια μονοκονδυλίας) •|- Ό καθηγούμενος της μ^(άλης λαύρας του αγίου Σάββα Αθανάσιος ιερομόναχος καΐ οΐ αδελφοί έν Χριστώ». Ή δε του κωδικός επιγραφή τοιαύτη τις εστίν (φ. 6)* «Τυπικόν της εκκλησιαστικής διατάξεως της έν Ίεροσολύμοις αγίας εκκλησίας λαύρας του άγιου και θεοφόρου πατρός ημών Σάββα* αυτή δέ ή ακολουθία γίνεται και έν τοις λοιποΐς των έν Ίεροσολύμοις άγίοις μοναστηρίοις». Ή τοίνυν επι- γραφή του κωδικός ταύτόν εΤναι τυπικοΐς άλλοις εμφαίνει τό τυ- πικόν τούτο* δπερ ουκ αληθές* διηρηται γαρ εις κεφάλαια ρνε', ών ή δλη διάφορος έστι πολλαχου τυπικών ουκ ολίγων* και τα μεν κεφάλαια — τούτων δ' εν έχει τό όνομα Μάρκου μονάχου — ούτε κατ' ΐδιόν έστι τόπον ήθροισμένα, καθάπερ έν τοϊς είθιμένοις τυ- πικοΐς τάπορούμενα Μάρκου Ίδρουντος, ούτε πάλιν δλην έν πασιν οΓαν αυτά ταύτα τάπορούμενα περιέχει* άλλα ταύτα πάντα τά κε- φάλαια κετεμιζεν ό του τυπικού συντάκτης, ώς εοικε, τη καθ' αυτό παλαιδ υλη του σαβαϊτικου καλουμένου τυπικού, παρενείρας αύτη παλαιστινιακών τε και βυζαντιακών τυπικών υλας, ώστε τό βιβλίον έν συνόλω φαίνεσθαι μεν είναι τυπικόν ιδιάζον, εποχής δέ πά^^υ μεταγενεστέρας• δυσαπόδεικτον δέ τό βεβαιώσειν^ ει τό τυπικόν τούτο κοινής δνεκα χρήσεως έγένετο, ή δια μονήν τίνα καθωρισμένην έν γαρ τόπω τινι (φ. 86^), λόγου γιγνομένου περί της άσματικής ακολουθίας, ή ψάλλεται τη θ' του δεκεμβρίου μηνός ό του τυπικού συντάκτης τούτο προστίθησι* «Δει ειδέναι δτι ήπόρηταί μοι τίνος χάριν ενταύθα ή των εγκαινίων ακολουθία έγκειται. Μήποτε ουν 40 626 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΑΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ έτυχε γενέσθαι εις τούτο κατ' ένιαυτόν, του ναού εκείνου της μονής δηλαδή του εν άγίοις πατρός ημών Ιωάννου του Χρυσοστόμου, του ινδρυθέντος [βίο] κατά τό δρος του Κουτζουβάδ(ου), έν ετει ^ςφπθ' (1090-1091), καΐ έκ τούτου έτυπώθη ψάλλεσθαι κατ' ένιαυτον ή τοιαύτη ακολουθία; και ει τούτο, ουκ έπάναγκες τελεΤσθαι ταύ- την παρ' ημών». ΚαΙ άλλαχου (φ. 163)* «κδ' [μαΐου]• του οσίου πατρός ημών και θεοφόρου Συμεών του θαυματουργού, του έν τ& θαυμαστώ δρει, και τών αγίων μαρτύρων Μελετίου τοδ στρατη- λάτου και Ιωάννου και Στεφάνου άκοιμήτ(ων)' ί]ν ιυερέλα- ^3εν έορτάζειν έν τη αγία του Χρυσοστόμου μονξ και έν πά- σαις ταΐς έκκλησίαις, δια τό κεκτήσθαι αυτόν προστάτην». Τό αυτό μέντοι τυπικόν έχει και τούτο (φ. 237^)" «Ίστεον δτι κατά την παρουσαν εβδομάδα (τήν πρό της Αναλήψεως) εν τω τοιούτω ναω της αγίας και ζωαρχικής Τριάδος μετά τόν έσπε- ρινόν καΐ τόν δρθρον λιτανεύοντες άπολύομεν όφείλομεν δε ψάλλειν μετά του εσπερινού λιτανείαν καθ' έκάστην έσπέραν δΓ δλης της τοι- αύτης εβδομάδος, κανόνα τριαδικόν κατ' ήχον θεοφύλακτου μητροπο- λίτου Σμύρνης». Και άλλαχου (φ. 240^)* «Δεΐγινώσκειν δτι έν τώ μεγάλω ναω λειτουργία ου γίνεται, άλλ' έν τω ναω της άγιας Τριάδος, εϊτε έν τοΐς ευκτηρίοίς, καθά έν έτέροις περί τούτων διετα- ξάμεθα». Δύο τοίνυν είδήσεις έναντιοφανεΓς είσιν ενταύθα ττερι της αρχής του τυπικού τούτου, ή μεν δτι μονής τίνος έν Κύπρω, ή δ' δτι ναού τίνος ην έπ' ονόματι τετιμημένου τής αγίας Τριά- δος• δθεν ουδέν δτερον ϊσως είκάζειν έξεστιν, ή δτι τό τυ- πικόν έχει κυπριακήν απλώς αρχήν, ή δτι κοινόν έστι και τυ- πικών έτεροίων έν αύτώ κείμενα κατέμιζεν ό συντάκτης είκη. "Εστι δε λόγου άξιος ό κώδιξ και κατά τούτο, δτι περικλείει άσματα πολυάριθμα τύποις ανέκδοτα, δ έστι τροπάρια κοντάκια καΐ οίκους, ων έγώ τά χαριέστερα μελέτης ιδίας Ινεκεν αντέ- γραψα- εστί δ' ούχ ήττον αξιοσημείωτος, δτι και τό συναξάριον αύτου μνήμας εμπεριέχει πολλών αγίων ανδρών, ασυνήθεις ήμΐν ήδη• οίον τη β' του σεπτεμβρίου μηνός έτελεΤτο μνήμη Παύλου του νέου• τη κε' Λαζάρου του θαυματουργού• τη ιβ' μαρτίου θεοφάνους ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΑΓΜΩΝ. 627 του ποιητοδ. Μελετίου Αντιοχείας χαΐ Αντωνίου Κωνσταντινου- πόλεως- τη ιγ' του αύτου μηνός μνήμη των οσίων Νικηφόρου και Μαρτινιανου- τη κγ' Κυρίλλου επισκόπου Κατάνης• τη κη' Στεφάνου του θαυματουργού• τη λα' μνήμη των μαρτύρων Σαβί- νου, Θεοφίλου καΐ των συν αύτω μαρτυρησάντων τη ιη' άπρι- λίου μνήμη του ίερομάρτυρος Ιακώβου πρεσβυτέρου* τη ιζ' μηνός Ιουλίου μνήμη της άνακομιδής του λειψάνου Λαζάρου θαυματουρ- γού του έν τω Γαλησίω• τη κε' μηνός αύγούστου μνήμη Γεννα- δίου και Ιωάννου (Κωνσταντινουπόλεως) αρχιεπισκόπων. — Τό τυ- πικόν έχει προσέτι και βιβλιογραφικάς ειδήσεις• οΤον τη κβ' μηνός ιουλίου, τελούμενης εορτής εις άνάμνησιν Μαρίας της Μαγδαληνής, «άναγινώσκεται και τό υπόμνημα της αγίας παρθένου, συγγραφέν παρά του Ξανθοπούλου κυροΰ Νικηφόρου» [Μί§ηβ τ. 147, σ. 540]• ετέρας δέ παρεμφερείς εΖδήσεις έχει τό τυπικόν έν τη διατάξει της τριακοστής Ιανουαρίου, ένθα γράφεται δτι συντάκτης της άσματικής ακολουθίας των τριών ιεραρχών έστιν Ιωάννης ό Εύχαίτων καΐ δτεροί τίνες• τό δέ δοξαστικόν, ου ή αρχή «Σαλ- πίσωμεν έν σάλπιγγι>, ονομάζει «μεταφραστικόν ποίημα Νικη- φόρου του Ξανθοπούλου»• μέμνηται δέ και του εγκωμίου Ιωάννου του Εύχαίτων^ δπερ έν ταΐς έκκλησίαΐς άνεγίνωσκον €είς δόσεις δύο* τάς δέ λοιπάς αναγνώσεις ποιουμεν εις την σύναψιν τών βίων των αγίων, ους συνεγράψατο ό κυρός Νικηφόρος ό Ξανθόπουλος, ποιούν - τες και αυτάς δόσεις δύο• άντι δέ πολυελέου ψάλλομεν τόν "Αμωμον μετά τών μακαρισμών του αύτου Ξανθοπούλου, μεθ' 8ν κάθισμα εΙς τήν αυτήν ά^^άγνωσιν». Και τοιούτος μεν 6 καθόλου του τυ- πικού χαρακτήρ• έςαιρέτως δέ κεφάλαια τίνα σημειουμαι. Φύλλ. 247 κεφάλαιον ρλθ' περί του «πώς δει μνημονεύειν εις τα μο- ναστήρια εσπέρας καΐ πρωί». Φύλλ. 247^ κεφάλαιον ρμ', ου ή επιγραφή" «Του έν άγίοις πατρός ημών Κυρίλλου επισκόπου Ιεροσολύμων ιστορία εκκλησιαστική και μυσταγωγία περί εκκλη- σίας»• κείμενον πληρέστερον του έν τη έκδόσει ΤΙιοπιαδ ΜΠΙβδ 8. Ο^γΠΗ ΗίβΓΟδ. ορβΓΕ. Οχοηίββ 1703, σ. 325-331). Φύλλ. 253^ κεφ. ρμα' «Έκ τών επιστολών Νικήτα μονάχου του Στη- 628 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΑΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ θάτου προς Φιλόθεον χαΐ ηγούμβνον^ δ(ά ποία έγχληματα ο (βρεύς αφορίζεται χαι δίά ποία χαθαίρεται». Φ. 264^ χεφ. ρν' περί χατααχευης θυμιάματος. Φ. 264^ χεφ. ρνβ' €Αί έναντίακ ήμε• ραι του όλου ένιαυτου, δς έφανέρωσεν ό θεός Σε^ραγ^ τω αρχιε- ρεΤ αύτου, ίνα ταύτας δήλας ποίηση τοις υίοΓς αύτου». Φ. 264? κεφ. ρνγ' <Ή ερμηνεία των Κυριακών του δλου ένιαυτου, αρχο- μένων άπό της Κυριαχης τη α' των αγίων νηστειών». Φ. 269 €"Οπως γίνεται ή του μεγάλου μύρου κατασκευή έν τη Μεγάλη Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως, εντός της μεγάλης τεσσαρα- κοστής». Άρχ. €Συνάγοντες τα εΓδη και άπό την Δευτέραν τών Βαΐων κοπανίζονται» κτλ. Πάντων δε τών κεφαλαίων αναγραφή πληρέστατη κείται έν τη άρχη του κωδικός, επιγραφή ν έχουσα τό €Πίναξ άριστος της παρούσης ττυκτίδος» (φ. 1-5). 636. Ψαλτήριον της ιε' εκατ., σονιστάμενον έκ φύλλων χάρτου 237, μήκους 0,171, πλάτους 0,1 2 Γ καΐ έν μεν τη άρχη ύπάρχουσιν επιγράμματα τρία και τό σύμβολον της πίστεως άρα- βικοΐς γράμμασί' έν δε τω τελευταία) φύλλφ τινά πρόσι^ετα ση- μειώματα Γαλακτίονος Ίεροσολυμίτου, άπερ έχει ώδε* € Έτους ^ζξα'— •|- έν μηνΐ Ιουνίω ις' (1552) έδιάβηκεν ό βασιλέας Ίωβάνης πάσης Τωσσίας καΐ έκτυτυήθη με τόν Κρίμη. — Τό αυτόν έτος του Οκτωβρίου εις τάς κς' του μεγάλου Δημητρίου έγέννησεν υίόν ονόματι Δημήτριον», Και πάλιν οπίσω του αύτου φύλλου* «ψ ψλκθ1^λντθο Ι ψβ1^%λν, χκ&^ | υε^ ψλχ ζθοθπ | ψελν, λω• έπκλ Ι οελω, | θοθωλνλω | ^^ε1^λχωθοβξ > = < Τό παρόν Ψαλτήριον υπάρχει του Γαλακτέονος έκ πόλεος Ιερουσαλήμ». *Ενδον δε της πρώττ^ς πινακίδος υπάρχει τούτο* €ίώΗ οηα ψίφΗ αβοηβαα | ώ • Θ37. Φιλίττπου μονάχου Διόπτρα ακέφαλος, ης ή αρχή• €και άκουσον κυρία μου και πρόσχες μου τοϊς λόγοις* | πολλών γαρ ήκουσα ποτέ λεγόντων προς αλλήλους» κτλ. Σχόλια παλαιά καΐ μεταγενέστερα έξ αποσπασμάτων Ιωάννου Δαμάσκηνου, Γρηγορίου Νύσσης, θεοδωρίτου κτλ. Φ. 180 «Έκ της βίβλου του μακα- ρίου Πέτρου ασκητού και ήσυχαστου του Δαμάσκηνου λόγος περί ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 629 ησυχίας και τίνα δει μετέρχεσθαι τον κατά θεόν ήσυχάζοντα εν τω ήσϋχαστηρίω αυτού». Άρχ. «Ή ησυχία ως αρχή καθάρσεως ψυχής» κτλ.— Φ. 216-224 αποσπάσματα βίων των οσίων Αρ- σενίου, Ιωάννου του ελεήμονος καΐ Ευθυμίου. — Φ. 225 «"Οτι δει τόν υπό έπιτίμιον δντα μή μεταλαμβάνειν έν τη θείοι συνά- ξει». Φ. 226 τεμάχη Γρηγορίου του Διαλόγου και βίων Έφραΐμ του Σύρου και Ιωάννου του Καλυβίτου. Τεύχος της ιγ' ή της ιδ' εκατ. εκ φύλλων βαμβακερού χάρτου 231, μήκους 0,155, πλά- τους 0,13. 638• Τεύχος της ις' εκατ. έκ φύλλων χάρτου 390, μή- κους 0,162, πλάτους 0,112. — «Αρχή συν θεω ώρολέγιον πε- ριέχον τήν πασα^; άκολουθίαν των Ιεροσολύμων » • περιέχει δε και βίον του οσίου Άλεζίου καΐ λόγον Ιωάννου του Χρυσοστόμου €περΙ ησυχίας καΐ νηστείας και κατά ομνυόντων και περί ελεημοσύνης και επιστροφής»• προς δε τω τέλει του βιβλίου κεΤται «ευχή εις τήν υπεραγίαν θεοτόκον μεσιτεύουσαν » . 63Θ. Ψαλτηριον άκέφαλον της ιδ' εκατ. συνιστάμενον έκ φύλλων χάρτου 189, μήκους 0,17, πλάτους 0,125" άρχεται δέ ώδε* «κατά του κυρίου καΐ κατά του χριστού αύτου (ψαλμ. β', 2). Έν τω τελευταία) φύλλω σημείωμα λατινιστί γεγραμμένον τά δέ αρκτικά κεφαλαιώδη γράμματα πολλών ψαλμών έγραψε ζωγράφος, ως φαίνεται, ΑατΤνος, δς και τήν αρχήν εκάστου ψαλμού λατινι- κοΓς γράμμασιν άντιπαρέθετο, τά κεφαλαιώδη γράμματα χρώμα - τίζων έζ ων μνήμης ίδίας άξιον έστι τό Τ του κγ' ψαλμού τό παριστών νεανίαν ξύλινον έπ' ώμων έχοντα σημαντρον, έν δέ τη δεζιδ χειρι κρουστηρα του σήμαντρου• λόγου δέ άξιον έστι καΐ τό Π του κζ' ψαλμού, τό παριστών Λατΐνον μοναχόν, και τό Τ του κθ' ψαλμού, δπερ άπεικάζει Φράγκον ίππότην έπΙ κεφαλής έχοντα λεκάνην αγιασμού και σταυρόν έν αύτη. 640. Ξενοφώντος Κύρου παιδεία μετά βίου του συγγρα- φέως έκ της βίβλου Διογένους του Λαερτίου. Επιμελές άντίγρα- φον της ιη' εκατ. συνιστάμενον έκ φύλλων χάρτου 487, μήκους 0,168, πλάτους 0,119. 630 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ Θ41. Τεύχος έκ χάρτου, γραφέν ετει 172 5 -ω υπό Ανθί- μου ιερομόναχου του ΜωραΓτου" σύγκειται δ' έχ φύλλων 286, μήκους 0,17, πλάτους 0,112. — α') Νομοκάνων έκ κεφαλαίων ρν', φ. 1-121. — β') Στίχοι, ών ή αρχή" «^Ανθρωπε, πώς άποκοτας τόν κόσμον και όμαρτάνεις. | δπου στον φοβερόν κριτή μέλλει και συ να πάγης», φ. 122. — γ') «Τροπάρια κατανυκτικά και εύχαί», φ. 135^. — δ') Επιστολή Ανθίμου ιερομόναχου του Μωραίτοί) κρυπτογραφική προς Χρύσανθον μοναχόν έκ Μωρέως και καμα- ράσην του Πατριαρχείου των Ιεροσολύμων, φ. 143^ - 144^. — ε') ΕύχαΙ διάφοροι, φ. 145 χέ. 642. Άνθολόγιον των δώδεκα μηναίων έκ φύλλων χάρτου 574, μήκους 0,162, πλάτους 0,1 Γ έγράφη δε (διά χειρός Ίωήλ) μεταξύ των ετών 1565 και 1583, καθάπερ ομολογεί τα σημειώ- ματα ταύτα: Φύλλ. 53" «ψ Τέλος ώδε κατά αυγουστον κ&' ήμ(έρα) γ' του ^ζπθ' έτουςν. Φ. 139^ «ψ Τέλος ώδε κατά μήνα όκτώβριον, ήμ(έρα) ζ' του ^ζ^ι' έτους όκτωβ. ιδ'». Φ. 177-178 «•{• Τέλος ώδε κατά μήνα σεπτεβρ. κη' του ^ζπα' έτους, ήμ(έ- ρα) ς'». Φ. 218^ € Τέλος ώδε νοεμβρίω θ' ήμ(έρα) ς'. ^ζπα ίνδ. ια'». Φ. 425^ μετά τήν ασματικήν άκολουθίαν Μάρκου του αποστόλου• «Έτελειώθη ή παρούσα δέλτος του αποστόλου Μάρ- κου του εύαγγελιστου κατά μήνα άπρίλλ(ιον) ια' τη δ' τών Βαίων και του Λαζάρου, του ^ζογ' έτους, ίνδι(κτιών)ος η', εντός του Σταύρου τών Ιβήρων, ήτοι τών "Ιεροσολύμων, ώρα γ' της ημέ- ρας». Φ. 463-464 «ψ Έλαβε τέλος ή ακολουθία τών Απο- στόλων, κατά μήνα ίούνιον κη', ήμ(έρα) δ' του ^ζοη' έτους, ίνδ. ιγ', εντός του Πατριαρχ(είου) τών Ιεροσολύμων, ώρα θ' της ημέ- ρας».— Φ. 533^ «Αρχή τύν θεώ άγίω μακαριστάρια εις τήν άγιαν καΐ πάνσοφον παρθένον μεγαλομάρτυρα Αικατερίναν, ποιη- θέντα υπό του αύτου πρωτοπαπά (Νικολάου) του Μαλαξου, ών ή άκροστιχίς εστίν αδτη διά στίχων ιαμβικών: Μαρτυροπανσόφω τε Αίκατερίνα» κτλ. — Φ. 568^ *'-Αρχή ^^^ ^^Φ διάταξις του Δια- κονικού, ήγουν πώς υπηρετεί ό διάκονος μετά του ιερέως εν τε τω μεγάλω έσπερινώ και τω δρθρω και τη λειτουργία, συντε- ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΓ ΙΕΡΟΣΟΛΓΜΩΝ. 631 \)εΧαα χαΐ τυττωθείσα παρά του άγί:ωτάτου χαΐ οίκουμενιχου πα- τριάρχου κυρου Φιλο&έου». Άρχ. €Κεφάλα(ον α'. Ίστέον δτι ό διάκονος ουδέποτε άλλοτε ενδύεται» κτλ. -Τέλος" «και λεγομένου παρά των αδελφών του Ευλογήσω τον Κύριον, εισέρχεται ό ιε- ρεύς άμα τω διακονώ > . Θ43. Ψαλτήριον άκέφαλον και έλλιπέστατον, γραφέν με- ταξύ της ψ' και της ιγ' εκατ. σύγκειται δ' εκ φύλλων μεμβρα- νίνων 210, μήκους 0,165, πλάτους 0,126. Κατά σελίδα γραμ- μαι 19 ή 20 (0,12X0,08). "Αρχεται δε ώδε• «δικαίων, δτι γι- νώσκει Κύριος όδόν δικαίων και οδός άσεβων άπολε?ται» (ψαλμ. α', 6). Αείπουσιν ετι στίχοι πολλοί των ψαλμών τ^γ' καΐ ρμγ'* λείπουσι δε και ψαλμοί ολόκληροι (ρμδ' - ανα') και ωδαί δύο (α' και Ρ') και οι πρώτοι δεκατέσσαρες στίχοι της προσευχής Έζε- κίου• ^ρός δε τω τέλει του κωδικός υπάρχει «ακολουθία της Άκα- θίστου». . Τετραευαγγέλιον της δεκάτης εκατ. αριθμούν φύλλα μεμβράνινα 290, μήκους 0,16, πλάτους 0,112. Κατά σελίδα γραμμαι 21 (0,10x0,062). Φύλλα τινά μεταγενέστερα (1, 8 καΐ 73-79). ΧεΙρ της ιγ' εκατ. έπέγραψεν έν ταις ωαις άναγνωστι- κάς τινας οδηγίας. Θ45. Τετραευαγγέλιον της ιδ' εκατ. αριθμούν φύλλα χάρ- του 389, μήκους 0,16, πλάτους 0,111. Κατά σελίδα γραμμαι 15 (0,104X0,061). Τέσσαρα φύλλα του κωδικός τούτου, πε- ριέχοντα μέρος ίκανόν του κατά Αουκαν ευαγγελίου, έχει νυν ή Πετρουπόλεως αυτοκρατορική [3ιβλιοθήκη έν τη συλλογή Πορφυ- ρίου του Ούσπένσκη (αριθ. 400. Οτ^βΤΈ 3Ε 1883 Γ., σ. 135). Αείπε: και το τέλος του κατά Ίωάννην ευαγγελίου, δ λήγει νυν ώδε• «εγερθείς έκ νεκρών. 8τε ούν ήρίστησαν λέγει - - - » (κα', 15). β4Θ. Σχηματολόγιον έκ χάρτου, φύλλα συναριθμοΰν 184, μήκους 0,161, πλάτους 0,11. Κατά σελίδα γραμμαι 16 (0,108 Χ 0,63)• έγράφη δε περί το μέσον της ις' εκατ. Έν τη άρχη φύλλα προσθετά τέσσαρα, έν οΐς Ίωαννίκιος 6 Σαβαΐτης εγρα- ψεν «εύχήν του αγίου Τρύφωνος, λεγομένην εις κήπους καΐ άμ- 632 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ χελώνας καΙ εις χωράφια καΙ εις μελίσσια», ετι δε πίναχα των έν τω χώδιχι περιεχομένων. — α) €Άρχή του σχηματολογίου* ε!ς άρχάριον ρασοφορουντα. Ποιεί ό Ιερεύς ευλογητόν και ευθύς το τρισάγιον» κτλ., φ. δ. — β) «Ακολουθία του μικρού σχήματος, ήγουν του μανδύου». Άρχ. «Μετά το κρουσθηναι το ζυλον της λειτουργίας και αρζασθαι τους αδελφούς των ωρών», φ. 6^. Τέ- λος* «όψικευει δε και τα δγια μετά της λαμπάδος αύτου και έν τξ είσόδω αύτων και έν τη υποστροφ-ξ δως των αγίων θυρών». — γ') «Ακολουθία γινομένη είς τό μέγα καΐ άγγελικόν και αγιον σχήμα >. Άρχ. «Άφ' εσπέρας εισφέρεται τά τε {μάτια και τα λοιπά του μέλλοντος κουρευθηναι είς τό δγιον θυσιαστηριον», φ. 19. Κανών έν φ. 21 -ω, ου ή άκροστιχίς• «Εύδέκιμον τέλος Εύδοκίμω με, Χριστέ, παράσχου. Ποίημα Εύδοκίμου». Παρά τω ΟοΛΓ ά^^ώνυμος (σ. 403). Φυλ. 63 «Τέλος του μεγάλου και αγγε- λικού σχήματος, ψ Τό σχηματολόγ(ιον) έτουτ(ο) εΤναι του Κουτλου- μουσίου, και ειτις βουληθη νά τό αποξένωση, νά εΤναι όφωρισμέ νος άπό θεού». — δ') «Ακολουθία σύν θεώ άγίω του εύχελαίου», ης ή αρχή• «Ευλογεί 6 ιερεύς και ευθύς Κύριε είσάκουσον τη; προσευχής μου», φ. 61^. Κανών είς ήχον δ', ου ή άκροστιχίς" «Ευχής ελαίου ψαλμός έξ Αρσενίου». ΟοΕΓ σ. 332. Άγιασμα- τάριον τό μέγα, έκδ. Βενετίας 1890, σ. 145. — ε') «Ακολουθία του έξοδιαστικου», ής ή αρχή• «Έπειδάν τις τών μοναζόντων άναπαύσηται, έπει ου δει λούεσθαι τό σώμα αύτου ^ άλλ' ουδέ όρασθαι δλως γυμνόν, ό είς τούτο τεταγμένος, ήγουν ό έκκλη- σιάρχης, άποσπογγίζει τό λείψανον μετά χλιαρού δδατος έν σπόγγω» κτλ., φ. ΙΟδΡ. Οολγ σ. 438•— ς') «Τά ια' έωδινά ευαγγέλια τά αναστάσιμα, άτινα λέγονται είς τον δρθρον ταΓς Κυριακαΐς». φ• 153^• — ζ') «Ακολουθία του μικρού αγιασμού»^ φ. 168. — η') «Ευχή συγχωρητική εΙς τους μεταλαμβάνοντας* λέγεται δέ υπό ιερέως ή άρχιερέως ή ττνευματικου πατρός». Άρχ. «Κύριε Ίησου Χριστέ, ό θεός ημών, υίέ και Λόγε του θεού του ζών- τος» κτλ., φ. 180. — θ') «Ευχή ετέρα είς τό εύλογήσαι οΤνον. Ποιεί εύλογητόν, τό Βασιλεύ ουράνιε, τό τρισάγιον και τά λοιπά ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 633 και τροπάρια δσα βούλεταί. Κύριε ό θεός ημών, άγα&έ χαΐ φι- λάνθρωπε, επιδε έπΙ τόν οΐνον τούτον» κτλ., φ. 182. Οολγ. σ. 553. — Ο «Κανών της Ααμπρας» εις ήχον α'. Άρχ. «Ανα- στάσεως ημέρα», φ. 182^ — 184^. «Ό γράψας τόν παρών κα- νόνα Γρηγόριος αμαρτωλός τάχα και ιερομόναχος ό Σα^3|3αΐτης. ^αχα'» [1601]. Τα τρία τελευταία κείμενα προσθήκη μεταγενέ- στερα* ένδον δε της δευτέρας πινακίδος υπάρχει τεμάχιον έπιστο- λιμαίου γράμματος Σαμουήλ ηγουμένου της μονής Κουτλουμουσίου Θ47. Θεοδώρου του Γαζή γραμματική μετά πολλών ερμη- νευτικών σχολίων διά τό τέταρτον αυτής τμήμα. Τεύχος εκ χάρ- του, γραφέν άμφΐ τό τέλος τής ιη' εκατ. Φύλλα 173, μήκους 0,173, πλάτους 0,113. 648. Τεύχος εκ φύλλων χάρτου 186, μήκους 0,17, πλά- τους 0,113. Έν τη άρχη πίνας τών έν αύτώ περιεχομένων είτα α') «Προοίμιον εις τήν λογικήν του σοφωτάτου καΐ λογιω- τάτου κυρίου Θεοφίλου του Κορυδαλέως. Έκθεσις κατ' έπιτομήν τής λογικής πραγματείας». Άρχ. € Ουδέν ούτω τοις άνθρώποις τίμιον», φ. 8. — Ρ) «Έκθεσις συνοπτική τής λογικής πραγματείας κατ' έρώτησιν και άπόκρισιν». Άρχ. «Κεφάλαιον. α'. Δ(ιδάσκα- λος). Πόθεν, ω παΓ, τήν λογικήν είρήσθαι οϊη; Μ(αθητής). Έγω γε άπό του λόγου» κτλ., φ. 8^ — 186 «Χριστέ, δίδου πονέοντι τεήν πολύολ^ον άρωγήν Άνθίμω άτασθάλω τε και παναθλίω. ^αψλ' (1730) σεπτεμβρίου κε', τω έκ Πέλοπος». — γ') «Κανόνες τών τριών σχημάτων περί του μέσου δρου». Άρχ. «Ει μεν ό μέσος δρος έστιν ηγούμενος» κτλ., φ. 188. — δ') Αριστοτέλους πρώτον κεφάλαιον δ' τμήματος τών μετεωρολογικών, φ. 189. β4θ• Ιωάννου Δαμάσκηνου πηγή γνώσεως. Τεύχος τής ιη' εκατ. αριθμούν φύλλα χάρτου 112, μήκους 0,162, πλάτους 0,106. Φύλλα τινά παντάπασιν άγραφα (76»^ — 80). Φ. 76* «θεού το δώρον και Άβραμίου πόνος». 650. Τεύχος εκκλησιαστικής μουσικής έμπεριέχον άσματα μεμελισμένα παρά Πέτρου Μπερεκέτη, Χρυσάφου του νέου, Μπα- λασίου, Γαζή, Ιωάννου Κουκουζέλη, Αθανασίου Άδριανουπόλεως, 634 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ Άντωνίοΐ), Ξένου Κορώνη, Θεοδούλου μονάχου χαΐ έτερων ούχ ολίγων. Έγράφη περί το μέσον της ιη' εκατ. καΐ φύλλα χάρτου συναρι&μεΐ 168, μήκους 0,16, πλάτους 0,108. Έν τ^ άρχη πρόσθετα φύλλα ες, ων τα δύο πρώτα σημειώσεις άραβικάς έχει και σημείωσιν έλληνικήν Αθανασίου μονάχου του Μυτιληναίου* ην γαρ αύτου το τεύχος, ώς αυτός λέγει* είτα δέ χατζή -Μανόλη τινός (δρα φ. 6), δς έπώλησε το (3ΐ|3λίον αλλω τινι χατζή Ιωσήφ όνομαζομένω, τη 1-η μηνός μαΓου, έτους 1798-ου. 651. Τεύχος εκκλησιαστικής μουσικής άκέφαλον, έμπεριέχον άσματα μεμελισμένα παρά Μελχισεδέκ επισκόπου Ταιδεστου, Ξένου Κορώνη, Μπαλασίου ιερέως, Δαμια'^ου μονάχου Βατοπεδηνου, Χρυ- σάφου του νέου, Κωνσταντίνου του έξ Αγχιάλου και Ιωάννου Κλάδα. Έγράφη τη ιη' εκατ. και φύλλα συναριθεΐ 199, μήκους 0,156, πλάτους 0,11. 652• Τεύχος εκκλησιαστικής μουσικής, αριθμούν φύλλα χάρ- του 168, μήκους 0,154, πλάτους 0,11. Έγράφη τη ιη' εκατ. και έν μεν τω τελευταία) φύλλω κείται τό «Γέγραφε τόδε ή χειρ Αναστασίου», δ έστι τον κώδικα, καΐ έτι σημείωμα τοιούτον «Τό παρόν υπάρχει κάμοϋ Χαραλάμπους ιερομόναχου Κυπραίου>' έν δέ τω κρασπέδω του πρώτου φύλλου γέγραπται τόδε• «Γρόσια: 15: όρας με φίλε; ΒασιλεΐΌυ ειμί. νυν δέ Δημητρίου του Αογο- θέτου». — α') «Αρχή συν θεω των σημαδίων τής μουσικής τέ- χνης, των τε άνιουσών καΐ κατιουσών φωνών, σωμάτων τε και ττνευ- μάτων καΐ πάσης χειρονομίας τε καΐ ακολουθίας, συντεθειμένης είς αύτή^^ παρά των κατά καιρούς άναδειχθέντων ποιητών, πα- λαιών τε και νέων», φ. 1 κέ. — 13') Άναστασιματάριον «μετά των μεγάλων και έντεχνων κεκραγαρίων του κυρ Χρυσάφου του νέου», φ. 8.— γ') Δοξολογίαι, χερουβικά, λειτουργία, κοινωνικά, φ. 135 κέ. Μουσικοί: Μπαλάσιος ιερεύς, Γ;θ|3άσκος, Γερμανός Νέων Πατρών, Ιωάννης Κουκουζέλης, Δημήτριος Λότος ό Χίος, Ηθικός, Αντώ- νιος ιερεύς και οΙκονόμος τής Μεγάλης Εκκλησίας, Θεοδόσιος ιεροδιάκονος ό ΧΤος, Ιωάννης Κλάδας, Δαμια^>ός ιερομόναχος, Πέτρος Μπερεκέτης. ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡ0Σ0ΛΤΜί2Ν. 635 653. Άγιασματάριον της εη' εκατ. μήχους 0,161, πλάτους 0,105. Άπό της 25 σελίδος καΐ έξης υπάρχει «Νομοκάνονον έκλελεγμένον περί ερωτήσεως της ιεράς έξομολογησεως και του κανόνος αυτών», ου ή αρχή• «Ό δεχόμενος τους λογισμούς των ανθρώπων». Έν τω τελευταία) φυλλω γέγρατυται τοΰτο* «Πόνος και κτήμα - - — Έγράφθει διαχειρός έμου Χαλήλ καΐ έδώθει δωρον Χρύσανθου ιερομόναχου* Άγιοταφίτου. Θ54. Νομοκάνων διμερής έκ κεφαλαίων σοθ', γράφεις άμφι το τέλος της ιζ' εκατ. Φύλλα χάρτου 130, μήκους 0,161, πλά- τους 0,113. Κατά σελίδα γραμμαι 15 (0,119X0,07). Αείπει τό τέλος του σοδ' κεφαλαίου και το μετά τούτο κείμενον άχρι τέλους. Έν τω κρασπεδω του φ. 130^" «1770 μαρτίου 2 ύμέρα Τρίτη ορα εκτι εφιγαν δ Τουρκη απο Γαστουνι». Έν τη άρχη φύλλα πρόσθετα δύο, περιέχοντα σημειώματα τίνα καΐ σημείωσιν έτους 1759 (ίαν. 18), γεγραμμένην ύπο Παγκρατίου ιερομόναχου λέγει δε ούτος έν αύτη, 8τι τον νομοκάνονα τούτον εφερεν αυτός (εις Ιεροσόλυμα) έκ Μιστρά, χωρίου Άρκασά. 655. Κώδιζ αυτόγραφος Γερμανού επισκόπου του Άγιοσα- βίτου, γράφεις περί το μέσον της ις' εκατ. καΐ φύλλα χάρτου συναριθμών 349, μήκους 0,16, πλάτους 0,108. Φύλλα άγραφα: 3 - 5, 341. Φύλ. 6^• «ψ Αύτη ή βήβλος υπήρχε κάμου Γερ- μανού ευτελούς του Άγιοσαβίτου και των ελαχίστων επισκόπων έλαχιστοτέρου. έπροσήλωσα δε αυτήν μετά και πλήστων έτερων βηβλίων εΙς τήν άγίαν λαύραν του οσίου και θεοφόρου πατρός ημών Σάββα του Ίέροσολιμήτου» κτλ. — α') Γερμανού πατριάρχου των Ιεροσολύμων γράμμα έγκύκλιον προς τους έν Κώνστα ντινουπόλε ι περί Διονυσίου β' του οικουμενικού πατριάρχου, φ. ΐΡ — 2^. Ανάλεκτα Ίεροσολ. Σταχυολογίας τ. Ι, σ. 216-219. — β') ιΌμολογία της ορθοδόξου πίστεως», φ. 5 Ρ. — γ') «Κανών εις τον κύριον ημών Ίησουν Χριστόν, ψαλλόμενος είς άγρυτυνίαν, παρακλητικός• ήχος πλάγιος β'». Άρχ. «Ό δικαιώσας τελώνην», φ. 7. — δ') Ευχαι έζομολογητικαΐ Μάρκου μονάχου, φ. 11-37. — ε') €'Έτεραι εύχαι καΐ καθίσματα, δ έτυπώθησαν ύπό μεγάλων 636 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΑΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ οιδασκάλων λέγεσ^αε χα&' είρμόν είς το τέλος ενός έχάστου χα- ι){σματος του ψαλτηρίου ήμεραν χαθ' ήμεραν», φ. 37 χέ. — ς) €Έχ της βφλου Καλλίστου καΙ Ιγνατίου των Ξανθοπούλων μέρος κεφαλαίων περιεχόντων τα χρειώδη». Άρχ. €'Όπως δει διέρχεσ&αι τό από της εσπέρας Ιως του δρθρου διάστημα» χτλ., φ. 63. — ζ') «Έχ των αποκρίσεων Ιωάννου του ίερωτάτου μη- τροπολίτου Κίτρους προς τόν ίερώτατον έπίσχοπον Δυρραχίου. του Κα|3άσιλα>. Άρχ. «Έν ταΤς νηστίμοις των ήμερων», φ. 174^. — η') «Νικολάου του άγιωτάτου και οικουμενικού πατριάρχου στίχοι περί διαίτης εις τόν Πρώτον του Αγίου "Ορους κυρόν Ίωαννί- κιον, τόν εις τό Πρωτατον της μονής του Αγίου "Ορους δηλο- νότι προϊστάμενον » . Άρχ. «Πολλάκις με ήξίωσας», φ. 176^. — θ') «Ευχή ήτις λέγεται παρά άρχιερέως ή τυνευματικου έπΙ τόν μέλλοντα κοινωνήσαι», φ. 180. — 1') Γερμανού επισκόπου του Άγιοσαβίτου γράμμα συμβουλευτικόν μετ' έπιτιμίου προς ττνευμα- τικόν αύτου τέκνον, γραφέν τη 20 ψεβρ. έτους 1549-ου, φ. 184.— ια') Έπιτίμια δνδεκα προς έξομολογουμένους, ων ή αρχή• «Ει τις ύγιαίνων τω σώματι όμελοίη των προσευχών», φ. 185. — ι^3') Έπιτίμια πεντήκο^/τα* «άνεπίγραφά έστι και άδηλα». Άρχ. «Ει τις κεκτηταί τι έν τω μοναστηρίω», φ. 185?. — ιγ') «Έπι- τίμια εις τάς κανονικάς» ιθ', ων ή αρχή* «Ή όμώσασα τόν τυ- χόντα δρκον άφοριζέσ&ω», φ. 188. — ιδ') Κεφάλαια Πατερικου και Γεροντικού βιβλίου, φ. 189 κέ. — ιε') «Του μακαρίου Ιωάν- νου μητροπολίτου Εύχαίτων επιστολή προς Ίωάννην μοναχόν και έγκλειστον αυτή δε αρμόζει καΐ παντι κελλιώτη». Άρχ. «Έδε- ξάμην σου πάτερ τυνευματικέ τήν θεοφιλή» κτλ., φ. 228. — ' ις') Του άββα Νείλου «γνώμαι άπάγουσαι τών φ&αρτών και προ- σκολλώσαι τοις άφ&άρτοις τόν άν&ρωπον: κεφάλαια σιε'». Άρχ. «Φόβον εχε θεού και πόθον», φ. 235. — ιζ') «Διάταξις περί μο- ναχών τοΤς μή άναγινώσκουσι γράμματα». Άρχ. «Γνωστόν έστω ύμΓν, δτι τοιαύτην περιελάβομεν τάξιν από τους πατέρας ημών» κτλ., φ. 24 1^. — ιη') Τεμάχιον Ιωάννου του Χρυσοστόμου, ου ή αρχή• «Παρακαλώ ουν ύμας, αδελφοί, τόν κανόνα της προσευχής ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΪ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 637 μηδεποτε καταπατήσητε», φ. 243^. — ιθ') «Κεφάλαια* εκλογή των αγίων πατέρων προς τηρησιν νοός μετά προσευχής* του άγιου Μακαρίου του μεγάλου ήσυχαστου». Άρχ. «Ό Κύριος πα- ραγγέλλει ήμΤν», φ. 246. — κ') «Του αότου κατά έρώτησιν καΐ άπόκρισιν». Άρχ. «Τί έστι τό βοηθούν τω μοναχω» κτλ., φ. 249. — κα') «Αρχή των κεφαλαίων των έκ των βιβλίων του αγίου Ισαάκ του Σύρου». Άρχ. «Όφείλομεν λοιπόν έμμένειν μονάστικώς», φ. 250. — χβ') «Του αύτου περί των ενεργημάτων της αγάπης του θεοΰ». Άρχ. «Ή αγάπη του θεού θερμή έστι τη φύσει», φ. 252^. — ^' κγ') Ιωάννου του Χρυσοστόμου «λόγος πβρι ψυχής έκ του λόγου του εις τον περί φύσεως νόμον». Άρχ. «Έοίκασιν οί εργοις κομώντες άγαθοίς», φ. 257?. — κδ') Νείλου περί των οκτώ λογισμών. Άρχ. «Αρχή καρποφορίας άνθος», φ. 261. — κε') «Έκ τών κεφαλαίων του αγίου Ησυχίου, πρεσβυ- τέρου και ηγουμένου μονής της υπεραγίας Θεοτόκου της Βάτου, δπερ έγραψε προς θεόδουλον- κεφάλαια κδ' κατά άλφάβητον». Άρχ. «Αληθινός δντως μοναχός ούτος», φ. 269^. — κς') «Κε- φάλαια διάφορα ψυχωφελή». Άρχ. «Μακάριος άνθρωπος ό έχων φόβον θεού», φ. 282. — κζ') Τεμάχιον Ισαάκ του Σύρου, ου ή αρχή* «ΕΤπέ τις τών άγαπώντων τόν θεόν», φ. 289^• — κη') Τε- μάχη Συμεών τών νέου θεολόγου, Βαρσανουφίου και Βασιλείου του μεγάλου, φ. 289?. — κθ') Συμεών του νέου θεολόγου περί αρχής βίου και περί μετανοίας, φ. 293^-306. — λ') Τεμάχιον Ίωά^/νου του Χρυσοστόμου περί του τί έστι γυνή, φ. 306^. — λα') Άδηλου «περί σελήνης». Άρχ. «Τί έστι σελήνη; ουρανού πορφύρα» κτλ., φ. 307. — λβ') «Γρηγορίου του θεολόγου άκρο- στιχις τών πάντων στίχων, έκαστου ιάμβου τελείαν παραίνεσιν έχοντος• «β». Άρχ. «Αρχήν απάντων και τέλος ποιου θεόν», φ. 309. — λγ') «Του αύτου στίχοι έμμετροι ιαμβικοί». Άρχ. «Αρχής καλής» κτλ., φ. 309?. — λδ') «Του αγίου Κυρίλλου περί μετρικών ονομάτων». Άρχ. «χ\επτά καλούνται τά άσσάρια», φ. 311^• Τέλος• «τούτο καΐ σίκλος λέγεται, ή ε' σίκλοι ήγουν είκοσι όβολοί». — λε') «Έκ τής δευτέρας επιστολής του αγίου 638 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ Μάρχου» του έρημίτου. Άρχ. €Τών άκουόντων τον λόγον του θβου», φ. 312. — λς') Έκ των ερωτήσεων Βασιλείου του μεγά λου. Άρχ. «Ή πλεονεξία μέχρι τίνος κρίνεται; Άπόκρισις• δτα^^ υπερβη τις του νόμου τον δρον», φ. 312^. — λζ') «Περί τάξεως αρχαρίων χαΐ κατηχήσεως πάνυ αναγκαιότατης, κοσμούσης τα ήθη του άν&ρώπου». Άρχ. €Αυτη εστίν ή τάξις ή σώφρων», φ. 314^.— λη') «Άπόδειξις εναργής προς Λατίνους όμολογήσαι το πνεύμα το δγιον έκπορευτόν του πατρός καΐ ουκ έκ του υίου, κατά τον λόγον του κυρίου καΐ θεού και σωτήρος ημών Ίησου Χρίστου. Αθανασίου ταπεινού και ιερομόναχου δια της χάριτος της ύπερ- αγίας Θεοτόκου καΐ ουκ από μαθήσεως». Άρχ. «Καθά λέγομεν τόν υίόν γεννητόν», φ. 323. — λθ') «Έκ του βίου του οσίου πατρός ήμων Στεφάνου του νέου, περί του μή λαμβάνειν τι πάρα των αιρετικών». Άρχ. «"Οταν άπέστειλεν ό παρά^>ομος βασιλεύ; ό Κοπρώνυμος>, φ. 325. — μ') «Του οσίου πατρός ημών Ιωάν- νου, μητροπολίτου Τουσσίας, προς Κλήμεντα πάπαν "Ρώμης επι- στολή», ης ή αρχή• «Άπεδεξάμην τήν έν Κυρίω άγάπην σου», φ. 326. -μα') Δύο περί τών Ιουδαίων ερωτήσεις, φ. 331-340.— μβ') «Αρχή συν θείο του μεσονυκτικου του Σαββάτου», φ. 342. 656. Τεύχος έκ χάρχου της ιζ' εκατ., αριθμούν φύλλα τέσσαρα καΙ σελίδας 156, μήκους 0,172, πλάτους 0,112. Τά πρώτα τέσσαρα φύλλα περιλαμβάνει πίνακα λετττομερή τών έν τώ τεύχει περιεχομένων υλών, μεθ' δν υπάρχει Θεοφίλου Κορυδαλλέως «προοίμιον εις τήν λογικήν», ου ή αρχή* «Ουδέν οϋτω τοΤς άνθρώ- ποις τίμιον»• μετά δε τοΰτο «Έκθεσις συνοτυτική της λογικής πραγ- ματείας κατ έρώτησιν καί άπόκρισιν». Άρχ. «Δ(ιδάσκαλος)• πόθεν, ώ παΤ, τήν λογικήν είρήσθαι οΐη; Μ(αθητής)• έγωγε άπό τόν λό- γον» κτλ. Λείπει τό τέλος. ΣελΙς δ' έκαστη γραμμάς αριθμεί 33. 657. (Μελετίου μητροπολίτου τών Αθηνών) «περί του πώ; δει όμιλίαν συγγράφειν». Άρχ. «Μέλλουσιν όμιλίαν γράφειν». Φύλλα χάρτου 71, μήκους 0,162, πλάτους 0,11. Κατά σελίδα γραμμαί 18 (0,122X0,07). Έγράφη δε τη ιη' έκατονταετηρίδι. 1. Ανωνύμου μέθοδος εις έκμάθησιν της λατινικής 1ΙΑΤΡΙΑΡΧΕΙ0Γ ΙΕΡ0Σ0ΛΓΜ^2Ν. 639 γλώσσης, έριπεριέχουσα διάφορα λατινιχά χείμενα συν ελληνική μεταφράσει και λε' κεφάλαια περί διαφόρων ύποδέσεων εν τρόπω λεξικού γεγραμμένα λατινιστί τε και ελληνιστί. Τεύχος της ιη' εκατ., εκ φύλλων χάρτου 109, μήκους 0,164, πλάτους 0,098. 659. Τεύχος έκ φύλλων χάρτου 56 (0,165X0,118), γρα- φέν υπό Ιωάννου ιερέως του Πεχλι^3ανάντων ετει 1775 -ω και περιέχον ασματικάς ακολουθίας εις τε τους άγιους πάντας και εις την άγίαν τριάδα και εις τον άρχάγγελον Μιχαήλ και εις Ιωάννη ν τόν Πρόδρομον. βΘΟ. (Βΐ[3λιάριον Ίωαννικίου του Σαβαΐτου), ου ή επιγρα- φή* € Λόγοι πολλά ώραΤοι και ώφελιμώτατοι ε?ς τα παιδία και νέους και εις κάθε άλλον χριστιανόν όπου με άρεταΐς έπιθυμα νά στολίση τόν εαυτόν του>. Φύλλα χάρτου 45, μήκους 0,168, πλάτους 0,11. 661. Τεύχος εκκλησιαστικής μουσικής, γραφέν τή ιη' εκατ. και συνιστάμενον έκ φύλλων χάρτου 68, μήκους 0,17, πλάτους 0,122" περιέχει δε συνθέματα Κυρίλλου Μαρμάρινου, Εύαγγε- λινου Σκοπελίτου, Μανουήλ Γούτα, Βασιλείου Στεφάνου του Βυ- ζαντίου, Πέτρου λαμπαδαρίου^ Δανιήλ πρωτοψάλτου, Ιακώβου πρωτοψάλτου καΐ Πέτρου του Πελοποννησίου. 662. Τεύχος έκ φύλλων χάρτου ήριθμημένων 107, ων ενια λείπει (33-34, 47-48, 81-97)* έγράφη περί το μέσον της ιη' εκατ. και μήκους μεν εστί 0,158, πλάτους δε 0,105. — « Νομοκά^^ονον περί αιμομιξίας», φ. 1. — «Του οσίου πατρός ημών Παχωμίου κεφάλαια έπιτιμιών περί μοναχών». Άρχ. «Μοναχός ό έχων πεκουλλία>, φ. 5. — «Έτερον νομονάριον ομοίως και κα- νονάριον του έν άγίοις πατρός ημών Ιωάννου αρχιεπισκόπου Κων- σταντινουπόλεως, του Χρυσοστόμου, περί έπιτιμιών τών άμαρτα- νόντων και παρά τών ακαθάρτων δαιμόνων πλανωμένων, εν άμαρ- τίαις περιπιπτόντων και πάλιν γνησίως μετανοούντων, ήγουν εις φόνον, είς μοιχείαν, εις κλεψίαν, εις πορνείαν, εις αίμομιζίαν, είς άρρενοκοιτίαν, είς κτηνοβατίας, εΙς καταλαλιάν, είς βλασφη- μίαν, είς ζήλον, είς φθόνον καΐ ϊνα ενεργή μετά του Διαβόλου 640 ΚΑΤΑΛΟΓΟΙ ΕΑΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ και της ψυχής άπώλειαν». Άρχ. €Πδς άνθρωπος άπο τα εΤχοσι ετη μή έλθών εις έξαγορίαν» χτλ., φ. 10. — Βασιλείου του με- γάλου περί έπιτιμιών, φ. 14. Προτέτακται δε του νομοχάνονος τούτου προς έζομολογουμένους ευχή συγχωρητιχή. 663. Εκλογή το5 Ψαλτηρίου παντός υπό Νεοφύτου του Πελο- πο^ΛΓ^σίου, Θεοδώρου Στουδίτου ευχή κατανυκτική προς τόν 'Ιησουν Χριστόν καΐ δλλαι τινές ανώνυμοι εύχαί• ετι δέ ευχαί τίνες Ιωάννου του Χρυσοστόμου καΐ Έφραιμ του Σύρου. Φύλλα χάρ- του 65, μήκους 0, 15 δ, πλάτους 0,11. Έγράφη περί την αρχήν της ιη' εκατ. καΐ ένδον της πρώτης πινακίδος ύπτάρχει τό ση- μείωμα τουτο" €^αψπζ' [1787] νοεμβρίου β' έδωκε τό κοινόν χρέος 6 μακαριώτατος Άβράμιος καΐ εγεινε πατριάρχης [Ιεροσο- λύμων] Προκόπιος ΖαγοραΓος έν τη αύτη ήμερα Τρίτη. — ^αψπη' Οκτωβρίου κδ', ήμερα Τρίτη, οικεία γνώμη παραιτησαμένου Προ- κοπίου πατριάρχου προ δύο ήμερων, έγινε πατριάρχης ό σοφο- λογιώτατος "Ανθιμος, και έν τη του αύτου κς' του αγίου Δη- μητρίου, ήμερα Πέμτττη, έν τη τρίτη ώρα της νυκτός άνεπαύθη Προκόπιος 6 μακαριώτατος έν τω Νεοχωρίω [Κ/πόλεως] καΐ ετάφη εις τήν έκκλησίαν του μετοχίου, εις τα δεξιά». ΘΘ4. Τεύχος έκ φύλλων χάρτου 231, γραφέν ετει 1608-ω ή 1609-ω, μήκους 0,155, πλάτους 0,108. Κατά σελίδα γραμ- μαΐ 14 (0,11 Χ 0,062). —α') «Νομοκάνονον συν θεω άγίω», ου ή αρχή• «Ό δεχόμενος τους λογισμούς των ανθρώπων», φ. 1-66.— β') «Ευχή συγχωρητική, ήτις λέγεται παρά άρχιερέως ή Ιερέως και ττνευματικου πατρός έπι τόν μέλλοντα μεταλαβεΤν των αχράν- των καΐ φρικτών του Χρίστου μυστηρίων», φ. 67-70 «•^ Τω συντελεστή των καλών θεώ χάρις. -|- θεού τό δώρον καΐ θεο- κλήτου πόνος, έτους ,ζριζ', ίνδ. ζ'». — γ') Γρηγορίου ιερομόναχοι) γράμμα συνιστών Ενα τινά της ίερωσύνης άξιον (^ζρκβ'= 1613- 1614), φ. 71. — δ') «Ακολουθία του μικρού σχήματος, ήτοι του μανδύου», φ. 73. — ε') «Ακολουθία του μεγάλου και αγγε- λικού σχήματος», φ. 83^^. — Ο «Ακολουθία του έξοδιαστικου τών μοναχών», φ. 119. — ζ') «Ακολουθία του αγίου ελαίου», ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ 1ΕΡ0Σ0ΛΓΜΩΝ. 641 φ. 148. — η') «Άκολου&ία του μικρού αγιασμού», φ. 178. — θ') «Ευχή εις εύλόγησιν οϊνου», φ. 193. — ι) Παρθενίου καθη- γουμένου της μονής των Ιβήρων έπιστολαί, φ. 194. — ια') ΙΙο- λυχρονισμοί διάφοροι, φ. 219. 665. Πράςεις, έπιστολαι των αποστόλων και άποκάλυψις Ιωάννου του θεολόγου. Τεύχος της ια' εκατ. έκ φύλλων μεμ- ^3ρανίνων 166, μήκους 0,15, πλάτους 0,122. Έν τη άρχη κεί- ται φύλλον εν έκ χάρτου βαμβακερού της ιδ' εκατ., δπβρ, ώς εοικεν, άπεσπάσθη τινός ανθολογίου γνωμών. Τό τεύχος έστι βεβλαμ- μένον υφ' ύδατος, εν δε φύλλον αύτου (τό 51-ον) υπό μυών έφα- γώθη μέχρι του ήμίσεος. Μετά τήν άποκάλυψιν υπάρχει κείμενον, ου ή αρχή* «Τών δε αποστόλων τά ονόματα εστί ταύτα• Σίμων ό λεγόμενος Πέτρος» κτλ. Τούτου μέντοι τό πέρας ελλείπει• τό δε μεθβπόμενον φύλλον, 8 έστι τελευταΐον, έχει μέρος ασμάτων έκ της Παρακλητικής βίβλου συνηθροισμένων. Σημειώματα• α') της ιδ' εκατ. έν τω κρασπέδω του 138-οϋ φύλλου• «-|- τούτο τό χαρ- τιν του παπα Λουκά απε τΑρμενάκιν». β') της ις' εκατ. έν τω 63 -ω φύλλω• «Γερμανός μητροπολίτης ήφερεν τα άπό τό Κόρικος». ^ βββ. θεοτοκάριον έκ μεμβράνης, γραφέν τη ιγ' ή τη ιδ' έκατονταετηρίδι, μήκους 0,15, πλάτους 0,112* έπεί δε πολλά τών φύλλων έκ παλαιού συναπώλετο, χεΙρ της ις' εκατ. άνεπλή- ρωσε ταύτα διά χάρτου (1-35, 51, 116, 117, 124, 198- 203). Περιέχει δε τό τεύχος ενια κεχρωματισμένα κοσμήματα και Άα^όνας ασματικούς όκτωήχους, ων τρεΤς είσι Μητροφάνους (φ. 89, 153, 180). ΘΘ7. Τεύχος της ις' εκατ. έκ φύλλων χάρτου 276, μή- κους 0,16, πλάτους 0,11. — α') θεοτοκάριον άκέφαλον, κανόνες ασματικοί προς ανωνύμους άγιους και τίνες εύχαί. — β') € Ακολου- θία του μικρού αγιασμού», φ. 226• — γ) < Σχηματολόγιον περιέ- χον πασαν τήν άκολουθίαν του θείου και αγγελικού σχήματος* τάξις γινομένη εις άρχάριον μοναχόν, ήγουν εις ρασοφόρον». φ. 252. — δ') θεοτοκία κατ' ήχον, φ. 252. 41 642 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 668. Ψαλτή ριον, δπερ έγράφη διά λεπτογραμμίας ετε». 1595-ω. Φύλλα χάρτου 150, μήχους 0,162, πλάτους 0,104. Κατά αβλίδα γραμμαΐ 23 (0,114X0,052). Έν τη άρχ^ φύλλα τέσσαρα παντάπασιν δγραφα, ων το πρώτον εμπεριέχει σιΐ2με{ωμα τοιούτον <•|- ^ζργ' μηνί ιουλλίω ις' ημέρα - - έγράφη εις την λαύραν του αγίου Σάβ^α*. Φύλλα δύο του αύτου χώδιχος έχει νυν ή Πετρουπόλεως αυτοκρατορική βιβλιο&ήκη έν τη συλλογή Πορφυρίου του Ούσπένσκη (αριθ. 395. ΟτΗβττ» 3» 1883 γ., σ. 144)• ην δέ ταύτα μετά το 43 -ον φύλλον του Ψαλτηρίου. Σημειωτέον ετι, βτι έν τω 147-ω φύλλω ύπάρχουσι «ψαλμοί διά πασαν ύπό- θεσιν λεγόμενοι» καΐ δτι προς τω τέλει του κωδικός έστιν ευχή έςομολογουμένου, ης ή αρχή• «Πώς ατενίσω προς σε κύριε ό θεός μου»; ββΘ. Τεύχος της ιζ' εκατ. έκ φύλλων χάρτου 263, μή- κους 0,15, πλάτους 0, 102. — α') Νομοκάνονον έκ κεφαλαίων σλ'. ου ή αρχή• «Ό δεχόμενος τους λογισμούς τών ανθρώπων», φ. 1. — β') Βασιλείου Καισαρείας περί του πώς δει κοσμεΐσθαι τον μονα- χόν, φ. 168. — γ') Αθανασίου Αλεξανδρείας κεφάλαια προς Άν- τίοχον άρχοντα^ φ. 176. — δ') Μαρτύριον του αγίου Νικήτα, φ. 201. — ε') Περί νηστείας, κανονικά τίνα καΐ περί σαρανταρίων. Θ70. θηκαρας έκ φύλλων χάρτου 142, γραφείς ετει 1544-ω παρά Χαραλαμπίου μοναχού* ετει δέ 1716- ω, τη 10 μαρτίου. ήγοράσθη «εις Έγρηναν» [=Αΐγιναν] ύπύ Παρ&ενίου διακόνου «δια δσπρα γερά τόν αριθμόν 95** πωλητής δέ του κωδικός ψ Αθηναίος ιερεύς δνομα Σαμουήλ, περί ου το 12-ον αύτου φύλλον δρα. Θ71. θηκαρας έκ φύλλων χάρτου 257, γραφείς τη ις' εκατ. καΐ συμπληρωθείς είτα δια χειρός Ίωαννικίου του ΣαβαΓτου. Μή- κους 0,165, πλάτους 0,11. 672. Τεύχος διμερές της ις' εκατ. έκ φύλλων χάρτου 259, μήκους 0,15, πλάτους 0,103. Πρώτον μέρος, φ. 1-87. «Συνα- γωγή κανόνων εκκλησιαστικών εις πεντήκοντα τίτλους διηρημέ- νων», ης ή αρχή* «Οι του μεγάλου θεού και σωτήρος ημών» ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΑΓΜΩΚ. 643 κτλ. Κατά σελίδα γραμαΐ 15 (0,085X0,055). Παρέπο^^ται οχτώ φύλλα παντάπασιν άγραφα (88-95). — Μέρος δεύτερον (φ. 96- 259), ου σελις έκαστη γραμμάς αριθμεί 22 (0,10X0,16)* πε- ριέχει δε πρώτον Ίωάν^^υ τοΰ Δαμάσκηνου τά λεγόμενα διαλε- κτικά κεφάλαια, ων ή αρχή λείπει• Πορφύριος γάρ ό Ούσπένσκης ες φύλλα του κώδιχος άφείλετο τούτου, απερ ην έζ άρχης μετά το νυν 95-ον αυτού φύλλον και ταύτα μεν ώς εικός έχει νυν ή Πετρουπόλεως αυτοκρατορική βιβλιοθήκη (αριθ. 416. ΟτΗβΤΊ> 3{ΐ 1883 Γ., σ. 148), το δε κείμενον τών διαλεκτικών ήδη τήν αρ- χήν εν τω κώδικι ποιείται ώδε* « - - - γάρ έστι πατήρ 6 έχων υίόν, και περί υιού διαλεγόμενοι έξ ανάγκης και του πατρός έμνη- μονεύσαμεν». Μετά δε τά διαλεκτικά πάλιν υπάρχει του αύτου Δαμάσκηνου σύγραμμα άνεπίγραφον, ή ακριβής εκδοσις της όρθο ούζου πίστεως. 673. Τεύχος εκκλησιαστικής μουσικής, δ έστι στιχηράριον ένιαύσιον, γραφέν τ-η ιδ' εκατ. και φύλλα συνΛριθμουν βαμβακε- ρού χάρτου 158, μήκους 0,14, πλάτους 0,11. 674. Τεύχος εκκλησιαστικής μουσικής, δ έστιν άναστασι- ματάριον, γραφέν άμφΐ τήν αρχήν της ιη' εκατ. και φύλλα χάρ- του συναριθμουν 180, μήκους 0,145, πλάτους 0,095. 675. Πατερικόν έκ μεμβράνης, γραφέν άμφι το τέλος της ν{ εκατ. και φύλλα συναριθμουν 215, μήκους 0,132, πλάτους 0,098. ΠολλαΙ τών επιγραφών έζαληλιμμέναι. Σημειωτέα κείμενα: α') Άνεπίγραφον, ου ή αρχή* «Πολυτέλεια βρωμάτων τέρπει λαι- μύν>, φ. 1. — β') Γνώμαι πάνυ ωφέλιμοι [Νείλου], ων ή αρχή* «Φόβον εχε θεού και πύθον καΐ καθαρώς προς πάντας κέχρησο». φ. 12. — γ') Έκ τών εκατοντάδων Μαξίμου τοΰ όμολογητου περί αγάπης έκλογαί, φ. 16^. — δ') «Λύγοι ωφέλιμοι αγίων πατέρων», ων ή αρχή* «Πασαν ήμέραν τε και νύκτα έστω μόνος ό Χριστός γινώσκων δ πράττεις», φ. 51^. — ε') Άνεπίγραφον, ου ή αρχή• «Επειδή ω χριστιανέ τόν Χριστόν ένεδύσω διά του βαπτίσμα- τος, άσφαλίζου μή τήν βασιλικήν πορφύραν σήψης», φ. 56. — ς') Έρωταποκρίσεις ανώνυμοι, φ. 67'^. — ^) Συναϊάριον του αγίου 644 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ Νικολάου μονάχου του από των στρατιωτικών, ου ή αρχή• «Ό έν άγίοις πατήρ ημών Νικόλαος στρατιώτης γέγονε και Νικηφόρου του βασιλέως» κτλ, φ. 137. — η') Συναξάρια δύο περί Ανθίμου του ιερο- μόναχου καΐ περί της αγίας Βασιλίσσης, άναγινωσκόμενα τξ 3-τ3 σεπτεμ^3ρίου, φ. 140. — θ') «Τήματα γεροντικά τών αγίων πα- τέρων εις προκοπήν τελειότητος». Άρχ. «Ειπεν ό άββας Ιωσήφ ό θηί3αΐος, 8τι τρία είσΐ τάγματα» κτλ., φ. 142. — 1') Γρηγο- ρίου του θεολόγου λόγος, ου ή αρχή" €Τίς ή τυρανίς», φ. 154. — ια') Συναξάριον περί θαύματος έν Χώναις υπό Μιχαήλ του αρ- χαγγέλου γενομένου, φ. 167^. — εβ') Ιωάννου του Χρυσοστόμου λόγος €περΙ μετανοίας και ελεημοσύνης, έν ω έμνημόνευσε και έστηλίτευσε πάντα τα πάθη τών ανθρώπων». Άρχ. €Ά8ΐ μεν μνημονεύειν θεου>, φ. 170?. — ίγ') Συναξάριον περί του με- γαλομάρτυρος Αρτεμίου, φ. 20 1?. — ιδ') Συναξάριον περί τών αποστόλων Πέτρου και Παύλου. Άρχ. «Κρατούντος Τιβερίου της τών 'Ρωμαίων βασιλείας», φ. 204^. Θ7Θ. Τεύχος μεμβράνινον της ΐ|3' εκατ., άναπληρωθέν δώ χάρτου τη ις' εκατ. ΆριθμεΤ τοίνυν φύλλα 263, ων χάρτινα έστι τα πρώτα έξήκοντα και δώδεκα δτερα μετά το 256-ον φύλλον υπάρχοντα• εστί δέ μήκους μεν 0,143, πλάτους δέ 0,106* κατά δέ σελίδα γραμμάς έχει 32 ή 33. — α') Ιωάννου του θεο- λόγου ή κανονική άποκάλυψις, φ. 1 κέ. — β') €Δήλωσις ακριβής τών καθ' έκάστην ήμέραν κεφαλαίων του δλου ένιαυτου του Απο- στόλου, αρχομένων άπό της μεγάλης Κυριακής του πάσχα», φ. 37. — γ') Συναξάριον του Πραξαποστόλου (φ. 41-45), έχον υπό το τέλος αυτού κρυπτογραφικήν υπογραφή ν του συμπληρώσαντος τόν κώδικα: «Νελφχψλω ^ελρξλνθυλωπχκΦχλω»=Νεόφυτος ιερομόναχος Κύπριος. — δ') «Αι πράξεις τών αποστόλων», φ. 47.— φ. 47. — ε') Τών αποστόλων έπιστολαι καθολικαί μετά τών υπο- θέσεων αυτών, φ. 106. — ς') «Διήγησις περί του αγίου αποστό- λου Παύλου», φ. 132^. — ζ') Έπιστολαι του αποστόλου Παύλου μετά τών υποθέσεων (φ. 139-253), ων τελευταία ή προς Εβραί- ους επιστολή. Έν τω 264-ω φύλλω σημείωμα της ις' εκατ. «Της ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 645 λαύρας τοΰ αγίου Σά^^α της Παλαιστίνης. Θεόδουλος ρακενδίτης», ΚαΙ ένδον της δευτέρας πιναχίδος ό αυτός έγραψε ταίϊτα• «•{- Έτους ,ζζ' [- 1550] μηνή ίουν(ίω) κ^3' ένήκησεν 6 ευσεβέστατος βασι- λέας• Ίω(άννης) Βασίλειε β(ε)λυ(κι)κν(|άζης) τον Τάρ(ταρην) τον χάνι της Ταταρίας καΐ έκοψε πολ(λ)ούς και άλλη εφηγαν κάΙ επήραν τους καταττόθι (= χαταπόδι), και δσο που ευφευγα(ν) τόσων τους ευτανα(ν) και εκουτα (= έκοφταν) και έπίραν τες λουμπάρ- δες τους καΐ ήτη εΐχα(ν), και πάγι στο Καζοτη νατοτ^ρη. Βασι- λέας πάσης Ρρωσίας εγιν άπο τον Μόσχοβον Ιουν(ίου) ις' ημέρα ε'. Τω αυτών έτος όκτωβρίω εις τάς β' επήρεν τω Καζάνη. ή ήμερα Κυριακή, ήλθεν το μαντάτ(ο) εις τον Μόσχοβου εις τάς ιε' Οκτω- βρίου τω αυτών έτος. — Τώ αυτόν έτος όκτωβρίω κς' του αγίου Δημητρίου έγέν(ν)ησεν ή ευσεβέστατη βασήλεισσα υίόν και ονό- μασέν τον κνέζη Δημήτρη, βασιλέας πάσης Ρωσίας, Βλαδήμηρην Νοβογρώσκο, Μοσκόσκο Καζανήου, Σησπενήου και πάσης Ρρωσ- σηας: — Έκ τής λαύρας του αγίου Σάββα της Παλαιστίνης τών Ηϊέροσολύμων θεόδου(λος) ρακενδήτης». Και πάλιν € Θεόδουλος ρακενδίτης τάχα, γράψας». 677. Ψαλτήριον τής ιγ' εκατ. έκ φύλλων μεμβρα^;ίνων 244 και ενός μόνου χαρτίνου, προστεθέντος τή ιδ' εκατ. προς άνα- πλήρωσιν τής τότ' έλλειπούσης του κωδικός αρχής* έστι δε μή- κους μεν 0,133, πλάτους δε 0,098. 673. Τεύχος εκκλησιαστικής μουσικής, γραφέν μεν τή ις' εκατ. υπό δύο γραφέων, συμπληρω&έν δε τή ιη' δια δώδεκα φύλ- λων αριθμεί δέ τό δλον φύλλα χάρτου 82. Μουσικοί: Μανουήλ λαμπαδάριος 6 Χρυσαφής, Θεόδουλος ό έκ τής μονής τών Μαγ- γάνων, "Αν&ιμος ιερομόναχος, Ιωάννης ό Αάσκαρις, Ξένος ό Κορώνης, Χαλιβούρης,. Κοσμάς, Ή&ικός, Κωνσταντίνος Μαγουλάς, Γαζής. Τό τεύχος έχει και ασματά τίνα κατά παλαιοτέραν σύν- θεσιν, ετι δε Άγιοσοφιτικά, Άγιορειτικήν «Τιμιωτέραν», καΐ «Τιμιωτέραν ψαλλομένην έν τή σεβάσμια μεγάλη μονή τοΰ Βάτο- πεδίου, τή Κυριακή πρωί, είς τριαδικόν κανόνα και εις μεγάλας μνήμας• ψάλλεται δίχορον και μονόχορον εις ήχον πλάγιον β'». 646 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ Θ7Θ. Τεύχος εκκλησιαστικής μουσικής, έμπεριεχον πολα- ελέους Ιωάννου πρωτοψάλτου, Μελετίου ΣιναΓτου του Κρητός και Δανιήλ πρωτοψάλτου• έγράφη δε περί το τέλος της ιη' εκατ. και φύλλα χάρτου συναριδμεΐ 22. β30.. 'Οκτώηχος γραφεισα τη ιε' εκατ. Φύλλα χάρτου 166, μήκους 0,162, πλάτους 0,104. Κατά σελίδα γραμμαι 12 (0,095X0,06). Φύλλ. 1 «Τω Σαββάτω εσπέρας εν τοΤς άποδει- πνοις κανών παρακλητικός εις την θεοτόκον. ^Ηχος πλάγιος β'>. Άρχ. € Χαίρε των πατέρων το ευφημον κράτος» κτλ. Φύλλ. 17 «Αρχή συν θεω των μακαρισμών των η' ήχων». 681. «Είρμολόγιον συν θεω άγίω, περιέχον τήν απασα*^ αύτοΰ άκολου&ίαν μέλος Ιωάννου μονάχου», φ., 1-70. — «Ακο- λουθία του μικρού αγιασμού», φ. 71. — Φύλλ. 135-142 τεμά- χιον γραμματικής. Τεύχος της ις' εκατ. έκ φύλλων χάρτου 142, μήκους 0,161, πλάτους 0,112. Έν τη άρχη κείται βιβλιάριον εντυπον, ου ή επιγραφή• «ΔΙΗ'ΓΗΣΙΪ ΠΕΡΓ Τΰ^Ν ΆΓΓ | ΩΝ καΐ οι- κουμενικών συνόδων». Άρχ. «Ό ποιμήν ό καλός ό γινώσκων» κτλ. Σύγκειται δ' έκ φύλλων §Ε, ων τό εσχατον έχει το σημείωμα τούτο• «ΕΧΟϋϋΕΒΑΤ ΜΑΚΤΙΝϋδ ΙΥΥΕ | ΝΙ8 ΡΑΚΙ8ΙΙ8, ΑΝΝΟ ΌΟ | ΜΙΜ Μ. Ό. Ι.ΙΙΙ. VIII. Ι ΟΑΙ,. ΌΕΟΕΜΒ. » . . Είρμολόγιον άκέφαλον και ατελές, γραφέν τη ιδ' εκατ. καΐ συνιστάμενον έκ φύλλων βαμβακερού χάρτου 143, μήκους 0,162, πλάτους 0,12. Κατά σελίδα γραμμαΙ 16 (0,12x0,075). Τάς πινακίδας έσχημάτισεν ό δέτης δια δέκα μεμβρανίνων φύλ- λων εκκλησιαστικού βιβλίου, γεγραμμένου γράμμασιν ίβηρικοΤς. είτουν γεωργιανοΤς. 683. Ιωάννου του Δαμάσκηνου πηγή γνώσεως. Τεύχος της ιζ' εκατ. άποτελούμενον έκ φύλλων χάρτου 64, μήκους 0,162. πλάτους 0,11. Τό τελευταΐον φύλλον ύποδείκνυσι τόν γραφέα το5 κωδικός: «θεού τό δώρον καΐ Ιακώβου πόνος». Έν δέ τω κρα• σπέδω του πρώτου φύλλου γέγραπται τό ιΚαι τόδε Ίακώβοο ιερομόναχου». Κατά σελίδα γρόιμμαΐ 20 (0,111X0,068). . Τεύχος έκ χάρτου γραφέν ετει 1731 -ω. Φύλλα 362 ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΤ ΙΕΡΟΣΟΛΪΜΩΝ. • 647 (μήχους 0,16, πλάτου; 0,108), ων άγραφα τάδ' εστί: 61-63, 193^-196, 257β-259 καΐ 284. — α) «Του σοφωτάτοϋ καΐ λο- γεωτάτοϋ χαΐ πασών των επιστημών ξιδασχάλου, Ιατροο τε αρί- στου, χυριου Αλεξάνδρου δραγουμάνου (του Μαυροκορδάτου), περί γραμματιχης συντ^^^εως χατά τά οχτώ μέρη του λόγου», φ. 1-60. — ^) θεματογραφία, ης ή αρχή* «Ήρ;άμην θεματογραφεΐν χατά το ^αψλα' έτος μηνός νοεμβρίου ιε'. θέμα απλούν πρώτον του πρώτου είδους τών ενεργητικών. 01 καλοί καΐ ευσεβείς δν• θρωποι» κτλ., φ. 64-103 «Τέλος τών θεμάτων της γραμματι- κής του Αλεξάνδρου χαΐ τω θεώ δόξα>. — γ') «Περί επιστολικών χαρακτήρων χαι πρώτον περί εγκωμιαστικού». Άρχ. «Οι μεν πολλοί τών άνδρώπων έγχωμιάζουσι, ω Τιμό&εε, τον πλουτον» χτλ., φ. 197-257°' «Τέλος άπασών [δίο] τών θεμάτων της Λασχάρεως γραμματικής καΐ τών επιστολικών χαρακτήρων». — δ') «Έγχειρί- διον της μετρικής τέχνης, ποιηθέν παρά Γερασίμου ιερομόναχου του Κρητός, του τών επιστημών διδασκάλου χατ άμφοτερας τάς διαλέχτους και του ίερου ευαγγελίου χήρυκος». Άρχ. «Ή μελι- τόρρυτος τών μουσών κιθάρα», φ. 260-283. — ε') «Άφθονίου προγυμνάσματα 1 . Άρχ. «Περί μύθων. Ό μΰθος ποιητών μεν προήλθεν», φ. 285-362 «Τέλος συν Θε6 άγίω απάντων τών Άφθονίου προγυμνασμάτων » . 685. Τεύχος έκ φύλλων χάρτου 184, μήκους 0,16, πλά- τους 0,105* και τά μεν εξ πρώτα φύλλα μέρος δντα κωδικός ετέρου, γραφέντος, ως εοικε, τη ιε' εκατ., γραμματικής εμπεριέ- χει τεμάχιον, ου ή αρχή* «- - ψιλόν χαΐ ω μέγα: πόσα σύμφωνα; σύμφωνα δέ δεκαεπτά > κτλ. Τά δε λοιπά φύλλα περί τήν ις' έγράφη εκατ. περιέχει δε και ταύτα γραμματικήν μέν, ατελή δέ, ης ή επιγραφή* «Αρχή συν θεώ τών ερωτημάτων^ διορθω&[εΐ]σα παρά κυρου Μανουήλ του Μοσχοπούλου». Άρχ. «Τί έστι προ- σωδία; ποια τάσις εγγραμμάτου φωνής υγιούς» χτλ. 686. Μαθηματάριον άσήμαντον, γραφέν ως εοιχεν ετει 1637-ω• δρα δέ περί τούτου του έτους το 36 -ον αύτοΰ φύλλον. Φύλλα χάρτου 158. 648 ΚΑΤΑΛΟΓΟ^: ελλ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 637. Αεετουργιζόν έκ φύλλων χάρτου 153, μήκους 0,151, πλάτους 0,105. Κατά σελίδα γραμμαΐ 14 (0,098X0,06).— α') ΑΙ τρεΤς θεΤαε καΐ ίεραΐ λειτουργίαι, ή του Χρυσοστόμου, ή του Βασιλείου καΐ ή των προηγιασμένων, φ, 1-122. Τα δυο πρώτα φύλλα προσέθηκε^ δι' άναπλήρωσιν έκπεσόντος κεψένου, Ίωαννικιος ό Σα|3αΓτης. — ^') € Άποστολοευαγγέλια της δλης εβδο- μάδος», φ. 122?. — γ') «Ακολουθία εΙς μάρτυρας», φ. 140^. — §') Σημείωμα του καλλιγράφου, έχον ώδε* «θεού τό δώρον χαι πόνος Γεωργίου ιερέως του λογοθέτου. ) Ό ζών τους ζώντας βλέπει:- | τό γαρ γινώσκειν εαυτόν | πλήρωμα της γνώ- σεως των πάντων εστίν: — καλόν δε και γέροντι μανθά|νειν σφό- δρα. Ι Γεώργιος ιερεύς και λογοθέτης της μητροπόλεως Ρόδου», φ. 152?. Είτα δι' άλλης χειρός• «Κωνσταντίνος ιερεύς και λογο- θέτης της μητροπόλεως Τόδου». ΚαΙ πάλιν δπισθεν του αύτου φύλλου• « Εΐληφε τέρμα τό παρόν βιβλίον έν ετη [δίο] Χρίστου ^α φ π ε [1585], μηνι εκατομραιωνι ιε ιστάμενου, ήμερα Ιρίττ). •{• Τέλος ψέολώ -|- | έζσ' ζεσ' Φζπλω 'νε^'^^δχώ έγο Γεοργιωα ιερευσ». Και πάλιν « Κωνσταντήνος αναγνόστης εγώρασεν τω παρόν κο(ν)τάκυον αυτών (— άφ' τόν) ήδτρόν τώ δνομα Αθανάσιος δι άσπρα 22, 1637». 688. Τεύχος έκ σελίδων 150, γραφέν άμφι την αρχήν της ιδ' εκατ., περιέχον δ' εύχάς ουκ ολίγας• εστί δε μήκους μεν 0,108, πλάτους δε 0,105' αϊ δε πινακίδες αι^το^ περικαλύτττον- ται μεμβρανίνω τινί φύλλω γεγραμμένω γράμμασιν Ιβηρικοΐς^ δ έστι γεωργία νοΤς. β8Θ. Τεύχος έκ φύλλων χάρτου 19, μήκους 0,16, τ^λά- τους 0,102. Κατά σελίδα γραμμαι 14 (0,108X0,07). Εύχαί του λυχνικου επτά, μία της εισόδου, ετέρα της κεφαλοκλισίας, εύχαΐ του όρθρου δώδεκα• έ'γραψε δε ταύτας «χειρ Γρηγοριάδου; αψκ'» [1720]. βΘΟ. Τεύχος εκκλησιαστικής μουσικής έμπεριέχον ενια τρια- δικά και στίχους, ως δ' έπΙ τό πολύ μεμελισμενους ειρμούς. Φύλλα χάρτου 82, γραφέντα τή ις' εκατ., μήκους 0,156, πλάτους 0,108. ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΤ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 649 βΘ1• Τεύχος έχ χάρτου γραφέν ετει 1651 -φ χαί <ϊυνΕ- στάμενον έκ φύλλων 130, μήχους 0,155, πλάτους 0,105. — λ) Έφραιμ του Σύρου διάφορα πονημάτια, φ. 1-101. Μετά το 8-ον φύλλον ελλείπει φύλλον Εν ελλείπει δε και τετράδιον δλον, δπερ ην μετά το νυν 91-ον φύλλον έτερα δέ φύλλα δύο, άπερ ην ες άρχης μετά το πρώτον φύλλον, έχει νυν ή Πέτρου- πόλεως αυτοκρατορική |3ΐϊ3λιοθήκη έν τη συλλογή Πορφυρίου του Ούσπενσκη (άρι&. 461. ΟτΗβΤΈ 3» 1883 γ., σ. 154. V. ΙβΓη- δΐβάί, ΟΠΗΟΟΕΈ Λ^ΤΗρΟΒ&ΗΗΗΧ'Β ΓρβΗβΟΕΗΧΈ ργΚΟΠΗΟββ ΠορφίΙ- ρίβΒΟΚΕΓΟ οοβραΗΐΗ, Ο. 18). — β') Συναγωγή καΐ έςήγησις ων έμνήσθη ιστοριών ό έν άγίοις Γρηγόριος έν τω εις τά άγια Φώτα λόγω», φ. 102. — γ) Συναξάρια των έορταζομένων έκάστω χρόνω προφητών, φ. 117^. — δ') Χρονολογικός κατάλογος από Αδάμ μέχρις αύτοκράτορος Αδριανού (φ. 127?•130), έχων εις το τείχος αύτου σημείωμα τοιούτον «Έγραψεν χειρ Καλλινίκου μητροπο- λίτου Καισαρείας της Παλαιστίνης, του έκ της περίφημου Πελο- πο(ν)νήσου, νυν ονομαζόμενου [δίο] Μωρέως, έκ χώρας Τρομπο- λιτζάς- έν έτη το σριον ^α^^'χ^^ν^α***. από δέ Αδάμ• ,ζρνθ'• ίνδι- κτιώνος δ^«. εις τήν άγίαν πόλιν Ί(ερουσα)λήμ• μηνι μαΐου* ιβ':- (Διά μονοκονδυλίας) -|- Ό ταπεινός μητροπολίτης Καισαρείας της Φιλίππου Καλλίνικος, ύπέρτιμος τών ύπερτίμων και έςαρχος πάσης Παλαιστίνης*. βΘ2• Λειτουργικόν έκ χάρτου γραφέν ετει 1564-ω και συνιστάμενον έκ φύλλων 87, μήκους 0,154, πλάτους 0,108. — α') Ακολουθία του όρθρου, ής ελλείπει τό πέρας και ή αρχή, φ. 1-17. — [3') Διακονικόν άκέφαλον και λειτουργία Ιωάννου του Χρυσοστόμου μετά τών τυπικών οδηγιών, φ. 18. — γ') Λειτουργία Βασιλείου του μεγάλου μετά τών τυπικών οδηγιών, φ. 54^. — δ') Λει- τουργία τών προηγιασμένων μετά τών τυπικών οδηγιών, φ. 76-87^* «Ί* Έγράφη τώ παρόν κοντάκιον διαχειρός έμο"! του αμαρτωλού και έλαχεΤστου ίερρωμονάχου και πνευματικού και (οι) άναγινό σκο^Γϋες ευχεσθαΐ και μη καταρασθαι:- -|- έ'τους ^ζθ|3', μηνι άπριλ- λίω θ'». Έχουσι δ' αί πινακίδες έσω φύλλα δύο μεμβράνινα. 650 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ μέρος δντα Γεροντιχου της δεκάτης έχατ., ου τό κείμενον ήρί&μεί κατά σελίδα γραμμάς τριάκοντα. βΘ3• Βΐ|3λιάριον έκ φύλλων χάρτου 29, μήκους 0,148, πλάτους Ο,ΙΟδ. Φύλλα τρία της ιη' εκατ. (φ. 3-6), §τερα δώδεκα '?ί* ι^' (6-20) καΐ τα λοιπά εννέα της ιζ' εκατ. ΕυχαΙ του λυ χνικου και του δρθρου καί τις άκολου&ία ψαλλομένη τξ 24-Τ5 μαιου προς τον δσιον Συμεών τόν θαυμαστοορείτην. Θ©4• Άγιασματάριον της ις' εκατ., δπερ ην € Διονυσίου ίερομονάχου του ρήτορος»• συνίσταται δ' έκ φύλλων έξήκοντα, μήκους 0,155, πλάτους 0,105. — α') «Ακολουθία του μικρού αγιασμού», φ. 1?. — |3') «Ευχή έπΙ ευλογία οϊνου», φ. 22^^. — γ') Ευχή διά σταφυλάς, φ. 23. — δ') Ευχή συγχωρητική, φ. 24.— ε') «Αρχή της μικρας στιχολογίας», φ. 28. — Ο «'Δρχή συν θεω άγίω των συλλειτουργιών της θείας και ίερας λειτουρ- γίας», φ. 42. βΘ5. Τεύχος έκ φύλλων χάρτου 143, μήκους 0,152, πλάτους 0,101. — α') Νομοκάνων έκ κεφαλαίων σε', ου ή αρχή* «Ό δεχόμενος του; λογισμούς των ανθρώπων*, φ. 1-129* έγράφη διά χειρός Αεοντίου ιερομόναχου του Κυπρίου [30 αύγούστου 1693]. — ^') «Ευχή συγχωρητική λεγομένη παρά άρχιερέως ή παρά πνευ- ματικού πατρός προς τούς^ μέλλοντας μεταλαβεΓν των αχράντων μυστηρίων και επουρανίων >, φ. 120^-133. Έγραψε δε ταύτην Άζαρίας, ώς ομολογεί τό σημείωμα τούτο* «•{• Οι τά άνωθεν μετ' εύλα^είας άναγινώσκοντες συγχωρήσατε μοι τω ταπεινω προ- σκυνητή του Παναγίου Τάφου, τάχα και μητροπολίττ} θεοδοσίου- πόλεως Άζαρία ^αψιθ'» [1719]. — γ) «Εύχαι του λυχνικου». φ. 134. — δ') Ευχή της κεφαλοκλισίας, φ. 142. Και ταύτα μεν εμπεριέχει τό τεύχος* έχει δε τούτο και φύλλα δύο πρό του νο- μοκάνονος, ών τό πρώτον έμπεριλαμβάνει σημείωμα τοιούτον* « 1696: - όκτωβρίω 28: "{" Τήν αυτήν χρονήαν και τόν αύτδν μην ημέρα Πέμπτη εκαμεν εις τήν έριμον εις τήν λαύραν του άγιου Σά|3ρα |3ροχήν μεγάλη ν και φωβερήν και έκατέβην χείμαρρος μεγάλως και έπίρεν τό μισών μωναστίριν από θεμελήου, έπιτρω- ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΓ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 651 πευωντοζ 6 παπά Νεόφιτος άνεψηώς του μαχαριωτάτοο Δοσιθέου και ήγουμενεύοντος Νικηφόρου του Κυπρήου». βΘβ. Τεύχος εκ φύλλων χάρτου 48, μήκους 0,142, πλά- τους 0,105. — α) «Άποκάλυψις της ύπεραγίας ένδοξου δεσποίνης ημών θεοτόκου και άειπαρθένου Μαρίας». Άρχ. «Τον καιρόν όπου εμελλεν να μεταστα&η ή παναγία Θεοτόκος, άνέβη εις το δρος των Έλαιών» κτλ., φ. 1. Του κειμένου τούτου συντάξεις αρχαίας δρα παρά τω Α. ναδδίϋβν, ΑηβοάοίΕ 8Γ8.βοο-1)γζαηΙίηα. Ρ&Γ8 ρηοΓ. Μθ8(ϊυ&β 1893, σ. ΧΧΧΐν, 125-134. — β') «Στίχοι παλαιόθεν παρά τίνος συντε&έντες και τανυν έπι μέρος διορ&ω- θέντες». Άρχ. «Δόξα ναχη πάσα ημέρα, | 6 υιός με τόν πα- τέρα >, φ. 26^. — γ') «Φήμες πολλά έμορφες των τεσσάρων πα- τριαρχών και αρχιερέων μητροπολιτών καΐ αύθεντάδων Βλαχο- μπογδανίας», φ. 37 - 48 «Έγράφ(η) εις τους χιλίους έξακοσίους εβδομήντα πέντε». 697. Τεύχος άκέφαλον και ατελές εκ φύλλων χάρτου βαμ- (ϊακερου 210, μήκους 0,134, πλάτους 0,102* έγράφη δε περί το τέλος της ιγ' έκατονταετηρίδος. — α') 'ΑσκητικαΊ νου&εσίαι ακέ- φαλοι, ων ή αρχή• < γάρ έστιν κατά νουν πέντε λόγους έν προσευχή είπεΓν, ή μυρίους έν γλώσση» κτλ., φ. 1. — ^') «Ερωτήματα, απερ ελυσεν ό τιμιώτατος χαρτοφύλαξ κύριο; Πέτρος και διάκονος της του θεού Μεγάλης Εκκλησίας έν ετει ςχ'». Άρχ. «Έρώτησις• εις πόσον καιρόν οφείλει βαπτίζεσθαι τό παιδίον; 'Απόκρισις• έάν νοση, δρόν ουκ έχει» κτλ., φ. 4^. Τάλλη και Ποτλή σύνταγμα τών ιερών κανόνων, τ. IV, σ. 369. — γ) Γνωμικά Ιωάννου του Δαμάσκηνου, Κοσμά του μελωδού, Θεοδώρου του Στουδίτου, Έφραιμ του Σύρου, Σάβα του ήγια- σμένου, Ευθυμίου, Αρσενίου, Αντωνίου καΐ Θεοδοσίου του κοινο- |3ιάρχου, Στεφάνου του ΣαβαΓτου, Ιωάννου του της Κλίμακος, Σιβύλλης, Πλάτωνος και Ιωάννου του Χρυσοστόμου, φ. 8. — δ') «Του άγιου Νικολάου και πατριάρχου Κ /πόλεως προς τόν ήγούμενον του Αγίου 'Όρους λόγοι ως τυπικού». Άρχ. «Πολλά- κις με ήξίωσας», φ. 10?. — ε') «Έρωταποκρίσεις», ων ή αρχή• 652 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ «Έρώτησις* πρΙν γενέσ&αι τον ούρανόν καΐ τήν γην το πνεύμα που έφέρβτο; Άπόκρεσις- επάνω του ύδατος» κτλ., φ. 39- — γ') «Γρηγορίου θεολόγου δικαιολογία γης καΐ θαλάσσης». Άρχ. «ΕΤπεν ή θάλασσα προς την γην οϋτως, δως πότε περιμενειν σε θέλω; τον ποιητην μου και πλαστουργόν μου κατέχεις, έςηρα- μένη γη άλσώδης νεκρόταφε βαλτοειδη καταρρερυπωμένη όπο πα- σών [δίο] αμαρτημάτων των ανθρώπων και κτηνών κατασκατττο- μένη άποχερσωμένη » κτλ., φ. 46 ^'. — ζ') «Του αποστόλου λέ- γοντος, δτι αϊ έϊουσίαι του κόσμου από του θεού τεταγμέναι εισίν, άρα λοιπόν πάσα [δίο] άρχων καΐ βασιλεύς καΐ επίσκοπος ύπο θεού προχειρίζεται; Περί αρχόντων. Του θεού έν τω νόμω λέ- γοντος δώσω ήμΤν άρχοντας» κτλ., φ. 51. — η') «ΈκλογαΙ διά- φοροι ττερί της παλαιάς (Διαθήκης) ρηται περί της άγιας τριάδος και της ένανθρωττησεως του 'Ιησου». Άρχ. «Έν άρχη έποίησεν ό θεός», φ. 53. — θ') «Προσευχή του Σωτήρος και ερμηνεία του Χρυσοστόμου», φ. 60^• — 1') «Άντιβολή χριστιανών και Ιου- δαίων». Άρχ. «Ήρώτησεν ό ΊουδαΤος τόν χριστιανόν λέγων διατί του θεού προστάςαντος» κτλ., φ. 61^. — ια') «Διάλεςι; Ευθυμίου μονάχου και Σαρακηνου φιλοσόφου περί πίστεως, γενο- μένη έν πόλει τινί». Άρχ. «Του Σαρακηνου• πώς ομολογείτε πολυθείαν και εισάγετε έν τω θεω γεννήσεις» κτλ., φ. 87. — β') Χρονολογικός κατάλογος άπό Αδάμ (φ. 114^ — 115^), ου το τέλος έχει ώδε• «Τό δε ^ςφοα' έβασίλευσεν Κωνσταντίνος ό Δού- κας, τό δε ^ςφοε' τέθνηκεν Κωνσταντίνος ό Δούκας, τό δε ,ςφο^' έγένετο έπανάστασις τών Τούρκων και έ^ασίλευσεν Τωμα^^ς έ Διογένης και έτρεψαν αυτόν δις και τρίς, και παραχωρουντος του θεού έπιασαν τόν Διογένην και τότε αίχμαλώτευσαν και τό Κόνιον (= Ικόνιον) και πάντα τα θέματα αύτου και έφόνευσαν Νικηφόρον τόν Άντίοχον καΐ πάντας τους Ίκονιάτας (οοά. οίκο- νιάτας) και πά^^τα τα θέματα αύτου• τώ δέ ^ςφοθ' έτει πάλιν άνιστάμενοι οι Τούρκοι ποιεΓν τα κούρισα (= κούρσα) μήνας ς' και διελατησαν (= διελεηλάτησαν) πασαν χώραν και τάς εκ- κλησίας έξέκαυσαν δια τό μέλλει γενέσθαι ορισμός του θεού ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 653 έν ταις ήμέραες έκείναες• και εν τούτω φθάσαν το Ιτος (οο(1. φθάσας το ετι) ^ςψ' (1291-1292) ούτως (οοά. ούτος) έξαπο- στέλλει χύριος ό θεός τον ίγγελον αυτού έξολοθρευσαι τους άσε- βεΤς υιούς του Ισμαήλ* άνέβη γαρ ή σαπρία καΐ ό βρώμος αύτου εις τά ώτα κυρίου ΣαβΛωθ, ωσπερ των Σοδομιτών (οοά. σαδω- μήτων), καΐ τα τέκνα αυτών καΐ αΕ γυναίκες αυτών και έν [στό- ματα] μαχαίρας άπολουνται, και 6 εις διώξει χιλίους καΐ οι δύο μετακινήσουσιν μυριάδας υπό ορθοδόξου βασιλέως, ου το δνομα ή αρχή Θεόδωρος, μετά ξανθογήρου [βίο] §&νους, ήτοι (οοά. ήτι) έκ [της] των Τωμαίων αρχής, έν τω Κυρίου πάσχα, και 6 αρχιστράτηγος Μιχαήλ συνμαχα μετά των Τωμαίων, ωσπερ τόν Μωυσέα καΐ τόν Ίησουν του Ναβί, καΐ εξολοθρεύσει τά γένη των Ίσμαηλιτών και άνακαινισθήσεται το κέρας τών ορθοδόξων χρι- στιανών ω ή δόξα και το κράτος εις τους αιώνας τών αιώνων άμήνι. — ιγ') Όράσεις Δανιήλ του προφήτου, φ. 117. — ιδ') €Έξα- ποστειλάρια ψαλλόμενα εΙς τάς ιβ' δεσποτικάς έορτάς», φ. 189. — ' ιε') Διάλογος τών αγίων και περιφα^/ών λαμτΓτήρων της έκκκλη- σίας, Βασιλείου και Γρηγορίου». Άρχ. «Βασίλειος• τίς έστιν αρχή; Γρηγόριος• 6 τό πρώτον αίτιον του δευτέρου αιτίου» κτλ., φ. 192. — ις') «θεοδωρήτου περί της άγιας τριάδος». Άρχ. «Μίαν εΤναι τών δλων» κτλ., φ. 198β. — ιζ') «Αυγουστίνου έκ τών δογματικών». Άρχ. €Σκο7υησωμεν ποία του πυρός ή δύναμις», φ. 205. — ιη') «Ιωάννου Δαμάσκηνου περί τών Μακεδόνιον έκ της εκκλησιαστικής εκδόσεως». Άρχ. €Φασι γάρ οί "Ελληνες είναι ιβ' ζώδια», φ. 206?. βθ8• Ψαλτήριον μεμβράνινον της ιβ' εκατ., συνιστάμενον έκ φύλλων 171, μήκους 0,12, πλάτους 0,096. Κατά σελίδα γραμμαι 20 μέχρις 22 (0,08 Χ 0,055). Πολλά τών φύλλων άνε- πληρώθη τ^ ιε' εκατ. (1, 2, 9, 143 -ΐδβ), έτερα δε τρία χάρ- τινα τη ις' εκατ. (169-171). Έν τω 76-ω φύλλω σημείωσις αραβική καΐ έν τω 75 -ω κόσμημα κεχρωματισμένον χεΙρ δε της ιδ' εκατ. προσέθηκεν ένιαχου σημειώσεις τινάς έρμηνευτικάς. Άπό του 165-ου φύλλου και έξης υπάρχει τις «ακολουθία της Θεοτόκου». 654 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ ΘΘΘ. Τέσσαρα χάρτινα βιβλιάρια, γραφέντα δια της χεφο; 'Ιωαννιχιου του ΣαβαΓτου. — α') Φύλλα 52, ων ή επιγραφή• €Βι- βλίον έπονομαζόμενον χαθρέπτης τώ^) μοναχών εκ διαφόρων λό- γων των αγίων πατέρων έκλογαί, ήτοι άπαν&ίσματα » . Άρχ. «Μο- ναχέ πρόσεχε σεαυτω». — β') Φύλλα 49* πατερικόν άχέφαλον. έμπεριέχον τεμάχη πολλά πατέρων αγίων, ετι δε «Εύαγρίου ύπο- τύπωσιν μοναχικής ασκήσεως» και «Νικηφόρου μονάχου λόγον περί φυλακής καρδίας». — γ') Φύλλα 39' πατερικόν άτίέψχλο'^ και ατελές, γραφέν ετει 1794-ω, δπερ εμπεριέχει και «νουθεσία; πνευματικής Ιωάννου του Χρυσοστόμου», ων ή άρχή' «Καιρό; σε λοιπόν άνανήψαι καΐ πάντα άποσείσασθαι». — δ') Φύλλα 20. Συμεών του νέου θεολόγου περί αρχής βίου, περί μετανοίας και περί του διατρέφειν τήν ψυχήν έν τοις ττνευματικοΐς θεωρήμασιν. 700. Φύλλα χάρτου 78, γραφέντα περί το τέλος τής ιη' εκατ. — α') «Ευχή ίκετήριος εις τήν άγίαν τριάδα >, φ. 1. — β') «Έκ των του αγίου ΈφραΙμ ευχή λίαν κατανυκτική προ; Χριστόν5>, φ. 1?. — γ') «Του αύτου ευχή εξομολογητική προς τον Κύριον», φ. 4. — δ') «Ευχή κατανυκτική λίαν», φ. 6. — ε') «Συ- μεών του λογοθέτου και μεταφραστου ευχή εΙς τήν ύπεραγίαν θεοτόκον», φ. 7. — γ') «Ευχή εις τον παντοκράτορα και φιλάν- θρωπον θεόν και πατέρα* του έν άγίοις πατρός ημών Βασιλείου του μεγάλου>, φ. 9. — ζ') «Ευχή εις τήν ύπεραγίαν θεοτόκον του νομοφύλακος Ιωάννου διακόνου του Ευγενικού, αδελφού Μάρ- κου του Εφέσου». Άρχ. «θεομήτορ ύπέραγνε, ταύτης γαρ τη; προσηγορίας ουκ εχω σοι κρείττω και έςαίρετόν», φ. 10.— η') «Ευχή εις τον κύριον ημών Ίησουν Χριστόν» υπό Ίωάν^Λϋ του Χρυσοστόμου, φ. 11?. — θ') «Ευχή εις τήν πάντων βασίλισ- σαν θεοτόκον Καλλίστου μονάχου». Άρχ. «Φιλάνθρωπε, φιλά- γαθε, φιλεύσπλαγχνε». φ. 15^. — Ο «Ευχή είς τήν ύπεραγία' θεοτόκον, ην, ώς λέγουσί τίνες, ηυχετο ό μέγας τής θεσσαλο- νίκης Γρηγόριος ό Παλαμάς, ώς έν τω βίου τούτου όρ5ται>. φ. 17. — ια') «Έτερα ευχή δια στίχων πολιτικών εις τήν χυρίαν Θεοτόκον». Άρχ. «Άλλ' ω παρθένε δέσποινα, άχραντε Θεοτόκε». ΙΙΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΓ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 655 φ. 19. — ιβ') «Έχ του θηκαρδ ευχή ε?ς τόν ελεήμονα Κυριον», φ. 20. — ί/) «Ευχή κατανυχτική έςομολογητι/ή » , φ. 24. — ιδ') Ευχή Ιωάννου του Χρυσοστόμου, ή ν 6 αυτός ελεγεν», φ. 25. — ιε') ΕυχαΙ εΙς τήν υπεραγίαν θεοτόχον, φ. 25. — 1^') «Προς τον κύριον ημών Ίησουν Χρ^στόν του μακαρίου Συμεών του λογο&έ- τον και μεταφραστου θρήνοι κατά άλφάβητον, εκάστου στοιχείου διάνοιαν άπαρτίζοντος λίαν χαριεστάτην». Άρχ. «Άπό χειλέων λόγους σοι ποίους προσοίσω>, φ. 29. — 1^') «Ευχή εις τήν πα- ναγίαν και όμοούσιον τριάδα* του προρρηθέντος Ιωάννου διακόνου του Ευγενικού ποίημα». Άρχ. €Ό εν προσκυνητή τριάδι δοξα- ζόμενος», φ. 34. — ιη') «Του αύτου εις τον φιλάνθρωπον θεόν καΐ πατέρα ποίημα», ου ή αρχή• «Ό θεός ό μέγας και φοβε- ρός καΐ ύψιστος», φ. 35^^. — ιθ') «Εις τον μονογενή υίόν καΐ λόγον του θεού και πατρός, τόν σωτήρα και κύριον Ίησουν Χρι- στόν, ευχή του αοτοο νομοφύλακος καΐ φιλοσόφου Ιωάννου δια- κόνου του Ευγενικού». Άρχ. «Κύριε Ίησου Χριστέ, υιέ του θεοΰ του ζώντος, ό επιφανείς έν τω κόσμω», φ. 37. — χ') «Εις τόν αναρχον θεόν και πατέρα* Νικηφόρου του Βλεμμίδου». Άρχ. «Δέσποτα παντοκράτορ ό ύπεράναρχος και ύπέρζωος», φ. 42. 701. θήκη περιέχουσα έτττά χάρτινα βιβλιάρια. — α') Σε- λίδες 140* λείπουσιν αι δύο πρώται. Ισοκράτους προς Δημόνι- κον και Λουκιανού πατρίδος έγκώμιον. Κείμενον και παράφρασις. Εγράφησαν δε περί τό μέσον της ιη' εκατ. — β') Βιβλιάριον Ίω- αννικίου του ΣαβαΓτου, περιέχον τήν λεγομέ^/ην έπιστολήν Ίησου Χρίστου και τήν όποκάλυψιν της Θεοτόκου* επιγράφεται δε ώδε* «Αϋτη ή φυλλάδα όπου έξήλθεν άπό τόν Άγιον Τάφον». Καΐ της επιστολής Ίησου Χρίστου συντάξεις τινάς αρχαίας δρα πάρα τω ναδδίϋβν, ΑηβοάοΙίΐ 5Γ8,βοο-1)γζαη1;ίη£ΐ, σ. χιΐΐ-ΧΛ^, 33-32.— γ') Στιχολόγιον έκ φύλλων δέκα, γραφέν τή ιη' εκατ. προς χρή- σιν' ψάλτου τινός. — δ') «Ακολουθία τών δώδεκα ψαλμών, όπου παρά τών αρχαίων πατέρων αγίων έψάλλοντο καθ' έκάστην με- τεγράφη δε ενταύθα άπό της ρωσσικής βίβλου». Βιβλιάριον έκ φύλλων 30, φέρον έξωθεν αριθμόν της Σαβαϊτι/ής βιβλιοθήκης 654 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ ΘΘΘ. Τέσσαρα χάρτινα βΐ|3λιάρια, γραφεντα δια της χεφο; Ίωαννικιου του Σα|3αΓτου. — α') Φύλλα 52, ων ή επιγραφή• €&- ρλίον έπονομαζόμενον καθρέπτης τώ^; μοναχών έχ διαφέρων λό- γων των αγίων πατέρων έχλογαί, ήτοι απανθίσματα». Άρχ. € Μο- ναχέ πρόσεχε σεαυτω». — |3') Φύλλα 49* πατερικόν άκέφαλον, έμπεριέχον τεμάχη πολλά πατέρων αγίων, ετι δέ ιΕύαγρίου ύπο- τύπωσιν μοναχικής ασκήσεως» καΐ «Νικηφόρου μονάχου λόγον περί φυλακής καρδίας». — γ') Φύλλα 39" πατερικόν άκέφαλον χαΐ ατελές, γραφέν ετει 1794-ω, δπερ εμπεριέχει και ινουθεσίας πνευματικάς Ιωάννου του Χρυσοστόμου», ων ή αρχή• «Καιρός σε λοιπόν άνανήψαι και πάντα άποσείσασθαι». — δ') Φύλλα 20. Συμεών του νέου θεολόγου περί αρχής βίου, περί μετανοίας και περί του διατρέφειν τήν ψυχήν έν τοις πνευματικοΐς θεωρήμασιν. 700. Φύλλα γάξ)τοο 78, γραφέντα περί το τέλος της ιη' εκατ. — α') «Ευχή ίκετήριος εις τήν άγίαν τριάδα», φ. 1. — β') «Έκ των του αγίου ΈφραΙμ ευχή λίαν κατανυκτική προ; Χριστόν», φ. 1?. — γ') «Του αύτου ευχή εξομολογητική προς τον Κύριον», φ. 4. — δ') «Ευχή κατανυκτική λίαν», φ. 6. — ε') «Συ- μεών του λογοθέτου και μεταφραστου ευχή είς τήν ύπεραγίαν θεοτόκον», φ. 7. — γ') «Ευχή εις τόν παντοκράτορα και φιλτ^- θρωπον θεόν και πατέρα* του έν άγίοις πατρός ημών Βασιλείου του μεγάλου», φ. 9. — ζ') «Ευχή εις τήν ύπεραγίαν θεοτόκον του νομοφύλακος Ιωάννου διακόνου του Ευγενικού, αδελφού Μάρ- κου του Εφέσου». Άρχ. «θεομήτορ ύπέραγνε, ταύτης '^άρ τη; προσηγορίας ουκ εχω σοι κρείττω και έςαίρετον», φ. 10.•— η') «Ευχή εις τον κύριον ημών Ίησουν Χριστόν» υπό Ίωάννοϋ του Χρυσοστόμου, φ. 11?. — θ') «Ευχή εις τήν πάντων βασίλισ- σαν θεοτόκον Καλλίστου μονάχου». Άρχ. «Φιλάνθρωπε, φιλά- γαθε, φιλεύσπλαγχνε » , φ. 15^. — Ο «Ευχή είς τήν ύπεραγία' θεοτόκον, ήν, ως λέγουσί τίνες, ηυχετο ό μέγας της θεσσαλο- νίκης Γρηγόριος ό Παλαμάς, ώς έν τω βίου τούτου όρ3ταί>. φ. 17. — ία') «Έτερα ευχή δια στίχων πολιτικών εις τήν κυρίαν θεοτόκον». Άρχ. «Άλλ' ω παρθένε δέσποινα, άχραντε θεοτ6κ£>• ζ. Ι^-ζ ^ Λ * 2'ι Ει-'α £τ Τ" 657 ν"ί της '.'. Άν- .• ίερο - ) Πα- 7 '/ώ- ΓΛ^ί- ΤΙΜϋ. ΙτΧΓ^ -."^τ ": . . > ' γ: και ΐιίεντα υ Φι- * ' >τ:ολει ■ ■ ■ — ■— - ^ ■■_ /^τικόν IX ττΞρπ •Ώη.•η.. ί,. 1 αρ•Λ . ■».. ναλλί- 3Λΐι. ΐυχτ -3,1 2•ττ/. «ϋΚ^/Λ-Λ: Ζ3 •; Γ-.. •έχον ««Γ/^' ■«56 ΚΙ ταπΜ :χ..^-,,^,, -, • ,• Ετι <Λ£=3ΓΒ -ηττοχοτ»;. ., τ55272ν/',: χ- -- , χφον Χ/. ■' ';;τχ-* .-.- υτου 656 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ (345), κατά τον χατάλογον Άντωνίνου του άρχεμανδρίτου. — γ') Βι- ι ^λιάριον έκ φύλλων 22, γραφέν τή ιη' εκατ. χαΐ περιέχον εύ- χάς τινας, έν αΤς έστι και «ευχή έπικοίτιος δια στίχων ιάμβων Θεοδώρου του Στουδίτου», ης ή αρχή* «Ό δούς τόν υτυνον πα- σιν εις λύτρον πόνων». — ς') Συλλογή τινών ευχών. Φύλλα 16, γραφέντα περί τό μέσον της ιη' εκατ. -^ζ') Συλλογή πάλιν ένίων ευχών έκ φύλλων 14. 702. θήκη περιέχουσα δέκα και τέσσαρα βΐ|3λιάρια χάρτινα, γραφέντα τη ιη' και τη ιθ' εκατ. — α') Βιβλιάριον άκέφαλον έκ 14 φύλλων, έμπεριέχον ευχή ν παρακλητικήν εις δλους τους αγίους υπέρ άσ&ενούντων και έτέραν εις τήν θεοτόκον. — ^') Εύχαι του λυχνικου και του δρ&ρου• φύλλα δώδεκα. — γ') «Λογίδριον έκφω- νούμενον ε(ς τους έ^^αυθα [= Ιερουσαλήμ] παραγινομένους προσ- κυνητάς, συγχαρητικδν και συμ|3ουλευτικόν και εύχετικόν έν τώ τέλει». Άρχ. «Σιών, θεού δρους αγιον» κτλ. — δ') «Περί διατί γίνονται τα μνημόσυνα δια τους άποθαμένους». Άρχ. «Ό άνθρω- πος δταν άποθάνη, έχει ή ψυχή του άδειαν ημέρας δύοι κτλ. Φύλλα δύο. — ε') Βιβλιάριον Ίωαννικίου του Σαβαΐτου έκ φύλλων επτά, φέρον έξωθεν αριθμόν της Σαβαϊτικής βιβλιοθήκης (248), κατά τόν κατάλογον Άντωνίνου του άρχιμανδρίτου• περιέχει δε εύχήν Ιωάννου του Χρυσοστόμου, «λόγον Έφραιμ του μακαριω- τάτου πατριάρχου Ιεροσολύμων περί μοναχικής πολιτείας», και λόγον Ιωάννου του Χρυσοστόμου, ου ή αρχή• €'Επιμνήσκου τά εσχατά σου και τον θάνατον». — ς') Εύχαί τίνες ανώνυμοι. Φύλ- λα 17. — ζ') Φύλλα επτά. Ίωάσαφ ηγουμένου της λαύρας Σάβα του οσίου λόγος εγκωμιαστικός αυτόγραφος εις Μισαήλ τόν μη- τροπολίτην Πέτρας Αραβίας και τον μοναχόν Άνθιμον τόν έξ Αγχιάλου, καί τις έκθεσης αύτου περί τών υπό τούτων έν τη λαύρα πεπραγμένων. Άρχ. «Χρέος έχει, αδελφοί, ό κάθε χρι- στιανός ερχόμενος εις τήν άγίαν πόλιν Ιερουσαλήμ». Τέλος <έν ετει 1836 δεκεμβρίου 13. Δέςασθε, αδελφοί, τό παρόν συνταγ- μάτιον και ευχεσθε προς Κύριον υπέρ έμου του ταπεινού Ίω- άσαφ Ιερομόναχου και πνευματικού πατρός έν τη ίερα μονή του ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 657 Οσίου πατρός ημών Σάββα τοδ ήγίασμένου και χαδηγητου της έρημου• αμήν». Είτα τροπάριον ψαλλόμενον εις Μισαήλ χαΐ Άν« θιμον τον έξ Αγχιάλου, χαΐ στίχοι δεχατέσσαρες Άν&ίμου ιερο- μόναχου Χίου του Άγίοταφίτου προς τον γραμματιχον του Πα- ναγίου Τάφου "Άνθιμον τον έξ Άγχεάλου. — η') Φύλλα 17 χώ- διχος άπολεσ&έντος, ων ή επιγραφή• «Στοιχεία άριθμητιχής καΐ άλγεβρας υπό νεωτέρων συνερανισ&έντα χαΐ εύτάχτως συντε&έντα χαΐ έπαυζηθέντα πλουσίως παρά του πανιεροσοφολογιωτάτου Φι- λαδελφείας Δωροθέου ΠρωΓου Χίου. Έν Κωνσταντινουπόλει 1806». — θ') Φύλλα πεντεχαίδεχα, περιέχοντα άσματιχήν ακολου- θία ν εις τόν άγιο ν άπόστολον Κλεόπαν χαί κανόνα παρακλητικόν εις την θεοτόκον, ου ή άκροστιχίς• «Τη ύπεράγνω προστρέχω και παρθένω». — 1') Φύλλα δύο περιέχοντα «έκ των του Καλλί- στου Καταφυγιώτου σωζόμενα» τίνα, 8 έστι το λς' κεφάλαιον, ου ή αρχή• «Τρία ή ψυχή εσωθεν έχει δεόμενα πράξεως» κτλ. — ια') Τετράδιον πρώτον ετέρου τεύχους, ου ή επιγραφή• «Περιέχον μελωδικούς και θείους ύμνους εις δόξαν τών έν τη Γη της Επαγ- γελίας θεοβαδίστων τόπων, έν οΐς την σωτηρίαν ημών φιλανθρώ- πως ό θεάνθρωπος κύριος ημών Ίησους Χριστός ειργάσατο* ετι 06 και οί προς τόν πανάγιον και ζωηφόρον του Κυρίου Τάφον είκοσιτέσσαρες πενθοχαρμόσυνοι οΖκοι, οΤς προσετέθη καΐ παραι- νετικός λόγος προς τους ευλαβείς προσκυνητάς αυτών τών θεοβα- δίστων τόπων διά στίχων [δεκαπεντασυλλάβων], τα πάντα έκ πα- λαιών βιβλίων έρανισθέντα και έν τάξει τεθέντα παρά Νεοφύτου ιερομόναχου Άγιοταφίτου του Κυπρίου». — ιβ') Βιβλιάριον Ίωαν- νικίου του ΣαβαΓτου, φέρον έξωθεν αριθμόν 293 β'. «Βίος και πο- λιτεία του οσίου και θεοφόρου πατρός ημών Χαρίτωνος όμολο- γητου, μεταφρασθείς έκ της τών Ελλήνων εις την κοινήν διά- λεκτον παρά Γρηγορίου ιερομόναχου Ψαριανου». Άρχ. «Πολλά είσι τά παραδείγματα της διδασκαλίας». — ιγ') Φύλλα Εξ, περιέ- χοντα έγγραφα τίνα, καΐ πρώτον περί της έν Αθήναις Φιλό- μουσου Εταιρίας « είδοποίησιν » , εϊτουν κανονισμόν, γεγραμμένην τη 1-η σετττεμβρίου έτους 1813-ου και συνυπογεγραμμένην υπό 42 658 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ Πέτρου του Βεβελάκη και Γεωργίου του Σοφιανού• εΤτα γράμμα Ιωάννου Καποδιστρίου προς Άλέζανδρον Βασιλείου, κανονισμόν της έν Βιένντ] σύστασης εταιρείας υπό τον μητροπολίτην 'ίγνά- τιον εις συ^/τήρησιν του έν Αθήναις σχολείου, προκήρυζιν εις τους "Ελληνας περί των άποφασισθέντων υπό της Βαυαρικής Άκα- δημείας υπέρ εκπαιδεύσεως των Ελλήνων (17 άπριλίου 1815). γεγραμμένην υπό Ειρηναίου θηρσίου, σημειώσεις και άλλα τένά περί των ειρημένων εγγράφων. — ιδ') ιΔοκίμιον πατριωτισμού προς τους κατοίκους των Ιωνικών Έτττανήσων, άφιερωθέν υπό Φ. Έν Φιλαδελφία 1817, έκ του ελληνικού τυπογραφείου». Σελίδες 27. Άντίγραφον έντυπου βιβλιαρίου. Και πάλιν (σ. 28 - 42) 'Ρήγ« του Βελεστενλή ύμνοι και ώδαί. 703. θήκη περιέχουσα τα επόμενα χάρτινα φύλλα. — α') Φύλλα δέκα μεγάλου σχήματος, έκ τεύχους άπεσπασμένα της ιδ' εκατ., ου τό κείμ^νον κατά σελίδα δίστηλον και έκ γραμμών 35* περιέχονται δ' έν αυτοΐς όμιλίαι τρεις Ίωά^^νου του Χρυσο- στόμου περί του κατά Ματθαίον ευαγγελίου. — β') Φύλλα τέσσαρα τετάρτου σχήματος, γραφέντα περί τό τέλος της ιη' εκατ. και περιέχοντα δοξαστικά, άπόστιχα, απολυτίκια, έςαποστειλάρια και καθίσματα ψαλλόμενα προς τόν μάρτυρα Καλλίνικον, ου ή μνήμη τελείται τ-η κθ' του μηνός Ιουλίου. — γ') Φύλλα δύο σχήματος ογδόου, περιέχοντα αύτόμελά τίνα και εν δοζαστικόν εις τόν αυτόν μάρτυρα Καλλίνικον. — δ') Φύλλον μακρόν εν, ένέχον τρία τρο- πάρια διά την άγίαν μάρτυρα θέκλαν. — ε') Φύλλα πέντε μεγάλου σχήματος, έμπεριλαμβάνοντα την ασματικήν άκολουθίαν του αγίου μάρτυρος Καλλινίκου. — ς') Φύλλα τέσσαρα μεγάλου σχήματος ένέχοντα τήν αυτήν ασματικήν άκολουθίαν. 704. θήκη περικλείουσα τά επόμενα λείψανα τευχών έτε- ροίων. 1. Αείψανον μεμβρανίνου κωδικός της δεκάτης έκατονταετη- ρίδος έξ ενός φύλλου και ήμίσεος, δτυερ έστ'ί μέρος διηγήσεως περί του γενομένου θαύματος, ή νίκα Πέρσαι και Βάρβαροι τήν Κωνσταντίνου πόλιν έχύκλωσαν πολέμω' έστι δε τό κείμενον έν ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΑΥΜΩΝ. 659 μια έχάστη των σελίδων δίστηλον χαΐ έχ γραμμών 36 (0,355 Χ 0,262 = 0,252X0,165). 2. Μεμβράν^νον φύλλον §ν, δ περιεκάλυτττε τετυπωμένον τι βφλίον εχεί δε τούτο πραςιν εγγραφον έςάρχου τινδς ανωνύμου πατριαρχιχοΰ προς έγκατάστασιν επιτρόπων εις τον εν Βενετία ναδν των όρ&οδόξων Ελλήνων, όπερ έγράφη «έν ττ^ έχχλησία του αγίου μεγαλομάρτυρας Γεωργίου, του Τραιχών γένους» (ς' μαίου; έτους 1549, ίνδ. ζ')• και ύψους μέν εστί 0,39, πλάτους δε 0,28. 3. Δύο φύλλα μεμβράνινα λατιν»χου τεύχους, ύψους 0,33, πλάτους 0,228. Το κείμενον αυτών κατά σελίδα δίστηλον καΐ έχ γραμμών πεντήκοντα (0,225X0,155). 4. Δύο φύλλα μεμ^ράνινα διστήλου κωδικός της δεκάτης εκατ., δς εμπεριείχε λόγων έκλογάς Ιωάννου του Χρυσοστόμου* και ύψους μέν εστί 0,315, πλάτους δε 0,245" πάσα δε στήλη γραμ- μάς αριθμεί 33 (0,22 Χ 0,16). Άρχ. «- - - τάν πολέμιον κατά της αύτου σωτηρίας όπλιζόμενον και πάντα δια τοΰτο κινουντα, ου μόνον ουκ ήγρίανεν^ αλλά καΐ εις πλείονα ήλθε συμπάθειαν» κτλ. 5. Φύλλον μεμβράνινον §ν, δπερ έστΙν άγνωστου μοι κωδικός της δεκάτης εκατ., μήκους 0,305, πλάτους 0,235. Κείμενον κατά σελίδα δίστηλον και έκ γραμμών τεσσαράκοντα (0,278 Χ 0,185)' περιέχει δε μέρος λόγου περί της αγίας *Αννης, δν εγραψεν Ίωά^^νης ό Χρυσόστομος. Άρχ. «- - - την γαστέρα γέ- μουσαν• ου γάρ χρυσίον ουδέ άργύριον εφερεν, άλλα προφήτην και ιερέα». Έκδ. Οαιιτηβ ΙταίΓβδ, τ. IV, σ. 826. 6. Δύο μεμβράνινά φύλλα μικρού μονοστήλου κώδιχος εκκλη- σιαστικής μουσικής, γραφέντος άμφΐ τήν ιβ' εκατονταετηρίδα. 7. Δύο μεμβράνινα φύλλα διστήλου κωδικός της ια' εκατ., περιέχο^/τα μέρος ομιλίας εις τίνα ψαλμόν ήρμηνέυμενον ίσως υπό Βασιλείου του μεγάλου• τούτων δε σελις έκαστη γραμμάς αριθμεί 35. Άρχ. « και το μηδέποτε μνημονευειν της έςό- δου της έκ του βίου' ταυτά είσι τά βαδίσματα της χαλεπής εκεί- νης όδοΰ^ ην πολλοί εισιν οι όδεύοντες• διό και το κατάλυμα έπιτή- δειον εύρήσουσιν» κτλ. 660 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 8. Τέσσαρα μεμ^ροτ^ινα φύλλα διστήλου χώδιχος της ια' εκατ., άριθμουντα κατά σελίδα πασαν γραμμάς εΤκοσι καΐ τεσσάρας- το πρώτον φυλλον έν τω κρασπέδω τοιούτον έχει σημείωμα της ιη' εκατ. «Του άγιου Σάβα τό βιβλίο. Ίαννουάριος»• δθεν εικά- ζειν εξεστιν, 8τι το τεύχος έσωζετο τότε τέλειον και δτι περιείχε πανηγυρικάς ομιλίας άναγινωσκομένας ίανουαριω μηνί. Τα δε σω- ζόμενα νυν τέσσαρα τούτου φύλλα μέρος εμπεριέχει λόγου τινός περί θεότητος, ου ή αρχή• €- - - αν καΐ χρόνου και φύσεως, νω μόνω σκιαγραφόμενος, καΐ τούτο λίαν άμυδρώς και μετρίως, ουκ έκ των κατ' αυτόν, άλλ' έκ των περί αύτδν» κτλ. 9. Δύο μεμβράνινα φύλλα •μεγάλου μονοστηλου κωδικός της ένατης εκατ., γράμμασι γεγραμμένα κεφαλαιώδεσι, μέρος δ' εμπε- ριέχοντα μαρτυρίου τινός του ίερομάρτυρος Αστείου, επισκόπου πόλεως Δυρραχίου. Δύο πλευρών ή γραφή τετριμμένη σφόδρα. Τα φύλλα ταύτα περιεκάλυπτε πρότερον εντυπόν τι βιβλίον τύ- ποις δ' έςέδωκεν αυτά Ι. ΚβηάβΙ-ΗαΓΠδ (δίηάίβδ ριιΜίδΙίθά \)γ ίΐιβ Ρ&οαίίγ οί ΗδίνβΓΓοΓά Οοΐΐβ^β. .^^ 1, 1889). 10. Φύλλο ν Εν μεμβρά^>ινον ευαγγελίου, δ περιεκάλυτυτεν ωσαύ- τως εντυπόν τι βιβλίον ήν δε τούτο κωδικός μονοστηλου της ια' εκατ., ου τό κείμενον ήρίθμει κατά σελίδα γραμμάς είκοσι και τρεις (0,20X0,152). 11. Δύο μεμβράνινα φύλλα λειτουργικού της ιβ' εκατ. ευαγ- γελίου, ου το κείμενον ήν κατά σελίδα δίστηλον και έκ γραμμών 28 (0,195X0,14)• και τά φύλλα ταύτα, δ μέρος εμπεριέχει ' συναξαρίου, περιεκάλυτυτε πρότερον εντυπόν τι βιβλίον. 12. Προφητολογίου μεμβρανίνου της ια' εκατ. τεμάχιον φύλ- λου, περιέχον αναγνώσματα δύο μετά κοκκίνων μουσικών σημα- δίων, άναγινωσκόμενα τω μεγάλω Σαββάτω εσπέρας* φαίνεται δε προσήκον τω ττροφητολογίω, ου λείψανα μεγάλα περιέχουσι κώδικες δύο προπεριγραφέντες (δρα τους κώδικας 143 και 147). 13. "Εξ μεμβράνινα φύλλα σχήματος ογδόου, προσήκοντα Ψαλτηρίω τινι της ιγ' ή της ιδ' εκατ., ου τδ κείμενον ήν κατά σελίδα πασαν μονόστηλον και γραμμών 16 μέχρι 17 (0,19 Χ ΙΙΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΪ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ, 661 0,135 = 0,118X0,08). Άρχ. «- - - τον ζυγόν αυτών, ό κάτοι- κων έν ούρανοΤς έκγελάσεται αυτούς» κτλ. (ψαλμ. β', 3, 4). Τέ- λος• €κα1 συναγωγή λαών κυκλώσει σε» (ζ', 8). 14. Φύλλον εν (χεμβράνινον, λείψανον δν κωδικός της ια\ εκατ., ου το κείμενόν έστι κατά σελίδα δι'στηλον καΐ εκ γραμμών εΤκοσι και οκτώ, 8 έστι χώρον έν τη σβλίδι περιέλαβε μήκους 0,158, πλάτους 0,105. Περιέχει δέ τούτο το φύλλον μέρος αν- θολογίου γνωμών ή αποφθεγμάτων, οίον Κάτωνος, Μενάνδρου, Ώριγένους, Δημόνακτος, Σωκράτους^ Κριτίου, Κυψέλου, Σέξτου, Πιττακου και έτερων. 15. Δυο μεμβράνινα φύλλα μονοστήλου κωδικός της ια' ή της ιβ' εκατ., ων έκαστη οελις αριθμεί γραμμας τριάκοντα καΐ πέντε, χώρον έχοντας ως 0,21x0,16* περιέχει δέ ταύτα κεφά- λαια τίνα (κδ'-λα') συγγραφής μνήμης άςίας, εϊτουν βίου τινός οσίου ανδρός μονήν έν τινι τόπω, πιθανώς έν τ'^ Κωνσταντίνου πόλει δειμαμένου• μνείΛ δ' έν αυτοΤς έστιν αύτοκράτορος Άλεςάνδρου, καΐ πιθανόν εντεύθεν έστιν, δτι μέρος έχει τα φύλλα ταύτα βίου του πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Ευθυμίου, δν, ως εύρεν άκέφαλόν τε και ατελή Κάρολος ό άβ ΒοοΓ, έϊέδωκε τύποις έν Βερολίνα), έτει 1888-ω. Και τούτο μεν έξ ύπονοίας εϊρηταί μοι νυν, ό δέ τα Σαβαϊτικά ταύτα φύλλα τυπώσων ελέγξει πάντως τήν περί του κειμένου τούτων ύπόνοιαν, 705. Τεύχος μεμβράνινον της ια' εκατ. άκέφαλόν τε και πεπηρωμένον, ου ή πρώτη σελις έφ&αρμένη• σώζει δέ φύλλα β 4 (μήκους 0,155, πλάτους 0,13), ων εκάστη σελις αριθμεί γραμ- μάς τριάκοντα και τεσσάρας (0,115X0,085). Και έν μεν τη αρχή κείται του ψαλλομένου κανόνος εις τήν μεταμόρφωσιν του Σωτή- ρος ακέφαλος ερμηνεία• εΤτα δ' ερμηνεία πάλιν υπάρχει κανόνων έτερων, τών εφεξής ^ Φύλλ. ΙΐΡ «Έτερος κανών εις τήν μεταμόρ- * Νιχόδημος ό Αγιορείτη; εγραψεν, δτι μητροττολίτη; άνώνϋ|χος της θεσσαλο- νίκης προ τοΰ Πτωχοζροδρόιχου βίώσας άσ(ΐ.3τ[χοΰς ήρμήνεοαε κανόνας, αύτους οή τους φεροιχένοος έν τούτω τω Σαβαΐτιχω κώδιχ:, καΐ οτι (χει^-βράνινον άντίγραφον της συγ- γραφής εκείνου ύπαρχε: εν τινι ,3ίβλιο9ήκη τοΰ "Αι^ω. (Έορτοδρόμ-ιον, ήτοι ερμηνεία εις τους ασματικους κανόνας τών δεσποτικών και θεομητορικών εορτών, συνερανισθέν υπό Νικόδημου κτλ. Έν Βενετία 1836, σ. ιζ'). 662 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ φωσιν του μεγάλου θεού χαΐ σωτηρος ή(χών Ίησου Χρίστου* ποίημα Ιωάννου μονάχου φέρον άχροττιχίδα Ιαμ^ιττψ: Μωσης θεού πρ<5σ<οπον εν Θαβώρ είδε». Κει'μενον χαΐ ερμηνεία τούτου, •ης ή άρχή' «Καινοτομία*^ υπέστη χατά την ε)^την χώρα^; ο πα- ρών ούτος Ταμβος» χτλ. — Φύλ. 27 «Κανών εις την πάνσεπτον χοίμησιν της ύπεραγίας δεσποίνης ημών θεοτόκου και άειπαρθέ- νον Μαρίας* ποίημα Κοσμδ μονάχου, φέρον άχροστιχίδα τηνδε στίχοις ίαμβείοις: Πανηγυριζέτωσαν οι θεόφρονες». Κείμενον χαί ερμηνεία, ης ή αρχή• «"Ής ουδέ ό νους δύσληπτός έστιν» χτλ. — Φύλ. 45 «Έτερος χανών εΙς την πάνσετττον χοίμησιν της θεο- τόχου' ήχος δ'>. Άρχ. «Ανοίξω το στόμα μου». Αρχή της ερμηνείας• «Ό "παρών της θεοτόχου χανών ούδεμίαν δλως έχει δυσχέρειαν». — Φύλ. 59 «Κανών εις τήν παγχόσμιον χαι θείαν έορτήν της υψώσεως του τιμίου χαι ζωοποιού Σταυροίϋ• ποίημα Κοσμά μονάχου, φέρον ακροστιχίδα στίχον (αμβιχόν τόνδε: Σταυρω πεποιθώς υμνον έξερεύγομαι». Αρχή της ερμηνείας- «"Ής ή ερμηνεία χαι ό σκοπός ευσύνοπτος» χτλ. 70Θ. Βφλιάριον έχ φύλλων επτά χάρτου (μήκους 0,20, πλά- τους 0,14), ου ή επιγραφή• «Βρα^ΙεΤον [γρ. βρε^3εΤον] των πατέρων της λαύρας του οσίου και θεοφόρου πατρός ημών Σάβ^α του ήγια- σμενου, όπου μνημονεύονται όσημέρας (εις) λειτουργίας του αγίου μοναστηρίου, διηνεκώς χαι άδιαλείτυτως». Το βρεβειον τούτο τήν αρχήν άπό της διοικήσεως έχει Μελετίου πατριάρχου των Ιερο- σολύμων ηγουμένων δε τής λαύρας ονόματα, α το βρεβεΐον ονο- μάζει, ταυτ' έστιν: Ιερεμίας ό Κρής ετει 1753-φ, Νικηφόρος ό έΕ Ιωαννίνων Ιτει 1754•ω χαΐ Ταφαήλ ετει 1762-φ. ΤΕΛΟΣ ΤΟΓ ΔΕΥΤΕΡΟΓ ΤΜΗΜΑΤΟΣ. ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Α*. ΓΕΡΜΑΝΟΥ ΕΙΙΙΣΚΟΠΟΪ ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΑΪΤΟΓΡΑΦΟΣ ΤΩΝ Τη' ΑΪΤΟΓ ΚΟΜΙΣΘΕΝΤΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ 'Αοί ο}λων τινών πραγμάτων εις τήν λούραν Σάβα τοΰ ήγιασιχένοϋ, περΊ τήν τετάρτην 5ε%άδα τη; έ'Λ%αι%ε%άτης έχατονταετηρίδος *. Αρχή των μηναίων. — Βίβλίον α' Σετττέμβριος καΙ Όχτώ- |3ριθζ της στάμπας, εις πρώτον μήκος. — Βιβλίον β' Νοέμβριος καΐ Διχεβριος της στάμπας, πρώτον μήκος. — Βφλίον γ' Ίαννοϋάριος και Φευροϋάριος της στάμπας, πρώτον μήκος. — ^Βιβλίον δ' Μάρ- τιος και Άπρίλλιος, πρώτον μήκος* και αυτό της στάμπας. -— Βιβλίον ε' Μάιος και Ιούνιος τής στάμπας, πρώτον μήκος. — Βιβλίον ς' Ίοϋλιος και Αύγουστος τής στάμπας, πρώτον μήκος. — Βιβλίον ζ' έτερος Ιούλιος και Αύγουστος τής στάμπας, πρώτον μήκος. — Βιβλίον η'• έτερον μηναΤον Σεπτεύρι και Όκτώβριν τής στάμπας, πρώτον μήκος. — Βιβλιον θ'• στηχηράριν δεμβρέεινον του όλου ένιαυτου, ψαλτικόν, εις πρώτον μήκος '^. — Βιβλίον ι'• πανηγυ- ρικόν βεβράηνον άρχεται δε έκ τάν Ίούλλι(ον) μήνα* έχει δε διά- φορους λόγους• υπάρχει δε εις πρώτον μήκος• με μάβρο τομάρι. — Βιβλίον ια' το λεγόμενον Διότττρα, βεβράηνον, εις μήκος Ψαλτη- ρίου.— Βιβλίον ιβ', δ λέγεται Κλήμακας, είς πρώτον μήκος• έχει δε και έτερους διαφόρους λόγ(ους) έρμηνεμένους ύπο κυρ Συμεών του μεταφραστου '. — Βιβλίον ιγ'• μηναίον Άθολόγιον του δλου ένιαυ- του, τής στάμπας* πρώτον μήκος* ό λεγόμενος Παντέκτης. — Βιβλίον ιδ'• πάλαια και νέα Διαθήκη τής στάμπας, πρώτον μή- * "Ορα σελ. 166. * Πιθανώς ό δ28-ος χώδιξ τής ΐτατριαιρχικής συλλογή;• ορα τ. Ι, σ. 469. ' Λέγει οέ τον 177-ον %ώοιΧ3 τής Άγιοσα^ίιτιχής συλ)Λγής. 664 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ κος. — Βΐ|3λίον ιε'* Αναστασίου Σιναιτου περί τών άγιων τριών τεσσαρακοστών και άλλα διάφορα συνάγματα* υπάρχει δέ εΙς μι- κρόν μήκος. — Βι^3λ{ον ίς\ ήγουν βεμπρέϊνα τετράδια εις πρώτον μήκος• κεκτιτε δέ πλήστους και διάφορους λόγους εν αύτώ. — ΒιβλιΌν ιί1'• και αυτό κέκτητε συνάγματα τινά* και κανώνες διά- φοροι.— Βΐ|3λίον ιη'• και αυτό πλουτι διάφορους λόγους• και συ- νάγματα* δπερ έστι και παχίτατον. — •}• Και τέσσαρες λειτουρ- γίες ήγουν της στάμπας κοντάκια• τηλιγάδια και μια φυλάδα της στάμπας, κανόνες των άγιων αποστόλων. — Βιβλίον ιθ'• του Καρ- τάνου ποίημα, είς Ψαλτηρίου μήκος της στάμπας: •|- •}• Ενταύθα ήσύν τα έμά, ιδιόχειρα μου βηβλία• έμπρώτις τοότο τό βη|3λίον (κωδ. 106)* ην ονομάζετε θηκαρά α: πλου- σιοπάροχον. Τπάρχουν έναυτή τη βή^3λο, συνάγματα διάφορα, Ιως κεφάλαια σιδ'. — Β-^^ |3ηβλίον, εις Πεντηκοσταρίου μήκος: εχη δέ εις την αρχήν, τα συλειτουργήματα τα καθημερινά* της θείας λειτουργίας, και μετεπιτα, ευχή έξομολογιτϊκη είς τον κν ημών Ίησουν Χριστόν, καΐ καθεςής, συνάγματα εως κεφάλεα, μδ'. — Τό γ-'^^ βη^λίον: και αυτό είς μήκος Πεντηκοσταρίου• έχει δέ είς τί]ν αρχήν, τα της μεγάλης παρακλήσεως άδόμε^^' οι ειρμοί τών μεγάλων εορτών και εύχαι πληστε* και κανόνες διάφοροι• καΐ άλλα πολλά συνάγματα, δως κεφάλεα ιη'. — Τό δ•^^ βη|3λίον, Ψαλ- τήριον του κονδιλίου• είς πασαν δόζαν, τρία τροπάρια, και ευχή* και άλλα συνάγματα πλήστα. — Τό ε-ο^• και αυτό Ψαλτήριον της στάμπας είς Ρολογίου μήκος. — Τό ς-ο^' βι^λίον νόμημον, ίδηό- χειρον γράμμα υπάρχη του άγιωτάτου π(α)τριάρχου κυρου Γενα- δίου του Σκουλαρίου• ύπάρχουσιν δέ και άλλα συνάγματα διάφορα έναυτό: και ήτις στερίσει εν έζ αυτών τών βιβλίων άπό την άγίαν λαύραν, να έχει τάς αράς τών τιη' θεοφόρων π(ατέ)ρον• και τον άγιον Σάββαν άντίδικον εν ήμερα κρίσεως: ^ (Και εν τώ κρασπέδω) και ες εμού του αμαρτωλού νά ινε άσυγχώριτος και άφωρισμένος . •}• Και επτά ταυλομτ^διλα- τό δνα πλατεί, και τό έτερον πλατι και μεγάλο• τό δέ τρίτον μακρί διά τά χέρια, και τά άλλα ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 665 τέσσερα, μΓ/ρότερα των άλλων.•, καΐ τρία σενδούκια, του μειζοτέ- ροϋ, έχει ή κλιδονία του, φλωρ(ίον) α'• χωρ^ί το σενδούκη: έτι δε και βουτζία τρανά, δυο, γεμάτα ψάριΛ• και έτερα βαρελόπουλα τρία• και αυτά γεμάτα ψάρια* και πάλιν δτερα δυο βαρελόπουλα* το μεν ένα γεμάτο κρασί^ τριών χρονών: τα δε δτερον γεμάτο ξίδι παλαιόν: και πέντε μαστραπάδες με τά σκεπάσματα τους: καΐ τρία άλατερα σκεπαστά, στάνηνα: και αλην τινάν κατόύναν πλεΐ- στιν χρυζομένην εις το μοναστήριν. •|- Ταΰτα δέ πάντα' ηφερα κάγώ Γερμανός ευτελής* και τη κς' του σεπτευριου μηνός• τά έπαρέδωζα ει(ς) την λαύραν του οσίου και θεοφόρου πατρός ημών Σάββα του ήγιασμένου* κατέμ- προσθεν του τϊμϊωτάτου έν ίερομονάχοις κυρου Ίωάσαφ ιερομό- ναχου και δικαίου της αύτης αγίας λαύρας του οσίου και θεοφό- ρου π(ατ)ρ(ό)ς ημών Σάββα τοδ ήγιασμένου• και του τϊμϊωτάτου έν μοναχοΐς κυρ Θεοδούλου του πρωτογέροντος• και του τίμιωτά- του έν μονδχοΤς κδρ Ίωάσαφ του γέροντος, και του τϊμϊωτάτου έν μοναχοΓς κυρ Συμεών οικονόμου και γέροντος τών μοναστη- ριών και κυρ Σάβα του γέροντος• και κατέ(μ)προσθεν πάντων τών τϊμϊωτάτων γερόντων της συνάξεως• ήτι αρα και ηφερα* από τε φλουριά και βιβλία* και έτέραν κατόύναν, σεντούκια* σκεύη ιερά* και δλλην πλήστην τ^λην, χρυζομένην εις το μοναστήρι. ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Β ΤΩΝ ΦΩΤΟΤΓΠΙΚΩΧ ΠΙΝΑΚΩΝ ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΑΜΕΤΑΑΑΑΚΤΟΙ. ΣελΙς 228 καΐ 229. Πίνα; φωτοτυπιχός άπειχάζων δύο σε- λίδας του 144-01) κωδικός. Το προ τ^ΰ σημειώματος του καλλι- γράφου κείμενον άναγινώσκεται ώδε* €ένδτε(λατο τάς | τοιαύτας λιθά|ζειν + σύ ούν τι λέ|γεις + Χ^δτο δέ εΤΙπον έκπειρά | ζοντες αυτόν + ϊ Ι να σχώσι' κατή γορίαν αύτου + ό [ δέ Ί(τ]σου)ς κάτο) κύ- ψας• Ι τω δακτύλω ε | γραφεν εις τήν | γην + ως δέ έπε | μενον ί \ • > ερωτών] τες αΰτόν' ανέ|κυψε και λέγει αύ|τοΐς + ό άνα- μάρίτητος υμών | πρώτος ^αλέΙτω λιθον επ' αύ;τήν + ^^ πάΐλιν κάτω κύψας• | έγραφεν εις τήν γήν + | οι δε άκούσαν- τες• | και υπό της (ίη ιη&Γ§. ιδίας) συνει|δήσεως και έλεγΙχό• μενοι• έςήρχον|το είσκα&εις[ = εΐς κα&' εις] άρ|ξάμενοι άπά τών Ι πρεσβυτέρων + και | κατελείφ&η ό Ί(ησου)ς* | και ή γυνή έν μέ Ι σω ούσα + άνακύ | ψας δέ ό Ί(ησου)ς• εΤπεν ( αύτη + γύ- ναΐ' που | εισιν οί κατηγο|ροί σου + ουδείς σε | κατέκρινεν+ή | δέ ε?πεν + ουδείς Κ(ύρι)ε• + | είπεν δέ ό Ί(ησου)ς + ουδέ | έγώ σε κατά κρί| νω• +πορεύου• και | από του νυν μηΐκέτι άμάρ- τανε*. Ίωά^;. εύαγγ. η', 5-11• Σελ. 238. Πίναξ άπεικονίζων μίαν σελίδα του 1δ3-ου κω- δικός, ήτις άναγινώσκεται ώδε* «σου το γράμμα και | γράψον όγδοη• κοντά• και επεινεσεν ο κυ 8 ριος τον οικονο μον της αοικιας τι φρονίμως έποί|ησεν + δτι οί υίοΙ | του αιώνος τούτου ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΤ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 667 φρονημώτεροι υπέρ | τους οΙούς του φω |τός, ζΐς την γενεάν | την εαυτών είσ{ν+ | καγώ υμΤν λέγω+ποι [ήσατε έαυτοΓς φί| λους έχ του Μαμωνα | της αδικίας + ϊνα δ | τδν έκλείπειται, δε | ξοντε υμάς ε?ς τάς | αιωνίους σκηνάς:. | — Εύα(γγέλιον) έπιάνομβρίας. Έχ τ(ου) κατ(ά) Μάρκον. | ΕΤπεν 6 Κ(ύριο)ς + έχετε πίστην | θ(εο)υ + άμήν γαρ λέγω υμ?ν | δτι δς δν εΤπει τώ δρεί | τούτω: δρθητί και | βλήθητι εις τήν θά|λασσαν: και μή διακρι] θη εν τη καρδία αυ|του, άλλα πιστεύσει δτι & | λέγει γίνεται, εσται αύτώ δ έάν εΤπει + διά του | το λέγω ύμΐν + πάντα | δσα δν προ- σευχέ|μενοι αιτησθε, πι|στεύετε δτι λαμβάνετε ϊ και Ισται υμΐν + και δτάν ] στηκετε προσευχόμεν[οι, άφίετε δτι [έχετε | κατά τί- νος+?να και Ι 6 π(ατ)ήρ υμών ό εν τοΐς | ού(ρα)νοΐς, άφίει ύμΙν τα Ι παρατττώματα υμών+ | αίτητε, καΐ δωθή| σεται ύμΤν + ζη- τείτε, Ι και ευρήσειτε + κρού|ετε, καΐ άνοιγήσεται ύ|μΐν + τ^ας γαρ ό αίτόν | λαμβάνει + και ό ζητών | ευρίσκει + και τώ κρού- οντι Ι άνοιγήσεται: — ». Λουκά ις', 7-9. Μάρκ. ια', 22-25. Ματθ. ζ', 7, 8. Σελ. 286. Πίναζ άπεικάζων τήν έσχάτην σελίδα του 172-ου κωδικός, γραφέντος ετει 987-ω• περιέχει δε το τέλος ερμηνείας Ιωάννου του Χρυσοστόμου εις τήν πρώτην προς Κοριν&ίους έπι- στολήν Παύλου του αποστόλου, «λήψετε δόξαν καΐ τον θ(εό)ν μει- ζόνως καθ' έαυτου παροζυνεΤτε. | διό παρακαλώ παν δυσώδες, έκβα- λόντες ρήμα, ει τι αγαθόν ] προς οίκοδομήν τούτο λέγομεν άλλ' άμύνασθε εκείνον έπι|θυμεΐς; τί ουν άντέκείνου σαυτόν άμύνεΐ' 6 γαρ τους λελυπηκό | τας άμύνασθαι σπουδάζων, οδτως ώς ό Παύλος άμύνασθαι | έκέλευσεν έάν πείνα ό εχθρός σου, ψώμιζε αυτόν έάν δίψα, πό|τιζε αυτόν έάν δε τούτο μεν μή ποιεΐς' έπι- βουλεύης δέ μόνον, | κατασεαυτου το ξίφος ώθεΤς' διόπερ άν κακώς εκείνος λέγη, | έγκωμίοις αυτόν άμείβου και έπαίνοις• οδτως γάρ κάκεΤνον ά | μύνασδαι δυνήση, και σαυτόν άπαλλάξης πονηρας υπο- ψίας• Ι ό μεν γάρ έπι τό κακώς άκούειν αλγών, άπο συνειδότος δοκεΓ' | τούτο πάσχειν πονηρού• ό δέ καταγελών τών λεγομένων, 668 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ μ6γι|στον έχφέρει τεχ|χήριον, τω μηξέν έαυτίο συνειδέ^^ι 7«)- νηΐρόν έπει ουν ούτε τον άκούοντα• ούτε αυτόν ούτε τον διαβαλλό Ι μενον ωφελείς• και κατά σαυτοΰ το ζίφος ώθεΙς, τιςπ έντευ|θεν γενου σωφρονέστερος• έχρην μεν γαρ από της ^ααι* λείας των | ου(ρα)νών, καΐ των τω θ(8)ώ δοκούντων τ^είθεσθακ* έττειδή δε παχύ τερον διάχεισαι* καΐ ώσπερ θηρίον δάκνεες* καν έντευδεν πα(ί) ^ δεύ&ητε* ίνα τοΤς λόγοις τούτοες σωφρονι- σθείς- δυνηθείς άπο | των τω θ(ε)ώ δοκούντων μόνων ρύθμιζε- σθα Ε • και γενόμενος | παντός πάθους ανώτερος, επιτυχής των όυ(ρα)- νίων άγαι^ών | ων γένοιτο πάντας ήμας έπιτυχεΤν χάριτι και φι- λαν(θρωπ)ία του | κ(υρίο)υ ημών Ί(ησο)υ Χ(ριστο)υ• μεθ ου τω π(ατ)ρι συν τώ άγίω πν(ευματ)ι• δόξα* κράτος τιμή | νυν καΙ άει και εις τους αιώνας τών αιώνων αμήν +>. Σελ. 356. Πίνας μηναίου του μηνός Ιανουαρίου, γραφέν- τος ετει 1395-ω• έν τούτω δε τω πινάκι, προ τών υπό του καλ- λιγράφου γεγραμμένων, υπάρχει τόδε* €άλλη(λούια) ήχος ^': ιδού δή τι καλόν ή τι τερπνόν: Ευα(γγέλιον) | εκ του κατά Ματθαίον αγίου ευαγγελίου τό ανάγνωσμα: + 1 Τώ καιρώ έκείνω• προς καλε- σάμενος ό Ί(ησου)ς τοις δώδεκα | μαθητάς: Κοινωνικόν: Άγαλ- λιάσθε δίκαιοι έν Κ(υρί)ω αλληλούια: | έτερον Ποτήριον σ(ωτή)- ριον λήψωμαι και τό δνομα | Κ(υρίο)υ έπϊκαλέσωμαι: + είτα τό έπίλοιπον της λειτουργ(ίας) | και τό άπολ(υ)τ(ίκιον) κοντ(ά)κ(ιον) και άπόλυσις: και τον θ(εό)ν δόςα σοι:+>. Σελ. 366.Πίναξ άπεικάζων τήν εσχάτη ν σελίδα κωδικός ευαγγε- λίου γραφέντος ετει 1184-ω• καΐ εν μεν τη άρχη της πρώτης στήλης άναγινώσκεται τούτο* «"Ετερον [= εύαγγέλιον] ζήτ(ει) τη δ' της γ' | έυδ(ομάδος) του πάσχα: — | "Ετερον ζήτ(ει) τη ε' της γ' | έυδ(ο- μάδος) του πάσχα: — | •+ τέλο(ς) σύν θ(ε)ώ άμήν>. Είτα δ' υπάρ- χει τό σημείωμα του καλλιγράφου* έν δε τη άρχη της δευτέρας στήλης άναγινώσκονται στίχοι τινές, ων τό άπόγραφον έπιδιωρθω- μένον, ώς οΤμαι, μετέγραφα εις τήν 367-ην σελίδα* και μετά ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. - 669 τους στίχους υπάρχει του χατά Μδρχον ευαγγελίου περίχοπή προ- στεθείσα τη ν( έχατ. Άναγινώσχεται δε αυτή ώδε* «Εύ(α)γ(γέ- λιον γ' (= έωθινόν) έχ τ(ου) χατ(ά) Μάρκον:— | Άναστάς 6 Ί(γ]σου)ς• πρωϊ πρω τ(τ]ς) | σαμβάτων έφανη | πρώτον Μαρία τη Μα|γδαληνή• αφεΐς έχβε|βλήχει• έτττά δε|χώ|νϊα• έχεινη δε πορευ|θείσα: άπίγγηλεν | τοις μεταυτου γενώ | [χενοις, πεν&οΰ- σιν Ι χαι κλέουσιν χαχήνοι | άκουσανταες δτϊ ζη | χαΐ εθεάθη υπ αυ|της ήπΓστησαν: μετά | δε ταύτα* δυσίν έξαυ|τών περί- πατου ^ — ». Σελ. 367. Πίνας άπειχάζων δύο σελίδας του 237-ου κωδι- κός, ετει γραφέντος 1389-ω υπό Δωροθέου πατριάρχου των Ιε- ροσολύμων εχουσι δε αύται μέρος ανεκδότου κανόνος άσματικου, ψαλλομένου τη λα' του μαίου μηνός εις τον άπόστολον Έρμείαν. « οντά• πίστει και πόθω αύτώ άνα | βοώσιν σε ύπερυψουμεν εις πάντας (τους αιώνας): + | — Συ της πλά^Λ]ς• μάρτυς του Χ(ριστο)υ• | τα θήρατρα συγκόψας• έν στάσει | και καρτερία• έκ παγίδων νοητών | έρυσθης αλώβητος• του γαρ κτί | στου' εϊχες την θείαν νευρουσαν και έν|δυναμουσαν έν άθλοις σε Έρμία απόστολε Χ(ριστο)υ:+ | θ(εοτοκίον). Ό τα πάντα νευματι ποιών υιός θ(8θ)υ και λό | γος• βούληση αγαθότητα• και πλή 1 θος οίκτιρμών σαρκοΰται και πλά | ττεταΐ" θ(εοτό)κε θείων αιμάτων έκ σου καΐ πανα|γίων• και ανακαινίζει* ήμας τους σε ύμνουν- τας:+ | — Ώδ(ή) θ'. Τύπον της άγνης λογχίας | σου• πυρπολου- μένην βάτον έδει | ζεν αφλεκτον και νυν καθ' ημών | τον πειρα- σμόν άγριαϊνουσαν κα| τασβέσαι αίτουμεν τήν κάμι^;ον Γ| να σε θ(εοτό)κε• ακαταπαύστως μεγαλύνομεν: -|- | — "Εχων θησαυρόν άσύλητον έν τη ψ^ Ιχη Έρμία έναποκείμενον τών τα|μιευ- θέ^/τα δωρεών τών του πν(εύματο)ς' ταΐς | άφθόνοις αύτου μετά- δόσεσιν πλουτί | ζεις τους έν πίστει• άνέυφημουντας σου την δθλησιν:+ | — Βάσιν ασφαλή προθέμενος• | της του δεσπότου μάρτυς• άπερι | δόνητον πίστιν έναυτη ώσπερ χρυσόν | ώκοδόμη- σας• και ως λίθους τιμίων τών | άθλων σου• τους πόνους και 670 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ ιδρώτας* | οι ων το έργον έτελ6{ωσας:+ | — "Ωσιτερ έυκ).ε«>ς διή- νυσας• της ευσέβειας | μάρτυς δρόμιον τον ενθεον ούτως σε Ι τοΤς θαυμασιν Χ(ριστο)ς έχαρίσατο)• χαΐ | προστάτην Έρμία παρέσχετο* ήμΓν τοΤ | ς σε τϊμώσιν και τούτον πόθω μέγα | λύνοντας: + — θ(εοτοκίον). — 1 'Ύλης εμπαθούς αμέτοχος* | το της ψυχής μου διαυγές θεονύμφευ | τε• τήρησον άεί με κυβερνώσα και | σκέ- πουσα* του δοςάζειν τον κτίστην | καΐ Κ(ύριο)ν• άγνώς και μεγα- λύνειν τα σα | μυστήρια πανύμνητε: + Έξαποστει | λάρ(ιον): Ό ού(ρα)νόν τοΤς δστροις• κατακοσμίσας: - ». Σελ. 385. Πίνας άπεικάζων τήν έσχάτην σελίδα του 259-ου κωδικός (έτους 1089 ή 1090), εχουσαν το πέρας ομιλίας Ιω- άννου του Χρυσοστόμου . περί της Σωσάννης• άναγινώσκεται δε ώδε* « - - σεται έπι τω θ(ε)ώ• ό ά|νήρ της Σωσά^>νης• | έπαι- νέ&ήσεται πας ] ό ομνύων έναυτω• | τουτέστιν ό πιστεύων | έν αύτώ' δτι ένεφρά|γει στόμα λαλούντων | άδικα* τα των πά- ρα | νόμων πρεσβυτέρων | δδικον στόματα* τότε [ μετεστρέφετο το πένθος | των γονέων αύτίίς εις | χαράν ό ά^;ήρ ήγαλλι | άτω δοξα- ζων τον θ(εο)ν• | οι συγγενείς, Ιχαιρον | ο? γείτονες, έυθύμουν [ και πας ό οϊκος αύτης, | ήϋφραίνετο• και άπαξ | απλώς, πάνδι- μος Ι ήν εορτή• θ(εο)υ• αγγέλων | αν(θρώπ)ων• είδες έν γυναι- κί ω σχήματι άνδρία(ν) ψυ|χήν, -είδες γυναικός | σωφροσύνην ης ή μνή [ μη μένη αθάνατος με | τα νίκης• αυτή παρά | άν- (θρώπ)οις έδοξάσθη, παρ(ά) | άγγελοις έμεγαλύνθη* | πάρα θ(εο)υ έστεφανώ|θη' ταύτην ζηλώ|σατε αΐ γυναΓκες | Γνα της αύτης τιμΐ)ς | και ύμεΤς κατάςιω ] θητε πάρα θ(ε)ώ• έν | Χ(ριστ)ώ Ί(ησο)υ τω κ(υρί)ω ημών | ω ή δόςα είς τους αιώ|νας των αιώνων | αμήν*. Μετά δε το σημείωμα του καλλιγράφου, ου τον δβδομον, ως εΤρηται, στίχον άπέξεσέ τις, υπάρχει γράμμασιν άραβικοΤς δτερον σημείωμα, λέγον δτι το βιβλίον ΉσαΓας ιερεύς αφιέρωσε τη αγία του Χρίστου Άναστάσει, δ έστι τω Παναγίω Τάφω, ετει 1616-ω. ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΪΜΩΝ. 671 Σελ. 442. Πίνας χώ^Γ/ος έτους 1201-ου• τάς τρεις πρώτας αατοϋ γραμμάς άνάγνωθι ώδε• «πρεσβειαις της υπεράγιας δεσποίνης ημών θ(εοτ())χοϋ | το5 άγ(ιΌϋ) χαΐ ένδόςου πανεϋφήμ(ου) άπο- στόλ(θϋ) και εόαγγελιστοΰ | Ίω(άννοϋ) του θεολόγου• χαΐ πάντων των αγίων αμήν». Κατόττίν υπάρχει το σημείωμα του καλλιγράφου. Σελ. 457. Πίναζ άπεικάζων δύο σελίδας του 3 32 -ου κωδι- κός, ετει 142 7 -ω γραφέντος• και εν μεν τη πρώτη σελίδι το πέρας υπάρχει λόγου τινός Βασιλείου του μεγάλου, δπερ άναγι- νώσκεται ώδε* €ή εις αυτόν, φέρων ουν εν τη χειρί τόν λίθον ό Ι Κ(ύριο)ς, εμπρακτον ήμας διδάσκει την εις αυτόν | πίστιν εχειν. τοις έτττά του Κ(υρίο)υ κοσμουμένην | όφθαλμοΓς* τουτέστι, ταΤς επτά του άγιου | 7Γν(εύματο)ς ένεργείαις: Κασσιτήρϊνος δε ό λίθος Ι και δια τόνδε τόν λόγον δτι ώσπερ ό κασ|σίτηρος με- λαινόμενος λαμπρύνεται πάλιν, | ούτω και οι πιστεύοντες• ει καΐ μελαίνονται | άμαρτάνοντες, άλλ' αύ&ις λαμπρυνον|ται μετανοου- τες:*!•». Είτα το σημείωμα του καλλιγράφου• έν δε τη δευτέρα σελίδι ή αρχή κείται διηγήσεως απόκρυφου «περί της του Ναού οικοδομής »^ ήτις έχει ώδε• «Έγένετο μετά το άποθανεΐν Δα(υί)δ τόν Ι μέγαν βασιλέα, έβασίλευσεν | άντ' αύτου, Σολομών ό υιός | αυτού• καΐ ην οικοδομών τήν Ί(ερουσα)λήμ | καΐ τά "Αγια τών Αγίων και ην τις παις άλκιμος σφόδρα• και άρχι|τεχνΐτης• δν και ήγάπα ό βασιλεύς, διά τό εΤναι αυτόν φρόνϊμον | και επιεική• και άπέστελεν | αυτόν βρώματΰι κα&' εκάστη ν ήμέραν, | έκ τής τραπέζης αυτού• και έν | τώ δείτυνω, έδίδου αύτώματα, | εις τό δίπλάσϊον και ιδού περί | ηλίου δυσμάς, ήρχε"θ Όρνίας | τό χα- λεπόν δαιμόνϊον, και έλάμ|βανε τό ήμισυ μέρος του μϊσ]θου αύτου• και ου μόνον τούτο έποίει, | άλλ' ετϊ και τόν δάκτυλον αύτου | τόν αντίχειρα τής δεξιάς χειρός, | έθήλαζεν ώστε τόν παΐδα λϋπο - - - ». ΚαΙ τούτο μεν ή σελίς εχεί' τό δε λοιπόν αντέ- γραψα μέχρι τέλους έξ αύτου του κωδικός, ϊνα τό διήγημα πλή- ρες, διάφορον δν του παρά τω Μί^ηβ (τ. 122. σ. 1316), τύποις έκδοθή. 672 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ ι — 1 Σελ. 474. Πίνα; άπεικάζων δύο σελίδας του 3 62 -ου κώδιχος* και της μεν πρώτης σελίδος ή άνάγ^/ωσις έδηλώθη• νυν δε παρα- τίθεται μέρος ώδε της δευτέρας σελίδος, άπό της ενάτης γραμ- μής δχρι τέλους. «"Ετερος κα(νών) παρακλητικός εις τον άρχ(ι)- στράτ(η)γ(ον) Μιχ(αήλ), φέρ(ων) ακροστιχίδα τήνδ(ε) | "Άκος νέ- μοις μοι• των παθών τε καΐ ν(5σων: έν δε τοις. θ(εοτοκίοις) Ευ- θυμίου Ι — Ώδ(ή) α' ήχος πλ(άγιος) |?. Κύματι θαλά(σσης):- | — "Άνωθίεν) ώς έχων πολ).ήν παρρησίαν πτ^υπερθαύμαστε• προς τόν τών δλων θ(εδ)ν• | τους έν τώι θείωι ναώι σου* καταφεύγοντας εκάστοτε• έποττυεύεις ϊλεως• Μιχαήλ αρχιστράτηγε:- | Κοίμησον τα πάθη• νοός και ψυχής• και τάς του σώματος• νόσους θερά- πευσον και προς | ένθέους αίνέσεις' διανάστησον πρεσβείαις σου. προς σε γαρ κατέφυγ(ον)• Μιχαήλ αρχιστράτηγε: — | Όλος έπΙ κλίνης• δεινής άρρωστίας* ψυχή καΐ σώματι• νυν κατακείμενος* έν τ(ώ) σεπτ(ω) ιατρείω* | ταΐς πρεσ^^είαις σου προσέδραμον μή ουν ύπερίδης μ(ε)• Μιχαήλ άρχιστράτηγ(ε): — | Σου τή άντιλήψει* και σκέπ(η) τή θεία* περιφρουρούμενος- καθυπερβήσομαι* τεΐχο(ς) | έχθρων αοράτων καΐ προς θείας• καταπαύσω σκηνάς• ό πιστός οίκέτ(ης) σου• Μιχαήλ άρχιστράτηγ(ε):- [ [ίη ιηαΓ§. θ(8οτοκίον]— Έπι τήν άρχαίαν άνάγαγε πάλιν ζωήν μ(ε) πάναγ(ε) τή μεσι- τεία σου' και τής διαι|ωνιζούσης κατακρίσεως έκλύτρωσαι* και δικαίοις συνταξον δσα γαρ θέλεις δυνασαι:- ί Ώδ(ή) β' πρ(δς το) Ότι εγώ είμι θ(εό)ς• 6 μάννα: [-Νουν κατερρύπωσα ταΤς | άκαθάρτοις ήδοναΐς• διό σου τω τεμένει• προστρέχων άνακράζω* καθάρισόν μ(ε) | πάσης αμαρτίας• και κηλίδος ταϊς θείαις σου ο λιταΤς• προστάτα πάντων Μιχαήλ: — | Έυρωσαν θλίψεις με και άρρωστίαι χαλεπαί• τα τών αμαρτιών μου• κυήμ(α)τα• έΕ ων | πάτερ• τήι προς θ(εό)ν σου παρρησία λυτρωσαί μ(ε)• ώς φύλα; τών πιστών και τών ά|γγέλων οδηγός: — Μή με άπ(ο)στρέψεις• καταισχυμμένον δυσωπ(ώ)• λειτουργ(έ) θείας | δόξης- Μιχαήλ και τών άνω* θείων δυνάμεων φωσφόρε ταξιάρχα* άλλα άντ(ι) | λαβου• και έςελου μ(ε) τών δεινών: — | [ίη ιηίΐΓβ. θ(εοτοκίον) — Τμνον χειλέων μου• μή άπ(ο)πέμψεις αγαθή* ή | θ(εό)ν συλλα^3ουσα• ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΪ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 673 καΐ τέξασα άφράστως• τόν των αγγέλων ποιητήν τε καΐ δεσπό- την Ι αλλά προ(σ)δέχ(ου) ευμενώς• χαΐ περιφρουρεί συμπα&ώς: — Ώδ(ή) γ'. Σε τόν έπΙ ύδάτ(ων). — | Ό της ειρήνης δρχων σε άγγελον ειρήνης έμπαρέσχε* καί φύλακα ψυχών τε• και τών σω- μ(ά)των | άοίδιμ(ε)• Μιχαήλ άρχιστράτ(η)γ(ε)• διό θεράπευσον και της νόσου μ' έςέγειρον: — | "Ιασαι της ψυχής μ(ου) τα τραύ- ματα και σώμ(α)τ(ος) τάς νόσους* τήι σήι επιστασία* Μιχα|ήλ σϋμπαθέστ(α)τ(ε)• και τών αγγέλων εξαρχ(ε)• ϊνα δοξάζω σε* διά ^3ιου στερεουμενος: — | Σέ τόν έπι υδάτων έρχόμενον του Σι- λοάμ τό πάλαΐ' και τούτοις άοράτώς• | χάριν ιάσεως νέμοντα* επικαλούμαι πρόφθασον καΐ έλευθέρωσον τών κακών τών συνε- χόντων μ(ε): — [θ(εοτοκίον)]. — | θάλασσαν τήν του βίου* κατεύ- θυνον, άβρόχως διαπλευσαι* και φ&άσαι μ(ε) προς δρμον | της (Βασιλείας τόν ευδιον του σου υιού πανάμ(ω)μ(ε)• ϊνα δοξάζω σε* συν άγγέλοις | άγαλλόμενος: — Ώδ(ή) δ'. Τήν εν στ(αυ)ρώ σου ι)είαν κένω(σιν): — 4- | Μή με παρόψη χειμαζόμενον άλγηδόσι δειναΐς• αλλεπαλλήλων νόσων Μιχ(αήλ) | άρχιστράτηγ(ε)• αλλά συμπαθώς• έλεήσας εις ύμνους• θείου; έςέγειρον: — | Οι άπ(ό) ϋψους πολεμουντες με* φθονεροί δυσμενείς* έπληθύνθησα^^ οΤς περ• Ι Μιχαήλ έπιτίμησον* θείε στρατηγ(έ)• ως επί του Μωσέως• ϊνα γεραίρω σε: — | Ίκετηρίαν σοι προσάγ(ο)μ(αι)• δπως ρύσηι ήμας* εκ πειρασμών του βίου• και πονηρών | άν(θρώπ)ων τε* θείαις σου λιταΤς* άρχ(η)γέ τών αγγέλων Μιχ(αήλ) μέγιστε: — ». Σελ. 5 2 δ. Πίναξ άπεικάζων δύο σελίδας παλαιτάτου κωδικός, έν αΤς άναγινώσκεται μέρος επιστολής Φίλωνος επισκόπου Καρπαθίου προς Εύκάρπιον, δπερ ίίρα έν τω πρώτω τόμω τών Αναλέκτων Ίεροσολυμιτικής Σταχυολογίας, σελ. 396,18 — 397, ΐδ. Και πάλιν οτερος πίναξ του αύτου κωδικός, έχων μέρος μικρας τίνος συγγρα- φής περί ^3λασφημίας Αναστασίου του ΣιναΓτου• δρα δε και τούτο έν τοΤς αύτοΓς άναλέκτοις, σελ. 403,19 — 404. 43 674 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ Σελ. 624. Πίνας άπειχάζων δύο σελίδας έχκλησϋαστικου ν)- πικου (αριθ. 635), γραφέντος ώς εοικε τ^ πεντεχαιδεκάτη έχα- τονταετηρίδΐ' άναγινώσκεται δε το εν αύταΐς κείμενον ώδε* €--δί• δοται και αγ(ιον) Ιλαιον τοις άδελφοΤς• έίς τήν λει(τοϋργ{αν) τυ- πικά και έκ των κανόνων της έορτης | ωδή γ' και ^'• εις τήν εισοδ(ον) τροπάρ(ιον) ήχ(ος) δ': Σήμερον της ευδοκίας• Δόςα . . και νΰν το κοντάκιον | προκ(είμενον) ήχ(ος) γ'. Ώδ(ή) της θ(εο• τό)κου: Μεγαλύνη ή ψυχή μου τον Κύριον Στι'χ(ος). "Οτι έπε- βλεψεν|. Ό απόστολος• προς Εβραίους• Αδελφοί• εΤχεν ή πρώτη σκηνή. Ζήτ(ει) σε7Γτε|3ρ(ι'ω) θ^. | Αλληλούια ήχ(ος) πλ(άγιος) δ'. "Άκουσον θύγατερ. Εύα(γγέλι)ον κ(α)τ(ά) Λουκάν. Τώ καιρ(ω έκείνω) εΐσήλθ(εν) ό Ί(ησου)ς εις κ6μ(ην) | τινά. Ζήτ(ει) σειττε- βρ{(ω) η'. Κοινωνικόν. Ποτήριον σωτηρίου. ΔεΤ είδέναι δτι εορ- τάζεται ή παρούσα εορτή μέχρι της -κε' του αύτου μηνός ημέ- ρα ε'. Ι Έν τοις μεθεόρτοις, ει τύχ(οι) εν Κυ(ριακη) ζήτ(ε!) δπισθεν είς τήν έρμηνειαν: — | Κε(φάλαι)ον ξα'. — Περί της άπο- δώσεως της έορτης της είσόδ(ου) ει τύχ(οι) έν Κυρ(ιακ'ξ) πώς λέγεται. — | ΔεΤ εΐδέναι δτι έάν τυχ(η) ή άπόδ(οσις) της έορτη; της είσόδ(ου) έν Κυρ(ια•/η), έν τώ | μικρώ έσπερ(ινω) ίστώμεν στίχ(ους) δ'. και ψάλλομεν στιχ(η)ρ(ά) αναστάσιμα γ'• Άνατολι- κδν 8ν. Της εορτής προκείμενα γ' ήχ(ος) α'. *Ω του παραδόξου. Και του άγ(ίου) Κλήμ(εν)τ(ος) προκείμενα γ' Δόξα της εορτής ήχ(ος) πλ(άγιος) δ'. Μετά το τεχθήναί μ(ε). ΚαΙ νυν. θεοτοκίον του ήχ(ου). Είς τήν λιτ(ήν) στιχηρά της μονής, και της εορτής στιχηρά της λιτής. Είς τ(όν) στίχ(ον) το άναστάσιμον στιχηρόν του στίχ(ου)• και | τόν άλφά(βη)τ(ον) . Δόξα . . . Και νυν της εορτής ήχ(ος) πλ(άγιος) β'. Σήμερον τα στίφ(η) Εις τήν εύλό- γησιν τών άρτων | θ(εοτό)κε παρθένε ήχ(ος) γ'. Ή άνάγνωσις είς τάς έπιστολάς• εί δε έτερα άνάγνωσις έκ του άγ(ίου) Κλή- μ(εν)τ(ος)• | και του άγ(ίου) Πέτρου. ΕΙς το θ(εό)ς κ(ύριο)ς τρο- πάριον το άναστ(άσιμον) δίς. Δόξα του άγ(ίου) Κλήμ(εν)τ(ος) ήχ(ος) δ'. Ι και Τρόπ(ω) μέτοχος. Ζήτ(ει) σεπτεβρ(ίω) γ'. Δόξα . . Και νΰν τής εορτής ήχ(ος) δ'. | Ναού τα προττυλαια και τών αγίων ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ Γ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 675 σαφώς• τά δγια σήμερον | τώ Ζαχαρία φαιδρώς κοσμήσας εύ- τρέπισον μένει γαρ ή | παρ&ένος• ένδον τούτον είσδυναι* ητες προσ κατοιχίαν, | του θ(εο)ϋ ήτοεμάσθη• ή; νυν έορτάζομεν την θειαν εϊσοδον: — | ΚαΙ θ(εοτο)χίον το άναστά(σιμον). Ε(ς το κά- θισμα της στιχ(ο)λογίας καθίσματα άναστά(σιμα) μετά των θ(εο- το)κίων αυτών | *Αμωμ(ος), Ή υπακοή. Οι άνα|3αθμοι του ηχ(ου). Προκ(είμενον)• Πάσα ττ^οή• και εύαγγέλιον άναστάσιμον. | Εις δ' 6 κανών ό άναστά(σιμ)ος της θ(εοτ())κου β^ί, της εορτής ό δ°• εις δ', και του άγ(ίου) | Κλήμεντος εις δ'• άπό γ' ώδ(ης) κοντά(κιον) του άγ(ίου), ει εστίν, και κάθ(ισμα) του άγ(ίου). Δόξα | Και νυν της εορτής. Άφ' ς' κο^^υάκιον της εορτής• και τον οΤκον. Έν τή έννά- τ(η) στιχ(ο)λογ(εΐ)τ(αι) ή Τιμιωτέρα. | Έξαπ(οστειλά)ρ(ιον) τό άνα- στά(σιμον) του άγ(ίου), ε! έχει• και τής εορτής. ΕΙς τους αίνους στιχηρά άναστά(σιμα) και | τής εορτής προκείμ(ενα) γ'. ήχ(ος) α'. Των ουρανίων ταγμάτων. ΚαΙ δτερον Ιδίομελον ήχ(ος) β'. «Σή- μερον Ι τώ ναώ προσάγεται» μετά τών στίχων τής εορτής. Δό;α τό έωθ(ινόν). Και νυν. 'Γπερευλογημένη. | Δοξολ(ο)γ(ία) μ6γ(ά)λ(η) και άπ(<5λυσις). Εις την λει(τουργίαν' οΐ μακαρισμ(οι) του ήχ(ου), εΖς ς'• και τής εορτής ή έννάτ(η) φδ(ή) |.του δ' ήχ(ου) εις δ'. Τροπάρ(ιον) άναστά(σιμ)ον και της εορτής Δόξα . . . ΚαΙ νυν. Τό κοντάκιον τής εορτής. | ΙΙροκ(είμενον). Άπόστολ(ος). Άλληλούϊα και κοινωνικόν τής ημέρας* και τής εορτής• ή δέ του άγ(ίου) | Πέτρου ακολουθία ψάλλεται δτε θέλ(ει) ό έκκλησιάρχ(ης). — | κ^ϊ' [=νοεμβρίου] — Του άγ(ίου) άπο(στό)λ(ου) Φιλήμονος• και τών συν αυτώ. Ή ακολουθία τής εορτής καΐ του άγ(ίου). | Είς τόν δρ- θρον άναγινώσκομ(εν) έκ του βίου του άγ(ίου) Γρηγ(ο)ρ(ίου) Άκρα- γα^ηίνων. Είς την λει(τουργίαν) ζήτ(ει) | είς Άπ(5(στολον) κγ'. Του έν άγ(ίοις) π(ατ)ρ(ό)ς ημών Άμφιλοχίου* επισκόπου Ικονίου και του | έν άγ(ίοις) π(ατ)ρ(ό)ς ημών Γρηγ(ο)ρ(ίου) Άκραγαντί- νων. Ή ακολουθία τής εορτής και τών άγ(ίων). Τροπ(ά)ρι(ον) ήχ(ος) γ'. | Στύλος γέγονας ορθοδοξίας• θείοις δόγμασιν υποστη- ρίζων την | έκκλησίαν ίεράρχα Άμφιλόχιε• τω γάρ π(ατ)ρι τόν υίόν όμοούσιον | άνακηρυττων κατησχυνας *Αρειον π(άτ)ερ όσιε* 676 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ Χ(ριστό)ν τον θ(60)ν ίκέ;τ6ΐ>ε' δωρήσασθαι ήμΤν το μέγα έλεος: Και του άγ(ίου) Γρηγ(ο)ρ(ίου) ήχ(ος) ό αυτός. Σελ. 366, χώδ. 235. Τό έν τξ δευτέρα στήλτ^ του πίναχος επίγραμμα κατά λε'ςιν έχει ώδε• €•!• ^Ω, τίσ αν και άζιως έκπλη- ρίοι των τηδε | άκρος αρετής έληλακώς τον τρόπον: - | Ταπεινός τέ καΐ σώφρον πτωχεύοντι τώ πνα: • | μακαρισμου τεύςεται του λόγου του σρς': - [Ει δέ καΐ πρόσληφι^εϊ μιά καιρέα τήσδε: - | Μικρού νυχος εοιχε, άέτώ ^3ροχομένω: - » ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Γ . ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ τών υπό Οοχβ, όποβιβλιοθηκαρίου της Βοδλεϊανης βιβλ'.ο&ήκης, παρατηρηθέντων (ετει 1857-φ) χωδίχων έν ταΐς δυσΐ βΐ|3λιοθήκαις της λαύρας του άγιου Σάβα ^. (Η. Ο. Οοχβ, ΒβροΓΐ (ο ΗβΓ Μ&368ΐ;γ'8 ΟτονβΓηιηβηΙ, οη ΐΗβ ^Γββίε ιηαηπδΰΓίρΙβ γβΐ Γ6ΐη9.ίηίιι^ ίη ΙιίΙ)Γ&Π68 οί Ιΐιβ Ιιθναηί. Ιιοηάοη 1858, σ. 11-15, 54-61. Γρβ- ΊβΟΚΙΗ ΚΗΗΓΟΧρ&ΗΒ;ΐΗΐη&' ΒΟΟΤΟΚΑ Η ΕΧΙ ργΚΟΠΗΟΗ, ΟΟΜΟΤρ^ΒΗΚΑ ΟΑΒΗΜΙ ΔΗΟίδ- ΟΚΗΜΊ» ΠγΤβηΐβΟΤΒβΗΗΗΚΟΜΊ» ΒΙ 1858 Γοχγ. ΜΟΟΚΒΑ 1871,0. 14-19). 1. ΟΙιΐ78θ8ΐοιηί, Αιηρίιίΐοοίιϋ βΐ Αηάπβίβ ϋΓθΙβηδίδ ΙιοιηίΙίδΒ άβ άίνβΓδίδ; ιηβιηΙ)Γ. ίη ίοΐ. ιηίηοη; δβο. XI ίηβυηΐβ. — 2. ΟΙίΓγδΟδΙοιηί ΙιοιηίϋδΒ δυρβΓ Οβηβδίη; ιηβιηΙ)Γ. ίη ίοΐ.; δθο. XI βχβαηΐ. — 3. Ε^αδάβΠ1 Ιιοιηίΐί^ ίη 8. Ρααΐί βρίδίιοΐΑΐη αά Κοιηαηοδ; πιβιηϋΓ. ίη ίοΐ., δβο. XI (! άριί). 20).— 4. δ^ηίθοηίδ Μβί;ΛρΙΐΓ8δΜδ νίΐΛβ δίΐηοίοΓυηι; ιηΘπιΙ)Γ. ίη ίοΐ.; δβο. XII. — 5. νΟίί 88. ρβΓ αηηυιη; πιβιηΙ)Γ. ίη ίοΐ.; δβο. XI. — 6. Μβηοΐοβίοη; ιηβπι1)Γ. ίη ίοΐ. δβο. XI (άρι&. 156). — 7. δχπιβοηίδ νίίίΐβ 88. (ΐηοΓΠΐη ίβδία ίη ΝονβηιΙ)π; ηιβηιΙ)Γ. ίη ίοΐ; δβο. XI. — 8. Ε^υδάβΠ1 βχβηιρίΕΓ &1ίυά; πιβπιΙ)Γ. ίη ίοΐ.; δβο. XII. — 9. Ε^ηδ- (Ιβιη νίΐ&β 88. ςηοΐ'ηιη ίβδία ίη Οβοβπι1)π; πιβιηΙ)Γ. ίη ίοΐ; δβο. XI. — * Πολλοί τών χωδίχων, ώς περιγράφονται, δυσδιάκριτοι• ά)^.οι δε τίνες επιγράφον- ται χαχώ; υπό του Οοχβ* άλλα καΐ ό χρόνος, ον αυτός ώρισεν, εστί πο)λαχοΰ ήιχαρτη- μενος πά'^υ• εΐδε μιέντοι χώδιχας, ών τίνες ούχ ύπάρχουσιν ίσως ήδη• οίον α') Μίοΐιαβίίδ ΡδβΙΗ ηοηηα1& βΐ; 8ΐίο1ιβΓ& εαιη ηοϋβ, IV) ΟΙίΓγδΟδΙοιηί θΓ&(ίοη68 ίη Μ&ϋΐι&βί βΐ ^ο11&ηη^3 βν&η^βΐϋδ, γ') Νΐρΐιοηίδ β1 &1ίθΓαιη αδοβϋοα, δ') ΑδοβΙίεοΓαιη ίη 3βε- ϋοηβδ €001. άί8ΐίηο(&β, ε') Ιη(βΓρΓ6(8.ΐίοπ68 δΐιρβΓ 88 ΜαΓοί βΐ Ιιυε&β εναη^^βϋα. 678 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ 10. ΟβΓοηάίοοη, δβα νϋΛβ 88.; οΙιεγΙ. ίη 4-Ιο πιε].; δβο. XV (άρι9. 151). — 11. νίΐΕβ Ρ&ίΓυιη; ΛεγΙ. ίη 4-ίΌ ηΐΕ].; 8β€. XIV. — 12. Αηάτθ» €ΓβΙβη8ί8 βί βΙίοΓαιιι δβηηοηβδ; ιιιβιηΙ)Γ. ίη 4-<;ο: ββο. XI (άριθ 79). — 18. Ε3υ8(ΐΘΐη βδοβϋοα; οΙιαΓί. ίη 4-Ιο; δβο. XIV. — 14. Νίρΐιο- ηίδ θΐ; εΗοπιπι αδοβΙΙοΕ; πιβπιΙ)Γ. ίη 4-Ιο; δβο. XIV. — Ιδ. ΟοΠβοίίο οαηοηυπι βοοΙβδίΕδϋοοΓυηι; ηΐ6ηιΙ)Γ ίη ίοΐ.; δβο. XI (άρι&. Σταύρου 2).— 16. δγηιβοηίδ ΜβΙβρΙΐΓ&δϋδ νίΐ&β 8&ηο1οηιηι, (^υαΙηοΓ νο1απιίηίΙ)υ8 οοπιρΓβΙιβηδαβ; πιβηιΙ)Γ. ίη 4-Ιο; δβο. XI. — 17. Εν&ηξβΙίΕηυιη; ηιβπιΙ)Γ. ίη 4-Ιο ηΐΕ]θΓί; δβο. XII. — 18. Μβηοΐο^ίοη; ηιβπιϋΓ. ίη ίοΐ; δβο. XI (άριδ. Σταύρου 40). — 19. 88. Ρ&Ιγππι δβπηοηββ; πιβηιΙ)Γ. ίη ίοΐ.; δβο. XII (άρι&. 180 ?). — 20. 88. Αροδίχ)1οηιπι ΗοίΛ; βρί- δίοΐ&β ΡααΙίηΕβ β1 ΟΕηοηίοΕβ, ηβοηοη ΕροοΕί^ρδίδ 8. ^οI1Εηη^δ; ηιβπιΐ). ίη 4-1;ο ηιίηοη; δβο. XI ίηβυηΐ. — 21. Ι,βοϋοηηπι βτβ^πιβηΐΕ βχ Ρτο- ρΐιβίίδ; πιβπιΙ)Γ. ίη 4-Ιο; δβο. XII. — 22. ΟοπιπιβηΐΕπηδ δυρβΓ ΡΓορΙιβ- ΐΕδ ΜΕ30Γβδ; ηιβηιΙ)Γ. ίη 4-ίχ); δβο. XII. Οοάβχ ρΕίίπιρββδΙαδ βΙ; Γβ- δΟΓίρΙαδ ίΓΪαιη δοηρΙπΓ&ηι ΙίϋΓΕηοΓαπι βχΐιίϋβηδ; ςηοΓαηι ρηοΓ βΐ ΕηϋςαίοΓ δβο. ίοΓδίΐΕη VII Ιϋβήδ ηηοίΕΐίΙ)αδ αδπδ βδ(;, Ιιοάίβ (Επιβη νίχ βηυοΙβΕΐκΙίδ; δβοηηάαδ Ειιηρίάΐδ ΟΓβδΙβπι βί ΡΙιοβηίδδΕπι [δίο] (ΓΕ^αβάΐΕδ, ηβοηοη ΰΓβςοήί Τΐιβοίοςί ροβηΐΕίΕ Εΐ1(ΐηο(, δβο. XI ίηβιιηΐβ οχΕΓΕΥϋ; ΙβΓίίιΐδ ηί δηρΓΕ άίχίηιυδ, οοηιηιβηΐΕπυηι βηρβΓ ΡτορΙιβίΕδ (Κώδ. πατριαρχ. 36). — 23. ΕνΕηββϋδίΕΠίιηι; ηΐ6ηιΙ)Γ. ίη. ίοΐ.; δβο. XII. — 24. Ιάβπι, ηιβπιΙ)Γ. ίη ίοΐ.; δβο. XI. — 25. Μ. ηιβηιϋη ίη ίοΐ. δβο. XI. — 25. Ιά. πιβπιΙ)Γ. ίη. ίοΐ; δβο. XI. — 27. ΕγΕηςβϋΕ ςπΕίποΓ ηιβπιΙ)Γ. ίη ίοΐ; δβο. XII. — 28. ΜΕχίπιί Οοηίβδδοπδ οβηΙαΓίΕβ Λβοΐο- βίοδΒ, οϋπι δοΐιοΐίίδ πΐΕΓβίηΕΐίΙ)αδ; ηιβπι1)Γ. ίη 4^; δβο. XI (άρι&. Σταύ- ρου 50). — 29. ϋΙΐΓ7δθδΙοπιί ίη 8. ΜΕϋΙίΕβί βΥΕη^βΙίαηι ΙιοπιίΙίΕβ; πιβιηΙ)Γ. ίη ίοΐ., δβο. XI. — 30. Ε^α8(1βΠ1 ορβηδ βχβπ)ρΐΕΓ Εΐίηά, β^118- (Ιβιη δβουΐί. — 31. Ε^ηδάβη1 ΙιοπιίΙίΕβ ίη Οβηβδίη; ηΐ6ηιΙ)Γ. ίη ίοΐ.; δβο. XI. — 32. ε) ^ο11Εηη^δ ΖίηΕβ [8ίηΕίΐΕβ?] δβΓπιο Εδοβϋοαδ. — Ι)) ^ο^1Εη- ηίδ ϋΙίπίΕοί 8οε1ε ΡΕΓΕάίδί; πιβηιΙ)Γ. ίη 4^ δβο. XI (άρι&. 100).— 83. νίΐΕ ΒεγΙεεπιι βί ΙοΕδαρΙίΕί ρίοίαπδ ΟΓηΕίΕ; πιβηιΙ)Γ. ίη 4^ δβο. XI (άριδ. Σταύρου 42). — 34. ΕρΙΐΓβπι 8γη δβπηοηβδ Εδοβίίοί; πιβηι1)Γ. ίη ίοΐ; δβο. XI (άρι&. Σταύρου 13). — 35. χ\οΙ;Ε ΑροδϋοΙοΓαπι β1 βρί- δίοΐίβ ΡΕυ1ίηα3 οΕϋιο1ίθ8Β(ΐιιβ; πιβπιΙ)Γ. ίη 4^ δβο. XI (άρι&. 107).— 86. ΟΓββΟΓΪί Τΐιβοΐοβί ΟΓΕϋοηβδ; πιβπιΙ)Γ. ίη ίοΐ.; δβο. XI. — 37. Ε]α8- (Ιβω ορβήδ βχβηιρίΕΠΕ ΐΓίΕ εΗε; πιβηιΙ)Γ. ίη ίοΐ; δβο. XI. — 38. Βλ- δίΐίί ίη ΡδΕϋβΓίηιη Ιιοπιίΐίββ; πιβπιΙ)Γ. ίη ίοΐ.; δβο. XI (άρι&. Σταύρου 24).— 39. Αΐβχίί ΜΕθΐ•βηιΙ)θ1ϋα3 ΕΐΙββοηΕβ; οΙιεγΙ;. ίη 4^; δβο. XIV ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΑΪΜΩΝ. 679 (άριί>. 417). — 40. Εν&η^βΙίδίΕΠίιιη ^ΓΕβοβ βί; ίΐΓΕΐ)ΐθθ ιηβιη1)Γ. ίη ίοΐ; 8βο. XII (αριθ. Σταοροϋ 26). — 41. Μβηοΐο^υιη ρΓΟ ιηβηδβ 8βρ1βιηΙ)η; ιηβιηΙ)Γ. ίη ίοΐ; 8βο. XV. — 42. ΕηοΐΕπΐ άί&ΐο^ί; ΕπήρίάΐΒ; ΑπδΙο- ρΐι&ηίδ ΡΙυΙιΐδ; οΙιεγΙ. ίη 4^ 800. XVI. — 43. Τ^ρίοοη της άγιας εκκλη- σίας εν Ίεροσολύμοις λαύρας τοδ άγίοο Σάββα (άριί). 628). — 44. Εναη- ββΐί&ήαπι; πιβιη1)Γ. ίη 4^ π)8.]θΓί; 8βο. ΧΠ. — 45. ϋΙΐΓ^δΟδΙοωί ίη 8. Μ&ϋΙίδΒί βν&η^βΐίαιη Ιιοιηϋί&β; πιβπιΙ)Γ. ίη ίοΐ. δβο. XI. — 46. Ε^υδάβIη ίη Οβηθδίπι Ιιοπιίΐί&β, ραΓδ ρποΓ; πιβπιΙ)Γ. ίη ίοΐ. δβο. XI. — 47.Έ^ηδ- άβπι ορθΓίδ βχβπιρΙαΓ αϋαά; β^αδάβΠ1 δβοηΐί. — 48. ΡδΕίΙθήηηι; ιηβιηΙ)Γ. ίη 4^ πιίηοΓί; δβο. Χ βχβαηΐίδ. — 49. 1(1. πιβπιΙ)Γ. ίη 4^ πιίη. δβο. XI. — 50. Μ. β3ηδάβπι δβουΐί βΐ; ίοπη»β. — 51. Ιά. πιβηιΙ)Γ. ίη 4^ δβο. XII. — 52. Εν&ηββϋα IV, ηβο ηοη βρίδίοΐαβ Ραηΐίηαβ ο&ηοηίθ8Β(ΐηβ οαπι δγηαχαηίδ; ηιβπιΙ)Γ. ίη 4^ πιίηοη δβο. XI. — 53. Ιά. ηιβιηΙ)Γ. ίη 4ο δβο. XI. — 54. 1(1. ιηβηιΙ)Γ. ίη 4^ δβο. XII. — 55. Εν&η- ββΐίαηαιη; πιβπι1)Γ. ίη 4^ Iηα^ο^ί; δβο. XII. — 56. Ενβη^βΙίΕ (^αΕ- ΙαοΓ; ηιβπιΙ)ΓΕηΕο. ίη 4ο ηιίηοη, δβο. Χ. — 57. ΕχβηιρίΕΓ Εΐία(1; ηιβπιΙ)Γ. ίη 4ο πιίηοη; δβο. Χ βχβηηΐίδ. — 58» Ιά. β^υδάβηι ίοππΕβ βΐ δβοηϋ. — 59. Ιά. β^υδάβΠ1 ίοΓπίΕβ βί δβοαίί. — 60. 1(1βπι. — 61. Ιά. Εχβπι- ρΐΕΠΕ (ΐυίη(ΐιιβ; πιβιη1)Γ. ίη 4ο ; δβο. XI. — 62. Ιά. ΕχβπιρίΕΠΕ (ΐαίη- (ϊυβ; ίη 4ο; δβο. XII. — 63. 87ηορ8ί8 ΙιίδίοηοΕ ε ίαηάΕίίοηβ ιηυηά υδ(ΐυβ Εά Οοηδίβηίίηυηι ΡεΙ^βοΙο^πι ίπιρβΓΕίοΓβπι, Εηηο 1580 οοηι- ρίΐΕίΕ. Ιηο. θέλων ο σοφός δημιουργός. Εχ οΙιεγΙε ΐΕβνί^αίΕ; ίη ίοΐ. &. 860; δβο. XVI (άρι&. Σταύρου 28). Ρεποε άβ νβηβΐίίδ νβΓδαδ β- ηβπι οοουπιηΐ. Μδ8. ίη 1)ΐ6 Τοι^νβΓ Ιι11)Γ&ΐ7 οί Ιΐιβ ιηοη&8(€Γ7 οί 8(. δ&1)&. 1. Οίοηγδίί Βί ΕΐίοΓυιη οραδοηΐΕ άβ Ιιγιηηίδ; οΙιεγΙ. ίη 4ο; δβο. XV (άρι&. 106).— 2. ΡδΕϋβΓίηπι; ίη 4ο ηιίηοη; δβο. XI (άρι». 165).— 3. Ιά.; β^αδάβΠ1 ίοππΕβ βί δβουΐί (άρι&. 608). — 4. Ιά.; ιηβηιΙ)Γ. ίη 4ο; βο. XII. — 5. ΑΙίΕ ρΙηΓΕ ίη οΙίΕΓϋδ δοηρίΕ, Γβοβηϋοήδ Εβνί. — 6. Τηπιβηίηηι? πιβπιΙ)Γ. ίη ίοΐ; δβο. XI (αριθ. 207). — 7. ΗοπιίΙίΕβ (ΟΙίΓγδΟδΙοπιί ίοΓδίΐΕΐη) ίη ΑοΙε ΑροδΙοΙοΓπηι; ιηβιηΙ)Γ. ίη ίοΐ. δβο. XI (άρι&. 61). — 8. Τΐιβορίιίΐί ΟοιγάΕΐβ ρΙιγδίοΕ; οΙιεγΙ. ίη ίοΐ.; δβο. XV (! άριΟ. 174). — 9. Οΐιιγδοδίοιηί ΙιοπιίΙΪΕβ ίη Οβηβδίη; ρΕΓδ δβ- οαηάΕ; ιηβπιΙ)Γ. ίη ίοΐ. δβο. XI. — 10. Ε^ηδάβΠ1 ΙιοπιίΙίΗβ ιηίχίΕβ; ηιβηιΙ)Γ. ίη ίοΐ.; δβο. XI. — 11. ^ο11Εηη^δ ΟεγρεΛι ίη ΡΜΙοηβιη οοηι- πιβηΐΕΓίπδ; ιηβιηΙ)Γ. ίη 4ο; δβο. XI (άριί). 408 ?). — 12. ΕνΕη^βΙίΕήηηι; ηιβηιΙ)Γ. ίη 4ο; δβο. XI. — 13. ΟΙΒοΙε υεγιε βοοΙβδίΕδΙίοΕ .ΙοΙίΕηηίδ 680 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΑ. ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ ΒβηΐΕδοοηί βΙο. ηοϋβ ιηυδίοίδ ίΠαβίΓΛΐ»; πι6ΠιΙ)γ. ίη 4^; 8βι!. XI.— 14. ΟΙίΓνδΟδΙοιηί Ιιοιηϋίββ ίη 8. Μ&ϋ1ΐ£8υιιι; ηιβιιιΙ)Γ. ίη 4®;8βο. XI.— 15. ΜίεΙίΕβΙίδ ΡδβΙΙί ηοηηαΐΐα: δϋοΙΐ6Γ& ουηι ηοϋδ πΐΰβίοίδ; πΐ6ηιΙ)Γ. ίη 4^; δβο. XI. - 16. Ι^βοϋοηΛπαηι βχ Τβδί&ηιβηΐο υίΓοςυβ οοη- ίβοΐυηι; ιηβπιΙ)Γ. ίη 4^; δβο. XII. — 17. ΤΙιβοάοΓβΙί βρ. Ογή ίη 8. Ρ&υΐί βρίδίοΐβδ οοιηπίθηΐίΐηυδ; οΙιλγΙ. ίη £ο1. δβο. XIV (άριδ. 217). — 18. Ορυδ άίοΐαδ θησαυρός βχ οοηοίΙίοΓαηι θ8ηοηίΙ)υδ βίο. οοπιρίΐ&ΐιιηι; οΙι&γΙ. ίη £ο1.; δβο. XV (! άριΟ. 323).— 19. Αδοβϋοοηιηι (ΐααβδίίοηβδ ίη δβοΐίοηβδ ΟΟΟίι (Ιίδΐίηοΐαβ. Ιηο. Επειδή έδωχεν ή[λΐν ό λόγος. — 20. ΟΙΐΓ^δΟδίοηιί ίη 8. ^υ11αηη^8 βνβη^βΐίηπι; ιηβηι1}Γ. ιη ίοΐ.; δβο. XI. — 21. Νίΐί ΗΐοηΛοΜ αδοβϋοα; ιηβπι1)Γ. ίη 4®; δβο. XI (! αριθ. Σταύρου 55). — 22. ΟΙίΓγδΟδΙοπιί Ιιοπιίΐίαβ ναπΕβ; ηιβηιΙ)Γ; ίη ίοΐ. δβο. XI. — 23. Ε^ηδ(^θπι ίη Οβηβδίη, ρβΓβ ρηιηβ; ηιβηιΙ)Γ. ίη £ο1.; δβο. XI.— 24. Ε^ηδάθη1 Λά Αηΐίοοίιβηοδ Ιιοηιίΐί&β; ηΐ6ηι1)Γ. ίη ίοΐ.; δβο. XI (άριίΚ 155). — 25. Νίΐί, Ιδ&&οί βί ΛΐίοΓαηι ΛδΟβϋοΛ; ηιβηιΙ)Γ. ίη ίοΐ.; δβο. XI. — 26. ΙιβοΙίοηΛπυηι βχ ΡΓορΙιβΙίδ άβδυηιρίαπι; ηιβηιΙ)Γ. ίη 40; δβο. XI. — 27. Οι-αΐίοηβδ ΛδοβΙίοαβ: ΡΓαβηιίδδηδ βδΐ δβηηο περί ξενιτείας. Ιηο. Ξενιτιά έστιν χατάλειψις ανεπίστροφος; πΐβηΐ1)Γ. ίη. 4©; δβο. XI (άριί). 362). — 28. ΟΙίΓνδΟδίοπιί ίη Οβηβδίη, ρΕΓδ ΛΐΙβιβ; ιηθπι1)Γ. ίη ίοΐ.; δβο. XI. — 29. Ε]ηδί1βηι ίη 88. ΜαϋΙίΕβί βΐ ^ο^1ίιηηίδ βΥΛη^βΙί; ηιβπιΙ)Γ. ίη ίοΐ.; δβο. XI. — 30. Οιβ^οπί ΝΛζίαηζβηί ογ&- Ιίοηβδ, ορίίιηβ δοπρίαβ; ηιβπιΙ)Γ. ίη 4^; δβο. XI• — 81. Αη&δίΕδίί δίηαίΐΛβ 1ίΐ3βΓ άβ δ^ηαχί; πιβπιΙ)Γ. ίη 4^; δβο. XII (άριι). 611 ?).— 32. 01ιΐ7δθδ1οηιί ίη 8. Ραυίί 8ΐ(1 Κοιηαηοδ βρίδίοΐβπι ΙιοπιίΙίΕβ ^; ηιβηιΙ)Γ. ίη ίοΐ.; δβο. XI. — 33. Ε]ηδ(1βπι ΟΙίΓγδΟδΙοπιί ΙιοηιίΙίίΡ ν&Γί&β; πιβιη1)Γ. ίη ΓοΙ, δβο. XI. — 34. Ε^αδάβη1 Ιιοηιίΐίαβ ν»- Γί&β; β^ηδάβ1η Εβνί. — 35. Οίαάοο1ή? ο&ρίΐα &δοβ1ίο&; ηιβηι1)Γ. ίη 4^; δβο. XII ?— 36-39. ΟΙΐΓ^δΟδΙοπιί Ιιοηιίΐίαβ ίη Οβηβδίη, ρΛΓδ ρποΓ; βχβπιρίίίπα (ΐυαΙαοΓ; ιηβηιΙ)Γ. ίη ίοΐ.; δβο. XI. — 40. Ε^α6(1βΠ1 Ιιοιηί- Ιίαβ ίη 8. Μαϋΐιαβί βναη^'βΐίαηι βχβηιρίαηα ρ1αΓ&; ηΐθηιΙ)Γ. ίη. ίοΐ.; δβο. XI.— 41. Τΐιβορίιγίαοΐί ΕΓοΙιίβρ. ΒαΙκΛπαβ, ίη 8. Ρ&αΐί βρίδίο- Ιαδ οοπιπιβηΐ&ηηδ; οΙιεγΙ; ίη ίοΐ ; δβο. XIV (άρι». 262).— 42. Ι,βοΙίο- πΛΓίηιη βχ ΤβδίίΐιηβηΙο νβίβπ; ιηβηώΓ. ίη 4ο; δβο. ΧΙΙ.--43. Εχρο- δίίίο ίη ΙΐΌραπα; ηιβπιΙ)Γ. ίη 4^ δβο. XII (άρι». 705).— 44. Ερ1ιι•βηι δγπ δβΓΜίοηβδ νίΐηί; πιβπιΙ)ΐ•. ίη ίοΐ.; δβο. IX (άρι». 158). ^ Εννοεί πίΐίινώ; τον 172-ον χώοιχι, τον ττεριέχοντι λόγου; έρμ-ηνεύοντα; τη α' ττρος Κορινι^ίου; έ-ιστολήν. ΙΙΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΓ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. 681 Οη Λβ ΛΥβδΙ 8ίάβ 45. Εναη^βϋα IV; ιηβιηύΓ. ίη 4ο; 8β€. XI. — 46. Ιά. ιηβιιιΐ3Γ. ίη 4ο; δβο. XII. — 48. Ιά. ίη 4ο ιηίηοη; δβο. XI. — 48. ΟβΟΓ^ϋ Ρ&ο1ΐ7ΐηΘΓ8β οΙίΓΟηίοοη; ΛλιΙ;. ίη £ο1.; δβο. XV (άρι&. Σταύρου 4). — 49. Ηοηιβη Οάγδδ. ΙίΙ). ^ί^ οαπι δοΐιοΐϋδ; οΙΐίΐΓΐ. ίη 4ο δβο. XVII (αριθ. 457). — 50. δγηβδίί βρίδίοΐ&β; οΙιεγΙ;. ίη 4ο; ββο. XVII (άριΟ. 466). — 51. δβηίβηϋαβ πιοηοδίίοΐι&θ; ο1ι&γ1. ίη 4ο; δβο. XI ^ — 52. ίιβοϋο- η»ηαπι οαηι Ιοηίδ; πιβπιΙ)Γ. ίη 4ο; ββο. XI. — 58. Οά&παπι; .ηιβηιΐ)!. ίη 4ο ιηίηοΓί; δβο. XI. — 54. δγηΙα^ηΐΛ οβ,ηοηυπι; οΙιεγΙ. Ιββνί^. ίη 4ο πι&ίΟΓί; δβο. XIV (<ζρι&. 225). — 55. Ρδαΐΐβπυπι οαηι ΟΗηΙίοίδ βί ηίτοφχβ Τβδίαιηβηΐο (ΙβδαηιρΙίδ, ορίίηιβ δοήρΐιιηι; ηΐ6ηιΙ)Γ. ίη 4ο ; δβο. XI. — 56. Οά&β, ο&ηοηβδ βί δ1ίο1ιβΓ&; πιβηιΙ)Γ. ίη 4ο; δβο. XI. — 57. ΙηΙβΓρΓβΙ&Ιίοηβδ δαρβΓ 88. Μ&Γοί βί ΙιυοΛβ βναηββίία; ηιβηιΙ)Γ&η. ρ&τΐίπι βί ρ&Γΐίηι οΙιεγ^. ίη 4ο; δβο. XIV ^. — 58. ΗίΓΠίο- Ιο^ΐυπι; ηιβπι1}Γ. ίη ίοΐ., δβο. XI (άρι&. Στααρου 80?). Εχβπιρ1&Γί& ςυο- ςυβ ΙιίπηοΙοροΓυπι βί δγηΛΧ&ποΓϋπι ρΙαΓΛ ίηνβηίπιυδ ίη οΙιαΓίίδ βχα- Γ&ΐίΐ, Γβοβηΐίοιίδ αβνί. — 59. ΡΙίΓνηίοΙϋ §Γαπιηι&ίίοΕ δβοαηάυηι 0Γ(1ί- ηβηι ίΐ1ρ1ι&1)β1ί; οΐιβχΐ. ίη 4^; δβο. XV. Τίΐ. γραμματική κατά στοι/εΐον του Φρενιχά. Ιηοίρ. «βαρι;, δνομα κύριον (αριθ. 425). * ΤϋΤΓογραφικόν, ώ; φα'Νετιι, σφάλμιχ γραπτέον ΐσω; ΧνΐΙ ή XVIII. Τεύχη χάρ- τινα {χονοστίχου; εν τ^ ^9'/Λ ^ερ'έχοντα γνώαας (ύτ:6 Χρυσολωρα συναθροισθείσας) η λαύρα ΤΓολλά κατεΐχεν. "Ορα τους κωδ. 454, 459, 463, 479, 488. • Λέγει πιθανώς τον 232-ον κώδικα, τον περιέχοντα τείχάχη σχολιαστών εις τό κατά Ματθαίον εύαγγελιον. ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Δ'. ΑΕΙΨΑΝΟΝ αριθμήσεως των ούο ή τριών, ώς φαίνετα(| βιβλιοΰηχών τής λαύρας, γινομένης ΐβως τ•^ ις' ϊχατ. Παλαιός (χρι&μ.ός. Νέος αριθμό;. Παλαιός άρΐ))μ.ός. Νέος αριθμός. α' 4δ4 Σάβα χβ' 624 Σάβα β' — Τάφοο χβ' 63 » Υ 46δ Σά?α χγ' 208*) » δ' 18 » χγ' 464 » δ' — Τάφοο χδ' — ΝοΓοΙΤ 6' 460 Σά,3α χδ' 453 Σά^α ε' — Τάφοο χε' 471 » -» 478 Σάββ χη' — ΝΟΓΟΪ ς' — Τάφοο λα' 619 Σάβα '/ *• — » λ?' 273 » η' 463 Σά,3α Ψ 533 » ■ η' 466 » λδ' 152 •> η' 197 » λε' 233 » η' — Τάφοο λς' 184 « ϋ' — » λς' 633 » »' 458 Σά|3α μ' 213 » ι' 481 » κ' 278 » ι' — Τάφοό μζ' 104 » ι' — » μ.η' 257 » ια' 461 Σά?α νβ' 36 Πατριαρ^. ια' — Τάβοο νς' 71 Σά,3α ν?' 487 Σά,3β ν»' 356 Λ ιγ' 474 » ψ. — ΝοΓοβ ιγ' — Τάφοο «ϊ' 364 Σά,3α ιδ' — » Ιί' 212 » ιδ' 17 Σά?α Ιί' 628 » ιδ' 477 » ζί' — ΝΟΓΟΪ ιδ' 805 » οα' 609 » ιε' 118 » ογ' 52 Πατριαρχ. ις' 365 » οδ' — ΝΟΓΟΪ ις' 486 » ος' 192 Σά,3α Ιζ 410 Πατριαρχ. ο1)' 644 η ιζ' 469 » πε' 676 » ιζ' 78 Σταοροδ πζ' 677 » ιη' 467 Σά|3α Ηβ' 537 » ι»' 446 » ρνδ' 364 » χ' 470 » ρίη' 608 » χα' 475 » *) Ό αυτός χώο'.ξ ε•/ει χαΐ άριΗμιόν {χΙ^'. ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Ε'. ΛΕΙΨΑΝΑ ΠΑΛΑΙΩΝ ΑΡΙΘΜΗΣΕΩΝ. α'. Συστήματα της ιζ' χαΐ της ιη' εκατονταετή ρ ίδος. Παλ. αριθμ. Νέο; αριθμός. Πα)., αριθμός. Νέος άριΰμός. α' 1 α 1 α 1 ? 1: ? 2 δ: 2: δ'. 8. »: 10 ι?: 7. ιγ': 6: ιδ'. 24 ιζ'. 7: ιζ': 8: ιη'. 14: ώ 21: χβ': 7: λ^». 11 λ?': 2: λδ': 21: λε': 8. μ': 9: με'. 6. μη' α π3 15: Λ• χς', 7 8: ζ'. 8. ις'. 10: ί). 10: ιε' 423 Πατριαρ. - - - ν» Λ η ^ 110 173 » 436 Λ 91 Στβοροδ 293 Σά? 501 » 114 » 68 Σταύρου 854 Σά?α 557 » 345 )) 381 » 388 )) 377 )) 563 )) 371 )) 273 )) 376 » 556 » 213 )) 545 )) 257 » 848 » 90 Σά,-Ια 35•5 Σάβα 427 » 113 ' 40 » 13. 5*. 18. μς' 20: ιζ': Ι Ι 3 4 6 6 6 7 8 9 9 10 11 12 13 17 21 1 1 2 2 7 8 8 17 253 Σάβα 278 » 558 » 229 Σάβα 38 Σταοροδ 672 Σάβα . 479 Πατριαρ. 502 Σάβα 569 » 373 » 648 » 406 » 575 η 339 » 683 )) 576 » 554 » 560 » 328 «« 544 » 160 Σάβα 635 )) 273 •» 314 » 286 » 162 » 106 )) 431 )) ΠΑΛΑΙΟΙ ΑΡΙΘΜΟΙ. 687 ΕΤΕΡΟΙ ΠΑΛΑΙΟΙ ΑΡΙΘΜΟΙ της ιη' πιθανώς έχατονταετηρίδος. Παλαιός, Νέο;. Παλαιός. Νέοί. 1 111 Σάβα ■7 127 Σάβα 1 112 .) 7 124 » 1 174 » 7 130 » 1 234 » 9 261 » 2 110 » 11 17 » 2 430 » 11 118 » 2 657 » 12 109 » 2 421 Πατριαρχ. 12 457 » 3 163 Σά,3« 13 122 Πατριαρχ. 3 204 » 14 480 » 3 524 » 18 278 Σάβα 4 221 » 19 491 » 4 503 » 22 183 » 4 669 » 24 480 » 5 164 » 26 116 » 5 239 » 27 533 » 5 504 » 28 119 » • 5 668 » 28 476 » 5 58 Πατριαρχ. 40 462 » • 6 548 Σάβα 45 381 » 6 44 » 58 42 Πατριαρ. ΠΑΛΑΙΟΙ ΑΡΙΘΜΟΙ. 689 ΔΕΙΨΑΝΟΝ αριθμήσεως άρζα|ΐένης ίσως όπο Κυρίλλου άρχιμανδρίτου τοϋ Άθονασιάδου. Παλαιός αριθμός. Νέος άριθμιός. Παλαιός αριθμός. Νέος αριθμός. Ν. Α' ι 1 31 Σάίϊα Ν. 29 247 Σά?α Νο Β' ί 4 » Ν. 31 147 » Ν. Γ ' 21 » Ν. 32 40 » Ν. 4 7 » Ν. 33 144 » Νο 4 : 91 » Ν. 35 • 154 » Ν. δ ; 18 ') Ν. 36 157 » Ν• 6 ι 168 » Ν. 37 Ι 158 .> Ν. 7 ί 15δ » Ν. 38 247 » Ν. 8 2δ » Ν. 39 241 » Ν. 10 28 » Ν. 40 ι 82 » Ν. 11 21δ » Ν. 41 356 » Ν. 12 32 » Ν. 42 Ι 99 » Ν. 13 42 » Ν. 43 108 » Ν. 14 35 » Ν. 44 98 » Ν. 1δ 37 » Ν. 45 72 » Ν. 16 8 )> Ν. 46 360 » Ν. 17 1δ » Ν. 47 610 » Ν. 18 3 » Ν. 48 361 » Ν. 19 2 » Ν. 49 412 » Ν. 20 29 » Ν, 51 312 » Ν. 21 249 » Ν. 52 579 » Ν. 22 61 » Ν. 53 266 » Νο 23 9 .) Ν. 54 184 » Ν. 24 138 » Ν. 55 83 -) Ν. 25 139 » 113 117 » Ν. 26 10 » 132 242 Πατρ. Ν. 27 172 » Ιοο ι 137 Σά8ο(. Ι Ν. 28 143 » ι ι Ι 44 ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Γ . ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΙΣ των άργούντων αριθμών Άντωνίνου προς τους νυν υπάρχοντας ημετέρου; ' ι • Πα>.3ΐ6; Νέος Παλαιός Νέος Παλαιός Νέος Πα>.αιός Νέος αριθμός. αριθμός. άριθμιός. αριθμός. αριθμός. αριθμός. αριθμός. αριθμός. 1 152 33 1 64 147 96 546 2 34 65 247 97 315 3 144 35 612 66 240 98 ι 285 4 12 36 356 67 165 99 317 5 23 37 413 68 608 100 346 6 88 188 69 409 101 398 7 64 39 178 70 609 102 613 8 236 40 245 71 677 103 45 9 154 41 246 72 104 636 10 40 42 ί186 73 698 105 622 11 235 1187 74 643 106 59 12 153 43 357 75 668 107 634 13 104 44 572 76 394 108 435 14 243? 45 200 77 231 109 554 15 101 46 201 78 211 110 404 16 84 47 645 79 314 111 632 17 82 48 58 80 318 112 14 18 244 49 202 81 587 113 5 19 248 50 205 82 536 114 24 20 358 51 203 83 47 115 39 21 359 52 107 84 92 116 138 22 166 53 266 85 396 117 38 23 410 54 676 86 313 118 215 24 360 55 665 87 639 119 15 25 56 145 88 564 120 2 26 606 57 222 89 316 121 319 27 58 85 90 623 122 168 28 411 59 ! 296 91 565 123 28 29 412 60 ! 204 92 293 124 21 80 61 559 93 ' 164 125 22 31 644 62 ι 99 94 395 126 139 32 63 98 95 397 1 127 6 * ΆντωνΤνος ό αρχιμανδρίτης ήρίθμησε χαι περιέγραψε τους εν τη λαύρα κώο:κα; ετει 1868-ω• του οέ καταλόγου τοίί'ου ούο εΐδον αντίγραφα, τό μεν εν τω Πατρεαρ- χε(ω, τό δ* εν τοΐς άρχείοις τοΰ Παλαιστίνου Ιυ>^.όγου Πετρου-όλεως. 692 ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΪΙΙ ΑΡΙΘΜΩΝ. Παλαιό; Νέοί Παλαιός Νέος Παλαιός Νέος Πα>.αι6ς Νέος αριθμός. άριθμόϊ. αριθμός. άριβμό;. αριθμός. άρ(Β|ΐός. αριθμός. αριθμός. 128 7 173 . 96 218 199 259 60 129 8 174 562 219 417 260 30 130 31 175 591 220 87 261 219 131 9 176 537 221 108 262 140 132 37 177 283 222 264 263 141 133 35 178 17 223 334 264 88 134 42 179 234 224 372 265 170 135 29 180 157 225 288 266 171 136 20 181 180 226 267 18 137 61 182 66 227 408 268 142 138 172 183 181 228 683 269 13 139 36 184 78 229 637 270 259 140 155 185 223 230α' 420 271 1 141 25 186 218 230β' 523 272 242 142 4 187 151 231 270 273 80 143 32 188 254 232 675 274 603 144 249 189 265 233 414 275 27 145 3 190 365 234 691 276 26 146 11 191 366 235 488 277 143 147 169 192 281 236 251 278 226 148 233 193 132 237 490 279 105 149 258 194 76 238 582 280 373 150 74 195 77 239 521 281 329 151 75 196 370 240 566 282 152 282 197 611 241 581 283 261 153 337 198 407 242 556 284 124 154 832 199 369 243 491^ 285 361 155 34 200 368 244 385^ 286 331 156 158 201 297 245 544 287 238 157 176 202 336 246 560 288 592 158 230 203 100 247 427 289 384 159 335 204 363 248 702 290 589 160 567 205 364 249 291 363 161 322 206 65 2δ0α' 569 292 51 162 273 207 177 250?' 615 293α' 163 217 208 175 250γ' 617 293β' 702 ιβ' 164 388 209 371 250δ' 293γ' 165 262 210 274 251 156 294 573 166 149 211 604 252 179 295 216 167 233 212 206 253 150 296 328 168 263 213 543 254 224 297 355 169 579 214 492 255 333 298 300 170 330 215 133 256 441 299 352 1 171 381 216 299 257 625 300 354 172 91 217 514 258 79 301 575 ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕί;ΐϊ ΑΡΙΘΜΩΝ. 693 Πα>.3ΐός ' Κέος Πα>.!Χ(ός Νέο; ΙΙαιλαώ; Νέο; Ιΐ3>.3ίός Νέο; αριθμοί. αριθμό;. άριΒμιό;. αριθμό;. άρ(ΰμ.ός. αριθμός. αριθμό;. αριθμό;. 302 320 345 701δ' 390 146 434 578 303 ^ 312 346 891 532 485 73 304 ' 628 347 405 392 221 436 71 305 685 348 538 393 163 437 189 306 310 349 400 394 195 438 228 307 308 350 395 239 439 229 308 ! 809 351 323 396 301 440 167 309 ί 311 352 397 302 441 237 310 ^ 250 353 694 898 666 442 193 311 • 571 354 431 899 344 443 62 812 ι 382 355 667 400 391 444 190 318 ι 392 356 688 401 434 445 260 314 327 357 54 402 326 446 191 315 585 358 403 550 447 160 816 53 859 350 404 345 448 182 317 56 860 255 405 399 449 148 318 692 361 406 303 450 183 319 687 862 607 407 406 451α' 16 320 584 363 376 408 252 451β' 439 321 384 364 377 409α' 542 452 213 822 570 365 375 409β' 458 227 323 401 866 347 410 81 454 824 883 367 367 411 106 455 339 325 368 325 412 374 456 594 326 403 369 57 413 341 457 642 327 541 370 51 414 671 458 349 828 818 371 646 415 212 459 642 829 586 372 568 416 670 460 46 330 48 873 291 417 304 461 681 881α' 589 374 664 418 342 462 610 331Ρ' 621 375 653 419 340 468 361 332 515 376 93 420 343 464 83 338 580 377 95 421 305 465 599 334 69 378 680 422 387 466 617 335 277 379 94 423 631 467 602 386 581 380 535 424 90 468 598 837 280 381 638 425 162 469 600 338 382 55 426 63 470 267 339 494 383 257 427 208 471 627 529 384 362 428 10 472 673 840 588 385 271 429 207 473 341 49 386 159 430 41 474 678 342 518 387 68 431 241 475 651 343 388 67 482 184 476 652 344 889 204 433 72 477 690 694 ΑΝΪΙΠΑΡΑΘΕΣΙΪ ΑΡΙΘΜΩΝ. Ποιλαιό; Νέος Παλαιός Μέο; Πα>^αιός Νέο; Πα>.αιός Κίος αριθμός. αριθμός. αριθμός. άριΗ|ΐό;. αριθμός. άριβμός. αριθμός. άρΛμύί. 478 494 287 508 , 429 524 278 479 661 495 123 509 Ι 419 525 284 480 679 496 : 120 510 490 526 52 481 225 497 , 124 511 696 527 118 482 86 498 286 512 672 528 590 483 121 499 127 513 649 529 629 484 616 499β' 641 514 683 530 137 485 125 499γ' 821 515 657 531 685 486 128 500 415 516 423 532 487 428 501 418 517 416 533 488 695 502 97 518 196 534 619 489 89 503 705 519 519 585 555 490 129 504 88 520) 536 605 491 122 505 697 521 451 492 130 506 43 522] 493 ι 508 507 422 523 624 ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Ζ'. ΣΑΒΑΪΤΙΚΟΙ ΚΩΔΙΚΕΣ λβιποντες έχ της άρι&μήσεως Άντωνίνου. "£νιο( των πρ^εεταγμένων εν ταΤς Φτήλαιις αριθμών, ως εχαστος όρα, προς τους ή{χετέροϋς είσιν δλως άναντατϊόδοτοΐ' ελειπον γάρ ούτοι, δτε τους χώοιχας υπό των Σαβαϊ- τών μετενεχθέντας άπό της λαύρας εις 'Ιεροαόλυμία πατριαρχιχω διατάγμ,ατι παρεταξάμιην εις τόπον εγώ χεχωρισμένον εν τ-ξ πατριαρχιχη βιβλιο^χτ], νέους αύτοίς επιζείς αριθ[χους. Πρότερον μεν ή λαύρα χαΐ τό πατριαρχεΐον έγίνωσχε χώδιχας είναι μόνον 536, ους δηλαδή περιέγραφεν ό χατάλογος Άντωνίνου του άρχιμανδρίτου• δμως δε χοτά την έν τη λαύρα γενομένην έρευναν (ετει 1887) εν τε τω πύργω χαι εν τη έχχλησία χαι έν τΐ9ΐ των χε)νλίων ευρέθησαν είναι πλέον τών έπταχοφίων, εζω φύλλων μεμονωμένων πάνυ πο^Λών χαΐ τετραδίων πάλιν άναρίθμων χατεστραμμένων τευχών, ώ'ν εγώ πολλά, τα μνήμης άζια, συνεχέντρωσα, τέσσαρσιν αυτά θήχαις άσφαλέσιν έγχλείσας (αριθ. 701, 702, 703, 704)• τα οέ λοιπά, τα μή λόγου τινός άξια, σάχχω τινι χατα- σφαλίσας Ιδίω τόπω χατεθέμην, ΐν* άλλος τις, ει θέλει, ταύτα συμμελετήση. Ό μεν ούν χατάλογος *Αντωνίνου, χαθάπερ εΐρηται, χώδιχας ήρίθμει 536* τούτων δ* όμως εγώ τριάχοντα χαι ενα χαι μετά τήν έχτύπωσιν αυτήν του τόμου τούδε παντάπασιν ΟΌγ εύρον άναγεγραμμένους έν τω χαταλόγω μου, τον έχείνου πρότερον συγχρίνας ως ένήν ευ* διό χαι πίατιν άχούσματι διδούς ειχάζω νυν, οτι τινές χώδιχες ελλείποντες τη Σα- βαϊτιχη συλλογή χατεχρύβησαν υπό τών σαβαϊτών έν τω σχευοφυλαχείω της λαύρας, ή δΓ εύλάβειαν ή προς δεΐξιν αυτών τοΐς έπισχεπτομένοις τήν λαύραν έχ τών έ>Λογίμων Ευρωπαίων* ίσως δε χαί τινας τών έλ)..ειπόντων εχεί νυν άδιαχρίτους ή του Σταυρού συλλογή, ως άποδείχνυσιν αριθμός εις (293 α'), ή πάλιν αυτή ή Σαβαϊτιχή, δια τό διά- φορον της έν *ώ χαταλόγφ μου περιγραφής, ει μή τίνες έξέλιπον όλως άχηδία τών επιστατών, ω τρόπω τεύχη πολ)νά πρότερον άπεξενοΰτο. Ινα δέ τήν ειχασίαν άλλος τις μετ* έμέ διελέγςη, τα πιθανώς ελλείποντα τεύχη παρατίθεμαι νυν ενταύθα» προτάτ- των έν μέν τη άρχη τους αριθμούς Άντωνίνου, είτα δέ τήν αυτού περιγραφήν άπαράλ• λαχτον ο>.ως. 'ΑριΟ. 2. Ευαγγελιον κατ' αναγνώσεις, έχον αναγνωστικά σημεία παραπομπάς έηηγραφάς καΐ κεφαλαία γράμματα μέχρι μέν τοΰ ήμίσεος του βιβλίου χρυσά και ώραΤα, άπό δέ τοδ ήμίσεος μέχρι τέλους ερυθρά• ωσαύτως και τά κοσμήματα, άπερ έχει, μέχρι μέν τοί> ήμίσεος εΙσιν όλο- 696 ΣΑΒΑ1ΤΙΚ0Ι ΚΩΔΙΚΕΣ χροσα, άτ^ο του ήμίσεο; δέ μ-έχρι τέλους 6ρυΙ>ρόχροα• φέρει δέ έν άρχ-ζ του \}' οχταδίου τήν εικόνα του ευιγγελιστοδ Ματθαίου. Και τά μίν δύο πρώτα όχτάδια αυτοΰ έλλιπόντα, ώς φαίνεται, άνεπληρώθησαν έν μεταγε- νέστερα έποχ'ζ έπι μεμβράνης 8πί€7ης• το δέ τελευταΐον δλως ελλείπει. Δίστηλον έν 38 οκταδίοις. Μεμ^^ράνα. Βιβλίον ογκώδες χαΐ άραιώς γε- γραμ|^ιένον. 4-ον μ^γα. XII - XIII αΙώνος. ΆριΟ. 6. Εύαγγέλιον χατ' αναγνώσεις, έχον αναγνωστικά σημειι έρυΙ)ρά, παραπομπάς δέ και κεφαλαία γράμματα ολόχρυσα• τά δ' έν άρχ-ζ τών αναγνωσμάτων αρκτικά γράμματα εισΐ χρυσοποικιλόχροα. Δίστηλον έν 45 όκταδίοις, ών τά 4 πρώτα έλλείπουσιν* ωσαύτως ελλείπει χαι εν όκτά- διον, ώς φαίνεται, άπό του τέλους• άνΟ' ου προσετέ&ησαν 4 φύλλα άλλοο ευαγγελίου. Μεμβράνινον βιβλίον λαμπρόν, αλλά τά πρώτα αυτοΰ φύλλα, έκτος τών απολεσθέντων, εισιν έφ&αρμένα. Εις φύλλον. XI αιώνος. Άρι&. 14. Τετραευαγγέλιον έχον έρυθρόχροα κεφαλαία γράμματα, υποθέσεις τών κεφαλαίων καΐ αριθμούς τών περικοπών* προ ενός εκάστου δε ευαγγελίου έχει και πίνακα τών κεφαλαίων αύτου και τών περιεχο- μένων αυτών. Δίστηλον έν 24 όκταδίοις. Μεμβράνα. Λίαν καλώς διατε- τηρημένον. 4-ον. Χ-ΧΙ αιώνος. Αριθ. 25. Τετραευαγγέλιον έχον έρυθρόχροα κεφαλαία γράμματα, υποθέσεις τών κεφαλαίων και αριθμούς τών περικοπών, και μονόχροα ερυθρά κοσμήματα έν άρχη τών ευαγγελίων έντεχνα, παρ' οΐς καΐ τά αρκτικά γράμματα εισιν ερυθρά και τεχνηέντως κεκοσμημένα* περιέχει δέ και τρεις χρυσοποικιλοχρόους, αλλά μόλις διακρινομένας, εικονογραφίας Ματθαίου Λουκά και Ιωάννου τών ευαγγελιστών έν τέλει δ' έχει και πίνακας τών περιεχομένων τών κεφαλαίων. Μονόστηλον έν 43 όκταδίοις. Μεμβράνα. Κάλλιστα διατετηρημένον, αλλά έν τψ μέσφ ύπάρχουσί τίνα φύλλα άνανεωθέντα έν μεταγενέστεροι έποχη. 8-ον. XII αιώνος. Αριθ. 27. Τετραευαγγέλιον Ιχον ολόχρυσα κεφάλαια γράμματα, υποθέσεις τών κεφαλαίων και αριθμούς τών περικοπών, και χρυσοποικι- λόχροα κοσμήματα έν άρχη τών ευαγγελίων, και τρεις επίσης χρυσοποι- χιλοχρόους εικονογραφίας Μάρκου Λουκά και Ιωάννου τών ευαγγελιστών, άνευ δέ πινάκων. Μονόστηλον έν 29 όκταδίοις, ών το τελαυταΐόν έστιν ελλιπές κατά δύο φύλλα, ώς φαίνεται. Μεμβράνα. Βιβλίον κομψόν. ΕΙς 12-ον. XII -XIII αιώνος. 'Αριθ. 30. Τετραευαγγέλιον έχον κεφαλαία γράμματα, ύτυοθέσεις τών κεφαλαίων, αριθμούς τών περικοπών και απλούστατα κοσμήματα έν άρχη τών ευαγγελίων, άπαντα έρυθροφαίου και οιονεί κεραμοειδοδς χρώ- ματος• περιέχει δέ και πίνακας τών περιεχομένων τών κεφαλαίων καΐ ελλείποντες ΙΣΩΣ. 697 έβδομαδάριον καΐ πασχάλιον εν τέλει. Μονόττηλον εν 41 οκταδιοις. Μεμ- βράνα. Σώον και καλώς διατετηρημ.ένον. Εις 16-ον. XIV -XV αιώνος. Άρι&. 32. Τετραευαγγέλιον έχον ^ρυβρόχροα κεφαλαία γράμ-ιιατα και υπο&έσεις τών κεφαλαίων, και τρία χρυσοποικιλόχροα κοσμ,ήματα και πίνακας τών περιεχομένων τών κεφαλαίων. Μονό(ΐΓηλόν εν 43 οκταδίοις. Μεμβράνα. Καθαρόν, άλλα λείπει εν φύλλον εκ της αρχής το5 κατά Ίωάννην ευαγγελίου. Εις 16-ον. XIII αιώνος. Άρι&, 33. Τετραευαγγέλιον έχον ερυθρά κεφάλαια γράμματα, ση- μεία προς διάκριαιν τών αναγνωσμάτων, υποθέσεις τών κεφαλαίων, αριθ- μούς τών περικοπών, άπλα κοσμήματα, πίνακας τών περιεχομένων τών κεφαλαίων και έβδομαδάριον εν τέλει. Μονόστηλον εν 32 όκταδίοις. Μεμ- βράνα. Σώον καθαρόν και λίαν καλώς διατετηρημένον. Εις 16 - ον. XII αιώνος. Αριθ. 34. Τετραευαγγέλιον έχον έρυθρόχροα μεν σημεία προς διά- κρισιν τών αναγνωσμάτων, υποθέσεις τών κεφαλαίων καΐ αριθμούς τών περικοπών, ολόχρυσα δε κεφάλαια γράμματα και τεσσάρας χρυσοποικιλο- χρόους εικονογραφίας Μάρκου και Ιωάννου τών ευαγγελιστών έχει δε και πίνακας τών περιεχομένων τών κεφαλαίων και συμφωνικούς πίνακας και την έπιστολήν Εύσεβίου προς Καριηανόν. Μονόστηλον εν 27 όκταδίοις• ελλείπει δε. και εν όκτάδιον εκ του τέλους, ως φαίνεται. Μεμβράνα. Κα- θαρόν και καλώς διατετηρημένον. Εις 16-ον. Χ-ΧΙ αιώνος. Αριθ. 72. Ψαλτή ριον Ιχον ολόχρυσα κεφάλαια γράμματα, αριθμούς τών ψαλμών και έπιγραφάς' περιέχει δε εν τέλει και τάς δέκα φδάς καΐ τάς προσευχάς τών δυο βασιλέων Έζεκίου και Μανασση. Μονόστηλον εν 288 φύλλοις• άλλα λείπουσιν εκ μεν της αρχής επτά ψαλμοί, εκ δε του τέλους εξ ψαλμοί, ή α' ωδή Μωυσέως και το τέλος τής προσευχής του Μανασσή. Μεμβράνα. Καθαρώς διατετηρημένον. Εις 16-ον. Χ-ΧΙ αιώνος. Αριθ. 226. Πατερικόν εκ διαφόρων ασκητικών βιβλίων εις άπλήν φράσιν, άρχόμενον από λόγου «περί του άπέχεσθαι έργου τήν άγίαν Κυ- ριακήν», και λήγον εις λόγον τινά Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Μονόστη- λον, έχον ερυθράς έπιγραφάς καΐ κεφαλαία γράμματα εν 325 φύλλοις. Χάρτινον, σώον, άλλα φύλλα τινά αύτοΰ εισιν έσχισμένα. Εις 4-ον. ΧΥΙΙ αΙώνος. Αριθ. 244• Απάνθισμα πατερικου άρχόμενον από άρθρου, ου ή αρχή• «Ή παντελής τών γήινων άμεριμνία. Μονόστηλον εν 56 φύλλοις. Χάρτινον. Σώον και νέον. Εις 4-ον μικρόν. XVIII αΙώνος. Αριθ. 349. Διάλογος, εν ω εισάγεται ό αμαρτωλός προς τήν θεο τόκον. Μονόστηλον εν 29 φύλλοις. Χάρτινον εις 12 - ον. XIX αιώνος 698 ΙΑΒΑΐΤΙΚΟΙ ΚΟΛΙΚΕΣ Άριΰ. 2δΟ δ'. Διηγήσεις Οαυμάαιαι χαι πάνο ώφέλιμ.οι, 69 τον αριθ- μόν, εις άπλήν φράαιν, Μονόατηλον μετ' έρυ&ρών επιγραφών. Σελίδες 381. Χάρτινον, όλως νέον. XIX αιώνος. Αριθ. 282. Δόγοι πανηγυριχοι τέσσαρες εις τεσσάρας άγιους, Σάβαν, Θεοδόσιον τον χοινοβιάρχην, Άντώνιον και Εύ&ύμιον τον μέγαν. Μονό- στηλον έχον ερυ&ράς έττιγραφάς και κεφάλαια γράμματα. Χάρτινον πλή- ρες χα&αρον χαι δλως νέον. Εις 8 - ον. XVII αΙώνος. Άρι&. 293 α'. Βίος χαι πολιτεία του οσίου χαι θεοφόρου πατρός ημών Σά|3α του ήγιασμένου και χα&ηγητου της ερήμου, μεταφρασ&είς εις την χοινήν γλώτταν* άρχεται από τών λέξεων* €Δέν εΐναι κανένα πραγμα>. ΜετεφράσΟη εν Ίασίφ υπό Νεοφύτου ιερομόναχου 'Ροδινοΰ του Κυπρίου. Χάρτινον πλήρες, έτους 1619, εις 4-ον (αριθ. Σταύρου 90). 'ΑριΙ). 693 γ'. Βιβλίον πανηγυριχόν. ΆριΟ. 325. Αι 1>εΤαι λειτουργίαι Ιωάννου του Χρυσοστόμου και Βασιλείου του μεγάλου. Μονόστηλον Ιχον έπιγραφάς και κεφαλαία γράμ- ματα. Φύλλα 7 δ. Χάρτινον πλήρες, άλλα σκωληκόβροΛον. Εις 4-ον μικρόν. XVII αιώνος. Άρι&. 838. Ακολουθία του οσίου πατρός ημών Ιωάννου του έρη- μίτου, του εν τη νήσφ Κρήτη. Μονόστηλον Ιχον έρυ&ράς έπιγραφάς και κεφάλαια γράμματα. Φύλλα 15. Χάρτινον. Χειρ 'Ιωάσαφ ιερομόναχου. Εις 4-ον. Έτους 1826. Άρι&. 343. Άκολου&ία τών δώδεκα ψαλμών, βαλλομένων κα&' έκά- στην έχει δε και άκά&ιστον υμνον εΙς τον Ίησοΰν Χριστόν και έξομολο- γητικήν εύχήν. Μονόστηλον* έτηγραφαΐ έρυ&ραι και κεφάλαια γράμματα. Χάρτινον. Χειρ Ίωάσαφ ιερομόναχου. Εις 4-ον. Φύλλα 50. "Ετους 1822. Αριθ. 344. Ακολουθία τών δώδεκα ψαλμών. Μονόστηλον* έπιγραφαι έρυθραι και κεφαλαία γράμματα. Φύλλα 30. Χάρτινον, καχογραμμένον καΐ άδετον. Εις 16-ον. XIX αιώνος. Άριί). 346. Εύχητάριον άρχόμενον άπό τών ευχών του λυχνικοΰ και λήγον εις τάς εύχάς τής θείας μεταλήψεως. Μονόστηλον Ιχον ερυ- θράς έπιγραφάς και κεφάλαια γράμματα. Φύλλα 133. Χάρτινον. 8 - ον. ΧνΠ αιώνος. Αριθ. 350. Κανόνες εις τους κορυφαίους τών Αποστόλων μετά ακο- λουθιών Σπυρίδωνος και Αθανασίου και άλλων ευχών καί τίνων στίχων. Μο- νόστηλον, ελλιπές κατ' άμφω τά άκρα. Φύλλα 106. Χάρτινον, Έν τέλει έχει ικανά φύλλα άναπεπληρωμένα έν μεταγενέστερα εποχή, ών το τελευ- ταΤον όλως έφθαρμένον. 8-ον. XVII αΙώνος. Αριθ. 352. Βιβλιάριον περιέχον ακολουθία; του μικρού αγιασμού. ελλείποντες ΙΣΩΣ. 699 της μικρας στιχολογίας κτλ. Μονόατηλον έχον έπιγραφάς και κεφαλαία γράμματα άηδοδς έρο&ροδ χρώματος. 60 φύλλα, Χάρτινον. ΕΙς 16 - ον. ΧΥΙΙ αιώνος. Αριθ. 358. Εοχητάριον περιέχον διαφόρους εοχάς και ακολουθίας, απολυτίκια και κοντάκια του μηνολογίου καΐ άλλα παρόμοια* μονόστηλον εν 88 οκταδίοις, Χάρτινον. 8-ον. XVIII αιώνος. Αριθ. 361. Ευχολόγιον άρχόμενον από της ακολουθίας του μικρού σχήματος καΐ λήγον εΙς τάς λέξεις: " δν πάντα φρίσσει και τρέμει και δέδοικε" (εκ των εξορκισμών του μεγάλου Βασιλείου). Μονόστηλον, έχον ερυ- θράς επιγραφάς και κεφαλαία γράμματα. 25 όκτάδια [== 200 φύλλα]. Μεμβράνα. Διαφόρων χειρών. Εις 12-ον. XII αιώνος. Αριθ. 409 β'. Χαιρετισμοί εις τήν θεοτόκον. Μονόστηλον. Όκτά- δια 14 [= φύλλα 72], Χάρτινον. 8 - ον. XVIII αιώνος. Αριθ. 454. Έορτολόγιον άρχόμενον άπό της α' σετυτεμβρίου και λήγον εις τήν κθ' αύγούστου. Μονόστηλον, έχον ερυθράς έπιγραφάς και κεφαλαία γράμματα. Όκτάδια 31 [= φύλλα 248]. Χάρτινον πλήρες και κατά το μάλλον καΐ ήττον καθαρόν. Εις 8-ον. XVI αιώνος. Αριθ. 473. Ανθολογία ψαλτική περιέχουσα κοινωνικά κατ ήχον της δλης εβδομάδος, χερουβικά και άλλα, και αρχομένη μεν άπό του στίχου " Ό ποιών τους αγγέλους ", λήγουσα δε εις τήν λέξιν " ά>Αη- λούια " τονισμένην. Μονόστηλον, έχον ερυθράς έπιγραφάς και ερυθρά ή ποικιλόχροα κεφαλαία γράμματα. Φύλλα 178. Χάρτινον. Εις 12-ον. XVII αΙώνος. Άριθ, 478. Άναστασιματάριον περιέχον τήν όκτώηχον τονισμένην, ής προτέτακται θεωρία τών σημαδίων της μουσικής τέχνης τών ανιόντων και κατιόντων" άρχεται δε άπό τών λέξεων " '^ρχή μέση τέλος και σύ- στημα πάντων τών ϊσων ", και λήγει εις τήν λέξιν «Αλληλούια» τονι- σμένην. Μονόστηλον, έχον ερυθράς έπιγραφάς και κεφάλαια γράμματα. Φύλλα 204* άλλ' ή αρχή τής όκτωήχου (μετά τήν προτεταγμένην θεω- ρίαν) λείπει. Χάρτινον εΙς 16-ον. XVI αΙώνος. Άριθ. 532. Βιβλίον θεολογικοπολεμικόν, ελλιπές κατ' αμφω τά άκρα, άρχόμενον άπό τών «Παλαιστίνης κυριακών Άδάνων τής Κιλικίας», και λήγον εΙς λέξεις* «εις ένδειξιν ων ύμεΐς καθάπαξ αγνοείτε». Μονόστηλον, άνέρυθρον. Φύλλα 134. Χάρτινον, άδετον, εις 4-ον, XVIII αιώνος. Άριθ. 533. Σημειώματα τίνα θεολογικά Ιεροκήρυκος, ως εοικεν, ων εισι προτεταγμένοι λόγοι, άντιγραφέντες εξ άλλων χειρογράφων. Μονόστη- λον άνέρυθρον, εκ φύλλων 134. Χάρτινον, άδετον εΙς 4-ον. XVIII αιώνος. ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Η'. ΚΩΔΙΚΕΣ ΤΟΓ ΔΕΓΤΕΡΟΪ ΤΜΗΜΑΤΟΣ, ών φύλλα τινά Πορφόριος ό Ούσπένσχης άπέκοψεν ^ Αριθμός Σαβαϊτιχός. ^Αριθμός Πετρουπόλεως Αριθμός Σαβαϊτιχός. Αριθμός Πετρουπόλεως. * Αριθμός Σαβαϊτιχός. Άριθμιόΐ Πετρουπόλεως. 1 344 188 401 351 408 14 ? 189 430 356 306 ? 18 • 203 406 357 305 ? 19 307 208 ? 360 284 34 329 219 378 369 457 53 421 220 454 396 392 58 ? • 221 435 399 448 63 352 228 432 401 421 76 342 229 431 435 9 • 107 317 230 409 550 453 115 475 233 331? 557 411 125 471 235 299 567 • 126 472 237 429 573 ? 127 470 239 434 569 482 144 287 244 300 585 424 145 404 258 9 • 603 338 153 309 259 376 604 ? 156 374 262 407 609 273? 158 328 265 456 ? 614 423 159 446 271 452 616 472 162 ? 292 462 621 420 163 433 303 447 622 314 166 303 304 463 631 464 169 332 312 ? 635 ? 172 337 335 410? 672 416 187 402 337 412 691 461 * Πλην τούτων ή Πετρουπόλεως αύτοχρατοριχή βιβλιοθήκη διά του Πορφυρίου '/Λτογος έγένετο πολλών έτερων φύλλων άποσπασθέντων εξ είχοσι χαι δύο χωδίχων της 'Αγιοβαβιτιχής Βιβλιοθήκης, ών ό σήμερον αριθμός ουπω διεχρίθη• τούτων μέντοι πάντων χαΐ των λοιπών αμφιβόλων αριθμών ή ταύτότης έχδηλωθήσεται δια του τρίτου τόμου του καταλόγου τούτου. ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Θ . ΜΑΡΤΓΡΙΑΙ ΤΙΝΕΣ ΑΝΑΓΚΑΙΑΙ περ; των βιβλιοθηκών των έν τη λαύρα του άγιου Σάβα ^ (1753—1754. 8. Ιι(α8ί^&η), Α ββηββ οί Ιβ^^βΓβ, ΕάΓββββά Ιο δίΓ \νί11ίαιη ΓθΓά>χβ, Εοηάοη 1788, τ. II, σ. 164—165). Τ1ιβ7 Ιιανβ α β^οά 1ίΙ)Γω7 οί ρπηίβά 1)οο1ί8 &η(1 ιη&ηυ8θπρΐ8, ββ- ρθοίαΐΐγ ο£ Λθ ΙαβΙ, βοιηβ ο£ ι^ΜοΙι τ^βΓβ ι^ΓίΙΙβη ίη ίϊιβ ίουΓίΐ, ίιΛΙι, 8ίχ1;1ι, δβΥθηΙΙι, &η(1 6ί@1ι1;1ι οβηΐυήβδ ^, άπα δοπίθ οί ΙαΙβΓ ύαΐβ» ντίιίοΐι οοη1;&ίη (ίβ 1)ίο^&ρ1ΐ7 οί ιη&η^ Ιιβηηϋδ, αηά αηοίβηΐ ίαΙΙΐθΓδ οί ΙΙιβ οΙιυΓοΙι; Ιο^βΛβΓ τηΛ Λθϊγ \νοΓΐίβ, ββρβοίβΙΙγ οί 81;. ^ο^1η Ό&ιηαδοβ- ηυδ, νΐιο βηάβά Μδ Ιίίβ ΙΙιβΓβ; Λβγ &Γβ νήΙΙβη, δοπιβ οη Ι2ΐπι1)8 δΐίίηδ, αηά δοιηβ οη ρβΓς&πιίηβ ΙβαΙΙιβΓ, ίη Ιΐιβ αηοίβηί; ^ββΐζ εΐια- Γ&ο1;βΐ7. (1800. ^. ϋ. ΟΛΓίγΙβ: ΙιβΙίβΓ ίο ίΐιβ 1)ί8ΐιοί οί Ιιίηοοίη: ΚοΙ)βΓΐ 'νναΐροΐβ, Μθ- ιηοίΓδ Γβΐαΐίη^ Ιο ΈαΓορβαη &η(1 Α8ί&1ίε ΤαΓί^βγ, &ηά οΐΙιβΓ εοιιηίΓΐββ οί (1ΐ6 £&8ΐ. 2-ϋΐ6άί1;ίοη. Ι.οηάοη 1818, σ. 162-163). Οηβ οί Π17 βχουι-δίοηδ ίΓΟίη ^β^υδ&1θIη \ν&β ίο Λθ ιηοηαβΙθΓγ οί 81. 8&1)&, ίη ΟΓάθΓ ίο βχαπιίηβ Λβ 1ί1)Γ&Γ7 οί Μ88 Λθγθ. 11; Ηαά έββη οίΐβη ιηβηΐίοηβά ίο πιβ, αηά Ι Λν&δ Γβδοΐνβά ίί ροβ8ϋ)1β ί;ο ίηνβδίί^αΐβ * Πρβλ. Ότ. ΎϋηΒ ΎοϊΛβτΒ, Ζνβί ΒϋοΙιβΓ Τορο^αρίιίβ νοη ^6^υ8&16Iη ιιηά ββίηβη υιηββΙ)ΐιη§^βη; ζνβϋβ8 ΒαοΙι. ΒβΓίίη 1854, σ. 850-851. ' "Οτι τοιούτων εποχών ύπήρχον ένταΰ^ο χώ&ιχες ετει 1754-ω πίστιν εγώ παρ- έχω προθύμως* ενια γάρ λείψανα τούτων οί κατόπιν άμιαθεΐς έν τη λαύρα βι^λιοδέται προσεχό^Αησαν αύτοΐς τοις μεταγενεστέροις χώδιξιν πο)Λά δ* έτερα συγχολλήσαντες άπετέ).εσαν αύτοΐς πιναχίδας, αΐς ήσφα>άσαντο πο/λά τότε παραλελυμένα τεύχη• τα πλείω μέντοι τών τοιούτων λειψάνων, τα παλαιότερα, συνήθροισεν ό ΤίβοΙιβηάοΓί, α μεν έχ τών πινακίδων αυτών άποσπάαας, α δε ταΐς πιναχίσιν αύταΐς εις Εύρώπην άποχομίσας, άφεις οΰτω πολλά τών τευχών εις χατάστασιν αληθώς άςιολύπητον δσα δε πάλιν αρ- χαιότατα λείόανα, τεαάνη δηλονότι φύλ)νων ουχ ολίγων, ην υπό τών 3ι3λιοδετών εν τισι των χωοιχων εμπεφυλαγμενα οια συγχοΜησεως, ομοίως απεσπασεν άλλα τούτων τε χάχείνων ή άναγνώρισις — φυλάττεται δε τα πλείω νΰν έν τη βιβλιοθήκη της Πετρου- πόλεως και έν αύτη τη πανεπιστημιακή βιβλιοθήκη της Αειψίας, — αδύνατος δλως εστίν, :ένσκης (ετει 1844 και 1860) οί σπουδαίοι τών Άγιοταφιτών έγκρίσει πατριαρχική παρέλαβον εκ της λαύρας και νεω- στι συναρμόσαντες ή και συνδήσαντες ισχυρότατα κατέθεντο συν πο/λοϊς έτέροις κώδιςιν άξίολογωτάτοις έν τή βιβλιοθήκη της έν τώ Σταυρώ θεολογικής άκαδημείας* δθεν ύστε- ρον εισεκομίσθησαν εις την πατριαρχικήν β'.βλιοθήκην την έν τω μοναστηρίω τών Άγιοταφιτών. 704 ΜΑΡΤΓΡΙΑΙ ΤΙΝΕΣ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ϋ: ^ 1)β1ίβνβ ^ (Ιίίΐ Γυη ε ϋΐΐΐβ ιηοΓβ ΙΐΛΖίΐΓά ίΐιαη \^&8 ρβΓΓβοίΙγ ρηι- άβηΐ;, Λ8 Λβ νΐιοΐβ ^ο\xΏ^^γ αΐ ρΓβββηΙ δν&πηδ ι^ϋΐι ϋαηάίίϋ; Ιιο- ντβνβΓ 1)7 11168118 οί Β, ^υ&Γά οοηδίδϋης οί Ιΐιοδβ Υ617 ρβΓδοηδ ίϊϊ^ί ^ άΓβαάβά ^ απΐνεά ίη δ&ί6ί;ν ^ άπα Ιιαά ΙΙιβ ρΐ6&3ΐΐΓβ Ιο πιαίεβ & οοιηρίβΐβ βχ&ιηίη&ϋοη. Εχοβρί, 1ιο\νβνβΓ, ίνβη^γ-ηίηβ οορίββ οίΛβ ϋοδρβίδ, αηά οηβ οί Ιΐιβ Ερίδΐΐβδ, ΙΙιίδ ΰ6ΐ6ΐ)Γ&ί;6ά 1ίΙ)Γ&Γ7 άοβδ ηοί οοηίΛΐη ΕηνίΜηβ νΕΐα&1)1β; Ιΐιβ ΓβδΙ ο£ Λ ίο Ιΐιβ ιιυηιΙ)βΓ οί 300 οοη- δίδΐδ οί ΡαΙΙιβΓδ, Ηοιηίΐίβδ, Ιιβςβηάδ, αηά Κϋυαίδ. ^ \¥&8 ρβπηϋίβά 5ν ύ\β δυρβηοΓ ίο \)ήηξ αίοη^ νίΛ ιηβ δίχ οί ιινίιαί ^ ίαά^βά Ιΐιβ οΐάβδί; Μ88, νίζ. ίι?^ο οορίβδ οί Λβ Οοδρβίβ, οηβ οί ίΐιβ Ερίδϋβ, Ιψο Ιιοοίίδ οί Ηοπιϋίβδ Επά αροδίοϋε&ΐ ΙβΙΙβΓδ, ι^ΐιίοΐι ^ ίοοίί ίοΓ ίΐιβ δ&Ιίβ οί 11ΐ6 ςαοΐαϋοηδ, αηά α οοργ οί ΙΙιβ δορίιίδΐ Ι^ίϋαηίιΐδ, ίΐιβ οηΐχ ΐί^ΟΓίί Ιίΐίβ α οΐ&δδίο αυΛοΓ ίΐιαί ^ χαβί νίΐΐι. ^ Ιιορβ ίΐιβ Ρα- ΐΓΐίίΓοΙι ΐί^ίΐΐ αΐΐον ιηβ Ιο οοηνβγ ίΐιβπι ίο Εη^ΐαηά ^. (1820—1821. 3. Μ. Α. 8ο}ιο1ζ, ΒίΜίβοΙι-Ι^ηΐίδοΙιβ Κβίδβ ΐη ΡΓ&ηΙεΓβίοΙι, άβΓ δ€ΐιιτβί(ζ, Ιΐαΐίβη, Ρ&1&8ϋη& υηά ίιη Αιοΐιίρβί. Ιιβίρζί^ 1828, α. 148-148). ϋαδ ΚΙοδίβΓ 8• 8&1)α ϋίβδβδ ΚΙοδίβΓ ι?^αΓ δοηδΐ δβΙΐΓ 1)6- λνοΐιηί ηηά οΐιηβ Ζνβίίβΐ δΐυοίι νοη Μδηοΐιβη, άίβ άίβ ΐνίδδβηδοΙιαΛ; ρίΐβ^ίβη. θΕδδ δίοΐι υηΙβΓ άβη ΗβηάδοΙιηίΙβη Ιίβίηβ αϋβη ίπκΐβη, ίδί 1ί:βίη Ββ\νβί8 άα^β^βη. ϋαδ ΚΙοδίβΓ ττλγ οίί βίη ΟρίβΓ άβΓ Εβνοΐυ- Ιίοηβη, υηά ϋΐΓβ ΖβΓδΙοΓυη^βη πι&οΐιίβη υηΙβΓ Ειηιηβηιιβΐ ΡοΓρΙιττο- ίίβηβίβδ υηά υηΙβΓ άβηι Ρ&ΙηατοΙιβη ϋοδίΐΐιβυδ, υηά δραΙβΓ ηοοίι οΛ 1)β1;ΓίΙο1ι<;1ίο1ιβ \νίβ(1βΓΐιβΓδ1β11υηβθη ηοίΐινβηάίκ. β^'ϊδδ νοπι 13ΐβη 1)18 ζυιη 171βη ^Ε11^^1υηάβ^ί; άίβ απδίοΐβΐίδοΐιβ ΡΜΙοδορΜβ, Οβδοϋοΐιΐβ, ΜΕΐΙιβιηαϋΙί υηά ΚίΓθ1ιβηιηυ3ί1( §β1(?1ΐΓΐ; υηά &υο1ι Αυδζϋ§β αυδ ϋίοΐι- ίθΐΈ §β1β8βη νυπάβη, 1)β\νβίδβη θίηί^β άΕΓαυί Ββζυκ ηβΐιιηβηάβ Ηαηά- δΛπίίβη, άίβ δίοΐι ηοοίι ίη ίΙΐΓβΓ Βί1}1ίο11ιβ1ί 1)ββηάβη, υηά άβΓβη Ιηΐιαίί;, ο1)β1βίο1ι ίΐη δίοΐι δβΙΐΓ ιυαη^βΙΙίΕίΙ, άοοίι ά&β ΙίίβΓΕποΙιβ 8(;Γβ- 1)βη άβΓ ΜοηοΙιβ 1)βυΓΐ(υη(1β1;. Όίβ ^β^ζ<; άΕΐίη 1)ββηά1ίο1ιβη Ηδηάδοΐιπίίβη, αη 200, δίβΐιβη ϋιβίΐδ ίη βίηβιη 6βπΐΕθ1ιβ 1)βί άβΓ ΗΕυρΜίίΓοΙιβ, Ιΐιβίΐδ 1)βί άβΓ ΚΕρβΙΙβ άβδ Ιιβίΐ. Νίοοίβυδ ίη ^οδδΙβΓ ϋηοΓάηυηβ ''. Είη ΜβίηβΓ Λβίΐ άΕνοη ββ- Ιϊοτίβ ίι-ϋΙιβΓ άβιη ΚΙοδΙβΓ άβδ Ιιβίΐ. ^ο11Εηηβδ άβδ ΤΕυίβΓδ επί ^0Γ- άΕη, άβδδβη Μδηοΐιβ, νοη άβη Ββάυίηβη ζα δβΙΐΓ 1)βυηΓϋ1ιί§1, δίΛ ιηίί; ίΙιΐ'βΓ ΗΕΐ)β ηΕοΙι 8. 8εΙ)ε ζυηίοΐίζίβΐιβη πιυδδίβη. Αυοίι Ευδ 8η- άβΓη ΚΙοδίβΓη, ζ. Β. άβπι ^υΕ^Εη^Εη, δοΠ βδ Ιίΐβίηβ ΒβίίΓΕ^β βΓΐΐ8ΐ- ίβη 1ΐΕΐ)βη• ϋίβ ιηβίδίβη Εΐ)βΓ ββΗοΓίβη ίιηιηβΓ άβιη ΚΙοδίβΓ 8. 8εΙ)Ε, \νίβ άίβ Μδηοΐιβ νβΓδίοΗβΓη υηά ϋηίβΓδϋΙιηίίβη 1)βδΐΕί;ί^βη. Απι ^ίοΐι- Ιίβδίβη ίδί άίβ δαιηπιΐυηβ ίη βίηβηι ΟβηΐΕοΗ 1)βί άβΓ ΗΕυρίΙάΓοΙιβ, άίβ Ευδ ΒϋοΙιβΓη, βπβοΐιίδοΐίθη, ΕΓΕΐ)ίδοΙιβη υηά δ7Γίδθ1ιβη ΗΕηάδοΙίΓί- ίίβη ζϋδΕπιιηβηββδβίζί ίδΐ. ^ Ό λέγων τούτα συνοδοιττόρον είνε τον Β-γ Ηυηΐ* αμφότεροι δε ττν εν τώ ναω της σεοτοκου μόνον ειοον, ως φαίνεται, ριρλιο»>ηκΥ)ν, εν ή χωοιχες υ^ηρχον ολίγοι τότε. « Όρα τ. Ι τής Ίεροσολυμ. Βι,3λιο». σ, 98, 507-508, 509. 'Έν δέ τών έπιατρα- φεντων τετραευαγγελίων εύρηται νυν εν τη ττατριαρχικη βί.3λιοί^ή•Λη (άρΐι). 49), δέσιμον έχον άγγλικόν και λατινικήν εςοί^>εν έττιγραφήν. ' Ό δοΐιοΐζ, ώ; φαίνεται, την εν τω πύργω βιβλιοθήκην ούν, είδεν. ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΩΝ ΤΟΪ ΑΓΙΟΓ ΣΑΒΑ. 705 ϋηΙβΓ άβη Ηαηάδοΐιηϊίβη άβδ Ν. Τ. βηΐΐιαίΐβη 3 αιΐδ άβηι XIII ^α^1^11υη(1β^^ άαδ ^αηζβ Ν. Τ., 7 άίβ Εναη^βϋθη αυδ άβιη XII υηά XIII αηά 1 »υδ άβιη IX ^α11^11ϋη(^β^<;, 14 άΕδ Ενβη^θΐίδΐίΐηυιη ιιιιγΙ Ι^βοϋοηδίΓίυιη, υηά 2 (Ιίβ Αροδίβΐ^βδοΐιίοΐιΐβ ιιηά άίβ ΒΓΐβίβ. Ιη βίηβΓ ΕνΕη^βΗθη-ΗδίηάδοΙιηβ ίδΙ; ίοΐ^βηάβ ϋηΙβΓδοΙιπΛ: ετελειω&η θεού χα- ριτι ή Ιερα αύτη καΐ ^εο/αραχτο; βίβλος ιχηνι μαιφ ζ ινδιχτιων ^ έτους κόσμου ^ςτμγ δε παντας τους εντυγχανοντας μνιαν μου ποιειαδαι του γραψαντος νιχολαου αμαρτωλού μονάχου όπως ευροιμι έλεος εν ήμερα κρίσεως γένοιτο χυριε αμήν, ^ΟΓΙΙΛοΙΐ βδ άβη 7ί;βη Μ&ί (ΙβΓ 13<;θη Ιηάίοϋοη ίπι ^&^1Γβ άβτ ΨέΙί 6343 (835), υηά ζι?^αΓ νοη Νίοοίίΐαδ, βίηβιη Μδηοΐιβ, 8βδθ1ιπβΙ)θη ίδΐ;. 8ίβ ίδΐ ϊΆΐί δοΐιδηβι• ΟυΓδίν, βίηβ δβΐίβηβ ΕΓδο1ιβίηυη§, νίθΠβίοΙιΙ βίη άπας λεγομενον ίη ^βηβΓ ΖβίΙ; Κ Ιη θίηβιιι αικΙβΓη ίη 16 ίδΐ ηαΓ 8,ηββ^θ1)βη άίβ ^2ι11^βδζα111 ^ςψπ + Ν ιβ 6780 (1272) άθΓ 1δ-<;βη Ιηάίοίίοη 2. Ιη βίηβιη Εναη^βΙίδΙίΐΓίιιπι ίΐαδ άβηι δίβη ^α11Γ^1υηάβΓι ^ΙγΛ 1)β- •ζβϋβΐ;, ά&δδ βδ ίπι ΚΙοδΙβΓ 8. 8ηΙ)α νοη Αη<;οηίυδ 8βδο1ιπβΙ)βη δβγ: έγραφη ή παρούσα βηβλος (βίβλος) δια χειρός άντωνιου εν τη έπονυμφ λαύρα του ήγιασμεν. πατρός ήμων σαβα ^, — Είηβ ΗαηάδοΙίΓίΛ (ΙβΓ Ιίβοΐίο- ηβη αηδ (Ιβπι Α. υηά Ν. Τ. Ιιαΐ ίοΐ^βηάβ ϋηίβΓδοΙιπίΙ;: έγραφη συν ^}εω άυτη ή προφητεία εις την μονην της Οεοτοχου του καλουμένου * δια χειρός σεργιου μονάχου αμαρτωλού της σεβαστού ^ ανεμα λαύρας της εκ του ολυμπου ® βηΟυνιας επαργια "^ μηνι ιουλιω ινδιχ. έτους, /ζφζβ, ^ΟΓηποΙι βδ Ιηι ΚΙοδίβΓ ιηϋ Ναιηβη Τ1ιβο<;ο1ίθδ (ΙυΓοΙι δβΓβίηδ άβη Μδηοΐιβη άβδ Κ1θ8<;βΓδ αυί άβιη Οΐγπιρβ ίη ΒίΙνηίβη ίηι ^α1ί άβδ ^811^βδ 6567 (1059) 8 νβΓίβΓϋ^Ι; ίδΐ ^ Ιοίι 1ΐ2ΐΐ3β άίβ ΗαηάδοΙιηΛβη άβδ Ν. Τ. ζψάτ ιαϋ Ναηιηιβτη 1)βζβίο1ιηβ1, Β,\)βτ Β,ηί βίηβ άβυ<;1ίο1ιβ 'ννβίδβ άπΓίίβ βδ ηίοΐιΐ ^^δοΐιβ- Ιιβη. 8ίβ δίηά ζυπι Τΐιβίΐ Ηΐαη^βΙΙίΕΛ. ϋίΐδδ ααοΐι νοη άβη Η&ηά- δοΙιηΛβη άίβδβδ ΚΙοδίβΓβ ηιβΙΐΓβΓβ, 1)βδοηάβΓδ νοη άβη Εν&η^βΐίβη- 1)ϋο1ιβΓη, αυδ Οηβοΐιβηΐ'ΐηά ββΙ)Γ&ο1ι<;, Β,\)βν 1)βί \νβί<;βιη άίβ πιβίβίβη ίη Ραΐαδίίηα δβ11)δΙ; ββδθ1ΐΓίβΙ)βη, πηά ίϋΓ άβη Ιίίποΐιΐίοΐιβη ΟβΙ)ΓΕπο1ι άβΓ Κ16δ<;βΓ 1)βδ<;ίηιπιΙ ττοιάβη, ά&ίπΓ ζβυ^βη ηίοΐιΐ ηυι άίβ Μβηοΐο- βίβη ίη άβη Εν&η8β1ίδ1:ία•ίβα, ^οπη ίηιιηβΓ δρβοίβΠ άίβ Ηβίΐί^βη άβδ ΚΙοδίβΓδ 8ίΐ1}α, ζ. Β. άβι Ιιβίΐ. 8α1)8, Χβηορίιοη, ^ο11. ϋαπίΗδοβη, Νί- €θ1&υδ, οάβΓ άίβ άβδ Ι^αηάβδ ()βΓΰο1ίδί6ΐι1;ί§ί; δίηά, δοηάβΓη αυοίι δρα- ΙβΓβ ΚΕηάΙ)βιηβΓΐ{πη^βη ίη βίηί(;6η δοΐιβίηβη άΕΓαυί ΙιίηζπάβηΙβη. ΌβΓ ΤβχΙ άβΓ πιβίδίβη βηΐίβπιΐ δίοΐι δβΐίβη νοη άβιη δΟββηΕηηΙβη 1ίοηδ<;Εηϋηορο1ί1;Εηίδο1ιβη, 1)βδοηάβι•δ νοη ϋΛίηο ΥεΙ;. 2, δβΙΙ)δ(; ίη άβη δΙβΙΙβη ηίοΐιΐ;, νο 1)βί 3βηβη βίηζβΐηβ ΑΙ)νβίο1ιυη8βη νοΓίίοιηηιβη. Ββ- * Τον χώοιχα τούτον υπό του Πορφυρίου ληφ&έντα νυν ή Πετροοπόλεως έχει με- γάλη βιβ)αοί)ήν.η• ορΛ το ι παράρτημα, σ. 711. * Τον χώ^ιχα τοϋτο'^ ήγόρασεν 6 ΟαΓΖΟη εν αύτη τη λαύρα, έτει 1884-ω. ' Ό %ώοιζ οίκτος έγραφη κατ* έμέ τη ιβ' εκατ. 'Όρα τον 612-ον αριθμόν εν σ. 6 1 δ. * Γράφε αΚαλαμό(νος)»* όρθότερον «Καλαμώνος». * Γράφε «σεβάσμιας του». * Γράφε «της εις τον "Ολυμπον». ' Γράφε «επαρχίας». * Σφάλματα του τυπογράφου• οιόρθου ούτως* 6562 (1056). ' ΚαΙ τον χώοιχα τούτον υπό του Πορφυρίου ληφ»)έντα κατέχει νυν ή Πετρουπό- λεως αυτοκρατορική βΐ(^λιοθήκη• ορα τό ι' παράρτημα, σ. 712. 45 706 ΜΑΡΤΓΡΙΑΙ ΤΙΝΕ^: ΠΕΡΙ ΤΩΝ ιηβΓΐίβη8\νβΓΐ1ι ίδί, (Ιαδδ 8ίο1ι ηίοΐιί; βίηβ βίηζίββ άβιη β^7ρϋδ€ΐιβη οάθΓ οΰεί(ΐ6ηί;8ΐίδοΙΐ6ΐι ΤβχΙβ ηϋΐιβιΐ, (Ι&δδ ιηαη Ι^ήϋδοΐιβ Ζείοΐιβιι ηίΓ^βηάϋ; 1)βιηβΓΐ(ί;, ααοΐι όιοΙιΙ 1)βί άβΓ Ρβηΐίορβ .Ιοίι. VII, 53 — VIII, 11, (Ηβ δοηδΙ; νίβίβη ραΐίΐδϋηίδοΐιβη Ηαηάδοΐιηήβη νβράίΐοΐιϋ^ δοΐιβίηΐ. Κβίηβ νοη ίΐιηβη δοΐιίβη ιηΐΓ βίηβ νοΙΙδίΗΐκΙίββ νβΓ^ΙβίοΙιαηβ ζα νβΓάίβηβη. Ι)β8ΐο 1ίβΙ)βΓ ντπΓάβ ίοΐι θίηίββ αηάβΓβ, ΙΙιβίΙδ άβδ Α, Τ., άβΓ Κιγ- οΙίθηνπίβΓ, οάβγ άβδ 1ιβΙ)βη άβΓ ΗθίϋίίθΌ, Ιΐιβίΐδ ΚΙίΐδδίΙίβΓ, ΙιβδοηάβΓδ (Ιβη ΑΓίδΙοΙβΙβδ, θηϋΐΕΗθηά, νβΓίζΙίοίβη 1ΐίΐ1)βη. δίβ δίηά ζν&Γ αΐΐβ κπδ άβηι 131:βη οάθΓ 141:βη, λνβηίρβ αυβ άβΐΏ ΙδΙβη ^&11^1)αη<1ΘΓ( ', αΙ)βΓ βίηίίίβ ΛναΓοη 80Γ^ά1ΐί§ α1)ρβδο1ΐΓίθΙ)βη, νβηη ^Ιβίοΐι Λβί; αΐΐβ ιη&ηρβίΐιηίΐ. Ιηάβδδ άχιτίίβ ίοΐι δοΐιοη άίβ ΚΓβίΙιβϋ βίηβη ςαηζβη Τλ^, ιπιά δθ11)8ΐ ηοοίι άβδ ΝΗοΙιΙδ ιίαπη ηΛβίΙβη ζυ άϋπίβη, ήΐΓ θίη ^τοδ- δθδ Οίαοΐί Ηοΐιίβη. Μ»η ίδΐ ^β^βη άίβ ΡΓθπκΙθη δβΙΐΓ ιιιίδδίΓαιιίδοΙι, δθίΐ βίηίμ^Θ Γβίοΐιβ Εη^Ι&ηάθΓ δίοΐι ιηίΐΐβίδΐ Ρίπη&ηδ νοιη ΟΓΟδδυΙίΑη, ιιη(1 Ειιιρίβ1ι1υΌ8δδο1ιι•βί1)βη νοη ΡαΙηαΓοΙιβη ζα ΚοηδΙ&ηϋηορβΙ Ηίΐη(1- δοΙιπΛθΐι αιΐδΙ)0Γί?ΐ6η, οΐιηβ δίβ ^β νίβάβι• ζαΓϋοΙί^βδίβΙΙί; ζα }ιαΙ)θη *-. Αυοίι βο^θπ 20 αΓα1)ίδ€ΐιβ ΗβηάδοΙιπΛβη 1)βΓιη(1βη δίοΐι άβηη, άιβ I^61(ί;^οη6η υηά Ρβηΐίορβη άβδ Ν. Τ. οάβΓ ΡΓβάίκΙθίι βηΙΙΐίΐΙΙβΌ, αηά βΠθ δβΙΐΓ ]*αη^ δίικί ^. Εηάΐίοΐι βηΙΜΙΙ; (Ιίβδβ Β11)1ίο1;1ιβ1ζ &αοΙι μβ^βη δΟ Β&η(1β ΒϋοΙίθΓ ίαδΙ; αΐΐβ ίιη νβηβάί^ ββάπιοΐ^ί, υηά ηιβίδΐ ΓάΓ άβη ΙίΪΓοΜίοΙιβη Οβ- 1)ΓΛαο1ι 1)βδϋιηιηΙ, &α(•1ι θίηίββ ΚίΓοΙιβην&ΙβΓ, 8ΐ)βΓ ίη δοΜβοΙϊίιβη Αιΐδ- ^αΙ)βη. Ώ\β ίη άβΓ Καρβίΐβ οΐβδ Ιιείΐ. ΝίοοίΕυδ 1)ββηά1ί€ΐιβ βηίΜΙί ηιβίδΐ ΚβάΓϋοΙίΙβ ΒϋοΙιβΓ, 180, υηΙβΓ άβη νβηίββη Η&ηάδοΐιπίΐβη ηοΓ νβ- ηί§[β νοη "ννβΓίΙιο; αΐΐβ δίηά ηβα, ΙείΓοΙιΙίϋΙιβη Ιη1ι&11δ, Μοηο1ο§ϊβη, Αη1βί1:υη^βη ζαηι ΚίΓοΙιοη^βδΛη^ η δ. λν. Νπγ βίη Οοάβχ Γβδ€ηρ1υ§ 1)βΓιη(1βί; δίοΐι (ΙαΓαηΙβΓ, νοπη άίβ ΕΐΙβ δοΙιηΛ αυδ άβηι ΤΙβη ^α11Γ- ΙιπηάβνΙ νβίδοΐιίβάβηβδ ιΛθγ Ιιίδί,οπδοΐιβ Οβ^βηδΙέΙηάβ βηΐΐιϋΐΐ, ίΐΙ)βΓ δο δβΙΐΓ νβΓίοδοΙιΙ; ίδΐ, άαδδ δίοΐι δο1ι\¥βΓΐίο1ι βί^^Εδ νοΠδΙϋηάίβθδ Ιιβ- ΓΛΐΐδΙ)Γίηρβη ΐΛδδβη άίίΓίΙβ*. (1834. Κο1}βΓΐ ('αΓζοη, Λ^ίδϋδ Ιο Λβ ιηοηΛδΙβηθδ οΓ Λβ Ι^6ν&η(. 8ίχΐ1ι βάί• Ιίοη. Ι,οηάοη 1881, σ. 188—189). Ιη οηβ ρ&Γί; οί Λβ οΠυΓοΙι Ι ο1}δβΓνθά α ηοΐίβΐγ Ι&άάβΓ Ιβαηίπίί α^βίηδΐ ΙΙιβ λναΐΐ, αηά Ιοαάίη^ υρ ί;ο ε δηι&11 άοοΓ &1)0ΐι( Ιβη ίββΐ ίΓΟπι ΐΗβ βΓοαηά. 8θΓαπι1)1ίη8 ηρ ΙΜδ ΙαάάβΓ, Ι ίοηηά ηιγδβΐί ίη ίΐιβ 1ίΙ)Γίΐΐ7, οί λνΐιίοΐι Ι Ιι&ά Ιιβ&Γά δο ηιιιοΐι. Ιί Λν&δ α δηιαίΐ δήΐΐΒΓβ Γοοηι, ^ Εννοεί τους αριστοτελικούς χώοιχας, ο έστι τους αριθμούς 106 και 108 της τ.ί τριαρνικής συ>λογΓ|ς, τον άρ•ι). 416 του καταλόγου τούτου καί τινας α)λους τής ιζ' έχΊΤ. ' Τίνα τεύχη παρά τού ΟίΐΓίγΙβ καΐ τού Ηυη( ληφθέντα, καθάττερ εΐοοαεν, έτει 1800-ω, κατώρθωσε Πολύκαρπος ό πατριάρχης των Ίεροσολύμιων δπως έπιατρι- φώσιν έτει 1817-ω. ' Ταύτα πάντα συν έτέροις άρχαιοτέροις άρα^ικοΤς κώδιξιν ύπάρχεκ νυν έν τι^ πατριαρχική βιβλιο^ήκτ,. ΒΙΒΛΙΟΘΗΚίίΝ ΤΟΪ ΑΓΙΟΓ ΣΑΒΑ. 707 ΟΓ ΓΕίΙιβΓ Λ ΐΛΓ^β οίοδβΐ;, ίπ Ιΐιβ ιιρρβΓ ραΓί ο£ οηβ ο£ ΙΙιβ βηοπηουβ 1)υϋΓβδ8β8 λγΐιίοΐι δυρροΓίβίΙ ί\\β τναΐΐδ ο£ Λβ ιηοπαβΙΟΓγ. Ηβΐθ Ι ίοαηά 8ΐ)ουΙ η ί;Ιιοαδ&Ώ(1 1)θο1ζ8, αΐηιοδί; βΐΐ ιη&ηυδοπρίδ, ύαΙ ΙΙιβ ^Ιιοΐβ ο£ Λβπι γτβΓβ \νοΓΐί8 οί άίνίηϋ7. Οηβ νοίυηΐθ, ίη <;1ιβ Βαΐ^α- ΓίΛη ΟΓ δβΓνίαη 1αη§α«§β, τναδ ^τΓϋώη ίη υηοί&Ι ΙβΗβΓδ ^; Λβ Γβδί \νβΓβ ίη (χΓββΙί, »ηά ^θγθ £ογ Ιΐιβ ηιοδί ρ&Γΐ οί <;1ιβ ΙντβΙίΙΙι οβη<;υΓ7. Τΐιβιβ \νβΓβ & 8Γβ»1 ιηαηγ θηοΓΠίοαδ ίοϋοδ οί Ιΐιβ \νθΓΐίδ οί ίίβ Ρ&ΛβΓδ 2, &η(1 οηβ Μ8. οί ΐϋβ Οο<;ο1;βαο1ι, ογ ΓίΓδΙ βί^ΐιΐ; 1)θθ1ίδ οί Ιΐιβ Οΐά ΤοδίΛπιβηΙ. 1ί ίδ ΓβπίδίΓΐίΛΜβ 1ιο^ \βτγ τανέΐγ Μ88. οί «ηί ραΓ<; οί ϋιβ Οΐά Τβδ<;&ηιβηί; αρβ ίοηηά ίη ϋβ ϋΙ)Γίΐπβδ οί ΟΓββΙε ηιοηα- 8(:βηβ8; ΙΙιίδ \να8 Ιΐιβ οηΐ7 Μ8. οί Λβ Οοίοΐβαοΐι ίΙίΒίί Ι βνβΓ ηιβί ντίΙΗ βίΛβΓ 1)βίθΓβ οί 8ίΙβη?^αΓ(ΐ8 ίη Β^ηγ ρατί οί Ιΐιβ Ι»βναηΙ. ΤΙιβΓβ ι^βΓβ &1)θπΙ; & ΙιυηάΓβά οΙΙιβΓ Μ88. οη β, δΐιβίί ίη ϋιβ αρδίβ οί Ιΐιβ οΙΐϋΓοΙι: Ι \?&8 ηοΐ Εΐ]ο\νβά ίο βχ&πιίηβ Λβπι, 1)υ1; \νΕ8 αβδαΓβά ΙΙιεΙ ύι^γ \νβΓβ ΙίΙιΐΓβίβδ 8ηά ο1ιυΓθ1ι-1)θθ1ί8 ^τΐιίοΐι \νβΓβ υδβά οη Ιΐιβ να- τίουδ 1ιί§1ι•(1δΐ7δ άπηη^ Ηιβ ^βαρ. — Ι ναδ βίίβην&Γάδ ΐΛΐίβη Ι)^ δοπιβ οί Λβ πιοηΐίδ ίοΐχ) ϋβ νοαίΐβά ο1ι&πιΙ)βΓδ οί ίΐιβ ξτβϋί δςααΓβ ίοι^βΓ ογ Ι^ββρ, νΐιΐοΐι δίοοά ηβ&Γ Ιΐιβ ΐΓοη άοοΓ Ι) γ \ν1ιίο1ι ^β Ιΐίκΐ 1)ββη ΛάπιίΙ;- Ιβά. ΗβΓβ ΛβΓβ νβΓβ Β,\)οηί Β, ΙιυηάΓθά Μδ8., 1)α<; ε11 ίηιρβιίβοί. Ι ίουηίΐ ύϊβ Ιΐίαά οί ΗοηιβΓ απιοη^ Ιΐιβηι, 1)π1 ϋ ^αβ οη ρπρβΓ. δοπιβ οί ίΐιβδβ Μ88. ι??βΓβ ΐ3θΕα1;ίία11γ Λ^πΙΙβη; ϋιβγ \νβΓβ, Ιιο^βνβΓ, δο ίπι- ρβΓίβοΙ, ϋιαί; ίη ίίιβ δΙιΟΓΐ; ϋηιβ Ι ι^βδ ΙΙιβΓβ, αηά ρββΙβΓβά βδ Ι ^Εδ ί)γ α οΓονά οί ββρίη^ ΑΓαΙ)δ, Ι \νΕ8 υηΕΐ3ΐβ Ιο άίδοονβΓ ι^ΙιεΙ ΙΗβγ ΛνβΓβ. — Ι ΐί^Εδ Εΐΐοννβά ίο ριίΓοΙίΕδβ ΙΙΐΓββ Μ88., ^ιΛ ίΐιίοΐι Λβ ηβχί άΛγ >νβ άβραΓίβά οη ουΓ \νΕγ ίο ίΐιβ ΌβΕά 8βΕ. . . . ΚαΙ σελίδι 190: Αί ί¥Γ0 δυέδβςυβηί ρβηοάδ Ι νίδίίβΛ ίΐιίδ Γβ^ίοη, ΗηιΙ ρυΓθ1ΐΕ8β(1 δβ- νβη θίΙιβΓ Μ88. ίΓΟΠι 8ί. 8ε1)1)ε; Επιοη§ ίΐιβηι >νΕ8 ίΐιβ ΟοίοίβυοΗ οί ίΐιβ ίβηΛ, ίί ηοί ίΐιβ ηίηίΐι οβηίϋΓγ, \ν1ιίο1ι Ι βδίββηι οηβ οί ίΐιβ ηιοδί ΓίΐΓβ Εηά ρΓβοίοαδ νοίαπιβδ οί πιγ ΙίΙ^ΓΕΓγ ^. (1835. ΑβραΜΑ Ηοροοα, ΠγτβηιβοτΒΪβ πο ΟβητοΑ 'οβιλλ^ βί» 1835 γοαυ. '£ν Πε• τρ,οϋίΐόλει 1838, τ. Π, σ. 53-64), Ά γ»6 εΚΕ3Ε;ΐΊ>, ^ΤΟ Β-Β ΟΕΜΟβ Ι^βρΚΒΗ ΧρΕΗΗΤΟΑ Η']^εκο;[ΐ>κο ργΚΟΠΗΟββ; ΤΕΜΈ ΜΕΧΟ^ΛΤΟΛ ΤΟΛΒΚΟ τΐ ργΚΟΠΗΟΗ Η ΚΗΗΓΗ, ΚΟ- ΤΟρΗβ 3ΕΚ^IΚ)^ΕΚ)Τ'Β Ϊ\Ί> ^^6^ Η3Β']^εΤΗύβΐπίΗ ΤΒΟρβηίΑ ΟΒΑτυχι οτ- Ι^βΒΊ» ΗΛΗ, — ΙΙ^βρΚΟΒΗΟΟΛγΧβδΗΗΠ; ΤΕΜΈ ΟΗΗ ΒΊ> ΠΟρΛ^Κΐ; ΗΟ 3ΤΗ, — ΟΤόρΟΠΙβΗΗΗΛ, Η οδρβ^βΗΗΗΗ ΤΛ^ΗΙ»^, — ΠροβγΛΗΛΗ ΜΟβ €0»Ε;ΐ']^Ηίβ Η Ά ΠρΚΗΑ^Οα ΗβΜβΑ^ΓβΗΗΟ 3Ε ρΕ6θΤγ. Υ^ΗΒ^ΙβΗίβ ΜΟβ ΠρβΒρΕΤΜΛΟΟΒ ΒΊ> ρΕΛΟΟΤΒ, ΚΟΓ^Ε Ά ΗΕΠΙβΛ•Β Τγ'ΡΒ πΐΟΚΟΛΒΚΟ ργ- ΚΟΠΗΟβϋ Ο^ΟΒβΗΟΚΗΧ'Β, ΗΕ ΠβρΓΕΜ6ΗΤ£, ΗΕ ΟΟΜΟΒΙ^ΗΗ^ Η ΗΕ 6γ- μεγ4; η ηε^ελί» οτκ:ιεληβετβ το, ίτο πεχοληλ^β πρΗΜ*^Ετβ.ΐΒ- ΗΕΓΟ. £[31» ΟΟΒβΗεΚΗΧ'Β Λ Βυ6ρΕ^IΊ» ΒΟί ργΚΟΠΗ€Η ΟΚΟ^ΒΒΟ βΐΙΛΟ] * Πίθανώς ό βίος του αγίου Ιάβα, ον ε).3|3εν ύστερον ο ττρίγκηψ Βιοζέ(Ασ•Λης• δρα τό ι' παράρτημα, σ. 723. ' Πρώτος άρί^)αός του χαταλόγου τούτου. ' Τον -Λατάλογον των ύτ:ό του ΟιΐΓζοη άγορασί^έντων έν τη λαύρα δέχα τευχών άνευρεν ό Α]1)6Γΐ Ε1ΐΓ)ι&Γά' εγώ δε τούτον έν τώ ι' μετέγραψα -αρορτήματι. 708 ΜΑΡΤΓΡ1ΑΙ ΤΙΝΕΣ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΗΗαιο ΗΧ'Β Αοπυιο αο 1δ-τΗ κηηγβ, η3ι κοτορΒίχτ ΑΒ^ ΠβΊ&Τ- ηκα; κ'β ηημέ β πρη6&βμ;[έ 9 ργκοπΗΟββ τρβΗβοκΗΧ'Β. Λρ^β- ΗΟΟΤΒ ΗΧΊ> βΐΙΛΒ, Α^Η Μ6ΗΗ Η600ΜΗ']^ΗΗΕ; ΠΟβΧΐ^ΑΟΤΒΙβ ΟΠρ&ΒΛ£υθ ΜΟδ ΒΗύορΧ. Υβ^ΡΗΟΙ» ΒΊ> 663Π0^[63Η06ΤΗ ^ΤΗΧ'Β ΚΗΗΓΒ ^[,ΛΛ ΜΟΗ&ΟΤΙίρΑ, Η ΗΑΚΟΗβΙΙΈ ΠρίοόρΊ^ϋΤΒ ΗΧΈ, ΟΊ» 6Λ&Γ06Λ0Β6Ηίϋ ΜΗΤρθΠΟΛΗΤ& ΙβργΟ&^ΒΜ- ΟΚ&ΓΟ, Η ΒΠ06ϋΙ']^ΑΟΤΒίΗ ΛΚ)6ηΤ6;ΙΗ ΟΤ6Η60ΤΒ6ΗΗΗΧΈ ΑρβΒΗΟΟΤββ ΟΑ'έΐ&ΙΗ ΟΠΗΟαπίβ ΒΤΗΧ'Β Πρίθ6ρ^Τ6Ηί& ^ Εβ6θλί>ΊΙΙΛΛ 6Η6^[^ΟΤ6Κ&, Χρ&ΗΑΠζΟΑΟΑ Β1> Ι^βρΚΒΗ, 3&ΒϋΙ10Η&6ΤΒ Β'Β 066^ Η^ΟΚΟ^ΙΒΒΟ ΑΡ&ΓΟΙ^^ΗΗΙιΙΧ'Β ργΚΟΠΗ- Οββ, ΟΗ*]^ Βϋ^ ΓρβΗβΟΚΙΑ Η ΟΗ€&Μ0 ΜΗΟΓΗΧΈ ΗΒ'Β ΗΗΧ'Β, ΠρΗΗ&Λ•Ι6- »ΗΤΒ VIII, IX Η Χ Β^Κ&ΜΊι, & Χ03Κ6ΤΒ 6υΤ& Η ΑρβΒΒΜπίΗΜ'Β. Η31» ΜΟΗΧΊ» ργΚΟΠΗΟββ, ΒΊ» ^ΜΟϋΐί^ Γρβ^βΟΚΗΧ'Β ΑΡβΒΗ^βΐπίΑ ΑΈΤί ΙΧ-ΓΟ Βΐκα, α Μ3•Β ΟΛΟΒβΗΟΚΗΧΤ» ΧΙΙΙ-ΓΟ Η ΧΙΥ-ΓΟ Β^ΒΟΒΈ. (^ Εΐπον ήδη, δτι έν αυτζ τη εκκλησία φολάττονται πολλοί χώδιχες. Ευρίσκονται μεν οδν έκεϊ μόνον οι περιλαμβάνοντες έργα των αγίων πατέρων γνωστότατα, ή κείμενα λειτουργικά, εκείνα μεν έν τάξει, ταΰτα δε παρερριμμένα και προς καταστροφήν ώρισμένα, α τον οΐκτόν μου διήγειρε και πάραυτα της εξετάσεως αυτών ήρξάμην εις χαράν δε ή έμή κατάπληςις εστράφη, οτ' ανά μέσον αυτών εγώ τεύχη τινά χειρόγραφα σλαβονικά μεμβράνινά τε και βαμβακερά καΐ χάρτινα διανεκάλυψα• και δη, δ τι τούτων ευρισκον άζιολο- γώτερον, ήρξάμην αυτό παραμερίζειν. Πάντα μεν ουν τά σλαβονικά, δσα ην έκει, συνή&ροισα' ην δε πεντεκαίδεκα, ων δύο τύποις έκτετυπωμένα ®• τού- τοις δε προσέ&ηκα κώδικας ελληνικούς εννέα, ων ή παλαιότης αναμφι- σβήτητος δλως έφάνη μοι, και τοΰτο τψόντι κατότην ούτως έχον απεδείχθη *. 'ΕπεΙ δε περί της αχρηστίας αυτών έν τψ μοναστηρίφ κατεβεβαιώ&ην, έκτησάμην αυτά το τελευταιον ευλογία του μητροπολίτου της Ιερουσαλήμ*, οι δε φίλοι τών πατρολογικών αρχαιοτήτων ήδη τά ρη&έντα περιέγραψαν αποκτήματα. Ει και μικρά βιβλιοθήκη ή έν τη εκκλησία φολαττομένη, περισψζει μέντοι πολλά πολύτιμα χειρόγραφα τεύχη, ελληνικά μεν άπαντα, πολλά δέ γεγραμμένα τη ογδόη τη ένατη καΐ τη δεκάτη έκατονταετηρίδι, ίσως δέ και παλαιότερα. Τών έμών ελληνικών ήδη χειρογράφων εστί δύο της ένατης εκατονταετή ρ ίδος, τών δέ σλαβονικών της ιγ' και της ιδ' εκα- τονταετή ρ ίδος) ®. ^ "Ορα το ^ΚγρΗ&Λ'Β Μηηηοτ. ΗαροΑΗ. ΙΙροοΒ:&ιη. 1836, άρκθ. IX χχι XI. * Μεθερμήνευσις ελληνική τών ρωσσιστι λεγομένων υπό * Αβραάμ του Νόρωφ. " Και ταΟτα τά τετυπωμένα παρέλαβεν ό Ι^όρωφ. Πρβλ. το ^γρΗ&ΐτ 1836, IX, σ. 548-541. ^ Τους χώδιχας, ους ό Νόρωφ έλαβε, περιέγραψεν έχτενώς ό Α. Βοστοχώβ. Χ7ρ- ΗΛΛΈ 1836, IX, σ. 529-547. XI, σ. 409-422. * ΈννοεΤ τον μητροπολίτην Πέτρας Μισαήλ, δς άντβπροσώτιευε τότε τον πατριάρχην Ιεροσολύμων Άθανάσιον τον £ν Κωνσταντινουπόλει την ίεροσολυμιτιχήν αύτου πατρι- αρχίαν άποτελέσαντα μέχρις έχτ.νοής. ® Αβραάμ ό Νόρωφ είδε την λαύραν το δεύτερον ετει 1861-ω χα\ παρέ}καβε τότε μεμονωμένα τινά φύλλα χαι χώδιχα τέλειον ενα, ον εδωχεν αύτω δώρον 'Ιωασαφ ό της λαύρας ηγούμενος• ά>Χ ό πατριάρχης Κύριλ>Λς ό β', ει χαι τον ευγενή Νόρωφ ήγάίτα σφόδρα, την δωρεάν ήχύρωσε' χαι τά μέν φύλλα χατέθηχεν έν τη πατριαρχιχ"^ βίβλίθ^}ήχη (άρΐί). 510), τον οέ χώδιχα ττρό; τήν λαύραν άπέδωχεν εστί δ* ούτος ό άριί^μός 150-ός. Το πράγμα διηγείται μετά χάριτος αυτός ό Νόρωφ: I6ργ^&^ΠI1η Η 0ΗΗ&6. 3&ΠΗ0ΚΗ Βτορ&ΓΟ πγτβιπβετΒίΛ Η& Βοοτοκι Α. ο. ΗορθΒ&. Ποχι» ρβχ&Εΐιίβΐ) Β. Η. ΧΗτροΒΟ. Έν Πετροοττόλει 1878, σ. 51-52. ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΩΝ ΤΟΓ ΑΓΙΟΥ ΣΑΒΑ. 709 (1844. Ο. Τί8θ1ΐ6ΐΐ(1θΓί, Κβίδβ ίη άβη ΟηβηΙ. Ιιβΐρζί^ 1846, τ. II, σ. 123). ΗίβΓ ηώιη ίοΐι ^βάβ8 Μ^ηυδοήρΙ; ίη άίβ Η&ηά, υηά πιβίηβ 1)81- Γΐβη Μδηείΐθ ά&η6ΐ)6Ώ 1)3^ίί6η 1)α1(1, ά&δβ ίι*Ιι ιηίοΐι ά&Γ&υί 1)6δ86Γ Είδ δίβ δβ11)βΓ νβΓδΙβΙιβη ιηδοΐιΐβ. ΌβΓ Ιηΐιαίί; \ναΓ ΐιη βαηζβη άβηι άβΓ ΒΛΙίοΛβΙί &υ£ ιΐβπι 8ίη&ΐ ηίΐΐιβ νβΓ^αηάΙ. ϋηίβΓ άβη νίβίβη ρα- Ιπδϋδοΐιβη, Ιείτοΐιΐΐοΐιβη, 1)ί1)1ίδο1ιβη Μ&ηυδοηρΙβη, \νοηιηί;βΓ ηίοΐιΐι^θ- ηί^β (Ιβιη ζβΐιηΐβη πηά βΐίΐβη ^&I1^I1υΏά6^ί;6 αη^βίιδΓίβη. αηά ιηβΙΐΓβΓβ δβΙΐΓ ϊίβϋ ίΐιΐδββδΙ&ΙΙβί; \ν2ΐΓβη, δίιβικί άαΓοΙι τνίβάβΓ άβτ Β,Ιίβ Ηίρρο- ΙίΓίΐΙβδ άα ^ ΑυδδβΓ άβη ^πβοΐιίδοΐιβη ΜαπαδοήρΙβη δίΐΐι ίοΐι ηοοίι πιβίι- ΓβΓβ ηΐδδίδοΐιβ πηά τν&ΐ&οϋδοΐιβ, αΓ2ΐ1)ίδο1ιβ αηά δγΓΪδοΙίθ, δονίβ ζθΐιη δοΐιδηβ Εΐ}7δ8ίηίδο1ιβ ΡβΓβΕΐηβηΙΙι&ηάδοΙιηΛβη. Ιη οΙβΓ Ζβΐιη άβΓ ΙβΙζ- ίβη βηΐάβο^ί; ίοΐι βίηβη ^Γϊβοΐιίδοΐιβη ϋηζί&ΐοοάβχ, βίη Εναη^βϋδία- Γίυιη άβδ οϋΐιΐβη οάβΓ ηβυηΐβη ^α11^11υη(1β^^8. Μβίηβ Ββ^ΙβϋβΓ ^Ι^ϋ- Ιβη &1)βΓ ηίοΐιΐ θΙιθγ άαδδ άίβ 8ο1ιπΛ βήβοΐιίδοΐι ^λγ, 1)ίδ ίοΐι ίΐιηβη βίηί^β Ζβίΐβη άαΓαυδ νονίΛβ. 8ο \νβίΙ ΓβίοΙιΙ; άίβ ^νίδδβηδοΗαίΙ ίη βί- ηβιη 1)βΓα1ιιη1βη ^ήβοΐιίδοΐιβη ΚΙοδίβΓ. Μβίηβ ϋηΙβΓδυοΙιηηκβυ ΙιαΙΙβη Ιίβίη ^υΐβδ Εηάβ. ^^11 ΐΓ&ί βίηβη Ηααίβη νοη πιαηυδΟΓίρΙΙίοΙιβη Κβδ- Ιβη, αΐδ ^νβΓΛΙοδ ίη άίβ Εοΐίβ ξβψοτΐβη. ΙοΙι ίΓΛ^β, ο1) ίοΐι πιίΓ ά&νοη βίηίββ Εηηηβηιη^βη αηΐβδβδ άίϊΓίβ, άίβ Μδηοΐιβ 6βδ(;αΙ<;βί;βη πιίΓ'δ. ΑΙδ ίοΐι Εΐ)βΓ πιβίηβ ^^εΙι! 8β<;ΓθίΓβη, ηιίΙ; ίΙΐΓβη ΒίΠί^αη^ δΟβίΐΓ βίη δϋβδ δοΐιδηβδ υηοί&11)ΐΛ<;<; ααβ βίηβΓ ηβηβΓβη ΗαυάδοΙίΓϊΛ ζβΐΊδδβη ΙιαΙΙβ, δο Ιιίβϋβη δίβ πιϊγ άΛδ ΥβΛοΙ 3βάβΓ ΕηΙίβΓηυη^ νοη Μαηαδ- οήρίβη νοΓ, δ<;ΓβαΙβη δίοΐι »1)βΓ δίοΐιίΐίοΐι ηιβίηβΓ δο Ιίαηάί^ ξβίνοϊίβ- ηβη Αυδτν&ΙιΙ. ϋβ^π^βηδ βΓζαΙιΗβη δίβ ιηίΓ, άβδδ αηΐίΐηβδί βίη ηΐδ* δίδοΙιβΓ ΑΓοΙιίηΐΕηάπΙ; βίη ΥβΓζβίοΙιηίδδ νοη &11βη Μ»ηαδθπρ<;βη ββ- {βγϋξί \ΐΒ,\)β^. ^^11 πιβίηβδ ΤΗβίΙδ 1)β§ηϋ§1β πιίοΐι πιίΐ άβη Νοίίζβη βίηβΓ ίΐύοΐιΐίββη ΌηΓοΙίδίοΙιΙ. • Πρβλ. του; κώοίκα; 432 και 498. * Πορφύρίο; ο\)τος ήν ό Ούσττένσκης. ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Γ. ΚΩΔΙΚΕΣ ΑΠΟ ΤΗΣ ΛΑϊΤΑΣ ΤΟϊ ΟΣΙΟΤ ΣΑΒΑ ληφ&έ'^τες έζ παλαιού ^ 1. Κώδιξ ΙΙετρουπόλεω; ΟΟΧΙΧ, ό λεγόμενος οοίΐθχ ΡθΓρ1ΐ)Γϋ ϋδρβη- δΐίγ. "Ορα ΟτΗβτΒ ΗΜΠθρατοροκοή ΠγόΛκίΗοή Βμολιοτθκιι 3α 1883 ΓΟΛ'Β. Έν Πετρουπόλει 1885, 3. 82. — Τετραευαγγέλιον ογδόου σχήματος εκ φύλλων μεμ^ρανίνων 844, γραφέν έ'τει 885-ω. Ούτος ό χώοιξ, δν εΐχε πρότερον ή λαύρα, σπουδαιότατος έστι δια τον χρόνον εν ω χατεσχευάσί>η• ου γαρ άλλος τις άχρι τοΰδε κώ- διξ ούτω παλαιός εύρέ{>η γεγραμμένος τη συνήί^ει μικρά γραφή, ην οΐ παλαιογράφοι γερμανιστι αΐί, Μίηυβίίβΐ 8θ1ΐηΛ λέγουσι. Πρώ- τος ό δοΐΐοΐζ, ό'τε τον κώδικα τούτον εΐδεν εν τη λαύρα (1821), κατωνόμασεν αυτόν εύφυώς «βίηβ 8β11βηθ ΕΓδοΙίθίηυη^, νίθΠθίοΙιί; θίη άπαξ λεγόμενον ίη 3βηβΓ Ζβϋ». "Ελαβε δε τούτον εκείθεν ό Πορφύριος ετει 1844-φ• δείγματα δε γραφής αυτού τού κωδικός δρα εν τοις έφεξ•ί]ς βιβλίοις : Άμφιλοχίου άρχιμανδρίτου, ΠίυΐβΟΓρ&φιι- Ηβοκοθ ΟΠΗΟαπίθ Ι, εν Μόσχα 1879, σ. 7-8 και πίνακα 1. V. 0&Γ(111ΐ8,ιΐδβη, Βθίί.Γ&3β ζιιγ ^πβοΐιίδοΐίθη ΡαίΛβο^ΓβρΙιίβ (8ϋ- ζαπ^δΐ). ά. 1ε. δαοΐΐδίδοΐιβη ΟβδβΠδοΙιαΛ ά. \νίδ8. 1877, ΐΛί. 2. \ν2ΐί.1βηΙ)αο1ι βί. άθ Υβίδβη, Εχβηιρ1& ϋθ(1. ^τβίβο. Ηβίάβ11)βι§ 1878, π. Ι. Περί τής αξίας τού κωδικός δρα πάλιν V. ΟαΓάϋίαιι- δβη, Οηβοΐιίδΐιβ Ρ&Ιαβο^Γθ,ρΙιίθ. Ιιθίρζί^ 1879, σ. 184. 0. Ογθ- ^0Γ7, ΡΓοΙθ^ΟίηΘη». Π, Ιιβίρζί§. 1890, σ. 541. — Τον κώδικα Νι- κόλαος έγραψε μοναχός ίσως Άγιοσαβίτη;, ως εικασεν ό (ταΓ(111ΐαΐΐδβιΓ έχει δε το σημείωμα του γραφέως ώδε• «ΈτελειώΟη θεού χάριτι ή Ιερά Ι αυτή καΐ Οεοχάρακτος βίβλος | μηνι μαίω ζ' ινδικτιώνος | ιγ έτους κόσμου, ^ττμγ δυ|σωπώ δε πάντας τους | έντυγχάνοντας μνείαν|μου ποιεισί>αι τού γρά|ψαντος | Νικολάου αμαρτωλού | μονα- χού όπως εύροιμι ελε|ος εν ήμερα κρίσεως. | Γένοιτο, Κύριε* αμήν». * Κατάλογον αυτών εγΓ^αψε ττρώτ&ς έπΕ|χελώί ό Α11)βΓ<; Ε1ιγ]ι£ΙΓ(1, κώδικι; εν αύτω συνιριΗμήσα; 21 (Κοιη. ^ααΓια18^11^^ί^ 1893, σ. 63-65)• ον εγώ \ΰν άνε• πλήρωσα, προσθείς χώ^ικας ετι 36* ούο μ.έντο'. -Λώοικες, ους ό ΕΗΛαΓί! ατ^έγροψεν, ώ^ε- λίσ9ησχ^ ύ-' έμοΰ* ου γαρ ήσαν ούτοι Σα|•ίοϊτικοί. 712 ΚΩΔΙΚΕΣ ΑΠΟ ΤΗΣ ΛΑΥΡΑΣ 2. ΚώδιΕ ΙΙετροϋπό>^ως ΟΟΥΙ: Ρδδΐΐίβηιιηι ϋδρβηβΙίγΛηιιπι »- 862. — "Ορα Οτίβτ•Β σ. 80. — Ψαλτήριον εκ φύλλων μεμ^ϊρανίνων 849, γραφέν κεφαλαιώδεσι γράμμασι μεταζυ των ετών 861 καΐ 862" εστί δέ σχήματος ογδόου και το τέλο; αύτου λέγει τάδε' «Έν ονόματι της άγιας ά,χράντου και ζωαρχικής | τριάδος, πατρός και οΙοΰ καΐ | άγίοϋ πνεύματος, έγράφη και | έτελειώ{>η το παρόν Ψαλ|τηριον κε- λεύσει του άΙγίου και μακαρίου πατρός | ήμων Νώε προέδρου | της φιλοχρίστου μεγα]λοπόλεως Τι,3εριάδος, | έτους κόσμου ,ςτο | ινδ(ι- κτιώνος) ια'. Χειρ θεοδώΐροο έλαχ(ίστου) διακό(νου) της αγίας | Χρίστου του θεού ημών Άναστ(άσεως). "Οσοι ούν έντυγχάνετε | ευςασ{)ε υπέρ τών κα | τεργασαμένων και έργα|σαμένων εις δόςαν Θεοΰ». — Τον κώδικα τούτον έμελέτησεν ό αρχιμανδρίτης Άμφιλό- χιος, έκδούς εκτενή περιγραφήν αύτοϋ και δείγματα γραφής ικανά. ΙΙαΛβΟΓρΗφΗΗβοκοβ ΟΠΗΟΕΗΐθ Ι, σ. 9-11 και πίν. 2 και 3. Πρί^λ. \ν. \\^£ΐ11βηΙ)ΕΛ, δοΙιπΛίΕίβΙη ζιιγ Οβδοΐιίοΐιΐβ άβΓ ^ϊ'ί^^^^ίδοϊίθη δοΗπΛ. ΒθΓΐίη 1876-77, πίν. 24. ΡΛίβο^ΓΛρΙιίοΛί Βοοίβΐγ ίτίν. 14. ΟίΙΓάΙΐίαιίδβη, ΒβίίΓδββ πίν. 1. Έστι δέ και ό κώδιξ ούτος επίσης άξιολογώτατος διά τε την παλαιογραφικήν αύτου σημαντικότητα καΙ δια τα δύο πρόσ&ετα φύλλα, ων το κείμενον επιμελώς άνέγνωσε σχολιάσας ό ^β^η81θ(1ι, ΠορφΗρίθΒΟκίβ οτρΗΒΚΗ ηβέ ίίττΗΗβοκοίί κοΜβΑΐΜ. Έν Πετρουπόλει 1891, 3. 253-268. 3. Κώδις Πετρουπόλεως ΟΟΧΥΠ, έν τη συλλογή Πορφυρίου. ΟτΊΘΤΒ σ. 81. — ΙΙροφητολόγιον έκ φύλλων μεμβρανίνων 156, σχήματος τετάρτου, γραφέν έτει 1054-ω, κα{)ά δήλοι τό σημείωμα του καλ- λιγράφου, λέγον ούτως• < Έγράφη συν θεώ | αυτή ή προφητεία* | εις την μονή ν τής | Θεοτόκου του Καλαμό(νος)• | διά χειρός Σερ- γίου μοναχού | αμαρτωλού τής σε[5ασμίας του [ Άνεμα λαύρας τής | εις τόν "Ολυμπον Βη|Ουνίας επαρχίας• | μηνι ιουλίω ινδικ. ζ'• | έτους 5?^β ' Ι ^^ ^^ (χοτ-η έντυγχά | νοντες, ευχεσ{)έ|με διά τόν Κύ- ρίον». Β. ΕρΗΠΤβΛΤΈ, ΟΠΗΟΟΚ•Β Λβ.ΤΗρΟΒ&ΗΗΗΧΊ» ΓρβΗβ€ΚΗΧ•Β ργκοΠΗΟβΗ ΠορφΗρίβΒΟΚβΓΟ ΟΟδραΕΙΛ, σ. 4. Τόν κώδικα τούτον εΐδεν ό δοΐιοΐζ έν τη λαύρα. ΒίΙ)1ί8θ1ι-1εΓίϋ8θΙΐθ Κβί8(Β, σ. 146. 4. Κώδις Π/πόλεως VI έν τ ή συλλογή ΤίδοΙίβΐΙίΙΟΓί. Φύλλα τρία μεμ- βράνινα παλίμψηστα, ων τό άρχαΐον κείμενον έλληνικόν ύπάρχςι μέρος έχον έκ τής Καινής Δια&ήκης, τό δέ νεώτερον ιβηρικόν ταΰτα δέ πινακίδος έ'νδον ην κωδικός τίνος αγνώστου μοι τής λαύρας. Πρβλ. Ο. ΤίδοΙιβηάοΓί, Μοηαιηβηία δαοΓα ίηβάίΐΛ Ι, σ. 29-34 και πίν. 1,1. Του αύτου Αηθθ(1οί.α 8ίΐ€Γα θΐ ρΓοίαηα σ. 2 €0(1. II. Ο&δρ. ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΣΑΒΑ ΑΗΦΘΕΝΤΕΣ. 713 ΟΓββΟΓγ, ΡΓοΙβ^οπιβη» Ι, σ. 378. Ε. ΜιΐΓ&Ιί;, Οα1&1θ8ΐιβ άβδ Μ88 8Γβο8 άβ 1λ 1)ί51ίϋί;1ιβ(ϊΐιβ ίηιρέΓ. ραΐ^ΐίςυβ. 81;. ΡθΙβΓδΙϊοαΓβ, 1864, σ. 4-5. 5. Κώδιζ Π/όλεως XIX εν τ-ζ συλλογή Τί8θ1ΐθη(1θΓί. Φύλλα δύο μεΐΑ^ρ. της έβδομης εκατ., ωσαύτως παλίμψηστα, ων το μεν άρχαΤον κεί- μενον έλληνικόν έστιν (εκ των πράξεων των αποστόλων), γράμμασι κεφαλαιώδεσι γεγραμμενον, το δε νεώτερον Ιβηρικόν. Τί8θ1ΐβη(1θΓί, Μοηιιιηβηί;& 8Ε0Γα Ι, σ. 37, 38, 41, 42. Του αύτοΰ Αηβϋ(1ο1;&, σ. 2. Οαβρ. Ογθβογυ, ΡΓοΙβ^οιηβηΛ Ι, σ. 415. Μαν&ΙΙ, Οαΐ»- Ιο^ιιβ ο. 12. 6. Κώδιξ ΝοΓΟΪ. Ψαλτή ριον εκ φύλλων μεμβρανίνων 318, σχήματος ογδόου, γραφέν τη ι' ή τη ια' εκατ. "Αρχεται των λέξεων «ΚαΙ όδος άσεβων άπολεΐται» (α' ψαλμού). "Εκαστος ψαλμός άρχεται γράμματος κεφαλαιώδους επίχρυσου• εν δε φύλλφ τινι δια χειρός μεταγενεστέρας άναγινώσκεται το «Δωρόθεος (μον)αχ(ός) εγραφον». 3Κ7ΡΗ8.1'Β ΜΚΗΗΟΤβρΟΤΒίΙ ΗαρΟΛΗ&ΓΟ ΠρΟΟΒίίςβΗίΗ, 1836, ίέ XI, σ. 409 - 410. 7. Κώδιξ ΝοΓΟίΤ. «Σιμπλικίου έξήγησις εΙς το πρώτον της φυσικής ακροά- σεως». Την έπιγραφήν ταύτην ο κώδιξ έχει κατά το τελευταιον αύτου φύλλον δια χειρός μεταγενεστέρας• ή αύτη δε χειρ εγραψεν αυτόθι λατινιστι τό 8ίιηρ1ίί;ϋ [8ίϋ] βχροδϋίο ίιη ρπιηο βδίοί [810] αΐΐάϋΐΐΐη. ΈπΙ δε της ράχεως του βιβλίου* «Σιμπλικίου ί)πόμνημα εις τό πρώτον της φυσικής ακροάσεως Αριστοτέλους». Ό κώδιξ έστι μεμβράνινος και νυν άρχεται του ζ' τετραδίου• τό τελευταιον τετράδιον αριθμείται κζ'• έχει δε τό βιβλιόν ελλείψεις πολλάς δια τόν έκπεσμόν ικανών φύλλων. Όρα λετττομερεστέραν περιγραφήν εν τψ 3ΚγρΗ&Λ'Β 1836, Λ? XI, σ. 412-418. Του κωδικός τούτου φύλλα τέσσαρα, απερ ήθελε παραλαβειν ό ΝοΓοίΓ έτει 1861 -ψ, νυν έχει ή πατριαρχική βιβλιοθήκη τών Ιεροσολύμων. Όρα τ. Ι, σ. 460, κώδ. 510 α'. ΙΒ' εκατ. 8. Κώδιξ ΝΟΓΟΪ. «Έρωτ(ήσεις και) αποκρίσεις ήτοι τών αγίων πατέρων χειρόγραφον δεβράϊνον οδ'». Ούτως επιγράφεται τό βιβλίον έπι της ράχεως, εν&α πάλιν ανωτέρω παλαιοτέρα κείται επιγραφή* «Εκ- λογή» ή «έκλογαί». Φύλλα μεμβράνινα ήριθμημένα 130, ων τα πρώτα πέντε λείπει. Αναστασίου του Σιναίτου οδηγός. Κατά τήν έκτίμησιν του περιγραφέως (ίΚγρΗΛΛ'Β 1836, Λ*; XI, σ. 419-420) έγράφη τη ιβ' ή τη ιγ' εκατ. ΒίΙ^ΙίοΛβςαβ (1β Μ-Γ Α1)Γίΐ1ΐαιιι (1θ ΝοΓοίΓ, τ. Ι, εν Πετρουπόλει 1868, σ. 162. 714 ΚΩΔΙΚΕΣ ΑΠΟ ΤΗΣ ΛΑΥΡΑΣ 9. Κώδιξ ΝΟΓΟίΤ. € Χρονογράφο;» ή «Σύνοψις ιστοριών άρχο}Αενων άπό κτίσεως κόσμου [μέχρι] τής ^ααλεία^ Κωνσταντίνοο τοα Παλαιολό- γου, του εσχάτου βασιλέως των Τωμαίων ετι περιέχουσα και τάς βασιλείας των Τούρκων» κτλ. Κώδιξ εκ φύλλων χάρτου 264 πρώτου μήκους, γράφεις ετει 1605-φ δια χειρός Ιερεμίου ιερομόναχου, έπΙ της ηγεμονίας Ιερεμίου βοεβόδα της Μολδοβλαχίας. %7|)Ηα^(« 1836, Λ• XI, ο. 431 - 432. 10. Κώδιξ ΝΟΓοίΤ. «Γρηγορίου θεολόγου λόγοι πανηγυρικοί και έξήγησις ων έμνήσ&η ιστοριών (εν τφ) εις τα άγια θεοφάνεια (λόγφ) καΐ εΙς τον έπιτάφιον του μεγάλου Βασιλείου. Δεβράϊνον κη'»• της ρά- χεως επιγραφή. Φύλλα μεμβάνινα πρώτου μήκους 216. Το κείμενον δίστηλον. Ένδον της πρώτης πινακίδος πρόσθετα φύλλα τέσσαρα κωδικός έτερου της ογδόης έκατοντ. μέρος δντα Ψαλτηρίου τρι- γλώσσου, ελληνικού και συριακού και αραβικού. ϊΚ^ρΗ&ΛΊ» 1836, λ* XI, σ. 410-412. ΒίΙ)1ίο11ιβς[ΐιβ άβ Μ-γ ΑΙ)Γ&1ι&ιη άβ Νογοϊ, τ. Ι, σ. 153. 11. Κώδΐζ ΝΟΓΟίΤ. «Γρηγορίου του θεολόγου λόγοι. Δεβράϊνον ξβ'»• της ράχεως επιγραφή. Τετράδια μεμβράνινα κγ' δευτέρου σχήματος (4-ον), ων τους άριΙ)μούς ό καλλιγράφος ένέγραψεν επάνω παντός πρώτου φύλλου. Δύο γραφικοί χαρακτήρες της δεκάτης εκατ. Οί τρεις πρώτοι λόγοι λείπουσι. Κώδιξ μετά κοσμημάτων. Φύλλα 174. Ένδον τών πινακίδων πρόσθετα τετράδια χάρτινα. Ηί)'ρΗίυη» 1836, ί& XI, σ. 416-418. Βί51ίοί;1ιβ(ΐαβ άβ Μ-γ ΑΙ)Γα1ΐΕΐη άβ ΧοΓοί, Ι, σ. 164 -Ιδδ. 12. Κώδις ΝοΓΟίΤ. «Γρηγορίου θεολόγου επη. Χειρόγραφον κδ'>• της ράχεως επιγραφή* ή δε του κωδικός ούτως Ιχει' «Γρηγορίου του θεολόγου επισκόπου Ναζιανζού περί τών κα&' εαυτόν εττη, δι' ών παροξύνει λεληΟότως ήμας προς τον εν Χριστψ βίον>. Κώδιξ εκ χάρτου της ις' εκατ. Φύλλα 209. Ηί7ρΗα.ϊ•Β 1836, Λ• XI, σ. 421. ΒΐΙ)Ηοί;1ιβ(ΐιιβ άβ Μ-γ ΝοΓοβ Ι, σ. 165. 13. Κώδιξ ΝοΓΟίΤ. Πανηγυρικού μεμβρανίνου βιβλίου λείψανον, άρχόμενον από του φ. σκζ' καΐ λήγον εις άρι&μόν φύλλου τιβ'. Κώδιξ της ια' εκατ. Το κείμενον δίστηλον. α) Ιωάννου του Χρυσοστόμου έγκώμιον Πέτρου και Παύλου τών αποστόλων, β) Ιωάννου του Δα- μάσκηνου λόγος εις την Μεταμόρφωσιν. γ) Χριστόφορου * Αλεξαν- δρείας λόγος περί του τίνι όμοιουται ό άνδρώπινος βίος. δ) Ιωάννου του Δαμάσκηνου λόγος εις τήν κοίμησιν της Θεοτόκου, ε') Του αύτοδ λόγος έτερος εις τήν αυτήν, ς) Του αύτοΰ «λόγος εΙς την ζωο- ΤΟΪ ΟίΙΙΟΪ ΣΑΒΑ ΛΗΦΘΕΝΤΕΣ. 715 πάροχον χαί παναχραντοπαρ&ενοβρεφοτρόφον οέσποιναν» κτλ. ζ') Ιωάννου Χρυσοστόμου λόγος εις τήν Ήρωδιάδα. η) Του αυτοΰ λόγος εις το μή πλησιάζειν Οεάτροις και εις τον Αβραάμ, θ') Βα- σιλείου Καισαρείας ομιλία εις ρητόν του κατά Δουκαν ευαγγελίου. ι) Του αυτοΰ λόγος εΙς τήν Χρίστου γέννησιν και περί αιρετικών. Ηί7ΡΗΛΛ•Β 1836, ^^ IX, σ. 413-416. ΒίΙ)1ίοί;Ιιέ(ΐιΐθ άβ Μ- γ Α1)Γα1ΐ8ηι άβ ΝοΓοίϊ, Ι, σ. 156-158. 14. Κώδιξ ΝοΓΟίί. «Τυπικον της εκκλησιαστικής άκολου&ίας τής εν Ίε- ροσολυμοις αγίας λαύρας . . . και 1>εοφόρων πατέρων» (?). Επιγραφή του κωδικός δια κιννα^3άρεως, δυσανάγνωστος. Έπι της ράχεως• «Τυπικόν δε|3ράϊνον ξ^'». Κώδι; τής ιγ' ή τής ιδ' εκατ. εις 4-ον. Τετράδια \τ! ή φύλλα μεμβράνινα 126. "Ενδον τής δευτέ- ρας πινακίδος φύλλα δύο πρόσί)ετα μεμβράνινα καΐ παλαιότερα, απερ έστι μέρος λειτουργικού τίνος ευαγγελίου. ίΚγρΗΛΛί» 1836, ->έ XI, σ. 421. ΒίΙ)ΗοΙΗβ(ΐαθ ύβ Μ-γ Α1)ΓΕΐΐ3ΐη (Ιβ Νο- Γοϊ Ι, σ. 170-180. Ιδ. Κώδιξ Οοίβΐίη. ΟΟΧν. Τυπικόν εκ φύλλων βαμβακερού χάρτου 217. Το 177-ον φ. έχει το σημείωμα τοϋτο* «ΈτελιώΟη το παρόν τυ- πικόν δια χειρός έμοΰ του αμαρτωλού Ιωάννου Ιερέως του Άλήκη δια εξόδου συνδρομεΐς κυροΰ παπα Αητζάρδοο. ενε δε και το παρόν τυπικόν τής εν Ίεροσολύμοις, αγίας λαύρας του οσίου και Οεοφόρου πατρός ημών Σάβα. εν ετη ^ζωξη', Ινδ. ιγ'. Ιουνίω ιε'» [1360]• ό ευτελής ιερεύς Ιωάννης ό Άλήκης μαρτύρων». Β. ύβ ΜοηΙίΑαοοη, ΒΛΙ. Οοίδΐίηί&ηα, σ. 273. Η. Οιηοηΐ, Ραο-δίπιίΐβδ (Ιβδ Μ88 ^βοδ (ΙαΙέδ άβ 1ε ΒΛΙ. Ιίαϋοηαΐβ άιι ΙΧ-β απ XIV -β δίβοΐβ. Ρβπδ 1890-1891, α. 17, πίναΕ 86. 16. Κώδιξ Παρισίου (αηοίβη ίοη(1δ 1598). Παραδείσου ή Γεροντικού μέρος δεύτερον. Φύλλα μεμβράνινα 303 πρώτου μήκους, ετει1071-ωή 1072-ω γραφέντα. Σημείωμα του καλλιγράφου: «•)• Δια τό παλαιωΟήναι πολύ το πατερικόν τής ημετέρας λαύρας του αγίου πατρός ημών Σάβα έλάλησαν τη άσ&ενεία μου οΐ αγιοί μου πατέρες περί αύτοΰ• κατα- βαλλόμενος δέ και τήν τούτου εξοδον ό τιμιώτατος δεσπότης ημών κύριος Ίωαννίκιος υπέρ ψυχικής αύτοΰ σωτηρίας, άνελαβόμην τόν τοιούτον κόπον, καΐ τών λοιπών μοναστηρίων τα πατερικά έπισω- ρεύσας, και κατά τό δυνατόν μοι ερευναν ποιησάμενος, και συντάξας [αύτ]ά κατά άλφάβητον, δύο βίβλους έποίησα, τά μεν δώδεκα γράμ- * ΙΓαράβαλε τόν 78-ον χώοΕχα του κιταλόγου τούτου, σ. 141—144. 716 Κ12ΔΙΚΕ1 ΑΠΣ ΤΗΣ ΛΛΓΡΑΣ |χατα εΙς το βν, χαΐ τα δώ^εχα εις το έτερον ^ 01 έντυγχάνοντες ευχεσ&β υπέρ του άγιου ή}ΐών δεσ-ότου και ευλαβέστατου μονάχου χυροΰ Ίωαννιχίου, σπουδή γαρ αύτου και προθυμία έγίνοντο ετου; ^ςφπ', Ινδ. ι': — Ευχεσ&ε υπέρ έμοΰ του γράψαντος μονάχου Ιωάν- νου και γέροντος. | Δόξα τω θεώ. Αμήν». Η. Οιηοπί;, ΓΛΟ-δίιηί- Ιέδ άβδ ιη&ηαδΟΓϋδ ^Γβοδ άΑΐβδ άβ Ια ΒίΙ^ΙίοΙΙιβςαβ Ναϋοη&ΐβ, σ. και ττίναξ 37. 17. Κώδιξ Βιενναΐο; (ρΙιΠοδ. 54), άγορασ&εις εν Κ/πόλει υπο Βαδ1)βθΐ£β περί το μέσον της ις' εκατ. Αριστοτέλους περί ζωών μορίων μετά της παραφράσεως και των σχολίων Μιχαήλ Έφεσίου• του αυτοΰ περί ζφων πορείας και περί ζψων γενέσεως. Το τέλος του κωδικός έχει το σημείωμα του καλλιγράφου• «Κόπος και ούτος Μαχεΐρος, του και Μα&ουσάλα έγράφη δε εν τ^ μονή του αγίου Σά^α εις το σπήλαιον, και εν τζ αγία πόλει Ιερουσαλήμ, ινδικτιώνος ζ' του /ζνη' έτους, και έλήφ&η το δλον άπο παλαιού πάνυ βιβλίου» [1549-1550]. 1»ΕΐϊΐΙ)β6ϋ οοιηπιβηί;. (1β 1)ί51. οαβδ. \Ίηάο1)οηβηδί ΙΛβΓ δβρίίωαδ, 1675, σ. 99. 18. Κώδις Πατμιακός 186. Φύλλα μεμβρ. 327. Ιωάννου του Χρυσοστό- μου μέρος δεύτερον των εις το κατά Ματθαίον εύαγγέλιον ομιλιών. Το τελευταΐον φύλλον έχει σημείωμα διεφ&αρμένον, δπερ εγώ συμ- πληρώ ώδέ πως• «Έγράφη ή βίβλος αυτή Παύλω τω εύλαβεστάτφ μοναχψ και ήγουμένψ λαύρας του [αγίου Σάβα διά χειρός] Ίλ[αρί]- ωνος μονάχου και ηγουμένου λαύρας του Κα[λαμώνος] μηνι άπρι- λίφ ιη', Ινδικτιώνος ε', έτους ^ςυο'» [962]. Ιωάννου Σακκελίωνος Πατμιακή Βιβλιοθήκη. Έν Αθήναις 1890, σ. 78. 19. Κώδιξ Σιναϊτικός 743. Τρίφδιον μεμβρ. δευτέρου σχήματος, ένέχον σημείωμα του καλλιγράφου τοιούτον* «Έγράφη ή ιερά αυτή βίβλος τών τριωδίων και κανόνων και λοιπής πάσης άκολου&ίας της αγίας τεσσαρακοστής και της αγίας και μεγάλης εβδομάδος τών ζωοποιών παθών του σωτήρος ημών 'Ιησοΰ Χρίστου του υΙου του Θεού και θεού έν τη σεβασμία λαύρα του αγίου Σάβα της έν 'Ιεροσολύμοις, χειρι του ευτελούς και αμαρτωλού Γερασίμου του 'Αντιοχ(ί)τ(οϋ) καΐ τη ζεούση σπουδή του τιμιωτάτου μονάχου και δευτερεύοντος τών πρεσβυτέρων της έν 'Ασκά(λωνι) κα&ολικής και αποστολικής εκ- κλησίας κυρου Ιωάννου λόγφ του σεβασμίου ναοΰ του ενδόξου με- γαλομάρτυρος Γεωργίου ε ν αυτή τη Άσκά(λωνι), το λεγόμενον κατά τήν έγχώριον γλώσσαν το Χάδρα, άρχιεραρχοΰντος τής αυτής πόλεως του όσιωτάτου καΐ παναγίου γέροντος κυροΰ Αντωνίου, μηνι ιαννοοα- ΤΟΪ ΟΣΙΟΥ ΣΑΒΑ ΛΗΦΘΕΝΤΕΣ. 717 ρίφ κε', Ινδ. ζ' εν ετει ,ςχζ' [1099]. 01 εν αύτη τ^ άγια ,3{βλφ μελετώντες και ευχόμενοι εΰχεσΟε δια τον θεον χαΐ τήν αύτου εν- τολή ν του γράψαντος ευρειν αύτον έλεος εν ήμερα κρίσεως. Ό θεός σογχώρησον τφ γράψαντι ταύτα δσα σοι ήμαρτεν. αμήν». Νικόδημου Κοντακώφ, ΠγτβιπβοτΒίθ ηε Ομηλ* Β'β 1881 τΟΑγ, Έν Όδησσψ 1882, σ. 111-114. Του αύτου πίναξ φωτογραφικές 92. 6&ΓάϋΐΕυ8βη, Οαΐαΐο^ϋδ οοά. ^αβο. δίηαίΙίοοΓυιη, σ. 161 - 162. 20. Κώδιξ Σιναϊτικές 712. ΆκολουΟι'αι και εύχαί. Τεύχος εκ χάρτου γραφέν υπό Διονυσίου ιερομόναχου του «'Αγηωλαβροσαβαήτου» ετει 1482. Οίΐ(111ι&ιΐ8Ρη, Ο&ω. σ. 157. 21. Κώδιξ Σιναϊτικές 883. Ώρολόγιον εκ χάρτου, ου τό τέλος έχει τό σημείωμα τοΰτο• « ΈτελειώΟη τό παρόν Ώρολόγιον δια χειρός έμοΰ του αμαρτωλού Ιακώβου του Άγιοσαβίτου - - Έγράφει δέ έν ετει ,ς^' Ινδ. ιδ'» [1392]. 0»ι•ά11ΐ8υ8βη, σ. 190. 22. Κώδιξ Σιναϊτικός 432. Λαυσαϊκόν εκ χάρτου βαμβακερού, περιέχον και Νείλου κεφάλαια νγ' και βίον Ιωάννου του Δαμάσκηνου. Ση- μείωμα του καλλιγράφου• «Έγράφη ύπ' έμοΰ Γαβριήλ τάχα καΐ μονάχου του Άγιοσαβίτου έ[ν] τη Κυπρίων νύσσψ βασιλεύοντος του [κυροΰ] Ανδρόνικου του νέου και *Άννης [της Παλαιολογίνης], έν ετει ,ςωμβ', μηνι φεβρ. ις' ήμερα δ'» [1334]. Πρβλ. ββΓάΙΙι. 0αί;&1. σ. 104. Ή λαύρα του άγιου Σάβα ειχεν έν Κύπρφ μετόχιον ίδιον, τήν μονήν Ιωάννου του Χρυσοστόμου, και πάντα τα βιβλία ταύτης ην αύτης της έν Παλαιστίνη λαύρας. 23. Κώδιξ Σιναϊτικές 1099. Τυπικόν έκ χάρτου * βαμβακερού. Σημείωμα του καλλιγράφου• «Τό παρόν τυπικόν έγράφη εις τήν μονήν του τι- μίου ένδοξου προφήτου προδρόμου και βατττιστοΰ Ιωάννου, ήτις διά- κειται πλησίον του έν ποταμοις άγιωτάτου Ιορδανού δια χειρός έμοΰ Διονυσίου άμαρτωλοΰ τάχα και Ιερομόναχου» κτλ. Ο&ΓίΙΛααδβη, Οαίδΐΐ. σ. 223: ηοη αιΐίΐίΐο ϋ^ή αηηο. XIV βαθο. 24. Κώδιξ ευρισκόμενος ϊσως έν τψ έπισκοπείφ της Όδησσοΰ• εΐχε δέ τοΰτον Νικηφόρος ό Θεοτόκης, αρχιεπίσκοπος Χερσώνος, έκ δω- ρεάς ίσως ΈφραΙμ τοΰ πατριάρχου τών Ιεροσολύμων, εταίρου του Θεοτόκη φιλτάτου. Τετραευαγγέλιον της ι' ή της ια' εκατ. έκ φύλ- λων μεμβρανίνων 248 πρώτου μήκους* όπερ ό Μίΐΐΐΐΐαβί τφ γράμ- ματι { γνωστόν έποιήσατο (Ό. Ραιιΐί βρί8ΐο1αβ αά Τ1)β88&1οηίοβη8β8 βί »(1 Τίιηοΐΐιβαπι ^ΓΕβοβ βΐ; Ιαϋηβ. Εί^αβ 1785, σ. 234-236. ΟΓβ^ϋΓί, ΡΓοΙββοπίθηα Π, σ. 516, άρι&. 253). Έν τψ 120-ψ φύλλφ σημείωμα μεταγενέστερον τοΰ κωδικός (ίσως της ις' εκατ.) 718 ΚΩΛΙΚΕ^: ΑΠΟ ΤΗΣ ΛΑΥΡΑΣ «Εις το δνομα του πατρός και του υΐοΰ και τοδ αγίου ΤΓνΕοαα- τος. εγω Μουσέ δαμαρτολος υιός του Ήλιας σεΐ άρχιστράτιγε Μη/αήλ εν τη άγια πόλη Ίεροσόλημ προσφέρο σε το ευαγγέ- λιον τοΰτο εΙς την ή άγια σου μονιν τόν Σέρβον [- μονή ν των Σέρ- βων] εις αφεσιν άμαρτιον». Τόν Μουσέ τούτον ό 0ίΐΓάί1ΐ8ΐΐ8βη εσφαλμένως ώνόμασε καλλιγράφον της ια' εκατ. (Οπβϋΐΐ. ΡλΙ&ΘΟ- ^•αρίΐίβ σ. 332), απλώς δντα οωρητήν του κωδικός• ην δέ ή μονή του αρχαγγέλου Μιχαήλ εξάρτημα της λαύρας του άγιου Σά,ϊα, και από της ιδ' άχρι της ι^' εκατ. κατφκουν αυτήν, ώσπερ και τήν λαύραν, ορθόδοξοι μονάχοι Σέρβοι καΐ Βούλγαροι. 25. Κώδιξ Αειψίας, ΤίδοΗθηά. II, ιη. ίη ίοΐ. 88βο. ΥΠΙ, ίΤ. 22. Τε- μάχια Παλαιάς Δια&ήκης παλίμψηστα. Τόν κώδικα τούτον περιε- γραψεν ό Τίδοΐίβηάοΐί εν τψ δθΓβρβυΐη τ. VII, σ. 54 και εν το»; Μοηυιη. 8ίΐ0Γα ίηθά. τ. Ι, σ. XXII. Τό νεώτερον κείμενον άρα- βικόν, έμπεριέχον δε μεταφράσεις βίων τινών οσίων ανδρών ί)πό Κυ- ρίλλου του Σκυ&οπολίτου συγγεγ ραμμένων, οΐον Εύ&υμίου του με- γάλου και Σάβα του ήγιασμένου, κα&ώς έφανέρωσεν ό ΡΙθίδοΙίβΓ (ΖβίΙδοΙίΓίίΙ: (ΙβΓ ΌβυΙδοΙι. ΜοΓ^θηΙαικΙ. 6β8β1ΐ8θ1ι»Λ τ. Ι, σ. 150 κέ). Πρβλ. Α. ΕΙΐΓΐιαΓά, Όλβ ^Γΐββίιίδοΐιβ Κ1θ8<;βΓ Μλγ - δ&1>Λ (Κδιη. ^υ£ι1ί;Η18^11^^Λ ΥΠ, σ. 63). 26. Κώδιξ Οχοηϋ αβίΐίδ ΟΗπδϋ, \ν&1(ϋ 38. Πράξεις και έπιστολαΐ των αποστόλων. Φύλλα μεμβράνινα 299 ή 306 δευτέρου μήκους, (0,177X0,14), γραφέντα τη ια' ή τη ιβ' εκατ. Έν τω 12-ω φύλλω γέγραπται τοΰτο* «Ό παρών πραξαπόστολος υπάρχει της μεγάλης λαύρας του αγίου Σάβα τών Ιεροσολύμων» ((ϊ. \ν. Κϋοΐΐίη, ϋ«ίΑ- 1ο§υ8 οοά. Μ88 ςυί ίη 1)ί1ι1ιοί;1ιβθ8, αβϋίδ Οΐιπδΐί αρυά Οχοηί- βηδθδ {κΙδβΓΥβηΙΐΐΓ. Οχοηϋ 1867, σ. 21). Ό κώδιξ ούτος εκ Κων- σταντινουπόλεως ετει 1731-ω μετηνέχ&η εις τήν Άγγλίαν. ΟβδρΗΓ Οι-ββοιγ, ΡΓΟΙβ^οπιβηΛ τ. Π, σ. 638 άριί>. 191. 27. Κώδιξ Όξονιακός: οο(1. Ιιβ,υάίΕηί 37. Φύλλα μεμβρ. 301 πρώτου μήκους. Γρηγορίου του θεολόγου -λόγοι ιε' καΐ «συναγωγή και έξήγησις ών έμνήσ&η ιστοριών ό έν άγίοις Γρηγόριος έν τφ εις τα Φώτχ λόγω». Μετά τόν ιε' λόγον «Έν σοι πεποιδώς, ω τριάς σεβά- σμια, Ι ετευξε ταύτην μοναστής Σάβας βίβλον, | κλεινός μεδόντων ιερεύς πολλψ πό&ω, | ον άντάμειψαι δωρεαΤς σου πλουσίαις, | της τών δικαίων αξιών κληρουχίας, | του Ιεράρχου ταϊς λιταΤς Γρηγορίου ο. Η. Οοχβ, ΟαΐΕΐ. οοά. Μ88 1)ί1)1. ΒοάΙβίΕη&β, Ι, σ. 518-519. 28. Κώδιξ έν τω Βρεττανικώ Μουσείω: αοά, ΟπΓΖΟη 1, σχήματος δευτέ- ΤΟΪ ΟΣΙΟΪ ΣΑΒΑ ΑΗΦΘΕΝΤΕΣ. 719 ροϋ μεμβράνινος. Όχτάτευχος της Πιλαιας διαίΐήχης, ην ό Οανζοη περιέγραψε πρώτον εν τώ νί8ίί;8 ίο ιηοηαδίβπβδ οί ύχβ Ι^βν»η1; δίχΐΐι βίΐϋίοη. Ιιοηάοη 1881, σ. 188 (δρα άνωτ. σ, 707). Έτερα περιγραφή εν τψ Οαΐβίοβαβ οί πίΛίβΓίίΐΙδ οί \νηί;ίη8 . . . αηά οηβηίαΐ ιηαηιΐδΟΓίρΙδ 1)θθ1ί8 ίη ΙΙιθ υ\)τΒίγγ οίΛβ Ιιοη. ΚοΙ)6ΐ•1 ΟαΓζοη 2ίί ΡβΓίιβπι. ΙιΟηύοη 1849. «ΤΙιβ βΓδΙ; ΙβΕί ίδ Λναη1ίη§. Οη Ιΐιβ 1)ίη(ϋη§ ίδ βη αιΐϋίβιιί; ρίοΙαΓβ οη ^οοά, οί ναΓίοαδ δαίηΐδ ο£ Ιΐιβ Οΐά Τβδίαιηβηί;, ηβΗΓίγ &δ θεγΙ^ «δ ϋιβ ηΐδδ: ϋ ίδ ίη α δίΙνβΓ £Γ«ιηβ, ία \ν1ιίο1ι &Γβ δβΐ ίοιίΓ δίοηβδ οί ί\ιβ ^Γβηίί; οί ιηοαηί; δίηίΐί Εηά 1\νβ1νβ ίΓΟίηβδ Ιΐιβ \)βά οί ΙΙιβ τίνβΓ »Ιογ- άίΐη. Τΐιίδ Μδδ ίδ λνπϋβη ίη α ήηβ δΐηαΐΐ Ιιαηά ίη (1οιιΙ)1β οοίηηιηδ. Τΐιίδ ίδ ΙΙιθ οηβ Μ88 οί ΙΙιβ Οοΐοίβυοίι Ιΐι»!; .1 Ιιανβ πιβΐ \νί11ι ίη Λθ Εαδί». 29. Αυτόθι, οοά. ΟπΓΖοη 3. Ψαλτήριον της ιβ' εκατ. Οαΐβίο^υβ σ. 21. 30. Αυτόθι, οοά. ΟηΓζοη 4. Οαηϋϋα Υβίβπδ β1 Νονί Τβδίαηιβηΐί (?). Οαΐαΐοί^αβ σ. 21. 31. Αύτό&ι, οοά. Οηΐ'ζοη 7. Τετραευαγγέλιον της ι' έχατ. Φύλλα μεμΙ^ρ. 167, |ΐήχους 0,158, πλ. 0,117. Κατά σελίδα χείμενον |ΐονόστηλον εξ 26 γραμμών. (τΓββΟΓγ II, σ. 554, αριθ. 548. 32. Αύτόί)ι, οοά. ΟηΓΖΟη 76, 11. Τετραευαγγέλιον της 1^3* έχατ. Φύλλα μεμ^ρ. 252, μήχους 0,209, πλ. 0,154. Κατά σελίδα χείμενον μονόστηλον ες 27 γραμμών. Οαΐαΐο^υβ χτλ. σ. 21. (ΪΓΘ^ΟΓγ II, σ. 555, αριθ. 552. 33. Αυτόθι, 00(1. ΟπΓΖΟη 77, 12. Τετραευαγγέλιον της ιγ' έχατ. εκ φύλλων μεμ^ρανίνων 304, μήχους 0,218, πλ. Ο, 158. Κατά σελίδα χεί- μενον μονόστηλον έχ γραμμών 21. Οαΐίΐΐ. σ. 21: 1)βίΐυ1ίία1 \νπίίθη \νί11ι ίΐΓ£ΐΙ)βδ(ΐηβδ ίη ΐ'βά ίηΐίθ αηά ΙΙιθ ΙιβαοΙδ' οί ΙΙιθ (τοδρβίδ. ΟΓβο^ΟΓγ, ΡΓοΙθ^οηιβηα Π, σ. 555, αριθ. 553. 34. Αυτόθι, οοά. Ουιζοη 79, 14. Τεύχος μεμβράνινον (0,262X0,205) γραφέν ετει 1009-ψ χαΐ περιέχον τάς πράξεις και τάς έπιστολάς τών αποστόλων, ετι δε το περί τών αποστόλων υπόμνημα του ψευδο- Δωροθέου χαι περί πατριαρχών τινά* σελις έκαστη κείμενον έχει μονόστηλον εκ γραμμών 18 μέχρις 21* προς δε τώ τέλει φύλλα δύο κείται μεμβρ. της ια' εκατ. (0,255 Χ 0,189), ων το κείμενον υπάρχει μονόστηλον εκ γραμμών 26* περιέχει δέ ταΰτα μέρος βίου του αγίου Σάβα, συγγεγραμμένον ί)πό Κυρίλλου του Σκυθοπολίτου. ΘΓθβΟΓγ, ΡΓοΙββοπίθηα Π, σ. 641, αριθ. 226. 35. Αυτόθι, οο(1. ΟπΓΖΟη 78. 13. Τετραευαγγέλιον εκ φύλλων μεμβρανί- 720 ΚΩΔΙΚΕ^: ΑΠΟ ΤΗΣ ΛΑΪΡΑΣ νων 230 σχήματος ογδόοο, γραφέν ετει 1272. Οαΐβίοβυβ, σ. 40, εν&α χαί πιναξ υπάρχει, δείγμα της γραφής υποδεικνύων. ΟοδρΛΓ ΟΓβ^ΟΓγ, ΡΓΟΙβ^οηιβηα Π, σ. 555, αριθ. 554. 36. Αυτόθι, οοά. ΟαΓΖΟη 20. Ευαγγέλιον πρώτου μήχους (0,341X0,25), γραφέν τξ ι|3' έχατ. Κατά σελίδα χείμενον δίστηλον εξ 22 γραμμών, Οαΐαΐο^ιιβ σ. 21. Ραιΐ οΓ ϋ ίδ οί α ιηοΓβ ιηοάβπι Ιι&ηά; Ιΐιβ ϋΐΐβδ &η(1 ίηίϋαΐ ΐ6ΐ;]ΐ6Γδ &γθ ί1Ιαιηίη&ί;6ά ίη @οΙά αηά οοΙοιιγβ. Ογθ^ογ^, ΡΓθ1ββθπιβη8. II, σ. 734, ορι&. 344. 37. Κωδ. Μοηαοΐίβηδίδ ΟΟϋΧΙιΥ. Διακονιχον εκ φύλλων χάρτου 57, δπερ ην της μονής του αρχαγγέλου Μιχαήλ. Το τέλος έχει το ση- μείωμα τούτο* «Ταΰτα τα διακονικά εγράφησαν εν τη άγια πολει Ιερουσαλήμ διά χειρός του εν Ιερομονάχοις ελαχίστου Μητροφάνοος εν ετει ζ. ρ. ς . άπριλλίψ Ο» [1598]. Ι^η&Ι;. ΗΗΓίΙί;, ΟλΙ^Ι. οοίΐ. Μ88 ί^Γαβο. 1)ίΙ)1. γθ^. Βαναποαβ, III, σ. 345-347. 38. Κωδ. της μονής Ξενοφώντος, αριθ. 99. Νομοκάνων εκ σελίδων 352, γραφείς «διά χειρός του πνευματικού ημών πατρός κυροΰ 'Ιωαννι- κίου εν τη αγία λαύρα του οσίου πατρός ημών Σά^βα του ήγιασμένοο εν τη Παλεστίνη 1788 αύγούστου 17». Σπυρ. Δάμπρου Κατά- λογος των εν ταΐς βΐ|3λιο&ήκαις του Αγίου "Ορους ελλ. κωδίκων, τ. Ι, εν Αθήναις 1888, σ. 190-191. 39. Κωδ. εν τψ Βρεττανικφ Μουσείψ (βίΜϋ. 26, 113), πωληθείς υπό Τίδθ1ΐθη(1θΓί. Φύλλα μεμβρ. 22, ών τό κείμενον υπάρχει μονόστηλον και εκ γραμμών 28 κατά σελίδα. Γραφή κεφαλαιώδης της όγδοης εκατ. Τροπάρια διάφορα (Οίΐΐβίοβυβ οί ΗηοίβηΙ Μ&ηυδοηρΙδ ίη Ιΐιβ Βπϋδΐι Μιΐδθΐιιη, Ραιΐ; Ι,• ΟΓββο, σ. ). Των φύλλων τού- των έτερα λείψανα περιέχει ό νυν 180-ός κώδιξ τής *Αγιοσαβιτιχής συλλογής, και κατά τήν έμήν έκτίμησιν αυτά τε κάκεινα μάλλον έγράφη τη ενάτη έκατονταετηρίδι. "Ορα σελ. 295. 40. Κώδιξ ΝοΓοίϊ. Συναξαριστής εν σέρβικη γλώσση γεγραμμένος τη ιγ' εκατ. και συνιστάμενος εκ φύλλων βαμβακερού χάρτου 251. 3Κ7ρ- ΗΟΛ-Β 1836, IX, σ. 538 - 541. 41. Κώδιξ ΝοΓΟίϊ. Πραξαπόστολος βουλγαρικός εκ φύλλων βαμβακερό» χάρτου 280, γράφεις περί τήν ιε' εκατ. 3Κ7ΡΗΛ.ΪΈ 1836, IX, σ. 541. 42. Κώδ. ΝοΓΟίΓ. Σερβικόν τετραευαγγέλιον εκ χάρτου, γραφέν περί τό τέλος τής ιε' ή περ) τήν αρχήν τής ιτ' εκατ. Έν τισι τόποις του βιβλίου τούτου προσκυνηταΐ Σλάβοι γράφουσι ταύτα• \ιΛ^6ρ€ΗΜ 6ΛΑ0ΗΛ ΠΘ6ΗΪ6 (Ο Β0ΛΛΗΪ6 Φ Λ\ΟΗΛΤΗ 0νΜ€ΒΗ €ρ€Λ\ΗΑ ΒΟεΒΟζ ΤΟΥ ΟΣΙΟΪ ΣΑΒΑ ΑΗΦΘΕΙϊΤΕΣ. 721 Β/ΤΟ ^3ρΛΛ. (1623) Λα5λ ΛΓν. — ΑΜτΙϊΟ Β?ΚΙ€ΙΟ ΛΙη^λη Μ\- ΤρίυΛΗΤΙι ΚνυΛΑΟΙΗΟΚΙιΊ Η ΚρΑΤΟΒΟΚω, ψΗΠΙιΟΚΙιν, Η ρΑΑΟΛΑΗΟΚΜ^ ΠρΗΑΟ ΒΖ ΟΤΗ ΓρΛ Ι€ρΛΛ\ ΠΟΚΟΛΗΗ0€ «ΗΒΟΗΟΟΗΟΛΝ^ ΓρΟΒ^^ )^^ Η ΟΤΗ Λ160ΤΛ, ΗΑ€ χΐ> ΠΛΒΤίΚ) ΜΙΟΑεΟΛ ΟΖΤΒΟρΗΛΊι, ΠρΗΑΟ Λ31> ΟΖ ΒρΑΤΛΗΙ(Λ ^ΒΟ^ΓΟ ϊ€ροΛνοΗΛ ΑΛΛ\Λςκν'ΉΛ\ η αικοηλ ηηκολνλ (υ ρνΐΗίίοκϊε β^λ- ΛΗ, ΒΖ Λ*** 4. ρ. 3. €. (1656-1657).— Λ*τζ ^3ρΜ. (1682) III ΛΚ0€11Α ΑΠρΗΛί€ ΑΗΚ Κ3. ΠρΗ'^ε Τ^ ΑΟΛ^ΗΑ ΗΛΗΗΖΚΑ ΒΛΑΚΟΓΑ Β€ΓΛ ΛΑΗΚΑ \^ ΓρΔ 6ρ^^ΑΛΗ ^Έ ΟΗΗΟ 0Βθί5 ΛΗ^ΑΗ ΟΠΛΤΑ. Η ^Έ θρ^€ρίε ςΒ0€ΙΟ ΟΤΑΗΖΚΟΙΟ. η ΐυΗΗΛ\Α ΑΟΗ^€ ^ΑΗΚΟ Β^ΛΙΟΒΑΙΙΙΑ ζΈ χ€ά ^^ΗΛ\^ΗΗ« η κο αολνη€ ΒΐΆιιιε Λν. λιοαη. η α ο€ηλ\€ηη Α \ 07, ΟΒΗ ΜΗΗΟ. — Η ΠΗΟΑ ΙΑ ΓΑΒρΗΛΖ χΛν€ΗΗ11ΚΗ ΙΑ3Α11ΗΙΑ 0€Η- Λ\6ΗΖ0ΚΗ Φ Λ^ΙΙΙΚ^ 3€Λ\ΛΗ. Φ ΗΛΧΒΟΒΑ ΓρΔ. "Ορα το 3ί7ρΗω•Β 1836, IX, σ. 542-543. 43. Κωδ. ΝοΓοίΓ. Μηναία σερβοβοολγαριχά εκ χάρτου, γραφέντα μεταξύ των ετών 1550 χαΐ 1552. ΙΙΆγι^Ε&ΛΈ 1836, IX, σ. 543-544. 44. Κωδ. ΝοΓΟΪ. Βοϋλγαριχή οκτάηχος εκ χάρτου, γραφεισα τη ιζ' εκατ., έχουσα δ' εν τψ τέλει σημείωμα τοιούτον €η4 ΚΗΗΓΑ ?ΛΛ\Η ΐυκίυΗΧχ Κ^ΠΗ€ βΛΑ?Κ^ΗΗ ΠΟΠΒ Κ\λ;ΗΙΟ ^ Οανί; Λ^Α^ΗΗΚ η ΠΟΟΤΑΒΗ€ \^ χρΑΛνΚ ςΒ€ΤΑΓΟ ΒεΛΗΚΟΛνΜΗΗΗΚΑ Η ΠΟΒεΑ^ΗΟΟΙ^Α ^ΒΑ Γ61Χ;ρΗ6 Η ^^ΓΔ € ^ οηηα λ\^ ^ χΑΐ(Η ποπζ παρΑ ^ τρΑΑ» τρΗίυΒζ. Β% Λ το ΦρΟίΚΑ^ΟΤΒΟ ΥΒΑ /^ιΧλΠι^• Λ\1(Α ΐυΚΤΟΒΟΗ^ ΑΗΙι Ιϋ* ^ ^^ 1 6 8 1 * 21 Τα3Η ΓΟΑΗΗΑ ΟΗ ΑΟΑΟχΧ ν;"^ Β0?ΚΗ ΠρίϋΒΖ. Α φ ΑΑΑΛ\Α β4ι1Ι€ ^5 ΤΗΟνψΟ ρη"•0• •:• 7189. Α3» Τρ'ΒΙϋΗΗΚΖ ΧΑΙ(ί ποζ π€τρζ ποχ ΚΟΗΙΟΒΖ ΟΗΗΖ. ^ ΤρΗΟΒΖ Β^ΛΗΚΗ. 'Όρα το ^ίγρπΕΛ^Β 1836, IX, σ. 544; 45. Κωδ. ΝοΓΟίί. Σερβικόν Ψαλτή ριον εκ χάρτου, γραφέν τη ιζ' εκατ. Τούτου δε φύλλα δύο λευκά προσκυνητών Βουλγάρων ύπογραφάς έχει καΐ Σέρβων (1665-1732). ΜΙνρΗβΛ'Β 1836, IX, σ. 545. 46. Κώδ. ΝοΓΟίί. Σερβικον Ψαλτηριον εκ μεμβρ. φύλλων 267 δευτέρου μήκους, γραφέν τη ιγ' εκατ. 5ΚγρΗΕΛ•Β 1836, IX, σ, 530-533. 46 722 ΚΥΛΙΚΕΣ ΑΠΟ ΤΗΣ ΛΑΓΡΑΣ 47. Κο>^. ΝοΓοΗ'. Φύλλα {^•ε|ΐ|^(ρ. 16 [ϊουλγαρικοΰ εααγγβλίοο, γραφέντος ττ, ••;• έχιτ. Η!;7ρΒΛ.ΐΈ 183(5, IX, σ. 533. 48. Κ<ν,. ΝίίΓοΗ'. Βοϋλγιριχόν τετραδοαγγέλιον πρώτου {χήχους εκ φάλ- λιυν |Α2;*.4ίρ. 237, γραφέν περΊ το τέλο; της ιγ' ή περί τήν αρχήν τή; •λ' ικίτ. Άπο τοΰ 218-ου φύλλου και έςής υπάρχει σύναξα- ν ν.. ;Κνρπίυι•Β 1836, IX, σ. 534-536. 4\), Κό*ο. ΝοΓοίΤ. Παρακλητική αερβική πρώτου |χήχους εκ [χεμ^ράνης, '/,Ύ'^ζΙΐΎ πΐρι το τέλος της ιγ' ή περί τήν αρχήν της ιδ' εκατ. Κ'χάζΐ•. ^ΐ ό περιγράψας αυτήν Ά. Βοστοκώφ, δτι το |3ΐ|3λίον έγράφη '»\ηί τί^Ί ί,Τί'^Λ'π εκ προστάγματος του αέρβου βασιλέως Στεφάνου < >•»;>'*;. ού το όνομα δια κινναβάρεως οίίτως απλώς υπάρχει γεγραμ- μίνον '*τλ -τό τέλος του κειμένου: ΟτφΛΗΙι ΚΟΛ %ΙϋΗ. 50. Κο,^. ΝοΓπΗ*. Σερβικδν Τριώδιον εις πρώτον μήκος εκ φύλλων βαμ• '^ιν,ζγΛ χάοτου 389, γραφέν (ετει 1373 - ω ή 1374 -ψ) εν τ^ ίϊοί Ι^'^'^^ίί '^^'^ ^^νά υπό Ιακώβου ιερομόναχου δια τήν εν Ίεροσο- λ•Ί;ίΛ•; 32οβ•.χήν μονήν του αρχιστρατήγου Μιχαήλ, ώς δηλοΐ το 3ημΞ•:»•>|ΐα τούτο: ΟηΗ ΤρΗίδ. ΙΙΟΛΟνΤΙ». ΠΟΟλΊ^ΗΗ Κ0Λ\Λ. »ΚΙ1Η0Λς€ 0\\ΤΟΙΙ ΟμΙΙΔΗ. ρΟγΚΟΙΟ ΟΑΒΒ βΗ^ΗΗ ΗΚρθΛ\ΟΗΑ ΗίΑΚΟΒΑ. Η ν^\χ\\\\\\\. ΙΛΙΙΗΚ ΟΤ-ΜΟγ Λρ^ΉΟΤΟΛΤΗΓΟγ μρΚΒ € ΟρΠ ΒΟΚΜ€ ΟΥ Κ^\\Λν|•,. Μ:;Κ0ΛΛ ΟΤΟΓΟρΟΚΟΙΔ ΠρΛΒΟΓΛ. Β0€ ΗΛ ρ€Αθγ. ΐΐ ΟΗ ΤΗ- ΜΜΚΟΛΑΚ Μ Οι Ιλ)τΑΗΚΟ.ΜΙι. ΗΗψΑ Α^ Η€ ΛΗΠΟΑ Η3Β0ΛΑ ΗΟΒΟΓΑ. Ι Λ ΙΚΤΜΗΙ.. ΚΟγ.ΜΛρΟΚΟΓΔ ΚΒΜΚΛ. Κρίι ΒΗ βΊιΟΤΚ. Β6ΛΛ\Λ ΗΗ ί ϊ;ΜΛΟ 0\\*Μ.Η0. ηρΊ^ΟΤΛΒΛ^ΤΗ ΓΛ ΗΛ ΟρΠΒΟΚΒΙ 1©1ι1. Η Α\ΟΛΗΛ>0 ΚΜ ΜΜ II Μ κρΛΤΗΚ*. ΛΚ€ Η Γ€ ΠΟΓρΊϋυ€ΗΟ. Λ ΒΗ ΗΟΠρΛΒΛ^ΙΟψ^ •η|•ιΊ\•. Λ κ ΚΛΗΗ^Κ. νυΒΛΜ^. ΒΛΓ€ΒΛ+ιΗΤ€. Λ Κλ ΒΒ. Ι€ρΒ Ηί ΠΜΙΙΚ* Λ\1ι ΟΤΒ. ΗΙι ρΟγΚΛ Τρ^ΐυΗΗΜΛ. Η ΚΛΚΟ €Λ\0 ΒΒ Η^ΒΟΑΊϊ ΜγνυΛΗΛΗ. ΊΛΚΟ ΜΟΛΑΟ ΠΗΟΛΛΗ. ΗΗ νυΛΛΛΓΛ/Η. ΗΗ ΠρΗΛΛΓΔΛΗ. II ΐ;ΐΟ ΛρΒ3Η€ ΑΛ ΐδΗ€Οί ΟΗΙΟΒΪ ΚΗΗΓΟγ Φ ΛρχΗΟΤρΛΤΗΓΛ ΜΚ*^>ΛΛΚΊ;0ΓΛ. ΑΛ ΛΝΟγ κ Λ\ΙιαΗΗ ΒΒ Η ΟΤΛ« Β^Λ ΟΗΠΛΗςκίΐ. ΗΛ νΟνΛΐ'.: II ΒΤΟ Κ^ ΐυΒΟΗ ΛΗΟΤΒ Η3Βρ•Κ3ΛΤΗ. ΗΛΗ ΦτρΒΓΗΟγΤΜ. ΛΛ ΛΚΜ' ΟΟλΑΗ ΒΒ. ΒΗ ΛΗΒ ΟΟΥΗΒΙ ΛΜΗΒ • : • — + Η ΟΥΠΗΟΛ^ ΟΜΙΛ ΚΗΜΓΛ ΒΙι λΙ!*^ ^3 Η (Ο Η Π ' Β. Ιΐ ΙΐρΟΟΗκ Λ\€Η€ ΓρΊϊΐυΗΟΓΛ ιΐΜΐυ^ΜηιΐΗ νυκΑΗ ολοβα, α βαοβ ββ: αλΙηβ. αλ\ηβ. αλαηβ. 51. Ίν<•»ο•.• Νοιηί^'. Σερβική λειτουργία του μεγάλου Βασιλείου καΐ του ΤΟΤ ΟΣΙΟΪ ΣΑΒΑ ΛΗΦΘΕΝΤΕΣ. 723 άγιου Έπιφανίου. Τεύχος εκ χάρτου γραφέν τ•^ κζ' ή "^ΐ ^^' έχατ. ΒίγρΗΗΛΐ 1836, IX, σ. 546. 52. Κώδιξ ΝοίΌΪ. Συλλογή σερβικών κειιχένων έκ φύλλων χάρτου 296, σχήμιατο; δωδεκάτου, γράφε ισα υπο Μιχαήλ μητροπολίτου Μζάσκης τ κλί:. ετει 1653-ω. Έν τφ 23-ψ φύλλψ σημείωμα* ΗΧ λΊι /3ρ3'^ (1653)μ4ΛΛ\λ κ3 λ\λτΙιο Βί«ϊιο ληληλι! Λ>Ητρ(θΛΗ ΒΛΗΟΚΜ κρΛΟοκω Η ψΗΟΚΙιΙ. ΒίΓΐ ΒΖ 1(ρΤΒ^^Ι0ψ? ΓρΛ€ ΜΟ0ΚΒ€ ΠρΗ ΒΛΓΟΒ^ρΗ ΐβ Ι^ρΠ Η Β€ΛΗΚ0 ΒΗ^5Α ^^^^\^ λαηαηλοηηα. βν γο' η πδ\ Α 3Α Αρ^ο ^4Β€ Λψ€ )^0ψ€ ΓΗ Μ ?ΚΗΗ ΒδΑ^, 0ΒΟ€ΙΟ ργΚ) ΙΙΟΠΗΟΛ. Κρ» ΟΛΙΐν Κ6. Λγ. 3Τ. ΪΗΑΪΚΤίνυ, 3. €Π)ΪΤΛ. 6. "Ορα το ίΚγρΠΕΛΈ, 1836, IX, σ. 546 - 547. 53. Κώδιξ του πρίγκιπος νίαζβπίδΐίγ, ευρισκόμενος έν Πετρουπόλει, έν τη [βιβλίο 1>ήκη του αυτοκρατορικού συλλόγου τών εραστών αρχαίων έγγρά- τττων σλαβικών μνημείων. «Τεύχος της ιγ'έκατ. συνιστάμενον έκ φύλλων μεμβρανίνων 133, περιέχον δ' εις άρχαίαν ρωσσικήν μετάφρασιν βίον τοΰ οσίου πατρός ημών Σάβα του ήγιασμένου, συγγραφέντα υπό Κυρίλλου του Σκυί)οπολίτου. Τον κώδικα τούτον εΐχεν ή λαύρα και συνεχώς οι ταύτης ηγούμενοι τοις Σλαύοις αυτόν προσκυνηταϊς έδί- δουν εις άνάγνωσιν, ως έκ τών έν τφ κώδικι σημειωμάτων άποδεί- κνυται, ων τό παλαιότερον έγράφη ετει 1536 διά χειρός Νικολάου προσκυνητοΰ (χατζή-Νικόλα)• άλλ' ό προ τοΰ 1884-ου έτους ηγού- μενος έδωρήσατο τον κώδικα τφ πρίγκιπι Πέτρω τψ Βιαζέμσκη. "Έστι δέ γεγραμμένος κεφαλαιώδεσι γράμμασι• φιλόλογος δε ονο- μαστό:, ό κα&ηγητής Ιωάννης ό Πομιαλόβσκης, έςέδωκε τό κείμε- νον αύτοΰ κριτικώτατα, προσ&εις τό πρωτότυπον έλληνικόν, εκτενή φιλολογικόν πρόλογον καΐ πίνακας εννέα λιίΐογραφικούς άπεικά!1οντας ενια του κωδικός αύτοΰ μέρη: }ΚΗτίβ Οβ. Ο&Βυ ΟοΒΛίΐΐ,βΗΗδίΓΟ, ΟΟΟΤΛΒΛβΗΗΟβ Οβ. ΚκρΗΛΛΟΜ'Β ΟΚΗΘΟΠΟΛΪ>ΟΚΗΜΤ> Β^Β ΛρβΒΗβ- ΡΥ00Κ0Μ•Β ΠβρβΒΟΑ'Β^ 110 ργΚΟΠΗΟΗ ΗΜΠβρβ,ΤΟρΟΚΛΓΟ 06ΐΙΐ;βΟΤΒΕ ΛίΟδΗΤβΛββ ^ΙΙρβΒΗβή ΙΐΗΟΒΜβΗΗΟΟΤΗ, ΟΈ ΠρΗΟΟβΛΗΗβΗίβΜΤ» Γρβ- Η66Κ&Γ0 ΠΟΑ-πΗΗΗΗΚα Η ΒΒβΛΘΗΙβΜΊ» Η3Α&^Ι'Β II. ΠΟΜίυΐΟΒεκίβ ΗΛβΗΈ-ΚΟρρβΟΠΟΗΛβΗΤί) 06ΐΙΐ;βΟΤΒα. Έν Πετρουπόλει 1890, μέγα 8-ον, σελίδες οχι.νι-ρ588. 54. Κώδΐ; Πορφυρίου έν τη Πετρουπόλεως αυτοκρατορική βιβλιο»)ήκη (άριΛ. ^. Ι. Ν. Λί 903). Φύλλα τέσσαρα χάρτινα, προσήκοντα σερ- 724 ΕΤΕΡΟΙ ΚΩΔΙΚΕΣ βικφ τινι χώδιχι γεγραμ|χένφ Ιτει 1389-φ εν τ•^ χατά τον "Αθω μονή τοΰ Άβανασίοο• τον δλον χώδιχα εΐχεν ή λαύρα του όσιου Σάβα' νυν όμως ελλείπει* περιέχει δε τά ρη&έντα τέσσαρα φύλλα λόγου τινός Ίσαάχ του Σύρου μέρος ιχανόν. *Όρα τό Ο'Πβτΐ» Ηΐΐπβρ. ΠγβΛ. Βη6λ. 3& 1883 γ., σ. 74. 55. Κώδιζ άραβιχός εν τφ Βατιχανφ, άριΒ. 71. Φύλλα μεμβράνινα 236, περιέχοντα βίους οσίων ανδρών καί τινας άσχητιχούς λόγους. Έγράφη ετει 885-φ εν τή λαύρα του οσίου Σάβα δια την εν τψ Σινά μο- νήν, άναλώμασιν 'Ισαάχ μονάχου. Α• Μαί, δοπρΙΟΓαιη νβίβηιιη ηονα οοΐΐβοϋο, τ. ΐν, σ. 148. Τΐιβ ΡαΙαβοβτΛρΙιίοΛί δοοΐβΐγ; ογι- βηΐΛΐ 8βηβ8. Ιιοηάοη, 1875 - 1883, πίναξ XX. ΕΤΕΡΟΙ ΚΩΔΙΚΕΣ ΕΚ ΠΑΑΑΙΣΤΙΝΗΣ. 1. Στιχηράριον έχ χάρτου, δπερ αγνοώ που χεΐται νυν ό Πορφύ- ριος Ούσπένσχης έδωρήσατο του βιβλίου τούτου φύλλα δύο τ'ζ αύ- τοχρ. βιβλιο&ηχη της Πετρουπόλεως (άρι&. 439. ΟτίβΤΈ 3& 1883 Γ-, Β. ΕρΗΠίτβΛΤΈ, ^• 12)" εν τινι δε βιβλίφ του αύτοΰ Πορφυρίου λέ- γεται δτι ό χώδιζ έχει τό σημείωμα τοΰτο* «Έγράφη τό παρόν στι- χηράριον δλου (του) χρόνου δια χειρός Νεοφύτου ιερομόναχου χαί δομεστίχου της σεβασμίας μονής τών Κελλιαρίων ^ άτι [δίο] του Δά- τρου, δι' εξόδου του μεγαλοδωροτάτου άρχιιατροΰ Μηνά* έγράφη δε εν ταις ήμέραις του άγιωτάτου Ιεροσολύμων χΰρ Αθανασίου, ετου; ^ςψμδ' [1235- 1236], ινδιχτιόνος &'». Ούτος ό πατριάρχης ιιπάρχει συγγραφεύς έχχλησιαστιχών λόγων εις άραβιχήν γλώσσαν, έχτυπω- &έντων εις τεύχος εν εν τη πόλει Χαλεπίψ (Ιτει 171 1-φ) «δι* εξό- δων του Παναγίου Τάφου», πατριαρχουντος εν Ίεροσολύμοις Χρύ- σανθου του Νοταρά. "Ορα Πορφυρίου Ούσπένσχη ΠβρΒΟβ πγτβ- ΐηβΟΤΒΟβ ΈΊ> ΑθΟΗΟΚίβ ΜΟΗ&ΟΤΚρΗ Η ΟΚΗΤΗ. Η&ΟΤΒ II. ΠρΗ^Ο- «βΗΐβ ΚΊ> ΒΤθρθΜ7 οτΛ^ΛβΗΐΗ) οβή ΊΕΟΤΗ. Έν Μόσχα 1881, σ. 218. 2. Κώδ. Π/πόλεως, αριθ. οοχχι. Τετραευαγγέλιον εις 16-ον, έχ φύλλων μεμβρ. 139, γραφέν τη ι' έχατ. Τόν χώδιχα τούτον εΐχε Διονύσιος ό μητροπολίτης ΒηΟλεεμ' έπώλησεν αυτόν Ιτει 1844-φ τψ τότ' αρ- χιμανδρίτη Πορφυρίψ τψ Ούσπένσχη. Οτ^βΤ'Β ΗΜΠβρ. ΠγδΛ. Βη6λ. 3α 1883 Γ., σ. 82-83. * Γράφε «Κελλιβάρων». ΕΚ Παλαιστίνης. 725 3. Κωδ. Παρισίοα 8αρρ1. 911. Το χατά Δουχάν ευαγγέλιο ν ελληνιστί και άραβιστί, δπερ είχε μέχρις έτους 1881 ή του Κοινού του Πα- ναγίου Τάφου βιβλιοθήκη (δρα Ίεροσ. Βιβλιοθ. τ. Ι, σ. 500). Φύλλα μεμβρ. 315, μήκους 0,175, πλ. 0,130. Κειμενον κατά σε- λίδα δίστηλον. Το τελευταιον φύλλον εμπεριέχει μικροίς κεφαλαιώ- δεσι γράμμασι το σημείωμα τοΰτο• «Έγράφη δια χειρός Εύφημίου ελαχίστου κληρικού και άναγνώστου, και έπληρώθη μηνι ιωνίου α\ ήμερα τετάρτη, ένέτει από κτίσεως κόσμου έτους ^ςφνα' [1043]. Ευφήμιος γέγραφα του Ιωάννου. Μνήσ&ητι, Κύριε, τψ γράψαντι και τψ κτισαμένφ. Αμήν». Τό αυτό σημείωμα και δι' αραβικών αύτό&ι γραμμάτων. Η. Οπιοηΐ, Γλο - 8ίιηί168 άθ8 ΜΛηυδΟΓϋβ ^Γβοδ ά&ίβδ άβ Ιλ Βί1)ΗοΛβ(ΐυβ Ναϋοηαΐβ άα ΙΧ-β λιι ΧΙΥ-β δίέοΐβ, σ. 4, πίναξ 18. 4. Κωδ. Ιίαρισίου 8αρρ1. 913. Τεύχος της ιβ' εκατ. εκ μεμβράνης, έμ- περιέχον πεντεκαίδεκα λόγους εκλεκτούς Γρηγορίου του θεολόγου" είχε δε τούτο πρότερον (μέχρις έτους 1881) ή του Κοινού του Πα- ναγίου Τάφου βιβλιοθήκη. "Ορα του καταλόγου τοδδε τ. Ι, σ. 500. Η. Οιηοηΐ, Ιηνβηί&ΐΓβ δΟΐηιη&ίΓβ άβδ ιηαηυδΟΓϋδ άυ δαρρίβιπθηΐ Ογθο άβ 1ε Βί1)1ίοΛβ(ΐαβ ΝΕί;ίοη&1β. Ρ&πδ 1883, σ. 96. 6γθ- βθΓ7? ΡΓοΙβ^οιηβηΕ Π, σ. 541 αριθ. 450 και σ. 561, αριθ. 609. 5. Κωδ. Παρισιού (αηοίβη ίοπΑδ 83). Τετραευαγγέλιον μετά συναξαρίου. Φύλλα μεμβρ. 298 (0,235 Χ 0,168). Τό τελεταΤον φύλλον Ιχει τό σημείωμα τούτο* «Τέλος έλαβε τό παρόν, αγιον τετραευαγγέλιον υπό χειρός έμου του πολυτλή μονός και ευτελούς νοταρίου Σολομών ό άπό νοταρίων καΐ δια τόν Κύριον πάντες αδελφοί και πατέρες οι έντυ- χόντες εν αύτη και άναγινόσκοντες, οι και μεταγράφοντες μή δια χωρικίας έμής ή σαλείας την κατάραν άναπέμψασθαι' ήκούσατε γαρ και πολλάκις έρρέθη δτι και ό γράφων παραγράφει [β(1. περιγράφει]. ή μέν χειρ ή γράψασα σύπεται [βίο] τάφφ, γραφή δε φαίνει εΙς χρόνους πληρέστατους εΙς τους σύνπαντας αιώνας τών αιώνων. *Αμίν. Έτελειώθη δε ένέτη τψ άπό κτίσεως ^ςχος' [1167], Ινδ. α', ηλίου κύκλφ ιβ', σελήνης ζ', εις τάς ιδ' του δεκεμβρίου μηνός, ημέρα ε\ ή έπακτή κη', ώρα γ' της ημέρας, πολεύοντος κύκλου ηλίου δι' Ιπων (?), βασιλεύοντος εν Κωνσταντινουπόλει Μανουήλ του πορφυ- ρογέννητου και ενδοξότατου βασιλέως, και εν τοις Ίεροσολύμοις Άμαρρή του κραταιού ρίξ, εν δε τη νήσω Σικελίας Γουλλιέλμου του δευτέρου ριγός, έφ' ή μας δε 'Ιησοΰς Χριστός, ψ ή δόξα καΐ τό κράτος εις τους αιώνας τών αιώνων. Άμίν». Η. Οπίοηΐ, ΓΑΟ-δίπΐίΙέδ 726 ΕΤΕΡΟΙ ΚΩΔΙΚΕΣ άβδ Μδ8 βτβοδ (ΐΛίβδ άβ 1& ΒίΜ. ΝΛϋοη&Ιβ άυ ΙΧ-β ειι ΧΙΥ-β δίέοΐβ, σ. 10, πίναξ 18. 6. Κωδ. ΙιΛίΐΓβηϋαηυδ, αρρβικί. 8. Ψαλτή ριον έχ φύλλων χάρτοο 216" εν τφ 214-ψ φύλλψ ση|ΐ.€ΐω|ΐ.α του γραφέως* «ΧεΤρ Δανιήλ εν ετι ^αχττη' [1688] Ιουλίου κς'»• εν οέ τψ τελευταίφ φύλλφ σημείωμα πάλιν έτερον, έχον ώδε* «έτους αψμδ' [1744] απρύλείου /////λ Γε- ρουσυλήμ στον Γιάφα αγοράζι τω παρών ψάλτίρίων ηπώ εμού του Ζαμυτίου [?] ιερέος χαΐ οίχονώμου απο το Αεοντερι δια γρωσια δέ- κα» χτλ. Ε. Κοδίβ^ηο β Ν.ΡβδΙα, Ιικίίοβ άβί οοάίοί κτβοΐ Ιλπ- Γβηζίαηί ηοη οοιηρΓβδδί ηβΐ οαΐ&ΐο^ο άβΐ Βαηάίηί (εν τψ περιο- δικώς έκδιδομένω βφλίψ δίαάΐ Ιΐαΐίβηΐ (11 ίίΐοΐοβία οίΕδδίοίΐ, τ. Ι, ίη ΓίΓβηζβ 1893, σ. 220). 7. Κωδ. Σιναϊτικός 220. Εύαγγέλιον εκ μεμ[!ΐράνη;, Ιχον σημείωμα τού καλλιγράφου τοιούτον «Έπληρώδη το παρόν αγιον εύαγγέλιον δια χειρός Βασιλείου αμαρτωλού νοταρίου του Σκηνού(ρη) καΐ ή τις τώ άναγινώσκη εύχεσ&αί μου ψυχικώς σώσαί μοι τώ άμαρτωλώ, ϊνα εύρω έλαιος εν τη ήμερα της κρίσεως, ομοίως και οι άναγινώσκοντες αύτώ συν τω αύβέντι τοΰτο (?) τημιωτάτω καίΗτ^γουμένω της εν τη αγία Κι&λεέμ εν τη σεβασμία μονή των αγίων Κελλίων (?) μηνΐ φευρουαρίψ ινδ. ιε' του ^Τ/οε' έτους» [1167]. Κοντακώφ, ΠγτβΙΠβ- οτΒίβ ΗΛ ΟκΗίΐή σ. 104 - 105. 0ΛΓ(ϋ1ιαα8βη, ΟεΙηΙ. σ. 44. 8 Κωδ. Σιναϊτικός 282. Εύαγγέλιον εκ μεμβράνης υπό του αύτου Βασι- λείου γραφέν «Τέλος ειληφεν τού αγίου εύαγγελ(ίου) εκ προστά- ξεως τού τιμιωτάτου ιερομόναχου κυρίου Παύλου και κτητορος τού αγίου μεγάλου μάρτυρος Γε(ωργίου): — δια χειρός αιμού Βασιλείου νοταρίου τού Σκηνούρι — — Έτελειώδη μηνι μαρτίω, . ίνδ. η' τού ,τχπίϊ' έτους» [1174]. ΟβΓίΙΙΙΐίΐαδβη, Ο&ΙαΙ. σ. 48. Ή μονή τού μεγαλομάρτυρος Γεωργίου κείται παρά τήν Βη&λεέμ, εν τη κώμη Μπετζάλα. Πρβλ. Α. ΕΗγΗ&γ(1, Ρα&ΓίαΙδοΙιπΛ V, σ. 257-260. 9. Κωδ. Σιναϊτικός 756. Τριφδιον καΐ Πεντηκοστάριον μεμβράνινον. Ση- μείωμα τού καλλιγράφου• «Εύχοιο τ[ώ]δε τω γράφει - - | ταπεινώ Μιχαήλ Ίεροσολυμήτη (= Άγιοταφίτη)" | έτος δ' ύπηρχεν ήνίκα τούτ' έγράφει ,ςψιγ' [1204 - 1205]* "Ετεροι στίχοι όμοιοι. - - άλλοι. Ι "ΕλΟης βοη&ός Χριστέ τω γεγραφότι | Μιχαήλ δντα εκ γέ- νους Συροπώλων». Κοντακώφ, ΠγτβΠΙβοΤΒίβ Ηβ ΟηηαΑ σ. 11 δ. ΟαΓίΙίΙΐίΐαδβη Οίΐΐαΐ., σ. 165. 10. Κωδ. Σιναϊτικός 837. Έξαποστειλάριον (?) εκ χάρτου, γραφέν υπό τού πατριάρχου των Ιεροσολύμων Δωρο$)έου α'* έχει δε τό τέλος ΕΚ Παλαιστίνης. 727 αυτού το αημείωμα τούτο* «Έτους ^ςωπα' [1382-1883] ινο. ς', το βιβλιδάριον τούτο έγ εν ετο δια τον "Αγιον Τάφον τ^ύ Κυοίου» χτλ. ίϊαΐ'άΛαιίδβη, ΟεΙ&Ι. ο. 181. 11. Κώδ. ΒαΛβπη. III. 38 (αρχ. 13). Φύλλα [ΐεμΙ^οάν-νχ 214, πιριβ- χοντα το τετραευαγγέλιον* το κε{}ΐ.ενον κατά αιλίοα ;ι.ονόστηλον. Μήκους 0,128, πλάτους 0,095 ((ϊΓβ^ΟΓγ, ΡΓθ1β§οιΐΜΜΐΑ II. α. δ02 άρι&. 164). Κατά τον δοΐιοΐζ (ΒίΜίδοΙι-ΙίΓίϋδοΙιβ Ι•νί§Η, ζ. 108- 110) μετά το κατά Ίωάννην ε»!>αγγέλιον υπάρχει τ') 3η;ι-2{ι•νι,α τούτο* «Έγραφη χειρι Δέοντος πρεσβυτέρου και εμοο καλλιγοοίφο•* αυτά δε μηνι οκτωβριψ ινοικτιω: Η έτους ^τφμη [1039 1. ο•, «ναγι- νωσκοντες εύχεσ&ε αυτόν άμα τψ κεκτημενω - τ^υ-ΤΎ,ν τήν ίεραν βιβλον των προσταγμάτων του Λεου και νομον τον .... πρ^οτων αιώνων, ζηλω &ειω φερωμενων Λέων ο ευκλεεστατο; χ^ι •>εοφιλο- τατος και ί}εψ εύαρεστος επίσκοπος Αντιδων εξβν'.σοιτ'. εκ χι οινα- ραιων Τ'». Και μετά τούτο• « + καγω οέ ό ευτελή; μονάχο; Ηαρ- Οολομαιος ό του Πολυχρονίου ωνισαμην ταυτην την ίερ'χν |''ί•.|''ίΛον των'δ άγιον του Χρίστου ευαγγελίων, εν Ιεροσόλυμα ει: νομιαμοιτί τρεια εν τω ^^γο [1162, ίτΓββΟΓγ 1168] ετει μηνι μοιρτ•.»•* χ-ϊι δ•.α το μη εχειν μηνολογιον ήγουν πινακαν έγραψα αυτό . . . αυν ν.οίΐ απο- στολικω αναγκαιω. οι αναγινωσκοντες εύχεσί)ε μο'ί ν.ι τον Κ'*ριον, ινα επιτύχω την ανω |3ασιλειαν. αμήν». Και εν τ»ΰ Γο*ότο> 'ρΰλλφ• ((Ηγορα(σα) το ιεροτετραευαγγελιον δια χειρός μον('ϊχ'.ύ?) Γ7χο>[ίου εκ του μκ (= μοναστηρίου ?) εκ των αδελφών ΡονΑ-χνων τοιο•/» γ». 12. Κωδ. ΥίΐΙίο&ηυδ 648. 1<. ΑΙίΕΐϋ άβ 8γιιιβοηυιιι 8<τί|»ιί.ν ιΙΐίαπΙ)Ε. Ραήδϋβ 1674, σ. 181. (τγθ^ογυ, ΡΓοΙβ^οιηβιιπ Ιί, 3. 672, άριί>. 401. — θεοφύλακτου Βουλγαρίας ερμηνεία Τίΰν επατολών Παύλου* «Έγράφη ή παρούσα Ιερά ^ΐί,3λος, εϊτουν α•. τού αγίου Παύλου έπιστολαΐ χειρί εμού τού ταπεινού Συ;ι.εοίν ή Ζά["ΐ7 — λεγέσί)ω γάρ και αμφότερα— τάχα και μοναχού τού ά-ό τή; νή- σου 'Ρόδου, τού το έπίκλην τού Κόρακος, μηνΙ μιοτί•;* '.νο'.χτιώνι ε', έτους ^ςψμ [1238]* έγράφη δε εν Ίεροσολύμοι; χα•ο•υ χε•μώ- νος και κατά σπουδήν, έπει και τά γράμματα πω; οι; έ-ιτοΓτλεΤστον άσυντακτα φαίνονται κεΐσ^)αι». ΚαΙ πάλιν εν τη αρχή ''*'» χο>δικος• «Συμεών ταπεινός μοναχός ό Κόρας, ό γράψας ΤΓ^νοε τήν |^ί|^λον εξ οικείων άναλωμάτων, καιρψ χειμώνος* και διά τούτο τα γράμματα μικρά και μεγάλα, και οΐον εΙπειν το καί)όλου άπο'.'Χ)). 13. Κωδ. Π/πόλεως ΟΟΧΙ<Ι, εν τη συλλογή 1Ιορφ'>ο•//'. ΟτΗβη, 3Λ 1883 Γ., σ. 94. — Λιαταγαι των αγίων αποστόλων εχ ττ,; ενετικής 726 ΕΤΕΡΟΙ ΚΩΔΙΚΕΣ (1β8 Μ88 βτβΐ'δ (ΐΛίβδ άβ 1& ΒίΜ. ΝΛϋοηαΙβ άα ΙΧ-β ειι ΧΙΥ-β δΐβοΐβ, σ. 10, πίναξ 18. 6. Κωδ. 1ι&υΓβηϋαηυ8, αρρβικί. 8. Ψαλτήριον έχ φύλλων χάρτου 216* έν τφ 214-φ φόλλφ σημείωμα τοΰ γραφέως* «Χειρ Δανιήλ εν έτι ,αχπη' [1688] Ιουλίου κτ'»• έν δε τφ τελευταίφ φύλλφ σημείωμα πάλιν έτερον, ε/ον ώδε* «έτους αψμδ' [1744] απρυλείου /////λ Γε- ρουσυλήμ στον Γιάφα αγοράζι τω παρών ψάλτίρίων ηπώ εμού του Ζαμυτίου [?] ιερέος χαΐ οιχονώμου απο το Αεοντερι δια γρωσια δε- χα» χτλ. Ε. Κοβίβ^ηο β Ν. ΚβδΙα, Ιηάίοβ άβί οοάίοί κ^βοί Ιλπ- νβηζίαηί ηοη οοιηρΓβδδί ηβΐ οαΐΛίο^ο άβί Βαηάίηί (έν τψ περιο- διχώς έχδιδομένω |3ΐ|3λίψ 81ιΐ(1ί Ιΐαΐί&ηί (11 ίΐΐοΐοβία οΐαδβίοίΐ, τ. Ι, ίη ΓΪΓβηζβ 1893, σ. 220). 7. Κώδ. Σιναϊτιχός 220. Ευαγγέλιον έχ μεμ|5ΐράνης, έχον σημείωμα τοΰ καλλιγράφου τοιούτον «Έπληρώδη το παρόν άγιον ευαγγέλιον διά χειρός Βασιλείου αμαρτωλού νοταρίου τοΰ Σχηνούίρη) χαί ή τις τω άναγινώσχη εύχεσΟαί μου ψυχιχώς σώσαί μοι τω άμαρτωλώ, ίνα ευρω έλαιο; έν τη ήμερα της χρίσεως, ομοίως χαι οι άναγινώσχοντες αυτώ συν τα> αύΟέντι τοΰτο (?) τημιωτάτω χαίΗτ^γουμένω της έν τη αγία Ηι&λεέμ έν τη σεβάσμια μονή των αγίων Κελλίων (?) μηνΐ φευρουαρίφ ινδ. ιε' τοϋ ,ζγρζ' έτους» [1167]. Κονταχώφ, ΠγτβΙΠβ- οτΒΐβ ΗΛ ΟΗΗίΐή σ. 104 - 105. ΟΕΓάΛααββη, ΟεΙ&Ι. σ. 44. 8 Κώδ. Σιναϊτικός 232. Ευαγγέλιον έχ μεμ,3ράνης υπό του αυτοΰ Βασι- λείου γραφέν «Τέλος εϊληφεν τοΰ αγίου εύαγγελ(ίου) έχ προστά- ξεως τοΰ τιμιωτάτου ιερομόναχου κυρίου Παύλου και κτητορος τού αγίου μεγάλου μάρτυρος Γε(ωργίου): — διά χειρός α'ιμοΰ Βασιλείου νοταρίου τοΰ Σκηνούρι — — Έτελειώδη μηνι μαρτίω, . ίνδ. η' τοΰ ,ςχπβ' έτους» [1174]. ΟβΓίΙϋιααδβη, ΟεΙλΙ. σ. 48. Ή μονή τοΰ μεγαλομάρΌ3ρος Γεωργίου κείται παρά τήν Βηβλεέμ, έν τη κώμη Μπετζάλα. Πρβλ. Α. ΕΗιΙίΕΓίΙ, Ρα&Γΐ&ΙδοΙιπΛ V, σ. 257-260. 9. Κωδ. Σιναϊτικός 756. Τριφδιον και Πεντηκοστάριον μεμβράνινον. Ση- μείωμα τοΰ καλλιγράφου• «Εΰχοιο τ[ω]δε τω γράφει - - | ταπεινώ Μιχαήλ Ίεροσολυμήτη (= Άγιοταφίτη)* | έτος δ' ί)7Γηρχεν ήνίκα τοΰτ' έγράφει ,τψιγ' [1204 - 1205]* "Ετεροι στίχοι όμοιοι. - - άλλοι. Ι "ΕλΟης βοηθός Χριστέ τω γεγραφότι | Μιχαήλ δντα έκ γέ- νους Συροπώλων». Κοντακώφ, ΠγτβΠΙβΟΤΒίβ ΗΛ ΟηηεΑ σ. 11 δ. ΟαΓάίΙιααδθη Οίΐΐαΐ., σ. 165. 10. Κώδ. Σιναϊτικός 837. Έξαποστειλάριον (?) έκ χάρτου, γραφέν υπό τοΰ πατριάρχου των Ιεροσολύμων ΔωροΙ^έου α'" έχει δε τό τέλος ΕΚ ΙΙΑΛΑΙΓΠΝΜΣ. 727 αύτου το αημείωμα τούτο* «Έτους ^^ωπα' [1382 - 1 ι>83ΐ «.νο. ς', το βιβλιδάριον τοΰτο έγένετο δια τον "Αγιον Τάφ^ν τ*;•** Κυρίου » χτλ. ίιίΐΓάϋιαιίδβη, ΟλΙ&Ι. σ. 181. 11. Κωδ. ΒαΛβπη. III. 38 (αρχ. 13). Φύλλα ιχεμβράνιν/χ 214, πιριέ- χοντα το τετραευαγγέλιον το χείμενον χατά σελίοα •ι.'//^3τηλον. Μήχους 0,128, πλάτους 0,095 ((ΪΓβ^ΟΓγ, ΡΓθ1β§θιΐΜΜΐίΐ II. 3. δ02 άρι&. 164). Κατά τον δοΗοΙζ (ΒΛΙίδοΙι-ΙίπϋδοΙιβ ΙΝί'ϊ5»% ζ. 108- 110) μετά το κατά 'Ιωάννην ευαγγέλιον υπάρχει τό ^γ,;ί.Ξ{ίο;<.ο( τ'>ΰτο• «Έγραφη χειρι Λέοντος πρεσ,3υτερου και εμού καλλιγοοίφου αυτά δε μηνι οχτωβριω ινοικτιω: Η έτους ,-τφρ-η [1039 1. ο•, αναγι- νωσκοντες εύχεσ&ε αυτόν ά|χα τψ κεκτημενω - τοίυτΎ,ν τήν ίεραν βιβλον των προσταγμάτων του ί)εου και νομον τ'// .... πρώτων αιώνων, ζηλω &ειω φερωμενων Λέων ο ευκλεεστατο; χαι ί^εοφιλο- τατος και Ο εφ εύαρεστος επίσκοπος Αντιδων εξβν.αοίτ'. ικ ^ι οινα- ραιων Τ'». ΚαΙ μετά τοΰτο• « + καγω δέ ό εί!)τελή; μοναχά; Ηαρ- Βολομαιος ό του Πολυχρονίου ωνισαμην ταυτην την ίϊροίν |'Ί•.|''ί/Λν το)ν~δ άγιον του Χρίστου ευαγγελίων, εν Ιεροσόλυμα ει; νου.•3•ι.'7Τ'χ τρεια εν τω ,ςχο [1162, ίτΓββΟΓγ 1168] ετει μηνι μαοτ'ο) ν,-χκ δια το μη εχειν μηνολογιον ήγουν πινακαν έγραψα αυτό . . . 3'*ν χαι απο- στολικω αναγκαιω. οι αναγινωσκοντες εύχεσΟε μο•> διιι τν/ Κ•»ριον, Ινα επιτύχω την ανω |3ασιλειαν. αμήν». Και εν τώ ΓΜοτίυ '^ΰλλφ• «Ηγορα(σα) το Ιεροτετραευαγγελιον δια χειρός μον('ϊχν»?) Γ'ϊχο>βου εκ του μκ (= μοναστηρίου ?) εκ των αδελφών ΡΓ^νι-χνων τ^ρι"* γ». 12. Κωδ. Υαϋοαηυδ 648. 1<. ΛΠαϋί άβ 8γιηθοηυιιι }ί«•Γί|»ιί.«< ιϋπίΓΐόβ.. Ραηβϋδ 1674, σ. 181. ΟΓβ^ΟΓγ, ΡΓοΙβ^οηιβηΗ 1ί, ^, 672, άριί). 401. — θεοφύλακτου Βουλγαρίας ερμηνεία τίϋν εττιατολών Παύλου* «Έγράφη ή παρούσα Ιερά |3ί[!ΐλος, ε'ίτουν -χκ τ^υ αγίου Παύλου έπιστολαι χειρΙ έμοΰ του ταπεινού Σ•>;ι.ΞΟ)ν ή Ζά[<7 — λεγέσί)ω γαρ και αμφότερα— τάχα καΐ μονάχου το'ι ά-^ τή: νή- σου 'Ρόδου, του το έπίκλην του Κόρακος, μηνΙ μ'/^τί•;* ινν./τιώνι ε', έτους ^ςψμ [1238]" έγράφη δέ έν 'Ιεροαολύμοι; χαινϋ χειμώ- νος και κατά σπουδήν, έπεί και τά γράμματα πω: α; έ-ιτ^πλΐΤστον άσυντακτα φαίνονται κεΐσί)αι». Και πάλιν έν τη ^ρ/τ^ "'*** >.^'*δικος* «Συμεών ταπεινός μονάχος ό Κόρα;, ό γράψας τν^νδί τήν ^'^ί|'•<λον εξ οικείων άναλωμάτων, καιρώ χειμώνος' και διά το♦'ίΤ^ τά γράμματα μικρά χαΐ μεγάλα, καΐ οΐον ειπείν το καθόλου άποια». 13. Κώδ. Π/πόλεως ΟΟΧΙ<Ι, έν τη συλλογή Πορφυρί'/ί. Ον^ίνη, 3ίΙ 1883 Γ., σ. 94. — Διαταγαί τών αγίων αποστόλων 3χ Τί,; ινίτικής 726 ΕΤΕΡΟΙ ΚΩΔΙΚΕΣ (Ιβδ Μδ8 βΓβι•8 άΛίέδ άβ 1& ΒίΜ. Ν&ϋοηαΐβ άιι ΙΧ-β ειι ΧΙΥ-β δίέοΐβ, ο. 10, πίναξ 18. 6. Κωδ. ΙιΛαΓβηϋαηυβ, &ρρβη(1. 8. Ψαλτήριον έχ φύλλων χάρτοο 216* εν τψ 214-ψ φύλλψ σημείωμα του γραφέως• «Χειρ Δανιήλ εν Ιτι ,αχττη' [1688] Ιοαλίου χ-^'»• εν οέ τψ τελεοταίφ φύλλφ σημείωμα πάλιν έτερον, έχον ώδε" «ετοας αψμδ' [1744] απρυλείοο /////λ Γε- ρουσυλήμ στον Γιάφα αγοράζι τω πάρων ψάλτίρίων ηπώ εμού του Ζαμοτίου [?] ιερέος χαι οιχονώμου απο το Λεοντερι δια γρωσια δέ- χα» χτλ. Ε. Κοδί&κηο β Ν. ΡβδΙα, Ιηάίοβ άθί οοάίοί ξτού Ι.Λα- Γβηζίαηί ηοη οοιηρΓβδδί ηβΐ οεΙαΙο^ο άβΐ Β&ηάΐηι (εν τω περιο- δικώς έκδιδομενψ ,3ψλ{ω δίαάί ϋαϋβηΐ άί βίοΐο^ί» οίαβδΐοα, τ. Ι, ΐη ΓίΓβηζβ 1893, σ. 220). 7. Κωδ. Σιναϊτικό; 220. Εύαγγέλιον έχ μεμ|!ΐράνη;, έχον σημείωμα του καλλιγράφου τοιούτον «Έπληρώδη το παρόν άγιον εύαγγέλιον διά χειρός Βασιλείου αμαρτωλού νοταρίου του Σχηνούίρη) χαι ή τις τώ αναγινώσκη εύχεσ&αί μου ψυχιχώς σωσαί μοι τώ άμαρτωλώ, ίνα εύρω έλαιος εν τη ήμερα της κρίσεως, ομοίως και οι άναγινώσκοντες αύτώ συν τώ αύΟέντι τοΰτο (?) τημιωτάτω καίΗτ^γουμένω της εν τη αγία ΚιΟλεέμ εν τη σεβασμία μονή των αγίων Κελλίων (?) μην'ι φευρουαρίψ ινδ. ιε' του ^'Τχοε' έτους» [1167]. Κονταχώφ, ΠγτβΐΠβ- οτΒίβ ΗΛ ΟκΗίΐή ο. 104 - 105. ΟαΓάΛαυδβη, ΟεΙλΙ. σ. 44. 8 Κώδ. Σιναϊτικός 232. Εύαγγέλιον έχ μεμβράνης ύπό του αύτου Βασι- λείου γραφέν «Τέλος ειληφεν του αγίου εύαγγελ(ίου) έχ προστά- ξεως του τιμιωτάτου ιερομόναχου κυρίου Παύλου χαι χτητορος του αγίου μεγάλου μάρτυρος Γε(ωργίου): — διά χεψός αιμοΰ Βασιλείου νοταρίου του Σχηνούρι — — Έτελειώδη μηνΐ μαρτίω, ^ ινδ. η' του ^ςχπ|ί1' έτους» [1174]. ΟβΓοΙϋι&αδβη, ΟλΙ»1. σ. 48. Ή μονή του μεγαλομάρτυρος Γεωργίου κείται παρά τήν ΒηΒλεέμ, εν τη κώμη Μπετζάλα. Πρβλ. Α. ΕΙιιΗαΓίΙ, Ρα&Γΐ&1δο1ιπΛ V, σ. 257-260. 9. Κώδ. Σιναϊτικός 756. Τριώδιον και Πεντηκοστάριον μεμβράνινον. Ση- μείωμα του καλλιγράφου* «Ευχοιο τ[ώ]δε τψ γράφει - - | ταπεινώ Μιχαήλ 'Ιεροσολυμήτη (= Άγιοταφίτη)* | έτος δ' ύττηρχεν ήνίχα τοΰτ' έγράφει ,ςψιγ' [1204 - 1205]" "Ετεροι στίχοι όμοιοι. - - άλλοι. Ι ΈλΟης βοηθός Χριστέ τψ γεγραφότι | Μιχαήλ όντα έκ γέ- νους Συροπώλων». Κοντακώφ, ΠγΤΘΙΠβΟΤΒίβ Ηβ ΟκΗΕίΙ σ. 115. βίΐΓίΙίΙΐίΐαδβη Οαΐίΐΐ., σ. 165. 10. Κώδ. Σιναϊτικός 837. Έξαποστειλάριον (?) έκ χάρτου, γραφέν ύπό του πατριάρχου τών Ιεροσολύμων Δωρο{)έου α'• έχει δέ το τέλος ΕΚ 1ΙΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ. 727 αυτού το σημείωμα τούτο• «Έτους ^Γωπα' [1382-1083] ΐνο. ς', το βιβλιδάριον τοΰτο έγένετο δια τον "Αγιον Τάφ^ν τού Κ•*οίου)) χτλ. ίϊίΐΓάΙΗαυδβη, Οαΐ&ΐ. ο. 181. 11. Κωδ. ΒαΛβηη. III. 38 (αρχ. 13). Φύλλα μεμβοάνινοί 214, πεοιέ- χοντα το τετραευαγγέλιον το κείμενον κατά σελίοα μ^νόστηλον. Μήκους 0,128, πλάτους 0,095 ((ίιβ^ΟΓγ, ΡΓοΙβ^οιίΜΜίβ, 1Γ. α. δ02 άρι&. 164). Κατά τον δοΐιοΐζ (ΒΐΙ)1ίδθ1ι-1ίΓϋί8(!ΐιβ Ι^νί^ι*, 3. 108- 110) μετά το κατά 'Ιωάννην ευαγγέλιον υπάρχει τ') ^ημ-ίονια τ'^υχο* «Έγραφη χεφ^ Δέοντος πρεσ|3υτερου και εμού καλλιγο^φο•» αυτά δε μην ι οκτωβριω ινδικτιω: Η έτους ^τφμη [1039 1. οί «ναγι- νωσκοντες εύχεσ&ε αυτόν άμα τψ κεκτημενψ - τοίΊτην τήν '.εραν βιβλον των προσταγμάτων του ί)εου και νομον Τ'// .... πρώτων αιώνων, ζηλω &ειω φερωμενων Λέων ο ευκλεεστοίτο; /.τ. »^εοφιλο- τατος και &εω ευαρεστος επίσκοπος Αντιδων εξ©ν•.σο(Τ'. ικ χ: οινα- ραιων λ'». ΚαΙ μετά τοΰτο• « + καγω δε ό ευτελή; μοναχά; Ηαρ- ί^ολομαιος ό του Πολυχρονίου ωνισαμην ταυτην την ΐεο^ν ,'ίι,'ίΛ^ν το>ν~δ άγιον του Χρίστου ευαγγελίων, εν Ιεροσόλυμα ει; ν^μιαμοττα τρεια εν τω ,ςχο [1162, ίτΓβ^ΟΓγ 1168] ετει μηνι μοιρτ^υ /λκ ^λι. το μη εχειν μηνολογιον ήγουν πινακαν εγραύα αυτό . . . 3•>ν χαι απο- στολικω αναγκαιω. οΐ αναγινωσκοντες ε?)χεσί)ε μου ν.'ΐ τ'>ν Κ••ριον, Ινα επιτύχω την ανω -ϊασιλειαν. αμήν». Και εν τψ 7:Μ•>τ«υ '^ΰλλφ• «Ηγορα(σα) το ιεροτετραευαγγελιον δια χειρός μον('3ίχ'/*ί ?) Γ'ζκοί^ου εκ του μκ (= μοναστηρίου ?) εκ των αδελφών Ρομ-χνιον -ζητ^Ο γ». 9 12. Κωδ. Υαΐίοαηυδ 648. \^. ΑΠ&Ιϋ άβ δγιηβοηυιη 8« τίρίί.Ν ίΙί;<ΐτίΙ)ίΐ. Ραπδϋδ 1674, σ. 181. ΟΓβ^ΟΓγ, Ρροΐβ^οιιιβηίΐ Ιί, ?. 672, άριίΚ 401. — θεοφύλακτου Βουλγαρίας ερμηνεία τών ϊπι^τολών Παύλου*. «Έγράφη ή παρούσα Ιερά βίβλος, είτουν α• τ'/> αγίου Παύλου έπιστολαΐ χειρΊ έμου του ταπεινού Συμίο» ή Ζά["1α — λεγέσί)ω γαρ καΐ αμφότερα— τάχα καΐ μονάχου τοΰ άπ^ τή; νή- σου 'Ρόδου, του το έπίκλην του Κόρακος, μηνΙ μιρτίοι «νον/τιώνι ε', έτους ^^ψμ [1238]" έγράφη δε εν 'Ιεροσολύμοι; ν.2•.[/ψ χειμώ- νος καΐ κατά σπουδήν, έπεί και τά γράμματα πω; <•»; έητοΓτλΐΤστον άσύντακτα φαίνονται κεΐσί)αι». ΚαΙ πάλιν έν τη ^ρχτ^ '*''* >.«*δικος• «Συμεών ταπεινός μοναχός ό Κόρα;, ό γράψας τήνδΐ τήν ^^ίΙ^λον ες οικείων άναλωμάτων, καιρώ χειμώνος' και διά τοΰτ'. τά γράμματα μικρά και μεγάλα, και οΐον εΙπεΙν το καθόλου άπ'/.ϊ)). 13. Κώδ. Π/πόλεως ΟΟΧΙ<Ι, έν τη συλλογή 1Ιορφ'>ρ•'/*. Οτ'ΚίΤΧ 3α 1883 Γ., α. 94. — Διαταγαί τών αγίων αποστόλων ιν, ττ,: ίνίτικής 728 ΕΤΕΡΟΙ ΚΩΔΙΚΕΣ άντιγραφεισαι τυπώσβω; (έτους 1563). Κώδις έχ χάρτου. Έν τφ 199-ψ φυλλψ• «Αι διαταγαι των άγιων άττοττόλων ήταν εις βι- βλίων Ι στά[χπα χαι ταΐς αντίγραψα εγώ Καλλίνιχος | μητροπολίτη; Καισαρείας της Παλαιστίνης• χατά | το σωτηριον έτος α. χ. μ. ε. μηνΐ σετΓτεμβρίου ιη' | υπάρχει γαρ ή πατρίς μου ύπερίφανη Πε- λοπό|νησος* ήτις έστ'ιν ό νυν ονομαζόμενος Μωρέας• | ή χώρα μου όνομά!1ετε Τδωρ Μολιτζά' έτελείο ' αα έτοϋτο το παρόν βιβλίον μέσα εις το πατριαρ χίον της αγίας πόλεως Ιερουσαλήμ». Β. ΕρΗ- ΙΠΤ6ΛΤΊ», ΟΐΙΗΟΟΚ'Β Λ&ΤΗρΟΒ&ΗΗΗΧΈ Γρ6Η66ΚΗΧ'Β ργΚΟΠΗΟββ Πορ- φΗρίβΒΚ&ΓΟ ΟοόρΕΗΐΗ, σ. 6-7. Τον χώδιχα τούτον είχε πρότερον ή πατριαρχική βιβλιο&ήκη των Ιεροσολύμων, ή λεγομένη του Κοι- νού τοΟ Παναγίου Τάφου. 14. Κωδ. ΜοηαοΙίθηδίδ ΟΟΟΧΤιΥΙ. αΠροσχυνητάριον συν θεφ άγίφ της άγιας πόλεως Ιερουσαλήμ χαι των λοιπών αγίων τόπων». Έν τφ πρώτφ φύλλφ' < Α(1 αδίιιη βοδπιί Μ&υΓ&(ϋηΐ ^αΐία Οβΐ Αΐβχ&ικίήηΐ ΡαΐΓΪΑΓοΙίίε, ΑΓθ}ιίιη&η(1ήΐ8Β ΥίοΑπί ς^βηθΓ&Ιίδ, ίη ίοίΛ ςαοςιιβ ΟΓΕβΟΐΛ Μίδδίοηαηί Αροδίοΐίοί». Έπεται ειχών Άνανίου ιερο- μόναχου και συγχέλλου' έν δε τφ τέλει γέγραπται τοΰτο• «Το πα- ρόν {)πάρχει του πανοσιωτάτου έν ίερομονάχοις χυρίου Άνανίου. έγράφη δε δια χειρός 'Αχακίου Ιερομόναχου του Κρητός τά τε γράμματα, τά ιστορήα εις τήν άγίαν πόλιν Ιερουσαλήμ, αχλδ'» [1634]. Ι^η. ΗαΓ(ϋ, ΟβΙεΙ. οοά. Μ88 βταβο. ΜΜ. τββ. Β&ν&Γίο«Β, ΠΙ, σ. 347-348. 15. Κωδ. Ν&ηίαη. 22, έν τη Μαρχιανη βι^λιοδήκη. Νομοχάνων, δν ετει 1687-ψ εΐχεν «Ιερομόναχος προσκυνητής του αγίου χαι ζωοποιού Τάφου». Α. Ε1ιγ1ι&γ(1, Κδιη. ΡαίΐΓΐ&1δο1ΐΓΪ£ί; α. 344. 16. Κωδ. Παρισίου 118. Τετραευαγγέλιον γραφέν ετει 1291-ψ δια χειρός Πέτρου μονάχου «εντός του 'Αγίου Τάφου». 'Αρι&μει φύλλα μεμβρ. 238, μήκους 0,115, πλ. 1,088. Τόν κώδικα τούτον, έχ Πάτμου ληφ&έντα, δώρον έδωκε τφ βασιλεΐ Λουδοβίχψ τφ ΙΔ' Ιωσήφ ό Γεωργειρήνης, αρχιεπίσκοπος της νήσου Σάμου ^ ΟτΤ^ζΟΤγ^' ΡγοΙθ- βοιηβηβ II, σ. 622, άριί>. 294. 17. Κωδ. 1<ααΓβηί;ίαηαδ, Π 8. Μ&Γοί 787. Συναξαριστής έχ φ. μεμβρ. 287, γραφείς ετει 1050. Σημείωμα του καλλιγράφου* «Τέλος σον * Τόν βίον αύτοΟ συνέγοϊψεν ό Στ3}Χ3Τ'.άοης• Σιαιιχι τ. IV, σ. 223. ΈΓαμ. ΤΛαατιάοου έτ:ιατολι•Α3ία δίίτρ'.βή ττερι 'Ιωιήφ Γεωργεφήνου. Έν Ιάαω 1892. ΕΚ Παλαιστίνης. 729 θεώ των εζ' μηνών του συναξαρίου• ετελιώ&η δε εν ετει ,ςφνη' σε- (λήνης) χύ(χλος) γ' ήλίο^ χύ(χλος) ς' γραφέν διά χειρών αχρείων Σάβα μονάχου άμαρτωλφ χαΐ έλαχίστω μονής της ύπ(εραγ{ας) θ(εοτό)χου του Καλαμ{ου (?)• οι έντογχάνοντες ευχεα&αι ύπ(έρ αυ- τού ?). δ^υάί ϋΛΐίΛηί άί δϋΐοβία οΙ&δβίοΛ Ι, σ. 196. 18. Κώδ. Ν&ηί&ηαδ εν τη Μαρχιανη |3ιβλιο&ηχη, βιιρρί. ξνΛΟΟ. Ι, 94, Τετραευαγγέλιον της ΐ|3' έχατ.^ δπερ ην της εν τψ Ιορδάνη μονής Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Άρι&μει φύλλα μεμβρ. 261 (0,235 Χ Ο, 201) χαΐ χατά σελίδα χείμενον εμπεριέχει μονόστηλον εξ 22 γραμμών. ΟΓββΟΓγ, ΡΐΌΐβ^οπιβηΕ II, σ. 535, αριθ. 408. 19. Κώδ. Βοάΐ. Οαηοη. 127. Προσχυνητάριον μετά πινάχων, γραφέν ετει 1670-φ υπό «χατζι - Ιωάννου θεσσαλονοιχαίου εΙς την Ιερου- σαλήμ εις τήν μονήν του Άρχαγγέλου>. Α. ΕΙΐΓΐΐαΓάΙ, ΚδίΠ. ^υΛ^<Λ|8^11^^ίι; Υ, σ. 261. 20. Κώδ. εν τφ Βρεττανιχψ Μουσείψ, αάάίΐ. 11, 300. Τετραευαγγέλιον έχ φύλλων μεμβρ, 268, μήχους 0,175 πλ, 0,12, Κατά μεν τον χα- τάλογον του Μουσείου έγράφη μεταξύ της Ο χαι της ι* έχατ., ως δε λέγει ό ΟΓβ^ΟΓγ μεταξύ της ι' ή της ια'. ΡΓΟίθ^ΟΠΙβη» Π, σ, 544, άρι&. 478. 0»1&1ο§ιιβ οί βηοίβηΐ ιη&ηυ8οηρΐ8 ίη 1;1ιβ ΒηΙίδΙι Μυ- δβιιιη. ΡλγΙΙ, βΓββΙί. Ιιοικίοη 1881, σ. 23: ΡαΓοΙιαββίΙ ίη 1838 Εΐ; Ε 8Εΐβ 1)7 Κ. Η. ΕΥΕΠδ, Εηά 8ίΛίβά ίη Λβ ΟΕίΕίο^υβ (της πω- λήσεως) ίο ΙίΕΥβ 1)ββη Γβοβηϋγ οΙ)ίΕίηβ(1 £γοπι Λβ 1ίΙ)ΓΑΓ3Γ ο£ Λθ 1)ί8ΐιορ οί €ε68ΕΓ6Ε ΡΜΙίρρί, Εί ί1ΐ6 ίοοί; οί Μοαηΐ; Ι<βΙ)Εηοη. 21. Κώδ. Άθηναϊχος 199 (55). Ευαγγέλιον της ιδ' ή της ιε' έχατ., παλίμψηστον έχ φύλλων μεμβρ. 239 ή 240, μήχους 0,17, πλ. 0,13. Το χείμενον χατά σελίδα δίστηλο ν έχ γραμμών 18. Δώρον έδό&η ετει 1868-ψ υπό του άρχιμανδρίτου Κυρίλλου Ά&ανασιάδου, «έξάρ- χου του Αγίου Τάφου». Του παλαιού χειμένου πολλά φύλλα περιέ- χει φιλοσοφιχά τίνα χείμενα τη δεχάτη έχατ. γραφέντα. Ο-Γβ^ΟΓ^, ΡΓΟίβ^οπίβηΕ II, σ. 742, άρι&. 414. Σαχχελίωνος, Κατάλογος τών χειρογράφων της Έ&νιχής ΒιβλιοΟήχης της Ελλάδος. Έν Αθήναις 1892, σ. 86. 22. Κώδ. Μθδς[αβη. 355. Συλλογή χατά Λατίνων έχ φύλλων 407, γρα- φεϊσα τη ιδ' έχατ. ^Ην πρότερον «εις χρήσιν Νεοφύτου μητροπο- λίτου Άδριανουπόλεως του έχ της παλαιαιας Ηπείρου». Έν τψ 2-ψ φύλλψ• «Δια ΧρυσάνΒου ιεροδιαχόνου χτήμα αιώνιον τψ Παναγίψ Τάφψ». 730 ΕΤΕΡΟΙ ΚΩΔΙΚΕΪ ΕΚ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ. ΟΙΐΓ. άβ Μαϋΐι&βί, Α(χαΓΑ(Ε οοά. ^Γαβο. 1)ίΙ)1. Μοδςιαβηδίυηι ηοϋϋΛ βί Γβοβηβίο, σ. 230. 23. Κώδ. Μοβςαβη. 369. Εύ&υμίου Ζιγαβηνου πανοπλία, γραφεΐσα τη ιδ' έχατ. Έν τφ πρώτφ φυλλφ' «Χρύσανθος Ιεροδιάχονος τω Πα- ναγίψ Τάφψ». Μαιίΐι&θί, ΑοουΓβίΕ - - ηοί;ίϋΕ σ. 241 ^. * Ό ΆατάΧο^ος ούτος αύξηΟήσεται -Λατόττιν δώρα δε τίνα των ττατρίαρχών τής Ίε- ρουσαλήα ΔοσίΟέου καΙ Χρύσανθου των Νοτοράδων, άτιερ έχει νΟν ή συνοδιχή τήί Μόσχας βφλιοιίήκη, ά-έκλείαα του καταλόγου τούτου* έστ: γαρ τα πλείω τούτων αντί- γραφα μεταγενέστερα, γενόμενα ζροσταγτ; του Δοσιθέου :τρό; ώφέλειαν των έν Μόσχα κληρικών. ΠΑΡΟΡΑΜΑΤΑ ΔΙΟΡβΩΤΕΑ. Σελις. Στί/ • Γράφε. 9 26 έχχαίοεχα έπταχαίδεχα 16 19 συμπέ•)ερος συ{λπενΙ)ερός 18 7 άρχθ|Αένοϋ λήγοντος 19 81 ή 54 ή 58 21 32 χόμ-ημα χόσμημια 24 2 έστιν εστ:ν 27 23 διογεγραμένα δίαγεγραμΐ{Αένα 34 9 ΑροΒίοΗο ΚλΙΙιθγβ, 2-ας έκ- ΑροβΙοΗο ΡΛίΙιβΓβ, ββοοηά ραη, οόβεως, II, σ. 589 2-ας έχδ, τ. II, σ. 477-495 38 6 3ρι}>«Αεΐσ•)5ΐ άριΟ'Αεΐν 46 27 άροτρρν αροτρον 47 11 λόγος 0 λόγος γ' 48 (21 26 άποκέχοπτο άπεχέχο-το 59 30 παρατίΗη|χι παρατί»}ε{Ααι 61 12 άγνωστον αγνωστον 78 5 Ιΐυροΰ Πυρρού > 24 προατΐολωλεχότα προα-ολολότα 19 19 319-ω 329- ω > 26 έντυχών (=ό έντϋχών)τοϋ έντιχώντες (του) 81 5 χαι του χαι ττερι του 83 11 λαύρας ην Θεοδοσίου του χοινοοιάρχου μ-ονής ην Εύ^υ|χίθϋ ΤΓ,ς εν Ίεροσολύμοις » 15 Της δε (Αονής χαταλυθείοης Γστερον δε 92 28 βάσσιος. Θάσιος 101 2 αυτόν αύτον 110 1 (Αεμιβράνινον μ.ε[Α|3ράνινον της ένδεχάτης έχατονταετηρίδος 130 7 ιζ' ή[Αέρα θ' ήι^έρα 136 1 της δεχάτης της ενάτης ή δεχάτης 145 14 οεχάτης δεχάτης ή ενδεχάτης » 18 συνεφμόίΗη συνηρ|ΑΟσ•)η 165 28 συνειρίΑολογηίΑενη συνηρμολογημένη 174 13 χάριεν χαρί.εν 185 31 *Αγίας Αγίας 732 ΠΑΡΟΡΑΜΑΤΑ ΔΙΟΡΘΩΤΕΑ. Σ£)Λς Ιτί•^ Ι' 186 16 ψι>^.λομιεΝα 216 32 ξέχνυβω 225 1 142 238 2 1βροοσα[).ή(λ 250 22 τρισίν 252 28 Έ).6νης 255 29 "Οταν 257 18 Χ[λωνος 270 17 πεντεχαιδεχάττ) 275 32 έξχακδεχάτου 277 12 οΰν 280 14 δΙο 287 26 τ: όνος 316 31 1322 324 6 τέλος 825 21 ψα>λίδι 326 8 ήριθμένων » » συγχειται » 13 άγραφα 827 17 0,16•) 332 18 δεχαττβ 333 10 ταύτα 866 1 2βΟ 376 5 Χρίστου 877 2 ψα)λίδος 381 31 έχατοντεετηρίδος 384 29 ψαλ>.ίδος 394 13 βαβαχεροΟ 897 33 αριθ. 446 399 7 Κυρίλου 402 29 ανθρώίΓου 403 27 πάντα 404 12 θαυίλάσης » 31 ταύτα 408 25 γνώσις 416 3 Περιέχει » 27 δοΐθδίηβηββ 423 4 τους 424 19 1565 431 7 Πελοζοννησίου 446 13 αί^φορε 451 30 τους 455 17 έφθαρμ-ένου 465 2 δεν.α Γράφε. 6α)Λόμ.ενα δέ*/νυσο 148 Ιερουσαλήμ. τέσσαρσιν Ελένης «"Οταν Χίλωνος έxxαιδεxάτ1^ έχχαιδεχάτου ουν διό πόνος [γρίφε πόθος] 1319 |χέσον ψα).ΐδι ήριθμημένων σύγχειται άγραφα 0,16)• δεχάττβ ταύτα 236 Χριστού ψαλίδος έχατονταετηρίδος ψαλίδος βαιχβαχερού αριθ. 452 Κυρίλλου ανθρώπου πάντα θαυ|Αάσΐ[(ς ταύτα γνώσις Περιέχει Βοΐβθΐηβηβί τους 1585 Κυπρίου άφι)ορε τους έτερου δέχα ΠΑΡΟΡΑΜΑΤΑ ΔΙΟΡΘΩΤΕΑ. 733 Σελις Στίχ • 465 32 • έννάτης 467 18 Πνευματιχοΰ 468 27 350-ου 469 3 έννάτης » 19 1641 » 30 τάς 479 24 ξενητείας 481 16 ασκητού 515 32 *Αναγνώστοϋ 525 27 ξε 542 10 26 558 31 τ:ο(χίλλα 560 1 1479 584 13 αριθ. 353 ? 592 5 πινιχίδας » 32 Χρυστόμοϋ 595 7 σονριθμοΰντα 597 4 άντιγράπας > 13 φύλλον 599 27 έχει 624 31 92« 630 27 τυν 631 12 ονα' 684 8 1798 649 31 έλαχεΐστου 651 10 σοντεθέντες Γράφε. ένάτ πνευματιχοΰ 351-00 ένατης 1646 τα ςενιτείας ασκητού Αγοραστού οε 426 ποικίλα 1749 αριθ. 543. πινακίδας Χρυσοστό(λου σοναριθμοΰντα άντιγράψας φύ>λον. έχει 82°^ συν ρνα' 1796 έλαχεΐστου Γουριήλ ευσεβούς συντεθέντες ΔΙΟΡΘίίΣΕΙΣ καΐ ΠΡΟΣΘΗΚΑΙ. ΤΟΜΟΣ ΠΡΩΤΟ^:. Σελ. γ', γραμμή 13 γράφε «εΤχεν»• τοδτ' αυτό γράφε χαι έν ττ^ 18-η γραμμή] της η' σελίδος. — Σελ. 3 γρ. 5 αντί ΒΛΙ. Ο Γ. γράφε ΡαίΓοΙ. 6γ. — Σελ. 21 γρ. 25 άντΙ ιχεφαλης» άνά- γνωθι «φυλαχης». — Σελ. 26 γρ. 1. Τό αυτόθι μαρτύριον των αγίων Έσπερου και Ζώης υπάρχει κατακεχωρισμένον έν τοΤς ΑοΙ. δαηοΙΟΓίιιη, τ. Ι μαΓου, σ. 768" έτερον δε άντίγραφον έδηλωσε Ηλγ(1(:, €Β,ί. οοά. §τ. \)Μ. Βλυεγ. τ. V, σ. 78.— Σελ. 31 γρ. 16 άντι «τ. 116, σ. 357» γράφε «ΡαίΓοΙ. ί^Β.^. τ. 14, σ. 45».— Σελ. 45 γρ. 7 πρόσ&ες δτι τό προς παρθένον παραινετικόν τζοί- ημα Γρηγορίου του θεολόγου τύποις έζέδωκε κριτικώς ό ^. ΜβγθΓ (Α1)1ιαη(11. ά. 1. ΟΙ&δ. άβι. 1ί. ΑΙί&ά. (1. ^ΐδδβηδοΙίΕΛβη ζιι Μϋηοΐιβη, 1886, τ. XVII, μέρος Π, σ. 402 - 409.— Σελ. 148, γρ. 15 γράφε «ράχεως>. — Σελ. 157, γρ. 28, «θεοδόχου» άντι «ζωοδόχου». — Σελ. 167 γρ. 17 γράφε «μεσούσης» άντι του «μεσουντος». — Σελ. 169 γρο^Μ-Η-'ϊί 20 - 21 άντΙ «τάγου» γράφε «Τάφου». — Σελ. 194 γρ. 24 γράφε «Έλασσώνος». — Σελ. 198 γρ. 13 πρόσι)ες οτι τό περί Βραχμάνων ενταύθα μνη- μονευόμενον κείμενον άποδίδοται τω Παλλαδίω* περί δέ των εκδό- σεων και των ήδη γνωστών αντιγράφων δρα Γ8,1)ποί - Ηαιίεδ, ΒίΜ. Ογ. χ, σ. 108* δρα δέ και 01ι. Ογ&ιιχ, Νοϋοβδ δοιηιηίΐί- Γθδ άβδ ιηαηιΐδΟΓίΙδ ^θοδ (1θ Ηιιβ(1θ. Ρ^πδ 1889. σ. 60. ~ Σελ. 200 γρ. 15 πρόσθες δτι τό προοίμιον Ιωάννου του Ζωναρά, τό προτεταγμένον της αύτω πονη&ει'σης έίηγήσεως των άναστα- 736 διορθώσεις αίμων χανόνων Ιωάννου του Δαμάσκηνου, εδρηται κατακεχωρι- σμένον έν τω 8ρίοί1β§. Κοιηαηυιη, τ. V, σ. 384 -^89. — Σελ. 208 γρ. 10 άντΙ ιτι'ας» γράφε €της».— Σελ. 217 γρ. 17 γρά- φε < έΕαιτου^/τος έλεημοσύνην . . • καΐ συνιστώντος» κτλ. ^- Σελ. 219 γρ• 1 άτ^Ι ιδη^μένην» γράφε «διηρημένην». — Σελ. 224 γρ. 18 ά^'τι «140> γράφε «134». — Σελ. 225 γρ. 20 αντί «τ. 100» γράφε «τ. 98». — Σελ. 233 γρ. 29 πρόσ&ες δτι δεύ- τερον άντιγραφον υπάρχει παρά τω ΜαΙΙΙίΛβί, ΝοΙϋί» αοοατ., σ. 91-92. — Σελ. 275 γρ. 18 γράφε « σκευοφυλακος > . — Σελ. 287 γρ. 15. Περί της πρώτης εκδόσεως του Στεφανίτου και Ίχνηλάτου δρα 01ι. Ογ&ιιχ, Νοϋοβδ 80ΐηπι&ίΓθ8 άβδ ιηαηιΐ8θπΐ8 Ι?Γβ08 (1β δυέάβ, σ. 35.— Σελ. 291 γρ. 30 πρόσθες δτι μέρος του προοιμίου Θεοδώρου Προδρόμου εΙς την έξήγησιν των οτσμα- τικών κανόνων υπάρχει παρά τω Μα(ω, δρίοΠ. Κοιη. V, σ. 390- 396.— Σελ. 293 γρ• 12 διόρθου «ασμάτων».— Σελ. 299, γρ. 18 πρόσ&ες την έφεξης έπιγραφήν βιβλίου, έν ω κεΤται ή Διόττυρα του μονάχου φιλίττπου: Ι,ββ ρΙβυΓδ άβ Ρΐιίΐίρρβ; ροέιηβ βη νβΓ8 ρο1ί1ί(ΐιιβ8, ρυΙ)1ί6 άαηδ 1β ίβχίβ ροιίΓ Ια ρΓβιηίέΓβ ίοί8 ά'αρΓέδ δίχ ιηαηυδΟΓϋδ άβ 1& ΕΐΜίοΛέ^υθ ΝαΜοη&Ιβ β,νβο ηοΐβδ οηϋ- ςαβδ ρ&Γ Ειηιη. ΛανΓ&γ. Ρ&πδ 1875. — Σελ. 323 γρ. 27 πρόσθες δτι του καλλιγράφου Μιχαήλ Καλοφρενα βιβλίον έτερον, ετει γραφέν 1422 -ω, κεΤται έν τη Παρισιακη βιβλιοθήκη. Η. Οιηοηί;, Εβδ ιηαηιΐδΟΓϋδ ^Γβοδ ά&ίέβ άββ XV βΐ; XVI βίέοΐβδ άβ !& Βί1)Ηοί;1ιέ(ΐιιβ Ν&ίίοη&ΐβ βΐ; άβδ &αίΓβ8 1)ί1)1ίο1;1ι6(ΐιιβ8 άβ ΓΓ8,ηοβ. Ραπδ 1892, σ. 6. Του αύτου 255 κωδικός φύλλον εν έλαβε Πορφύριος, δπερ υπάρχει νυν έν τη αύτοκρ. βιβλιοθήκη Πετρουπόλεως (αριθ. 445. Οτιβττ^ σ. 152).— Σελ. 329 γρ. 6 πρόσθες δτι τήν σύνοψιν τέχνην σοφικής γραμμάτων αντιστοίχων, την έπιγεγραμμένην ένταυι)α σοφω τινι Ιωάννη, τύποις έζέδωκεν άνωνύ- μως ό Βοίδδοη&άβ, Αηβοάοία ΟΓαβοα, τ. IV, σ. 366-412.— Σελ. 381 μετά τήν 2 -αν γραμμήν πρόσθες δτι τήν ασματικήν άκολουθίαν τήν ψαλλομένην εις τους οσίους πατέρας τους έν Στρο- φάσιν έςέδωκε τύποις ό Σ. Ταφτάνης συν τω Συναξαριστή Νίκο- ΠΡΟΣβΗΚΑΙ. 737 δήμου, έν Ζαχύνθω 1868, τ. Ι, σ. 433 - 43δ.— Σελ. 401 γρ. 13 πρόσθες δτι την ενταύθα μνημονευομένην έρμηνείαν τροπαρίου τινός, την υπό Νεοφύτου γενομένην το5 Καυσοχαλυ^^ίτου, τύποες έξέ- δωχεν έξ άλλου τινός αντιγράφου Αλέξανδρος ό Λαυριώτης. Έκ- κλησιαστ. Άληθ. τ. XII, 1892, σ. 214-216. — Σελ. 429 γρ. 13 γράφε Θεοφίλου. — Σελ. 433 μετά την 8-ην γραμμήν πρόσθες δτι 6 αυτός καλλιγράφος Διονύσιος Μάίδος ό Κορίνθιος έγραψε τυπικόν της εκκλησιαστικής ακολουθίας ετει 1475, δπερ υπάρχει νυν έν τη Σιναϊτική βιβλιοθήκη. Οβ,ΓάΛαυδθη, ΟαΙ&Ι. οοά. §Γ&βο. δίηαίΙίοοΓυιη, σ. 212, αριθ. 980.— Σελ. 448 γρ. 25 γράφε € τινός αντιγράφου». — Σελ 490 γρ. 22 γράφε «εννέα». — Σελ. 410 γρ. 19 άντΙ «Έλληστι» γράφε «Ελληνιστί». — Σελ. 537 μετά την 7 -ην γραφήν πρόσθες ώς κώδικας έκ της λαύρας του οσίου Σάβα περιελθόντας είς την πατριαρχικήν βι- βλιοθήκην έκ παλαιού έτερους είκοσι και εννέα, 8 έστι τους αριθμούς 17, 29, 49, 51, 52, 56, 79, 85, 89, 106, 107, 108, 109, 122, 133, 134, 136, 170, 179, 230, 262, 295, 370, 430, 483, 510, 528, 533, 640.— Σελ. 559 στήλη πρώτη, μετά τόν εσχατον αριθμόν είς Δαμασκηνόν Στουδίτην, πρόσθες την σελίδα 511. — Σελ. 577 στήλη β', γραμμή 36, άντΙ 243 γράφε 244. — Σελ. 595 στήλη α , γρ. 17 άντι Κιχαήλ γράφε Μιχαήλ. — Σελ. 605 στήλη α' γρ. τελευταία άντι 951 γράφε 91, ΤΟΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΣ. Τά τυπογραφικά λάθη δρα μικρόν έ'μπροσθεν σημειωτέον δέ νυν ώδε προσθήκας τινάς αναγκαίας. — Σελ. 1. Σημειωτέον δτι τό 12-ον φύλλον του 1•ου κωδικός έχει σημείωμα τοιούτον έν τω κρασπέδω• «Αυτή η βίβλος ήναι της λαύρας του αγίου Σάββα» κτλ. Τοΰτο δέ τό σημείωμα περ: την ιδ' εκατ. έγράφη. — Σελ. 19, κωδ. 10. Άντωνΐνος ήρίθμησε φύλλα 108.— Σελ. 21, κωδ. 11. Ούτος ό κώδιζ έ; άρχής^ ώς φαίνεται, κοσμήματα περιείχε καλά 47 738 ΙΙΡ01ΘΗΚΑΙ. άπερ έκ τταλαιου μοναχός ή περιηγητής άπειρόχαλος άπεχοψε, καΐ τούτου ένεκα ΌυνετΓληρώθησαν α? των λόγων άρχαί δια χάρτου τη ιζ' έκατονταετηρίο!. — Σελ. 23, κωδ. 13. Σημειωτέον δτι του κω- δικός το{)Χου φύ>ν).α προηρί&μησεν ΆντωνΓνος 154. — Σελ. 25. Πρό- σθες 8τι το Σα^αϊτικον άττόγραφον του απόκρυφου κειμένου περί του αποστόλου Βαρθολομαίου συμπληροΓ την κατά τούτο τό έτος έμ- φανισθεΤσαν άκέφαλον εκδοσιν Α. ναδδϋίβν: Αηβθ(1ο1ίΐ ^Γαβοο- 1}γζίΐηΙίη2ΐ. Ρεγβ ρηοΓ. Μοδίιαββ, 1893, σ. νΐΙ-ΧΙΙ, 10-22; ([υα^Βίίοηβδ δαηοΗ ΒίΐΓΐΙιοΙοηΐΒ,οί αροδίοϋ. Την αρχήν άνεπλη- ρωσεν ο έκδοτης λατινική μεταφράσει, λα^3ών ύπ' δψει • πάλαιαν έρμηνείαν σλα|3ικήν. — Σελ. 29, κωδ. 18. Το τελευταΐον φύλλον έχει δια μολό^οοο σημειώματα δυο* «XIV αιώνος (!). Α. Πορ- φύριος 1860. — ΧΠ Άντωνΐνος 1868». Ό μεν ΆντωνΤνος, ώς εϊρηται, τον κώδικα τούτον έμελέτησε (σελ. 32)* Πορφύριος δέ φαίνεται, οτι φύλλα τινά παρέλα[3εν αύτου, άπερ άναζητητέον. — Σελ. 35, κωδ. 20. Περί του κωδικός τούτου παρατηρεί ό Α1ί)βΓΐ ΕΙΐΓΐΐΕΓά ταύτα: ϋίβδθ ΗίΐηάδοΙιΐΊΛ ίδί; ίιι (Ιθγ αΐΐθδίβη Μίηιΐδΐίθΐ |2^6δο1ιπθΐ3οη; θίη* νβΓ^ΙβίοΙι (1θΓδέ^1ΐ3θΐι ιηίί; (ΙβΓ αυοίι αιΐδ 8. 83-1)α δΙέΐιιιπίθηΛθη Εναη§;β1ίοη - ΙΐίΐηάδοΙιπΛ νοη Ι. 835 Λνϋτ(? δβΙΐΓ Ιθΐιιτθίοΐι. Νίΐοΐι ιηβίηθη Λιιίζβί€ΐιηιιη{?βη, ίίΐΓ άθΓβη αΐίδοΐιιίο Κίοΐιίί^ΐίθίί; ίϋΐι ]βι1οο1ι ιιίοΐιί; νοΠ θίηδίβΐιβη Ιίίΐηη, ΙιϋΙΙβιι \νΐΓ ΙιίβΓ ΙίβΓοϋδ βίηβ ΑηηίΙΙΐθΓυη^ ζαΐ' ηιίϋΙθΓβη Μίηπδΐίβΐ λυαΙιγ- ζυηβΐιιπθη, (Ια (Ιίε ΙιθΙίβπι ηιβίδίβηδ δοΐιοη νοη άβη Ιιίηίθπ (ΙιίΓοΙίδοΙιηίΙΙβη δΐηά. Όοοίι ίδΙ (Ιίβδθδ Αηζθίοΐίθη δραΙ(^ΓΘΓ Εηίδ- (θΐιηη^δζβίΐ άιίΓοΙίίΐιΐδ ηίοΐιΐ: δο 1)ο\\^βίδ1ίΓΗίϋ§, \νίβ 6&Γ(1ί;1ΐ8,ιΐδθη (ΡαΙίίθο^Γ. 8. 67) βδ ΙιίηζιΐδΙθΠθπ δοΐιβίηΐ;. ϋίθ Ι,ίηίθΓαη^ ίδί 1ι1)Γίο^βηδ δβΙΐΓ δΟΓ^ίίΙΙϋ^. Ι)θγ ΤθχΙ; δίβΐιΐ αηί ζλνοί Οοΐιιιηηβη. Τίΐθΐ υηά δοΙίΓίίϋθχίθ δίη(1 ίη ϋηζίαΙδοΙιηΛ. ϋίβ άρβί Ιβίζίβη Γοΐίοη ίί^ΙιοΓβη ηίοΐιί; ζαιη Οοάθχ. 8ίθ δίικί ίη άβΓ ϋηζίαΐθ (Ιβδ νΐΙΙ-ΙΧ ^α11^11I:'δ ^θδ€ΐιηβΙ)Θη ίη ζΛνβί Οοΐαηιηβη. Αυοίι ΙιίθΓ Ηαη^θη άίε» Ιι^ίίίβΓη νοη (Ιοη Είηίθη ΙιβΓαΙ), Λνβδ ί^θ^θη άια νοη ΟατάΐΙΐΒ,ιΐδθη (8. 68) αυί^βδΙθΙΚε Βεΐΐίίπρίηη^ί δρποΐιΐ:, θδ Ινοιηηΐθ Λίοδ 1)οί Ινβίηθηι ^πβοίπδοΐίθη ϋηοίαΐοοιίβχ νοΓ (Κοπι. προϊθΗΚΑΐ. 739 ^ααΓ1;α18^11Γ^Λ 1893, σ. 70). — Σελ. 39, γρ. 32. Του αύτου Γεωρ- γίου σημείωμα δτερον «Τδ έτους του κυ ημών Ί(ησο)υ Χ(ριστο)υ (,ίΓ)τοζ' [=1368-1369] εύχέσται χαμοΤ Γεωργ(ίω) ηέροί καΐ αμαρτολ(ω) δϊά τον κν αμήν». -Σελ. 40, γρ. 22. Το σημείωμα τό έν τω 151-ω φύλλω λέγει* «Ώ Χριστέ μου, μεγάλη μου σκέπη, ω α ήδεΓν σε τω άζιωσ τλάν [=άξιώσαντι τάλανι] Μιχ(α)ήλ τω αμαρ- τ[ωλώ] ». ΚαΙ πάλιν το έτερον σημείωμα* «Λεδντιος (μον)α- 7(ός)κΛ[ πρε(σ|3ύτερος) και έκκλησιάρχ(ης) μονής |τών τών Καγρών|».-- Σελ. 6δ. Πρόσθες δτι μετά το νυν 242-ον φύλλον υπάρχει λεΤμμα φύλλου ένός^ δπερ έκ παλαιού λείπει* τοΰτο δε το τέλος εΤχε οιη- γήσεως έκ του |3ίου Βασιλείου του μεγάλου περί Εύ[3ούλου και τήν αρχήν ετέρου διηγήματος. — Σελ. 74. Μετά τήν 10-ηνγραμ- μήν πρόσ&ες δτι Ετερα τέσσαρα φύλλα του αύτου λειψάνου τών Κλημεντείων περιέχει και ό 26-ος κώδις• δρα σελ. 48. — Σελ. 75. Σημείωσαι περί του Νικηφόρου μητροπολίτου Κρήτης, δτι Κων- σταντίνος ό Ζησίου λιθίνους άνευρεν έπιγραφάς έν Μιστρά, χα- ραχθείσας αναμεταξύ τών ετών 1302 και 1312 και δήλον ποι- ούσας δτι κτίτωρ έστιν ό Νικηφόρος εκκλησίας έκεΐ τώ μεγαλο- μάρτυρι Δημητρίω καθιερωμένης- ονομάζεται δ' έν ταίς έπιγρα- φαις ό Νικηφόρος «μητροπολίτης Κρήτης καΐ πρόεδρος Λακεδαι- μόνιας». (Άθηνα* σύγγραμμα περιοδικόν. Έν Αθήναις 1891^ III, σ. 437-438, 440-441, 446-448). Του αύτου Νι- κηφόρου κώδιξ Ετερος, υπάρχων έν τη τυπογραφική συλλογή της έν Μόσχα συνοδικής βιβλιοθήκης, εμπεριέχει τδ τετραευαγ- γέλιον και τάς εικόνας τών ευαγγελιστών* έν δε τω πρώτω φύλλω δια τής χειρός αύτου του Νικηφόρου τόδε τδ σημείωμα γέγραπται* «Άφιερώθη τδ πο^ρόν εύαγγέλιον τη μονή τής υπεραγίας Θεο- τόκου του Βροντοχίου, παρ' έμου του ταπεινού μητροπολίτου Κρήτης και προέδρου Λακεδαιμονίας Νικηφόρου, ψυχικής μου σωτηρίας ένεκα* ει τις δέ άφέλοιτο ταύτης αυτό, δτω δήποτε τρόπω, ή τα παρόντα μου έκκόψει ή απαλείψει γράμματα, ινα εχη τάς αράς τών τιη' θεοφόρων πατέρων τών έν Νικαία και έμου του αμαρτωλού• έτους ^ωκ'» [1311-1312]. Ό. ΡίΐιιΗ θρί8ίο1<αθ η(1 740 ΙΙΡΟΙΘΗΚΑΙ. Τ1ΐ€88Λΐοηίοβη8€8 βΐ Εά ΤίιηοΙΙιβιιηι, εκο. Μαϋΐιαβί, σ. 251. — Σελ. 84, γρ. 4 το δνομα ιΉραχλείαςι άνερώσθη μετ' αμφιβολίας. — Σελ. 110, κωδ. 63. Πρόσθες δτι πάντα τα δοξαστικά τροπάρια των έν τω κώδικι τούτω μηναίων έστι τετονισμένα κοκχίνοις σημαδίοκς. — Σελ. 111. Πρόαθες δτι του 63-ου κωδικός άπέκοψεν 6 Πορφύριος φύλλα δύο, μέρος περιέχοντα μηναίου του Νοεμβρίου μηνός* ταύτα δ' υπάρχει νυν έν τη Πετρουπόλεως αυτοκρατορική βιβλιοθήκη (αριθ. 352. Οτιβτχ 3Ε 1883 γ., σ. 135).— Σελ. 115, κωδ. 67. Μετά το 269-ον φύλλον υπάρχει τετράδιον έτερου κωδικός έκ χάρτου βαμβακερού, ου το κείμενον κατά σελίδα δίστηλον έκ γραμμών 23 ' περιέχει δέ με'ρος του Προχείρου Νομού (ΡγοοΜ- Γΐιιη αυοίιιιη βά. ΖαοΗαπ&β. 1.ίρ8ίαβ 1870, σ. 320 χέ., ίίΐ;• χχχνπ, οαρ. 35-42, 45-48, 50, 55-57, 59, 97-98. Άρχ. € σάμην έν τώ πεφραγμένας έχειν τάς θυρίδας και συ σαυτόν [δίο] περιεποίησας τήν έλευθερίαν» κτλ. Μετά το 98-ον κεφάλαιον υπάρχει κεφάλαιον εσχατον έχον ώδε* «[Έ]άν τις δημοσίαν όδόν, ήτοι γήν, παρ' άλλοτρίου χωρίου όρύττη, τόν δρον μή παραβε- νέτω» [8ίο]. Είτα φύλλα πέντε κωδικός έτερου της ιδ' εκατ., έν οΤς υπάρχει μέρος της Παρακλητικής από του β' πλαγίου ήχου. Άρχ. «Νέκταρ της σής άγάτυης γλυκύτατον». — Σελ. 116, κωδ. 68. Έν τη άρχη του κωδικός ό δέτης έθετο φύλλα δύο μεμβράνινα, μέρος δντα κωδικός έτερου της ιβ' εκατ., έν οΤς υπάρ- χει τεμάχιον έκ τής Παρακλητικής. Έν τω δευτέρα) φύλλω κείται κανών ήχου β'. — Σελ. 132, κώδ. 73. Έν τω κρασπέδω του 83-0'^ φ• προσετέθη τροπάριον άνέκδοτον έπΙ τη μνήμη τών μαρτύρων Τάρα- χου Πρόβου και Ανδρόνικου* τύποις δ' ανέκδοτα έστι και τά τροπάρια τά προτεταγμένα του κανόνος. — Σελ. 133, κώδ. 74. Έν τισι τό- ποις υπάρχει τινά σχόλια. — Σελ. 148, χώδ. 80. Είδε τόν κώδικα τούτον 6 Πορφύρίος τό δεύτερον έτει 1860, τή 28 μαρτίου. — Σελ. 156, κώδ. 82. Τό εύαγγέλιον έχει τρία τετράγωνα κοσμή- ματα περικλείοντα τάς προτομάς τών ευαγγελιστών Ματθαίου Αουκα καΐ Μάρκου (φ. 38, 52? καΐ 72). — Σελ. 157, χώδ. 83. Ιδού τινές τών επιγραφών τών έν τω παλαίω τούτω είρμολογίω. 11Ρ0ΣΘΗΚΑΙ. 741 α') «Ακολουθία Στεφάνου Άγιοπολίτου», φ. 2^. — β') «Ακολουθία Σιναϊτική εις τόν αγιον θεέδωρον τον Συκεώτην», φ. 3*. — γ') «Ακο- λουθία Ιωάννου Άντιοχέως μονάχου», φ. 5°*. — δ') «Ακολουθία Γεωργίου άνατολ(ική) εις το γενέσιον της Θεοτόκου», φ. 5^. — ς) «Ακολουθία Κυπριανού μονάχου εις τό πάσχα* ήχος α'»,φ. ηΡ. — ζ') «Έτερα ακολουθία Ηλία πατριάρχου εΙς τό αγιον πάσχα* ήχος α'». Άρχ. «^Ασμα άναπέμψωμεν λαοί», φ. 18°^. — η') «Ακο- λουθία Ηλία πατριάρχου εις τό πάσχα. '9^ή ^'? ήχ^^ *'*• '^ΡΧ• «Λαόν περιούσιον τερατουργών ό Μωυσής», φ. 18^ — θ') «Ακο- λουθία ιαμβική είς τήν Χρίστου γέννησιν. 'ζϊδή α', ήχος α'». Άρχ. «Χριστός έν πόλει Βηθλεέμ», φ. 22^• — 1') «Ακολουθία άνατ(ο)- λ(ική)• ωδή α'». Άρχ. «Ώς ό πάλαι Ισραήλ >, φ. 24^. — ια') «Ακο- λουθία άνατολ(ική) Γεωργίου. Ώδή α', ήχος α'». Άρχ. «Κατε- καλύφθη έν ϋδασι», φ. 27^ — ίβ') «Έτερα ακολουθία Γεωργίου άνατολ(ική). 'Ωδή α', ήχος α'». Άρχ. «Έπίστρεψον ημών τήν αίχμαλωσίαν», φ. 27^. — ιγ') «Ακολουθία Ηλία πατριάρχου Ιε- ροσολύμων». Άρχ. «'Γγράν μεν ούσίαν πεζοπορουντι > , φ. 28^ — ιδ') «Ακολουθία Γεωργίου άνατολ(ική)• ωδή α', ήχος α'». Άρχ. «Τω τερατουργήσαντι παραδόξως», φ. 29". — ιε') «Έτερα ακολουθία Ιωάννου μονάχου Δαμάσκηνου». Άρχ. «Άτρετυτον ασυνήθη άβρό- χως», φ. 31^ — ις') «Έτερα ακολουθία" Σιναϊτικός. Ώδή α', ήχος β'». Άρχ. «θαυμάσια τα έργα Κυρίου», φ. 60. — ί^) «Ακο- λουθία Βαβύλ(α) άνατολ(ική) εις τόν ίίγιον Σέργιον και Βάκχον>. Άρχ. «Μεριζομένη ποτέ δια σταυρού», φ. 62?. Ταύτα κατ' έκλο- γήν, ϊνα τις εντεύθεν είκάσας ην έχει τό είρμολόγιον έκεΓνο ση- μαντικότητα, τήν αύτου μελέτην ίδιον άποτελέση μέλημα. — Σελ. 158, κωδ. 86 μήκους 0,225, πλάτους 0,175. — Σελ. 171, κωδ. 99. Τόν κώδικα τούτον εΤδεν ό Πορφύριος έτει 1860, ΐ'ξ 30 μαρτίου. — Σελ. 172, κωδ. 100. Φύλλον εν άπεκεκομ- μένον φαίνεται μετά τό νυν 74-ον φύλλον. — Σελ. 185, κωδ. 106. Αγία Μονή• αϋτη δ' εκείτο βορειοανατολικώς του Ναυπλίου• δρα τήν περιγραφήν αυτής υπό Ζησίου (Ά θ η να, τ. III, σ. 493- 498). — Σελ. 197, κωδ. 115. Τούτου του κωδικός εν φύλλον 742 ΠΡ01ΘΗΚΑΙ. εχεε νυν ή Πετρουττόλεως αύτοκρατοριχή |3ι[ϊλιοθήκη έν τη συλ- λογή Πορφυρίου (αριθ. 475. Οτ^βτ•Β 3Ε 1883 γ., σ. 156- 157). — Σελ. 203, Τρο^Η-Ι^η 6. Τά στιχηρά περί των ύελίων εν τίνι χώδιχι το όνομα φέρει Νικηφόρου Βλεμμιοου. Ε. ΚοδΙα^ηο β Ν. Γθ8ΐ£ΐ, Ιηάίοβ άβί οοάίοί βΓβοί Ιι»ιΐΓβηζίαηί ηοη οοιη- ρΓβδδί πθΐ οαΐαΐο^ο άβΐ Βαηάίηί (δίαάί ί(;α1ίαη1 άί βίοΐο^ία ο1&8- 810». ΡΪΓθηζα, 1893, τ. Ι, σ. 113). — Σελ. 207, γραμμή 33. Αρσένιος] ο\)τος ην επίσκοπος )(ώροίς, ης το δνομα μονογροτμ- μάτως έ'γραψεν ώδε* <^^-τΛ-^^. — Σελ. 208, κωδ. 127. Το λεϊπον υπάρχει νυν έν τη συλλογή Πορφυρίου, συνιστάμενον έκ φύ>ι}νων δύο, ίίπερ έχει τύπον διαζυγίου και «εύχήν ην λέγει ό άρχιερεύς ή πνευματικός ή ιερεύς έπι την κεφαλήν του μέλλοντος μεταλα- βεΤν». ΟτΗβΤΊ» 38, 1883 γ., σ. 155. Έγράφη δε ό κώδιξ ετει 1593-ω, καδά δηλοΐ το δεύτερον των είρημένων φύλλων, έν ω γέγραπται τό σημείωμα τοΰτο' €Έτει ζρα μηνι μαρτίω, α' | ίνδικτιώνος ε^ί*». Β. Κ. ΕρΗΐπτβΛΤ•Β, Οπηοοκέ λ^τηροβεηηηχί» ΓρβΗβΟΚΗΧΤ> ργΚΟΠΗΟβή ΠορφπρίβΒΟΚαΓΟ €θ6ρίΙΗ1Η, σ. 8. — Σελ. 220, κωδ. 129. Ούτος ήρίθμει, κατά τον Άντωνΐνον, φύλλα 330. — Σελ. 229, κωδ. 145. Και τούτου του κωδικός φύλλα δύο παρέλαβεν ό Πορφύριος, έχοντα νυν έν τη Πετρουπόλεως αυτο- κρατορική βιβλιοθήκη τόν 404-ον αριθμόν. Οτ^βτχ 3α 1883 γ., σ. 144. — Σελ. 231, κωδ. 150. Λήγει δε ό κώδιζ ούτος, ώς φησιν ΆντωνΤνος, ε?ς τά ρήματα ταύτα* «των άύλων και ασω- μάτων σου λειτουργών και πάντων σου των αγίων αμήν•. — Σελ. 234, κωδ. 151. Κατά τον ΆντωνΤνον αριθμεί φύλλα 538.-— Σελ. 236, κωδ. 152. Έξωθεν ή ράχις έχει την έπιγραφήν <Εύαγγέλιον δεβράϊνον λδ'». Άντωνΐνος ήρίθμησε τετράδια 38, δ έστι φύλλα 304. — Σελ. 238, κωδ. 153. 'Εν τω κρασπέδω του φ. 134'^ υπάρχει διά μολύβδου το «Ν 5»* τούτον δε τον αριθμόν έγραψεν ϊσως ό δοΐιοίζ. — Σελ. 240, κωδ. 155. Ση- μείωσίς τις έν τω τελευταίω φύλλω* «φύλλα 336». Ό κώδιξ αριθμεί φύλλα 335' 'ϊϊλήν αλλά φαίνεται, δτι φύλλον εν άπεκόπη. ΠΡΟΙΘΗΚΑΙ. 743 Έν τω χρασπεδω του φ. 334^* «Ί* Της λαύρας του όσιου /αΐ θεοφόρου πατρός ημών Σάβα του ήγιασμένου». Τουτ' αυτό καΐ έν τω χρασπέδω του 2-ου φύλλου. — Σελ. 254-256. Οι λόγοι Ίσαάχ τοΰ Σύρου συνυπάρχουσιν έν τη έχόόσει Νιχηφόρου του θεοτόχη• των δε σελίδων αύιης ή δήλωσις έχει ώ^ε (χατά την έν τω χώδιχι τάξιν): 131, 25, 327, 487, 491, 495, 496, 497, 498, 499, 501, 502, 309, 62, 77, 12, 72, 397, 152, 280, 285, 91, 505. ΈζαφεΓται δε ό λόγος, δτι €θλΐψις μιχρά διά' τον θεόν γινομένη χρεΤσσόν έστι μεγάλου έ'ργου» κτλ., δν ή εχ- δοσις ούχ έχει. — Σελ. 260, χώδ. 158. Έν τω χρασπέδω του πρώτου φύλλου δια μολύ|3δου γέγραττται τούτο* «IX Βΐκίΐ Α. Πορ- φΗρΐβ». — Σελ. 267, κωδ. 161. Κατά τόν ΆντωνΤνον άρΐι^μεΓ «42 όχτάδια, ών λείπει το πρώτον». — Σελ. 269. Πρόσθες δτι του λόγου του διαλαμ^3άνοντος τα περί της γεννήσεως και ανα- τροφής της Θεοτόκου παλαιότατον άντίγραφον υπάρχει έν τη |3ι^λιοθήχτ[) τών Αθηνών (χώδ. 989): Ιωάννου και Άλκΐ|3ιάδου Σακκελίωνος κατάλογος τών χειρογράφων της εθνικής βιβλιοθήκης της Ελλάδος. Έν Αθήναις 1892, σ. 178. — Σελ. 266, κώδ. 158. Μετά την 7-ην γραμμήν πρόσθες τόδε: Έν τω φ. 266^^ «ΛΪ' Αντιρρητικός περί παρθενίας και σωφροσύνης»• παρά δε την έπιγραφήν ταύτην ό καλλιγράφος έν τω κρασπέδω γράφει• « [ΙΙ]ΡΟΕΓΡΑΦΗ. ΚΒ ΊΈΤΡΔΑ(ιον)». Του δέ καλλιγράφου τό όνομα διά μονοκονδυλιάς έν τω κάτω κρασπέδω του αύτου φύλλου γέ- γραπται, ην ουκ άνέγνων. — Σελ. 280, χώδ. 169. Φύλ, 270^^. Σημείωμα της ις' εκατ. ότι τό βιβλίόν έστιν Αντωνίου τινός* είτα πάλιν «-{- Της λαύρας του αγίου Σάββα έν Ιερουσαλήμ» κτλ. ΚαΙ κατόπιν «XIV (!) αιώνος 1860 Α. ΠορφΗρίΰ». — Σελ. 282, κώδ. 170. Φύλλ. 324^ έν τω κρασπέδω• «-{- Της λαύρας του όσιου και θεοφόρου πατρός ημών Σάβα του ήγιασμένου». Φύλλα τινά του κωδικός (283-325) χειρ έγραψεν έτερα. — Σελ. 285, κώδ. 171. Φύλ. 112°* έν τω κρασπέδω• «Της λαύρας του αγίου Σάββα τών Ιεροσολύμων, και όστις τό υστερήσει» κτλ. — Σελ. 286, κώδ. 172. "Ορα περί του κωδικός τούτου την πάρα- 744 ίίΡΟΙΘΗΚΑΙ. τήρησιν ΑϋχίΠ Ε1ιγ1ι8,γ(1(; έν τώ Κδιη. ^ααΓ^&1δ^ι1Γ^Λ 1893, σ. 72: Οίβδβ ΗαηάδϋΙιηΛ ΙίΒ,ί ίη δοίβι-η ρ^ιΙαβ^ΓαρΙιίδεΙιβη Τ^βΓί, 3.18 δίβ (Ιίβ ηίοΐιΐ; ^ΓΟδδβ Ζ&Μ (ΐΛΐίβΓΙβΓ οοάίοββ β,αδ άβιη Χ ^&11^11. αιη βίιιβ νβηηβΙΐΓΐ; ((τίΙΓάΙΐι&αδθη ΙίβηηΙ άβΓβη υη^ββίΙΐΓ 45). Αυ#1ι 1)θ1β8ΐ; δίβ νοη ηβυβιη (18,8 δοΐινταηΐίβηάβ ΥθΓΐιΜίηίδδ ζ\^Ίδθ1ιβη Ιιίηίβη αηά ΕβΙΙβπι ίιη Χ ^&11^I1., ίηάθΐη ΙιίβΓ άίβ Ι^βΙίβΓπ ζαιη Τΐιβϋ \^ό1ι1 ηοοίι &ιιί άβη Ιιίηίβη δίβΐιβη, νίθΐ οήβΓδ λ1}6γ §&ηζ ά&νοη ΙιβΓ&ΙίΙιαηββη. Αη (Ιθγ ΑυίδΙβΠηη^ νοη ΟΙι. ΟΓ&αχ αηά ν8,ϋθηΙ)8.ο1ι άβ-πί πιβ,η ίη δοίβπι ίβδϋι&ΙΙβη, 8ΐδ υηά&ϋθΓΐβ ΗαηάδοΙίΓίίΐβη, (ΙβΓβη Ιιβίΐθπι νοη άβη Ιιίηίβη ηυΓ άυΓοΙίδοΙιηίϋβη ννβΐ'άβη, οβίβπδ ραη1}αδ, νοί' άΕδ XI ^8,11^]1. ίΐη^βδβίδΐ ΛνβΓάβη Ινοηηβη. Ββαοΐιίβηδλνβΐ'ί; ίδΐ ίΐιιοΐι, άΕδδ άίβ Μίδοΐιηηβ νοη Μίηυδίνβΐ-υηά ϋηοίαΙίοΓηιβη δοΐιοη βίηβ ζίβηιΐίοΐι δί8,Γΐίβ ίδΐ. Ιη ΑΙΙ^^βπιβίηβη ίδί (ΙβΓ ΕίηάΓυβΙί άβΓ δοΐιηβ άβΓ Ατϊ, άαδδ ηι»η άβη οοάβχ, \^^^Γβ βρ ηίοΐιΐ; άΕΐίβιΙ, ηη1)β(1βη- Ινίίοΐι ίη (Ιίβ λΐίϋβ (Ιβδ XI ΙλΙιγΙι. δβίζβη \ναΓ(1β. — Σελ. 288, χώδ. 176. Τάς ττιναχίδας τούτου του κώδίκος έσχημάτισεν ό δετής δίά φύλλων ραμ^οίζε^οου χώδιχος όγδοου σχήματος, ίβηρικοίς γράμ- μασι γεγραμμένου• περιχαλύτυτει δε ταύτα δέρμα το χρώμα μέλαν.— Σ3λ. 292, χώδ. 177. Φύλλα τενά του χώδιχος τούτου (1-12, 23, 24, 250) μεταγενέστερα, προστει^έντα τη ι^τ' εκατ., 8τε καΐ το έφεςης έγράφη σημείωμα (φ. 2^Υ «ψ Βΐ(3λίον της αγίας λαύρας του οσίου καΐ θεοφόρου π, ή. Σά|3^3α του ήγεασμένου• δστις δ' δν> κτλ. — Σελ. 293, 3(ώδ. 180- Σημειωτέον δτε ό δέτης εις δύο τόπους έκόλλησε δύο τεμάχη μεμ|3ράν(να κωδικός της ένατης εκατ., ών το γράψιμόν έστι κεφαλαιώδες (υηοίαΐ)' περιέχει δέ ταύτα μέρη τροπαρίων ή χονδαχίων. "Ορα τα φύλλα 269^-270 καΐ 27ΐ3.— Σελ. 298, χώδ. 189. Σημείωσαι, δτι καΐ τούτου του κωδικός φύλλα δύο παρελαβεν ό Πορφύριος, απερ υπάρχει νυν έν Πετρουπό- λει, αριθμόν μεν έχοντα 430-όν, έτος δέ, καθ' δν τό τεύχος έγράφη, το 1392-ον• τούτο μέντοι πιθανώς άνα)νήθως έσημειώθη, ει και Άντωνΐνος αυτός έν τω καταλέγω τω παλαίω τό αυτό έτος έδή- λωσε, παραλαβών ϊσως έκ σημειώματος του Πορφυρίου. "Ορα ΠΡΟΣΘΗΚΑΓ. 745 Οτ^βΤ'Β 3Ε 1883 Γ., σ. 150. — Σελ. 308, κωδ. 202. Ούτος ήριθμει τετράδια 43, χαιά τον Άντωνΐνον. — Σελ. 309, κώδ. 203. Και τούτου του ;(ώδιχος εχοψεν ό Πορφόριος φόλλα δύο (αριθ. 406. ΟτϊβτΈ 38. 1883 γ., σ. 146). — Σελ. 323, κωδ. 212. ΈπΙ της χΑταγράφης Άντωνίνου τα τρία πρώτα τετράδια μιόνον ελιπεν. — Σελ. 324, κωδ. 215. Έν τώ χρασπέδω του πρώτου φύλλου γέγραπται τούτο περί την ιδ' εκατ. «-{- Βϊ- βλΐον εξαιμερος του Χρϊσοστόμου της μονής του άγιου Γερασίμου του έν τώ Ιορδάνη». — Σελ. 328, γρ. 8. Κατά τον πίνακα του κωδικός• ιΜαρτύριον τών αγίων μαρτύρων Ευστρατίου και της συνοδίας αυτών: ου ή αρχή: Βασιλεύοντος Διοκλητιανου», — Σελ. 332, κώδ. 222. Τα τών επιστολών αναγνώσματα (φ. 4 Ρ) έπι- γραφήν έχει τοιαύτην €Άρχή συν θεώ του ϋφους». Φύλ. 213ί^- 244 συναξάριον του Πραςαποστόλου. Φύλ. 244^ - 245^ «Άπό- στολ(οι) λεγόμεν(οι) τη αγία και μεγάλη Παρασκευή εις την θ' ώραν»* μεθ' ους υπάρχει τό «Τω συντελεστή τών καλών θεώ χάρις». — Σελ. 337. Πρ<}σθες οτι κώδι; ευρέθη υπό του Μαςι- μιλιανου Τγθιι (οοάβχ ΑιηΙ)Γ08ί&ηιΐ8 Η. 81 8αρ.), παριέχων έργα πολλά Κωνσταντίνου του Άκροπολίτου, απερ ην δλως άγνωστα. Τούτοις ούν αριθμείται χαΐ λόγος ό περί του ά^βα Γερασίμου, πλήρης ων έν τώ ρηθέντι κώδικι* αυτός δε ό κώδις, ως εικασεν ό Τγ€ιι, την συνέχειαν αποτελεί του 40-ου πατριαρχικού κωδικός της Ίεροσολυμιτικής Βιβλιοθήκης (Ι, σ. 120-122). Πρβλ. Δελ- τίον της Ιστορικής και έθνολ. εταιρίας της Ελλάδος, τεύχος 13-ον, 1892, σ. 35-50. — Σελ. 339, κώδ. 225 μήκους 0,29, πλάτους 0,22. Χώρος του κειμένου μήκους 0,22, πλάτους 0,16. — Σελ. 341, γρ. 32. Πασχάλιον έτους ",ς^Η, ινδικτιώνος α'" υπάρ- χει έν τω κρασπέδω του 59-ου φύλλου. — Σελ. 364, κώδ. 233. Τό τελευταΤον φύλλον έχει σημειώματα τοιαύτα• «Της λαύρας του αγίου Σάβα». - ιΧΙΥ βϊκλ (!) Α. ΠορφΗρίή». Πιθανώς εντεύθεν άπέκοψεν ό Πορφύριος φύλλα δύο, δ νυν έχει της Πετρουπόλεως ή βιβλιοθήκη (αριθ. 331? Οτηθτ'β 3» 1883 Γ., σ. 131). — Σελ. 379, κώδ. 249. Περιέγραψε τόν 746 ΙΙΡΟΙΘΗΚΑΙ. χώ^ίχα τούτον ό ΆντωνΤνος ωδε* «Χρυσοστόμου Ίω. 22 λόγοι διάφοροι• ελλιπές δέ δν χατ' αμφω τα δχρα το χειρόγραφον, ά[^• χεται μέν άττό των λέζεων " - - - ταχου την ήσυχίαν έστιν όρδν", λήγει δέ εις τάς λέςεις* "της σης προσρήσεως διά τούτου". Μονόστηλον έν 287 φύλλοις». — Σελ. 383, κώδ. 258. Τό τελευ- ταΤον φύλλον έχει σημείωμα διά μολύ^3δου τοιούτον «XIV Βίκα (!Κ 1860. Α. ΠορφΗρίΒ .... 28 .ιηοτοκ•ι>». Κατά τον πί- νακα του χώδιχος ελλείπει λόγος «Γζ εις την πληγήν της χαλά- ζης», ου ή αρχή• «Τί λύετε τάζιν». — Σελ. 390, χώδ. 261. Έν τω κρασπέδω του φ. σκς? σημείωμα* «-{- Έτουτό το χαρτίν ενε του άγιου Σα^3α της εροιμου» κτλ. —Σελ. 397, κωδ. 271. Το σημείωμα του καλλιγράφου* «Το παρόν β'φλίον οΐγουν οί. ο . ήχοι της Παρακλητικής, εγράφησαν δϊά χειρός έμου του αμαρτω- λού. Σωφρονίου ρακενδΐτου. και άφϊερώθην εις τήν λαϋραν του οσίου και θεοφόρου πατρός ημών Σάβα του ήγίασμένου* εις τον περικαλλήν ναόν της Πανάγιας μου• και οί άναγϊνώσκοντες ευχε- σ&αί μοι. δϊά τα αμετρά μου πταίσματα, έτους, ^ζμθ'.: ινδικτϊό- νος: ιδ'. έν μινή ιανουαρϊω: ις': - και ήτις βουληθεΐ νατό ήστε ρΐση» κτλ. — Σελ. 398, κωδ. 273. Ή πρώτη πινακίς εσωθεν έχει φύλλον εν κεκολλημένον, άπεσπασμένον εκ τίνος αΐδιοπιχου κωδικός. — Αύτόδι κωδ. 274. Κατά τι σημείωμα, γεγραμμένον έν τω κρασπέδω του 1-ου φύλλου, τό βιβλίον της λαύρας ην έκ παλαιού. — Σελ. 433, γρ. 31. Τό αυτό τεμάχιον άντέγραψεν ό Πορφύριος. ΗοτορΪΗ Αθοη. ^αοτΒ III. Αθοηί» ΜΟΗ&πιβοκίβ; οτ^ί- .ιβΗΪβ Βτοροβ. Έν Πετρουπόλει 1892, σ. 992-993.— Σελ. 4δ1, ζώδ. 323. Ένδον της β' πινακίδος έκολλήδη φύλλον έκ χάρ- του της ιε' εκατ., έν ω γέγραπται Σωστράτου γράμμα προς Αυ- σίστρατον (ΤΗβορΙιγΙ. δίιηοο. ζα'), ου ή αρχή* «Επειδή σοι πολλά και δαυμαστά παραινέσαντες>. Πρ|3λ. κωδ. 198, σ. 304- 30 δ. — Σελ. 468, κωδ. 351. Φύλλα δύο τούτου του κωδικός έχει νυν ή Πετρουπόλεως αύτοκρ. βιβλιο&ήκη έν τ^ συλλογή Πορφυ- ρίου (άρι&. 408. Οτ^βτ•Β 38, 1883 γ., σ. 146). — Σελ. 470, κωδ. 357. Κατά τόν κατάλογον Άντωνίνου τό ^ιβλίον ήρίθμε» ΙΙΡ01ΘΗΚΑ1. 747 φύλλα 224. Τανυν αριθμεί φύλλα 219, προ δε του Άντωνίνου φύλλα περιπλέον εΤχεν ό χώδιζ οκτώ, απερ εχοψεν ϊσως ό Πορ- φύρεος (πρ^λ. χώδ. 305 -ον της έν Πετρουπόλει βφλιοθήχης (Οτ^βΤ'Β 3α 1883 Γ., σ. 127)• εστί δε μήκους 0,212, πλάτους 0,165. Κε(- μενον κατά σελίδα μονόστηλον καΐ εκ γραμμών 22 μέχρις 28. — Σελ. 471, χώδ. 358. Κατά τι σημείωμα της ις' εκατ. ό κώδίζ ούτος ην εκ παλαιού της λαύρας του αγίου Σά|3α. — Σελ. 480, κώδ. 364, γρ. 26. Μονή του Στύλου ην αυτή ή του αγίου Παύλου του έν τώ Λάτμω. Κώδις έτερος της αυτής μονής, γράφεις ετει 1049-ω, φυλάττεται νυν έν Παρισίω (αηοίβιι ίοηάδ 598)' έχει δε τό σημείωμα τουτο' «-{• Έγράφη ή ιερά και ψυχωφελής αύτη |3ίβλος (= έ'ργων του οσίου ΈφραΙμ Σ'^ρο'^) έν τη μονή τής ύπερ- αγίας Θεοτόκου του Στύλου, ήγουν του αγίου Παύλου του Λά- τρους, δια χειρός Μιχαήλ, έν τω ετει τω ,ςφνη', μηνΐ νοεμι^ρίω Ρ', ινδ. |3', εις δόξαν καΐ έπαινον και ψυχικήν σωτηρίαν τοο ταύ- την κεκτημένου. Παρελθόντος δε ουκ ολίγου καιρού, διά τήν εφο- δον τών άθεων 'Ισμαηλιτών, ό άγιος Χριστύδουλος μετώκησεν είς τήν Πάτμον, φέρων έν έαυτω δσα δυνάμενος βι^3λία και έτερα τινά. Έττί δε τοΤς χρύνοις του καθηγουμένου τής Πάτμου του κυρου Αεοντίου και του μονάχου κυρού Παύλου του Λάτρους καΐ καθηγουμένου, οικτείρας τήν τοιαύτην μονήν ό κυρδς Λεόντιος δέ- δωκε τό τοιούτον βι^3λίον, και εύαγγέλιον κεκοσμημένον και ίτεροΊ ^ιβλίον κατά Ματθαίον συν διχαιώμασι και χρυσο^ούλλοις* και οι κατά διαδοχήν τη μονή ήγουμενεύοντες ταύτη του Λάτρους Ενα μνημονεύητε αυτόν». Η. Οιηοπί, Ραο-δίιηΠβδ άβδ Μ88 ^Γβοδ άαΐέδ άβ Ιβ, ΒΛΗοΛδςυβ ΝαΜοηαΙβ άιι ΙΧ-β αυ ΧΤΥ-β δίέοΐβ, σ. 5, ρΐαηοΐιβ XXI. — Σελ. 481, γρ. 3. Τό δνομα Σπυρίδωνος άμ- φί^ολον έγράφη διά μονογράμματος έν τω κώδικι τη ιζ' εκατ. — Σελ. 494, κώδ. 369. Και τούτου του κωδικός άπέκοψεν ό Πορ- φύριος δύο φύλλα (κώδ. Πετρουπ. 457. ΟτΗβΤϊ» 33, 1883 γ., σ. 153). — Σελ. 497, χώδ. 373. Φύλλ. τπβ'-τπε', περιέχοντα τά κατά τήν μνήμην «τής εισόδου τής άχειροποιήτου μορφής του κ. και σ. ή. Ί. Χ. έκ τής Έδεσηνών πόλεως εις ταύτην τήν θεοφύλακτον 748 ιΐΡθί:θΗΚΑΐ. βασιλίδα των πόλεων άναχομιισθείσης». Έν τη άρχ-ξ στίχοι τινές, είτα το συναξάριον χαΐ μετά τούτο ή του Αύγάρου επιστολή χαΐ άπόχρισις Ίησου Χρίστου χαΐ διήγησις, ής το τέλος ελλείπει. — Σελ. 522, κωδ. 402. Ό γράψας τόν χώδιχα τούτον Ιωακείμ ην έκ Πάφου πόλεως έν Κύπρω. — Αυτόθι κωδ. 403. Και ή δευ- τέρα πινακίς αυτού περιεκαλύτττετο πρότερον, ως φαίνεται, μεμ- [Βρανίνω τινί φύλλω. — Σελ. 525, κωδ. 408. Τούτου του χώδιχος ή εποχή δυσδιάγνωστός έστιν δτε δε τό πρώτον εΤδον αυτόν, έν τω συνοπτικω μου καταλόγω, δν έν τξ βιβλιοθήκη κατελιπον. ώρισα χρόνον τω χώδιχι τήν έβδόμην ή τήν όγδόην εκατονταε- τηρίδα* και τόν όρισμδν τούτον ούτως ακριβώς άνέφερεν ό έλλόγι- μος Α11)βΓ(; ΕΙιΛ&Γά (Κδιη. ^α8ι^^{ι18^11^^ίι; 1893, σ. 61 καΐ 74). "Ινα δε τόν χρόνον δλλοι τινές άκριβέστερον όρίσωσι, τω χαταλόγω τούτω συνήψα δύο πίνακας έκ φωτογραφίας άποτυπω- θείσας. — Σελ. 574, κώδ. 515. Έν τω 23-ω φύλλω χεΤται τούτο• «Ίστέον δτι δια τήν τών Άγγελοθρησκιτών α'ίρεσιν ουκ έ; αρχής και άνωθεν έτάχθη ή τών Ασωμάτων εορτή (η' νοεμβρίου)• και ταχθείσα δέ ύστερον εις άγγελον δνα ή και εις δύο τήν άναφο- ράν έχει, και αϋτη δέ ύφειμένη πως χαι ασύνταχτος, ένι μεν προσώπω έπιγραφομένων τών στιχηρών, του δέ κανόνος άλλως συντεταγμένου• χαι τό έν αυτή δέ τή συνάξει και εις λοιτυάς αυτών μνείας άναγινωσκόμενον εύαγγέλιον ουδέν τε περί αυτών περιέχει, ή μόνην τήν του Σατανά άποστασίαν. Ενταύθα γουν αγρυπνίας διατεταγμένης εις πάντας τους αυτούς αγίους Ασωμά- τους, ανάλογος δή καΙ ή ακολουθία έπονήθη και προσφόρως κα- τετάχθη και συνετέθη, καΐ μάλιστα αϊ προφητεΤαι, ές ων πάσα αφορμή τοΤς ειρηκόσιν άγίοις τι περί αγγέλων αύται γάρ εισι ττηγαΐ και οιονεί θεμέλιον, ου μόνον τών περί αυτών θεωρημά- των, άλλα δή και πάσης σχεδόν θεολογίας* εντεύθεν χαι ό εις τα Σεραφιμ του αγίου πατρός Χρυσοστόμου λόγος άρτίως άνα- γινώσκεταΐ' περιέχουσι μέντοι τών Εως εις ήμας έληλυθότων περί τών νοητών τα φρικωδέστερα και θαυμασιώτερα* διαλαμβάνουαι δέ και τα κυριώτερα πάντων». — Σελ. 584? κώδ. 551. Τό προ- ΙΙΡΟΙΘΗΚΑΙ. 749 οίμιΟΊ της ερμηνείας είς τον ψαλτηρα Νεοφύτου πρεσβυτέρου βχει χατά τον χώδεχα ώδε* €'^Ανωθεν έχ του πατρός των φώτων πνεύ- ματι θείω ένηχούμενος ό θείος Δαυίδ περί του μονογενούς υίου του θεού προεφήτευσεν άτεχνώς χαΐ περί πλείστων έτερων ου παρά της θείας έλλάμψεως χαΐ θεωρίας γένοετο καΐ τον της έμης ταπεινότητος έξίτηλον φωτισθηναι νουν, ώστε μηδέν έξωθεν της λεωφόρου του αγίου ττ^εύματος, μεθ' ου εκείνος έλάλεε, περεφέ- ρεσθαι ήμας• άλλα φαεδρώς άμα χα Ι άπλανώς έχεΐθεν ένθουσεα- ζόμενοΕ τα των ψαλμών άδυτα έξομαλίζειν εις δόξαν θεού χαε είς σήν, τέχνον ΉσαΓα, παράχλησιν χαΐ σωτηρίαν, χαθώς χαί μετά πάσης είλιχρινείας χαΐ δουλ<5τητος λιπαρήσας προς έργον πηλίχον παρέθηχας ήμας, είς πολλών λέγω ώφέλειαν εσεσθαι χαΐ σήν σωτηρίαν χαΐ δόξαν θεού, ή παρ' ημών ευσύνοπτος αυτή χαΐ πληρέστατη ερμηνεία τών θείων ψαλμών χαΙ ως τυνευματιχόν χαΐ θεΓον θησαύρισμα ή τοιαύτη φωραθήσεται βίβλος, χαί μετά τών λοιπών ψυχωφελών βίβλων ημών προστεθήσεται χαι αυτή• εγώ δε έδίστασα είχότως τω μεγέθει του δράματος χαι 8τι εξ άχοης μεν εχω, δτι πολλοί συνετοί χαι σοφοί άνδρες ήρμήνευσαν το Ψαλτήριον, όύδενι δέ τούτων ένέτυχον εγωγε, ϊνα εΐσομαι τά παρ' έχείνων ρητορευόμενα. "Ομως ευχαριστώ τω θεώ μου, 'ίνα μή δόξω έφ' έτερων θεμελίους οίχοδομεΐν, μηδέ έν πειθοΤς ανθρωπινής σοφίας χατά Παΰλον λαλεΐν άλλ' έχεΐνα λαλήσω χαί διαγράψομαι, δ ή χάρις του θείου πνεύματος έν Χριστώ Ίησου τον νουν χαταυγάσαι μου. ΟΤδα δέ δτι, ει γε πειραθώ λέγειν πλατυτέρως χαί διαξαίνειν χατά λέξιν τά του Ψαλτήρος χωρία, βαρεία τις χαΐ δυσβάσταχτος άρτιωθήσεται βίβλος, χαί διά τούτο λοιπόν έλουμαι συν θεώ ρητώς πως χαι συλλήβδην διαπορθμεύειν τάς ρήσεις, ώστε, ει δυνατόν, τά εΐχοσι του Ψαλτηρος καθίσματα είς δέκα χαΐ μόνους λόγους συνάψαι». — Σελ. 592, κώδ. 569. Τό λεΐπον εχε^ νυν ή Πετρουπόλεως αυτο- κρατορική βιβλιοθήκη (αριθ. 482. Οτηβτ% 3Ε 1883 γ., σ. 159)• σύγκειται δ' έκ φύλλων 56, έν οΤς υπάρχει α') «Περί της Αγίας Σοφίας και πώς έκινήθη ό βασιλεύς και τήν έκτισε, και πόσον 750 ΠΡΟΪΘΗΚΑΙ. συνέςοδον έςωοιασε καΐ πότε έκτίσ&η καΐ πώς έχλή&η Αγία Σο- φία»• β') Κατάλογος πατριαρχών της Κωνσταντινουπόλεως μέχρις έτους ι602-ου• γ') Κατάλογος πατριαρχών Άλεςανδρείας• δ') Έκ- λογαί χρονογραφίας και αλ).α τινά. — Σελ. 596, γραμ. 28. Το κονδάχιον, δπερ έψάλλετο τη μνήμη τών εγκαινίων του έν Κων- σταντινουπόλει ναού Θωμά του αποστόλου, ιδιόμελόν έστιν έχει δέ ώδε* «^Ηχος δ'. Ώς του ανω στερεώματος τήν εύπρέπειαν | ζαΐ τήν κάτω συναπέδειςας ωραιότητα | του αγίου σκηνώματος της δόςης σου. Κύριε, | κραταίωσον αυτόν είς αιώνα αιώνος | και πρ'ίσδεςαι ημών ] τάς έν αύτώ άπαύστως προσαγομένας σοι δεήσεις | δια της Θεοτόκου, | ή πάντων ζωή και άνάστασις». — Ό οίκος- «Τήν έν σώματι θείαν του Λόγου | έορτάζοντες έπιδη- μίαν Ι της αύτου εκκλησίας τα τέκνα, | πυκασμώ αρετών λαμπρυν- ι)ώμεν Ι άςίως της χάριτος | και θεού όίγιον άναδειχθώμεν | φω- τισμώ γνώσεως οικητήριον, | έν σοφία της πίστεως [ τάς αίνέσεις έςαγγέλλοντες• | ή σοφία γαρ άλη&ώς του πατρός | άνωκοδόμησεν έαυτη οΤκον σαρκός | και έσκήνωσεν έν ήμΤν υπέρ νουν | ή πάν- των ζωή και άνάστασις». — Σελ. 598, γρ. 23. Το δνομα τη: μονής έν περιπλέγματι δυσαναγνώστω πιθανώς• άναγνωστέον δέ ίσως « Μεληντητής » . — Σελ. 599, κώδ. 583. Τό σημείωμα του καλλιγράφου γέγραπται δια κρυπτογραφίας, ην οϋτως άνέγνων «•|- Έγραπτιν, διεμου Λαυρεντίου | μονάχου Κυπρέου. και συγ- χω- ! ρατε μου δια τον Κ(ύριον). — αχλη' | -{- Λαυρέντιος ό γρά- ψας Κύπρεος». Του αύτου Λαυρεντίου κώδικα γεγραμμένον έτεί 1625-ω ορα έν τώ πρώτω τόμω της Ίεροσολ. Βιβλίο!), (κώδ. 415; σελ. 530)* δρα δέ καν τούτω τώ τόμω (σ. 309) κώδικα τρίτον έτει 1634-ω γραφέντα. — Σελ. 600, κώδ. 585. Φύλλα δύο τούτου του κωδικός έχει νυν ή Πετρουπόλεως αύτόκρ. |3ι|3λιο8ήκη έν τη συλλογή Πορφυρίου (άριί). 424. Οτ^ιβΤ'Β 38, 1883 γοα», σ. 149)* περιέχει δέ ταύτα μέρος έκ της λειτουργίας Βασιλείου του μεγάλου.- Σελ. 602 (κώδ. 587), γρ. 3-5. Τα κρυπτογραφικά ταύτα δέον ούτως άναγνωσθήναι "«Και τόν γέρ(ο)ντά μου τον Λαυ ρέντιον, τόν έ(ζ) Κύπρου, τον σπουδάσαντά με>. — Σελ. 607, γρ. 19 ΠΡΟΣΘΗΚΑΙ. 751 άνάγνωθι το αυτόθι σύμττλεγμια ούτω* «|3ασιλέως Ιωάννου• εγρ(θί- ψεν)>.Οί δέ λοιποί λόγοί του Χρυσοστόμου φέρουαιν έπιγραφάς τοιαύ- τας* α') «Λόγος εις την Χρίστου γέννησιν.-Όπόταν έχ χειμώνος χρυε- ρου» κτλ., φ. 3. ^') Λόγοι τρεΤς εις τήν αυτήν έορτήν, ων αϊ άρχαί' «Άδιήγητον πέλαγος δι' αιώνος» (φ 6?), «Παρί)ενιαν δστις ύμνεΓ» (φ. 9«^), «Ουρανίου χλάδου ές άγαμου» (φ. 11)• γ') «Λόγος εις τους μάγους και εις τον Ήρώδην: - 'χΛκούσατε άρτίως» κτλ., φ. 12'λ δ') «Λόγος εις τον παράνομον Ήρώδην: - Ουκ αν τις άμάρτοι», φ. 14. ε') Λόγος εις τήν περιτομήν του κ. ή. Ί. Χ. και εις τον Συμεών: - Ου μόνον φορεί σάρκα», φ. 15^. ς') «Λόγος κατηχητικός εις τα άγια θεοφάνεια: - "^Λν- δρες φιλόχριστοι και φιλάδελφοι», φ. 19. ζ) «Λόγος εις τα ίίγια θεοφάνεια κτλ: -Ή πηγή των ευαγγελικών», φ. 22. η') «Λόγος εις τον Φαρισαΐον και εις τον τελώνην: - "^Λνθρωποι δύο άνέ- βησαν», φ. 25»^. θ') «Λόγος εις τον ασωτον υιόν: - 'Λει μεν τήν του θεού φιλαν&ρωπίαν» , φ. 28• ι') «Λόγος εις τήν δευτέραν παρουσίαν κτλ. - Μετά τήν άνάληψιν», φ. 33. ια') «Λόγος τη Κυριακή της Απόκρεω: - Οϊ των καλών έρωτες», φ. 3δ. ιβ') «Λόγος εις το Έςήλθεν ό σπείρων του σπεΓραι τον σπόρον: - Ή παρδένος αρουρα», φ. 38?. ιγ') «Όμιλία εις το Προς σε ηρα τους οφθαλμούς μου: - Ή μεν ανατολή του φωστήρος», φ. 40. — Σελ. 608, χώδ. 604. Έν τω κρασπέδω του 3 -ου φύλλου ση- μείωμα* «•{- Βιβλίον της αγίας λαύρας του οσίου και Οεοφόρου πατρός ημών Σάββα» κτλ. Αυτόθι γραμμή 27-η πρόσθες δτι οί λοιποί τρεις λόγοι του Χρυσοστόμου τοιαύτας εχουσιν έπιγραφάς. α') «"^Επαινος τών άπαντησάντων τη εκκλησία κτλ. Πολλήν ορώ τήν σπουδήν», φ. 127. β') «'Ότι ού δεΤ έπαισχύνεσθαι τήν τών οικείων πλημμελημάτων έςαγόρευσιν: - Μιμησώμεθα τήν Σαμα- ρεΤτιν», φ. 134. γ') «Ότι ουκ ές ενός κατορθώματος και μιας αρετής χαρακτηρίζεται ό ενάρετος, άλλ' έκ πασών τών αρετών και κατορθωμάτων: - Και ήμεΤς τοίνυν δταν προς αιρετικούς μα- χώμεθα», φ. 135'^. Αυτόθι γραμμή 32-α πρόσθες δτι τά Χρυ- σοστομικά κεφάλαια τοιαύτας εχουσιν έπιγραφάς• α') «Περί του 752 ΙΙΡ01ΘΗΚΑΙ. πάντοτε νήφειν χαΐ έγρηγορέναι* οδτω γαρ άποναστάςας ό Ιούδας εις φυλαργυριαν πέπτωχεν: - Παιδεαόμεθα νήφειν άεί και έγρη- γορέναι», φ. 139". β) «Περί του μη άγανακτεΐν έν υβρεσιν, άλ)νά μάλλον χαίρειν και καταγελαν τόν υβρίζοντα: - Μά&ο>μεν τοίνυν άπο των είρημενων», φ. 130?. Υ) «Περί δτι το πενθεΐν άμέτρως έπι τοΤς νεκροΐς άπιστούντων έστΙν ττ^ άναστάσει, και δτι υπέρ τών νεκρών διδόναι χρή έλεημοσύνην και προσφοράς: - Άλλα νυν μετά τών άλλων κακών», φ. 141". — Σελ. 609, κωδ. 606. Έν τη άρχη πορφυροΤς γράμμασιν υπάρχει γράμμα του Ευσεβίου προς Καρπιανόν .μεθ' ο «ύπό&εσις κανόνος της τών ευαγγελίων συμφωνίας». Φύλ. 2^ δύο περικοπαι άποστολικαί, προ- στε&εΐσαι τη ιβ' εκατ. Φύλ. 3-5 πίνακες μετά κοσμημάτων εμπε- ριέχοντες τό κανόνιον τών ευαγγελίων. Φ. 84 μεταγενέστερον, προστεθέν τη ιβ'. εκατ. Τη αύτη δ' έποχη περιέλαβεν ό κώδι; (φ. 166^) καί τινας περικοπάς έκ του Πραξαποστόλου. Ή γραφή του κωδικός λετυτή καΐ μετά πολλών συγκοπών ή σημειογρα- φιών.— Σελ. 613, κώδ. 309. Τά πρώτα οκτώ φύλλα μεταγενέ- στερα, της ιδ' εκατ. — Σελ. 615, κώδ. 612. Ό κώδιξ ούτος έχει πολλά χάσματα διά την άποκοπήν φύλλων. Μετά το 20-ον φ. έλλεί- πουσι περικοπαι του κατά Ματ&αΓον ευαγγελίου, άναγινωσκόμεναι από του β' μέχρι του θ' Σαββάτου. Μετά το 28-ον φ. λείπει το ?]μισυ περικοπής άναγινωσκομένης τη Κυριακή του Άσωτου• λείπουσι δε και περικοπαι πολλαί, αϊ μέχρι της ιζ' εβδομάδος του Ματ&αίου, 8 έστιν άχρι του -Σαββάτου της Χαναναίας, άνα- γινωσκόμεναι. Μετά τό 42-ον φ. έτερον έλλειμμα μέγα. Διαιρέ- σεις του κωδικός: Φ. 21 €Σάββατον πρώτον του Ματ&αίου». Φύλ. 44 € Ευαγγέλια τών παννυχίδων». Φ. 65 «Ευαγγέλια τών αγίων πα&ών». Φ. 78 «Ευαγγέλια τών ωρών της μεγάλης Πα- ρασκευής». Φ. 82 Συναϊάριον τών ευαγγελίων μετά πολλών συμ- πληρώσεων έν τοις κρασπέδοις. Φ. 108 «Ευαγγέλια έωθ^>ά ανα- στάσιμα». Φ. 112 Ευαγγέλια εις διαφόρους λιτάς. Φ. 112-164 Πραξαπόστολος πλήρης. Φ. 164^ Συναξάριον του Πραξαποστόλου. Φ. 181^ Προκείμενα τών Κυριακών. — Σελ. 615, κώδ. 614. ΠΡΟΣΘΗΚΑΙ. 753 Ή πηγή γνώσεως Ιωάννου του Δαμασχηνου λήγει νυν εις τάς λέξεις ταύτας• «ό Ματθαίος και Λουκάς οί ίερώτατοι εύαγγελισταΐ διαρρήδην υπέδειξαν - - -» (κεφ. κζ'). Τό δε 114-ον φύλλον μέρος ενέχει των διαλεκτικών, τρία τούτων κεφάλαια (λβ', λγ', λδ'). Του αύτου δε κωδικός εξ φύλλα νυν ή Πετρουπόλεως έχει ^3ιβλιο9ήκη εν τη συλλογή Πορφυρίου (αριθ. 423. Οτ^βτχ 3α 1883 Γ., σ. 148-149). — Σελ. 616, κωδ. 616. Τό τελευταΤον κεφάλαιον έπιγέγραπται ούτως• «Ερωτήσεις και αποκρίσεις θείων πάτερων περί πίστεως και κατά Αατίνων>• προσετέθη δε μετά τοΰτο και «του Χρυσοστόμου (τεμάχιον) εκ του λόγου της κοιμή- σεως αυτού». — Σελ. 616, κωδ. 617. Τό τεμάχιον Ευχολογίου νυν άρχεται των λέξεων τώνδε• «- - - αύτοΓς αγαθών έλέει καΐ φιλανθρωπία του μονογενούς σου υίου. Μετά δε τό αμήν εκφω- νεί» κτλ. — Σελ. 619, κωδ. 621 β'. Τό τέλος τοδ κωδικός, δπερ, ως εϊρηται, νυν ή Πετρούπολις έχει, περιλαμβάνει τό σημείωμα του καλλιγράφου• «Μνήσθητι Κύριε του γράψαντος, | Αρσενίου μονάχου:- | ,ζοε'. ινδικτιωνος ι'. || λαύρας του οσίου• | της λαύρας του οσίου πατρός | ημών Σάβα του ήγιασ[μένου• και του Αρχαγ- γέλου Ι Μιχαήλ έν Ιερουσαλήμ: — | και δποιος τήν άποξενώσι από τήν | λαύραν του αγίου Σάββα και Αρχαγγέλων | νά έχει τάς άρράς τών τιη' θεοφόρων | πατέρων και πάντων τών αγίων: αμήν: Ι καΐ εκείνου όπου τήν εγραψεν ομοίως και όπου | κόψι τό φίλον: — » Β. Κ. ΕρΗπιτβΛΤ'Β, Οπηοοκχ ^^ατΗροΒαΗΗΗΧ'Β Γρβπβ- ΟΚΗΧΧ ργκοπΗΟβΒ ΠορφκρίβΒΟκαΓΟ οοβρ&ΗΪΗ, σ. 8. — Σελ. 629, κωδ. 638. Σημειωτέον ετι τα εφεξής κείμενα* α') Κοντάκιον εις τήν Άγίαν Βάτον τήν έν τω Σινά κατ' ήχο ν πλ. δ', ου ή άρχή' «Προκαθαρθώμεν και ήμεΐς», φ. 367. β') «Ευχή τών σταφυλών», ης ή άρχή' «Ό θεός ό σωτήρ ημών ό εύδοκήσας αμπελον», φ- 367?, γ') «Ευχή εις τήν ύπεραγίαν θεοτόκον ποίημα θεο- κτίστόυ μονάχου». Άρχ. «Δέσποινα μου, υπεραγία μου Θεο- τόκε», φ. 368. — Σελ. 635, κώδ. 653. Έν τη άρχη του κωδικός υπάρχει «άκολουί^ία του μικρού αγιασμού», μετά δε τόν νομοκάνονα προσέθηκεν ό άντιγραφεύς «άκόλου&ία^; προτυπωθεΐσαν 48 754 ΠΡΟΣΘΗΚΑΙ. εις τους έχ της Αατίνων α'φέσεως επιστρέφοντας» καΐ διαφόρους εύχάς. — Σελ. 648, κωδ. 688. Εύχαί τίνες επιγράφονται ούτως* «ΕύχαΙ του οσίου Ιακώβου του μετά τάς αμαρτίας πορνείας καΐ φόνους μετανοήσαντος και αποκλεισθέντος έν τάφω και τα γόνατα κλίνα^^ος και το στήθος αφειδώς τύπτοντος και μετά κλαυθμου πολλού ταύτην λέγοντος έπι δέκα χρόνους». Άρχ. «Πώς ατενίσω πρδς σε ό θεός; ποίαν δε αρχήν της έςομολογήσεως ευροιμι» κτλ. ΣΥΝΟΠΤΙΚΟΣ ΠΙΝΑΞ. Εκκλησιαστής. Κωδ. 579. Τω β Ε τ. Κωδ. 105. Ψαλτήρια. Κωδ. 45, 47, 59, 92, 162, 164, 165, 211, 231, 285, 293, 298, 313, 314, 315, 316, 317, 318, 346, 394, 395, 396, 397,. 398, 404, 409, 435, 525, 528, 536, 546, 551, 554, 564, 565, 587, 605α', 608, 609, 613, 617β', 622, 623, 629α', 632, 634, 636, 643, 668, 677, 698, 704 ιγ'.— Σειρά ερμηνευτών εις τους ψαλμούς. Κωδ. 231α', 308. Προφητολόγια.Κώδ. 98, 99, 143, 147, 240, 247, 704ε|3'. — Άμώς, ΉσαΓας Ιεζεκιήλ. Κωδ. 283. Τετρ ο ευαγγέλια. Κωδ. 101, 166, 200, 201, 243, 244, 248, 357, 358, 359, 410, 411, 412, 413, 558, 572, 606, 644, 645.- — Σειρά ερμηνευτών εις το κατά Ματθαίον εύαγγέλιον. Κώδ, 232. Πράξεις και έπ ι στο λα ι των Αποστόλων. Κώδ. 107, 204, 217, 559, 665, 676. Ευαγγέλια λειτουργικά. Κωδ. 12, 23, 40, 58, 64, 82, 84, 104, 144, 152, 153, 154, 178, 186, 187, 188, 202, 203, 205, 235, 236, 245, 246, 356, 360, 605 δ', 612, 704 ι', ια'. Πραξαπόστολοι. Κώδ. 85, 145, 222, 266, 296. Απόκρυφα. Κώδ. 60, 373, 422, 429, 492, 696. Λειτουργίαι. Κώδ. 48, 53', 56, 250, 327, 382, 383, 756 ΣΥΝΟΠΤΙΚΟΣ ΠΙΝΑΞ. 384, 392, 401, 403, 421, 539, 540, 541, 570, 571, 584, 585, 586, 605, 618, 621, 687, 692. Ευχολόγια. Κωδ. 50, 51, 54, 57, 106, 162, 205, 225, 313, 325, 350, 367, 375, 376, 377, 402, 493, 495, 538, 553, 568, 586, 588, 607, 617, 630, 688, 689, 693, 694, 701. Έξοδιαστιχά. Κωδ. 49, 291, 518, 664ς'. Μ η να Γα. Κωδ. 10, 16, 41, 62, 63, 70, 71, 72, 73, 148, 160, 167, 182, 183, 184, 189, 190, 191, 192, 193, 194, 207, 208, 209, 210, 228, 229, 237, 241, 260, 339, 362, 439, 578. Ανθολόγια των μηναίων. Κωδ. 213, 227, 339, 348, 349, 594, 642. Παρακλητιχαί. Κωδ. 67, 68, 146, 159, 214, 221, 238, 257, 269, 271, 362, 532, 542. Τριώδια. Κωδ. 163, 195, 221, 239, 253, 300. Πεντηκοστάρια. Κωδ. 239, 301, 302. Ωρολόγια. Κωδ. 55, 81, 93, 94, 95, 162, 535, 630.- Ώ ρολόγια του θηχαρα. Κωδ. 44, 81, 90, 106, 162, 212, 279, 304, 305, 340, 341, 342, 343, 374, 380, 387, 406, 629 β', 631, 670, 671, 700. Άχολοΰθίαι άσματιχαΐ διάφοροι. Κωδ. 69, 97, 135, 164, 255, 256, 269, 275, 277, 280, 294, 306, 313, 323, 324, 325, 362, 400, 404, 431, 442, 444, 494, 512, 515, 529, 531, 552, 566, 702, 703 β'. ς', 705. Τυπιχά. Κωδ. 306, 308 β', 309, 310,311,312, 362, 628, 635. Άγιασματάρια. Κωδ. 347,653,694. Πανηγοριχά. Κωδ. ], 13, 30, 60, 79, 80, 103, 105, 161, 226, 242, 259, 261, 281, 292, 338, 373, 534, 583. Συναξάρια χαΙΜαρτυρολόγια. Κωδ. 18, 26, 27, 30, 33, ΪΪΝΟΠΤΙΚΟΣ ΠΙΝΑΞ. 757 60, 102, 108, 134, 140, 141, 142, 143, 150, 156, 170, 171, 179, 189, 219, 220, 223, 224, 226, 242, 259, 264, 281, 288, 290, 307, 329, 331, 333, 334, 351, 372, 373, 389, 418, 432, 441, 449, 509, 513, 561, 563, 567, 573, 625, 704 α', θ', ιβ'. Κϋριαχοδρόμια. Κωδ. 216, 320, 351, 352, 353, 354, 355, 575. Έκκλησιασκκή μοοσιχή. Κωδ. 46, 83, 267, 361, 433, 511, 577, 595, 596, 597, 598, 599, 600, 601, 602, 610, 617 γ', 627, 650, 651, 652, 661, 673, 674, 678, 679, 681, 682, 690, 704ς'. Είρμολόγια. Κωδ. 46, 83, 599, 601, 617, 681, 682. Ανάμικτα. Κωδ. 43, 106, 132, 366, 388,390 καΐ δτεροί. Ααοσαϊκά. Κωδ. 368, 369. θεοτοκάριβ. Κωδ. 252, 272, 303, 326, 344, 345, 362, 391, 399, 406, 434, 503, 550, 666, 667, 680- Κανονικά, Νομοχάνονες, Νόμοι. Κωδ. 86, 89, 120, 121, 122, 123, 124, 125, 126, 127, 128, 129, 130, 131, 225, 281, 286, 287, 295, 306, 321, 366, 428, 450, 508, 616, 620, 669, 672, 695, 697. θεολογικά διάφορο. 17, 52, 91, 118, 133, 278, 283, 298, 365, 381, 415, 491, 502, 527, 537, 562, 580, 581, 590, 591, 614, 624. Ασκητικά. Κωδ. 66, 76, 77, 78, 87, 151, 157, 180, 181, 199, 206, 218, 223, 251, 254, 265, 268, 329, 366, 370, 378, 393, 407; 408, 418, 427, 432, 438, 517, 521, 523, 524, 543, 544, 545, 556, 566, 569, 574, 582, 589, 592, 593, 603, 604, 611, 615, 633, 675, 699. Πατέρες της Εκκλησίας. — α') Ιωάννης ό Χρυσόστομος. Κωδ. 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 14, 15, 19, 20, 21, 758 ΣΥΝΟΠΤΙΚΟΣ ηΐΝΑΞ. 22, 24, 25, 27, 28, 29, 31, 32, 35, 36, 37, 38, 39, 42, 61, 96, 138, 139, 155, 168, 172, 200, 215, 231, 249, 250, 258, 258, 282, 319, 328, 331, 703, 704 δ', 6'.-,3) Γρηγόριος ό θεολόγο;. Κωδ. 11, 74, 75, 96, 169, 233, 282, 333, 337, 419, 446, 456, 458•— γ') Βασίλείος 6 Καισαρείας. Κωδ. 96, 253, 330, 332, 336, 456. — δ^ Αθανά- σιος Αλεξανδρείας. Κωδ. 273, 322. — ε') Μάρχος ό ερημίτης. Κωδ. 157, 366, 407, 524.— ς') ΈφραΙ[ΐ ό Σόρος. Κωδ. 34, 157, 158, 176, 230, 331, 335, 414, 557, 605 γ', 691.— Ο Ίσαάχ ό Σΰρος. Κώδ. 157, 393, 407.— η') Ιωάννης ό Σχολοστιχός. Κώδ. 65, 100, 157, 175, 177, 274, 363, 364, 371, 407. — θ') Μάξιμος ό όμολογητής. Κωδ. 234, 430.— ι') Νείλος ό μέγας. Κώδ. 157, 366,407. — ια') Μαχάριος Αίγύτττιος. Κώδ. 157. — φ) θεοδώρητος. Κώδ. 217, 355. — ιγ') Ί">«^''"Ίί ό Δαμασχηνός. Κώδ. 562, 591, 614, 672, 683. — ιδ') Θεόδωρος ό Στουδίτης. Κώδ. 88, 297, 336. — ιε') θεοφύλαχτος ό Βουλγαρίας. Κώδ. 149, 262, 263, 300. Των αυτών χαΐ άλλων Ιερών ανδρών έργα πολλοί χώδιχες εχουσ• διεσπαρμένως* δρα δε πάντα ταΰτα λετττομερώς άναγεγραμμένα έν τω γε- νιχώ πίναχι. Φιλοσοφικά. Κώδ. 119, 284, 490, 502, 547,548,6198. ίο. ΚλασιχοΙ συγγ ραφεΐς. Κώδ. 109, 110, 111, 112, 113, 114, 115, 116, 117, 136, 173, 174, 366, 416, 419, 420, 423, 424, 425, 426, 436, 437, 440, 453, 454, 457, 459, 460, 462, 463, 466, 468, 469, 473, 474, 475, 476, 477, 480, 481, 484, 485, 486, 487, 489, 497, 504, 507, 520, 531, 533, 547, 548, 549, 576, 701 α', 704 ιδ'. Αεςικά. Κώδ. 137, 185, 425, 501, 510. Γραμματικά. Κώδ. 43, 132, 136, 137, 198, 339, 379, ΣΥΝΟΠΤΙΚΟΣ ΠΙΝΑΞ. 759 423, 425, 472, 47δ, 500, 506, 510, 569, 681, 684, 685. Χρονογραφικά. Κωδ. 196, 197, 417, 448. Ίατριχά. Κώδ. 432, 498, 499. Γβωγραφιχά. Κώδ. 43, 137, 429, 451, 496, 605, 526, 560, 626, 706. 'Ονβιροχριτιχόν χαΐ βροντολόγιον. Κώδ. 555. Χρησμολογικόν. Κώδ. 422. Μαθηματάρια. Κώδ. 437, 443, 446, 447, 452, 453, 454, 455, 456, 457, 458, 459, 460, 461, 462, 463, 464, 465, 466, 467, 468, 469, 470, 471, 472, 473, 474, 475, 476, 478, 479, 480, 481, 482, 483, 485, 486, 488, 489, 500, 507, 576, 686. Έπιστολογραφιχά. Κώδ. 330, 445, 516, 51.9, 522, 530, 619, 684. ΚΩΔΙΚΕΣ ΑΧΡΟΝΟΑΟΓΗΤΟΙ του ^ζοτέροο τμήματος. ΑΊωνος, νΠΙ. Κωδ. 20. Τεμάχιον έκ τριών φύλλων δρα σελ. 36. IX. Κωδ. 2, 2 β', 7, 20, 144 (δρα σελ. 227), 157 γ', 180 18, 356 τεμ., 605 γ', 704 9. IX— Χ. Κωδ. 8, 15, 76, 408 (? δρα χαι σελ. 748). Χ. Κωδ. 1, 3, 9 τεμ., 18, 25, 32 (δρα σελ. 74), 39, 107, 142 δ' ε', 157, 157 β', 158, 171 τεμ., 180, 190 τεμ., 215, 236, 241 (τεμάχ. έν σελ. 370), 242, 403 τεμ., 572 τεμ., 589 τεμ., 604 (τεμάχη παλίμ- ψηστα), 605 δ', 644, 692 τεμ., 704 ΐ• 4. Β. Χ— XI. Κωδ. 13,19,28,30,36,70,79,359,578,606. XI. Κωδ. 4, 5, 7 τεμ., 9, 11, 12, 14, 15, 15 τεμ., 18, 21, 22, 23, 24, 27, 29, 31, 33, 37, 38, 61, 71, 82 τεμ., 84, 98, 99, 108, 140 τεμ., 141, 142, 143 α' γ' α" β", 144 τεμ., 147, 152, 154, 155, 156, 156 (τεμ. έν σελ. 251), 157 γ' (σελ. 252), 165, 168, 169, 170, 171, 232, 233, 236 τεμ., 241 τεμ., 243, 247, 249, 258, 266, 295, 309 τεμ., 361, 363, 364, 402 τεμ., 412, 444 τεμ., 505 τεμ., 572 τεμ., 579, 607 (τεμ. έν σελ. 612), 610, 628 (τεμ. έν σελ. (>22), 665, 704 7• 8. ίο. 12. 14. 16, 705. 762 ΚΩΔ1ΚΕΪ ΑΧΡΟΝΟΛΟΓΗΤΟΙ. Αιώνος. XI— XII. Κωδ. 26, 32, 35, 42, 83, 100, 138, 157: 207, 407. XII. Κωδ. 2 ,3', 9 τεμ., 10, 36 τεμ., 40, 60, 63, 64, 66, 72, 78, 103, 104, 108 τεμ., 139, 140, 158 (τεμ. έν σελ. 261), 166, 170 τεμ., 184, 219, 244, 246, 257, 320, 357, 413, 414, 609, 611, 612, 676, 698, 704 6. 11. ΧΙΙ-ΧΙΙΙ. Κωδ. 6, 41, 643. XIII. Κωδ. 2 α' γ' δ', 67 (τεμ. έν σελ. 116), 73, 80, 82 τεμ., 85, 96, 108 (σελ. 194), 140 τεμ., 143 β' ε', 144 (τεμ. έν σελ. 227), 154 τεμ., 165, 176, 178, 179, 182 τεμ., 202, 232 τεμ., 234, 241, 245, 248, 257, 260, 263, 264, 281, 309 τεμ., 357 τεμ., 358, 362, 363 (τεμ. έν σελ. 480), 365, 366, 409, 410, 411, 603, 608, 612 τεμ., 628, 675, 677, 697. XIII— XIV. Κωδ. 55, 86, 102, 149, 188, 637, 666, 704 13. XIV. Κωδ. 21, 38, 46, 58, 65, 67, 74, 75, 76, 82, 97, 99, 101, 105, 121, 135, 136, 137, 148, 157 α', 160, 161, 169, 177, 181, 190, 191, 193, 200, 201, 204, 205, 217, 222, 223, 224, 227, 240, 241 τεμ., 253, 260 (δρα σελ. 390), 261, 265, 282, 305, 310, 333, 340, 360, 377, 393, 415, 417, 418, 419, 425, 439, 441, 515, 534, 537, 540, 568 τεμ., 572, 594, 599, 602, 605 β', 607, 617, 624, 625, 633, 639, 645, 665 τεμ., 673, 682, 688, 703 α'. XV. Κωδ. 28, 46 (δρα σελ. 92), 57, 59, 64, 69, 120, 128, 132, 137, 160, 162, 192, ΚΩΔΙΚΕΣ ΑΧΡΟΝΟΛΟΓΗΤΟΙ. 763 Αιώνος. 201 τεμ., 205, 209, 210, 257, 274, 285, 288, 291, 296, 311, 317, 325, 326, 339, 371, 372, 375, 376, 379, 394, 425 (δρα σελ. 543), 503, 539 τεμ., 568 τεμ., 584, 605, 607 (δρα σελ. 612), 614, 623, 635, 636, 680, 685, 698. Χν-Χνί. Κωδ. 56, 93, 382. XVI. Κωδ. 36 (δρα σελ. 80), 43, 44, 51, 59, 62 63, 90, 91, 94, 95, 106, 127, 128, 146, 151, 162 τεμ., 164, 183, 194, 196, 197, 206, 211, 212, 213, 218, 233, 250, 275, 279, 293, 300, 305, 306, 313, 314, 323 (δρα σελ. 452), 338, 342, 346, 347, 348, 349, 353, 366, 367, 373, 374, 390, 39.3, 402, 403, 404, 416, 422, 423, 425 (δρα σελ. 543), 429 Α', 432 γ' δ', 434, 435, 493, 502 β', 509, 532, 564, 565, 578, 581, 586, 590, 598, 613, 618, 634, 638, 646, 655, 666, 667, 671, 672, 676, 678, 681, 685, 690, 694, 698. XVI— XVII. Κωδ. 388, 569. XVII. Κωδ. 34 (δρα σελ. 78), 52, 73 (σελ. 132), 87, 118, 122, 123, 124, 129, 130, 131, 134, 170, 200 β', 216, 286, 298 β', 320, 323, 329, 341, 343, 354, 370, 383, 384, 387, 389, 395, 397, 405, 424, 430, 431, 432 β', 450, 456, 457, 497, 501, 503, 508, 510, 534 ιη', 535, 538, 540, 543, 546, 566, 570, 571, 573, 576, 580 α', 583, 619, 654, 656, 669, 683, 693. 764 κώδικες αχρονοαογητοι. Αιώνος. XVIII. XIX. Κωδ. 17, 128 276 299 372 445 480 498 518 553 589 650 662 700 Κωδ. 50, 50, 92, 109, 110, 111, 113, 114, 174, 185, 268, 269, 270, 273, 278, 280, 287, 289, 295, 298 α', 309 τβμ., 321, 330, 331, 344, 378, 385, 386, 433, 442, 443, 444, 446, 458, 461, 463, 464, 472, 481, 482, 484, 486, 487, 491, 492, 499, 500, 507, 511, 512, 513, 514, 519, 520, 521, 522, 523, 544, 549, 563, 564, 576 ς', 580 α', 582, 586, 591, 615, 626, 640, 647, 649, 651, 652, 653, 657, 658, 661, 663, 674, 678, 679, 693, 701, 702, 703, 706. 294 α', 577, 592, 600, 702. 699 ΚΩΔΙΚΕΣ μβτ' είχόνων (ιηϊηΐ»ΙαΓβ8), χοσμημάτων, ή κεφαλαιωδών γραμμάτων έγχαλλωπίβτων. Κωδ. 2, 3, 4, 5, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 14, 15, 18, 19, 20, 21, 23, 24, 25, 27, 28, 33, 35, 37, 38, 39, 40, 48, 53, 58, 63, 64, 67, 79, 80, 82, 84, 101, 107, 134, 140, 144, 152, 154, 155, 156, 162, 165, 166, 167, 169, 175, 176, 178, 179, 188, 193, 200, 205, 206 (δρα οβλ. 315, αριθ. 25), 208, 209, 210, 211, 223, 229, 233, 235, 236, 238, 239, 242, 243, 246, 247, 248, 250, 258, 275, 286, 308, 314, 318, 332, 344, 356, 357, 358, 359, 360, 362, 363, 364, 367, 382, 392, 401, 410, 411, 412, 413, 511, 571, 572, 585, 587, 609, 621, 626, 630, 639, 653, 666, 698. ΚΩΔΙΚΕΣ ΤΟϊ ΔΕΥΤΕΡΟΪ ΤΜΗΜΑΤΟΣ μετά χρονολογίας. Έτος. Κώδιξ. (835) — (Τετραευαγγέλιον δρα σ. 711). (861 — 862) — (Ψαλτήριον δρα σ. 712). (885) — Βίοι όσιων τινών άραβιστί• δρα σ. 724). (962) — (Ιωάννου του Χρυσοστόμου μέρος δεύτερον των εις τό κατά Ματ&αΐον ευαγγέλιον ομιλιών δρα σ. 716). 987 172. Ιωάννου Χρυσοστόμου ερμηνεία των προς Κορινθίους επιστολών Παύλου. (1009) — (Πραξαπόστολος• δρα σ. 719). 1019 144. Εύαγγέλιον λειτουργιχόν. 1027 82. Εύαγγέλιον λειτουργιχόν. (1054) — (Προφητολόγιον ορά σ. 712). (1071—1072) — (Πατεριχόν δρα σ. 715). 1089—1090 259. Πανηγυριχόν. (1099) — (Τριωδιον δρα σ. 716). 1184 235. Εύαγγέλιον λειτουργιχόν. 1201 312. Τυπιχόν. 1269 362. Συμπληρώσεις έν τούτω τω χώδιχι. "Ορα σελ. 473 καΐ τό εΙς φ. 111 πα- σχάλιον. (1272) — (Τετραευαγγέλιον δρα σ. 720). 1274—1275 153. Εύαγγέλιον λειτουργιχόν. 766 ΚΩΔΙΚΕΣ ΜΕΤΑ ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑΙ. Έτος. Κώθ(ς. 1292 175. 1303 — 1304 604. 1309 34. 1319 207,1. (1321 — 1322) 551. 1329-1330 230. 1331 — 1332 262. (1334) 1336 334. 1338 231. 1354 150. (1360) 1370 225. 1382 — 1384 68. 1391 238. (1392) 1398 220. 1401 228,2. 1402 228,1. 1402 630. 1405 229. 1409 163. 1410 167. 1416 198. 1416 221. 1417 — 1418 239. 1418 198. Ιωάννου Σχολαστικού λόγοι. Διότττρα Φιλίππου μονάχου. Συναςάρια του Νοεμβρίου μηνός. Άχολουθία του άγιου Δημητρίου. (Νεοφύτου μονάχου του Ψαλτηρος έρμη νεία. "^Αγνωστος έμοί τούτου του χώ- διζο; ή τύχη). ΈφραΙμ του Σύρου πονημάτια. θεοφυλάχτου Βουλγαρίας ερμηνεία τών Ευαγγελίων. (Λαυσαϊχόν δρα σ. 717). Βίος Βαρλαάμ και Ίωάααφ. Σειρά ερμηνευτών εις τους ψαλμούς. Νικηφόρου Καλλίστου του Ξανθοπούλοα πονήματα τίνα. (Τυπικόν δρα σ. 715). Νομοκάνων. Παρακλητική. Παρακλητική. (Ώρολόγιον δρα σ. 717). Συναςάριον ένιαύσιον. ΜηναΓον του Νοεμβρίου μηνός. Μηναΐον του Δεκεμ|3ρίου μηνός. Ώρολόγιον και Εύχολόγιον. ΜηναΤον Ιανουαρίου και Φεβρουαρίου μηνός. Τριώδιον. ΜηναΓον Μαρτίου και Απριλίου. Μοσχοπούλου ερωτήματα κτλ. Παρακλητική και Τριώδιον. Τριώδιον και Πεντηκοστάριον. Μανουήλ Μοσχοπούλου ερωτήματα γραμ- ματικά. ΚΩΔΙΚΕΣ ΜΕΤΑ ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑΣ. 7Θ7 Έτος. Κώοιζ. (1419 — 1424) 189. Μηναία τών μηνών Σ6πτ6μ|3ρ(ου καΐ Όκτω- βρίου. Πορφύριος χαί Άντωνίνος λέ- γουσιν, οτί ό κώοις ούτος έγράφη ετει 1392. Όρα σελ. 744. 1427 332. Βασιλείου Καισαρείας έςαήμερον. 1440 195. Τριώδιον. 1458 214. Παραχλητιχή. 1470 376. Φύλλα τίνα τούτου του χώδικος εγράφησαν ετει 1470-ω, ώς δείκνυσ: το πασχά- λιον δρα φ. 125. 1473 77. Δωροθέου άβ^ϊα λόγοι. 1477 319. Ιωάννου του Χρυσοστόμου όμιλιαι περί της Μωσαϊκής Γενέσεως. (1482) — (Άκρλουθίαι και εύχαί• δρα σ. 717). 1493 301. Πεντη/οστάριον. 1497 57. Εύχολόγιον δρα τό προς τω τέλει πα- σχάλιον. 1501 539. Α[ τρεις ίεράι λειτουργίαι. 1512 302. Πεντη/οστάριον. 1522 337. Γρηγορίου του θεολόγου διάφοροι λόγοι. 1527 284. Φίορ-δέ-Βερτοΰ = *Αν&ος αρετών. 1537 48. Α'. λειτουργίαί Χρυσοστόμου και Βασιλείου. 1539 303. θεοτοκάριον. 1541 159. Παρακινητική. 1541 271. Παρακλητική. 1541 — 1542 283. Μαθουσάλα του Μαχειρ συλλογαί. 1542 81. θηκαρας. 1543 — 1590 496. Κατάστιχον αδελφάτων του παναγίου και ζωοδόχου Τάφου. 1544 182. ΜηναΤον του Φε|3ρουαρίου μηνός. 1544 670. θηκαρας. 1548 45. Ψαλτήριον. 768 ΚΩΔΙΚΕΣ ΜΕΤΑ ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑΣ. Έτος. Κώδιξ. (1549 — 1550) — (Αριστοτέλους περί ζώων μορίων* δρα σ. 716). 1549 704 2. Πραξις έζάρχου πατριαρχικού. 1550 345. θεοτοκάριον. (1554) 80. Σημειουται αύτόδι δτι 6 χώδιξ οδτος με- τεγράφη ετει 1554-ω. 1556 145. Πραζαπόστολος. 1556—1557 396. Ψαλτήριον. Ϊ564 692. Αί τρεις ιεραΐ λειτουργίαι. 1565 — 1583 642. Άνθολογιον των δώθεχα μηναίων. 1566 304. θηχαρας. 1566 369. Παλλαδίου ή προς Δαυσον ιστορία. 1566 — 1567 621. Λειτουργία Βασιλείου χαΐ ή των προη• γιασμένων. 1568 43. Διάφορα (δρα τό πασχάλιον εις φ. ρλγ') 1571 622. Ψαλτήριον. 1571 — 1574 308. Τυπιχόν. 1572 631. θηχαρδς. 1573 324. 'Ασματικαί τίνες άχολουθίαι. 1577 — 1578 53. Αί τρεΤς ίεραι λειτουργίαι. 1578 401. Λειτουργία Χρυσοστόμου, Βασιλείου χα'ι Γρηγορίου. 1582 391. θεοτοχάριον. 1582 — 1583 162. θηκαρας• δσα σελίδα 273. 1582 — 1583 421. Διακονικόν άκέφαλον. 1583 — 1594 545. Συναγωγή Λεοντίου Ιερέως αυτόγραφος. 1585 — 1595 88. Αθανασίου Αλεξανδρείας λύσεις ζητημά- των καΐ Θεοδώρου Στουδίτου κατη- χήσεις. 1585 — 1593 297. Θεοδώρου Στουδίτου κατηχήσεις. 1585 687. Αί τρεις ιεραι λειτουργίαι. 1586 336. Θεοδώρου Στουδίτου κατηχήσεις. ΚΩΔΙΚΕΣ ΜΕΤΑ ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑΣ. 769 •Ετος. Κώδιξ. 1587 400. Κανόνες άσματικοί προς τους Ασωμάτους. 1587 308, α'. Τεμάχιον σεφας ερμηνευτών εϊς τον ιη' ψαλμόν. 1592 — 1593 541. Λειτουργίαι Ιωάννου Χρυσοστόμου και Βα- σιλείου Καισαρείας. (1593) 127. Μαλαξου νομοχάνων δρα σ. 742. 1595 668. Ψαλτήριον. 1596 335. Έφραιμ του Σύρου πονημάτια. (1598) — (Διαχονικόν δρα σ. 720). 1601 646. Κανών ασματιχός εις το Πάσχα• δρα σ. 633. (1605) — (Χρονογράφος• δρα α 714). 1606 383. Τεμάχιον των τριών λειτουργιών. 1606 585. Λειτουργίαι. 1608—1609 664. Νομοχάνων. 1611 — 1612 292. Πανηγυριχόν. 1613 399. θεοτοχάριον Ιωάννου Δαμάσκηνου. 1613 125. Μαλαξου νομοχάνων. 1614 315. Ψαλτήριον. 1616 550. θεοτοχάριον Ιωάννου Δαμάσκηνου. 1616 — 1617 91. Κυρίλλου του Αουκάρεως έργα τινά. 1616 — 1617 381. Κυρίλλου του Λουκάρεως έργα τινά. 1617 352. Κυριακοδρομίου πρώτον μέρος. 1618 — 1619 351. Κυριακοδρομίου δεύτερον μέρος. 1619 429, Β'. Διάφορα. 1620 542. Στιχηράριον και καθισματάριον. 1623 350. Εύχολόγιον. 1625 327. Αι τρεΓς Ιεραι λειτουργίαι. 1627 — 1628 318. Ψαλτήριον. 1627 — 1628 ^ „'>Εύαγγέλιον λειτουργικόν είς τόμους δύο. 1630 380. θηκαρας. 1634 203 . Ερμηνεία τών σα[3(3ατοκυριακών ευαγγελίων. 49 770 ΚΩΔΙΚΕΣ ΜΕΤΑ ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑΣ. Ι:.το;. Κωο:;. 504. Νίχολάου Κεραί|ι^ωζ αυτόγραφος ερμηνεία τινών άριστοτελίχών έργων. 587. Ψαλτήριον. 686. Μαθηματάριον. 583. Πανηγυριχόν δρα καΐ σ. 750. 117. Θεοφίλου Κορυδαλλέως άποσημειώσεις εις την Αριστοτέλους λογικην. 355. Κυριακοδρόμιον. 691. ΈφραΙμ του Σύρου παραινέσεις χαΐ άλλα τινά. 328. Ιωάννου Χρυσοστόμου λόγοι τινές. 439, α'. Ίατροσόφιον. 551. Νεοφύτου πρεσ^3υτέρου του Ψαλτηρος ερ- μηνεία. 427. Πατεριχόν. 428; Νομοχάνων. 616. Μαλαξου νομοχάνων. 576 ι^3'. Παραινετιχών Κάτωνος έςήγησις. 126. Νομοχάνων. 116. θεοψλοο Κορυδαλλέως έργα τινά. 119. Γερασίμου Βλάχου λογιχης εισαγωγή. 406. θεοτοχάριον Ιωάννου Δαμασχηνου. 576 γ'. Φωχυλίδου ποίημα νουθετιχόν. 575. Μαξίμου Πελοποννησίου χυριαχοδρόμιον. 696. Άποχάλυψις της Θεοτόκου. 536. Ψαλτήριον. 115. Θεοφίλου Κορυδαλλέως ερμηνεία της φυ- σικής ακροάσεως Αριστοτέλους. 557. ΈφραΙμ του Σύρου λόγοι και παραινέσεις. 118. Κωνσταντίνου Τεσινου διδαχαί. 54. Κανόνες ασματικοί. 555. 'Ονειροκριτικόν. 1635—1636 1635 1637 1638 1645 1646 1651 1655 1662 1663 — 1664 1664 1665 1667 1668 1669 1674 1674 1674 1674 1674 1675 1676 1678 1678 (1680) 1684 1685 ΚΩΔΙΚΕΣ ΜΕΤΑ ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑΣ. 771 Έτος. Κώδίξ. 1687 368. Ααυσαϊκόν. 1693 695. Νομοκάνων. 1695 528. Ψαλτήριον. 1697 — 1698 426. Λουκιανού πονημάτια διάφορα. 1698 596. Εκκλησιαστική μουσική. 1698 533. Γεωργίου Σουγδουρή προδιοικησις εις τήν λογικήν. 1699 597. Άνθολόγιον έκκλησ. μουσικής. 1700 554. Γενναδίου Σχολαρίου μεσονυκιικόν. 1702 47. Παράφρασις των ψαλμών. 273 ) 1703 οοο ι '^^^"^^^^^^ Αλεξανδρείας συγγραφαί. 1703 — 1704 316. Ψαλτήριον. 1709 589, α'. Διήγησις περί του πατριάρχου Αλεξαν- δρείας Ιωακείμ Αθηναίου. 1719 695 β'. Ευχή συγχωρητική. 1719 290. Πατερικόν. 1720 689. ΕύχαΙ διάφοροι. 1723 477. Λυκόφρονος Άλεςάνδρα. 1724 — 1725 466. Μαθηματάριον Εύ&υμίου. 1724 — 1725 559. Τουρκικός πραςαπόστολος. 1725 641. Νομοκάνων. 1726 49. Έςοδίαστικόν. 1726 89. Νομοκάνων. 1727 475. Μαθηματάριον. 1727 488. Μα&ηματάριον. 1730 648. Θεοφίλου Κορυδαλλέως λογική 1730—1732 454. Μαδηματάριον. 1731 527. Δαμάσκηνου Στουδίτου θησαυρός. 1731 684. Άλεςάνδρου Μαυροκορδάτου γραμματικά. 1732 — 1734 462. Μαθηματάριον. 1733 — 1735 453. Μαθηματάριον Κυριάκου. 772 ΚΩΔΙΚΕΣ ΜΕΤΑ ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑΣ. Έτος. Κώδιξ. 1734 460. Μαθηματάριον. 1735 397. Συμπλήρωμα Ψαλτηρίου. 1737 440. Θεοφίλου Κορυδαλλέως ερμηνεία της φυ- σικής άχροάσεως Αριστοτέλους. 1738 548. Νικολάου Κούρσουλα υπομνήματα. 1745 112. Θεοφίλου Κορυδαλλέως προδιοίκησις εις φιλοσοφίαν. 1747 — 1749 470. Μαθηματάριον Άβραμίου του Σμυρναίου. 1747 — 1748 485. Μαθηματάριον. 1749 — 1751 469. Μαθηματάριον Άβραμίου του Σμυρναίου. 1749 468. Μαθηματάριον Άβραμίου του Σμυρναίου. 1749 558. Τετραευαγγέλιον τουρκικόν. 1749 173. Θεοφίλου Κορυδαλλέως φυσική άκροασις. 1750 483. Μαθηματάριον Άνθιμου του Άρσενίτου. 17507-1751 467. Μαθηματάριον Ά(3ραμίου του Σμυρναίου. 1750 — 1752 489. Μαθηματάριον Νεκταρίου Ιεροδιακόνου. 1751 561. Μεταφράσεις εις τουρκικήν γλώσσα^Λ 1752 — 1753 436. Θεοφίλου Κορυδαλλέως ρητορικά. 1753 — 1762 706. ΒρεβεΤον της λαύρας του οσίου Σά3α. 1753 218. Προσθήκαι Ίωαννικίου ΣαβαΓτου. 1754 459. Μαθηματάριον. 1756 514. Βεβλιάριον Ίωαννικίου του Σαβαΐτου. 1756 631. Αναπληρώσεις Ίωαννικίου ΣαβαΓτου. 1757 473. Μαθηματάριον. 1760 474. Μαθηματάριον Σωφρονίου Ταιδεστινου. 1760 476. Μαθηματάριον Σωφρονίου Ταιδεστινου. 1761 299. Βιβλίάριον Ίωαννικίου του ΣαβαΓτου. 1762 199. Ασκητικά. 1762 560. Προσκυνητάριον τής Ιερουσαλήμ. 1763 447. θεματογραφία Χριστοφή. .1763 505. Χρύσανθου Ιεροσολύμων τακτικόν. 1769 437. Μαθηματάριον. ΚΩΔΙΚΕΣ ΜΕΤΑ ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑΣ. 773 "Ετος. Κώδίξ. 1769 465. Μαθηματάρίον Δύςεντίου μονάχου. 1769 516. Έπιστολάριον. 1770 506. Γραμματικά. 1770 518. Έξοδιαστικόν. 1770 574. Πατερικόν. 1775 513. Βιβλιάριον Ίωαννικίου του Σαβαίτου. 1775 659. 'Ασματίκαί τίνες ακολουθίας 1777 521. Βιβλίάριον Ίωαννεκίου του ΣαβαΓτου. 1777—1779 455. Μαθηματάριον Ιωάννου Ταιδεστινου. 1778 175. Άναπλήρωσις ενός φύλλου. 1780 417. Πίναξ Ίωαννικίου Σαβαιτου. 1780 206. Αναπληρώσεις Ίωαννικίου του Σαβαίτου. 1782 80. Πίνα; Ίωαννικίου Σαβαΐτου. 1783 289. Βιβλιάριον Ίωαννικίου του Σαβαΐτου. 1784 251. "Ετερον άσκητικόν του αύτου. 1784 561. Τουρκικά! μεταφράσεις. 1784 414. Πίνας Ίωαννικίου Σαβαίτου. 1785 133. Ανθίμου Ιεροσολύμων θεολογικον. 1787 276. Βιβλιάριον Ίωαννικίου του Σαβαίτου. (1788) — (Νομοκάνων δρα σ. 720). 1791 326. θεοτοκαρίου συμπλήρωσις. 1789 479. Κανόνες ιαμβικοί Κοσμά του μελωδού. 1792 438. Ασκητικά τεμάχη. 1794 699, γ. Πατερικόν Ίωαννικίου του Σαβαίτου. 1797 449. Βίος του οσίου Χαρίτωνος. 1798 629. Εκλογή του Ψαλτηρίου υπό Νεοφύτου Πελοποννησίου. 1799 254. Σαμουήλ Κυπρίου παράδεισος. 1799 307. Σαμουήλ Κυπρίου εκλογή. 1800 588. Ακολουθία της αγίας μεταλήψεως. 1801 — 1814 546. Παρρησία λαύρας του οσίου Σάβα. 1802 593. Σαμουήλ Κυπρίου πατερικόν αύτόγραφον. 774 ΚΩΔΙΚΕΣ ΜΕΤΑ ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑΣ. Έτος. 1803 1806 1806 1815 1820 1821 1822 Κώ%(ς. 517. Σαμουήλ Κυπρίου συλλογή νθ' χβφαλαίων. 531. Νεοφύτου Κυπρίου συνθέσεις ασματιχαί. 702, η'. Δωροθέου ΙΙρωΐου στοιχεΤα αριθμητικής χα ι άλγεβρας. 252. θεοτοχάριον. 255. Κανόνες χαι εύλογητάρια προς τον δσιον Σάβαν. 601. Ε'.ρμολόγιον το καλοφωνικόν. 275. Κανών εγκωμιαστικός εις τήν κοίμησιν της Θεοτόκου. 1823 525. Νεοφύτου Πελοποννησίου έκλογαι του Ψαλ- τηρίου. (1822) — (Ακολουθία των οώοεκα ψαλμών δρα σ. 698). 1824 294. Σύνοψις ιστορίας της λαύρας του οσίου Σά|3α. (1826) — (Ακολουθία του οσίου Ίωοτ^νου του έρημί- του• δρα σ. 698). 1827 277. Κανόνες ασματικοι προς τόν δσιον Σά^τκ 183- 627. Άνθολόγιον έκκλησ. μουσικής. 1833 16. Άκολουθίαι ανωνύμων αγίων. 1834 595. Άναστασιματάριον. 1835 275. θεοτοκάριον Ιωάννου Δαμασκηνοί 1836 702, ζ'. Ίωάσαφ ηγουμένου της μονής του οσίου Σά^α λόγος. 1846 494 και 529. Ιακώβου μονάχου ακολουθία προς τόν οσιον Άνδρέαν τόν σαλόν. 1849 451. Νεοφύτου Κυπρίου θέατρον της Αγίας Γής. ΚΑΛΛΙΓΡΑΦΟΙ ή ΑΝΤΙΓΡΑΦΕΙΣ χαΐ αυτόγραφα συγγραφέων τενών. Άβέρκιος «6 εξ Αγίας Πόλεως», 8 έστιν Ίεροσολυμίτης, έν τη λαύρα του οσίου Σάβα μονάσας άπό του 1782-ου έτους• άνε- πλήρωσε δύο χώδικας, άρι&. 180 και 181. Άβράμιος. ιερομόναχος Άγιοταφίτης ό Σμυρναίος, χώδ. 471, 484, 649. — 1747-1749, κωδ. 470.-1749, κωδ. 468.— 1749-1751, κωδ. 469. — 1750 - 1751, κωδ. 467. Άβράμιος Καισαρεύς 1735, κωδ. 397. Άγγελάκης ό του Πετράκη, διδάσκαλος έν θήβαις της Βοιωτίας 1664, κωδ. 427. Αγοραστός XVII, κωδ. 384. Άζαρίας μητροπολίτης θεοδοσιουπόλεως 1719, κωδ. 695 β'. Αθανάσιος μοναχός ΧΠΙ, κωδ. 608. Αθανάσιος μοναχός περί την αρχήν της XV εκατ., κωδ. 192. Αθανάσιος ιεροδιάκονος ό έκ Βυθηκοκίου 1697-98, κωδ. 426. Άθα^>άσιος Κύπριος, διάκονος του Αγίου Τάφου, 1674, κωδ. 575. Άκάκιος Βλαστός ό Πούλου, ιερομόναχος 1613, κωδ. 125. Αναστάσιος XVIII, κωδ. 652. Αναστάσιος ό χατζή Γεωργίου 1725, κωδ. 559. Ανδρέας 1292, κωδ. 175. "Ανθιμος ιερομόναχος ό Μωραίτης (= ΙΙελοποννήσιος) 1725, κωδ. 641. — 1730, κωδ. 648. "Ανθιμος Άρσενίτης 1750, κωδ. 483. "Ανθιμος μοναχός έξ Αγχιάλου, γραμματεύς του Κοινού του Πα- ναγίου Τάφου 1824, κωδ. 294. 776 ΚΑΛΛΙΓΡΑΦΟΙ. "Άνθιμος, Ιεροδιάκονος έν Αάρνακι 1821, κωδ. 601. Αντώνιος Άγιοσαβίτης XII, κωδ. 612. Αντώνιος ιερομόναχος Άγιοταφίτης 1577-1578, κωδ. 53. Ά^/τώνιος 1663-1664, κωδ. 5δΐ. Αντώνιο; ιερομόναχος 1726, κωδ. 89. Αρσένιος μοναχός 1566-1567, κωδ. 621. Αυξέντιος μοναχός 1769, κωδ. 465. Βαρνάβας μοναχός 1402, κωδ. 630. Βασίλειος αναγνώστης ό Έπταΐτης XI -XII, κωδ. 83. Βασίλειος XII, κωδ. 104. Βενιαμίν ιερομόναχος ('Αγιοταφι'της) 1619, κωδ. 429. Βλάτζας XVI, κωδ. 226 (δρα σελ. 348). Γαλακτίος ιερομόναχος 'Αγιοσαβίτης XVII, κωδ. 570• — 1613. κωδ. 399. Γαλακτίων (ίσως ό Γαλακτίος) ιερομόναχος καΐ προηγούμενος 'Αγιοσαβίτης 1630, χώδ. 380. (Γαβριήλ 'Αγιοσαβίτης 1334, κωδ. Σιναϊτικός 432. "Ορα σ. 717.) Γαυριήλ ιερομόναχος και τυνευματικός πατήρ 1564, κωδ. 692. Γεννάδιος ιεροδιάκονος 1571, χώδ. 622. Γεράσιμος μοναχός και πρεσβύτερος 1089-1090, κωδ. 259. (Γεράσιμος Άντιοχίτης, μοναχός Άγιοσαβίτης, 1099. Κωδ. Σι- ναϊτικός 743. "Ορα σ. 716). Γεράσιμος μοναχός XIII, κωδ. 108. Γεράσιμος ιερομόναχος 1477, κωδ. 219. Γεράσιμος μοναχός (Άγιοσαβίτης εκ Πελοποννήσου) XVI, κωδ. 106. Γεράσιμος 1667, κωδ. 616.— 1669, κωδ. 126. Γεράσιμος ιερομόναχος Άγιοταφίτης 1684, κωδ. 54. Γεράσιμος ΧΤος, ιερομόναχος Άγιοταφίτης 1719, κωδ. 290. Γερμανός επίσκοπος Άγιοσαβίτης XVI, κωδ. 106, 655. Γεώργιος ιερεύς, λογο&έτης της μητροπόλεως Τόδου 1585, κωδ. 687. Γεώργιος Γρηγορόπουλο; XVI, κωδ. 416. Γεώργιος ΚαμισσαΤος, ιερεύς θάσιος 1702, κωδ. 47. Γεώργιος Ψιαζί 1723, κωδ. 477. αντιγράφεις. 777 Γεώργιος αναγνώστης Άγιοταφίτης XVIII, κωδ. 92. Γρηγοριάδης 1720, χώδ. 689. Γρηγόριος ιερομόναχος Άγιοσαβίτης 1550, κωδ. 345. Γρηγόριος ιερομόναχος ό Σα^ίτης 1601, κωδ. 646. Γρηγόριος Βασιλικός, ιεροδιάκονος Μαυροθαλασσίτης έκ Τρουλιας 1635, κωδ. 587. Δανιήλ ιερεύς XVI, κωδ. 250. Δανιήλ μοναχός XVII, κωδ. 383 α'. Δημήτριος αναγνώστης και προσκυνητής του Άγιου Τάφου 1698, κωδ. 596. Δημήτριος Βαϊλα ό έκ Τυρράνων Αλβανίας 1834, κωδ. 595. (Διονύσιος ιερομόναχος Ίορδανίτης XIV, κωδ. Σιναϊτικός 1099. "Ορα σ. 717). Διονύσιος XIV, κωδ. 223 (δρα αελ. 336). (Διονύσιος ιερομόμαχος Άγιολαυροσαβαΐτης 1482, κωδ. Σιναϊ- τικός 712. "Ορα σ. 717). Δωρόθεος α', πατριάρχης Ιεροσολύμων XIV, κωδ. 377. — 1382 - 1384, κωδ. 68. — 1389, κωδ. 237. — 1401 - 1402, κωδ. 228. Ευδόκιμος μοναχός 1184, κωδ. 235. Ευθύμιος 1724-1725, κωδ. 466. — 1732 - 1734, κωδ. 462. Ησαΐας ό Παντάγαλλι, μοναχός της εν τη νήσω των Στροφα- δίων μονής της ύπεραγιας Θεοτόκου 1493, κωδ. 301. (Θεόδωρος, διάκονος της Άγιας Αναστάσεως 861 - 862, κωδ. Π/πόλεως 206. "Ορα σ. 712). Θεόδωρος 987, κωδ. 172. Θεόδωρος Λανατος 1274-1275, κωδ. 153. Θεόδωρος ό Μοναστηριώτης 1201, κωδ. 312. Θεοφάνης (ό Καρύκης) Αθηνών μητροπολίτης 1593, κωδ. 127. "Ορα σελ. 742). (Ίάκω^3ος Άγιοσα[ϊίτης 1392, κωδ. Σιναϊτικός 883. Ορα σ. 717). Ιάκωβος (Ίεροσολυμ(της) 1405, κωδ. 229. Ίάκω^ίος ιερομόναχος XVII, κωδ. 683. 778 ΚΑΛΛΙΓΡΑΦΟΙ. Ίάκω^ίος ίερομό^χχχος έν Πατμω XVIII, χώδ. 480. Ίάχω^3ος Αναστασίου ΧΥίΙΙ, χώδ. 478. Ίάχω^ος ιερομόναχος έκ θεσσαλονίκης, Άγίοσαρίτης 18] 5, κωδ. 252. Ίάκω^3ος ιερομόναχος ό Κρής 1822, κωδ. 275. Ίάκω|3ος μοναχός Άγιοσα^3•της 1846, χώδ. 494, 529. Ιεζεκιήλ 1588, κωδ. 88. Ιερεμίας ιερομόναχος (Άγιοσαβίτης) XVI, χώδ. 213. — (1605, χώδ. ΝοΓοίϊ. δρα σ. 714).— 1606, κωδ. 383,585.-1614, κώδ. 315. Ιερόθεος ιερομόναχος έκ Σκοπέλου, Άγιοταφίτης XVIII, κώδ. 479. — 1752-1753, χώδ. 436. (Ίλαρίων μοναχός, ηγούμενος του Καλαμώνος 962, χώδ. Πατμι- αχός 136. "Ορα σ. 716)* Ιωακείμ μητροπολίτης Σουπακίου 1410, χώδ. 167. Ιωακείμ ιεροδιάκονος ό έ; Έωας 1749, κώδ. 173. Ιωακείμ (Μάχαιρας) ιερομόναχος ό Σμυρναίος XVIII, κώδ. 113, 446.-1745, χώδ. 112. Ιωακείμ έκ Κύπρου, Σαβαΐτης ιερεύς, XVI, χώδ. 402. Ιωάννης μοναχός Χ, κώδ. 157 (δρα σελ. 260). (Ιωάννης ό γέρων, Άγιοσαβίτης 1071-1072, κώδ. ΙΙαρισ. 1598. "Ορα σ. 715). Ίωά^^νης ό Πυρρός, αναγνώστης και κληρικός 1309, κώδ. 34. Ιωάννης αναγνώστης ό Μόδας 1331-1332, χώδ. 262. Ιωάννης ό Χουμνος 1336, χώδ. 334. (Ιωάννης ιερεύς ό Άλήκης 1360, κώδ. Οοΐδίΐη. 215. 'Όρα σ.715). Ιωάννης έκ Ναυπάκτου 1566, χώδ. 304. Ιωάννης ίερεύς XV, χώδ. 226. Ιωάννης Καρπαθιώτης, ιερεύς (Άγιοσαβίτης) XVI, χώδ. 338. Ιωάννης Ίεροσολυμίτης 1699, χώδ. 597. Ιωάννης ιερεύς ό έκ Πεχλιβανάντων 1775, χώδ. 659. Ιωάννης έκ Ταιδεστου 1777-1779, κώδ. 455. Ίωαννίκιος ιερομόναχος ΣαβαΓτης XVIII, χώδ. 128, 264, 270, αντιγράφεις. 779 295, 357, 385, 522, 523, 524, 544, 582, 646, 660, 671, 687, 699, 701 β', 702 ε'. — 1753, κωδ. 218.— 1756, χώδ. 514, 631. — 1761, κωδ. 299.— 1762, κωδ. 199.— 1770, κωδ. 518. — 1775, κωδ. 513.— 1777, κωδ. 521.— 1778, κωδ. 175. — 1780, κωδ. 206, 417.-1782, κωδ. 80.— 1784, κωδ. 251, 414, 561. — 1787, κωδ. 276.— (1788, κωδ. Ξενοφώντος 99. "Ορα σ. 720).— 1791, κωδ. 326. — 1792, κωδ. 438. — 1794, κωδ. 699 γ'. — 1797, κωδ. 449. Ίωάσαφ XIV, χώδ. 65. Ίωάσαφ XV, κωδ. 288, 379 α. Ίωάσαφ Κύπρεος ό Σαρβός, Άγιοταφίτης 1556, κωδ. 145. — 1556-1557, κώδ. 396. Ίωάααφ ιερομόναχος Κρής 1822, κωδ. 275. Ίωάσαφ ηγούμενος λαύρας του οσίου Σάβα 1826, κώδ. 702 ζ'. — (1822 και 1826. "Ορα σελ. 698). Ίωήλ μοναχός Άγιοσαβιτης 1565 - 1583, κωδ. 642. — 1571 - 1574, κωδ. 308 β'. — 1573, κώδ. 324. — 1585-1593, κωδ. 297.— 1587, κώδ. 400. — 1588 - 1595, χώδ. 88. Ίωνας μοναχός εκ Μηζηθρα XIV, κωδ. 67. Ιωσήφ Συμινάκης (-|- 1508) XV κώδ. 372. Ιωσήφ Λεσβίος, μοναχός Άγιοσαβίτης 1612, κώδ. 292. Καλλίνικος μητροπολίτης Καισαρείας Παλαιστίνης 1651, κώδ. 691. Κάλλιστος Ταδηνός ό Τραπεζούντιος, μοναχός Άγιοταφίτης 1391, κώδ. 238. Καλός, νοτάριος και διάκονος της λαύρας του αγίου Σάβα Χ, κώδ. 25. Καπίτων ιερομόναχος Άγιοταφίτης 1674, κώδ. 406. Κλήμης ιερομόναχος (Άγιοταφίτης) 1617, κώδ. 352. — 1618- 1619, κώδ. 351. Κλήμης ιερομόναχος 1769, κώδ. 516. Κύρκος ιερεύς XVII, κώδ. 286. 780 ΚΑΛΛΙΓΡΑΦΟΙ. Κυριάκος 1730-1732, κωδ. 454.— 1733 - 1735, κωδ. 453.— Άχρονολ. κωδ. 452- Κύριλλος 1627-1628, κωδ. 186 καΙ 187. Κύριλλος ιερομόναχος XVIII, κωδ. 118. Κύριλλος 1695, κωδ. 528. Κύριλλος Ιερομόναχος Άγιοταφίτης 1703, κωδ. 273 και 322. Κύριλλος μοναχός Χίος, ψάλτης εν τη λαύρα του όσιου Σά^α 1827, κωδ. 277. — 1833, κωδ. 16. Κωνσταντίνος παπα-Ήσαΐου, εκ Βεξέ χωρίου Καισαρείας της εν Καππαδοκία 1749, κωδ. 558. Λαυρέντιος (Άρχαγγελίτης ή Άγιοσαβίτης) 1634, κωδ. 203. Λαυρέντιος έκ Παραμυθίας, Ιερομόναχος Άγιοταφίτης 1665, κωδ. 428. — 1678, κ6δ. 557. Λαυρέντιος ιερομόναχος και πρωτοσύγκελλος Άγιοταφίτης 1687, κωδ. 368. Λαυρέντιος μοναχός Άγιοσαβίτης έκ Κύπρου 1634 κωδ. 203- — 1638, κωδ. 583. δρα προσθήκας, σ. 750. Λεόντιος αναγνώστης έκ Κύπρου 1566, κωδ. 369. Λεόντιος ιερεύς 1583-1594, κωδ. 545. Λεόντιος μοναχός 1620, κωδ. 542. Λεόντιος ιερομόναχος έκ Κύπρου 1693, κωδ. 695. Λέων XI, κωδ. 99. Λουκάς ό Τζυκέρας 1458, κωδ. 214. Λουκάς ιερεύς ό Ντόγι^ας 1527, κωδ. 284. Μαθουσάλας μοναχός ό Μαχειρ XVI, κωδ. 293.— 1541 - 1542, κωδ. 283. — (1549-1550, κωδ. Βιενναΐος ρΙιΠοδ. 54. "Ορα σ. 716). Μακάριος Ιερομόναχος έκ της νήσου Κρήτης 1554, κωδ. 80. Μακάριος ιερομόναχος Άγιοταφίτης, έκ της νήσου Κρήτης Χνΐ? κωδ. 618. Μακάριος ιερομόναχος Άγιοταφίτης, έκ της νήσου Κρήτης, 1655, κωδ. 328. Μανουήλ Χριστόφορου ό έκ Ναυπλίου 1578, κωδ. 401. αντιγράφεις. 781 Μάξιμος ίερομό^/αχος 1596, κωδ. 335. Ματθαίος ιερομόναχος 1329-1330, χώδ. 230. Ματθαίος μοναχός 1409, χώδ. 163. χΜεθόδιος μοναχός (1582 - 1583 ?), χώδ. 162. Μελέτιος Χίος, ιερεύς Άγιοσαβίτης 1627-1628, χώδ. 318. Μήνας μοναχός XI, χώδ. 99. (Μητροφάνης ιερομόναχος Άγιοταφίτης 1598, χώδ. Μονάχου 345. 'Όρα σ. 720). ΛΙιχαήλ Άγιοδημητρίτης (εκ θεσσαλονίκης) 1319, χώδ. 207. Μιχαήλ ό Κατάψυχος, έχ Βερροίας, 1398, κώδ. 220. Μιχαήλ ό Κουβιστιάνος XV, χώδ. 371. Μιχαήλ μοναχός 1501, κώδ. 539. Μιχαήλ ιερεύς 1751, κώδ. 561. Ναθαναήλ Άγιοσαβίτης XVI, κώδ. 151, 323. Νεκτάριος πατριάρχης Ιεροσολύμων XVII, κώδ. 388 β', 502 α'. Νεόφυτος ιερομόναχος XVI, κώδ. 382. Νεόφυτος Κύπριος, ιερομόναχος XVI, κώδ. 676 β'. Νεόφυτος [?] 1703-1704, κώδ. 316. Νεόφυτος ιερομόναχος 1709, κώδ. 589 α'- Νεόφυτος ιεροδιάκονος Τόδιος XVIII, κώδ. 492. Νικηφόρος υιός Σολομώντος, μαθητής δέ θεοφάνους του Μαν- σούρ XIII— XIV, κώδ. 56. Νικηφόρος ιερομόναχος 1592-1593, κώδ. 541. (Νικόλαος μοναχός 835, κώδ. Π/πόλεως 219. "Ορα σ. 711). Νικόλαος πρεσβύτερος 1027, κώδ. 82. Νικόλαος 1416, κώδ. 198. Νικόλαος αναγνώστης και σύγκελλος 1512, κώδ. 302. Νικόλαος αναγνώστης 1542, κώδ. 81. Νικόλαος Κεραμεύς 1635-1636, κώδ. 504. Ξενοφών Πεντόζας, μοναχός του Στειρίου XIII, κώδ. 362. Παΐσιος μοναχός (Άγιοσαβίτης) 1623, κώδ. 350. Πανάρετος, πιθανώς ό γνωστός μουσικός XIV, κώδ. 602. Παρθένιος ιερομόναχος Άγιοσαβίτης 1616, κώδ. 550. 782 ΚΑΛΛΙΓΡΑΦΟΙ ή ΑΝΤΙΓΡΑΦΕΙΣ. Παρθένιο; μοναχός ό θετταλός 1789, κωδ. 479. Παύλος μοναχός ό Μυτιληναίος 1726, κωδ. 49. Παύλος ιερομόναχος Άγιοσαβίτης, 6 έκ Σπάρτης της Πισιδίας, + 1762, κωδ. 560. Παχώμιος ιερομόναχος έκ Πελοποννήσου 1646, κωδ. 355. Προκόπιος έκ Πελοποννήσου XVIII, κωδ. 17. Τάκυ ιερεύς Άγιοταφίτης (μεταςυ των ετών 1419-1424), κωδ. 189. Το δνομα του ιερέως άραβικόν. Σαμουήλ Κύπριος, ιερομόναχος Άγιοσαβίτης XIX, κωδ. 592, 620. — 1799, κωδ. 254, 307.— 1802, κωδ. 593.-1803, κωδ. 517. — 1806, κωδ. 531. Έτερος κώδις του αύτου Σα- μουήλ γραφείς ετει 1804-ω περιεγράφη έν τω πρώτω τόμω της Ίεροσολ. Βΐ|3λιοθ. σ. 326, άρώ. 262. Σεραφείμ (Άρχαγγελίτης ή Άγιοσα|3ίτης) 1676, κωδ. 536. Σέργιος, μοναχός της Άνεμα λαύρας της εις τόν "Όλυμπον Βι- θυνίας 1054, κωδ. Π /πόλεως 217. Όρα σ. 712). Σουλιμάν υιός Άττάλα διδασκάλου, υίου Σουλιμάν, υιού Νασράλλα- ιλ-Χούρη 1586, κωδ. 336. Συμεών 1019, κωδ. 144. Συμεών μοναχός Άγιοσαβίτης 1539, κωδ. 303. Σωφρόνιος μοναχός 1473, κωδ. 77. Σωφρόνιος Άγιοσα|3ίτης 1541, κωδ. 271. "Ορα και σ. 746. Χαλήλ XVIII, κωδ. 653. Χαραλάμπιος μοναχός 1544, κωδ. 670• Χριστόδουλος αρχιεπίσκοπος Γάζης 1674, κωδ. 116. — 1678, κωδ. 115. Χριστοφής XVIII, κωδ. 445.— 1763, κωδ. 447. Χρυσαφής χατζή -Μπαλή-όγλου, έκ Ζιντζή-Δερέ χωρίου Καισα- ρείας της έν Καππαδο/.ία, 1731, κωδ. 527. Χρύσανθος Πελοποννήσιος, ιερομόναχος Άγιοταφίτης 1798, κωδ. 629. ΒΙΒΛ10ΔΕΤΑΙ. Γεράσιμος ιερομόναχος Άγιοταφίτης ΧΙΥ, κωδ. 207 (δρα α 319). Εϋλόγιος ιερομόναχος έχ Μολδοβλαχίας 1555, χώδ. 293 (δρα σελ. 421). "Ιερόθεος Ίωαννίτης, ιερομόναχος Άγίοσαβίτης 1827, κωδ. 277. Ίωαννίκεος Άγιοσαβίτης 1789, κωδ. 79, 420. Κυπριανός ιεροδιάκονος 1591, κωδ. 303. Μάξιμος ιεροδιάκονος XVI, κωδ. 313. Σίμων ιερομόναχος 1402, κωδ. 228. ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΑΙ ΚΑΙ ΚΤΗΤΟΡΕΣ. 'Αγαρηνοί τίνες εκ Πτολεμαΐδος 1293) χώδ. 35. "Αγγελος, διδάσκαλος έν θήβαις της Βοιωτίας 1666> χώδ. 52. "Αγιος Τάφος (Κοριαχδς Τάφος ή ναός τής Αναστάσεως) έν Ίε- ροσολύμοις XIII, χώδ. 152. — 1281 - 1292, χώδ. 144•- XIV, χώδ. 208. — 1322, κωδ. 144•— 1382 - 1384, χώδ. 68.— 1391, χώδ. 238. — 1395, χώδ. 229.— 1401 - 1402, κώδ. 228. — 1415-1416, χώδ. 221. — 1417-1418, κώδ. 239. — 1419-1424, χώδ. 189.— 1431, χώδ. 23.- 1549 - 1550, χώδ. 101.-1555, κώδ. 293.-1584-1585, κώδ. 223.— 1592-1593, χώδ. 36.— XVI, χώδ. 7, 31, 39, 53, 61, 228, 417, 496. — XVII, χώδ. 8, 179, 288. — 1601, χώδ. 42. — 1616, ^ϊώδ. 564.— 1649, χώδ. 144, 365.-1653, χώδ. 104.— XVIII, χώδ. 126, 576, 581. — 1821, κώδ. 559. — 1887, κώδ. 553.— Παλαιδς εποχής άσημειώτου κώδιχες: 88, 138, 141, 161. Αθανάσιος πατριάρχης Ιεροσολύμων ΧΙΠ, χώδ. 152. Αθανάσιος ιατρός 1647, κώδ. 687. Αθανάσιος ιερεύς XVIII, κώδ. 543. Αθανάσιος Κύπριος, ιεροδιάκονος Άρχαγγελίτης 1674, χώδ. 575• Αθανάσιος μοναχός έκ Μυτιλήνης XVIII, κώδ. 650. Αλεξάνδρου μεγαλομάρτορος έν Κ/πόλει μοναστήριον 1184, κώδ. 235. Αμβρόσιος Ιερομόναχος XIX, κώδ. 627. Άνεμα λαύρα ή εις τόν Όλομπον της Βιθυνίας 1054. "Ορα σ. 712. Β1ΒΛΙ0ΘΗΚΑΙ ΚΑΙ ΚΤΗΤΟΡΕΣ. 785 "Άνθιμος ιερεύς, διδάσχαλος έν Ίεροσολυμοες ΧΥΙΙΙ^ κωδ. 456^ 457, 463, 466, 475, 558. Αντώνιος XVI, χώδ. 169. Αντώνιος 1601. χώδ. 279. Αντώνιος ιερομόναχος Ζαβειρώτης ό έχ Μήλου XVII, χώδ. 305. Αντώνιος 1663-1664, χώδ. 551. Αρσένιος μοναχός Άγιοταφίτης XVI, χώδ. 53. Αρχαγγέλου (Μιχαήλ) ή Αρχαγγέλων (Μιχαήλ χαΐ Γραβριήλ) μοναστήριον, ή μοναστήριον Ταξιάρχου έν Ίεροσολυμοις, δπερ ην μετόχιον της λαύρας του οσίου Σάβα. XIV, κώδ. 9. — XV, χώδ. 610. — XVI, κώδ. 11, 151, 342, 635.— 1543-1544, χώδ. 34.— 1550, χώδ. 345. — 1577, χώδ. 28. — ΧνΠ, χώδ. 91, 204, 392, 566, 575.-1606, χώδ. 585.-1613, χώδ. 399•— 1634, χώδ. 203.— 1674, χώδ. 116. — 1678, κώδ. 115. — "Ετεροι χώδιχες• δρα α 718, 720, 722, 729. Αυξέντιος ιερομόναχος, εφημέριος της Μεγάλης Έκχλησίας έν Κωνσταντινουπόλει XVIII, κώδ. 433. Αυξέντιος μοναχός Άγιοταφίτης 1769, κώδ. 465. Βάρδας ιερεύς XIII, χώδ. 241. Βασίλειος χουβουχλήσιος χωρίου Βά^λας 1089 - 1090, κώδ. 259. Βασίλειος XVIII, κώδ. 652. Βράχημ Νταιλιους 1346, κώδ. 234. Γαβριήλ αρχιεπίσκοπος Αύδδης XVII [?], κώδ. 399. Γαλακτέων Ίεροσολυμίτης 1552, κώδ. 636. Γεράκις XIV, κώδ. 219. Γερασίμου του οσίου λαύρα ή παρά τον Ίορδάνην XIV, κώδ. 60, 99, 139, 215 — 1388, κώδ. 260.— XV, κώδ. 161, 232, 246. — Μετόχιον αύτου έν Κύπρω XIV, κώδ. 67.— 1388, κώδ. 260. Γεράσιμος επίσκοπος XVI, κώδ. 149, 198. Γεράσιμος ΣιναΓτης 1554, κώδ. 80. Γεράσιμος μοναχός έκ Κερκύρας XVI, κώδ. 393. 50 786 Β1ΒΛΙ0ΘΗΚΑΙ ΚΑΙ ΚΤΗΤΟΡΕΣ. Γεράσιμος ιερομόναχος (Άγιοταφίτης) 1778, κωδ. 597. Γερμανός μοναχός 6 Τζυράχης 1274, χώδ. 153. Γερμανός μητροπολίτης XVI, κωδ. 665. Γερμανός έπίσχοπος XVI, κωδ. 106. Γερμανός ιερομόναχος XVI, κωδ. 373. Γεώργιος Χ, κωδ. 25. Γεώργιος Ίεροσολυμίτης XIV, κωδ. 108. Γεώργιος ό Σέρβος 1571, κωδ. 622. (Γεωργίου τοδ μεγαλομάρτυρος ναός έν Άσχάλωνι, ος άραβιστί Χάδρα λέγεται 1099. "Ορα σελ. 716). Γεωργίου του μεγαλομάρτυρος ναός έν τη έπισχοττη Λαράνδ(ων) XIV, κωδ. 219. Γεωργίου του μεγαλομάρτυρος μοναστήριον έν Κρήτη 1613, κωδ. 125. Γεωργίου του μεγαλομάρτυρος μοναστήριον έν Κύπρω, χαλούμενον των Μαγγάνων XV, κωδ. 65. Γεωργίου του μεγαλομάρτυρος μοναστήριον (έν Ίεροσολύμοις) XIV, κωδ. 188.— XV, κωδ. 202. Γεωργίου του μεγαλομάρτυρος μοναστήριον (έν Ίεροσολύμοις), δ και ΤζφρΙτ ώνομάζετο XIV, κωδ. 72. Γεωργίου του μεγαλομάρτυρος εκκλησία έν τη κώμη Τζίφνα XVI, κωδ. 618. Γρηγόριος μητροπολίτης Χαυρανίου 1653, κωδ. 104. Γρηγόριος ιερεύς 1752, κωδ. 330. Γρηγόριος Τόδιος XVII, κωδ. 348. Γρηγόριος ιερομόναχος Κρής 6 και Δεντίτζης έπωνυμούμενος XVII, κωδ. 586. Δαβίδ, μοναχός Σέρβος XIV, κωδ. 208. Δαυίδ αρχιμανδρίτης Άγιοταφίτης XVII, κωδ. 44. Δαμασκηνός ιερομόναχος Άγιοσαβίτης XVII, κωδ. 91, 216, 300. 402. — 1634, κωδ. 203. — 1635, κωδ. 341, 381, 493. Δημητρίου του μεγαλομάρτυρος μοναστήριον έν Ίεροσολύμοις XVI, κωδ. 612.— 1571-1574, κωδ. 308. ΒΙΒΑΙΟΘΗΚΑΙ ΚΑΙ ΚΤΗΤΟΡΕΣ. 787 Δημήτριος 6 Μαλωταρας, τϋρωτοπαπας Λαχεδαιμονίας χαΐ δστε- ρον επίσκοπος Μεθώνης XIV, κωδ. 6. Δημήτριος γραμματικός 1398, κωδ. 220. Δημήτριος Γλυκύς 1698-1699, κωδ. 533. Δημήτριος Λογοθέτης XVIII, κωδ. 652. Διονυσίου (του κυρ) μοναστήριον εις "Αγιον "Όρος XVI, κωδ. 393. Διονύσιος ιερομόναχος ρήτωρ XVI, κωδ. 694. Διονύσιος Νικοπολίτης, Ιερομόναχος Άγιοσαβίτης 1815, κωδ. 561. Δομέτιος μοναχός Άγιοταφίτης 1616, κωδ. 564. Δοσίθεος πατριάρχης Ιεροσολύμων XVII, κωδ. 504. Δωρόθεος μητροπολίτης Πέτρας Αραβίας XVI ?, κωδ. 59. Δωρόθεος μητροπολίτης (Τριπόλεως Φοινίκης) 1577, κωδ. 285. Ευγένιος ιεροδιάκονος XVII, κωδ. 424. Ευθυμίου του μεγάλου μοναστήριον έν Ίεροσολύμοις XIV, κωδ. 39. Ζαχαρίας ιερεύς έν τη νήσω Κω XVI, "'^ώδ. 42. Ζεβελΐνος XIII ?, κωδ. 243. Ήλιου του προφήτου μοναστήριον παρά τα Ιεροσόλυμα XIV, κωδ. 312. Ηλίας αρχιεπίσκοπος Καισαρείας της έν Παλαιστίνη 1281, κωδ. 144. Ηλίας ιερεύς, υιός Μανσούρ ιερέως, ό εκ της κώμης Ταφίδια της παρά την Νεάπολιν XVII, κωδ. 618. ΉσαΓας ιερεύς Ίεροσολυμίτης 1616, κωδ. 259. "Ορα σελ. 670. Θεοδοσίου του κοινοβιάρχου μοναστήριον έν Ίεροσολύμοις XIV, κωδ. 5. — Λαύρα ή έν τη έρήμω XII, κωδ. 8, 142, 168. θζοτό^λοο μοναστήριον, έπονομαζόμενον της Αλαμάνας XIV, κωδ. 144. Θεοτόκου ναός έν τη επισκοπή Κιτίου, έν τη νήσω Κυπρω XIV, κωδ. 23. ^εοτό:ίοο της Πορταϊτίσσης εκκλησία (έν Άδριανουπόλει ?) 1815 κωδ. 553. Θεοφάνης πατριάρχης Ιεροσολύμων 1644, κωδ. 622. Θεοφάνης Τόδιος, ιερομόναχος Άγιοταφίτης XVIII, κωδ. 316. 788 Β1ΒΑΙ0ΘΗΚΑΙ ΚΑΙ ΚΤΗΤΟΡΕΣ. Θεοφάνης Καρύχης, μητροπολίτης Αθηνών 1593, χώδ. 127. θεοχάρης XVIII, κωδ. 459. Θωμάς ιερομόναχος Ίβροσολυμίτης 1391, χώδ. 238. Ιοίχώβ XVIII, χώδ. 500. Ίάχωβος ηγούμενος Μεληντητης (?), Χνΐ-ΧνίΙ, χώδ. 581. Όρα χαΐ σ. 750. Ιάκωβος ιερεύς Κύπριος XVI, χώδ. 56. Ιάκωβος ιερομόναχος XVII, κώδ. 683. Ιάκωβος μοναχός έκ Πάτμου, υιός χατζή -Ήλίού XVIII, κώδ. 480. Ίβραήμ ιερεύς XIV, κώδ. 312. Ιγνάτιος επίσκοπος Είρηνουπόλεως και Επιφανείας XIII, κώδ. 99. Ίεζεχιήλ Ιερομόναχος ΧνΠΙ, κώδ. 433. Ιεζεκιήλ Κύπριος, ιερομόναχος Άγιοσαβίτης 1718, κώδ. 590. Ιερεμίας ιερομόναχος Άγιοσαβίτης 1614-1617, κώδ. 315. Ίλαρίων έΕ Ιωαννίνων, ιερομόναχος ΣιναΓτης 1665, κώδ. 428. Ιωακείμ ιερομόναχος XIV, κώδ. 223. Ιωακείμ XVII, κώδ. 31&. Ιωακείμ Σμυρναίος 6 Μάχαιρας XVIII, κώδ. 109, 110. (Ιωάννου) Προδρόμου μοναστήριον παρά τον Ίορδάνην ποταμόν 1201, κωδ. 312. — XIII, κώδ. 32, 35, 70, 98, 103. 1316, κώδ. 41.— 1319, κώδ. 207.— 1322, κώδ. 33.- 1330, κώδ. 230. — 1332, κώδ. 242.— 1354, κώδ. 150— XIV, κώδ. 108, 360. Ιωάννου του Προδρόμου μοναστήριον έν Ίεροσολύμοις XVI, κώδ. 59. Ιωάννης του παπα Βραχίμη και Χουζίρες ή σύζυγος αύτου XIV, χώδ. 23. Ιωάννης καθολικός Πάφου της έν Κύπρω XIV, κωδ. 411. Ιωάννης Περβανας XVI, κωδ. 412. Ιωάννης Τάλης 1538, κωδ. 86. Ιωάννης ιερεύς Άγιοσαβίτης 1543-1544, κώδ. 34. Ιωάννης έξ Ιωαννίνων 1695, κώδ. 528. Ιωάννης πρεσβύτερος έν τω Άνικητιάτον XVIII, κώδ. 136. Ιωάννης 6 του Κωνσταντη XVI, κώδ. 136. ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΑΙ ΚΑΙ ΚΤΗΤΟΡΕΣ. 789 Ίωαννίκεος άρχίμανδρίτης της λαύρας του οσίου Σάβα XIV, χώδ. 188. 'ίωαννίκιος Άγιοσόκβίτης 1784, κωδ. 251. Ίωάσαφ μοναχός Άγιοσαβίτης 1617, χώδ. 315. Ίωάσαφ μητροπολίτης Πτολεμαίδος 1679, χώδ. 301. Ίωνας μοναχός έχ Τζεσμέ 1810, κωδ. 344. Ίωήλ μοναχός Θηβαίος 1577, κωδ. 285. Ιωσήφ Ιερεύς XIII, κωδ. 362. Ιωσήφ μητροπολίτης Βιδύνης ?, κωδ. 1. Ιωσήφ (χατζής=προσκυνητής του Παναγίου Τάφου) 1798, κωδ. 650. Καγρών εκκλησία, ή μοναστήριον XIII, κωδ. 24 και σ. 739. Κομνηνός ό μέγας (εΤς των αυτοκρατόρων της Τραπεζουντος) XIV, κωδ. 39. Κόρυκος (= Κοράκι εν τη Πετραία Αραβία ?) XVI, κωδ. 665. Κυριάκος έκ Βάρνης XVIII, κωδ. 459. Κύπρου αρχιεπίσκοπος 1293, κωδ. 35. Κύριλλος μοναχός XII -XIII, κωδ. 103. Κύριλλος ΧΤος, Ιερομόναχος Άγιοτάφίτης XVI, κωδ. 598. Κωνσταντίνου και Ελένης των χχγίων εκκλησία πατριαρχική έν Ιερουσαλήμ XVI, κωδ. 304, 308, 607. — XVII, κωδ. 226. — 1647, κωδ. 622. Κωνσταντίνος ιερομόναχος 1292, κωδ. 175. Κωνσταντίνος, εγγονός Άμφιλοχίου μητροπολίτου Ικονίου 1536, κωδ. 375. Κωνσταντίνος αναγνώστης 1637, κωδ. 687. Κωνσταντίνος διδάσκαλος (έν Ίεροσολύμοις ?) XVIII, κωδ. 373. Κωνσταντίνος ζωγράφος XVI, κωδ. 136. Αεόνΐιος, μοναχός Άγιοταφίτης 1592-1593, κωδ. 36. Λουκάς ιερεύς άπό τ-Άρμενάκιν XIV, κωδ. 665. Λυμπίδιος ή Γλειμπίδης ιερεύς XIV, κωδ. 334. Μακαρίου Πέρου γονή ή εις τό Άρβανιτοχώριν XVII, κωδ. 201. Μαλαχίας ιερομόναχος ΣιναΓτης XVI, κωδ. 204. Μανόλης (χατζής) 1798, κωδ. 650. 790 ΒΙΒΛ10ΘΗΚΑΙ ΚΑΙ ΚΤΗΤΟΡΕΣ. Μανουήλ Μαύρος εκ θεσσαλονίκης 1354, κωδ. 150. Μανοϋήλ Δημητρόποϋλος 1613, κωδ. 125. Μάςομος μο^/αχός XVI, κωδ. 393. Μάξιμος 6 ΣομαΤος, διδάσκαλος έν Ίεροσολόμοις ΧΥΠΙ-ΧΙΧ, κωδ. 566. Ματρώνα μοναχή XIV, κωδ. 144. Με&όδιος Ιερομόναχος 1542, κωδ. 81. Μισαήλ μητροπολίτης Πέτρας 1824, κωδ. 294 α'. Μιχαήλ Ασλάνης έξ Άτταλείας XVI, κωδ. 204. (Μούσες, υιός το5 Ήλιάς XVI ? "Ορα σ, 718). Νάρχατω (ή), άποθανουσα ετει 1497-φ• κωδ. 67. Νείλος ιερομόναχος 1404, κωδ. 334. Νεόφυτος, άρχιδιάκονος Άγιοταφίτης XVIII, κωδ. 576.— Ό αυτός ιερομόναχος ων, κωδ. 581. Νίκανδρος μοναχός XVI, κωδ. 340. Νικάνωρ XVIII, κωδ. 373. Νικηφόρος πρώην μητροπολίτης Κρήτης 1316, κωδ. 41. — 1322, κωδ. 33. "Ορα καΐ σ. 739. Νικηφόρος μοναχός Άγιοσαβίτης XVIII, κωδ. 162. Νικόδημος μο'^αγος Άγιοσαβίτης 1633, κωδ. 265. Νικολάου του αγίου ναός εις Άκροτήριν XV (?), κωδ. 259. Νικολάου του αγίου μοναστήριον έν Κύπρω, δπερ ήν μετόχιον της μονής του άβ[3α Γερασίμου του έν τξ έρήμω του ποταμού Ιορδανού• XIV, κωδ. 67. — 1388, κωδ. 260. Νικόλαος μητροπολίτης Νικαίας ? κωδ. 1. Νικόλαος Κεραμεύς 1636, κωδ. 504. Νίκων ιερομόναχος έν Κυπρω XIV, κωδ. 67. Νύμφως ιερομόναχος Χίος, έκ του χωρίου Καταρράκτου Χνΐ, κωδ. 313. Ότωγάνης υ\ός Βασιλείου, έζ Ειρηνουπόλεως XIV, κωδ. 219. Παγώνα ή «άπό τό Άρβανιτοχώριν:!> XVII, κωδ. 201. Παμβώ, Ιερομόναχος και καθηγούμενος της έν τω Ιορδάνη μονής του τιμίου Προδρόμου 1329-1330, κωδ. 230.— XIV, κωδ. 176. ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΑΙ ΚΑΙ ΚΤΗΤΟΡΕΣ. 791 Παναγίας μοναστηριον έν Ίεροσολύμοις XV, κωδ. 614. — XVII, κωδ. 402. Παναγίας μοναστήριον έν Ίεροσολύμθίς δτερον, δ καΐ Δέρ-άλαμάνι λέγεται XIV, κωδ. 144. Παναγίου Τάφου Βφλίο»ήκη, XVIII, χώδ. 126. Πανάγνου μοναστήριον έν Χάλκη τη νήσω τη παρά τήν Κων- σταντινούπολιν 1726, κωδ. 49. Παναγίας της Φιλοσόφου μοναστήριον έν Πελοποννήσω XVI, κωδ. 534. ΙΙα^>τολέων ό Λιγυρός, πρωτοψάλτης -Ι" 1562-1563, κωδ. 14. Παρθένιος πρωτοσύγκελλος Άγιοταφίτης XVIII, κωδ. 126. Παρθένιος, καλόγηρος Άγιοταφίτης XVII, κωδ. 286. Παρθένιος αρχιεπίσκοπος Νεαπόλεως XVII - XVIII, κωδ. 590. Παρθένιος διάκονος 1716, κωδ. 670. Παρθένιος ιεροδιάκονος Άδριανουπολίτης 1815, κωδ. 553. ΠατριαρχεΓον των Ιεροσολύμων XVIII, κωδ. 543. (Παύλος, ηγούμενος της λαύρας του [αγίου Σάβα ?] 962. "Ορά σ. 716). Παφνούτιος έκ Κύπρου 1556, κωδ. 132. Παχώμιος (πι&ανώς ηγούμενος της λαύρας του αγίου Σά|3α) 1577 - 1578, κωδ. 28- Παχώμιος ιερομόναχος «από τόν Γαλαταν» XVI, κωδ. 66. Πέτρος μοναχός XIII, κωδ. 4. Πτολεμαϊς = "Ακη 1293, κωδ. 35. Σάβα του οσίου λαύρα. Κωδ. 1, 9, 28, 34, 64, 66, 69, 71, 78, 86, 88, 106, 145, 149, 151, 155, 156, 160, 169, 170, 171, 177, 188, 190, 198, 199, 204, 213, 216, 226, 233, 251, 254, 261, 265, 271, 274, 277, 285, 289, 292, 297, 303, 306, 312, 315, 316, 318, 327, 338, 341, 342, 350, 357, 358, 369, 370, 373, 375, 391, 392, 412, 416, 451, 493, 550, 561, 574, 585, 587, 590, 621, 635, 655, 668, 670, 676, 704. Και πάντες οι λοιποί κώδικες, οΤς πρόσθες έκ της πα- 792 ΒΙΒΑΙΟΘΗΚΑΙ ΚΑΙ ΚΤΗΤΟΡΕΣ. τριαρχικης συλλογή; έτερους εννέα και τεσσαράκοντα (άριθ 7, 11, 12, 13, 16, 17, 22, 24, 28, 29, 30 36, 38, 43, 49, 51, 52, 56, 73, 79, 85, 89 106, 107, 108, 109, 112, 113, 122, 133, 134 135, 136, 138, 170. 179, 230, 262, 274, 281, 295 370, 405, 430, 483, 510, 528, 533, 640), ετι δέ κώ δικας έξήκοντα καΐ τρεις έκ της συλλογής του τιμίου Σταύρου (αριθ. 1, 2, 3, 4, δ, 6, 7, 8, 9, 13, 16, 17, 23, 24, 26, 27, 28, 29, 30, 31, 35, 36, 38, 40, 41, 42, 43, 45, 46, 47, 48, 49, 50, 51, 52, 53, 55, 57, 58, 67, 68, 69, 71, 73, 74, 79, 80, 82, 83, 88, 90, 92, 93, 94, 95, 96, 100, 101, 102, 104, 105, 106, 107) χαΐ πάλιν έτερους οκτώ έν τω σκευοφυλακείω του Παναγίου Τάφου πεφυλαγμένους. Σαμουί]λ ιερεύς ΆθηναΤος 1712, κωδ. 670- Σαμουήλ Κύπιος, Ιερομόναχος Άγιοσαβίτης 1785, κωδ. 133. Σαμουήλ ιερομόναχος, εφημέριος της μονής του προφήτου Ήλιου, της παρά τα Ιεροσόλυμα 1719, κωδ. 290. Σίλβεστρος ιερεύς (Άγιοσα^ίτης) XVII, κωδ. 409. Σιλιμπάρδος αναγνώστης έκ της νήσου Κω 1601, κωδ. 42. Σινά μοναστήριον 1473, κωδ. 77. Σουλεϊμάν ιερεύς, υιός Νικολάου, έν Μπετζάλα XV, κωδ. 202. Σταυρενός ιερεύς 1497, κωδ. 57. Σταύρος Κολαρας XVIII, κωδ. 134. Σταύρου του τιμίου ναός έν τω Μεσοκήπω (Κύπρου) XIV, κωδ. 234. Στύλου μοναστήριον XIII, κωδ. 364. "Ορα και σελίδα 747. Συμεών θαυμαστοορείτου μοναστήριον XI - XIII, κωδ. 108 Συμεών ιερομόναχος 1549-1550, κωδ. 101. Συμεών μητροπολίτης ΠτολεμαΓδος XVII, κωδ. 124. Σωτηρος (Χρίστου) μοναστήριον έν Κ/πόλει Χ — XI, κωδ. 70. Σωτήρας• μοναστήριον XVIII, κωδ. 543. ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΑΙ ΚΑΙ ΚΤΗΤΟΡΕΣ. 793 Σωφρόνιος έχ Ταίδεστου, πρωτοσυγκελλος Άγιοταφίτης 1769, κωδ. 474. Σωφρόνιος αρχιεπίσκοπος Καισαρείας (της εν Παλαιστίνγ] πιθα- νώς) XIII, κωδ. 241. Σωφρόνιος πατριάρχης των Ιεροσολύμων XVI, κωδ. 304. Τβσσαράκοντα μαρτύρων εκκλησία (εν τ^ λαύρα του αγίου Σάβα) XVII, κωδ. 570. Τιμόθεος ιεροδιάκονος, κωδ. 88. Τιμόθεος επίσκοπος Σίφνου XVII, κωδ. 586. Τουρκοί τίνες εΊγ^ο"^ ετει 1538•φ τόν 86-ον κώδικα. Ρ&1ΐ1ι&1&, υιός Θεοδώρου, εςαρχος του ναού της *Αγίας Άνα- Άναστάσεως 1431, κωδ. 23. Φίλιττπος ιερομόναχος Άγιοσαβίτης 1577, κωδ. 285. Φιλόθεος μοναχός XIII, κωδ. 18. Χαλήλ 6 του παπα-'Ιωσήφ (Ίεροσολυμίτης) XIV, κωδ. 72. Χάνουν ιεροδιάκονος, υιός Γ^άχνα του Άλιμάτ, ό άπό της κώμης "Ισας επαρχίας Β1ιΐ£& 1545, κωδ. 260. Χαράλαμπος ιερομόναχος έκ Κύπρου XVIII, κωδ. 652. Χαρσιανίτου μοναστήριον XIV, κωδ. 65. Χρηστίνη μοναχή ή «άπό τό Άρβανιτοχώριν » XVII, κωδ. 201. Χριστοφης XVIII, κωδ. 487. Χριστόφορος ιερεύς Άγίοταφίτης XVII, κωδ. 226. Χριστόφορος ιερεύς 1887, κωδ. 553. Χρύσα^;θος Τραπεζουντιος, Ιερομόναχος Άγιοταφίτης XVIII, κωδ. 456, 457, 466, 475, 558, 653. ΓΕΝΙΚΟΣ ΠΙΝΑΞ ΤΩΝ ΕΝ ΤΩ ΔΕΪΤΕΡΩ ΤΟΜΩ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΟΣΙΩΝ ΚΑΛΛΙΓΡΑΦΩΝ πατριαρχών χληριχών λαϊκών χωρών πόλεων και α)^νων τινών ^ "Α^δας επίσκοπος Περσών: μαρ- τύριον. — 248. Ά^δεναγώ: μαρτύριον. — 64. Ά^ενήρτω άγίω τροπάρια. — 465. Άβερχίοΐ) έπισχόπου Ίεραπόλεως βίος και μαρτύριον. — 55. Άβέρκιος Ίεροσολυμίτης, ιερομό- ναχος Άγιοσαβίτης 1782 — 1786.— 293, 295, 775. "Αβιβος ό άγιος: μαρτύριον. — 49, 76, 223, 284. θαύμα.— 63, 77, 328, 352. Άβιμέλεχ εκστασις. — 545. Αβραάμ του προπάτορος από- κρυφος διαθήκη. — 499, 565. Λόγος Έφραίμ περί του αυ- τού.— 64. Αβραάμ -{- 1288.— 614. Αβραάμ Νόροφ. — 231 ^, 707, 708, 713 - 715, 720, 721, 722, 723. Άβραμίου του οσίου βίος. — 57. Μοναστήριον. — 144. Άβράμιος άββας Άγιοσαβίτης. — 519, 525. Άβράμιος ό Σμυρναίος, ιερομό- ναχος 'Αγιοταφίτης 1747 - 1768.-559,560, 563,576, 775. Άβράμιος 6 έξ Εβραίων. — 604. Άβράμιος Καισαρεύς 1735. — 521. Άβράμιος άντιγραφεύς XVIII, πι- θανώς 6 ύστερον πατριάρχης Ιεροσολύμων . — 633. Άβράμιος πατριάρχης Ιεροσολύ- μων •{• 1787.— 640. Άβρούδ επισκοπή. — 531. Άγαθάγγελος ό άγιος: μαρτύ- ριον. — 329. Άσματική ακο- λουθία.—400. Άγαθόνικος ό άγιος: μαρτύριον. — 374, 590. Μνήμη τη δ' άπρι- λίου. — 129. Κανών άσματικάς εις Άγαθόποδα.— 371. ' Του πίναχος το()τοο τήν ΰλην ή^ροιβε Παντελής ό Κομνηνός, ό έν τ•^ θεολογιχ•^ *Αχαξημ.εία Πετρουπόλεως. — * Γράφε αυτόθι Αβραάμ άντι του ονόματος Αλεξάνδρου. 796 ΓΕΝΙΚΟΣ ΠΙΝΑΞ Άγαθούπολις, πόλις και έκχλη- σιαατιχή επαρχία έν θράχη. — 571. Άγάθων άββας: αποφθέγματα. — 142. Άγαλλιανου μέλη έκκλησιαστεχά. ~ 606. Άγαλλιανός: Μανουήλ. Αγάπης περε τεμιάχη τινά. — 316. Άγαττητός διάκονος: παραινέ- σεις. — 550, 554, 556, 559, 560, 563. Αγαπίου μάρτυρος μνήμη. — 20. Αγάπιος μοναχός ο Δάνδος. — 382, 394, 523, 590. Άγαρηνοί.— 79, 96, 182, 421, 432, 784. Άγγελάκης άντιγραφεύς 1664. — 544, 775. Αγγελική κίνησις. — 614. Άγγελικόν σχήμα. — 484. Άγγελοθρησκιτών α?ρεσις. — 748. Άγγελος διδάσκαλος 1666.— 97, 784. Αγγέλων πέρι. — 344. Αγία ,Άννα: σκήτη έν Άγίψ "Ορει. — 544, 587. Αγία Βάτος ή έν τω Σινά: κον- τάκιον δι' αυτήν. — 753. Αγία Μαϋρα=ή νήσος Ιθάκη. — 567. Αγία Μονή: μοναστήριον, 8 κεί- ται ΒΑ του Ναυπλίου. — 185, . 741. Αγιάσματα (Τα): τόπος έν Κ/πό- λει (1426), έν ώ ναός υπήρ- χε ποτέ τής αγίας Αναστα- σίας.—459. Άγιασματάριον. — 466, 635, 650, 756. Αγιασμός ό μικρός: ακολουθία. — 84, 94, 99, 101, 104, 312, 446, 465, 467, 500, 501, 505, 515. 585, 601, 632, 041, 646, 650. Αγιασμός ό μέγας, των θεοφα- νείων ή των Φώτων. — 447, 500, 501, 505. Αγία Σοφία: ναός έν Κ/πόλει. — 410, 535, 749, 750. Αγία Τριάς: εκκλησία και ενο- ρία των Αθηνών, ώς φαίνε- ται.— 308. Ακολουθία ασμα- τική τή Αγία Τριάδι.— 639. Κανών παρακλητικός τη αύ- τη. -- 476, 533. Οίκοι τη αυτή ψαλλόμενοι. — 585. Δόγ- μα.—480, 554, 566. "Αγιοι Πάντες: ακολουθία τούτοις άσματική. — 639. Έγκώμιον αυτών. — 109. "Αγιοι Τόποι: ύμνοι προς δόξαν αυτών. — 657. ΆγιολαβροσαβαΓτης . — 717. 'Αγιονορείτης=Άγιορίτης. — 356. Άγιορειτικόν μέλος. — 607. "Αγιον - "Ορη: χωρίον. — 214. "Αγιον "Ορος="Αθως.— 89, 191, 316, 571, 636. Άγιοπολίτης: Κοσμάς, Στέφανος. Άγιοπολίτου Ψαλτήριον. — 277. Άγιοσαββΐται.— 422. ΤΟΪ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΤΟΜΟΥ. 797 "Αγεός Θεόδωρος, χωρίον έν Λε- σβω. — 566. Άγιοσοφετικά μέλη. — 645. Άγιοστεφανΐται• γένος Κρητών. — 319, 320. "Αγιος Στέφανος, κώμη παρά την Κ/πολιν.— 428. "Αγιος Στρατής• νήσος του Αι- γαίου, παρά την Αημνον. — 567. Άγιοταφίτοϋ μονάχου σημειώ- ματα.— 93. "Αγιος Τάφος ό του Κυρίου ημών. — 18, 70, 80, 83, 86, 90, 98, 99, 104, 110, 116, 126, 138, 151, 165, 174, 180, 221, 223, 228, 229, 267, 298, 299, 319, 332, 333, 355, 356, 369, 405, 413, 421, 449, 451, 455, 481, 534, 555, 559, 585, 587, 588, 589, 595, 598, 605, 620, 655, 657, 724, 727, 728, 729, 730, 784. Άποτέφρωσις ετει 1808. — '299. Κατάστιχον αδελφάτων υπέρ του Αγίου Τάφου. — 566. Λόγος παραινετικός εις τους προσκυνητάςαύτου.— 657. ΟΤκοι κδ' ψαλλόμενοι εις τόν "Αγιον Τάφον. — 657. "Άγκυρα, πόλις έν τη Μικρά 'Ασία.— 120, 136, 137, 587*. 'Αγνή ή αγία μάρτυς• μνήμη ταύ- της τη λ' του μηνός Ιουλίου. — 131. Αγοραστός XVII.— 515, 775. 'Αγρίππας ό α^ιος μάρτυς• μνή- μη τούτου τη α' του Νοεμβρίου μηνός. — 21. 'Αγριππίνη ή αγία μάρτυς, ης ή μνήμη τη κγ' του μηνός Ιου- νίου.—126. ' Αγρός: Στύλος καΐ 'Αγρός. 'Αγρυπνίαι δλου του ένιαυτου. — 440, 441. Αγρυπνίας πέρι. — 615. Αγχίαλος ή πόλις.— 656, 657. 'Αδάμ του πρώτου άνθρωπου πέρι κεφάλαιον Μεθοδίου Πατάρων. — 211. Περί του πώς ελαβεν ό αυτός τήν ψυχήν ομιλία του Χρυσοστόμου. — 54. Βίος του 'Αδάμ και διαθήκη. — 537. Αδελφάτα του Αγίου Τάφου. — 566, 567. Άδελφοποίησις: ακολουθία εκκλη- σιαστική περί ταύτης. — 312. "^^δης τί έστιν. — 535. Τά έν "^δης τί έστΙν.— 535. Τά έν "^^δου δικαιωτηριόί. — 21 1 . Αδριανός ό άγιος μάρτυς: μαρ- τύρ ιον . — 591. Μνή μη του αύτου. — 21. Αδριανός πάπας Τώμης: επι- στολή συνοδική προς αυτόν. — 340. Αδριανός: τεμάχια ψαλμούς τι- νας έρμηνεύοντα. — 362. Άδριανουπολις . — 729, Άδριχόμιος (Αάτίοΐιοιηίαδ): θέα- τρον της Αγίας Γης έρμη- νευθέν ελληνιστί καΐ συμπλη- ρωθέν. — 552. Άειβαλου (ό), πατήρ Άμφιλο- 798 ΓΕΝΙΚΟΣ ηΐΝΑΞ χίοϋ, μητροπολίτου Ικονίου XVI— 501. Άειθαλδς ό άγιος μάρτυς: άθλη- σες αύτου. — 76, 221. Μνήμη του αύτου. — 85. Άέτιος Άρβίανός. — 492. Άετου του τυτηνου περί. — 87. Άζαρίας, εΤς των τριών παίδων των έν τϊ] καμίνω άθλησάν- των: υπόμνημα. — 32, 64, 107, 385, 461. Προσευχή του αύτου. — 277. Άζαρίας, μητροπολίτης θεοδο- σιουπόλεως 1717. — 650, 775. Αθανασία ή όσία, σύζυγος του οσίου Άνδρονίκου: βίος. — 350, 530. Άθανασιάδη.ς: Κύριλλος. Αθανάσιος ό μέγας, αρχιεπίσκο- πος Αλεξανδρείας: απάντων των έργων αύτου τόμοι δύο. — 398, 451. Λόγος εις τον έκ γενετής τυφλόν. — 148. Εις το γενέθλιον του Προδρόμου. — 351. Εις τήν καινήν Κυρια- κήν. — 7. Εις τό πάσχα. — 6, 562. Εις χωρίον του κατά Λουκαν ευαγγελίου λόγοι δύο. — 3. Εις τά βαΓα. — 3. Περί ψαλμών. — 521. Τεμάχη ψαλ- μούς έρμηνεύοντα. — 362. Αρι- στεία κατά Αρείου (διάλογος). — 491. Ιστορία περί του Μελχισεδέκ. — 559. Περί άσκή - σεως και πώς δει κοσμεΐσθαι τον μοΊαγό^. — 614. Προς τους άποταςαμένους επιστολή. — 274, 510. Κεφάλαια περί πίστεως. — 189, 190. Περί πίστεως προς Άντιοχον άρ- χοντα.— 305. Έκ τών ερω- τήσεων τινά. — 143, 209. Περί αναγκαίων ζητημάτων αποκρί- σεις εις Άντίοχον αρχο^λτα. — 162, 594, 603, 642. Κε- φάλαια προς μοναχούς. — 527. Έκ τών διατάξεων τινά. — 257. Τεμάχιον περί νηστείας. — 338. Περί της έν Βηρυτω εικόνος του Χρίστου. — 108, 149, 347, 498, 517, 575^ Μαρτύριον τών αγίων Μηνδ Ερμογένους Εύγράφου. — 33. Βίος του όσιου Αντωνίου του μεγάλου. — 375. Έπιστολαί. — 159, 190, 485. Τεμάχη διά- φορα.—162, 432, 481, 492, 624. Βίος του αγίου Αθανα- σίου. — 57, 329. Έγχώμιον τω αύτω. — 22, 185. Ακο- λουθία ψαλλομένη προς τον αυτόν. — 569. Κανών άσματι- κός Άθανασίω, συγγράφεις ύπό Γεωργίου μελωδού. — 37^. Επιστολή Λιβερίου πάπα τώ αύτώ. — 485. Αθανάσιος άγιος, ό Άθωνίτης: βίος.— 269, 336, 337. Δια- τύπωσις. — 563. 'Ασματική ακολουθία τω αύτώ. — 269. Μοναστήριον αύτου. — 724. Αθανάσιος ιερομόναχος: περί έκ- πορεύσεως του αγίου τυνεύμα- τος.— 315, 638. Αθανάσιος επίσκοπος Καρά 1130.-526. Αθανάσιος αρχιεπίσκοπος Σινά 1720.— 465. ΤΟΪ ΔΕ1ΤΕΡ0Υ ΤΟΜΟΥ. 799 Αθανάσιο; Άδρ^ανουπόλεως: εκ- κλησιαστικά μέλη. — 633. Αθανάσιος β' πατριάρχης Ιερο- σολύμων 1235. — 238, 722, 784. Αθανάσιος δ', πατριάρχης Ιερο- σολύμων 1835.— 708. Αθανάσιος ιατρός έν Τόδω. — 648, 784. Άθα>>άσιος μοναχός, άντιγράψας το Ψαλτήριον XIII. — 613, 775. Αθανάσιος μοναχός, άντιγράψας τρία μηναία XV.— 301, 775. Αθανάσιος έτερος, μαθητής ώς φαίνεται XV. — 543. Αθανάσιος, μοναχός έκ Μυτιλή- νης XVIII. — 635, 784. ^Αθανάσιος Κύπριος, διάκονος Άρχαγγελίτης 1674. — 594, 775, 784. ^ Αθανάσιος ιεροδιάκονος ό έκ Βυ- θηκουκίοϋ 1697 - 1698. — 543, 775. Αθανάσιος, καθηγούμενος της λαύρας του οσίου Σά^α XVI. — 324, 625. Αθανάσιος ιερομόναχος, επίτρο- πος του πατριαρχείου των Ιε- ροσολύμων, ηγούμενος έν τη λαύρα του οσίου Σάβα γενό- μενος τρις• τρίτη καθηγουμε- νεία 1810.— 577. Άθηνα ή θεά. — 486. Αθήναι. — 432, 658. Αθηναϊκός κώδιξ. — 729. Αθηναίων δυναστεία. — 486. Άθηνογένης επίσκοπος, ίερομάρ- τυς: μαρτυριον. — 374, 590. Ακολουθία ψαλλομένη αύτω. — 354. Ήμερα της εορτής αυ- τού.—553. "Αθως, ή χερσόννησος. — 572, 591, 724. Αίγεάτης ό σταυρώσας έν Πά- τραις Άνδρέαν τόν άπόστο- λον. — 321. Αίγυπτος ή χώρα. — 259, 321, 394. Αΐγυ7π:ος=Κάϊρον. — 167, 405, 431, 512. Αιθιόπων ή χώρα. — 496. Αικατερίνη ή μεγαλομάρτυς: μαρ- τυριον.—49, 223, 284, 285, 589. '^σματική ακολουθία ψαλλομένη αυτή. — 433. Μα- καριστάρια δια τήν αυτήν. — 630. Μνήμη τής αυτής τή κδ' ή τή κε' του Νοεμβρίου μηνός. — ί21, 328, 433. Αϊματος διάγνωσις. — 567. Αιμιλιανός ό ιερομάρτυς: μαρτυ- ριον. — 590. 'Ασματική ακο- λουθία δια τόν αυτόν. — 453. ΑΙνίγματά τίνα δημώδη. — 562, 572. Αισθητηρίων πέρι. — 405. Αισώπου ή χ\ισώπειοι μύθοι. — 435, 554, 564. Ακάθιστος εορτή: διήγησις περί αυτής.— 182, 391, 419. Κα- νών ψαλλόμενος αυτή. — 189, 323. 'Ασματική ακολουθία. — 155, 467, 528, 631. Αίνέας Ιουδαίος, συγγραφεύς ίστο- 800 ΓΕΝΙΚΟΣ ΠΙΝΑΞ ριας των κατά τήν σταόρωσιν, και ανάστα σιν τοδ Χρίστου τε- λεσθέντων. — 414. Άκάκιος επίσκοπος Μελιτινης: κανών ασματικός αύτω ψαλλό- μβνος. — 371. ΆκάκΕος ό έν τη Κλίμακι: ακο- λουθία δι' αυτόν. — 354. Μνή- μη του αύτου. — 21, 130. Κανών αύτω ψαλλ({μενος. — 373. Άκάκιος αρχιεπίσκοπος Κωνσταν- τινουπόλεως. — 249. Άκάκιος Κρής, ιερομόναχος 1634. — 728. Άκάκιος Βλαστός ό Πούλου, ιε- ρομόναχος 1613.— 207, 775. Άκάκιος Διακρουσης, ιερομόναχος XVII: στίχοι πολιτικοί τη θεοτόκω. — 565. Άκεψιμας ό άγιος: μαρτύριον. — 76, 221. 'Άκη=ΙΙτολεμαΓς. — 79. Άκηδείας πέρι. — 615. Ακίνδυνος ό οίγιος: μαρτύριον. — 76, 221, 283. Άκολουθίαι άσματικαι διάφοροι. — 717. Ακολουθία εις μάρτυ- ρας. — 648. Άνωνύμοις άγί- οις. — 28. Εις διαφόρους μνή- μας αγίων. — 310. Εις μι- κρόν άγιασμόν. — 84, 94, 99, 101, 104, 312, 446, 465, 467, 492, 500, 501, 505, 585, 601, 632, 641, 646, 515, 650. Εις μέγαν άγια- σμόν, των θεοφανείων ή των Φώτων.— 447,492, 500,501, 505. ΕΙς τους αγίους πάν- τας. — 639. Εις τήν άγίαν Τριάδα. — 639. Εις άγάπην ανθρώπων. — 502. Είς τους αγίους Αποστόλους. — 630. Ασκητική ακολουθία. — 154, 189, 323, 400. Είς άδελφο- ποίησιν. — 312. Ακολουθία της Άκαθίστου. — 155, 467, 528, 631. Άκολ. του αγίου ελαίου ή εύχελαίου. — 447, 454, 492, 500, 505, 632, 640. Άκολουθ. του γάμου, ήτοι άρραβώνος. — 502. Άκολ. του βαπτίσματος. — 467, 505. Άκολ. της γονυκλισίας. — 467, 500, 502. Άκολ. της άπο- λουσεως νεοφώτιστου. — 505. Άκολ. έπί γεννήσεως. — 501. Εις γυναίκα λεχώ.— 501. Έπι τω έκκλησιάσαιπαιδίον. — 501. Έπι σαραντισμου παιδίου. — 501. Έπι στεφανώματος. — 96, 467, 505. Άκολ. της μεταλήψεως. — 155, 273, 437, 446, 468, 523, 602. Άκολ. της καθιερώσεως ναοΰ. — 446. Άκολ. των ίδιομέ- λων. — 436. Άκολ. του έξο- διαστικοΰ.— 500, 632, 640. Άκολ. εις κουράν μανδιώτου. 500. Άκολ. του μεγάλου σχή- ματος. — 161, 404, 500, 632, 640. Άκολ. του μικρού σχήματος. — 160, 404, 632, 640. Εις άρχάριον ρασοφο- ρουντα. — 508, 632. Άκολ. της δλης εβδομάδος. — 277. Άκολ. του όρθρου. — 649. Άκολ. των αγίων παθών. — 441. Εις εγκαίνια ναού. — 158. ΤΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΤΟΜΟΥ. 801 ΈπΙ σαλευθείσης τραπέζης. — 447. Άκολ. νεχρώσιμος. — 92, 101, 117, 573. — ΈπΙ τελεοτήσαντος νηπίου. — 101. Έπί ψυχορραγούντων. — 508. ΔΓ ένυττνιασμόν. — 186. Άκολ. του μεγάλου εσπερινού. — 523. Άκολ. της ζύμης. — 435. Άκολ. της ίνδίκτου. — 429. Εις κληρικούς της Άγιας Ανα- στάσεως. — 216. Άκολ. της ίερας λειτουργίας. — 466. Άκολ. της παρακλήσεως. — 88, 101, 446, 523. Άκολ. της μεγάλης Τεσσαρακοστής. — 436, 439, 441. Άκολ. της Τριτέκτης. — 441. Εις χειρο- τονίαν επισκόπου. — 616. Άκολ. των δώδεκα ψαλμών. — 655. Άκολ. της έκκλ. ψαλ- μωδίας δλου του ένιαυτου. — 435, 440, 441. Άκολ. των ωρών. — 100, 172. Άκολ. του νιπτηρος. — 441. Άκούστιος 6 άγιος μάρτυς. — 248. Άχροπολίτης: Κωνσταντίνος. Ακρωτήρι, τόπος τις ή κώμη. — 385. Άκταίων ό υπό τών κυνών αύτου διασπασθείς. — 485. Άκτημόσύνης πέρι . — 615. Ακύλας ό δγιος απόστολος. — 44. Ακύλας ό ερμηνευτής της Γρα- φής: τεμάχη. — 432. Άκυλίνα ή αγία μάρτυς. — 122. Άλαγία• πολίχνη περί τήν Άττά- λειαν της Παμφυλίας. — 214. Αλβανία ή έν τη Ευρωπαϊκή Τουρκία. — 605,621. Αλεξάνδρεια ή της Αιγύτυτου. — 20, 64, 77, 80, 121, 177, 225, 405,414, 481,573. Πα- τριαρχικός θρό^^ος. — 570. Κα- τάλογος τών πατριαρχών.— 750. Αλέξανδρος ό μέγας: αποφθέγ- ματα.— 97. Αλέξανδρος αυτοκράτωρ έν Κων- σταντινουπόλει. — 661. Αλέξανδρος, μαθητής τών απο- στόλων Ανδρέου και Βαρθολο- μαίου.—497. Αλέξανδρος ό άγιος μάρτυς: μνή- μη αύτου τη ι' του μηνός Ιου- νίου.— 121. Κανών ψαλλόμε- νος αύτώ τη κδ' Μαρτίου μη- νός.— 371. Μοναστηριον αύτου πιθανώς έν Κωνσταντινουπό- λει.— 366, 784. Αλέξανδρος ? ερωτήσεις αυτοο προς τόν Αλεξανδρείας Εύσέ- βιον. — 481. Τεμάχη ψαλμούς τι νας έρμηνεύοντα. — 362. Αλέξανδρος μοναχός, ό συγγρα- φεύς υπομνήματος περί της ευρέσεως του Σταύρου. — 483, Αλέξανδρος Άφροδισιεύς: προ- βλήματα.— 533. Αλέξανδρος Βασιλείου 1815. — 658. Αλέξανδρος, επίσκοπος Ιεροσολύ- μων.— 472. Αλέξανδρος, αρχιεπίσκοπος Κων- σταντινουπόλεως: ακολουθία δι' αυτόν. — 354. Μνήμη τη λα' του μηνός Αύγουστου. — 472. 51 802 ΓΕΝΙΚΟΣ ΠΙΝΑΞ Άλέςανδρος Μαυροχορδατος: πβρί συντάξεως.— 568, 595, 647. θεματογραφία. — 647. Αλέξανδρος ό Χιότης, όίγιος. — 130. Άλέςης ιερεύς 1622. — 104. Άλέςίος ό δσιος: βίος. — 67, 456, 497, 498, 516, 589, 629. Άλέςιος Άρίστηνός: νομοχάνων. — 159. Άλέξίος Κομνηνός, αυτοκράτωρ. — 250, 344. Λόγος αυτού προς Αρμενίους. — 491. Άλέςίος, πατριάρχης Κωνσταντι- νουπόλεως: έπιστολαΐ χαΐ συ- νοδικαΐ χρίσεις. — 158, 341, 342. Αλέξιος Μαχρεμβολίτης: συγγρα- φαι διάφοροι. — 534, 535, 536. Άλήχης: Ιωάννης. Άλιμάτ, χριστιανός έξ "Ισας XVI. — 389. Αλληλούια* έξήγησις του ονόμα- τος.— 414. Άλουνιτής ό μην. — 308. Άλύπιος ό όσιος: βίος. — 224, 225, 285. Κοντάκιον δι' αυ- τόν.—432. Άλφαΐος ό απόστολος: ακολουθία δι' αυτόν.— 133. Αλφειός, επίσκοπος Άπαμείας. — 483. Άμαρρής, βασιλεύς της Ιερουσα- λήμ 1167.— 725. Άμάσεια, πόλις έν τη Μικρά Ασία.— 591. Άμβαχούμ ό προφήτης: προσευ- χή—277. Αμβρόσιος Μεδιολάνων: βίος. — 30, 337, 374. Αμβρόσιος ιερομόναχος XIX. — 621,783. Άμμιανός ό άγιος μάρτυς. — 247. Άμμουν άββας.— 85, 142. Άμμώίς άββας —142. Άμμωνας άββας.— 142. Κεφά- λαια. — 257, 259. Αποσπά- σματα.— 624. Αμμώνιος πρεσβύτερος: αποσπά- σματα.— 481. Άμώς: προφητεΐαι. — 405. Μνή- μη του αύτου τη ιε' μηνός Ιου- νίου.— 122. Άμφιλόχιος επίσκοπος Ικονίου: βίος. — 223, 284, 285. Λό- γος εΙς τόν Συμεών. — 147. Είς την θεοτόκον κτλ. — 107, 176, 268, 350, 498. Εις τα άκαρπα δένδρα. — 399, 402. Εις τήν Υπαπαντή ν. — 391. Εις τόνΛάζαρον. — 374. Περί άρετης. — 334. Βίος του αγίου Βασιλείου του μεγάλου. — 65, 155, 179. Έκ τάν προς Σέλευκον ίαμβων. — 609. Μνή- μη του οσίου 'Λμφιλοχίου. — 675. 'Λμφίων ό έξ Αντιόπης υιός τοδ Διός. — 486. "Ανα = "^Λννα τις έκ Τραπεζουν- τος ϊσως χχγ. — 607. Έτερα έτους 1234.— 53. Αναβαθμοί της Όκταηχου βί- βλου.— 383. ΤΟΪ ΔΕΪΤΕΡΟΪ ΤΟΜΟΓ. 803 Άνανιας ό έν τη χαμ,ίνω: δθλη- σες αύτοδ. — 32, 64, 107, 385, 461. Προσευχή του αυ- τού.—277. Άνανίας ό απόστολος: άχολου- θία. — 132. ΕΙχών αύτου. — 111. Άνανίας, ιερομόναχος Άγιοταφί- της 1634. — 728. Άνανίας ό Πάριος 1750. — 564. Άνανιήλ ό του Γαβαήλ. — 185. Αγάπη ή αγία μάρτυς: μαρτύ- ριον.— 339. Άνάπλι = Ναύπλιον το έν τη Πελο- πόννησο).—567. Αναστασία μεγαλομάρτυς, ή Τω- μαία: μαρτύριον. -57, 350. Αναστασία ή Φαρμαχολυτρια: μαρ- τύριον. — 338. Αναστασία πατριχία: δίήγησις περί ταύτης. — 307. Αναστασία πρεσ|3υτερα 1753. — 564. Αναστάσιμα έςαποστειλάρια. — 468. Αναστάσιμα τροπάρια. -271,523. Άναστασιματάριον. — 634, 643. Αναστάσιος ευνούχος. — 307. Αναστάσιος, άντιγραφεύς έχχλη- σιαστιχου μουσιχου βιβλίου ΧλΓΙΙΙ. — 634, 775. Αναστάσιος χατζή - Γεωργίου ό έξ'Αγχυρας 1725. — 588, 775. Αναστάσιος επίσκοπος Καισα- ρείας της έν Παλαιστίνη: περί του άρτζφουρίου. — 89. Αναστάσιος ό Σιναίτης: συγγρα- φαί. Όδηγός. — 713. Έχλο- γαΐ έχ του όδηγου. — 163. Τε- μάχη ψαλμούς έρμηνεύοντα. — 362. Όμιλία περί του ς' ψαλ- μού.—108, 147, 149, 600. Περί τής παραβάσεως ορχου. — 344, 527. Περί του μη μνη- σιχαχεΤν. — 545. Περί πορ- νείας χαι έξομολογήσεως. — 334. Περί τής αγίας συνά- Εεως. — 3 35,615. Τεμάχη περί ελεημοσύνης. — 537. Περί με- τανοίας.— 209. Περί βλασφη- μίας.— 415, 673. Κεφάλαια διάφορα. — 526, 574, 603. ΔιάλεΕις μετά Ιουδαίων. — 573. Έρωταποκρίσεις. — 537* ΟΤχοι νεκρώσιμοι. — 441. Τεμάχη διάφορα. — 188, 334, 426, 481, 487, 624. Μνήμη Ανα- στασίου.— 129. Άνάστασις ή Αγία, ναός έν Ίε- ροσολύμοις. — 18, 39, 216, 238, 551, 712. Άναστάσοβα: Μικρ(3{ Άναστάσοβα. ΆνατολικαΙ άκολουδίαι = είρμοί ανατολικοί. — 741. Άνατόλιος: στιχηρά τροπάρια. — 453. Άνατόλιος αρχιεπίσκοπος Κων- σταντινουπόλεως: βίος αύτου. — 224. Μνήμη.— 396, 472. Ανδρέας ό απόστολος. — 497. Υπόμνημα περί τούτου. — 224, 226, 285. Μαρτύριον αύτου. — 63, 178. Μνήμη.— 85. Είχών αύτου. — 321. Μο- ναστήριον. — 616. 804 ΓΕΝΙΚΟΣ ηΐΝΑΞ Ανδρέας στρατηλάτης ό άγιος μάρτυς. — 590. Ανδρέας ό δεά Χριστόν σαλές: βίος αύτοϋ. — 394, 532, 566. Λόγος αύτου. — 532. Προρρή- σεις. — 594. 'Ασματική ακο- λουθία δι' αυτόν. — 566, 577. Ανδρέας καλλιγράφος 1292. — 287, 775. Ανδρέας δομέστικος: εκκλησιαστι- κά μέλη. — 607. Ανδρέας τις XIV.— 607. Ανδρέας ό εν τη Κρίσεί: δοζα- στικόν αυτω ψαλλόμενον.— 133. Ανδρέας αρχιεπίσκοπος Καισα- ρείας: ερμηνεία της άποκαλύ- ψεως Ιωάννου. — 580. Απο- σπάσματα.— 624. Ανδρέας Ίεροσολυμίτης, αρχιε- πίσκοπος Κρήτης: συγγραφαί. Λόγοι εις τον Λάζαρον. — 3, 108, 176, 182, 183, 347, 391, 419, 579. Εις τα Βαΐα. — 3, 176, 182, 348, 391, 419. Εις την Μεταμόρ- φωσιν. — 26. Εις την ΰψωσιν του Σταύρου. • — 106, 392, 450, 462. Εις τό γενέθλιον της Θεοτόκου. — 2, 106, 145, 178, 418, 462. Εις τα είσό- δια ταύτης έν τω ναω. — 107. Εις τον εύαγγελισμόν αύτης. — 2, 374. Είς την κοίμησιν αυ- τής.— 26. Είς την άτζοτομψ Ιωάννου. — 349. Βίος Ιακώβου του άδελφοθέου. — 55, 56. Έγκώμιον του άγιου Νικολάου. — 64, 179. Κανών είς τους ψυχορραγοΟντας.— 273, 447, 549. Κανών ό μέγας. — 478, 564. Κανών παρακλητικός. — 323. Μέλη. — 157. Κανών θεοφάνους εις τδν Άνδρέαν Κρήτης.— 131. 'Λνδρέας Κρής ό άγιος μάρτυς. — 249. Ανδρέας ό Πηρός [δίο]: ειρμοί. — 157. Ανδρέας ό Χάλδος Χ.— 473. Ανδρέας Χαλκοκονδύλης XVI• — 566. Ανδρόνικος ό δσιος: βίος. — 350, 530. Ανδρόνικος ό άγιος μάρτυς: δθλη- σις. — 61. Τροπάριον έπι τη μνήμη τούτου — 740• Μνήμη. — 472. Ανδρόνικος μάρτυς δτερος (Σετττ. ε'). — 248. Ανδρόνικος Κομνηνός, αυτοκρά- τωρ 1184—366. Ανδρόνικος Κομνηνός Παλαιολό- γος 1424.— 87. Ανδρόνικος 6 νέος, αυτοκράτωρ 1334.— 717. Άνεμα (ή λαύρα του). — 712, 784. Ανεμπόδιστος ό άγιος μάρτυς: δθλησις.— 76, 221, 283. ** Ανθιμος ιεροδιάκονος έν Λάρνα- κι της Κύπρου 1821.— 606, 776. "Ανθιμος διδάσκαλος Άγιοταφίτης 1769, εΤτα μητροπολίτης Σκυ- θουπόλεως και πάλιν έπειτα πατριάρχης Ιεροσολύμων 1788. — 555,559, 561, 640. θεο- ΤΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΤΟΜΟΥ. 805 λογιχόν.— 213, 399. Τον βίον αύτοϋ συνέγροίψε Διονύσιος ό Κλεόπας" δρα δέ τούτον έν τξ ερμηνεία των ψαλμών Ανθί- μου πατριάρχου των Ιεροσο- λύμων, τ. Ι, σ. α'-ιθ', Έν 'Ιεροσολ. ^αωνε'. "^Ανθιμος ιερομόναχος: συναζάριον περί τούτου. — 644. * Ανθιμος ιερομόναχος έτερος, έκ- χλης. μουσικός. — 645 . "Ανθιμος, ιερομόναχος Άγιοταφί- της, έκ Μωρέως, δ έστι Πε- λοποννήσου 1725 - 1730. — 630, 633, 775. "Ανθιμος ιερομόναχος Άγιοταφί- της, έκ Χίου: στίχοι τοότοο. — 657. "Ανθιμος ιερομόναχος XVII: διατριβή Κορεσσίου προς αύ- • τον άποσταλεΐσα . — 595. "Ανθιμος ό έΕ Αγχιάλου, γραμ- ματικός του πατριαρχείου των Ιεροσολύμων 1821-1824.— 775. Σύνοψις ιστορική περί της λαύρας του αγίου Σάβα. — 421, 422, 423. Σημειώσεις αύτόχειροι. — 588. Έγκώμιον αύτου. — 656. Τροπάριον δια τον αυτόν. — 657. "Ανθιμος Άρσενίτης 1750. — 563, 775. Ανθολογία επιγραμμάτων . — 553, 556, 558, 561, 562, 563. Άνθολόγιον αποφθεγμάτων. — 661. Ανθολόγιον ασματικών εκκλησια- στικών ακολουθιών. — 324, 353, 429, 467, 605, 630. Άνθολόγιον εκκλησιαστικής μου- σικής.—605, 606, 621. "Ανθος χαρίτων επιγραφή βι- βλίου.-—603. Άνθρωπου γενεαλογία. — 567. Άνικητιάτον, κώμη της Θράκης. — 217. "Αννα, μήτηρ της Θεοτόκου: λό- γοι περί ταύτης Ιωάννου του Χρυσοστόμου και Άμφιλοχίου. — 42, 43, 107, 176, 350, 380, 498, 659. Βίος. — 538, 565. Προσευχή. — 277. Ακο- λουθία δια τήν κοίμησιν τής αγίας "Αννης. — 354. Σκήτη ταύτης έν τω Άγίω "Ορε ι. — 587. "Αννα (•|• 1234), θυγάτηρ Παγ- κρατίου του Κανάκη και Μα- ρίας του Καλολίτου. — 53. "Αννα (Παλαιολογίνα, ή έκ Σα- βοΐας), σύζυγος Άνδρονίκου του νέου 1334. — 717. "Αννα Κομνηνή ή Παλαιολογίνα 1424.— 87. Ανομβρία: ανάγνωσμα έκτου Πρα- ξαποστόλου. — 158. Άντιβολή χριστιανών και Ιουδαί- ων.—652. Ά ντιδω ν έπισκοτητ] . — 727. Αντιόπη, θυγάτηρ του Νυκτέως. — 486. Αντιόχεια Πισιδίας (ή νυν Σπάρ- τα).—204. Αντιόχεια ή μεγάλη. — 45, 52, 73, 112, .388, 570, 598, 627. Άντιοχίτης: Γεράσιμος. 806 ΓΕΝΙΚΟΣ Π1ΝΑΞ Άντίοχος: Νικηφόρος. Άνχίοχος δρχων, προς δν ό μέ- γας Αθανάσιος άπέστειλεν απο- κρίσεις δΓ άναγκαΤά τίνα ζητή- ματα.—162, 305, 594, 603, 642. Άντιοχος ό δγιος μάρτυς: μαρ- τύριον έν παραφράσει. — 590. Άντίοχος, μονάχος Σαβαΐτης, ό και Πανδέκτης: συγγραφαί. — 136. Ευχή.— 151, 152, 594. Τεμάχη.— 517. Εικών.— 137. Άντίπας ό ίερομάρτυς, επίσκοπος Περγάμου: κανών άσματικός αύ- τω ψαλλόμενος. — 371. Άντιφωνητής: δνομα εικόνος του Χρίστου και διήγησις περί ταύ- της.—604. Άντίφωνον. — 586. Αντίχριστος.— 108, 212, 513, 517, 532, 604. Αντώνης Τραπεζούντιος XVI. — 614. Αντώνης Μάχαιρας XVIII. — 196. Άντωνίνα ή αγία μάρτυς, ης ή μνήμη τη ι' μηνός Ιουνίου. — 121. ΆντωνΤνος, αρχιμανδρίτης άντιπρό- σωπεύων έν 'Ιεροσολυμοις την έν Πετρουπόλει σύνοδον της Τωσσικής ορθοδόξου εκκλησί- ας.—32, 37, 49, 231, 279, 300, 656, 691, 695, 737, 738, 742, 743, 744, 745, 746, 747, 767. Αντώνιος ό μέγας δσιος: λόγος περί τούτου Θεοδώρου του Στου- δίτου. — 165. Βίος αυτού. — 224Ρ, 259, 375. Γνωμικά.— 651. Διηγήματα. — 489. Κε- φάλαια.— 397. Διήγησις περί Παύλου του Θηβαίου. Αντώνιος ό νέος όσιος: βίος αυ- τού.—431. Αντώνιος αυτοκράτωρ. — 20. Αντώνιος ό και Μέλισσα: κεφά- λαια ηθικά.— 491, 576, 594 (πρβλ. και σ. 397). Μέλισσα. — 540. Αντώνιος, καλλιγράφος Άγιοσαβί- της XII.— 615, 776. Αντώνιος καλλιγράφος, ιερομόνα- χος Άγιοταφίτης 1577-1578. — 98, 776. Αντώνιος καλλιγράφος 1663 - 1664.-584,776. Αντώνιος ιερομόναχος XIV. — 365. Αντώνιος, ιδιοκτήτης ένος κωδι- κός XVI.— 743, 785. Αντώνιος, ιερεύς και οικονόμος της Μεγάλης Εκκλησίας, μου- σικός.— 634. Αντώνιος, ιδιοκτήτης ενός κωδι- κός 1601.-399, 785. Αντώνιος ιερομόναχος, άντιγρα- γραφευς 1726.— 166, 776. Αντώνιος, μονάχος καΐ δευτερεύ- ων των πρεσβυτέρων της έν Άσκάλωνι καθολικής εκκλησίας 1099.— 716. Αντώνιος Βαπτισμένος XIV. — 365. Αντώνιος Βυζάντιος, διδάσκαλος της πατριαρχικής έν Κ/πόλει ΤΟΪ ΔΕΓΤΕΡΟΓ ΤΟΜΟΥ. 807 σχολής XVIII: χρηστοήθεια. — 435,554,557, 558,561, 563, 568. Αντώνιος Ζαβειρώτης έκ Μήλου XVI.— 428, 785. Αντώνιος, Ήραχλείας μητροπο- λίτης XIII ?— 84. Αντώνιος Καντακουζηνός ένΚ/πό- λει XVI.— 543. "Ορα δε περί τούτου Ε. 1ιβ§Γ&ηά, Νοίίοθ 1)ίθ8Γ2ΐρ1ιί(ΐαβ 8αΓ ^β3.η βΐ; Τΐιβ- οάθ8θ Ζγ§οιηαΐ£ΐ8. Ρ&πδ 1889, σ. 152-55. Αντώνιος ό Καυλέας, αρχιεπίσκο- πος Κ «πόλεως: περί έξαγορεύ- σεως. — 274• Μνήμη τούτου τη φ' Μαρτίου μηνός. — 627. Αντώνιος Χρυσινος, πατήρ Ίωήλ μονάχου, έκ Θηβών της Βοιω- τίας 1574.— 433. Άπάμεια, πόλις έν τη Φρυγία. — 483. Άπάνω-Άρχάνες, κώμη της νή- σου Κρήτης. — 398. Άπλοθύρα, κώμη της νήσου Λέ- σβου.—566. Άπλωστάνης: Σωφρόνιος. Άπόδειττ^ον το μέγα: ακολουθία . — 151. Άπόδειπνον το μικρόν: ακολουθία. — 446. Άποκαθήλωσις, τόπος έν τω ναω της Αγίας Αναστάσεως. — 298. 'Απόκρεως έβδομάς. — 441. *Απόκρυφα βιβλία: Αβραάμ δια- θήκη.—499, 565. Βίος Αδάμ. — 537. Ίησου Χρίστου έζή- γησις του Πάτερ ημών. — 352. Ιωάννου του θεολόγου πέρΙ της κοιμήσεως της Θεοτόκου. — 351. Εύαγγέλιον Θωμά. — 386. Άποκάλυψις της Θεο- τόκου.—415, 499, 651. Νι- κοδήμου εύαγγέλιον. — 414, 541, 545. Περίοδοι Ίωάννοι> και Προχώρου. — 106. Πράζεις Θωμά. — 497. Διήγησις περί του αγίου Χριστομαίου. — 497. Παραλειπόμενα Ιερεμίου του προφήτου. — 497, 545. Ιακώ- βου του άδελφοθέου περί γεν- νήσεως της Θεοτόκου. — 497• Ιωάννου του θεολόγου άποκά- λυψις. — 499, 565. Λόγος επι- στολή και ευχή του Πιλάτου. — 565. ^α2ιβ8^^οηβ8 ΒεγΛοΙο- ιη8ΐβί2ΐρθ8ΐ;ο1ί. — 25, 738. Διή- γησις περί Άσένέχ ή Άσινέθ. — 516, 605. (Διόί τήν άκρι- βειαν δρα τα κατ' άλφάβητον ονόματα). Άπολλινάριος: τεμάχη ψαλμούς έρμηνεύοντα. — 362. Απολλοδώρου βιβλιοθήκης απο- σπάσματα.— 486. Απόλλων.— 486, 618. Απολλωνίας ή πόλις. — 566. Απολλώνιος ο άγιος μάρτυς: μαρ- τυριον.-- -31, 338. Απολυτίκια. — 271, 523. Άποσπασμάτια διάφορα. — 258. Άπόστιχα. — 290. Αποστόλης ό Βάμεσσις XVI. — 192. Αποστολικά αναγνώσματα. — 297. 808 ΓΕΝΙΚΟΣ ΠΙΝΑΞ Άποστολοευαγγελια τϊ)ζ εβδομά- δος.—101, 474, 515, 648. Άποστολοεοαγγέλια σαρβατοχυρι- αχά με&' ερμηνείας. — 309. Άποστολοευαγγέλια εις μάρτυ- ρας.— 479. Άποστολοευαγγέλία εις διαφόρους μνήμας αγίων χτλ. — 447. Άποστολοευαγγέλία (απροσδιόρι- στα έν τούτω τω χαταλόγω). — 310, 612. ' Αποστόλων έπιστολαΐ χαι πρά- ξεις.—40, 192, 193, 587, 641, 644, 713 (δρα χαι Πραξαπόστολον). Περιχοπαί. — 186. ΚαδολιχαΙ έπιστολαί. — 644. Κα^^όνες. — 204, 205, 424. Διατάξεις. — 583. Δια- ταγαί. — 727. Περί των ιβ' χαι των ο' αποστόλων. — 590. Μνήμη των ιβ' αποστόλων. — 128. Άχολου&ία.— 630. Νη- στεία των άγιων αποστόλων. — 436. Εικών των ιβ' αποστό- λων,—321. Άποφ&έγματα των οσίων πατέ- ρων.—141, 192, 236, 260, 334, 404, 487, 616. Άποφ&έγματα φιλοσόφων. — 539- Άραβες.— 422, 423. Αραβία.— 105, 355, 656. Άραβιχαΐ σημειώσεις εν τισι χώ- διξιν.— 16, 39, 59, 83, 84, 106, 112, 115, 117, 129, 157, 171, 172, 179, 195, 228, 229, 237. 4 239, 298, 308, 322, 355, 373, 376, 389, 444, 460, 473, 479, 614, 615, 617, 621, 653. Αραβικά χείμενα: ύπομνημάτιά τίνα απροσδιόριστα έν τούτω τω χαταλόγω. — 84, 93. Ευ- χή.— 581. Σύμβολον της πί- στεως.— 628. Δειτουργίαι ίε- ραί. — 455. Κανόνιον ευαγγε- λίου.—376. Λαυσαϊχοϋ τεμά- χιον. — 606. Ευαγγελίου τεμά- χη. — 237. Βίοι οσίων ανδρών. — 724. 2υνταγαι δια την κα- τασκευήν μελανίου. — 199. Άρβανιτοχώρι. — 308. Άρβανουπολις. — 3 2 1 . Άργέδα Μάχαιρα του Φότζαλη, αδελφή Ιωακείμ του Σμυρναίου ΧνίΠ.— 196. Άργίαι του ένιαυτου. — 446. Άργολογίας πέρι. — 615. Άργυρόκαστρον. — 567. Αργυρόπουλος: εκκλησιαστικά μέ- λη.—606. Άργυρος ό Ιταλός. — 161. Άρέθας ό άγιος μάρτυς: μαρτυ- ριον. — 56, 62, 328. Άρειανοί: λόγοι κατ αυτών. — 54. Άρειανών μετανοούντων πέρι. — 502. Άρειος ό αίρεσιάρχης: ό μετά το\^τοκϊ διάλογος Άι)ανασίου του μεγάλου. — 491. Αρετών πέρι.— 144, 191, 484. 557. ΑΓζΙουη,• επαρχία Συρίας. — 390. ΆρισταΓος, υιός του Απόλλωνος. — 486. Αριστείδης (Αιλιος): μονωδία έπΙ Σμύρνη. — 304. ΤΟΓ ΔΕΓΤΕΡΟΓ ΤΟΜΟΥ. 809 Άριστηνός: Αλέξιος. Αριστοτέλης: όργανον ή λογική μεθ' ερμηνείας.— 198, 199, 201, 619. Μεταφυσικά μεθ' ερμηνείας. — 195, 577. Φυ- σική άκρόασις μεθ' ερμηνεί- ας. — 196, 197, 286, 287, 569, 570, 583, 713. Περί γενέσεως καΐ φθοράς μεθ' ερ- μηνείας. — 570, 584. Περί ψυχής μεθ' ερμηνείας. — 197, 575. Περί αρχών. — 569. Με- τεωρολογικά.— 633. Περί ου- ρανού μεθ' ερμηνείας. — 196, 567. Περί θεωρίας ουρανού. — 570. Προβλήματα.— 533. Πε- ρί ζώων. — 716. Αριστοφάνης ό κωμωδός. Πλού- τος. — 557. Νεφέλαι. — 541 , 558. Άρκάδιος, υίός του οσίου Ξενο- φώντος: βίος.— 65. Άρκάδιος αρχιεπίσκοπος Κύπρου. — 141. Άρκασά, χωρίον έν τω Μιστρά της Πελοποννήσου. — 635. Άρκολέοι, γένος έν Κρήτη XIV. — 320. 'Αρμά(κης) ιερεύς: εκκλησιαστικά μέλη. — 607. Άρματιών (ό), τόπος έν Κων- σταντινουπόλει. — 472. Άρμενάκι, κώμη. — 641. Αρμενία. — 202. Αρμενικά γράμματα. — 23, 85. Αρμένιοι, 'Αρμένοι, Άρμένιδες: περί της νηστείας αυτών. — 90. Αρμενίων δόςα μοΊοφο- σιτική. — 491. Των αυτών αι- ρέσεις. — 517. Αρμένιοι έν Ίεροσολύμοις. — 299, 423. Αρμένιοι κατά της Κωνσταντι- νουπόλεως.— 236. "Οπως δεΤ δέχεσθαι τους Αρμενίους εΙς τήν όρι)όδοξον εκκλησία ν. — 502. Αρμονία, θυγάτηρ του Διός. — 486. Άρποκρατίων: λεξικόν. — 542. Άρραβώνος ακολουθία. — 502. Άρσελάου (τα), τόπος έν Κων- σταντινουπόλει . — 162. Αρσένιος ό δσιος: βίος. — 590, 629. Ακολουθία δι' αυτόν. — 353. Γνωμικά. — 6 5 1 . Αρσένιος: τεμάχη ψαλμούς έρμη- νεύοντα. — 362. Αρσένιος μοναχός, καλλιγράφος 1566-1567.-619, 776. Αρσένιος, μοναχός 'Δγιοταφίτης XVI. — 98, 785. Αρσένιος, μοναχός Άγιοσαβίτης XVII.— 533,^ Αρσένιος ιερεύς εκ Παλαιάς Πά- τρας XVII. — 202. Αρσένιος επίσκοπος XVII. — 207, 742. Άρσενίτης: "Ανθιμος. Αρσινόη, μήτηρ του Ασκληπιού. —486. "•Άρτα ή πόλις. — 197, 198, 199. Αρτεμίδωρος 6 άγιος: μνήμη τούτου τή λ' μηνός Μαίου. — 131. Αρτέμιος ό άγιος μάρτυς: μαρ- τύριον.— 55, 61, 328, 644. 810 ΓΕΝΙΚΟΣ ΠΙΝΑΞ Άρτέμων ό δγιος: δθλησις. — 249, 387. Άρτζι^ουρίοϋ πέρι. — 89, 90. Άρχαγγελΐται = μοναχοί της έν 'Ιεροσολύμοις μονής των Αρ- χαγγέλων.— 421. Αρχαγγέλων (Μιχαήλ καΐ Γα- βριήλ), ή Αρχαγγέλου Μιχαήλ, ή Ταςιάρχοί) μοναστήριον έν Ίεροσολύμοις. — 19, 21, 59, 78, 167, 197, 198, 234, 235, 309, 422, 423, 464, 466, 518, 521, 580, 589, 595, 601, 614, 625, 720, 722, 729, 753, 785. "Αρχιτυπος ό προσμονάριος: θαύ- μα του αρχιστρατήγου Μιχαήλ έν Χώναις. — 62, 178. Αρχόντων ιτέρι. — 652. Άσενέχ ή Άσινέθ, θυγάτηρ του Πεντεφρή: διήγησις άπόχρυφος περί αυτής. — 516, 605. Ασημίνα Μάχαιρα του Φότζαλη XVIII.- 196. Ασθενείς (εις) ανάγνωσμα. — 158. Άσιήλ σπέρμα = γενεά. — 185. Άσχάλων ή πόλις. — 144, 716. Άσχεπηνός: Νικόλαος μοναχός. Ασκητικά κείμενα: διηγήσεις ά- σκητικαί. — 210, 212, 214, 335, 456, 457, 603. Νου- θεσίαι ή παραινέσεις. — 519, 651. Ασκητικών εκλογή. — 549. Λόγοι άτ/ητικοί. — 511, 521, 614. Κώδικες ασκητικά περιέχοντες. — 757. Άσκληπιοδότη ή αγία μάρτυς: δθλησις αυτής τξ ιε' Σεπτεμ- βρίου μηνός. — 248. Ασκληπιός. — 486. Ασλάνης: Μιχαήλ. Άσπίδος πέρι. — 302. Άστέριος ό άγιος μάρτυς: μαρ• τύριον. — 57. Άστέριος Άμασείας: κατά πλεο- νεξίας.—554. Τεμάχη.— 362, 432. Αστείος ή Άστιος, επίσκοπος Δυρραχίου: μαρτύριον. — 660. Μνήμη τξ ε' μηνός Ιουλίου. — 131. Αστρονομικά κείμενα. — 87, 197. Ασώματοι = οι δγγελοι: τούτοίζ άκολουθίαι ασματικαί. — 574. Περί της εορτής αυτών. —748. Άτάλια: Άττάλεια. Άττάλας διδάσκαλος XVI. — 460. Άττάλεια, πόλις έν Παμφυλία.— 214, 309, 567. Άτταλος ό δσιος. — 119. Άτταλίνη, μοναστήριον έν Άγκυ- ρα.—136, 137. Αττικός, αρχιεπίσκοπος Κων- σταντινουπόλεως. — 249. Άτρώα, τόπος έν Κωνστα^^τινου- πόλει. — 248. Αυγαρος, τοπάρχης πόλεως Έδέ• σης.— 150, 499, 748. Αύγάρου (των) μονή. — 374. Αυγουστίνος: έκ τών δογματικών αύτου. — 653. Εύχαί. — 512. Αύγουστος καΐσαρ. — 538. ΤΟΥ ΔΕΪΤΕΡΟΥ ΤΟΜΟΓ. 811 Αυλή των λογικών προβάτων. — 315. Αυξέντιος ό άγιος μάρτυς: ίθλη- σις.— 64, 338, 456. Αυξέντιος 6 έν τω Βουνω: βίος. — 315, 336. Αυξέντιος μοναχός 1769. — 558, 776. Αυξέντιος ιερομόναχος, εφημέριος της έν Κωνσταντινουπόλει Με- γάλης Έκχλησίας XVIII. — 547, 784. Αύτονόη, θυγάτηρ του Κάδμου. — 486. Άφαρεύς, πατήρ του Ασκλη- πιού.— 486. Άφθόνιος ό άγιος μάρτυς. — 76, 283. Άφθόνιος σοφιστής: προγυμνά- σματα. — 647. Αφρικανός Ό άγιος μάρτυς. — 472. 'Αχιλλας ό άββας — 142. Αχίμ: όνειροκρίτης. — 586. 'Αχμέτ^ καδδής της Βερροίας. — 211. Αχριδών αρχιεπισκοπή. — 570. Βάβλα, χωρίον. — 385. Βαβύλας υμνωδός: ειρμός δια τους μάρτυρας Σέργιον και Βάκχον. — 741. Βαβυλών.— 513. Βαϊλας: Δημήτριος. Βαΐων Κυριακή. — 443. Βάκχος ό άγιος μάρτυς: μαρτύ- ριον. — 138. Κανών άσματι- τικός. — 132. Ακολουθία. — 741. Βάμεσσις: Αποστόλης. Βαπτίσματος ακολουθία. — 467, 502. Σύμβολα κατά τό βάπτι- σμα.— 401. Βαπτισμένος, όνομα οικογενεια- κόν. — 365. Βαρβάρα ή αγία μάρτυς: μαρτύ- ριον. — 32, 63, 178, 353. Κανών άσματικός. — 297. 'Α- σματική ακολουθία. — 301. Βάρβαροι. — 224β, 658. Β&ΛβΓ. κώδιξ. — 727. Βάρδας ιερεύς ΧΙΠ.— 370, 785. Βαρθολομαίος ό απόστολος: από- κρυφοι ερωτήσεις. — 25, 738. 'Ασματική ακολουθία. — 121. Είκών. — 321. Μνεία απλή. — 497. Βαρθολομαίος Κουτλουμουσιανός. — 122, 126, 130, 372. Βαρθολομαίος Πολυχρονίου 1162. — 727. Βαρλαάμ ό προφήτης: βροντολό- γιον και σεισμολόγιον. — 586. Βαρλαάμ ό άγιος μάρτυς: μαρτύ- ριον. — 563. Έγ/ώμιον αυ- τού.—284, 563. Βαρλαάμ ό δσιος: βίος. — 174, 459, 496. Βαρλαάμ, ηγούμενος της μονής Αλεξάνδρου 1184.— 366. Βάρνα = Τιβεριούπολις. — 556. Βαρνάβας ό απόστολος: υπόμνη- μα περί τούτου. — 591. 'Ασμα- τική ακολουθία. — 121, 131. Βαρνάβας μοναχός 1402. — 622, 776. 812 ΓΕΝΙΚΟΣ ΠΙΝΑΞ ΒαρουχοΕ, γένος έν Κρήτη XIV. — 319. Βαρσανούφιο; ό δσιος: αποκρί- σεις ή τεμάχη. — 141, 313, 335, 404, 481, 487, 490, 511, 537, 624, 637. Βλεμμιδης: Νικηφόρος. Βασιάτης: συνθέματα μουσικής εκ- κλησιαστικής.— 607. Βασιλει/ός: Γρηγόριος. Βασιλειοβίτζης: Ιωάννης. Βασίλειος τις XVIII. — 634. Βασίλειος ό άγιος μάρτυς: ακο- λουθία.—124. Βασίλειος 6 μέγας, αρχιεπίσκο- πος Καισαρείας Καππαδοκίας: όμιλίαι τινές. — 382, 554, 558, 560. Των λόγων αύτου έκλογαί.— 170, 190. Ήθικοι λόγοι. — 555. Έξαήμερον. — 457, 458, 485. Λόγος εις την Χρίστου γέννησιν. — 146, 175, 339, 419, 463, 600. Εις το βάπτισμα. — 107, 147, 176, 385, 419, 463. Περί νηστείας. — 108, 149. Ερ- μηνεία ψαλμών. — 165, 362, 658. Περί τριάδος, — 419, 429, 463. Λόγος έγ/ωμ. εις τον μάρτυρα Βαρλαάμ. — 284, 563. Είς τους μ' μάρτυρας. — 182. Εις τον μάρτυρα Γόρ- διον. — 390. Περί ελεημό- νων. — 537. Περί της έπι- μόχθου ζωής. — 608. Έκτου κατά μεθυόντων. — 599. Περί κοινοβίων. — 480. Εις το πρό- σεχε σεαυτω. — 559, 562. "Οτι ουκ εστίν αίτιος των κακών ό θεός. — 556, 557, 558, 559. Περί τοδ μη προ- σηλώσθαι τοις βιωτικοΤς. — 559. Προς τους νέους. — 556, 557, 559, 563. Πώςτο άμετεώριστον κατορθουται. — 305. Εις ρητόν του κατά Αουκδν ευαγγελίου. — 715. Νομοθε- σία.— 258. Προς μονάζοντα.— 258. 'Επί αίρουμένω μονά- σαι. — 258. Περί άποταγης βίου και τελειώσεως. — 258. Περί παρθενίας. — 458. Περί του άρνησαμένου τον Χριστόν εγγράφως. — 494. Έκ της προς Άέτιον διαλέςεως. — 492. Κατά του Εύνομίου. — 491. Έκ της εις Ήσαίαν ερ- μηνείας. — 491. Περί σιμω- νίας.— 487. Άντίγραφον πί- στεως.— 487. Περί αρετής.— 520. Περί του πώς δεΤ εΤνα•. τόν μοναχόν. — 145. Περί του πώς δει κοσμεΐσθαι τον μο- ναχόν. — 642. Ερμηνεία παρα- βολών.— 537. Διάλογος μετά Γρηγορίου. — 653. Ιστορία εκκλησιαστική. — 160, 530. Ασκητικά.— 235, 258, 259, 274, 314, 426, 461, 510. Προς τους επισκόπους της Δύ- σεως. — 458. Έπιστολαί. — 305, 458, 487, 547. Έχ τών ερωτήσεων. — 598, 638. Έρωταποκρίσεις, — 90, 191. Αποφθέγματα ή ρήσεις. — 97, 219. Λειτουργία ιερά. — 9, 92, 93, 98, 430, 455, 515, 518, 522, 581, 600, 609, 616, 619, 648, 649, 722, 750. Περί έπιτιμιών. — 640. ΤΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΤΟΜΟΥ. 813 Κανόνες. — 191, 204, 205, 566. Εξορκισμοί ή άφορχι- σμοί.— 95, 103. ΕύχαΙ διά- φοροι.—151, 381, 446, 508, 523, 594, 654. Τεμάχη διά- φορα.—153, 188, 191,274, 305, 306, 313, 334, 413, 481, 510, 540, 583, 624, 637. Βίος του αγίου Βασι- λείου.—65, 107, 155, 179, 212, 348, 739. θαύμα του αύτου. — 494. Κανών ασματι- κός δΓ αυτόν. — 476. Επιτά- φιος λόγος περί αύτοΰ. — 22, 553, 555, 556, 557, 558, 563, 714. Επίγραμμα εις τόν τάφον αοτοο. — 539. Μαθητής αύτου. — 209. Βασίλειος, πρεσβύτερος της Άγκυ- ρανών εκκλησίας: βίος. — 590. Βασίλειος, καλλιγράφος XII. — 179, 776. Βασίλειος, κουβουκλήσιος χωρίου Βάβλας 1089 - 1090. — 385, 785. Βασίλειος αναγνώστης 6 ΈπταΓ- της XI -XII.— 157, 776. Βασίλειος έκ Μαγνησίας XIII. — 31. Βασίλειος ό Βαννιώτης •|• 1231. — 21. Βασίλειος τις XVIII. — 634, 785. Βασίλειος νοτάριος ό Σκηνούρης 1167.— 726. Βασίλειος επίσκοπος Πάριου, ου ή μνήμη τη ιε' μηνός Απριλίου. — 130.* Βασίλειος επίσκοπος Ίσαυρίας: λόγος εις τά έν Βηθλεέμ νή- πια.— 175. Εις τα αυτά νή- πια και τήν Ταχήλ. — 146. Βασίλειος επίσκοπος Σελευκείας: λόγος εις τό πάσχα. — 6. Εις τον λεπρόν. — 8. Είς τήν άπο- τομήν Ιωάννου του Προδρόμου. — 393. Εις τον προφήτην Ήλίαν. — 67. Λόγοι τρεΤς. — 554. Βασίλειος ό Μακεδών: παραίνεσις τω υίω Αέοντι. — 559. Βασίλειος Στεφάνου, Βυζάντιος: εκκλησιαστικά μέλη. — 639. Βασιλέων κατάλογος. — 592. Βασιλεύουσα = Κωνσταντινούπο- λις.— 571. Βασιλεύς 6 άγιος, επίσκοπος Άμα- σείας: βίος. — 591. Κανών άσματικός αύτω ψαλλόμενος. — 372. Βασίλης έζ Είρηνουπόλεως, πα- τήρ Ότωγάνου XIV. — 327. Βασιλικών ζ' βιβλίων σύνοψις. — 201. Βασιλίσκος 6 άγιος μάρτυς: μαρ- τύριον. — 387. 'Ασματική ακο- λουθία.—253. Βασίλισσα ή αγία: βίος. — 644. Βάσσος ό άγιος. — 47. Βατικανό ν.— 724, 727. Βατοπέδιον, μοναστήριον. — 570, 571. Βατός, έπώνυμον και μονή της Θεοτόκου. — 315. Βατραχομυομαχία. — 556, 562. Βαυαρική 'Δκαδήμεια. — 658. Βεβαία ή αγία μάρτυς, ης ή μνή- 814 ΓΕΝΙΚΟΣ ΠΙΝΑΞ μη τζ ε' Σέτυτεβρίου μηνός. — 20, 248. Βεβελάχης: Πέτρος. Βέχχος: Ιωάννης. Βενεβενδός, πόλες ιταλιχή. — 248. Βενετίχοι. — 493. Βενετία.— 591, 658. Βενιαμίν διάχονος ό άγιος μάρ- τυς, οδ ή α&λησις ζί^ ε' Σεπτ. — 248. Βενιαμίν, ιερομόναχος Άγιοταφί- της 1619.— 545. Βεζέ, χώμη Καισαρείας της έν Καππαδοχία. — 587. Βέρια ( = Βέρροια), πόλις έν Μα- χεδονία. — 330. Βερνιχώ|3η, κώμη πλησίον της Ναυπάχτοϋ. — 461. Βερουτίοϋ μητρόπολις. — 455. Βηθανία, χώμη. — 517. Βηθλεέμ ή πόλις. — 128, 146, 299, 308, 481, 726. Βηθυνία, επαρχία της Μιχράς Ασίας. — 712. Βηρυτός ή πόλις: το έν αύτη θαΰμα της είχόνος του Χρί- στου.—108, 149, 498, 517. Βησσαρίων (ό Μαχρης), διδάσκα- λος έν Ίωαννίνοις •|• 1699. — 578. νίαζβΐϊΐδίνγ: Πέτρος. Βίβος ό άγιος μάρτυς, ου ή μνή- μη τη ς Σεπτ. — 248. Βιδύνη ή πόλις. — 1. Βιενναία εταιρεία. — 658. Βιενναΐος κώδις. — 716. Βικέντιος (ό Δαμωδός): περί ρη- τορικής.—551. Βλάσιος 6 άγιος: μαρτύριον. — 179. Μνήμη τη ια' Φεβρ.— 66, 433, 564. Βλάσιος, ιερομόναχος έν Κύπρω 1348.-365. Βλαστοί, γένος έν Κρήτη XIV. — 320. Βλαστός: Άκάκιος. Βλάτζας XVI.— 348, 776. Βλαχέρναι αϊ έν Κωνσταντίνου- πόλει.— 472, 483. Βλαχία ή χώρα. — 267. Βλαχομπογδανία. — 651• Βλάχος: Γεράσιμος. ΒόΓλας (χατζή-) έκ Τυρράνων τη; •Αλβανίας XIX.— 621. Βοιωτία ή χώρα. — 433. 544. Βονιφάτιος ό Τωμαΐος. — 338. Βοσόρ 6 χείμαρρος. — 526. Βοστοκώβ (Α). — 708, 722. Βοστρίτης: Ιωάννης. Βουλγαρία ή χώρα. — 164, 231. 425, 727. Βουλγαρικά κείμενα: στιχηραρίοο τεμάχη. — 9. Τυπικού τεμά- χη. — 9. Εύαγγέλιον. — 722. Όκτάηχος. — 721. Πραςαπό- στολος. — 720. Τετραευαγγέ- λιον. — 722. Βούλγαροι μονάχοι Σαβαΐται. — 421, 422. Προσκυνηταΐ το5 Άγιου Τάφου. — 721. Βουλισμας: Δωρόθεος. Βούσιρις ό άγιος μάρτυς, ου ή μνήμη τη κα' Σεπτ. — 249. ΤΟΥ ΔΕΓΓΕΡΟΪ ΤΟΜΟΙ. 815 Βράχημ Νταιλίοΰς ή ΒραΓμης Τελϋούς 1348.— 365, 785. Βραχίμης: Ιωάννης. Βρεττανικόν Μουσέΐον. — 718, 720, 729. Βροντολόγιον. — 586. Βροντοχίου (Θεοτόκος ή του) μο- ν(χστήριον έν Κρήτη. — 739. Βροέννιος: Ιωσήφ. Β1ί1ΐΕ-Αζίζ-ΑΙΐ8,1ι, επαρχία της Παλαιστίνης. — 389, 390. ΒϋθηκούχΕον, κώμη. — 543. Βϋζαντέ: Θεόδωρος. Βυζάντιον.— 93, 118, 437. Βϋζαντίων μονή. — 178, 462, 600. Βϋζής: Νικόλαος. Γαβαήλ..— 185. Γαβαλάδες, γένος έν Κρήτη XIV. — 319. Γαβριήλ αρχάγγελος : έγκώμιον αύτου.— 419, 452. Μοναστή- ριον έν Ίεροσολύμοις. — 625. Κανόνες άσματικοι και ακολου- θία. — 88, 354, 476, 477, 544, 574. θαύματα. — 89. Γαβρίας "Ελλην: τετράστιχα επι- μύθια.— 556, 562. Γαβριήλ ιερομόναχος : γράμμα προς πατριάρχην XVII. — 618. Γαβριήλ, μοναχός Άγιοσαβίτης 1334.— 717, 776. Γαβριήλ ιερομόναχος 1564. — 649, 776. Γαβριήλ αρχιεπίσκοπος Λύδδης ΧνΠ?— 521, 785. Γαβριήλ, επίτροπος του πατριαρ- χείου των Ιεροσολύμων και ηγούμενος λαύρας του αγίου Σάβα 1806-1809. — 576, 577. Γάζα ή πόλις. — 566. ΓαζΛίων μητροπολίτης. — 197, 198. Γαζής: Θεόδωρος. Γαζής, μουσικός έκκλησ. — 645. ΓαΓου αποφθέγματα. — 97. Γαλακτέων Ίεροσολυμίτης 1552. — 628, 785. Γαλακτίος, ιερομόναχος Άγιοσα- βίτης 1613.— 521,592, 776. Γαλακτίων (ίσως ό Γαλακτίος), ιερομόναχος και προηγούμενος Άγιοσαβίτης 1630. — 512, 776. Γαλακτίων ό άγιος: βίος. — 76, 221, 222, 283. Γαλατάς ό πέραν του Βυζαντίου. — 162, 514, 543. Γαλάτης: Παύλος. Γαλατία ή χώρα. — 136. Γαλιλαία ή χώρα. — 355. Γαληνός ό ιατρός.— 546, 563. Γαλήσιον δρος. — 627. Γάμος: κανόνες περί γάμων. — 483. Περί τούτων έν γένει. — 158, 342, 343. Περί δεύτε- ρογαμίας. — 343. Συνοδική άπόφασις κατ' άθεμιτογαμίας. —345. Γάνος ή πόλις.— 400. Γαστούνι (τό), πολίχνη. — 635. 816 ΓΕΝΙΚΟΣ ΠΙΝΑΞ Γαστριμαργιας πέρι. — 615. Γεζοϋϊται. — 167, Γεθ(3ημανή (ή). — 144. Γελάσεος ό άγιος μάρτυς, ου ή μνήμη τη λα' μηνός Ιουλίου. — 472. Γεμιστός: Δημήτριος. Γεννάδιος (χ Κωνσταντινουπόλεως: τεμάχια. — 481. Έγκύχλιος.— 340, 598. Μνήμαι τ^ -/Νοεμ- βρίου και τη κε' Αύγουστου. — 396, 472, 627. Γεννάδιος ό Σχολάριος: περί πί- στεως. — 210, 211. Ψαλμοί ημερονυχτίου. — 554. Νόμιμον ιδιόχειρον. — 664. Γεννάδιος ιεροδιάκονος 1571. — 620, 776. Γεννουιτών άσ&ένεια. — 536. Γέρα, κώμη της νήσου Λέσβου. — 566. Γεράκις XIV.— 327, 785. Γεράρης: Μακάριος. Γεράσιμος άββας ό έν τω Ιορ- δάνη: βίος.— 236, 337, 590, 745. Μοναστήριον αύτου. — 106, 171, 172, 220, 267, 364, 377, 389, 434, 745. Κώδικες του μοναστηρίου τού- του.— 745, 785. Μετόχιον έν Κύπρω.— 115. Γεράσιμος Άντιοχίτης 1099. — 716, 776. Γεράσιμος Βλάχος: λογικής εισα- γωγή.— 200. Περί διδασκαλίας του ευαγγελίου. — 551. Μετρι- κή. — 647. Παράφρασις της εισαγωγής Πορφυρίου. — 201. Γεράσιμος (Άγιοσαβίτης) XVIII. — 412. Γεράσιμος έττίσκοπος XVI. — 231, 304, 785. Γεράσιμος αντιγραφέας νομίμου 1667-1669.-208, 616,776. Γεράσιμος μοναχός XIII. — 194, 776. Γεράσιμος μοναχός και πρεσβύ- τερος 1089-1090.-385, 776. Γεράσιμος ιερομόναχος 1477.— 450, 776. Γεράσιμος, ιερομόναχος Άγιοτα- φίτης XIV.— 319, 783. Γεράσιμος , ιερεύς Τόίξιαρχίτΐ]ς 1543-1544.-78. Γεράσιμος ΣιναΓτης 1554. — 148, 785. Γεράσιμος ιερομόναχος έκ Χίου, Άγιοταφίτης 1719. — 416, 776. Γεράσιμος Άγιοταφίτης, δραγου- μανός του πατριαρχείου των Ιεροσολύμων 1682. — 230. Γεράσιμος, μοναχός έκ Κέρκυρας XVI. — 519, 785. Γεράσιμος ιερομόναχος (Άγιοτα- φίτης) 1778.-606, 786. Γεράσιμος μοναχός: εκκλησιαστι- κά μέλη. — 606. Γεράσιμος, μητροπολίτης Βη- θλεέμ και Ευφραθα XV. — 308. Γεράσιμος μοναχός (Άγιοσαβίτης) έκ Πελοποννήσου XVI. — 186, 187, 776. Γεράσιμος Κρής, μητροπολίτης Καστορίας: οΤκοι τη θεοτόκω ΤΟΪ ΔΕΪΤΕΡΟΪ ΤΟΜΟΓ. 817 ψαλλόμενοι χάί τώ Σιναίω δρει. — 465. Γεράσιμος Παλλάδας. — 200, 201, Γερβάσιος ό δγιος: μαρτυριον. — 388. Γερμανός α' Κωνσταντινουπόλεως, οδ ή μνήμη τη δ' Μαίου. — 472. Λόγοι εις τήν θεοτό- χον. — 63, 68, 350, 497, 579. Προς Νινευίτας. — 593. Λόγος εις τήν Υπαπαντή ν. — 462. Λειτουργία των προη- γιασμένων. — 515. Έζήγησις της λειτουργίας. — 483. Στι- χήρα τετονισμένα. — 453. Ειρ- μοί τετονισμένοι. — 157. Βίος του αγίου Γερμανού. — 181. Είχών του αύτου. — 515. Γερμανός, πατριάρχης Ιεροσο- λύμων: έγκύχλιος. — 635. Ση- μειώσεις. — 99, 174, 355, 566. Γερμανός μητροπολίτης XVI. — 641, 786. Γερμανός, έπίσχοπος Άγιοσαβίτης XVI.— 187, 635, 636, 662, 776. Γερμανός ό Νέων Πατρών. — 573, 634. Γερμανός ιερομόναχος XVI. — 497, 786. Γερμανός μοναχός ό Τζυράχης 1274. — 238, 786. Γεροντιχά χείμενα. — 144, 213, 234, 294, 295, 316, 326, 349, 397, 404, 415, 465, 576, 582, 590, 623, 636, 644, 650, 715. Γερόντιος, ιεροδιάκονος Άγιοσα- βίτης XVI.— 166. Γεωγραφικά χείμενα. — 86, 532, 759. Γεωμέτρης: Ιωάννης. Γβωργειρήνης: Ιωσήφ. Γεωργιανά σημειώματα: Ιβηρικά. Γεώργιος ό μεγαλομάρτυς: μαρ- τύριον.— 67, 184, 240, 329, 390, 419, 420, 538, 589. 'Οπτασία. — 565. θαύμα. — 214. '^σματιχή ακολουθία. — 29, 99, 353, 550. Κανόνες ^σματιχοι τω άγίω Γεωργίω. — 29, 372, *475,' 477, 550, 568. Είκόνβς. — 321, 322. Ναός έν Λυδδη. — 29, 550. Έτερος έν Άσκάλωνι. — 716, 786. Έτερος έν τω Τυρνόβω της Βουλγαρίας.— 721. Έτε- ρος έν Βενετία. — 658. Έτε- ρος έν Ίεροσολύμοις, επονομα- ζόμενος άραβιστί Τζιβρίτ. — 129, 786. Έτερος έν Τζίφ- να. — 617, 786. Έτερος έν τη έπισκοττη Λαράνδων. — 327, 786. Μοναστήριον έν Κρήτη περί τά Σφαχτά. — 207. "Ετε- ρον έν Κυπρω, τό των Μαγ- γάνων.—112, 786. Έτερον έν Ίεροσολύμοις. — 221, 298, 308, 786. Έτερον περί τήν Βηθλεέμ έν τη κώμη Έλ- Χάδρ. — 726 (δρα καΐ παρορά- ματα δεύτερα). Γεώργιος μελωδός: κανόνες, ειρ- μοί, άκολου&ίαι. — 157, 372, 741. Γεώργιος, ιερεύς ναού της θεο- 52 818 ΓΕΝΙΚΟΣ πίΝΑΞ τόχου έν Κιτίω της Κύπρου 1368-1369.— 39, 40, 739. Γεώργιος, ίδιοχτήτης χώδιχος Χ. — 41. Γεώργιος, ιερεύς άπό χωρίου Κρί- του έν Κύπρω 1348.— 365. Γεώργιος, πρεσβύτερος έν Αθή- ναις ? 1469-1470;— 308. Γεώργιος ό σημειοφόρος. — 162. Γεώργιος, αδελφός Συμεών του νέου στυλίτου. — 372. Γεώργιος χατζής, ου υιός Ανα- στάσιος 1725.— 588. Γεώργιος, αναγνώστης Άγιοταφί- της XVIII. — 168, 777. Γεώργιος "Αμαρτωλός: τεμάχη. — 624. Γεώργιος Γρηγορόπουλος XVI. — 533, 776. Γεώργιος Ευγενικός: ακολουθία τω άγίω Σπυρίδωνι. — 569. Γεώργιος Ίεροσολυμίτης XIV. — 195, 786. Γεώργιος, πρεσ(3ύτερος Καισα- ρείας Καππαδοκίας. — 269. Γεώργιος ΚαμισσαΤος, ιερεύς θά- . σιος 1702. --92, 776. Γεώργιος Καντακουζηνός: επιστο- λή τούτω θεοφάνους Έλεα- βούλκου. — 543. Γεώργιος Κορέσσιος: συγγραφαί. "Οτι ακτιστος ή θεία έλλαμ- ψις κτλ. — 595. Περί λογικής Αριστοτέλους. — 618. Γεώργιος Δεκαττηνός: περί συντά- ξεως.—560. Γεώργιος δσιος ό ε2ς τό Μάλαιον, ου ή μνήμη τξ κ' Απριλίου.— 130. Γεώργιος Νικομήδειας: λόγοι δύο.- 183, 392. Γεώργιος Μυτιλήνης, ου ή μνήμη τη ζ' Απριλίου. — 296. Γεώργιος Πάργας, Κύπριος 1617 —512. Γεώργιος Πισίδης: τεμάχη. — 624. Γεώργιος Τόδιος, ιερεύς και λο- γοθέτης 1585.— 648, 776. Γεώργιος Σέρβος 1571. — 620, 786. Γεώργιος 6 Σουγδουρής: εισαγω- γή λογικής. — 578. Γεώργιος Σοφιανός 1813. — 658. Γεώργιος (άγιος) ό Χοζεβίτης. — 453. Γεώργιος Ψιακί 1723. — 561, 776. Γεωργίτζη, τόπος εξω των Σφα- κιών Κρήτης. — 207. Γη της Επαγγελίας = Παλαιστί- νη.— 552. Γηροκομήτης: Νικηφόρος. Γι,άσι Μπογδανίας. — 162. Γτ^άφα =Ίόππη. — 726. Γτ^άχνας ό του Άλιμάτ 1545. — "^389. Γιοβάσκος, έκκλησ. μουσικός. — ^634. Γλειμπίδης ή Λυμπίδης ιερεύς XIV.— 460. Γλυκής (γεν. Γλυκι): Ιωάννης, Δημήτριος. ^ ΤΟΓ ΔΕΓΤΕΡΟΧ ΤΟΜΟΓ. 819 Γλυκός, έχχλησ. μουσιχός. — 607. Γλυχερία ή αγία: κανών άσματι- κός διά ταύτην. — 372. Γλύκων ό οίγιος, ου ή μνήμη τη λ' Μαΐου μηνός. — 131. Γνωμικά ή γνώμαε διαφόρων. — 97, 161, 553, 643, 651. "Ορα και αποφθέγματα. Γολγοθάς.— 298. Γολιάθ.— 43. Γονι^αίς [γρ. Γωνίες], χωρίον έν Κρήττ). — 398. Γονυκλισία: ακολουθία. — 467. 500, 502. Εύχαί.— 505, 610. Γοργόνης ττερι. — 302. Γοργόνιος 6 άγιος μάρτυς. — 363. Γόρδιος 6 άγιος μάρτυς. — 390. Γουλλιέλμος, ρήξ της Σικελίας. — 725. Γουρίας ό άγιος: μαρτύριον. — 49, 76, 223, 284. θαύμα,— 63, 77, 328, 352. Γουρνικίτης: Αουκας. Γουτας: Μανουήλ. Γραμματικά κείμενα. — Περί των μερών του λόγου. — 541. Περί συντάξεως ρημάτων. — 572. Περί ονομάτων. — 542. Περί των πέντε πτώσεων. — 572. Περί των πέντε διαλέκτων. — 212. Κανόνες ορθογραφικοί. — 572. Συναγωγή ονομάτων επι- θέτων.— 199. Περί συντάξεως άρθρων. — 572. Γραμματι- καί. — 87, 88, 560, 646. Γραπτός: Θεόδωρος. Γρηγοριάδης 1720.— 648, 777. Γρηγόριος Άκραγαντίνων ό άγιος: βίος. — 49, 223, 284, 285. Μνήμη.— 675. Γρηγόριος Αντιοχείας: λόγοι δύο. — 5, 598. Γρηγόριος Βασιλεικός, ιεροδιάκο- νος Μαυροθαλασσίτης ό έκ Τρουλίας 1635.— 601, 777. Γρηγόριος 6 Διάλογος: περί ελεη- μοσύνης μαρτυρίαι. — 537. Περί της μετά θάνατον διαμο- νής της ψυχής. — 490. Λει- τουργία. — 515, 522, 600. Τεμάχη πατερικου. — 481. 517, 544, 624, 629. Γρηγόριος, Ιεροσολύμων πατριάρ- χης 1322.— 228. Γρηγόριος Καλλέργιος ό Βατοπε- δινός 1763.-571. Γρηγόριος, Κορίνθου αρχιεπίσκο- πος: περί τριάδος. — 160. Γρηγόριος, Κ /πόλεως αρχιεπίσκο- πος, ό Κύπριος: ομολογία πί- στεως.—531, 532. Γρηγόριος Αεντίτζης, ιερομόνΑχος έκ Κρήτης XVII. — 601, 786. Γρηγόριος Μαλαξός. — 211. Γρηγόριος Μικρός, ιερεύς Άγιο- ταφίτης έκ Πελοποννή σου 1 6 8 2 . —230. Γρηγόριος ό θεολόγος ή Νάζια ν- ζηνός: συγγραφαί. Λόγοι διά- φοροι. - 21-22, 133-135, 280-282, 364, 384, 404. 461, 551, 555, 561, 714, 718, 725. ΈκλογαΙ άπό των λόγων αύτου. — 170. Εις το πάσχα και εΙς τήν βραδυτή- 820 ΙΈΝΙΚΟΣ Π1ΝΑΞ τα.— 6, 21, 69, 109, 177, 348, 349, 364, 384, 419, 461, 557, 580. Εις την νέον Κυριαχήν χαΐ ζΐς τόν Μάμαν- τα.— 7, 22, 69, 109, 135, 184. Εις τήν Πεντηκοστήν. — 22, 25, 69, 109, 135, 557. Είς Άθανάσιον Αλεξανδρείας. — 22, 135, 185, 408• Είς τους Μακκαβαίους. — 22, 135, 184, 459, 554. ΕΙς Κυπριά- νόν τόν μάρτυρα. — 22, 135, 185. Εις τόν έξισωτήν 'Ιου- λιανόν.— 22, 135, 281. ΕΙς τόν μέγαν Βασίλειον. — 22, 55, 135, 556, 557, 558, 563. Εις τά άγια θεοφάνεια. — 107, 351, 600. Εις το δγιον βά- πτισμα.—22, 65, 107, 135, 147. Συντακτήριος.— 22, 135, 185. Εις τόν πατέρα σιωπώ ν- τα.— 22, 135, 281. Περί φι- λοπτωχίας. — 22, 135, 376, 563. ΕΙς τα φώτα.— 22,135, 175, 558, 579. Στηλιτευτικός ή κατά Ιουλιανού. — 133, 282, 555, 560, 563, 644. Είς "Ηρωνα τόν φιλέσοφον. — 133, 282. Είς εαυτόν έξ άγρου έπα- νήκοντα. — 133, 182. Είς εαυτόν περί του θρόνου Κ/πό- λεως.— 133, 282. Προς Κλη- δόνιον πρεσβύτερον. — 133, 134. Είς τόν κατάπλουν τών επισκόπων.— 134, 282. Περί θεολογίας. — 134. Περί του άγιου βατυτίσματος. — 134. Περί του υΙου λόγοι δύο. — 134. Προς Εύνομιανούς. — 134. Περί της έν διαλέξεσιν εύταζίας.— 134, 282. Είρη- νικοί λόγοι. — 134, 281. Είς τήν γέννησιν του Χρίστου. — 65,135,146,175,339,382, 579. ΕΙς Γρηγόριον τόν Νύσ- σης.— 22, 135, 185, 281, 459. Προς Άρειανούς καΐ είς έαοτόν. — 280. Προς τους κα- λέσαντβις έν άρχ-ξ κτλ. — 280. Απολογητικός. — 281. Είς εαυτόν και τόν πατέρα μετά τήν φυγή ν.— 281. Προς τους πολιτευόμενους Ναζιανζού . — 281. Είς Καισάριον τόν Τδιον άδελφόν. — 281. Επιτάφιος είς τόν εαυτού πατέρα. — 282. Είς εαυτόν και τόν πατέρα ή γέ- ροντα περί της εκκλησίας Να- ζιανζού.—281, 364. Σημασία είς τόν Ιεζεκιήλ. — 349. Ερ- μηνεία παραβολών. — 537. Κε- φάλαια περί πίστεως. — 190- Περί της αγίας τριάδος. — 429. Περί ερμηνείας καΐ περί σχη- μάτων και περί διαφοράς.— 408. Διάλογος μετά Βασι- λείου.—90, 537, 653.Άφορ- κισμός κατά κίνδυνου. — 103. Έπιστολαι Σελεύκφ και Βασι- λεία)— 560, 564. Δικαιολο- γία γης και θαλάσσης. — 652. Αποφθέγματα. — 97. Τεμάχη ψαλμούς έρμηνεύοντα. — 362. Τεμάχη διάφορα. — 153, 188, 305, 306, 315, 432, 540, 624. Τετράστιχα.— 212, 539, 554, 556, 558, 559, 561, 595. Επιγράμματα. — 217. Άκροστιχίς.— 314, 539, 637. Επίγραμμα είς τόν τάφον Βα- σιλείου.— 539.'Έτερον είς τόν τάφον Αθανασίου. — 408. Στί- ΤΟΓ ΔΕΪΤΕΡΟΓ ΤΟΜΟΙ. 821 χοι ιαμβικοί χατ' άλφάβητον.-^ 314, 557. — Τα καθ' έαυτον επτ).— 549, 572, 714. "Επη τινά. — 552. Γνώμαι μονόστι- χοι —554, 558, 564. Γνω- μικά δίστιχα. — 554, 561. Ποιήματα διάφορα. — 558, 563, 598. Χριστός πάσχων.— 556. 'ϊποθηκαι παρθένοις.— 559, 560, 735. "Ιαμβοι εις τήν έαυτοΰ ψυχήν. — 560. Ίστο- ρίαι μνημονευόμεναι εν τω είς , τα Φώτα λόγω.— 649, 714• Λόγος εις Γρηγόριον τον θεο- λόγον. — 329. Κανών παρα- κλητικός εις τον αυτόν. — 475. Εικών αύτοϋ. — 384. Γρηγόριος Νεοχαισαρείας ό θαυ- ματουργός: λόγος εις τόν εύαγ- γελισμόν της θεοτόκου. — 2. Άποκάλυψις. — 258. Τεμά- χη. — 411, 481. Βίος αύτου.— 49, 77, 223, 284, 285. Γρηγόριος 6 Νύσης: περί κατα- σκευής άνθρωπου. — 485. Επι- τάφιος εΙς Πουλχερίαν καΐ Πλα- κίλλαν.— 554. Λόγοι δύο εις το πάσχα. — 6. Περί της ανα- στάσεως του Κυρίου. — 7• Έγκ. του μεγαλομάρτυρος Θεοδώ- ρου. — 149. Βίος του αγίου Γρηγορίου του θαυματουργού. — 49, 77, 223, 284, 285. Τε- μάχη εις τό κατά Ματ&αΐον εύαγγέλιον, — 363. "Ετερα εις ψαλμούς καΐ ώδάς. — 362, 363. Τεμάχη διάφορα. — 188, 395, 410, 432, 458, 481, 628. Επιτάφιος τω Γρηγορίω Νύ- σης. — 22, 135, 185, 281, 459. Γρηγόριος ό Παλαμάς: ευχή τη θεοτόκω. — 654. Γρηγόριος, Σαβαΐτης ιερομόναχος 1550.— 466, 777. Γρηγόριος ό Σιναΐτης: περί ησυ- χίας.—509. Τεμάχη.— 511. Γρηγόριος, Χαυρανίου μητροπολί- της 1653.— 180, 786. Γρηγόριος Ψαριανός, Ιερομόναχος: παράφρασις βίου του οσίου Χα- ρίτωνος. — 573, 657. Γρηγόριος Χιώτης, ηγούμενος του αγίου Σάβα 1682. — 230. Γρηγόριος πρεσβύτερος: βίος του άγιου Γρηγορίου του θεολό- γου.—329. Γρηγόριος μοναχός: σύνταγμα φι- λοσοφίας.— 408. Γρηγόριος λαμπαδάριος. — 596. Γρηγόριος ιερομόναχος 1613 - 1614. — 640. Γρηγόριος ιερεύς XIV. — 39. Γρηγόριος ιερεύς 1652. — 457, 786. Γρηγόριος ιερεύς, οικονόμος έν Κάνιν της Χαλδίας ψ 1749. — 564. Γυναίκες: δια παρατυχούσας τοι- αύτας ευχή. — 499. Γυναικός σαράντισμα δΓ ευχής έν τη εκκλησία. — 504, 505. Γυναικών μ' μαρτύρων ή μνήμη τη α' Σεπτ. — 85. Γυρίων μοναστήριον, άφιερωμέ- νον τη θεοτόκω. — 469. Γυτ(ε)ία δυσουρίας. — 537. Δαβίδ 6 προφήτης. — 43, 46, 51, 822 ΓΕΝΙΚΟΣ ΠΙΝΑΞ 80, 92, 380, 449, 496, 583. "Οροί χαΐ Ψαλτήριον. Δαβίδ ό θεσσαλονίκης, ου ή μνή- μη τη χζ' μηνός Ιουνίου. — 126.' Δαβίδ ιερεύς έκ της κώμης "^Ισας 1546.— 390. Δαβίδ, αρχιμανδρίτης Άγιοταφί- της XVII.— 90, 786. Δαβίδ, μοναχός έκ Σερβίας XIV. — 322, 786• Δαγισ&έου λουτρόν δημόσιον εν Κωνσταντινουπόλει. — 55. Δαλμάτων μοναστήριον έν Κων- στανπνουπόλει. — 1 1 9. Δαμασκηνός ό Στουδίτης, επί- σκοπος Λιτής καΐ Τενδίνης: θησαυρός. — 577. Παραίνεσις μοναχοΐς. — 544. ΉρωελεγεΓα τ-^ θεοτόχω. — 554, 562,564. Δαμασκηνός, ιερομόναχος Άγιο- σαβίτης 1623.-1634— 166, 309, 325, 463, 467, 512, 566, 786. Δαμασκηνός ιερομόναχος Σέρβος, αδελφός Μιχαήλ μητροπολί- του Κολασίισκι κτλ. 1656- 1657.-721. Δαμασκός ή πόλις. — 21, 194, 522, 531, 566. Δαμιανός ό Ανάργυρος: βίος καΐ θαύματα. — 62, 75, 178, 221, 283, 328, 588. Κανών ασμα- τικός, — 476. 'Ασματική ακο- λουθία.—29. Είκών. — 111, 321. Δαμιανός, μοναχός Βατοπεδίνός, ιερομόναχος είτα, μελοποιός. — 157. 634. Δανιβρίτης. Ιγνάτιος, Νικόλαος. Δανιήλ του προφήτου οράσεις. — 210, 653. Τπόμνημα περί τούτου.— 32, 64, 107, 338, 385, 461. Κανών άσματικός. — 476. Δανιήλ του στυλίτου βίος. — 30, 338, 482. Δανιήλ 6 Ταϊθηνός.— 113, 173, 480. Δανιήλ μοναχός, καλλιγράφος XVII.— 515, 777. Δανιήλ ιερεύς XVI. — 381, 777. Δανιήλ άντιγραφευς 1688. — 726. Δανιήλ πρωτοψάλτης. — 639, 646. Δαπόντες: Κωνσταντίνος. Δάρδανος. — 486. Δαρεία ό αγία μάρτυς, ης ή μνή- μη τη ιζ' μηνός 'Οκτωβρίου. — 249. Δάσιος ό άγιος μάρτυς, ου ή μνήμη τη α' Νοεμβρίου. — .20-21. Δεισιδέριος ό άγιος, ου ή δθλη- σις τη ιθ' Σετττ. — 248. Δεκάλογος. — 456. Δέκιος ό αυτοκράτωρ. — 56. Δέλβινον τό έν Αλβανία.— 523. Δέρ - Άλαμάνι, μοναστήριον έν Ίεροσολύμοις. — 228, 791. Δευτέρα εσπέρας ευχή. — 468. Δεύτερον, παλάτιον έν Κωνσταν- τινουπόλει. — 55, Δήμης ό άγιος μάρτυς, ου ή μνή- ΤΟΥ ΔΕΓΓΕΡΟΓ ΤΟΜΟΥ. 823 μη τ^ ιβ' μηνός Απριλίου. — 129. Δημήτρης κνεζης 1550. — 645. Δημητριάδος έπισκοτυή. — 571. Δημήτριος ό μεγαλομάρτυς: μαρ- τύριον χαΐ θαύματα. — 56, 62, 178, 269, 299, 326. Κανών παρακλητικός. — 568. '^σμα- τική ακολουθία. — 316, 317. Στιχηρά τροπάρια. — 133, 445. Μνήμη. — 564, 628, 640. Ναός έν Μιστρά.— 739. Μοναστήριον έν 'Ιεροσολύμοις. —432, 615, 786. Δημήτριος γραμματικός 1398. — 330, 787. Δημήτριος, υιός βασιλέως τηςΤωσ- σι'ας, γεννηθείς 1552. — 628. Δημήτριος, ιερεύς ΧΤος 1548.— 158. Δημήτριος αναγνώστης, προσκυ- νητής τόυ Αγίου Τάφου 1698. — 605, 777. Δημήτριος Βαϊλας ό έκ Τυράν- νων της Αλβανίας 1834.— 605, 777. Δημήτριος Γεμιστός, νοτάριος της Μεγάλης Εκκλησίας 1368.— 611. Δημήτριος Γλυκής έξ Ιωαννίνων 1698-1699.-578, 787. Δημήτριος έξ Ίσβόρου της επι- σκοπής Ιερισσού 1580. — 604, 605. Δημήτριος Κορέσης XVI. — 567. Δημήτριος Κρής, πρεσβύτερος: μετάφρασις των δαβιτικών ψαλ- μών.— 92. Δημήτριος Κυδώνης: μετάφρασις ευχών Αυγουστίνου. — 512. Δημήτριος Λογοθέτης ΧΥΠΙ. — 634, 787. Δημήτριος Λότος ό έκ Χίου. — 634. Δημήτριος ό Μαλωταρας XIV. — 16, 787. Δημήτριος Ξύλινος XIV. — 16. Δημητρόπουλος: Μανουήλ. Δημοκρίτου αποφθέγματα. — 97. Δημόνακτος αποφθέγματα. — 661. Δημοσθένους αποφθέγματα. — 97. Όλυνθιακός.— 657. Διάβολος. — 45, 594. Διάδοχος, επίσκοπος Φωτικής: κε- φάλαια ασκητικά και δροι. — 114, 253. Περί διακρίσεως τών σημείων της χάριτος. — 510. Τεμάχη. — 481, 511, 540, 594, 624. Διαθήκη Παλαιά: αναγνώσματα παλαιάς ή περικοπαί. — 302, 319, 474. Κεφάλαια.- 88. Σύνοψις. — 218. Συλλογή ιστο- ριών έκ της π. και ν. Διαθή- κης . — 86. Περί αναγνώσεως τών Γραφών. — 575. Διακόει (=Διακ(>ης, η) Ναυπά- κτιος, ου υιός Ιωάννης 1566. — 428. Διακονικόν βιβλίον. — 649, 720. Διακρίσεως πέρι διγ]γήματα ασκη- τικά.—326. Διακρούσης: Άκάκιος. Διασυνώ, πρεσβυτέρα Ζαχαρίου ιερέως έν τη νήσω Κω 1601. — 86. 824 ΓΕΝΙΚΟΣ ΠΙΝΑΞ ΔιασωρΓνος: Καλή, Θεοδώρα. ϋΛίΙΙι, κώμη της επαρχίας Αγζ• Ιοοη— 390, Διδασχαλία γέροντος περί πράςε- ων. — 527. Δίδασχάλων διαφόρων χρονογρα- φία.—303. ΔιδαχαΙ ανώνυμοι τουρκιστί. — 621. Δίδυμου τεμάχη. — 165, 362, 432, 481. Διογένης: Τωμανός. Διογένους του χυνιχου φιλοσόφου αποφθέγματα. — 97, 539. Διά- λογος μετ' Αλεξάνδρου του μεγάλου, — 543. Διογένους Λαερτίου τεμάχιον. — 629. Διόδωρος ό άγιος μάρτυς, ου ή μ^^ίμη τη χη' Σετττ. — 249. Διόδωρος Ταρσού: τεμάχη ψαλ- μούς έρμη νεύοντα. — 362. Διοχαισάρεια Ίσαυρίων. — 492. Διομήδης ό δγιος μάρτυς, ου ή μνήμη τη θ' μηνός Ιουνίου. — 121. Ακολουθία. —353. Διονύσιος ό θρδξ. — 88. Διονύσιος Άγιοσα^3ίτης XVI. — 324. Διονύσιος Άγιοσα|3ίτης έκ Νικο- πόλεως 1815. — 588, 787. Διονύσιος Άγιολαυροσαβαΐτης 1482.— 717, 777. Διονύσιος, Άγιοταφίτης ιερομό- ναχος: συναγωγή. — 587. Διονύσιος Αλεξανδρείας: τεμάχη. — 362, 624. Διονύσιος Αρεοπαγίτης: δογματι- κών έκλογη.— 189, 464. Τε- μάχη.—188, 306, 417, 481, 482, 624. Δοξαστικά δι' αυ- τόν. — 1 54. Κανόνος άσματι- κου δια τον αυτόν ωδή θ'. — 593. Διονύσιος Άγιοταφίτης μοναχός, ηγούμενος της έν Ίεροσολύ- μοις μονής του αγίου Γεωρ- γίου XV. — 308. Διονύσιος, Βηθλεέμ πόλεως μη- τροπολίτης 1844. — 724. Διονύσιος, Ίορδανίτης ίερομόνα« χος XIV.— 717. Διονύσιος β', Κωνσταντινουπόλεως αρχιεπίσκοπος. — 6 3 5 . Διονύσιος Μάϊδος, Κορίνθιος 1475 — 737. Διονύσιος Στουδίτης: μετάφρασις λόγου τρΛς Ισαάκ του Σύρου. — 544, 582. Διονύσιος ρήτωρ XVI. — 544, 546, 604, 605, 787. Διονύσιος καλλιγράφος XIV. - 336, 777. Διονύσιος μοναχός: περί διαφο- ράς των θείων &μνων, εύχαΐ χτλ. — 152, 188, 305, 399. Διονυσίου (του κυρ) μοναστήριον έντω'Αγίω'Ορει.— 519, 787. Διονύσιος ό καΐ Βάκχος. — 486. Διονύσιος ό δγιος μάρτυς, ου ή μνήμη τη κδ' Μαρτίου. — 371. Διόπτρα Φιλίττπου μονάζοντος.— 608. Δ ίπτυχα Ίεροσολυμιτικά. — 216. 217. ΤΟΓ ΔΕΪΤΕΡΟΓ ΤΟΜΟΓ. 825 Δοβρουσώνοζ μοναστήριον. — 433. Δοχιανές, έκκλ. μουσικός.— 606. Δομέτιος Πέρσης ό άγιος μάρ- τος. — 249, 354. Δομέτιος, μοναχός Άγιοταφίτης 1616.— 589, 787. Δόμνα ή αγία μάρτος. — 21, 339, 375, 453. Δομνίνα ή αγία μάρτυς. — 21. Δομνίνου έμβολα εν Κωνσταντι- νουπόλει. — 55. Οοη&ΐπδ ΜΛΓΟβΠιΐδ. — 365. Δοξαπατρης: Νείλος. Δοξαστικά τροπάρια, -133, 390, 634. Δοξολογίαι. — 634. Δορυμέδων ό άγιος: μαρτύριον. — 49. Δοσίθεος ό άββας: λόγοι. — 139, 140, 141. Βίος. — 139. Δοσίθβος Νοταράς, πατριάρχης Ιεροσολύμων. — 166, 305, 422, 523, 569, 587, 651, 787. Δούκας; Κωνσταντίνος. Δούλας ό άγιος μάρτυς, ου ή μνήμη τξ ιγ' μηνός Ιουνίου. — 122. Δοχειαρίου μοναστήριον. — 89• Δυρράχιον ή πόλις. — 131, 636, 660. Δωρόθεος (ερομάρτυς, επίσκοπος Τύρου.— 120, 131. Μαρτύ- ριον. — 363. Περί των απο- στόλων. — 719. Δωρόθεος άββας: λόγοι άσκητι- τικοί.— 139, 140, 141, 259. Περί της τεσσαρακοστής. — 334. Τεμάχη. — 162, 191, 481, 624. Δωρόθεος μοναχός, καλλιγράφος χ. XI.— 713. Δωρόθεος, διάκονος Άγιοσαβίτης XVII.— 527. Δωρόθεος, μητροπολίτης Τριπό- λεως Φοινίκης 1577. — 412, 787. . Δωρόθεος α', πατριάρχης Ιερο- σολύμων 1382-1402.-116. 299, 355, 367, 368, 503, 726, 777. Δωρόθεος, μητροπολίτης Πέτρας Αραβίας XVII.— 105, 787. Δωρόθεος Βουλησμας [βίο] 1803. — 123. Δωρόθεος Πρώϊος: αριθμητική κα• άλγεβρα. — 657. Έαρ: λόγος διά τούτο Γρηγορίου του θεολόγου. — 69. Εβδομάδος δλης ακολουθία. — 277. Εβραίοι. — 407. Ώς δει δέχε- σθαι τους έζ Εβραίων είς τήν όρθόδοςον έκκλησίαν προσερ- χόμενους.— 502. Ώς δει τους Εβραίους όρκίζεσθαι προς χρι- στιανούς διαφοράς έχοντας. — 365. Περί τίνος Εβραίου την τέχνην άρχιμάγου. — 494. Εβραϊκού βιβλίου λείψανον. — 412. Έβυρπιδτης = Εύριπιώτης, κά- τοικος Ευρίπου. — 308. Εγκαινίων εκκλησίας ευχή.— 506. 826 ΓΕΝΙΚΟΣ ΠΙΝΑΗ Έγχλείστρας Άγιας έν Κύπρω προάστε ιον . — 494. Εγκράτειας πέρι. — 545, 615. Έγρηνα= Αίγινα ή νήσος. — 642. Έγριπος = Εαριπος. — 567. Εδέμ (της) όδοιπορίαι. — 517. Έδεσσα.— 354, 528, 747. Έζεκίοα βασιλέως ευχή και λέ- ξεις έν αύτη.— 219, 277. Εικόνες ίστορικαι: περί της έν Βηρυτω εικόνος Ίησου Χρί- στου.—108, 181, 498, 517. Περί της εΙκόνος του Άντι- φωνητου. — 604. Εικόνες άγιων. "Ορα τα κατ* άλφάβητον ονόματα τούτων. Εικόνων πέρι. — 270. Περί της αναστηλώσεως αυτών. — 182. Περί της εικονοπροσκυνήσεως. — 390. Περί της επισκευής εικόνων. — 604. Ειρήνη Θεοδώρου Τάλη, έν Χιω XVI. — 567. ί]Ιρηναΐος θήρσιος. — 658. Είρήναρχος ό άγιος: κανών άσμα- τικός.— 478. Ειρήνη ή αγία: μαρτύριον. — 339, 605. Είρηνούπολις. — 327. Είρμολόγιον. — 91, 157, 601, 606, 616, 646, 757. Έκκλησίαι: ακολουθία δι' εγκαί- νια. — 158. Ακολουθία έπΙ καθιερώσει ναού. — 446. Εκ- κλησία του άγιου Γεωργίου έν Άσκάλωνι. — 716. Έτερα του αύτοΰ έν Τζίφνα. - - 617. Έτερα έν Τυρνόβω της Βουλγαρίας.— 721. Έτερα έν Βενετία. — 658. Έτερα έν τη επισκοπή Δαράνδων. — 327. Έτερα έν τή λαύρα του αγίου Σάβα. — 449. Αγίου Δημητρίου έν Μιστρά. — 739. Έτερα έν Ίε- ροσολύμοις. — 433. Των αγίων αποστόλων έν Κωνστοτντινου- πόλει. — 175. Του αγίου Νι- κολάου εις Άκρωτήριον. — 385. Παρεκκλήσιον του αύτου έν τη λαύρα του αγίου Σί- βα.—425. Της αγίας Ειρή- νης έν Κωνσταντινουπόλει. — 396. Του αγίου Κωνσταντίνου έν Ίεροσολύμοις. — 346, 432. Της αγίας Τριάδος έν τη έρή- μω του Ιορδανού ποταμού. — 626. Της αύτης πάλιν έν Ίε- ροσολύμοις. — 440. Του ευαγ- γελισμού της Θεοτόκου έν τη λαύρα του αγίου Σάβα. — 229. Ή αυτή εκκλησία λέγεται και Παναγία. — 427. Του αγίου Ιακώβου έν Ίεροσολύμοις. — 162. Του αποστόλου Λουχα έν Κύπρω. — 163. Του προ- φήτου Ήλιου πλησίον της Ιε- ρουσαλήμ. — 444. Της αγίας Σοφίας έν θεσσαλονίκη. — 438. Των αγίων 40 μαρτύρων έν τη λαύρα του οσίου Σάβα. — 592. Μιχαήλ αρχαγγέλου έν Ίεροσολύμοις. —601. Του αγίου Ιωάννου έν Αάρνακι της Κύ- πρου.—606. Του τιμίου Σταύ- ρου έν Μεσοκήπω της Κύ- πρου. — 365. Εκκλησία κα- λούμενη Πουτνα, έν Μολδο- βλαχία. — 421. Της Αγίας ΤΟΪ ΔΕΓΤΕΡΟΓ ΤΟΜΟΪ. 827 Αναστάσεως έν Ίεροσολύμοκς. —238, 293, 322, 562. Της αγίας Αναστασίας έν Βυζαν- τίω. — 455). Της αγίας Σοφίας έν Βϋζαντίω. — 592, 749. Έχχλησιαστου ερμηνεία. — 597. "Εκλειψις ηλίου έν Ίωαννίνοις όραθεΤσα έτει 1699. — 578. Έχλογάδιον των μηναίων. — 478. Έχλογάδιον τοα ευαγγελίου. — 615. ΈχλογαΙ λόγων πατερκχων. — 654. Έλαίον αγιον (ή ευχέλαίον): άχο- λου&ία δια τούτο. — 454, 492, 500, 505, 632. Έλαιών δρος εζω της Ίερουσα- σαλήμ. — 144. Έλεα^ουλχος: Θεοφάνης. Έλεαζάρου του αγίου μνήμη. — 553. Ελένης της αγίας βίος. — 401, 482, 594. Ότττασία. — 538. Μετάβασις εΙς Ιεροσόλυμα. — 483. Περί της δι' αύτης ευ- ρέσεως του σταυρού. — 455. Ακολουθία καΐ συναξάρεον. — 252, 353. Ναός έν Ίεροσο- λύμοις. — 612. Ελένη ή Μενελάου.- 486. Ελένη Παλαιολογίνα 1424.— 87. Έλενούπολίς. — 493. Ελευθέριος ό άγιος: μαρτυριον. — 31, 338. Έλισσάβετ Μπορνόσκη Μογγιλο- βοϊβόντα ΧνΠ.— 162. Έλισσα ίου του προφήτου μνή- μη.— 122. Ακολουθία. — 353. Εύαγγέλιον άναγινωσκόμενον τξ μνήμη τούτου. — 157. Έλλαδίω τω άγίω κανών άσμα- τικός.— 372, 373. Ελλάς ή χώρα. — 514. Έλλέβιχος στρατηλάτης. — 243. Έλληνες.- 54, 514, 658. Έλπιδηφόρος 6 άγιος: άθλησις. — 76, 221, 283. Έλπίδιος ό άγιος μάρτυς, ου ή μνήμη τη ιζ' μηνός Σεπτ. — 20. Έλπί'διος, ω περί άγάτυης εγρα- ψεν εκατοντάδας δ' Μάξιμος ό όμολογητής. — 526. Έλ-Χάδρ, κώμη. — 727, γραμ μη 29, ένθα κατά παραδρο- μήν έγράφη το Μπετζάλα. Έμβρία?-587. Εμμανουήλ ιερεύς, οικονόμος της νήσου του Αγίου Ευστρατίου 1656.— 591. Έμμετρα διηγήματα. — 616. Εμπρησμού μεγάλου της Κων- σταντινουπόλεως άνάμνησις ένέ- ορχος τη α' Σεπτ. — 85. Έμρί, συνοικία, καθά φαίνεται, της πόλεως Σπάρτας έν Πι- σιδία —588. Έναντίαι ήμέραι του ένιαυτου.— 628. Ένθυμησις περί του Παραδείσου. — 517. Ένταλμα πατριαρχικόν έτους 1419.-571. Εντολής α' του θεού τήρησις. — 190. 828 ΓΕΝΙΚΟΣ ΠΙΝΑΞ Ένυπνιασμός: άχ6λουθ(α διά τού- τον.—186. Ενώσεως πέρι. — .346. Έζαγορευομένων άριστη τάζις. — 160. ΈΕαήμβρον. — 280. ΈξαποστεΛάρια. — 273, 468, 479, 582, 653, 726. Έξ άρχου πατρεαρχίχου πρδςις έν Βενετία ετει 1549, πιθανώς Μητροφάνους μητροπολίτου Καισαρείας, ύστερον εις τόν οίκουμενιχόν θρόνον άνελθόν- τος.— 659. Έζοδιαστιχά. — 93, 415, 500, 575, 632, 756. Έξομολογησεως τάξις.— 99, 204, 208. Εύχαι σογχωρητικαί. — 187, 272, 340, 437, 467, 500, 502, 508, 522, 546, 600, 640, 650, 655. Έζομολογουμένω ανάγνωσμα του Πραζαποστόλου. — 160. Εξορκισμοί.— 88, 508. Εξωπααχίου απολυτίκια . — 271. ΕραπΛ^ο^β αυοί;». — 341. Επιγράμματα διάφορα. — 31, 41, 35, 75, 77, 91, 92, 170, 172, 174, 180, 181, 292, 436, 479, 496, 628. Επιστήμη ή όσια: βίοςαύτης. — 76, 221, 283. ΈπιστολαΙ διάφοροι ανώνυμοι. — 93, 161, 192. Έπιστολάρια. — 574, 575. Έπιτίμια εις τάς κανονικάς. — 636. >17« Επιτίμια προς έξομολογουμένους. — 636. Ευχή δι' έπιτίμια λυόμενα. — 507. 'ΐίπιτιμιών διαφοραί. — 403. Έπιφάν(ε)ια, π<5λις Συρίας. — 172. Έπιφάνιος ό Κόπρου: λόγος εις τήν ταφήν του Κυρίου. — 5, 69, 109, 177, 183, 268, 348, 392, 580, 596. Εις τήν Άνάληψιν. — 184. Έγκώ- μιον εις τόν άγιον Νικόλαον. — 351. Λόγος εις τα ΒαΓα. — 386. Έκ των παναρίων αποσπάσματα . — 218. Αειτουρ- γία σερβιστί. — 723. Έρωτα- ποκρίσεις. — 532. Τεμάχη. — 481, 482. Βίος Έπιφανίου.— 387. Έπιφάνιος μοναχός: βίος της Θεοτόκου. — 106. Έτυταΐτης: Βασίλειος αναγνώστης. Έτυτάλοφος = Κωνσταντινούπολις. — 410. Έπτάνησοι: Ίωνικαί. Έτυτάπυλος = θήβαι της Βοιω- τίας.—433. Έλγώλ, πόλις Περσίας. — 248. Έρεσσός, πολίχνη της νήσου Λέσβου. — 566. 'Ερινούπολις = Είρηνούπόλις. — 172. Ερμείας ό άγιος μάρτυς, ου ή μνήμη τη ιη' μηνός Ιουνίου. — 124. Έρμίνιγγίλδος οίγιος μάρτυς, ου ή α&λησις τη λ' μηνός Όκτω βρίου. — 249. ΤΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΤΟΜΟΥ. 829 Ερμογένους ρητορικής περίλη- ψις. — 217. Ερμογένης 6 άγιος: μαρτυριον. — 30> 33, 64, 85, 337. Έρμόλαος άγιος: άχολουθία βι' αυτόν. — 354. Έρωτηις ό αγία μάρτυς: μαρτύ- ριον.— 57. Ερωτήσεις αγίων πατέρων. — 713. Ερωταποχρίσεις θεολογιχαί. — 429. Έρωταποχρίαεις ά'/ώνυμοι. — 643, 651. Εσπερινού μεγάλου άχολουθία. — 523. Εύχαί.— 503. "Εσττερος δγιος, ου ή μνήμη τξ β' Μαίου μην(5ς.— 130. Εστιάσεως πέρι. — 615. Ευα ή πρώτη γυνή . — 211. Ευαγγέλια λειτουργικά. — 22, 38, 83, 105, 112, 156, 157, 179, 227, 228, 236, 238, 239, 292, 297, 298, 308, 366, 367, 377, 469, 470, 471, 720, 726, 729, 755. Λειτουργικών ευαγγελίων λεί- ψανα. — 9, 35, 225, 226, 435, 609, 622, 660, 715. Ευαγγέλια έωθινά. — 324, 383, 474, 479, 581, 632. Ευαγγελίων ερμηνεία. — 537. Εύγγ. είς μνήμας αγίων. — 470. Εύαγγ. της Θεοτόκου. — 474. Σαββατοκύριακα εύαγγέ- λία. — 308. Ευρετήριον ευαγ- γελίων.—87, 297, 436. Συ- ναξάριον αυτών. — 180, Δή- λωσις ευαγγελίων. — 87. 470. Περί αναγνώσεως ευαγγελίων. — 430. Τήσεις έκ τών ευαγ- γελίων.—530. Εύαγγελινός Σκοπελίτης, έκχλησ. μουσικός. — 639. Ευαγγελισμός τής Θεοτόκου. — 2, 67, 107, 176, 442, 443, 462, 571, 600. Εύάγριος ερημίτης, ό Ποντικός: υποτύπωσις μοναχικής ασκή- σεως.—654. Τεμάχη.— 408, 487, 540, 624. Βίος. — 537. Εύβοια ή νήσος. — 199. Ευβουλος: διήγημα περί τούτου. — 739. Ευγενία ή αγία: μαρτύριον. — 34, 339. Ευγενικός: Ιωάννης, Γεώργιος. Ευγένιος ό &γιος: μαρτύριον. — 64, 338, 456, 482. Ευγένιος ιεροδιάκονος ΧΥΠ. — 542, 787. Ευγραφος ό άγιος μάρτυς: μαρ- τύριον.—30, 64, 337. Ευδοκία ΣαμαρεΓτις ή όσία, ής ή μνήμη τη α' Μαρτίου μη- νός. — 279, 320. Κανών άσματικός. — 370. Είκών. — 320. Βίος.— 387. Ευδοξία ή αγία μάρτυς, ής ή μνήμη τή α' Μαρτίου μηνός. — 66. Ευδόκιμος ό δγιος: βίος.— 590. Κανών άσματικός. — 632. Εύεργέτιδος τής Θεοτόκου μονα- στήριον έν Κωνσταντινουπόλει. — 151, 446, 583. Τυπικόν αύτοΰ. — 437. 830 ΓΕΝΙΚΟΣ ΠΙΝΑΞ Εύεργετηνός: Παύλος. Ευθύμιος ό δσεος: βίος. — 259, 482, 599, 629, 718. Δίά- λεζις αύτου μετά Σαραχηνου έν Μελιτην^. — 336, 652. Γνω- μικά του αύτοδ. — 651. Διδάγ- ματα.— 491. Μνήμη του αυ- τού τη κ' μηνός Ιανουαρίου. — 250. Μοναστήριον έν Παλαι- στίνη — 83, 434, 436. Ευθύμιος ό νέος δσιος, 6 μονήν Ιβήρων οίκοδομήσας έν "Άθω. —591. Ευθύμιος ό μελωδός: κανόνες ασματικοί. — 474, 475, 477. Ευθύμιος 1724 - 1734. — 558, 777. Ευθύμιος, ιερεύς έν Κωνσταντι- νουπόλει XIV.— 16. Ευθύμιος, αρχιεπίσκοπος Ίβερίας 1334.— 250. Ευθύμιος ό Ζυγαβηνός: δογμα- τική πανοπλία. — 620, 730. Ευθύμιος, πατριάρχης Κωνσταν- τινουπόλεως. — 661. Εύλαμπία: μαρτύριον. — 388. Εύλάμπιος: μαρτύριον. — 388. Εύλόγιος ό δσιος. — 90, 144. Εύλόγιος, ιερομόναχος εκ Μολ- δοβλαχίας 1555.— 421. Εύνομιανοί. — 502. Εύνόμιος ό αίρεσιάρχης. — 491. Εύοδος ό δγιος μάρτυς, ου ή μνήμη τη α' μηνός Σεπτ. — 85. Εύριπος ή νήσος. — 308. Εύριπίδου Εκάβη. — 542, 553, 557, 558, 563, 572. "Ορέ- στης.— 542, 572. Γνωμικά.— 572. Ε5ριχον, κώμη της νήσου Κύ- πρου.— 214. Εύσέβιος ό έν Φοινίκη: μαρτύ- ριον.— 50, 249. Εύσέβιος, επίσκοπος Αλεξαν- δρείας: λόγος εις τήν άνάστα- σιν του Κυρίου. — 177. Εύσέβιος, επίσκοπος Νικομηδείας: λόγος περί της Κυριακής ημέ- ρας.—498. Εύσέβιος Σαμοσάτων ό άγιος, ού ή μνήμη τη κβ' μηνός Ιου- νίου.— 125. Εύσέβιος ό Παμφίλου: προς Καρ- πιανον επιστολή. — 307, 432, 444, 471, 752. Ύπόθεσις εις τους ψαλμούς. — 187. Τεμάχη ψαλμούς και ωδάς έρμηνεύον- τα. — 362, 363. Τεμάχη τώ κατά Ματθαίον ευαγγελίου μέρη τινά έρμηνεύοντα. — 363. Ευστάθιος ό άγιος μάρτυς: μαρ- τύριον.— 49,'60, 327. Κανών αύτω ψαλλόμενος. — 569. Ευστάθιος, ηγούμενος μονής Άτ- ταλίνης.— 136, 137• Ευστάθιος, επίσκοπος Σεβαστείας. —487. Εύστόχιος ό άγιος, ού ή μνήμη τη κ' μηνός Ιουνίου. — 125. Ευστράτιος ό άγιος: μαρτύριον. — 64,269,329,338,456,590, 745. Εύχαί.— 520,523,613. Νήσος αύτου. — 591• Ευστράτιος 6 άγιος, ηγούμενος της μονής Αύγάρων: βίος. — 374. ΤΟΪ ΔΕΓΤΕΡΟΪ ΤΟΜΟΓ. 831 Ευσχήμων, έπίσχοπος Λαμψάχου: χο(νών αύτω ψαλλόμβνος.— 370. Εότέχιο;: Ιωάννης Ποτρούμιος. Εΰτρόπιος ό ίτγιος: μαρτύριον. — 387. Ευτύχιος 6 οογχλητιχός, οδ ή μνήμη τη ζ' μηνός Σεπτ. — 248. Εοτόχιος Ιτβρος, οδ ή δθλησις εορτάζεται τη ιθ' μηνός Σεπτ. —248. Ευτύχιος ό άγιος αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, οδ ή μνήμη τη ε' ή τη ς' μηνός Απριλίου.— 129, 472. Ευφημία ή αγία μάρτυς: μαρτύ- ριον. — 384, 388. Έγ/ώμιον αύτης. — 184. Ευφημία ή χύρη• θαύμα το γε- νύμενον έπ' αύτη. — 223, 352. Εύφήμιος καλλιγράφος, χληριχύ; χαΐ αναγνώστης 1043. — 725. Εύφραθάς. — 308. Ευφρόσυνος ό όψοποιός. — 349, 520. Εύχαΐ διάφοροι. — 88, 91, 99, 101, 102, 103, 104, 154, 187, 204, 206, 207, 272, 273, 296, 323, 340, 358, 400, 437, 447, 448, 467, 468, 499, 500, 502, 503, 504, 505, 506, 507, 508, 510, 522, 523, 528, 544, 546, 548, 554, 581, 585, 594, 600, 610, 612, 613, 621, 623, 630, 632, 635, 636, 640, 641, 648, 650, 654. 655, 656. 717. Εύχελαίου άχολουθία. — 447, 501 , 640. Ευχολόγια. — 94, 101, 310, 467, 492, 499, 501, 503, 504, 505, 523, 580, 585, 592, 616, 622, 654, 756. Εφέσου επτά παίδες: διήγησις περί αύτων. — 56, 545. Κανών ^σματιχός. — 596. Έφραιμ Ιεροσολύμων. — 575, 656, 717. Έφραιμ ό Σύρος: συγγραμμάτια διάφορα. — 26, 64, 78, 97, 108, 145, 148, 149, 261- 266, 289 - 292, 307, 328, 350, 358 - 361, 386, 392, 394, 398, 415, 426, 457, 463, 487, 497, 530, 532, 537, 538, 565, 579, 582. 587, 589, 608, 609, 623, 649, 651. Τεμάχη. — 189, 252, 257, 259, 481, 490, 517, 540, 583, 624, 629, Εύχαί.— 90, 212, 323, 464, 590, 640. Βίος. — 460. Έχίδνης πέρι.— 87. Έώα = Μιχρά Ασία.— 286. Έωθινά ίδιόμελα.— 468. Έωθινά ευαγγέλια: ευαγγέλια. Έωδιναι εύχαί. — 503, 613. Ζαβειρώτης: Αντώνιος. Ζάβλα, γυναικός δνομα. — 229. Ζάκυνθος ή νήσος. — 571. Ζαμύτιος ιερεύς 1744. — 726. Ζαχαρίας ό προφήτης. — 20, 106, 130, 277, 583. Ζαχαρίας ιερεύς έν τη νήσω Κω XVI.— 86, 787. 832 ΓΕ1ΪΙΚ0Σ ΠΙΙίΑΞ ΖεβεδαΤος: περί των υίων αυτού. —81. ΖεβελΤνος ΧΙΙΙ? — 376, 787. Ζευς.— 486. Ζηθος, υιός του Αιός. — 486. Ζηνδζ 6 &γοζ μάρτυς, ού ή μνήμη τη χγ' μηνός Ιουνίου. — 126. Ζήνων ό άγιος μάρτυς, ου ή μνήμη τη χγ' μηνός Ιουνίου. — 126. Ζητήματα πνευματικά. — 257. Ζιγαβηνός: Ζυγαβηνός. Ζιντζή-Δερέ, χωρίον έν Καπ- παδοκία.—577. Ζόρζης ό της Καπετάνισσας, Κύ- πριος XIV.— 365. Ζουλεάδες, γένος έν Κρήτη XIV. — 319. Ζυγαβηνός: Εύ&ύμιος. Ζύμης ακολουθία. — 99, 435. Ζωή ή αγία μάρτυς, ης ή μνήμη τη β' μηνός ΜαΓου. — 130, 338. Ζώνη της Θεοτόκου. — 354. Ζωοδόχος Πηγή: ακολουθία δια ταύτη ν κάίτά τήν έν *Αθω τά- ξιν.— 572. Ζώσιμος ό δγιος μάρτυς^ ου ή μνήμη τη ιθ' μηνός Ιουνίου. — 124. Ζώσιμος άββας ό οίσιος: ρήσεις αυτού. — 294. Λόγος του αυ- τού.—259. Ζωτικός, πρεσβύτερος ορφανοτρο- φείου.— 225. Ηθικός, έκκλησ. μουσικός. — 606, 607, 634, 645. Ηλίας ό προφήτης. — 54, 67, 157, 354, 388, 588. Ήλιου ό άγιος μάρτυς, ου ή μνή- μη τη ιθ' μηνός Σετυτ. — 249. Ηλίας μοναχός, μελωδός: ειρ- μοί.— 157. Ηλίας, πατριάρχης Ιεροσολύμων, μελωδός. — 157, 741. Ηλίας, επίσκοπος Άβρούδ. — 531. Ηλίας, αρχιεπίσκοπος Καισαρείας Παλαιστίνης 1281.— 229. Ηλίας, αρχιεπίσκοπος Κρήτης XIV.— 114-115. Ηλίας πρεσβύτερος: άνθολόγιον γνωμικόν. — 114. Ηλίας ιερεύς, έκ της κώμης Τα- φίδια XVII.— 617, 787. ^Ηλιας, ου υιός Μουσές XVI ?— 718. Ήλιου χατζής, Πάτμιος XVIII.— 562. "Ηλων τιμίων ευρεσις. — 538. Ήλιώτης: Θεόδωρος. "Ηπειρος Παλαιά.— 587, 729. Ήραΐς ή αγία μάρτυς.— 20, 247. Ηράκλεια της Θράκης. — 84. Ηρώδης, βασιλεύς της Ιουδαίας. — 382. Ήρωδιανός: περί κλίσεως, περί ρημάτων. — 217. ΉσαΓας ό προφήτης. — 45, 73, 277, 405, 406, 491, 549. ΉσαΓας ό μέγας δσιος: λόγοι ασκητικοί.— 143, 259, 275, ΤΟΪ ΔΕΥΤΕΡΟΥ Τ0310Υ. 833 316, 398, 479, 510, 520, 527. Τεμάχη. — 481, 517, 540, 599, 624. ΉσαΐΛς Παντάγαλλε, μοναχός 1493.— 426, 777. Ησαΐας ιερεύς Ίεροσολυμίτης 1616. — 587, 787. Ησιόδου έργα και ήμέραί. — 454, 542, 549, 553, 555, 556, 559, 560, 562, 572. Ησύχιος, πρεσβύτερος Ιεροσολύ- μων: περί της αναστάσεως του Κυρίου. — 7. Λόγος εις την Τπαιταντήν. — 176, 462. Γνώμαι πνευματικά ί. — 527. Τεμάχη ψαλμούς και ωδάς έρ- μηνεύοντα. — 165, 362, 363. Ερμηνεία των ψαλμών. — 580. Περί νήψεως. — 335, 541. Τεμάχη διάφορα. — 432. Κε- φάλαια ασκητικά. — 315, 509, 637. θαδδαΤος ό άγιος. - 163. θαλασσηνοί, γένος έν Κρήτη XIV.— 320. θαλάσσιος ό Λίβυς: περί αγάπης και εγκράτειας εκατοντάδες. — 511, 516, 526, 556. Τεμά- χη.—305. θαλέλαιος ό δσιος: ακολουθία. — 252. θάνατος αμαρτωλών . — 211. θ άνατος ενάρετων . — 211. θανάτου πέρι. — 575, 623. θανάτου αφοβία. — 334. θαυμαστόν δρος. — 194, 626. Θέκλα ή πρωτομάρτυς, ης ή μνή- μη τη η' καΐ τη κδ' Σετττ. και τη ζ' Μαρτίου.— 60, 117, 472. Μαρτύριον αύτης. — 388. Τροπάρια δια ταύτην. — 658. θεόγνωστος ίερομό^>αχος: τεμά- χη.—540. Θεοδόσιος ό κοινοβιάρχης: βίος. — 239, 259. Λαύρα τούτου έν Παλαιστίνη. — 16, 19, 83, 280, 434, 787. Γνωμικά.— 651. Θεοδόσιος αυτοκράτωρ. — 352. Θεοδόσιος μοναχός Χ. — 473. Θεοδόσιος ιερομόναχος, έκ του μοναστηρίου Σταυρόν ικήτα 1819.— 382. Θεοδόσιος Χίος, ιεροδιάκονος, έκκλ. μουσικός. — 634. Θεοδόσιος Κορυδαλλεύς: Θεόφιλος. θεοδοσιούπολις. — 650, 775. θεοδότη ή άγια μάρτυς. — 20, 131, 249. θεοδοτίωνος ερμηνεύματα. — 165. 362, 432. θεόδοτος, ήγεμών Πέργης. — 20. ' θεόδοτος Αγκύρων, ίερομάρτυς, ου ή μνήμη τη ιε' Σεπτ. — 120, 248. Θεοδούλη μοναχή. — 238. Θεόδουλος, προς δν Ησύχιος απέ- στειλε κεφάλαια περί νήψεως. —315, 335, 509, 541, 637. Θεόδουλος ό άγιος μάρτυς, ου ή μνήμη τη δ' μηνός Απριλίου. — 129. Κανών άσματικός. — 371. Βίος αύτοΰ. — 590. Θεόδουλος μοναχός: περί ύμνων. — 152, 154, 192, 323,400, 464. Τεμάχη.— 305. 53 834 ΓΕΝΙΚΟΣ ΠΙΝΑΞ Θεόδουλος ό έχ της μονής των Μαγγάνων^ έχχλησ. μουαιχός. — 634, 64δ. Θεόδουλος, μοναχός Άγιοσα^ίτης 1550-1556.-211, 645. Θεοδώρα η έν Αλεξάνδρεια: βίος. — 59, 215, 573. Μνή- μη.—472. Θεοδώρα παρθενομάρτυς, ης ή μνήμη τη ς' μηνός Απριλίου. — 129. Εύαγγελιον διά την έορ- τήν αυτής. — 180. Θεοδώρα Διασωρίνου Χία XVI. — 567. Θεοδώρα Παντελή Μαυροκορδάτου XVI. -567. Θεοδώρητος ή Θεοδώριτος, επί- σκοπος Κύρρου: περί τριάδος. — 653. Συγγράμματα τίνα. — 469. Περί ασκητικής πολι- τείας.— 409. Περί προνοίας. — 554. Ερμηνεία των επιστο- λών Παύλου. — 326. Ερμη- νεία των ψαλμών. — 516. Τε- μάχη.— 188, 306, 362, 363, 481, 540, 628. Θεοδώρητος μοναχός 1319. — 317. Θεόδωρος στρατηλάτης ό μεγα- μάρτυς: μαρτύριον. — 66, 393, 538. Περί τής μνήμης αύτου. — 108, 150. θαύματος του αύτου διήγησις. — 149. Έγχώ- μιον του αύτου. — 149. Ακο- λουθία και κανόνες παρακλη- τικοί.— 120, 477. Ναός αύ- του έν Βυζαντίω, έν τοΤς Πα- ρακίου [βίο]. — 472. Κώμη έν Λέσβω. —566. Θεόδωρος μάρτυς, ου ή άθλησις τή ς' Σε7υτ.~247. Θεόδωρος μάρτυς Ιτερος, ου ή δθλησις τ^ ζ Σεπτ. — 248. Θεόδωρος Βάλσαμων. — 342, 345. Θεόδωρος ό Βέστης: έγκώμιον τής μάρτυρος Ευφημίας. — 184. Θεόδωρος ό Βυζαντές. — 274. Θεόδωρος Γαζής: γραμματική. — 633. Θεόδωρος ό Γρατττός, ου ή μ^;ή- μη τη κζ' Δεκεμβρίου: βίος. — 339. Θεόδωρος Δαφνοπάτης ό μάγι- στρος: έγκώμιον εις τόν άπ. Παυλον.— 169. Θεόδωρος Εδέσσης: τεμάχιον έκ του βίου τούτου. — 482. Κε- φάλαια ασκητικά. — 115. Λό- γος περί πίστεως. — 528. Θεόδωρος ό Ήγιασμένος. — 153, 305. Θεόδωρος Ήλιώ της, άββας. — 144. Θεόδωρος Ήρακλείας: τεμάχη. — 362, 363. Θεόδωρος , Ικονίου επίσκοπος : μαρτύριον Κηρύκου και Ίουλίτ- της. — 67. Θεόδωρος ό Καπάσας. — 607. Θεόδωρος ό Κοθούρ •{• 1749. — 564. Θεόδωρος, Κυρήνης επίσκοπος: περί αγάπης. — 409. Θεόδωρος, Κωνσταντινουπόλεως αρχιεπίσκοπος, ου ή μνήμη τη κη' Δεκεμβρίου. — 396, 472. Θεόδωρος Λανατος 1274-1275. —238, 775. ΤΟΥ ΔΕΪΤΕΡΟΪ ΤΟΜΟΓ. 835 Θεόδωρος ό Αάσχαρ^ς: χανών εις την θεοτόκον. — 164, 189, 323, 566. Θεόδωρος ό Μοναστηριώτης 1201. — 442, 775. Θεόδωρος ό Μοψουεστίας. — 363. Θεόδωρος, Πάφου πόλεως έπί- σχοπος: βίος Σπυρίδωνος Τρι- μυθουντος. — 33, 387. Θεόδωρος ό έν Πέργη. — 20, 249, 590. Θεόδωρος ό Πρόδρομος: περί τυνευμάτων . — 511. Στίχοι. — 532. Τετράστιχα. — 555, 558, 560. Ερμηνεία χανόνων άσμα- τικών.— 559, 736. Θεόδωρος ό Τάλης, Χίος XVI. — 567. Θεόδωρος ό Σα|3αΓτης. — 397, 399, 489, 576. Θεόδωρος Σγουρομάλης XIV. — 16. Θεόδωρος ό Στουδιτης: κατηχή- σεις.—137, 163-165, 251, 260, 424, 460-461. Λόγος εις την προσκύνησιν του Σταύ- ρου. — 268. Είς το γενέσιον του Προδρόμου. — 393, 420. Εις τήν ευρεσιν της κεφαλής αύτου. — 66. Τεμάχη .—481, 624. Γνωμικά.— 651.— Κα- νών άσματικός. — 586. Εύχαί. — 640, 656. Μέλη.— 157. Θεόδωρος Συκεώτης. — 123, 372, 741. Θεόδωρος Τραπεζουντος, ου ή μνήμη τη κζ' μηνός Ιουλίου. — 472. Θεόδωρος, Τριμυθούντων επίσκο- πος: περί του Χρυσοστόμου, — 62-63. Θεόδωρος ό Τήρων. — 390, 588, Θεόδωρος Φωκαεύς: άναατασιμα- τάριον. — 605. Θεόδωρος τις βασιλεύς. — 653. Θεόδωρος ναυκληρος. — 604. Θεόδωρος μοναχός, προς δν απο- κρίσεις Ιστελλεν 6 δσιος Βαρ- σανούφιος. — 404. Θεόδωρος καλλιγράφος 987. — 286, 777. Θεόδωρος, διάκονος της 'Αγίας Αναστάσεως 861-862. — 712, 777. θ εόδωρος Ίεροσολυμίτης 1431. — 39. θεόκλεια ή αγία μάρτυς, ης ή μνήμη τη ιζ' Σεπτ. — 248. Θεόκριτου ειδύλλια. — 549. Απο- φθέγματα.— 97. θεοκτίστη ή Λεσβία: βίος. — 76, 283. θεόκτιστος ό Στουδίτης, μοναχός: κανόνες άσματικοί. — 272, 547, 548,' 566. θεούπολις = Αντιόχεια ή μεγά- λη.—388. θεοστήρικτος μοναχός, ασματο- γράφος. — 99, 446. θεοτοκάριον.— 154, 381, 427, 434, 464, 465, 474, 641, 757. Θεοτόκης: Νικηφόρος. θεοτοκία.— 389, 468, 532, 641. 836 ΓΕΝΙΚΟΣ ΠΙΝΑΞ θεοτόχος: βίος. — 106, 184, 268, 269, 420, 462, 538, 565, 589, 743. Λόγοι εις το γε- νέσιον αυτής. -- 106, 462. Εις τον εύαγγελισμόν αύτης. — 2, 67, 107. Περί της εορτής του ευαγγελισμού, — 176, 442, 443, 462. Εις τα ει- σόδια αυτής έν τώ ναω. — 63, 107, 462, 579-580. Εις τήν χοίμησιν αυτής. — 26, 68, 351. Έγχώμιον αυ- τής. — 96, 107, 267, 268, 400. Περί της παρθενίας αυ- τής.— 333. Άποχάλυψις αυ- τής.—415, 499, 651, 655. 'Ωδή αυτής. — 277. θαύμα- τα.— 161, 458. 'Δχολουθίαι ασματιχαι χαι χανονες παρα- κλητιχοί.— 91, 99, 111, 154, 155, 189, 202, 266, 267, 271, 272, 353, 354, 371, 396, 398, 430, 445, 474, 477, 478, 546, 549, 568, 613, 646, 653, 662, 741. Μεγαλυνάρια. — 186, 465. Αντίφωνα. — 186. ΟΤκοι. — 323, 443, 444, 465. Στιχη- ρά. — 118, 479. Στίχοι προς τήν θεοτόχον. — 465. Γε- νέσεως ανάγνωσμα διά τήν γέννησιν τής Θεοτόκου. — 230. Ευχαι προς αυτήν. — 96, 151, 154, 272, 323, 375, 400, 467, 493, 528, 589, 610, 613, 629, 654, 655, 656. Εικόνες του γε- νεσίου, των είσοδίων, του ευ- αγγελισμού καΐ τής κοιμήσεως τής Θεοτόκου. — 99, 111, 320, 322. Έκκλησίαι έν Βυ- ζαντίω: ΧαλκοπρατεΤα, τά Κό- ρου, Πέτρα. — 472. Έν τ^ επισκοπή Κιτίου. — 39. Μο- ναστήρια: Βατοπεδίου. — 570. Καλαμώνος. — 712. Βάτου. — 315, 509, 637. Πορταίτίσ- σης. — 585. Γυρίων. — 469. Παναγίας έν Ίζροοαάλγιμ. — 522, 615. Βροντοχίου έν Κρήττβ. — 739. Εύεργέτιδος έν Κωνσταντινουπόλει. — 151, 437, 446, 583. θεού περί. — 306, 415. θεοφάνεια:όμιλίαι περί τούτων. — 107, 469, 600, 608, 714. ΆκολουθίΛ και αγιασμός. — 311, 447, 452, 453, 492, 500, 505. ^Ωραι. — 605. Με- γαλυνάρια. — 453. Θεοφάνης ό υμνωδός, ου ή μνήμη τή κζ' Δεκ. και τή ιβ' Μαρ- τίου.—339, 626-627. Κα- νόνες ασματικοι προς διαφό- ρους αγίους. — 119, 120, 121, 122, 123, 124, 125, 126, 128, 130, 131, 132, 186, 370, 371, 372, 373, 446, 547, 574, 596. Στιχηρά προ- σόμοια. — 416, 417, 453. Παράβαλε και σελίδα 152, ένθα σημειουται Θεοφάνης υμνωδός, πιθανώς Ετερος. Θεοφάνης μοναχός, ου ή μνήμη τή κ' Ιουνίου. — 125. Θεοφάνης μοναχός: κλίμαζ χαρί- των ησυχίας. -510. Θεοφάνης Έλεαβουλκος: έπιστο- λαί. — 543. Θεοφάνης, Ιεροσολύμων πατριάρ- ΤΟΪ ΔΕΪΤΕΡΟΥ ΤΟΜΟΪ. 837 χης XVII.— 18, 162, 336, 413, 422, 423, 455, 581, 589, 620, 787. Θεοφάνης, θεσσαλονίκης μητρο- πολίτης.— 342. Θεοφάνης Καρύχης, μητροπολί- της Αθηνών 1593.-208,788. Θεοφάνης Μανσουρ. — 100. Θεοφάνης Τόδιος, ιερομόναχος ^Αγιοταφίτης XVIII. — 449, 787. Θεοφάνης 6 της Σιγριανης. — 590. Θεόφιλος μάρτυς, οδ ή μνήμη τη λα Μαρτίου.— 627. Θεόφιλος μάρτυς έτερος, ου ή μνήμη τη χγ' Ιουλίου. ~ 131. Θεόφιλος όμολογητης: ευχή. — 548. Θεόφιλος μοναχός XVI.— 187. Θεόφιλος αυτοκράτωρ 836.— 181. Θεόφιλος Αλεξανδρείας: λόγος εις τόν δειπνον και εΙς τόν νι- πτήρα.— 4. Κανόνες αύτοί5. — 452,608. Περί θεοφανείων. — 608. Θεόφιλος, Ιεροσολύμων πατριάρ- χης 1419-1424.— 300. Θεόφιλος Κορυδαλλευς: υπομνή- ματα.—195, 196, 197, 198, 199, 286, 457, 549, 550, 551, 557, 559, 567, 577, 595, 633, 638. θεοφύλακτος Βουλγαρίας: ερμη- νεία των ευαγγελίων. — 263, 393, 426. Των επιστολών Πίίύλου. — 231, 727. Του Πάτερ ημών. — 491. Παιδεία βασιλική. — 559, 560, 563. θεοφύλακτος Νικομήδειας: βίος. — 591. θεοφύλακτος Σιμοκάττης: έπιστο- λαί. — 304, 305, 746. Φυ- σικά ζητήματα. — 533. θεοφύλακτος Σμύρνης: κανών τριαδικός. — 626. θεοχάρης XVIII.— 556, 788. θεράπων, άγιος ίερομάρτυς: κα- νών αύτώ ψαλλόμενος. — 297, 373. Θεσσαλία ή χώρα. — 493. θεσσαλονίκη ή πόλις. — 126, 131, 191, 232, 438, 607. Θήβα, θήβαι, πόλις της Βοιω- τίας. — 96, 97, 321, 387, 433, 544. θηκαρας: ώρολόγιον, εύχαΐ κτλ. — 90, 151, 152, 153, 166, 187, 188, 189, 271, 306, 323, 399, 400, 405, 428, 463, 464, 499, 512, 516, 523, 562, 622, 642, 756. θήρα, πολίχνη έν τη Μικρά Ασία.- 566. θησαυρός: επιγραφή βιβλίου. — 333. θησεύς. — 486, θου&αήλ μάρτυς.— 20, 248. θυμιάματος κατασκευή. — 628. θυμιαν (ως δει). — 436. θύρσος ό άγιος: μαρτύριον. — 31, 34, 338. θωμαΐς Κορέση XVI.— 567. Θωμάς ό απόστολος, ου ή μνήμη τη ς' μηνός Όκτ. — 596. Πρά- ξεις, βίος, μαρτύριον. — 61. 838 ΓΕΝΙΚΟΣ ηΐΝΑΞ 215, 497• Κοινών αύτώ ψαλ* λόμβνος. — 132. Κάθίσμα και στιχηρά. — 593. Ναό; έν Κωνσταντινρυπόλβι. — 750. Εονδάχιον. — 750. Ειχών. — 321. Θωμάς, νήπιον δγιον, ου ή μνήμη τη α' Νοεμβρίου.— 21. Θωμάς αναγνώστης 1268. — 250. Θωμάς 1685. — 555. Θωμάς Ίεροσολυμίτης , Ιβρομό- ναχος 1391.— 368. Θωμάς Ισραηλίτης. — 386. Θωμάς, Κωνσταντινουπόλεως αρ- χιεπίσκοπος, ου ή μνήμη τξ χ^ Φεβρ. τ^ χβ' Μάρτ. καΐ τη ιε' Νοεμ. — 472. Κανών άσματιχός. — 370. Θωμάς Μάγιστρος. — 542. Θωμάς ό έν τω Μαλεω: ακολου- θία δι' αυτόν. —354. ΊακουβΤται. — 502. Ιακώβ XVIII. -568, 788. Ιάκωβος 6 άδελφόθεος, ου ή μνήμη τη ιθ' μηνός Ιουνίου. — 124. Βίος καΐ μαρτύριον αυ- τού» — 56, 299. Άκολουθίαι δι' αυτόν ασματικαί. — 29, 215-216. Τροπάρια καΐ κον- τάκια. — 590. Αόγος είς το γενέσιον της Θεοτόκου. — 106, 457, 462, 497. Ιστορία εις την συλληψιν της άγιας "^Αν- νης. — 350. Είκών του Ιακώ- βου. — 321. Εύρ(ε)ΐον του αγίου Ιακώβου. — 440. Ναός έν Ίεροσολύμοις. — 162. Ιάκωβος ό Άλφαίου. — 180. Ίάχωβος ό Πέρσης, ου ή μ^'ήμη τη κζ' Νοεμ. — 21. Μαρτύριον αύτου.— 50, 224, 225, 285, 353. Ιάκωβος πρεσβύτερος, ίερομάρ- τυς, ου ή μνήμη τη ιη' μηνός Απριλίου. — 627. Ιάκωβος ασκητής.— 260. Ιάκωβος Άγιοταφίτης, Τωμα* νος = Έλλην —727. Ιάκωβος Άγιοσαβίτης, καλλιγρά- φος 1392,-717, 777. Ιάκωβος (Ίεροσολυμίτης) 1405. — 356, 777. Ιάκωβος, υιός Μούντασαρ, έχ Τέμλης 1405.— 115. Ιάκωβος διάκονος: μετάνοια της αγίας Πελαγίας. — 387. Ιάκωβος, ιερεύς Κύπριος XVI. — 101, 788. Ιάκωβος, ιερομόναχος και καθη- γούμενος XVII, — 598. Ιάκωβος.» πρωτοψάλτης της Με- γάλης Εκκλησίας. — 397, 639. Ιάκωβος Σέρβος , ιερομόναχος 1373-1374. — 722. Ιάκωβος Αναστασίου XVIII. — 5&1, 778. Ιάκωβος χατζή-Ήλιού, Πάτμιος Ιερομόναχος XVIII. — 562, 778, 788. Ιάκωβος XVIII.— 566. Ιάκωβος, ιερομόναχος Άγιοσαβί- της έκ θεσσαλονίκης 1815. — 381, 788. Ιάκωβος, μοναχός Άγιοσαβίτης 1846.-566, 577. ΤΟΪ ΔΕΠΈΡΟΪ ΤΟΜΟΪ. 839 Ίάχωβος ό του ΑΙιχαήλ. — 479. Ίάχωβος μητροπολίτης Σερρών: χανών κατανυχτικός .—155. Ίάχωβος, ιερομόναχος Κρής 1822. — 398, 778. Ίανοοάριος^ επίσκοπος Βενεβεν- δου• Ιερομάρτυς. — 248. Ίάσεον, πόλις. — 425. Ιάσων ό άγιος απόστολος. — 130, 372. Ιατρικά κείμενα: κανόνες των δη- λητηρίων.— 556. Συνταγαί. — 197, 198, 199. Ίατροσόφιον. — 546, 567. Ιβηρία = Γεωργία. — 570. Ιβηρικά κείμενα και σημειώματα: — 156, 227, 292,303,435, 471, 646, 648, 712, 713. Ιβήρων μοναστήριον έν Ίεροσο- λόμοις. — 238. Έτερον έν "Αθω.-591, 641. Ίβιστίων άββας. — 142. Ίβραήμ ιερεύς XIV.— 444, 788. Υγιεινά παραγγέλματα τών ιβ' μηνών. — 613. Ιγνάτιος ό θεοφόρος, επίσκοπος Αντιοχείας: μαρτύριον. — 34, 338. Τεμάχη τών επιστολών αύτοΰ. — 481. Ιγνάτιος μελωδός: κανόνες ασμα- τικοί.— 120, 131, 372.* Ιγνάτιος μοναχός, έκκλησ. μου- σικός.—607. Ίγ^^άτιος Κωνσταντινουπόλεω ς ? : τυπικόν. — 437. Ιγνάτιος διάκονος: μύθοι. — 550. Ιγνάτιος, μητροπολίτης έν Βιέν- νη 1815.— 658. Ιγνάτιος, ηγούμενος του Προδρό- μου XIV. — 194. Ιγνάτιος, μητροπολίτης Είρηνου- πολεως και Επιφανείας XIII ? — 172, 788. Ιγνάτιος Δανιβρίτης, μοναχός Χ. 473. Ιγνάτιος Κοθούρ, αρχιεπίσκοπος Χαλδίας φ 1749. — 564. Ιγνάτιος Ξανθόπουλος: κεφάλαια ασκητικά. — 192, 517, 636. Ίδιόμελα.— 101,318,468,750. Ιεζεκιήλ 6 προφήτης . — 1 3 1 , 406. Ιεζεκιήλ καλλιγράφος 1588. — 162, 778. Ιεζεκιήλ ιερομόναχος XVIII. — 547, 788. Ιεζεκιήλ Κύπριος, ιερομόναχος Άγιοσαβίτης 1718. — 603, 788. Ίεράπολις.— 55, 321. Ιεραρχών τριών ακολουθία. — 110. Ιερεμίας ό προφήτης. — 46, 321, 352, 402, 497, 645. Ιερεμίας, Άγιοσαβίτης ιερομόνα- χος XVI- 1617.-324, 448, 600, 714, 778, 788; Ιερεμίας, βοεβόδας Μολδοβλαχίας •1-1605.-324, 714. Ιερεμίας βοεβόδας β' 1623. — 720-721. Ιερεμίας β', πατριάρχης Κ/πό- λεως.—91, 96, 518, 556. Ιερεμίας Κρητικός 1753. — 521, 662. 840 ΓΕΝΙΚΟΣ ΠΙΜΑΞ Ιερόθεο; μονάχο; ό φιλόσοφος: χανών χοτανυχτικός. — 548. Ιερόθεος πρεσβύτερος: στιχηρά δογματιχά χαΐ χανών, — 202. Ιερόθεο; έν Ίωοτ>ν{νοι; 1699. — 578. Ιερόθεος, Άγιοσαβίτη; ιερομόνα- χος έχ Σκοπελοο 1752 - 1753. 549, 562, 778 Ιερόθεος, Άγιοσαβίτης ιερομό- ναχο; έξ Ιωαννίνων 1827. — 399, 783. Ιερόθεος, Μονεμβασίας μητρο- ττολίτης: χρονογράφος. — 303, 580. Ίεροχλέους βροντολόγιον . — 586. Ιεροσόλυμα η Ιερουσαλήμ. — 16 19, 21, 39, 99, 110, 116 137, 153, 157, 158, 162 198, 225, 234, 250 352, 364, 368, 402 432, 433, 439, 440 444, 464, 466, 483 494, 497, 501, 522 527, 529, 533, 534 549, 551, 552, 559 566, 570, 571, 575 582, 588, 601, 602 613, 614, 615, 617 625, 628, 629, 630 645, 649, 662, 708 716, 718, 720, 721 724, 725, 726, 727 753, 784, 785, 786 788, 789, 790, 791 186 299 421 442 493 523 545 560 576 605 620 635 715 722 728 787 793 Ίέρων 222 άγιο 283. > • [χαρτύριον. — 76, Ιερώνυμος: τεμάχη ψαλμούς έρ- μη νεύοντα. — 362. ΊησουΓται. — 514. 'Ιησοΰς ό του Ναυη, ου ή μνήμη τη α' Σβιυτ. — 85. Ίησους Χριστ(ίς: άποχάλυψις αυ- τού. — 499. Έζήγησις του Πάτερ ήμων. — 352. Επιστο- λή.— 655, 747. Τπομνήματα Νιχοδήμου περί αύτου. — 414. Τα παεδιχά μεγαλεία αύτου. — 386. ΕύχαΙ προς αυτόν. — 151, 446, 522, 548, 589. Άχολουθίαι. — 272, 354, 741. Κανόνες άσματιχοί. — 187, 475, 476,' 546, 635. Στεχηρά τροπάρια. — 434, 435, 445. Είχόνες αύτου. — 108, 111, 112, 150, 322. Ίχόνιον. — 65, 107, 147, 176. 179, 223, 268, 284, 285. 334, 350, 374, 399, 402. 498, 609, 652, 675. 'Ιχονιαται. — 652. Ίχτέρου πέρι. — 567. 'Ιλαρίων ό όσιος: βίος. — 5δ, 590. Άχολουθία. — 133, Ίλαρίων ό νέος, ηγούμενος Δαλ- μάτων. — 119, 131, 371. Ίλαρίων μοναχός, ηγούμενος Κα- λαμώνος 962. — 716, 778. Ίλαρίων ιερομόναχος -^ 1223. — 39. Ίλαρίων, ιερομόναχος Σιναΐτης, έζ Ιωαννίνων 1665. — 544. 788. Ίλαρίωνος (Κιγάλα) συγγραφή. 8 έστι μετάφρασις έχ του λα- τινικού συγγράμματος Πέτρου Ισπανού περί της αρχής του ΤΟΪ ΔΕΓΤΕΡΟΓ ΤΟΜΟΪ. 841 πάπα.— 425. Πρβλ. Κ. Σάθα, Νεοελλ. Φιλολ. σ. 301. 'Ιλιον.— 486. Ίλλούστριος. προς δν έπιστολήν έγραψε Μάςιμος ό ομόλογη - της.— 259. Ίλλυριχόν. — 114. ^λος.— 486. Ιννας ό άγιος μάρτυς, ου ή μνή- μη τη κ' μη^^ός Ιουνίου. — 125. * Ίννοχέντιος μάρτυς, ου ή μνήμη τη 14 μηνός Ιουνίου. — 124. Ίπεκιον. — 422. Ιππόδρομος εν Κωνσταντινουπό- λει. — 55. Ίττποκράτης: περί των δ' στοι- χείων.— 203. Ίατροσόφιον. — 546. Αφορισμών αύτου με- τάφρασις. — 562. Αφορισμοί, προρρητικά, προγνωστικά. — 567. ΊτΓϊτόλυτος ό Θησέως. — 486. Ίτυπόλυτος Τώμης: περί συντε- λείας του κόσμου και περί Άντιχρίστου. — 148, 347. ^νδη ή αγία: μαρτύριον. — 339, 363. Ινδία. — 114, 174, 497. *Ινδικτος: ακολουθία ταύτης ασμα- τική τη α' Σετυτ. — 429. Ινδών χώρα. — 496. Ιορδάνης ποταμός. — 106, 115, 171, 317, 337, 355, 373, 377, 471, 590, 729, 745. 'Ιουβεντΐνος άγιος, ου ή δθλησις τη η μηνός 'Οκτ.— 11,249. Ιουδαία ή χώρα. — 565. Ιουδαίοι.— 4, 13, 54, 244,573. Ιουδαίου και χριστιανού διά- λεςις. — 544, 546. Ιουδαίου ομολογία περί του Ίησου Χρί- στου.— 386, 401. Ερωτήσεις περί τών Ιουδαίων. — 638. Ιούδας ό Ισκαριώτης. — 4, 68, 431, 494. Ιούδας ό απόστολος, ου ή μνήμη τη ιθ' μηνός Ιουνίου. — 124. 'Ιουλιανή ή αγία: μαρτύριον. — 34, 338. Κανών άσματικός. 370. Ιουλιανός αυτοκράτωρ: επιστολή Βασιλεία). — 458. Ιουλιανός ό άγιος μάρτυς, ου ή μνήμη τη ιδ' Σεπτ. — 247. Ιουλιανός μάρτυς έτερος, ου ή μνήμη τη κα' Ιουνίου. — 125. Ιούλιος ό ελεήμων. — 516, 589. 'Ιουλίττα ή αγία: μαρτύριον. — 67, 591. Ακολουθία. — 354. Ιουλιανού αύτοκράτορος νόμος. — 403. ΊουστΤνος ό άγιος, ου ή μνήμη τη α' μηνός Ιουνίου. — 119. Τεμάχη. — 188, 306, 411. 624. Περί του τί έστι το κατ' εικόνα και καθ' όμοίωσιν. — 306. Είκών Ίουστίνου. — 321. ΊουστΓνος αυτοκράτωρ. — 483. "Ισα, κώμη της επαρχίας Βΐιΐίίΐ- Αζίζ-Α11αΙι.~390. Ισαάκ ό Σύρος: ασκητικοί λόγοι. —145, 254-256, 259, 274, 313, 408, 426, 481, 517. 519, 525, 540, 544, 580. 842 ΓΕΝΙΚΟΣ ΠΙΝΑΞ 582, 599, 615, 637, 724, 743. Ίσαάχ τυπιχόν, πιθανώς Ίσακίου- ηγουμένου της μονής Δαλμά- των.— 437. Ίσαάχ, μοναχός Σιναΐτης 885. — 724. Ίααάχιος ό δσιος. — 373. Ίσαάχιος Τζετζης: ερμηνεία Λυ- χόφρονος. — 584. Ίααάχιος Κομνηνός, αύτοχράτωρ. — 334. Ίσαυρία ή χώρα. — 146, 175. *Ισαυρος ό άγιος μάρτυς, ου ή μνήμη τη ιη' μηνός Ιουνίου. — 124. Ισίδωρος ό Πηλουσιώτης: επι- στολή καΐ τεμάχη. — 162, 258, 334, 362, 413, 481, 487, 540, 563, 624. Ισμαήλ ό άγιος μάρτυς. — 123, 590. Ίσμαηλΐται. — 747. Ίσοχράτης ρήτωρ.— 556, 557, 558, 560, 562, 655. Ίσχυρίων 6 ά|3βας. — 141. Ιταλικού τίνος έγγραφου λείψα- νον. — 9. Ιταλοί.— 202. Ιχνηλάτης. — 736. ΊωαχεΙμ ό θεοπάτωρ. — 538, 565. Ιωακείμ, Άγιοταφίτης Ιερομόνα- χος 1625- 1629. — 162. Ιωακείμ, μητροπολίτης Δαμα- σκού XIV. — 194. Ιωακείμ Αθηναίος, πατριάρχης, Αλεξανδρείας.— 432, 603. Ιωακείμ, Αντιοχείας -πατριάρχης 1582.— 112, 518. Ιωακείμ Βλάχος, ηγούμενος της εν τω Σινά μονής XVI. — 267. Ιωακείμ, Ιεροσολύμων πατριάρ- χης 1431.— 39. Ιωακείμ Κύπριος, ιερεύς Σαβαί- της XVI. 522, 748, 778. Ιωακείμ Μάχαιρας έκ Σμύρνης, ιερομόναχος 1745. — 195, 196, 197, 551, 778, 788. Ιωακείμ, Σουπακίου μητροπολί- της 1410.-279, 778. Ιωακείμ, ιεροδιάκονος έζ Έωας 1749.— 286, 778. Ιωακείμ ιερομόναχος XIV. — 332, 788. Ιωακείμ XVII.— 450, 788. Ιωάννης ό Πρόδρομος: βίος. — 68, 185. Λόγος εις τήν σύλ- ληψιν αοτοΐί. — 50. ΕΙς τό γε- νέθλίον αύτου. — 25. Εις τήν εδρεσιν της κεφαλής αύτου. — 66, 214, 456. Λόγοι ακέφα- λοι περί του αύτου. — 267, 270. Εις τήν άνακομιδήν τής δεξιάς αύτου χειρός. — 455. Άκολουθίαι (χσματικαί. — 126, 127, 363, 354, 453, 639. Κανόνες ασματι- κοί.— 448, 475, 476, 477, 579. Οίκοι. ~ 585. Τροπά- ρια. — 175. Μοναστήριον παρά τόν Ίορδάνην ποταμόν. — 70, 75, 79, 84, 85, 118, 171, 175, 194, 232, 317, 359, 373, 442, 471, 717, 788. ΤΟΪ ΔΕΪΤΕΡΟΓ ΤΟΜΟΙ. 843 "Ετερον έν Ίεροσολυμοίς. - - 106, 788. Ναός έν Κωνσταν- τινουπόλει. — 55. Ιωάννης ό ευαγγελιστής: βίος. — 60, 215. Εύαγγέλιον. — 278, 365, 529, 609. Ερμηνεία του ευαγγελίου. ~ 79, 82, 86. Διήγησις περί του ευαγγελίου αύτου. — 106. Άποχάλυψις. — 174, 405, 406, 499, 580, 588, 641, 644. Περί της έλεόσεως του Χρίστου. — 538, 565, 604. Άφορχισμός χατά τΓ^ευμάτων άχαθάρτων. — 508. Λόγος εις την κοίμησιν της θεοτόχου. — 351. Περίοδοι. — 106. Εορτή του Ιωάννου. — 570. Άχολου&ία άσματιχή. — 353. ΕΙχόνες. — 156, 321. Ναός αύτου έν Κωνσταντινου- π λει. -23. Ιωάννου τινός οπτασία. — 215, 565. Ιωάννης άββας, μαθητής του Βαρσανουφίου. — 139. Ιωάννης δσιος, υιός του οσίου Ξενοφώντος. — 65. 'Ιωά^^^/ης μάρτυς: μαρτύριον. — 66. Ιωάννης μοναχός: μετάφρασις του συμβόλου της πίστεως. — 404. Ιωάννης μοναχός, Άγιοσαβίτης χαλλιγράφος 1071-1072. — 716. Ιωάννης μοναχός, προς δν έπι- στολήν εγραψεν Ιωάννης ή Συ- μεών ό ΕυχαΓτων. — 312, 381, 528, 636. Ιωάννης μοναχός, τό τέχνον της ύπαχοής: χανονάριον. — 158. Ιωάννης μοναχός, δευτερεύων της Άσχαλωνιτών έχχλησίας 1099. — 716. Ιωάννης μοναχός, χαλλιγράφος Χ.— 260, 778. Ιωάννης μοναχός, προς δν έγραψε γράμμα Έφρα'ιμ 6 Σύρος. — 78. Ιωάννης γραμματιχός: σύνοψις τέ- χνης γραμματικής. — 736. Περί ποιότητος, περί συντά- ξεως.—561. Ιωάννης πρεσβύτερος 1027. — 156. Ιωάννης πρεσβύτερος έν τω Άνι- χητιάτον XVIII.— 217*, 788. Ιωάννης Ιερεύς, χαλλιγράφος XV- XVI. — 346. Ιωάννης, ιερεύς Άγιοσαβίτης 1543-1544.— 78, 788. Ιωάννης, ιερεύς Άγιοσαβίτης + 1768.— 576. Ιωάννης ό άχοίμητος. — 626. Ιωάννης ό ελεήμων: βίος. — 27, 49, 77, 222, 283, 482, 629. Ιωάννης, πρεσβύτερος Κωνσταν- τίας.— 387. Ιωάννης, πρωτοψάλτης της Με- γάλης Έχχλησίας. — 646. Ιωάννης Άλήκης, χαλλιγράφος 1360. — 715. Ιωάννης Άντιοχεύς, μελωδός. — 157. Ιωάννης Βασιλειοβίτζης, αύτο- χράτωρ της Τωσσί ας . — 166, 645. 844 Γ£ΝΙΚΟΣ ΠΙΝΑΞ *Ιωάννης Βέκχος. — 202. Ιωάννης του παπα Βραχίμη XIV. — 39, 788. Ιωάννης Βοστρίτης. — 603. Ιωάννης Γεωμετρης. — 595. Ιωάννης Γλυκύς, πατριάρχης Κων- σταντινουπόλεως: όμιλίαι. — 325. Ιωάννης ό Δαμασκηνός: βίος. — 391, 456. Κελλίον αύτου έν τη λαύρα του αγίου Σάβα. — 600. Του τυπικού της λαύ- ρας συλλέκτης. — 434. Έκδο- σις ορθοδόξου πίστεως. — 589, 603, 643. Πηγή γνώσεως ή κεφάλαια διαλεκτικά. — 615, 633, 643, 646. Λόγος εις τήν γέννησιν του Κυρίου. — 598. Λόγος εις την Μεταμόρ- φωσιν.— 184, 349, 714. Λό- γοι εις τήν θεοτόκον. — 350, 351, 392, 714. Περί των έν πίστει κεκοιμημένων. — 24, 603. Περί των οκτώ της πο- νηρίας πνευμάτων. — 575, 576. Περί του αγίου ττ^εύματος. — 532. Περί Μακεδόνων. — 653. Περί προγνώσεως και προορι- σμού.— 487. Το τριμερές της ψυχής. — 205. Γνωμικά. — 651. — Περί των εικόνων 150, 463. Όμολογία πί- στεως.— 531. θεοτοκάριον. — 521. Λόγος ψυχωφελής. — 541. Ψευδεπίγραφον περί Αρ- τεμίου. — 61. Ιστορία Βαρ- λαάμ και Ίωάσαφ. — 412, 459, 496. Είρμολόγιον. — 64(;. Τεμάχια. — 252, 481, 607, 628. Εύχαί. — 446, 467, 522, 528, 589. Κα- νόνες ασματικοί. — 89, 99, 122, 124, 125, 126, 127, 132, 157, 354, 370, 371, 398, 429, 452, 454, 465, 518, 523, 547, 552, 558, 560, 568, 569, 584, 594, 662, 736. Ίδιόμελα, στιχη- ρά. — 101, 331, 416, 417, 453. Ακολουθία ε?ς τόν δγιον Ιωάννη ν τόν Δαμασκηνόν. — 741. Ιωάννης Διακόει , Ναυπάκτιος 1566.— 428, 778. Ιωάννης Ευγενικός, διάκονος καΐ νομοφυλαξ: εύχαί — 654, 655. Ιωάννης Ζωναράς: κανών άσμα- -τικός. — 202. Έξήγησις των άναστασίμων κανόνων . — 735. Ιωάννης θεσσαλονικεύς 1670. — 729. Ιωάννης, θεσσαλονίκης επίσκο- πος: λόγος εις τήν κοίμησιν της Θεοτόκου. — 498. Ιωάννης, Ιεροσολύμων πατρι- άρχης (πιθανώς ό καείς έν τω ναω της 'Λναστάσεως). — 472. Ιωάννης Ιεροσολύμων πατριάρ- χης, ό Μερκουρόπουλος: βίος Ιωάννου Δαμάσκηνου. — 468. Ιωάννης, Ιεροσολύμων πατριάρ- χης: περί άζύμων. — 485. Ιωάννης έξ Ιωαννίνων 1695.-^ 577, 788. Ιωάννης Ίωνόπουλος . — 343. Ιωάννης Ίεροσολυμίτης 1699.— 606, 778. ΤΟΓ ΔΕΪΤΕΡΟΪ ΤΟΜΟΪ. 845 Ιωάννης ό του Μιχαήλ υιός ααΐ Ζάβλας XIII.— 229. Ιωάννης Κολωνείας, ήσυχαστής Άγιοσα^ίτης, ου ή μνήμη τη η' μηνός Ιουνίου. — 250. Τε- μάχιον βίου ^ — 48 2. Ιωάννης, πρεσβύτερος ΣαβαΓτης, ου ή μνήμη τ?) χβ' Σετυτ. — 20. Ιωάννης βασιλεύς (πιθανώς εΤς των έν Τραπεζουντι μεγάλων Κομνηνών) XIV. — 607, 751. Ιωάννης, υπάλληλος αύτου. — 607. Ιωάννης Καποδίστριας. — 658. Ιωάννης Κάρας + 1429. — 579. Ιωάννης Καρυοφύλλης. — 617, 618. Ιωάννης, Καρπαθίου επίσκοπος: παραχλητιχά κεφάλαια. — 114, 259, 397, 404, 526, 576. Τεμάχη.— 481, 540, 624. Ιωάννης Καρπαθιώτης, ιερεύς Άγιοσαβίτης XVI. -463,778. Ιωάννης Κίτρους: αποκρίσεις. — 191, 192, 453, 636. Ίωάν^^ης Κλάδας, έκκλησ. μουσι- κός — 534. Ιωάννης ό Καλυβίτης: βίος. — 65, 330, 350, 455, 545, 589, 629. Ιωάννης ό Κολοβός. — 590. Ιωάννης Κομνηνός, αυτοκράτωρ. — 159. Ιωάννης Κομνηνός, Σωζοπολίτης. — 569. Ιωάννης Κομνηνός (ό και Μόλυ- βδος). ^567. Ιωάννης Κουκουζέλης. — 606, 607, 633, 634. Ιωάννης ό του Κωνσταντη XVI. — 217, 788. Ιωάννης ό έν τω Λάκκω: βίος. — 516. Ιωάννης Δάσκαρις, έκκλησ. μου- σικός.—645. Ιωάννης Μαυρόπους ό Εύχαίτων: εύχαί, κανόνες, επιστολή. — 154, 312, 381, 544, 547, 627, 036. Ιωάννης ό Μόσχος: λειμωνάριον. 141, 144. 326. Ιωάννης Μυρών Μπορνόσκης Μογ- γιλοβοϊβόντας 1625.— 162. Ιωάννης ό Νηστευτής, ου ή μνήμη τη β' Σετυτ. — 23. Νομοκάνο- νον. — 204, 209. Κανονικόν. — 209. Περί κληρικών. — 158. Κανόνες. — 205. Περί έζαγο- ρεύσεως. — 205, 403. Τεμά- χη.—481. Έπιτίμια.-404. Ιωάννης ΞιφιλΓνος, πατριάρχης Κ/πόλεως. — 345. Ιωάννης ό Παλαιολαυρίτης, ου ή χ ■»* μνήμη τη ιζ' και τη κς μη νός Ιουλίου. — 129, 130. Ιωάννης Παλαιολόγος Κομνηνός 1424.-87. Ιωάννης, Πάφου πόλεως έν Κύ- πρω καθολικός XIV. — 529, 788. Ιωάννης ό Πεδιάσιμος: περί γά- μων.— 34<^. Ιωάννης Περβανας XVI.— 529, 788. Ιωάννης έκ Πεχλιβανάντων, ιε- ρεύς 1775.-639, 778. Ιωάννης Πομιαλόβσκης. — 528, 723. 846 ΓΕΜΙΚ02 ΠΙΝΑΞ Ιωάννης Εότόχιος ό Ποτρούμιος, ίβροδιάχονο; έχ Πάτμου XVII. — 466. Ί<ι>άννης ό Πϋ(ρ)ρός, άναρώστης καίχληριχίίς 1309.-78,778. Ιωάννης έχ Ταιδεοτοδ 1777- 1779.-554, 778. Ίω<ίννης ό Ταϊθηνός. — 288, 292, 480, 495. Ιωάννης 'Ράλης 1538. — 158, 788. Ιωάννης, 'Ρόδιος μοναχός: βίος Αρτεμίου. — 55, 61. Ιωάννη; η', 'Ρώμης έπίοχοπος. — 536. Ιωάννης, 'Ρωσσίας αρχιεπίσκοπος: επιστολή προς Κλήμεντα 'Ρώ- μης. — 191, 275, 638. Ίωβάνης, αύτοχράτωρ 'Ρωσσίας 1552. — 628. Ιωάννης ό Στοβαίος. — 558. Ιωάννης (Σχολαστιχός) ό της Κλίμαχος: βίος —113, 173, 254, 288, 292, 480, 591. ΠνευματιχαΙ πλάχες, λόγοι, έπι- στολαί.— 113, 116, 172-174, 254, 288, 292, 398-399, 460, 461, 479, 480, 495, 496, 525. Γνωμιχά. — 651. Αποφθέγματα. — 97. Τεμάχη. — 192,481,517,540, 583, 624. Απανθίσματα σχολίων είς τους λόγους αύτου. — 5 1 1 . Κανών άσματιχός. — 371• Ιωάννης ό Χοΰμνος 1336. — -459, 778. Ιωάννης ό Χουζιβίτης, ου ή μν>ίμη τζ χη' μηνός Όκτ.— 249. Ιωάννης ό Χρυσόστομος: βίος. — 62,77,221,222,252, 283, 300, 329, 482, 531. Ερ- μηνεία της Μωβαϊχης Γενέ- σεως.—8, 16, 26, 28, 37. 40, 58, 83, 220, 280, 325, 370, 450, 745. Ερμηνεία του Ματθαίου. — 17, 18, 19, 35, 37, 70, 220, 363, 658. Ερ- μηνεία τοδ χατά Ίωάννην ευαγ- γελίου. — 59, 79, 82, 86. Ερμηνεία των πράζεων των αποστόλων. — 110. Ερμηνεία της προς 'Ρωμαίους ετηστο- λης. — 36. Ερμηνεία της προς Κορινθίους επιστολής. — 286. Άνδριά'/τες χαι σάλπιγγες. — 240-244. Λόγων έχλογαί.— 169-170, 260, 658. Λόγοι διάφοροι.— 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14. 15, 24, 25, 26, 34, 42, 43, 44, 45, 46, 47, 50, 61, 52, 53, 54, 55, 64, 66, 67, 68, 69, 71, 72, 73, 74, 80, 81, 91, 99, 107, 108, 109, 136, 146- 150, 175, 176, 177, 178, 182-184, 210, 212, 214, 235, 259, 268, 270 289, 308, 315, 316, 347 348, 349, 350, 351, 361 373, 374, 375, 380, 382 385, 386, 390, 391, 392 393, 401, 402, 403, 404 409, 415, 419, 420, 426 433, 452, 465, 456, 457. 462, 463, 491, 496, 497, 498, 510, 516, 517, 518, 537, 538, 554, 563, 565. 570, 579, 582, 589, 598. 600, 607, 608, 614, 629, ΤΟΓ ΔΕΓΓΕΡΟΪ ΤΟΜΟΓ. 847 637 714 752 φορά 235 404 511 599 644, 652, 656, 658, 715, 716, 746, 748, 753. — Τδμάχη διά- -100, 153, 188, 210, 306, 315, 334, 362, 413, 432, 481, 492, 523, 540, 583, 598, 624, 636, 637. Αβι- τουργίο. — 9, 92, 98, 380, 455, 515, 518, 522, 581, 592, 601, 609, 616, 648, 649. ΕόχαΙ διάφοροι. — 95, 357, 446, 528, 640, 654, 655, 656. Νομονάριον χαΐ χανονάριον. — 639. Περί έπι- τιμιων. — 207. Έπιυτολβι'. — 563. Νοοθ6σίαι.~654. Γνω- μικά.—527, 651. Αποφθέγ- ματα. — 97. Ερμηνεία κοτ' έρωταπόχρισιν. — 90. 'Εζορχι- σμοί. — 95. Έπιτίμησις πνευ- μάτων ακαθάρτων. — 508. Στι- χηρόν δις τήν λιτήν του Χρυ- βοστόμου. — 618. Ακολουθία δι' αυτόν. — 438. Κανών άσμα- τικός. — 619. Μοναστήριον έν Κύπρω. — 717. Μοναστήριον Ιτβρον έν τζ έρήμω τοδ Ιορ- δανού. — 626, 729. Μνημαι τοϋ άγίοϋ Ιωάννου Χρυσο- στόμου τη κε' καΐ τη λα' μη- νός Αυγούστου. — 354, 472, 627. Ίωαννιχίος ό όσιος: ^ίος. — 76, 221, 283. Ίωαννίχιος, πρώτος τοϋ Αγίου "Ορους.— 191, 316, 636. Ίωα^/νίχιος μοναχός, ηγούμενος της λαύρας του αγίου Σάβα 1071-1072.-715, 716. 'Ιωαννίκιος ιερομόναχος, ηγούμε- νος της αύτης λαύρας 1334. — 251. Ίωαννίκιος, αρχιμανδρίτης Άγιο- σαβίτης XIV. — 298, 789. Ίωαννίκιος, ιερομόναχος Σέρβος έν τη μονή τοϋ αρχιστρατή- γου Μιχαήλ, τη έν Ίεροσολύ- μοις 1373-1374. — 722. Ίωαννίχιος, ιερομόναχος Σαβαΐ- της 1759-1797. — 141-142, 148, 209, 287, 289, , 325, 326, 381, , 398, 413, 423, , 470, 516, 530, , 550, 552, 573, , 576, 582, 588, , 623, 631, 639, Ι, 655, 656, 657, Ι, 783, 789. Ιωάννινα.— 644, 577, 578, 587, 662. Ίωάσαφ άγιος, υιό; βασιλέως της Ινδίας: βίος. — 174, 459, 496. Τροπάρια δι' αότόν. — 455. Ίωάσαφ, καλλιγράφος XIV. — 112, 779. Ίωάσαφ, Ιερομόναχος Άγιοσαβί- της XV.— 128. Ίωάσαφ, καλλιγράφος XV. — 413, 512, 779. Ίωάσαφ, μοναχός Άγιοταφίτης 1622.— 104. Ίωάσαφ, μοναχός Άγιοσαβίτης 1617.-448,789. Ίωάσαφ, ιερομόναχος Άγιοσαβί- της έκ νήσου Κρήτης 1822. — 398, 518, 779. 306, 312, 394, 397, 426, 454, 534, 540, 574, 575, 599, 622, 642, 648, 720, 778, 848 ΓΕΝΙΚΟΣ ΠΙΜΑΞ Ίωάσαφ Κύπρίο; ό Σαργός, Άγιο- ταφίτης 1556-1557. — 229, 520, 779. Ίωάσαφ, μητροπολίτης Πτολβ- μαΓδος 1679.-427, 789. Ίωάσαφ, ηγούμενος λαύρας του όσίοϋ Σάβα 1822-1860.— 552, 585, 656, 779. Ίώβ λέξεις.— 219. Ίωήλ, μοναχός Άγιοσαβίτης έχ Θηβών της Βοιωτίας, καλλι- γράφος 1565-1595. — 164, 424, 433, 452, 453, 521, 630, 779, 789. Ίωνάς ό προφήτης. — 20, 249, 277. Ίωνας, μοναχός έχ Μηζηθρδ XIV.— 115, 779. Ίωνας, μοναχός έχ Τζεσμέ 1810. — 464, 789. Ίωνιχαι Έπτάνησοι. — 658. Ιωσήφ ό πάγκαλος. — 52, 64, 394, 497. Ιωσήφ ό μνήστωρ. — 538, 565. Ιωσήφ άπό Άρψα&αίας. — 183. Ιωσήφ ό άγιος μάρτυς, οδ ή δ&λησις τη 3' Νοεμβρ.— 76. Ιωσήφ θεσσαλονίκης ό μελωδίς^ ου ή μνήμη τη ιδ' μηνός Ιου- λίου. — 131. Δόγος εις τον Σταυρόν. — 151, 391. Κανό- νες άσματικοί. — 119, 120, 122, 123, 124, 125, 126, 127, 129, 130, 131, 168, 266, 273, 297, 370, 371, 372, 451, 476, 477, 478, 548, 558, 586. Ιωσήφ Σα^αΐτης: κανόνες άσμα- τικοί.—399, 465. Ιωσήφ όσιομάρτυς, ου ή μνήμη τη κη' μηνός Ιουνίου. — 127. Ιωσήφ του Σά^α. — 195. Ιωσήφ ιερεύς. — 129. Ιωσήφ (Στειριώτης) XIII. —474, 789. Ιωσήφ, μητροπολίτης Βιδύ^;ης? — 1, 789. (Ιωσήφ) Βρυέννιος. — 560, 619. Ιωσήφ Γεωργειρήνης. — 728. Ιωσήφ Κωνσταντινουπόλεως ομο- λογία.—341. Ιωσήφ Συμινάκης •|- 1508. — 496, 779. Ιωσήφ (χατζής) 1796. —634, 789. Καβάσιλας ή Καβ^άσιλας, επίσκο- πος Δυρραχίου: — 453, 636. Καγρών (των) μοναστήριον. — 40. Κάδμος.— 486. Καζάνι, Καζάνιον, πόλις εν Τωσ- σία. — 645. Καθαράκτοι, χωρίον έν Χίω. — 444. Καθίσματα διάφορα: τροπάρια. — 302, 319, 581, 635. Κάϊν επτά εκδικούμενα. — 458, 517. Καίσαρ: επιστολή προς Πιλατον. — 547. Καισαρεία Καππαδοκίας . — 1 04, 107, 577, 587. Καισαρεία Παλαιστίνης. — 89, 229, 728. ΤΟΤ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΤΟΜΟΥ. 849 Καισάριος ό &γιος μάρτυς.— 20. Καιαάριος μάγιστρος. — 243. ΚάΚαμίοο ή Καλαμώνος θεοτό- χος, μοναστήριον. — 712, 716, —729. Καλή Διασωρίνου XVI. — 567. Καλλεργιος: Γρηγόριος. Καλλιέργοι, γένος έν Κρήτη XIV. — 319. Καλλιχλέους ΐαμβοί. — 531. Καλλίνιχος ό δγίος: μαρτύριον. — 31, 34, 338. 'Ασματιχή ακο- λουθία.— 658. Καλλίνιχος, μοναχός Άγιοσα|3{- της XVI.— 166. Καλλίνιχος, Ιερομόναχος Άγιο- ταφίτης 1622. — 104. Καλλίνιχος, χαθηγούμενος της λαύρας του άγιου Σάβα 1804^, 1813. — 576, 577. Καλλίνιχος, μητροπολίτης Και- σαρείας Παλαιστίνης 1645 - 1651.— 649, 728,-779. Καλλίνιχος δ' Κωνσταντινουπό- λεως.—423, 451. Καλλίπολις.— 203, 566. Καλλίστη ή αγία, ης ή μνήμη τξ α' Σετυτ. — 85. Κάλλιστος 6 Ταδηνός 1391.— 368, 779. Κάλλιστος μοναχός: ευχή τη θεο- τόχω. 654. Κάλλιστος Καταφυγιώτης. — 657. Κάλλιστος Ξανθόπουλος: άσχητίχά χεφάλαια.— 192, 510, 517, 636. "Ορα χαΐ το Νικηφόρος Κάλλιστος. Καλλονή, πολίχνη της νήσου Λέ- σβου.—566. Καλογιάννης: Ιωάννης Τάλλης. — 158. Καλοκαιρινή* βιβλίου τινός επι- γραφή.—590, 591. Καλόλιμνος. — 567. Καλολίτης: Μαρία. Καλοφρενας: Μιχαήλ. Καλός, νοτάριος χαΐ διάκονος της λαύρας του οσίου Σάβα Χ. — 41, 779. Καμισσαΐος: Γεώργιος. Κάμπος Κωνσταντινουπόλεως. — 23, 472. Κανά Γαλιλαίας. — 355. Κανάχης: Παγκράτιος . Κανδαύλη, κώμη. — 247. Κανονάριον (του εορτών) δλου του ένιαυτοΰ. — 395. Κανονάριον των συνάξεων δλου του ένιαυτοΰ. — 239. Κανονάριον καθημερινόν του ευαγ- γελίου.— 308. Κανονάριον Ιωάννου μονάχου. — 159. Κανονικά κείμενα ανώνυμα: πότε λύουσιν άργίαν οί μοναχοί και νηστείαν. — 89. Κανόνες νγ' περί έζαγορεύσεως μοναχών. — 90. Κανόνων εκκλησιαστικών συναγωγή. — 642. Κανόνιον ευαγγελικών αναγνωσμά- των.—376, 470, 471. Κανόνες (χσματικοί ανώνυμοι. — - 88,99, 155, 156,215,216, 297, 370, 397, 451, 466, 54 850 ΓΕΝΙΚΟΣ ΠΙΝΑΞ δΟΟ, 601, 630, 661, 574, 633, 641. Καντακουζηνός: *Αντώνιος, Γεώρ- γιος, Μανοϋήλ. Καπάοας: Θεόδωρος. Καπβτάνησα (γρ. Καπετάνισσα), γυνή Κυπρία XIV.— 366. Καπετωλΐνα ή αγία: μαρτυριον. — 57. Κ απβτοαλίνα πόλις. — 472. Καπι'των, ιερομόναχος Άγιοταφί- της 1674. — 523, 524. Καποδίστριας: Ιωάννης. Καππαδοκία. — 577, 587. Κάρας: Ιωάννης. Κάρα (επισκοπή). — 526. Κάρπαθος.— 114, 567. Κάρπος 6 άγιος.— 132, 596. Καρταγένη. — 56, 144. Καρτάνος. — 692. Καρύχης: Θεοφάνης. Καρυοφόλλης: Ιωάννης. Κάρυστος. — 567. Κασσιανός 6 βσιος. — 259, 481, 624. Κάσσου πέρι. — 342. Καστελλόριζο. — 567. Καστορία. — 466. Καστρινός. — 185. Κάστουλος ο δγιος. — 338. Κάστωρ 6 5γιος. — 338. Καταβασίαι. — 89, 100. Καταχρίσεως πέρι. — 615. Κατάκρισις βασιλική. — 344. Κατάνη. — 627. Καταφυγιώτης: Κάλλιστος. Κατάψυχος: Μιχαήλ. Κατερίνα Μαυροκορδάτου XVI. — 667. Κατζαβία, τόπος. — 567. Κατηχησιςάσκητική. — 154, 189, 323, 400. Κατομέρων κουρσον XIV. — 16. Κάτωνος Τωμαίου γνωμαι. — 542, 543, 563, 560, 561, 662, 564, 595, 661. Καυλέας: Αντώνιος. Καράμης διάκονος. — 390. Καφας έν Κριμαίοί. — 544• Καφάτακ, γένος έν Κρήτιρ XIV. — 319. Καψοκαλυβης: Μάξιμος. Κελλιαρίων μνναστηριον εΙς το δρος Λάτρος. — 724. Κελλίον ή Κελλία* μονοτστήριον έν Βηθλεέμ.— 473, 726. Κέλσιος ό άγιος: μαρτύριον. — 388. Κεραμεύς: Νικόλαος. Κβρνίτζης έιείσχοπος 1316. — 16. Κεφάλαια διάφορα ψυχωφελή. — 313, 637. Κεφαλληνία.— 571. Κεφαλοκλισίας ευχαί. — 448, 467, 523, 648, 660. Κηράνα, γυναικός βνομα XV.— 308. Κήρυκος ό άγιος: μαρτυριον. — 67, 591. '^σματική ακολουθία. — 354. ΤΟΓ ΔΕΪΤΕΡΟΪ ΤΟΜΟΥ. 851 Κίσσαμος Κρήτης. — 320. Κίτεον, πολίχνη της νήσου Κό- πρου.— 39. Κίτρος (το), πόλις εν Μαχεδονία — 191, 567, 636. Κλάδας: Ί(ΐ>άννης. Κλαύδιος 6 δγιος μάρτυς. — 67, 338. Κ λειτάρχου άποφθέγίλατα . — 9 7 . Κλεόνιχος 6 δγιος μάρτυς. — 387, 590. Κλεονίλλα ή αγία μάρτυς. —57. Κλεοπάτρα ή αγία μάρτυς. — 388. Κλημέντεια. — 50, 328, 401, 739. Κλημης α', επίσκοπος Τώμης. — 21, 60, 74, 223, 284, 285, 328, 329, 400, 401, 433, 481, 498, 674, 675• Κλήμης γ', επίσκοπος Τώμης. — 191, 275, 638. Κλήμης 6 ποιητής. — 131, 373. Κλήμης, Άγκυρας επίσκοπος: μαρ- τυριον. — 375. Κλήμης, ιερομόναχος Άγιοταφί- της 1617-1619.— 468, 469, 779. Κλήμης ιερομόναχος 1769. — 574, 779. Κνωσσός, πόλις έν Κρήτη. — 398. Κοδρατος επίσκοπος ίερομάρτυς, ου ή μνήμη τ^ κα' Σεπτ.— 20. Κοθουρ: Ίγ^^άτιος, Θεόδωρος. Κοιμηθέντι ευχή. — 506. Κοινοβίων πέρι. — 192, 274,545. Κοινον του Αγίου Τάφου. — 725, 728. Κοινωνίας ευχή. — 636, 640. Κολαρας: Σταύρος . Κολλύβων εύχΑί. — 447, 503, 507. Κολοβός: Ιωάννης. Κολώνεια. — 250. Κομνηνός 6 μέγας. — 83. Κομνηνοί Παλαιολόγοι: — 87. Κομνηνοί: Αλέξιος, Ανδρόνικος, Ιωάννης. Κονιου (Κυ^Ηΐο), Βούλγαρος ιερεύς έκ του χωρίου Λεδενίκ (λ^α^- ΗΗΚ) 1681.— 721. Κοντάκια ή κονδάκια. — 271,318, 626. Κοντάκια νεκρώσιμα. — 441. Κόνων δ μάρτυς: κανών ^σματι- κός.— 370. Οοχβ, "Αγγλος βιβλιοθηκάριος έν Όςονίω, καταγράψας κώδικας της μονής του αγίου Σάβα. — 677. Κόραζ: Συμεών. Κορέσης: Δημήτριος, θωμαίς. Κορέσσιος: Γεώργιος. Κόρικο; (= Κοράκι το έν τη Πε- τραία *Αραβία?) — 641. Κόρινθος.— 160. Κορ^^ήλιος ό έκατόνταρχος. — 248. Κορυδαλλεύς: Θεόφιλος ή Θεο- δόσιος. Κορυφοί = Κέρκυρα. — 595. Κορώνης: Ξένος. 852 ΓΕΝΙΚΟΣ πίΝΑΞ Κοσίνιτζα, μοναστήριον έν Μα- κεδονία.— 590. Κοσμάς ό δγιος άνάργυρος. — 20, 29, 62, 76, 178, 221, 283, 354, 476, 588. Εικό- νες αύτοΰ. — 111, 321. Κοσμάς, μοναχός Άγιοπολίτης, ό μβλοϋργός, ου ή μνήμη τη ιδ' μηνός Όχτ.— 132• ΕίρμοΙ ή άχολουθίακ. — 157. Στιχηρά των Φώτων. — 463. Κανόνες άσματιχοί ίαμ^ΕχοΙ ή χαταλο- γάδην. — 550, 552, 556, 558, 559, 560, 562, 563, 662. Στιχηρά μετά παραση- μάνσεως. — 645. Γνωμιχά. — 651. Κοσμάς α', "Αλεξανδρείας πα- τριάρχης. — 490. Κοσμάς ό βεστητωρ: έγχώμκον του προφ. Ζαχαρίου. — 106. Έγχ. Ιωάννου Χρυσοστόμου. — 329. Κοσμάς 6 Γανοχωρίτης: ακολου- θία εΙς τον δσιον Εενοφώντα. — 29, 400. Κόστας (γρ. Κώστας), ιερεύς Έβφπιώτης XIV. — 308. Κοσμάς, Πισίδίας μητροπολίτης 1722.— 560. Κοσμάς, μοναχός του Τζιντζιλου- κίου.— 314. Οθ8Πΐ8,8 Μβ,ιΐΓβ,άιηιΐδ. — 728. Κοσμήτης: Παύλος. Κόσμος• περί του μή άγαπδν αυ- τόν.—614. Κοτυάειον. — 77, 222. Κουβιστιανος: Μιχαήλ. Κουκουζέλης: Ιωάννης. Κουκουμας, έκκλησ. μουσικός. — 606. Κουλκια^^ός , 5παρχος Αλεξαν- δρείας.—20, 248. ΟπΓζοη.— 706, 718, 719, 720. Κουρικτοριανός δγιος, ου ή δθλη- σις τ^ ς' Σετυτ. — 248. Κουροπαλάτης αύθέντης XIV. -16. Κούρσουλας: Νικόλαος. Κουτζουβάδου δρος έν Κύπρω. — 626. Κουτλουμουσίου μοναστηριον. — 632, 633. Κουτλουμουσιανός: Βαρθολομαίος. Κρήσκης ό άγιος μάρτυς. — 371. Κρήτη ή νήσος. — 34, 55, 75, 84,92,106,114, 338,405, 495, 739. Μάρτυρες δέκα.- 34, 338. Κρητικά γένη.— 319 - 320. Κρίμη = Κριμαία.— 628. ΚρισπΤνος: βίος του αγίου Παρ- θενίου.— 375. Κρ ιτίου αποφθέγματα . — 661. Κρίτου χωρίον έν Κυπρω. — 365. ΚρυτΓΓογραφικά σημειώματα. — 99, 115, 309, 319, 348, 351, 421, 429, 542, 599, 602, 628, 644, 750. Κυδώνης: Δημήτριος. Κυπριανός 6 δγιος μάρτυς.— 22. Κυπριανός μοναχός: ακολουθία ζΐς τό πάσχα. — 157, 741. ■^ ΤΟΪ ΔΕΪΤΕΡΟΪ ΤΟΜΟΓ. 853 Κυπριρίνός ιεροδιάκονος 1591. — 428, 783. Κάπρος ή νήσος.— 39, 79, 115, 123, 141, 162, 211, 342, 365, 389, 405, 494, 520, 632, 550, 552, 567, 570, 595, 606, 626, 717, 748, 750. Κυρήνεια. — 567. Κοριαχή ή αγία.— 104, 589. ΚοριαχαΙ ήμέραι* εΙς ταύτας ό μιλίαι. — 468, 469. Κοριαχή ήμερα, ή νέα ή ή άγια. — 69, 99, 456, 498, 628. Κϋριαχοδρό|χια.— 468, 469, 594, 767. Κυριακόπουλοι. — 319. Κυριάκος ό άίγιος μάρτυς, ου ή μνήμη τη α' Νοεμβρ. — 21. Κυριάκος 6 δσιος. — 297, 434. Κυριάκος, αρχιεπίσκοπος Κων- σταντινουπόλεως, ου ή μνήμη τη λ' Όκτ.— 395-396. Κυριάκος ΒαρναΤος, υιός Ευθυμίου Καλλιστράτου 1730-1732.— 552, 553, 554, 556, 780, 789. Κυρκακάς (Φότζαλης ό Μάχαι- ρας).—195. Κύριλλος μοναχός ό δγιος, ου ή μνήμη τη β' Ιουνίου. — 119. Κύριλλος μοναχός ΧΠ-ΧΙΙΙ.— 590, 789. Κύριλλος διάκονος ό άγιος, ου ή μνήμη τη λα' Μάρτ. — 371. Κύριλλος , ιερεύς Άγιοσαβίτης Χνΐ.-166. Κύριλλος ιερομόναχος XVII. — 200, 780. Κύριλλος 1627-1628. — 297, 780. Κύριλλος δτερος 1695. — 577, 780. Κύριλλος ^Αθανασιάδης. — 689, 729. Κύριλλος α', Αλεξανδρείας αρχι- επίσκοπος, ου ή μνήμη τη θ' Ιουνίου.— 121. Δόγος εις τόν μυστικόν δεΤπνον. — 4. Εις τά βαία. — 269. Περί έζόδου ψυχής. — 273. Κατά Νέστο - ρ ίου. — 491. Έκ των κατά Ιουλιανού. — 395. Έκ του προς Άλεξανδρεΐς προσφωνητικοα — 491. 'Εκ της προς Σούκενσον επιστολής. -492. Τεμάχη ψαλ- μούς και ωδάς έρμηνεύοντα. — 165, 362, 363. Περί μετρι- κών ονομάτων. — 637. Βίος Κυρίλλου. — 590. Κανών ^σμα- τικός. — 121. Κύριλλος α', "Ιεροσολύμων αρχι- επίσκοπος: πρόρρησις. — 409. Ιστορία εκκλησιαστική. — 627. Τεμάχη. -395, 623, 624. Κύριλλος β' Ιεροσολύμων. — 708. Κύριλλος Κατάνης επίσκοπος, ου ή μνήμη τη κγ' Μάρτ. — 627. Κύριλλος ό Λούκαρις: συγγρα- φαί.— 166-167, 512-515. Έπιστολαί.— 618. Κύριλλος Μαρμάρινος. — 639. Κύριλλος Σκυθοπολίτης. — 718, 719, 723. Κύριλλος, Χίος μοναχός 1833.— 28, 780. 854 ΓΒΚΙΚΟΣ ΤηϋΑΕ Κύρχος Ιερεύς XVII•— 412, 779. Κύροϋ (τα), παλάτια έν Κωνσταη/- τινουπόλει. — 47 2 . Κύρος ό δγιος.— 66, 127. Κυψέλου αποφθέγματα. — 66 1 . Κωνσταντης Φότζαλης ό Μάχαι- ρας.—196. Κωνστάντια, πόλις έν Κύπρφ. — 387, 595. Κωνσταντίνος 6 μέγας. — 395, Βίος.— 303, 401, 482, 530. 690, 594. 'Οπτασία.— 588. Ακολουθία χαί συναζάριον. — 252, 353. Τροπάριον χαΐ χον• τάκιον. — 590. Ναός έν Ίερο- σολύμοις. — 451, 620. Κωνσταντίνος ό νέος, ου ή μνήμη τη γ' Σεπτ.— 247. ΚωνσταντΓνος επίσκοπος.^— 342. Κωνσταντίνος διδάσκαλος XVIII. — 497, 789. Κωνσταντίνος, εγγονός Άμφιλο- χ(ου μητροπολίτου Ικονίου 1536.-501,789. Κωνσταντίνος διάκονος. — 531. Κωνσταντίνος ιερομόναχος 1292. — 287, 789. Κωνσταντίνος αναγνώστης 1637. —648, 789. ΚωνσταντΓνος ιερεύς XVI. — 304. Κωνσταντίνος, πρωτοπαπάς έν Τρίκη 1687.— 493. Κωνσταντίνος τις XVIII. — 551. Κωνσταντίνος Άγχιαλίτης, έκκλ. μουσικός. — 634. Κωνσταντίνος Άκροπολίτης: περί του άββα Γερασίμου. — 337, 745. Κωνσταντίνος Δαιυόντες. — 685, 586. Κωνσταντίνος Δούκας, αυτοκρά- τωρ Τωμαίων. — 652. Κωνσταντίνος Μαγουλάς, έχχλησ. μουσικός. — 645. Κωνσταντίνος ζωγράφος XVIII. —217, 789. Κωνσταντίνος παπα-ΉσαΓου 1749 587, 780. Κωνσταντίνος ό Κοπρώνυμος. - 463. Κωνσταντίνος, αρχιεπίσκοπο ς Κ/πόλεως, ου ή μνήμη τη θ' μηνός Αυγούστου. — 396. Κωνσταντίνος Αάσκαρις. — 88, 647. Κωνσταντίνος Δούκαρις.— 515. Κωνσταντίνος ό Μονομάχος, αυ- τοκράτωρ Τωμαίων. — 156, 511. Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, αυτο- κράτωρ Τωμαίων •|- 1453. — 714. Κωνσταντίνος Πορφυρογέννητος. — 352, 483. Κωνσταντίνος Τεσινός ό Κορίν- θιος.—97, 200, 603. Κωνσταντίνος Τόδιος, ιερεύς καΐ λογοθέτης Τόδου. - 648. Κωνσταντινούπολις. — 22, 44 55, 85, 108, 118, 119, 122,' 129, 131, 230, 282, 386, 428, 513, 514, 529, 541, 564, 566, -566, 569, 570, ΤΟΪ ΔΕΪΤΒΡΟΧ ΤΟΜΟΓ. 855 571, 580, 594, 596, 627, 636, 658, 661, 725, 750. Κως ή νήσος.— 86, 567. Λάζαρος ό τετραήμερος. — 44, 45, 52, 108, 176, 183,347, 380, 424, 443, 497, 550, 570, 579. Λάζαρος ο θαυματουργός, ου ή μνήμη τη κε' Σεπτ. χαΐ τη ίζ' Ίοολ.— 626, 627. Λαζηχή (γρ. Λαζική). -326. Λαχεδακμονια . — 16. Λαμψάδου χώμη. — 89. Λάμψαχος.— 370. Λανατος: Θεόδωρος. Λάνδος: 'Αγάπιος. Λαοδίχεια. — 249, 567. Λαράνδων έπισκοτυή. — 327. Λάρισσα. — 493. Λάρνοί Κόπρου. — 606. Λάσχαρης: θ εόδωρος . Λάσχαρις: Θεόδωρος, Ιωάννης, Κωνσταντίνος. Λατίνοι. — 421, 513, 517, 536. Συλλογή κατ' αυτών. — 729. Κατά Ιταλών περί έκπορευ- σεως. — 532. Περί πέμψεως χαΐ έχπορευσεως. — 531. Μέ- θοδος λατινιχής γλώσσης. — 638-639. Λατινιχή σημείω- σις. — 629. Λατίνος ζωγράφος. —629. Λάτμος. — 747. Λατρινόν μέλος. — 606. Λάτρου μοναστήριον. — 724. Λαύρα ή εν Άγίω "Ορει — 544, 546. Λαυρέντιος άγιος μάρτυς. — 591. Λαυρίντιος, ιερομόναχος Άγιο- ταφίτης έχ Παραμυθίας 1665- 1687. — 493, 544, 587, 605, 780. Λαυρέντιος Κύπριος, μοναχός Άρ- χαγγελίτης ή 'Λγιοσα.3ίτης 1625-1638. — 309, 750, 780. Λαυσος.— 259, 494. Λαυσαϊχόν. — 493, 494, 606, 717. Λεβάντες =Ι,βρ8,ηίβ. — 591. . Λεδενι'χ, χώμη βουλγαρική. — 721. Λειμωνάριον. — 144, 235, 259, 274, 623. Λειτουργία: Χρυσοστόμου. — 9, 92,98,380, 455, 515,518, 522, 581, 592, 600, 601, 609, 616, 648, 649. Βα- σιλείου. — 9, 92, 93, 98, 430, 455, 515, 518, 522, 581, 600, 609, 616, 619, 648, 649, 722, 750. Προη- γιασμένων. — 98, 101, 455, 515, 518, 648, 649, 581, 600, 611, 616, 619, 648, 649. Φύλλα λειτουργικών βι- βλίων. — 373. Λειτουργικός κώδιξ της μονής Λουχα Στει- ριώτου. — 473. Λειτουργικά ευαγγέλια: ευαγγέλια. Λειτουρ- γιχόν είλητόν. — 9, 251. 'Λκο- λουθία της λειτουργίας. — 466. Περί ωφελείας τών λειτουρ- γιών. — 516. Διάταξις λει- τουργίας του μεγάλου Σαβάτου. — 378. Διάταξις της του πα- 85β ΓΕΝΙΚΟΣ ΠΙΝΑΞ τριάρχου λΒίτουργίας, πώς γί- νεται έν τ^ Μεγάλη Έχχλη- σία. — 611. Περί διαφόρων λειτουργιών. — 494. Λεκαττηνός: Γεώργιος. Λεμεσός, πόλις έν Κύττρω. — 566, 603. Αεντιτζης• όνομα Κρητικής οικο- γενείας.— 601. Αεςικόν έλληνικόν.— 218, 219, 573. Λεζιχόν Άρποκρατίω- νος. — 542. Αεζικόν της νέας ελλ. γλώσσης. — 568. ΛεΕιλόγιον έλληνικόν. — 297. Λεοντέρΐ' όνομα τόπου. — 726. Λεόντιος δγιος μάρτυς, ου ή μνή- μη τη ιη' μηνός Ιουνίου. — 124. Αεόντιος μοναχός: μυ&ικόν. — 541. Αεόντιος μοναχός XIII. — 739. Αεόντιος, μοναχός Άγιοσαβίτης XVI.— 166.^ Αεόντιος, ιερομόναχος Άγιοσα- βίτης 1578• — 158. Αεόντιος αναγνώστης έκ Κύπρου 1566.-494, 780. Αεόντιος ιερεύς: εκλογή. — 583, 780. Αεόντίος, μοναχός Άγιοσαβίτης 1592-1593.— 80, 789. Αεόντιος μοναχός 1620. — 581, 780. Αεόντιος, Ιερομόναχος έκ Κύπρου 1693.— 650, 780. Αεόντιος, καθηγούμενος Πάτμου -747. Αεόντιος, πρεσβύτερος Κωνσταν- τινουπόλεως: λόγος εις την με- σοπεντηχοστην. — 24. Εις τον Ίώβ. — 183.•Ε{ς τα βαία.— 348, 497. Αεόντιος (Δαμασκηνός): τεμάχη. — 348. Αεόντιος ιερομόναχος XVIII. — 556. Αέρος ή νήσος. — 667. Αεύκιος ό δγιος: μαρτύριον. — 31, 338. Αευχόβορα (χ. τών λεύχωββώ- ρον), κώμη της νήσου Χίου. 444. Αεχώ (εΙς) ευχαί.— 499, 504, 581. Αέοντος πέρι. — 87. Αέων ό λογοθέτης: τροπάριον.— 101. Αέων πρεσβύτερος, καλλιγράφος 1039. — 727. Αέων επίσκοπος. — 727. Αέων ό σοφός. — 406, 483. Έμ- μετρος ωδή. — 595. Έρωταπο- κρίσεις. — 545. Χρησμοί. — 209, 541. Νεαρά. — 158. Ευχή τω Χριστώ.— 548. 'Εξα- ποστειλάρια. — 117, 266, 324, 331. Περί κρίσεως. — 258. Μυθικόν περιβόλαιον. — 541. Παραίνεσις τω Αέοντι. — 559. Αήμνος. — 567. Αητζάρδος Ιερεύς 1360. — 715. Αιβάνιος ό σοφιστής. — 155, 304, 305, 554. ΤΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΤΟΜΟΥ. 857 Αιβέριος, επίσκοπος Τώμης. — 485. Αιβύσι, πολίχνη . — 567. Λιγυρός: Παντολέων. Αίνδος.— 567. Αιτανβία βαΐων. — 505. Αϊτή, επισκοπή. — 544. Αιτης εύχαί. — 358, 607. Αογγΐνος ό έκατόνταρχος. — 61. Αόγγοϋ μοναστήρίον. — 151• Αόγισμών πέρι. — 467, 490, 576, 594, 613. Αογοθέτης: Δημήτριος. Αότος: Δημήτριος. Αουδοβΐκος XIV, βασιλεύς της Γαλλίας. — 728. Αούκαρις: Κύριλλος. Αουκας ευαγγελιστής. — 61, 132, 156, 162, 278, 321, 529, 615, 725. Αουκας άρχιερεύς XVI. — 518. Αουκας ιερεύς XIV. — 641, 789. Αουκας, αρχιεπίσκοπος Κωνσταν- τινουπόλεως.— 192, 274. Αουκας ό Γουρνικίτης. — 479. Αουκας ό Στειριώτης. — 318, 473, 474, 475, 624. Αουκας ό Τζυκέρας 1458. — 324, 780. Αουκία ή αγία μάρτυς, ής ή μνή- μη τη λ' μηνός Ιουλίου. — 131. Αουκιανός 6 άγιος. — 138. Αουκιανός δ Σαμοσατεύς: διάφορα πονημάτια. — 536, 543, 552, 558, 562, 563, 655. Αουκιλλιανός 6 άγιος, ου ή μνή- μη τη γ' μηνός Ιουνίου. — 119, 590. Αούκιος 6 δγιος. — 34. Αύδδα.— 230, 521, 550. Αυκία. — 130. Αυκόφρων. — 557, 561, 584. Αϋμας (οί), γένος Κ ρητών XIV. 320. Αυχνικου εύχαί. — 447, 648, 650, 656. Μαγαρισάντων (έπΙ) καΐ έπιστρα- φέντων ευχή. — 447. Μαγγάνων μοναστήριον. — 112. Μαγνεντίου τεμάχη. — 624. Μαγνησία ή ύπο Σιτυυλω. — 31. Μαγουλάς: Κωνσταντίνος. Μαθηματάρια.— 217, 435, 549, 552, 554, 555, 556, 557, 558, 560, 561, 562,* 564, 572, 647. Μαθουσάλας 6 Μαχείρ. — 405, 406, 407, 408, 411, 716, 780. Μάκαρες (οί άγιοι). — 414. Μακάριος Αίγύτυτιος: πώς δει εΤναι τύν μοναχόν. — 144. Αόγοι διάφοροι. —259, 414, 426. Κεφάλαια. — 292, 637. Περί μνημοσυνών. — 456, 594. Διή- γησις περί αγγέλου. — 546. Διήγησις ωφέλιμος. — 161. Τε- μάχη. — 481, 540, 624. Αποφθέγματα. — 527. Έπι- στολαί. —257. Μακάριος, ηγούμενος της Πελε- κητής.— 129. 858 ΓΕΝΙΚΟΣ ΠΙΚΑΞ Μακάριος Γεράρης. — 622. Μαχάριος, Ααρίσσης μητροπολί- της 1687.— 493. Μαχάριος Πέρος. — 308. Μαχάριος ΤωμαΤος: βίος. — 214, 413, 495, 557, 565. Μαχάριος ιερομόναχος XII. — 385. Μαχάριος, μοναχός Άγιοσαβιτης XVI.— 112. Μαχάριος ό άπό Κρήτης 1554. — 148, 617, 780. Μακάριος Κρής, ιερομόναχος Άγιοταφίτης 1655,. — 455, 780. Μαχκαβαΐοι. — 22, 164, 184, 322, 354. 554. Μακρεμβολίτης: Αλέξιος. Μακρίνα ή αγία.— 381. Μαλαξός: Γρηγ^Ρ^^*^^ Νικόλαος. Μαλαζός (Μανουήλ): νομοκάνων. — 204, 207, 208, 210, 412, 552, 572, 616. Μαλαχίας, ιερομόναχος ΣιναΓτης XVI. — 309, 789. Μαλωταρας, επίσκοπος Κερνίτζης 1316.— 16. Μαλωταρας: Δημήτριος Πανάρε- τος, Νικόλαος. Μάμας ό δγιος.— 69, 104, 109, 184. Μαμμουν. — 586. Μανασσης βασιλεύς. — 219, 277, 523. Μανασσής ιερομόναχος, προσμο- νάριος του ζωοδόχου Τάφου Χΐν.-319. Μανδιώτης- ακολουθία εΙς χοοράν αυτού. — 500. Μανεσία = Μαγνησία ή όπό Σι- πύλφ. — 567. Μανιχα?οι. — 44, 502. Μαννιώτης: Βασίλειος. Μανόλης (χατζή) 1798.-634, 789. Μάνος: Μανουήλ. Μανουήλ δγιος μάρτυς, ου ή μνή- μη τ^ ιζ' μηνός Ιουνίου. — 123, 590. Μανουήλ, μέγας λογοθέτης. — 543. Μανουήλ Άγαλλιανός. — 606- 607. Μανουήλ Γαζής. — 606. Μανουήλ Γούτας. — 639. Μανουήλ Δημητρόπουλος 1613. — 207, 790. Μανουήλ Καντακουζηνός -|• 1586. — 543. Μανουήλ (Κομνηνός) . — 335. Μανουήλ Μάνος. — 123. Μανουήλ Μαύρος έκ θεσσαλονί- κης 1354. — 232. Μανουήλ Μπάλσας. — 124. Μανουήλ Μοσχόπουλος. — 212, 304, 463, 534, 647. Μανουήλ (Ξανθινός), χαρτοφύ- λαξ.— 91 Μανουήλ α' Κομνηνός, αυτοκρά- τωρ.— 536, 725. Μανουήλ Παλαιολόγοι. — 87, 300. Μανουήλ Παναρέτου ίερεύς. — 607. ΤΟΪ ΔΕΪΤΕΡΟΥ ΤΟΜΟΓ. 859 !Μανοοήλ Χριστόφορου Ναυπλιεός 1578.— 522, 780. Μανουήλ Χρυσαφής, λαμπαΒά- ριος.— 645. Μανσούρ: Θβοφάνης. Μανσούρ ιερεύς. — 617. Μαζιμιανός, επίσκοπος Κ/πόλεως, ου ή μνήμη τ^ χ' Νοεμβρ. — 396, 472. Μάξιμος ό άγιος μάρτυς, ου ή δθλησις τ^ η' Όχτ•— 249. Μάξιμος μάρτυς έτερος, ου ή μνήμη τη ιβ' Άπρ. — 472. Μάξιμος 6 ομολογητης, ου ή μνή- μη τη ιγ' Αυγ. — 129. Περί θεολογίας. — 365. Περί διοτφο- ρας ουσίας χαΐ φύσεως. — 408, 490. Λόγος άσχητικός. — 336, 404, 426, 437. Περί αγά- πης χεφάλαια ή εκατοντάδες. —259, 365, 516, 526, 546, 575, 576, 643. Περί της εις θεόν αγάπης. — 589. Περί των §ύο φύσεων έν Χριστώ χτλ. — 490. Περί προνοίας θεού χαΐ παραχρήσεως. — 487. Περί των τριών ψυχιχών δυνάμεων. — 526. Ευχή εις ποίμνην. — 89. Τεμάχη.— 189, 305, 315, 334, 362, 405, 411, 481, 517, 540, 599, 623. 'Ασματιχή ακολουθία τω άγίω Μαξίμω.— 365. Μάξιμος Καψοκαλύβης. — 509. Μάξιμος Πελοποννήσιος." — 469, 594. Μάξιμος Πλα^/ούδης: άν&ολογία επιγραμμάτων. — 553, 556, 558, 561, 562, 563. Γνώ- μαι Κάτωνος. — 542, 543, 553, 560. Στιχηρά περί των ύελίων. — 203. Μάξιμος Συμαΐος, — 587, 790. Μάξιμος μοναχός XVI. — 519, 790. Μάξιμος ιερομόναχος 1596. — 460, 781. Μάξιμος, οικονόμος της λαύρας του αγίου Σάβα 1533-1534. — 267. Μάξιμος ιεροδιάκονος XVI. — 444, 783. Μαρδάριος ό άγιος μάρτυς. — 64, 338, 456. Μαρδόνιος 6 άγιος μάρτυς. — 363. Μάρθα ή μήτηρ Συμεών του θαυ- μαστοορείτου. — 194. Μαρία ή καταποντισθεΐσα. — 457. Μαρία ή έν Περγάμω, ής ή άθλη- σις τη ιβ' Ιουνίου. — 131. Μαρία ή ανεψιά του οσίου Άβρα- μίου. — 57. Μαρία ή μετονομασθεΐσα Μαρί- νος.—456. Μαρία ή Δίγυπτία: βίος — 67, 182, 279, 347, 391, 450. Κανών άσματικός. — 371. ΕΙ- κών. — 321. Μαρία Καλολίτου ΧΠΙ.— 53. Μαρία Κομνηνή. — 335. Μαρία ή Μαγδαληνή. — 354, 627. Μαριάμ, αδελφή του αποστόλου Φιλίππου. — 321. Μαριανός ύπαρχος. — 56. Μαρίνα ή αγία. — 354, 544. 860 ΓΕΝΙΚΟΣ ΠΙΚΛΞ Μαρίνο; μ/>ναχός: ^ίος. — 498. Μαρίνος 6 δσιος: βίος. — 517, 565. Μαρίνος ό δγκος μάρτας, ου ή δ^λησις τ^ ιη' Όκτ.— 249. Μαρχελλΐνος ό δγιος μάρτυς. — 338. Μάρχελλος ό άγιος άρχιμανΒρίττ^ς. — 363. Μάρχελλος άββας. — 144. Μ&Γ06ΐ1ιΐ8: Βοηαίιΐδ. Μαρχιανός ό άγιος μάρτος. — 56. Μαρχιανός &γ(ος ό αύν Νιχάνδρω. — 120. Μαρχίανός άγιος, οιχονόμος. — 374. Μαρχιανός Βηθλεεμίτης. — 48 1 . Μαρχιανός Συραχούσης, ου ή αθλη- σις τη λ' Όχτ.— 596. Μδρχος 6 απόστολος. — 67, 130, 307, 321, 338, 353, 372, 630. (Μαρχος Διάδοχος: χεφάλαια χαΐ λόγοι. — 259). Μαρχος, μοναχός ερημίτης: διά- φορα πονήματα. — 114, 253, 314, 426, 481, 488, 511, 517, 524, 540, 576, 594, 599, 637. Μαρχος μοναχός ό θαυματουργός: εύχαί.— 467, 520, 522, 594, 635. Μαρχος ΆθηναΤος: βίος. — 415, 431, 498, 517, 520, 546, 565, 603. Μάρκος, αρχιεπίσκοπος Αλεξαν- δρείας.— 342. Μαρχος Άρεθουσίων . — 371• Μαρχος Εύγενιχός ό 'Έφέσου. — 421, 423, 453, 654. Μάρχος ιερομόναχος: εις τά άπο- ροόμενα του τυπικού. — 430, 434, 436, 439. Ό αυτός επίσκοπος Ίδρουντος • — 625. Μαρχος ιερομόναχος, έκκλησ. μου- σικός.—606. Μαρμαράς. — 567. Μαρμάρινος: Κύριλλος. Μαρτινιανός ό δσιος. — 589, 627. ΜαρτΤνος ό δσιος. — 129. Μαρτύριος ό δγιος. — 56. Μαρώνεια. — 555. Ματθαίος 6 ευαγγελιστής. — 77, 156, 220, 278, 284, 321, 529, 593. Ματθαίος ιερομόναχος 1329 - 1330. — 361, 781. Ματθαίος μοναχός 1409.— 275. 781. Ματρώνα ή όσία: βίος. — 76, 77, 222, 283. Ματρώνα μοναχή XIV. — 229. Μαύρα: Αγία Μαύρα, ένθα πρό- σθες σελίδα 493. Μαυριανός μοναχός. — 489. Μαυρίκιος ό αυτοκράτωρ. — 494. Μαυρογορδατος: Παντελής. Μαυροκορδάτος: Αλέξανδρος, Κα- τερίνα, Θεόδωρος. Μαυρόπους: Ιωάννης. Μαύρος: Μανουήλ. Μάχαιρας: Ιωακείμ. ΤΟΪ ΔΕΓΓΕΡΟΓ ΤΟΜΟΥ. 861 Μαχεφ: Μαθουσάλας. Μεγαλυνάρια. — 186 465. Μεγαλόσχημων πέρι. — 483. Μέδίμνος ό δγιος μάρτυς. — 20, 248. « Μεδιόλανα.— 337. Μεδοσάγα, χώμη Γαλατίας.— 137. Μέθης πέρι. — 615. Μεθόδιος Κωνσταντινουπόλεως. — 122, 206, 353, 472, 481, 502, 547. Μεθόδιος Πατάρων. — 211, 327, 406, 560. Μεθόδιος μοναχός 1582-1583. — 271, 781. Μεθόδιος ιερομόναχος 1542. — 151, 790. Μεθώνη. — 16. Μέλαν, μελάνιον. — 546. Μελέτιος Αντιοχείας, ου ή μνή- μη τξ ιβ' Μαρτίου. — 627. Μελέτιος στρατηλάτης, ου ή μνή- μη τη κδ' Μαίου. — 626. Μελέτιος ιερομόναχος 1419. — 571. Μελέτιος μοναχός: ίατροσόφιον. — 546. Μελέτιος Ά&ηνών: περί του πώς δεί ομιλίαν συγγράφειν. — 638. Μελέτιος, Ιεροσολύμων πατριάρ- χης.-662. Μελέτιος Κρής, Σιναΐτης. — 646. Μελέτιος Συρίγος. — 568. Μέλισσα.— 456, 491, 576, 594. Μελισσηνοί. — 320. Μελιτηνή. — 76, 130, 222, 283, 296, 336. Μελχισεδέκ.— 177, 488. Μελχισεδέχ, επίσκοπος Ταιδε- στου. — 634. Μέμνων ό έν Λυκία, ου ή μνήμη τη κθ' Απρ.— 130. Μενάνδρου αποφθέγματα. — 661 Μερκούριος 6 άγιος μάρτυς. — 21, 224, 284, 568-569. Μερκουρόπουλος: Ιωάννης. Μεσόκηπον . — 365. Μεσονυκτικόν. — 100, 400, 512, 638. Μεσοπεντηκοστή. — 69, 109. Μεταθέσεως άρχιερέως άπολογη- τικόν. — 204. Μεταλήψεως ακολουθία. — 155, 273, 437, 446, 468, 523, 549, 602. Ευχή.— 503, 508, 581, 632. Περί μεταλήψεως. —629. Μεταλήψεως σταφυλών ευχή. — 506. Μετανοίας πέρι άνώνυμον. — 162. Ευχή έπΙ μετανοία. — 500, 502. Μεταξοσκώληκες* ευχή διά τού- τους.— 585. Μετανοουντες• ευχή διά τούτους. — 204. Μετρικής έγχειρίδιον. — 212. Μηζηθρας.— 115. Μήλος ή νήσος. — 324. Μηναία ένεπίτομα* — 478 Μηναία σερβοβουλγαρικά. — 721. 8β2 Γ£ΚΙΚΟΣ ΠΙΝΑ3 Μηναία. Σεπτεμβρίου. — 20, 86, 110, 111, 245, 299, 300, 389. Όκτωβρίοϋ. — 20, 85, 110, 111, 132, 299, 300, 389, 596. Νοεμβρίου.— 20, 85, 110, 111, 300, 301, 355, 390. Δεκεμβρίου.— 111, 301, 318, 355, 363. Ια- νουαρίου.— 111, 116, 267, 301, 318, 356. Φεβρουα- ρίου.—112, 267, 296, 301, 318, 356, 424. Μαρτίου.— 231, 279, 320, 322, 370, 550. Απριλίου. — 129, 231, 279, 296, 321, 322, 371. Μαίου.— 130, 231, 252, 302, 321, 367, 372. Ιουνίου.— 118, 128, 131, 302, 321, 367. Ιουλίου. — 129, 131, 301, 321, 322. Αύγουστου.— 129, 301, 322. Μηναίου λεί- ψανον. — 593. Μήνας ό δγιος μάρτυς. — 30, 33, 62, 64. Μήνας Αιγύπτιος 6 μεγαλομάρ- τυς.— 48, 77, 222, 283, 352. Μήνας μοναχός XI. — 172, 781. Μήνας αρχίατρος 1235. — 724. Μησάχ 6 δγιος. — 64. Μητρόδωρος ό δγιος. — 131. Μητροφάνης α' Κωνσταντινου- πόλεως.—119, 131. Μητροφάνης Σμύρνης: ύμνοι. — 188, 464. Κανόνες ασματι- κοί. — 383, 547, 659. Στι- χηρά κτλ.— 548. Μητροφάνης ιερομόναχος: περί Δημητρίου τινός. — 604. Μητροφάνης, Ιερομόναχος *Αγιο- ταφίτης 1598. — 720, 781. Μιαροφαγόντες* ευχή δια τοιού- τους.—340, 502. Μιανθέν (εις) παν εΚος ευχή. — 500, 506. Είς μιανθέν σκεύος ευχή. — 503, 506. Μικρά Άναστάσοβα, κώμη Πελο- ποννήσου.— 529. Μίλος = Μήλος ή νήσος. — 428. Μινώταυρος. —486. Μισαήλ δ έκ των τριών παίδων. — 64, 107, 277, 385, 461. Μισαήλ, μητροπολίτης Πέτρας. — 421, 576, 577, 656, 657, 708. Μιστράς ή χώρα.— 635, 739. Μιτυλήνη. — 459. Μιχαήλ 6 αρχάγγελος. — 537, 653. Άκολουθίαι και κανόνες ^σματικοί. — 88, 478, 544, 574, 579, 639, 672-673. Οίκοι. — 546. Έγκώμιον. — 419, 452. θαύματα. — 222. Τό έν Χώναις θαΰμα. — 62, 452, 498, 574, 608, 644. θαύματα έν τη μον^ Δοχεία- ρίου. — 89. Εικών. — 466. Μοναστήριον έν Ίεροσολύμοις. —178, 466, 614,718,722. Μιχαήλ μοναχός: έγκώμιον εις τους Ταζιάρχας. — 419, 462. Κανών είς πάντας τους αγίους. — 446. Κανών έζαγορευτικός εΙς τον Ίησουν Χριστό ν. — 476. Μιχαήλ πρωτοσπαθάριος ΧΠ. — 373. Μιχαήλ τις XIII.— 40, 739, ΤΟΓ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΤΟΜΟΙ. 8β3 Μιχαήλ μοναχός 1501. — 581, 781. Μιχαήλ Ιερεύς 1751. — 588, 781. Μιχαήλ καλλιγράφος 1049. — 747. Μιχαήλ σύγκελλος: βίος. — 319, Όμολογία ή λφελλος πίστεως. -- 153, 188, 306, 532. Περί της του λόγου συντά- ξεως.— 560. Μιχαήλ Άγιοδημητρίτης (έκ θεσ- σαλονίκης) 1319.— 317, 781. Μιχαήλ 'Ιεροσολυμίτης ό έκ Συ- ροπώλων 1205.— 726. Μιχαήλ 6 έξ Αγχιάλου. — 536. Μιχαήλ Ασλάνης ές Άτταλείας XVI.— 309. Μιχαήλ Έφέσιος. — 716. Μιχαήλ Καλοφρενας 1422. — 736. Μιχαήλ Κατάψυχος, έκ Βερ- ροίας 1398.— 330, 781. Μιχαήλ, μητροπολίτης Κολασίη- σκι κτλ. 1656.-721. Μιχαήλ Κουβιστιάνος XV. — 495, 781. Μιχαήλ (Κηρουλάριος). — 343. Μιχαήλ, μητροπολίτης Μπάσκης 1653.— 723. Μιχαήλ, επίσκοπος Συνάδων, ου ή μνήμη τξ κβ' Μαΐου. — 130, 252. Μιχαήλ ό Χουμνος. — 344. * Μιχαήλ Ψελλός: σχόλιον εΙς την Κλίμακα. — 525. Κεφάλαια έκ της παντοδαπους διδασκαλίας. — 270. Στίχοι πολιτικοί. — 511, 531. Δόγμα ορθοδόξου πίστεως. — 531. Κανών άσμα- τικός. — 548. ίαμβοι. — 557. Μνημοσυνών πέρι άνώνυμον. — 656. Μνησικακίας πέρι. — 615. Μνηστείας πέρι. — 345. Μογγιλοβοφότας: Μπορνόσκης. Μόδας: Ιωάννης. Μόδεστος Ιεροσολύμων. — 382, 585. Μολδοβλαχία.— 421, 714. Μολιτζα "ϊδωρ έν Πελοποννή- σω.— 728. Μοναστήρια: περί του πως δε? μνημονευειν έν αύτοΤς. — 627. Λόγος ανώνυμος περί κανόνων καΐ διαταγής μοναστηρίων. — 608. Μοναστήρια διάφορα. Άβραμίου του άββα Ιζω της Ιερουσα- λήμ. — 144. Αθανασίου του έν τω "Αθω.— 724. Αλεξάν- δρου του μεγαλομάρτυρος, πι- θανώς έν Κωνσταντινουπόλει. — 366, 784. Ανδρέου του απο- στόλου.— 616. Άνεμα λαύρα έν Βιθυνία.— 712, 784. Αγίας "'Αννης σκήτη έν τω Άγίω "Ορει — 537. Αγία Μονή ούτω καλούμενη, κειμένη δε ΒΑ του Ναυπλίου. — 185 (τανυν Αγία Μόνη• βλ. Ά. Μηλιαράκη^ Γεωγρ. πολιτική νέα καΐ αρχαία του νομού Αρ- γολίδος καΐ Κορινθίας. Έν Αθήναις 1886, α. 260). Αρ- χαγγέλων (Μιχαήλ και Γα- 864 ΓΕΝΙΚΟΣ ηΐΝΛΞ βριήλ), ή Αρχαγγέλου (Μιχαήλ), ή Ταξιάρχου μοναστήριον έν ίεροαολύμοις. — 19, 21, 59, 78, 167, 197, 198, 234, 235, 309, 422, 423, 464, 466, 518, 521, 580, 589, 595, 601, 614, 625, 718, 720, 722, 729, 753, 785. Των Αύγάρου. — 374. Βυζαν- τίων.— 178, 462, 600. Γε- ρασίμου του έν τω Ιορδάνη. — 106, 171, 172, 220, 267, 364, 377, 389, 434, 745, 785. Άγιου Γεωργίου έν Ίερο- σολύμ,οις. — 221, 298, 308, 786. Του αύτου περί τήν Βη- θλεέμ, έντη χώμη 'Ελ-Χάδρ. — 726, 817. Του αύτου έν Κρήττ(] περί τά Σφαχχά. — 207. Του αύτου έν Κύπρω, το των Μαγ- γάνων.— 112, 786. Δαλμάτων έν Κωνσταντινουπόλει . — 119. Του αγίου Δημγρτρίου έν Ίερο- σολύμοις. — 432, 615, 786. Του χυρ Διονυσίου έν τω Άγίω Όρει — 519, 787. Δοβρουσώνος. — 433. Δοχεια- ρίου έν τω Άγίω "Όρει. — 89. Άββα Δωροθέου. — 139. Ευθυμίου του μεγάλου έν Πα- λαιστίνη. — 434, 436. Του αύτου μοναστήριον έν 'Ιεροσο- λύμοις. — 83. Θεοδοσίου του κοινοβιάρχου έν 'Ιεροσολύμοις. — 16. Του αύτου λαύρα έν Παλαιστίνη. — 19, 280, 434. Ευεργέτου έν Κωνσταντινουπό- λει.— 437. θεοτόχου της Βά- του.—315, 509, 637. Θεο- τόκου Βατοπεδίου έν τω Άγίω Όρε!. — 570. θεοτόχου του Βροντοχίου έν Κρήτη. — 739. θεοτόχου των Γυρίων. — 469. θεοτόχου της Εύεργέτιδος έν Κωνσταντινουπόλει . — 151, 446, 583. θεοτόχου του Κα- λαμίου, ή χοινότερον Καλαμώ- νος, έν τη έρήμω του Ιορδα- νού.—712, 716*, 729. θεο- τόχου Πορταϊτίσσης. — 585. Ιβήρων έν τω Άγίω "Όρει. - 591, 641. 2υμεών του θαυ- μαστοορείτου. — 194. Ιωάννου του Προδρόμου έν τω Ιορδά- νη. — 70, 75, 79, 84, 85, 105, 118, 171, 175, 194, 232, 317, 359, 373, 442, 471, 717, 788. Του αύτου έν Ίεροσολύμοις. — 105, 788. Ιωάννου του Χρυσοστόμου έν Κύπρω. - 626, 7 1 7. Του αυτοί έν τω Ιορδάνη. — 7 2 9 . Των Κα- γρών. — 40, 789. Κοσινίτζη; έν Μαχεδονία. — 590. Κου- τλουμουσίου έν τω *Αγίω 'Ορει. — 633. Κυριαχού του άναχω- ρητου έν Παλαιστίνη. — 434. Λαύρας έν τω Άγίω Όρει.— 544, 546. Λάτρου ή Λά- τμου.— 724, 747. Λόγγου.— 151. Μιχαήλ του αρχιστρατή- γου περί τήν Κωνσταντινοΰ- πολιν.— 178. Του αγίου Ναο- λάου έν Κύπρω. — 115, 389. Ξενοφώντος έν τω Άγίω Όρε•. — 720. Όδηγητρίας έν Ίερο σολύμοις.— 389. Όδηγητρίας έν Κωνσταντινουπόλει. — 453. 459. Των Όδηγών. — 457. Παναγίας έν Ίεροσολύμοις.— 228, 791. Της αύτης αύτό&ι- 522, 615, 791. Ώτκιγχ ΤΟΥ ΔΕΪΤΕΡΟΪ ΤΟΜΟΥ. 865 Φιλοσόφου έν Πελοιτοννήοω. — 579, 791. Πανάγνοϋ έν Χάλχη τη νήσω. — 93. Παλαιουπό- λβως έν Κρήτΐ[]. — 551. Πε- λεκητής.— 129. ΠερίβλέττυΟϋ έν Κωνσταντινουπόλε ι . — 112, 437. Πέτρας αυτόθι. — 437, 472. Πέτρου βοφότα έν Γ^α- σίο). — 162. Σά^α του οσίου λαΰρα έν Παλαιστίνη. — 19 28, 41, 59, 78, 93 113, 117, 128. 136 112 137 186 234 304 327 394 421 432 455 468 496 519 552 588 602 635 660 717 743 751 όρους Σέρ- βων. — 221. Του άββα Σε- ρίδου. — 139. Σίνα ή Σιναίου όρους.— 138, 173,267,288, 465, 526, 722, 724. Σου- μελά. — 327. Σταυρονικήτα έν τω Άγίω "Ορει. — 382. Σταύ- ρου των Ιβήρων παρά την Ιερουσαλήμ. — 238, 630. Σω- 142 187 250 306 346 397 423 434 459 470 497 521 566 594 603 642 662 718 744 791 158 229 267 309 364 399 425 444 463 493 501 525 573 595 615 645 677 720 745 792. 165 230 298 324 381 413 427 448 464 494 512 529 576 600 621 650 715 724 746 166 231 300 325 382 417 429 449 466 495 518 533 584 601 625 656 716 737 747 Σαγματείου έν Βοιωτία. — 96. Των τήρα. — 582. Σωτηρος έν Κων- σταντινουπόλει . — 118. Στει- ρίου ή Λουκδ του Στειριώ- του. — 473, 474. Στόλου καΐ Άγρου.— 385. Στύλου. — 480, 747. Στουδίων. — 442. Τρι- γλίας. — 247. Χαρίτωνος του όμολογητου έν Παλαιστίνη. — 434. Χαρσιανίτου. — 112. Μοναχικής πολιτείας περί. — 614. Μονοχοί•παραίνεσιςούτοΤς.— 545. Διάταξις περί τούτων. — 636. Συνομιλία τούτων μετά λαϊ- κών.—316. Μονεμβασία. -γ1 1 5 , 5 80. Μονοβασία = Μονεμβασία. — 91, 395. Μονοκεράτου ζώου περί. — 87. Μονοκονδυλίαι έν διαφόροις κώ- διξιν. — 16, 18, 79, 84, 207, 336, 428, 449, 481, 625, 649. Μονομάχος: Κωνσταντίνος. Μοσχοβία, Μόσχοβον, Μοσχοβική βασιλεία. — 570, 571, 645. Μοσχόπουλος: Μανουήλ. Μόσχος: Ίωάν'/»]ς. Μουντάσαρ, πατήρ Ιακώβου τοΰ εκ 'Ρεμλης.- 115. Μουράτ σουλτά^^ος. — 518. Μουσέ(ς), υιός τοΰ Ήλιας. — 718. Μουοές διάκονος 1391-1392. — 444. Μουσικά σημεία ή μουσικοί τό- νοι.—171, 227, 237, 473. Μουσικής εκκλησιαστικής τεύχη. —633, 634,639,645,646, 648, 658, 757. 65 866 ΓΕΝΙΚΟΣ ΠΙΝΑΞ Μοοσοΰροι, γένος Κ ρητών ΧΓν. — 320. Μουσταφάς, σουλτάνος της Τουρ- χίας 1766.— 571. Μπαλάσιος ιερεύς, έχχλησ. μουσι- κός.—633, 634. Μπαλη - όγλου: Χρυσαφής. Μπάλσας: Μανουήλ. Μπάρλα, πόλις έν Μ. Ασία. — 567. Μπελεχομίτου χωρίον. — 567. Μπερεχέτης: Πέτρος. Μπετζάλα, πολίχνη έν Παλαιστίνη. — 308. Μπογδανία. — 162, 566. Μπορνόσχης: Ιωάννης. Μπουχουρέστι. — 566. Μπουρτόρ, πόλις-έν Μ. Άσίςτ. — 567. Μπραγχοβάνος: Στέφανος. Μυγδόνιος ό άγιος μάρτυς. — 363• Μυελών του άνθρωπου τυέρι. — 567. Μυλοπόταμον Κρήτης. — 319. Μύρον: περί χρίσεως μύρου. — 340. Περί της χατασχευης αυ- τού.—628. Μυσταγωγία: ευχή πρό ταύτης άναγινωσχομένη. — 6 12. Μυστηρίων πέρι. — 623. Μυτιληναϊκά. —478. Μυτιλήνη. — 566. Μωάμεθ πέρι. — 517. Μωραϊται. — 529. Μωρέας.— 567, 649. Μωυσης ό προφήτης. — 537. '^^ή αύτου. — 100, 277. Μωσαι- χου νόμου έχλογή. — 160. Μωυσής ό άββας, Αίθίοψ.— 274, 624. Ναζάριος ό δγιος: μαρτύριον. — 61, 388. Ναθαναήλ, μοναχός *Αγιοσαβίτης 1566.-235,452,494,529, 781. Ναός• έπι ανοίξει τοιούτου βεβη- λωθέντος ευχή. — 507, 610. Ευχή έπι ανοίξει ναού, έν ω συνέβη βίαιος θάνατος. — 507, 610. Ναός 6 του Σολομώντος: περί της οίχοδομής αύτου. — 458. Ναούμ ό προφήτης, ου ή μνήμη τη α' Δεχ. — 318. Εικών αύ- του.—111. Ν'άρχατω, ους 1497• — 103. Νασράλλα - ιλ - Χούρη. — 460- Ναταλία ή αγία. — 591. Ναύπακτος. — 197, 198, 199, 428, 461. Ναύπλιον.— 522, 741. Νέαι Πάτραι.— 573, 634. Νεάπολις ή έν Παλαιστίνη. — 617. Νέαρχος 6 δγιος: μαρτύριον. — 65. Νείλος ό δγιος μάρτυς, ου ή άθλησις τη ιθ' Σεπτ.— 249. Νείλος άββας: κεφάλαια χαι λό- γοι διάφοροι. — 256. Περί των η'λογισμών. — 256, 314, 489, 525, 637. Περί παθών. — ΤΟΓ ΔΕΓΤΕΡΟΓ ΤΟΜΟΓ. 867 256. Περί προσευχής. — 256, 525, 527. Κεφάλαια πάνυ χρήσιμα. — 256. Άνεπίγραφον. — 257, 314, 490. Άκέφα- λον. — 113. Έχλογαί.— 426. Σχέμματα. — 489, 525. Απο- φθέγματα. — 97. Κεφάλαια νγ'. — 717. Γνώμαι. — 235, 314, 489, 636. Περί αρε- τών.—154, 490, 594. Κατά γαστριμαργίας. — 489. Προς μονάζοντας. — 490. Περί δει- λίας. — 487. Εις μοναχούς ησυχάζοντας. — 274. Περί δι- δασκάλων καΐ μαθητών. — 114. Στίχοι.— 562, 564. Τεμάχη διάφορα. — 188, 305, 481, 540, 623. Έπιστολαί.— 489, 541. ΝεΓλος Άθωνίτης: περί διαίτης πόνημα. — 160. Νείλος Ιερομόναχος: περί της παραμονής τών Φώτων. — 90, 452. Νείλος ιερομόναχος 1404. — 460, 790. Νείλος ιερομόναχος 1548. — 158. Νείλος υμνωδός: κανόνες. — 216. Νείλος Δοξαπατρής. — 485. Νεκτάριος α', αρχιεπίσκοπος Κων- σταντινουπόλεως.— 108, 150. Νεκτάριος Ιεροσολύμων. — 305, 425, 426, 516, 568, 584, 781. Νεκτάριος ιεροδιάκονος 1750- 1752. — 564. Νεκρώσιμα τροπάρια. — 271. 523. Νεόφυτος, αρχιεπίσκοπος Αύδ- δης 1682 -1690. — 230,299. Νεόφυτος, ιερομόναχος καΐ δομέ- στικος της μονής τών Κελ• λιαρίων 1235-1236. — 724. Νεόφυτος πρεσβύτερος καΐ έγκλει- στος: ερμηνεία συνοτττική του Ψαλτηρίου. — 584, 749. Νεόφυτος ό άπό τής Όδηγητρίας ιερομόναχος XIV. — 453. Νεόφυτος ιερομόναχος 1455- — 614. Νεόφυτος ιερομόναχος XVI. — 515, 781. Νεόφυτος ιερομόναχος Κύπριος Χνΐ.— 644, 781. Νεόφυτος ιεροδιάκονος Τόδιος XVIII.— 566, 781. Νεόφυτος, μητροπολίτης Άδρια- νουπόλεως. — 729. Νεόφυτος ιερεύς, επίτροπος τής μονής του αγίου Σάβα και ανε- ψιός Δοσιθέου πατριάρχου τών Ιεροσολύμων . — 651. Νεόφυτος Κύπριος, ιερομόναχος 'Δγιοταφίτης: θέατρον τής Αγί- ας Γης. — 552. Μεγαλυνάρια. — 399, 577. Μελωδικοί και θεΤοι δμνοι. — 657. Νεόφυτος (Νοταράς), άρχιδιάκο- νος και είτα ιερομόναχος Άγιο- ταφίτης 1709. — 595, 598, 663, 781, 790. Νεόφυτος Πελοποννήσιος ό Καυ- σοκαλυβίτης: εκλογή του Ψαλ- τηρίου. — 576, 622, 623, 640. Ερμηνεία τροπαρίου. — 737. 868 ΓΕΝΙΚΟΣ ΠΙΝΑΞ Νβοχώριον Κωνσταντινουπόλεως. — 640. Νεστόριος αίρεσιάρχης. — 488, 491. ΝεστοριθΓ/ο{. — 488, 502. Νέστωρ ό άγιος μάρτυς, ου ή δθλησις τη κα' Σεπτ. — 249. Νέστωρ δγιος μάρτυς έτερος, ου ή αθλησις τη κε' 'Οκτ. — 249. Νέων 6 άγιος μάρτυς. — 57. Νεοφώτιστου άπόλουσις. — 505. Νηπ(ω τελευτή σαντι ευχή. — 507. Νηπτικής ευχής ερμηνεία. — 305. Νηστείας πέρι. — 615, 642. Νήφων 6 Άθωνιτης. — 590. Νήφων ή Νίφων δσιος. — 213, 414, 431, 516, 538, 544, 565, 589. Νίκαια. — 1, 494. Νίκανδρος ό όίγιος. — 120. Νίκανδρος μοναχός XVI.— 463, 790. Νικάνωρ, Ιδιοκτήτης βιβλίου XVIII.— 497, 790. Νικήτας πατρίκιος. — 144. Νικήτας πατρίκιος ό δσιος, ου ή μνήμη τη ς' 'Οκτ. — 249. Νικήτας ό άγιος μάρτυς. — 642. Νικήτας ίερεύς. — 238. Νικήτας χαρτοφύλαξ. — 343. Νικήτας χαρτουλάριος. — 386, 395. Νικήτας ό Παφλαγών: ερμηνεία τετραστίχων. — 212, 539. Νικήτας Ήρα/λείας: συναγωγή ερμηνειών εις τόν Ψαλτηρα. — 362. Αποκρίσεις.— 342. Νικήτας ό άγιος, επίσκοπος Χαλ- κηδόνος.— 297. Νικήτας ό Στηθατος: έπιστολαί. — 627-628. Νικηφόρος αυτοκράτωρ. — 181, 248. Νικηφόρος μοναχός: λόγος περί φυλακής καρδίας. — 654. Νικηφόρος: κεφάλαια τυπικού. — 430. Νικηφόρος ό δσιος, ου ή μνήμη τη γ' Μάρτ.— 627. Νικηφόρος ιερομόναχος 1592. — 581, 781. Νικηφόρος Άγιοσαβίτης ΧνίΠ. — 275, 790. Νικηφόρος ό εν Άντιοχεία: μαρ- τυριον.— 66, 388. Νικηφόρος Άντίοχος. — 652. Νικηφόρος Βλεμμίδης. — 90, 189, 523, 578, 586, 655, 742. Νικηφόρος Βοτανειάτης. — 303, 345. Νικηφόρος Γηροκομήτης. — 473. Νικηφόρος Θεοτόκης. — 717,743. Νικηφόρος έξ Ιωαννίνων, ηγού- μενος της λαύρας του αγίου Σάβα 1754.— 662. Νικηφόρος Κάλλιστος ό 3α^^θό- πουλος: πονήματα διάφορα. — 232, 233, 276, 331, 447, 453, 507, 548, 550, 621, 627. Νικηφόρος, Κρήτης μητροπολίτης. — 75, 319, 739, 790. ΤΟΪ ΔΕΓΤΕΡΟΥ ΤΟΜΟΪ. 869 Νιχηφόρος Κύπριος, ηγούμενος της λαύρας του αγίου Σάβα 1696.— 651. Νικηφόρος Κωνσταντινουπόλεως, ου ή μνήμη τη β' Ιουνίου. — 118, 119, 472. Κανόνες αυ- τού.—191, 403. Έκ του ιστο- ρικού αύτου. — 482. Τεμάχη. — 395. Νικηφόρος Τόδιος, ιερομόναχος Κρής.— 586. Νικηφόρος ό Σολομώντος XIII - XIV.— 100, 781. Νικόδημος άρχων: υπομνήματα εις τα πραχ&έντα του Χρι- στοδ.— 414, 541,545, 547. Νικόδημος μοναχός Άγιοσαβίτης 1633.— 394, 790. Νικόδημος διάκονος έκ Τωσσίας 1656-1657.— 721. Νικόλαος ό δγιος: βίος. — 30, 32, 337, 392, 588. Πράξεις. — 329. Διήγησις θαυμάτων. — 33, 64, 579, 608. Έγκώ- μιον αύτου. — 64, 179. Κανό- νες άσματικοι δι' αυτόν. — 475, 476, 478. Κοντάκιον.— 432. Στίχοι. — 160. Μοναστήριον εν Κύπρω. — 115, 389, 790. Είκών.— 111. Νικόλαος ό από στρατιωτικών. — 644. Νικόλαος πρεσβύτερος: τεμάχη ψαλμούς έρμηνεύοντα. — 165. Νικόλαος μοναχός, καλλιγράφος 835.— 711. Νικόλαος πρεσβύτερος, καλλιγρά- φος 1027. — 156, 781. Νικόλαος καλλιγράφος 1418. — 304, 781. Νικόλαος ΧΤος, δομέστικος. — 606. Νικόλαος αναγνώστης και σύγκελ- λος, καλλιγράφος 1512. — 427, 781. Νικόλαος προσκυνητής 1536. — 723. Νικόλαος αναγνώστης, καλλιγρά- φος 1542.— 151, 781. Νικόλαος ό Βυζής, ιερεύς έν Κων- σταντινουπόλει XIV. — 16. Νικόλαος Δανιβρίτης Χ. — 473. Νικόλαος Κεραμεύς 1635. — 569, 570, 781. Νικόλαος Κούρσουλας. — 583 - 584. Νικόλαος Κωνσταντινουπόλεως, 6 Μυστικός.— 477, 483. Νικόλαος Κωνσταντινουπόλεως ό Γραμματικός. — 344. Στίχοι περίδιαίτης.— 191,316, 636, 651. Νικόλαος Μαλαξός. — 630. Νικόλαος ό Μαλωταρας 1311. — 16. Νικόλαος, Νικαίας μητροπολίτης — 1. Νικόλαος Μιχαήλ, κονσιλιάριος του βασιλείου της Κύπρου XIV.— 365. Νικόλαος, ου υίός Σουλεϊμάν ιε- ρεύς XV.— 308. Νικολώ. — 365. Νίκων μοναχός ό Άσκεττηνός. — 124. 870 ΓΕΝΙΚΟΣ ΠΙΝΑΞ "Νίχωνος παγχόσμίίον. — 481, 564. Κοντάκιον. — 432. Κεφάλαια τίνα. — 565. Νίκων Ιερομόναχος έν Κόπρω XIV. -115, 790. Νιπτηρος ακολουθία. — 441 • Νικομήδεια. — 129, 183, 339, 375, 590, 591. Νικόστρατος 6 δγιος. — 338. Νοβογρώσκο. — 645. Νομικά σημειώματα. — 346. Νόμιμον. — 202, 208. Νομοκάνονον.— 403, 580, 635, 640, 642. Νομοκάνων. — 158, 166, 199, 204, 344, 429, 544, 619, 630, 635, 650, 720, 728. Νοταράς: Δοσιθεος, Νεόφυτος, Χρύσα^^&ος. Νουρσία ή χώρα. — 211. Νταιλιους: Βράχημ. Ντόργια: ΑοοΆοίς. Νυκτεύς. — 486. Νυκτικόρακος περί. — 87. Νύφως Χίος, Ιερομόναχος XVI. — 444, 790. Νώε, πρόεδρος Τιβεριάδος 861- 862.— 712. Ξανθόπουλος: Ιγνάτιος, Νικηφό- ρος Κάλλιστος. Ξανθόγηρον [βίο] έθνος. — 653. Ξένη ή όσία.— 116, 375. Ξένος 6 Κορώ^/ης. — 606, 607, 634, 645. Ξενοφών 'Δθηναΐος: Κύρου παι- δεία.—217, 629. Νενοφών συγκλητικός 6 δσιος: βίος.— 65, 329, 456, 497, 516, 546, 589. 'Ασματική ακολουθία. — 29, 400. Ξενοφώντος μοναστήριον έν τώ Άγίω Όρει. — 720. Ξενοφών Πεντόζας, καλλιγράφος Στειριώτης XIII.— 473, 474. Ξηρός Λόφος.— 405, 410. Ξιφιλΐνος: Ιωάννης. Ξύλινος: Δημήτριος. Όδηγήτρια• μοναστήριον έν Ίε- ροσολύμόις. — 389. Έτερον έν Κ/πόλει.— 453, 459. Όδηγών (τών) βίβλος. — 408. Όδηγών (τών) μοναστήριον. — 457. Οικοδομή θεμελίου ευχή. — 447. ΟΤκος• εις εύλογίαν αύτου ευχή. — 447, 502, 506. Έτερα εις οίκοδομήν τοιούτου. — 506. ΟΤκος ή οίκοι• τροπαρίων είδος. — 318, 416, 417, 441, 626. ΟΓνον, χωρίον πιθανώς ή νυν Οινόη.— 566. ΟΤνος• εις εύλογίαν τοιούτου ευχή. —477, 632, 641, 650. Όκτάηχος ή Όκτώηχος. — 393, 474, 646, 721. Μέθοδος προς ευρεσιν τών οκτώ ήχων. — 87. Ερμηνεία τών κανόνων της 'Οκτωήχου. — 171. Μακαρι- σμοί της Όκτωήχου. — 388. Καθίσματα της αυτής. — 276. ΤΟΪ ΔΕΓΓΕΡΟΓ ΤΟΜΟΥ. 871 Όκτάτευχος της Παλαιάς Δια- θήκης.— 719. Τήσεις αύτης. — 219. Όλβιανός ό άγιος μάρτυς, ου ή μνήμη τη δ' Μαΐου. — 130. 'Ολυμπιόδωρος . — 706. "Όλυμπος, δρος της Βηδυνίας. — 212, 443, 615, 712. Όλυμπος ό φιλέντολος. — 441. Όμηρόκεντρα. — 555, 559, 560. Όμηρου Ίλιάς. — 541, 549, 554, 560, 562. Όδύσσεια.— 555. Όμνύουσι προπετώς ε^χη. — 340. Όμολογια ορθοδόξου πίστεως. — 635. Όνεφοκρίτης. — 586 . 'Ονησίφορος ό παραμονάριος ή προσμονάριος. — 57, 62. Όνούφριος ό δσιος, ου ή μνήμη τη ι' ή τη ιβ' μηνός Ιουνίου. — 122, 131. Βίος. — 520. Όξ(ε)ία, νήσος ?— 55. Όρέστης ό όίγιος μάρτυς. —64, 121, 338, 457. "Ορθρου ακολουθία καΐ ευχαί. — 100, 448, 467, 523, 648, 649, 650, 656. "Ορκος• έπΙ λύσει τοιούτου ευχή. — 500, 502, 507. "Οροι πατέρων περί ουσίας καΐ φύσεως.— 490. Όρσίσιος: αποσπάσματα. — 481. Ότωγά^^ης.— 327, 790. Ουαρος 6 άγιος: μαρτύριον. — 388. Ούρ^ανός ό άγιος μάρτυς. — 20, 248. Ούσπε'νσκης: Πορφύριος. Όφφικίων της Μεγάλης Εκκλη- σίας ερμηνεία. — 203. Πάγκαιοι, γένος Κρητών XIV. — 319. Παγκράτιος Κανάκης XIII. — 53. Παγκράτιος Ιερομόναχος 1759. — 635. Παγώνα ή ι από τό Άρβανιτοχώ- ριν» XVII. — 308. Παθών ψυχικών και σωματικών πέρι. — 484. Περί παθών καΐ αρετών. — 557. Παιδείας παρά θεού πέρι. — 615. Παιδίον ευχή εις τό κατηχήσαι τοιούτον. — 499, 505. Έτερα εις εύλογίαν αύτοΰ. — 504. Έτε- ρα είς τό άπορυσαι ή άπολου- σαι αυτό. — 499, 504. Έτερα είς τό έπάραι παιδίον από τήν έκκλησίαν. — 508. Έτερα είς τό άπολυσαι σταβρία. — 505. Έτερα εις τό σφραγΤσαι παι- δίον.—499, 500, 504. Έτερα εις τό έκκλησιάσαι παιδίον. — 504. Έτερα εις τό σαραντίσαι τοιούτον. — 499, 504. Έτερα εις τόν διδόμενον παΐδα γράμ- ματα μαθεΐν. — 508. Παίδων τριών τών έν τη καμί- νω μνήμη και ύμνος. — 277» 472. Παίσιος ό δσιος.- 141, 482. Παΐσιος μοναχός (Άγιοσαβίτης) 1623. — 467, 781. 872 ΓΕΝΙΚΟΣ ΠΙΝΑΞ Παΐσιος, πατριάρχης Ιεροσολύ- μων XVII. — 27, 346. ΠαΓσιος Χοραφα;. — 551. Παλαιά Διαδήχη. Αποσπάσματα έχ της Γραφής. — 161. Ανα- γνώσματα . — 171. Τεμάχη . — 718. 'Οκτάτευχος. — 719. Τήσεις αύτης.— 219. Βιβλίων της Παλαιάς Δια&ήχης κώδι- κες αναγράφονται εν σελ. 755. Παλαιολαυρίτης: Ιωάννης. Παλαμάς: Γρηγόριος. Παλαιολογινα. — 87. Παλαιολόγοι Κομνηνοί. — 87. Παλαιολόγοι: Κωνσταντίνος, Ιω- άννης, Μανουήλ. Παλαιουπόλεως εν Κρήτη μονα- στήριον. — 551. Παλαιστίνη.— 129, 162, 218, 229, 318, 355, 376, 449, 588, 645, 649, 720, 724, 728. Προσκυνητάρια Παλαι- στίνης ή των αγίων τόπων αύτης. — 218, 545, 552, 588, 621, 728, 729. Παλίμψηστα.— 712, 713, 718. Παλλάδας: Γεράσιμος. Παλλάδιον διιπετές. — 486. Παλλάδιος άββας, επίσκοπος Έλε- νουπόλεως. — 144, 493, 494, 735. Παμβώ άββας.— 142, 530. Παμβώ ιερομόναχος και κα&η- γούμενος της εν τω Ιορδάνη μονής Ιωάννου του Προδρόμου 1329-1330. — 289, 361, 790. Πάμθος = Πάφος ή έν Κύπρω. — 529. Παμφυλία. — 138. Παναγίας υψώσεως πέρι. — 88. Οίκοι. — 546. Εκκλησία. — 746. Μοναστήρια. -228, 522, 579, 615, 791. "Ορα και το Θεοτόκος. Πανάγνου μοναστήριον έν Χάλκη τη νήσω. — 93. Πανάρετος τις XIV.— 607. Πανάρετος: Μανουήλ. Πανηγυρικά βιβλία. — 756. Πά^^&ηρος πέρι.— 87. Παντάγαλλι: Ησαΐας. Παντελεήμων ό άγιος: μαρτύριον. — 68, 184, 457. 'Ασματική ακολουθία. — 354. Εικών. — 321. Παντελής Μαυρογορδατος, Χίος XVI. — 567. Παντολέων πρεσβύτερος : λόγος είς την υψωσιν του Σταύρου. — 146, 178, 462, 600. Παντολέων διάκονος: διήγησις θαυ- μάτων του αρχαγγέλου Μιχα- ήλ.—222. Παντολέων Αιγυρός, πρωτοψάλ- της φ 1562-1563.— 27, 791. Παπαδική. — 547, 606. Παπαδόπουλος XIV. — 607. Παπαϊωαννόπουλοι, γένος Κ ρητών XIV.— 320. Πάπυλος ό άγιος- — 132, 596. Παραδείσιον επιγραφή ασκητικού βιβλίου. — 144. ΤΟΪ ΔΕΪΤΕΡΟΪ ΤΟΜΟΪ. 873 Παράδεεσος- επιγραφή βιβλίων ά- σχητικων. — 234, 235, 382, 583, 595, 715. Παραινετικά κεφάλαια. — 557, 573. Παρακίοϋ (τα). — 472. Παρακλήσεως ακολουθία μικρά ή μεγάλη.— 88, 99, 101, 523. Παρακλητική βίβλος όκτάηχος. — 115, 116, 230, 238, 266, 324, 331, 383, 397, 446, 528, 641, 722, 746, 756. "Ορα και τό 'Οκτάηχος. Παράκυλα [δίο]. — 566. Παραμυθία ή της Ηπείρου. — 544, 587. Παρασκευή ή μεγάλη. — 354, 443, 444, 745. Πάργας: Γεώργιος. Πάρδος, πρεσβύτερος εν Πελο- πόννησο).— 91. Παρθένιος Αθηναίος, πατριάρ- χης Ιεροσολύμων. — 413, 564. Παρθένιος Άγιοταφίτης XVIII. — 412, 791. Παρθένιος μοναχός 6 θετταλός 1789.-562,782. Παρθένιος, επίσκοπος Λαμψάκου: βίος.— 375. Παρθένιος, αρχιεπίσκοπος Νεα- πόλεως XVII -ΧΥΠΙ.— 603, 791. Παρθένιος ιερομόναχος 1623. — 720. Παρθένιος, ηγούμενος της έν τω Άγίω *Ορει μονής των Ιβή- ρων'χ VII.— 641. Παρθένιος Κύπριος, ιερομόναχος Άγιοσαβίτης 1616. — 584, 781. Παρθένιος διάκονος 1716• — 642, 791. Παρθένιος, Ιεροδιάκονος Άδρια- νουπολίτης 1815. — 585, 791. Παρθένιος, πρωτοσύγκελλος Άγιο- ταφίτης XVIII.— 208, 791. Παρθένοι φιλόθεοι. — 590. Πάρθοι.— 497. Πάριον, έπισκοττη. — 130. Παροιμίαι.— 219, 431. Παρρησία της λαύρας του αγίου Σάβα.— 576. Πάσχα. — 69, 99, 101, 184, 443, 444, 741. Πασχαλιά. — 87, 105, 332, 341, 346, 475, 502. Πασχεντίου ξενών έν Κωνσταντι- νουπόλει. — 5δ• Πατάπιος ό δσιος: βίος. — 30, 337. Πάταρα —211. Πατερμούθιος ό άγιος. —249. Πατέρων αγίων λόγοι. — 143, 643. Πατέρων αγίων παραίνεσις. — 141, 517, 565. Πατέρων αγίων νουθεσίαι. — 160. Πατέρων αγίων παραγγέλματα. — 274, 275. Πατερικά. — 141, 394, 413, 456, 495, 546, 571, 582, 587, 592, 594, 603, 623, 636, 643, 654, 715. 874 ΓΕΝΙΚΟΣ ηΐΝΑΞ Πάτμος.— 107, 466,499,562, 747. Πάτρα Παλαιά.— 202, 567. Πάτρα ^.— 321. Πατρίκιος φιλιίσοφος ό ΣαβαΓ- της.— 519, 525. Πατρίχιος Προύοης όδγιος. — 253. Πατρικιώτης εΕισωτής XIV. -534. Πατρ[ωτ[σμοϋ δοχίμ.ιον. — 658. ΠαυλΤνος, συγγραφεύς βίοο του άγίοί) Αμβροσίου. — 374. Παϋλος απόστολος, ου ή μνήμη τη χ&' Ίοϋν!οι> και τ^ χζ' Αυ- γούστου.— 127, 472. Βίος. — 565, 644. Πράξδίς. — 25. Έπιστολαί. — 132, 231, 307, 528, 644. 'Ρητά. — 521. Περιζοπαί. — 615. Έγχώμιον τοϋ Παόλοϋ. — 26, 51, 169, 714. Κα-ίόνες άσματιχοί. — 475, 568, 'Λσματίχή ακολου- θία. — 353. Στιχηρά προαό- μοία. — 547. Τροπάρια. — 119. Είχών. — 321- Παϋλος άγιος μάρτυς, ου ή μνήμη τη ε' Μαρτίου. — 370 Παΰλος δ άπλοΰς. — 249, 326, 353. Παϋλος ό νέος , αρχιεπίσκοπος Κ/πόλεως, ου ή μνήμη τη λα' Αυγούστου χαΐ τη β' Σεπτ. — 85, 247, 472, 626. 'Ασμα- τιχή άχολουθία. — 354. Εΰαγ- γέλιον δι' αυτόν, — 23. Βίος. — 76, 222, 283- Παΰλος^ έπίσχοπος Άμμορίου: στιχηρά εις τήν θεοτόχον. — 155. Παϋλος μοναχός, ηγούμενος τής λαύρας τοδ άγίοο Σάβα 962. — 716. Παϋλος ιερομόναχος έν Βηθλεέμ 1174.— 726. Παϋλος δ Γαλάτης. — 143. Παϋλος Εύεργετινός, μοναχός της μονής Εΰεργετιδος. — 151, 296, 381, 397, 439, 446, 582, 583. Παϋλος δ θηβκϊος.— 329, 520, 594. Παϋλος δ Κοσμήτης. — 143. Παϋλος δ έν τω Αάτρφ. — 541, 747. Παΰλος Μονοβασίας: περί ενάρε- των τινών ανδρών. — 395. Παϋλος, Μυτιληναίος μοναχός 1726.— 93, 782. Παΰλος Νιχαίας^ ου ή μνήμη τη β' Σεπτεμβρίου. — 248. Παϋλος έκ Σπάρτης τής έν Πι- σιδία, ιερομόναχος Άγιοτοφί- της ί 1762.-588, 782. Παφνοΰτιος ιϋγιος μάρτυς, οΰ ή μνήμη τη χε' Σεπτ. — 472. Παφνοΰτιος ίερομάρτυς, ου ή μνή- μη τη (9' Απριλίου. — 371. Παφνούτιος δσιος άββάς. — 143. Παφνούτιος έκ Κύπρου 1556.— 211, 791. Πάφος ή έν Κύπρω. — 33, 567, 748. Παχώμιος ό μέγας δσιος: βίος. — 334, 336, 481, 624. Κε- φάλαια έπιτιμιών. — 639. "0- ρασις. — 209. Μα&ητής αΰτοΰ. — 305. ΤΟΪ ΔΕΓΤΕΡΟΧ ΤΟΜΟΪ. 875 Παχώμίος, ηγούμενος μονής των Σέρβων XV.— 221. Παχώμιος, ιερομόναχος «άπό τόν Γαλατδν» XVI. — 113, 791. Παχώμιος, πίί)ανώς ηγούμενος της λαύρας του άγιου Σάβα 1577-1578.— 58, 59, 791. ΙΙαχώμιος ιερομόναχος έχ Πελο- ποννήσου 1646.— 469, 782• Πεγγιανά. — 567. Πεζαλας.— 267. Πείρα, βιβλίου νομιχου επιγρα- φή.—343. Πέκιον. — 570. Πελαγία ή αγία. — 180. Μετάνοια ταύτης. — 387. Πελεκητή • μοναστήριον. — 129. Πελοπόννησος.— 230, 522, 579, 728. Πένθους χαΐ θρηνωδίας πέρι. — 590, 615. Πεντηχοστή. — 69, 71, 89, 109, 436, 441. Πεντηχοστάριον. — 369, 426, 427, 550, 726, 756. Πεντόζας: Ξενοφών. Περβανας: Ιωάννης. Πέργαμος. — 131. Πέργη.— 249. ΠερεγρΓνος 6 άγιος μάρτυς, ου ή μνήμη τη ιη' Ίουν. — 124. Περιβλέτυτου μοναστήριον. — 112, 437. Πέρος : Μαχάριος . Πέρσαι. — 182, 658. Περσίδος μάρτυρες, ων ή μνήμη τη ς' Απριλίου. — 472. Πετεφρής. — 605. Πέτρα ή της Πετραίας Αραβίας. — 105, 421, 576,577,656, 657, 708. Πέτρα• μοναστήριον έν Κωνσταν- τινουπόλει. — 437, 472. Πέτρα, πολίχνη έν Λέσβω. — 566. Πετράχης, διδάσκαλος έν θήβαις 1664. — 544. Πέτρινος, δ έστιν ό συγγραφεύς τυπικού της έν Κωνσταντινου- πόλει μονής της Πέτρας. — 438, 439. Πετρίον τό έν Κωνσταντινουπό- λει.— 182, 472. Πέτρος απόστολος, ου ή μνήμη τη κθ' Ιουνίου καΐ τη κζ' Αυ- γούστου. — 184, 388, 472, 496, 565, 644, 674. Έπι- δημίαι, κηρύγματα. — 401. Πράξεις. — 25, 457. Έγκώ- μια.— 26, 50, 54, 270, 393, 714. 'Ασματική ακολουθία. — 353, 675. Κανόνες άσματικοί. — 475, 568. Τροπάρια. — 119. Είκών. — 321. Μαθητής αύτου. — 223. Πέτρος ό δσιος. — 510. Πέτρος, μαθητής του οσίου Νή- φωνος. — 213. Πέτρος 6 και Άβεσαλώμ, ου ή μνήμη τη ιε' Όκτωβρίου. — 249. Πέτρος, αδελφός του αγίου Βασι- λείου.— 494. 874 ΓΕΝΙΚΟΣ ηΐΝΑΞ Πάτμος.— 107, 466, 499, 562, 747. Πάτρα Παλαιά.— 202, 567. Πάτραι. — 321. Πατρίκιος φιλόσοφος ό ΣαβαΓ- της. — 519, 525. Πατρίκιος Προύσης ό άγιος. — 253. Πατρικιώτης έξισωτής XIV.— 534. Πατριωτισμού δοκίμιον. — 658. Παυλΐνος, συγγραφεύς βίου του άγίοϋ Αμβροσίου. — 374. Παύλος απόστολος, ου ή μνήμη τη κ^ Ιουνίου και τη κζ' Αυ- γούστου.— 127, 472. Βίος. — 565, 644. Πράξεις. — 25. Έπιστολαί.— 132, 231, 307, 528, 644. Τητά. — 521. Περικοπαί. — 615. Έγκώμιον του Παύλου. — 26, 51, 169, 714. Κανόνες άσματικοί. — 475, 568. 'Ασματική ακολου- θία. — 353. Στιχηρά προσό- μοια. — 547. Τροπάρια. — 119. Εικών. — 321. Παύλος άγιος μάρτυς, ου ή μνήμη τη ε' Μαρτίου. — 370 Παύλος ό απλούς. — 249, 326, 353. Παύλος ό νέος, αρχιεπίσκοπος Κ/πόλεως, ου ή μνήμη τη λα' Αυγούστου και τη β' Σεπτ. — 85, 247, 472, 626. 'Ασμα- τική ακολουθία. — 354. Εύαγ- γέλιον δι' αυτόν. — 23. Βίος.— 76, 222, 283. Παύλος, επίσκοπος Άμμορίου: στιχηρά είς τήν θεοτόκον. — 155. Παύλος μοναχός, ηγούμενος της λαύρας του αγίου Σάβα 962•— 716. Παύλος ιερομόναχος έν Βηθλεέμ 1174.— 726. Παύλος ό Γαλάτης. — 143. Παύλος Εύεργετινός, μοναχός της μονής Ευεργέτιδος. — 151, 296, 381, 397, 439, 446, 582, 583. Παύλος ό Θηβαίος.— 329, 520, 594. Παύλος ό Κοσμήτης. — 143. Παύλος ό έν τω Αάτρω. — 541, 747. Παύλος Μονοβασίας: περί ενάρε- των τινών ανδρών. — 395. Παύλος, Μυτιληναίος μοναχός 1726.-93, 782. Παύλος Νικαίας, ου ή μνήμη τη ε' Σεπτεμβρίου. — 248. Παύλος έκ Σπάρτης της έν Πι- σιδία, ιερομόναχος Άγιοταφί- της ί 1762. — 588, 782. Παφνουτιος άγιος μάρτυς, ου ή μνήμη τη κε' Σεπτ. — 472. Παφνουτιος ίερομάρτυς, ου ή μνή- μη τη ιθ' Απριλίου. — 371. Παφνούτιος δσιος άββας. — 143. Παφνούτιος έκ Κύπρου 1556. — 211, 791. Πάφος ή έν Κύπρω. — 33, 567, 748. Παχώμιος ό μέγας δσιος: βίος. — 334, 336, 481, 624. Κε- φάλαια έπιτιμιών. — 639. "0- ρασις. — 209. Μαθητής αύτου. — 305. ΤΟΪ ΔΕΪΤΕΡΟΧ ΤΟΜΟΪ. 875 Παχώμιος, ηγούμενος μονής των Σέρβων XV.— 221. Παχώμιος, ιερομόναχος «άπό τόν Γαλατδν» XVI. — 113, 791. Παχώμιος, πιδανώς ηγούμενος της λαύρας του αγίου Σάβα 1577-1578.-58, 59, 791. ΙΙαχώμιος ιερομόναχος έχ Πελο- ποννήσου 1646.-469, 782. Πεγγίανά. — 567. Πεζαλας. — 267. Πείρα, βΐ|3λίου νομΓ/οΰ επιγρα- φή.—343. Πέκιον. — 570. Πελαγία ή άγ(α. — 180. Μετάνοια ταύτης. — 387. Πελεκητή • μοναστήρ ιον. — 129. Πελοπόννησος.— 230, 522, 579, 728. Πένθους καΐ θρηνωδίας πέρι. — 590, 615. Πεντηκοστή. — 69, 71, 89, 109, 436, 441. Πεντηκοστάρίον. — 369, 426, 427, 550, 726, 756. Πεντόζας: Ξενοφών. Περβανας: Ιωάννης. Πέργαμος, — 131. Πέργη.— 249. ΠερεγρΓνος ό άγιος μάρτυς, ου ή μνήμη τη ιη' Ίουν. — 124. Περιβλέτυτου μοναστήριον. — 112, 437. Πέρος: Μακάριος. Πέρσαι. — 182, 658. Περσίδος μάρτυρες, ών ή μνήμη τη ς' Απριλίου. — 472. Πετεφρής. — 605. Πέτρα ή της Πετραίας Αραβίας. — 105, 421, 576,577,656, 657, 708. Πέτρα• μοναστήριον έν Κωνσταν- τινουπόλει. — 437, 472. Πέτρα, πολίχνη έν Αέσβω. — 566. Πετράκης, διδάσκαλος έν θήβαις 1664.-544. Πέτρινος, 8 εστίν 6 συγγραφεύς τυπικού της έν Κωνσταντινου- πόλει μονής της Πέτρας. — 438, 439. Πετρίον τό έν Κωνσταντινουπό- λει.— 182, 472. Πέτρος απόστολος, ου ή μνήμη τη κθ' Ιουνίου και τη κζ' Αυ- γούστου. — 184, 388, 472, 496, 565, 644, 674. Έπι- δημίαι, κηρύγματα. — 401. Πράξεις. — 25, 457. Εγκώ- μια.—26, 50, 54, 270, 393, 714. 'Α^^ματική ακολουθία. — 353, 675. Κανόνες ασματικοί. — 475, 568. Τροπάρια. — 119. Είκών. — 321. Μαθητής αύτου. — 223. Πέτρος 6 όσιος. — 510. Πέτρος, μαθητής του οσίου Νή- φωνος. — 213. Πέτρος ό και Άβεσαλώμ, ου ή μνήμη τη ιε' 'Οκτωβρίου. — 249. Πέτρος, αδελφός του αγίου Βασι- λείου.— 494. 876 ΓΕΝΙΚΟΣ ΠΙΝΑΞ Πέτρος δγιος ό έν τω "Αθω, οα ή μνήμη τη χ^' Ιουνίου. — 126, 131. Βίος. — 591. Πέτρος ίερομάρτυς ό Αλεξαν- δρείας.—21, 80, 224, 284, 433, 481. Πέτρος χαρτοφύλας. — 651. Πέτρος, μοναχός Άγιοταφίτης 1291. — 728. Πέτρος μοναχός XIII.— 15, 791. Πέτρος Ιερομόναχος 1388. — 389. Πέτρος βοίβότας. — 162. Πέτρος, ιερεύς Σλάβος 1681. — 721. Πέτρος έζ Άγχύρας, μεταφρα- στής εΙς τουχιχήν γλώσσαν έχ της ελληνικής. — 161. Πέτρος, πατριάρχης Αντιοχείας. — 161. Πέτρος ό έν τη Άτρώα, ου ή μνήμη τη ιγ Σεπτ. — 248. Πέτρος Βεβελάχης 1813. — 658. Πέτρος Βιαζέμσχης. — 723. Πέτρος Δαμασκηνός. — 190, 274, 509, 531, 540, 609, 628. Πέτρος Καπετουλίνης ή Καπι- τωλαίων, ου ή μνήμη τη ε' Όχτωβρίοϋ και τη κγ^ Νοεμ. — 472, 596. Πέτρος Μελεντ. . . . XIV.— 16. Πέτρος Ππερεκέτης. — 397, 633, 634. Πέτρος Πελοποννήσιος, λαμπαδά- ριος.— 596, 639. Πέτρος, έπίτ/οπος Σεβαστιανών. — 212. Πεχλιβανάντων χωρίον. — 639. Πηγάσιος ό άγιος μάρτυς. — 76, 221, 283. Πηγή• τόπος εζω της Κωνσταν- τινουπόλεως. — 472. Πηλεύς ίίγιος μάρτυς, ου ή μ^/ή- μη τη ιθ' Σεπτ. — 249. Πηρός = Πυρρός: Ανδρέας. Πιχροσυρι . . ., γένος έν Κρήττ) XIV. — 320. Πλάτος: Πόντιος. Πίνδαρος. — 553. Πιννας άγιος μάρτυς. — 125. Πισιδία. — 204. Πίστεως πέρι. — 218, 306, 346. Πίστος ό άββάς. — 142. Π ιττακου αποφθέγματα . — 661. Πιτυρίων ό άββας. — 142. Πίωρ ό άββας.— 142. Πλακίλλα. — 554. Πλανούδης ή Πλανούδιος: Μάςιμος. Πλάτωνος γνωμικά. — 651. Πλάτων ό μεγαλομάρτυς: μαρτ^- ριον. — 223, 284, 285. ΠλοΓον εις έκπλουν αυτού ευχή.— 508. Έτερα εις οιχοδο}ΐί;ν πλοίου. — 447. Πλουτάρχου αποφθέγματα . — 97, 564. Περί παίδων αγωγής.— 555, 559, 560. Περί το5 άκούειν. — 557, 560. Πογαγ^ανΤται. — 566. Ποιμήν ό άββας. — 142, 481. Πολια^/ή=Πολϋανή. — 544. Πόλις = Κωνσταντινούπολις: χοτ;- ΤΟΪ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΤΟΜΟΙ. 877 σμός περί ταύτης. — 209; Γε- νέθλίον αύτης. — 366. Πολιτείας αγαθής πέρι. — 334. Πολυαίνοϋ αποφθέγματα.— 97. Πολύβιος Τινοκορούρων. — 387. Πολϋέλεοι. — 586, 621. Πολύευκτος ό άγιος μάρτυς: μαρ- τύριον. — 65. Πολύκαρπος ιερομάρτυς, επίσκο- πος Σμύρνης. — 215. Πολύκαρπος, πατριάρχης Ιερο- σολύμων.— 706. Πολυχρόνιος: Βαρθολομαίος. Πολυχρονισμοί. — 556, 641. Πό^ηιος Πιλάτος. — 412, 538, 541, 547, 565. Πόπλιος άγιος μάρτυς, ου ή μνή- μη τ^ ιγ' Μαρτίου. —472. Πορφΰρι ο; φ(λ όαο'.^οΐί . — 198. Πορφύρι ος ΟυσπένΤίΟ];. — 1, 27, 78, 98, 105,111,133 ,136, 148, 193, , 200, 207. , 208, 227, 231, 239, 244, 260, 266, 273, 276, 279, , 282, 286, 297, , 298, 321, , 328, 329, 330, 331, 355, , 361, 366, 368, 369, 377, , 383, 384, 394, 397, 418, , 420, 427, 428, 441, 460, , 461, 469, 471, 520, 521, , 522, 549, 584, , 587, 592, , 593, 607. 609, 4 , 616, , 619, , 620, 623, 624, , 631, 642, , 649, 701, 703, 705, 709. , 723, 724, 727, , 736, 738, , 740, 741, 742, , 744, 745, , 746, 747, 750. ΠορταΓτ'.σσα Θεοτόκος. — 585. Ποτρούμιος. — 466. Πουλος: Άκάκιος. Πουλχερία. — 554. Πράβεν έν Σερβία. — 567. Πραήμις, διάκονος έκ του χωρίου Πεζαλα XVI.— 267. Πραξαπόστολοι. — 157, 229,309, 332, 395, 426, 615, 616, 644, 718, 720, 752, 755. Πραξαποστόλου συναξάριον: Συνα- ξάριον. Πρέβεζα.— 493. Πρεσβύτερος• εις χειροτονίαν τοι- ούτου τάξις ακολουθίας. — 601, 611. Πρίσκιλλα. — 44. Πρόβος ό οίγιος, ου ή μνήμη τ-ξ δ' ΜαΓου και τη ιβ' Όκτω- βρίου.— 472, 740. Πρόδρομος: Θεόδωρος. Προκείμενα.— 434, 436, 479. Πρόκλου σφαίρα. — 596. Πρόκλος διάκονος, ου ή άθλησις τ-ϊ) ιθ' Σεπτ. — 248. Πρόκλος Κωνσταντινουπόλεως, ου ή μνήμη τη κ' Νοεμβρίου. — 396, 472. Έίος. — 590. Λό- γος εις τόν εύαγγελισμόν της Θεοτόκου. — 2. Είς τα βαΓα.— 3. Είς την άγίαν Παρασκευήν. — 5. Είς τον πρωτομάρτυρα Στέφανον.— 65, 146. Είς την Μεταμόρφωσιν. — 68, 420. Είς Ίωάννην τόν εύαγγελι- στήν. — 268. Προκόπιος ό άγιος: βίος. — 67, 589. Κανών ασματικός. — 477, 878 ΓΕΝΙΚΟΣ ΠΙΝΑΞ 568. 'Ασματιχή άχολουθία. — 354. Προχόπιος Γαζαΐος: επιτομή των εις Ήσαΐαν εξηγήσεων. — 549. Προκόπιος Πελοποννήσιος: κατά άθεων. — 29. Προκόπιος Ζαγοραΐος, πατριάρ- χης Ιεροσολύμων 1787. — 640. Προνοίας καΐ προγνώσεως πέρι. — 575. Προσχυνητάρια Παλαιστίνης χαΐ Ιερουσαλήμ. — 218, 545, 552, 588, 621, 728, 729. Λογίδριον δια τους πρσχυνητάς. — 656. Προτάσιος άγιος μάρτυς: μαρτυ- ριον.— 388. Προτέριος συγκλητικός. — 607. Προυσα.— 253, 567. Προύτιος άγιος μάρτυς, ου ή μνήμη τη ιβ' Απρ.— 472. Προφητειών αναγνώσματα. — 479. Προφητειών έκλογαι περί του Χρί- στου.— 517. ΠροφητικαΙ ρήσεις. — 517. Προφητολόγια.— 171, 226, 230, 239, 251, 369, 378, 426, 660, 712, 755. Πρόχειρος Νόμος. — 740. Πρόχωρος: περίοδος Ιωάννου του θεολόγου. — 106, 603. Πρωτατον Αγίου "Όρους. — 636. Πρωτίων ό άγιος, ου ή μνήμη τη ιβ' Απριλίου. — 129- Πτολεμαΐς ή πόλις.— 204, 229. Πτωχοπρόδρομος: Θεόδωρος, Πυθαγόρου αποφθέγματα. — 97. Χρύσα εττη. — 553, 556, 560, 562, 564, 595. Πύλιον, κώμη της νήσου Κώ. — 86. Πυργίον, κώμη της νήσου Xίο'^. —28. Πυρ(ρ)ός: Ανδρέας, Ιωάννης. Ταδηνός: Κάλλιστος. Τάκυ ιερεύς Άγιοταφίτης 1419- 1424.— 300, 782. Τάλης: Ειρήνη Θεοδώρου, *1ωάν- νης. Τάλης τις XIV.— 15. Τάσον τάξις ακολουθίας εις το φορέσαι τινά τοιούτον. — 454, 492. Τασοφορουντι μοναχώ άρχαρίφ τάξις ακολουθίας. — 508, 632. Ταφαήλ, ηγούμενος της λαύρας του αγίου Σάβα 1762. — 662 Ταφίδια, κώμη. — 617. Ταχήλ.^146. Τέμλη.— 115. Τενδίνης επισκοπή• — 544. Τεσινός: Κωνσταντίνος. Τεώπου κώμη. — 433. Τήγας Βελεστηνλής. — 658. Τημμας δγιος μάρτυς, ου ή μνήμη τη κ' Ιουνίου. — 125. Τινοκόρουρα, πόλις θηβαίδος.— 387. Τογέριος, ρήζ Σικελίας. — 485. Τοδίων νόμος. — 341. Τόδος ή νήσος, — 467, 566. 567, 648• Λ ΤΟΪ ΔΕΓΤΕΡΟΪ ΤΟΜΟΪ. 879 Τόδων 6 δγιος μάρτυς, ου ή μνήμη τ§ θ' Ιουνίου. — 121. Τουσία.— 191, 275, 638. ΤουφινιαναΙ (αΙ). — 124. Τοΰφος ό ά^βας.— 143. Τουφος, μα&ητής των αποστό- λων Ανδρέου καΐ Βαρθολο- μαίου.— 497. Τωμαΐοι.— 536, 653. Τωμανησία. — 24. Τωμανοι.— 727. Τωμανός ό δγιος μάρτυς, ου ή μνήμη τη κε' Σεπτ. — 472. Τωμανός ό μελωδός. —132, 545. Τωμανος ό Διογένης. — 652. Τώμη.— 457, 513, 536, 565, 599. Τωσσία.— 566, 645. Σάβας 6 στρατηλάτης, ου ή μνήμη τη χδ' Άπρ. — 130. Κανών άσματιχός. — 372. Σάβας 6 δσιος: βίος. — 30, 167- 168, 192, 279, 337, 482, 589, 718, 719, 723. Περί της μονής αύτου. — 421. Κα- νόνες ασματικοί όχτώηχοε. — 399, 550. Κανόνες ασματικοί και εύλογητάρια* — 382. Τρο- πάρια.— 590. Στιχηρά. — 118• Μεγαλυνάρια. — 577. '^σματι- κή ακολουθία. — 117. Τυπι- κόν. — 440, 441. Γνωμικά. — 651. Είκών. — 137. Λαύρα: Μοναστήρια. ΒρεβεΤον της λαύ- ρας.—662. Σάβας, μοναχός της μονής του Καλαμίου 1050.— 729. Σάβας μοναστής. — 718. Σαββάτιος άγιος μάρτυς: μαρτύ- ριον. — 49. Σαββάτου του μεγάλου αναγνώ- σματα.— 660. Σαβέλ άγιος μάρτυς.— 123, 590. Σαβινια^^ός άγιος μάρτυς. — 21. Σαβίνος άγιος μάρτυς. — 371, 472, 627. Σαγμάτειον δρος. — 96. Σάδεκας ιερεύς, κληρικός του Αγίου Τάφου 1495. — 357. Σαίτΐ•— 567. Σαλονίκη. — 567. Σαμουήλ 6 προφήτης. — 32, 42. Σαμουήλ, Αθηναίος ιερεύς 1716. —642, 792. Σαμουήλ, ηγούμενος του Κου- τλουμουσίου. — 633. Σαμουήλ Κύπριος, Ιερομόναχος Άγιοσαβίτης 1785-1806. — 214, 382, 431 (δρα καΐ 732), 574, 577, 603, 604, 619, 782, 792. Σαμαρεΐται. — 387. Σαμαρεΐτις. — 24, 69, 109, 148. Σαμόσατα. — 125. Σαμωνας 6 άγιος μάρτυς: μαρτύ- ριον. — 49, 76, 223, 284.— θαύμα. — 63, 77, 328, 352. Σαμψατής.— 603. Σαμψών 6 Ξενοδόχος. — 127. Σαντορήνη. — 567. Σαούλ 6 προφήτης. — 43, 380. Σαπρίκιος πρεσβύτερος. — 66. Σαρακηνοί. — 236, 336, 502. 880 ΓΕΝΙΚΟΣ ΠΙΝΑΞ Σαρακηνου φιλοσόφου διάλεζις. — 652. Σαρανταρίων πέρι. — 590, 642. Σαραπ(ίμμων άγιος μάρτυς. — 248. Σάρ|3αρος.~483. Σαρ|3ός: Ίωάσαφ. Σαρματδς ό άβ^δς. — 143. Σάρς• ευχή έπΙ πυρώσει ταύ- της.—323. Σγουρωμάλης: Θεόδωρος. Σε^3αστείας μάρτυρες. — 66, 320, 349, 353, 390, 453, 472, 475, 478, 498, 585, 590. Σε|3αστείας επίσκοπος. — 487. Σε|3αστιανή ή άγια. — 372. Σεβαστιανός ό δγιος. — 338. Σεβαστιανοί. —212. Σ3|3ηριανός, επίσκοπος Γα^άλων. —386. Σεδ,οάκ ό έκ των τριών παίδων των έν τη καμίνω. — 64. Σειράχ.— 97, 537. Σεισμός• ευχή εις περίστασιν αυ- τού.—507. Σέκληζα χωρίον. — 567. Σεκούνδου αποφθέγματα. — 97. Σέλ^ιος βασιλεύς. — 214. Σελεμάν ιερεύς. — 267. Σελεύκεια. — 67. Σελήνης κύκλος. — 528. Σελήνης πέρι. — 637. Σεληνοδρόμια.— 439, 477, 527, 572. Σεμέλη. — 486. Σέςτου άττοφδέγματα. — 661. Σεραπίων ό άββας — 143, 520. Σεραφιμ (τα). — 53, 73. ΣεραφΙμ (Άγιοσαβίτης) 1674- 1676.-518,521,580,782. Σέρβοι προσκυνηταΐ έν Ίεροαο- λύμοις. — 721- Σερβών ή Σέρβων μοναστήρια.— 221, 718. Σέργιος ό άγιος μάρτυς. — 132, 138, 227, 741. Σέργιος, μοναχός έκ της λαύρας του'Ανεμδ 1054.-712,782. Σέργιος τις 1701.— 78. Σερΐνος ό άββας. — 143. Σερόδης (γρ. Σερίδου) άββας. — 139. Σέρραι. — 155. Σευήρος. — 363. Σίβρυτο(ς) ή τουρμα. — 319. Σίβυλλας λόγοι.— 211, 539,540. Γνωμικά. — 651. Σικελία. — 485, 725. Σίλβεστρος ιερεύς (Άγιοσαβίτη;) XVII.— 527, 792. Σίλβεστρος, πατριάρχης Άλεςχ*- δρείας 1582. — 518. Σιλβανός δ δσιος.— 489. Σιλιμπάρδος αναγνώστης έκ τη; νήσου Κω 1601•— 86, 792- Σιλουανός άββδς. — 143. Σιμοκάττης: θεοφύλακτος, Σιμπλίκιος. — 713. Σίμων ό Ζηλωτής. — 321. Σίμων ό άββας. — 143. Σίμων ιερομόναχος 1402. — 355. 783. ΤΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΤΟΜΟΥ. 881 Σιμωνίας πέρι. — 598. Σινά η Σιναιον δρος καΐ μονα- στήριον. — 138, 162, 173, 267, 288, 405, 414, 465, 526, 545, 722, 724. ΣιναϊτιχοΙ ειρμοί. — 157. . Σιναϊτικοί κώδικες. — 716, 717, 726. Σινώπη. — 567. Σισίννιος, αρχιεπίσκοπος Κων- σταντινουπόλεως.— 345. Σΐσόης ή Σισόϊος άββας.— 143, 255. Σίφνος ή νήσος, — 601. Σιών.— 355, 410. Σκηνουρης: Βασίλειος. Σκητις.— 274. Σκλιπίοϋ χωρίον έν τη νήσω Τόδω.— 467. Σκοπελίτης: Ευαγγελινός. Σκόπελος ή νήσος. — 549, 567. Σκοριδόλοι, γένος ΚρητωνΧΙΥ. — 320. Σμύρνη. — 304, 559, 566, 626 Σολομών ό σοφός. — 97, 219, 415, 583. Σολομών, οδ υΙος Νικηφόρος XIII- XIV. — 100. Σολομών 6 άπό νοταρίων, καλ- λιγράφος 1167.— 725. Σόλωνος ελεγεία. — 562. Γνω- μικά.— 559, 560. Σοφία ή αγία μάρτυς. — 20. Σοφία (Αγία), ναός έν Κωνσταν- τινουπόλει.— 410, 535, 749, 750. Σοφιανός: Γεώργιος. Σοφοκλέους δράματα τίνα. — 553, 658, 563, 572. Σουγδουρης: Γεώργιος. Σουίδας. — 219. Σουκενσος, επίσκοπος Διοκαισα- ρείας. — 492. Σουμελα μοναστηριον. — 327. Σουλεϊμάν ιερεύς, υιός Νικολάου, έν Μπετζάλα XV. — 308, 792. Σουλιμάν υιός Άττάλα διδασκά- λου 1586.— 460, 782. Σουπάκιον. — 279. Σουσάννα. — 52. Σπάρτα ή έν Πισιδία. — 204, 567. Ό κάτοικος Σπάρταλης. Σπόρος• ευχή εις αρχήν αύτοΰ. — 506. Σπυρίδων ό Τριμυθουντος: βίος. — 31, 33 (δρα καΐ σ. 892), 143, 338, 387, 546. '^σμα- τική ακολουθία. — 569• Σπυρίδων, ιερομόναχος *Αγιοτα- φίτης XVII. — 516. Σπυρίδων (?)^ μητροπολίτης Βη- θλεέμ.—481, 747. Σταγείριος.— 71, 380. Σταμάτης Φότζαλης 6 Μάχαιρας. — 196. Σταυράκιος αυτοκράτωρ. — 248. Σταυρονικήτα μοναστηριον. — 382. Σταυρενός ιερεύς 1497. — 103, 792. Σταυροθεοτοκία. — 582. 56 882 ΓΕΝΙΚΟΣ ΠΙΝΑΞ Σταυρός: λόγος αφηγηματικός περί της ευρέσεως αύτου. — 60, 418, 498, 600. Είκών της υψώσεως αύτου. — 111. Λόγος εΙς την δψωσιν αυτού. — 455. Σταύρου Εδρεσις ή έν τω ναω της Αναστάσεως . — 298. Ναός έν τω Μεσοχήπω της Κύπρου. — 7*92. Σταύρος Κολαρας ΧΥΣΠ.— 214, 792. Σταυροφόρος• τάξις έπΙ χειροτο- νίοί τοιούτου. — 612. Σταφυλαί' ευχή δια τοιαύτας. — 650. Στηθατος: Νικήτας. Στειρίου μοναστήριον . — 474• Στεφανίτης καΐ Ιχνηλάτης. — 736. Στέφανος διάκονος ό πρωτομάρ- τυς.— 34,65, 146,175,322, 339, 354, 477, 479. Ναός έν θήβαις.— 97. *Αγίου Στε- φάνου κώμη. — 428. Στέφανος ό ακοίμητος. — 626• Στέφανος 6 νέος: βίος. — 50, 224, 285, 330, 638. Στέφανος ό θαυματουργός, ου ή μνήμη τζ κη' Μάρτ. — 627. Στέφανος δσιος, ηγούμενος Τρι- γλίας. — 85, 247. Κανών ^σμα- τικός.— 371. Στέφανος Τώμης. — 20, 248. Στέφανος ό ιδρυτής γηροκομείου, ου ή μνήμη τ^ ς' Μάρτ. — 472. Στέφανος Εηροποταμινός, μελι- στής έκκλ. ασμάτων. — 381. Στέφανος Μπραγκοβάνος. — 565. Στέφανος Ούρός, βασιλεύς Σέρ- βος.—722. Στέφανος ό Σαβαίτης και δια κα- κήν άνάγνωσιν θηβαίτης, ου ή μνήμη τ^ ιγ' μηνός Ιουλίου. — 129. ΈντολαΙ τοΤς άποτασσο- μένοις. — 274, 510. Γνωμικά. — 651. Ειρμοί ή άκολουθίαι. — 157, 741. '^^σματική ακο- λουθία.— 354. Κανών αύτου. — 371. Στεφανώματος ακολουθία καΐ τά- ξις.—96, 311, 467, 505. Στίλλος=Στυλος. Στιχηρά τροπάρια διάφορα. — 152, 154, 216, 217, 219, 226, 273, 297, 317, 318, 319, 320, 372, 383, 390, 449, 478, 479, 500, 516, 528, 539, 578, 581, 605, 607, 612, 613. Στιχηράρια. — 9, 473, 573, 596, 613, 643, 724. Στίχοι διάφοροι ιαμβικοί, ηρωικοί ή πολιτικοί κτλ. — 48, 152, 175, 180, 192, 198, 217, 232, 275, 287, 288, 306, 318, 327, 356, 367, 392, 400, 411, 412, 444, 449, 542, 562, 588, 630, 637, 651. Στιχολογία. — 650. Στιχολόγιον. — 655. Στουδίων μοναστήριον. — 274, 442. Στρατής: "Αγιος Στρατής. Στροφάδες νήσοι. — 736. ΤΟΓ ΔΕΪΤΕΡΟΥ ΤΟΜΟΥ. 883 Στύλοϋ χαΐ Άγροδ μοναστήριον. — 385. Στύλου μοναστήριον. — 480, 747. Σϋγχλητιχή ή δσία. — 143, 259. Συγγενείας πέρι. — 159, 345. Συλλαιον Παμφυλίας — 138. Συλλειτουργίαι . — 6 5 Ο . Σύμβολον πίστεως. — 277, 324, 628. Συμεών 6 θεοδόχος. — 107, 176, 498. Συμεών Εύχαίτων. — 404, 528. Συμεών ό θαυμαστοορείτης. — 194, 481, 626, 650. Συμεών ό θεσσαλονίχης: περί μονάχων. — 275. Ευχή. — 207. Αποκρίσεις. — 595. Τε- μάχη.— 192, 517. Συμεών α', Ιεροσολύμων έπίσχο- πος.— 20. Συμεών 1238 Συμεών 96, 540, Συμεών 191, 524, 654. Συμεών Συμεών, λίτης Συμεών, 1539 Συμεών 84, 430, ό Κόραζ, καλλιγράφος •—727. ό Μεταφραστής. — 34, 292, 337, 363, 446, 555, 654, 655. ό Νέος θεολόγος. — 190, 235, 313, 510, 511, 525, 541, 590, 637, 6 Ποταμιανος. — 336. Πτολεμαΐδος μητροπο- XVII. — 204, 792. μοναχός Άγιοσαβίτης .—427, 782. βσιος ό Στυλίτης. — 38, 85, 111, 237, 372, 472. Συμεών ό Σχολάριος. — 205. Συμεών ό έν Περσίδι. — 372. Συμεών μάγιστρος ή λογοθέτης: Συμεών Μεταφραστής. Συμεών καλλιγράφος 1019. — 228, 782. Συμεών μοναχός, ιερεύς της μο- νής του αγίου Συμεών του θαυ- μαστοορείτου 1032-1033. — 194. Συμεών βοεβόδας 1606.— 324. Συμεών τζαγκάρης. — 432. Συμεών ιερομόναχος 1549-1550. — 174, 792. Συμινάκης: Ιωσήφ. Σύμμαχος ό ερμηνευτής της Γρα- φής.—362, 432. Σύναδα.— 130, 252. Συναξάρια μηναίων. — 75, 245, 282, 285, 330. Συναξάρια ευαγγελίου. — 38, 84, 105, 228, 237, 238, 293, 298, 307, 308, 366, 470, 593, 660. Συναξάρια Πραξαποστόλου. — 157, 309, 310, 644, 745. Συναξάριον άποστολοευαγγελίων . — 310. Συναξάρια προφητολογίου. — 378, 649. Συναξάριον της συνόψεως των αγίων δλου του χρόνου. — 231. Συναξάρια Τριωδίου καΐ Πεντη- κοσταρίου.— 232, 276, 331, 369, 550. Συνέσιος: περί βασιλείας. — 556, 884 ΓΕΝΙΚΟΣ ΠΙΝΑΞ 560, 563. Έπιστολαί.— 557, 558, 559. Σονοδικόν του Τριωδίου. — 538• Σύνοδοι. Διηγήσεις πβρι των οι- κούμε νικών συνόδων. — 88, 158, 162, 258, 333, 559, 646. Κανόνες διαφόρων συ- νόδων.— 404. Κανόνες τοπι- κών συνόδων. — 205. Κανόνες οικουμενικών συνόδων. — 205. Κανόνες της έν τω Τρούλ- λω. — 158, 403. Τροπάρια δια την ζ' οίκουμενικήν συνοδον• — 132-133• "Ορος της αύτης συνόδου. — 403.'Ασματική ακο- λουθία διά τάς ς' οίκουμ. συ- νόδους.— 354. Αποκρίσεις το- πικής συνόδου έν Κωνσταντι- νουπόλει. — 343 - 344. Πρα- κτικά συνόδου. — 346. Συνοδικόν της Όρθοδοξίας. — 383. Συνοδικόν του Αγίου Τάφου. — 588. Συντυχίαι άκαιροι. — 615• Συρία.— 355, 370. Συριακά σημειώματα. — 621. Συρίγος: Μελέτιος. Σ υρόπωλοι . — 726. Σφακία τά έν Κρήτη. — 207. Σφιγμών πέρι. — 567. Σχολάριος: Γεννάδιος, Συμεών. Σχήμα τό μέγα* άκολου&ία διά τούτο. — 161, 404, 454, 493, 500, 632, 640. Σχήμα τό μικρόν ακολουθία διά τούτο.— 160, 454, 492,632, 640, 641. Σχήμα μονάχου* ακολουθία διά τούτο. — 404. Σχηματολόγιον. — 631, 640, 641. Σολεΐα. Αθηνών. — 658. Ιερο- σολύμων.— 559, 560. θη^ών — 97. Σωαγαννης. — 603. . Σωκράτους αποφθέγματα. — 97, 661. Σωσάννα ή ά^ια. — 20, 49, 388. Σωσαντρινόν μέλος. — 607. Σωσσος διάκονος, ου ή άθλη- σις τη ιθ' Σεπτ. — 248. Σωτήρ Ζαγοράς, χωρίον. — 567. Σωτήρας• μοναστήριον. — 582, 792. Σωτήρος (Χρίστου) μοναστηριού έν Κώνστα ντινουπόλε ι . — 118, 792. Σωφρόνιος *Απλωστάνης, μονα- χός και καλλιγράφος 1473•— 138, 782. Σωφρόνιος α'^ "Ιεροσολύμων αρ- χιεπίσκοπος: βίος Μαρίας της Αίγυπτίας. — 67, 182, 347, 391, 450. Λόγος εις ττ^^ Τπαπαντήν. — 418. Λόγος περί πίστεως. — 403. Τροπάρια χβί στιχηρά. — 605. Περί ορθογρα- φίας καΐ περί αντωνυμίας — 563. Τυπικού συγγραφεύς. — 434. Σωφρόνιος, Ιεροσολύμων πατριάρ* χης 1291-1292. — 229. Σωφρόνιος. Ιεροσολύμων πατριάρ- χης XVI. — 18, 70, 80, 83, 110, 235, 428, 432, 466, ΤΟΓ ΔΕΠΈΡΟΓ ΤΟΜΟΥ. 885 518, 534, 579, 612, 613, 793. Σωφρόνιος, Καισαρείας της Πα- λαιστίνης αρχιεπίσκοπος ΧΙΠ. 370, 793. Σωφρόνιος, Κωνσταντινουπόλεως πατριάρχης ΧΥΠΙ. — 555. Σωφρόνιος Άγιοσαβιτης 1541. — 397, 746, 782. Σωφρόνιος μοναχός: περί άζό- μων. — 531. Σωφρόνιος έκ Ταιδεστοΰ, πρω- τοσύγκελλος Άγιοταφίτης 1769. —560, 561, 593, 793. Ταϊσία ή όσία: βίος. — 431. Ταμοορλέγγις. — 320. Ταμιάθι.— 567. Τάξεις χειροτονιών και ιεροτελε- στιών.—94, 95, 190, 206, 311, 312, 340, 416, 454, 492, 493, 502, 505, 506, 601, 610, 611, 612, 616, 638. Ταξιάρχου μοναστήριον εν Ίερο- σολύμοις. — 78. Τάξις θρόνων εκκλησιαστικών. — 343. Τάξις αξιωμάτων και όφφικίων. — 572. Ταράσιος Κωνσταντινουπόλεως: λόγος εις τήν θεοτόκον. — 63, 418, 462. Επιστολή Άδρια- νώ Τώμης.— 340, 599. Ευχή. — 206, 610. Τεμάχη. — 481. Τάραχος ό οίγιος μάρτυς. — 61, 472, 740. Τάρταρης.— 645. Ταταρία. — 645. Τάταροι.— 228. Τεκνοποιήσεως ευχή. — 507. Τελευτησασιν ευχαί. — 506, 507. Τελώνια, κώμη της νήσου Λέ- σβου.—566. Τερέντιος ό δγιος. — 472. Τεσσαράκοντα μάρτυρες οΐ έν Σε- βάστεια: Σεβάστεια. Τεσσαράκοντα μαρτύρων εκκλη- σία έν τη λαύρ(3ί του αγίου Σά- βα.-592, 793. Τεσσαρακοστής της μεγάλης ακο- λουθία.—439, 441. Τετραευαγγέλία.— 155,174,278, 307, 308, 376, 379, 470, 471, 528, 529, 587, 609, 631, 711, 717, 719, 720, 722, 724, 725, 727, 728, 729, 755. Τήνος ή νήσος. — 571. Τζηκαχολώρι το έν Δέσβω. — 566. Τζιβενώ ή χώρα. — 566. Τζιβρίτ, μοναστήριον έν Ίεροσο- λυμοις. — 129. Τζιντζιλούκιον, ?σως μοναστήριον. — 314. Τζίφνα, πολίχνη έν Παλαιστίνη. — 617. Τζυκέρας: Δούκας. Τζυράκης: Γερμανός. Τιβεριούπολις = Βάρνα . — 556. Τιβούρτιος άγιος μάρτυς. — 338. Τιμιωτέρα (ή) πότε στιχολογεΐ- 886 ΓΕΝΙΚΟΣ ΠΙΝΑΞ ται. — 89. Τκμίωτέρα *Αγίορ8ί- τεχή. — 64δ. Τιμόθεος δ έν τοΐς Σαμβόλοες, ου ή μνήμη τη κα' Άπρ. — 130. Τιμόθεος Άλβζανδρβιας: πβρί θαυμάτων του αγίου Μήνα. — 352. Έρωταποκρίσβις. — 341, 452. Κανόνες.— 403. Τεμά- χη.— 481. Τιμόθεος, ιερομόναχος έχ Πάρου 1795.— 270. Τιμόθεος, επίσκοπος Σίφνου XVII, — 601, 793. Τιμόθεος Ιεροδιάκονος. — 162, 793. Τιμόθεος, παραδραγουμανος του πατριαρχείου των Ιεροσολύ- μων ψ 1768.— 576. ΤίβοΙιβηάοΓί.— 703, 709. Τόκος• εύχαΐ έπίτοιουτω. — 504. Τούρκοι.— 158, 514, 635, 652, 793. Τραγκυλϊνος άγιος μάρτυς. — 338. Τράπεζα αγία ή έν τω Ιερω βή- ματι των εκκλησιών τάζις έπΙ σαλευθείση τραπέζη. — 610, 616. Τάζις έπΙ τη έκπλυσει τοιαύτης τη μεγάλη Πέμπτη. — 612. Τάζις έπΙ τη ιδρύ- σει τραπέζης. — 610. Ευχή της τραπέζης της συνήθους. — 88, 508. Τραπεζους ή πόλις. — 559, 567, 614. Τριάς ή αγία: έκλογαΐ περί ταύ- της άπό της παλαιάς Διαθή- κης. — 652. ΕύχαΙ εις τήν άγίαν τριάδα. — 548, 654. "ϊμνοι τριαδικοί. — 152, 302, 323, 400, 449, 523. Τρία- δικά τροπάρια. — 276, 434. Κανών εις τήν άγίαν τριάδα. — 476. Εκκλησία της αγίας τριάδος έν 'Αθηναις. — 308. Τρίγλια.— 85, 247, 567. Τρίκ(κ)η θετταλίας.— 493. Τρίπολις Φοινίκης.— 412. Τριτέκτης άσματική ακολουθία. — 441. Τριφύλλιος 6 δσιος. — 131. Τριώδια,— 261, 271, 275, 296, 303, 319, 331, 369, 381, 550, 716, 722, 726, 756. Τροίας δλωσις. — 486. Τροπάρια διάφορα. — 317, 437, 439, 447, 449, 626, 630, 720. Τρούλ^α = Τρίγλια. —601. Τρόφιμος 6 δγιος μάρτυς. — 49 131. Τρύγη ή τρυγητός* ευχή έπΙ τού- τφ.— 447, 506. Τρύφων ό άγιος μάρτυς: μαρτύριον. — 66. Εύχαι αύτου.— 89, 95, 104, 585, 631. Είκών. — 112. Τσεσμελής: Ιωάννης μοναχός. Τυπικά λειτουργικά. — 619. Τυπικά εκκλησιαστικά Κωνσταν- τινουπόλεως. — 437. Τυπικά Παλαιστινά. — 117, 429, 432, 433, 435, 436, 439, 440, 441, 447, 479, 621, 625, 674, 717, 715. ΤΟΪ ΔΕΪΤΕΡΟΪ ΤΟΜΟΥ. 887 Τυπεκόν ένεπίτομον της μονής του όσιου Αουχα το5 Στεφιψτοο. — 478. Τυρίων δγιος μάρτυς. — 247. Τύρνοβον.— 721. Τύρος.— 120. Τύρρανα, πόλις Αλβανίας. — 605, 621. Τύχων 6 θαυματουργός. — 123. Τωβιήλ. — 185. Τωβίτ.— 18δ. Ύάχινθος ό άγιος μάρτυς. — 131, 590. *ϊδωρ• ευχή εις πηγήν τοιούτου. — 506. Τμνος εΙς τους 'Αγίου'ς Τόπους. — 657. 'ϊπάτιος. — 362. Τπάτιος 6 έν Τουφινιαναΐς. — 124. "ϊπνος- βύχαί.— 91, 468, 594. Ύποδιάχονος• τάξις χειροτονίας. — 601, 611. Φαίδρα.— 486. Φάνασος: Φιλόθεος. Φαντΐνος ό δσιός. — 129. Φάρ-•Ακης. — 79. Φαραώ. — 73. Φαρδιβουχης ιερεύς, έχχλησ. μου- σικός. — 607. ΕλΙΙΙι&Ιλ, υίος Θεοδώρου, εξαρ- χος του ναού της Αναστάσεως ^ 1431. — 39, 793. Φεβρωνία ή αγία μάρτυς. — 126, 388. Φευστος ό δγιος μάρτυς. — 248. Φημαι ή φήμες.— 621, 651. Φιλαδέλφεια.— 567, 591. Φιλάρετος 6 ελεήμων. — 326, 455. Φιλάρετος Ιεροδιάκονος Άγιοτα- φίτης. — 165. Φιλήμων 6 απόστολος. — 675. Φιλήμων 6 άββας. — 153, 315, 482. Φιλήμων δγιος μάρτυς. — 31, 34, 338. Φίληξ άγιος μάρτυς. — 124. Φίλιππος 6 απόστολος. — 63, 215, 223, 283, 321. Φίλιππος μονάζων: διόπτρα. — 608, 628, 736. Φίλιππος ιερομόναχος Άγιοσαβί- της 1577.— 412, 793. Φίλιππος Φλάτρου, Κύπριος. — 566. Φιλιστίωνος αποφθέγματα . — 97. Φιλογόνιος. — 107, 462. Φιλόθεος ηγούμενος. — 540, 628. Φιλόθεος Κωνσταντινουπόλεως : διάτοξις διακονικού. — 630• Φιλόθεος μοναχός XII. — 385. Φιλό&εος μοναχός XIII. — 31, 793. Φιλόθεος, Άγιοταφίτης ιερομό- ναχος, ό Φάνασος 1637. — 518. Φιλόμουσος ^Εταιρεία. — 657'. Φιλοσόφου Παναγία* μοναστηριον έν Πελοπόννησο). — 579. Φιλοστόργιος: έκκλ. Ιστορία. — 55. 888 ΓΕΝΙΚΟΣ ΠΙΝΑΞ Φίορ-δε-Βδρτο5 = ^^ Ανθος αρετής • επιγραφή βιβλίου. — 411. Φίλων Ίοϋδαΐος. — 481. Φίλων, επίσκοπος Καρπαθίου. — 526, 673. Φλαβιανός, επίσκοπος ^Αντιοχείας. — 71. Φλάτρος: Φίλιππος. Φλεβοτομίας πέρι. — 567. Φλωρεντία. — 513. Φλωρέντιος, επίσκοπος Φωτικης. — 175. Φόβον (εις) ευχή. — 507. Φοινίκη. — 412. Φοίνικος πέρι. — 87, 302. Φόρος 6 εν Κωνσταντινουπόλει. — 16, 23, 38^ 237, 366, 396. Φόρτου νατος ό άττοστολος. — 123, 131. Φραγγία. — 514. Φράγκοι.— 423, 616. Φράτορες.— 298. Φρέαρ• ευχή έπΙ τούτω, μιαρου πεσόντος έν αύτω. — 340. Φρύνιχος 6 γραμματικός. — 218. Φυσιολόγος.— 86, 78, 565. Φωκάς ίερομάρτυς. — 50, 354. Φώκες, πόλις. — 567• Φωκίς. — 473. Φωκυλίδης. — 539, 553, 559, 561, 562, 564, 595. Φώτα: αγιασμός αυτών. — 447. Περί της παραμονής αυτών. — 90. Φωταγωγικά τροπάρια. — 276, 434, 436, 523. Φωτεινή ή αγία μάρτυς. — 594. Φωτική της Ηπείρου. — 114, 175. Φώτιος Κωνστοιντινουπόλεως: — 537. Τεμάχη τό χατά Ματθαί- ον εύαγγέλιον έρμηνεύοντα. — 363. Συναγωγαι περί επισκόπων κτλ. — 342. Περί της τώνΦραγ- κών αιρέσεως. — 616. Νομοκά- νων.— 403. Τυπικόν. — 437. Κανών ασματιχός. — 474, 476. Χάδρα = *Ασκάλων. — 716. Χαλδία. — 564. Χάλδος: Ανδρέας. Χαλέπι, Χαλέπιον. — 320, 724. Χαλήλ ό του παπα - 'Ιωσηφ (1ε- ροσολυμίτης) XIV. — 129, 793. Χαλήλ ΧνΠΙ.— 635, 782. Χαλήλη = Χεβρών. — 355. Χαλιβούρης, μελιστής έκκλησ. ασμάτων.— 606, 645. Χάλκη, νήσος— 93. Χαλκοκανδύλης: Ανδρέας. Χαλκοπρατεΐα Κωνσταντινουπό- λεως. — 23, 38, 237, 396, 472. Χάμα ή Χαμα. — 172, 320. Χάνουν ιεροδιάκονος 1545. — 389, 793. Χαραλάμπιος ή Χαράλαμπος ό δγιος. — 589, 614 Χαραλάμπιος μοναχός 1 544. — 642, 782. ΤΟΪ ΔΕΪΤΒΡΟΪ ΤΟΜΟΪ. 889 Χαράλαμπος, Ιερομόναχος έχ Κύ- πρου ΧνίΠ.— 634, 793. Χαρίτων ό δσιος. — 299, 434, 482, 552, 573, 657. Χαρσιανίτου μοναστήριον. — 112, 793. Χαοράνιον. — 180. Χέμψ, χωρίον. — 567. Χβρσώνος έπισκοτυή. — 717. Χ(λων.— 257. Χιον(α ή άγια. — 339. Χίος ή νήσος.— 156, 158, 413, 449, 567. Χορτάτζοι, γένος εν Κρήτη XIV. — 319. Χοοζίρε, γυναικός δνομα. — 39. Χουμνος: Ιωάννης, Μιχαήλ. Χουρμοόζιος χαρτοφύλαξ. — 6 Ο 5 . Χρησμός άνεπίγραφος. — 209. Χριστίνα μοναχή ή «άπό το Άρ- βανιτοχώριν» XVII. — 308, 793. Χριστόδοϋλος όδγιος.— 431, 747. Χριστόδοαλος, αρχιεπίσκοπος Γά- ζης 1674-1678.— 197, 198. Χριστόδοϋλος, αρχιεπίσκοπος Κύ- πρου 1638. — 163. Χρήστος Δημητρίου, διδάσκαλος 1697-1698•— 543. Χριστοφής 1763.— 551, 563, 782, 793. ΧριστομαΓος 6 άγιος. — 497. Χριστόφορος 6 δγιος μάρτυς. — 375, 488. Χριστόφορος Αλεξανδρείας. — 91, 401, 714. Χριστόφορος, Ιερεύς Άγιοταφίτης ΧνΠ.— 346, 793. Χριστόφορος ιερεύς 1887. — 585, 793. Χρονογραφία συνοτυτική διαφόρων διδασκάλων.— 303. Χρονογράφος . — 71 4. Χρονολογικός κατάλογος άπό Α- δάμ μέχρις Αδριανού. — 649. Έτερος μέχρις Ιτους 1282. — 652. Χρύσανθος άγιος μάρτυς. — 249. Χρύσανθος Τραπεζούντιος, Ιερο- μόναχος Άγιοταφίτης 1769. — 555, 559, 561, 793. Χρύσανθος, ιερομόναχος *Αγιοτα- φίτης XVIII.— 635. Χρύσανθος Πελοποννήσιος, καμα- ράσης του πατριαρχείου των Ιεροσολύμων 1798. — 622, 630, 782. Χρύσανθος, Ιεροσολύμων πατρι- άρχης.—560, 570, 724. Ό αυτός, δτε διάκονος ην. — 729, 730. Χρυσαφής, μελιστής έκκλ. ασμά- των.—633, 634. Χρυσαφής χατζή-Μπαλή - όγλου, έκ Ζιντζή-Δερέ, χωρίου Και- σαρείας της εν Κατυπαδοκία 1731.-577,782. Χρυσινός: Αντώνιος. Χρυσολωράς: γνώμαι. — 553, 554, 556, 558, 561, 562, 564, 588, 681. Χώρα-Γάνος. — 29. ΧώναΓ, Χώνβς.— 62, 452, 498, 567, 574, 608, 644. 890 ΓΕΝΙΚΟΣ ΙΠΝΑΞ Ψαλμών αναγνώσεως πέρι. — - 589. Ψαλμοί τίνες. — 622. "Ετεροι μετά παραφράσεως. — 545, 577. Έμμετρος ερμη- νεία. — 445. Ερμηνεία του ιη' ψαλμού. — 383, 435. Ψαλ- μών έρμηνεΐαι. — 51, 165, 168, 584, 749. Ακολουθία των δώδεχα ψαλμών. — 655. Ψαλμωδίας χαΐ αυνάζεως έχχλη- σιαστιχης δλοο του έτους ακο- λουθία.—435, 440, 441. Ψαλτηρος λέζεων ερμηνεία. — 219. Ψαλτήρια. — 105, 110, 270, 276, 277, 320, 322, 412, 420, 425, 444, 448, 449, 520, 521, 528, 541, 549, 576, 577, 580, 584, 589, 601, 609, 613, 615, 616, 619, 620, 624, 628, 631, 639, 642, 645, 653, 660, 712, 713, 714, 719, 721, 726, 749, 755. Ψαλτήριο ν κατά τόν Άγιοπολί- την,— 277. Ψάλτου χειροτονίας τάξις. — 601. Ψελλός: Μιχαήλ. Ψιακίς: Γεώργιος. Ψυχής πέρι.— 556, 568, 575, 614. Εδχή εις κρινομένην ψυχήν. — 503. Ψυχορραγουντες* ευχή διά τοι- ούτους.— 273, 500• Ακολου- θία άσματική. — 508. '^δών του Ψαλτηρίου λέζεις ήρ- μηνευμέναι. — 219. *9^^^ ^Ρ' μηνεϊαι. — 363. Ωκεανός 6 άγιος μάρτυς. — 247. 'Ώραι• ακολουθία ^σματική. — 100, 172, 400* 441. Ώριγένης. — 165, 362, 363, 432, 661. Ωρολόγια. — 100, 168, 169, 271, 580, 622, 629, 717, 756. ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑ ΤΟΪ ΓΕΝΙΚΟΓ ΠΙΝΑΚΟΣ. "Άγγελος Φύλαξ• εύχαΐ και κα- νόνες άσματικοί. — 447, 468, 544. "Αγιοι Πάντες• ευχή προς αυτούς. — 656. Αγίων (εις) μνήμην ευχή. — 507. Άδελφοποίησις• ευχή έπΙ τοιαύτη — 508. Άκάθαρτον τάζις έπΙ ττεώσει τοιού- του εϊς τι σκεύος. — 95, 312, 340, 49.?, 506. "Αλας• ευχή έπΙ τούτφ. — 508. Αλλαξοπιστία• ευχή. — 502. "Αλωνος ευχή. — 447, 506. 'Αναβαπτίσεως ευχή. — 502. Αναγνώσεως ευχή. — 296. ΤΟΪ ΔΕΪΤΕΡΟΪ ΤΟΜΟΥ. 891 Άναγνώστου χειροτονίας τάζις. — 601, 610. Αναθέματος ευχή συγχωρητική. — 500. Ανομβρία (έπΙ) ευχή. — 447, 503, 507. Αντίφωνα της θβοτόχοα. — 186. Αντώνιος ό μέγας: βίος. — 224^• *Απο8ημοδσιν ευχή. — 506. Άποστατησάντων ευχή συγχωρη- τιχή. — 507. ^Αριστον ευχή κατά τοδτο. — 502, 508. Άρνησιθρ')^σxοις έπιστρέφοοαιν ευ- χή συγχωρητιχή. — 340. Άρρώστοις ευχή. — 502. "Άρτων εύλόγησις δι' ευχής. —507. Αρχάριος μοναχός• τάξις ακολου- θίας εις τούτον. — 190, 638. Εόχή.— 500. 'Αρχιερευς• ερμηνεία χειροτονίας αυτού. — 203. Μήνυμα χειρο- τονίας.— 612. Ευχή συγχω- ρήσεως άρχιερέως. — 554. "Ασβεστος• ευχή διά τούτον. — 447- 'Ασθενουσιν ευχή.— 508, 656. Ασώματοι = "Αγγελοι* κανόνες δσματικοί ψαλλέμενοι αύτοΤς. — 521. Αφορισμού λυσις δι' ευχής.— 447. Βαπτίσματος εύχαί. — 499, 500. Γέννας παιδίου ευχή. — 504. Γερμανός α' Κωνσταντινουπόλεως: κανών άσματικ&ς εις τάς ς' οίκουμενικάς συνόδους. — 354. Δαιμονιζομένοις ευχή . — 508. Διακόνου χειροτονίας τάζις. — 601, 611. Εισόδου ευχή.— 503, 648. Εκκλησίας εγκαινίων τάζις. — 616. ΈπΙ θεμελίω εκκλησίας ευχή. — 500, 506. Επισκόπου χειροτονίας ακολουθία ή τάζις.— 601, 616. Έπιστρέφουσιν εις τήν έκκλησίαν ευχή συγχωρητική. — 507. Έρμύλος 6 μάρτυς.— 2 24^. Ζαγορά Θεσσαλίας. — 567. Θεοδόσιος 6 κοινοβιάρχης: βίος. — 224«. θύματα• ευχή διά τοιαύτα. — 508. θυμιάματος ευχή. — 506. Ίλασμου ευχή. — 507. Ιωάννης ό τττωχός: βίος. — 224^. Καμηλαύχιον τάξις είς τό φο- ρέσαι τοιούτον. — 454, 492. Κατηχουμένου ευχή. — 499. Τά- ζις.— 311. Ευχή εις τό ποιή- σαι τοιούτον έζ εθνικών. — 508. Κηδείας ιερωμένων ακολουθία και τάξις.— 416. Κοσμικοΐς τεθνεώσι τάζις ακολου- θίας.—502. Μαία ευχή. — 504. Μιαροφαγήσασιν ευχή. — 508. Μνηστρα' τάζις έπι τοιουτοις. — 311, 505. Μοναχός• τάζις έπΙ τω κείρειν τοιούτον. — 94. Νείλος μοναχός. — 224^. Παλίμψηστα.— 22 4^ 'Ραϊθους δγιοι πατέρες άναιρεθέν- τες. — 224^. Στρατόνικος ό μάρτυς. — 224^. ΠΑΡΟΡΑΐΛΤΑ ΔΙΟΡΘΰΤΕΑ Δ£ΪΤ£ΡΔ. ΣώΙΐ. Στίχ Γ ρ ί φ .. 2β 20 ί««το»τώϊ χιλιοοτώϊ 38 30 Κιί|<.ηισν άνιχΐοτον, αΰ Κτίμινον ί^θίν ύπά τίΜαβΓ (^11Γ1>. ίϋΤ ρΓϋΙββΙ. Τΐιβοΐ. ΧΠΙ, 1887, π. 219-250)• ήλλιι Μ τιν<ι χτΑ. 130 Β ΗΕλιτ>ινης » 32 Χιίτο« Χιώτοϋ 157 19 Γίώργιος Άν ιτόλιοί Γίώρ^ιοί 243 17 ■Ε».ί3<χ« Έωρ,ϊ« 26β 26 χ,φ4λ»,α ΜψάλΟ.» 389 1 ■Αϊόπηί Άγότι-ΐί 356 26 1396 1405 367 29 :;φϊ- ,"ςϊΡ>ϊ' 628 14 !ΐονΐ!ΐτά)*ινον 16 Γολακτίονοί Γιλοκΐίιιινοί 634 11 ΒαταΐΐΕΪιινβϋ ΒϋΤΟίΓϊίινοϋ 725 22 τιλιταΐον τιλ(ι>ταϊβν 72β 29 Μ>Γ«;άλ, '£λ-Χ35ρ 730 7 ίχ.ι ΪΧ" 787 13 γραφήν γριΐψήν 780 4 χνιπ ΧΤΙΙ 781 26 1416 1418 786 23 1346 1848 788 11 ίιιίβχοποί [ΐητροΐΕολίτηί 789 10 1798 1796 > 27 XVI XVIII 792 16 1712 1716 Θ13 90 (οτήλη 1) Βιννιώτης Μαννιώτηί ΤΕΛΟΣ ΤΟΪ ΑΕΓΤΕΡΟΪ ΤΟΜΟΓ. ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ. Σελίς. Πρόλογος α' Τμήμα δεύτερον. Κατάλογος χωδ{χα>ν έχ της λαύρας μετενεχθέντων Σάβα του ήγιασμένοο καΐ νυν έν τη πατριαρχική των Ιεροσολύμων βιβλιοθήκη κατακει- μένων, έν τόπω κεχωρισμένφ ...... 1 Γερμανού επισκόπου κατάλογος αυτόγραφος των υπ' αύτοΰ κομισθέντων βιβλίων καΐ δλλων τινών πραγμάτων ζΐς την λαύραν Σάβα του ήγιασμένου, περί την τε- τάρτην δεκάδα της ις' έκοττονταετηρίδος . . . . 663 Των φωτοτυπικών πινάκων αναγνώσεις αμετάλλακτοι . . 666 Κατάλογος των υπό Οοχβ, ύποβιβλιοθηκαρι'ου της Βοδλεϊα- νης βιβλιοθήκης, παρατηρηθέντων (ετει 1857) κω- δίκων έν ταΐς δυσΐ βιβλιοθήκαις της λαύρας του αγίου Σάβα 677 Αείψανον αριθμήσεως τών δύο ή τριών, ως φαίνεται, βι- βλιοθηκών της λαύρας, γενομένης ίσως τη ις' έκατον- ταετηρίδι 683 Αείψα^;α παλαιών αριθμήσεων. Συστήματα της ιζ' καΐ της ιη' έκατονταετηρίδος 685 "Ετεροι παλαιοί αριθμοί της ιη' πιθανώς εκατ. . . . 687 Αείψανον αριθμήσεως, άρζαμένης ίσως υπό Κυρίλλου άρχι- μανδρίτου του Άθανασιάδου 689 Άντιπαράθεσις τών άργούντων αριθμών Άντωνίνου προς τους νυν υπάρχοντας ημετέρους 691 ΣαβαϊτικοΙ κώδικες λείποντες έκ της αριθμήσεως Άντω- νίνου 695 894 ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ. Κώδιχβς του δευτέρου τμήματος (δ ζατι της Άγιοσαβετιχης Βιβλιο&ηκης), ων φύλλα τινά Πορφυριος 6 Ούσπέν- σχης άπέχοψεν . 701 Μαρτυρ{αι τινές άναγχαΐαι πβρί των βιβλιοθηχων των έν τη λαυροΕ του άγιου Σάβα . 703 Κώδιχβς άτΕΌ της λαύρας του δα^ου Σάβα ληφθέντες έχ παλαιού . . . . . . . .... . . . 711 "Ετεροι χώδιχες έκ Παλαιστίνης 724 Παροράμοττα διορθωτέα . .. . . .. . . . . 731 Διορθώσεις καΐ προσθηχαι 735 Συνοτυτιχός πίναξ 755 Κώδιχες άχρονολόγητοι του δευτέρου τμήματος . . . . 761 Κώδιχες μετ ειχόνων (ιηίηί&ΙιΐΓβδ)) κοσμημάτων ή κεφα- λαιωδών γραμμάτων έγχαλλωπίστων 764 Κώδικες του δευτέρου τμήματος μετά χρονολογίας . . . 765 Καλλιγράφοι ή αντιγράφεις καΐ αύτ($γραφα συγγραφέων τινών 775 Βιβλιοδέται 783 Βιβλιοθηχαι χαΐ κτήτορες 784 Γενικός πίναζ των έν τω δευτέρω τούτω τόμω συγγραφέων μαρτύρων οσίων καλλιγράφων πατριαρχών κληρικών χωρών πόλεων καΐ άλλων τινών 795 Συμπλήρωμα του γενικού πίνακος 39 Ο Παροράματα διορθωτέα δεύτερα . ..,..,. . . 392 Περιεχόμενα 893 ■^-ΧΗ^ _^ Ρ. Κ. 80-ον τβυχος. Πιριγραφή τοα τουρχιχου χράτους μεταξο των ετών 1670 χαι 1686, 9χΜ, ύπό η. Α. Συρχοο •. 8 ^ 81-ον » Φωτίου Κωνσταντινοοπόλιως το περί του τάφου του Κυρίου ύπομνηοάτιον (867-878) χαΐ άλλα τινά πονημ.άτια του αύτου ελληνιστί «αι άρμενιστί εχδιΐ^ μιενα υπό Α. Παπαδοπούλου - Κεραμιέως χαι μετά ρωσβίχων μεταφράσεων Δεστοόνη χαΐ Μάρου 5 -^ 82 -ον » Παύλου του Έλλαδιχου χαι Κυρίλλου Σχυθοπολίτου, συγγραφέων της ς' έχατ., βίοι του οσίου θεογνίου έπισχόπου Βητυλΐου, έχδιδ. μετά προλάγοο ύπό Α. Παπαδοπούλου Κεραμέως. 'Ρωσσιστι ύπό Γ. Σ. Δεστούνη 1 — 88-ον » Βίος χαι περιήγησις εΙς Ιερουσαλήμ χαι Αΐγυπτον του έχ Καζανίου Βασιλείου *Ιαχ. Γαγάρου (1684-1637) μετά επιστολής περί αύτου του Αλεξανδρείας πατριάρχου Γερασίμου. Έχδιδ. Σ. Ο. Δόλγοβ 2 — 34-ον η Μαρτύριον των αγίων 60 νέων μαρτύρων, έχδιδόμενον μετά προλόγου ύπό Α. Παπαδοπούλου Κεραμέως. 'Ρωσσιστι ύπό Γ. Δεστούνη ^50 85-ον » Παΐσίου Άγιαποστολίτου ιστορία τοο δρους Σινά χαι των περιχώρων αύτου (1677-1592), έχδ. μετά προλόγου ύπό Α. Παπαδοπούλου Κεραμέως. ΤωσσιστΙ υπό Γ. Δεστούνη 8 50 86-ον > 'Έφρασις όδθ(πορίας του πατρός *Ιγνατίου χατά τήν Βασιλεύουσαν τόν *Α&ωνα τήν Άγίαν Γήν χαι τήν Αΐγυπτον (1766-1776), έχδιδ. ύπό Β. Ν Χιτροβου. — 50 Αογοδοσίαι τοο όρ&οδόξοο Παλαιστίνου αολλόγοο: 1882—1883 1 50 1883—1884 εξηντλήθη 1 10 1884—1885 1 — 1885—1886 μετά τοπογραφιχοΰ χάρτου της Ιερουσαλήμ 4 — 1886-1887 1 50 1887—1888 1 70 1888-1890 5 — Άναχοινώσβις του αοτοχρατοριχοο Παλαιστίνου συλλόγου: 1-ος τόμος, φεβρουάριος 1886 μέχρι δεχεμβρίου 1887 8 50 2-ος » σεπτέμρριος 1890 » φεβρουαρίου 1891 5 50 Παράρτημα τούτου 1 — 3-ος » έτος 1892 5 50 Παράρτημα τούτου — 50 4-ος » έτους 1893 6 — Βίος χαι όδοιποριχόν Δανιήλ ηγουμένου 'Ρώσσου, μετά 12 σχεδίων χαι 5 χαρτών. 1106-1107 Ιτος. Άδετον 8 ρούβλια. Δεδεμένον 10 — Πβριηγησεις Βασίλειου Γρηγοριου του Βάρσχη. 4 τόμοι μετά 145 είχόνων χαι σχε- δίων. Άδετοι 25 ρούβλια. Δεδεμένοι 83 — Ίβροσολυμιτική Βιβλιο&ήχη ύπό Α. Παπαδοπούλου Κεραμέως. Τόμος 1-ος χαι 2-ος μετά 29 φωτοτυπιών 30 — 'Ανάλβχτα ιβροσολυμιτικής σταχυολογίας ύπό Α. Παπαδοπούλου Κεραμέως. Τόμ. Ι χαι II 20 — Παλαιστίνη χαι Σινά: 1•ον τεύχος. Βιβλιογραφιχός χατάλογος τών ρωσσιστι έτιδεδομένων βιβλίων περί τε τών 'Αγίων Τόπων χαι της Ανατολής ύπό Β. Ν. Χιτροβου .... 1 — 2-ον > Περιγραφή αρχαίων χαι μεσαιωνιχών νομισμάτων, δωρηθέντων εις τόν όρϋόδοςον ΙΙαλαιστινόν Σύλλογον, ύπό Ι. Β. Πομιάλοβσχη — 65 ΠατΓβριχον Παλαιστίνης. Ι-ον τεύχος βίος του οσίου Σάβα του ήγιασμένου μετά εΙχόνων. — 40 2-ον » βίος του αγίου Ευθυμίου του μεγάλου — 20 3-ον » βίος του δσίου Ιωάννου του ήσυχαστού — 10 4-ον » βίος του οσίου Ίλαρίωνος του μεγάλου — 15 Ό ναός της Αναστάσεως του Χρίστου. 12 πίναχες 8 — Ή Βη&λβέμ χαι τα πέριξ αυτής. 12 πίναχες 8 — Διά τά μέλη του Συλλόγου γίνεται εχπτωσις 2θνο, διά τους βιβλιοπώλας 30*^/0 χαι διά τάς φίλο- λογιχας εταιρίας τιαι τά έχπαιδευτιχά χαθιδρύματα χαι τάς δημοσίας βιβλιοθήχας 50%• Ή άποθήχη τών έχδόσεων χεΤται εν τφ Γραοείφ του Συλλόγου, εις Πετρούπολιν, χατά τήν προχυμαίαν Μόϊχας, παρά τήν Κοανήν Γέφυραν, *Αριν. 91, χατοιχίας αριθ. 16. Αί πωλήσεις τών έχδόσεων της Εταιρίας έχτός της 'Ρωσσίας γίνονται διά του εν Αειψίφ βιβλιο- πώλου αυτής θΜο Η&ιτ&88θψϋο1ι. Αϋβιη&^β Ιιβίρζί^, ^α6^8^^&886 14. »^•ι